Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
แม่นาค เดอะมิวสิคัล 6 ปีหลังจากคู่กรรม  

ผมไม่เคยลืมความรู้สึกของตัวเอง เมื่อได้ยินเสียงร้องครั้งแรกของธีรนัยน์ ณ หนองคายในประโยค "วนัส ฉันสัญญา จะรอวันที่เธอมาหา" ตอนที่ไปดูละครเพลงคู่กรรมที่โรงละครกรุงเทพ(ชื่อในตอนนั้น) เมื่อ 6 ปีที่แล้ว เป็นความประทับใจในเสียง ที่แทบไม่เชื่อหูตัวเองว่า จะสามารถไพเราะได้ขนาดนั้น และตั้งแต่วันนั้น ทุกครั้งที่รู้ว่าจะมีโอกาสได้ฟังเสียงเธอร้องเพลงอีก ผมก็ไม่เคยพลาดโอกาสแบบนั้น ไม่ว่าจะเป็นคอนเสิร์ตที่จัดขึ้นที่ Settrade หรือดนตรีในสวน แน่นอนผมย่อมไม่พลาดชมเมื่อครั้งที่คู่กรรม ถูกนำกลับมาเล่นที่โรงละครเมโทรโปลิส อีก 4 ปีถัดมา ซึ่งก็ยังคงประทับใจเหมือนเดิม ถึงแม้ข้อจำกัดของโรงละครจะมีค่อนข้างมาก ตัวผมเองก็เชียร์ให้คนไปดูออกนอกหน้าจนมีคนถามแบบประชดว่า "แกเป็นอะไรกับ dreambox เหรอ"

และเมื่อเห็นในสูจิบัตรของคู่กรรมว่า "แม่นาค เดอะมิวสิคัล" เร็วๆ นี้ ผมรอคอยตั้งแต่วันนั้น

ในช่วงที่รอคอยก็มี "แม่นาคพระโขนง เดอะมิวสิคัล" โผล่ขึ้นมา แต่ก็ตั้งใจจะเสียเงินไปดู ถึงค่อนข้างเชื่อมั่นว่าตัวเองจะ "ผิดหวัง" ก็ยังต้องให้เห็นกับตา เพราะไม่อยากถูกต่อว่าๆ วิจารณ์ทั้งๆ ที่ไม่ได้ดู พร้อมๆ กับ "สะใจ" ที่ดันมี "นางนาก เดอะมิวเซียม" สอดแทรกเข้ามาจิกกัด เสียดสี อย่างยอดเยี่ยมผสมโรงให้ได้ฮาอีก ทั้งสองฉบับนี้แสดงให้เห็นชัดอยู่อย่างนึงว่า ละครดีอยู่ที่บทและการแสดง "เงิน" ไม่เกี่ยว

ในที่สุด หลังจากการรอคอยมากว่า 2 ปี ผมก็ได้มีโอกาสฟังเสียงน้ำมนต์ในละครเพลงอีกครั้ง ต้องถือว่าสมการรอคอยเป็นอย่างยิ่ง โดยส่วนตัวคิดว่า แม่นาค เดอะมิวสิคัล เป็นมีความสมบูรณ์มากกว่าคู่กรรม ด้วยองค์ประกอบหลายๆ อย่าง ถึงแม้ว่า ตัวเรื่องและเนื้อหาในบทเพลงอาจจะไม่ลุ่มลึกและคมคายเทียบเท่ากับคู่กรรม ซึ่งได้เปรียบในแง่ที่ดัดแปลงจากนิยายอมตะ แต่ด้วยความ "ใหม่" ชนิดจับต้องได้ของแม่นาคฉบับนี้ ที่เล่นเอาคนดูอึ้งไปตามๆ กัน ไม่ใช่สักแต่ใช้คำว่า "ตีความใหม่" แบบดาดๆ เพื่อโฆษณาชวนเชื่องานของตัวเอง เหมือนที่ปัจจุบันนี้ชอบใช้กัน รวมกับความยากขึ้น ซับซ้อนขึ้นของดนตรีและบทเพลงทั้งหมด ต้องถือว่าเป็นความกล้าหาญอย่างยิ่งของผู้ประพันธ์และทีมงานทั้งหมด

