ความคิดเห็นที่ 1 บทละคร บทเรื่องนี้ ในเมื่อพูดถึงประเด็นที่มนุษย์เขาถกเถียงกันมาตั้งแต่ยุคกรีก มากจนบัดนี้ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะจบสิ้น การแบ่งขั้วแยกข้าง "อารมณ์" กับ "เหตุผล" จะเอามาผูกโยงกัับอะไรมันก็มีน้ำหนัก มีกึ๋นของมันโดยตัวเรื่องเองอยู่แล้ว ก็นับว่า "ทีม" เขียนบทฉลาดเลือกประเด็น เรื่องไอเดีย สัญลักษณ์ ปรัชญาอะไรไม่ขอยกมายอ เพราะส่วนตัวคิดว่าเป็นประเด็นที่เก่าแล้ว ถ้าจะเอามาทำใหม่ เล่าใหม่ ต้องเฉียบกว่านี้ถึงจะพอสรรเสริญถนัดปาก ไม่เกรงใจนักวิจารณ์ทั้งหลาย แต่ในแง่การวาง "โครงเรื่อง" (plot)  ว่าใคร ทำอะไร ที่ไหน เพื่ออะไร บทเรื่องนี้อ่อนไปเมื่อเทียบกับพลังความคิดที่ใส่กับ "พวงปรัชญา" ข้างต้น (ซึ่งจะใช่ปรัชญาของศิลปินวง เฉลียง หรือไม่ ก็สุดจะหยั่งถึง) ขยายความโดยรีบร้อนว่าบทละครดีๆต้องมีโครงเรื่องที่เป็น "แก่น" ให้ความคิด หรือ "สาร" ที่จะนำเสนอ ไม่ได้เป็นเพียงแค่ "สื่อ" หรือ​ "พาหนะ" แบบงูๆปลาๆ พอให้มีเพลงใส่ให้นักแสดงร้องเท่านั้น ทุกตัวละคร ทุกสถานการณ์ ทุกการกระทำของเรื่องต้องสะท้อนแบบ "พุ่งไปสู่" สารของเรื่อง ยิ่งเป็นละครเพลงยิ่งต้องไปอย่าง เร็ว แรง และกระชับ เอา "แม่นาค ดรีมบ็อกซ์" เป็นตัวอย่างก็ได้ ยาวสามชั่วโมงกว่าเหมือนกัน แต่ไม่มีวินาทีไหนเลยที่สารของเรื่องถูกลบไปด้วยมุกตลกเยิ่นเย้อ เพลงยืดเยื้อ หรือเปลี่ยนฉากยืดยาดเลย แล้วสารของเร่ขายฝันล่ะ? คืออะไร? ถ้าถามผมตอนนี้ ผมติดตาม "แสนเก้า" มาตั้งแต่ต้นเรื่อง ผมได้เรียนรู้ (เอง) ว่า "อย่ามองแต่ตัวเอง อย่าคิดแต่จะครอบครอง คนแบบนี้จะไม่เหลืออะไรเลย" จะถูกหรือไม่ก็ไม่รู้ แต่ที่ดูมันได้มาแบบนี้ เพราะรู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องของ "แสนเก้า" เขาผู้เดียว "ทำ" ทุกอย่างให้เรื่องดำเนินไป ตัวละครที่เหลือเป็นเพียงสถานการณ์และอุปสรรคของเรื่องของ "แสนเก้า" เท่านั้น แสนเก้ามีปม "ที่สอง" แสนเก้าออกอุบายส่งพันหนึ่งไป แสนเก้าตัดสายไฟเครื่องบิน แสนเก้ารักพายอาร์ เอาหีบเพลงมาให้เธอ แสนเก้าเร่งเร้าท่านประธาน แสนเก้าขึ้นครองอำนาจ แสนเก้าทำลายทุกสิ่ง แสนเก้าไม่เหลือใคร ไม่เห็นอะไร หรือ ใคร เกี่ยวกับ “ฝัน” แบบเป็น “แก่น” ของตัวละคร หรือของเรื่องเลย พันหนึ่งฝันอะไร? ชนะลม? ปุยปุย? พายอาร์? แน่ล่ะ ตัวละครเหล่านี้ฝัน...แล้วยังไง? ไม่มีใครจริงจังกับฝันให้เราเห็น..เพราะไม่เห็นมีการกระทำ หรือสถานการณ์ใดเลย ที่ผู้กำกับ (และทีมเขียนบท) ขับเน้นขึ้นมาให้เป็นความขัดแย้งของตัวละคร ซึ่งนำไปสู่ “สถานการณ์” ของเรื่อง ความรักของพันหนึ่งกับพระจันทร์ซึ่งพรรณาประมาณครึ่งชั่วโมง บวกกับอีกสองเส้า เส้าชนะลม กับ เส้าปุยปุย ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเรื่องมากไปกว่าเป็นเหตุให้แสนเก้าเอาความผิดพันหนึ่งได้ ถ้าเป็นแบบนี้ ละครสั้นลงครึ่งหนึ่งผมก็เข้าถึงสารแล้วครับ รู้เรื่อง สนุก บันเทิง กระชับด้วย แต่สี่ชั่วโมงกว่าของผมไม่ได้เป็นอย่างนั้น จะเล่าเรื่อง "เมืองเอกเขนก" ทำไมตั้งเป็นชั่วโมงโดยที่ไม่ได้มีผลอะไรกับ "แสนเก้า" เลย แสดงว่าบทไม่ได้ต้องการกล่าวถึงเฉพาะตัวละครนี้ อย่างน้อย เจตนาก็คงไม่ได้เป็นเช่นนั้น แม้ว่าคนเขียนบทจะรู้หรือไม่รู้ตัวว่าทำอะไรอยู่ก็ตาม เอาล่ะครับ เรื่องบท พูดมากไปก็ไม่เป็นประโยชน์ เพราะทั่วไปคนดูอย่างเราๆ ก็เอาแค่รู้ว่าใครได้กับใคร แล้วไงต่อ ก็เท่านั้น จากคุณ : babelian เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 02:46:36

ความคิดเห็นที่ 2 มาว่ากันถึง “ปัญหา” สำคัญของเรื่องนี้ ที่ขอกล่าวแก่ผู้ชมท่านอื่นๆว่าผิดหวังกับเรื่องนี้มาก “การกำกับการแสดง” ผู้กำกับเป็นทีมเขียนบทแท้ๆ แต่ผมดูจนจบเรื่อง ยังสงสัยอยู่เลยว่า ผู้กำกับเข้าใจบทจริงๆหรือเปล่า หรือจะให้ตรงไปตรงมากว่านั้น เข้าใจความต่างของละครโทรทัศน์กับละครเวทีหรือยัง ประสบการณ์ที่ผ่านมาของโต๊ะกลม ในโทรทัศน์ ผมปวารณาตัวเป็นแฟนคลับก็ว่าได้ ละครซิตคอมของโต๊ะกลมสนุกผิดกับเจ้าอื่นๆอยู่หลายประการ แต่พอมาเป็นละครเวที ผมว่าประสบการณ์ในหอประชุมจุฬาฯคงไม่พอเสียเล้ว แม้ว่าละครสถาปัตย์จะเป็นขวัญใจแม่ยกมาสามสิบปี และผมก็ปลื้มในความคิดสร้างสรรค์ของเหล่านิสิตนักออกแบบทั้งหลาย แต่อย่าลืมว่า มาตรฐานงานละครสนุกๆในมหาวิทยาลัยเอามาใช้ไม่ได้กับเวทีที่ผู้ชมจ่ายแพงกว่าสิบเท่า และเป็นผู้ชมกลุ่มใหญ่กว่า มีวุฒิภาวะมากกว่า และคาดหวังสูงกว่า เรื่องเล็กๆน้อยๆอย่างการ “ใช้ซ้ำ” มุกยังพอรับได้ เพราะตลกจริงๆ ไม่ต้องคิดอะไรมา แต่คุณภาพการกำกับแบบนึกเอาเองว่าเสร็จแล้วแบบนี้ ผมถือว่าทำการบ้านมาน้อยไปมาก ค่อนไปทางไม่ให้เกียรติผู้ชมบางกลุ่มที่เป็น “คนดูละคร” ด้วยซ้ำ ขอสำทับอีก ด้วยว่าผมเป็นแฟนคลับเอเอฟด้วย กว่าจะมีสักงานที่ “คนนอก” เขาลงทุนมาดูงานของศิลปินที่เราชื่นชอบก็ยากนัก โอกาสมาทั้งทีกลับกลายเป็นงานที่ผู้ชมด้วยกันเองต้องออกมา “ขอร้อง” ให้คนอื่นๆเปิดใจดู เขาจ่ายแบงค์พัน เขาไม่มานั่งฟังคำวิงวอนหรอกครับ ปัญหาการกำกับการแสดงของเรื่องนี้ อยู่ที่ทัศนคติผิดทิศของ “ผู้ชี้ทิศทาง” (director) เรื่องง่ายๆอย่างการจัด blocking ก็ยังทำให้ขัดตาได้ ไม่ต้องพูดถึงการ “สร้างแรง” (impact) ให้บทละครผ่าน blocking เอาแค่ดูแล้วสวยงาม สมดุลย์ ก็สอบตกแล้ว ผู้กำกับลืม “ตาของดีไซเนอร์” ไปหรืออย่างไร จัดนักแสดงยืนขนานกัน หันหน้าเข้าหาผู้ชมเต็มตัวตลอดเรื่อง แม้แต่ในชั่วขณะที่ตัวละครกำลัง “สนทนา” กัน จะว่าห่วงเรื่องนักแสดงไม่เปิดตัวหาคนดูก็สุดโต่งเกินไป หรือจัดให้ block เดี๋ยวเทซ้าย เดี๋ยวเทขวา หมู่มวลออกมารกๆ มาเป็นโชว์ๆ เต้นๆ ขำๆ แล้วก็ไป ไม่มีประโยชน์อื่น ไม่ได้แสดงความเป็นชุมชน ไม่ได้เล่าเรื่อง ไม่รู้มีทำไมเยอะขนาดนั้น (แต่ถ้ากำกับให้มีประโยชน์ จำนวนมากกว่านี้สามเท่าก็ไม่ขัดข้อง) จากคุณ : babelian เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 02:47:11

ความคิดเห็นที่ 3 นักแสดงหลักจากเอเอฟ เห็นการกำกับเป็น “การ์ตูน” เป็นภาพๆ เป็นตัวๆ ไม่ได้เป็น “คน” พันหนึ่งเป็น “นายทหารหนุ่มเดินฉับๆ ยืนคอแข็ง มีลายอาทิตย์อุทัยเป็นฉากหลังทุกครั้งที่ยืนโพส” พระจันทร์ เป็น “โพคาฮอนทัส เวอร์ชั่นตาหวานและกระโปรงพลิ้ว” ชนะลม เป็น “เด็กหนุ่มหล่อใส น่ารัก แต่ป่วยกระเสาะกระแส ไอแค่กๆ มีลายเส้น “แก้มตอบ” วาดอยู่ตลอดเวลา หัวยุ่งๆ ตัวเล็กๆ” ตัวเอกการ์ตูนญี่ปุ่นชัดๆ แสนเก้า เป็น “ตัวโกง” ...จบ ฯลฯ กล่าวเช่นนี้ไม่ได้แปลว่านักแสดงเล่นไม่ดี พวกเขาทุกคนเล่นดี ในฐานะนักแสดงมืออาชีพ และ “ดีขึ้นกว่าเดิมมาก” ในฐานะนักแสดงจากบ้านเอเอฟ เดาว่าพวกเขาทำตามสิ่งที่ผู้กำกับขอได้ทุกอย่าง อย่างน้อยก็ใกล้เคียงภาพในหัวของผู้กำกับมาก แต่อยากถามผู้กำกับว่า ในเมื่อเรื่องนี้กล่าวถึงประเด็นที่หนักหน่วงและเป็น “ปรัชญา” ซึ่งต้องการ “การเชื่อมโยงระหว่างตัวละครและผู้ชม” อย่างมาก ทำไมถึงเลือกกำกับนักแสดงให้เล่นเป็น “การ์ตูน” เพราะมันเป็น “เรื่องเล่นๆ” ที่ดูยังไงก็เห็นว่า “นี่ละครนะ และไม่เกี่ยวอะไรกับชีวิตจริงของพวกคุณหรอก นั่งดูไปเฉยๆเถอะ” ซึ่งพวกเขาทุกคนทำได้ดีมาก ผู้ชมต่อให้ไม่ใช่แฟนคลับ ก็ “เอ็นดู” นักแสดงทุกคนได้ แค่ “เอ็นดู” สำหรับคนเป็นนักแสดงอาชีพคงไม่น่าภูมิใจเท่ากับ แสดงจนผู้ชมเชื่อมโยงกับตัวละครของตนได้ “เชื่อมโยง” ในที่นี้ ไม่ได้แปลว่า เห็นอกเห็นใจที่เขาไม่สมหวังในความรัก หัวเราะเมื่อเขาเล่นตลก หรือร้องไห้เมื่อเขาตาย   แต่หมายถึงเมื่อดูจบแล้ว เอาตัวเองเข้าไปเทียบได้ เห็นภาวะที่ตัวละครประสบอยู่ แล้วเรียนรู้จากตัวละครได้ ซึ่งนี่คือ “ความบันเทิง” ที่แท้จริง คนชมละครซึ่งเคยสัมผัสมาแล้วมักจะติดใจกับความสุขแบบนี้ เพราะมันช่างทรงพลังและติดทนนานกว่าเพลงเพราะ หรือฉากสวย จากคุณ : babelian เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 02:47:35

