ความคิดเห็นที่ 1   ตัวชูรส รัชดาลัย--ธงธง กับอู๊ด เป็นต่อ (ชื่อถูกหรือเปล่าเนี่ย) ตลกตรงมุกกระเทย กับหนีผี เขามืออาชีพ เกิดมาก็ตลกแล้ว แต่ไม่มีหน้าที่มากกว่านั้น เป็นตัวชูโรงอย่างเดียว มะขามป้อม---คนเล่าเรื่องสองคน (จำชื่อไม่ได้จริงๆ ) คุณชาติสยามกับคุณอะไรสักอย่าง มุกอยู่ตรงการเล่าเรื่องกับโดนผีหลอกเป็น -แม่หมอ เป็นตัวละครที่ลึก เป็นปริศนา มีหน้าที่มากกว่าเป็นตัวตลก แต่เป็นคนชี้ทางในตอนหลังได้ เอ็มเธียเตอร์---ป้าแก่ นรินทร กับลุงฉ่ำ เด๋อ สุดยอดอภิมหาปรมาจารย์แห่งวงการละครเวที ขออธิษฐานหากเกิดเป็นนักแสดงละครเวที อย่าต้องเล่นเวทีเดียวกับนรินทร เพราะจะโดนกลบหมด ด้วยรังสี ด้วยบารมี ด้วยความเป็นธรรมชาติ คนอื่นต้องเล่นอย่างพยายาม เอาเป็นเอาตาย แต่ นรินทรไม่ต้องพยายาม แค่เดินออกมาแสงเฮ้ากวงก็เปล่งประกายสีหน้า ภาษากายเป็นตัวนั้นจริงๆ พี่เด๋อก็สมบทบาท มากด้วยประสบการณ์ มุขของเวอร์ชั่นนี้ช่างสูงส่ง จงใจให้หมอตำแยเป็นเมียสัปเหร่อ คนที่เกี่ยวข้องกับการเกิด และการตายมาอยู่ด้วยกัน Paradox ดีแท้ และเป็นการใช้สัญลักษณ์ที่ดีที่สุดของเรื่อง เพราะทั้งสองแทนช่วงชีวิตที่สำคัญของมนุษย์และเกี่ยวข้องกับแม่นาคได้ดีที่สุด ขอคารวะคนเขียนบทด้วย จาวา แฟรปปูชิโน จากสตาร์บัคหน้าโรงที่ซื้อยากเป็นบ้า จากคุณ : Yai Prig เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 08:56:59 A:58.10.80.37 X: TicketID:222048

