โอเชี่ยน: หึ! รู้จักกันได้อย่างไรจ้ะ.... ก็คงเป็นแค่นางบำเรอชั่วคราวนั่นแหละ คิดเหรอว่าชายป้อปเค้าจะจริงจังกับหล่อน จะเอาเป็นเมียตกเมียแต่ง....
แพน: เอาน่าโอ... ไหนๆ ลูกนกลูกกาลูกแร้งก็มาถึงบ้านแล้ว รับๆ ไว้เถอะ ไหนๆ ตอนนี้คุณพ่อก็หายตัวไปเสียแล้ว ใครจะซักผ้าให้พวกเราล่ะ
รับๆ ไว้เถอะ.... อีกอย่าง... เค้าก็เป็นพยานที่จะช่วยเราตามหาท่านพ่อได้อยู่สู
ไตรทิพย์: แหม.. มาไมทันไรก็หลงกันเสียแล้ว... ต่อไปคงปกป้องกันเกินงาม เปิดวิตถารกันในบ้านเป็นแน่แท้
โอเชี่ยน: เอาเถิด... หญิงจะไปเรียนท่านแม่ให้เอง
ดูซิ... ว่าแค่ขาดท่านพ่อที่คอยซักผ้าไปแล้ว... จะเดือดร้อนสักแค่ไหนกัน... ชิ...
หญิงแค่ขอเตือนไว้เท่านั้น ว่าลูกเสือลูกตะเข้ลูกแย้หน่ะมันเลี้ยงไม่เชื่อง ระวังไว้หน่อยเถิด...
แม้ว่าโอเชี่ยน บุตรคนกลางจะจิกกัดดูประหนึ่งจะร้ายกาจไปบ้าง แต่โอเชี่ยนก็เรียนหญิงแม่จริงตามที่พูด และในภายหลังก็เป็นโอเชี่ยนนี่เอง
ที่ได้คอยช่วยเหลืออั้มไว้หลายครั้ง....
แม้ว่าเวลาผ่านมากว่า 2 อาทิตย์แล้ว แต่ก็ยังไม่มีการติดต่ออะไรมาจากกลุ่มคนร้าย ทำให้บรรยากาศในบ้านเริ่มเหม็นคลุ้งเพราะไร้การชำระอาภรณ์แพร
แต่ความเหม็นของผ้าสกปรกนั้นยังไม่ใช่สิ่งที่น่ารังเกียจที่สุดที่อั้มต้องพบในบ้านหลังนี้....
สิ่งที่น่ารังเกียจที่สุดที่อั้มต้องเผชิญนั่นคือ "กร้าน" ผู้ซึ่งเป็น.....
แก้ไขเมื่อ 14 มิ.ย. 52 22:46:25
แก้ไขเมื่อ 14 มิ.ย. 52 22:31:32
แก้ไขเมื่อ 14 มิ.ย. 52 22:29:48