ความคิดเห็นที่ 1   ขอบคุณค่ะ วิจารณ์ได้ละเอียดดี เดี๋ยวจะค่อยๆอ่านอีกรอบ ไม่มีเพลงเร่ขายฝันเหรอ แปลกใจจัง แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 52 08:25:28 จากคุณ : sae_same เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 08:24:11

ความคิดเห็นที่ 2 วิจารณ์ได้ดีทีเดียวค่ะ เรื่องที่เราเห็นด้วยมากๆก็คือ - การเป็นผู้นำตรรกะนครของ 50/50 ไม่สมเหตุสมผลเลย แต่กับที่ตรรกะอื่นๆจะดูต๊องๆไปบ้าง เช่น เรื่องเด็กล้างจาน หรือเรื่องเครื่องบินชนเฉลียงนี่เราโอเคนะคะ เพราะกลับคิดว่า "นี่แหละตรรกะนคร ที่จะสืบหาคำว่า "เหตุผล" ไปเรื่อยๆจนจริงๆแล้วกลับไม่รู้ตัวว่าไร้เหตุผล" - เสียงแย่ค่ะ มีการเปิดปิดไมค์ผิด และมีเสียงประหลาดๆออกมาจากไหนก็ไม่รู้ด้วย คาดว่าน่าจะเป็นที่หลังเวทีอย่างที่จขกท ว่า ที่ไม่เห็นด้วยคือ - คาแรคเตอร์ตัวละคร เรากลับคิดว่าโอเคแล้วนะคะ ดูสมเหตุสมผลดี ปุยปุยที่ไม่หนีตายนี่ เราคิดว่าใช่เลยนะคะ เธอควรจะเป็นคนแรกที่ยกมือขึ้นมาบอกว่าไม่หนี อย่างนี้แหละค่ะ เธอเป็นคนกล้า แต่ไม่ใช่กล้าหนีตาย เพราะเธอเป็นคนกล้าสู้กับความตายค่ะ ยกเว้นก็แต่เรื่องที่พระจันทร์รอพ่อ ที่คิดเห็นเหมือนกัน พอพันหนึ่งกลับมา ได้ของ กลับไม่ถามเรื่องความเป็นอยู่พ่อ นี่แหละ - - '' ตกลงรอพ่อจริงๆใช่ไหมนี่ ในฐานะที่เราเป็น 1.แฟน AF แบบพอประมาณ ติดตามแต่ไม่ได้คลั่งไคล้ 2.ไม่ได้เป็นแฟนเพลงเฉลียง ฟังแต่ในคลื่นที่เปิดเพลงเก่า แล้วรู้จักบ้าง 3.เป็นแฟนละครถาปัด เราให้เรื่องนี้ 8/10 ค่ะ : ) จากคุณ : +KikKle+ เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 10:02:41

ความคิดเห็นที่ 3 คุณ จขกท มาจากเมืองตรรกะแน่ๆเลย ^^ ทุกข้อมีเหตุผลสนับสนุนหมด จากคุณ : nuananong เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 10:06:20

ความคิดเห็นที่ 4 #คุณ sae_same ขอบคุณครับที่แวะเข้ามาอ่าน แต่มายืนยันจริงๆ ครับว่าไม่มีร้องเพลง "เร่ขายฝัน" เลยทั้งเรื่อง #คุณ +KikKle+ ยินดีรับความเห็นที่แตกต่างครับ ^__^ ผมเห็นด้วยครับในแง่ของความเป็น "คนกล้า" ของปุยปุย แต่ไม่เห็นด้วยกับเหตุผลที่บอกว่าจะขออยู่เพื่อ "ปกป้อง" โดยไม่ทำอะไร ต่างกับเหตุผลของยับยับที่บอกว่า "เกิดที่นี่ก็ขอตายที่นี่" ซึ่งสมเหตุสมผลกับเนื้อเรื่องครับ #คุณ nuananong ผมรู้สึกว่าการจะติชมคนอื่นควรจะใช้ "เหตุผล" ครับ เพราะผมคงไม่สามารถเขียนข้อเสนอแนะได้ถ้าใช้เพียง "อารมณ์" วิจารณ์ จากคุณ : น้ำค้างในยามเช้า เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 10:18:38

ความคิดเห็นที่ 5   ในนี้มี spoil เน้อ.. เป็นข้อวิจารณ์ที่แตกต่างและชวนให้คิดดีค่ะ และด้วยความเคารพก็ขอมีความเห็นดังนี้ค่ะ 1. เราไม่เห็นว่ามันจะจำเป็นที่จะต้องมีเพลง เร่ขายฝัน คำว่าเร่ขายฝันในที่นี้ เราเข้าใจว่า มันไม่ได้หมายถึงเพลงเร่ขายฝันสักหน่อย มันเหมือนเป็นคอนเซ็ปต์ของเรื่องมากกว่านะคะ 2. เรื่องเพลงนี่เราเฉยๆ นะ การแปลงคำร้องเรากลับรู้สึกว่ามันน่าสนใจขึ้น เพราะแสดงว่ามันมีการคิดต่อ เพลงในวงเล็บนั่นหมายถึงเพลงเพราะอะไรรึเปล่าคะ ไม่แน่ใจ 3. เห็นด้วยค่ะ ถ้าเป็นดนตรีสดจะดีมาก แต่ที่เป็นอย่างนี้ อรรถรสก็ไม่ได้กระเทือนสักเท่าไหร่ [ฉาก] เปลี่ยนช้าจริงๆ ค่ะ ทำให้ละครยืดออกไปกว่าที่ควร แต่ยอมรับว่าสวยมากจริงๆ [แสงสี] เห็นเหมือนกันว่ามีไฟฉายหิ่งห้อยเป็นวงๆ ^^” ยังคิดเลยว่าตั้งใจป่าวหว่า [เสียง] สอบตกค่ะ ฮ่าๆๆ เอ..เราใจร้ายไปป่าวหว่า คือรอบที่เราไปดูเป็นรอบสื่อ/รอบซ้อมใหญ่ ฉากที่มีเพลงเธอหมุนรอบฉัน ฉันหมุนรอบเธอ เสียงไมค์หายไปเลยค่ะ คนดูอึดอัดมากกกกกกก แต่อย่างว่านะ เอาเป็นว่าเกือบตกแล้วกัน เพราะนั่นมันรอบสื่อ/รอบซ้อมใหญ่ [บท] ไม่เคยดูละครถาปัด แต่เราคิดว่าที่จขกท.บอกว่า “คนเขียนบทตีความคำว่า ตรรกะ กับ เอกเขนก ได้แย่มากๆ” ก็ออกจะดูใจร้ายไปนิดหนึ่ง สำหรับเรานะ ผู้นำสูงสุดที่ชอบกลับไปกลับมานั้น อาจมีเหตุผลอื่นๆ อีกมากมายที่ทำให้เขาก้าวขึ้นมาเป็นผู้นำสูงสุดได้ ส่วนหนึ่งเราว่าคำว่า “ดุลยพินิจ” ในการตัดสินใจขั้นสุดท้ายนั่นแหละที่เป็นตัวแปรสำคัญ อดคิดไม่ได้ ซึ่งไม่รู้ว่าเขาตั้งใจรึเปล่านะ มันมาคล้ายกับสังคมศักดินาของนิติรัฐ สิ่งที่ขัดกันนี้มีอยู่จริงในโลก ถ้าพิจารณาตามหลักรัฐศาสตร์ก็จะเห็น อีกอย่างหนึ่งคือใครจะไปรู้ ก่อนหน้านี้เขาอาจจะเป็นคนลังเลน้อยกว่านี้ก็ได้ แต่พอเกิดเหตุการณ์อะไรสักอย่างที่เขากล่าวถึงนิดเดียวในตอนท้าย ทำให้เขากลายเป็นคนแบบนี้ แล้วพอเป็นอย่างนี้แล้ว ทุกอย่างก็ต้องเลยตามเลยเพราะหากใครคิดจะหือกับเขาก็จะถูกหาว่าใช้อารมณ์ ส่วนเมืองเอกเขนก เรามองว่ามันเป็นการไปให้สุดนะ จขกท.ติงเรื่องฉากประชุมหมู่บ้าน แต่เราชอบฉากนั้นที่สุด มันทำให้เห็นว่า เออ..มันเป็นการนำเสนอที่ชัดดีถึงสิ่งที่เป็นไปในโลก มนุษย์เรามักจะให้ความสำคัญในสิ่งที่ต่างๆ กันไป เรื่องนี้ผู้เขียนบทต้องสร้างบรรทัดฐานของเมืองเอกเขนกขึ้นมาใหม่ ซึ่งแน่นอนว่ามันไม่ใช่บรรทัดฐานเดียวกับของเรา เรื่องสำคัญของเรากับของเขามันห่างไกลกันโดยสิ้นเชิง ทั้งการอยากมีหมอน การ..อะไรอีกล่ะ จำได้ แต่ที่ขำสุดนะ สำหรับเรา ไอ้การเปลี่ยนชื่อสมเสร็จเนี่ยแหละ นึกถึงแพนด้ายังไงไม่รู้ ฮ่าๆๆ แต่เราก็ไม่ชอบฉากโยนลูกเล่นเหมือนกัน เอาเข้าจริงก็ไม่แน่ใจว่า เป็นแค่สิ่งที่ตั้งใจใส่เข้ามาเป็นบรรยากาศของฉากรึเปล่า หรือว่าเป็นกิริยาที่ตัวละครทำจริงๆ รู้แต่ว่า ตอนที่ทำลูกหล่นตอนสุดท้ายนั่นน่ะ ขำไม่ออก [Character] พันหนึ่ง : เราเห็นด้วยกับคุณ +KikKle+ นะคะ ที่ว่า มันหาเหตุผลจนกระทั่งสุดท้ายแล้วไร้เหตุผลโดยไม่รุ้ตัว หรือไม่ก็ชินกับการหาเหตุผลโดยไม่สนใจว่า มันเข้ากับหลักความเป็นจริงสักเท่าไหร่ เหมือนคนเรียนเลขมาแทบตาย แต่ไม่รู้ว่าเอาไปใช้ทำอะไร พระจันทร์ : ตอนดู สะดุดตรงนี้เหมือนกันค่ะ แต่ก็แก้ได้ทันด้วยคำพูดของพันหนึ่งที่บอกทันทีว่าพ่อพระจันทร์อยู่ในสถานการณ์อย่างไร ตรงนี้เลยเปลี่ยนจากสอบตก เป็นสอบเกือบตกค่ะ แสนเก้า : เฉยๆ นะ ก็โอเค พายอาร์ : กลับไปเรื่องสังคมศักดินาใหม่ ถ้าเธอไม่ใช่ลูกของผู้นำ คงไม่รอดหรอกค่ะ 50/50: พูดไปแล้วเน่อ ^^ ปุยปุย : ตอนแรกเรารู้สึกเหมือนจขกท.ค่ะ แต่เมื่อเพลง ฝากเอาไว้ ขึ้นมาเนี่ย เราขนลุกซู่เลยนะ มันมีเหตุผลแบบเอกเขนกๆ อยู่ ไม่รู้ว่าเป็นสิ่งที่เขาต้องการจะใส่เอาไว้หรือเปล่า แต่ที่แน่ๆ คือเราได้สารอันนี้มา เกี่ยวกับการดูแลผืนป่าและทรัพยากรธรรมชาติ ไพล่นึกไปถึงคุณ สืบ นาคะเสถียรเลยด้วยซ้ำ เดี๋ยวนี้คนก็บอกว่าจะดูแลโลกๆ ลดโลกร้อน อะไรสารพัด มีกี่คนที่ยอมทำจริง แบบเอาชีวิตเข้าแลกแบบนั้น ฉากนี้มันทำให้เรารู้สึกถึงความเป็นคนจริงของชาวเมืองเอกเขนก ส่วนเรื่องเสปิร์มชนไข่ เป็นการทำการบ้านต่อที่ดีออก เราชอบนะ มันเห็นถึงความสุดขั้วของความคิดสองด้านของมนุษย์ได้ชัดเจนเลย อย่างที่บอก เราไม่รู้สึกอะไรนักกับการเปลี่ยนเนื้อเพลง ก็ตื่นเต้นดีนี่ ^0^ ส่วนเรื่อง ไม่ต้องพูดแล้ว/หยุดพูดได้แล้ว .. ไม่ได้สังเกตเลยค่ะ ^^” [การจัดการ] นึกว่าเป็นแค่รอบสื่อซะอีก กว่าจะเริ่มปาเข้าไปสองทุ่ม เลยเลิกดึกมาก บทสรุป 1. น้องๆ AF เล่นดีค่ะ เราชอบ เสียงเพราะ บทเหมาะสม ยกเว้นคนที่ออกมาเป็นพ่อพระจันทร์ตอนหนุ่มๆ นะ ชื่ออะไรไม่รู้ ไม่ได้ติดตาม AF แข็งไปนิดหนึ่ง แต่ร้องเพลงเพราะดี 2. ตามหลักตรรกกะนคร เหตุผลข้อนี้อาจจะด้อยกว่า เพราะเราเป็นแฟนเฉลียงมาแค่ประมาณ 10 ปี แต่ก็จะแย้งว่า ถ้าจะบอกว่าเอาเพลงเฉลียงมาประกอบละคร อันนี้ไม่เห็นด้วยค่ะ เพราะเรากลับเห็นการตีความเพลงของเฉลียงมากยิ่งขึ้นไปอีกเมื่อมันอยู่ในละครนี้ และมันครอบคลุมบทพูด คอนเซ็ปต์ ฯลฯ ไว้ได้เกือบ 90 เปอร์เซ็นต์ 3. อันนี้ไม่รู้ เพราะไม่เคยดูละครถาปัด เราให้เท่าไหร่ดีล่ะ 8.9/10 แล้วกันค่ะ ป.ล. เรามีความเป็นชาวเอกเขนก ต่อความเป็นชาวตรรกะนคร เท่ากับ 7 : 3 (มาแก้ให้อ่านง่ายขึ้นค่ะ) แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 52 10:53:30 จากคุณ : วิปุลา เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 10:51:47

