ความคิดเห็นที่ 1 ความจำเยี่ยมมากครับ ผมจำอะไรไม่ค่อยได้หรอก นอกจาก -เทป cassette ตลับแรกในชีวิตที่ซื้อคือ Dangerous ของ MJ -เพลง heal the world กับ black or white เป็นเพลงบังคับที่ต้องใส่ลงไปใน mp3player หรือ โทรศัพท์มือถือ -ตอนนี้เทป VHS Music of Michael Jackson ของผมยังอยู่ นี่แหละครับที่มันชัดเจนที่สุด ถึงคสามจำสั้น แต่รัก MJ ยาวๆครับ :) จากคุณ : LuisFigo - [ วันเข้าพรรษา 09:23:38 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ทุกวันนี้เรายังร้อง HEE HEE  อ้าวส์ เล่นกับแม่อยู่เลย ฟังกับแม่มาตั้งแต่เด็ก Love you นะ จากคุณ : envy_me - [ วันเข้าพรรษา 09:36:51 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ดูลูกสาวพูดถึงพ่อแล้วขนลุก น้ำตาจะไหลตาม จากคุณ : No Appendix - [ วันเข้าพรรษา 10:49:48 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เล่ามั่งๆ เราจำไม่ได้แม่นอย่างจขกท.หรอกนะ แถมเรายังเป็นหนึ่งในคนที่ลืมเค้าไปด้วยทั้งที่ตอนเด็กๆบ้าเอามากๆ ...ขอโทษอีกครั้งนะไมเคิล... ของเราเคยได้ยินแต่ชื่อไมเคิล แจ็คสันมานานมากจนจำไม่ได้แล้วว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่มารู้จักและเริ่มฟัง/ดู เพลงไมเคิลจริงๆจนชอบจากตอน Dangerous World Tour ที่กรุงเทพน่ะแหละ (เพิ่งมารู้ว่าเป็นช่วงที่ไมเคิลกำลังเจอมรสุมชีวิตจนต้องเลื่อนการแสดงรอบ 2 ด้วย) ซึ่งตอนนั้นก็รู้มาจากคนอื่นว่าจะมีนักร้องดังชื่อไมเคิล แจ็คสันนะมาแสดง เราก็ฟังผ่านๆ อ๋อๆเหรอๆ ดังมาก ยิ่งใหญ่ อืมๆ ไม่ได้สนใจอะไร จนมาวันนึงนั่งอยู่กะคนที่บ้าน -ตอนนั้นไม่มีใครพูดถึงไมเคิลขึ้นมาเลยนะ- อยู่ดีๆวิทยุก็เปิดเพลง Black or White ซึ่งพอเราฟังได้ไม่กี่วรรคเราก็สะดุดหูและถามน้าที่อยู่ข้างๆทันที "นี่ใช่มะ ไมเคิล แจ็คสัน" น้าเราก็บอกใช่และถามว่ารู้ด้วยเหรอ เคยได้ยินใช่มะ แต่สาบานว่าเราไม่เคยได้ยินเพลงนี้มาก่อนเลย และอย่าถามว่าทำไมถึงรู้ มันก็แค่รู้อะ ตอนนั้นเราทึ่งกะปรากฏการณ์นี้ของตัวเองพอดู "เออฟ่ะ ตูรู้ได้ไง" จนเกิดเป็นความสนใจ เคยไปอ่านเจอที่ Wikipedia เขียนว่าไมเคิลมี instantly identifiable voice ช่างจริงสุดๆ  และอยากบอกว่าหลังไมเคิลตาย พอเราเปิดเพลงไมเคิลฟังด้วยความคิดถึง น้องที่ทำงานเราได้ยินปุ๊บก็หันขวับมาถามทันที "ไมเคิล แจ็คสัน ใช่มั้ยคะ" เราก็ถามยิ้มๆ เคยฟังล่ะสิ น้องบอกไม่เคยหรอก แค่คิดว่าต้องใช่   .. เดจาวูมากๆ... (เพลงที่เปิดตอนนั้นคือ P.Y.T. ซึ่งไม่ใช่เพลงที่สถานที่ต่างๆนิยมเปิดกันเลยด้วย) นั่นแหละ ตอนนั้นพอเริ่มสนใจจาก Black or White แล้วก็พอดีพี่กะญาติวัยเดียวกันก็บ้ากระแสโปรโมตไปด้วยและเริ่มขุดคุ้ยค้นหาทั้ง music video (จริงๆต้องพูดว่า short film นี่เนอะ) และเพลงมาดู/ฟัง  ซึ่งญาติเราตอนนั้น 3-4 คนนี่ชอบกันหมดเลยนะ ต้องมานั่งฟังกันบ่อยๆ พยายามแกะเนื้อและหัดเต้น  เราก็หัดแต่ไม่สำเร็จ.... X( ทีนี้พอมีคนชอบเหมือนเราเป็นกลุ่มๆมันก็เลยเม้าท์กันและเริ่มออกอาการบ้าจนกลายเป็นแฟนเต็มตัวในที่สุด อ้อนพ่อแม่ขอซื้อดะทั้งวีดีโอคอนเสิร์ต มิวสิควิดีโอ ซีดีอัลบั้ม และแม้แต่ซิงเกิ้ลยังมีจนครบเท่าที่ร้านจะเอามาขาย (น่าเสียดายมากปัจจุบันหายหมดเกลี้ยง เหลืออยู่แต่อัลบั้ม BAD แผ่นเดียว กล่องหายอีกตะหาก T__T) แต่ก็นั่นแหละ...หลังจากนั้นผ่านไปหลายปีความบ้ามันก็ลดลงจนเหลือแค่ชอบและก็เหลือแค่ "ศิลปินที่เคยบ้า" ตอนอัลบั้ม HIStory ออกก็ยังตื่นเต้นหามาฟังอยู่แต่เริ่มรู้สึกว่าเพลงไม่ค่อยโดน ก็เลยแค่เอาเพลงเก่าๆที่ชอบจริงๆมาฟังบ้างเป็นระยะๆ เช่น Man in the Mirror (ที่หนึ่งในดวงใจจริงๆนะเพลงนี้ ไม่เฉพาะของไมเคิลด้วยแต่ของทุกเพลงสากลที่เคยฟังมาเลย ไม่รู้ประทับใจอะไรมันนักหนา) แล้วก็มี Heal the World, Smooth Criminal, I Just Can't Stop Loving You, Billie Jean .....และแล้ววันที่ 26/6 ระหว่างกำลังนอนอร่อยๆ อยู่ๆก็มี SMS ข่าวเข้ามาบอกไมเคิล แจ็คสันราชาเพลงป๊อบเสียชีวิตแล้ว.. ตอนนั้นดูละก็ยังเฉยๆนะ แค่คิด 'หา..อ่าว ไมเคิลตายแล้วเหรอ' เอาไปบอกพี่ชายมันยังช็อคกว่าเลย "เฮ่ย บ้าน่า! อำเล่นล่ะสิ"  (มาย้อนนึกดูรู้สึกตัวเองใจร้ายมากเลย..) แต่หลังจากนั้นก็ไปบ้านเพื่อนคนนึงที่เราก็เพิ่งรู้ว่ามันก็เคยบ้าไมเคิลเหมือนกัน มันบอกมาดูยูทูบกันเถอะ จะดูไมเคิล.. คิดถึง.. แล้วเราก็นั่งดูกับมัน กินเวลาถึง 4 ชั่วโมงเต็มๆตั้งแต่ 5 ทุ่มยันตี 3 และอาจจะยังไม่เลิกด้วยถ้าเผอิญเพื่อนไม่ได้มีธุระต้องตื่นแต่เช้า ตั้งแต่นั้นมามันทำให้เราจำได้... จำได้ทั้งความรู้สึกในอดีตรวมทั้งวัยเด็กของตัวเอง  ขอน้ำเน่าหน่อย-แต่มันไหลมาเหมือนเขื่อนพังจริงๆนะ- จนเราต้องดูคลิปซ้ำไปซ้ำมาทุกวัน ไม่พอ..ยังจะมีข่าวที่เราเพิ่งรู้อีก เช่นเรื่องสาเหตุที่ผิวขาว (เป็นแฟนเพลงที่แย่มาก จนตายแล้วเพิ่งมารู้ว่าเป็นโรค) และได้กลับไปดูตัวตนเขาเวลาอยู่นอกเวทีที่ดูยังไงก็เหมือนเด็กตัวเล็กๆคนนึงในร่างผู้ใหญ่ ทำให้เรายิ่งคิดว่าคนแบบนี้น่ะเหรอจะไปขืนใจเด็ก ทำไมตอนนั้นเราถึงสงสัยไมเคิลเข้าไปได้นะ??  ......ด้วยเรื่องพวกนี้ มันทำให้เราอดไม่ได้ที่จะร้องไห้ให้ไมเคิลทุกวัน ทั้งด้วยความอาลัยและความสงสารและความรู้สึกผิด... Gone too soon จริงๆไมเคิล......... อายุ 50 เองยังทำอะไรได้อีกเยอะเชียว... หรือมันจะเป็นชะตาลิขิตที่อัจฉริยะจะต้องอายุสั้นกันนะ....   เฮ้อ...ไม่รู้เมื่อไหร่ถึงจะทำใจได้ หดหู่จริงๆ จากคุณ : pessimistic freak - [ วันเข้าพรรษา 11:25:12 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เจ้าของกระทู้ความจำดีมากๆ เลยค่ะ ยิ่งอ่านยิ่งคิดถึงเค้าจังเลย แต่ป่านนี้เค้าหลับสบายแล้วล่ะค่ะ จากคุณ : สายลมที่เหน็บหนาว - [ วันเข้าพรรษา 12:01:50 ]

ความคิดเห็นที่ 6 จขกท เล่าได้ดีจังค่ะ โชคดีจังเกิดทันช่วงพีคไมเคิลด้วย เราเกิดมาก็ช้าไปนิดนึง รู้จักไมเคิลจริงๆจากอัลบั้ม History ค่ะ นั่นก็อยู่ในช่วงอนาจารเด็กแล้วอะ เราก็เลยมีความประทับใจแรกๆว่า นักร้องคนนี้ท่าทางจะเบี่ยงเบน และอาจจะเคยทำร้ายเด็กเหมือนที่สื่อประโคม แต่เพลงเค้ากับท่าเต้นเค้าเจ๋งมาก เราก็ดูแล้วดูอีก ฟังแล้วฟังอีก จนถึงทุกวันนี้เราก็ยังฟังได้ฟังดีอยู่ซ้ำๆ ผลงานดีๆผ่านไปแค่ไหนก็ยังหยิบขึ้นมาได้อีกเรื่อยๆว่ามั้ย เสียใจมากมาทำความรู้จักไมเคิลช้าไป มัวแต่งมงายกับคดีแล้วก็ภาพลักษณ์นั่นอยู่ เสียเวลาไปสิบกว่าปี รู้อีกทีเสียเค้าไปแล้ว คิดถึงและก็รู้สึกผิดมากๆ แต่จะโทษใครล่ะ ก็ได้แต่สวดมนต์ให้ ขอให้เค้าไปดี ผลบุญที่เคยทำไว้คงทำให้เค้าเป็นสุขในโลกหน้า เราคงทำได้แค่นี้ค่ะ จากนี้ไปจะพยายามเก็บผลงานของไมเคิลไปเรื่อยๆ จะโชว์ให้รุ่นลูกดูค่ะว่ารุ่นเรามีคนเจ๋งๆแบบนี้ด้วยล่ะ จากคุณ : giffychan - [ วันเข้าพรรษา 13:23:25 ]

ความคิดเห็นที่ 7 จำได้ว่าตอนเด็กๆได้ยินเพลง Heal The World เพราะดังมากๆ และครูประจำชั้นก็นำมาสอนร้องเพลง ในวิชาภาษาอังกฤษด้วย ก็เลยมาถามพี่ชายว่าเพลงนี้ของใคร พี่บอกว่าของ Michael Jackson พี่ชายเราก็ทะเล้น เต้นท่าลูบเป้าให้ดู เราก็ด่าพี่ซะไม่มี เพราะตอนนั้นยังเด็กอยู่ เลยไม่ชอบ แต่พอพี่ชายเราได้ไปดูคอนเสิร์ตที่ MJ มาไทย เราก็ได้ดูหลายๆเพลงของเค้าก็เลยชอบมาก และพี่ชายเราคอย บอกว่าสิ่งต่างๆเกี่ยวกับข่าวเค้าเป็นอย่างไร เพราะว่าพี่ชาย ของเราไม่เชื่อข่าวเลย น่ารักมากๆพี่เรา พี่เราบอกว่าเด็กพวกนั้นมัน อยากได้เงิน มีข่าวอะไรมาพี่เราจะเป็นแบบว่า โกรธแทน MJ เราเห็นพี่เราเป็นในตอนนั้นเราก็เลยรู้สึกว่า ผู้ชายคนนี้ต้อง มีอะไรดีแน่ๆถึงทำให้คนอย่างพี่ชายเราศรัทธาได้ขนาดนี้ พอเราได้มาค้นประวัติจริงๆจังของ MJ ถึงได้หลงรัก และศรัทธาในตัวเค้า ในวันที่เค้าจากไปในตอนนี้เราก็ไม่รู้ว่า พี่ชายเราจะเป็นอย่างไร เพราะเค้าทำงานอยู่ไต้หวัน คงจะมีอาการไม่แพ้กับเราในตอนนี้ ถึงวันนี้แม้ว่าเรา จะยังทำใจกับการจากไปของเค้าไม่ได้ แต่เราก็ภูมิใจ ที่ในช่วงเวลาของชีวิตช่วงหนึ่งเราได้รู้จักผู้ชายที่มี แต่ความอ่อนโยน ที่มีแต่ความรักที่บริสุทะิธิ์ให้กับเราทุกคน ในยามนี้อยากบอกว่าไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานสักแค่ไหน แต่ผู้ชายคนเดียวที่จะได้มาอยู่ในใจของเราคือ Michael Jackson คนเดียวตลอดไป Forver'n ever จากคุณ : ZOHANZ - [ วันเข้าพรรษา 14:42:38 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ขอโทษค่ะ  เผลอกดซ้ำ แก้ไขเมื่อ 08 ก.ค. 52 15:59:15 จากคุณ : I love you Mike Jack! (Bovy_Beevo) - [ วันเข้าพรรษา 15:15:11 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ดีใจที่มีคนรัก Michael มากมายขนาดนี้ แต่ก่อนไม่มี internet ไม่ยัรู้ว่ามีกี่คนที่บ้าเหมือนเรา..... PS**ตอนนี้รู้สึกผูกพันกับ PYT เป็นพิเศษ เพราะ release ปีเกิดเราเลย I love you more... จากคุณ : fateye_slim - [ วันเข้าพรรษา 15:41:35 ]