ความคิดเห็นที่ 2   ตัวประกอบอื่นๆ รัชดาลัย--ยายปริก ออกมานิดหน่อย เป็นตัวแทนของสังคมที่เกลียดแม่นาค ไม่ค่อยร้ายเท่าไหร่ เพราะถึงเกลียดยังไงก็แค่ด่า แต่ก็ยังทำคลอดให้ แถมตอนสุดท้ายยังถูกฆ่าอีก (ให้อภัย) สุดา ชื่นบาน ชื่อนี้รับประกันน้ำเสียง ถ้าจะเสีย ก็เสียดายที่ออกน้อยไป (โปรดักชั่นอื่น ตัวประกอบออกเยอะยังกะตัวเอก) สร้อย- เป็นตัวละครที่ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องมี แต่ตอนสุดท้ายก็เข้าใจว่า เป็นจุดหักเห ให้มากตัดขาดกับนาค ปนัดดาเสียงดีเลิศ แต่เนื่องจากบทเป็นคนดี เลยมีอะไรให้เล่นได้น้อย จึงไม่ค่อยเด่น แต่ก็ถือว่าทำหน้าที่ได้ดีแล้ว -หมอผีติ๊ก ชีโร่ ให้อารมณ์เหมือนหมอผีแฮรี พอตเตอร์ ดูร็อกๆ แนวๆ เสียงแรง ใหญ่ บทแบน (เป็นตัวร้ายสุดๆ คนเดียว) -ชาวบ้าน= แดนเซอร์ ไม่มีใครเด่นเป็นพิเศษนอกจากเพื่อนพ่อมากที่เป็นบ้า ชาวบ้านบางนี้มีหลายอารมณ์สนุกเฮฮาอารมณ์ดีก็ได้ แต่ส่วนใหญ่จะกลัว ตอนโกรธก็โกรธผสมกลัว มะขามป้อม--=ตัวชูรส เอ็ม เธียเตอร์--ไม่รู้ว่าจะเรียกตัวประกอบดีไหม (เดี๋ยวจะหาว่าลบหลู่ เพราะดูแล้ว เหมือนเป็นตัวเอก มากกว่าแม่นาค พ่อมากเสียอีก) -แม่เหมือน มณีนุช บทนี้พลิกผันทำให้อยากเรียกแม่นาคเวอร์ชั่นนี้ว่า “แม่นาคและแม่พ่อมาก เดอะมิวสิคัล” ถือเป็นการปฏิวัติเรื่องแม่นาค จาก เรื่องของผู้หญิงคลอดลูกตายธรรมดา ให้กลายเป็น “ละครฆาตกรรมอำพราง” ได้อย่างน่าทึ่ง ถูกโยนความร้ายกาจให้เต็มๆ (ทำให้เหล่าลูกสะใภ้ทั้งหลายอาจต้องกลัวแม่ผัวว่า หูย แค่แต่งงานกับลูกเธอ เธอถึงกับเคียดแค้นได้ปานนี้เจียวหรือ) เป็นตัวละครที่ represent mother-in-law complex สุดๆ เสียงร้องไม่ต้องพูดถึง การแสดงเป็นเลิศ หาที่ติมิได้ -แม่ทอง (??) ดูรอบปุ้ม อรวรรณ ตอนดู ร้องไห้เป็นเรื่องเป็นราวฉากที่แม่ปุ้มตายนี่แหละ แสดงได้ทุกข์ทรมาน ปวดร้าว ชวนให้อิน -สายหยุด (บอกก่อนว่าไม่รู้จักน้องปุยฝ้ายเอเอฟ) เล่นดี เสียงส่ง เนื่องจากเป็นตัวร้าย บทจึงส่งให้มีอะไรให้เล่นเยอะ สอบผ่านสวยงาม ข้อเสียอาจจะอยู่ที่สวยเกินหน้าเกินตานางเอก กับตัวบทเอง ที่ไม่รู้ว่าเกี่ยวกับแก่นเรื่องหลักยังไง นอกจากเป็นผู้ช่วยตัวร้าย แต่ได้โซโลมากกว่าพ่อมากเสียอีก -ชาวบ้าน เป็นตัวประกอบกลุ่มที่เล่นได้ “ใหญ่”กันทุกคน คงเพราะคัดยอดฝีมือจากละครเวทีจากที่ต่างๆมาอยู่ด้วยกัน แต่รู้สึกไปเองหรือเปล่าว่าชาวบ้านบางนี้ร้ายกันจัง ไม่นินทา ก็รุมรังแกแม่นาค กับสายหยุด (ตอนบ้า) แล้วก็ช่วยกันกระจายข่าวบิดเบือน ทำให้ภาพบางพระโขนงเป็นชุมชนที่ไม่ค่อยน่าอยู่เท่าไหร่ จากคุณ : Yai Prig เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 09:01:18 A:58.10.80.37 X: TicketID:222048

