ไม่ทราบว่าตั้งถูกห้องไหม แต่เห็นว่าเกี่ยวกับเพลง เลยขออนุญาตเล่าในห้องนี้นะครับ ความตั้งใจเล็กๆ ขอผม ที่อยากพูดถึง เพลง เพลงหนึ่ง ที่มีคุณค่าต่อจิตใจผมมาก
.
.
ย้อนไปราวๆปีที่แล้ว ที่บาร์แห่งหนึ่ง ผมกับเพื่อนไปนั่งกินที่นั้น เพราะรู้จักกับเจ้าของร้าน
ทำให้ผมรู้จัก พี่ตูนย์ หญิงแกร่งประจำร้าน แกเป็นพนักงานที่นั่น ผู้หญิงตัวเล็กๆ นิสัยกวนๆ ทำให้เป็นที่จดจำได้ไม่ยาก
ผมชอบกวนประสาทแก เพราะสัยแก ห้าวๆ กวนๆ นี่แหละ ไม่นานนักก็ทำให้เราสนิทกัน
เวลาไปที่นี่ผมชอบไปกวนประสาทแกทุกครั้ง เกิดเรื่องอะไรหลายๆอย่าง
ที่ทำให้ ผมรักพี่สาวคนนี้มาก เวลาไม่สบายใจก็เป็นที่ปรึกษาได้ดีคนนึง...
หลังจากนั้นไม่นาน แกออกจากที่ร้านนั้นเพราะต้องทำงาน 2 ที่ไม่ไหว เลยจำเป็นที่ต้องออกมา
2 เดือนก่อน พี่ตูนย์ล้มป่วย เพราะ เป็นเชื้อราในปอด สาเหตุคร่าวๆ ประมาณว่าพักผ่อนน้อย
ทำงานนัก เที่ยวเยอะ เรียกว่าโหมชีวิต สาเหตุนึงที่ผมเข้าใจคงเป็นเพราะแกต้องการ
ลืมหรือไม่อยากนึกถึงเพื่อนสนิท ที่สุดของแก ที่เสียไปราวปีก่อน
ที่ รพ. แกก็ชอบเล่าเรื่องอะไรๆให้ฟังหลายเรื่อง ราวถึงคนรัก ปัจจุบันที่เดินอยู่บนความเป็นไปไม่ได้ แกบอกผมเสมอๆว่าอยากฟังเพลง
ความคิด ของ สแตมป์ ผมบอกขี้เกียจหา บอกตามตรงนะครับว่า เพลง ความคิด ตอนนั้นผมฟังผ่านๆ
แล้วรู้สึกว่า มันฮิตอะไรนักหนาน้อ ฟังแบบผ่านๆ แบบไม่จับใจความหน่ะครับ
วันนึง ที่ไปเยี่ยม แกพูดกับผมเล่นๆว่า วันนึงถ้าฉันตาย อย่าลืมเปิดเพลงความคิดของสแตมป์นะ
เพราะมันตรงกับพี่ที่สุดแล้ว ผมก็บอกว่าได้ เดี๋ยวจะจัดการให้
4 ก.ค. 52 17.00 น. ล้มหายใจสุดท้ายของ ป้าตูนย์ ก็สิ้นสุดลง ด้วยอาการเชื้อราลามไปสมอง กับวรรณโรคแทรกซ้อน ด้วยอายุ 28 ปี (ผมชอบเรียกชื่อนำหน้า ป้า ในกรณีพี่ผู้หญิงที่สนิทกันมากๆ) วันท้ายๆ ของแกผมรู้สึกเสียดายนิดหน่อยที่ไม่ได้มีโอกาสไปเยี่ยมแกทุกวัน เพราะไปเยี่ยมทุกครั้ง เกิดทำใจไม่ได้ ผมได้มีโอกาสไปเยี่ยมวันสุดท้าย คือวันที่ 1 ก.ค. ผมบอกเกี่ยวกับเรื่องเพลงความคิด ของป้าตูนย์กับพี่สาวแก แต่ด้วยอะไรหลายๆอย่างจึงไม่สามารถ เปิดเพลงนี้ได้ในงานศพ ผมส่งป้าฅูนย์ ครั้งสุดท้าย แม้กระทั้งตอนเข็นเข้าไปที่เมรุ
แปลกที่ว่า ผมไปงานศพอื่นๆ ยังรู้สึกหดหู่ แต่งานครั้งนี้ ผมไม่รู้สึกแม้กระทั้งมีน้ำตาสักหยด
