ความคิดเห็นที่ 22
ขอร่วมแจมนิดนะครับ สำหรับความคิดเห็นส่วนตัวของผม ที่มีต่อการเล่น (ที่ไม่เกี่ยวกับหน้าตา) ของ Hillary Hahn
Hillary Hahn เป็นนักไวโอลินหญิงที่น่าจะยังเรียกได้ว่า "รุ่นใหม่" ที่ผมชอบในการเล่นคนหนึ่ง ก่อนที่จะคุยกันเกี่ยวกับการเล่นของเธอ คงต้องไม่ลืมที่จะปูพื้นเสียก่อนว่า เรากำลังคุยกันอยู่บนพื้นฐานที่ว่า เราแสดงความเห็นการเล่นของเธอ ก็จากการเล่นใน "แผ่น" (ผมยังไม่มีโอกาสฟังเธอเล่นสด) และ ปีนี้ เธอมีอายุ 29 (ถ้าผมคำนวนไม่ผิด)
"แผ่น" ของเธอที่ผมมี ก็มี สมัยอยู่กับ sony: Bach partita,Beethoven vc,Brahm vc , Mendelssohn vc
แล้วก็มาสมัย gramophone : Bach vc, Elgar vc,Paganini vc และ Sibelius vc
ถึงจะมีค่อนข้างหลายแผ่น แต่ผมคงไม่เรียกตัวเองว่าเป็นแฟนพันธ์แท้ของ Hilary Hahn เหตุเพราะว่าแต่ละครั้งที่ผมซื้อแผ่นของเธอนั้นผมไม่ได้คาดหวังว่าจะได้รับฟังการเล่นในระดับสุดยอดแต่อย่างใด แต่ผมค่อนข้างที่จะคาดเดาได้ว่าผมจะได้ฟังอะไรจาก Hilary Hahn ผมไม่คาดหวังในสิ่งที่ไม่ควรจะคาดหวัง ผมไม่คาดหวังว่านักไวโอลินทุกคนจะต้องเป็นอัจฉริยะอย่าง Neveu หรือ Hassid มันออกจะเป็นการหวังที่มากเกินไป...
เหตุผลที่ทำให้ผม ซื้อแผ่นของเธออย่างเรื่อย ๆ แล้วแต่โอกาสจะอำนวยนั้น ก็ด้วยเหตุผลง่าย ๆ ที่ว่า ผมชอบการเล่นของเธอ ตรงที่...
1. ไม่ฝีน ไม่เสแสร้ง : ผมมีความเห็นว่า เธอเล่นในสิ่งที่เธอมั่นใจว่าเธอทำได้ เธอแสดงออกในสิ่งที่เธอสามารถจะแสดงได้ เธอไม่ได้พยายามที่จะแสดงออกในสิ่งที่เธอไม่ได้รู้สึก และด้วยการเล่นแบบนี้ มุมมองที่อ่อนเยาว์และเป็นธรรมชาติของเธอก็แสดงออกมาให้คนฟังรับรู้ได้ง่าย ๆ ตัวอย่างที่ดีคือ Bach ทั้ง sonata partita และ vc เป็น Bach ที่ฟังดูเป็นธรรมชาติ จริงล่ะ มีหลายช่วงที่อาจจะทำให้คนฟังรู้สึกว่า เร็วไปนิด หรือหนักไปหน่อย แต่นั่นก็เป็นสิ่งธรรมดาที่จะต้องมีอยู่บ้าง ในการเล่น ของนักไวโอลินอายุประมาณนี้ Mendelssohn vc ก็เป็นอีกเพลงหนึ่งที่ผมว่าเธอเล่นได้เป็นธรรมชาติดี สำหรับ Brahm ,Beethoven และ Elgar นั้น ผมมีความเห็นว่า เธอค่อนข้างจะพยายามเล่นอย่างเรียบ ๆ จริง และคำชมเชยทั้งหลายแหล่จากสื่อ ( ที่หลัง ๆ นี้ ผมอดคิดไม่ได้ว่า กำลังพยายามจะทำตัวเป็นไม้ค้ำให้อะไรสักอย่างอยู่หรือเปล่า) ที่มีต่ออัลบั้มเหล่านี้ของเธอนั้น มันออกจะ overrated ไปหน่อย แต่ก็ยังถือว่า ไม่ได้เป็นอัลบั้มที่ว่างเปล่าซะทีเดียว พอมีอะไรให้คุ้มค่ากับการเสียเวลาฟังอยู่เหมือนกัน
2. พัฒนาการ : เธอมีพัฒนาการที่รวดเร็วมาก ! แผ่นหลัง ๆ อย่างเช่น paganini หรือ sibelius นี้ เธอสามารถคุมโทนเสียงของตัวเองได้อย่างนิ่งสนิท สะอาดไม่แพ้น้ำกลั่น และที่เพิ่มมาคือความสุขุม และวุฒิภาวะที่แสดงออกผ่านการเล่น มันเป็นเรื่องน่าสนใจจริง ๆ ว่าในอนาคต Hillary Hahn จะพัฒนาไปสู่การเป็นนักไวโอลินแบบใด ในยามที่เธอเปลี่ยนแปลงจนมีบุคลิกลักษณะของตัวเองเต็มที่นั้น มันจะเป็นเสียงอย่างไรกัน?
ผมคงจะตามซื้อแผ่นของเธอต่อๆ ไปในอนาคต ถ้ามีโอกาส ถ้าเธอไม่หลงกระแสไปกับสื่อต่าง ๆ เสียก่อน (และดูท่าว่าเธอจะจัดการกับมันได้เป็นอย่างดี)
จากคุณ :
Mr.Tea
- [
17 มิ.ย. 52 18:05:26
A:125.27.115.226 X: TicketID:025103
]
|
|
|