ความคิดเห็นที่ 3   บท รัชดาลัย--อย่างที่บอกข้างต้น เสนอธีมเดียว มีแก่นเรื่องย่อยน้อย (เช่นเรื่องการรังเกียจของสังคม ความเห็นแก่ตัวของคนที่แข็งแรงกว่า) มุ่งเน้นความบันเทิง ทำให้ตัวละครทุกตัวดูง่าย มีฉลากติดหน้าแค่ฉลากเดียว ดำเนินเรื่องเร็ว เป็นเอกภาพ แต่ข้อเสียคือทำให้แต่ละตัวขาดมิติ ใครๆ อาจจะบอกว่า กลวง ต่ำต้อย น้ำเน่า อี๋ มองแง่ดีก็บอกว่าเขาเอาแต่เนื้อที่อยากจะสื่อ แต่มองแง่ร้ายก็ไปดูเอาเพลิน แต่อย่าหวังคาธาร์สิส มะขามป้อม--ต่างจากเรื่องอื่นๆ เพราะตั้งใจ “turn upside down” ตำนานแม่นาค มีธีมชัดเจน ดำเนินเรื่องเร็ว เน้นบทสนทนาโต้ตอบ สำนวน คมคาย เข้ากับเหตุการณ์ปัจจุบัน เอ็ม เธียเตอร์---ยาวที่สุดถึงสามชั่วโมงกว่า เพราะมีแก่นเรื่องย่อยมากมาย ทั้งความรักของพ่อแม่ รักสามเส้า บทบาทของผู้หญิง บทเหมือนบทละครภาพยนตร์ หรือไม่ก็ตั้งใจให้เป็นละครเวทีมหากาพย์ไปเลย ทำให้งงนิดๆ ว่าตกลงแม่นาคเวอร์ชั่นนี้จะเสนออะไร ละครรักหรือละครสะท้อนสังคม หรือทั้งสองอย่าง บางฉากเป็นเรื่องเดิมที่พูดถึงไปแล้ว แต่ก็ออกซ้ำ ย้ำๆ (เช่น ป้าแก่ถูกชาวบ้านรังเกียจ ให้แม่เหมือนบอกชาวบ้าน ป้าแก่แสดงความเสียใจที่หลุมศพ แล้วก็ให้ป้าแก่ถูกชาวบ้านรุมด่าอีก แต่ที่เปลืองมากที่สุดคือ บทเกี่ยวกับสายหยุด ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องมีฉากแสดงความบ้าของสายหยุดหลายฉาก เพราะมันไม่ได้ช่วยเสริมหรือนำไปสู่แก่นเรื่องหลักเลย (ถ้าคนเขียนเข้าใจแก่นเรื่องหลักถูก) สรุปคือ เด่นที่การเอาใจใส่ตัวละครทุกตัว เพิ่มมิติให้ตัวละคร แต่การกระจายบท ส่งผลกระทบรุนแรงต่อตัวเอก และแก่นเรื่องหลัก (อย่างที่บอกว่า ไม่รู้ว่าใครเป็นนางเอกกันแน่ระหว่าง แม่นาค กับ แม่เหมือน) ถ้าไม่ได้การแสดงที่สุดยอด มีพลังของตัวละครแต่ละตัว เวลาสามชั่วโมงอาจเป็นเวลานอนของใครหลายคน จากคุณ : Yai Prig เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 09:03:45 A:58.10.80.37 X: TicketID:222048

ความคิดเห็นที่ 4   ภาษา เพลง ดนตรี รัชดาลัย--มีคำใหม่คำเก่าผสมกัน อ่านในกระทู้อื่น มีคนวิจารณ์ว่า เนื้อร้องมีการเกลื่อนสัมผัส แต่ตามความเห็นคนเขียน คิดว่าภาษาไม่โดดมาก ไม่สวยเลิศเลอจนต้องปีนกระไดฟัง และไม่ได้ “แกรมมีจ๋า” จนต้องปิดหูหนี ดนตรี มีท่วงทำนองชัดเจน ใช้เพลงธีมเป็นจุดขาย จำง่ายติดหู ใช้แนวเพลงไทยเดิม หรือไม่ก็ร็อกจ๋า กับป็อบจ๋าไปเลย เหมือนกะเอาใจคนทุกเพศทุกวัย มะขามป้อม--ได้เปรียบเพราะไม่มีข้อจำกัดเรื่องเวลา ความสมจริงจึงสำบัดสำนวนได้เต็มที่ จับภาษาเก่าผสมภาษาใหม่ตามครรลองของละครโพสต์โมเดิร์น เพลงกับดนตรีไม่ใช่จุดเด่น เอาให้พอฟังสบาย แต่คนเล่นขลุ่ยสุดยอดดดดดด เอ็มเธียเตอร์--เหมือนจะดี แต่รู้สึกว่าโดดยังไงไม่รู้ เหมือนเอาบทพูดมาใส่ทำนองไปเรื่อยๆ ส่วนตรงที่เป็นกลอนเพลง การใช้คำไม่ใช่ระดับเดียวกันเช่น ตอนแม่ปุ้ม อรวรรณนั่งเรือมารับแม่นาคตอนตาย ในเนื้อร้องที่มันเย็น โหยหวนเหงา แต่เรียกลูกว่า “ขวัญใจ” รู้สึกจั๊กจี้ยังไงไม่รู้ ทำให้เพลงที่ควรซึ้ง มันไม่ค่อยซึ้งอย่างที่หวัง กับเพลงของพ่อมากกับแม่นาคที่บอกว่าจะสร้างโลกใหม่ด้วยกัน และลงท้ายว่าลูกน้อยกลอยใจ มันตลกบอกไม่ถูก แต่อาจเป็นเพราะคนเขียนด้อยความสามารถทางภาษาเองก็ได้ แต่รู้สึกว่าแต่ละเพลง จำยาก แม้แต่เพลงธีมที่ขึ้นมาบ่อยๆ มีบางฉากที่สับสน ไม่เข้าใจว่าตัวละครกำลังโมโนล็อกหรือสนทนาอยู่ เช่น ฉากพ่อมากกลับมา แม่นาคก็เหมือนพูดอยู่คนเดียวว่าจะสร้างโลกที่มีเราอยู่สองคน แต่พ่อมากก็เข้ามาร่วมเข้าใจด้วยเฉยเลย แนวดนตรี เป็นแบบเรื่อยๆ เหมือนเพลงสุนทราภรณ์มากกว่า เป็นเพลงไทยเดิม ไม่มีการแทรกเพลงร็อก หรือเพลงป็อปสมัยใหม่ จากคุณ : Yai Prig เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 09:05:14 A:58.10.80.37 X: TicketID:222048

