ความคิดเห็นที่ 1 นางนาก เดอะ มิวเซียม พอดีเป็นคนบ้ากระแส ไปดูแม่นาค พระโขนง เดอะ มิวสิคัล แสนจะไฮโซ (ได้ที่นั่งกลางมากกกกก แบบว่านัทเหินมาหาพอดีเลย) ก็รู้สึกอิ่มเอม อิ่มใจ ค่าบัตรสองพันกว่า ก็ไม่เสียดาย แม้ในยามเศรษฐกิจตกสะเก็ด (กัดฟันพูด) ชาวบ้านประณามหยามเหยียดเวอร์ชั่นนี้อย่างไร ก็รับไหว (ก็ตูชอบของตู) เพราะของเขาทำตาม tradition ได้ครบถ้วน คือ มีตอนรักหวานซึ้ง ตอนรอคอย ยืดมือยาว ห้อยหัว เหาะ หมอผี และให้เนื้อหาเป็นไป ประเพณี คือ แม่นาคหนีตามพ่อมาก ทำให้ถูกทุกคนรังเกียจ ต้องกลายเป็นผี ทุกคนก็รังเกียจอีก ทำให้ระเบิดความโกรธผสมความหวงผัว เธอจึงร้ายกาจ สุดท้ายกลับตัวกลับใจ อะไรอย่างนี้ พะยี่ห้อ นัท มีเรีย จะร้ายแค่ไหน (จะกรีดร้องแค่ไหน) ก็เกลียดไม่ลง ให้สงสาร ให้รัก (นัท) มากกว่าเดิม เพราะภาษาร่างกาย (ท่าหดตัว เวลาคนตวาดใส่ มันน่าเข้าไปกอดปลอบขวัญจริงๆ พับผ่า) กับเสียง (ตอนแรก หวานน่ารัก กลายเป็นแข็งขึ้นมา) ละครเวที แค่ประทับใจตัวละครสักตัว แค่นี้คนดูก็ไม่ว่าอะไรแล้ว สรุปคือ โอเคมากกับแม่นาค ณ รัชดาลัย ไม่คิดว่ามีอะไรไม่ดี ว่าแล้ว ก็มีอันให้ต้องพบนางนาก ณ มะขามป้อม ก็ ว่าจะไม่ดูหรอก แต่เพื่อนจะหาคนไปดูเป็นเพื่อน ก็เลยไป (ความจริงไม่ค่อยอยากไป รู้สึกว่าไกล ไม่มีที่นั่งรอ (ยืนรอก็ไม่มี) ผสมกับคิดว่าตัวเองแก่แล้ว อยากดูอะไรที่มันกินใจ เป็นไปตาม ประเพณีจะให้ดูอะไรอินดี้ แหวกๆ เหวี่ยงๆ มากก็ไม่ไหว คำเตือน กระทู้นี้มีสปอยล์ (แต่ไม่มาก) ใครไม่ชอบ อ่านหลบๆ ให้ดี พ่อมาร์ค 2009 กำลังทำพิพิธภัณฑ์นางนาก ก็เลยมีการบรรยายเล่าตำนานนางนาก (ของจริง) พร้อมรีวิวจากนางนากตัวจริงประกอบเป็นระยะๆ ให้ความรู้ นางนากกลับมาในยุคนี้เพราะหมอผี ที่พ่อมาร์ค มานพ เรียกมาผิด และเธอก็มารื้อฟื้นความหลังกับเขาจนทำให้เขากับเมียใหม่ทะเลาะกัน (เพราะจะว่านางนาก เมียใหม่ได้ยิน นึกว่าด่าตัวเอง) ขอบอกว่าดูนาง นาก เดอะ มิวเซียม ด้วยความหวาดกลัว... กลัวว่าจะไม่สามารถกลับไปเชื่อ แม่นาค เวอร์ชั่นประเพณีได้อีก (ถึงฉากผีออกมาจะน่ากลัวด้วยก็เหอะ ) นาง นาก เดอะมิวเซียมล้างอุดมคติ ลบภาพลวง (ไม่รู้จะแปลว่าไง กับคำว่า disillusion กับ deidealize) จากสิ่งที่เราเรียกว่าความรัก ไม่ใช่หรอก ความรักไม่ได้ถูกทำให้น่ารังเกียจ แต่มันถูกทำให้มีมิติกว่าเดิม ก็ผู้ชายที่นางนากรักมาหลายร้อยปีคนนี้น่ะ เลววววชาติ พึ่งไม่ได้ ต้องการผู้หญิงดูแล และเหนือสิ่งอื่นใด เห็นแก่ตัว โคตร โคตร ไม่ใช่เธอไม่รู้ เธอรู้ แต่ก็รักนางนากมะขามป้อมทะเลาะกับผัวมากกว่าพลอดรัก (ดูแม่นาคเวอร์ชั่นไหน มีใครกล้าเสนอให้ผัวเมียคู่นี้ทะเลาะกันบ้าง) ตัดพ้อความเห็นแก่ตัวของเขา แต่ก็ยังอยากอยู่ด้วยกัน สุดท้าย ไม่ว่าจะเข้าใจหรือไม่เข้าใจ เขาก็ไล่เธอไปสำเร็จ (ด้วยการมีเมียใหม่ อีกคน) นางนาก ณ มะขามป้อม -ผมไม่ยาว (เพราะอากาศร้อน ที่นี่เมืองไทยนะ) ใส่สไบสีเหลือง (เพราะไม่ชอบสีแดงและรวย) ไม่อุ้มลูก (ลูกขวางท้องอยู่จะออกมาได้ไง-มีเหตุผล... และเป็นสิ่งที่คนเขียนสงสัยมานานเหมือนกัน ) ไม่ร้องเพลง (ร้องแต่เพลงกล่อมลูก พร้อมเต้นเรกเก้ประกอบ) ไม่ได้ถูกทะนุถนอม (พ่อมากเอาไม้พายฟาดก็เคย) แม่นาคผมยาว...น่ารัก น่าสงสาร นางนากผมสั้นเท่ เปรี้ยว ร้ายลึก เซ็กซี่ นักแสดงแสดงด้วยความมั่นใจ มี Charisma ออกมุกได้เล็กแต่น่ารักน่าลุ้น เธอแสดงไม่ต้องใหญ่ ไม่ต้องแรง แต่รุ่ง ร้องเพลงเพราะไม่แพ้นักร้อง ถ้าคะแนนเต็มสิบเอาไปสิบสอง พ่อมาก- หาตัวคนมาได้เหมาะมาก คือเป็นคนดีก็ได้ เป็นร้ายก็ดี(กว่า) เป็นคนที่ถึงผู้หญิงจะเกลียด แต่ก็ยังรัก หมอ ผียิ่งลักษณ์ (คนตั้งชื่อคิดถึงน้องสาวของคนที่คุณก็รู้ว่าเป็นใครคนนั้นหรือเปล่า) – ดูมากประสบการณ์ที่สุด นักแสดงเล่นเหมือนบทนั้นเป็นบทของเธอ ตัวละครตัวนี้ดูเหมือนง่ายแต่ความจริงยาก ต้องหาคนที่ต๊องก็ได้ แต่สุดท้ายกลับมี ภูมิปัญญา ซ่อนอยู่ชนิดคาดไม่ถึง เพราะฉะนั้นถ้าไม่มี บารมี ถ้าไม่ แข็งจริงคงดับดิ้น ขอคารวะด้วยพันช์มะขามป้อมหนึ่งแก้ว (เหล้าในนั้นแพง) คนเล่าเรื่องสองคน (ขออภัย จำชื่อไม่ได้ ทำสูจิบัตรหาย) ชื่อประมาณคุณชาติสยามกะอะไรสักอย่าง อธิบายได้ด้วยคำสองคำ มือโปร (ขนาดจำบทไม่ได้ แต่ยังผ่านไปได้ เจ๋งปะ) จี น่า- เมียใหม่พ่อมากยุคปัจจุบัน อาชีพเป็นออแกไนเซอร์ (อาชีพบังคับสำหรับสาวสมัยใหม่) เธอเป็นตัวแทนสาวสมัยใหม่ผู้มีหน้าที่ดูแล รับใช้ และควบคุม (ได้บ้างไม่ได้บ้าง) ผัว ขอบอกว่าจับตาดูเธอให้ดี เพราะคนที่จะมา งัด กับนางนากได้ ต้องดูดีๆ จะได้เป็นมวยถูกคู่ มวยคู่นี้ตัดสินยาก นางนากชนะคะแนน จีนาชนะใจ เป็นนักแสดงคนหนึ่งที่แสดงสีหน้าได้ละเอียดน่าสนใจ เธอควรจะร้ายสุด น่าหมั่นไส้สุด แต่เธอทำให้ตัวละครตัวนี้น่าสงสารที่สุดด้วย (เชื่อหรือไม่ เวอร์ชั่นนี้ เมียใหม่ถูกรังแกนะจะบอกให้) ในบรรดาตัวละครทั้งหลาย เธอดูเป็นคนที่เราเห็นได้ในชีวิตจริง ภาษาร่างกายดูเหมือนเยอะ ถ้าเป็นคนอื่นคงดูเวอร์ แต่นักแสดงทำให้รู้สึกว่าพอดี และจำเป็น แสดงออกถึงความอึดอัดของเมียคนหนึ่งที่ผัวตัวเองเข้าข้างคนอื่น (ใครโดนกับตัวเองจะรู้ว่ามันอัดอั้นตันใจ จนแค่สื่อด้วยคำพูดไม่พอหรอก) ตัวละครตัวนี้มีก๊อกสองก๊อกสามให้ทึ่งขึ้นทุกฉาก ตั้งแต่ฉากแรก (จังหวะรับส่ง โต้ตอบกับมาร์ก เหมาะเป็นสามีภรรยายุคใหม่มาก) ฉากกลาง ยันฉากสุดท้าย (การแสดงของเธอสื่อถึงความเป็น วิญญาณมือใหม่ของตัวละคร ที่ยังไม่นิ่ง ยังรับไม่ได้กับสถานการณ์ ต่างกับนางนากที่ เจนโลกมากกว่า) จนทำให้เราอาลัยอาวรณ์และแอบหวังให้เธอออกมาสร้างเซอร์ไพรส์อีกในฉากสุดท้าย ของเรื่อง (แต่ก็ไม่ออกแฮะ) สร้อย (เลขาฯ??) เซ็กซี่มาก เป็นผู้หญิงที่ทุกคนคงกลัว (ไม่อยากให้เข้าใกล้แฟน) สีหน้าดูเป็นปริศนา ทำให้รู้สึกตลอดว่าตัวละครต้องมีบทบาทมากกว่าเป็นตัวประกอบธรรมดา สำหรับ องค์ประกอบอื่น บทดี มุกลื่น ฉากเศรษฐกิจพอเพียง ใช้โต๊ะเก้าอี้ได้คุ้มค่า มีการค้นข้อมูล เป็นละครเวทีที่รู้สึกผิด ถ้าจะตำหนิอะไรออกไป สรุปคือ ไม่ว่าเวอร์ชั่นไหน แม่นาคน่าดูได้อย่างสบายใจ ไม่ผิดหวังแม้แต่เวอร์ชั่นเดียว จากคุณ : Yai Prig - [ 28 มิ.ย. 52 19:02:37 A:118.174.24.198 X: TicketID:222048 ] จากกระทู้ในเฉลิมกรุงนี้เอง ขอบคุณเจ้าของกระทู้ค่ะ แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 52 12:24:04 จากคุณ : Takinuy - [ 30 มิ.ย. 52 12:21:57 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เพิ่งดูมา ขอเขียนเถอะ ...นางนากเดอะมิวเซียม อีกละครทาง(ที่ควร)เลือก(ชม) วันนี้ตื่นเต้นมาก ได้ชมละครที่รอคอยมาทั้งอาทิตย์ จะหาว่าโอเว่อร์ก็ยอม เพราะจริง คิด ว่าเห็นคุณ merveillesxx ด้วย (ไม่แน่ใจว่าใช่คนที่คิดหรือไม่) แต่แอบเห็นในอีกกระทู้ว่าจะไปชมวันนี้เช่นกัน อันที่จริงจะรอให้คุณ merveillesxx  มาเขียนก่อนแล้วค่อย join แต่รอไม่ไหว จิตใจมันร่ำร้อง ลงสะพานลอยสี่แยกสะพานควายหน้าสตูดิโอมะขามป้อม เห็นน้องคนหนึ่งยืนอยู่ ตอนแรกนึกว่าจะให้ช่วยตอบแบบสอบถาม ที่ไหนได้ ที่จำหน่ายตั๋ว เข้าเรื่องเลยดีกว่า....