ความคิดเห็นที่ 1   . . . . ขอเล่าข้ามไปจนถึงเตียงนอนของนุกนิกเลยก็แล้วกัน ม่ายง้าน..มานจะเป็นกระทู้เจ็ดชั่วโคตร..๑_๑ ผมขับจานบินวนเวียนอยู่รอบๆ ศีรษะที่โผล่ออกมาจากผ้าห่มเพื่อยืนยันว่า มาไม่ผิดเตียงแน่นอน เพราะน้องนุกนิกนอนคลุมโปงเกือบมิดแถมยังหันตะแคงข้างด้วยทำให้เส้นผมปิดบังใบหน้าเกือบทั้งหมด ผมขับจานบินร่อนลงไปให้ใกล้หูของนุกนิกมากที่สุดแล้วใช้ลมพ่นออกมาจากใต้ลำจานบินเพื่อแหวกผมบริเวณหูออกและเปิดทางเข้าไปสู่ภายในร่างกายเธอ รูหูเป็นทวารหนึ่งในแปดที่ทะลุเข้าไปสู่ภายในร่างกายได้ ตอนนี้รูอื่นๆ ไม่สะดวกทั้งหมดก็ต้องเข้าทางหูนี่แหละ การบินเข้าไปในรูหูต้องเล็งให้แม่นยำ ถ้าไม่สามารถทะลุทะลวงได้ในการโฉบครั้งแรก อาจไม่มีโอกาสในครั้งที่สอง เพราะเสียงเครื่องยนต์ที่ดังหึ่งๆ อาจทำให้เธอคิดว่าเป็นยุงแล้วยกฝ่ามือขึ้นมาตบ.. เผละ! ผมเละแน่ เมื่อเล็งเป้าหมายอย่างมั่นใจแล้ว ผมก็กดคันเร่งทันที จานบินพุ่งเข้าไปสู่ความมืดมิดภายในรูหูได้อย่างแม่นยำ ไม่พลาด ทุกอย่างราบรื่นดี นุกนิกสั่นศีรษะอย่างแรงทีหนึ่ง เอานิ้วอวบๆ จิ้มเข้ามาในรูแล้วควงเป็นวงกลม เธอคงรู้สึกคันเหมือนมีใครเอาคัตตอนบัดมาแหย่ แต่พอหายคันแล้วเธอก็กลับไปสู่สุขานิทรารมณ์ต่อ แก้วหูนุกนิกมีประสาทสัมผัสที่ไวมาก ทันทีที่มีผู้บุกรุกเข้ามาเธอก็ตื่นขึ้น.. “ใครน่ะ” แก้วหูรูปร่างคล้ายลำโพงก้นหอยสั่นกระพือถี่ๆ จนมีเสียงดังออกมา “ผมเอง..ผมคือ..เอ่อ..แฟนคลับของนุกนิก ผมมาดี” ผมตอบผ่านไมโครโฟนในยานที่ส่งเสียงดังไปสู่ภายนอกได้ “อ๋อ..แฟนคลับเหรอ..! สวัสดีค่า..มาถ่ายรูปแก้วหูเหรอคะ” แก้วหูรูปก้นหอยอารมณ์ดีขึ้นทันใดที่รู้ว่าผมเป็นใคร เธอจัดวางอิริยาบถเสียใหม่เพื่อโพสต์ท่า “ปละเปล่า..ครับ ผมไม่ได้เอากล้องมาด้วย..แต่..แต่ผมมาสัมภาษณ์คุณไปเผยแพร่ให้แฟนคลับคนอื่นๆ รู้จักคุณได้ดีขึ้น” “งั้นเหรอ..เอ่อ..ก็ยังดี” แก้วหูมีทีท่าผิดหวังเล็กน้อย ปากลำโพงรูปหอยโข่งที่บานออกเต็มที่หุบเข้ามาอยู่ในอารมณ์ปกติ “คือผมอยากทราบว่า นุกนิกเป็นคนที่ร้องเพลงเพราะ ฮิตโน้ต และตรงพิทช์ทุกคำ ส่วนหนึ่งคงมาจากการที่มีแก้วหูที่ดีมากใช่ไหมครับ” ผมเปิดการสัมภาษณ์ด้วยคำถามชงให้ชมตัวเอง เล่นเอาแก้วหูนุกนิกยิ้มจนครีบลำโพงบาน “มันก็คงเป็นอย่างนั้นแหละค่ะ เพราะทันทีที่มีเสียงดนตรีเข้ามา แก้วก็รับไว้อย่างแม่นยำก่อนจะทำการแยกความถี่เป็นไมโครเมกกะเฮิร์ซแล้วส่งต่อไปยังประสาทสัมผัสส่วนอื่น เพื่อให้สมองสั่งงานให้เธอขับร้องออกมาได้ตรงพิทช์เป๊ะๆ อย่างที่คุณได้ยินนั่นแหละ” แก้วหูเปล่งเสียงสาธยายอย่างภาคภูมิใจ “แต่เอ..บางทีเห็นนุกนิกหลุดจังหวะบ่อยๆ เหมือนเธอไม่ค่อยแม่นจังหวะเท่าไหร่” คำติงแบบหักศอกของผมทำเอาลำโพงรูปหอยโข่งเกิดร้อนตัวจนปีกหอยที่เป็นชั้นๆ ออกอาการพะเยิบพะยาบ “โอ่ย..แอบเจ็บจี๊ดๆ นะเนี่ย” เธอรวบรวมสติอารมณ์อยู่ครู่หนึ่งจึงกล่าวต่อ “ความจริงแล้วไม่ใช่ความผิดของแก้วหรอก นุกนิกมักจะคิดมากในรายละเอียดต่างๆ จนเธอไม่สามารถนำสิ่งที่คุณครูหลายๆ คนสอนมาประกอบให้เป็นศิลปะชิ้นเดียวกัน มันก็เลยมีทั้งขาดและเกิน ขอยืนยันว่า แก้วทำงานทรงประสิทธิภาพที่สุดแล้ว และน้องเป็นคนที่มีแก้วหูที่วิเศษที่สุดในโลก” “ถ้าไม่ใช่ความผิดของคุณ งั้นผมควรจะไปแก้ไขที่ไหนดีล่ะ” ผมแอบถามทาง “คุณลองไปถามมันสมองดูดีกว่า เขาเป็นหัวหน้าใหญ่ที่คอยชี้นิ้วสั่งการ” “เอางั้นเหรอครับ..โอเค งั้นผมจะไปพบมันสมองของนุกนิก ขอบคุณนะที่ให้คำแนะนำ” “แต่..แก้วขอเตือนไว้ก่อนเลยนะว่าอย่าคาดหวังอะไรมากเกินไป เพราะพักหลังเขามักสั่งการเพี้ยนบ่อยๆ” แก้วหูส่งเสียงกระซิบกระซาบราวกับกลัวว่าใครจะตื่นขึ้นมาได้ยินเข้า “ขอบคุณครับที่เตือน..ไปละ..สวัสดีครับ” ผมยกมือขึ้นทักทายผ่านกระจกแก้วแล้วทำท่าจะบินจากไป “เดี๋ยว..เดี๋ยวก่อน” “มีอะไรอีกล่ะครับ” ผมต้องแตะเบรกเอาไว้จนหัวแทบคะมำเมื่อถูกแก้วหูร้องทักเสียงดัง “อย่าเอาไปเขียนว่าเป็นความผิดของแก้วล่ะ เดี๋ยวแฟนคลับจะเกลียดแก้ว” เธอกระซิบเบาๆ ให้เสียงพอได้ยินแค่หูผมเท่านั้น ช่างเป็นแก้วหูที่วิเศษจริงๆ *********** จากคุณ : มุมเล็กๆ ที่ไม่มีใครสนใจ เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 11:09:21 A:124.122.146.55 X: TicketID:018238