ความคิดเห็นที่ 10 คุณ จขกท โชคดีมากๆนะคะที่เกิดมาทันกระแสเค้า ได้ผ่านมาทุกๆสิ่งอย่างตั้งแต่ MJ Fever มาจนถึง เกาหลี Fever เนี่ย -00- ฮาตรง จขกท บอก "ผม ฮี๊ฮี่ มาตลอด 25 ปีที่ผ่านมา" 555+ **ขอแชร์ความรู้สึกด้วยคนนะคะ ** .....ถ้าเราเลือกเกิดได้ เราจะขอเกิดให้ไวกว่านี้สัก 20 ปี (เราเกิดปี 92 อะ)เพื่อที่จะได้ไปมีความสุขอยู่ในช่วงเวลานั้น  แต่ถึงแม้มันจะย้อนเวลากลับไปไม่ได้ เราก็ดีใจที่เราได้รักเค้า  ถึงแม้ว่ามันจะช้าหน่อยก็ตาม เราอาจจะได้ชอบเค้าแค่ปีกว่าๆ .... แล้วเค้าก็จากไป เราเกิดมาก็ได้ยินชื่อ Michael Jackson เลย (จากเพลงคาราบาว - - และสื่อต่างๆ) รู้จักแต่ลักษณะของคนคนนี้จะต้องใส่หมวก ถุงมือ แว่นดำ และผมดัดหยิกย้อยลงมา แล้วก็ร้อง ฮี๊ฮี่ อ๊าววว ไรสักอย่างนี่ละ  ตอนนั้นไม่ได้อยู่ในโลกของเราเลย .... แต่บางเพลงของเค้าที่ได้ฟัง มันช่างคุ้นหูเหลือเกิน เหมือนมันไม่ใช่ครั้งแรกที่ได้ยิน เราชอบไมเคิลโดยความบังเอิญค่ะ ........บังเอิญที่ไปได้ยินเพลงโฆษณาอัลบั้ม Thriller 25 ของเค้าบนรถไฟฟ้า และกลับมาค้นหาว่าเพลงนั้นคือเพลงอะไรในยูทูป แล้วมันก็ลิงค์ต่อกันมาเรื่อยๆๆๆ จนไปเจอเอมวีต่างๆ เพอร์ฟอร์แมนต่างๆของเค้า........เหมือนมันมีเวทมนต์อะไรสักอย่างที่เราจะต้องดูต่อไปเรื่อยๆ~~ ถึงแม้ว่าเราจะชอบเค้าได้แค่ปีกว่าๆ...แต่เป็นโชคดีของเราที่สมัยนี้มีอินเตอร์เน็ต อยากรู้อะไรก็ค้นๆๆ ... ค่ะ เราก็ค้นทุกสิ่งทุกอย่างของเค้า ตั้งแต่เป็น MJ ย้อนหลังกลับไปถึง JS5 ....และรู้สึกทึ่งกับสถิติของเค้าที่บันทึกลงกินเนสบุ๊ค  แต่ที่น่าทึ่งกว่านั้นก็คือ .... ไม่รู้ทำไม ค้นเรื่องของผู้ชายคนนี้ไม่หมดสักทีนะ ..... กว่าจะรู้ตัวก็พบว่าได้ตกหลุมรักเค้าเข้าเสียแล้ว (ถอนตัวไม่ขึ้นด้วย - -)  ตอนแรกเราก็ไม่กล้าเปิดเผยกับเพื่อนรุ่นเดียวกันนะ ยอมรับว่าอาย ... เพราะไมเคิลในสายตาพวกเค้าคงเหมือนตัวประหลาด แล้วแบบเพื่อนก็ชอบเกาหลีกัน แล้วทำไมเราถึง ..... ตอนนั้นนึก "นี่ชั้นชอบเค้ามันผิดด้วยเหรอ" ปีกว่าอาจเป็นเวลาที่น้อยมากๆ สำหรับแฟนไมเคิลท่านอื่นๆ.....อาจไม่พอด้วยซ้ำหากจะเรียกตัวเองว่า "MJFC"  ไม่รู้สิ มันปีกว่าก็จริง แต่ความรู้สึกของเราเหมือนรู้จักเค้ามานานมากๆแล้ว มากจนเหมือนว่ามันไม่ใช่แค่ปีเดียว ....นับแต่นั้นมาเราก็ใช้ชีวิตทุกวันอยู่กับไมเคิลมาตลอด มีความสุขจริงๆเหมือนที่ จขกท ว่าแหละค่ะ ...... ได้พบเพื่อนใหม่ที่รักไมเคิลเหมือนกัน ไม่ว่าจะเป็นคนไทยหรือคนชาติอื่นๆ  นั่งดูแต่คลิ๊ปของไมเคิลคนเดียวในยูทูปเป็น 5-6 ชม. พอดูเสร็จก็จะคอมเม้นและโหวตให้เสมอ  ประโยคฮิตของเราก็คือ "I love you so much Mikey!!! Plz come back to your throne!" (เพราะตอนนั้นเค้ายังไม่มีแพลนที่จะทำการใดๆทั้งสิ้น แม้กระทั่งคอนเสิร์ต เราเลยพูดแต่คัมแบกๆๆ อยู่นั่น 555+)  ทุกคืนๆเราไหว้พระ  เราจะขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ปกป้องเค้าและครอบครัว และขอให้เค้ากลับมาจัดคอนเสิร์ตที่ประเทศไทยอีกครั้ง เราตั้งหน้าตั้งตารอคอยข่าวใหม่ๆของเค้า โดยเฉพาะจาก contactmusic  ..... จนกระทั่งวันหนึ่ง...... "MJ said he wanted the world tour!!!!" วันนั้นทั้งวัน....คุยกับเพื่อนๆแฟนคลับหน้าบานมากๆๆ แบบดีใจมากจริงๆ 29 ส.ค.08 เราส่งข้อความอวยพรวันเกิดให้ไมเคิลผ่านเว็บ Mjworld.net ถึงแม้ว่านั้นจะเป็นการใช้แกรมม่าที่ผิดๆจากเด็กคนนึง .... แต่สิ่งที่เราอยากจะสื่อถึงเค้ามันไม่ใช้แค่ในข้อความ  แต่มันคือความรักของเราที่มีต่อเค้า  มันคือความชื่นชมและความภูมิใจที่ได้เป็นแฟนเพลงของเค้า เราไม่รู้นะ....ว่าเค้าจะเห็นข้อความของเรามั้ย เพราะคนไปอวยพรให้เค้าเยอะเหลือเกิน  ... แต่อย่างน้อย เราก็ไม่ต้องโกหกตัวเองอีกต่อไปแล้วว่าเรารักเค้ามากขนาดไหน แต่ก่อนในหลายๆเว็บ มักจะมีข่าวหรือกระทู้ที่พูดถึงไมเคิลในด้านเสียๆหายๆ  ..... เราก็เป็น 1 ในผู้ที่คอยออกมาปกป้องไมเคิล (เรากล้าพูดได้เต็มปากว่าเราทำ ^^ ) คลั่งไมเคิลถึงขนาดกล้าฟาดปากกับคนที่ไม่รู้จัก  กล้าที่จะโต้เถียงออกหน้าออกตา  จะโกรธหรือเกลียดเรา....ก็ไม่สน   ไม่เคยเหนื่อยเลยที่จะคอยอธิบายว่าทำไมผิวไมเคิลถึงกลายเป็นสีขาว  ทำไมลูกเค้าไม่ผิวดำแล้วใช้ลูกแท้ๆเค้ารึเปล่า?  ต่อให้ต้องตอบอีกเป็นกี่ร้อยรอบพันรอบก็จะทำ ช่วงเวลาแห่งความสุขของเราดำเนินมาเรื่อยๆ...จนกระทั่งเช้าวันที่ 26 มิ.ย. ก่อนไปโรงเรียน  เพื่อนโทรมา เพื่อน: "โบ......ไมเคิลตายแล้วนะ"  เราก็อึ้งไปสักพัก เรา: "เฮ้ยย...ไม่จริงมั้งแก ข่าวลือแหงๆ" เพื่อน: "แต่แม่เราบอกออกทีวีเลยนะ" (เสียงเริ่มสั่นเหมือนจะร้องไห้) เรา: "....ไม่รู้อะแก  ทำใจดีๆไว้นะ เดี๋ยวตอนเย็นเค้าเข้าไปเช็คในเว็บดีกว่า เพราะมันมีข่าวลือแบบนี้หลายครั้งแล้ว" เพื่อน: "อื้ม.....งั้นแค่นี้ก่อนนะ" เรา: "จ้า.....อย่าคิดมากนะแก ไมเคิลไม่เป็นไรง่ายๆหรอก" พอวางสาย......ที่ปลอบเพื่อนไปเมื่อกี้ มันมาเข้าตัวหมดเลย  เหมือนกับความรู้สึกทุกด้านอัดเข้ามาพร้อมๆกัน ".... อะไร .... ไมเคิลน่ะนะ ตาย?.....บ้าน่ะ ... อีพวกข่าวโคมลอยอีกแล้วแน่เลย "  แต่วันนั้นก็ไปโรงเรียนแบบคนไร้วิญญาณจริงๆ ไปถึงโรงเรียนเพื่อนๆมันก็จะบอก เราเลยตัดบทก่อน "อืม....รู้แล้ว" เพื่อนมันก็บอกทำใจดีๆไว้นะ (แต่วันนั้นยังไม่เชื่อ 100% อ่ะว่าเค้าจะตาย) กลับมาบ้าน รีบเปิดเช็คข่าวด่วน.......ปุ๊บ........ "ไมเคิล แจ๊คสันตายแล้ว" "Michael Jackson died at 50" .... น่าเศร้าตรงที่ครั้งนี้...."มันเป็นเรื่องจริง" วันนั้นน้ำตายังไม่ไหล เพราะมันทั้ง งง ทั้งมึน ทำอะไรไม่ถูก จนวันต่อมา....สติค่อยกลับมาอย่างช้าๆๆ คืนนั้นเปิดคอนเสิร์ตเค้าหรืออะไรก็ได้ที่เกี่ยวกับตัวเค้า ...... น้ำตาไม่รู้มาจากไหน ... อาจเป็นเพราะมันกักเอาไว้ตั้งแต่วันแรก.. ทุกอย่างมันพรั่งพรูออกมาหมด พร้อมกับภาพต่างๆของไมเคิล ทั้งในเอมวีหรือคอนเสิร์ต หรืออะไรก็แล้วแต่ที่เกี่ยวกับตัวเค้า มันย้อนกลับมาหมด .... ราวกับว่ากด Replay ความทรงจำในสมองยังไงยังงั้นเลย จนถึงวันนี้เราก็ยังหยุดไม่ได้ ..... ไม่รู้ความสุขที่เคยมีมามันหายไปไหนหมด ... ยิ้มยากขึ้นทุกที  น้ำตาไม่ไหลแล้ว ... แต่ข้างในมันเจ็บมากๆ ---------นี่เค้าคงจากเราไปจริงๆแล้วสินะ--- เหมือนโลกของเรามันดับไปแล้ว .. เหมือนที่เราอยู่ตอนนี้มันไม่ใช่โลกที่เราเคยรู้จักอีกต่อไปแล้ว... หลับให้สบายนะไมเคิล....... สักวัน....เราคงได้พบกัน  ^^ ~YOU ARE MY LIFE~ Once all alone I was lost in a world of strangers No one to trust On my own, I was lonely You suddenly appeared It was cloudy before but now it's all clear You took away the fear And you brought me back to the light You are the sun You make me shine Or more like the stars That twinkle at night You are the moon That glows in my heart You're my daytime my night time My world You are my life แก้ไขเมื่อ 08 ก.ค. 52 16:01:20 จากคุณ : I dream of you, MJ (Bovy_Beevo) - [ วันเข้าพรรษา 15:57:46 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อ่านเรื่องราวรัหว่าง จขกท กับMJ แล้วรู้สึกมีความสุขมาก อ่านไปขำไป อย่างงี่MJคงจากไปอย่างมีความสุขที่มัแฟลเพลง ที่ไม่เคยลืมเค้าเลย ปล.จะรอเรื่องเล่าของ จขกท กับMJอีกนะ แก้ไขเมื่อ 08 ก.ค. 52 19:37:01 จากคุณ : hartle - [ วันเข้าพรรษา 19:36:01 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อยาก ฮี้ ฮี กับเจ้าของกระทู้ จังเลยอ่ะ แบบว่าเราจิตตก รักไมเคิลเหมือนกัน อ่านแล้วทำให้ขำมากมายเลยค่ะ ขอเมล์ msn เม้าหน่อยได้มั้ยคะ ตอนนี้สอยแฟนคลับไมเคิลมาได้แล้วสองคน ฮิ้ฮี AOW! จากคุณ : แพรวพรรณรายพราวพิลาศ - [ วันเข้าพรรษา 19:44:46 ]

ความคิดเห็นที่ 13 รักไมเคิลเหมือนกันค่ะ จากคุณ : กระท่อมน้อยในไร่ส้ม - [ วันเข้าพรรษา 23:31:24 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ...มีแฟนคลับอยู่ตรงนี้อีกสองนะครับ:) จากคุณ : Armenhotep - [ 9 ก.ค. 52 00:25:10 ]

ความคิดเห็นที่ 15 มาแชร์ด้วยค่ะ เรามาสนใจตอน dangerous tour พ่อเราเองก็ชอบ เค้าเป็นคนซื้อ concert กะ mv เค้าให้เราดู ต้องขอบคุณพ่ออย่างมาก เราเพิ่งไปค้นดู โหหหห มันยังอยู่ vdo moonwalk กับ Bad แถมยังอยู่ในสภาพดีด้วย แล้วไปเจอ cd single ฺBlood on the dancefloor อีก รีบเก็บมาแทบไม่ทัน ดีใจสุดๆ เลย  Dangerous tour นี่เราดูไปกี่ร้อยรอบไม่รู้ เต้นตามด้วย ยกเว้นท่าลูบเป้านะ เรานึกนะว่าหน้าก็สวย แต่ร้องเพลงโครตมันส์ถึงใจเลย เพลงช้าก็ซึ้งซะ Heal the world นี่ซึ้งแบบกี่ปีมันก็ยังตรึงใจเราอยู่ สำหรับเรายังไม่มีใครแต่งเพลง ร้องเพลงได้ซึ้งเท่าเค้าอีกแล้ว ขนาดตอนนั้นเรายังฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง ร้องก็งมๆ เอา แต่มันโครตซึ้งเลย ไม่รู้ทำไม ต้อง เค้าร้องเท่านั้นนะ คนอื่นมันไม่ได้ feel นั้น อย่าง smooth criminal ที่มีวงร๊อคเอาไปร้องใหม่ เราฟังซักพักก็เบื่อ ช่วงนึงเราก็หายไปจากเค้า แต่เค้ายังเป็น the best สำหรับเรามาตลอด เราไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับนักร้องคนไหนอีกเลย ยิ่งพอวันที่มีข่าวเค้านี่ เราแค่อ่าน แล้วคิดว่าจริงอะ ไม่ใช่มั้ง สองวันผ่านไปมันกลายเป็น talk of the world เรานี่น้ำตาร่วงทั้งวัน มองไปที่ไหนก็นึกถีง ขนาดฟังเพลงไทยยังนึกถึงเลย ตอนนั้นเปิด มีแต่คิดถึง ของเบิรด์อยู่   ตอนนี้น้ำตาเราไม่ค่อยไหลแล้ว แต่เราจุก และก็เจ๊บ น้ำตามันไหลลงในใจ เราไม่เคยนึกถึงวันนี้เลย วันที่ไม่ได้ยืนบนโลกใบเดียวกัน ไม่ได้เห็นท้องฟ้าเดียวกับเค้าอีกต่อไปแล้ว ตั้งแต่เค้าไป เรามองฟ้าทุกวัน เผื่อว่าจะเจอเค้าอยู่บนฟ้า ตรงไหนซักที่ แล้วมองลงมา T__T จากคุณ : goldenfish (goldenfisho) - [ 9 ก.ค. 52 02:20:44 ]