นี่คือความรู้สึกส่วนตัวล้วนๆ เพิ่ง ทราบว่าเรื่องนี้ พี่บิ๊ก ไม่ได้เขียนบทเอง หลังจากมาอ่านสูจิบัตร (อ่านหลังดูละคร) ดิฉันชอบบทมาก มันมีครบทุกรส ไม่ใช่แค่ตลกโป๊งชึ่ง หรือ รักลึกซึ้งอมตะ เท่านั้น การเสียดสีสังคมต่างๆมาได้แยบยลแบบไม่รู้สึกจงใจนัก เหมือนผ่านมาให้ใส่ ก็ใส่ แล้วก็ผ่านไป ใส่แบบพอดี ไม่เกินงามและไม่ล้นจนเกินไป นักแสดง แสดงได้ดีมาก บางช่วงแอบเห็นบางคนมีหลุด แต่มันก็ไปต่อได้ สำหรับดิฉันไม่รู้สึกว่าขัดอารมณ์ในการดู กลับชอบในหายนะที่เกิดขึ้นกับนักแสดงกันเองด้วยซ้ำ (อันนี้แอบโรคจิต) เพราะดิฉันคิดว่านี่เป็นเสน่ห์ของละครเล็กแบบนี้ (แต่ไม่ใช่กับทุกเรื่องหรอกนะ ขึ้นอยู่กับความสามารถในการแก้ปัญหาของนักแสดงแต่ละคนด้วย) การแสดง ที่มันไม่ถึงกับจริงมากเปิดโอกาสให้ฉันเอาตัวเองกระโจนลงไปมีส่วนร่วมในการ คิดด้วย ในบางช่วงออกแนวเกินจริงไปเสียด้วยซ้ำ แต่เรื่องที่ตัวละครคุยกันในความโอเว่อร์นั้น มันล้วนเป็นเรื่องจริงทั้งสิ้น ประโยคที่ว่า ผู้หญิงทุกคนก็มีความเป็นนางนากอยู่ในตัว ทำให้ฉันรู้สึกว่าใช่ ทุกคนอยากเป็นเจ้าของ อยากครอบครองคนที่ตัวเองรัก ไม่ใช่ผู้หญิงอย่างเดียวด้วยซ้ำ แต่มนุษย์ทุกคนก็เป็นอย่างนั้น ชอบสเปเชียลเอ็บปะเหล็กที่เกิดขึ้นจากความสามารถของนักแสดงล้วนๆ มันสนุกและพริ้วไหว ทุกคนเก่งมาก ดิฉัน นั่งยิ้มแทบจะตลอดการแสดง บางช่วงถึงขั้นขำจนน้ำตาเล็ดน้ำตาไหล แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นในความบ้าก็แทรกสาระดีๆของความรักไว้อย่างแยบยล ขอบคุณ new theatre society ที่ทำละครดีๆสนุกๆให้ชม แก้ไขเมื่อ 24 มิ.ย. 52 01:27:01 จากคุณ : เสียดแทงใจ - [ 24 มิ.ย. 52 01:25:30 ] จากกระทู้ในเฉลิมกรุง ขอบคุณเจ้าของกระทู้ค่ะ จากคุณ : Takinuy - [ 30 มิ.ย. 52 12:26:05 ]

ความคิดเห็นที่ 3 นี่คือสิ่งที่ผมเขียนถึง นางนาก เดอะ มิวเซียม ไว้ใน facebook ของตัวเองครับ ขออภัยที่เป็นภาษาอังกฤษ (ภาษาไทยเขียนไว้สั้นๆ ที่บล็อกตัวเอง แต่ไม่ขอเอามาแปะ เพราะมีพาดพิงคนอื่น 555) Nang Nak the Museum (Damkerng Thitapiyasak, A+) It's such a highly energetic stage play. The first half of the play made me laugh out loud and almost killed me with a heart attack. There is no obvious catharsis in the play but the performance from all actors has given me a big thrill. Precisely, I have to give a standing ovation (or 'กราบตีน') for Kriengkrai Fookasem, Oranong Thaisriwong and Panrat Kritcharnchai. I have watched 4 plays from Mr.Damkerng and they were all nearly a masterpiece. He is one of the most promising director in stage play field. (One of my friend said we should call him "Thai Fassbinder" - I quite agree.) Believe me, you should not miss Nang Nak the Museum. จากคุณ : merveillesxx - [ 25 มิ.ย. 52 00:57:11 ] จากกระทู้ในเฉลิมกรุง ขอบคุณเจ้าของกระทู้ค่ะ จากคุณ : Takinuy - [ 30 มิ.ย. 52 12:27:31 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ไปดูมา เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาค่ะ ดูแบบไม่คาดหวังมาก เพราะเป็นครั้งแรกกับการดุงานของ มะขามป้อมนี้ แต่ก้กลัวไม่ฮาเหมือนกัน เพราะ พาน้องชายไป เดี๋ยวมานจะว่าได้ว่า พามาดูไรเนี่ย เอาน่ะ เห้นหลายๆคอมเม้นท์ บอกว่าสนุก ฮา เลยตกลงดูละ เริ่มแสดงทุ่มครึ่งเลทไปนิดหน่อย ตลอดเวลา 120 นาที++ สนุกและฮามากค่ะ ชอบมาก กับการนำของตกแต่งฉาก หรืออุปกรณ์น้อยชิ้น มาช่วยเดินเรื่องได้ แบบ เก๋good มากๆ ชอบสุด ตอนเท่าเรื่องนางนาก กะ พ่อมาก โดยมีไม้พายร่วมแสดง จุดนี้ แค่ขยับตัวไปอีกทางก็เล่าเป็นเรื่องราวได้อ่ะ ชอบ ชอบอีกตอนคือ เพลงที่นากร้องคร่ำครวญให้พี่มาร์คฟัง เปลี่ยนคีย์ได้มหัศจรรย์และฮามาก วิจารณ์ไม่เก่ง เอาเป็นว่า เรื่องหน้า จาตามไปดูอีกนะคะ ^^ จากคุณ : lovekawee - [ 1 ก.ค. 52 00:03:11 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ถ่ายรูปมานิดหน่อย อยู่ใกล้ๆทีมนักดนตรีเลย นั่งตรงไหนก้ใกล้ เพราะ แคบ 555 จากคุณ : lovekawee - [ 1 ก.ค. 52 00:04:26 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ฉากแรก น้องชายชอบมาก แฟนท่อมมาเลย จากคุณ : lovekawee - [ 1 ก.ค. 52 00:05:19 ]

ความคิดเห็นที่ 7 .... จากคุณ : lovekawee - [ 1 ก.ค. 52 00:05:55 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ช่วงเบรค คนดูชื่นชอบดนตรีเพลงไทยๆที่เล่นคั่นเวลา แก้ไขเมื่อ 01 ก.ค. 52 00:07:57 จากคุณ : lovekawee - [ 1 ก.ค. 52 00:06:43 ]

ความคิดเห็นที่ 9 นางนาก ห่มสไบเหลือง เพราะ ชอบสีเหลือง และ รวย 555 จากคุณ : lovekawee - [ 1 ก.ค. 52 00:07:30 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สุดท้ายค่ะ เล่นกัน 7 คน แต่สนุกมาก อยากดูอีกรอบ แต่ บัตรเต็ม 555 อดเลย จากคุณ : lovekawee - [ 1 ก.ค. 52 00:09:02 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขอโทษ  ที่ไม่ได้เอาดอกไม้ไปให้ 2 สาว จีน่าและนาก  ตามที่พูดไว้ ติดภารกิจ ลูกกตัญญู พาแม่ไปดู หุ่นละครเล็ก ที่โรงละครโจหลุยส์ค่ะ " กำเนิดพระพิฆเนศวร์" หนหน้า  จะตามไปแก้ตัวนะคะ  ขอโทด เจงๆ จากคุณ : เพลงบรรเลงกลางพงไพร - [ 1 ก.ค. 52 15:54:37 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ไปเข้าพิพิธภัณฑ์นางนาก กันเถอะ ...ความรัก  ไม่ให้สิ่งอื่นใดนอกจากตนเอง  และไม่รับเอาสิ่งใด  นอกจากตนเอง  ความรักไม่ครอบครอง  และไม่ยอมถูกครอบครอง  เพราะความรักนั้น  พอเพียงสำหรับตอบความรัก...  คำจาก  ปรัชญาชีวิต  ของ  คาลิล  ยิบราน  ได้นำมาขับร้องในรูปแบบคำเพลงชื่อ  ความรักร้องเรียก  โดย  สวนีย์  อุทุมมา  ทำนองโดย  คานธี  อนันตกาญจน์  - เพลงนี้เป็นหนึ่งในหกเพลงประกอบละครเวทีเรื่อง  นางนาก เดอะ มิวเซียม  - ละครพูดสุดเดช  แต่ไม่ปฏิเสธการร้องโชว์  ของกลุ่ม New Theatre Society   นางนาก เดอะ มิวเซียม  แสดง 120 นาที (มีพักครึ่ง)  ตอนแรกที่รู้ว่า 120  นาที  คนดูอย่างฉันเริ่มถอดใจ  เริ่มกังวลว่าถ้าละครไม่เจ๋งจริง  ฉันคงได้บ่นในใจต่อหน้านักแสดงว่า  “เมื่อไหร่จะจบซะที (วะ!)”  แต่ 120 นาทีของละครเวทีเรื่องนี้  หาเป็นความน่าเบื่อไม่  มันช่างน่าติดตามเพียงแค่เปิดเรื่องมา  และเล่นไปสัก 30 นาที  ฉันเริ่มรู้สึกท้าทายว่า  อ๊า...