ความคิดเห็นที่ 6 #คุณวิปุลา อ่านแล้วอยากให้ Give มากเลยเสียดายให้ไม่ได้ เลยขอมานั่งคุยด้วยแทนละกันนะครับ ยินดีครับที่ได้อ่านคำวิจารณ์ที่เห็นต่างแบบตรงไปตรงมา ยอมรับว่าไม่ได้เอาประเด็นของคำว่า "สังคมศักดินา" มาประกอบในการวิจารณ์ ซึ่งพอเติมคำนี้มาผมเองก็รู้สึกว่าหลายๆ อย่างดูกลมขึ้นกว่าที่รู้สึกในตอนแรกเช่นกันครับ ^__^ ในส่วนในแง่ประเด็นของคำว่าตรรกะ อาจจะยังเห็นต่างอยู่บ้าง เพราะเคยดูภาพยนตร์ที่ใช้ประเด็นเรื่องตรรกะอยู่เหนืออารมณ์มาแล้วหลายเรื่อง โดยมากเค้าก็จะเล่นประเด็นเรื่องใช้ตรรกะเลือกทางที่เหมาะสมแต่ไร้จิตใจมากกว่าซึ่งบางครั้งทางที่ความน่าจะเป็นต่ำก็ไม่ได้แปลว่าไม่ดี แต่เพิ่งจะเคยเจอการใช้ตรรกะแบบที่ว่าใช้ตรรกะมากเกินไปเลยกลายเป็นไม่มีเหตุผลเป็นครั้งแรกนี่แหละครับ เหมือนอย่างที่บอกว่าผู้หญิงที่โดนลมพัดกระโปรงเปิดเป็นคนผิดที่ทำให้ช่างไฟทำงานพลาดเพราะมัวแต่มองผมว่ามันผิดหลักตรรกะเอาการเลยนะครับมันน่าจะเรียกว่าเถียงข้างๆ คูๆ ซะมากกว่า -__-" (และไม่น่าเชื่อว่าคนระดับผู้นำของตรระกะนครทุกคนไม่มีใครสะดุดในประเด็นนี้) จากคุณ : น้ำค้างในยามเช้า เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 11:24:05

ความคิดเห็นที่ 7 ชอบจังเลยค่ะ   ไม่ว่าจะมีความคิดเห็นเหมือนหรือแตกต่างกันมากแค่ไหน ทุก ๆ ความเห็นจะต้องมีคำว่า ตรรกะ หรือไม่ก็ ตัวเลข สัดส่วนอะไรซักอย่าง หรือมีคำว่า เอกเขนก หรือไม่ก็ เรื่องเกี่ยวกับอารมณ์บ้าง ความน่ารัก สดใสบ้าง ละครเวทีเรื่องนี้ต้องมีอะไรดีดีแน่ อย่างน้อยก็ทำให้คนที่มีความคิดเห็นแตกต่างกัน เอาเรื่อง และคำพูดแบบนี้มาถกกัน ได้อย่างน่าอ่าน ขอบคุณนะคะ ที่มาเล่าให้กันฟัง ใครผ่านมาอ่าน ถ้าไปดูมาแล้ว มาถก (ด้วยอารมณ์ และเหตุผล) ให้ฟังบ้างนะคะ ^___^ คนอยู่ไกลแค่ได้อ่าน ยังอยากดูเลย คนอยู่ใกล้จะไม่หาโอกาสไปดูบ้างเหรอคะ ว่าทำไมละครเวทีเรื่องนี้ จึงสามารถฝัง ทั้งคำพูดและความคิด เรื่องหลักการและเหตุผล รวมทั้งอารณ์ต่าง ๆ กลับเข้ามาให้หัวของผู้ชมหลังชมละครจบได้ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ ชอบจริง ๆ รักงานศิลปะที่สุด   "Ars longa vita brevis ศิลปะยืนยาว ชีวิตสั้น" จากคุณ : bokuto เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 11:33:46

ความคิดเห็นที่ 8 วิจารณละเอียด แบบคอละครเวทีเลย จากคุณ : Nothing Is Real เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 11:50:04

ความคิดเห็นที่ 9 ในเมืองแห่งเหตุผล สิ่งที่อยู่เหนือเหตุผลที่สุดก็คือความไม่มีเหตุผล และคนที่บอกว่าตัวเองใช้เหตุผลมากที่สุด กลับกลายเป็นคนใช้และทำอะไรด้วยอารมณ์มากที่สุด แต่คนอีกคนที่อยู่ในเมืองแห่งเหตุผล แบบที่ใช้อารมณ์มากกว่าึคนอื่นและมักทำตัวเยี่ยงขบถต่อเหตุผล แต่เมื่อถึงตอนที่เธอจะต้องตัดสินใจในเรื่องของอารมณ์ เธอกลัีบตัดสินใจด้วยสติและเหตุผลแทนเสียนี่ ในเมืองแห่งความสบายๆ ทำอะไรตามใจตน เหมือนๆ ว่าจะไม่มีเหตุผล แต่ในที่สุดก็ใช้เหตุผล (การพิทักษ์รักษาแผ่นดินเกิดและธรรมชาติ) ตัดสินใจปัญหาที่ใหญ่ที่สุด (ความตาย) แทนการหนี (ด้วยอารมณ์หวาดกลัว) ตรรกะกับเอกเขนกเป็นซิมโบลิกที่ถูกนำมาใช้เพื่อการประชดประชันสไตล์ถาปัดมากกว่าเป็นเรื่องจริงที่มีที่มาที่ไปและมีเหตุผลรองรับจริงๆ ในบทละครแบบที่คนอื่นเขียนและสร้าง สภาเมืองตรรกะ ถูกนำมาใช้ประชดประชันการเมืองและผู้หลักผู้ใหญ่ (ไทย) เหมือนละครหลายๆ เรื่องของถาปัดที่มีฉากสภาเมืองแบบนี้มาตลอดตั้งแต่ยุคเรื่องไหนก็เกินจะจำ อภิสิืทธิ์ชนอย่างลูกสาวท่านประธาน ก็เหมือนอภิสิทธิ์ชนในสังคมที่บอกว่าทุกคนเท่าเทียมกัีน และดุลยพินิจ ที่เป็นอารมณ์ความคิดส่วนตัวแท้ๆ วัดไม่ได้ด้วยเหตุผลใดๆ เลย กลับเป็นกฏขอบังคับสูงสุดหลังจากใช้เหตุผลวัดไม่ได้แล้ว ชุมชนชาวเอกเขนก ก็เหมือนคนไทยธรรมดาๆ ที่ไม่ได้สนใจอะไรไปมากกว่าลั้นลากันไปวันๆ คุยกันเรื่องหวยและเรื่องใต้สะดือ ฉากโยนเด็กก็เป็นฉากที่ละครถาปัดใช้กันในหลายๆ เรื่องจนพอเห็นปั้บถึงกับหัวเราะคิกว่ามาอีกแล้ว (อย่าถามว่าเรื่องอะไรบ้างเพราะจำไม่ได้เช่นกันรู้แต่ว่าคุ้นมาก) นี่คือสิ่งที่้เราคิดว่าคนทำละครต้องการจะบอกเรานะคะ ส่วนเรื่องชื่อละคร เราว่าเค้าจงใจและตั้งใจเลยล่ะที่จะเร่ขายฝันโดยไม่มีเพลงเร่ขายฝันเพราะละครเรื่องนี้คือตำนานการเร่ขายฝันโดยตัวของมันอยู่แล้ว และเฉลียงเดอะมิวสิคัล ก็มีสองความหมายซ่อนอยู่คือเป็นทั้งวงเฉลียง และเป็นมิวสิคัลเรื่องของเฉลียงที่เป็นที่ที่สบายที่สุดในเมืองเอกเขนกและเป็นที่ที่เรื่องราวส่วนใหญ่เกิดขึ้น (ความหวัง ความรัก ความเศร้า) เรื่องเพลงเราไม่มั่นใจว่าสดไหมสดแต่่ตอนที่คุณสุประวัติร้อง เราว่าดนตรีถ่วงรอจังหวะร้องแบบดนตรีเล่นสดเท่านั้นจะทำได้ เสียดายเหมือนกันที่ละครเรื่องนี้ทำออกมาแบบละครเพลงไทยๆ ไม่ใช่มิวสิคัลแบบฝรั่ง เลยเป็นการเอาเพลงมาใช้แบบเพลงต่อเพลง ไม่ได้มีเพลงธีมหลัก ทั้งๆ ที่เพลงของเฉลียงที่เอามาใช้หลายเพลงมีเมโลดี้ที่สวยมากๆ จนเอามาเลี้ยงเรื่องได้เลย แต่เค้าคงไม่อยากจะให้ความสำคัญที่เพลงใดเพลงหนึ่งมากไปมังคะ จากคุณ : Dreamy Dearest เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 12:23:07

