ความคิดเห็นที่ 1 "I Don't Like Mondays" was a UK number one single for four weeks in July 1979. Written by Bob Geldof and performed by " The Boomtown Rats " คนแต่งเพลงได้ไอเดียจากข่าวที่สาวอเมริกันวัย 16 ปี แบกปืนไปไล่ยิงครูตายไป 2 ศพ นักเรียน 8 คนและตำรวจ 1 นาย บาดเจ็บ เมื่อถูกสอบสวนเธอตอบอย่างไร้สำนึกผิดพร้อมยักไหล่ ว่า  "I don't like Mondays, this livens up the day." จากคุณ : coif - [ 28 พ.ค. 52 14:11:57 ]

ความคิดเห็นที่ 2 Brenda Ann Spencer (born April 3, 1962) is a convicted American murderer who carried out a shooting spree at Cleveland Elementary School in San Diego, California on January 29, 1979. Principal Burton Wragg and head custodian Mike Suchar were killed in the attack, while eight children and a police officer sustained wounds She pleaded guilty to two counts of murder and assault with a deadly weapon, and was sentenced to prison for 25 years to life. In 2005, she claimed that she was drunk and under the influence of PCP (Phencyclidine), and that her father, Wallace Spencer, had sexually abused her as a child and that the state and her attorney conspired to hide her drug test results. - from San Diego Union Tribune. จากคุณ : coif - [ 28 พ.ค. 52 14:21:37 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เราเคยฟังเวอร์ชั่น tori amos อ่ะ ไม่รู้นะว่า เวอร์ชั่นเดิมของ The Boomtown Rats สื่อถึงอะไร เหมือนtori ป่าว แต่ที่ tori นำมาตีความใหม่ สื่อถึงเหตุการณ์สังหารหมู่ในโรงเรียนที่เป็นข่าวดัง and school's out early and soon we'll be learning the lesson today is how to die / with the problems and the how's and why's and he can see no reason 'cause there are no reasons what reason do you need to die, die, ohhh เพลงนี้ เป็นหนึ่งในเพลงจากอัลบั้ม Strange Little Girls ซึ่งมีคอนเซปต์ว่า ทุกเพลงจะเป็นการคัฟเวอร์เพลงจากศิลปินชาย โดยนำมุมมองของตัวเธอในฐานะผู้หญิงใส่เข้าไป ทั้งเห็นด้วย และไม่เห็นด้วย ตามเนื้อหาของแต่ละเพลงที่เธอสนใจ ในเพลงนี้ เธอได้ set up ตัวละครเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจสาวที่เข้าไปตรวจสอบที่เกิดในโรงเรียนแห่งนึง... ซึ่งมันทำให้เธอนึกย้อนไปในเหตุการณ์ที่ตัวเองตกอยู่ในสถานการณ์สังหารหมู่ในโรงเรียนเมื่อวัยเด็ก โดยตัวเพลงก็ไม่ได้มีข้อสรุปอะไรไปมากกว่า โศกนาฏกรรมไม่มีวันลบเลือนไปจากใจได้ ถึงเวลาจะผ่านไปเท่าไร แต่ความรู้สึกหวาดกลัวก็ยังเกาะกินใจเหยื่อทุกคนอยู่นั้นเอง ถ้าเข้าไปในเวบเธอจะมี side story เล็กๆของ ตัวละครแต่ละตัวเขียนไว้ด้วย อันนี้ I Don't Like Monday Standing in the shower, letting the water run over her, washing it away, washing everything away, she realises that what made it the hardest was that it had smelled just like her own high school. She had walked through the corridors, heart beating raggedly in her chest, smelling that school smell, and it all came back to her. It was only what, six years, maybe less, since it had been her running from locker to classroom, since she had watched her friends crying and raging and brooding over the taunts and the names and the thousand hurts that plague the powerless. None of them had ever gone this far. She found the first body in a stairwell. That night, after the shower, which could not wash what she had had to do away, not really, she said to her husband, "I'm scared." "Of what?" "That this job is making me hard. That it's making me someone else. Someone I don't know any more." He pulled her close, and held her, and they stayed touching, skin to skin, until dawn. -- written by Neil Gaiman แก้ไขเมื่อ 28 พ.ค. 52 14:25:47 จากคุณ : AguileraAnimato - [ 28 พ.ค. 52 14:22:43 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณมากครับ...ได้เกร็ดดีๆอีกเยอะเลย จากคุณ : spandau - [ 28 พ.ค. 52 14:43:55 ]