คนเขียนบทจะเอาคนดูอยู่จริงๆ ใช่ไหม 120 เนี่ย  และมันก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ  บทพูดที่มีตลอดทั้งเรื่อง  หาสร้างความเบื่อหน่ายไม่  ฉันได้หัวเราะเกือบจะทุก 3 นาทีก็ว่าได้  กรามทำงานตลอด  120  นาทีและได้หยุดทำการหัวเราะช่วงพักครึ่ง  10  นาทีเท่านั้น!!! เมื่อจำนวนนาทีของเรื่องค่อยๆ สะสมไปสู่  120  นาที  ฉันค่อยๆ  สัมผัสได้ถึงเสน่ห์ที่มัดใจคนดูอย่างฉัน (อันนี้เป็นมาตรฐานส่วนตัว ไม่อิงทฤษฎีละครเวทีสำนักใดๆ ทั้งสิ้น  ฉันอิง  “ความชอบ” ส่วนตัวเป็นหลัก)  อันแรกเลย  บทละครที่เขียนโดย  พลฤทธิ  สมุทรกลิน  และ  นราพร  สังข์ชัย  เอาคนดูอยู่  แต่ที่ฉันชอบที่สุดของ นางนาก เดอะ มิวเซียม  คือ กลวิธีการเล่าเรื่องที่ไม่เป็นแบบ  traditional  ไม่ใช่แบบ  1-2-3-4  ผู้กำกับอาจแต่งตัวให้นางนากเพื่อนำเสนอในรูปลักษณ์แบบใหม่  มันเป็นการตีความหรือการนำเสนอของคนรุ่นใหม่  แต่พวกเขาไม่ได้ถอนรากถอนโคนวาทกรรมของความเป็นนางนากทิ้งไป  แค่ปรับให้มันรับกับคนยุค 2009  หรือพุทธศักราช  2552  มันเหมือนการนำกลับมาใช้ใหม่  ที่คงรูปแบบเดิม  ทำให้มันดีขึ้น  กินง่ายขึ้น  และปรุงได้อร่อยอีกต่างหาก  ที่สำคัญคือ  สร้างเสน่ห์ให้นางนากเป็นสินค้าโอท็อปที่มีความเป็น universal  อย่างร่วมสมัย  เหมาะกับเด็กยุค hifi, facebok หรืออะไรต่างๆ นานาที่กำลังเป็นที่นิยม  รสชาติของละครเวทีเรื่องนี้มันทำให้นึกไปถึงอาหารขยะหลายขนาน  ที่พยายามขายให้ถูกลิ้นคนไทย  ด้วยการทำรสชาติ  คั่วกลิ้งไปกลิ้งมา  อะไรทำนองนั้น  เพื่อหลอกเอาเงินคนท้องถิ่น การหยิกแกมหยอกสีสันด้านการเมือง  ภาษาที่วัยรุ่นนิยมพูดกัน  มันไม่ประดักประเดิดเลย  เมื่อเรื่องราวนางนากสมัยก่อน  ถูกเรียกวิญญาณกลับมาในยุค  2009  แล้วเธอกับมาร์ค  (พ่อมากยุค  2009)  พากันไปออกเดท  เดินทางด้วยรถไฟฟ้าบีทีเอส  ไปดูมหรสพ  นากใช้ภาษาสมัยเก่า  มาร์คใช้ภาษาของมนุษย์เมืองยุค 2009  มันทำให้ฉันเห็นสะพานเชื่อมระหว่างเก่ากับใหม่  ว่าอันที่จริงมันไปด้วยกันได้  เพียงแต่จะไปด้วยกันแบบไหน  จะเลือกให้มันลงตัวแบบไหน  บทพูดของสังคมสมัยนางนากเป็นทางคู่ขนานกับบทพูดของยุคพ่อมาร์ค ณ ปัจจุบัน  ให้อารมณ์ประมาณว่า  เก่าอยู่กับใหม่ได้แบบสมานฉันท์  บรรยากาศการพูดมัน contrast แต่รู้สึกประนีประนอมอย่างละมุนละม่อม อีกประเด็นที่ฉันแอบคิดตามระหว่างดูและหลังดูจบ  คือความเป็นเพศสภาพของชายและหญิง  ไม่ว่าจะยุคนางนากหรือยุค 2009  ฉันเดาเอาว่า  สิ่งนี้ผู้กำกับได้ทำการตีความนางนาก  ในประเด็นความเท่าเทียมกันของชายและหญิง  บทพูดตอนท้ายของมาร์คในตอนจบ  คงทำให้ผู้หญิงหลายคนไม่ชอบ  มันมีการวิพากษ์ความเป็นชายและหญิงอยู่ในที  ได้ยินมาร์คบริภาษแล้วเกิดคำถามว่า  อืมมม...นี่คือสัญญะของความเป็นชายหรือไร?  ที่ยังคงธรรมชาติบางอย่างของความเป็นชายเอาไว้เหมือนเดิมทุกกระเบียดนิ้วไม่ว่ายุคไหนๆ  ในขณะเดียวกันผู้หญิงทั้งสามคนซึ่งรักมาร์คเป็นตัวแทนของความรักใน  3  รูปแบบ นางนากมักถูกนำเสนอแก่นแกนหลักในเรื่องโรแมนซ์ – ความรักที่เธอมีต่อพ่อมาก  หรือว่าอิทธิฤทธิ์  ความเฮี้ยนของนางนาก  ผู้กำกับละครเวทีเรื่อง  นางนาก เดอะ มิวเซียม ไม่ได้ละเลยตรงนี้  ไม่ต้องกลัวว่าจะหัวเราะจนไม่เห็นความรักระหว่างนางนากกับมาร์ค  เพียงแต่ในความโรแมนซ์ของทั้งคู่มันอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ  ไม่ว่าประเด็นหรือแก่นแกนของนางนากจะว่าด้วยบริบทอะไรก็ตาม  ทุกบริบทนั้นจะถูกจับมารวมศูนย์เป็นเสียงหัวเราะ  จนฉันรู้สึกว่า  อื่อ...ชัดเจนดี(ว่ะ)  จะให้หัวเราะ  กลบบรรยากาศกระแสหลักที่คนมีภาพของนางนากไว้ในใจ  แต่มันก็มีบทพูดให้คนดูได้ฉุกคิด  คำเตือนก็คือ  อย่าหัวเราะจนเลยเถิด เพราะกรามอาจมีปัญหาได้ ฉันชอบบทพูดอีกอันตอนที่ผู้เรียกวิญญาณพูดตอนท้ายที่ใกล้จบเรื่องว่า  “รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส  ต่างสั่นคลอนความนิ่งงันของชีวิต”   ลองไปเข้าพิพิธภัณฑ์นางนาก  ที่บริหารจัดการโดย  New Theatre Society  ดูนะ  ตอนนี้พิพิธภัณฑ์แห่งนี้จัดแสดงที่  มะขามป้อม สตูดิโอ  สี่แยกสะพานควาย   เรื่องเก่าแม้จะมีคุณค่าแค่ไหน  ถ้าคุณเล่ามันไม่เป็น  ก็ไม่มีใครเขาอยากดูหรือฟังหรอก  ถ้าคุณเป็นนักเล่าเรื่องที่มีลูกเล่นแพรวพราว  คุณก็สามารถเล่าเรื่องเก่าไปได้ชั่วลูกชั่วหลาน  และมันจะตราตรึงคนดูเป็นยุคๆ ไป   อ่อไปลองฟังเพลง but slowly but ดูนะคะ  ใครจะเอาไปร้องกล่อมลูกเขาก็ไม่สงวนลิขสิทธิ์หรอกน่า... หมายเหตุ   1.มุขบางมุขของละครเวทีเรื่องนี้ อาจเป็นมุขภายใน  แต่ไม่ใช่ปัญหาในการร่วมสนุกในการเข้าชม  เพราะบทละครได้ปล่อยมุขให้คุณๆ ได้ฮาทุก 3 นาที   2.มีภาพบรรยากาศในวันไปชมละครเวทีเรื่องนี้ แต่รอรูปจากเพื่อนที่มีกล้อง แล้วจะมาใส่รูปตามทีหลัง ที่มา : http://www.oknation.net/blog/nonglakspace/2009/06/24/entry-1 จากคุณ : หมาหัวเราะ - [ 1 ก.ค. 52 16:05:58 ]

ความคิดเห็นที่ 13 บทวิจารณ์จากผู้ชมครับ ขออนุญาตเอามาแปะแบ่งปันกันอ่านนะครับบบบ ที่มา : http://kwanrapee.exteen.com/ นางนาก เดอะ มิวเซียม : สาระเคลือบตลก หยิบยกของเก่ามาเล่าใหม่                  ในช่วงเดือนพฤษภาคม – กรกฎาคม 2552 นี้คงไม่มีใครไม่ได้ยินข่าวประชาสัมพันธ์ละครเวที 2 แม่นาค อันได้แก่ แม่นาคพระโขนง เดอะ มิวสิคัล ของค่ายซีเนรีโอ และ แม่นาค เดอะ มิวสิคัล ของค่ายดรีมบ็อกซ์ ซึ่งทั้งสองโปรดักชั่นที่กล่าวมานี้ล้วนเป็นละครเพลงแสดงบนเวทีใหญ่                แต่ยังมีอีกหนึ่งแม่นาค (สะกดคนละอย่างด้วย) ที่ไม่ใช่มิวสิคัล ไม่ใช่ละครโรงใหญ่          นางนาก เดอะ มิวเซียม                  ผลงานละครเวทีลำดับที่ 7 ภายในระยะเวลา 2 ปีของ New Theatre Society และละครเวทีเรื่องที่ 33 ของ “บิ๊ก” ดำเกิง ฐิตะปิยะศักดิ์ ผู้กำกับการแสดง บทละครโดย พลฤทธิ สมุทรกลิน นราพร สังข์ชัย ดัดแปลงบทละครจากพิษสวาทเมียหลวงของ ดำเกิง ฐิตะปิยะศักดิ์ และดัดแปลงเค้าโครงมาอีกทีจาก Blithe Spirit ของ  Noel Coward                นำแสดงโดย นักแสดงละครเวทีนอกเขตพระโขนง “เกรียง” - เกรียงไกร ฟูเกษม, “อิ๋ว” - ปานรัตน กริชชาญชัย, “เอี้ยง” - สวนีย์ อุทุมมา “กั๊ก” - วรรณศักดิ์ ศิริหล้า, “เบิร์ด” - นีลชา เฟื่องฟูเกียรติ, “ดาว” - สาธิกา โภคทรัพย์ และ “กอล์ฟ” - อรอนงค์ ไทยศรีวงศ์ รับบท นางนาก                ก่อนที่จะกล่าวถึงละครเรื่องนี้แบบเต็มๆ แม็กซ์ ลองอ่านคำโฆษณาของนางนากดูบ้างเป็นไร                  พ.ศ. 2552 ประเทศไทยเผชิญปัญหาทั้งวิกฤติทางด้านการเมืองและเศรษฐกิจ หน่วยงานทั้งของรัฐและเอกชนต่างก็ร่วมใจกันสร้างสรรค์นโยบายที่จะสามารถ กระตุ้นเศรษฐกิจได้ หนึ่งในจำนวนโครงการเหล่านั้นเป็นการจัดนิทรรศการโดยพิพิธภัณฑ์แห่งหนึ่ง ซึ่งได้นำตำนานพื้นบ้านเรื่องหนึ่งอันเป็นที่รู้จักกันดีมาจัดแสดง ด้วยหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะสามารถกระตุ้นการท่องเที่ยวและนำเม็ดเงินให้เดิน สะพัดช่วยชาติได้มากกว่าเช็คที่คนไทยที่ควรได้กลับไม่ได้ ตำนานพื้นบ้านเรื่องนั้นคือ “นางนากแห่งพระโขนง”                แต่ถ้าจะว่าไปตามเหตุผลดังที่อารัมภบทมา มันก็ไม่ช่วยเศรษฐกิจของชาติซักเท่าไหร่ หนำซ้ำก็ยังไม่เกี่ยวข้องอะไรกับการเมืองอันแสนร้อนระอุและพิษภัยทาง เศรษฐกิจด้วย หากแต่ประเด็นที่น่าสนใจของการจัดนิทรรศการคราวนี้ก็คือ... ผู้จัดทำนิทรรศการได้มีกระบวนการวิจัยข้อมูลโดยผ่านการเข้าทรงวิญญาณนางนาก แห่งพระโขนง                หมายเหตุ : การเข้าทรงนี้ดำเนินงานโดยหมอผีสาวใหญ่ ผู้กำลังทำปริญญาโทอยู่ที่อักษรฯ จุฬาฯ โดยเธอวางแผนว่าจะเสนอวิทยานิพนธ์หัวข้อ “Trance Drama in Southeast Asia” ส่วนที่ว่าคณาจารย์จะเห็นชอบกับหัวข้อนี้ในความเป็นจริงหรือไม่นั้น ไม่ใช่ประเด็นที่เราควรจะใส่ใจมากนัก เพราะสิ่งที่เราควรจะสนใจกว่าก็คือ... อะไรจะเกิดขึ้นถ้านางนากกลับมาในปี พ.ศ. นี้? อะไรจะเกิดขึ้นถ้าเธอพบว่าผู้อำนวยการพิพิธภัณฑ์...คือ “พี่มาก” ของเธอในชาติปางก่อน? อะไรจะเกิดขึ้นถ้าเธอพบว่า...พี่มากของเธอในชาติปางก่อนนั้น...ในชาตินี้เขา มีภรรยาเป็นเจ้าแม่บริษัทออกาไนเซอร์ รับจัดงานศิลปวัฒนธรรมของทางราชการภายใต้นโยบายลับ ๆ ของบริษัทที่ว่า... “วัดครึ่งหนึ่งกรรมการครึ่งหนึ่ง” ? และที่สำคัญ...อะไรจะเกิดขึ้นถ้า “ความรักที่มีแต่การครอบครอง” กำลังจะถูกท้าทายให้ผ่านบททดสอบอีกครั้ง? ทั้งหมดนี้สามารถพบได้บ้างไม่ได้บ้างใน... “ละครพูดสุดเดช แต่ไม่ปฏิเสธการร้องโชว์” “นางนาก เดอะ มิวเซียม” แก้ไขเมื่อ 01 ก.ค. 52 20:12:26 จากคุณ : หมาหัวเราะ - [ 1 ก.ค. 52 17:04:12 ]