ความคิดเห็นที่ 5   ฉาก เทคนิค กับสัญลักษณ์ รัชดาลัย--อลังการดาวล้านดวง โหม สลิง โปรเจคเตอร์เต็มที่ ชูเทคนิคยืดแขนเป็นที่ฮือฮา กับโอ่ง ก็ผลุบโผล่ได้เหมือนหนังปอบ เปลี่ยนฉากรวดเร็ว จำง่าย กรอบฉากใหญ่เป็นต้นตะเคียนดูวังเวงดี แสงชัด ดำเป็นดำ สว่างเป็นสว่าง เท่าที่ดูไม่รู้สึกว่าใช้ฉากเป็นสัญลักษณ์บอกอะไร เท่าไหร่ ที่เห็นชัด คือ แนวคิด “กอด” แทนความยึดติด สีสไบแดง แทนอารมณ์รุนแรง ใช้เสียงปี่ชวา แทนความรุนแรง การฆ่า มะขามป้อม--ฉากเศรษฐกิจพอเพียง เนรมิตทุกอย่างจากโต๊ะเก้าอี้ และฝาผนัง ฝึกคนดูให้ใช้จินตนาการดี เอ็มเธียเตอร์--กรอบฉากใหญ่เป็นต้นตะเคียนเช่นกัน มีเรือ (ที่ดึงไม่ค่อยลื่นเท่าไหร่ สงสารคนนั่งเรือ) ฉากจมน้ำเจ๋ง มาก ใช้ประโยชน์ของความมืดได้ดี ใช้ความลึกของเวทีได้ดี (ประทับใจตั้งแต่ฉากแรกที่แม่กับลูก ดูเอ็ตกัน) เทคนิคมือยาวออกมาฉากเดียว เอ่อ เห็นไกลๆว่ามือขรุขระ ไม่รู้ว่าอยากให้เข้าใจว่าเป็นมือผีหรือเปล่า ฉากแม่นาคลอยตัวส่วนใหญ่น่าจะใช้ลิฟท์ อันนี้ไม่ค่อยเห็น แต่แม่นาคเรื่องนี้ลอยสวยเหมือนนางฟ้า มากกว่าผี เลยไม่ค่อยน่ากลัวเท่าไหร่ ชอบสัญลักษณ์สะพานที่สุด สะพานขาดแทนโลกฝั่งนี้ และโลกอีกฝั่ง เหมือนชีวิตของสองคน จากคุณ : Yai Prig เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 09:07:52 A:58.10.80.37 X: TicketID:222048

ความคิดเห็นที่ 6   การนำเสนอ รัชดาลัย--แก่นเรื่องชัดเจน เน้นประเด็น “ความรัก” อย่างเดียว ทุกฉากทุกองค์ประกอบเพื่อสนับสนุน “ธีม” นี้เท่านั้น มะขามป้อม--แก่นเรื่องซับซ้อน ชัดเจนชวนให้คิด เน้น ความรักที่ยึดติดของผู้หญิงที่แตกต่างกับความรัก “เฉพาะเวลา” ของผู้ชาย สุดท้ายต่อให้รักเขามากแค่ไหน เขาก็เอาความรักของเธอไปเก็บไว้ในพิพิธภัณฑ์อยู่ดี เอ็มเธียเตอร์--เน้นความทุกข์ และปัญหาที่เกิดจากความรักของมาก กับนาค ว่าความรักของคนสองคนทำให้เกิดปัญหากับคนรอบข้างโดยไม่ตั้งใจมากมายโดยเฉพาะกับแม่ของทั้งสองฝ่าย อีกทั้งยังเป็นปัญหาสังคมได้อีกด้วย จากคุณ : Yai Prig เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 09:10:00 A:58.10.80.37 X: TicketID:222048