งานสร้างโดยรวมต้องถือว่าอยู่ในขั้นดีมาก dreambox หรือเมื่อสมัยเป็น dass entertainment ไม่เคยทำให้ผิดหวังในแง่ของการใช้ "สมอง" สร้างสรรค์งาน ตั้งแต่การสร้างฉากเมืองที่เต็มไปด้วยตึกสูง เห็นลิฟท์เลื่อนขึ้นๆลงๆ แบบเหมือนจริง ในละครเรื่อง สุดสายปลายรุ้ง ที่โรงละคร
AUA เมื่อปี 2534 หรืองานแฟนตาซีอย่างงานสร้างของเรื่อง ราชินีหิมะ ซึ่งนำแสดงโดย เดือนเต็ม สาลิตุล ในปีเดียวกัน มาครั้งนี้ งานสร้างผสมความเหมือนจริงและเหนือจริงเข้าด้วยกันอย่างกลมกลืน ใช้ประโยชน์จากperspective เพื่อสร้างมิติให้กับฉากได้อย่างดี ที่เห็นชัดที่สุด น่าจะเป็นฉาก โอ้ลูกจ๋า โอ้แม่จ๋า ที่ให้คุณปุ้ม/รัดเกล้า เดินหายเข้าไปในด้านข้าง แล้วปรากฏตัวอีกครั้งในมุมที่ลึก ไกล เยื้องออกไปด้านหลังเวที ฉากนี้ฉากเดียว แสดงให้เห็น "การคิด" ของทีมงานสร้างได้ครบถ้วนกระบวนความ ฉากแฟนตาซีของผีแม่นาคก็ทำได้ดีทุกฉาก ดูสวยงาม ทรงพลัง และ "เข้ากับเรื่อง" ยกเว้นฉากทำร้ายหมอผีฉากเดียวที่ดูอ่อนที่สุด

นักแสดงทั้งหมดแสดงความสามารถได้ดีเยี่ยม รวมทั้งนักแสดงเหล่าหมู่มวลทั้งหมด ซึ่งส่วนหนึ่งมาจากการเขียนบทซึ่งสามารถกระจายให้น้ำหนักกับทุกตัวละครได้ดี ทำให้ตัวละครมีความลึก มีมิติ อาจจะมีนักแสดงบางท่านดูล้น ดูเกิน ในบางฉาก บางรอบ แต่โดยรวมก็ไม่ได้ทำให้น้ำหนักโดยรวมเสียไป และด้วยความที่นักแสดงหลักทั้งหมดเป็น "ตัวจริง" ในด้านความสามารถ ถ้าหากแม่นาคฉบับนี้ ไม่ใช่น้ำมนต์ ที่โดดเด่นทุกครั้งที่เปล่งเสียง มีความเป็นไปได้สูงที่บทแม่นาคจะถูกกลบจมหาย ไม่กลายเป็นที่จดจำ

ขอบคุณ dreambox ที่ไม่ได้ทำให้ผมผิดหวัง ขอบคุณน้ำมนต์สำหรับเสียงไพเราะ ที่ทำให้ผมไม่สามารถสลัด แม่นาค เดอะมิวสิคัล หลุดออกจากความนึกคิดตลอดสามสัปดาห์ที่ผ่านมา ขอบคุณแม่นาคพระโขนง เดอะมิวสิคัล ที่เป็นตัวเปรียบเทียบชั้นดี และอาจจะทำให้ผู้ชมบางท่าน "ตื่น" จากกลลวงของความอลังการ และขอบคุณนางนาก เดอะมิวเซียม ที่ช่วยตอกย้ำเนื้อแท้แห่งละครเวที

จากคุณ : no name
เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 52 13:35:09 A:58.8.37.111 X: TicketID:104291

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com