ความคิดเห็นที่ 14 นอกจากคำโฆษณานี้แล้วยังมีคำโฆษณาอีกจำนวนหนึ่งซึ่งแตกต่างกันออกไป เปรียบเสมือนจิกซอว์ชิ้นเล็กๆ รอการปะติดปะต่อจากผู้ชม เช่น ร้อยปีผันผ่าน รักจำจากจร ข้ากับลูกจักนอน ึงป่วนพระนครกันทำไม นอกจากเพลงกล่อมลูก ข้าหาได้ขับร้องเป็นสามารถไม่                  เห็นโปรยตัวอย่างเพียงเท่านี้แล้ว...มีเฮแน่ๆ!                เมื่อพิจารณาจากคำโฆษณา ชื่อละคร (ที่ออกจะโหนกระแสแม่นาคอยู่สักหน่อย) ทำให้ละครเรื่องนี้สะดุดตาและน่าสนใจอย่างยิ่ง ฉันคาดเดาไม่ออกว่าจะทำนางนากออกมาในรูปแบบไหน แต่ที่แน่ๆ คงจะไม่ซ้ำรสชาติกับสองแม่นาคบนเวทีใหญ่แน่นอน                เรื่องราวของนางนาก เดอะ มิวเซียม เริ่มต้นขึ้นจากการเล่าเรื่องเกี่ยวกับการทำพิพิธภัณฑ์แม่นาก โดยมีจีน่าและมานพ หรือมาร์กสามีของเธอเป็นโต้โผจัดการ ทั้งสองคนพยายามจะหลอกป้ายิ่งลักษณ์ คนทรงมาเข้าทรงแม่นากแล้วถ่ายคลิปไว้ประกอบการนำเสนอในพิพิธภัณฑ์ ป้ายิ่งลักษณ์เรียกแม่นากมาได้สำเร็จ แต่ไม่มีใครรู้นอกจากมาร์กซึ่งเป็นคนเดียวที่มองเห็นนาก นากบอกว่ามาร์กก็คือพี่มากในชาติก่อน มาร์กตกใจกลัว ทว่าไปๆ มาๆ มาร์กก็เริ่มเคลิ้มและหลงรักนากอีกครั้ง จีน่าพยายามดึงมาร์กออกมาจากนางนากแต่ไม่สำเร็จ ในที่สุดแล้วทั้งสองคนทะเลาะกันใหญ่โต และนากเป็นตัวการทำให้จีน่าเสียชีวิตด้วยการตัดสายเบรกรถซึ่งทำให้มาร์กโกรธนากมาก และให้ป้ายิ่งลักษณ์มาช่วยไล่นางนาก ถึงตอนนี้นากเล่าถึงอดีตที่ไม่มีใครได้รู้ คือนากคบชู้เพราะถูกพี่มากทารุณกรรม แต่ทั้งหมดกลับเป็นการลองใจ พี่มากเข้าใจผิดจึงหนีไป นากต้องอยู่กับความเข้าใจผิดของชาวบ้านว่าเป็นผี เหตุการณ์ชุลมุนเริ่มต้นอีกครั้งเมื่อจีน่ากระโดดออกมาจากนรกมาตบกับนาก แต่เรื่องก็คลี่คลายลงด้วย “อ้อ” หรือสายสร้อย เลขาของพิพิธภัณฑ์ซึ่งแอบหลงรักมาร์กแต่ไม่แสดงออก เธอถูกป้ายิ่งลักษณ์เรียกมาเพื่อหักอกนากและจีน่า เพื่อให้ทั้งสองคนไปจากมาร์ก ท้ายสุดแล้วจุดจบของนากและจีน่าคือถูกรักยมพาเข้าโรงไป โดยเหตุการณ์หลักทั้งหมดนี้คั่นฉากด้วยการเล่าเรื่องแม่นากพระโขนงในลักษณะการแสดงท่าทางประกอบอุปกรณ์และตัดฉากไปมาอย่างรวดเร็ว                นางนาก เดอะ มิวเซียม จบลงด้วยบทพูดคนเดียวของมาร์ก ว่า                “ผู้หญิงที่ผู้ชายไม่เอาก็เหมือนของเก่าในพิพิธภัณฑ์ ไม่มีใครครอบครองใครได้หรอกโว้ย” จากคุณ : หมาหัวเราะ - [ 1 ก.ค. 52 17:05:07 ]

ความคิดเห็นที่ 15 นางนาก เดอะ มิวเซียม : สาระเคลือบตลก                การนำเสนอต่างๆ ในละครนางนาก เดอะ มิวเซียม ที่เห็นได้ชัดแจ้งคือความตลกขบขันที่ทำให้เกิดเสียงหัวเราะกันสนั่นโรงแทบจะทุกๆ 3 นาที (หรือน้อยกว่านั้น) การใช้ดนตรีสดประกอบการแสดง เช่น กลองทัด ฉิ่ง ฉาบ เปียโนไฟฟ้า มีการร้องเพลงล้อขนบมิวสิคัลพอเป็นกระสัย (ไม่ปฏิเสธการร้องโชว์จริงๆ) อุปกรณ์การแสดงต่างๆ มีจำนวนน้อยชิ้นแต่อาศัยทักษะการแสดงของนักแสดงซึ่งเป็นผู้เจนเวทีทำให้สนุกสนานได้เป็นอย่างยิ่ง คล้ายการเล่น “ติ๊งต่าง” ของเด็กๆ เพียงอุปกรณ์อย่างเดียวก็เป็นได้หลายอย่าง เช่น ไม้พาย เป็นได้ทั้งพาย จอบขุดดิน และปืนทหาร หรือการใช้เก้าอี้ซึ่งเป็นอุปกรณ์ของมะขามป้อมสตูดิโอในการเล่าเรื่องการขยายร่างของแม่นากก็ไม่มีอะไรมาก เพียงยืนบนเก้าอี้แล้วยื่นแขนออกไปให้ยาวที่สุด เท่านี้ก็เรียกเสียงฮาถล่มทลายได้แล้ว                นางนากในมิวเซียม (ซึ่งรับบทโดยอรอนงค์ ไทยศรีวงศ์) มีลักษณะที่ฉีกออกไปจากนางนากตามแบบฉบับ เพียงแค่การออกโรงของนางนาก ซึ่งเดินช้าๆ หน้านิ่งๆ วนไปวนมารอบๆ เวทีที่ดูเหมือนจะเป็นไปตามความเป็นผีที่เฮี้ยน แต่เมื่อเดินไปพักใหญ่และประจันหน้ากับมาร์กแล้ว เธอก็ส่งรอยยิ้มปัญญาอ่อน (ยิ้มกว้างเห็นฟันสองแถว ตาโตเล็กน้อย เลิกคิ้วขึ้น) ให้มาร์กอย่างไม่สะทกสะท้าน!!!                ฉันเชื่อว่าในฉากนี้ต้องมีใครสักคนหัวเราะจนน้ำตาเล็ดกับความผิดคาดของนางนาก                นางนากในแบบฉบับเดิมอาจเป็นหญิงสาวผมยาว ห่มสไบแดง (รวมทั้งแม่นาคทั้ง 2 โรง) แต่นางนากฉบับพิพิธภัณฑ์นั้นผมสั้น ห่มสไบเหลือง โดยให้เหตุผลง่ายๆ ตรงๆ ว่า ข้าชอบสีเหลือง และเมืองไทยเป็นเมืองร้อน!!!                นอกจากรูปลักษณ์ภายนอกที่ตรงข้ามอย่างสิ้นเชิงของนางนากแล้ว นางนากฉบับนี้ยังร้องเพลงกล่อมลูกได้แย่มาก เสียงหนักๆ ดังๆ ของนางนากทำเอาคนดูหัวเราะกันลั่นโรงอีกครั้ง กระชากภาพหญิงสาวร้องเพลงกล่อมลูกด้วยเสียงเยือกเย็นไพเราะออกไปอย่างหมดสิ้น และฮากระหน่ำซ้ำสองด้วยท่าทางแกว่งแขนไปมาและโย้ตัวไปข้างหน้าราวกับว่าไม่ได้ร้องเพลงกล่อมลูก แต่เต้นอะไรแปลกๆ ให้ชาวบ้านดูมากกว่า                ความตลกของนางนาก เดอะ มิวเซียม มีทั้งการแหวกขนบชนิดกระจุยไม่มีเหลือ และมีทั้งการล้อเลียนขนบเดิม เช่นขนบแบบหนังผี จากคำพูดที่ว่า “ผีมาเมื่อไหร่ ไฟก็ปิดเอง” หรือคำพูดของป้ายิ่งลักษณ์ที่ว่า                “มีใครอยู่ที่นี่ไหม ถ้ามี เคาะ 1 ที ถ้าไม่มี เคาะ 2 ที ทราบแล้วเปลี่ยน”                ราวกับว่าเป็นระบบตอบรับอัตโนมัติบริการทางโทรศัพท์ยังไงยังงั้น!!!                และแน่นอนว่ามีล้อขนบผี ก็ต้องมีล้อแม่นาค 2 โรงใหญ่ จะมีแพลมๆ มาให้เห็นเป็นระยะตลอด เช่น ไปรัชดาลัย ร้องเพลงเก่งเหมือนน้ำมนต์ หรือที่ล้ออย่างฉกาจฉกรรจ์ที่สุดเห็นจะเป็นท่าทางการแสดงออกของมาร์กและแม่นากตอนกำลังหลงรักกัน ที่ฝ่ายแม่นากยืนบนโต๊ะและยื่นแขน ส่วนมาร์กก็กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนพื้นและยื่นแขนออกไป ทั้งคู่ร้องเพลงประสานกันซึ่งฉันรู้สึกว่าเลียนแบบท่าทางแบบละครเพลง (นี่หว่า)                มุกตลกอื่นๆ เท่าที่ฉันจำได้ เช่น มุก “เว้ากันซื่อๆ” มาร์กถามนากว่าเธอมาจากไหน เธอก็ตอบซื่อๆ ว่า “พระโขนง” นากห้ามมากพูดว่า “อย่าพูดเรื่องบางกอกได้มั้ย” มากก็เถียงว่า “ทำไมจะพูดไม่ได้ บางกอก บางกอก บางกอก” พร้อมกับพายเรือไปด้วย... เพลงของป้ายิ่งลักษณ์ที่รู้สึกสงสารนาก ร้องเพลง but slowly but slowly (แต่ช้าแต่) หรือจีน่าพูดถึงมาร์กว่าพานากขึ้นรถไฟฟ้าไปรำลึกความหลังที่อ่อนนุช แสดงถึงความเก่ากับความใหม่ก็อยู่ร่วมกันได้ ซึ่งสร้างเสียงหัวเราะอย่างต่อเนื่องเป็นอย่างดีทีเดียว                นอกจากนี้ยังมีมุกตลกที่กล่าวถึงการเมืองไทยแบบหยิกแกมหยอกว่าแกเคยไปทำเนียบ แต่งขาวไปทรงเจ้า มีตัวละครหนึ่งค้านว่า  “เค้าต้องใส่เสื้อสีเหลืองหรือสีแดงเท่านั้นไม่ใช่หรือ” และ “เค้าว่ากันว่าทำเนียบเป็นป่าช้าเก่า มิน่าถึงทำอะไรก็ไม่ขึ้นสักที”                สิ่งที่ฉันสังเกตได้ในฉากเก็บมะนาวอันลือลั่น (ใช้นักแสดงคนอื่นแทนแม่นากเป็นผู้เล่าเรื่อง) คือนักแสดงนั่งอยู่บนโต๊ะ สมมติเป็นเรือนไทยมีใต้ถุน และหย่อนสากกับน้ำมะนาวขวดลงไปใต้โต๊ะทำเป็นมะนาวตก น่าสนใจว่าทำไมจึงใช้มะนาวขวดแทนมะนาวจริงแบบที่คุ้นเคย ราวกับจะบอกเป็นนัยๆ ว่าอย่ายึดติดกับสิ่งที่ได้ยินได้ฟังมากระมัง...