ความคิดเห็นที่ 7   ตัวเอก รัชดาลัย--ชู นัท มีเรียคนเดียว เห็นเธอออกแทบทุกฉาก ใช้แรงมหาศาลกับการร้อง การเหาะเหินโจนทะยาน ร้องไห้ทุกข์ทรมานได้อารมณ์ เสียงร้องของนัท เหมือนผ้าซาติน บางเบา น่าทะนุถนอม จึงทำให้เห็นความแตกต่างระหว่างแม่นาคตอนดี กับแม่นาคตอนแข็งกร้าว ถือเป็นแม่นาคที่บทมีพัฒนาการชัดเจน ตอนแรก น่าสงสาร หงอ ยอมคน (ถูกยายปริกแกล้งทำไหร่ก็ยอม แต่ตอนสุดท้ายถูกรังแกมากๆ ก็ต้องสู้คน) สื่อสารอารมณ์ได้ “ถึง” คนดูที่สุด พ่อมากอาร์- แสดงความรัก ความหลงได้โอเค เหมือนจริง (ต้องขอบคุณน้องเป้ย) น้ำเสียงหลบมีปัญหา (โดยเฉพาะตรง ต่างคนต่างป๊ายยยย) แต่โดยรวมถือว่าโอเค อาร์มีเสน่ห์น่ารัก เป็นพ่อมากที่สมควรรัก แม้ว่าจะเป็นพ่อมากที่ Passive ไปหน่อย คือไม่ค่อยต้อง initiate อะไร นอกจากตอบสนองตามสถานการณ์ (เป็นเรื่องของบท ค่อยคุยกันอีกที) มะขามป้อม--ชูตัวละครเอกสามตัว คือ นาก มาร์ค จีน่า โปรดักชั่นเล็ก จึงไม่ต้องใช้แรงกันมาก ใช้รายละเอียดก็เหลือเฟือ นางนาก-เล่นได้ลึก ร้าย ไม่เปลืองแรงในการออกมุก ร้องเพลงได้ดี เนื่องจากใช้มุกหน้าตาย (และเป็นนางนากสุดฮา) จึงดูเศร้าไม่สุด สุขไม่สุด แต่แสดงทักษะในการแสดงมากที่สุดในบรรดาแม่นาคทั้งสาม พ่อมาร์ค- ไม่หล่อสุด แต่เล่นเก่งสุด มีมิติที่สุด มีพลังที่สุด (เสียงดีกว่าคนเล่นโปรดักชั่นใหญ่หลายๆ คน) เล่นได้ใหญ่ สมจริง ไม่ห่วงหล่อ บทของมาร์คเวอร์ชั่นนี้ มีน้ำหนักที่สุด เป็นแกนกลางของเรื่อง เพราะเป็นต้นเหตุของความวุ่นวายระหว่างผู้หญิงสองยุค -จีน่า ถ้าไม่ยอมหัดดูละครโรงเล็กบ้าง ย่อมไม่มีโอกาสได้สัมผัสการแสดงที่เน้นรายละเอียดของการใช้ภาษาร่างกาย ซึ่งจะพบได้ในตัวละครตัวนี้เท่านั้น ปล. แอคติ้งของค่ายนี้ น่าจะเป็นแบบฝึกหัดของนักแสดงละครเวทีหน้าใหม่ได้ดี เพราะล้วนแล้วแต่ยอดฝีมือ เอ็ม เธียเตอร์--ชูตัวละครหลายตัวมาก บทจึงกระจาย (และดันใช้หมอตำแยเป็น นรินทร ซึ่งขโมยซีนอย่างไม่ตั้งใจทุกฉาก) แม่นาคจึงไม่เด่นเท่าที่ควร ทั้งที่แม่นาคทำหน้าที่ได้ดี ในขณะที่รัชดาลัย แม่นาคออกแทบทุกฉาก ทุ่มเทออกแรง ออกเสียง จนคนดูสงสาร เอาใจช่วย แต่ที่เอ็ม เธียเตอร์ แม่นาคค่อนข้างสบายเล่นเนิบ ช้า ออกฉากเว้นสองฉาก ขึ้นลิฟท์มากกว่าโหนสลิง เลยรู้สึกไม่ค่อยเอาใจช่วยกับแม่นาคเอ็ม เธียเตอร์ แต่ทุกครั้งที่ออกและร้องเพลงก็จะเอาผู้ชมอยู่ เพราะเสียงของคุณน้ำมนต์ เหมือนผ้าม่านกำมะหยี่ พลิ้วไหว เป็นคลื่น ชวนให้ดำดิ่งไปกับเสียงนั้น เธอแสดงได้น่ารัก น่าสงสาร อินได้ (ตอนถูกแกล้ง เล่นเหมือนกำลังกลัว กำลังประหม่าจริง) แต่ตอน “ไม่พร้อมจะยอมตาย” รู้สึกว่าเบาไปนิ้ด แบบว่ายังรู้สึกว่าแม่นาคเป็นคนเดิมที่เรียบร้อย ไม่เห็นความแตกต่างระหว่างแม่นาคตอนเป็นกับตอนตายเท่าไหร่ พ่อมากน็อต- แสดงความรักกันพอเป็นกระสาย เป็นพ่อมากที่เก็กซิมที่สุด เพราะเจอศึกหลายด้าน ทั้งแม่ตัวเอง ทั้งแม่สายหยุด แต่เป็นพ่อมากที่ “โดนใจ” ที่สุด บทมีมิติ ทำให้พ่อมากเป็นคนที่สมควรรักอย่างยิ่ง เป็นลูกผู้ชาย กล้าตัดสินใจ ไม่โลเล (แค่เฉพาะตอนกระโดดสะพาน ที่ทำไมถูกห้ามง่ายจัง) จากคุณ : Yai Prig เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 09:11:43 A:58.10.80.37 X: TicketID:222048