ความคิดเห็นที่ 16 โอ้โห อ่านเรื่องราวของแต่ละคนแล้ว เข้าใจและรับรู้ถึงความรู้สึกร่วมกันที่มีอยู่เลยครับ ขอบคุณทุกคนมากๆที่ช่วยเข้ามาเล่าประสปการณ์ให้ฟัง ชอบมากๆครับ วันนี้ผมเหนื่อยจากงานมากๆเลย  วันนี้ตี 1 กว่าแล้วยังไม่ได้อาบน้ำเลย คงจะมาเล่าเพิ่มเติมในคืนนี้ไม่ไหวแล้ว ไว้พรุ่งนี้จะมาเขียนเพิ่มนะครับ จากคุณ : TimeS-To-Enjoy - [ 9 ก.ค. 52 07:15:31 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เจ้าของกระทู้เกิดปีไหนเนี่ย ไม่รู้ดูรายการเดียวกับผมหรือป่าว เพราะมิวสิคเพลงฝรั่ง ที่ผมจำได้ตั้งแต่เด็กคือ บิลลี่จีน กับ บีทอิท ของไมเคิลนี่แหละ มิวสิคอื่นๆในยุคเดียวกันลืมหมดแล้ว สารภาพเลยว่า ช่วงที่อัลบั้มของไมเคิลหายไป ก็ลืมๆเขาไปพักนึง แต่ก็ยังคงยกเขาเป็นนักร้องที่เก่งที่สุดอยู่ดี แต่ว่า ตอนไปเต้นบอดี้แจม ที่ฟิตเนส ท่าต่างๆที่เราเต้นการออกท่าทาง บางท่ามันเหมือนกับว่า เราต้องทำมือยังงี้สิ ทำขายังงี้สิ คือมันต่างจากที่ครูฝึกทำ แต่เหมือนกับว่าท่าแบบนั้นมันฝังอยู่ในหัวเรา มาตอนหลังจากไมเคิลจากไป เลยมานั่งดูมิวสิคเก่าๆ เลยรู้ว่า ท่าต่างๆนั้นมันมาจากไมเคิลนั่นแหละ มันฝังอยู่ในหัวเรามาแต่เด็กโดยเราไม่รู้ตัว วันที่รู้ข่าวว่าเขาเสีย ตอนแรกยังแค่ งงๆอึ้งๆ แต่พอวิทยุเปิดเพลงไมเคิลเท่านั้นแหละ น้ำตาไหลเลย ภาพความทรงจำเก่าๆมันแล่นมาในหัว จากคุณ : Niceguy_C3 - [ 9 ก.ค. 52 14:44:47 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ขอบคุณมากครับ กระทู้ คุณ ทำให้ผมต้อง Log in เข้ามาตอบ กระทู้ คุณ ทำให้ผมต้อง ยิ้มให้กับ ทุก บรรทัดที่ได้อ่าน กระทู้ คุณ ทำให้ผมต้อง รำลึกถึง วัยเด็กที่ ผมเต้นท่า Michael ทุกครั้งที่มีคนร้องขอ You'll be in my heart MJ... จากคุณ : Yong023 - [ 9 ก.ค. 52 16:55:32 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ผ่านกระทู้นี้ไปมา2-3รอบ ไม่ได้คลิ๊กมาอ่านด้วยความที่ว่า เออ เดี๋ยวก่อนก็ได้ คงเป็นความประทับใจอะไรสักอย่างของแฟนMJ วันนี้ได้ที คลิ๊ก เข้ามาอ่าน โอ้.....สุดยอดเลยค่ะ ว่าแล้วก็รู้สึก เหงาๆขึ้นมาทันใด พอดีฟังเสียงกีต้าร์ human nature ในงาน รำลึก เมื่อวันนั้น แบบว่าเปิดยูทูปนั้นไว้แล้วมาอ่านกระทู้คุณ ไม่รู้เข้ากันหรือไม่ แต่สำหรับเรา มันเข้ากัน  ฮูฮู ฮี้ฮี ด้วย คน จากคุณ : ชาเขียวไม่ใส่นม - [ 9 ก.ค. 52 16:58:45 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เราเชื่อว่าหลายๆคนคงมีไมเคิล เป็นแรงขับเคลื่อนตลอดมา สำหรับเราก็เช่นเดียวกันมันมากมาย จริงๆ ขอบคุณมากๆ this is it 50 รอบ มันเหนื่อยเกินไป ให้ไมเคิลไปพักดีกว่าเนอะ เพื่อนๆ you live in my heart forever and ever จากคุณ : p_phet - [ 9 ก.ค. 52 18:20:44 ]

ความคิดเห็นที่ 21 We miss you so much Michael jackson http://www.manager.co.th/Entertainment/ViewNews.aspx?NewsID=9520000076854 แก้ไขเมื่อ 09 ก.ค. 52 18:25:05 จากคุณ : Jack&Pocky - [ 9 ก.ค. 52 18:23:58 ]

ความคิดเห็นที่ 22 คุณทำให้ผมต้อง log in เหมือนกัน ครั้งแรกของผมกับไมเคิล  จำได้ว่าเป็นช่วงแรก ๆ  ที่เริ่มฟังเพลงสากล  ฟังตามพี่ชาย  จะพูดว่าฟังคงไม่ถูกนัก น่าจะบอกว่าดูมิวสิคมากกว่า  เพราะฟังไม่ออกอยู่แล้ว  แต่มิวสิคติดตามาก จำไม่ได้ว่าตอนนั้นทำอะไรอยู่  แต่จำได้ว่าทิ้งทุกอย่างแล้วมานั่งจ้องหน้าโทรทัศน์อย่างเดียว   เพลงแรกของผมกับไมเคิล smooth criminal ไม่รู้หรอกว่าเจ๋งหรือเปล่า  รู้แต่ว่าอยากดูอีก   เหมือนดูหนังสักเรื่อง  แล้วทุกคนในมิวสิคนั้นก็เต้นเก่งมาก  ไมเคิลเท่มาก  ทั้งที่คนเต้นกันเป็นฝูง  แต่ผมมองตามแต่ไมเคิล   ไม่รู้ว่าชอบเขาหรือเปล่า  ตอนนั้นเป็นช่วงที่ฟังเพลงทุกแนว  ทั้งป๊อป  ทั้งร็อค  ฟังหมด  ส่วนใหญ่จะหนักไปทางร็อคซะมากกว่า  แต่ทุกครั้งที่มีเพลงของไมเคิลใน MTV ก็จะทิ้งทุกอย่าง  แล้วไปนั่งจ้องหน้าโทรทัศน์เหมือนเดิม   น้ำเสียงและท่าทางของไมเคิลมีสเน่ห์บางอย่างที่บอกไม่ถูก  ไม่ว่าจะทำอะไรอยู่  ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงเขา  ผมจะหยุดแล้วเผลอฟังหรือเผลอดูจนจบทุกที   จริง  ๆ คงชอบเขามานานแล้ว  แต่ไม่รู้ตัว  แล้วก็อย่างที่หลาย ๆ  คนบอกไมเคิลค่อย ๆ  หายไปจากชีวิต  อาจเพราะเขาไม่มีผลงาน  เลยไม่ได้ติดตาม   เรื่องข่าว  ผมไม่สนนะ  ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม  ไม่เคยสนใจว่าทำไมไมเคิลขาว  ไม่เคยสนใจว่าเขาโดนคดี  แล้วก็ไม่เคยคิดจะหาคำตอบด้วย   ทุกครั้งที่เห็นเขาบนเวทีหรือในทีวีจะคิดว่าคราวนี้เขาจะร้องเพลงอะไร  จะแสดงแบบไหน  คิดแค่นี้จริง ๆ   จนช่วงหลัง  ๆ  ที่เห็นเขา  เขาทำให้ผมตกใจมาก  ไม่ใช่อย่างที่บางคนคิดหรอก  ผมรู้ว่าคุณคิดอะไร 55+ ที่ทำให้ผมตกใจคือ  ไมเคิลที่ผมเห็นกลายเป็นคนที่มองดูขี้โรค  แค่เขายืนเฉย  ๆ  บางทีผมยังกลัวเขาล้มเลย  เขาดูอ่อนแอ  ไม่แข็งแรง  แต่พอเขาเริ่มเต้นเท่านั้น  ไมเคิลคนเดิมที่ผมเคยเห็นก็กลับมา  ตอนที่เขาเต้น  เขาดูมีชีวิตชีวา  แต่พอแสดงจบ  เขาดูเหนื่อยจนน่าเป็นห่วง   จนกระทั่งวันที่ 25 ผมได้ยินข่าวไมเคิลอีกครั้ง  เขาตายแล้ว  ผมก้เหมือนหลาย ๆ  คน  ภาพของเขาค่อย ๆ  ย้อนเข้ามาในหัว  แล้วผมก็เพิ่งรู้ตัวว่าผมชอบเพลงของเขา  ผมชอบการแสดงของเขา   ตั้งแต่วันนั้น ผมก้กลับไปหาไมเคิล  กลับไปนั่งดูมิวสิคของเขา  อ่านเรื่องราวของเขา  แล้วก็กลายเป็นแฟนเพลงของเขาอย่างเต็มตัว   ผมอาจจะเสียใจที่เขาจากไป  แต่ผมก็ดีใจที่ได้เกิดมาในยุคที่เขาโด่งดัง  ได้รู้จักและรักเขา MJ..I love u more จากคุณ : แล้วไงครับ - [ 9 ก.ค. 52 18:46:51 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เข้ามาอ่านทีไรมีความสุขทุกทีค่ะ ขอบคุณมากๆที่มาเล่าความรู้สึกดีๆให้ฟัง ในความเศร้ามันยังมีรอยยิ้ม สิ่งดีๆที่ทำให้เรายิ้มได้ค่ะ มันอาจจะเป็นรอยยิ้มบนคราบน้ำตา แต่ก็รู้สึกอิ่มใจค่ะ เป็นอีกคนค่ะ ที่ปล่อยเค้าหายไปนาน โดยไม่ได้สนใจ จนเมื่อเค้าจากไปแล้ว เพิ่งมานึกขึ้นได้ว่า คนๆนี้ที่เราเคย ปลื้มเค้ามากๆๆๆๆๆๆๆ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ จากคุณ : mr.roof (MR.ROOF) - [ 9 ก.ค. 52 19:43:50 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ไม่รู้จะไประบายความรู้สึกที่อัดอั้นมาเป็นสิบๆวันแบบนี้ที่ไหน เฝ้านั่งอ่าน comment บ้าง บทความบ้าง แล้วก็น้ำตาไหลทุกวัน เรื่องมันเกิดขึ้นก็ตั้งแต่เช้าวันที่ 26 มิถุนา แม่เราโทรมาแต่เช้า เราเองก้อง่วงๆ งงๆ คิดว่าจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นที่บ้านรึเปล่า เพราะเวลานี้ไม่ใช่เวลาปกติที่แม่จะโทรหาเรา แม่พูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบและนิ่งว่า "แม่มีข่าวร้าย... Michael Jackson ตายแล้วลูก" เราถามกลับไปด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่งไม่ต่างจากแม่ว่า "จิงหรอ เป็นไรตาย" จากนั้น เราก็ตื่นขึ้นมา รีบเปิดดูข่าวคุณสรยุทธ์ ข่าวบอกว่ามีการอ้างถึงแหล่งข่าวจากสำนักข่าวหลายแห่ง ยืนยันว่าเค้าตายแล้วจริงๆ เราก็งงๆ เชื่อนะ ก็ข่าวออกขนาดนี้ ไปทำงาน ก็ทำไปเรื่อยๆเป็นปกติ แต่รู้สึกว่าวันนี้ทำงานได้เฉื่อย และรั่วมาก ไม่ได้รู้สึกตกใจ ไม่ได้เสียใจ แค่เบลอๆ แล้วคิดว่าเค้าคงจะเล่นตลกอะไรอีกแน่ แกล้งตายล่ะสิ จะหนีไปให้พ้นจากเรื่องที่ถาโถมเข้ามาใช่มั้ย หา...มิเชล (เป็นชื่อที่แม่เราชอบเรียก ไมเคิล เพราะ 2 คำนี้ ต่างกันแค่ ae กับ ea) ตกเย็น เพื่อนสนิทโทรมาหา "เพื่อน เป็นไงมั่งวะ ข่าวไมเคิลอ่ะ ชั้นจะโทรหาแกตั้งแต่เช้าแล้ว ไม่ว่างเลย ใจเย็นๆนะแก " เราหัวเราะ แล้วตอบว่า ไม่ไรนี่แก เฉยๆ ก้อตกใจนิดหน่อย แต่สื่อมันประโคมข่าวมากไปว่ะ ชั้นก้อเศร้าเล็กน้อย ไม่มาก ชิวๆ หลังจากเย็นนั้น เรากลับมาบ้าน แล้วภาพเก่าๆก้อผุดขึ้นมาในหัวมากมาย ย้อนกลับไปตอนเรา 10 ขวบ ตอนนั้นอยู่ป.5 มีพี่ผู้ชายบนรถรับส่ง (รถโรงเรียน)คนหนึ่ง เอาอัลบั้ม Dangerous มาเปิดในรถรับส่ง เราฟังแล้วก็ใครหรอ ก่อนหน้านี้เรารูจักเพลงฝรั่งแค่ Right here waiting , Now and forever:ของ Richard Marx , Vergin ของ Madonna ที่คุณน้าคนขับรถชอบเปิด กับ เพลงฝรั่งเก๊าเก่าที่พ่อชอบเปิดเวลาขับรถไปต่างจังหวัด พี่ชายคนนั้นบอกไมเคิล แจ๊คสันไง ไม่รู้จักหรอ แล้วมันก็ร้อง Hee Hee แล้วก็ร้องดำน้ำตามมั่วๆไป หลังจากนั้นเราก็ติดตามผู้ชายคนนี้ว่าเป็นใคร อ๋อ...คนนี้นี่เองที่คาราบาว เอามาร้อง เอาไมเคิล แจ๊คสัน คืนไป เอาพระนารายณ์คืนมา เค้าจะมาเมืองไทยยยยย เราจึงรีบสืบประวัติเค้า รู้ว่าเป็นนักร้องอเมริกันผิวดำ แต่ตอนนี้ขาวแล้ว และหล่อมากด้วย แต่เราก็ไม่ได้สนใจว่าเพราะอะไรถึงขาว รู้ว่าเค้าหล่อ เท่เป็นบ้า ผมไม่ทองก็เท่ได้ เต้นเก่งโคตร เสียงก็หวานขัดกับบุคลิกบนเวทีจัง ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงน่าค้นหาอย่างนี้ สมัยนั้นเราเพิ่งเริ่มเรียนภาษาอังกฤษ ก็พยายามแกะเนื้อเพลง Heal the world กับเพื่อน ซึ่งเพื่อนเอามาจากปกหลังของชีทกวดวิชาภาษาอังกฤษ โอววว ศัพท์แสงอลังการจัง แปลว่าไรเนี่ยยยย แต่ก้อร้องตามได้เพราะเค้ามีคาราโอเกะในชีทด้วย เราเริ่มซื้อของสะสมของเค้าไม่ว่าจะเป็นการ์ดรูปเค้าถ่ายกับเสือดำของ Pepsi โปสเตอร์ และแล้วก็ซื้อเทปของอัลบั้ม Dangerous ราคา 90 บาท เปิดฟังเช้า เย็น เริ่มเต้นท่าเค้าได้บ้าง ร้องได้บางเพลง เริ่มเก็บเงินเพื่อจะซื้อตั๋วคอนเสิร์ต ทั้งที่ได้ไปกินขนมวันละ 20 บาท อีก 3 เดือน จะได้มั้ยเนี่ย เค้าจะเล่นเดือนหน้านี้แล้วนะ แต่ตอนหลังเอาเงินเก็บมารวมกับเงินที่ญาติๆให้ช่วงสงกรานต์ ปีใหม่ ก้อได้อยู่ ชั้นจะดูแถวละ1000 บาท บอกให้พ่อแม่พาไปดู แต่แม่บอกว่าแม่ไม่ว่างลูก หนูยังเด็กอยู่ อย่าไปเลย รู้มั้ยว่าเราหัวใจแตกสลาย เราตั้งใจเก็บเงิน ฝึกร้องเพลง เต้นเพื่อคอนเสิร์ตนี้ แต่แล้วก็ไม่ได้ไป และแล้ววันนั้นก็มาถึง วันที่เค้าเล่นคอนเสิร์ต ตอนนั้นไม่มีเนต ไม่มีการถ่ายทอดใดๆทางทีวี แต่ตั้งแต่ 6 โมงเย็นของวันนั้น ใจเราสั่นตลอด ตื่นเต้น คิดว่าตอนนี้เค้าต้องtestเครื่องอยู่ 2 ทุ่ม ป่านนี้ ไมเคิลคงร้อง เต้นอยู่ แฟนเพลงคงเมามัน จน 4 ทุ่ม แม่ไล่ไปอาบน้ำเราก็ยังไม่ไป เพราะเรารอดูข่าวคอนเสิร์ตทางช่อง 7 ตอน 4 ทุ่มอยู่ ...ข่าวมาแล้วววว เราเห็นไมเคิลแล้ว ดีใจที่สุดเลย แต่ในใจก็อึดอัดจะร้องไห้ ทำไมเราไม่ได้ไป เราทำไรผิด เราถึงไม่ได้ไป ตอนเสิร์ตที่ 2 ถูกเลื่อน ข่าวบอกว่าเค้าท้องเสีย เราก็กลัวเค้าจะเป็นไรมาก รึเปล่า กลัวคนเกลียดเค้าที่เค้าเลื่อน แต่แล้วคอนเสิร์ตรอบที่2 ก็ผ่านไป และแล้วเค้าก็จากไป กลับอเมริกา จากคุณ : MyMike - [ 9 ก.ค. 52 20:11:09 A:124.122.199.169 X: TicketID:223449 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เราจำได้ว่าวันที่เค้ากลับไปเรานั่งเปิดเพลงเค้าหน้า B ซึ่งพอถึงเพลง gone to soon ,Will you be there แล้วเราก็รู้สึกเศร้ามาก เอาการ์ดเป๊ปซี่ที่ไมเคิลถ่ายกับเสือดำ (ตราเสือ11ตัว ) มานั่งดูแล้วก็เริ่มร้องไห้ เสียใจ ทำไมนี่ขนาดเค้าอยู่ที่เมืองไทย เรายังไปเจอเค้าไม่ได้เลย แล้วเค้ากลับอเมริกาแล้ว จะไปยังไงล่ะนี่ จะเอาปัญญาที่ไหนไปดูเค้า น้ำตาหล่นลงการ์ดจนกระดาษนั้นเปื่อย มาคิดถึงตอนนนี้ก็ตลกตัวเอง บ้าป่ะนั่น แต่มันเป็นความรู้สึกที่บริสุทธิ์จริงๆ เรารักเค้ามากทั้งที่ไม่ได้รู้จักใกล้ชิดอะไรกับเค้า และภาพเหล่านั้นมันยังชัดเจนมาก ชัดเจนมากจริงๆแม้เวลาจะผ่านไป 16 ปีแล้ว จากนั้นเริ่มทำใจได้ จึงเริ่มติดตามผลงานอย่างจริงจัง เริ่มซื้อเก็บเทปเพลงสมัย Motown ,Bad, single remember the time remix ซึ่งไม่รู้ซื้อมาทำไม เพราะมันเป็นเพลงเดิม แต่ remix เป็นหลายๆแบบ ที่ซื้อคงเป็นเพราะหน้าปกเป็นรูปซีเปียที่มิเชลก้มหน้าเอียงซ้าย มือขวายกขึ้น สวมเสื้อกล้าม กางเกงพละ (วอล์ม) รวบผมตึง ฉีกยิ้มอย่างน่ารักที่สุด หล่อระเบิดระเบ้อ ตอนนั้น VCD ไม่ hit มีแต่ VDO ก็ก็อป music video ของบ้านเพื่อนมาดู (โทษที่มิเชล ตอนนั้นเค้าไม่มีตัง อิอิ ) ซื้อโปสเตอร์มาติดเต็มห้อง สมัยนั้นยากเหลือเกินที่จะติดตามข่าวคราวเค้า ก็ติดตามผ่านรายการมายาทีวี ที่คุณจอห์น รัตนเวโรจน์ กับคุณลินดา ครอส เป็นพิธีกร คอยอัดวีดีโอเวลาเค้าได้รับเชิญมาเล่นในงาน Music awards ไรเทือกนั้น แล้วก็ซื้อวีดีโอบันทึกการแสดงสดมาดู เกณฑ์ญาติๆพี่ๆน้องมาดู ปิดไฟ เปิดแอร์ ทำให้บรรยากาศเหมือนไปดูคอนเสิร์ตกลางแจ้งในต่างประเทศ แต่ก็มีแต่ชั้นที่กรี๊ดๆๆๆ เต้นลูบเป้าอยู่คนเดียว จากคุณ : MyMike - [ 9 ก.ค. 52 20:13:07 A:124.122.199.169 X: TicketID:223449 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ไปโรงเรียนก็บ้ามาก เพื่อนฟ้องครูว่าเราเต้นลูบเป้า ครูก้ออ่ะ ไหนออกมาเต้นซิ เราก้อได้เลย ไม่ขัดคำขอ รีบใส่กางเกงพละข้างในกระโปง แล้วออกไปหน้าชั้น ถอดกระโปรงออก โยนออกไปใส่เพื่อนคนที่ฟ้องครูพร้อมกับร้องอ๊าวววว hee hee แล้วก้อร้องเพลงแจมพร้อมกับเต้นให้มันดูกันทั้งห้องเลย ทั้งเพื่อนทั้งครูก็ขำเรา จากนั้นใครๆก็รู้ว่าเราเป็นแฟนเพลงไมเคิล แล้วเราก็เข้าใจชีวิตเค้าตั้งแต่เด็กมากขึ้นๆ จาก series เรื่อง Jacksons and the American's dream ที่ช่อง 7 นำมาฉาย เราเริ่มเข้าใจและสงสารชีวิตของไมเคิล และครอบครัว เรารู้จักหนู Ben จากเรื่องนี้ เรารู้จักเพลง I'll be there จากโฆษณาเป๊ปซี่ที่คั่นระหว่างเรื่อง ที่ไมเคิลเล่นเปียโนและร้องประสานกับเสียงตัวเองตอนเป็นเด็กจากเรื่องนี้ เรารู้ว่าไฟไหม้ศีรษะไมเคิลจากเรื่องนี้ เมื่อเวลาผ่านไป เราก็ได้รับรู้แต่เรื่องที่ไม่ดีของเค้า แต่บอกตรงๆ เราไม่เคยเชื่อ ในช่วงแรกเราพยายามแก้ต่างแทน แต่เราคงจะหนักแน่นไม่พอที่จะสู้สื่อ ใครๆเริ่มเห็นเค้าเป็นตัวประหลาด ตุ๋ยเด็ก ทำตัวฟุ้งเฟ้อ แต่งงานกับลิซ่าเพื่อกลบข่าวตุ๋ยเด็กบ้านั่น แล้วก็หย่าไปมีลูกอุ้มบุญกับพยาบาลที่อวบๆ เรารู้เรื่องเค้าแค่นั้น จากนั้นเราจัดบ้านใหม่ ของสะสม เทปของเค้ากลับไปอยู่ในห้องเก็บของ เราเริ่มเข้าสู่วัยรุ่น และหันมาฟังเพลงฝรั่ง Boy band อย่าง Backstreet boys, MLTR, เพลงของพี่บอย เบเกอรี่ เพลงของ Friday เราลืมเค้าไปแล้ว.... เค้าหายไปจากชีวิตเราแล้ววววว มีบางวันก่อนนอนเราเหลือบไปเห็นรูปเค้าที่ติดไว้ที่กำแพงห้องนอน ก้อนึกถึงวันเก่าๆบ้าง แล้วก็ถามเค้าบ้างว่า เป็นไงบ้างไมเคิล ยังสบายดีใช่มั้ย คิดถึงนะ แค่นั้น แล้วก็หลับไป 2-3 เดือนก่อน แม่จัดบ้านใหม่ แล้วเอารูปมิเชลของแม่ออกไปจากกำแพงทั้งหมด เราก็อ้าว เอาไปทิ้งไหน แม่บอกว่ามันเปื่อยแล้ว และสกปรกด้วย เราก็อ่ะ เอาออกก็เอาออก จากคุณ : MyMike - [ 9 ก.ค. 52 20:14:09 A:124.122.199.169 X: TicketID:223449 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ช่วงหลังสิ่งที่ได้เห็นเค้าจากข่าวก็เป็นพวกเค้ากำลังจะล้มละลาย เนเวอร์แลนด์จะถูกยึด เค้าตกอับ เค้าแปลกขึ้น เค้าติดเชื้อที่จมูก หน้าเค้าผิดรูปมากขึ้น แตเค้ากำลังจะมีคอนเสิร์ตครั้งใหม่ที่อังกฤษ ล่าสุดข่าวสุดท้าย... หูซ้ายเค้าแหว่ง เราเชื่อสื่อนะ กับสิ่งที่เค้ารายงาน เพราะเราไม่ได้ติดตามอย่างใกล้ชิด รายงานไรมาก้อเชื่อเพราะมันไม่ได้มีอิทธิพลเท่าไหร่นักกับชีวิตเรา แต่บอกตรงๆ เราไม่เคยรู้สึกกลัวใบหน้าเค้า ไม่เคยรู้สึกรังเกียจ ไม่เคยรู้สึกว่าเค้าผิด เรายังรักเค้าเท่าๆเดิมเหมือนวันที่เราเคยร้องไห้กับการ์ดเปื่อยๆใบนั้น เพียงแต่เหมือนเค้าขาดหายไปจากชีวิตเราช่วงหนึ่ง จนวันที่เค้าหายไปจากชีวิตเราตลอดกาล ทั้งวันที่เราได้ข่าว เราเฝ้าภาวนาขอให้มันอย่าเป็นจริง เพราะหากเป็นจริงเราอาจทนไม่ได้เหมือนที่เราเป็นอยู่ทุกวันนี้ แต่เมื่อหลายชั่วโมงผ่านไปก็ทำให้เรารู้ว่าทั้งหมดนี้มันเป็นเรื่องจริง เราเข้ามาพันทิป เพราะเป็นแหล่งศูนย์รวมของทุกเรื่อง พยายามหาข่าวเค้าแล้วก็เข้ามาห้องนี้ทั้งที่ไม่เคยเข้ามาก่อน (ปกติเข้าแต่โต๊ะเครื่องแป้ง กับราชดำเนิน ดูขัดกันชอบกลเนอะ) เมื่อเรานึกย้อนถึงความหลังทั้งหมดที่ผ่าน และรู้ว่าเราเสียเค้าไปแล้วจริงๆ ก็มีความรู้สึกเหมือนที่ทุกคนบอก มันจุกหน้าอก จมูกมีกลิ่นเหมือนดมแอลกอฮล์ จากนั้นน้ำตาก็ไหลเผาะๆๆไม่หยุด เหมือนสมัยที่เค้ากลับอเมริกา แล้วเรานั่งร้องไห้กับการ์ดเปื่อยๆนั้น ร้องไห้สะอึก เฮือกๆแบบหยุดไม่ได้ ไม่จริง มันต้องไม่เป็นแบบนี้ พยายามไม่ให้ใครเห็นน้ำตา พยายามหาโปสเตอร์ที่แม่แกะออกจากผนัง หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ เลยไปถามแม่ว่า รูปมิเชลไปไหนแล้วแม่ แม่บอกว่าทิ้งไปแล้ว เราปิดประตู แล้วร้องไห้หนักกว่าเดิม ภาวนาแต่ว่าอย่าเอาเค้าไปเลยนะ อย่าเอาไปเลย ขอร้อง ร้องอยู่ประมาณ 30 นาที เพื่อนคนเดิมที่เคยโทรมาตอนเย็นก็โทรมาติดตามอาการ เรายังสะอื้นไม่หยุด "แกกกก ชั้นหยุดไม่ได้ ทำไงดี " "ชั้นว่าแล้ว แกผ่าน Deny phase แล้วเพื่อน ใจเย็นๆ เดี๋ยวทุกอย่างจะดีขึ้นเอง" เพื่อนก็คือเพื่อน เพื่อนย่อมไม่อยากให้เราทุกข์ เพื่อนปลอบใจเราต่างๆนานา แต่เราก็ยังไม่ดีขึ้น แต่เมื่อมาอ่าน ที่คุณ KWANGMJ กล่าวถึงมิเชลของเรา เราก็ยิ่งหลุดโลกไปกันใหญ่ ร้องไห้ไม่ยอมหยุด แต่กลับรู้สึกอบอุ่นขึ้นอยู่ในใจแบบบอกไม่ถูก ความรู้สึกที่ไม่ได้รับรู้มานานแล้ว ความรู้สึกที่ทุกคนมีต่อมิเชลของเรา ถึงแม้น้ำตาจะไหลไม่หยุด หายใจไม่ออกเพราะน้ำมูกอุดตัน แต่ลับมีความรู้สึกตื้นตัน ที่ทุกคนกล่าวถึงเค้าด้วยความรักมากมายขนาดนี้ เมื่อชาวพันทิปโปรโมทข่าวว่าจะมีพิธีรำลึกถึงไมเคิลที่ CTW เราสัญญากับตัวเองว่าจะไม่พลาดงานนี้ เพราะเราหมางเมินไม่ใส่ใจกับเค้ามาหลายครั้งแล้ว เราพยายามเพื่อเค้าไม่พอ ครั้งนี้แหละเราจะต้องไปให้ได้ เราเดินไปบอกพ่อว่าเราจะไปงานไมเคิลนะ เดี๋ยวจะจอดรถทิ้งไว้ที่ฟิวเจอร์แล้วนั่งรถตู้ไป ฝากพ่อเอารถกลับบ้านด้วย เพราะงานเลิกดึก เดี๋ยวจะนอนบ้านเพื่อนไปเลย พ่อก็บ่นว่าจะไปทำไม ไปแล้วก็ยิ่งเศร้า อยู่บ้านเนี่ยแหละ เราเลยบอกพ่อว่า พ่อจ๋า นี่ป็นโอกาสสุดท้ายที่เราจะได้ทำอะไรให้เค้าแล้ว เราไม่มีโอกาสได้ไปคอนเสิร์ตเค้าแล้ว เราพลาดคอนเสิร์ตทั้ง 2 ครั้ง ของเค้าที่เมืองไทยแล้ว แล้วมันก็ไม่มีวันที่จะเห็นเค้าเล่นคอนเสิร์ตอีกแล้ว ขอให้เราได้พยายามทำอะไรสักอย่างเพื่อเค้าเถอะ เราขอร้องพร้อมกับร้องไห้ พ่อนิ่งอึ้งแล้วนัดแนะเวลาที่จะไปเอารถกับเรา จากคุณ : MyMike - [ 9 ก.ค. 52 20:15:06 A:124.122.199.169 X: TicketID:223449 ]