ความคิดเห็นที่ 4 บวกกับการเลือก “ฉาก” ที่ “แฟนตาซี” สุดใจขาดดิ้น ฉากเมืองตรรกะ มีเฟืองอันเท่าบ้านครอบเวที โดยปราศจาก “ตรกกะ” ใดๆมาอธิบายว่า ชาวเมืองผู้เปี่ยมด้วย “เหตุผล” จะเอาเฟืองมาติดผนังทำไม? จะว่ามองลอด “นาฬิกา” เข้าไป ก็ไม่เห็นมีสาระ แล้วมายืนคุยกันเรื่องส่วนตัวหน้ารั้วริมถนนของสภาทำไม? แถมเป็นเรื่องต้องห้ามสำหรับเมืองนี้อย่างอารมณ์ที่เรียกว่า “รัก” ด้วย ในป่าเอกเขนก มีเถาวัลย์เลี้ยวลดเป็นสวนนงนุช พยายามจะตะโกนบอกผู้ชมว่า “นี่ป่านะโว้ย...เหมือนมั้ยล่ะฮึ? ตกใจเลยล่ะสิ หึหึหึ” แต่ไม่ได้ออกแบบให้ การเข้าออก การเคลื่อนที่ของนักแสดง “มุมกล้อง” ได้อารมณ์แตกต่างจากฉากในเมืองเลยสักนิด เข้าซ้าย ออกขวา เข้าขวา ออกซ้าย มองตรงๆ วนไปวนมาทั้งเรื่อง... “แบนสนิท” ชวนให้นึกถึงประเพณีนิยมของละคร’ถาปัดที่ต้องมี “ตีบ” ทุกเรื่อง กลัวไม่รู้ว่าเรียนมา แต่ไม่ได้ช่วยเล่าอะไรเลยนอกจาก “ที่นี่คือ.....” เอาเป็นว่า ฉากที่คิดว่าสวยที่สุด ประทับใจ และเล่าเรื่องได้ดีมากๆ คือฉากทิ้งระเบิด... ...ซึ่งในฉาก บนเวที “ไม่มีอะไรเลย” นอกจากลูกไม้ปลิวตกลงสู่พื้น กับภาพเงาคน... ฉากที่ดี ไม่ใช่เพราะ “เหมือนจริง” หรือ “มีมาก” แล้วจะเสียเงินทำสวนนงนุชทำไมครับ? “เสื้อผ้า” แฟนตาซียิ่งกว่า ชาวเอกเขนกเอาผ้ามาปะๆตามร่างกายให้รู้ว่า “ทำตามแต่ใจ” ส่วนชาวตรรกะเสื้อโค้ทตัวหลวมโคร่ง หรือเครื่องแบบทหาร เพื่อให้เห็นว่า “มีแบบแผน” และไม่มีใครเปลี่ยนชุดเลย...หรืออย่างน้อยก็แทบไม่สังเกต...นอกจากพันหนึ่ง ถามว่า “ภาพสวยมั้ย” ตอบว่า “สวยมาก สวยจริงๆ” แต่ถ้าถามว่า “สวยไปทำไม” ก็ต้องนิ่ง มีทุกอย่างเต็มกรอบเวทีไปหมด แล้วก็จมลงไปหมดเช่นกัน (ส่วนตัวแล้ว ผมแยกชาวป่ากับรากไม้ไม่ค่อยจะออก ไม่ว่าด้วยสี หรือ blocking ก็ตาม) ไม่โทษดีไซเนอร์ เพราะอำนาจการเลือกนำเสนอ “อยู่ที่ผู้กำกับ” แสง มีหลายฉากที่แสง “ถีบ” เราออกจากเรื่อง ด้วยการทำตัวประหลาด มาในที่ที่ไม่ควรมา ไม่มาในที่ที่ควรมา แต่แสงถือเป็นเครื่องมือที่ผู้กำกับเลือกมาช่วยเล่าได้ดีที่สุดในบรรดาอุปกรณ์ที่มี มีลูกเล่นน่าสนใจหลายฉากทีเดียว งานผู้กำกับ คือการ “สื่อสาร”​ กับ 3 ฝ่ายหลักๆ เพื่อสร้างงาน... สื่อสารกับนักแสดง...ทำยังไงจะให้เขาแสดงเพื่อส่งผ่านสารของบทไปยังผู้ชม สื่อสารกับทีมงาน...โดยเฉพาะงานออกแบบ เพื่อช่วยนักแสดงส่งผ่านสารนั้น และสื่อสารกับผู้ชม...จะบอกอะไรกับคนที่มาชมละครเรื่องนี้? ที่สำคัญ ผู้กำกับต้องไม่ “คิดไปเอง” ว่า “คนดูชอบอะไรง่ายๆ สนุกๆแค่นั้นพอ” เพราะนั่นคือคำพูดของคนที่เห็นละครเวที (และศิลปะแขนงอื่น) เป็นเพียงคนขายบริการในอาบ อบ นวด ซึ่งพบมากแถวรัชดา สามข้อนี้..ผมกล่าวไปหมดแล้วทั้งสิ้น... “เร่ขายฝัน” ก็จึงออกมาอย่างที่เห็น จากคุณ : babelian เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 02:47:59

ความคิดเห็นที่ 5 ว่าด้วยเรื่องการนำเพลงเฉลียงมาทำละคร เป็นไอเดียที่ยอดเยี่ยมและน่าตื่นเต้นตั้งแต่แรกยิน เนื้อเพลงชวนคิดและทำนองชวนฟัง อย่างไรก็รั้งใจคนดูได้อยู่หมัด เพลงที่เลือกมาเข้าบท ทำได้ดีไม่ผิดแปร่ง มีหลายตอนที่ประทับใจในมุมมองที่เฉียบแหลม และสะท้อนความเข้าใจใน “การตีความ” ที่ชอบมากคือเพลงของชนะลมกับปุยปุยทั้ง “ถ้าโลกนี้มีเราเพียงสองคน...” กับ “จะฝากไว้ ทุ่งหญ้า ป่าเขา..” อะไรสักอย่าง ยังมีอีกลายเพลงที่ “คิดมา” แต่ “โลภ” อยากใส่ลงไปหลายเพลง จนไม่อาจขับเน้นให้เพลงใดเด่นขึ้นมาได้เลย ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีหลายช่วงที่แต่งใหม่โดยไร้เหตุผล ทั้งๆที่ถ้าตีความเพลงเดิมดีๆก็พอแล้วที่ผู้ชมจะเข้าถึงได้ เห็นมีหลายท่านวิจารณ์ข้อนี้แล้วจะขอข้ามไป แต่เรื่องที่ข้ามไม่ได้คือการวางเรื่องให้พอเหมาะพอดี เพลงมากขนาดนี้ ยังคิดอยากขยายจุดนั้น ปะเติมจุดนี้ ไหนจะฉาก แสง สี ไหนจะเต้นแร้งเต้นกา (แบบไม่สู้จะสามัคคีเท่าที่ควร) อีก “เร่ขายฝัน” จึงทำเพลงเฉลียงย้วยยืดยาด พานให้คนดูเรื่องมากอย่างผมรำคาญและคิดถึงนาฬิกาบ่อยๆ เสียงที่เลือกใช้ก็ “อัด” ผู้ชม สาดเข้ามา สาดเข้ามา ตลอดทั้งเรื่อง โดยเฉพาะองก์สอง แทบอยากลุกออกจากโรงทุกครั้งที่ถึงฉากที่เนื้อเรื่องงวดเข้ามา ก็จะมีเสียงเพลงอัดเข้ามาอย่างอลังการในตอนท้ายทุกฉากไป ไม่เล่นวงสดไม่ว่า แต่ถ้าเช่นนั้นต้องควบคุมเสียงได้ไร้ที่ติ เพราะคุมเสียงให้วงต้องใช้เป็นสิบๆช่องเสียง คุมกับไขว้ไปมาวุ่นวาย แต่แค่ “ดีเจ” เปิดแผ่น สองคน ถ้าคุมไม่ได้ก็ไม่รู้จะแนะนำให้ทำอะไรอีกแล้ว จากคุณ : babelian เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 02:59:54