ความคิดเห็นที่ 8   ตอนจบ รัชดาลัย--จบได้ง่ายดี แม่นาคสำนึกผิดเอง และไปสู่สุคติ จบด้วยการพูดกับคนดูให้จำภาพดีๆ ของแม่นาคไว้ มะขามป้อม--จบได้ไม่แฮปปี้เอนดิ้ง (แต่ก็เป็นอย่างอื่นไม่ได้) คือคนชั่วชนะ สุดท้ายมาร์คก็หนีเมีย(ผี) ทั้งสองสำเร็จ แม้ว่าจะมีสัญญาณว่าจีนาอาจจะยังวนเวียนอยู่ แต่ก็ทำอะไรเขาไม่ได้อยู่ดีนั่นแหละ เอ็มเธียเตอร์--เป็นการ “ลา” ของแม่นาคที่ประทับใจสุดและมีเหตุผลที่สุด คือแม่นาคเห็นความจริงใจว่าพ่อมากก็ยอมตายเพื่อตน (ถึงจะไม่ได้ตาย เพราะหลวงพ่อห้ามไว้ก็เถอะ) เมื่อความรักได้รับการตอบสนอง พ่อมาร์คทำตามสัญญาที่ให้ไว้ “จริง” ทำให้เธอขึ้นเรือไปสู่อีกโลกได้อย่างหมดห่วง แต่มีก๊อกสอง คือแม่เหมือน ยังคงตั้งหน้าตั้งตาบิดเบือนความจริงต่อไปเรื่องสายหยุดตาย ทำให้ชาวบ้านประนามแม่นาคเหมือนเดิม แต่สุดท้าย แม่เหมือนก็ไม่เหลือใคร (ความจริงเดาเองก็ได้) ซึ่งการจบแบบนี้ ยิ่งทำให้งงว่าตกลง ตัวเอกเป็นใครกันแน่ ระหว่างแม่นาคหรือแม่เหมือน??? แต่ก็ถือว่าแฮปปีเอนดิ้ง ไม่มีอะไรคาใจ จากคุณ : Yai Prig เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 09:12:59 A:58.10.80.37 X: TicketID:222048