ความคิดเห็นที่ 28 งานผ่านไปได้ด้วยดี แต่หลังจากงานเรายังคงร้องไห้ทุกวัน กินไม่ลง น้ำหนักลงไป 2 กิโลแล้ว เก็บตัวอยู่เงียบๆคนเดียวในห้อง บางครั้งในใจลึกๆก็คิดไปว่าถ้าไม่มีภาระอะไรทางนี้ เราอยากไปหาเค้าจังเลย แต่ก็ต้องหยุดคิด เพราะเค้าคงไม่ต้องการให้มันเป็นอย่างนั้น เราเชื่อว่าเค้าอยากให้เราจำเค้าในภาพดีๆ เค้าคงอยากให้แฟนเพลงทุกคนมีความสุขมากที่สุดเท่าที่เค้าจะสามารถทำให้ได้ คงไม่อยากให้แฟนเพลงมีความทุกข์ทรมาน แต่เราก็ยังทำใจไม่ได้ล่ะ มิเชล เรายังคงตามหาเพลง คลิปเก่าๆ ทำให้เราเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นจริงกับเค้า ในช่วงที่เราไม่ได้ใส่ใจเค้า เราเข้าใจแล้วว่าทำไมเค้าถึงขาว เราเข้าใจแล้วว่าผลคดีที่เค้าถูกกล่าวหาเป็นอย่างไร ทำไมต้องใส่หน้ากากหรือคลุมผ้าเวลาเอาเด็กๆออกมาข้างนอก เข้าใจแล้วว่าเค้าต้องทนทุกข์มากแค่ไหน วันงานรำลึกที่อเมริกา เราดูแล้วร้องไห้ตลอดงาน เหมือนใจจะขาด จริงๆนะ เข้าใจคำว่าเจ็บที่หัวใจก็คราวนี้ มันปวดแบบหนืดๆ ตึ้บๆตลอด ทรมานมากๆเลย แต่ยังไงก็ตามเราเชื่อว่าเราจะผ่านช่วงเวลานี้ไปได้ เพราะเวลาจะช่วยเยียวยาทุกอย่าง เราคงต้องค่อยๆใช้เวลาดูแลตัวเองให้กลับมาแข็งแกร่งขึนอย่างช้าๆ อย่างที่ไมเคิลเคยพยายามทำ และเราเชื่อว่าเค้ายังคงเป็นกำลังใจให้ลูกๆของเค้า และพวกเราทุกคนให้ผ่านพ้นวันคืนอันแสนโหดร้ายนี้ไปได้ See u my dear, someday. The question that u had asked "Will you be there?" , I promise I'll be there... จากคุณ : MyMike - [ 9 ก.ค. 52 20:16:31 A:124.122.199.169 X: TicketID:223449 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ขอบคุณ คุณMyMike นะคะ เกิดมาไม่เคยนั่งร้องไห้หน้าคอมฯ มาเจอกระทู้ของน้องกวางmj ทำให้ต้องเสียน้ำตา ตอนนี้ก็น้ำตาคลอๆอยู่ค่ะ จากคุณ : mr.roof (MR.ROOF) - [ 9 ก.ค. 52 21:12:16 ]