สมกับสโลแกนที่ว่า มือไม่ยาว มะนาวไม่มี จริงๆ!!!                การแสดงในนางนาก เดอะ มิวเซียม ที่โดดเด่นคือการใช้จังหวะได้ยอดเยี่ยม ความตลกในละครจะไม่เกิดขึ้นเลยหากจังหวะไม่ดี และโดยเฉพาะฉากที่มาร์กเห็นนาก แต่จีน่าไม่เห็น ก็ต้องโต้ตอบกับบทสนทนาได้ทั้งสองคน จีน่าจะต้องโกรธและหัวเสีย ส่วนมาร์กก็ต้องว้าวุ่น ในขณะที่นากพยายามพูดกับมาร์ก ตรงนี้หากไม่ได้ฝึกซ้อมมาและมีสมาธิดีๆ อาจจะ “หลุด” ได้ง่าย เพราะผู้แสดงต้องไม่เชื่อว่ามีผีอยู่จริง ทั้งๆ ที่ผู้แสดงเป็นผียืนอยู่ตรงข้างหน้านี้แล้ว ฉันคิดว่าฉากนี้แสดงได้ยาก แต่นักแสดงก็ทำได้ดียิ่ง                การนำเสนอในนางนาก เดอะ มิวเซียม แม้จะใช้พื้นที่จำกัด อุปกรณ์ไม่ได้พร้อมเพรียงเหมือนละครเวทีใหญ่ แต่สิ่งที่ฉันคิดว่าเหมือนจากละครเวทีใหญ่ คือสามารถทำให้คนดูสนุกได้เช่นเดียวกัน ด้วยการนำเสนอที่แตกต่าง ความตลกในนางนาก เดอะ มิวเซียม พ่วงมาด้วยสาระที่สอดแทรกทั้งในมุกตลก ในอุปกรณ์ ในการแสดง ฯลฯ เหล่านั้นเป็นอย่างดี จากคุณ : หมาหัวเราะ - [ 1 ก.ค. 52 17:05:36 ]

ความคิดเห็นที่ 16 นางนาก เดอะ มิวเซียม : ความรัก ความเชื่อ ความจริง                เรื่องราวของแม่นาคพระโขนงเป็นที่รู้จักกันดีในเรื่องความรักที่ยึดติดข้ามชาติข้ามภพ นางนากในพิพิธภัณฑ์ก็เช่นเดียวกัน จะเห็นได้จากลักษณะนิสัยของนางนากที่ชอบเถียง เช่น มาร์กขอให้นากหยิบตุ๊กตาจากโต๊ะหนึ่งไปสู่อีกโต๊ะและกลับมาที่เดิม เพื่อพิสูจน์ให้จีน่าเห็นว่ามีผีอยู่จริง แต่นากเถียงว่า ถ้าเอามาแล้วเอาไปจะได้อะไรขึ้นมา นอกจากนี้นากยังยึดมั่นกับสิ่งที่ตัวเองทำอย่างถึงที่สุด จีน่าเองก็มีลักษณะนิสัยนี้เช่นกัน เธอเป็นสาวมั่นที่รักมาร์ก และขี้หึงสะบัด หึงแม้กระทั่งภรรยาเก่าของมาร์ก ที่น่าขบขันคือฉากที่นางนากแสดงอภินิหาร (ด้วยการยกเก้าอี้สองตัวประกบกันแล้วหมุนเก้าอี้ตัวบนไปมา) ถึงขนาดเห็นได้ชัดแจ้งแล้วว่ามีผี จีน่ายังไม่เชื่อ หาว่าเป็นสเปเชียลเอฟเฟคท์อีก ความดึงดันและยึดมั่นอย่างใหญ่หลวงในความรักนี้ไม่เกิดผลดี โดยเฉพาะการไปรักคนที่รักตัวเองเกินไปอย่างมาร์ก- ซึ่งฉันคิดว่าเขาเห็นแก่ตัวมาตั้งแต่ชาติก่อน ก็ยิ่งไปกันใหญ่                มาร์กตั้งคำถามกับทั้งสองสาวว่า ในเมื่อเขาไม่ดี ทำไมไม่ไปเสีย จีน่าก็บอกว่าไปได้ไหม มีทางไปไหม น่าจะหมายถึงความรัก ความรู้สึกเป็นเจ้าข้าวเจ้าของอย่างรุนแรง คือรู้ว่าเขาไม่ดีก็ยังรัก สิ่งนี้น่าจะแสดงให้เห็นว่าความรักแบบยึดมั่นถือมั่นทำให้ไม่สามารถไปจากได้ ด้วยความรุนแรงในหัวใจนั่นเอง และคงจะตอกย้ำด้วยประโยคจากป้ายิ่งลักษณ์ว่า “ผู้หญิงทุกคนมีความเป็นนางนากอยู่ในตัว” แสดงให้เห็นถึงลักษณะหนึ่งของมนุษย์ (ที่อาจรวมถึงผู้ชายก็ได้ด้วย) ว่าบางครั้งเราก็อาจมีความรักในลักษณะของนางนากได้เช่นกัน                นอกจากนี้ดูเหมือนนางนาก เดอะ มิวเซียม จะวิพากษ์วิจารณ์ความรักที่บางครั้งก็ไม่สามารถครอบครองได้ จากคำพูดสุดท้ายของมาร์กที่ว่า ขออโหสิทั้งสองคน และจะหนีไปให้ไกล ไม่ให้ตามไป ผีก็แค่ของเก่าในพิพิธภัณฑ์ มาร์กเป็นอิสระแล้ว ผู้หญิงที่ผู้ชายไม่เอาก็เหมือนของเก่าในพิพิธภัณฑ์ ไม่มีใครครอบครองใครได้หรอก แสดงให้เห็นว่า แค่ไม่เอาซะอย่าง ไม่ว่าจะรักมากมายแค่ไหน ก็ไม่มีค่าพอที่จะครอบครองหัวใจได้เลย ไม่เพียงเท่านั้นยังสะท้อนให้เห็นว่าการถูกครอบครอง การเป็นเจ้าข้าวเจ้าของก็น่าอึดอัดใจไม่น้อย                ความเชื่อและความจริงน่าจะเป็นอีกประเด็นนำเสนอหนึ่งในนางนาก เดอะ มิวเซียม ที่ปรากฏให้เห็นตลอดทั้งเรื่อง ท่ามกลางสถานการณ์วุ่นวายในปัจจุบัน หลายฝ่ายต่างก็ใช้สื่อเป็นกระบอกเสียงโต้ตอบกันไปมาบ้าง ชักชวน ปลุกระดมผู้คนบ้าง โลกทุกวันนี้เป็นโลกที่ขับเคลื่อนไปด้วยข่าวสาร บางครั้ง                “คนเราอยากฟังในสิ่งที่อยากจะฟัง คนเราอยากเชื่อในสิ่งที่อยากจะเชื่อ ฉันไม่อยากเดา เพราะไม่อยากเชื่อ” ป้ายิ่งลักษณ์เป็นคนทรง แต่ไม่เชื่อหมอดู ทั้งๆ ที่อาชีพคนทรงน่าจะไปกันได้กับอาชีพหมอดูแท้ๆ                สิ่งหนึ่งที่ฉันสังเกตได้จากคำพูดของนางนากคือ ตลอดเรื่องนางนากจะบ่นเรื่องคนลือกันไปเองอย่างโน้นอย่างนี้ เช่น เก็บมะม่วงก็ลือกันไปว่าเป็นผี นอกจากนี้ การที่มาร์กเห็นนากคนเดียวและต้องคอยเป็นล่ามให้คนอื่นๆ ที่ไม่เห็นนากบางครั้งก็เจตนาแปลผิดๆ ตรงนี้คล้ายจะวิจารณ์สังคมอยู่กลายๆ ว่าเต็มไปด้วยความบิดเบือน ความจริงอาจเป็นสิ่งที่มองไม่เห็นก็เป็นได้ นางนาก เดอะ มิวเซียม คล้ายกับจะทำหน้าที่เตือนสติผู้ชมว่า ให้พิจารณาให้ดีก่อนจะเชื่ออะไรสักอย่าง ทั้งความคิดของตัวเอง เนื้อหาของสารที่ได้รับมา และหากเป็นไปได้ การค้นหาความจริงก็เป็นสิ่งที่ควรจะทำ                                นางนาก เดอะ มิวเซียม เป็นละครอีกทางเลือกหนึ่งที่นอกจากความบันเทิงแล้ว ยังมีสาระและข้อขบคิด - ที่ฉันคิดว่าจะต้องมีอีก นอกเหนือจากที่ฉันลองคิด แม้จะไม่ใช่ละครเวทีบนโรงใหญ่ แต่ก็สร้างความสนุกและผู้ชมได้บริหารความคิดของตนได้เช่นเดียวกัน                จะว่าไป นางนาก เดอะ มิวเซียม คล้ายกับจะเป็นกระจกมุมกลับของแม่นาค 2 ค่ายสำหรับผู้ชม ว่านางนากก็ “แนว” ได้เหมือนกันนะ!! ที่มา : http://kwanrapee.exteen.com/ จากคุณ : หมาหัวเราะ - [ 1 ก.ค. 52 17:06:12 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ชอบบทวิจารณ์จากคห. 16 ที่สุดเลย.. โดน..ที่สุดกว่าทุกๆบทวิจารณ์ที่อ่านผ่านๆตามา  ขอชื่นชม ผู้เขียน จากคุณ : เพลงบรรเลงกลางพงไพร - [ 1 ก.ค. 52 21:04:08 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ^ ขอบคุณมากๆ ค่ะ กำลังจะเอามาลงพอดี๊ 555+ ใจจริงอยากดู 2 รอบนะคะ ชักรู้สึกว่าถ้าจะดูละครเพื่อวิจารณ์ มันจะไม่สนุกอะ มันต้องดู 2 รอบ รอบนึงดูเอาวิจารณ์ อีกรอบดูแบบไหลลื่นตามนักแสดงไปเรื่อยๆ แต่รู้สึกว่าเรื่องนี้แม้จะดูรอบเดียว ก็ทำเราไหลลื่นไปกะนักแสดงได้เหมือนกันนะคะ อยากให้รีเสตจมากๆ เลยค่ะ ชอบแม่นากเวอร์ชั่นนี้ที่ซู้ด จากคุณ : Kwanrapee The Artist (kwanrapee) - [ 1 ก.ค. 52 22:50:17 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เราชอบตอนนี้ที่สุดเลยค่ะ ..."นอกจากนี้ดูเหมือนนางนาก เดอะ มิวเซียม จะวิพากษ์วิจารณ์ความรักที่บางครั้งก็ไม่สามารถครอบครองได้ จากคำพูดสุดท้ายของมาร์กที่ว่า ขออโหสิทั้งสองคน และจะหนีไปให้ไกล ไม่ให้ตามไป ผีก็แค่ของเก่าในพิพิธภัณฑ์ มาร์กเป็นอิสระแล้ว ผู้หญิงที่ผู้ชายไม่เอาก็เหมือนของเก่าในพิพิธภัณฑ์ ไม่มีใครครอบครองใครได้หรอก แสดงให้เห็นว่า แค่ไม่เอาซะอย่าง ไม่ว่าจะรักมากมายแค่ไหน ก็ไม่มีค่าพอที่จะครอบครองหัวใจได้เลย ไม่เพียงเท่านั้นยังสะท้อนให้เห็นว่าการถูกครอบครอง การเป็นเจ้าข้าวเจ้าของก็น่าอึดอัดใจไม่น้อย ... " แฝงธรรมะไว้เต็มๆเลยล่ะ  ความรักแบบอัตตา และอนัตตา  .. จากคุณ : เพลงบรรเลงกลางพงไพร - [ 2 ก.