ความคิดเห็นที่ 6 มาถึงส่วนที่พูดไปอย่างไรเสีย ยี่ห้อ “แฟนคลับ” ก็ปรับให้ถูกมองว่าเอียงอยู่แล้วแต่แรก นักแสดงของ “เร่ขายฝัน” ถ้าใครเลื่อนมาอ่านที่ความเห็นนี้ก่อน ก็ขอให้ย้อนกลับอ่านตามลำดับ ความจะไม่เคลื่อน ณ บรรทัดนี้ ขอถอดหมวกรื่นเริงของแฟนคลับออกสักครู่ และด้วยความจริงใจ นี่คือเสียงจากผู้ชมคนหนึ่งที่รักในละครเวที พันหนึ่ง พี่บอยเล่นได้ “ชัด” พันหนึ่งก่อนและหลังไปเยือนเมืองเอกเขนกต่างกันเห็นๆ บึกบึนสมตัวละครทหาร (แต่แอบมีพุงซึ่งไม่ว่ากันอยู่แล้ว) พันหนึ่งเป็นพระเอกตามแบบแผน มีการผจญภัย มีการค้นพบ มีการเปลี่ยนแปลง มีการต่อสู้เสียสละ แต่ก็ทำให้บทพันหนึ่งแบนเหลือเกิน ตกลงพันหนึ่งอยากได้อะไรในเรื่องนี้? ต้องการชีวิตแบบไหน? ความขัดแย้งในใจระหว่างหน้าที่ (ซึ่งหนุนหลังด้วยเหตุผล) กับความรัก (ซึ่งเป็นอารมณ์ล้วนๆ) ยังมีช่องให้แสดงได้มากกว่านี้มาก พระจันทร์เป็นใครในชีวิตของพันหนึ่ง รักเขาเพราะอะไร ถ้าไม่ใช่เพราะบทบอกว่าให้รัก พายอาร์สำคัญแค่ไหนก่อนและหลังการผจญภัย ความตายของชนะลมกระทบพันหนึ่งอย่างไรบ้าง ถ้าพี่บอยตอบได้ พันหนึ่งจะไม่ใช่แค่  “นายทหารหนุ่มเดินฉับๆ ยืนคอแข็ง มีลายอาทิตย์อุทัยเป็นฉากหลังทุกครั้งที่ยืนโพส” อีกต่อไป พายอาร์ เป็นตัวละครที่ดูแล้ว “เชื่อ” อย่างประหลาด เชื่อว่าพายอาร์เป็นแบบนี้ คือจะแสดงออกถึงความต้องการที่เปี่ยมด้วยความรู้สึกมากก็ไม่ได้ กั๊กๆ ครึ่งๆ พูดเป็นธรรมชาติตามความรู้สึกก็ไม่ได้ เพราะไม่รู้ทำอย่างไร ไม่เคยมาก่อน เชื่อว่าพายอาร์เกลียดชื่อ 3.14 ของตัวเอง แต่ก็ออกชื่อ พายอาร์ ไม่ได้เต็มเสียง เพราะผิดกฎ ถ้าเป็นเช่นว่าเพราะการกำกับ แสดงว่าลูกโป่งพัฒนาทักษะการแสดงได้ก้าวไกลมากขึ้นมาก แต่ถ้าเป็นเพราะไม่ค่อยชินกับการแสดงมากเท่าร้องเพลง ก็ถือเป็นโชคดีของลูกโป่งที่ได้บทพายอาร์มา เพราะตัวละครนี้ดู “น่าเชื่อ” อย่างไม่น่าเชื่อ มีช่องว่างเห็นขัดว่าลูกโป่งมั่นใจในการร้องมากกว่าการแสดง เพราะเพลงของพายอาร์น่าฟังกว่าคำพูดของเธออย่างชัดเจน แสนเก้า ต้อลเล่นละครมีพลังขึ้นมาก บทแสนเก้า (ซึ่งถ้าจะพิจารณาว่าเป็น “ตัวนำตัวจริง” ก็ไม่น่าผิด) ไม่ได้เหมาะกับต้อลที่สุด แต่ต้อลก็สามารถดึงผู้ชมมาอยู่ “ฝ่ายร้าย” ได้ไม่ยาก เพราะเราสามารถเข้าใจ “ปม” อันเจ็บปวดของ “ความเป็นรอง” โดยไม่ต้องพยายาม ถ้าไม่นับเรือนร่างบอบบาง กับเสียงนุ่นทุ้มเกินไป ต้อลก็เป็นแสนเก้าได้แนบเนียน แม้จะไม่แนบสนิทขนาดที่จะเชื่อได้ว่าแสนเก้าคนนี้จะฆ่าคนทั้งบางได้ด้วยความเชื่อเรื่องอารมณ์เป็นต้นเหตุของสงครามเท่านั้น แต่เพลง “อยู่ที่ใคร” ก็เอาใจผู้ชมไปได้เป็นกอบเป็นกำ ก่อนพักครึ่งการแสดง จุดที่ถ้าแก้ได้ในเวลานี้ ต้อลจะเข้าใกล้ แสนเก้า ได้ยิ่งขึ้นคือ ความเชื่อ ถ้าต้อลเชื่อว่าทั้งหมดคือสิ่งสำคัญในชีวิตของเราจริงๆ ถ้าเราไม่ได้มันมาเราจะเดือดร้อนวายวอดยังไง ไม่ว่าการทำให้สภาเห็นความสำคัญของการทำลายเมืองเอกเขนกโดยการเล่าเรื่องต้นเหตุของไฟดับที่ฟังดูไร้สาระแค่ไหนก็ตาม หรือความรักที่เรามีให้กับพายอาร์ ซึ่งเป็นคนรักของเพื่อน แม้จะรู้ว่าเป็นสิ่งที่โคตรจะผิดกฎของเมือง และแม้แต่เสียงหัวเราะตอนฉากจบ กับความตายของพายอาร์ ตอนนี้ความสำคัญของสิ่งเหล่านี้ยังไม่มากพอจะจูงผู้ชมอย่างเราให้ไปกับแสนเก้าได้เต็มร้อย แต่ก็มากพอที่ต้อลจะภูมิใจกับการแสดงครั้งนี้ได้ครับ ชนะลม ตัวละครพี่นัทน่าแปลกที่ผิดหวังในความรักที่หยิบยื่นให้ผู้อื่นติดต่อกันเป็นปีที่สองแล้ว แต่ชนะลมดูจะเข้ากับพี่นัทมากกว่าเจ้าชายยามาโดริ ถ้าผู้กำกับอยากได้เด็กชายหน้าใส ขวัญใจสาวๆ พี่นัทก็เอาใจผู้ชมไปหมดโรงตั้งแต่วิ่งมาคว้าสมุดจากพระจันทร์แล้ว แต่เชื่อว่าแค่นั้นคงไม่พอสำหรับนักแสดงอย่างพี่นัทแน่ๆ ชนะลมมีความต้องการชัดเจนมาก (อยากรักกับพระจันทร์) ความขัดแย้งก็ชัดเจนเช่นเดียวกัน (บอกเธอไม่ได้จนเธอกลายเป็นของคนอื่น) แต่ “ปัญหาหัวใจ” มันเป็นเรื่องที่ “เดาได้” สำหรับผู้ชมอยู่แล้ว ทำยังไงผู้ชมถึงจะ “เอาใจช่วย” ชนะลมมากกว่าแค่ “โถ มารักกับฉันแทนก็ได้” โดยไม่นับว่าผู้ชมครึ่งโรงมีใจรัก “นัท” ตั้งแต่ก่อนจะเป็น “ชนะลม” แล้ว อะไรคือข้อดีของชนะลม นอกจากสิ่งที่ปุยปุยรัก ผู้ชายที่แม้จะป่วยออดๆแอดๆ แต่ยังมีใจจะเข้าป่าลึก ฝ่าดงสสารพัดสัตว์ ไปตัดไม้คนเดียว ผู้ชายตัวเล็กๆ แต่เข้าไปในทางปืนโดยไม่ลังเล ผู้ชายอ่อนแรง ตอกตะปูยังไม่ไหว แต่พุ่งเข้าใส่ผู้ชายตัวใหญ่แบบไม่ห่วงชีวิตของตัวเอง ข้อดีของผู้ชายชื่อ “ชนะลม” คือ “ความกล้าหาญ” ที่เขามีอยู่เต็มหัวใจ แม้ว่าร่างกายจะอ่อนแอแค่ไหน นึกถึงเด็กตัวเล็กๆที่สู้สุดใจขาดดิ้นกับผู้ใหญ่ตัวโตๆ ด้วยแววตาที่มุ่งมั่นไม่มีวันยอมแพ้ แม้จะออกแรงจนร้องไห้ออกมา ไม่รู้คนอื่นคิดยังไง แต่ผมเอาใจช่วยเขาจนถึงที่สุด ความรู้สึกแบบนั้นคือส่วนที่ซ่อนอยู่ในบทของชนะลม และจะทำให้ความตายของเขามีผลกับคนทั้งหมู่บ้าน เพราะชนะลมจะเป็นเครื่องเตือนใจทุกคน และจุดประกายความกล้าไม่ครั่นคร้ามต่อความตายที่ใกล้เข้ามา คือความกล้าสมชื่อ “ชนะลม” ผู้เป็นที่รัก ปุยปุย มิ้น เก่งจริงๆครับ เชื่อแบบหมดข้อกังขา ไม่ว่าความเป็นตัวละครหรือทักษะบนเวที หมดจด เฉียบคม อยู่ร่วมเวทีกับนักแสดงพี่ใหญ่ได้สบายๆ การ “กลืน” บทเข้าไป ย่อย และ “ปล่อย” ออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ คือสิ่งที่ผมเห็นในปุยปุย “ฉ่า น้า โยม~” แค่นี้ก็เห็นแล้วว่ามิ้น “ซึม” ปุยปุยเข้าไปแค่ไหน (ถ้าเสียงเรียกนี้เกิดจากการซ้อม ไม่ใช่บทระบุ) ชื่อที่เรียกทุกวัน ทุกเวลา จนกลายเป็นคำสมานไปกับปาก ความต้องการที่ชัดเจน เทกนิคแพรวพราว ฉากชนะลมตาย ปุยปุยออกมาสิบวินาที แต่ได้ไปเลยทั้งฉาก ยังมีอื่นๆอีกมากที่ดีจนรู้สึกว่าในเอเอฟ บทนี้เป็นบทเดียวที่เอเอฟคนอื่นเล่นไม่ได้แน่ ต้องมิ้นเท่านั้น จะมีจุดด้อยก็คือการใช้เสียงซึ่งผิดวิธีอย่างร้ายกาจ แล้วมันจะทำลายคอของมิ้นตลอดไป ปรึกษาครูสอนร้องด้วยครับ พระจันทร์ โบว์เป็นน้องใหม่เอเอฟบนเวทีนี้ และผลงานการแสดงก็ยืนยันเช่นนั้น ชั่วโมงบินน้อยเป็นข้อด้อยของพระจันทร์ นักแสดงมือใหม่ ถ้าไม่ซ้อมจนเคี่ยวจนต้านทานผู้ชมได้ ก็จะออกมา “พยายาม” จนคนดูเหนื่อย พระจันทร์เป็นตัวละครที่มีปมมากที่สุดรองจากแสนเก้า พ่อหายไป นั่งรอมายี่สิบปี แม่ไม่มี ความขาดในใจ ฯลฯ แต่โบว์ยัง “เก็บ”​ ไม่หมด เราเลยไม่เชื่อว่า พระจันทร์ จะเป็นคนที่พร้อมจะรับอะไรเข้ามาเพิ่มเติมในชีวิตได้เร็วที่สุดในหมู่บ้าน ยิ่งเมื่อพันหนึ่งถล่มเฉลียงเธอด้วยแล้ว ยิ่งเป็นไปไม่ได้เลยในขณะนี้ ที่จะเชื่อได้ว่าพระจันทร์จะมีใจรักพันหนึ่งตั้งแต่แรกพบ (แต่อาจจะเป็นอีกหนึ่งปัญหาของ บท ก็เป็นได้) อย่างไรก็ตาม โบว์เหมาะกับพระจันทร์ด้วยความน่ารัก สดใส และเสียงร้องที่อ่อนหวานชวนฝัน เชื่อว่าชั่วโมงบินเพิ่มขึ้น โบว์จะเชี่ยวชาญขึ้นเอง จากคุณ : babelian เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 04:04:24

ความคิดเห็นที่ 7 นักแสดงท่านอื่นๆ แสดงได้ดีทุกท่านครับ ชั่วโมงบินระดับนี้การันต์ตีคุณภาพการแสดงอยู่แล้ว แต่อย่างที่บอก มันอยู่ที่ตัวเลือกของผู้กำกับ อันนี้ก็สุดแท้แต่วิจารณญาณครับ โดยส่วนตัวผมชอบคุณเหมี่ยว ปวันรัตน์ เธอเอาอยู่จริงๆ มาสุด ใส่สุด และไม่เคยหลุดตัวละคร ไม่ว่าจะเป็นจังหวะไหน สถานการณ์ไหน หรือมุกไหนก็ตาม ไลน์ที่เธอตัดสินใจอยู่รอความตายที่หมู่บ้าน สั้น กระชับ แต่เชื่อหมดใจจริงๆว่าเธอเป็นหัวหน้าเผ่าคนนั้น อยู่ตรงนั้นมาตลอดชีวิต และแม้จะเป็นตัวละครอารมณ์ดี แต่ก็เป็นการพูดตัดสินใจที่หนักแน่นเหลือเชื่อ คุณญาณี ตราโมทย์ ท่าทางจะถูกกำกับให้เป็นแบบนี้ เลยกลายเป็นการ์ตูนไปอีกคน แต่ช่วงองก์สองที่เราได้รู้จักตัวละครนี้มากขึ้น คุณญาณีก็โกยใจผู้ชมไปเช่นกัน พ่ออี๊ดแม้ว่าจะดู “ออมมือ” ให้เด็กๆร่วมเวที จนดูเหมือนแสดงไม่เต็มสูบ แต่ถ้ามถามว่า “เล่นแค่นี้ เทียบกับตัวอื่นๆแล้วพอไหม” ตอบได้เลยว่า “เหลือจะพอครับ แต่ไม่กระชับเท่าที่ควร” นักแสดงสมทบอย่าง หัวเต่ง ไข่เจียว และเด็กอีกคน (..ชื่ออะไรนะ..?) ก็เป็นสีสันที่ดีครับ แต่ผู้กำกับใส่มามากไป ทำให้เบื่อเสียก่อน ท่านอื่นๆก็เป็นไปอย่างคู่ควรครับ ยกเว้นหมู่มวล ถ้าเล่นมาสิบรอบยังไม่สามารถเต้นให้พร้อมกันได้เป๊ะๆ ก็ให้นึกถึงใจผู้ชมที่คาดหวังสูงๆด้วยนะครับ แก้ไขเมื่อ 14 ต.ค. 52 04:18:48 จากคุณ : babelian เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 04:13:48