ความคิดเห็นที่ 9   อ่านความเห็นของ Yai Prig แล้วได้มุมมองใหม่เหมือนกัน กับการตีความธีมของดรีมบ็อกซ์ ไม่อยากให้ยึดติดกับบทละครเดิมๆที่ต้องมีนางเอก ละครหรือภาพยนตร์เยอะแยะไป ที่ละครเรื่องนั้น นางเอกก็ไม่ใช่บทเด่นเสมอ ขึ้นอยู่กับธีมของผู้เขียนที่ต้องการนำเสนอมากกว่า อยากให้เรียกว่านักแสดงนำเสียด้วยซ้ำ ซึ่งถ้ามีรางวัลนักแสดงนำหญิง ก็สามารถส่งแม่เหมือนเข้าชิงกับแม่นาค ได้อย่างไม่น่าประหลาดใจ กลวิธีในการวางพลอตเรื่องที่มีมิติและซับซ้อนทำให้น่าติดตาม ธีมหลักและธีมรองที่สอดคล้องกัน แล้วรวมไปถึงธีมความรักที่ยังคงอยู่ ส่งเสริมให้ทุกตัวละครน่าติดตาม ไม่มีตัวไหนที่ออกมาเป็นเพียงตัวละคร ทุกตัวล้วนมีความสำคัญ เรียกได้ว่าผู้เขียนละเอียดละออ และพิถีพิถันเป็นอย่างยิ่ง เป็นตัวอย่างของการเขียนบทชั้นครู เพราะจริงๆถ้าเข้าใจธีมหลักของละครเรื่องนี้แล้ว ก้ไม่นาแคลงใจกับการนำเสนอ หรือว่ามันดูแตกต่างจากละครทีวีไทยมากเกินไป แต่เราว่า ในภาพยนตร์ก็จะเจอวิธีการเล่าแบบนี้อยู่บ่อย เราว่ามันมีเสน่ห์ และสนุก กว่าการที่มีเพียงตัวละครตัวเดียวให้ติดตาม แต่เรื่องนี้ ทำให้เราสามารถติดตามเรื่องราวของตัวละครได้ทุกตัว ทุกฉากที่ตัวละครนั้นออกมา เสมือนตัวเอกของเรื่อง เพราะทุกตัวมีเรื่องราว มีธีมของตัวเองที่ต้องการนำเสนอแฝงอยู่ด้วย แต่ก็สามารถเชื่อมโยงไปสู้ธีมหลักของผู้เขียนได้เป็นอย่างดี แก้ไขเมื่อ 13 ก.ค. 52 10:06:53 จากคุณ : MasterBest เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 10:01:26

ความคิดเห็นที่ 10   เพิ่งดู 2 เวอร์ชั่น ยังไม่ได้ดูแม่นาคดรีมบอกซ์ คาดว่า เสาร์-อาทิตย์นี้ค่ะ แต่จาก 2 เวอร์ชั่น ตอนแรกก็ประทับใจแม่นาค นัท มีเรียนะคะ ซึ้งดี ดูแล้วร้องไห้ตาม แต่พอเจอ นางนาก มะขามป้อมเข้าไป หลงเสน่ห์ค่ายนี้เลย สนุกมากๆ ฮา และอิงสาระ ยังอึ้งอยู่จนถึงวันีน้ กับการใช้พื้นที่แค่โต๊ะตัวเดียวเล่าเรื่องราวแม่นาก ในฉากบางฉาก ชอบมากๆ อยากดูอีก รอดูของดรีมบอกซ์ก่อน จากคุณ : lovekawee เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 11:17:17