ค. 52 07:34:29 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ที่มา http://www.siamrath.co.th/UIFont/ArticleDetail.aspx?acid=3652 นางนาก เดอะ มิวเซียม ความรักที่มีวันตายสำหรับผู้ชาย(ห่วยๆ) / คิดใหม่ ไทยเปลี่ยน ฑิชฌา3/7/2552 นางนาก เดอะ  มิวเซียม ความรักที่มีวันตายสำหรับผู้ชาย(ห่วยๆ) สุดสัปดาห์ที่ผ่านมาได้มีโอกาสพาลูกๆไปเปิดหู เปิดตา เปิดสมอง และเปิดใจด้วยการดูละครเวทีดีๆ “เรื่องนางนาก เดอะ มิวเซียม” ที่มะขามป้อมสตูดิโอสี่แยกสะพานควาย เป็นละครเวทีฟอร์มเล็กๆแต่ฝีมือของผู้กำกับ ได้แก่ คุณดำเกิง ฐิตะปิยะศักดิ์ ทีมงาน และเหล่านักแสดงที่มีคุณภาพ ซึ่งบุคคลเหล่านี้ล้วนเป็นผู้ที่คร่ำหวอดอยู่ในวงการละครเวทีอย่างต่อเนื่องและยาวนาน จนเป็นที่รู้จักและยอมรับในฝีมือกันอย่างกว้างขวางในยุทธจักรละครเวที นางนากในเรื่องนี้ได้รับการตีความแตกต่างออกไปไม่ว่าจะเป็นเรื่องของสถานการณ์  ตัวละคร และองค์ประกอบอื่นๆ  นางนาก เดอะ มิวเซียมจึงไม่ใช่ผีสาวคอยผัวที่ส่งเสียงเย็นยะเยือกน่าขนลุกร้องเรียก “พี่มา ----- กข-----า ”ผ่านคุ้งน้ำพระโขนงเหมือนนางนากกระแสหลักในเวอร์ชั่นอื่นๆตามที่ชาวไทยคุ้นเคยกันดี  เรื่องราวของนางนาก เดอะ มิวเซียมนี้เกิดขึ้นในพิพิธภัณฑ์แห่งหนึ่งที่กำลังจะจัดนิทรรศการพื้นบ้านเกี่ยวกับตัวเธอ นากจึงถูกเชิญดวงวิญญาณ(แบบฟลุ๊กๆ)ผ่านการเข้าทรงของคุณป้ายิ่งลักษณ์ที่เชื่อการทรงเจ้าเข้าผีเป็นอย่างยิ่งแม้ยังไม่รู้เลยว่าผีมีจริงๆรึเปล่าบนโลกใบนี้  แต่นากก็ข้ามภพข้ามชาติมาที่พิพิธภัณฑ์แห่งนี้จนได้พบกับมาร์คหรือมากคนรักเก่าอีกครั้งในปี2009 นางนากเดินทางผ่านการเข้าทรงมาโดยไม่รู้อิโหน่อิเหน่ว่าแท้จริงเธอเป็นเพียงสินค้า “โอท็อป”ที่กำลังจะถูกนำกลับมาเล่าใหม่ในยุคนี้ นางนากในเรื่องนี้เต็มไปด้วยชีวิตจิตใจและเป็นนากที่สามารถปรับตัวตามวัฒนธรรมและสังคมที่เปลี่ยนแปลงไปได้เป็นอย่างดี เป็นนากที่แปลกและแตกต่างจากนางนากแบบเดิมๆในอุดมคติของคนทั่วๆไป และขอบอกนะคะว่าเป็นนางนากที่มันส์มาก ผมสั้นม้าเต่อ หน้าหมวยสวยสุดฤทธิ์ แต่สิ่งหนึ่งที่นางนากไม่ได้เปลี่ยนไป คือความเป็นผู้หญิงที่ยึดมั่นในความรักกับชายที่เธอรัก(เหมือนผู้หญิงทั่วๆไป) เรื่องราวที่เกิดขึ้นในละครใช้เวลา120นาที เป็น120นาทีที่แสนจะคุ้มค่าและสนุกสนานเป็นอย่างยิ่งความคุ้มค่าที่คู่ขนานมากับคุณค่าของละครเรื่องนี้แสดงให้เห็นถึงกระบวนการการผลิตงานที่มีคุณภาพได้เป็นอย่างดี ทั้งบทละครที่วางโครงเรื่องได้ดีและเล่าเรื่องได้อย่างน่าสนใจ ใช้ภาษาสะท้อนความเป็นตัวละคร  สะท้อนค่านิยมและวัฒนธรรมของสังคมที่แปรเปลี่ยนไปตามกาลเวลาได้อย่างชัดเจน ถึงแม้จะมีการหยอกเย้ากระเซ้าแหย่ถึงการเมืองในปัจจุบันไม่ว่าจะเป็นเรื่องกีฬาสีการเมือง หรือเรื่องของนายกรูปหล่อก็ไม่ใช่การจับคำพูดมายัดใส่ปากตัวละครโดยขาดเหตุผลและทำให้แปลกแยกประดักประเดิดแต่อย่างใด เทคนิคการเล่าเรื่องในนางนาก เดอะ มิวเซียม น่าติดตามและอาจแปลกใหม่สำหรับผู้ที่เพิ่งเคยดูละครเวทีฟอร์มเล็กๆ อินดี้ๆแบบนี้ และแปลกสำหรับผู้ชมมือสมัครเล่นที่เข้าใจว่าละครเวทีต้องเล่นบนเวทีใหญ่ๆต้องมีเทคนิคอลังการล้านแปด สเปเชี่ยลเอฟเฟคสุดยอดถึงจะดี แต่แท้จริงแล้วเทคนิคการเล่าเรื่องแบบง่ายๆแต่สื่อสารได้ดี  ทำได้จากการใช้สมองและสองมือมากกว่าการใช้เงินทุนเนรมิตภาพบนเวทีขึ้นมาเป็นไหนๆ  การจัดองค์ประกอบศิลป์และการใช้พื้นที่บนเวทีของละครไม่ทำให้คนดูรู้สึกอึดอัดแม้ว่าพื้นที่การแสดงจะแคบมาก และทางเข้าออกของนักแสดงก็มีจำกัด เทคนิคการเล่าเรื่องที่ดีของละครนั้นทำให้คนดูมีความรู้สึกร่วมไปกับเรื่องราวอย่างสนุกสนานและเชื่อในสิ่งที่เล่าและนำเสนอได้เป็นอย่างดี ไม่ว่าจะเป็นการแสดงอิทธิฤทธิ์ของวิญญาณนางนากที่สามารถเคลื่อนย้ายของได้ หรือการย้อนอดีตกลับไปพายเรือในคลองพระโขนงของนากกับมาก แม้ว่าละครจะตลกสนุกสนานจนหัวเราะไม่หยุดแต่ถึงอย่างไรก็ยังสามารถสื่อสารทางความคิดโดยสามารถตีแผ่ให้เห็นได้ถึงแง่มุมของความรักระหว่างชายกับหญิงที่ไม่ว่าข้ามภพข้ามชาติมากี่ยุคกี่สมัย ความรักสำหรับผู้หญิงคือความห่วงใย และต้องการความอบอุ่นทั้งทางใจและทางกายอย่างสม่ำเสมอ จนความรักของผู้หญิงมักจะถูกตีความว่าเป็นการครอบครองและเรียกร้องอยู่ตลอดเวลาทั้งๆที่แท้จริงสิ่งที่ผู้หญิงต้องการก็แค่เพียงคนที่คอยรับฟัง เข้าใจ และห่วงหาอาทรเล็กน้อยๆเท่านั้นเอง  แต่สำหรับผู้ชายส่วนใหญ่ความรัก เซ็กซ์ และผลประโยชน์แบบน้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่ามักมาควบคู่กันโดยเสมอ เมื่อได้สิ่งที่ต้องการครบถ้วนความเบื่อหน่ายมักจะเข้ามาแทนที่โดยไม่รู้ตัว แรงขับทางเพศของชายจึงต้องการสลัดพันธะเก่าๆให้พ้นไปและแสวงหาเหยื่อแห่งรักใหม่ๆเข้ามาแทนที่จนกว่าแรงขับทางเพศนั้นจะหมดไป หลายฉาก หลายตอน และหลากหลายคำพูดในละครสามารถสะท้อนแง่มุมแห่งรักได้อย่างเจ็บปวดไม่ว่าจะเป็นฉากหวานแหววระหว่างนากกับมาร์คซึ่งจีบกัน นอนหนุนตักน่ารักกันไปมาแต่ถึงอย่างไรในสถานการณ์แสนโรแมนติคนี้มาร์คก็ยังไม่ลืมที่จะตักตวงผลประโยชน์จากนากโดยการที่ให้เธอเล่าเรื่องเกี่ยวกับตัวเธออย่างหมดเปลือกเพื่อนำมาใช้เป็นข้อมูลในการจัดนิทรรศการที่พิพิธภัณฑ์ของตน  หรือเรื่องราวของมาร์คกับจีน่าภรรยาที่ดูเหมือนจะเป็นทั้งคู่รักคู่ร้ายแต่อย่างไรจีน่าก็ยังรัก ห่วงใยมาร์คอย่างสุดหัวใจ ความรักของนากและจีน่าจึงถูกนำไปเทียบค่ากับการครอบครองแสดงความเป็นเจ้าของด้วยการหึงหวงซึ่งแท้จริงแล้วมันเป็นวิถีแห่งรักของผู้หญิงที่ต้องการที่จะดูแล และแสดงความห่วงใยต่อคนที่เธอรักให้ดีที่สุดเท่านั้นเอง หรือความรักของอ้อเลขาของมาร์คที่แอบรักมาร์คอยู่เงียบๆสุดท้ายเธอได้รับอะไรสิ่งที่เธอได้คือการถูกอำนาจของพิธีกรรมลากออกมาจากเตียงเพื่อมาปลดปล่อยและให้อิสระกับคนที่เธอรัก  ความรักที่เธอมีให้ถูกตีค่าเป็นเพียงแค่เซ็กซ์ที่ถูกรับผิดด้วยการจ่ายเงินเท่านั้นแล้วก็จบไป นี่หรือคือสิ่งที่ผู้หญิงที่มีหัวใจรักทั้งสามคนควรได้รับจากชายที่เธอรัก การทำร้ายด้วยวาจาเชือดเฉือน การนอกใจ เฉยเมย หรือการล่วงละเมิดทางเพศ ไม่ว่ากี่ยุคกี่สมัยผู้ชายเห็นผู้หญิงเป็นเพียงวัตถุทางเพศเท่านั้นหรือ แท้จริงแล้ว ความรักเป็นสิ่งที่เป็นนามธรรม เป็นอุดมคติที่ไม่มีใครรู้ว่าหน้าตาเป็นอย่างไร ความรักที่ดีเป็นแบบไหนถ้าเราเอาไปถามคนสิบคนรับรองคำตอบย่อมไม่เหมือนกัน บางคนอาจกล่าวว่าความรักที่ดีต้องไม่ครอบครองกัน ต้องไม่หวังผล ดังคำกล่าวตามปรัชญาชีวิตของ คาริล ยิบราลที่นำมาใช้ในละครที่ว่า “..