ความคิดเห็นที่ 10 ความคุ้มค่าของการชมละครเรื่องนี้สำหรับเรา เศษหนึ่งส่วนสามอยู่ที่ความเพลิดเพลินที่ได้รับระหว่างดูแต่ิิอีกเศษสองส่วนสามมาอยู่ที่หลังจากดูแล้ว เราต้องคิดต่อ หลายๆ คนยังสงสัยกันอยู่เลยว่าเด็กสองคนนั่นเป็นลูกหลานใคร แล้วพายอาร์ไปได้กะใคร แล้วตกลงเมืองเอกเขนกถูกทิ้งระเบิดจริงไหม บางคน อย่างในกระทู้นี้ เราก็ยังมาคุยมาถกกันอยู่เลยว่าทำไมเรื่องมันถึงเป็นอย่างนั้น ทำไมเขาถึงทำบทออกมาอย่างนี้ มีความหมายอะไรกันแน่ ดูละครมา 2 วันแล้วยังคิดเรื่องละครไม่จบเลย จากคุณ : Dreamy Dearest เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 12:45:04

ความคิดเห็นที่ 11 ชอบกระทู้นี้จังเลยค่ะ ยิ่งอ่านมุมมองใหม่ๆแล้วรู้สึกดี มีบ้างเหมือนกันที่ขณะเราดู แล้วสมองเรากำลังเริ่มตีความเหมือนอย่างหลายคห. ในนี้ว่า แต่พอมีฉากสนุกๆหรือแสงเสียงตื่นเต้น เราก็หยุดกับความคิดนั้น แล้วเพลิดเพลินไปกับมันเสียนี่ พอเอาละครกลับมาตกตะกอนที่บ้าน ในห้วงความคิดตัวเอง แล้วอ่านความเห็นคนอื่นๆแล้วรู้สึกว่าละครมันให้อะไรมากกว่าที่รู้สึกได้ในสี่ชั่วโมงนั้นจริงๆ จากคุณ : +KikKle+ เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 12:51:56

ความคิดเห็นที่ 12 คุณ จขกท ไม่ทำหัวใจสบายๆทำหัวใจเอกมะเหลกเลย คำพูด อะไรนะ หยุดพูดไม่หยุดพูดยังไปนั่งนับอีกหนะ [ชื่อเรื่อง] 1.เร่ขายฝัน ไม่มีเพลงเร่ขายฝันก็ไม่เห็นเป็ฯไรนี่หน่า  ถ้าคิดว่าต้องมีมันก็ออกจะคิดอะไรตรงๆเกินไปป่าว 2.เรื่องแปลงเพลงไม่รู้สิ แต่เรื่องที่ลูกเกิดมา มันก็ดูมีเหตุผลดี  ไม่ได้ฟังแล้วอี๊ๆ (เหมือนมุขอื่นๆที่มีนิดหน่อยในเรื่อง) 3.รู้สึกว่าจะมีทั้งสดกะดนตรีประกอบกันนะ ถ้าฟังไม่ผิด แต่ไม่ค่อยรู้สึกอะไร [ฉาก] ละครเวทีโต๊ะกลมทุกเรืองเปลี่ยนฉากช้าหรอคะ เพิ่งเคยดูชายกลางเรื่องเดียว (เ้ค้าทำแค่ชายกลางมาเรื่องเดียวปะ ไม่แนใจ) แต่โรงละครกรุงเทพกับโรงละครใหม่ๆอย่างรัชดาลัย ก็เห็นๆว่าเทคนิกคนละเรื่องกันเลย อันนี้ช้า แต่ไม่ว่ากัน แต่ถ้าเร็วกว่านี้ก็ดีนะ [แสงสี] เห็นด้วยกะหิ่งห้อย ตอนตัวเดียวก็เจ๋งดี แต่พอหลายตัวแล้วมันไม่เจ๋งเรย [เสียง] อันนี้เค้าพูดกันไปเยอะแล้ว ก็ตามนั้น ฟังเนื้อร้องไม่ชัดเลย ไม่รู้เพราะนักร้องรอ้งไม่ชัดหรือระบบเสียงไม่ดี [บท] ขอพูดเรื่องท่านผู้นำละกัน เรากัลบคิดว่ามันช่างเป็นการคิดสะท้อนความจริงแบบมากๆ ไม่ว่าบ้านเมืองจะมีกฏเกญฑ์แคไหน ผู้นำก็มักจะเป็นผู้ที่มีอภิสิทธ์อยู่ตลอด รวมถึงลูกๆด้วย มันแบบว่า เออ คิืืดได้ ส่วนมุขเล็กมุขน้อยแต่ ฮา มาก! จากคุณ : ไปดูด้วยใจสบายๆ (กางก๊ก) เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 13:25:00

ความคิดเห็นที่ 13 ตอบ จขกท เกี่ยวกับเรื่องดนตรี คิดว่าดนตรีสดนะคะ ดูจากสูจิบัตรเอา ละครเรื่องนี้ใช้เครื่องดนตรีน้อยชิ้น ไม่ได้ใช้วงออเคสตร้าใหญ่ๆ อย่างที่คุ้นเคย เท่าที่เคยดูมา อย่าง โจโจซัง แม่นาค เค้าเล่นอยู่ข้างหลังอ่ะค่ะ ไม่ได้เล่นอยู่หน้าเวที หรือ ใต้โรงละครเหมือนโรงละครเวทีใหญ่ๆ จากคุณ : Aramoba เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 13:37:06

ความคิดเห็นที่ 14 ชอบคห. 9-10 ค่ะ "ความคุ้มค่าของการชมละครเรื่องนี้สำหรับเรา เศษหนึ่งส่วนสามอยู่ที่ความเพลิดเพลินที่ได้รับระหว่างดูแต่ิิอีกเศษสองส่วนสามมาอยู่ที่หลังจากดูแล้ว เราต้องคิดต่อ หลายๆ คนยังสงสัยกันอยู่เลยว่าเด็กสองคนนั่นเป็นลูกหลานใคร แล้วพายอาร์ไปได้กะใคร แล้วตกลงเมืองเอกเขนกถูกทิ้งระเบิดจริงไหม บางคน อย่างในกระทู้นี้ เราก็ยังมาคุยมาถกกันอยู่เลยว่าทำไมเรื่องมันถึงเป็นอย่างนั้น ทำไมเขาถึงทำบทออกมาอย่างนี้ มีความหมายอะไรกันแน่ ดูละครมา 2 วันแล้วยังคิดเรื่องละครไม่จบเลย" ถกกับเพื่อนไปหลายคนหลายรอบก็ยังไม่ได้ข้อสรุปเลย 555 จากคุณ : beatriz เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 13:37:56

ความคิดเห็นที่ 15 เรื่องดนตรีคิดเหมือนคคห. 13 ค่ะว่าเป็นดนตรีสด เพราะมีหลายช่วงที่นักแสดงต้องบิ้วท์อารมณ์แล้วดนตรีขึ้น นักแสดงยังร้องไม่ได้ ดนตรีก็หยุดรอหรือถ่วงจังหวะให้ ซึ่งถ้าไม่ใช่ดนตรีสดจะทำไม่ได้ค่ะ จากคุณ : beatriz เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 13:41:28

ความคิดเห็นที่ 16 อยากให้มีโต๊ะกลมเสวนาแลกเปลี่ยนมุมมอง หลังจากชมละครเวทีมาแล้วแบบนี้เยอะๆจัง! ได้ชม "เดอะเลเจนด์ ออฟ เร่ขายฝัน เฉลียงเดอะมิวสิคัล" มาแล้วในรอบแรกกำลังจะไปดูครั้งที่สองคืนนี้ กลับมาคงได้ประเด็นคุยกันอีกมากมาย มากมาย มากมายที่(ยัง)ไม่รู้ อาจจะจริง เราเห็นอยู่ เผื่อใจไว้ว่า...... รอบนี้ขอคุยประเด็น theme ในส่วนของบทละครก่อนแล้วกันค่ะ ชื่นชมคนเขียนบทละครนะคะที่เลือกประเด็นระหว่าง “เหตุผล” และ “อารมณ์-ความรู้สึก” มานำเสนอผ่านเมืองที่มีรากฐานปรัญญาชีวิตที่สุดขั้ว “เหตุผล” และ “อารมณ์-ความรู้สึก” เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตที่เกิดขึ้นในชีวิตของผู้คนบนโลกใบนี้อยู่ทุกวันเสมอๆ ละครเร่ขายฝัน  จะด้วยตั้งโจทย์เนื้อเรื่องก่อน หรือ ใช้บทเพลงเฉลียงตั้งโจทย์ก่อน ก็สอดคล้องกันได้เนียนจริงๆ เพราะการนำเรื่องง่ายๆ แต่น่าคิด ก็เป็นแนวการนำเสนอแบบสไตล์บทเพลงของเฉลียงอยู่แล้ว ส่วนตัวด้วยศาสตร์ที่เรียนรู้มาและใช้ประกอบอาชีพ ทำให้ต้องใช้สมองซีกซ้ายแบบคนเมืองตรรกะ แต่ด้วยการใช้สมองซีกขวาทำให้มีความสุขในชีวิตแบบคนเมืองเอกเขนก หลายอย่างในชีวิตก็เลยใช้ส่วนนี้มากหน่อย ^^ แต่ถึงที่สุดแล้ว... ในการใช้เหตุผล ก็ตัดขาดการใช้ความรู้สึกออกทั้งหมดไม่ได้ และ เมื่อใช้อารมณ์ความรู้สึก ก็อดไม่ได้ที่ใช้ความเป็นเหตุผลวิพากษ์ ก็แค่ศิลปะการแสดง การร้อง และ ถ่ายทอดความรู้สึก ยังต้องมีการใช้เหตุผลวิพากษ์วิจารณ์กันเลย 555+ สิ่งที่น่าคิดสำหรับตัวเองหลังจากได้ชมเรื่องนี้ คือ เราจะใช้ทั้ง “เหตุผล” และ “อารมณ์-ความรู้สึก” อย่างมีดุลยภาพในชีวิตแต่ละด้าน แต่ละเรื่อง ให้ดีได้อย่างไร จะมีความฝัน ก็ต้องมีจินตนาการ... จินตนาการ... เริ่มจากอารมณ์ความรู้สึก แต่... เหตุผล จะเป็นแรงพลักพลักให้ไปถึง ซึ่งความฝัน หรือจะเป็นคำตอบที่ชายตาบอดบอกกับแสนเก้า ... “เจ้ามีความฝันแล้ว” จากคุณ : อยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคน เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 14:00:15