ความคิดเห็นที่ 11   สำหรับผม ผมเข้าใจว่าธีมหลักของเรื่องนี้ไม่ใช่แค่เรื่องแม่นาค แม้ชื่อเรื่องจะใช้ "แม่นาค เดอะ มิวสิคัล" เพราะ ธีม หลักคือคนร้ายกว่าผี เรื่องราวจึนำเสนอความจริงของคนอุปนิสัยของคนทั่วไป ที่มีทั้ง "รัก โลภ โกรธ หลง" ป้าแก่ เป็นตัวแทนของคนดีที่มีในสังคมสิ่งที่ป้าแก่ถูกกระทำก้ไม่ต่างอะไรจากที่เห็น ๆ กันอยู่ในสังคม ทำดีก้ไม่มีใครเห็น แต่พอทำพลาด กับโดนซ้ำเติม ขยายเรื่องจนใหญ่โต น่าน้อยใจ สายหยุด แม่เหมือน รวมทั้งแม่นาค คือตัวแทนของการลุ่มหลง การรักอย่างไรสติ ทำให้พัวพันกับเสน่ห์หา ของความรัก ทั้งรักลูก(ที่ดูเหมือนเป็นข้ออ้างหนึ่งเพื่อตอบโจทย์ตัวเองให้ได้ความสบาย) ก้เปรียบเหมือนคนในสังคมที่เป็นอยู่บรรดาแม่ ๆ ที่บังคับให้ลูกเป็นได้ดั่งใจ ควบคุมได้ทุกอย่างแม้กระทั่งจิตใจ ส่วนแม่นาค กับสายหยุดโหยหาแต่ความรักจนมองข้ามคนที่รักเราจริง อย่างแม่นาคคนที่รักมากที่สุดก็คือแม่ จนเข้าใจในที่สุดในตอนแม่ทองคำตายที่หลายคนมองว่าอารมเสียใจของแม่นาคน้อยจัง แต่ ณ ตอนนั้น ลูกตัวเองก็กำลังจะเกิด อารมณ์มันหลอดรวมกันจะเสียใจมากก้ไม่ได้ ลูกจะออก กรรมกำลังตามทันแล้ววว.... จึงทำให้เห็นว่าเรื่องนี้ไม่มีตัวที่เด่นที่สุด แต่เรื่องเป็นตัวเด่นที่สุด ซึ่งเห็นได้จากบทสรุปว่าทั้งเรื่องเนี่ยทั้งหมดทั้งปวงใครจะร้ายใครจะดี มันก็คือคนนี่แหละที่ทำให้เป็นไป....(ดังที่เห็นกลานเกลื่อนในบอร์ดนี้ รัก โลภ โกรธ หลง ดูละครแล้วย้อนดูตัว) โอ้........... อนิจจา......... จากคุณ : Godzilla Kung เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 11:44:28 A:58.8.123.42 X: TicketID:196355

ความคิดเห็นที่ 12   เห็นด้วยกับ ค.ห 11 บทละครเด่นสุด ทุกตัวละคร มีที่มาและที่ไป และเห็นสัจธรรมของมนุษย์ ที่ปัจจุบันคนก็เป็นแบบนี้แหละ เมื่อฉันไม่ได้ แกก็ต้องอยู่อย่างไม่มีความสุขเหมือนกัน จากนั้นเมี่อผีปล่อยวางไปแล้ว แต่คนสิ มิยอมปล่อยวาง แล้วก็สร้างกระแส.....ต่อไป จนเกิดตำนานผีแม่นาค มาให้พวกเราดูงัย แม้ความตายพรากร่างกายข้าจะรอ ข้าไม่ขอไปพบใดหากไร้พี่ จะรอคอยวนเวียนไม่หลีกหนี รอพี่จนวันสุดท้าย ชอบท่อนนี้เป็นพิเศษ แต่เราก็พอจะได้หลายท่อนของเต่ละเพลง เช่น ฉันจะรอ หน้านานั่นวันแต่งงาน....พอก่อนเดี๋ยวกลายเป็นนักร้อง จากคุณ : lovejung เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 13:41:33 A:124.121.241.90 X: TicketID:222557

ความคิดเห็นที่ 13   ขอบคุณนะค่ะที่มาวิจารณ์เรื่องแม่นาคของทั้งสามแห่งให้อ่าน เราว่าแต่ละที่ก็มีดีไปคนละแบบ และต่างก็ตั้งใจทำให้คนดูกันทั้งนั้น อยากไปดูทั้งสามเรื่องเลย แต่งบน้อยเลยได้ไปดูแต่ของดรีมบ๊อก ประทับใจไม่ลืม ชอบอันนี้จัง ที่บอกว่า แม่นาคเวอร์ชั่นนี้ถือเป็นการปฏิวัติเรื่องแม่นาค จาก เรื่องของผู้หญิงคลอดลูกตายธรรมดา ให้กลายเป็น “ละครฆาตกรรมอำพราง” 5555ใช่เลย จากคุณ : รักเด็ก555 เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 15:41:47

ความคิดเห็นที่ 14   แล้วก็คุณGodzilla Kung เขียนไว้ที่ความคิดเห็นที่ 11 ดีจัง อ่านแล้วเข้าใจเลยอ่ะ จากคุณ : รักเด็ก555 เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 15:43:45

ความคิดเห็นที่ 15   เข้ามาตอบเรื่องแขนขรุขระ เค้าตั้งใจค่ะ เพราะว่าแม่นาคตายไปแล้ว จากคุณ : V R Sicks เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 21:50:21

ความคิดเห็นที่ 16   ชอบ คห 11 เหมือนกัน ตอบได้ตรงใจเป๊ะเลย อยากให้กิ๊ฟจัง ^^ จากคุณ : ItSy BiTsY เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 19:43:17