ความคิดเห็นที่ 2   ผมขับยานเลยผ่านช่องแคบๆ ในรูหูวกลงไปตามทางบังคับจนถึงทางแยกใหญ่แล้วจึงบังคับยานให้พุ่งขึ้นไปด้านบนซึ่งเป็นที่อยู่ของมันสมอง “สวัสดี..สวัสดีครับ คุณมันสมองอยู่ตรงไหนครับ” ผมตะโกนถามทางไปตลอด อาศัยพยาธิตัวจี๊ดกลุ่มหนึ่งที่มาตั้งแคมป์พักร้อนเป็นหย่อมๆ อยู่ตามหลอดเลือดคอยบอกทางให้เป็นระยะๆ “คงต้องบอกกับนุกนิกแล้วล่ะว่าให้เลิกกินปลาดิบได้แล้ว” ผมรำพึงกับตัวเองขณะที่ขับยานขึ้นมาจนพบกับมันสมองขนาดใหญ่ที่สุดทางพอดี ผิวที่ตะปุ่มตะปั่มของมันสมองไม่มีที่ให้จานบินลงจอดนอกจากจะพุ่งชนเนื้อสมองที่รูปร่างเหมือนไส้อั่วสีขาวขดตัวเป็นวงรอบตัวเองอยู่ เสียงจานบินที่ชนเข้ากับผนังบ้านทำให้มันสมองที่รูปร่างขาวใสเหมือนวุ้นเปิดประตูออกมาดู “คุณเป็นใคร..เชื้อโรคหรือ” เสียงที่ถามไถ่จากก้อนกลมๆ รูปร่างขาวใสกลายเป็นเสียงของสุภาพบุรุษวัยกลางคนไปเสียฉิบ “ผมเป็นแฟนคลับของนุกนิกครับ ผมมาที่นี่เพื่อแก้ไขข้อผิดพลาดในตัวของนุกนิก และคิดว่าคุณอาจเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้เธอถูกแฟนรายการจำนวนหนึ่งตำหนิว่าทำตัวไม่เหมาะสม” ผมแนะนำตัวพร้อมกับยิงข้อกล่าวหาให้คุณมันสมองทราบทันที “ผมน่ะเหรอตัวการ..! อืมม์..เข้ามาก่อนสิ” สิ้นสุดคำเชื้อเชิญ ผนังส่วนนั้นก็เปิดกว้างออก เมื่อผมนำยานเข้าไปด้านในแล้ว มันก็หุบลงมาปิดเหมือนเดิม ข้างในสมองของนุกนิกมีห้องทำงานของคุณมันสมองด้วย เขาใช้ห้องนี้เป็นห้องทำงานและที่นอนพร้อมกันไปในตัว ผมก้าวออกมาจากจานบินและเดินสำรวจไปรอบๆ ห้อง โอ้โฮ..ถ้าใครมาเห็นแล้วอาจจะแปลกใจเหมือนผมก็ได้ ห้องนี้มีประตูหลายชั้นเปิดไปสู่ห้องต่อๆ ไปไม่มีที่สิ้นสุด แต่ละห้องมีชั้นเก็บข้อมูลมากมายจนเต็มเอี้ยด เด็กอายุ 19 ไม่น่าจะมีเรื่องต้องจดจำมากขนาดนี้ ห้องที่ผมยืนอยู่เป็นห้องกลางของทั้งหมด “ข้อมูลเยอะไปจัง นุกนิกใช้ทั้งหมดหรือครับ” ผมอดถามไม่ได้ “เธอไม่ค่อยได้ใช้มันหรอก แต่ชอบให้เก็บ” คุณมันสมองตอบแบบเซ็งๆ “นั่งก่อนสิพ่อหนุ่ม” คุณมันสมองผายมือให้ผมนั่งลง ผมก้มมองไปรอบๆ ตัว ไม่เจอเก้าอี้สักตัวเดียว จึงตัดสินใจนั่งลงกับพื้น เออ..มันนุ่มนิ่มดีเหมือนนั่งอยู่บนโซฟาเลย “คุณอยู่แต่ในบ้านวีสซ์ด้อมคงไม่รู้กระแสข้างนอกว่ามีการโจมตีนุกนิกในหลายข้อกล่าวหา เช่น..เล่นไม่เป็นเวล่ำเวลา..เข้าหาผู้ชาย..ทำเสียงน่ารำคาญ..พูดไม่รู้เรื่อง..” “เอาล่ะ..เอาล่ะ พอแล้ว ผมพอจะรู้” คุณมันสมองสุดจะทนฟังต่อไป “อ้าว..คุณรู้กระแสข้างนอกด้วยเหรอ” ผมอ้าปากค้างอยู่ “ไม่จำเป็นหรอก ผมรู้จักเธอมาทั้งชีวิต” คุณมันสมองก้อนกลมๆ กล่าวเสียงต่ำๆ พร้อมกับหลุบตาลง ผมเพิ่งสังเกตเดี๋ยวนี้เองว่า ใบหน้าอ้วนๆ ของเขาละม้ายกับนุกนิกมากแม้จะไม่เหมือนสักทีเดียวเพราะเขาไม่มีฟันเลยสักซี่เดียว คุณมันสมองกลิ้งตัวไปมาเหมือนกลิ้งจงกลมก่อนจะกล่าวต่อ.. “ถ้าคนพวกนั้นรู้จักนุกนิกเหมือนกับที่ผมรู้จัก เขาจะไม่กล่าวหาอย่างนั้น เด็กคนนี้โดนกล่าวหามาทั้งชีวิตแล้ว ผมได้รับการร้องเรียนความประพฤติของเธอมาแล้วทั้งหมด..12,376 ครั้ง” เสียงของคุณมันสมองฟังเหมือนปลงตก “แล้ว..เอ่อ..คุณไม่คิดจะแก้ข้อกล่าวหาเหล่านั้นบ้างเหรอครับ” ผมอดสงสัยไม่ได้ ทำไมเขาต้องปลงตกเช่นนั้นด้วย “แรกๆ ผมก็พยายามแล้ว แต่ผมทิ้งความพยายามที่จะเปลี่ยนแปลงเธอไปตั้งแต่ข้อร้องเรียนที่ 1,359 ซึ่งตอนนั้นเธออายุแค่ 12 ขวบ” “อ้าว..แล้วกัน ทำไมล่ะ” ผมรู้สึกตงิดใจ ไหงคุณมันสมองไม่ทำหน้าที่พ่อบ้านที่ดีต่อๆ ไป “เธอได้รับโทษที่ทางสังคมกำหนดจนสาสมแล้ว คุณรู้ไหมว่า เด็กคนนี้ถูกแอนตี้..ถูกตีตัวออกห่าง..ถูกด่าว่า..ถูกเหยียดหยามเสมอมาจากคนที่เธอไว้วางใจว่าจะไม่ทำกับเธอเช่นนั้น แต่สิ่งที่เธอตอบสนองคนเหล่านั้นกลับเป็นการรับฟัง รับปาก แม้จะไม่เคยทำสำเร็จสักที แต่กลับเก็บมาคิดลงโทษตัวเองเสมอมา” เสียงของคุณมันสมองต่ำลงๆ จนเกือบติดพื้นเข้าไปทุกขณะ “โอ..จริงหรือครับ” ผมเองก็เริ่มรู้สึกว่ามีบางสิ่งบางอย่างที่เข้ามาสะกิดที่หัวใจ “ผมถามคุณจริงๆ เถอะว่า เธอทำผิดจริงๆ หรือ กับความประพฤติที่อยากจะให้คนที่เธอรักมีความรักต่อเธอในลักษณะเดียวกันบ้าง การที่บางคนสนองตอบความรักของเธอในลักษณะที่ผิดแผกออกไปกลายเป็นความผิดของเธองั้นหรือ?” คุณมันสมองยิงคำถามใส่โดยผมไม่ทันตั้งตัว ผมถึงกับอึ้ง ถามตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าแต่ก็ตอบออกมาเป็นประโยคไม่ได้ “อาจ..อาจเป็นกฎ กติกาที่สังคมกำหนดขึ้นเพื่อให้คนส่วนใหญ่ยอมรับ แต่นุกนิกฝ่าฝืนระเบียบนั้นเลยโดนต่อต้าน” ในที่สุด ผมพอจะกล้อมแกล้มหาเหตุผลมาอธิบายได้บ้าง “แล้ว..คุณคิดว่า ใครเป็นคนกำหนดกฎและกติกาสังคมนี้ออกมาบังคับใช้ล่ะ คนหยิบมือเดียวหรือคนส่วนใหญ่” คุณมันสมองยิงคำถามต่อเนื่อง “อืมม์..เท่าที่ทราบก็คนหยิบมือเดียว แต่มันถ่ายทอดออกมาเป็นประเพณีและวัฒนธรรมของคนส่วนใหญ่ไปแล้ว” “นุกนิกไม่ได้เกิดมาในลักษณะเดียวกับคนส่วนใหญ่แต่ต้องยอมรับกติกาของคนส่วนใหญ่เลยเป็นปัญหา เช่นกัน..ถ้าคุณหลงเข้าไปในโลกของเด็กจำนวนมากที่มีลักษณะพิเศษแบบนุกนิก คุณก็เป็นคนส่วนน้อยและทำผิดกติกาในโลกของพวกเขาเหมือนกัน” คำพูดของคุณมันสมองทำให้ผมได้คิด หากโลกนี้มีแต่คนไฮเปอร์แบบนุกนิก พวกเขาคงมองผมเป็นตัวตลก และทำผิดกติกาของสังคมไม่เว้นแต่ละวันด้วยข้อหาที่ไม่พร้อมจะลิงโลดตลอดเวลา “คุณยอมรับไหมล่ะว่าเธอเป็นเด็กไฮเปอร์แอคทีฟ” คุณมันสมองถาม ผมพยักหน้าตอบรับในทันที “ไหนว่ามาซิ..คนทีเป็นเด็กชนิดนี้มีอาการอย่างไร” คุณมันสมองยิงคำถามให้ผมตอบไม่หยุดหย่อน “ก็เอ่อ..แสดงออกแบบล้นๆ อยู่ไม่สุข ไม่มีสมาธิเหมือนเด็กปกติ” ผมตอบเท่าที่รู้และเคยสัมผัสกับปัญหาของเด็กเหล่านี้มาบ้าง “แล้วเด็กพวกนั้นเป็นอันตรายต่อสังคมไหม” คุณมันสมองยังไม่ยอมหยุดยิงคำถามใส่ในทันที “ก็..ถ้าได้รับการดูแลและเอาใจใส่ พวกเขาก็ไม่มีอันตรายแต่อย่างใด” ผมตอบทันทีโดยไม่ต้องคิด “แล้วคุณคิดว่า เด็กที่มีอาการชนิดนี้สมควรโดนกฎ กติกาของสังคมที่คนเพียงหยิบมือเดียวสร้างขึ้นลงโทษหรือไม่ ตอบผมมาซิ” คุณมันสมองเริ่มรุกไล่ กระชุ่นให้ผมตอบโดยไม่ต้องใคร่ครวญนาน “คงไม่..ถ้าลงโทษเด็กที่มีอาการพิเศษนี้ กติกาของสังคมนั่นแหละคือ ต้นเหตุของปัญหาของเด็ก” ผมเริ่มเอะใจที่ตนเองตอบได้อย่างสอดคล้องกับเหตุและผลที่คุณมันสมองหยิบยก “เออ..ก็นั่นแหละ ที่ผมพยายามจะบอกคุณ ตอนนี้คุณก็คงเข้าใจแล้วสินะว่า ทำไมผมถึงไม่พยายามแก้ไขข้อกล่าวหาบ้าบอเหล่านั้น” ผมมองคุณมันสมองอย่างเพ่งพินิจเป็นครั้งแรกด้วยความทึ่ง เห็นพ้องกับที่เขาพูดเกือบทั้งหมด “คนบางส่วนในสังคมเลือกที่จะลงโทษก่อนจะให้โอกาส นี่เป็นปัญหาของสังคมไม่ใช่ปัญหาของนุกนิก” คุณมันสมองสรุป “แต่เด็กที่มีอาการพิเศษอย่างไฮเปอร์แอ็คทีฟก็ไม่ควรใช้ชีวิตอยู่ในบ้านเอเอฟ” ผมคิดเช่นนั้นจริงๆ “เด็กไฮเปอร์แอ็คทีฟไม่ใช่เด็กบ้านะคุณ เธอก็พิสูจน์ให้ทุกคนเห็นแล้วว่า เธอมีพรสวรรค์ และหากมีสมาธิดีเธอจะทำได้มากกว่าเด็กปกติซะอีก ขอเพียงสังคมรู้จักเธอและให้โอกาส ถ้าสังคมปิดโอกาสเด็กที่มีพฤติกรรมแผลงๆ โลกก็คงไม่ได้เห็นบริทนีย์ สเปียร์ส ร้องเพลงหรอก” คุณมันสมองตอกเสาเข็มใส่ผมโครมใหญ่ “คุณมันสมองคิดว่า เธอมีโอกาสโด่งดังในสายบันเทิงได้หรือครับ” ผมถามคนที่รู้จักนุกนิกดีกว่าผมแบบตรงๆ “บ้านของนุกนิกทำจิวเวลลี่ ทุกคนรู้จักน้ำงามของเพชรเป็นอย่างดี เพชรน้ำงามที่นำมาวางขายล้วนผ่านการเจียระไนจากช่างผู้ชำนาญงานตามปกติอยู่แล้ว แต่มีอยู่วันหนึ่ง มีคนเอาโคตรเพชรจากโคลนตมที่ยังไม่ได้กระเทาะจากอาฟริกาใต้มาให้เจียระไน ช่างเจียระไนที่ทำงานมาหลายสิบปีเห็นเข้าถึงกับมือไม้สั่น ไม่มีใครกล้าลงมือ สุดท้ายต้องส่งไปให้ผู้ชำนาญการโคตรเพชรในเบลเยียมทำงานชิ้นนี้แทน นุกนิกจะประสบความสำเร็จหรือไม่ก็อยู่ที่ความสามารถของทรูในการหาช่างเจียระไนที่เหมาะสมกับเธอ” คุณมันสมองไม่ตอบตรงๆ แต่สร้างเรื่องราวให้เก็บไปคิดเอาเอง “ถ้าผมอธิบายอย่างที่คุณว่ามา คิดว่าคนเกลียดนุกนิกจะเข้าใจไหม” “นั่นเป็นปัญหาของพวกเขา ไม่ใช่ปัญหาของนุกนิกอีกน่ะแหละ” คุณมันสมองตอบได้สะเด็ดสะเด่ามาก “เอาล่ะ..ไหนๆ เธอก็เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในบ้านเอเอฟแล้ว คุณจะช่วยเหลืออะไรบ้างได้ไหมเพื่อให้เธอเคลื่อนไหวได้ตามจังหวะเพลง และมีสมาธิเวลาอยู่บนเวที” ผมเปลี่ยนเป็นขอคำแนะนำบ้าง คิดว่าแฟนคลับรอความหวังนี้อยู่ “เรื่องนี้ต้องแก้ปัญหาพร้อมๆ กัน ผมทำคนเดียวไม่ได้ คุณลองไปถามน้าจิตดูดีกว่า” คุณมันสมองพูดจบก็เบือนหน้าหนีทันที “น้าจิตเหรอ..แล้วน้าจิตนี่อยู่ที่ไหนล่ะครับ” “เขาอยู่ที่ห้องทำงานห้องที่สองของหัวใจโน่น” คุณมันสมองใช้วิธีบุ้ยปากแทนการหันมาบอกผมตรงๆ ดูเขาไม่สบอารมณ์นักเมื่อพูดถึงเรื่องนี้ “งั้นผมขอตัวไปหาน้าจิตก่อนนะครับ ขอบคุณมากนะครับ” ผมถือโอกาสลา “เออ..เออ โชคดีนะ กลับไปทำความเข้าใจกับคนที่ตั้งข้อกล่าวหาแทนผมด้วย” ****************** จากคุณ : มุมเล็กๆ ที่ไม่มีใครสนใจ เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 11:10:41 A:124.122.146.55 X: TicketID:018238