ความคิดเห็นที่ 17 เห็นด้วยกับเจ้าของกระทู้และหลายความเห็นในกระทู้นี้ มีคนฝากมาลงความเห็นไว้ด้วย *-  - เรื่องบทระหว่าง 2 เมือง ตรรกะ: เมืองแห่งเหตุผล.......แต่รับรู้ถึงบทละครว่าเหมือนเสียดสีสภาพบ้านเมืองและสิ่งต่างๆรอบตัวเราที่เหมือนจะมีการถกกันเหมือนแสดงความมีเหตุมีผล .......แต่อันที่จริง”อยู่ที่ใคร”เป็นคนเลือกผล.......จากเหตุผลเพื่อให้ได้ผลที่ใครคนนั้นอยากให้เป็นต่างหาก เอกเขนก: เมืองแห่งอารมณ์ความรู้สึก.......แต่รับรู้ได้ถึงบทละครเช่นกันว่าการใช้อารมณ์ความรู้สึกผสมจินตนาการความฝันโดยไม่นึกถึงหลักความจริงเหตุผลก็อาจจะไร้แก่นสารเกินไป .......แต่อันที่จริง”เปรียบเรามีฝันนั้นเป็นดังทำนอง  ชีวิตก็ดังคำร้องร้องตามจริง”ยังควรมีความฝันและความจริงอย่างสมดุล......แล้วจะสมบูรณ์ *-  - เรื่องนักแสดง นักแสดงละครเวทีที่ดีควรแคสเข้ามาเป็นตัวเด่นเนี่ย ไม่เน้นต้องหน้าตาดีเพียงอย่างเดียว แต่ควรแสดงอารมณ์ได้ธรรมชาติ ร้องเพลงได้ไพเราะเข้าถึงอารมณ์ มีสมาธิในการแสดงคงความเป็นตัวละครลื่นไหลไปตามบทอย่างธรรมชาติ แสดงละครแบบไม่ให้คนดูรู้สึกว่ากำลังแสดง ......นักแสดงละครเวทีคนไหนมีองค์ประกอบครบหรือใกล้ครบก็ทำให้คนดูชื่นชม ส่วนคนไหนองค์ประกอบขาดหายก็ทำให้คนดูขัดอารมณ์และอาจจะกระทบนักแสดงอื่นได้....... *-  - เรื่องเสียง ควรปรับปรุงที่สุด......ทั้งเสียงวอร์รบกวนจากหลังเวที และไมค์บนเวทีที่ดังบ้างไม่ดังบ้างแถมมีหอนในบางช่วง *-  - ฉาก งามใช้ได้แต่ควรลดเวลาเปลี่ยนฉากและลดเสียงลากฉากกระทบอารมณ์คนดู *- - Musical ควรปรับปรุงดนตรีการใส่เพลงในละครเพลง  นักแสดงบางส่วนควรปรับปรุงการร้อง แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 52 14:46:10 จากคุณ : น้องพี่พ้องเพื่อน เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 14:29:06

ความคิดเห็นที่ 18   ขอบคุณสำหรับทุกคำติชมที่มีให้กันนะคะ ขอเรียนให้ทราบว่าทีมงานออกาไนซ์ทั้งหมดเป็นของทางผู้จัดการแสดงค่ะ สำหรับ M Theatre นั้น เป็นส่วนของสถานที่ที่ใช้จัดการแสดงในครั้งนี้เท่านั้นค่ะ จากคุณ : น้ำค้าง เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 14:34:46 A:125.24.217.100 X: TicketID:212644

ความคิดเห็นที่ 19 อยากให้มี เสวนา หลังดูละครเหมือนกันค่ะ เพราะหลังจากดูแล้ว มันมีอะไรให้คิด มีความคิดบางอย่างที่ยังไม่ตกตะกอนและอยากพูดคุยเหมือนกัน ปรัชญาของเพลงเฉลียงที่นำมา นำเสนอในนี้มันลึกซึ้งดีอยู่เหมือนกันนะ สำหรับเรื่องเปลี่ยนฉาก สำหรับตัวเองแล้ว การเปลี่ยนฉากช้า บางทีมันทำให้มีเวลาคิด เพราะเค้าจะเอาเพลงที่เพิ่งเล่นไป มาบรรเลงซ้ำ ซึ่งเป็นการทำวิกฤต ให้เป็นโอกาสเหมือนกันนะคะ คือว่า ถ้าไม่มีเวลาให้นั่งขบคิด ละครเรื่องนี้จะดูแบบผ่านไปเลยทีเดียว เพราะบางทีอารมณ์มันเปลี่ยนเร็วมากๆเหมือนกัน จากคุณ : Aramoba เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 15:38:57

ความคิดเห็นที่ 20   ไม่เห็นด้วยกับข้อความนี้ "แต่คนเขียนบทตีความคำว่า ตรรกะ กับ เอกเขนก ได้แย่มากๆ" เพราะเราว่าคนเขียนบทเก่งนะ ตีความลึกแบบประชดประชันแล้วยังแทรกอารมณ์ขันเข้าไปด้วย เรื่อง "สนุกเนอะ" เราว่าไม่ใช่ปุยปุยพูดอยู่หลังเวทีนะ แต่เป็นคำพูดที่ติดปากกันในเมืองเอกเขนก ประมาณว่าไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น ก็จะมีใครสักคนเห็นเป็นเรื่องสนุก ทั้งที่อาจเป็นเรื่องร้ายแรง ครั้งแรกเราเห็นตัวประกอบสาวที่ยืนทางซ้ายมือของคนดูเป็นคนพูดนะ  ตั้งแต่ต้น ๆ เรื่อง ส่วนอีกครั้งจำได้ว่าเจ้าแก้มน้อยพูดตอนท้าย ๆ เรื่อง (อธิบายแบบไม่ spoil) เราไม่คิดว่านักแสดงอย่างปุยปุยเข้าไปหลังเวทีแล้วจะพูดลอย ๆ ว่าสนุกเนอะ ส่วนดนตรีสดไม่สด เห็นมีถกในกระทู้นี้ด้วย เราเชื่อคนสวนที่18 เพราะเค้าน่าจะรู้เบื้องหลังดี http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C8391430/C8391430.html จากคุณ : หกองศา เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 17:03:36

ความคิดเห็นที่ 21   กว่าจะอ่านจบ ชอบกระทู้นี้ คุยกันเอกเขนกตรรกะดี เคยคิดติดใจละครเวทีแนว jukebox musicalหลายเรื่อง Mamma Mia! เพลง ABBA Saturday Night Fever เพลง Bee Gees The Boy from Oz เพลง Peter Allen Footloose เพลงจากยุค 80s We Will Rock You เพลง Queen แอบคิดในใจว่าจะมีละครเวทีแนวนี้ในบ้านเราบ้างไหม พอได้ข่าวว่าจะมีเร่ขายฝัน เพลงเฉลียง และ ลมหายใจ เพลงบอยโกสิยพงศ์ รู้สึกดีมากที่ละครเวทีไทย โตไปอีกก้าว มีโปรดัคชั่นดีๆ หลุดจากกรอบ ก่อนไปดูนี่ กลัวไม่สนุกเหมือนกัน เพราะไม่ใช่แฟนเพลงเฉลียง กลัวว่าไปดูแล้วเหมือนจะถูกยัดเยียดให้ฟังเพลง จับเพลงมาใส่ในบทส่งๆไปให้ครบๆ เยอะๆ เสร็จออกมาก็ไปซื้อผลงานรวมฮิตเฉลียง อะไรอย่างนั้น แต่ไปดูแล้ว กลับไม่รู้สึกอย่างนั้นเลย เรื่องความคุ้มของราคาตัว ก็อย่างที่หลายคนบอกไป "ดุลยพินิจ" ส่วนบุคคล (อันที่จริงก็ได้ตั๋วฟรีมาด้วย ฮา) ถ้าถามตัวเองให้ออกเงินเอง เสียดายเงินไหม ไม่น่ะ เพราะก็กะว่าจะไปดูอีกสักรอบสองรอบ ตัวเองมองว่าคุ้มมากน่ะ สาระ บางอย่างที่ได้จากเรื่องนี้ โปรดัคชั่นอย่าง Mamma Mia ไม่มีให้ด้วยซ้ำ เร่ขายฝัน อาจไม่สนุก คนดูลุกขึ้นมาเต้นแข่งกับนักแสดงอย่าง Mamma Mia ดนตรีไม่อลังการเท่า นักแสดงไม่แน่นคุณภาพ แต่การเติบโตทางความคิดของคนดู ไม่แพ้หรืออาจจะได้มากกว่า Mamma Mia ก็ได้ อืม กะว่าคราวหน้าจะพาหลานไปด้วย มีอะไรที่สอนและเป็นตัวอย่างดีๆให้หลานได้ ก็"อยู่ที่ใคร" ใช้เกณฑ์ อะไรตัดสิน ใช้อะไรมาวัด "คุณค่า" บางทีก็ใช้ "ราคา"วัดไม่ได้ เรื่องบท คงเพราะไม่ได้ดูละครเด็กถาปัดมานานแล้ว บางมุขที่คนคุ้นๆกัน ก็เป็นเรื่องแปลกใหม่ ถ้าถามว่าบทสมบูรณ์เต็มร้อยไหม ก็ไม่น่ะ อย่างที่เห็นกันว่าบางซีนไม่มีก็ได้ หรือตัดให้กระชับกว่านี้จะกระชากใจขึ้น ไว้ดูอีกซักรอบคงตกตระกอนความคิดขึ้น เพราะบางเพลง ไปหาฟังนอกรอบแล้ว อืม เป็นสาระแฝงในละครหรือเปล่า มีสัญลักษณ์อะไรมากกว่าที่ได้คิดไว้ไหม อีกเรื่องในฐานะที่เคยเชียร์ เคยลุ้นนักล่าฝันมาบ้าง ตั้งแต่อ๊อฟ ปองศักดิ์ ยังลุกขึ้นมาเต้นตอนเช้าๆ กับซีแนม ยังไม่ไปเต้นกับเป้ก ไอซ์ ดูแล้วดีใจที่นักล่าฝันพัฒนาขึ้น และมีโอกาสดีๆ เสียดายหลายคนที่เก่ง แต่ผลงานยังอยู่ในวงแคบ ถ้าไม่ได้มาเล่นเรื่องนี้ หลายคนก็คงยังเชื่อ และพอพูดถึงเอเอฟก็ต้อง "ยี้" เอาไว้ก่อน ปีหน้าไม่อยากให้ทรูไปทำเอง ร่วมงานกับเวิร์คพอยต์เวิร์คสุดแล้ว อยากเห็นเพลงลูกทุ่ง เพลงคาราบาว เพลงนูโว หรือ เพลงสุนทราภรณ์เป็น Jukebox musical จะรอดู อยากเห็นวงการละครเวทีไทยตื่นตัว แข่งขันกัน จะได้มีงานดีๆ คนทั่วไปดูได้ มาดูกันเยอะ ราคาจะได้ถูกลงมาบ้าง เรื่องไมค์เป็นปัญหาจริงๆ เห็นกระทู้ข้างล่างมีคนบอกเพราะสัญญาณมือถือรบกวน ไม่รู้จริงไหม ไว้ BB โทรหากันตอนพักก็ได้ อยากให้นักแสดงทำอย่าง ฮิวจ์ แจ๊คแมน หยุดการแสดง แล้วมองหาต้นตอ เรื่องที่คุยคงน่าสนใจกว่าละครเวที ก็เอามาแบ่งปันกันบ้าง น่าจะดี เรื่องดนตรี ไม่แน่ใจเหมือนกัน ใช้ผสมกันหรือเปล่าระหว่างสดและเทป ฝากไปถามด้วยก็ดี ถ้าเล่นสดทุกเพลงก็เก่งมาก ที่แพงเพราะค่าจ้างวงดนตรีหรือเปล่า แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 52 18:20:54 จากคุณ : True autumn เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 18:20:10

ความคิดเห็นที่ 22 ผมคิดว่า... วิจารณ์ศิลปะ คงใช้เหตุผลอย่างเดียวไม่ได้หรอก ก็ปน ๆ กันบ้างก็ได้..ความรู้สึก ก็เป็นสิ่งสำคัญนะ .............................................................. ขณะที่อ่าน คำวิจารณ์ของ จขกท แต่ละบรรทัด รู้สึกว่า...มันมี"อารมณ์"แทรกอยู่ทุกประโยคนะ อ่านแล้ว..เข้าใจชัดเจนกว่าใช้เหตุผลอย่างเดียว ได้ทั้งเหตุผล ได้ทั้งอารมณ์ความรู้สึกพร้อมกัน นึกภาพออกเลย.ว่า จขกท จริง ๆ รู้สึกอย่างไร บางครั้ง............ ไม่ใช่การเอาชนะด้วยเหตุผล แต่มันต้องชนะใจ จากคุณ : Federico Fellini เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 18:20:31