ความคิดเห็นที่ 8 พอแล้วครับ...ง่วง จากคุณ : babelian เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 04:14:07

ความคิดเห็นที่ 9   ละเอียดมาก ขอบคุณค่ะ จากคุณ : sae_same เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 11:01:13

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบคุณค่า กดเก็บเข้าคลังทู้เรียบร้อย จากคุณ : 2am and the rain is falling เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 11:26:38

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณจ้า .... จากคุณ : KHuAn!!! (เรย์เฌณญ์) เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 12:53:03

ความคิดเห็นที่ 12 อีกนิด...ผมคิดของผมคนเดียว ถ้าผมเป็นผู้กำกับ ผมจะสลับ "ชละลม" กับ "แสนเก้า" ทั้งสองคนจะได้ "เล่น" จริงๆ ไม่ใช่แค่ "แสดง" ตามบท ในฐานะแฟนคลับ ผมเห็นความสอดคล้องระหว่างตัวละครกับนักแสดงสลับกับที่ผู้กำกับเห็น และเชื่อว่าถ้าสลับแล้ว เราจะได้เห็นตัวละคร ในมุมที่นักแสดง "พลิก" กลับมาให้เราดู คนหนึ่งไม่ต้อง "แกล้ง" เข้ม อีกคนไม่ต้อง "เล่น" แบ๊ว คนหนึ่งขี้อาย แต่ใจสู้ อารมณ์ศิลปินเต็มเปี่ยม อีกคนมุ่งมั่นและทะเยอทะยานสู่ความเป็นเลิศ ไม่หยุดนิ่ง แต่ก็อย่างที่บอกไว้ ณ ตอนนี้ก็ดีใจหายแล้วครับ จากคุณ : babelian เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 14:53:00

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณมากนะคะสำหรับกระทู้นี้..อ่านแล้วได้คิดตามจริงๆ เห็นด้วยในหลายๆเรื่องที่พูดมาค่ะ ปล.เป็นแฟนตัวยงของละครถาปัตย์ เช่นกัน พอพูดถึงฉากมีตีบนี่... ฮา~~ ใช่เลย 555+ โดยเฉพาะฉากโรงเก็บเครื่องบิน ;p ปล.2 อยากจะลองเห็นบท แสนเก้า และ ชนะลม สลับกันบ้าง..จริงๆ ^.^ จากคุณ : Ka-Me-Ku-Mi เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 16:31:04

ความคิดเห็นที่ 14 เห็นด้วยตามที่กดให้ใจไปค่ะ .. เพราะอยากเห็นสองคนนี้ลองสลับบทกันดูมั่ง คนหนึ่งไม่ต้อง "แกล้ง" เข้ม อีกคนไม่ต้อง "เล่น" แบ๊ว คนหนึ่งขี้อาย แต่ใจสู้ อารมณ์ศิลปินเต็มเปี่ยม อีกคนมุ่งมั่นและทะเยอทะยานสู่ความเป็นเลิศ ไม่หยุดนิ่ง ขอบคุณที่เขียนมุมมองของคนที่อยู่กับละครเวทีมาให้อ่านนะคะ แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 52 13:13:58 จากคุณ : หมูน้อยของแมวเหมียว เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 16:55:11

ความคิดเห็นที่ 15   คิดว่า เจ้าของกระทู้ยังเป็นนักศึกษาอยู่ (ถ้าวิเคราะห์ผิด ขออภัยค่ะ) แถมเป็นแฟนคลับด้วยอ่ะ มีมุมมอง + ความต้องการแบบแฟนคลับ สอดแทรกเป็นระยะๆ ดีค่ะ เนี่ยอยากให้เพื่อนที่เป็นอาจารย์มาเขียนบ้าง ก็ไม่ยอมซักที แต่เค้าฝากชื่นชม นักแสดง AF อยู่พอสมควร โดยเฉพาะ ปุยปุย กับ แสนเก้าแล้วก็ พันหนึ่งด้วย จากคุณ : CU เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 17:19:55 A:58.8.185.177 X: TicketID:215680

ความคิดเห็นที่ 16 ขอแชร์บ้างนะคะ เป็นแฟนคลับเอเอฟเหมือนกันค่ะ (ดูสามรอบ เสียเงินรอบแรก อีกสองรอบดูรอบสปอนเซอร์ และเหลืออีกหนึ่งรอบคือรอบสุดท้ายค่ะ) ตามมุมมองและแง่คิดที่เราได้รับจากการดุละครเวทีเรื่องนี้ สปอยล์แหลกรานค่ะ ในเรื่องความฝันของตัวละคร และแก่นสารที่จขกทมองหานั้น อันนี้คือตามความเข้าใจของเรานะคะ พันหนึ่งซึ่งไม่เคยมีฝัน ภายหลังจากที่ได้เจอพระจันทร์ ทำให้มีฝัน ฝันอยากที่จะอยู่กับคนเค้ารักจนนาทีสุดท้าย แล้วเค้าก็ได้ทำมันได้จริงๆ แสนเก้า ผุ้ซึ่งบอกไม่เคยมีฝันเลย ที่แท้จริง การได้เป็นใหญ่และครอบครองทุกสิ่งทุกอย่างนั่นแหละ คือฝันของแสนเก้า และเค้าก็ทำมันได้จริงหมือนพันหนึ่ง พระจันทร์ ฝันจะได้เจอพ่ออีกสักครั่ง ด้วยการมานั่งรอพ่อที่เฉลียงทุกวัน เพียงหวังว่าวันนึงพ่อจะกลับมา ชนะลม ฝันอยากให้พระจันทร์ หญิงซึ่งตัวเองหลงรักมีความสุขตลอดเวลา และฝากให้ปุยปุยดูแลป่า ดูแลธรรมชาติแทนเค้า เพราะเค้ารักธรรมชาติมาก            ฝันอยากให้ธรรมชาติอยู่เคียงคู่โลกนี้ตลอดไป พายอาร์ ฝันอยากให้พันหนึ่งพูดคำว่ารักกับตัวเอง โดยใช้ความรุ้สึกไม่ใช่พูดโดยใช้เหตุผล ชายตาบอด ฝันสุดท้ายในชีวิตคือการได้กลับไปยังดินแดนตะวันออก ที่ซึ่งเป็นบ้านของเค้า ส่วนแก่นสารนั้น ของละครนั้น ในมุมมองอื่นเราเองก็ไม่รุ้หรอก แต่เรารู้สึกตื้นตันกับฉากนิทานหิ่งห้อยของชายตาบอดมาก ๆ น้ำตาหยดเลยล่ะ อย่าขังความฝัน อย่าขังความงาม อย่าขังความจริง ในความรุ้สึกเรา นี่แหละค่ะ แก่นของละครเวทีเรือ่งนี้.. ในส่วนของพันหนึ่งที่ทำไมถึงรักพระจันทร์ บางทีเหตุผลอาจจะอยู่ในเนื้อเรือ่งแล้วก็ได้ค่ะ  พันหนึ่งเป็นโรคนอนไม่หลับ ต้องพึ่งยา แต่เค้าก็เอนกายหลับลง ได้อย่างง่ายดาย แค่พระจันทร์เล่าเรือ่งพ่อและบอกวิธีที่พ่อสอนเธอให้นับดาว ความประทับใจต่าง ๆ ทีมีต่อพระจันทร์ ขณะอยู่ในเมืองเอกเขนก ไม่ว่าจะเป็น การให้อภัยของพระจันทร์ ที่รุ้ว่าพันหนึ่งเห็นเมืองเอกเขนกเป็นศัตรู และมาสืบข้อมูลเพื่อทำลายเมืองเอกเขนก ปืนลั่นใส่หัวเต่ง พระจันทร์ก็เป็นคนเชือคำพูดของ พันหนึ่งคนแรก และทำให้คนทั้งเมืองเชื่อว่าพันหนึ่งไม่ได้ตั้งใจ โต้เถียงกับพันหนึ่งด้วยเพลงอื่น ๆ อีกมากมาย จนสุดท้ายพันหนึ่งก็ยอมรับและเปลี่ยนความคิด สอนให้พันหนึ่งรู้จักการใช้สมองให้น้อยลงและใช้หัวใจให้มากขึ้น เหตุผลเหล่านี้ละมั้งคะ ที่ทำให้พันหนึ่งรักพระจันทร์ พระจันทร์ มีความขาดในใจ และยอมรับในตัวพันหนึ่งง่ายเกินไป เราว่าการขาดแม่ พ่อหายไป  นั่งรอพ่อมายี่สิบปี ไม่ใช่เหตุผลที่จะทำให้พระจันทร์มีความขาดในใจ ได้ขนาดนั้น เนื่องด้วยลักษณะของคนและเมืองเอนกเขนก ถ้อยทีถ้อยอาศัย มีจิตใจดีงาม  รักป่ารักธรรมชาติ อยู่กันอย่างครอบครัว ทุกคนในเมืองคือครอบครัวเดียวกันหมด พระจันทร์เองก็มีเพื่อนที่แสนดีที่รักเค้ามากอย่างปุยปุยและชนะลม มีเพื่อนบ้านที่เอื้ออาทรต่อพระจันทร์ เห้นได้จากการนำไม้มาช่วยซ่อมเฉลียง มีหัวหน้าหมู่บ้านที่รับฟังและดูแล ทุกคนเหมือนลูกเหมือนหลาน จึงไม่น่าแปลกใจอะไรนักที่พระจันทร์อาจจะไม่รู้สึกขาดอะไรเลยในชิวิต เพราะหรือแม้แต่ปุยปุยหรือใครๆ จะบอกว่าพ่อเธอไม่มีวันกลับมาแล้ว พระจันทร์ก็ยังยินดีที่จะนั่งรอพ่อบนเฉลียงด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มอยุ่ตลอดเวลา คาแรกเตอร์ของพระจันทร์คือหญิงสาวช่างฝัน มองโลกในแง่ดีค่ะ เราเลยคิดว่าการไม่มีพ่อและแม่ ไม่น่าจะเป้นสาเหตุที่ทำให้พระจันทร์มีความขาดในใจ การตายของชนะลมกระทบกับพันหนึ่งอย่างไรบ้าง อย่างแรกเลย ในขณะที่เค้ากำลังมีความสุขกับคนที่เริ่มจะรักและมีความสุขกับเมืองที่เต็มไปด้วยน้ำใจแห่งนี้ เมื่อเกิดเหตุการณ์ขึ้น เค้าถุกหญิงที่เค้ารักไล่ออกจากเมือง พันหนึ่งออกจากเอกเขนกไปด้วยความเจ็บปวด  การที่พันหนึ่งยอมเปลี่ยนเป้ายิง จากการยิงชายตาบอดเป็นแสนเก้า ทั้งที่รุ้ว่านั่นคือการเป็นกบฏ แต่พันหนึ่งก็ทำ นั่นทำให้เห็นว่า พันหนึ่งก็อยากตอบแทนเอกเขนกและในใจก็คงอยากชดใช้ที่ตัวเองเป้นต้นเหตุให้ชนะลมต้องตายด้วย พยายามที่จะทำให้คนที่ตรรกะเห็นว่าเมืองเอกเขนกนั้น ดีเพียงใด เพื่อหวังจะช่วยไม่ให้ตรรกะทำลายเมืองที่ตรรกะคิดว่าเป็นศัตรู เอื้อกก เหนือ่ยยย 555 ทั้งหมดนี้คือความรุ้สึกและความคิดแว๊บแรกของเราหลังจากที่ได้อ่านแต่ละบรรทัดของจขกทที่เกี่ยวข้องกับความเห็นของเราด้านบนค่ะ ส่วนว่าเมื่อดูแล้วใครจะมีความเชื่อในตัวละคร จากการแสดงของนักแสดงมากน้อยแค่ไหน อันนี้อยู่ที่ตัวบุคคลและมุมมอง .. ก็ขอให้นักแสดงเหล่านั้น พัฒนาฝีมือกันต่อไปให้ได้ในอนาคต เอาใจช่วยน้อง ๆ ทุกคนค่ะ แต่ว่าหลังจากที่ดูจบ มันทำให้เรารุ้สึกและเชื่อว่าสองเมืองนี้มีอยู่จริง จะด้วยเหตุผลอะไรก็ไม่รู้ค่ะ หรือว่าเราจะอินจัดก็เป็นได้ เอิ๊กๆ สุดท้ายขอบคณจขกทค่ะ วิเคราะห์ได้ละเอียดมาก ในบางมุมที่เราไม่ได้มอง จขกทก็มองและมาบอกเล่ากัน ขอบคุณมากค่ะ จขกททำให้เราดูละครเวทีเรือ่งนี้สนุกมากขึ้นจริง ๆ ค่ะ ปล.ฉากเฟืองของเมืองตรรกะ อันนี้เดาเอานะคะ เป็นเพราะมันสื่อถึงเมืองที่มีความเจริญในทุกด้าน หรือไม่ก็เป็นเพราะผู้คนในเมืองตรรกะเองที่มีชีวิตประหนึ่งราวกับหุ่นยนตร์หรือ เครือ่งจักรรึเปล่า แต่เราดูแล้วเราก็ว่ามันให้ความรุ้สึกแข็ง กระด้าง ไร้ความรุ้สึก ไร้จิตใจดีนะ จากคุณ : หัวใจ..อันเดอร์สกอร์เอส เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 18:04:19