ความคิดเห็นที่ 3   ผมกลับออกมาจากมันสมองและขับจานบินลงไปสู่เบื้องล่าง ผ่านลำคอของนุกนิก เลยแวะทักทายเส้นเสียงสักหน่อย “เป็นยังไงบ้าง สุขภาพของคุณตอนนี้” ผมส่งเสียงถามจากในยาน “ตึงๆ หน่อยจ้ะ ช่วงนี้เธอแหกปากตะโกนบ่อย” คุณเส้นเสียงส่งเสียงกลับมา คุณต้องไม่เชื่อแน่ว่า ฟังอยู่ในยานแท้ๆ แต่ใสปิ๊งเหมือนเสียงดีดนิ้วใส่แก้วไวน์เลย “แล้วคุณจะดูแลปัญหานี้อย่างไร” ผมถามอย่างเป็นห่วง “ดูแลเหรอ..เชอะ..ฉันบอกไปหลายร้อยหนแล้วว่า อย่านอนดึก อย่าทานน้ำอัดลม อย่ากินของมันๆ อย่าตะโกนจนสุดเสียง แต่เจ้าเด็กอ้วยนี่รับปากทุกครั้ง แต่ไม่เคยทำได้เลยสักอย่าง” คุณเส้นเสียงสะบัดน้ำเสียงอย่างบึ้งตึง ผมหัวเราะหึหึ ในลำคอ สิ่งที่คุณเส้นเสียงบอกมาผมได้ยินมาเหมือนกัน และผมก็เชื่อว่านุกนิกคงรับปาก ณ เวลานั้นเพื่อให้ทุกฝ่ายไม่สบายใจแต่คงไม่ทำตามหรอก เพราะสิ่งที่เธอกล่าวมาล้วนเป็นของโปรดทั้งนั้น จากคุณ : มุมเล็กๆ ที่ไม่มีใครสนใจ เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 11:11:34 A:124.122.146.55 X: TicketID:018238