ความคิดเห็นที่ 30 บ้าเปล่า เป็นอะไรมากมั้ย กะแค่นักร้องคนหนึ่งตาย เมื่อหลายปีก่อนผมคิดแบบนั้น ตอนผมเห็นพวกแฟนคลับร้องไห้เป็นบ้าเป็นบอ ให้กับนักร้องไทยคนหนึ่ง แต่ช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมา ผมกลับต้องเีสียน้ำตาซะเอง ให้กับนักร้องที่ชื่อไมเคิล เพราะเขาไม่ใช่แค่นักร้องคนหนึ่ง แต่ไมเคิลคือฮีโร่ คือไอค่อล คือที่สุดของที่สุด ผมแน่ใจว่า ไมเคิลคุณคือศิลปินคนแรกและคนเดียวที่ผมเสียน้ำตาให้ จากคุณ : ณัฐกร - [ 9 ก.ค. 52 21:36:11 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เข้ามาอ่าน แล้วจะบอกว่า อายุเท่ากันเลย ความทรงจำเราเยอะมากมาย เล่าตอนนี้คงไม่ไหว แต่ที่แน่ๆๆ MJ ทำให้เราติด Pepsi จนทุกวันนี้ เพราะอยากได้แก้วที่มีรูปตา MJ ตอนเด็กมีเยอะมากกกกกก แต่ย้ายบ้าน แล้ว หาไม่เจอแล้ว เสียดายมากกกกกกก ได้ไปดูคอนที่สนามศุภด้วย ทั้ง 2 รอบเลย (อาเราบินมาจากเมืองนอกเพื่อเราไปดูคอนนี้ด้วยกัน) ส่วนคอนที่ลอนดอน ก็เตรียมตัวที่จะไปดูอยู่แล้ว อาที่อยู่เมืองนอก ตอนนี้ยังทำใจไม่ได้เลย จากคุณ : ~ ร อ ค น ใ น ฝั น ~ - [ 9 ก.ค. 52 21:49:42 ]

ความคิดเห็นที่ 32 จำได้ว่าดู MV MJ ทางฟรีทีวีตอนเช้าๆทุกวันตอนเรียนมัธยม ระหว่างวันก็จะคุยกันเรื่อง MJ บ่อยๆ คุยกับพ่อแม่ก็คุยเรื่อง MJ มีช่วงชีวิตนึงที่เราหมกมุ่นเรื่อง MJ มากจริงๆ RIP จากคุณ : ab - [ 9 ก.ค. 52 22:01:49 A:58.8.97.96 X: TicketID:211052 ]

ความคิดเห็นที่ 33 จขกท. รุ่น ๆ เดียวกัน อิอิ ขำ ฮี๊ ฮี เล่ามาแร้วรู้สึกมีความสุขกับเรื่องของ MJ มากเลยคะ ทำให้นึกถึงช่วงเวลาตอนเด็กๆ ที่ได้ฟังเพลงของ MJ ในแต่ละเพลงก็จะมีความทรงจำต่าง ๆ ที่แสนมีความสุข โอ๊ยย บรรยายไม่ถูก รู้แต่ว่ารักมากมาย แล้วก็มีแต่คิดถึงคุณนะ MJ จากคุณ : Liv Layer - [ 9 ก.ค. 52 22:46:12 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ไม่ไหวแล้วค่ะ ยิ่งอ่านยิ่งเศร้า วันแรกที่รู้ข่าวเขา รู้สึกเฉยๆมาก อาจจะเป็นเพราะยังนอนอยู่แล้วแม่ตะโกนบอกว่า ไมเคิลตายแล้วนะ เราก็อ๋อเหรอ ตายเหรอ แล้วก็นอนต่อ ตื่นมาเพิ่งรู้สึกว่า เขาตายจริงๆเหรอ แล้วก็เข้ามาหาข้อมูลเรื่อยๆ ดูกระทู้ต่างๆที่เกี่ยวกับเขา แล้วเรื่องบางเรื่องที่ไม่รู้ก็กระจ่างขึ้นเรื่อยๆ เช่น เรื่องสีผิวเขาที่หลายคนร่วมเราด้วยที่คิดว่าเขาไปทำมา แต่เราก็เฉยๆกับเรื่องนี้ เพราะมันสิทธิ์ของเขา เขาจะทำอะไรกับตัวเขามันเป็นสิทธิ์เขา แต่พอรู้เรื่องจริงๆ เราตกใจนะ เขาทนได้ยังไงกับข่าวต่างๆมากมาย เขารับมันได้ยังไง ในเรื่องที่มันไม่เป็นความจริง ถ้าเป็นคนทั่วๆไปคงจะหลุดไปแล้ว แต่เขายังสู้ ใจจริงตั้งใจว่าจะไม่โพส แต่ความตั้งใจหลุดไปตั้งแต่วันที่ลูกสาวเขามาพูดถึงพ่อเขา เราหลุดไปแล้ว อยากให้เขาแกล้งที่ตายมากกว่า อยากให้เป็นเหมือนข่าลือที่ว่าเขาแกล้ง เพราะยังไงก็ยังดีกว่าที่เขาจากไปอย่างไม่มีวันกลับมา แต่อีกใจก็คิดว่าดีแล้วที่เขาจากไป เพราะเขาเหนื่อยมาเยอะ เหนื่อยกับข่าวในทางไม่ดีต่างๆ เขาจะได้พักผ่อนไม่ต้องเจอปัญหามากมายอย่างที่เขาเจอ ไม่มีสื่อมาค่อยตามว่าเขาไปทำอะไรมา มีอะไรแปลกกับตัวเขาอีก ดีแล้วที่เป็นอย่างนี้ ดีแล้ว ขอให้คุณอยู่ในที่สวยงาม คุณเป็นผู้ให้มาเยอะแล้ว พักผ่อนให้สบาย ลาก่อน  King of pop ปล. ตอนอยู่ประถมเคยร้องไห้เพราะไมเคิลเหมือนกัน เป็นเหมือนคุณ MyMike เลย อินกับเขามากไปหน่อย ฟังเพลงเขาดูรูปเขาในปก CD เพลง แล้วก็ร้องไห้ ตอนนั้นบอกได้เลยว่ารักเขา ความรักของเด็กมันบริสุทธิ์จริงๆ ^_^ จากคุณ : Little SaRu - [ 9 ก.ค. 52 23:03:34 ]

ความคิดเห็นที่ 35 รู้จักไมเคิลครั้งแรกเพราะโฆษณาเป๊บซี่ ที่เขาร้อง bad ตอนนั้นเราก็ไม่โตเท่าไร แถมไม่รู้ว่าใคร รู้แค่ว่า เท่ห์จัง ร้องเพลงก็ดูดี....พอมาตอนประถมปลายได้มั้งที่เขามาจัดคอนเสริต เราก็เอ๋...คนนั้นนี่น่า ชื่อ ไมเคิล แจ๊คสันเหรอ...ยิ่งดูเพลงเขาไปเรื่อยๆ ยิ่งหลงรัก ทำไมทำเพลงเก่งจัง เต้นก็สวย เท่ห์มากๆเลย  ช่วงนั้นเราขอสารภาพวว่า เราแอบเต้นตามเขาตามมิวสิกที่ได้ดูด้วย ( กลับมานั่งคิดตอนนี้ ทำให้รู้ว่าช่วงวัยรุ่นของเรานี่มีไมเคิลเป็นไอดอลจริงๆ ไม่ได้หลงชอบใครอีกเลย ) ถึงจะชอบขนาดนั้น เรากลับไม่ได้ไปดูคอนเสริต์ของเขา เพราะค่าตั๋วที่แพงและที่บ้านไม่มีแนวร่วมเลยอด แต่เราก็ได้หาพวกเทปเพลง+อัดเก็บมิวสิกวีดีโอที่เคยเอามาฉายทางทีวี อัดเก็บแม้กระทั่งรายการ4ทุ่มสแควร์ที่ คุณวิทวัสเอาเทปที่ ไมเคิลออกรายการ โอปาร์ วินฟรีย์ มาให้ชม และได้เห็นคฤหาสถ์เนเวอร์แลนด์ ซึ่งตอนนั้นมันสวยมาก อยากไปเที่ยว อยากไปนั่งเล่นกับไมเคิลจัง...(ตอนช่วงนั้นคิดแบบนั้นจริงๆนะ) พอตอนที่รู้ว่าเขาจากไปแล้ว ยังอึ้งตกใจไม่หาย นั่งดูข่าวไป น้ำตาไม่ได้ไหล แต่หัวใจหลับโหว่งๆ เหมือนมันขาดหายอะไรไปบางอย่าง..มันว่างเปล่าจนน่าใจหาย....น่าเสียใจมากๆที่เขาต้องจากไปแบบนี้ ในเพลง i'll be there  จะมีท่อนหนึ่งที่ร้องว่า " just call my name, i 'll be there " แต่ณ.ตอนนี้ ต่อให้เรียกชื่อของคุณ คุณก็คงไม่อาจจะมาอยู่ที่นี่ได้อีกแล้ว ตัวเขาไม่อยู่แล้ว... ไม่มีเขาคนนี้ที่จะสร้างความประทับใจ ไม่มีเขาที่จะสร้างสรรค์ผลงานดีๆ ให้ได้ดูกัน ไม่มีน้ำเสียงกังวานใสและท่าเต้นให้ได้ยินหรือได้เห็นอีก ไม่มีเขาอีกต่อไปแล้ว.......Micheal Jackson     Farewell... Micheal ...Rest in peace i will always love you,........now and forever T-T จากคุณ : ikat - [ 9 ก.ค. 52 23:39:08 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ขอต่ออีกนิดกับ ของเพียงสิ่งเดียวที่เหลือจากช่วงเวลานั้น วีดีโอ the short film dangerous ...ซึ่งราคาตอนที่ซื้อมาก็350บาท ซึ่งในสมัยนั้นถือว่าเยอะอยู่ แต่เราก็เก็บเงิน และซื้อมาในที่สุด ..ชอบม้วนนี้มากๆเลย ตอนนี้ก็ยังดุได้อยู่นะคะ จากคุณ : ikat - [ 9 ก.ค. 52 23:40:49 ]

ความคิดเห็นที่ 37 รู้จักไมเคิลครั้งแรก ตอนเพลงคาราบาว กับโฆษณา pepsi กับเพลงมันๆที่ตอนนั้นไม่รู้ว่าเป็นเพลงอะไร รูแต่ว่าแหกปากบ้า ฟังแล้วมันดี แต่ตอนที่ชอบจริงรู้สึกจะเป็นตอนเก้าขวบตอนที่มาคอนเสริ์ตครั้งแรกที่ไทย และเพลงสากลเพลงแรกในชีวิตที่ได้ฟังครังแรกแล้วชอบเลย ก็คือเพลง Heal the world เพียงเพราะดี ท่อนกลางร้องมั่วได้ง่ายดี 55+ ตอนนั้นเก็บข่าวไมเคิลทุกฉบับ ฉบับไหนมีซื้อหมด แล้วเผอิญบ้านกับรร.ใกล้กันก็เลยไม่ค่อยได้ออกจากบ้าน เพราะเด็กอยู่ ก็เลยมักจะถูกเพื่อนหลอกขายรูปให้ จากใบละห้าบาท เป็นใบละยี่สิบบาท แต่ก็บ้าซื้อ ตอนนั้นบ้ามากๆ เม้าท์ให้ใครฟังก็ไม่รู้เรื่อง เพราะตอนนั้นเพื่อนๆยังเด็กๆอยู่ วันๆเล่นแต่หนังยาง มีแต่เราแก่แดดคนเดียวทั้งรร. แล้วช่วงนั้นจะมีรายการทีวีเกี่ยวกับ MJ ตอนเด็กๆ แล้วที่บ้านฝนตก แม่ไม่ให้ดูทีวี จำได้ว่าโกรธแม่มาก ตอนนั้นต้องมานอนร้องไห้ในห้องนอน แล้วก็ไม่คุยกับแม่ไปหลายวันเลย แล้วก็มาถึงวันที่อกหักเป็นครั้งแรก(แก่แดดมาก) ตอนไมเคิลแต่งงาน โกรธไมเคิลมาก ของทุกอย่างที่เก็บมทิ้งหมดเลย ทุกวันนี้ได้แต่เสียดาย เพียงเพราะอารมณ์เด็กๆ แต่ก็คอยแอบติดตามข่าวบ้างเป็นครั้งคราว กลับมาชอบอีกครั้งก็ตอนที่ไมเคิลกับมาโสด อารมณ์เด็กๆ มีการหึงหวงดาราที่เราชอบ กลับมามองตอนโต เออเราก็บ้าดีวะ ช่วงหลังไมเคิลมันจะมีข่าวในแง่ลบออกมาบ่อย ทำให้เราไม่ค่อยได้เห็นผลงานเค้า แต่เราก็ไม่เคยเชื่อข่าวนั้น เพราะรู้ว่าไมเคิลรักเด็กมาก ข่างเรื่องที่โชว์ลูกทางระเบียง เราก็เค้าใจเค้าว่าเค้าอยากโชว์ลูก ตามประสาพ่อแม่อยู่แล้ว ข่าวเรื่องเอาหูไปทำจมูก ดูจากรูปก็ปกติ ถึงจะเอามาทำจริงก็ไม่แปลก อีฟ กมลชนก ดาราบ้านเรายังทำเลย แต่ที่เป็นข่าวใหญ่ก็เพราะเค้าเป็นนักร้องดังระดับโลก นักข่าวชอบเขียนเวอร์ๆเอาไว้ก่อน พอมาถึงช่วงที่จะออกคอนเสริ์ตใหญ่อีกครั้ง หลังจากหายไปนาน รู้สึกดีใจแทนเค้าที่ว่าได้ผ่านช่วงมรสุมอันเลวร้ายซักที จะได้เจอแต่เรื่องดีๆบ้าง แต่วันที่ 26 ก็ใจสลายอีกครั้ง ตื่นมาเล่นเนตตอนสิบโมง พบข่าวไมเคิลตายแล้ว ตอนแรกเกร็ง รู้สึกหวิวๆ คิดว่าเป็นการเต้าข่าวแน่ๆ แต่พอเลื่อนมาอีกหน่อยเจอบทสัมภาษณ์มาดอนน่า คราวนี้ก็เลยรู้ว่าเป็นเรื่องจริง รู้สึกใจเสียอย่างบอกไม่ถูก หลังจากวันที่เค้าเสียจนกระทั่งปัจจุบัน เช้าถึงตีสอง ต้องเข้าเวบพันทิป กับยูทูป เพื่อไปเจาะเวลาหาอดีตที่เราเคยลืมเค้าไปช่วงนึง ไปหาความสุขในวันก่อนๆที่ยังมีเค้า นี่ก็สองอาทิตย์แล้ว รู้สึกสภาวะจิตใจยังไม่ปกติดี บางทีทำงานก็นั่งเหม่อ พอมีใครเปิดเพลงMJ ก็เผลอยิ้มออกมา ประหนึ่งเหมือนเค้าออกอัลบั้มใหม่ บางทีก็เศร้าว่าจะไม่ได้ยินเสียงหวานๆในเพลงช้า และแหกปากโหวกเหวกในเพลงเร็วอีกแล้ว ความอยากอาหารก็ไม่ค่อยมี ความหิวก็หายไปด้วย จนแม่บอกว่าถ้าเศร้ามากนักก็บินไปงานศพเค้าซะเลยซิ โถ!!แม่ พูดมาได้ อยากไปขาด แต่ติดตรงที่ว่าไม่มีตังค์ แถมว่างงานอีกต่างหาก ไม่งั้นตามไปงานเค้าแล้ว ขอยืมเงินเพื่อน เพื่อบอกว่าไม่มีให้ยืมจักรยานปั่นไปแทน555+ สมเพศตัวเองบ้าตั้งแต่เค้าอยู่ จนเค้าตาย แต่อย่างไงตอนนี้ MJ ก็สบายแล้วนะ ไม่เรื่องต้องทุกข์ใจอีกต่อไป ไม่ต้องเพิ่งยาแก้ปวดอีกต่อไปแล้ว และ MJ คงได้รู้ แล้วว่ามีคนรักคุณมากแค่ไหน หลับให้สบายนะ คุณเหนื่อยมามากแล้ว RIP MJ    สุดท้ายนี้ขอฝากกระทู้รวมรอยยิ้ม MJ ด้วยนะคะ อยากให้คนที่ชอบ MJ เห็นรอยยิ้มของ MJ มากๆ เพื่อจะได้สบายใจกันมากขึ้น ว่าอย่างน้อยเค้าก็ยังเหลือยิ้มหวานๆไว้ให้เราดูแก้เหงาhttp://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C8062690/C8062690.html จากคุณ : อมิชา (อมิชา) - [ 10 ก.ค. 52 00:13:41 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ความรู้สึกเหมือนเราตอนนี้เลย จู่ๆก็รู้สึกว่าขาดอะไรในชีวิต จากคุณ : อยากเป็นไกด์ ใครช่วยที - [ 10 ก.ค. 52 00:22:57 ]

ความคิดเห็นที่ 39 อยากเห็นบัตรคอนเสริทจังค่ะ   ถ้าไม่เป็นการรบกวนจขกท  เอามาโชว์หน่อยสิค่ะ จากคุณ : habibe - [ 10 ก.ค. 52 01:38:09 ]