ความคิดเห็นที่ 17 ตาลาย แต่ขอบคุณค่ะ เราไม่ใช่คอละคร แต่เป็นนักแสดงมาสิบกว่าปี ดูเรื่องนี้แล้วไม่คิดอะไรมาก blocking ไม่ขัดหูขัดตาอะไร แต่อย่างที่บอก ไม่ใช่คอละครคร้าบ จากคุณ : gluhp เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 18:33:41

ความคิดเห็นที่ 18   ขอบคุณที่เอามุมมองของคนที่ทำละครออกมาให้อ่าน เราเป็นเพียงคนดูคะ เราไม่รู้หรอกว่าตรงนี้ฉากต้องเป็นอย่างนี้ สีต้องเป็นอย่างนั้น ทำไมเสื้อผ้าค้องเป็นแบบนี้ ทำไมผู้กำกับถึงเอาคนนั้นมาเล่นบทนี้ เอาคนนี้มาเล่นบทนี้ เรารู้แต่ว่า หลังจากเราดูเรารู้สึกมีความสุข ที่ได้ดู อินไปกับเรื่องราวที่ได้เห็นตลอด 3 ชั่วโมง นักแสดงทุกคนเล่นดีเราไม่รู้สึกขัดเลย เรานึกภาพไม่ออกว่า ถ้าแสนเก้าเล่นบทชนะลมแล้วเป็นอย่างไร คงขัดกันน่าดู ชนะลมในความเห็นของเราก็ต้องแบบนี้ ตัวเล็กๆน่ารัก ทำตาแบ๊วๆ และถ้าชนะลมมารับบทแสนเก้าเราก็นึกไม่ออกเหมือนก้น แสนเก้าตัวเล็กๆ บอบบางดูยังไงก็ไม่สามารถต่อกรกับบทพันหนึ่งได้ เพราะการเป็นแสนเก้าต้องใช้พลังมาก ดูจากการร้องเพลง อยู่ที่ใคร พลังในการร้องต้องขนาดนี้  ทั้งเสียงร้อง ท่าทางที่ต้องคู่คี่สูสีกับพันหนึ่ง   ดูแล้วเราเชื่อว่า ต้อลเหมาะกับบทแสนเก้า และนัทเหมาะกับบทชนะลมจริงๆเหมือนที่ผู้กับกับเลือก อย่างที่บอกเราเป็นเพียงแค่คนดูที่รู้สึกมีความสุขในการได้ดูละครเรื่องนี้คะ และเราว่าคุณไปดูละครอย่างสบายๆดีกว่าคะ อย่าพกเอาตำราความรู้ในการทำละครไปดูละครเลยคะ เครียดเปล่าๆ จากคุณ : HelloGay เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 20:24:45

ความคิดเห็นที่ 19 เป็นครั้งแรกตั้งแต่อ่านวิจารณ์ละครเรื่องนี้มาแล้วรู้สึกว่ามีคนไปดูเรื่องเดียวกับเรามาด้วย ทั้งเรื่องตัวละครหันข้างคุยกัน เพื่อหันหน้าให้คนดูได้ชมหน้าชัดๆ ว่าใครกำลังพูด ทั้งเรื่องทำไมต้องมายืนคุยเรื่องลับๆ กันหน้าสภา หรือเป็นเพราะผู้กำกับจงใจสะท้อนภาพสังคมศักดินา ว่าทำอะไรก็ไม่ผิด (ฮา) ทั้งเรื่องเอาประเด็นเรื่อง "ตรรกะ" และ "อารมณ์" มาใช้แต่ทำได้แค่นี้ เพราะตอนนี้เห็นมีคนตีความกันมากมายว่าการใช้ตรรกะมากเกินไปคือความไร้ตรรกะ เราควรตัดสินละครด้วยหัวใจ ทำอารมณ์ให้เอกเขนกแล้วดูละครกันไป จะจ่่ายเท่าไรก็ได้ถ้าเรามีความสุขมันก็คุ้มค่าแล้ว แต่อย่างว่าละครับ อาจเป็นเพราะผมไม่สามารถเข้าถึงความตั้งใจของผู้กำกับได้ ผมจึงไม่เข้าใจว่าทำไมละครที่ชื้่อว่า "เร่ขายฝัน" และใช้เพลง "เร่ขายฝัน" ของเฉลียงเป็นเพลงโปรโมท ถึงได้ไม่มีเพลงนี้ให้ฟังจนจบแม้แต่ครั้งเดียวในการดูละคร ซึ่งมีหลายๆ คนเฉลยให้ผมฟังแล้วว่าน่าจะเป็นความตั้งใจของผู้ทำละคร ผมไม่เข้าใจว่าทำไมคนที่คิดจะทำ "Musical" หรือที่เรียกอีกอย่างว่า "ละครเพลง" จะไม่ให้ความสำคัญกับเรื่อง Sound จนทำให้ผมเข้าใจผิดในตอนแรกว่าไม่ได้เล่นสด ซึ่งตอนหลังๆ ก็มีคนมาพิสูจน์ให้ผมทราบแล้วครับว่าเค้าเล่นสด เพียงแต่ใช้วงดนตรีวงเล็กเครื่องดนตรีน้อยชิ้น เลยทำให้ผมซึ่งเป็นคนหูหาเรื่องแยกไม่ออก ผมไม่เข้าใจว่าละครเวทีที่ผมจ่ายค่าตั๋ว 3,500 บาท ถึงได้เหมือนละครทุนต่ำแบบนี้ ซึ่งมีคนมาเฉลยให้ผมฟังภายหลังแล้วครับว่าสาเหตุมาจากน้อง AF เค้าค่าตัวสูง เลยทำให้ละครไม่สามารถลงทุนได้เท่าเรื่องบัลลังก์เมฆ ที่เก็บค่าตั๋วใกล้เคียงกัน แต่ใช้นักแสดงเป็น นก สินจัย / กบ ทรงสิทธิ์ / บี้ สุกฤษณ์ / เจสัน ยัง / มด 3G / ภาณุเดช / กลศ ฯลฯ ครั้งหนึ่งผมเคยเขียนวิจารณ์ส่งไปให้คุณบอย ถกลเกียรติหลังจากไปดูละครเรื่องบางกอก 2485 ว่าคุณน่าจะไปดูละครถาปัดเรื่องปริศนานะ เพราะเค้าทำได้ดีมากๆ เลย และผมชอบมากกว่าละครเรื่องนี้ของคุณด้วย แต่วันนี้ผมคงต้องบอกทีมงานโต๊ะกลมว่าลองศึกษาจากละครเวทีเรื่องอื่นที่เค้าตั้งราคาเท่ากับคุณดูว่า เค้าให้อะไรคนดูบ้่าง แก้ไขเมื่อ 14 ต.ค. 52 21:36:46 แก้ไขเมื่อ 14 ต.ค. 52 20:31:51 แก้ไขเมื่อ 14 ต.ค. 52 20:26:47 จากคุณ : น้ำค้างในยามเช้า เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 20:26:31

ความคิดเห็นที่ 20 ชอบ............. คนตรง พูดตรง วิจารณ์ละเอียด ทีมได้ประโยชน์ .................... ผู้กำกับโต๊ะกลม สถาปัตก็จบแล้ว ไปลงเรียนละคร สักหน่อย.ก็ดีนะ .................... ด้วยความหวังดี จากคุณ : Federico Fellini เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 20:45:46

ความคิดเห็นที่ 21   ขอบคุณนะคะที่วิจารณ์ตรงตรง ดีนะที่เรายังไม่ได้จองบัตร จากคุณ : ปรัชญ์ (ปรัชญ์หทัย) เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 21:57:17

ความคิดเห็นที่ 22 ^ ^ ^ ^ 21 อยากบอกว่า ทุก ๆ อย่าง ต้องไป ดู ไป ฟัง และ ไป ตัดสินเองค่ะ เพราะทุก ๆ อย่าง มันอยู่ที่ ใครเป็นคนดู ใครเป็นคนฟัง ไปตัดสินทุกอย่าง กับ หู กับตา ของเราเองดีไหมค่ะ จากคุณ : sweetcane เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 22:22:18

ความคิดเห็นที่ 23 ไปตัดสินด้วยตัวเองดีกว่าค่ะ เรื่องของศิลปะอยู่ที่รสนิยมคน ส่วนความเห็นตัวกลับคิดว่าทั้งบท ทั้งฉาก ทั้งนักแสดง ผู้กำกับ ทีมงาน ลงตัวทุกอย่างแล้ว อาจจะเกินหรือขาดเพียงเล็กๆน้อยๆ ทำละครคงทำให้ทุกคนถูกใจไปหมดไม่ได้ แค่คนส่วนใหญ่เข้าใจ และรับสารถึงกันเอาไปคิดต่อได้ นานาจิตตัง(มั้ง) แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 52 17:30:44 จากคุณ : Ranze_Cafe เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 22:36:01

ความคิดเห็นที่ 24 ดีก็ว่ากันไปตามจริง คนดูรู้ดีครับ ว่าอะไรคือของจริง หรือไม่จริง จากคุณ : kunwanza17 เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 03:27:16

ความคิดเห็นที่ 25 ไปดูมาแล้วคิดเหมือน #18 ค่ะ ^^ แอบนึกภาพไม่ออกว่าสลับบทแล้วจะเข้ากันได้มั้ย แสนเก้าผู้ดุดันคนที่สั่งระเบิดเมือง กับ ชนะลมที่รักป่ารักธรรมชาติ ปล เราไม่มีความรู้เรื่องละครเวทีนะคะ จากคุณ : นางมารร้ายนั่งดีดพิณบนเนินเขา เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 09:20:39

ความคิดเห็นที่ 26 เจ้าของกระทู้คงคิดว่าจริงๆ น้องต้อลมีชนะลมอยู่ในตัวเยอะกว่าน้องนัทหรือเปล่า ไปดูมาเหมือนกัน ตอนจบมันกุดๆ ห้วนๆ บอกไม่ถูก แต่ก็ดีไม่เบื่อดูได้ค่ะ จากคุณ : cougars เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 11:31:47