ความคิดเห็นที่ 23 รูปไม่ขึ้นค่ะ  ขอทำใหม่แปร๊บ แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 52 22:05:35 จากคุณ : ลูกเหมียว (แป้งจี่) เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 22:04:06

ความคิดเห็นที่ 24 คุณ จขกท วิจารณ์ได้ดีจัง   บางอย่างเราไม่เห็นด้วย  แต่ก็ยอมรับว่าวิจารณ์ได้ละเอียดดี  (อ้อ..และเราเป็นหนึ่งในคนโชคร้ายที่ต้องจ่าย 3500 บาทไปให้คนอื่นดูแทนเพื่อเอามาเล่าให้ฟัง   แต่ก็เป็นคนโชคดีที่อุตส่าห์มีคนยอมไปดูแทนนะ) ไม่ได้ดูแต่ขอแอบสู่รู้มาตอบทู้ด้วยคนนะคะ   ในฐานะที่คิดว่าตัวเองก็เป็นชาวเมืองเอกเขนกกะเค้าด้วย    เลยจะบอกว่าไม่เห็นด้วยกับเรื่องความหมายของชื่อพายอาร์นะคะ -- พายอาร์: ไม่เข้าใจตั้งแต่ชื่อแล้วว่า 3.14 ทำไมต้องเป็น พายอาร์ ไม่เรียกว่า พาย เฉยๆ เพราะ "อาร์" ของ  พายอาร์ คือค่าตัวแปรรัศมี ไม่ได้มีความเกี่ยงข้องกับ 3.14 แต่อย่างใด แต่อย่างว่าละครับมันผิดตั้งแต่พายอาร์เป็นตัวละครในเมืองไร้อารมณ์ ที่ทำอะไรด้วยอารมณ์ตลอดทั้งเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบเรื่อง ทั้งๆ ที่เมืองนี้มีกฏว่าใครทำอะไรด้วยอารมณ์จะมีความผิดร้ายแรงถึงขั้นกบฏด้วยซ้ำ -___-" -- อืมม์.. สำหรับชาวเอกเขนกที่ช่างฝันพอๆ กับชนะลมที่รัก  และเคยแอบไปเรียนเลขกับน้องแสนเก้าที่เลิฟมาบ้าง  เค้าจำได้เลาๆ ว่า.. พายอาร์ แปลว่า ครึ่งหนึ่งของเส้นรอบวงกลม (สองพายอาร์) ถูกไหมคะ ในเมื่อพายอาร์เค้าเป็นคนที่ชอบแสดงอารมณ์และความรู้สึกมากกว่าคนในเมืองตรรกะโดยเฉลี่ย   ชื่อเค้าก็เลยบอกความหมายของตัวตนของเค้าอยู่แล้วนะคะ   ลองดูรูปพายอาร์เวลามีความสุข และเวลาเศร้าข้างล่างนี่สิคะ เห็นมะ.. น่ารักออก.. แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 52 22:09:30 จากคุณ : ลม. (แป้งจี่) เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 22:08:26

ความคิดเห็นที่ 25 Jukebox Musical บ้านราเคยทำมาแล้วครับ เรื่องบางกอก 2485 ของคุณบอยนั่นไง ที่ใช้เพลงแกรมมี่เล่าเรื่อง คู่กรรม+มูแลง รูจ .. ฮ่า ๆ ๆ แต่เรื่องนั้นแบบว่า ไม่ไหวจะเคลียร์ ได้ดูเร่ขายฝันแล้ว ไม่พูดอะไรมากละกัน แค่บอกว่าดีกว่าที่คิดเอาไว้เยอะพอควร เคยดูโจโจ้ซังมาแล้ว อืมม .. ไม่ไหว มาเรื่องนี้ ดีกว่าเยอะมาก ไปดูกันเถอะครับ จากคุณ : Boy4Boyz เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 23:10:52

ความคิดเห็นที่ 26 มี spoil นะคะ เตือนไว้ก่อน ^_^ ความเห็นส่วนตัวนะคะ เมืองตรรกะเป็นเมืองที่ตัดสินทั้งหมดด้วยเหตุผลก็จริง แต่ไม่ได้หมายถึงมนุษย์ทุกคนคือ หุ่นยนต์ ที่จะเป็นไปตามนั้น คนก็คือคน ไม่ว่ากฏหมายหรือรูปแบบการปกครองจะเป็นแบบไหน คนก็คือคน มีอารมณ์ ความรู้สึกและเหตุผลปนๆกันไป และการประเมินที่ดีที่สุด ใช่ว่าจะก่อให้เกิดผลที่ดีที่สุด 50/50 : เป็นผู้นำที่ถูกตัดสินให้รับตำแหน่งด้วยการประเมินสูงสุด (ตามกฏบ้านกฏเมือง) แต่ด้วยการตัดสินใจผิดเพียงครั้งเดียว ทำให้เค้าไม่กล้าตัดสินใจอะไรอีกเลย (นั่นแหละอารมณ์มนุษย์..ความกลัวในการตัดสินใจ) พันนึงกับแสนเก้า เป็น 2 คนที่ได้รับการประเมินในระดับที่เท่ากันในทุกเรื่อง แต่ด้วยความเป็นมนุษย์ทั้ง 2 คนแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง พันนึง : เป็นคนที่ยึดเหตุผลในการตัดสินใจทำอะไรมากที่สุด และทำไปด้วย "ความเชื่อในเหตุผล" นั้นจริงๆโดยลืมเรื่อง "อารมณ์ความรู้สึก" ไปหมด เหมือนคนที่ถูกสั่งสอนมาแบบนั้น จนมาเจอพระจันทร์และชาวเมืองเอกเขนก ที่ทำให้เค้าเริ่มเรียนรู้เรื่องอารมณ์และความรู้สึก แสนเก้า : โดยส่วนตัวเราว่าแสนเก้าเป็นคนที่ใช้อารมณ์มากที่สุดในเมืองตรรกะ และน่าจะในเรื่องด้วยซ้ำ การกระทำของเค้าเป็นผลจากอารมณ์แทบทั้งสิ้น เค้าใช้ความรักตัดสินใจแหกกฏโดยหากล่องเพลงมาให้พายอาร์ ใช้ความน้อยใจ ความอิจฉา ความโกรธ ตัดสินใจทรยศต่อเพื่อน เหตุผลต่างๆ การประเมินต่างๆที่ออกมาจากปากเป็นแค่ข้ออ้างเท่านั้น เค้าไม่เคยเชื่อในการประเมินพวกนั้นจริงๆเลย เราว่าลึกๆเค้าเชื่อว่าเค้าดีกว่าพันนึงด้วยซ้ำ เค้าถึงไม่พอใจต่อ "ดุลยพินิจ" ของผู้นำเมืองที่เลือกพันนึงเป็นทายาทคนต่อไป โดยส่วนตัวชอบบทของแสนเก้าที่สุด เราว่าเค้าเป็นตัวละครที่ลึกที่สุดในเรื่องอะ ดีใจที่ต้อลได้เล่นบทนี้ (อันนี้อารมณ์ส่วนตัวล้วนๆ 5 5 5 +) *** เพิ่มเติม *** ถ้าทุกคนในเมืองตรรกะ เป็นไปตามคอนเซปเมืองเด๊ะๆ เรื่องนี้คงไม่เกิด -_-" แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 52 12:30:47 จากคุณ : คุณหนูอารมณ์ร้าย (กะผู้ชายไต้หวัน) เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 12:22:55

ความคิดเห็นที่ 27 อ่านกระทู้นี้แล้วความคิดตกตะกอนเพิ่มขึ้นอีกเยอะเลยค่ะ ขอบคุณที่มีโต๊ะกลมที่ถกกันแบบนี้นะคะ ขอมานั่งฟังรอบโตีะด้วยคนค่ะ ^^ ชอบบทละคร และสิ่งที่แฝงเร้นไว้ในบท ที่ยังหาเจอบ้างไม่เจอบ้าง โดยเฉพาะฉากจับไก่ ฉากแรกในองค์ที่สอง ที่ยังไม่เข้าใจความหมายของฉากนั้นซะที ฉากที่เพลิงลุกโชนแดงไปทั่วท้องฟ้า ซ้อนทับกับฉากต้นไม้กำลังสืบพันธุ์ ปล่อยลูกไม้ปลิวไปกับกระแสลม มันทำให้คิดว่ายังหรอก ยังไม่ใช่จุดสิ้นสุด "โลกดูเหมือนโหดร้าย ไม่เป็นดังฝันดังเราใฝ่ ลมพาเกษรปลิวว่อนอีกไม่ช้ารอก่อนเกิดดอกไม้ชื่นชม" จากคุณ : satorn เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 14:40:32