ความคิดเห็นที่ 40 โอ้ คห.36 เหมือนเราเลย เราเหลือไอ้ม้วนเนี้ยกะซีดี BAD ไร้กล่อง ยังกลุ้มใจอยู่จะหาวิธีดูยังไงดี ส่วนสมบัติอื่นๆหายเกลี้ยง ซีดี รูป โปสเตอร์ หนังสือ วิดีโออื่นๆ....   อ้อๆ ต้องไปคุ้ยก่อนบัตรคอนเสิร์ตปี 2536 ยังอยู่ด้วยรึเปล่า (อยู่เหอะได้โปรด..) จากคุณ : pessimistic freak - [ 10 ก.ค. 52 02:03:55 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ตื๊อดื๊อ ดึด ตือ ตื๊ด..... อ๊าวววววววว ที่จำได้ขึ้นใจมีแค่นี้ครับ ลูบเป้ากันมันส์เลยช่วงนั้น ที่เหลือจางๆคือความทรงจำที่ดีๆ รู้สึกปลื้มที่เค้าเก่งครับ จากคุณ : อาร์ต (มั้ง) วิวาเช่ (taklongkub) - [ 10 ก.ค. 52 05:49:34 ]

ความคิดเห็นที่ 42 เห็นไมเคิลครั้งแรกเมื่อไหร่ จำไม่ได้่แล้ว แต่เห็นครั้งแรก รู้สึกหลงไหลมาก ตั้งแต่เค้ายังผิวดำ เพลงของเค้า่ฟังเมื่อไหร่ ก้อนำสมัยตลอด ไม่เคยคิดว่าเป็นเพลงในยุคไหนเลย เพราะฟังทีไรเราก้อว่าเพราะตลอดฟังทีไร เราก้อนึกว่าเพลงนี้มันเพิ่งไม่นานมานี่เอง มีครั้งหนึ่ง ในรายการตามไปดูที่มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ที่ได้รับเลือกให้ไปเต้นในเพลงแบด ของไมเคิล เรายังคิดว่าเชอะ ถ้าเราอยู่อเมริกา ยัยคนนี้ ไม่ได้เต้นบทนี้หรอก ต้องเป็นเรา นั่น ขี้อิจฉาตั้งแต่เด็ก แต่นั่นเพราะเราคิดว่า ไมเคิลคือพี่ชายของเรา ก้อหวังว่าสักวันจะได้ใกล้ชิดแบบนั้นบ้าง เราจำได้ว่า เวลาเต้นที่ไหน เราต้องมูนวอลคด้วยทุกครั้ง แล้วหมุนตัวกระโดดงอเข่า เอาปลายเท้าจิ้มพื้น  ซึ่งถ้าเป็นรองเท้าพละ เราจะ ตั้งอยู่ได้นานเลย แต่ถ้าเป็นรองเท้านักเรียนสีดำ ทำไม่ค่อยได้ แล้วรองเท้านักเรียนเราก้อพังบ่อยมาก เพราะ รองเท้าพละ มันใส่อยู่วันเดียว เราก้อมูนวอล์คหมุนตัว กระโดดจิ้มเท้าทุกวัน  แต่ตอนนั้นที่บ้านจน ไม่ค่อยได้ซื้อใหม่ แม่ก้อิให้พี่ชายเอาไปให้ช่างเย็บบ่อย แต่เราไม่บอกแม่หรอกว่าเราเต้นท่าไมเคิลทุกวันรองเท้าเลยหัวเปิดแบบนั้น แบบว่าเท่ห์มากอะ เป็นผู้หญิงคนเดียวที่เต้นท่ามูนวอล์คได้เหมือนสุดในโรงเรียน ซึ่งมีเด็กผู้หญิงไม่กี่คนหรอกที่รู้จักไมเคิล ตอนนั้นที่ภูมิใจก้อคือ มีเพื่อนผุ้ชายมาใ้ห้เราสอนเต้นท่ามูนวอลค์ด้วยเนี่ย ความรู้สึกตอนนั้น มันภูมิใจกว่าสอบได้ที่1ของห้องอีกนะ แต่ตอนนี้ความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่กว่านั้นคือ เราโชคดีมากที่ได้เป็นแฟนเพลงของคุณไมเคิล เราโชคดีมากที่ เติบโตมาด้วยกับเพลงของคุณ เราโชตดีมากที่ไม่เคยใส่ใจข่าวลือเสียหายอะไรพวกนั้นของคุณ และเราเชื่อคุณมาตลอดและไม่เคยเชื่อคำพูดของใครนอกจากคุณ และโชคดีจริงๆ ที่เกิดมาได้ฟังเพลงของคุณ ไม่ว่าเพลงร๊อคที่เราชอบของเราจริงจังในตอนนี้มันจะดีวิเศษแค่ไหน แต่เราไม่เคยลืมที่จะต้องฟังเพลงคุณ และเชื่อไหมว่าถึงเราจะอยู่ตรงหน้าคอนเสริตเพลงร๊อค แต่ถ้าใครเปิดเพลงคุณ ร้องเพลงคุณ เราไม่ลังเลที่จะวิ่งไปตรงที่มีเพลงคุณ เพราะเราเลือกคุณเป็นที่หนึ่งในใจเรา ไมเคิล แจ๊คสัน จากคุณ : เป็ดเอง - [ 10 ก.ค. 52 07:37:43 ]

ความคิดเห็นที่ 43 โอ้ แวะเข้ามาคุยกันเยอะเลย ดีใจครับ รู้สึกไม่เหงา มีเพื่อนที่เข้าใจและรู้สึกเหมือนๆกัน ขอบคุณทุกท่านที่มาร่วมแชร์ความรู้สึก อืม ผมจะเล่าอะไรให้ฟังต่อดีล่ะ เพราะมานั่งคิดๆดู การเล่าเรื่อง MJ ของผมก็มเหือนให้มาเล่าชีวิตตัวเองยังไงยังงั้นเลย เพราะทั้งชีวิตมันผูกติดกันไปหมด เล่าเป็นเรื่องเป็นราวได้ยาก นอกจากว่า อะไรแว๊บมาก็เล่าเลย ยอมรับว่าลำบากในการเล่าพอสมควร ใช่ว่านึกไม่ออก หากแต่ จะให้เลือกเล่าอะไรล่ะ มันมากมาย เพราะทุกวันในชีวิตมีเรื่องเล่าหมด และดูเหมือนจะเป็นรายละเอียดเล็กๆ ที่ฝังอยู่ในวีถีแห่งชีวิตของผม เอาเป็นว่าผมนึกไรได้ ก็จะเขียนเลยแล้วกันครับ หรือเรียกอีกแบบว่า เพ้อเจ้อ นั่นเอง ในตอนกว่าที่จะไปหาเทป BAD ของจริงได้ ผมก็อยู่ ม. 1 พอดี ยังจำร้านที่ไปซื้อได้เลย เป็นร้านขายเทปของห้าง imperial บางกะปิ จำได้ไปว่ากับแม่ แล้วผมแวะๆดูที่ร้านขายเทปของห้างซึ่งดูท่าทางจะขายเทปเพลงสากลเยอะดีและเป็นของลิขสิทธิ์ โชคดีเจอเลยให้แม่ซื้อให้เลย จำได้ว่าปกเทปยาวมากๆๆๆ และตามแนวรอยพับจะถูกปรูเป็นฟันปลา กระดาษหนามากๆ เปิดออกมาดู ตลับใสๆสีชาเข้มๆ และมีสติกเกอร์แปะ เป็นรูปเท้า MJ จิกปลายเท้าอยู่ เทห์มากๆ เทป BAD ออกแบบดีมากๆ ดีกว่า Dangerous เนื่องจากกระดาษหนามาก แถมปรุฟันปลามาให้พับง่ายดาย ผมพเทป BAD ไป โรงเรียนทุกวันเอาใส่กระเป๋าเสื้อนักเรียนตลอด หลายๆครั้งเพื่อน หรืออาจารย์สังเกตุเค้าก็ขอดูกัน แล้วก็มักจะตื่นเต้นที่เห็นเทปของ MJ ของจริง แต่ถ้าใครขอฟัง ผมจะเอาของปลอดให้ยืม เทปอยู่กับผมได้ 2-3 ปี แล้วก็พัง เพราะดันเอาไปลืมทิ้งไว้ในรถ เทปถูกแดดเผาบิดเบี้ยวไปเลย เสียดาย แต่ตอนนั้นก็บอกตัวเองว่า ไม่เป็นไรเพราะเรามี CD แล้ว ผมฝังตัวอยู่ในจินตนาการของยุค BAD ได้อย่างมีความสุข สนุกสนามมาก สมบัติที่ผมสะสมจากยุคนี้ก็มี CD thiller, CD BAD เทป Thriller เทป BAD, CD Off the wall. Video Making of Thriller (ปลอม) Video BAD concert (ปลอม) แล้วก็ poster ต่างๆมากมาย รวมถึงสมุดปกเคลือบมันที่มีหน้า MJ ในยุค BAD สมบัติเหล่านี้ หายหมด เมื่อห้องพักผมในขณะที่เรียน ป ตรี ถูก โจรขึ้น (ผมขนทุกอย่างเกี่ยวกับ MJ ติดตัวกับผมตลอด) จนกระทั้งผมขึ้น ม 4 ข่าวสารวงการเพลงสากลก็เงียบๆ ถ้าไม่ตั้งใจตามก็จะไม่ค่อยได้รับรู้ แต่ในวันพทุธวันหนึ่ง เป็นวันที่ผมกลับจากการเรียน รด ขณะที่แวะมาต่อรถเพื่อรอจะขึ้น ปอ 12 หน้า central ลาดพร้าว ก็นึกได้ว่า เอ...เดินเข้าห้างบ้างดีกว่า ไปดู ร้านขายเทปเผื่อจะ album ใหม่ของ MJ คิดแค่นั้นจริงๆ แบบว่าไร้วี่แววกระแสข่าวอะไรเกี่ยวกับงานใหม่ของ MJ คิดแค่ว่า นี่มันก็นานแล้วนะจาก BAD ป่านนี้น่าจะมีงานใหม่ พอเดินเข้าไปในห้าง ผมก็ตรงไปที่ร้านเทปที่ชื่อว่า Solar house แล้วก็ได้เจอ Dangerous album ถามหา CD คนขายบอกว่ายังไม่มา ได้เทปมาก่อน ถามคนขายว่า ขายดีไหม ตอบว่าไม่รู้ เพราะเพิ่งออกมาวันนี้ !!! โอ้ ซึ้งอยู่กับดวงชะตาตัวเองมากๆที่เราได้มาซื้อ album Dangerous ในวันที่มันเพิ่งจะวางแผงสดๆร้อนๆ ปก Dangerous ก็ทำดีมากๆ เคลือบมันอย่างดี (แต่ถ้าใครไปซื้อ album นี้ตอนที่ MJ มาไทย จะได้คุณภาพกระดาษปนพลาสติกเคลือบมัน ซึ่งดูไม่ขลังเท่ากับ รุ่นแรก และการพิมพ์สีก็ไม่สดสวยเท่ารุ่นแรกด้วย) ดีใจมากๆ ฟังเพลงแรก ถึงกับ ตะลึก Jam แล้วก็ถึงกับสติแตกแทบสลบ กับเพลง in the closet และ remember the time แต่ไม่ถูกใจเพลง black or white เท่าไหร่ และตกใจมากที่ 1 week หลังจากได้ซื้อเทป ก็ได้ดู MV black or white ของ MJ สงสัยว่าทำไม MJ ไม่ทำ Jam เป็นเพลงแรก แต่ทุกอย่างสำหรับ MJ ไปได้สวยหมด ทำอะไรออกมาดีไปหมดอยู่แล้ว ตลอดชีวิต ม ปลาย ผมก็โลดแล่นอยู่ในจินตนาการของ Dangerous จนกระทั่ง MJ มาแสดง concert Dangerous ที่ไทย ผมก็ไปดูกันทั้งบ้าน ซื้อบัตร 2500 แต่ได้นั่งไกลจากเวทีมาก ไม่คุ้มเงินเลยจริงๆ แบบนี้ซื้อบัตร 500 ลงไปลุยกับคนบนสนานจะสนุกกว่า ตอนที่ MJ มา ตอนนั้นผมเรียน มหาลัย ปี 1 แล้ว ที่มหาสารคาม ไปไกลมากๆ อ่อ ขอย้อนๆๆๆไปตอนที่ใกล้ๆจะจบ ม 6 ผมสอบติดที่ ABAC แล้วก็ไปเรียนที่ ABAC ได้ 2-3 เดือน (ABAC เค้าจะมี intensive course ที่เราลงเรียนก่อนที่จะเริ่มเรียนในหลักสูตรจริงๆ) ช่วงนั้นเริ่มมีกระแสข่าวว่า MJ จะมาไทย แล้วใน abac เริ่มเห็นคนพก CD MJ มาอวดกัน ผมถามหลายๆคน ก็บอกว่าเพิ่งซื้อกัน แต่เราซื้อมาจะ 3 ปีแล้ว ภูใจมาก แต่ก็เป็นช่วงที่รู้สึกว่า MJ เริ่มไม่ใช่ของเราคนเดียวแล้ว กำลังจะมีใครก็ไม่รู้หลายๆคนที่จะก้าวเข้ามาในโลกของเรา มันเหมือนตลอดตั้งแต่เรา 9 บวบ จนอายุ 16 ปี MJ เป็นของเราคนเดียว แต่ตอนนี้กำลังจะเปลี่ยนไป ในหนึ่งคือรู้สึกว่าไม่ชอบเหมือนกับว่า ของที่คุณชอบมากๆ กำลังจะเกร่อ กำลังจะหมดความเป็น unique แต่อีกใจก็ดีใจที่ MJ เป็นที่รู้จะสำหรับคนไทยมากขึ้น พอผมเรียนที่ abac ได้ 3 เดือน ผมก็ตัดสินใจเดินทางไปมหาสารคามท่ามกลางเพื่อนฝูงที่รั่งไว้ ทั้งเพื่อนเก่า ม ปลาย และเพื่อนใหม่ที่ abac โดยเพื่อนแต่ละคนบอกว่า แกต้องอยู่ กทม เพื่อ MJ กำลังจะมา แต่ก็ไม่สำเร็จเพราะนอกจากข่าว MJ จะไม่ confirm แล้ว ผมเองก็รู้สึกว่าตัวเองไม่เคยออกจากบ้านเลย จะอยู่เป็นง่อยใน กทม ทั้งชีวิตไม่ไหวนะ อยากผจญภัย ขอกับที่บ้านว่าจะไปผจญภัยที่สารคามครึ่งปี แล้วอีกครึ่งปีจะกลับมาเรียนติวสอบ entrance ใหม่เพื่อนเรียนในมหาลัยที่ กทม ให้ได้ แต่ไปๆมาๆ เรียนที่สารคามจนจบเลย จากคุณ : TimeS-To-Enjoy - [ 10 ก.ค. 52 08:23:09 ]