ความคิดเห็นที่ 4   ผมขับยานลงมาอีกหน่อยจนถึงขั้วปอด มองเห็นหัวใจของนุกนิกเต้นตูมๆ อยู่ตรงหน้าแล้ว.. หลังจากเอาจานบินจอด ผมก็เดินลงไปเคาะประตูสีแดงสดประตูแรกทันที “สวัสดีครับ มีใครอยู่ไหมครับ” ผมตะโกนเรียกอยู่หน้าประตู ครู่หนึ่งก็มีคนตัวเล็กๆ ขนาดเท่าผมโผล่หน้าออกมา.. “คุณเป็นใคร” ผมเจอคำถามเดิมๆ อีกครั้ง แต่คราวนี้ดุกว่า “ผมเป็นแฟนคลับของนุกนิกครับ มาหาน้าจิต” ผมบอกจุดประสงค์ พยายามสังเกตใบหน้าของชายวัยเลยกลางคนที่ออกมาเปิดประตูให้ คลับคล้ายคลับคลาว่าเคยเห็นที่ไหนมาก่อน “น้าจิตอยู่ห้องที่สอง ห้องนี้..กันเอาไว้เฉพาะคนในครอบครัวของนุกนิกเท่านั้น” ชายวัยกลางคนทำเสียงดุพอให้รู้ว่า ไม่สะดวกจะต้อนรับ “ไม่เป็นไรครับ ไม่รบกวนล่ะครับ” ผมรีบขอตัวลาทันที พอประตูปิดลงจึงนึกขึ้นได้ว่า ผมเคยเห็นผู้ชายคนนี้มาดูคอนเสิร์ตเอเอฟหลายครั้ง “โอ๊ะโอ๋..ที่แท้คุณพ่อนี่เอง ขอโทษคร๊าบที่รบกวนยามวิกาล” ผมยกมือไหว้ขอโทษกับประตูที่ปิดลงไปแล้ว เดินมาอีกประมาณห้าก้าว ผมก็เจอประตูห้องที่สอง.. “มีใครอยู่ไหมครับ” ผมตะโกนเรียกอีกครั้ง สักครู่หนึ่งประตูก็ค่อยๆ แง้มออก หญิงสาวคนหนึ่งโผล่หน้าออกมา ผมเกือบจะทักแล้วว่า นุกนิก แต่ยั้งปากไว้ทันเพราะเธอดูสูงวัยกว่ามาก ใบหน้าอวบอิ่ม ผิวสีชมพู ใส่ชุดกระโปรงสีขาวทั้งชุด “มาหาใคร” คนนี้ถามแปลกกว่าทุกคนที่ผ่านมา “ผมเป็นแฟนคลับของนุกนิกครับ มาคุยกับน้าจิตเรื่องพฤติกรรมบางอย่างของนุกนิกเพื่อหาคำตอบให้กับแฟนคลับที่ยังสงสัยอยู่” น้าจิตมองผมตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าก่อนจะพยักหน้าทีหนึ่ง.. “เข้ามาสิ” ผมเดินตามน้าจิตเข้าไปยังห้องที่สองของหัวใจ เป็นห้องทำงานที่ใช้โทนสีเทาอ่อนที่สงบเงียบมาก ทันทีที่ก้าวเข้าไปข้างในก็เหมือนตกอยู่ในภวังค์ที่มีความลึกลับปกคลุมอยู่ “ผมจะไม่รบกวนเวลาอันมีค่านะครับ คืออยากถามว่า..” “ไม่ต้องถามหรอก ฉันรู้..ปัญหาเดิมๆ มีคนร้องเรียนมานับได้ 10,258 ครั้งแล้ว เรื่องไม่มีสมาธิ พูดเยิ่นเย้อ เล่นไม่เป็นเวลา ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง เครียด และไร้สาระ” ดูเหมือนน้าจิตรู้ปัญหาทุกอย่างแล้วโดยผมไม่ต้องเอ่ยปากบอก “นั่นน่ะสิ ดูเหมือนคุณจะรู้ทุกอย่างดีอยู่แล้ว ในฐานะที่เป็นผู้ดูแลจิตใจของเธอทำไมคุณถึงแก้ไขให้เธอไม่ได้” ผมถามแบบซาดิสม์นิดๆ “ฉันกำลังพยายามทำอยู่ ทำอย่างดีที่สุดเสมอมา ฉันอยู่กับเธอมา 19 ปีแล้ว รู้ดีว่า..ข้างนอกเขาสุกใส แต่ข้างในบอบช้ำเพียงไร การแก้ไขจึงต้องแก้ข้างในก่อน แล้วข้างนอกจะดีขึ้นเอง ตอนนี้ก็กำลังแก้อยู่” บอกช้ำเหรอ! ผมไม่คิดว่าเป็นเช่นนั้น อดคิดไม่ได้ว่า บางทีน้าจิตอาจไม่รู้ว่า คนที่ต้องทนแบกรับพฤติกรรมของนุกนิกน่าจะเป็นฝ่ายบอบช้ำมากกว่า “คุณไม่คิดจะลดพฤติกรรมแปลกๆ ของเธอลงบ้างหรือ อย่างเช่น..แลบลิ้นแผล่บทำตาเหลือก หรือ เอามือผลักศีรษะตัวเองไปข้างหลังแล้วร้องว่า ไม่ไหวแล้ว” ผมยกตัวอย่างพฤติกรรมน่ารำคาญที่นุกนิกทำให้ดูบ่อยครั้งที่สุดขึ้นมา “เด็กไฮเปอร์มีพฤติกรรมที่แสดงออกผิดไปจากเด็กปกติอยู่แล้ว ในเมื่อห้ามแล้ว 5,744 หน แต่เธอยังทำอีก ก็เป็นเรื่องที่ต้องรอให้ผลกระทบจากการกระทำนั้นสะท้อนกลับมาทำร้ายเธอเอง” “ถึงเวลานั้น น้าจิตไม่คิดว่าสายเกินไปหรือ” ผมพูดจากความรู้สึกของตัวเองที่ผิดหวังเล็กน้อยที่น้าจิตเลือกที่จะปล่อยให้ผลของการกระทำสั่งสอนให้หลาบจำ “ถ้าเธอจะต้องสูญเสียคนที่เธอรักไปเรื่อยๆ เพราะพฤติกรรมเหล่านั้นก็คู่ควรกับความดื้อดึงอยู่แล้ว” น้าจิตกล่าวเสียงเรียบไม่แสดงอาการปริวิตกใดๆ แต่คนที่เริ่มเป็นห่วงนุกนิกกลับเป็นผมที่รู้จักเธอไม่ถึงสามเดือนด้วยซ้ำ “เอางี้ดีกว่า..ให้ผมช่วยรักษาอาการทางจิตของนุกนิกอีกแรงดีไหมครับ” “หึ.หึ..เอาสิ..ถ้าคุณมีวิธีที่ดีกว่า” น้าจิตกล่าวด้วยรอยยิ้ม บอกตามตรงว่า ตอนนั้นผมไม่ชอบน้ำเสียงที่ฟังดูเหมือนไม่นำพาต่อวิธีที่ผมจะนำเสนอเลย ผมหยิบกระเป๋าสีแดงที่เอาติดตัวขึ้นมาวางบนตัก ปลดล็อกแล้วเปิดฝาออก ด้านในมีไซริงค์หลายขนาดบรรจุยาหลากสีเอาไว้หลายสิบหลอด “ไม่ใช่คุยนะ แต่ผมรักษาอาการคนเป็นโรคประสาททุกสภาวะมาแล้วอย่างได้ผล ยาในหลอดเหล่านี้บรรจุสารละลายพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมของคนป่วย เมื่อฉีดเข้าสู่กระแสเลือดแล้ว อาการผิดปกติเหล่านั้นจะหายเป็นปลิดทิ้ง เขาจะจำไม่ได้ว่า เคยทำพฤติกรรมนั้นมาก่อน” ผมโอ้อวดสรรพคุณเพื่อให้น้าจิตวางใจ เธอรับฟังด้วยอาการสงบนิ่ง รอยยิ้มที่มุมปากยังคงปรากฏอยู่ไม่เปลี่ยนแปลง ผมตีความเอาเองว่าเธอคงดีใจที่มีคนมาจัดการให้สักทีหลังจากเอือมระอามานานแล้ว ผมหยิบไซริงค์ออกมา 3 หลอด บรรจุยาสีเขียว สีแดง และสีเหลืองตามลำดับ “หลอดสีเขียวนี่จะทำให้เธอไม่แลบลิ้นปลิ้นตา..ส่วนสีแดงอันนี้จะทำให้ไม่กระโดดโลดเต้นแบบลิงทะโมน และสุดท้ายสีเหลืองจะทำให้เธอเลิกแหกปากร้องและเลิกบีบเสียงเป็นตัวชิปมังค์” เมื่ออธิบายสรรพคุณเสร็จสิ้น ผมก็หยิบไซริงค์สีเขียวขึ้นมาเป็นลำดับแรกและค่อยๆ ดันลูกยางเพื่อไล่ลม “ฉันยินดีที่นุกนิกจะกลายมาเป็นเด็กที่ควบคุมพฤติกรรมแปลกๆ ได้ แต่..เธอจะไม่มีโอกาสได้ฟังเสียงเพลงอันไพเราะและทรงพลังจากนกไนติงเกลตัวนี้อีกต่อไป และจะไม่เห็นอักษรประดิษฐ์และภาพสวยๆ ด้วยปากกาเมจิกหลากสีสันจากความเพ้อฝันของเด็กคนนี้อีกแล้ว” น้าจิตกล่าวเสียงราบเรียบและคงรอยยิ้มที่มุมปากเอาไว้เช่นเดิม นิ้วที่ดันลูกยางไซริงของผมสะดุดกึกในทันที รีบหันไปมองหน้าน้าจิตที่ยังอยู่ในอาการสงบ แต่ผมสิกลับรู้สึกร้อนรุ่มขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไรไม่ทราบ ถ้าความปรารถนาดีของผมครั้งนี้กลายเป็นผลร้ายที่ทำให้แฟนคลับของนุกนิกไม่ได้ยินเสียงอันไพเราะและได้อ่านไดอารีที่มีข้อความและรูปภาพอันงดงามน่ารักน่าชังแล้วล่ะก็ ผมอาจต้องกระอักเลือดตายก็เป็นได้ “ทาม..ทำไมน้าจิตพูดแบบนั้นล่ะ การละลายพฤติกรรมไม่ดีมันเกี่ยวอะไรด้วยกับสิ่งดีงามที่นุกนิกทำอยู่” ผมเริ่มลังเลกับความต้องการของผู้ควบคุมจิตวิญญาณของนุกนิกคนนี้แล้ว ตกลงเธอจะเอายังไงแน่ อยากให้พฤติกรรมเลวร้ายหายไปหรือไม่อยากให้หาย “คุณอาจเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่เก่งแต่ไม่ใช่นักจิตเวชที่ดี จึงไม่เข้าใจว่า เด็กที่เป็นไฮเปอร์แอ็คทีฟต้องให้แสดงออกให้เยอะให้หมด ถ้าไปกดเอาไว้ ทุกอย่างจะจบลงที่ภายในตัวของเธอ ซึ่งจะทำให้เธอเครียดและอาจมีอาการลมชักอย่างที่เคยเกิดขึ้น ไม่มีนักจิตวิทยาคนไหนสั่งระงับพฤติกรรมของเด็กไฮเปอร์หรอก เขาเพียงแต่ต้องการควบคุมมันไม่ให้เป็นอันตรายต่อผู้อื่นเท่านั้น” น้าจิตถือโอกาสสั่งสอนผม “อ้าว..แล้วกัน นี่หมายความว่า..” ผมอยู่ในอาการอึกอัก “หมายความว่า การแสดงออกให้มากที่สุดของเด็กเหล่านี้เป็นผลดีกับตัวเด็กเองน่ะสิ เพราะผู้ที่บำบัดและเยียวยาจะได้เห็นพฤติกรรมเหล่านั้นจนหมด ถ้าเห็นว่าอะไรเป็นอันตรายต่อผู้อื่นจึงเข้าไประงับ แต่ถ้าไม่อันตรายเราถือว่า ควบคุมเอาไว้ก็พอ คุณคงไม่คิดว่า การแลบลิ้นปลิ้นตา หรือ กระโดดโลดเต้น หรือ พูดเยิ่นเย้อน่ารำคาญทำอันตรายใครได้หรอก..จริงไหม” น้าจิตรอให้ผมพยักหน้ารับแล้วจึงกล่าวต่อไป.. “เด็กที่มีอาการไฮเปอร์แอคทีฟจะต้องวินิจฉัยกลับกันกับเด็กปกติโดยสิ้นเชิง วันใดที่เห็นนุกนิกเงียบ นั่นคือ เธอกำลังป่วย แต่ถ้าเป็นเด็กปกติ นิ่งกลายเป็นมีสมาธิดี เด็กปกติถ้ามาลิงโลดแบบนุกนิก คนจะวินิจฉัยว่าผีเข้าไปแล้ว แต่สำหรับนุกนิกถือว่า เป็นปกติดี เธอน่ารักขึ้นทุกวันและดีกว่าเมื่อก่อนมาก คุณไม่สังเกตหรือ” “ก็..ก็เห็นว่าดีเป็นพักๆ อยู่ แต่ยังไง ผมก็ไม่เห็นว่า ลดพฤติกรรมเพี้ยนๆ ของนุกนิกแล้วจะทำให้บั่นทอนความสามารถในการร้องเพลงและความคิดสร้างสรรค์ลง” น้าจิตยิ้มกว้างขึ้นอีกนิด เป็นยิ้มของผู้ที่ได้รับชัยชนะอย่างแท้จริง “สตีวี วันเดอร์ นักร้องนักดนตรีที่ได้รับรางวัลแกรมมี่ถึง 22 ครั้ง รวมทั้งรางวัลออสการ์สาขาดนตรี ไม่เคยมองเห็นโลกตั้งแต่เกิด และถ้าเขาไม่ตาบอด เขาอาจไปเป็นเซลส์แมนขายรถยนต์ก็ได้ หรือ ผลงานอมตะระดับโลกอย่าง ซิมโฟนีหมายเลข 5 จนถึง 9 ของลุกวิก ฟาน เบโทเฟ่น ก็ประพันธ์ตอนที่หูของเขาเริ่มไม่ได้ยินและเสร็จสิ้นเมื่อหูเขาหนวกสนิทไปแล้ว จิตรกรชื่อก้องโลกอย่าง วินเซนต์ แวน ก๊อก ก็เขียนภาพที่มีชื่อเสียงที่สุดของเขาตอนที่เขาเริ่มฟั่นเฟือนและควบคุมพฤติกรรมของตัวเองไม่ได้ นุกนิกเองก็เช่นกัน ความสามารถพิเศษของเธอฉายออกมาอย่างเต็มที่ได้หากไม่มีใครไปปิดกั้นไม่ให้เธอแสดงออก” คำพูดของน้าจิตทำให้ผมต้องมาคิดทบทวนอีกครั้ง ดีใจที่ผมไม่ได้หุนหันฉีดยาอะไรเข้าไปเสียก่อน “คุณคงไม่เคยเห็นมุมที่เธอนั่งแกะเพลงอยู่หน้าเครื่องเล่นทั้งวันทั้งคืน หรือ เขียนรายงานที่จะทำให้ผู้รับประทับใจโดยไม่กินไม่นอน แต่ฉันเห็นมุมนั้นมาตลอดชีวิต ไม่มีเด็กปกติคนไหนหรอกจะมีสมาธิในการทุ่มเทเพื่อสิ่งนั้นได้อย่างอดทนเท่านุกนิก เธอทำมันด้วยความรู้สึกรักที่จะทำจริงๆ ไม่ว่าจะต้องใช้เวลานานขนาดไหนก็ไม่เคยเห็นเธอล้มเลิกกลางคัน คุณลองบอกฉันหน่อยสิว่า ถ้าเป็นเด็กสมาธิสั้นจริงจะทำเรื่องเช่นนั้นได้อย่างไร” น้าจิตกล่าวจบก็จ้องตาผมเขม็งเพื่อรอดูว่าผมยังมีอะไรขัดแย้งอยู่ในใจอีกหรือไม่ จากคุณ : มุมเล็กๆ ที่ไม่มีใครสนใจ เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 11:13:22 A:124.122.146.55 X: TicketID:018238