ความคิดเห็นที่ 27 ขอบคุณนะ ที่มาตั้งกระทู้ นั่งรอ นอนรออยู่นาน ว่าเมื่อไรจะมา post อ่านจบ ก็รู้สึกว่า อืมม์ ไอ้คนวิจารณ์ กับ คนดูละครเวทีแบบเราๆ มันนั่งมองไม่เหมือนกันวะเฮ้ยยยย เหมือนกับ ดูหนังอ่ะ ที่แบบ นักวิจารณ์โขกสับเละเลยว่า หนังไม่ดีอย่างนั้น ไม่ดีอย่างนี้ แต่คนดูกลับชอบ และ ได้เงินเป็นกอบเป็นกำ ในขณะที่หนังอีกเรื่องที่ นักวิจารณ์บอกว่า มันดีโคตรๆ ได้รางวัลด้วย เจ๋งสุดๆ แต่ก็นะ ไม่เป็นที่ถูกใจของคนดู อันนี้มันก็อยู่ที่ใครจริงๆน่ะแหละ แต่ไอ้ที่มาบอกว่า ใครควรเล่นบทไหน คิดว่า มันเป็นความต้องการส่วนลึกๆ ของความเป็นแฟนคลับมากกว่านะ ส่วนตัวคิดว่า นักแสดงก็แสดงได้ดีสมบทบาทแล้วล่ะ ไม่ได้รู้สึกว่า คนนี้ควรจจะมาเล่นบทนั้น หรือ คนนั้นควรจะมาเล่นบทนี้ ส่วนตัวคิดว่า ละครเรื่องนี้ประสบความสำเร็จในข้อที่ว่า ออกจากโรงแล้วมีเรื่องให้ถกมากมาย เป็นวงกว้าง มีอะไรให้คุย ให้คิดเยอะแยะ ดีออก ไม่ได้ออกมาแล้วยิ้มร่า อิ่มเอิบใจอย่างเดียวเหมือนดูละครเวทีเรื่องอื่นๆ ซึ่งมันก็เหมือนกับเพลงเฉลียงน่ะแหละ ที่ฟังแล้วก็ต้องมาขบคิดอีกทีหนึ่ง ให้กำลังใจผู้กำกับและนักแสดงนะคะ จากคุณ : Aramoba เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 11:37:39

ความคิดเห็นที่ 28   เราว่าเรื่องนี้ดูสนุกและให้แง่คิดนะคะ ดูแล้วมีความสุขก็พอแล้ว ให้กำลังใจนักแสดงทุกท่าน ผู้กำกับและทีมงานทุกคนคะ ปล. บทชนะลม กับแสนเก้าเหมาะสมแล้วคะ ทั้งสองคนแสดงให้เราเห็นว่าเป็นคนๆนั้นจริงๆ จากคุณ : กระรางหัวขวาน เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 12:03:27

ความคิดเห็นที่ 29   ขอบคุณมากค่ะ ได้รับความรู้เรื่องละครเวทีดีจริงๆ ต้อลได้รับบทที่เหมาะสมแล้ว เพียงแต่ต้องลงแรงใจและพลังมากกว่าปกติเพราะบทห่างไกลจากตัวจริงทั้งนิสัย บุคลิกและวัย ที่เราว่าเหมาะเพราะแสนเก้าเป็นผู้ร้ายที่อ่อนไหวไงคะ ทำให้นึกถึงตัวละครอีกตัวคือ" โกโบริ" ต้องต้อลเล่นเลย นายทหารผู้อ่อนไหว รักกับสาวไทยยามสงคราม ดรีมบอกซ์สนใจ restage ละครเวทีคู่กรรมมั้ยคะปีหน้า จะดูทุกรอบจริงๆนะ ความจริงจะเข้ามาบอกความปลื้มแสนเก้า โดยคอเพลงร็อคอย่างเรา สุดยอดมากสำหรับฉากเพลงอยู่ที่ใครโดยต้อลฉากนี้ ไม่คาดคิดว่าจะได้ฟัง rock ballad เพลงของเฉลียงที่เต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราด น้อยใจ สิ้นหวัง ครบทุกอารมณ์ในเพลงเดียว เต็มอิ่มจริงๆ ต้องซื้อซีดีละครมาฟังต่อทีเดียว ยังรอฟังเพลง rock ballad จากต้อลอยู่นะ จากคุณ : PANDORA เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 13:13:12 A:unknown X:202.44.135.35 TicketID:183768

ความคิดเห็นที่ 30   ตัวแสดงเหมาะกับบทดีค่ะ ดวงตาเป็นหน้าต่างของหัวใจ แวว(สาย)ตาเป็นสิ่งสื่อที่จะ ทำให้เชื่อในตัวละครด้วย จากคุณ : happysir เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 14:09:36

ความคิดเห็นที่ 31 เข้ามาบ้าง เราเด็กสายวิทย์จ๋า แต่กลับรัก ความบันเทิงทุกรูปแบบจับใจ ละครเรื่องนี้ สำหรับเรา (ส่วนตัวมาก) แค่ไปนั่งฟังพี่จุ้ย ... ร้องเพลง อยู่ตรงหน้า ก็ สุดคุ้ม แล้ว ทุกรอบที่ดูออกมา คิดค่อไปได้ เรื่อย ๆ แต่ ... ที่เราได้ เป็น บทสรุป ของเราเอง จากที่เราดูมา ก็คือ ... ทางสายกลาง ... จะรักษาสมดุล ทุกอย่าง อะไร หรือ ใคร หรือ ความเชื่อ อันใด ที่สุดโต่ง .... ไม่ว่า จะในเรื่องใดก็ตาม ไม่เคยเกิดเป็นผลดีกับอะไร หรือ กับใครเลย แม้แต่ตัวเอง ... การคิด การทำ ทุกอย่าง มันต้องมีความพอดี จริง ๆ จากคุณ : sweetcane เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 14:10:00

ความคิดเห็นที่ 32 มาอ่านโดยไม่แสดงความเห็น แต่ว่า ความคิดเห็นที่ 29 มามะ จุ๊บจุ๊บ ขอบคุณนะคะ จากคุณ : :+:2 Days Before Christmas:+: เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 14:45:03

ความคิดเห็นที่ 33   เห็นด้วยกับ คห.29 นึกถึง แสนเก้า นึกถึง โกโบริ ขึ้นมาทันทีเหมือนกัน จากคุณ : เรือสำราญ เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 15:15:19

ความคิดเห็นที่ 34 เข้ามาอ่านแล้วววววววววววววววว  รอตั้งนาน  ขอบคุณ จขกท มากนะค้า..  สำหรับคนที่ไม่ได้ดูแน่นอนอย่างเราเนี่ย   การได้อ่านความเห็นของหลายๆ คนช่างเป็นความสุขเหลือเกิน   ยิ่งมีความคิดเห็นหลากหลายก็ยิ่งช่วยทำให้ได้เห็นมุมมองต่างๆ ที่น่าสนใจมากขึ้น    ก็ต้องขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาแสดงความเห็นกับละครเรื่องนี้ทั้งในทู้นี้และทู้อื่นๆ ด้วยนะคะ ^^29  กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด  เห็นด้วยค่า..  โอ..น้องต้อลในบทโกโบริ  ขอกรี๊ดสลบ   แต่เค้าขอพี่นัทเล่นเป็นโกโบริด้วยนะ   คราวนี้ double cast ก็ได้  เค้ายอม    โอ..ทั้งหล่อ  ทั้งเท่..  ทั้งรักจริงมั่นคง   โกโบริลูกกบน้อย  vs  โกโบริพี่นัท         ว้าย..แต่ถ้าโกโบริดับเบิ้ลแคสต์   เค้าก็ต้องจ่ายค่าดูเป็นสองเท่าล่ะสิ  (และโดยปกติมันก็มากกว่าสองรอบด้วยม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย)    เฮ้อ.. นอกเรื่องมาไกลเลย   ช่วงนี้มีข่าวคราวดีๆ ของละครออกมาเยอะเลย     ดีใจแทนนักแสดง ผู้กำกับ และทีมงานด้วยนะคะ   หลายๆ เสียงที่ติชมก็คงทำให้เกิดการแก้ไขระหว่างทางไปเรื่อยๆ  และคงเป็นบทเรียนที่ดีให้กับทุกฝ่ายได้     มีคนมาสละเวลาเขียนถึงน่ะดีออก   ถ้าเค้าไม่รักกันจริง  ก็คงไม่เสียเวลามาเม้นท์กันหรอก  (ก็ใช่ว่าได้ตังค์..เนอะ) ขอบคุณอีกครั้งนะคะ   จขกท ลองไปดูอีกทีดิ  ถ้าเค้าเปลี่ยนหรือแก้ไขอะไร  ก็เอามาเล่าให้ฟังด้วยเน้อ   ถ้าชอบมากขึ้นหรือยังไม่ชอบอีกก็เขียนอีกได้นะจ๊ะ   พี่ชอบอ่านที่น้องเขียนมากจ้า.. สำหรับคนที่ได้ดูละครเรื่องนี้..  เค้าอิจฉาพวกตัวเองมากนะ  กระซิก กระซิก..  ดูเผื่อเค้าด้วยนะคะ..(แต่เค้าไม่จ่ายตังค์เผื่อนะ) แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 52 18:24:21 จากคุณ : ลูกเหมียว (แป้งจี่) เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 18:23:38

ความคิดเห็นที่ 35 คนหนึ่งไม่ต้อง "แกล้ง" เข้ม อีกคนไม่ต้อง "เล่น" แบ๊ว อ่านสองประโยคนี้แล้วชอบจึงต้องขออนุญาตเขียนประกอบ เราดูละครเรื่องนี้แล้วตอบแบบไม่คิดอะไรมากได้ว่าชอบอยู่สองสามอย่าง ชอบดูการเต้นของทีมตัวประกอบ  สะท้อนให้เห็นตัวเองว่าเราชอบดูอะไรที่เต้น ๆ เป็นชีวิตจิตใจ ชอบฟังเสียงย่ำของเท้า  เสียงตบเท้าในฉากทหาร ชอบและมีความสุขกับเพลงเธอหมุนรอบตัวฉัน  ฉันหมุนรอบตัวเธอที่โบว์ร้อง ... เราชอบเพลงนี้ที่โบว์ร้องก่อนจะเข้ามาดูละคร ทุกครั้งที่เริ่มได้ยินเสียงดนตรีเพลงนี้ในฉากดังขึ้นจะดึงอารมณ์ของเราให้สงบลง พี่โบว์ร้องเพลงนี้ได้ไพเราะในรอบที่เราเข้าชม (และเราก็ไม่ใช่แฟนละครหรือแฟนคลับของพี่โบว์) ถ้าตอบแบบอยากให้คิดอะไร   เมืองตรรกะนี้เต็มไปด้วยความไร้สาระ และเมืองเอกเขนกล้วนเต็มไปด้วยตรรกะ ฟังคำพูดคำจาไร้สาระแล้วมันจะพูดทำไมนะ  เราจะคิดนะอดนำมาคิดไม่ได้ว่ามีตรรกกะอะไรแฝงอยู่หรือเปล่า(แวะมาแก้ไขเพิ่มเติม) ทั้งที่มันอาจจะไม่มี เมืองเอกเขนกที่มีตัวละครเหมือนการ์ตูนและแต่งชุดเหมือนเทพนิยาย  ผู้หญิงที่เตะหมีตายได้ทั้งตัวแต่อ่อนหวานกับชายที่ตนเองรัก ผู้หญิงที่อยู่กับการรอคอยมาทั้งชีวิต  และมีรักแรกพบได้ทันทีกับชายที่เพิ่งพบหน้า ผู้ชายที่อ่อนแออ่อนโยน กับความผิดหวังจนสร้างคำพูดสรุปเพื่อให้ร้ายชายอื่นได้ในฉากจบของชีวิต คนหนึ่งไม่ต้อง "แกล้ง" เข้ม อีกคนไม่ต้อง "เล่น" แบ๊ว คำพูดนี้ของจขกท คือหัวใจของเรื่อง   จับความดี ๆ ถึงบุคลิกตัวละคร พันหนึ่งและแสนเก้าล้วนแกล้งเข้ม ที่เหลือเป็นพวกไร้สาระ ปญอ ชีวิตของชาวเมืองตรรกะคือการแกล้งเข้มแกล้งมีตรรกะ   อันใดคือตรรกะของเมืองนี้   เหตุผลที่ได้ฟังเราล้วนแอบอมยิ้ม  ทุกท่วงท่าเดินล้วนดูตลกขบขัน ส่วนชีวิตของอีกชาวเมือง  อันใดคือไร้สาระ  อันใดคือเอกเขนก   ชีวิตที่อยู่กับชาวเมืองนี้ล้วนน่าปวดหัวและดูวุ่นวายยุ่งเหยิง  เหมือนนั่งดูชีวิตจริงรอบข้างตัวเองอะไรอย่างนั้น   ช่างวรนุชเสียจริง   เริ่มของเรื่องเกิดขึ้นเพราะความอยากได้อยากรู้อยากเห็นของเด็กหญิงคนหนึ่งจนทำให้บิดาพลัดตกและหลงไปตาบอดอยู่ในอีกต่างเมือง ชีวิตของชายตาบอดต่างเมืองที่จุดประกายความฝันขึ้นที่ตาของหนุ่มแอบเข้มผู้หลงรักสาวพายอาร์ ความฝันดังว่าทำให้ส่งชายอีกคนหมายให้ไปตายที่ต่างเมือง ทำทุกทางเพื่อหมายปองร้ายให้ชายคนนั้นจบชีวิต  เพื่อให้ฝันของตัวเองประสบผลสำเร็จ เขาโหดเหี้ยมกับชายอื่น  แต่อ่อนหวานกับหญิงที่ตนรัก หนังละครเรื่องนี้เป็นเรื่องเล่าและชีวิตรักของหนุ่มแสนเก้า ...  เขาไม่เคยไปเมืองเอกเขนก  จะให้เล่าถึงชีวิตคนเมืองอื่นได้อย่างไร ตัวละครเด่นสามตัวในเมืองนั้นจึงคือบุคลิกย่อยของแสนเก้าที่จินตนาการและแตกออกไปเพื่อเล่าให้เด็ก ๆ ได้ฟังกัน  ถึงสิ่งที่เขาฝันอยากจะเป็น เขาอยากเป็นพ่อที่นั่งเล่านิทานให้เด็ก ๆ ฟัง เขาเป็นผู้หญิงที่ตกหลุมรักชายหนุ่มได้ทันทีที่แรกพบหน้า  เหมือนที่เขาหลงรักพายอาร์ เขาเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งและอ่อนโยนกับคนที่เขาแสนรักได้   เหมือนที่เขาเป็นและอยากจะบอกกับเธอ เขาเป็นชายอ่อนแอที่ให้ร้ายกับชายอื่น เขาอยากจะเป็นผู้นำที่ดูแลทุกข์สุขของชาวบ้าน  เขาอยากเป็นที่รัก เขาจะทำให้บ้านเมืองสงบสุข ทุกอย่างคือความใฝ่ฝันของเขา ชีวิตของคนเราถ้าไม่แกล้งเข้มก็ต้องแอบแบ๊ว นี่คือความจริงที่ได้พบเห็นในบุคลิกตัวละครทุก ๆ ตัว แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 52 18:56:20 จากคุณ : มน ๆ กลม ๆ เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 18:53:20