ความรัก  ไม่ให้สิ่งอื่นใดนอกจากตนเอง  และไม่รับเอาสิ่งใด  นอกจากตนเอง  ความรักไม่ครอบครอง  และไม่ยอมถูกครอบครอง  เพราะความรักนั้น  พอเพียงสำหรับตอบความรัก...” แต่ถึงอย่างไรอย่าลืมว่า “ความรัก”เป็นเพียงสภาวะนามธรรมที่เกิดขึ้น แปรเปลี่ยนและดับไปได้ ดังนั้นความรักที่ปราศจากความเข้าใจจากทั้งชายและหญิงก็ไม่อาจเป็นรักที่สมบูรณ์ไปได้ ความเข้าใจและการยอมรับความแตกต่างระหว่างกันนี่เองคือ สิ่งที่เชื่อมคนสองคนและก่อให้เกิดเป็นมิตรภาพซึ่งจะทำให้เชื่อใจและปราศจากการครอบครองกันได้จริงในที่สุด และเมื่อซักวันที่ความรักจืดจางไปแล้วมิตรภาพที่ดีนี้จะสามารถเชื่อมโยงคนสองคนให้อยู่กันได้อย่างมีความสุข สำหรับคุณผู้หญิงอย่าปล่อยให้ความรักในอุดมคติครอบครองเราอยู่เลย หันมามองรักที่อยู่บนโลกแห่งความเป็นจริง อย่าคาดหวังว่าผู้ชายจะยึดมั่นถือมั่นในรักและมองความห่วงหาอาทรว่ามีค่าเสมอไปจนปล่อยคุณค่าแห่งความเป็นผู้หญิงถูกทำลายไปจนไม่เหลืออะไร อย่าปล่อยให้ความรักแบบอุดมคติที่ผ่านพ้นไปแล้วครอบครองคุณไว้จนต้องกลับมาตามหามันอีกครั้งเพราะบางทีรักนั้นก็ไม่ได้มีคุณค่าถ้ามันเป็นเพียงแค่รักจากผู้ชายห่วยๆคนหนึ่งเท่านั้นเอง  แค่อ่านก็ขอบคุณแล้วค่ะ จากคุณ : Takinuy - [ 3 ก.ค. 52 12:45:20 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เมื่อกลางอาทิตย์ที่ผ่านมา ไปดูละครโรงเล็ก “นางนากเดอะมิวเซียม” มาแล้ว เป็นผลงานของทีมงานเล็กๆ ในละครโรงเล็กๆที่น่าประทับใจมากครับ ก่อนอื่นขอชื่นชมเรื่องบท … เรื่อง นี้แม้จะเป็นบทที่ดัดแปลงมาจากต่างประเทศ แต่คุณดำเกิงก็เอามาปรับให้เข้ากับความเป็นไทย และใส่บริบทของนางนากเข้าไปได้อย่างลงตัว ไม่น่าเชื่อว่า แม้ว่าจะมีข้อจำกัดของสถานที่และขนาดของเวที… แต่ละครเรื่องนี้ก็ดึงความสนใจผมให้จดจ่อกับเนื้อเรื่องและการแสดงได้อย่างสนุกสนานตลอดเวลา โดยที่ไม่ต้องมีปรากฏการณ์แปลกใหม่ แม่นาคไม่ต้องสำแดงอิทธิฤทธิ์อันใด สนุกครับ สนุกมาก และมีบางครั้งที่รู้สึกว่าขำมากจนแทบไม่ไหว หลายครั้งที่รู้สึกเห็นใจและวุ่นวายใจไปกับตัวละคร ผมรู้สึกสนุกและชอบมากกว่างานของค่ายบิ๊กบึ้มที่อุตส่าห์ถ่อไปดูตั้งแต่สัปดาห์แรกด้วยซ้ำ… และด้วยความอบอุ่นของโรงละครและความเป็นมิตรของผู้คน ทำให้ผมรู้สึกกล้าวิจารณ์งานนี้.. มีข้อติบ้างเล็กๆน้อยๆ ที่อยากเรียนเสนอให้ฟังครับ… ส่วนแรก คือตัวคุณมาร์ค (พี่มาก) ผมว่าเขาแสดงพลังเยอะเกินบรรยากาศละครโรงเล็กไปหน่อย ด้วยน้ำเสียงที่แรงเกินเหตุหลายครั้ง มันมากระแทกทำให้ผมหลุดออกจากละครนั้นไปเป็นระยะๆ… นอกจากนั้น ไม่รู้ว่าทำไมตอนที่เขาทำ Epilogue ตอนปิดเรื่อง… มันเหมือนมาพูดให้ฟังไปเรื่อยๆ ไม่ได้ทำให้รู้สึกรู้สมอะไรกับเนื้อหาที่เขาพูดเลยครับ แม้ว่าถ้อยคำจะเปรี้ยงปร้างมาก.. อีกส่วนคือ ตัวคุณจีน่าครับ.. ผมรู้สึกว่าตอนต้นเรื่อง จังหวะของเธอมันเร็วเกินไปจนเหมือนจำบทมาพูด นอกจากนั้น ก็รู้สึกเหมือนว่าเธอยังดึงสติและตัวตนของตัวละครเข้ามาไม่ได้อยู่พักใหญ่ๆ แต่พอช่วงหลังของครึ่งแรกก็ค่อยๆละลายกลายเป็นส่วนเดียวของละครได้ดีขึ้นเรื่อยๆ จนการแสดงช่วงท้าย มันก็ดูดีมากในความรู้สึกของผม.. ส่วนอื่นก็คงเป็นเรื่องที่นั่งแหละครับ มันไม่สบายพอสำหรับละครที่ยาวกว่าสองชั่วโมง แต่ไม่เป็นไรหรอกครับ ยังไงมีเรื่องอื่นก็จะตามไปดูอีก ชักติดใจเสียแล้ว อ้อ .. ยินดีด้วยนะครับ เพราะได้ข่าวว่าที่นั่งเต็มทุกรอบเลย… แก้ไขเมื่อ 28 มิ.ย. 52 18:31:48 จากคุณ : ชอบสบาย - [ 27 มิ.ย. 52 22:53:05 ] จากคุณ : Takinuy - [ 3 ก.ค. 52 12:47:48 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ขอแสดงความรู้สึกที่ได้ดูอย่างสั้นๆ นะคะ ไม่ชอบ เบื่อมาก เคยชอบผลงานของคณะนี้ตอน ตาดูดาว ผ่าผิวน้ำ คอยกอดอ (เรื่อง มหาบุรุษ เริ่มไม่ชอบ เพราะความเละเทะในการกำกับ) และตื่นเต้นที่กำลังจะได้ดูเรื่องแม่นาคนี้ เปิดฉากแรก ในงานประมูล นักแสดงทำท่าทางและน้ำเสียงต่างๆ และมีเทคนิคต่างๆ ให้ไปในแนวทางตลก ก็เริ่มตะหงิดใจว่าจะไปรอดมั้ยกับการดูละคร "พยายามตลก" เรื่องนี้ และเมื่อ จีน่า ออกมา และแสดงด้วยแอคติ้ง "แบบนั้น" ก็ทำให้หัวใจห่อเหี่ยวว่า "ไปไม่รอดแน่แล้ว" กาแสดงของนักแสดงเต็มไปด้วย ความพยายามแสดงให้ดูตลก โดยเฉพาะตลกสังขารต่างๆ ด้วยการทำท่าทางประหลาด เป็นต้น บทสนทนาก็เป็นเช่นนั้น มุขคำพูดต่างๆ ที่เล่น แทบจะไม่ได้เกี่ยวกับเนื้อเรื่องเลย มันไม่ทำให้เกิดความตลก เกิดแต่ความรำคาญ และทำให้สาระในตอนนั้นๆ ถูกเลือนไป ถูกทำให้จางไป เบาไป และหายไป การดูละครครั้งนี้ จึงเป็นไปด้วยความเบื่อหน่าย เพราะดูไม่รู้เรื่องเลยในแต่ละฉาก ไม่ใช่แค่เพราะมุขตลกที่มาบั่นทอน แต่เป็นตัวบทเอง ก็ไม่ได้กระชับ แน่น และตรงพอที่จะสื่อสาระในฉากนั้นๆ ได้ ซึ่งพอ มาร์ค ร่ายโศลกปรัชญาในตอนจบอันเป็นการตั้งใจเสนอสาระของเรื่อง จึงดูเป็นละครคนละเรื่องตัวละครคนละตัว พลันให้คิดว่า "มาได้ไง" ขอบอกว่าเป็นความรู้สึกเดียวกับตอนดูละคร ภาปัดจุฬา ว่า "เมื่อไรจะจบ" และเกิดการปฏิญาณแบบเดียวกับที่เคยปฏิญาณหลังดูเรื่อง "เกราะเพชร 7 สี" ของถาปัดว่า "ชั้นจะไม่ดูละครของคณะนี้อีกแล้ว" จากคุณ : นฌ - [ 3 ก.ค. 52 19:13:59 A:58.8.57.8 X: TicketID:123154 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ที่มา http://www.siamrath.co.th/UIFont/ArticleDetail.aspx?acid=3652 นางนาก เดอะ มิวเซียม ความรักที่มีวันตายสำหรับผู้ชาย(ห่วยๆ) สุดสัปดาห์ที่ผ่านมาได้มีโอกาสพาลูกๆไปเปิดหู เปิดตา เปิดสมอง และเปิดใจด้วยการดูละครเวทีดีๆ “เรื่องนางนาก เดอะ มิวเซียม” ที่มะขามป้อมสตูดิโอสี่แยกสะพานควาย เป็นละครเวทีฟอร์มเล็กๆแต่ฝีมือของผู้กำกับ ได้แก่ คุณดำเกิง ฐิตะปิยะศักดิ์ ทีมงาน และเหล่านักแสดงที่มีคุณภาพ ซึ่งบุคคลเหล่านี้ล้วนเป็นผู้ที่คร่ำหวอดอยู่ในวงการละครเวทีอย่างต่อเนื่องและยาวนาน จนเป็นที่รู้จักและยอมรับในฝีมือกันอย่างกว้างขวางในยุทธจักรละครเวที นางนากในเรื่องนี้ได้รับการตีความแตกต่างออกไปไม่ว่าจะเป็นเรื่องของสถานการณ์  ตัวละคร และองค์ประกอบอื่นๆ  นางนาก เดอะ มิวเซียมจึงไม่ใช่ผีสาวคอยผัวที่ส่งเสียงเย็นยะเยือกน่าขนลุกร้องเรียก “พี่มา ----- กข-----า ”ผ่านคุ้งน้ำพระโขนงเหมือนนางนากกระแสหลักในเวอร์ชั่นอื่นๆตามที่ชาวไทยคุ้นเคยกันดี  เรื่องราวของนางนาก เดอะ มิวเซียมนี้เกิดขึ้นในพิพิธภัณฑ์แห่งหนึ่งที่กำลังจะจัดนิทรรศการพื้นบ้านเกี่ยวกับตัวเธอ นากจึงถูกเชิญดวงวิญญาณ(แบบฟลุ๊กๆ)ผ่านการเข้าทรงของคุณป้ายิ่งลักษณ์ที่เชื่อการทรงเจ้าเข้าผีเป็นอย่างยิ่งแม้ยังไม่รู้เลยว่าผีมีจริงๆรึเปล่าบนโลกใบนี้  แต่นากก็ข้ามภพข้ามชาติมาที่พิพิธภัณฑ์แห่งนี้จนได้พบกับมาร์คหรือมากคนรักเก่าอีกครั้งในปี2009 นางนากเดินทางผ่านการเข้าทรงมาโดยไม่รู้อิโหน่อิเหน่ว่าแท้จริงเธอเป็นเพียงสินค้า “โอท็อป”ที่กำลังจะถูกนำกลับมาเล่าใหม่ในยุคนี้ นางนากในเรื่องนี้เต็มไปด้วยชีวิตจิตใจและเป็นนากที่สามารถปรับตัวตามวัฒนธรรมและสังคมที่เปลี่ยนแปลงไปได้เป็นอย่างดี เป็นนากที่แปลกและแตกต่างจากนางนากแบบเดิมๆในอุดมคติของคนทั่วๆไป และขอบอกนะคะว่าเป็นนางนากที่มันส์มาก ผมสั้นม้าเต่อ หน้าหมวยสวยสุดฤทธิ์ แต่สิ่งหนึ่งที่นางนากไม่ได้เปลี่ยนไป คือความเป็นผู้หญิงที่ยึดมั่นในความรักกับชายที่เธอรัก(เหมือนผู้หญิงทั่วๆไป) เรื่องราวที่เกิดขึ้นในละครใช้เวลา120นาที เป็น120นาทีที่แสนจะคุ้มค่าและสนุกสนานเป็นอย่างยิ่งความคุ้มค่าที่คู่ขนานมากับคุณค่าของละครเรื่องนี้แสดงให้เห็นถึงกระบวนการการผลิตงานที่มีคุณภาพได้เป็นอย่างดี ทั้งบทละครที่วางโครงเรื่องได้ดีและเล่าเรื่องได้อย่างน่าสนใจ ใช้ภาษาสะท้อนความเป็นตัวละคร  สะท้อนค่านิยมและวัฒนธรรมของสังคมที่แปรเปลี่ยนไปตามกาลเวลาได้อย่างชัดเจน ถึงแม้จะมีการหยอกเย้ากระเซ้าแหย่ถึงการเมืองในปัจจุบันไม่ว่าจะเป็นเรื่องกีฬาสีการเมือง หรือเรื่องของนายกรูปหล่อก็ไม่ใช่การจับคำพูดมายัดใส่ปากตัวละครโดยขาดเหตุผลและทำให้แปลกแยกประดักประเดิดแต่อย่างใด จากคุณ : หมาหัวเราะ - [ 4 ก.