ความคิดเห็นที่ 28 ***spoil ค่ะ*** ออกตัวเลยว่า... เป็นทั้งแฟนเฉลียง พอๆ กับเป็นแฟนเอเอฟ ไม่ได้เป็นแฟนละครถาปัด แต่มีโอกาสได้ดูอยู่เรื่องเดียว คือเรื่อง "ปริศนา" ออกมาบอกว่าชอบคห.ที่ 9 มากค่ะ "ตรรกะกับเอกเขนกเป็นซิมโบลิกที่ถูกนำมาใช้เพื่อการประชดประชันสไตล์ถาปัดมากกว่าเป็นเรื่องจริงที่มีที่มาที่ไปและมีเหตุผลรองรับจริงๆ ในบทละครแบบที่คนอื่นเขียนและสร้าง" เพราะอย่างนี้ เมืองตรรกกะถึงได้มีคนแบบ 50/50 พายอาร์ พันหนึ่ง  ...หรือแม้กระทั่ง...แสนเก้า คนที่มีทั้งอารมณ์ ความฝันของตัวเอง และใช้สิ่งเหล่านั้นเป็นแรงผลักดันอันยิ่งใหญ่ในการดำเนินชีวิตไปหาเป้าหมาย ส่วนเรื่องการแปลงเพลงอื่นๆ อีกมากมาย กลับมองว่าแปลงออกมาได้ดีทีเดียว การยกประเด็นเรื่องใต้สะดือนั้นขึ้นมา กลับได้ประโยชน์สองอย่างในคราวเดียวกัน คือ ได้ทั้งเสียงหัวเราะ และได้ทั้งการอธิบายภาพได้ชัดเจนว่าคำตอบที่จะออกมาจากปากของคนที่มาจากสองเมือง จะแตกต่างกันอย่างไร  ...ลองเทียบกันดูนะคะ ท่อนนั้นถ้าไม่แปลงจะเป็นแบบนี้ค่ะ ซึ่งไม่ได้อธิบายภาพของสองเมืองที่แตกต่างกันซักเท่าไหร่เลย "ต้นไม้จะงามดี ให้มีผลดอกใบ พรวนแต่งดินไว้ ใส่ใจทุกเช้าค่ำ เพิ่มดินผสมปุ๋ย ให้น้ำที่ชุ่มฉ่ำ เด็ดทิ้งที่ใบดำ อื่นๆอีกมากมาย" ส่วนเรื่องที่ว่าไม่มีการร้องเพลง "เร่ขายฝัน" เลย อันนี้ไม่ได้รู้สึกว่าจะจำเป็นซักเท่าไหร่ (ยิ่งถ้าให้น้องๆ AF ออกมาร้องตอนจบ ..อืม อย่าดีกว่าค่ะ)  เพราะรู้สึกว่าในเรื่องได้สอดแทรกธีมของการ "เร่ขายฝัน" ไว้ตลอดทั้งเรื่องแล้ว ตั้งแต่เปิดเรื่อง ที่พี่จุ้ยเร่ขายฝันให้กับเด็กสองคน ความฝันอันยิ่งใหญ่ของแสนเก้า ความฝันของพายอาร์ที่อยากมีคนรักที่มีความรู้สึก ความฝันของพระจันทร์ที่ฝันว่าซักวันนึงพ่อจะกลับมา (ถึงแม้ตอนท้ายฉากที่พระจันทร์ได้รับหิ่งห้อยจากพ่อจะเป็นฉากที่เหตุผลอ่อนมาก และขัดกับความฝันที่ปูมาตั้งแต่ต้นเรื่อง) ความฝันของชนะลมและปุยปุยที่อยากจะปกป้องธรรมชาติ และสุดท้าย ...การเร่ขายฝันของละครเวทีเรื่องนี้ว่า พวกเราอยากได้เมืองในฝันแบบไหนกัน..  "ตรรกกะ" หรือ "เอกเขนก" อีกเรื่องคือ มีข้อสงสัยอยากจะสอบถามจขกท.ค่ะ "(เข้าใจนะครับว่าคุณประภาส ชลศรานนท์เค้าตั้งใจว่าจะแต่งให้เฉลียง แต่สุดท้ายเฉลียงก็ไม่ได้ร้องนี่ครับพี่จุ้ยยังเคยเล่นมุกเลยว่าเค้าทำเนื้อเพลงหาย พี่ประภาสเลยให้คนอื่นไปร้องแทน)" อันนี้ไม่ทราบจริงๆ ว่าหมายถึงเพลงไหนคะ พอดีไม่ได้ติดตามเบื้องหลังของละครเวทีเรื่องนี้มากเท่าไหร่นัก  จำได้แต่ว่า เพลงเฉลียงที่พี่จุ้ยทำเนื้อเพลงหาย แล้วพี่จิกนำไปให้คนอื่นร้องแทน คือเพลง "เพราะอะไร" ค่ะ ซึ่งก็ไม่ได้มีอยู่ในละครเวทีเรื่องนี้  ...เลยอยากทราบว่ามีเพลงอื่นที่เป็นแบบนี้อีกเหรอคะ หรือเป็นแค่มุกของพี่จุ้ยคะ ส่วนตัว ถึงแม้ละครเวทีเรื่องนี้จะไม่ perfect มีข้อผิดพลาดและข้อที่ทำให้คับข้องใจมากมาย   แต่ด้วยแก่นของเรื่อง และสารที่ได้รับหลังจากที่ดูแล้ว รวมไปถึงความประทับใจในฐานะของแฟนเฉลียง และแฟนเอเอฟ ก็ต้องบอกว่า ...ไปดูเถิดค่ะ คุ้มค่าแน่นอน ให้คะแนน 8/10 ค่ะ (หักเรื่องค่าบัตรแพง บทอ่อนในบางจุด นักแสดงบางคนที่เล่นยังไม่มีพลังเท่าไหร่นัก และฉากหิ่งห้อยไฟฉายค่ะ) จากคุณ : hoyakus เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 05:48:22

ความคิดเห็นที่ 29 *** spoil เหมือนกันค่ะ *** มาตอบ #28 มีเพลงเพราะอะไรในเรื่องด้วยค่ะ ตอนฟังครั้งแรก สะดุดเหมือนกันว่า นี่เพลงเฉลียงเหรือ ทำไมไม่เคยได้ยินพี่ๆร้อง เคยได้ยินพี่ป้างร้องนี่นา เพิ่งมารู้ที่มาหลังจากไปควานหาประวัติเพลงนี้หลังจากออกจากโรงค่ะ แปลว่าตอนที่คุณไปดู ไม่มีเพลงนี้แล้ว??? จากคุณ : Aramoba เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 10:55:37

ความคิดเห็นที่ 30 29 รอบวันอาทิตย์ที่ 4 ที่ผ่านมา ตัดเพลงเพราะอะไรออกแล้วค่ะ จากคุณ : แม่นายหัว เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 12:21:59

ความคิดเห็นที่ 31 ขอบคุณ 29, 30 ค่ะ พอบอกได้ไหมคะ ว่าใครเป็นคนร้องเพลง "เพราะอะไร" คะ ปล. อีกอย่าง  ดูจบแล้วยิ้มกริ่มกับเด็กหญิงสารภี  ...เด็กน้อยสารภีไม่ยอมฟังครู แต่หนูก็โตขึ้นเป็นคุณครูใจดีได้ เพราะอะไร  ...รู้แล้วค่ะ รู้แล้ว ^^ แก้ไขเมื่อ 06 ต.ค. 52 20:12:10 จากคุณ : hoyakus เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 15:55:13

ความคิดเห็นที่ 32 31 พันหนึ่งร้องเพลง เพราะอะไร ตอนหนีกลับมาเมืองเอกเขนกค่ะ เท่าที่ถามคนที่ได้ดูทั้งรอบที่ยังมีเพลงนี้และรอบที่เพลงโดนตัดไปแล้ว ฉากที่พันหนึ่งบอกรักพระจันทร์และกอดกันยังเหมือนๆเดิม เพียงแต่ตัดเพลงนี้ออก ส่วนหนึ่งคงเป็นเพราะเพลงนี้ไม่ใช่เพลงเฉลียง แต่เป็นเพลงที่พี่จิกแต่งแล้วป้างเป็นคนร้องค่ะ จากคุณ : แม่นายหัว เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 21:39:01

ความคิดเห็นที่ 33 อยากฟังความเห็น ฉากที่ลุงตาบอดพยายามเล่าเรื่องนิทานหิ่งห้อยให้แสนเก้าฟัง แต่แสนเก้าไม่สามารถทนฟังได้ เป็นเพราะอะไร คิดว่าบทต้องการสื่อว่าอะไรคือความจริง ความงามที่แสนเก้าขังอยู่ในเนื้อเพลง จากคุณ : Bam (Wen Wen) เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 02:01:47

ความคิดเห็นที่ 34   ในตอนที่ลุงตาบอดพยายามจะเล่าเรื่องนิทานหิงห้อย แล้วแสนเก้าทนไม่ได้ที่จะฟัง คงเหมือนกับว่าด้านดีกับด้านมืดกับลังตีกันในตัวเอง พยายามจะไม่ยอมรับความจริงไม่ยอมรับว่าตัวเองเป็นคนจับหิงห้อยมาขัง เป็นคนจับความฝันมาขังแล้วก็ไม่มีความสุขกับสิ่งที่ตัวเองนำมาขังไว้หรือเปล่า เลยทนไม่ได้ที่จะฟัง คนอื่นล่ะคิดว่าอย่างไร จากคุณ : HelloGay เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 08:55:12

ความคิดเห็นที่ 35 #33  ตามความเห็นเรานะ ... หิ่งห้อย ก็คือตัวแทนของทุกอย่างที่แสนเก้าต้องการ อำนาจ ความรัก สิ่งที่เค้าคิดว่าสวยงามและอยากเก็บไว้ครอบครองคนเดียว แต่เมื่อเค้าได้มาแล้ว มันไม่ได้สวยงามอย่างที่หวัง ไม่มีความฝัน ไม่มีเจ้าหญิง ไม่มีเจ้าชาย มีแค่หนอนที่ไร้แสงอยู่ในความครอบครองของเค้า แสนเก้าเป็นคนที่ใช้อารมณ์และความรู้สึกในการตัดสินใจอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นมันไม่ยากเลยที่เค้าจะเข้าใจ แต่ด้วยความที่เป็นคนยึดมั่นถือมั่น ทำให้เค้าทนไม่ได้ที่จะยอมรับว่าตัวเองกำลังทำผิด แก้ไขเมื่อ 07 ต.ค. 52 10:31:03 จากคุณ : คุณหนูอารมณ์ร้าย (กะผู้ชายไต้หวัน) เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 10:30:31

ความคิดเห็นที่ 36 คห 35 ก็น่าคิดอ่ะ แก่งแย่ง ไขว่คว้า สุดท้ายที่กำไว้ ก็แค่หนอนตัวนึง แต่บางทีก็แอบมีความคิดตลกๆว่า หิ่งห้อยที่ถูกขังไว้จนไร้แสง ... ก็คือแสนเก้านั่นแหละ จองจำตัวเองไว้ ด้วยเหตุผลที่ไร้ความหมาย ทั้งๆที่ควรจะเปล่งประกายงดงามแท้ๆ มันช่างน่าขำ ในโลกกว้างใหญ่ มีเพียงชายตาบอด ที่มองเห็นแสนเก้า มองเห็น.. ใบหน้าที่อ่อนโยน ถ้าเพียงแต่ แสนเก้าจะฟังนิทานจนจบ ... จากคุณ : อยากฟังนิทานอีกซักรอบจัง (สะพานรุ้ง) เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 10:53:22

ความคิดเห็นที่ 37 33 ตามความเห็นเรานะ ชายตาบอดมองเห็นด้านสว่างของแสนเก้า แต่แสนเก้ากลับมองไม่เห็นตัวเอง...และพยายามต่อต้าน..กลัวกับสิ่งที่ชายตาบอดกำลังบอกตัวเองอยู่ และไม่ยอมรับในสิ่งที่ชายตาบอดบอก จากคุณ : ฮิป ฮิป ขาร็อค เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 20:52:35

ความคิดเห็นที่ 38 ไปดูละครมาแล้ว นั่งไล่อ่านทุกความเห็น อ่านไปแล้วนึกถึงฉากต่าง ๆ ไปด้วย ได้ความรู้เพิ่มขึ้นอีกครับ ขอบคุณครับ จากคุณ : เสี่ยวรำพึง เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 12:04:28

ความคิดเห็นที่ 39   แต่ฉากสุดท้ายที่แสนเก้าไม่เหลือใครเลย เราคิดว่าแสนเก้าคิดได้ตอนนั้นนะคะ เราชอบสีหน้าและแววตาของแสนเก้าตอนนี้มาก มันมีทั้งผิดหวัง เย้ย หยันตัวเอง เจ็บใจ แค้นใจปนกันไปหมด(น้องต้อลเล่นตอนนี้ได้อย่างน่าสงสารจริงๆ อยากเข้าไปกอดปลอบ) แล้วก็ร้องเพลง "อยากจะฟังฉันบ้างไหม เรื่องเหลว เรื่องไหล ใครได้ฟังก็คงหัวเราะร่า" เดินเข้าฉากไปตัดมาตอนแสนเก้าตอนแก่แล้ว(พี่จุ้ย)เดินร้องเพลงต่อกันออกมา แล้วหยิบกล่องที่ใส่หิงห้อย ร้องเพลงตอนจบของเพลงนิทานหิงห้อย "เด็กน้อยนอนหลับสบาย อมยิ้มละไม ใต้หมอนไม่มีกล่องอะไร ไม่มีสิ่งใดถูกขัง.........." แก้คำผิดคะ แก้ไขเมื่อ 10 ต.ค. 52 14:44:08 จากคุณ : HelloGay เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 14:43:15