มีความรู้สึกเสมอๆ ว่า แกยังอยู่ ยังรู้สึกป้าตูนย์ไม่ไปไหน ป้าตูนย์ยังคงอยู่ในใจมั้ง น้องที่ป้าตูนย์เขาสนิทที่สุดบอก ผมกับน้อง คงรู้สึกคล้ายๆกัน
ช่วงหลังจากแกเสีย ผมมีโอกาส นั่งฟังเพลง ความคิด แบบเต็มๆ แล้วจับใจความอย่างตั้งใจ
น้ำตาซึมเล็กๆ แล้วทำให้ เพลงนี้ เป็นเพลงที่เปิดทุกครั้งทำให้อดนึกถึงพี่สาวคนนี้ไม่ได้ ..
ยังเดินผ่านทุกวัน ที่ที่เราพบกันเมื่อก่อน
ยังจำซ้ำๆได้ทุกตอน ราวกับมีใครมาหมุนย้อนเวลา
......
แต่ก็คงจะหมุนย้อนได้แค่ในความคิด ในชีวิตจริงคงไม่ได้เจอกันอีกแล้ว
ยืนอยู่ตรงที่เดิม แต่ไม่มีวี้แวว เธอจากไปแล้ว และคงไม่ย้อนคืนมาหา
.......
ได้แต่ฝากความคิดของฉันเอาไว้ เผื่อวันไหนเธอผ่านมา เห็นที่เดียวกันนี้
เธอจะนึกขึ้นได้ว่า เคยมีคนนึงยืนข้างเธออยู่ตรงนี้เสมอตลอดมา
ให้เธอสัมผัสความคิดที่ฉันทิ้งไว้ อาจไม่เห็นได้ด้วยตา
ฉันจะฝากเอาไว้อยู่ในพื้นดินและท้องฟ้า มันเป็นความคิดที่กระซิบว่าฉันยังรักเธอ
.......
อยากเจอเธอเหลือเกิน ตั้งแต่ก่อนที่เราต้องเดินแยกทาง
ฉันมีความคิดหลายๆอย่าง หลายอย่างเหลือเกินที่ฉันไม่ได้พูดไป
.......
แต่กลับมานึกขึ้นได้ในเวลานี้ ในเวลาที่เธอเดินจากฉันไปแสนไกล
ถ้าเธอนั้นยังอยู่จะกอดเธอให้ชื่นใจ และค่อยพูดออกไปสิ่งที่อยู่ในใจฉัน
เธอสัมผัสความคิดที่ฉันทิ้งไว้ อาจไม่เห็นได้ด้วยตา
ฉันจะฝากเอาไว้อยู่ในพื้นดินและท้อง มันเป็นความคิดที่กระซิบว่า ฉันไม่เคยลืม
....ความรู้สึกนี้ วันนี้ กับเพลงนี้ คงคล้ายผมกับป้าตูนย์ วันนี้ไม่มี ป้าตูนย์อยู่แล้ว หลายอย่างคงไม่อาจย้อนเวลากลับไปแก้ไขได้ น้องคนนี้ อยากเล่าความรู้สึกเล็กๆ ที่อยากระบาย หลับให้สบายครับป้าตูนย์ แล้วสักวัน เราคงได้พบกันอีกครั้ง...
แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 52 09:15:49
แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 52 09:14:55
แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 52 09:09:33
แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 52 09:06:12
แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 52 08:20:38
เรื่องเล่าเล็กๆ จากเพลง ความคิดของแสตมป์ กับพี่สาวที่จากไปอย่างไม่มีวันกลับ