ความคิดเห็นที่ 5   “ที่น้าจิตพูดมาก็ทำให้ผมเข้าใจความเป็นนุกนิกดีขึ้น แต่บางครั้งก็เห็นว่า เธอขาดสมาธิเวลาที่ต้องร้องและเต้นในเวลาเดียวกัน ดูหมือนกับว่าเธอกังวลเรื่องจังหวะดนตรี เธอลงจังหวะเร็วหรือช้ากว่าดนตรีเสมอ ตรงนี้ไม่ทราบว่าเป็นเพราะสมาธิใช่ไหมและจะแก้อย่างไร” ผมยังขยันหาคำถามมาป้อนต่อไป “เรื่องนี้คุณต้องไปถามนายมันสมอง เขารับข้อความที่ฉันส่งไปแต่สั่งการผิดๆ ถูกๆ เสมอ” พอพูดถึงคุณมันสมอง น้ำเสียงของน้าจิตก็เครียดขึ้นมาทันที “ผมไปหาเขามาแล้ว ในคำถามเดียวกันนี้เขาบอกให้ผมมาถามน้าจิต” ผมตอบไปตามความจริง “ไหมล่ะ..ไอ้เจ้าแก่นั่นไม่เคยรับผิดชอบการกระทำของตัวเองเลยสักครั้ง ฉันจะบอกให้นะพ่อหนุ่ม การลงจังหวะตามเสียงดนตรีให้ถูกต้อง มีอยู่ 3 ส่วนในร่างกายต้องทำงานสัมพันธ์กัน คือ จิต..กายสัมผัส..แล้วก็สมอง ซึ่งอะไรๆ ต้องพึ่งสมองสั่งการทั้งนั้น ที่ผ่านมาเขามักตีความที่ฉันส่งไปผิด หรือไม่ก็สั่งการลงมาช้าเกินไป ร่างกายจึงตอบสนองไม่ตรงกับที่ใจคิดไง” น้าจิตโยนความผิดกลับไปที่มันสมองอย่างหงุดหงิด เมื่อรับฟังถึงตอนนี้ ผมก็เริ่มเข้าใจแล้วว่า การที่นุกนิกพูดเยิ่นเย้อ ควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่อยู่ หรือ ลำดับความสำคัญของเนื้อหาผิดหมด น่าจะเป็นเพราะมีความบาดหมางเกิดขึ้นภายในร่างกายของเธอเอง “พวกคุณไม่เคยลองปรับความเข้าใจกันดูบ้างหรือ อาจเป็นผลดีต่อนุกนิกก็ได้” ผมแนะนำ “เฮ้อ..เราลองทำอยู่ทุกวันน่ะแหละ แต่ยังไม่บังเกิดผลสักเท่าไร อีตามันสมองอ้างว่า งานของเขาเยอะมาก เพราะนุกนิกสร้างเรื่องไว้เยอะในแต่ละวัน เธอเก็บเรื่องเหล่านั้นมาไว้กับมันสมองแต่ไม่ค่อยจะเคลียร์ทิ้งเสียบ้าง ทำให้มีข้อมูลเต็มคลังเก็บ แต่เอาไปใช้ประโยชน์ไม่ค่อยได้ วันนี้ก็เหมือนกัน พอคุณครูให้เพิ่มแอดลิปเพื่อทำให้การร้องเพราะขึ้น เธอเก็บมาคิดหาทางแก้จนสมองจะแตกกระจาย พอฉันส่งความรู้สึกไปให้ คุณมันสมองก็ไม่ยอมรับบอกว่า กำลังกลุ้มกับวิธีการแอดลิปอยู่ เพราะค้นแล้วในคลังมีข้อมูลเรื่องนี้ 58 ครั้งแล้ว แต่ไม่รู้จะนำครั้งไหนมาใช้ เฮ้อ..ฉันเชื่อว่าในที่สุดตอนที่ขึ้นโชว์บนเวที พอร้องมาถึงท่อนนี้ปุ๊บ คุณมันสมองจึงจะตัดสินใจสว่าควรจะใช้อันไหน” น้าจิตเองตอนนี้ก็ดูเหมือนจะควบคุมอารมณ์ไม่ค่อยอยู่แล้ว “แต่จะว่าไปแล้ว..” น้าจิตถอนหายใจยาวหนึ่งเฮือก “คุณมันสมองก็น่าเห็นใจอยู่ เพราะนุกนิกหาเรื่องมาเก็บได้ทุกวี่ทุกวัน จนคุณมันสมองบ่นว่าจะระเบิดอยู่หลายครั้งแล้ว ฉันเองก็กังวลว่า หากเธอยังเก็บเรื่องไม่เป็นเรื่องมาใส่ในหัวสมองอยู่อย่างนี้ โรคนอนดึกกับลมชักไม่มีวันรักษาหายหรอก” น้าจิตเสียงอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด ผมรู้สึกเห็นใจทั้งสองฝ่ายซึ่งล้วนแต่ทำเพื่อนุกนิกทั้งสิ้น เพียงแต่ตัวเธอเองอาจไม่ทราบ “คุณคิดว่าอาการเหล่านี้จะหายได้ไหมครับ” “แน่นอนที่สุด หากทุกคนยอมรับสิ่งที่เธอเป็นและให้โอกาส เธอจะเติบโตไปพร้อมกับมัน แล้วเป็นผู้ใหญ่ที่เข้มแข็ง..และเก่งกว่าที่คุณคิด” “ดูน้าจิตมั่นใจมาก” “พวกคุณก็อย่าไปกดดันเธอเลยว่า จะต้องทำโชว์ให้ดีที่สุดอย่างที่คุณอยากให้เป็น เพราะจะทำให้เธอเก็บความกดดันมาเพิ่มภาระให้คุณมันสมองอีก และอยากให้คุณแฟนคลับเข้าใจด้วยว่า ความร่าเริงแจ่มใสที่แสดงออกไปเช่นนั้น ความจริงแล้วเป็นการกลบเกลื่อนความไม่ลงร่องลงรอยที่อยู่ภายใน หากทุกฝ่ายผลักไสเธออกไปหรือตีจากด้วยความรำคาญ เธอจะไร้ที่พึ่ง เมื่อเธอไร้ที่พึ่งก็จะคิดฟุ้งซ่านและจะเป็นอะไรก็ได้ทุกอย่างที่เลวร้ายลง หลายครั้งที่ฉันเห็นคุณครูและเพื่อนบางคนไม่เข้าใจสิ่งที่เธอเป็นอยู่ พยายามที่จะเร่งเร้าให้เธอทำตามความต้องการของพวกเขาให้ได้ในระยะเวลาอันสั้น ซึ่งกลายเป็นผลเสีย เพราะทุกอย่างจะสะท้อนออกมาในโชว์วันเสาร์ทั้งหมด เด็กไฮเปอร์ต้องการความใส่ใจอย่างอดทน ซึ่งพวกเขารอนานอย่างนั้นไม่ได้ ไม่เหมือนฉันที่อดทนมาได้จนครบ 19 ปีแล้ว และพร้อมจะรอต่อไปไม่ว่าจะนานสักเพียงไหนหากวันหนึ่งนุกนิกจะพร้อมทำสิ่งที่ดีที่สุดให้ฉันดูสักครั้งหนึ่ง” เสียงของน้าจิตฟังดูเศร้าไปถนัดใจ ผมแอบเห็นน้ำตาที่เคลือบดวงตาทั้งสองข้างนั้นด้วย “แสดงว่าเธอไม่ได้มีโลกสดใสที่แท้จริงอย่างที่เราเห็นใช่ไหมครับ” ผมเองก็พลอยเศร้าไปด้วย “*ขออย่าให้เศร้าไปกว่านี้แม้แต่วินาทีเดียว* นั่นคือ ยาใจที่ดีที่สุดแล้ว” น้าจิตกล่าวเสียงเศร้าลงไปอีก เมื่อเห็นว่าน้าจิตไม่อยู่ในอารมณ์?จะตอบคำถามหนักๆ อีกแล้ว ผมจึงชวนคุยเรื่องอื่นๆ บ้าง.. “ผมสังเกตเห็นว่า หัวใจของนุกนิกมีสี่ห้อง ไม่ทราบว่า ห้องที่สามและสี่ใครใช้งานอยู่ครับ” “ห้องที่สามเป็นที่อยู่อาศัยของเพื่อนๆ ที่เธอรักและเก็บไว้ในดวงใจ ส่วนใหญ่ก็เข้าๆ ออกๆ ตามประสาเด็กวัยรุ่น ส่วนห้องที่สี่ยังว่างอยู่ เป็นห้องที่สำรองเอาไว้ให้คนที่เธอรักมากที่สุดในอนาคต” น้าจิตตอบอย่างฉะฉาน รอยยิ้มที่มุมปากกว้างๆ กลับมาอีกครั้งหนึ่ง **************** ผมอำลาน้าจิตแล้วขับจานบินกลับออกมาทางรูจมูกของนุกนิก ฝ่าลมหายใจที่ร้อนผ่าวของเธอจนกระทั่งผ่านพ้นออกมาสู่โลกภายนอกอีกครั้ง ความรู้สึกที่ยังไม่อยากจากไปทำให้ผมตัดสินใจนำยานลงจอด ก้าวลงบันไดมานั่งพักอยู่ในร่องลึกระหว่างริมฝีปากบนและรูจมูก ซึ่งในเวลานี้มันคือเปลญวนอันแสนวิเศษสำหรับผม ลมหายใจของนุกนิกผสานกับลมเป่าจากเครื่องทำความเย็นบนเพดานให้ความรู้สึกเหมือนนอนอยู่ริมชายหาด ผมหลับตาลงและทบทวนความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลงไปอยางสิ้นเชิงในเวลานี้ ผมเข้าใจความเป็นตัวตนของนุกนิกดีขึ้นและอยากจะถ่ายทอดเรื่องราวทั้งหมดให้กับแฟนคลับของทุกวีฟัง แต่จะมีสักกี่คนที่เชื่อเรื่องเหลือเชื่อที่ผมจะถ่ายทอด เอเอฟจบเมื่อใดทุกอย่างก็จบสิ้นไปด้วย ความหมายที่ต้องการค้นหาตัวตนของนักล่าฝันก็กลายเป็นเรื่องไร้สาระไปอีกครั้ง ผมเผลอตัวหลับไปเมื่อไรไม่ทราบได้ แต่ก็ยังลืมตาขึ้นได้ก่อนที่ฟ้าจะสาง รีบกุลีกุจอเดินออกมาจากหลุมเพื่อที่จะไปขึ้นจานบินที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกลนัก อารามเร่งรีบทำให้สะดุดกับยอดหญ้าที่หนาทึบจนล้มลง พอลุกขึ้นได้ก็รีบเผ่นขึ้นจานบินทันที “นุกนิกวี9 ของแท้ต้องมีหนวด” ผมหัวเราะอย่างระรื่น .................จบบริบูรณ์ ขอบคุณที่อ่านจนถึงบรรทัดนี้......................... ปล.. หากความดีของบทประพันธ์นี้มีอยู่ ก็ขออุทิศให้กับนุกนิกที่มอบความสุขสนุกสนานให้กับผมและทุกคนที่ดูเอเอฟ6 แต่หากเป็นสิ่งเลวร้ายก็ขอรับไว้แต่ผู้เดียว แฟนคลับไม่เกี่ยว เพราะผมไม่ได้สมัครเป็นแฟนคลับใครในเอเอฟ6 จากคุณ : มุมเล็กๆ ที่ไม่มีใครสนใจ เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 11:14:57 A:124.122.146.55 X: TicketID:018238

ความคิดเห็นที่ 6   สุดยอดค่ะ คุณมุมเล็กๆ ที่ไม่มีใครสนใจ ไม่ผิดหวังที่ชมคุณมาตลอด จากคุณ : jambu เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 11:27:54

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณที่นิก เหมือนกับที่เราค่ะ เราก็ไม่ได้เป็น FC ใดในปีนี้ หรือปีอื่น นอกจากปี 4 คือต้องมั่นใจจริงๆ ว่า น้องคนนั้นมากพอ ถึงจะกล้าเรียกตัวเองว่า FC ของเค้า ซึ่งในที่นี้ไม่ได้หมายถึง ยกน้องตัวเองดีเลิศ และด่ากราดน้องคนอื่น เข้าไปบางบ้าน แทบหนีออกมาไม่ทัน ยังเป็นประเด็นที่ฝัง เพราะไม่รู้ทำไมถึงได้หลง น้องสาวสองคน เด็ก 18 รุ่น 4 และเด็ก 18 รุ่นนี้ แล้วบังเอิญทั้ง 2 คน ก็เจอกระแสคล้ายๆ กัน มันเลยเป็นไรที่ฝัง มาก และย้ำมาตลอดว่าให้ทุกคนกัน เพราะคนที่คุณไม่ชอบเค้า เค้านั่นแหละเพื่อนสนิทที่ร่วมทุกข์ สุขมาด้วยกันกับน้องที่คุณเชียร์ ยิ่งประทับ เมื่อฟังคลิปสัมภาษน์ "หนูไม่ได้สนใจกล้อง สนใจแต่การใช้ชีวิตในบ้าน หนูอยากรู้แค่ว่า เราต้องปรับตัวอะไรบ้างเพื่อให้เข้ากับคนอื่นได้" บทพิสูจน์ตัวน้องในบ้านจบลงแล้ว เหลือเพียงแต่ร่องรอยความทรงจำ เรื่องราวนอกบ้านกำลังดำเนินไป นั่นคือบทบาทที่คนที่น้องจะได้พิสูจน์ให้น้องเห็นบ้างว่า มีคนน้อง และพร้อมเคียงข้างน้อง ในแบบที่น้องเป็น คิดถึงจัง จากคุณ : วันที่คิดถึงลิงคิงคองปะกิตกบ (lovelivers) เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 11:48:14