ค. 52 00:57:14 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เทคนิคการเล่าเรื่องในนางนาก เดอะ มิวเซียม น่าติดตามและอาจแปลกใหม่สำหรับผู้ที่เพิ่งเคยดูละครเวทีฟอร์มเล็กๆ อินดี้ๆแบบนี้ และแปลกสำหรับผู้ชมมือสมัครเล่นที่เข้าใจว่าละครเวทีต้องเล่นบนเวทีใหญ่ๆต้องมีเทคนิคอลังการล้านแปด สเปเชี่ยลเอฟเฟคสุดยอดถึงจะดี แต่แท้จริงแล้วเทคนิคการเล่าเรื่องแบบง่ายๆแต่สื่อสารได้ดี  ทำได้จากการใช้สมองและสองมือมากกว่าการใช้เงินทุนเนรมิตภาพบนเวทีขึ้นมาเป็นไหนๆ  การจัดองค์ประกอบศิลป์และการใช้พื้นที่บนเวทีของละครไม่ทำให้คนดูรู้สึกอึดอัดแม้ว่าพื้นที่การแสดงจะแคบมาก และทางเข้าออกของนักแสดงก็มีจำกัด เทคนิคการเล่าเรื่องที่ดีของละครนั้นทำให้คนดูมีความรู้สึกร่วมไปกับเรื่องราวอย่างสนุกสนานและเชื่อในสิ่งที่เล่าและนำเสนอได้เป็นอย่างดี ไม่ว่าจะเป็นการแสดงอิทธิฤทธิ์ของวิญญาณนางนากที่สามารถเคลื่อนย้ายของได้ หรือการย้อนอดีตกลับไปพายเรือในคลองพระโขนงของนากกับมาก แม้ว่าละครจะตลกสนุกสนานจนหัวเราะไม่หยุดแต่ถึงอย่างไรก็ยังสามารถสื่อสารทางความคิดโดยสามารถตีแผ่ให้เห็นได้ถึงแง่มุมของความรักระหว่างชายกับหญิงที่ไม่ว่าข้ามภพข้ามชาติมากี่ยุคกี่สมัย ความรักสำหรับผู้หญิงคือความห่วงใย และต้องการความอบอุ่นทั้งทางใจและทางกายอย่างสม่ำเสมอ จนความรักของผู้หญิงมักจะถูกตีความว่าเป็นการครอบครองและเรียกร้องอยู่ตลอดเวลาทั้งๆที่แท้จริงสิ่งที่ผู้หญิงต้องการก็แค่เพียงคนที่คอยรับฟัง เข้าใจ และห่วงหาอาทรเล็กน้อยๆเท่านั้นเอง  แต่สำหรับผู้ชายส่วนใหญ่ความรัก เซ็กซ์ และผลประโยชน์แบบน้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่ามักมาควบคู่กันโดยเสมอ เมื่อได้สิ่งที่ต้องการครบถ้วนความเบื่อหน่ายมักจะเข้ามาแทนที่โดยไม่รู้ตัว แรงขับทางเพศของชายจึงต้องการสลัดพันธะเก่าๆให้พ้นไปและแสวงหาเหยื่อแห่งรักใหม่ๆเข้ามาแทนที่จนกว่าแรงขับทางเพศนั้นจะหมดไป หลายฉาก หลายตอน และหลากหลายคำพูดในละครสามารถสะท้อนแง่มุมแห่งรักได้อย่างเจ็บปวดไม่ว่าจะเป็นฉากหวานแหววระหว่างนากกับมาร์คซึ่งจีบกัน นอนหนุนตักน่ารักกันไปมาแต่ถึงอย่างไรในสถานการณ์แสนโรแมนติคนี้มาร์คก็ยังไม่ลืมที่จะตักตวงผลประโยชน์จากนากโดยการที่ให้เธอเล่าเรื่องเกี่ยวกับตัวเธออย่างหมดเปลือกเพื่อนำมาใช้เป็นข้อมูลในการจัดนิทรรศการที่พิพิธภัณฑ์ของตน  หรือเรื่องราวของมาร์คกับจีน่าภรรยาที่ดูเหมือนจะเป็นทั้งคู่รักคู่ร้ายแต่อย่างไรจีน่าก็ยังรัก ห่วงใยมาร์คอย่างสุดหัวใจ ความรักของนากและจีน่าจึงถูกนำไปเทียบค่ากับการครอบครองแสดงความเป็นเจ้าของด้วยการหึงหวงซึ่งแท้จริงแล้วมันเป็นวิถีแห่งรักของผู้หญิงที่ต้องการที่จะดูแล และแสดงความห่วงใยต่อคนที่เธอรักให้ดีที่สุดเท่านั้นเอง หรือความรักของอ้อเลขาของมาร์คที่แอบรักมาร์คอยู่เงียบๆสุดท้ายเธอได้รับอะไรสิ่งที่เธอได้คือการถูกอำนาจของพิธีกรรมลากออกมาจากเตียงเพื่อมาปลดปล่อยและให้อิสระกับคนที่เธอรัก  ความรักที่เธอมีให้ถูกตีค่าเป็นเพียงแค่เซ็กซ์ที่ถูกรับผิดด้วยการจ่ายเงินเท่านั้นแล้วก็จบไป นี่หรือคือสิ่งที่ผู้หญิงที่มีหัวใจรักทั้งสามคนควรได้รับจากชายที่เธอรัก การทำร้ายด้วยวาจาเชือดเฉือน การนอกใจ เฉยเมย หรือการล่วงละเมิดทางเพศ ไม่ว่ากี่ยุคกี่สมัยผู้ชายเห็นผู้หญิงเป็นเพียงวัตถุทางเพศเท่านั้นหรือ จากคุณ : หมาหัวเราะ - [ 4 ก.ค. 52 00:57:41 ]

ความคิดเห็นที่ 25 แท้จริงแล้ว ความรักเป็นสิ่งที่เป็นนามธรรม เป็นอุดมคติที่ไม่มีใครรู้ว่าหน้าตาเป็นอย่างไร ความรักที่ดีเป็นแบบไหนถ้าเราเอาไปถามคนสิบคนรับรองคำตอบย่อมไม่เหมือนกัน บางคนอาจกล่าวว่าความรักที่ดีต้องไม่ครอบครองกัน ต้องไม่หวังผล ดังคำกล่าวตามปรัชญาชีวิตของ คาริล ยิบราลที่นำมาใช้ในละครที่ว่า “..ความรัก  ไม่ให้สิ่งอื่นใดนอกจากตนเอง  และไม่รับเอาสิ่งใด  นอกจากตนเอง  ความรักไม่ครอบครอง  และไม่ยอมถูกครอบครอง  เพราะความรักนั้น  พอเพียงสำหรับตอบความรัก...” แต่ถึงอย่างไรอย่าลืมว่า “ความรัก”เป็นเพียงสภาวะนามธรรมที่เกิดขึ้น แปรเปลี่ยนและดับไปได้ ดังนั้นความรักที่ปราศจากความเข้าใจจากทั้งชายและหญิงก็ไม่อาจเป็นรักที่สมบูรณ์ไปได้ ความเข้าใจและการยอมรับความแตกต่างระหว่างกันนี่เองคือ สิ่งที่เชื่อมคนสองคนและก่อให้เกิดเป็นมิตรภาพซึ่งจะทำให้เชื่อใจและปราศจากการครอบครองกันได้จริงในที่สุด และเมื่อซักวันที่ความรักจืดจางไปแล้วมิตรภาพที่ดีนี้จะสามารถเชื่อมโยงคนสองคนให้อยู่กันได้อย่างมีความสุข สำหรับคุณผู้หญิงอย่าปล่อยให้ความรักในอุดมคติครอบครองเราอยู่เลย หันมามองรักที่อยู่บนโลกแห่งความเป็นจริง อย่าคาดหวังว่าผู้ชายจะยึดมั่นถือมั่นในรักและมองความห่วงหาอาทรว่ามีค่าเสมอไปจนปล่อยคุณค่าแห่งความเป็นผู้หญิงถูกทำลายไปจนไม่เหลืออะไร อย่าปล่อยให้ความรักแบบอุดมคติที่ผ่านพ้นไปแล้วครอบครองคุณไว้จนต้องกลับมาตามหามันอีกครั้งเพราะบางทีรักนั้นก็ไม่ได้มีคุณค่าถ้ามันเป็นเพียงแค่รักจากผู้ชายห่วยๆคนหนึ่งเท่านั้นเอง  แค่อ่านก็ขอบคุณแล้วค่ะ ที่มา : http://www.siamrath.co.th/UIFont/ArticleDetail.aspx?acid=3652 จากคุณ : หมาหัวเราะ - [ 4 ก.ค. 52 00:58:21 ]

ความคิดเห็นที่ 26 คุณค.ห.ที่ 22 ท่าทางจะมีมาตรฐานในการดูละครสูง จึงดูเรื่องนางนากแล้วเบื่อได้ขนาดนั้น แต่เรื่องชอบไม่ชอบเป็นเรื่อง subjective มากๆ อันนี้บังคับกันไม่ได้ 1. เรื่องพยายาม "ตลก" อันที่จริง ละครเรื่องนี้เขาตั้งใจ turn upside-down โครงเรื่องแม่นาคทั้งหลาย ดังนั้นจึงเป็นเรื่องบังคับอยู่แล้วที่มันต้อง "พยายามตลก" แต่ก็เห็นคนอื่นขำกลิ้งกันดี ถึงจะไม่ใช่ทุกสามนาที ก็ไม่ใช่ละครเครียดเรียบง่ายแต่อย่างใดนะ ปล. แม้แต่มุกนางนากก็ไม่ขำเหรอ 2. จีนา - ดูละครของคณะนี้มา คิดว่าพอๆ กับคุณ 22 เลยนึกภาพออกว่า แสดง "แบบนั้น" ของคุณค.ห. 22 หมายถึงแบบไหน อย่างไรก็ตาม กลับคิดว่า "แบบนั้น" มันก็ไม่เสียหายตรงไหน มันอาจไม่ดีที่สุด แต่ก็ไม่แย่ขนาดนั้น เพราะนักแสดงทุกคนต้องมีการแสดง "แบบนั้น" ของตัวเอง (เคยเห็นนิโคล คิดแมน ยิ้มแบบอื่นที่ไม่ใช่ "แบบนั้น" หรือเปล่า แล้วมิเชล ไฟเฟอร์ เคยทำตาเจ้าเล่ห์แบบอื่นที่ไม่ใช่ "แบบนั้น" ไหม) คิดว่ามันไม่ผิดที่จะมีการแสดง "แบบนั้น" ตราบเท่าที่มันเหมาะสม และสื่อสิ่งที่ตัวละครเป็น และ "แบบนั้น" ของจีนาก็เข้ากับบริบทของเรื่องดีอยู่แล้ว 3.ตอนท้ายของเรื่อง ก็เห็นว่าจำเป็นอีกนั่นแหละที่มาร์คต้องออกมาพูด เพราะมันคือการถอดหน้ากากของเขา ที่ความจริงก็เห็นความรักของผู้หญิงเป็นแค่เครือ่งมือดำรงชีวิตของตัวเองเท่านั้น เพราะฉะนั้น ไปดูของเขาต่อก็ไม่เสียหายนี่นา จากคุณ : Yai Prig - [ 13 ก.ค. 52 08:37:48 A:58.10.80.37 X: TicketID:222048 ]