ความคิดเห็นที่ 44 พอไปเรียน ปี 1 อยู่ที่นั่น เรียนได้ 3 เดือน ดังมีข่าว confirm ว่า MJ มาแน่นอน แต่ผมเตรียมการณ์พร้อมแล้ว เพราะที่บ้าน support มากๆ ดังนั้นผมแค่รอวันเวลาเดินทางลงมา กทม เพื่อมาดู concert อย่างเดียว เรื่องตั๋ว ที่บ้านจัดการให้แทน เนื่องจากว่า เป็นคนขี้เกียจเรียนมากๆๆๆ ทำให้โดดเรียนไปหลายชั่วโมง จึงทำให้ไม่สามารถลงมา กทม ล่วงหน้าได้อย่างน้อย 7 วัน เพราะถ้าโดดมาหลายวันรับรองว่าได้ F 3-4 วิชาแน่ๆ จึงทำให้ไม่ได้ไปวิ่งไล่ล่า MJ กลาง กทม เหมือนอย่างคนอื่นๆทำ อิจฉามากๆๆๆนะ ขอบอก ใครในวันนั้นที่ไปเที่ยวไล่ล่า MJ ใน world trade centre, Oriental hotel, หรือที่หน้าไทยรัฐ ผมสุดจะอิจฉามากๆ แต่ถ้าผมไปอนาคตผมดับแน่นอน....แต่เนื่องจาก MJ เลื่อน concert ไป 2 วัน ผมเลย F วิชา เคมี เลย แต่ไม่รู้สึกรู้สาอะไร แค่นี้จิ๊บๆ เพื่อ MJ วันที่ MJ บินออกจากไทย ผมนั่งรถผ่านหน้าดอนเมืองคืนนั้น น้ำตาไหล ออกมาเองเลย น้องสาว น้องชายที่บ้าน ก็เศร้ามากๆ ตอนนั้นบ้ากันทั้งบ้าน มาถึงวันนี้น้องสาวน้องชายต่างมีครอบครัว ข่าว MJ เสียชีวิต 2 คนเค้าเศร้าเหมือนกัน แต่ไม่ได้ in เหมือนที่ผมเป็น เค้า 2 คนคงเหมือนคนส่วนใหญ่ที่ลืม MJ ไปในช่วง 10 ปีมานี้ History ง่ายหน่อย เพราะ sony thailand ทำการโปรโทมเต็มที่ ผมก็ได้ไปหาซื้อได้ถูกเวลาอย่างง่ายดาย concert ก็ไปดูเหมือนเดิม แต่พิเศษหน่อยตรงที่มีเพื่อนขอไปดูด้วยเพราะว่ามันบอกว่า MJ แม้จะไม่ชอบมากแต่ต้องได้ดูในชิวัตนี้เพราะ MJ เริ่มตกแล้ว ไม่แน่ว่าอนาคตจะมี concert ใหญ่แบบนี้อีกได้ไหม เพื่อนผมคิดถูกพูดถูกและตัดสินใจถูกที่ไปดู ครั้งนี้เราได้ที่ดีมากๆ ขอบคุณคุณแม่ที่ใช้ความสามารถในการหาตั๋วมาให้ผม ผมได้นั่งใกล้กับคุณทักษิณ ซึ่งตอนนันเป็น sponsor ใหญ่ของ concert ครั้งนี้ แต่เนื่องจากว่า ได้นั้งอยู่ท่ามกลาง Hi So จีงเป็นบรรยากาศที่แสนจะน่าเบื่อมากๆๆๆๆ เพราะจังหวะที่ความคนดูควรกรี๊ด ตะโกน ส่งเสียเชียร์ แต่เหล่า Hi so นั่งเงียบ ยิ้ม แต่นั่นไม่ได้ยับยั้งความบ้าของผม ผมก็บ้าของผมไปตามเรื่องนั่นแหละ แต่ไม่มันส์เท่าที่ควรทั้งๆที่ได้นั่งซะใน zone ที่ดีแล้ว การมาของ MJ ครั้งนี้ผมก็ไม่ได้ลงไป กทม เพื่อจะไล่ล่าเนื่องจาก ติดงาน research project ตั้งแต่ผมเรียนขึ้น ปี ผมกลายเป็นคนที่ passion กับงานวิทยาศาสตร์มากๆ ก็เลยบ้าเรียนด้วย นี่แหละที่ผมใช้ MJ เป็นแรงบันดาลใจ แม่เคยผมบอกว่า MJ เค้าตั้งใจทำงานเค้า ถ้าเราอยากเหมือนเค้า เราต้องมีความตั้งใจในการทำงานของเรา ผมก็เลยบ้ากับการเรียนจนได้อะไรมาเยอะเหมือนกัน อย่างไรก็ตาม หลังจากดู concert จบ ก็เป็นอีกครั้งที่ผมนั่งรถกลับสารคามด้วยน้ำตา เพราะคิดถึง MJ ไม่อยากให้กลับไป ถึง ณ เวลานั้น ผมมีสมบัติ MJ เยอะมากๆ แต่...ในวันใกล้ๆวันสุดท้ายของชีวิตการเรียนที่มหาสารคาม ห้องผมถูกยกเค้า CD MJ และเทป ของ MJ ที่ผมสะสมมาตั้งแต่ 9 ขวบ หายไปหมดเลย CD history ที่อุตสาห์ไอ้มีโอกาสไปซื้อที่ australia ก็หาย โชคดีมากๆๆๆๆๆๆๆ ตรงที่ original CD thriller ไม่โดนเพราะผมเก็บไว้ที่บ้านที่ กทม ไอ้โจรเลวมันบ้าและโรคจิต นอกจากมันจะเอา tv stereo CD เทป เสื้อผ้าของผมไปหมดแล้ว มัยยังฉีก poster MJ ของผมทิ้งหมดเลย ฉีกทิ้งให้ดูต่างหน้า มันช่างทำกันได้ลงคอ ตอนนั้นเสียใจมากๆๆๆ เสียดาย เทป Bad เบี้ยวๆม้วนนั้นมากๆ แม้จะฟังไม่ได้แต่มันเป็นของคู่ใจผมตลอดเวลา หลังจากโดนโจรขโมยไปหมด ผมก็ไปหาซื้อใหม่ ซึ่งก็พบว่าของที่ทำออกมาใหม่ คุณภาพปก ต่างกันเยอะมาก แต่ก็ต้องซื้อมาเก็บไว้อยู่ดี เพราะยังดีกว่าไม่มีอะไรเลย จากนั้นก็เข้าสู่ยุคแห่งการรอคอย Blood ont he dance floor ไม่นับว่าเป็น album ใหม่นะ ผมก็รอ รอจนมาถึงตอนที่ผมเรียน โท อยู่เป็นปีที่ 3 ในปี 2001 MJ ก็ออก invincible มา ซึ่อมายก set ครบ 4 สีเลย สวยมากๆ และไม่รู้เป็นไร album นี้ผมเปิดฟังแล้ว พอได้ยิน unbreakable แล้ว ผมร้องไห้ออกมาแบบเหมือนเป็นคนเก็บกดไว้นานมากๆ ฟังแล้วเหมือนได้ปลดปล่อย และรู้สึกดีใจเหลือกันที่ได้ยินเสีย MJ อีกครั้ง แม้ว่า invincible จะมีปัญหากับ sony ผมก็ไม่สนหรอก เพราะสิ่งที่รอคือ เพลงของ MJ, MJ จะดังถลมทลายหรือไม่ ไม่ใช่เรื่องหรือประเด็นที่ผมจะสนใจเอามาเป็นปัจจัยให้ตัวเองรู้สึกตื่นเต้นไปกับมายา หากแต่ว่า ตั้งแต่ invincible ผมรู้แล้วว่าผมรอ MJ รอฟังเสียงของเค้าเท่านั้น ถ้าเค้าจะไม่ดังเหมือนตอน BAD หรือ Dangerous มันไม่ใช่เรื่องอีกต่อไป ขอแค่มีเค้าร้องเพลงมาให้ฟังเรื่อยๆ ผมก็อยู่ได้แล้ว ผมจำได้ว่าตอน invincible ออกมาใหม่ ผมก็มาตั้งกระทู้ review album นี้ใน pantip มีคนมาแจมในกระทู้อยู่บ้าง แต่เทียบไม่ได้กับกระทู้อื่นๆ หลายๆคนเริ่มลืม MJ ตั้งแต่นั้นมา .................................... MJ เป็น blessing ของผมนะ ผมว่า แม้กระทั่งวันที่เค้าจากไป เค้าก็ได้นำเอาเพื่อนเก่าๆ ที่ขาดการติดต่อกันไปนานกลับเข้ามาในชีวิตผมอีกครั้ง โดยเฉพาะเพื่อนคนหนึงที่เคยสนิทมากๆ และได้ขาดการติดต่อไปนานกว่า 6 ปี พอมีข่าว MJ ออกมา เพื่อนคนนี้ค้นหา facebook เพื่อหวังจะแสงดความเสียใจกับผม ผมดีใจมากๆที่ได้เจอเพื่อนคนนี้อีกและรู้ว่าเค้าประสปความสำเร็จในชีวิตมากๆเลย เป็นเรื่องที่ดีจริงๆ ตอนนี้ผมวางแผนจะกลับไทยไปพักซัก 1 เดือนในเดือนสิงหา สิ่งที่หวังคือ จะไปเปิดดู video สมัยที่ตัวเองยังเด็ก ที่ไปเต้นเพลง MJ ตามที่ต่างๆ จะไปดูรูปเก่าๆของตัวเองที่ถ่ายเอาไว้เวลาไปแสดงเป็น MJ บนเวทีต่างๆ รูปต่างๆเหล่านั้น captured moments ดีๆของผมกับ MJ เอาไว้ ผมอยากเห็นมากๆ และสำคัญคืออยากเจอเพื่อนเก่าๆ เพื่อจะถามเพื่อนๆว่าในอดีต จำอะไรกันได้บ้างเกี่ยว MJ ผมกะจะทำ party ที่บ้านชวนเพื่อนสนิทๆมาที่บ้านมาร่วม celebrate the life of michael jackson ผมคงจะมีความสุขมากๆ เพื่อนเก่าๆ กับเรื่องร่าวเก่าๆที่เกี่ยวข้องกับคนที่เราศัทธรามากที่สุด อ่อ ทั้งตอนนี้และที่ผ่านมาเพลงโปรดของผมเพลงหนึ่งคือ Speed Demon ลองฟังเทคนิคการร้องเพลงนี้ การเล่นคำ การออกเสียงของคำ ของ MJ ดูซิ สุดๆเลยครับ เวลาขับรถออกต่างจังหวัด เปิดเพลงนี้ ได้ feel มากๆ กับอีกเพลงที่ชอบมากๆคือ Gangsta (no friend of mine) MJ ร้องได้สำเนียง กวน teen มากๆ ชอบๆ เพลง Keep the faith ก็ชอบมากๆเหมือนกัน เพลงที่ชอบฝึกร้องและร้องบ่อยๆคือ man in the mirror แล้วก็ Happy, I want you back, Remember the time 4 เพลงนี้ร้องบ่อยมากๆ แต่พอหลังจากการเสียชีวิต ผมร้องทุกเพลงที่วิ่งเข้ามาในหัวเลย มั่วไปหมด :) วันนี้ก็เขียนได้เพ้อเจ้ออีกวัน :) เรื่องตั๋ว This is it! ผมยังไม่ได้ทำเรื่องว่าจะ refund หรือจะเก็บไว้ดี แต่คงเก็บไว้หมดครับ ถ้าได้ตั๋วมาถึงมือแล้ว จะเอามา post ลงในนี้แน่นอนครับ ใครดูข่าวที่พิธิภัณฑ์หุ่นขี้ผึ้งมาดามทูสโซ่เปิดตัวหุ่ม MJ ตัวใหม่ ส่วนตัวผมไม่ชอบของแบบนี้เลย ดูน่ากลัว ไม่ชอบอย่างมาก ไม่ว่าจะห่นของใคร ไม่รู้ว่าคนอื่นคิดไงกันบ้างครับ http://www.youtube.com/watch?v=gTC4JNT1ro0&feature=related MJ ร้องตอนนาทีที่ 2.09 ตอนออกมาปี 2007 ผมเปิดฟังแต่ช่วงที่ MJ ร้องซ้ำแล้วซ้ำเล่า ชอบมาก คลั่งมากๆกับเพลงนี้ :) จากคุณ : TimeS-To-Enjoy - [ 10 ก.ค. 52 08:23:30 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ขอแจมบ้าง คุณTimeS-To-Enjoy จั่วหัวกระทู้ว่าคุณไมเคิลของผม แต่ไมเคิลเป็นของเราด้วยนะคะไม่ยอม   ปกติเราสถิตย์อยู่ห้องบลูแพลนเน็ท ไม่เคยคลิกเข้าเฉลิมกรุง ไม่คิดว่าไมเคิลทำให้เราย้ายห้องมาตั้งแต่วันที่เขาจากไป อ่านทุกกระทู้แล้วน้ำตาซึมมาก ๆ  มันหดหูยังไม่หาย เราโชคดีได้ไปดู Concert ของเขาในวันแรก  จากที่ได้ตื่นตีสี่ไปยืนคิวเพื่อไปเข้าคิวซื้อบัตรตอน 8-9 โมงเช้า (จำเวลาไม่ค่อยได้) ด้วยความพยายามอย่างยิ่ง    มีคนที่มาคอยซื้อบัตรมหาศาล  และแล้วเราก็ได้มาสมใจ 3 ใบ วันที่แสดงมาถึงลางานครึ่งวันทั้ง ๆ ที่งานยังค้างอยู่มาก  เจ้านายเข้าใจเพราะเจ้านายก็ไปดูเมือนกันแต่เขาได้บัตรจากบริษัท เป๊ปซี่ที่เป็นสปอนเซอร์เพราะเจ้านายเค้ารู้จักกับผู้ใหญ่ที่นั่น (ทำไมนายเราไม่ขอบัตรเผื่อเราด้วยแอบว่าใจดำจัง)  วันนั้นต้องเข้าสนามกีฬาตั้งแต่บ่าย 2 โมง รอเพื่อดูหนึ่งทุ่ม การแสดงของไมเคิลไม่ต้องพูดมันสุดยอดอะไรเช่นนี้ ตั้งแต่เขากระโดดออกมายืนนิ่ง ๆ 2-3 นาทีให้คนกรีดดดดดด ได้สะใจแล้วสะบัดหน้า 1 ที  แค่นี้หัวใจก็แทบสลายแล้ว  ถึงแม้ว่าเราจะนั่งอยู่ไกลจากเวทีมากพอควร แต่ก็ได้รับความรู้สึกถึงความอลังการ มันยากที่จะลืมเลือน หนังสือพิมพ์ทุกฉบับลงข่าวหน้าหนึ่ง  โดยเฉพาะไทยรัฐบรรยายการแสดงในวันนั้นทุกฉ๊อตจริง ๆ บรรยายตั้งแต่บรรยาการก่อนแสดง เริ่มแสดง เริ่มเพลงท่าเต้น ทุก ๆ อย่าง ทุกเพลง  กลับมาอ่านอย่างสะใจมาก ๆ   ตอนนี้ยังอยากอ่านหนังสือพิมพ์ฉบับนั้นอยู่เลย วันที่ไปงานรำลึกไมเคิลที่เซ็นทรัลเวิลเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา ก็เห็นหนังสือพิมพ์ไทยรัฐฉบับนั้น  น่าจะเป็นของสะสมของคุณหนุ่ยที่เอามาโชว์ในงาน  อยากอ่านอีกจัง วันที่ไมเคิลแสดงวันที่สอง หลังจากเลื่อนเพราะเขาป่วยไป 2 วัน  เรายังบ้าคลั่งอย่างมาก  ไม่ได้เข้าไปดูแต่ก็อุตสาห์นั่งรถเมล์ ไปเดินรอบ ๆ สนามกีฬา เพียงเพื่อหวังว่าจะได้ยินเสียงเพลงหรือแสงไฟลอดออกมาบ้าง  และในมือก็ถือเทปซาวอเบ้าที่มีวิทยุอยู่ด้วย (ตอนนั้นยังไม่มี MP3)  เราเปิดสถานีวิทยุฟังรายงานความเคลื่อนไหวของงานแสดงในวันนี้ที่มีหลายช่องบรรยายได้อัถรสมาก ๆ    เดินวนไปวนมาจน 2 ทุ่ม ไม่ได้ยินเสียงเพลงใด ๆ ลอดออกมาให้ได้ยินเลย  ผิดหวังน้อย ๆ  นั่งรถเมล์กลับบ้าน ปรับปุ่มซาวด์อเบ้าท์ จากวิทยุไปเป็นเปิดเทปคาสเสทฟังเพลงอัลบัมของไมเคิลจนถึงบ้าน ถึงบ้านยังไม่อาบน้ำ  รีบเปิดทีวีเผื่อมีข่าวแทรกรายงานนั่งดูจนเที่ยงคืน ฟังเพลงของไมเคิลเรื่อยมา  จนระยะหลัง ๆ ที่ข่าวของเขาค่อนข้างเงียบ ก็ไม่ได้ฟังเพลงของเขาอีก กาลเวลาผ่านไป แต่อะ อะ ไม่ได้ลืมเขาไปนะ  ยังคิดว่าจะไปหาซื้อ CD มาแทนเทปคาสเสท และวีดีโอ VHS แล้วก็ผลัดวันประกันพรุ่งไปเรื่อย ๆ ว่าเดี๋ยวค่อยซื้อก็ได้ยังไง CD ของไมเคิลก็คงมีขายอยู่เรื่อย ๆ เพราะเขาเป็นอมตะ แต่แล้ววันที่ 26 มิย.  หัวใจสลายเมื่อรู้ว่าเขาจากไปแล้ว   ฟังข่าว เปิดทีวี แล้ววิ่งไปซื้อ CD ที่ห้างอย่างรวดเร็ว เพราะรู้ว่าอีกไม่ข้ามวันมันต้องหมด  แล้วก็ได้ Thriller มา 1 ชุด สุดท้ายในร้าน จนท บอก มีแผ่นทอง 2 แผ่นอย่างสวย  และก็ได้ชุด MJ Live in Bucharest The Dangerous Tour จากงานรำลึกไมเคิล You are not alone ที่เซ็นทรัลเวิล จากวันที่ 26 มิย  เราฟังแต่เพลงของไมเคิล  ไม่ค่อยกล้าแสดงออกให้เพื่อน ๆ ที่ทำงานรู้ว่าเรายังบ้าอยู่  ได้แต่มาระบายและอ่านกระทู้คนหัวอกเดียวกันในห้องนี้ ไม่เคยเสียใจให้กับศิลปินคนไหนเลย  ไมเคิลนี่และเป็นคนแรก  และน่าจะเป็นคนเดียวเท่านั้น  กาลเวเลาเท่านั้นคงทำให้เราดีขึ้น จากคุณ : superturbo - [ 10 ก.ค. 52 09:08:45 ]