ความคิดเห็นที่ 40 ในฐานะที่เป็นแฟนรายการ AF (ที่ไม่ใช่แฟนคลับ) เป็นแฟนเฉลียง และเคยติดตามละครถาปัดบ่อยๆ อยู่สมัยหนึ่ง ตอนแรกไม่ได้ตั้งใจจะดู เพราะเห็น MV ที่โปรโมท เพลงฟังแปร่งๆ ไม่ถูกหูแฟนเฉลียงอย่างเราเท่าไหร่ แต่ก็โดนลากไปดูจนได้ เรื่องนี้ได้กลิ่นอายละครถาปัดค่อนข้างมาก ชอบฉากสวยๆ โดยเฉพาะฉากเมืองเอกเขนก ชอบสไตล์การเสียดสีแบบถาปัดๆ ชอบการเอาเพลงเดียวมาแบ่งท่อนร้อง และมันกลายเป็นการร้องโต้ตอบด้วยความคิดคนละฝ่ายได้แฮะ แต่ช่วงแรกรู้สึกว่าเพลงลงตัวกว่า หลังๆ มีบางเพลงรู้สึกเหมือนจะใส่มาเพราะเป็นเพลงเฉลียงทั้งที่ไม่จำเป็นเลย มีอะไรสะดุดๆ อยู่พอสมควร แต่โดยรวมแล้วสนุกเลยทีเดียวแหละ สนุกด้วย ได้คิดตามด้วย เสียแต่ที่มันยาวไป เราดูรอบดึก ช่วงหลังตอนที่ตัดกลับไปเมืองตรรกะ เราหาวแล้วหาวอีก แต่ยังไงก็ชอบเรื่องนี้ ชอบกระทู้นี้ด้วย อ่านแล้วสนุกดี^^ ชื่อพายอาร์ เราคิดเหมือนเจ้าของกระทู้ แต่อ่านความเห็นเรื่องครึ่งวงกลม อืม ก็เป็นอีกมุมนึงเนาะ แล้วก็เห็นด้วยกับ "นี่แหละตรรกะนคร ที่จะสืบหาคำว่า "เหตุผล" ไปเรื่อยๆจนจริงๆแล้วกลับไม่รู้ตัวว่าไร้เหตุผล" จริงๆ ด้วย จากคุณ : กระเทียมเถา เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 52 02:07:04

ความคิดเห็นที่ 41 ไปดูมาแล้ว 1 รอบเมื่อวานตอนบ่าย แต่รู้สึกว่าดูแค่รอบเดียวเก็บรายละเอียดด้านอารมณ์ไม่หมด ทั้งๆที่แต่ละฉาก(สำคัญ)มีตัวละครไม่มากนัก เลยกะว่าจะไปดูอีกซักรอบ ทั้งๆที่ความเห็นที่เราจะเขียนต่อไปนี้หลายท่านอ่านจบคงงงว่า คิดแบบนี้แล้วเราจะไปดูอีกทำไม เริ่มจากสิ่งที่เราชอบในละครเวทีเรื่องนี้ก่อน อย่างแรกฉาก โดยเฉพาะการใช้ฉากหลังช่วยสร้างบรรยากาศในการรับชมได้ดีมาก นอกจากนี้ระบบเสียงจัดว่าดีเลยทีเดียว (เพื่อนเราที่ดูหลายรอบเล่าว่าระบบเสียงได้รับการปรับปรุงขึ้นมากจากสัปดาห์แรก) แต่บทละครเรื่องนี้ เรารู้สึกว่ามีช่องโหว่อยู่มาก เนื้อเรื่องที่ปูมาในช่วงแรกมันไม่แน่นพอที่จะดึงคนดูให้รู้สึกอะไรบางอย่างในช่วงท้ายได้ เช่น ฉากเพลง "ฝากเอาไว้" ชนะลมน่าจะร้องเต็มเพลงตั้งแต่ช่วงต้น มันจะเน้นให้คนดูรู้สึกว่าชนะลมใส่ใจกับต้นไม้ และโลกอย่างจริงจัง แต่กลับร้องเพียงผิวเผินแล้วมาเน้นช่วงหลังอีกที เพื่อจะขมวดว่าชาวเมืองเอกเขนกรักป่า เราว่าอารมณ์มันมาช้าไป ความรู้สึกที่มีต่อเมืองทั้งสองหลังดูละครจบ คือ เมืองตรรกะช่างสงบ ง่าย และราบรื่น เมืองเอกเขนก ดูวุ่นวายเกินไป เป็นครอบครัวเดียวที่ใหญ่เกินไป ความรู้สึกนี้ส่วนนึงคงมาจากนิสัยของเราที่ไม่ชอบสุงสิงกับคนเยอะๆ แต่อีกส่วนนึง เราว่าเพราะบทของชาวเมืองเอกเขนกแม้จะตลก แต่ไม่น่า"ติดใจ" เราเข้าใจว่าเนื้อเรื่องต้องการเตือนให้คนที่มักใช้เหตุผลเป็นหลักในการดำรงชีวิต ยอมปล่อยให้ความรู้สึกมาทำให้ชีวิตสมดุลบ้าง แต่บอกตรงๆดูจบแล้วเราขอเลือกอยู่เมือง "ตรรกะ" เพราะบทละครทำให้เรารู้สึกว่าระเบียบของเมืองตรรกะดูทำให้การดำเนินชีวิตราบรื่นมากกว่า ในละครเองก็บอกเราชัดว่า แค่อารมณ์ของเด็กล้างจานคนเดียว ทำเอาเมืองที่สมบูรณ์แบบต้องไฟดับทั่วเมือง (หากจะแย้งว่าในตอนท้ายคนเจ้าเหตุผลอย่างแสนเก้ากลับทำลายเมืองเอกเขนก ในส่วนนี้เราคงต้องตอบว่า เพราะแสนเก้าใช้อารมณ์ ไม่ได้ใช้เหตุผลในการตัดสินใจ) ในเชิงบท เรานับว่าเป็นความล้มเหลว ที่ผลสรุปจากการชมละครเวทีนี้ต่างจากความตั้งใจของผู้กำกับ (หรือจริงๆคุณสังข์ตั้งใจทำให้คนดูอยากใช้เหตุผลมากกว่า เพราะสังคมปัจจุบันคนใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผล ) ขอพูดถึงนักแสดงบางท่านบ้าง การแสดงเป็นยับยับของคุณเหมี่ยวช่วยยกเมืองเอกเขนกให้น่าสนใจขึ้นมาก จากบทตลกที่สนุกได้ใจ ธรรมชาติมาก เมื่อถึงซีนอารมณ์ก็ส่งอารมณ์ได้เต็มที่ แต่กระนั้นด้วยระยะเวลาอันยาวนานที่ชาวเมืองเอกเขนกครองเวที บทของคุณเหมียวคงเสริมให้เรื่องชวนติดตามไม่ได้ตลอดเวลา บทของชายชราตาบอดเป็นบทที่ดี เชื่อมโยงหลายสิ่ง และเปิดความคิดให้หลายคน แต่อะไรบางอย่างของการแสดงของคุณสุประวัติกลับทำให้เรารู้สึกสะดุด เข้าใจว่าจะให้เป็นผู้เฒ่าเหลวไหลในหนังจีน ที่แท้จริงทรงภูมิในเชิงปราชญ์ แต่การแสดงกลับไม่กลมกลืน (ส่วนของน้องๆ AF คงต้องออกตัวว่าเรามาจากห้องเรียลริตี้ คำวิจารณ์คงมีอคติเจืออยู่) โบว์ เป็นนักแสดงละครเวทีมือใหม่ที่สุดของเรื่องนี้ เข้าใจว่าบทพระจันทร์เป็นนางเอกต้องทำตัวสวย มีจริตพองาม ในส่วนนี้โบว์ทำได้ระดับนึงสำหรับมือใหม่ แต่ในเชิงร้องเรายอมรับว่าผิดหวังในตัวโบว์มาก เนื้อเสียงของโบว์จัดว่ามีพลังกว่ามิ้นและนัท แต่โบว์กลับร้องได้งึมๆงำๆ ฟังแทบไม่รู้เรื่องว่าโบว์ร้องว่าอะไร นี่เราอาศัยว่ารู้จักเพลงเฉลียงเลยพอกล้อมแกล้มเอาตัวรอดได้ นอกจากนี้การร้องยังปล่อยลมเป็นห้วงๆฟังแล้วน่าอึดอัดและเหนื่อยมาก บอย บทของพันหนึ่ง เรียบๆ ไม่มีอะไรมาก บอยทำได้เสมอตัว คงไม่โทษบอยเพราะโดยบทมันมีมาแบบนี้ ลูกโป่ง ตอนแรกเราเข้าใจว่าบทพายอาร์จะมี conflict มากกว่านี้ในเมื่อเธอเป็นที่ชอบใช้ความรู้สึกแต่ต้องอาศัยในเมืองแห่งเหตุผล แต่เอาเข้าจริงกลับถูกปล่อยออกมาเข้าฉากแบบกระปริบกระปรอย ดีที่ลูกโป่งมาตีตื้นในฉากสุดท้ายตอนร้องเพลงที่แต่งใหม่ ลูกโป่งร้องด้วยความรู้สึก ไม่ต้องตะเบ็ง ร้องเรื่อยๆ แต่รับรู้ข้อความที่ส่งมาได้ชัดทุกคำแม้ไม่รู้จักเพลงนี้มาก่อน นัท บทชนะลมเบาบางมาก จะให้รักผู้หญิงก็ไม่เปิดช่วงเวลาให้สื่อสาร อยากจะรักธรรมชาติก็ไม่ปล่อยให้แสดงออกเต็มที่ แถมต้องอยู่ท่ามกลางชาวเมืองเป็นสิบแทบทุกฉาก ทุกเวลา ตัวละครตัวนี้เลยหายไปบ่อยๆ แต่ขอชมเชยการร้องของนัทที่ทำได้ดี เสียงคมและพุ่ง มิ้น บทปุยปุยเป็นบทที่ดีมากบทนึงในเรื่องนี้ มีสีสรร มีชีวิตชีวา กล้ารัก กล้ารู้สึก แต่ถ้าสลับไปให้คนอื่นเล่น เราก็ไม่แน่ใจว่าบทปุยปุยจะออกมาน่ารักน่าเอ็นดูแบบนี้มั๊ย ฉากที่เราประทับในที่สุดของปุยปุย เกิดขึ้นแค่ไม่กี่วินาที คือฉากที่ปุยปุยวิ่งเข้ามาแล้วคว้าตัวชนะลมขึ้นกอด แค่นิดเดียวจริงๆแต่เรียกน้ำตาเราได้มากกว่าการฟูมฟายหลายนาทีของพระจันทร์ ต้อล บทแสนเก้าเป็นอีกตัวละครที่สามารถเขียนให้ดูมีมิติได้มากกว่านี้ เพราะการกระทำของแสนเก้าเป็นผลมาจากความคับแค้นใจในอดีต แต่เพราะฉากในเมืองตรรกะมีน้อยมาก ส่วนใหญ่ก็เน้นฉากสภาเมืองที่มีประธานห้าสิบห้าสิบคอยชักใบให้เรือเสีย (อันนี้ไม่ว่าท่านห้าสิบห้าสิบนะท่าน มันเป็นการย้ำให้เรารู้ว่าอยู่เมืองตรรกะใช่จะตลกไม่ได้) คนดูเลยไม่ค่อยรู้สึกกับความเก็บกดของแสนเก้านอกจากดูเหมือนเป็นเด็กขี้อิจฉา แต่ฉากก่อน intermission การร้องของต้อลที่เต็มไปด้วยพลัง ประกอบกับน้ำเสียงที่ดีของต้อลทำให้คาแรกเตอร์แสนเก้าดูแน่นขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ ความรู้สึกขมขื่นที่ต้องเป็นรองเพียงเพราะคำว่า "ดุลยพินิจ" และความทะเยอทะยานของแสนเก้า มันถูกส่งออกมากับเพลงอย่างครบถ้วน เสียดายนิดเดียวที่เสียงพูดของแสนเก้าเวลาใส่อารมณ์มันฟังดูไม่เท่ห์ ออกแนวเด็กเจ้าอารมณ์ และท่าทางการเดิน ไหล่ของแสนเก้ามันงองุ้มขาดความสง่างามไปเยอะ จนเราคิดว่าแสนเก้าได้คะแนนทุกอย่างเท่าพันหนึ่ง แต่แพ้ที่บุคลิกเนี่ยล่ะ คำวิจารณ์มาจากสิ่งที่เรารับได้ บางครั้งเราอาจตกหล่นรายละเอียดบางอย่างไป ถ้าได้ไปดูรอบที่สอง ความรู้สึก และคำวิจารณ์อาจเปลี่ยนแปลงก็เป็นได้ แก้ไขเมื่อ 11 ต.ค. 52 13:44:56 จากคุณ : Nusantara เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 52 13:34:34