ความคิดเห็นที่ 36   เจ๋งอ่ะ คห. 35 คิดได้ไง เราคิดว่าความสนุกมันอยู่ตรงนี้จริง คือ ได้มุมมองความคิดต่อยอดได้เรื่อยๆ ขอบคุณค่ะ เราว่าดีกว่ามานั่งวิจารณ์ บท โครงเรื่อง ฉาก การกำกับ ฯลฯ ที่อิงจากตำราเรียนมันทฤษฎีเกินไป ทำให้ไม่มีความสุขในการชมงานศิลปะ คือมีความสุข และได้ข้อคิดดีๆกลับไปใช้กับชีวิตประจำวัน จากคุณ : CU เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 22:13:09 A:58.8.202.157 X: TicketID:215680

ความคิดเห็นที่ 37 *35 อืม เป็นอีกแง่มุมนึงคิดไม่ถึงเลยค่ะ คุณมนๆ กลมๆ เปิดอีกแนวคิดนึงแล้ว เป็นแนวคิดที่น่าสนใจดี ละครเรื่องนี้ ก็เหมือนเพลงเฉลียงจริงๆ ค่ะ มีความสนุกสนานในตัวมันเอง และถ้าหากจะขบคิดต่อยอดก็ได้ข้อคิดดีๆ กลับไปด้วย มีความสุขกับการชมละครค่ะ จากคุณ : satorn เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 00:07:20

ความคิดเห็นที่ 38   ***ชอบคห.35 เป็นอีกมุมที่แปลกใหม่ดี ***ชอบละครเวทีเรื่องนี้ ที่ละครจบ แต่มีอะไรให้เราคิด ได้ในอีกหลายๆแง่ หลายๆมุม ไม่รู้จบ จากคุณ : mm*** เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 01:03:34 A:115.87.101.218 X: TicketID:204107

ความคิดเห็นที่ 39 วันนี้เพิ่งกลับจากไปดูรอบที่สองมาแล้วครับ ก่อนอื่นต้องขอบคุณทุกท่านที่แลกเปลี่ยนความเห็นกัน เห็นอย่างไรก็แสดงออกอย่างนั้น เป็นวิถีแห่งการวิจารณ์อยู่แล้ว ขอไม่ตอบแต่ละท่านอย่างที่ควรจะทำนะครับ แต่ขอกล่าวถึงรอบสองนี้ดีกว่า โดยย่อมากๆ (เพราะคราวก่อนเขียนไปยาวมาก เพิ่งรู้ตัว) มีการปรับปรุงเรื่องเสียงแล้ว และเพิ่งรู้ว่าเป็นดนตรีสด ประหลาดจริงๆ ทำดนตรีสดให้เป็นดนตรีอัดกระป๋องก็ได้ด้วย แต่รอบนี้พอนั่งฟังดีๆก็เห็นแล้วว่าเป็นดนตรีสด ตามไปกับจังหวะของเรื่อง ไมค์และอะไรๆก็เข้าที่เข้าทางแล้ว เป็นเหตุให้ได้ยินชัดเจนขึ้น จับรายละเอียดได้มากขึ้นบ้าง เพราะรอบนี้ตั้งใจจะดูว่า ที่เขาเอาไปคิดต่อนานานั้นมาจากอะไร ก็เห็นได้มากขึ้น แต่ก็ยังคิดไม่ต่างจากเดิมเท่าใดนัก เช่น ผมเห็นสองคนสลับกันจริงๆ แม้ว่ารอบนี้ทั้งคู่จะเล่นเนียนขึ้นกว่ารอบก่อนหน้านี้อีก บางคนว่า "เล่นต่างจากตัวจริงสิ เก่ง" ก็ไม่ได้บอกว่าเขาไม่เก่งเลยสักคำ เก่งขึ้นตั้งแยะ แค่เห็นว่าถ้าสลับกันแล้ว ผลลัพธ์น่าจะเลิศกว่านี้ ...ก็ว่ากันไป ไม่สาวความดีกว่า แต่เข้าใจครับ แฟนคลับด้วยกัน แรงอยู่แล้ว แปลกที่รู้สึกว่าละครกระชับขึ้น แต่คิดอีกที หรือเพราะเรารู้เรื่องแล้วนะ การแสดงทุกคนเข้าเนื้อมากขึ้นแล้ว รวมทั้งหมู่มวลทั้งหลาย ไม่รู้เพราะได้นั่งใกล้ขึ้นถึงเห็น หรือเขาเข็นกันขึ้นมาได้แล้วก็ไม่แน่ใจ แต่ขอปรบมือให้กับพัฒนาการ นักแสดงเอเอฟทั้งหกคน เหมือนว่าจะหา "มุม" ลงตัวได้มากขึ้น เล่นสบายขึ้น แต่ก็ยังมีผิด มีพลาด มีหลุดลุ่ยหลายจังหวะ โดยเฉพาะในองก์แรก เรื่องฉาก เสื้อผ้า ภาพ ไม่มีอะไรจะกล่าวอีก มันไม่ได้เปลี่ยนอยู่แล้ว แต่ฉากเมืองตรรกะ พอดีวันก่อนเปิดดูสมุดภาพของละครเพลงเรื่อง Wicked เหมือนจริงๆ แต่คิดว่าไม่ได้เลียนมาหรอกครับ แค่มันไปทางเดียวกันเท่านั้น เพราะของเขามัน "สุดโต่ง" มาก เฟืองหมุน ภาพเลื่อน เวทีกลิ้ง ฯลฯ ของเรายังกลางๆ แค่พอเล่าบรรยากาศ เสื้อผ้า ยิ่งเห็นใกล้ยิ่งรู้สึกว่า ไม่น่าเลย แต่ก็คงแก้อะไรไม่ได้ เรื่องการกำกับ เห็นการเก็บรายละเอียด และการเปลี่ยนแปลงเล็กๆน้อยๆ แต่ผมว่า เรื่องหน้าเอาใหม่ง่ายกว่า เรื่องนี้รักษาระดับไว้ก็พอ เรื่องบท พอตั้งใจฟังมากขึ้น ได้ยินมากขึ้น ก็เห็นรายละเอียดที่ใส่ไว้มากขึ้น แต่ก็อีกนั่นแหละ งานกำกับยังไม่ช่วยขับเน้นออกมา ให้พิศดารแค่ไหนก็ไม่เห็นอยู่ดี ถ้าจะกำกับให้ "คิดต่อ" ก็ฟังได้ แต่งานที่บทดี กำกับเลิศ และ "คิดต่อได้ไม่รู้จบ" มันมี และเหนือชั้นกว่าที่เราคิดมาก ใช่เพียงแค่ ใส่ไว้ในบท จะพอกระตุ้นคนดูทั่วไป ที่คงดูรอบเดียว ไม่เหมือนแฟนคลับที่ดูกันจนท่องบทได้ งานชั้นเลิศ ดูรอบเดียว เหลียวมานึกทีไรก็ได้อะไรใหม่ๆทุกครั้ง สุดท้ายนี้มีเพื่อนแฟนคลับตัดพ้อว่า ไม่ให้กำลังใจทีมงานกันบ้างเลย ผมก็ได้แต่แบ่งปันประสบการณ์ว่า ในหมวกคนสร้างงาน ผมถือว่า คำสรรเสริญให้กำลังใจ คำติติง(อย่างตรงไปตรงมา)ให้ปัญญา เชื่อว่าอย่างคุณสังข์คงคิดไม่ต่างกัน กำลังใจมีเต็มโรงอยู่แล้ว สักสียงหนึ่งที่มองต่าง น่าจะให้อะไรมากกว่า และแม้ว่าคุณจะมี "(คุณ)ปัญญา" เป็นแรงหนุนอยู่แล้ว ในฐานะผู้ชมขาประจำทั้งละครทีวีของคุณ และละครเวทีของทุกคน ขอปลีกความคิด ชงเป็นยาขม บำรุงสุขภาพ "งาน" ต่อๆไปของทีมงานแล้วกันครับ ปล. ถ้าคุณผู้อ่านเป็นแฟนคลับเอเอฟเหมือนกับผม ผมยืนยันว่า เราควรต้องดูละครเวทีของค่ายอื่นๆ ทั้งเล็กใหญ่ ให้มากๆ อย่าเอางานของเอเอฟด้วยกันมาเทียบเลยครับ เพราะเราจะได้กราฟพัฒนาการที่กระโดดสูงลิบๆ หน้าชื่นตาบาน แต่เฉลี่ยออกมาแล้วยังเป็นแค่เห็บหอยของวงการอยู่เลย ปล.๒ ขอออกนอกหน้า ช่วย "ดัน" ละครเรื่องต่อไปที่จะเล่นที่ M Theatre ช่วงปลายปี ซึ่งเป็นละครเพลง ถ้าคุณดูแล้ว มาตรฐานละครเพลงของคุณจะขยับขึ้นสูงมากทีเดียวครับ "แม่นาค เดอะมิวสิคัล" ของ ดรีมบ็อกซ์ (ไม่ใช่รัชดาลัย อย่าสับสนกลการตลาด) มี "ปุยฝ้าย" เอเอฟเล่นด้วยนะ อยู่ท่ามกลาง "องค์แม่" ทั้งหลาย พลังเสียงล้มควายหงายเงิบได้ มีกระทู้สรรเสริญเกลื่อนห้องกลุ่มย่อย ละครเวที นี้ ลองหาอ่านดูได้ ลองดูครับ แล้วคุณจะเข้าใจว่า เราสามารถ "คาดหวัง" กับ "ละครเพลง" ได้มากขนาดไหน แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 52 01:56:11 จากคุณ : babelian เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 01:48:17