ความคิดเห็นที่ 46 คิดถึง MJ ครับ เพราะเขาคือศิลปินต่างประเทศที่ผมชื่นชอบ ขอให้หลับสบายนะ จากคุณ : Bierhoff - [ 10 ก.ค. 52 11:28:08 ]

ความคิดเห็นที่ 47 เป็นอีกคนหนึ่ง ที่มีช่วงที่ลืมเลือนไมเคิลไปบ้าง แต่เพลงในรถก็ยังคงมี black or white,กะ smooth criminal ตลอด (แม้ว่าจะเป็น ver. AAF - -') ทุกครั้งที่เห็นหรือได้ยินข่าวไมเคิลก็จะยิ้ม ๆ ตลอด ล่าสุดก็ช่วงมี.ค. ที่เขาปรากฏตัวเรื่อง concert THIS IS IT คิดถึงมาก ๆ ตอนเขาให้สัมภาษณ์ น้ำตาคลอ ตอนนี้เหมือนย้อนกลับไปสมัยก่อนเลย ฟังเพลง BEN กะ I'll be there ,one day in your life ก่อนนอน T T จากคุณ : สีน้ำ -_- - [ 10 ก.ค. 52 12:08:47 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ได้กลับเข้ามาอีกครั้งและติดตามอ่านอย่างใจจดจ่อ มันรู้สึกยิ้มและตื้นตันใจ เหมือนเราได้เข้ามาอยู่ในโลกของMJเลยล่ะค่ะ ว่าแล้วก็คิดถึง กำลังนั่งดู ยูทูป man in the mirror ด้วยความสุข สิ่งที่ทำให้เราลืมความเครียดจากงานและสิ่งแวดล้อม อะไรก็ตามรอบตัว ในตอนนี้คือการ ดูคลิ๊ป MJ นั่นเอง ไล่มาตั้งกะ เดอะแจ๊คสัน ไฟว์ เลยมาเรื่อยๆ ลืมหิวข้าวไปเลย จากคุณ : ชาเขียวไม่ใส่นม - [ 10 ก.ค. 52 14:46:56 ]

ความคิดเห็นที่ 49 MJ คงจะรู้สึกดีนะคะว่าวันที่เค้าจากไป ท่ามกลางข่าวต่างๆมากมายที่เสียหายทั้งนั้น แต่อีกมุมหนึ่งก็ยังมีความรู้สึกดีจากพวกเราที่ยังคิดถึงเค้ามากมาย พวกเราจงภูมิใจนะคะในสิ่งที่เราเป็น อย่างน้อยพวกก็ไม่ได้ทำให้ใครต้องเดือดร้อนเพราะเราจริงไหม? เราว่าแค่เราทำตัวเป็นคนดีต่อครอบครัวทำหน้าที่ของตัวเองให้เสร็จอย่างลุล่วงก็ถือว่าเราก็เหมือนMJ ของพวกเราเหมือนกันเพราะMJ มักจะชอบพูดเสมอๆว่า "ทำให้ดีที่สุด แล้วความสำเร็จก็จะเป็นของคุณ" เราเชื่อนะคะว่ามัน "ใช่" เราจำประโยคนี้ตั้งแต่เราได้รู้จักและได้สนใจMJ ตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้เรายังไม่เคยลืม จากคุณ : prapic777 - [ 10 ก.ค. 52 15:00:03 ]

ความคิดเห็นที่ 50 เพิ่งมานึกได้เหมือนกันว่าทุกวันนี้ติดไมเคิลเอาเรื่องเลย ในรถจะชอบฟังเพลงไมเคิลมาก โดยเฉพาะชุด Dangerous ขับไปเพลง Jam ออกมา ก็โยกไปในรถด้วย อิอิ เวลาเจอพื้นลื่นๆ มักเผลอเต้นท่า Moon Walk ให้เพื่อนได้ขำตลอด แต่เราชอบนะ อิอิ (MJ อยู่ในสายเลือด) จากคุณ : Mashoe - [ 10 ก.ค. 52 15:30:39 ]

ความคิดเห็นที่ 51 เข้ามาอีกรอบ ดีใจจังที่มีคน feel เดียวกัน ทุกวันนี้แฟนเรายังถามว่ายังไม่เลิกบ้าอีกเหรอ เราไม่ได้บ้าซักหน่อย เราแค่รักเค้าเท่านั้นเอง เราฟังเพลงเค้าแทบจะตลอดเวลา  เราตั้งใจไว้แล้วว่าต่อไปนี้ เราจะนึกถึงเค้าไปตลอดจนกว่าเราจะได้เจอเค้าอีกครั้ง เราจะไม่ลืมเค้าเหมือนที่ผ่านมา เราจะจำความรู้สึก ณ ตอนนี้ไปจนตายเลย เสียใจที่ไม่ทำมันให้ดีกว่านี้ จากคุณ : goldenfish (goldenfisho) - [ 10 ก.ค. 52 19:10:07 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ยังทำใจไม่ได้เลยอ่ะ น้ำตาตกใน สามีเราก็ซึมไปเลยเหมือนกัน เค้าก็เป็นแฟนไมเคิล กลายเป็นโรคซึมไปเลยทั้งคู่ มีแต่ลูกสาวอายุ๒ขวบตอนนี้ชอบไมเคิลมาก ไม่รู้เรื่องว่าเค้าตาย เวลาเราเปิดทีวีรายการรำลึกเค้าก็จะมีเพลงเค้าบ่อยๆ ลูกสาวเต้นตามหัวเราะร่าใหญ่เลย ไมเคิลเป็นขวัญใจให้กับคนทุกรุ่นจริงๆ คิดถึงไมเคิลมาก ฮือ... จากคุณ : กวิน (gwyndapooh) - [ 11 ก.ค. 52 15:22:28 ]

ความคิดเห็นที่ 53 วันสองวันนี้ไม่ค่อยร้องไห้แล้ว เพราะงานยุ่งมาก แต่ยังคิดถึง MJ ตลอดเวลาที่ว่าง วันนี้เข้าไปดู clip ใน Youtube :Michael Jackson interview by Oprah แล้ว คิดถึงไมเคิลจังเลย น่ารักสุดๆ ยิ่งดู clip พวกนี้ยิ่งสงสารเค้ามาก ทำไมเค้าถึงดูอ่อนโยน ขี้อายอย่างนั้นนะ เหมือนเด็กไม่ถึง 10 ขวบ ระเบิดหัวเราะแบบไม่กลัวเสียฟอร์ม ดู innocent เหลือเกิน เค้าบริสุทธิ์เกินไปที่จะอยู่บนโลกที่โหดร้ายแบบนี้จริงๆ มีแต่คนคอยรังแก หาผลประโยชน์ อิจฉา หมั่นไส้ ขอให้มิเชลของเราไปอยู่ในที่ที่ไม่มีใครทำไรเค้าได้อีก เราเชื่อว่าพระเจ้าคงกำลังโอบอุ้มเค้าอยู่ในวงพระหัตถ์ อย่างทะนุถนอมที่สุด และจะไม่มีใครสามารถทำร้ายเค้าได้อีกแล้ว พระองค์คงต้องการบุตรของพระองค์คืนแล้ว คงไม่อยากให้บุตรของพระองค์ทนทุกข์มากไปกว่านี้ You still the one of my mind... P.S. clip น่ารักมาก ไมเคิลเต้นมูนวอล์ก โชว์สดๆให้โอปราห์ดู แล้วก็บีทบอกซ์โชว์เพลงท่อน intro ของเพลง Who is it น่ารักมากๆถ่อมตัวตลอด โอปราห์ชอบใจใหญ่ ใครที่เศร้าอยู่ ดูคลิปนี้แล้วน่าจะอมยิ้มได้ ยิ้มให้เค้าซักหน่อย ไมเคิลจะได้สบายใจ... จากคุณ : MyMike - [ 12 ก.ค. 52 02:25:19 A:124.121.84.213 X: TicketID:223449 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ไอ้โจรโรคจิต มันชั่วจริงๆ เป็นเรา กรี๊ดดดด ตายเลย ฟังแล้วยังแค้นใจแทน ขนาดตอนนั่นที่ไมเคิลมาไทย เราก็เริ่มเก็บของไมเคิลพวกรูป การ์ด ต่างๆ รูปจากหน้าหนังสือพิมพ์บ้าง เพราะอย่างว่าสมัยนั่น (ตอนนั่นเราอยู่ ป.5-6) แล้วแม่เราแอบเอาไปทิ้งเราตกใจมาก ดีว่ารู้ตัวเร็ว เราไปคุ้ยขยะหาใหญ่เลย พอวันที่ไมเคิลตายเพื่อนเราโทรมาบอกตอนเช้า เพื่อนเรามันยังจำได้เลยว่าวันนั่นวันที่แม่เรา เอาของไมเคิลไปทิ้งเราไปโรงเรียนแล้วนั่งบ่น ให้เพื่อนฟังทุกคนเลย โห มานั่งนึกๆสงสัย เราจะบ่นกับเพื่อนมากจริงๆผ่านมา 16 ปี มันยังไม่ลืม ที่เราบ่น (ช่างเป็น 16 ปีแห่งความหลัง) จากคุณ : p_phet - [ 12 ก.ค. 52 02:25:48 ]

ความคิดเห็นที่ 55 คิดถึงเนอะ ดูภาพเก่าๆของเขาแล้วก็คิดถึง นึกถึงสมัยอดีต ที่เขาเคยยิ่งใหญ่ ที่เขาเคยร้อง ที่เขาเคยเต้น ที่เขาทำให้เราบ้าคลั่งบทเพลงของเขา ไม่มีวันนั้นอีกแล้ว จากคุณ : pasu6666 - [ 12 ก.ค. 52 14:03:17 ]

ความคิดเห็นที่ 56 กระทู้นี้ยังไม่ตก ก็ขอเข้ามาอีกรอบ วันนี้พี่น้องเรามาบ้าน เราบอกว่าทำไมเราถึงไม่หายจิตตก เศร้าไม่หาย  และก็นอนเที่ยงคืนทุนวัน (ปกตินอนไม่เกิน 5 ทุ่ม) ดูคลิปและฟังเพลงไมเคิลก่อนนอนตั้งแต่วันที่เขาตายจนบัดนี้   ตอนนี้ก็เปิดเพลงของเขาอยู่ เพลง Your are not alone ขึ้นมาแล้ว...  เศร้าอีกแล้ว จากคุณ : superturbo - [ 12 ก.ค. 52 17:00:51 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ก็เข้ามาอีกรอบเหมือนกันค่ะ อยากบอกว่ายังมีอาการเหมือน คห56ค่ะ ยังคิดถึงเค้าอยู่ เห็นเค้าอยู่ทุกวันในคลิป ก็มันคิดถึง ทำไงได้... จากคุณ : mr.roof (MR.ROOF) - [ 12 ก.ค. 52 20:52:17 ]

ความคิดเห็นที่ 58 เราก็โตมากับเพลงของ Michael สมัยก่อนที่เขามาเล่นคอนเสิร์ทที่ไทย จำได้คร่าวๆว่า ดังระเบิด แต่เราเป็นเด็กต่างจังหวัดที่ไม่ค่อยจะได้ข่าวสารมากนักเท่าไหร่ เพราะหอพักไม่มีทีวีดู แม้กระทั้งหนังสือพิมพ์ยังไม่มีเงินจะซื้อทุกวันเลย แต่เราก็รู้จัก Michael Jackson ผู้ชายอะไร หล่อ และเท่ห์สุดๆๆ หลังจากนั้นหลายปีโลกของการสื่อสารก็กว้างมากขึ้น เราก็ได้รับรู้ข่าวคราวของ Michael เยอะขึ้นแต่ก็ดูและอ่านผ่านๆ เหมือนคล้ายว่าลืมเขาไปช่วงขณะหนี่ง เพราะส่วนหนี่งหลงผิดที่ดันไปเชื่อสื่อด้วย หลงผิดจริงๆๆ จนกระทั้งได้ข่าวเขาตาย ความรู้สึกมันเศร้ามาก เหมือนคนอกหัก ยังไงยังงั้น มันเคว้งๆยังไงไม่รู้ วันๆไม่ทำอะไรได้แต่หาข้อมูลของเขา  ดูยูทูปคอนเสิร์ทย้อนหลังเป็นร้อยๆ รอบ  นึกเสียใจที่ลืมเขาไปชั่วขณะหนี่ง อยู่ดีๆน้ำตาก็ไหลคาหน้าคอม ไม่น่าเชื่อว่า ลึกๆ เราจะผูกพันกับเขาขนาดนี้ (คิดมากถึงขนาดฝันว่าเขามายืนยิ้มให้เลย) I love you MICHAEL แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 52 23:20:45 จากคุณ : ร้อยคำเมือง - [ 12 ก.ค. 52 23:13:49 ]

ความคิดเห็นที่ 59 คุณ TimeS-To-Enjoy จะกลับมาเขียนอีกรึเปล่าคะ รออ่านอยู่ค่ะ บทความของคุณช่วยบรรเทาปวดให้เราได้เยอะค่ะ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : Coffee Jelly - [ 15 ก.ค. 52 01:09:14 A:124.122.118.137 X: TicketID:167040 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ขอบคุณคุณ Coffee Jelly ที่อุตส่าห์ถามถึง รู้สึกดีใจครับ :) เรื่องเขียนเพิ่มเติม ผมก็คิดอยู่ครับ แต่อย่างที่เคยเกริ่นไปก่อนหน้านี้ว่า เรื่องของ MJ มันก็ส่วนหนึงในกิจกรรมชีวิตของผม เท่าที่เล่าไปแล้ว ก็เป็นเหมือจุดๆใหญ่ๆที่เกิดขึ้นในชีวิตผมซึ่งน่าจะครบหมดแล้ว ที่เหลือคือรายละเอียดซึ่มันคงน่าเบื่อสำหรับคนอื่นที่มาอ่าน แต่ผมจะคอยมาแวะมาร่วมแชร์ประสปการณ์ และเรื่องราวเกี่ยวกับ MJ ผ่านจากการร่วมแจมในกระทู้ต่างๆ ซึ่งแบบนี้จะทำให้ผมได้ให้ข้อมูลหรือเล่าเรื่องที่มันตรงกับความต้องการและความอยากรู้ของคนทั่วไปมากกว่า อย่างที่ผมได้ตอบไปในกระทู้ที่มีคนมาถามเกี่ยวกับเพลง she's out of my life ก็ขอบคุณคุณ Coffee Jelly แล้วทุกๆคนที่เข้ามาร่วมแบ่งปันเรื่องราวดีๆเกี่ยวกับ MJ ของผม :) หวังว่า MJ จะยังคงอยู่ในชีวิต ในใจ ของทุกท่านตลอดไป จากคุณ : TimeS-To-Enjoy - [ 16 ก.ค. 52 01:07:31 ]

ความคิดเห็นที่ 61 เราเห็นคุณตามทู้อื่นๆเหมือนกันค่ะ :) แต่ที่เราเข้ามาแอบทวง อยากอ่านบทความของคุณเพราะเรารู้สึกว่าคุณเขียนสนุกดี ดูเป็นคนที่ติดตกแล้ว อยู่กับโลกมาประมาณนึง ไม่คร่ำครวญให้เจ็บปวดมากมาย(เพราะเราเป็นอยู่ เวลาอ่านความคิดเห็นเศร้าๆ จิตตกได้อีกนะ) เข้ามาขอบคุณอีกครั้งสำหรับเรื่องราวดีดีค่ะ จากคุณ : Coffee Jelly - [ 16 ก.ค. 52 22:49:30 A:124.122.138.236 X: TicketID:167040 ]