Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com


    ### === > หฤหรรษ์...วันละแผ่น (1) < === ###

    ผมตั้งกระทู้นี้ เพื่อแบ่งปันความสุขที่ได้รับจากการฟังดนตรีผ่านแผ่นบันทึก
    เสียงชนิดคอมแพคดิสก์ (Audio CD) ของผมในทุกคืน ซึ่งแผ่นที่นำมาแบ่ง-
    ปันบางวัน อาจจะไม่สอดคล้องกับแผ่นที่ฟังในค่ำคืนนั้นก็ได้ เพราะ
    วัตถุประสงค์ที่ตั้งกระทู้รายวันนี้ ก็เพื่อความคาดหวังที่จะให้เกิดความคึกคัก
    ในการฟังดนตรีคลาสสิกในราคาย่อมเยาขึ้นมาบ้าง...มันก็เท่านั้นเอง...

    หากท่านผู้อ่าน มีความสำราญกับการอ่านความเห็นผู้โพสต์ฯ หรือแม้กระทั่ง
    ไม่เห็นด้วย ผมเองก็มีความสุขใจใน "ความเคลื่อนไหว" ดังกล่าวอยู่แล้ว...

    วันนี้...ผมขอเสนอแผ่นซีดีแผ่นนี้เป็นแผ่นแรกประเดิมครับ...

    Schubert: Arpeggione Sonata
    *with Schumann: Stucke im Volkston and Debussy: Cello Sonata
    Mstislav Rostropovich (Cello) และ Benjamin Britten (Piano) (1968)/
    Decca Legends

    ในแผ่นนี้ ผมจะพูดถึงอะเปจโจโซนาตาของชูเบิร์ตเป็นหลัก ส่วนงานของ
    ชูมานน์กับเดอบุซซีนั้น จะปิดท้ายไว้สั้นๆ

    งานของชูเบิร์ตส่วนใหญ่ มักจะอยู่ในลักษณะของ "การฝืนยิ้ม" นั่นคือ ใน
    ท่ามกลางความร่าเริง กระจุ๋มกระจิ๋มแบบของ W.A. Mozart (ซึ่งชูเบิร์ตมัก
    จะใช้แสดงออกมาในเชิงความรัก ความเพลิดเพลินต่อธรรมชาติ) และความ
    ผึ่งผาย เกรียงไกรในแบบ Beethovenian...เขามักจะแทรกสอด (หรือ
    แม้กระทั่งแผ่คลุม) ลักษณะความสุขแบบ Mozartian และความยิ่งใหญ่แบบ
    Beethovenian นั้นไว้ด้วยความโทมนัสเศร้าซึมอยู่เสมอ...

    แต่สำหรับอะเปจโจโซนาตาสำหรับเชลโลและเปียโนชิ้นนี้ ชูเบิร์ตเปิดเผย
    ความโศกสลดออกมาจากเชลโลตั้งแต่ท่อน Allegro Moderato ซึ่งหากไม่มี
    เปียโนคอยประคับประคองการทอดถอนใจอันเกือบสิ้นหวังของชายผู้นี้ ผม
    เกรงว่า ชูเบิร์ตอาจจะไม่มีแรงแต่งและเล่นท่อน Adagio ท่อนต่อไปได้
    เลย...

    รอสโตรโปรวิช บรรเลงงานหม่นระคนหวานชิ้นนี้ได้ประทับใจตั้งแต่โน้ตแรก
    จนเราไม่อาจจะลุกไปไหนได้เลย...ไม่มีเลย ที่เขาจะ "ตีความ" งานดนตรีชิ้น
    นี้ สิ่งที่เราจะได้รับ ล้วนแล้วแต่เป็น Emotional Music ล้วนๆ...ใช่แล้ว เขา
    มาเล่นดนตรีด้วย Musicianship กับบริทเทน เพื่อนของเขา ผู้ซึ่งใช้เสียง
    เปียโนประหนึ่งประคับประคองและปลอบประโลมรอสโตรโปรวิชเท่านั้น...
    (ชูเบิร์ตชอบใช้เสียงดนตรีในลักษณะปลอบประโลม ในงานพวก Sympho-
    nic + Chamber ในยุคหลังๆ) แน่นอน เบนจามินได้กล่าวกับ Slava ว่า "Let
    you Play, I will Pay" (HA HA จริงๆ ผมพูดเอง มีอะไรป่ะ)

    รอสโตรโปวิช (และบริทเทน) ปิดท้ายโซนาตาของชูเบิร์ต ด้วยความกระฉับ-
    กระเฉงขึ้นมาเล็กน้อย ประหนึ่งดึงความเหม่อลอยหงอยเหงาของผู้ฟังให้
    กลับมาอยู่ในโลกของการเดินทางต่อ...

    ผมนั่งฟังชูเบิร์ตจนจบ แล้วนั่งดื่มด่ำกับเทคนิคของสลาวาในงาน "Song
    like" ทั้ง 5 ชิ้นของชูมานน์ ต่อด้วย การประชดประเทียดของการ" ดีดสาย"
    เชลโลประชันกับเสียงกรุ๊งกริ๊งของเสียงเปียโนที่รุกเร้า (จนเกือบจะเป็น
    Atonality) จากบริทเทนอย่างรู้สึกชื่นชมคุณค่าของการบันทึกงานเชมเบอร์
    ทั้งสามชิ้นในช่วงปี 1960's นี้...

    น่าแปลกที่ เสียงเชลโลที่ทั้งลงลึก ทั้ง Spacious!!...เสียงเปียโนที่ชัดใส
    ต่างถูกบรรจุอยู่ในแผ่นซีดีของเดคคาในอนุกรม Legends แผ่นนี้ !?! HA HA

    ท้ายสุด ผมต้องขอขอบคุณใครคนหนึ่ง ที่มีน้ำใจขับรถไปส่งผมกับเพื่อนๆ
    จนทำให้ผมต่อรถไปรัชดา เอ้ย ต่อรถกลับสู่เคหะสถานได้ และการที่เธอทำ
    ให้พวกเราได้ฟังงานของชูเบิร์ตชิ้นนี้บนรถ...แน่นอน มันทำให้ผมได้กลับมา
    พบเพื่อนเก่าที่นิ่งเหงาอยู่ในตู้อีกครั้ง หลังจากห่างหายจากการหยิบมาฟังไป
    นาน...ขอบคุณน๊า...

    ^__________^

    จากคุณ : St@rGazer - [ 9 มิ.ย. 52 16:47:35 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com