ความคิดเห็นที่ 8 อ่านจบแล้วชอบมากครับ ทำให้เข้าใจอะไร ๆ ขึ้นอีกเยอะ ได้ความรู้มาก และเข้าใจในตัวนุกนิกมากขึ้นมาก ใครที่เห็นว่ายาวแล้วท้อที่จะอ่าน ขอแนะนำให้ลองอ่านนะครับ ... จากคุณ : หลายมิติ เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 11:56:42

ความคิดเห็นที่ 9   ขอบคุณ จขกท มากๆครับ นุกนิกเป็นคนจิตใจดีจริงๆ ครับ แก้ไขเมื่อ 30 ส.ค. 52 12:07:51 จากคุณ : รับประทานรสขม เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 11:59:03

ความคิดเห็นที่ 10   แหมจินตนาการได้สุดยอดมาก ๆ  ไม่เสียแรงที่มาอ่าน  เสียดายนุกนิกที่ไม่ได้ไปต่อ แต่บางครั้งถ้ามองให้เป็นโอกาสก็ยังได้  กว่าเพื่อนจะออกมาน้องก็ได้กลับไปเติมพลัง และกำลังใจ มาแสดงตอนปิดคอน af 6  ด้วยมาดที่สง่างาม และโฉมใหม่ก็ได้  สู้ สู้ จากคุณ : NooTay เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 11:59:33

ความคิดเห็นที่ 11 คุณมุมเนี่ยเจ๋งครับ cool !! จากคุณ : เด็กแคสติ้ง เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 12:03:41

ความคิดเห็นที่ 12   ชอบมากครับ อิอิ แต่งได้เป็นเรื่องเลย จากคุณ : Pao_OkuB เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 12:06:36

ความคิดเห็นที่ 13 เป็นกระทู้ที่ดีจริง ๆ รักน้อง นุกนิก มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก จากคุณ : ดีโอ เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 12:18:19

ความคิดเห็นที่ 14 เรานั่งน้ำตาไหลอยู่คนเดียว.. ขอบคุณ  จขกท มากนะคะ บอกตรงๆ เรายังทำใจไม่ได้เลยที่ไม่เห็นเด็กคนนี้อยู่ในบ้านอีกแล้ว จากคุณ : Me-GotCha เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 12:19:45

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ จากคุณ : Renka เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 12:20:00

ความคิดเห็นที่ 16 จขกท คุณเป็นใครค่ะ แต่วิเคราะห์ได้เยี่ยมมากคะ จากคุณ : yayee2u เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 12:30:33

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณความพยายามในการอธิบายตัวของนุกนิกค่ะ สำนวนใช้ได้ น่าจะไปเขียนนิยายแนวไซไฟได้เลยนะเนี่ย อิอิ จากคุณ : waidhaya เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 12:32:50

ความคิดเห็นที่ 18 พี่ชอบเสียงหนูจริงๆ โดยเฉพาะเวลาหนูร้องเพลงสากล อย่าท้อนะ สู้ๆ หนูมีทุกอย่างครบ ขาดแค่จิตใจที่มั่งคง แน่วแน่และมีสมาธิ พี่เชื่อว่าหนูทำได้ ขอแค่อย่างกังวล และก็ถอดใจเสียก่อนเท่านั้น ... นุกนิก...หนูเป้นเด็กจิตใจดีมากๆคนหนึ่ง ขอให้หนูสู้ต่อไป....เพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่หนูต้องการ...พี่จะส่งใจช่วยหนูในทุกเรื่องลูก แก้ไขเมื่อ 30 ส.ค. 52 12:39:39 จากคุณ : ปีกแมลงทับ (ปีกแมลงทับ) เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 12:39:07

ความคิดเห็นที่ 19   บางเรื่องแอบคล้ายกับความรู้สึกนึกคิดของเรานะ รักและเข้าใจ คอยเป็นกำลังใจให้นุกนิกเสมอ "เด็กล้นคนจิตใจดี" จากคุณ : ~ โกโก้นมสด ~ เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 12:43:32

ความคิดเห็นที่ 20   ชอบจังค่ะ วิเคราะห์ได้ดีมาก ได้เห็นนุกนิกในมุมของคุณมุมแล้วรู้สึกดีจังค่ะ จากคุณ : chada (chadada_ด้า) เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 12:47:49

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณนะคะ ที่ช่วยเผยมุมเล็กๆ ของนุกนิกให้หลายคนได้ทำความเข้าใจ จากคุณ : nung (nungoon) เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 12:49:38

ความคิดเห็นที่ 22   จขกท. พยายามมากครับ ขอบคุณ และดีใจที่ได้เห็นมุมมองใหม่ ๆ จากคุณ : L o ii z a l l z เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 12:52:15

ความคิดเห็นที่ 23 เขียนได้ยาวขนาดนี้  จขกท.จะต้องรักและเป็นห่วงนุกนิกด้วยใจจริงๆ และคนที่อ่านจบก็ต้องเป็นคนที่รักและพร้อมที่จะเป็นกำลังใจให้ นุกนิกตลอดไปเหมือนกัน  ขอให้นุกนิกมีความสุขกับทุกๆอย่างที่ทำก็พอ จากคุณ : kkkauddy เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 13:00:42

ความคิดเห็นที่ 24   ขอบคุณเจ้าของกระทู้มากๆคะ วิเคราะห์ได้เยี่ยมากๆเลยคะ เคยเข้าไปอ่านบางบ้าน กระอักกันเลยทีเดียว น้องเป็นจำเลยของทุกข้อกล่าวหา จริงๆ ............สงสารน้องจัง ก้อนพี่ขอให้น้องประสบความสำเร็จในเส้นทางอนาคตนะ ไม่ว่าจะเรื่องใดก็ตาม เป็นกำลังใจให้เสมอ " ได้โปรดลองมองลงไปในใจ ที่ฉันมี ลองมองไปในใจด้วยรักที่เธอเคยมี เธอคงจะเจอเรื่องฉันและเธอ กับวันคืนที่ดีวันและเวลาเหล่านั้นยังคงอยู่ รอคอยให้เธอกลับย้อนไปมองดู และหากเธอจะยอมเปิดใจ................ จากนั้นสุดแล้วแต่เธอตัดสินอย่างไร " จากคุณ : sky _confessions เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 13:02:50

ความคิดเห็นที่ 25   ขอบคุณเจ้าของกระทู้มากๆค่ะ ดีใจที่มีคนรักน้อง  และเข้าใจน้องมากขนาดนี้ การจะเขียนได้ขนาดนี้   ต้องใช้ใจดูอย่างมากมาย ขอบคุณจริงๆน๊ะคะ จากคุณ : อิน (Sputnik_AF) เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 13:16:28

ความคิดเห็นที่ 26 รัก นุกนิกมากกกกกกกกก จากคุณ : ดีโอ เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 13:16:28

ความคิดเห็นที่ 27   ขอบคุณค่ะ ขอบคุณที่รักและเข้าใจ นุกนิก นะคะ จากคุณ : Princess F4 เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 13:19:57

ความคิดเห็นที่ 28 อ่านทุกตัวอักษรแล้วค่ะ ติดตามความเห็นของคุณมานานแล้ว ทำไมเป็นคนที่มีความคิด ละเอียดละออ ขนาดนี้ T-T คิดถึง ยัยเด็กน่ารำคาญคนนี้มาก มากเหลือเกิน นุกนิก เป็นเด็กที่ขยัน และมีมุมของตัวเองให้เห็นอยู่บ่อยๆ ซึ่งตรงกันข้าม หากเธออยู่กับเพื่อนๆพี่ๆ เธอก็ชอบที่ได้อยู่ท่ามกลางคนอื่นๆด้วย สิ่งที่เห็น คือ เธอมีจิตใจ ที่ดีงาม .... รักนุกนิกนะ ขอบคุณเจ้าของกระทู้ด้วยค่ะ จากคุณ : akichan เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 13:22:58

ความคิดเห็นที่ 29   อ่านแล้วร้องไห้เลย...ดีใจมากที่มีคนรู้สึกดีๆกับนุกนิก....... พี่เองไม่เคยสนใจ af  หรือวงการบันทิง... ชีวิตมีแต่เรียน...ทำงาน...และก็เรียน..จบหลายสาขา...หลายดีกรี บังเอิญเปิดเจอ af ตอนออดิชั่น..ห็นน้องนุกนิกแล้วรู้สึกน่ารักดี... มาเจออีกทีตอนเข้าบ้าน..ก็ยังเฝ้ามอง..น้องมีอะไรน่าสนใจหลายๆอย่าง... จนต้องดูน้องตลอด 24 ชั่วโมง...ยิ่งเจอกระแสยิ่งสนใจดู... แต่แทนที่จะเกลียดกลับรักมากขึ้นทุกวัน.... ปล.บางบ้านใจร้ายกับน้องมากอยากให้มองน้องให้ลึกซึ้งและเข้าใจ.... จากคุณ : พี่เอ๋ (รักน้องเนียน) เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 13:27:58

ความคิดเห็นที่ 30   เห็นด้วยกับกระทู้  การที่เยาวชนไทยมาประกวด  เอเอฟ ความสามารถมากับความแตกต่างของเด็ก  ดังนั้น  คนดูต้องเข้าใจ และยอมรับว่าเด็กไม่เหมือนกัน อย่ามาบังคับ และ บอกว่าดี ต้องอย่างนี้ สังคมไทยถึงจะยอมรับได้  อย่ากำหนดด้วยสังคม เหมือนหลักสูตรกระทรวงศึกษาที่ก๊อปปี้ ให้เด็กทุกคน ต้อง พิมพ์เดียวกัน จนถึงมหาลัย แล้วเราจะหาคนเก่งไม่พบ  เพราะจะไม่มีใครกล้ามีตัวตน จากคุณ : car true เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 14:08:20

ความคิดเห็นที่ 31 น้องมาอ่านแล้วคงจะยิ้มไปขำไปซึ้งไป "..และอีกประเด็นที่ผมคิดว่าคนดูทั่วไปสนใจอยากรู้คือ นุกนิกเป็น.. **คนโรคจิตที่ยังพูดคุยรู้เรื่อง หรือ เป็นคนปกติที่พูดไม่รู้เรื่องกันแน่..??**" ^ ^ ตอบ จขกท. นะคะ นุกนิกคือคนปกติที่ใช้หัวใจนำทางชีวิตไปซะทุกเรื่องค่ะ ..อยากสื่อสารกับนุกนิกให้รู้เรื่อง ต้องใช้ใจคุย  ^^ จากคุณ : your love fertilize me เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 14:09:13

ความคิดเห็นที่ 32   อยากให้คนดูเอเอฟ และคนจัดพัฒนา การดูและการยอมรับ เด็ก เด็กจะได้กล้าในสิ่งที่ควรกล้า ไม่ไปทำหลับหลังผู้ใหญ่ จากคุณ : car true เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 14:11:27

ความคิดเห็นที่ 33   ขอบคุณ ตรูรักและคุณครูวอยท์ทุกคน และคุณครูเอตติ้ง และคุณครูเป็ดเป็นบางครั้ง จากคุณ : car true เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 14:12:56