ความคิดเห็นที่ 42 ผมไปดูมาหลายรอบแล้ว คนแสดงก็แสดงได้ไม่เหมือนกันซักรอบ ยิ่งเรานั่งที่ต่างกันก็จะรู้สึกต่างกันในการชม ที่นั่งด้านหน้าดีในแง่เห็นการแสดงสีหน้าอารมณ์คนแสดงชัดเจน แต่บางทีมองไม่เห็นภาพรวม หรือบางทีก็มองไม่เห็นมิติ เช่นปิดไฟเพื่อให้ดูอีกฉากที่ซ้อนกัน แต่ก็ยังเห็นคนที่ยังอยู่ในฉากที่ปิดไฟ เห็นการเปลี่ยนฉากชัดเจน เสียงอะไรก็ได้ยินชัด เช่นเสียงเลื่อนฉาก ฯลฯ แต่ถ้านั่งด้านหลังก็มีข้อดีที่ทำให้เห็นเป็นมิติมากขึ้น เห็นภาพรวมชัดเจน แต่ข้อเสียคือไม่เห็นสีหน้าอารมณ์นักแสดง บางฉากที่ควรจะอิน ก็ดูแล้วเฉยๆ บางรอบนักแสดงไม่แสดงท่าใหญ่ๆก็ไม่สื่ออารมณ์ให้เศร้าทั้งๆที่ถ้านั่งใกล้อารมณ์คงอินไปด้วยแล้ว สำหรับเสียงร้องส่วนตัวผม ผมกลับชอบเสียงโบว์ใสกิ๊งงงมาก รู้สึกว่าพัฒนาขึ้นครับ (ไปดูรอบล่าสุดเมื่อวานครับ) ผมชอบอ่านทู้ของเฉลียงอันนี้มากเลย เขาวิจารณ์กันหลากหลายดี v v รีวิว "เร่ขายฝัน - เฉลียง เดอะมิวสิเคิล" (สปอยล์กันจะจะ) โดยคุณ : พี่เจ๊า อยู่ที่ใครคิด อยู่ที่ใครมองจริงๆครับ จากคุณ : มาอ่าน เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 52 17:50:48

ความคิดเห็นที่ 43 ดูมาแล้วครับ คืนนี้เอาสั้นๆ ก่อนกันลืม ประเด็นได้อะไรจากละคร "คนเรา เหตุผล กับ อารมณ์ ต้องไปด้วยกัน" ถ้ามีแต่เหตุผล ชีวิตก็จะไม่รู้จักคำว่าสุขหรือทุกข์ เพราะจะไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร แต่ถ้าใช้แต่อารมณ์ ก็จะไม่รู้จักคำว่าพัฒนา และไม่รู้จักคำว่าทำให้ดีกว่าเก่า แล้วเดี๋ยวค่อยว่ากันต่อ 555+ จากคุณ : DJ PUTORN เขียนเมื่อ : 12 ต.ค. 52 02:41:13

ความคิดเห็นที่ 44 ขอเพิ่มเติมอีกนิด 1. ในฐานะคนที่โชคดีทันเพลงเฉลียงโค้งสุดท้าย ละครเรื่องนี้สามารถนำเพลงเฉลียงเข้าประกบกับเนื้อเรื่องได้กลมกลืน ตอบโจทย์ที่จั่วหัวว่าตั้งใจใช้เพลงเฉลียงได้กว่า 90% (ต้องยอมรับว่าเพลงเฉลียงไม่ธรรมดา จะว่าเอามาทำเป็นละครง่ายก็ไม่ใช่ ยากก็ไม่เชิง เข้าใจแล้วว่าทำไมต้องเป็นละครแฟนตาซี คนปกติที่ไหนจะร้องเพลงแบบนี้ ) 2. ในฐานะคนที่รู้จักเด็กๆ AF เราพอใจกับแคสครั้งนี้ ผู้กำกับสามารถจัดสรรน้องๆตามโควต้า ลงในบทที่ทำให้น้องๆได้เปิดด้านที่เค้ามีออกมาใช้ เช่น ต้อล ได้มีโอกาสลองเป็นตัวร้าย ใช้อารมณ์แรงๆ เพราะเราก็เชื่อว่าต้อลทำได้  หรือมิ้น รอยยิ้มของมิ้นสามารถทำให้โลกสดใส ผู้กำกับก็นำรอยยิ้มของมิ้นมาแต่งแต้มเวทีได้อย่างดี ปล. คำวิจารณ์น้องผู้ชายบางคนอาจมีความลำเอียงเพราะความเอ็นดู แต่น้องสามสาว มิใช่เด็กในสังกัดเราแม้แต่คนเดียว คำติชมจึงเป็นไปตามเนื้อผ้า บนพื้นฐานที่หวังว่าหากน้องๆมีโอกาสอ่าน และเปิดใจรับมากพอ อาจก่อประโยชน์ให้แก่น้องๆบ้าง แก้ไขเมื่อ 12 ต.ค. 52 13:37:42 จากคุณ : Nusantara เขียนเมื่อ : 12 ต.ค. 52 09:50:22

ความคิดเห็นที่ 45 ผมไม่ได้ว่าอะไรคุณNusantara นะครับ ความคิดเห็นของคุณเป็นประโยชน์กับเด็กๆAF อยู่แล้ว  แล้วโบว์ก็ไม่ได้เป็นเด็กในสังกัดผมด้วยครับ ผมเป็น Beau-candidate@1 ครับไม่ใช่ Beau Fanclub 5555 ความคิดเห็นในกระทู้เปิดฟรีครับ ใครใคร่ว่ายังไงก็วิพากษ์กันไป แต่การบอกว่าการรับรู้มีความต่างไม่ใช่จะบอกว่าของใครถูกหรือผิดหรือลำเอียงนะครับ งานนี้ถ้านับเสียงผมว่าเสียงลูกโป่งโดดเด่นสุดในผู้หญิง แต่ไม่ใช่ว่ามิ้น หรือ โบว์จะร้องไม่เพราะในการรับรู้การฟังเสียงของผม ผมว่าดีเสียอีก วิพากษ์กันมาเยอะๆอย่าวิจารณ์กันอย่างเดียว ผมว่าทีมงานเก็บข้อวิพากษ์ทุกเม็ดนะครับ เห็นปรับบทปรับอะไรตามเสียงบ่นได้ดีขึ้นเรื่อยๆ ผมไปดูมาทั้งหมด 6 รอบแล้ว ดีขึ้นเรื่อยๆ แต่ที่ติงไว้แต่ต้นคือนักแสดง(ที่ไม่ใช่รุ่นใหญ่)ยังแสดงไม่เสถียรครับในแต่ละรอบครับ แต่ก็นับว่าพัฒนาขึ้นเรื่อยๆ และผมก็ยังเต็มใจที่จะซื้อบัตรที่เขาเปิดเพิ่มอีก 2 รอบครับ จากคุณ : มาอ่าน เขียนเมื่อ : 12 ต.ค. 52 14:18:07

ความคิดเห็นที่ 46 เราก็ไม่ได้ว่าแฟนคลับคนไหนเลยนะคะ อ่านดีๆ "จะร้อนตัวไปเพื่ออะไร ถ้าใจยังดีอยู่จริง ยิ่งมีอาการเท่าไร มันยิ่งทำให้ดูรู้เท่านั้น ว่าฉันกำลังเข้าใจความจริงที่เธอ ปิดบังเอาไว้" ตอนแรกที่คุณจะตั้งใจยกคำวิจารณ์เฉพาะส่วนของโบว์มาแปะที่นี่ เราก็ไม่ได้สนใจอ่านเท่าไหร่ มาห้องนี้ทั้งที ขออ่านความเห็นคนที่ไม่ใช่แฟนคลับดีกว่า อีกอย่างสิ่งที่เราเขียนเกี่ยวกับโบว์คือความรู้สึกของเราในรอบนั้น แล้วเราก็เขียนชัดว่า ถ้าไปดูอีกรอบ มุมมองก็อาจเปลี่ยน ที่สำคัญโบว์ไม่ใช่คนเดียวที่ถูกเราวิพากษ์ แต่แผลใหญ่ ก็โดนตรงหน่อย พอคุณมาตอบเราโดยตรงเลยต้องกลับไปอ่านความคิดเห็นของคุณ จากใจจริง ที่เราออกตัวมันเป็นเหตุผลตรงข้ามกับที่คุณคิด เพราะไม่อยากให้คนเข้าใจว่าเราชมน้องสาวๆบางคนเพราะเอ็นดูน้องคนนั้นมากกว่าปกติต่างหาก ส่วนที่อยากให้น้องบางคนฟังและไปปรับปรุง ใจเราก็คิดถึงน้องอีกคนที่ไม่ใช่น้องโบว์ รอบนี้ คุณ มาอ่าน ออกจะสำคัญตนผิดไปแล้ว แก้ไขเมื่อ 12 ต.ค. 52 23:31:33 จากคุณ : Nusantara เขียนเมื่อ : 12 ต.ค. 52 23:29:42

ความคิดเห็นที่ 47 ปล. คำวิจารณ์น้อง "ผู้ชาย" บางคนอาจมีความลำเอียงเพราะความเอ็นดู  แต่น้องสามสาว มิใช่เด็กในสังกัดเราแม้แต่คนเดียว คำติชมจึงเป็นไปตามเนื้อผ้า บนพื้นฐานที่หวังว่าหากน้องๆมีโอกาสอ่าน และเปิดใจรับมากพอ อาจก่อประโยชน์ให้แก่น้องๆบ้าง ผมอาจจะแปลความหมายข้อความตรงนี้ผิดไปน่ะครับ แล้วเผอิญที่ความคิดเห็นอันใหม่ที่คุณมาเพิ่มเติมอยู่ต่อจากผมพอดี ก็เลยอาจจะมีความเข้าใจผิด ก็ขอโทษด้วยก็แล้วกันครับ แก้ไขเมื่อ 13 ต.ค. 52 07:24:28 แก้ไขเมื่อ 13 ต.ค. 52 07:16:19 จากคุณ : มาอ่าน เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 07:14:08