ความคิดเห็นที่ 34   มันสุดยอดมากๆค่ะ... อ่านแล้วร้องไห้เลย... อยากให้ทุกคนเข้าใจนุกนิกแบบที่นุกนิกเป็นจัง... จากคุณ : ~ตาเบ๊อะ+ยายบ๊อง~ เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 14:18:46

ความคิดเห็นที่ 35 ไม่แปลกใจในความเป็นไฮเปอร์ของสาวน้อยคนนี้ แต่แปลกใจที่เสียงของน้องเค้า ก็ยังเป็นไฮเปอร์อีกต่างหาก เห็นเป็นคู่ซ้อมให้เพื่อนๆในบ้านหลายคนเลยวีคนี้ แต่เสียงไม่มีหาย ไม่มีแหบ ยังสดใสกังวาลเหมือนเดิม กลับบ้านพักผ่อน อยู่กับครอบครัวที่อบอุ่น สาวน้อยหน้าสวย เสียงสวย พระเจ้าให้มาจริงๆ พร้อมจิตใจที่ดีงาม ไม่คิดร้ายต่อผู้อื่น อนาคนสดใสแน่ๆ เด็กแบบนี้ ปอลิง  บางครั้งที่ดูหนู ทำให้คิดถึง น้องพะแพง ในบาง moment พี่ชอบจังเลยคะเด็กแบบนี้ ลุคส์แรงๆ ซนๆ แต่ภายในจิตใจดี คบหาได้สนิทใจ แก้ไขเมื่อ 30 ส.ค. 52 14:41:39 แก้ไขเมื่อ 30 ส.ค. 52 14:40:56 จากคุณ : ขิงแก่ ขิงอ่อน เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 14:27:52

ความคิดเห็นที่ 36 คิดถึงนิกจ๊ะ จากคุณ : IamMinK เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 14:35:06

ความคิดเห็นที่ 37   ขอบคุณ จขกท. ค่ะ อ่านไปร้องไห้ไปหัวเราะไปเหมือนคนบ้าเลยเรา คุณมุมฯ ไปแต่งนิยายได้เลยนะคะ อ่านแล้วเพลิดเพลินดี ไม่เสียใจที่ได้รักเด็กเหนือ (ธรรมชาติ) คนนี้จริงๆ จากคุณ : น่ารักเนอะ เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 14:36:55

ความคิดเห็นที่ 38 โอ้... ยาวมาก แต่อ่านจนจบ ทุกตัวอักษร จขกท. ลึกซึ้งจัง แถมแอบสอดแทรกความเป็นตัวตนของนุกนิกที่คนส่วนใหญ่ละเลยที่จะมองได้อย่างน่าทึ่ง "" มองด้วยใจ มองได้ทั่ว จริงๆ ... "" อยากให้คนอื่นๆ หรือเพื่อนๆ พี่ๆ ในบ้านบางคนที่ไม่เข้าใจนุกนิก ได้มองเห็นนุกนิกในมุมเดียวกับ จขกท. จังเลย จากคุณ : Yuiiko เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 14:57:18

ความคิดเห็นที่ 39   **อาจไม่หวานอย่างตาลอ้อย ไม่หยดย้อยอย่างนางฟ้า ไม่เรียบร้อยอย่างเบญจกัลยา แต่น่าค้นหาและดูใจ** นุกนิก วี9 จากคุณ : ขอบคุณทุกความเห็นครับ (จขกท) เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 15:32:56 A:124.120.140.251 X: TicketID:018238

ความคิดเห็นที่ 40   จขกท. เยี่ยมมาก เขียนได้น่าติดตามและคิดตามได้มากเลยทีเดียว ขอบคุณที่ทำให้เรารู้จักเด็กหญิงก้อน^o^มากขึ้น อิอิ ชอบประโยคช่วงนี้ “คุณคงไม่เคยเห็นมุมที่เธอนั่งแกะเพลงอยู่หน้าเครื่องเล่นทั้งวันทั้งคืน หรือ เขียนรายงานที่จะทำให้ผู้รับประทับใจโดยไม่กินไม่นอน แต่ฉันเห็นมุมนั้นมาตลอดชีวิต ไม่มีเด็กปกติคนไหนหรอกจะมีสมาธิในการทุ่มเทเพื่อสิ่งนั้นได้อย่างอดทนเท่านุกนิก เธอทำมันด้วยความรู้สึกรักที่จะทำจริงๆ ไม่ว่าจะต้องใช้เวลานานขนาดไหนก็ไม่เคยเห็นเธอล้มเลิกกลางคัน" เพราะนี้คือสิ่งที่เราเห็นเหมือนกัน นุกนิกหนูเป็นเด็กที่มีพรสวรรค์น่ะ มีเสียงที่ไพเราะกังวาน มีหัวครีเอทีฟและมั่นใจว่าหนูจะไปได้ไกล พี่ขอให้หนูประสบความสำเร็จ แต่สิ่งที่จะบอกหนูคือ..พี่อยากให้หนูรู้จักเลือกที่จะเก็บ รู้จักที่จะระบาย  วันนี้หนูโตขึ้นแล้วน่ะ^^ แล้วพี่จะคอยเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ แก้ไขเมื่อ 31 ส.ค. 52 17:40:13 จากคุณ : poco a poco เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 15:39:38

ความคิดเห็นที่ 41   ให้เจ้าของกระทู้จ้า จากคุณ : รับประทานรสขม เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 15:52:17

ความคิดเห็นที่ 42 ขอบคุณ จขกท ที่เขียนให้อ่านค่ะ  ถึงจะเป็นเรื่องแต่ง  แต่ก็สะท้อนมุมมองความเข้าใจและความรักที่คุณมีต่อเด็กคนนึงออกมาได้ซึ้งจริงๆ ค่ะ จากคุณ : baejaK เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 16:24:46

ความคิดเห็นที่ 43 จากที่รักนุกนิกอยู่แล้ว อ่านกระทู้นี้ทำให้ และเข้า น้องมากยิ่งขึ้นค่ะ ขอให้นุกนิกสู้ต่อไป ... เพชร ยังไงก็เป็นเพชรค่ะ ก็ขึ้นอยู่กับคนที่เจียระไนว่าจะเพิ่มคุณค่าให้เพชรเม็ดนี้ได้มากขึ้นแค่ไหน จากคุณ : nu_mhona เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 16:34:09

ความคิดเห็นที่ 44 ชอบมาก ขอบคุณ จขกท. เห็นชื่อ คุณมุมเล็กๆ ที่ไม่มีใครสนใจ ต้องเข้ามาอ่านตลอด ตั้งแต่เรื่องน้องพัด AF2 แล้ว ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ดีที่มีให้เด็กล้นๆ คนนี้ รักนุกนิกอย่างที่นุกนิกเป็น ขอให้ได้เติบโตอย่างสวยงามนะ ไม่ต้องเร็ว แต่ขอให้ยั่งยืน ....กว่าจะรู้เวลาดอกไม้บาน ก็ต่อเมื่อเราเฝ้าติดตามอยู่อย่างนั้น..... จะรอวันดอกไม้บานนะ จากคุณ : starwalker เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 16:41:47

ความคิดเห็นที่ 45   ขอบคุณกระทู้ดีๆที่อาจทำให้มีคนเข้าใจในตัวนุกนิกเพิ่มมากขึ้น ^^ จากคุณ : Proud 2b Pale เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 17:33:54

ความคิดเห็นที่ 46 ขอบคุณ  จขกท มากๆๆๆๆนะคะ อ่านไปร้องไห้ไป หัวเราะไป  แต่รู้สึกดีมากๆๆๆๆๆค่ะ ที่บ้านรักนุกนิกกันทั้งบ้าน   มีคนยังทำใจไม่ได้หลายคนนนน เห็นคุณครูบีก็ร้องไห้  ก็ยิ่งร้องไห้หนักขึ้นอ่ะ รอผลงานนุกนิกนะ  นุกนิกสู้ๆๆๆๆ  นุกนิกเก่งที่สุดสำหรับเราอ่ะ ปล.ที่บ้านบอกนุกนิกเหมือนปิดทองหลังพระค่ะ  ทำดีไม่มีใครเห็นเห็นอ่ะ จากคุณ : minxmint เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 17:54:51

ความคิดเห็นที่ 47   นึึกว่ากำลังอ่าน Fantastic voyage หรือ "ท่องทะเลเลือด" ของ Isaac Asimov 555+ มาขอบคุณจขกท. ด้วยคนครับ ปล. ครั้งล่าสุดนี่ เห็นอินู๋นิกเขียนอะำไรง่วนอยู่ ในห้องครูใหญ่ + ฟังเพลง Clair de Lune ของ Debussy ไปด้วย หรือนี่จะเป็นเคล็ดลับ ของการมี "หูที่ดี" จากคุณ : When men plan, God laughs. เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 18:06:01 A:124.122.193.180 X:

ความคิดเห็นที่ 48   ยังรักและคิดถึงนุกนิก น้องรัก จากคุณ : liloka เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 18:35:27

ความคิดเห็นที่ 49   ขอบคุณจขกท มากค่ะที่สะท้อนสิ่งดีๆของนุกนิกออกมา ก็หวังว่า คนที่เคยมีอคติกับนุกนิกจะได้มาอ่าน แต่ไม่หวังว่า เค้าอ่านแล้วจะมารักนุกนิกหรอกนะ ก็แค่อยากให้เค้าเข้าใจสิ่งที่นุกนิกแสดงออกมาบ้างก็เท่านั้น จากคุณ : ลาเต้เย็นหวานน้อย เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 19:02:22 A:125.25.134.242 X: TicketID:162765

ความคิดเห็นที่ 50 ยิ่งอ่านยิ่งคิดถึง T___T จากคุณ : cherry latte เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 19:26:41

ความคิดเห็นที่ 51 ยาวมาก แต่เราก็อ่านจนจบ อ่านแล้วรัก น้องมากขึ้นเยอะเลย และที่ดีใจคือ มีคนอีก อย่างน้อย 45 คน ที่อ่าน บทความนี้จนจบ และได้รับรู้ เข้าใจ และรัก นุกนิกเพิ่มขึ้น โอกาส หนทางที่สดใส รอน้องอยู่นะคะ ขอบคุณ คุณ มุมเล็กๆ ที่เขียนให้อ่านค่ะ จากคุณ : jaizu เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 20:12:23

ความคิดเห็นที่ 52   นุกนิกคงดีใจมากๆค่ะ ที่มีคนเข้าใจน้องได้ขนาดนี้ ขอบคุณค่ะที่มอบสิ่งดีๆให้น้อง ไง จบซีซั่น อยากให้ประมวลผลมาแบบนี้ทุกวีเลยได้หรือป่าวคะ อยากอ่านของทุกคนเลยค่ะ ขอบคุณดอกไม้ช่อสวยๆแบบนี้มากๆค่ะ อยากให้แฟนคลับเก็บดอกไม้กันแบบนี้ทุกๆคนเลยค่ะ แล้วทุกคนจะรู้สึกดีและมีความสุขจริงๆ จากคุณ : อยากมีลูกชายอีกคนจัง เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 20:25:56

ความคิดเห็นที่ 53 นิก พี่รักและเชียร์หนูในแบบที่หนูเป็นเนี่ยแหละ เสียใจมากนะ ที่หนูออก อยากให้อยู่ต่อเพื่อพิสูจน์อะไร หลายๆอย่างๆ แต่ไม่เป็นไร พี่เชื่อว่าหนูจะต้องมีอนาคตที่ดี หนทางที่สดใส แน่นอน จะคอยเป็นกำลังใจให้เสมอนะ เด็กไฮเปอร์จิตใจดี ขอบคุณเจ้าของกระทู้มากคะ จากคุณ : seoul-station เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 20:26:18

ความคิดเห็นที่ 54 เข้ามาเพราะชอบการวิเคราะห์ของจขกท.เป็นการส่วนตัว ขอชมก่อนเลยค่ะ จขกท.เขียนได้สนุก น่าสนใจมากๆ อ่านแล้วเพลินดี (ตอนแรกเกือบอ่านไม่จบเพราะยาวมาก แถมเจอตอนบอกว่าย่อส่วนแล้วขึ้นยานจิ๋วเข้าไป 555 แต่เห็นคห.ที่มาตอบด้วยความชื่นชมเลยกลับไปอ่านใหม่) ขอบคุณสำหรับมุมมองดีๆแบบนี้นะคะ อ่านแล้วเข้าใจแล้วก็เห็นด้วยหลายส่วนมาก นุกนิกเหมาะกับเพลง "อีกที" ที่เจ้าตัวเอามาร้องออดิชั่นจริงๆ ได้โปรดลองมองลงไปในใจที่ฉันมี ลองมองไปในใจด้วยรักที่เธอเคยมี เธอคงจะเจอเรื่องฉันและเธอกับวันคืนที่ดี วันและเวลาเหล่านั้นยังคงอยู่ รอคอยให้เธอกลับย้อนไปมองดู และหากเธอจะยอมเปิดใจ "จากนั้นสุดแล้วแต่เธอ.. ตัดสินอย่างไร" จากคุณ : * filmii * เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 21:22:28

ความคิดเห็นที่ 55   ขอชื่นชมครับ เข้าใจเลยว่าการที่จะนั่งพิมพ์ถ่ายทอดเรื่องราวยาวๆนี่ต้องใช้แรงกายแรงใจขนาดไหน จะเซฟไว้อ่านนะครับ น้องนุกนิก เติบโตขึ้นมากครับ และเธอจะพัฒนาตัวเองต่อไปอย่างที่เจ้าของกระทู้และคนที่ชื่นชอบในตัวน้องคาดหวังครับ จากคุณ : Mr.Sak เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 52 00:14:52 A:124.121.90.161 X: TicketID:111007

ความคิดเห็นที่ 56 คิดถึงงงงง น้องก้อน จากคุณ : ดีโอ เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 52 16:23:27

ความคิดเห็นที่ 57   ชอบประโยคนี้จัง “คนบางส่วนในสังคมเลือกที่จะลงโทษก่อนจะให้โอกาส นี่เป็นปัญหาของสังคมไม่ใช่ปัญหาของนุกนิก” ขอบคุณนะค่ะ ข้อความของคุณดีมาก หวังลึกๆๆๆ ว่าจะมีใครเปิดใจกับนุ๊กนิกมากขึ้น อย่างน้อยก็แค่หยุดว่าร้ายเด็กคนนี้เสียที จากคุณ : Firebolt_JK เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 52 17:43:25

ความคิดเห็นที่ 58 ขอบคุณ จขกท.มาก ขอบคุณมากจริงๆค่ะ น้ำตาไหลเลยอ่ะ T_____T รักนะ ก้อนนน !!! จากคุณ : mn-5_nat เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 52 20:50:31

ความคิดเห็นที่ 59 เป็นคนนึงที่ชอบนุกนิก ตั้งแต่เห็นใน ออดิชั่นแล้วคะ แล้วก็ไม่เคยเห็นว่านุกนิกไม่ดีตรงไหน นุกนิกก้เด็ก 18 คนนึงที่กำลังเรียนรู้ งงมากคะ ที่เห็นแชตว่านุกนิกมากไปหน่อย แต่ก็คิดว่าคงเป็นแชตจากวัยรุ่นรึป่่าวนะ เพราะผู้ใหญ่อย่างเราเอ็นดูเด็กทุกคนในบ้าน มีชอบมากน้อยแตกต่างกันไป แล้วนุกนิก ก็เป็นอันดับต้นๆที่ชอบ รองจากซานิ ชอบเสียงร้องเพลงสากลของนุกนิก เพราะมากๆคะ จากคุณ : NinNinNin (กล่องฝัน) เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 52 22:33:50

ความคิดเห็นที่ 60   คิดถึง นิก TT จากคุณ : Kenggring เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 52 23:45:15

ความคิดเห็นที่ 61 ขอบคุณจขกท มากค่ะ ที่มีมุมมองสะอาดแบบนี้มาให้อ่านกัน อ่านแล้วต้องบอกว่าน้ำตาซึม ทำไมเข้าใจเด็กแบบนี้แบบหยั่งลึกขนาดนี้คะทำให้อดไม่ได้ต้องเข้ามาเขียนและคงเป็นคห. เเรก และคห.เดียวในaf6ที่จะเขียน เคยอยากเขียนแบบนี้เหมือนกันเพราะอยากให้คนเข้าใจเด็กแบบนุกนิกบ้าง แต่ก็ไม่รู้จะเริ่มยังไง มีลูกเป็น ADHD ซึ่งจะมีลักษณะพฤติกรรมบางอย่างที่คนภายนอกจะไม่เข้าใจ  ทำใจยอมรับกับพฤติกรรมแปลกๆไม่ได้  มองแล้วเหมือนเด็กไม่มีมารยาท เด็กล้นๆเกินๆ  อยากพูดอยากเล่าแต่ก็เหมือนจะทำผิดมันไปซะทุกอย่าง จะมีใครซักกี่คนรู้มั้ยคะว่าตัวเค้าเองไม่ได้อยากให้ใครเกลียดเค้าหรอก เค้าก็อยากให้ทุกคนรัก  บางครั้งเมื่อเกิดเรื่องราวไปแล้วเค้าก็มานั่งเสียใจว่าเค้าไม่น่าทำอย่างนั้นแต่มันไม่ใช่ว่าเค้าจิตใจไม่ดีนะคะ แต่เกิดจากความบกพร่องในการควบคุมสติ สมาธิ และพฤติกรรมซึ่งแม้แต่ในวงการแพทย์ก็ยังหาสาเหตุที่แท้จริงไม่ได้ เราคนรอบข้างก็ต้องช่วยกันหาทางแก้ไขกันไปเรื่อยๆ สำหรับนุกนิก ต้องบอกได้เลยว่าไม่ได้เชียร์ แต่สงสาร เพราะที่มองออกเลยคือนุกนิกเป็นเด็กที่จิตใจดีมาก เป็นคนมองโลกในแง่ดี มองคนรอบข้างในแง่บวก จริงใจ  และเต็มที่กับทุกคน ถ้าบุญกุศลของกระทู้นี้จะมี ก็ขอแค่คนที่เกลียดนุกนิกเข้ามาอ่านแล้วเปลี่ยนความรู้สึกในใจของคุณซะ ไม่ต้องรักหรอกคะ แค่"เข้าใจและอย่าซ้ำเติมนุกนิก"ก็พอแล้ว แก้ไขเมื่อ 01 ก.ย. 52 13:52:32 แก้ไขเมื่อ 01 ก.ย. 52 13:49:08 จากคุณ : yong-wunwun เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 52 12:44:03

ความคิดเห็นที่ 62 มีน้องบอกให้เข้ามาอ่าน แล้วก็ไม่ผิดหวังจริงๆ เจ้าของกระทู้เก่งมากเลยค่ะ เก่งทั้งเขียน เก่งทั้งคิด แล้วก็มีจิตใจที่กว้างขวาง มีสติที่น่าเอาเยี่ยงอย่าง ขอบคุณสำหรับข้อเขียนดีๆ นะคะ คนแบบคุณถึงมีน้อย ก็ให้ประโยชน์ได้มหาศาล :) ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆ นะคะ คุณเป็นสิ่งที่ดีที่สุดอีกสิ่งหนึ่งของคนดู af อย่างดิฉันค่ะ ขอบคุณมากๆ (มาเพิ่มข้อความที่พิมพ์ตก แหะ แหะ) แก้ไขเมื่อ 01 ก.ย. 52 16:19:13 จากคุณ : asterisk เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 52 15:04:33

ความคิดเห็นที่ 63 ^ ^ ^ ว่าแล้วว่าพี่อ้อ ต้องมา แฟนคลับตัวจริงของคุณมุมฯ เลยละ คริคริ ล้อเล่นนะคร้าบบบ ^________^ คิดถึงเน้อ จากคุณ : starwalker เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 52 03:42:49

ความคิดเห็นที่ 64 ขอบคุณสำหรับข้อความดีๆนะคะ^^ จากคุณ : เด็กคอนหวัน เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 52 18:29:03

ความคิดเห็นที่ 65   ติดตามผลงานของคุณมุมเล็กฯมานานแล้วค่ะ ขอบคุณสำหรับบทความที่คุณเล่าเรื่อง มันทำให้สัมผัสได้ว่าคุณใส่ใจในรายละเอียด และเข้าใจในตัวน้องนุกนิกจริงๆ ขอบคุณมากๆค่ะ จากคุณ : Nu_kAt เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 52 21:42:59 A:58.8.45.45 X: TicketID:160438

ความคิดเห็นที่ 66 เนื่องจาก ทางโต๊ะจีนลิง ต้องการเก็บกระทู้นี้ ไว้ให้ จ่าฝูง(นุกนิก) ได้อ่านนะคะ จึงขออนุญาต คุณเจ้าของกระทู้ ในการที่จะปั่นกระทู้ ให้มีความเห็นเกิน 100 ความเห็นนะคะ เพื่อที่จะได้เก็บกระทู้นี้เข้าคลังกระทู้ได้ ค่ะ ขออภัย และ ขอขอบพระคุณล่วงหน้าค่ะ จากคุณ : jaizu เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 03:09:44

ความคิดเห็นที่ 67   ขอบคุณเจ้าของกระทู้ ที่ทำให้หัวเราะทั้งที่น้ำตาไหลพราก รักนุกนิกมากมาย จากคุณ : saliya เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 13:03:24 A:125.26.128.115 X:

ความคิดเห็นที่ 68   รักนุกนิกในสิ่งที่นิกเป็น จะคอยเป็นกำลังใจและคอยติดตามผลงานตลอดไปน่ะ จากคุณ : ammie_tol (AMP_pan) เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 13:34:57

ความคิดเห็นที่ 69 อยากบอกว่าอ่านไม่จบ เพราะแค่เกินความเป็นจริงก็เลิกอ่านแล้ว แต่ชอบนะ ที่ คนเราจะเพ้อเจ้อเพื่อคนที่เรารัก ไม่แปลก แต่คุณทำให้เรา น้ำตาคลอ เพราะคิดถึงน้องก้อน ยิ่งเห็นรูปที่โพสในนี้ยิ่งน้ำตาตกใน เพ้อเจ้อได้อีกนะ หากใจไม่หมดรัก จุ๊บๆ จากคุณ : ก้านอ้อยัวเปล่งแสง เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 52 23:16:34