ความคิดเห็นที่ 40   โดยส่วนตัวนะคะ จะแยกเป็น ในส่วนของคนมีประสบการณ์ละคร กับส่วนของคนดูธรรมดา ส่วนคนดูธรรมดา ตระการตาดีค่ะ ฉาก โปรดักชั่น เพลงเรียบเรียงฟังไ่ม่ยาก มีฉากตลก ซึ้ง ลุ้น ครบอารมณ์ละครดี แต่ออกจะต้องดูไปตีความไปในหลายจุด ถ้าเป็นคนดูที่รู้จักความยิ่งใหญ่ของเฉลียง เข้าใจเพลงแบบเฉลียง ก็คงไม่้ต้องตีความเยอะ เพราะเข้าใจอยู่แล้วเป็นทุนเดิม แต่เด็กมัธยมก็คงได้เพียงเข้าไปกรี๊ดเอเอฟ และอินกับสิ่งที่บทใ่ส่เข้าไป แค่ 50-60% แต่ถ้าเป็นคนมีวุฒิภาวะ เป็นผู้ใหญ่ ก็จะลึกซึ้งกับมันได้มากกว่าค่ะ การแสดงดีเลย ทำให้เชื่อได้ว่าเป็นตัวละคร ในเชิงของความเป็นคนละคร ฉากดีมาก โปรดักชั่นความต่อเนื่อง เทคนิด ดีมากค่ะ บทฉลาดดีค่ะ ชอบนะ เพียงแต่บางช่วงมันเหมือนยืดๆ แต่ก็เข้าใจได้ว่ามันใ่ส่เพลงเฉลียงไำด้ ก็ควรจะเก็บรายละเอียดเรื่องราวกันไป ผกก. ไม่ค่อยเก็บ detail อารมณ์และความเป็นธรรมชาติของโบว์กับลูกโป่ง ได้มากนัก กับต้อล ก็ยังได้อีกนะ(ความลึก) การแสดง คนที่ต้องไปเพิ่มเติมมากๆเลย คือโบว์กับลูกโป่ง เพราะโบว์ยังเป็นการ์ตูนไป ปั้นแต่งลีลามากไป ดูไม่ธรรมชาติในบางที และ Re act ยังไม่ชัดในอารมณ์ที่สื่อทางสีหน้า แต่ส่วนท่า่ทางจังหวะลีลาคมดีจัง วางท่าทางสวย แต่บางทีมากไปจนขาดเสนห์ ตอนที่พระเอกยื่นกล่องให้ มันเป็นฉากที่ต้องแสดงหลายๆอารมณ์ความรู้่สึก แต่ผกก.กลับให้โบว์แค่ มองกล่องเพ้อๆ แทนที่จะมี react ต่อการเล่าเรื่องของพระเอก ต่อเรื่องราวของพ่อ แต่ข้อดีของโบว์คือเสียง การร้องที่ดี ความสดใส สดใหม่ ส่วนลูกโป่ง ความลึกในเชิงการแสดงยังไม่มี มันยังเป็นผิวๆ ยังปั้นแต่งในเรื่องการแสดง มันเลยขาดมิติของ พายอาร์ เสียงร้องดี แต่อารมณ์นี้ยังไม่ใช่ Acting through singing มันเหมือนแค่ ร้องให้อีกคนฟัง ยังไม่ส่งอารมณ์ได้มากพอ ลึกพอ (ซึ่งผู้กำกับอาจจะมองว่าแค่นี้พอแล้วก็ได้ค่ะ นานา จิตตัง) แต่ก็ใช่ว่าจะไม่ทำให้เราเชื่อนะคะ เธอดูทำให้น่าเชื่อทีเดียวแต่นั่นแหละ ต้องเพิ่มความลึกและจริงเข้าไปในการแสดงของลูกโป่งอีก แต่ก็ไม่อยากให้เสียกำลังใจนะคะ เพราะเก็บชั่วโมงบินอีก รับรองจะดีมากๆ เพราะร้องเก่งอยู่แล้ว บทฉลาด แต่ยืดในบางส่วนค่ะ แต่ถือว่าเป็นการร้อยเรียงทีดีค่ะ ดนตรี น่าจะใช้วงใหญ่กว่านี้ นี่บางเพลงเปิดแม้กระทั่งเสียงคอรัส มันไม่น่าค่ะ บางทีดนตรี รกไปด้วยบังเสียงนักร้อง หรือเอ..เป็นที่การมิกซ์ซาวด์ จากคุณ : Janza เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 01:48:54 A:124.122.246.133 X: TicketID:015780

ความคิดเห็นที่ 41   ละครดีไม่ดีไม่รู้ แต่คนกับพูดถึงแสนเก้าเยอะ ทำให้คนรู้จักต้อลเยอะด้วย ทำให้รู้ว่าบทร้าย ทำให้มีสีสรรของละครเวที จากคุณ : .. เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 07:21:13 A:58.137.128.179 X: TicketID:177643

ความคิดเห็นที่ 42   การสลับบทระหว่าง ต้อล กับนัท เราว่าต้อลเป็นชนะลมได้แน่ๆ เด็กคนนี้มีหลายลุคอยู่ในตัว แต่นัทเป็นแสนเก้านี่ นึกภาพยังไม่ออกว่าจะเป็นอย่างไร จะเข้มแบบไหน เสียงจะทรงพลังได้ยังไง นึกไม่ออกจริงๆ แล้วมันจะเลิศกว่ายังไง จขกท ก้อมาจากบ้านคู่นี่นา รู้สึกงงแฮะ แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 52 11:40:55 แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 52 11:38:20 จากคุณ : ลำไยอบแห้ง9 เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 09:28:17

ความคิดเห็นที่ 43   ถ้าคนๆ หนึ่งที่ขี้อาย  แต่ใจสู้  และมีอารมย์ศิลปินเต็มเปี่ยม  แล้วก็มีความทะเยอทะยาน  มุ่งมั่นสู่ความเป็นเลิศ  และไม่หยุดนิ่งด้วยล่ะ แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 52 14:05:06 จากคุณ : เรือสำราญ เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 10:44:24

ความคิดเห็นที่ 45   กระทู้อะไร ขอมั่งแล้วกัน ถ้าสลับบท ขอบอยเป็นแสนเก้า นัทเป็นพันหนึ่ง ต้อลเป็นชนะลม มิ้นเป็นพระจันทร์ โบว์เป็นพายอาร์ ส่วนลูกโป่งเป็นปุยปุย น่าจะได้อรรถรสไปอีกแบบ และคิดว่าทุกคนน่าจะทำได้ ไม่ได้เกี่ยวกับความหล่อ ความสวยอะไรทั้งนั้น แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น อย่าพยายามให้ใครเป็นอะไรจะดีกว่า เพราะทุกคน ณ ขณะนี้ ได้รับบท ที่เหมาะสมที่สุดแล้ว ผกก.แคส มาได้เหมาะสมกับทุกคนแล้ว และทุกคนก็ใช่ว่าจะมีอะไรที่เหมือนตัวละครทั้งหมด สุดท้ายขอชม........ทุกคนแสดงได้เก่งมากเหมาะกับตัวละครนั้นๆอยู่แล้ว แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 52 13:09:18 จากคุณ : 1 (Babara_2U) เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 13:07:56

ความคิดเห็นที่ 46   เมื่อวานอ่านจบที่ คุณมนๆกลมๆ ก็ว่ากระทู้มันเข้าท่าขึ้น แล้วหงัยเป็นแบบนี้อ่ะ ขอความคิดเห็นเชิงสร้างสรรดีกว่านะคะ อย่าหลงประเด็นเลย การจินตนาการแบบแฟนคลับ อยากให้น้องๆ เป็นตัวละครตัวนั้นตัวนี้ ย่อมทำได้ไม่ว่าจะอ้างหลักการ หรือความรู้สึก แต่ขอให้อยู่ในที่ๆของกลุ่มตนเอง ดีกว่าค่ะ น้องๆจะงานเข้านะคะ สงสารแทน ตั้งใจเล่นกันแทบตาย คนทั่วไปก็รวมทั้งผู้มีคุณวุฒิ หลายด้านชมน้องๆกันเยอะแยะ แฟนคลับกลับมาทำเสีย อยากให้ละครเรื่องนี้จบอย่างสวยงาม จะได้มีคนจ้างน้องๆ ไปเล่นอีก จากคุณ : CU เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 13:24:37 A:58.8.196.57 X: TicketID:215680

ความคิดเห็นที่ 47   ละครเรื่องหนึ่ง ต้องใช้ตัวแสดงหลายคน รับบทแตกต่างกันไป ละครจะสนุกมากน้อย ขึ้นอยู่กับการแสดงของ ตัวแสดงทุกคน แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 52 14:46:55 แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 52 14:39:27 จากคุณ : วัน แมน โชว์ (happysir) เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 14:38:06

ความคิดเห็นที่ 48 อ่านแล้วชอบจัง เราก็เป็นคนชอบดูละครเวทีมากมายนะ ถ้าว่างก็ดูตลอด แต่..ไม่ค่อยว่างดู (มัวแต่ไป... ไม่บอกดีกว่า ..กรั่กๆๆ) แปลกใจอย่างนึง ที่บางคนข้างบนบอกว่า "อ่านวิจารณ์แล้วไม่ไปดูดีกว่า" เอ.. เราอ่านวิจารณ์แล้ว เจ้าของกระทู้เค้าก็บอกว่า เรื่องนี้มันพอใช้ได้นะ เพียงแต่ขัดหูขัดตาบางสิ่ง 1 2 3  ว่าไป.. แต่เค้าก็ยังว่ามันดี (หรือเราอ่านผิด?) แล้วอีกอย่างนึง ฟังคนอื่นวิจารณ์แล้วเชื่อง่ายๆ ขนาดนั้นเลยเหรอคะ? เจ้าของกระทู้เค้าอาจจะไม่ได้ "ดูอย่างมีความสุข" เท่าคนทั่วไปก็ได้นะ ค่าที่ฮีเอาทฤษฎีมานั่งถามหาคำตอบจากละครอยู่นั่นหละ..ถูกไหมคะ อิอิ อันนี้ดิชั้นมีความเชื่อว่า ละครเวทีนั้น คนทำ "ตั้งใจทำ" มากกว่าละครโทรทัศน์เยอะค่ะ (ความเห็นส่วนตัวนะ) มันมักจะ "มีดี" อยู่เสมอแหละ (ความเห็นส่วนตัวยิ่งกว่า 555+) แล้วแต่ว่า เราจะเอาแง่ไหนมามองคุณความดีของละครเวทีเรื่องนั้นๆ ก็อยากให้ไปลองดูก่อนค่ะ (พูดทั้งในฐานะแฟนคลับ และในฐานะคนชอบดูละครเวที) คนร้อยคน ดูแล้วก็เกิดร้อยความคิด ไม่มีใครเกลียด 100% หรือ ชอบ 100% หรอกค่ะ บัตรราคาไม่แพงก็มีค่ะ โรงละคร M Theatre ไม่ใหญ่นัก นั่งหลังๆ ก็ยังเห็นชัดนะคะ ส่วนความเห็นเกี่ยวกับละคร เห็นด้วยกับ จขกท. เกือบหมดแหละค่ะ แต่ดีกรีความเห็นด้วยและไม่เห็นด้วยอาจจะมากน้อยไม่เท่ากันแค่นั้น **ข้างล่างนี้ Spoil โปรดอ่านข้าม** สิ่งหนึ่งที่อยากจะเพิ่มเติม คือ เราเสียใจมากกับฉากที่บั่นทอนบทสรุปสำคัญของเรื่องอีกจุด (ในทัศนะส่วนตัวของเราเอง) นั่นคือ ตอนที่พ่ออี๊ดร้องเพลง นิทานหิ่งห้อย ที่หลักประหาร "หิ่งห้อยในกล่องตอนนี้เหมือนหนอนตัวนึง ไม่สวยดังซึ่งตอนอยู่ใต้ต้นลำพูส่องแสง" เป็นบทสรุปที่บอกกับแสนเก้าด้วยแก่นที่ว่า "อย่าขังความจริงไม่เห็น อย่าขังความงาม" แสนเก้ากำลังรำลึกว่า ไม่ได้อะไรเลยจากทุกอย่างที่ทำมา อารมณ์กำลังสับสนถึงที่สุด เสียงปืนเปรี้ยง.. และแล้ว... พ่ออี๊ด ก็ยกขาขึ้นไขว่ห้างตาย ..กลายเป็นเสียงหัวเราะงงๆ ของคนดู โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮๆๆๆ แสนเก้ากำลังอารมณ์ Peakๆ แล้ว ผกก. มาทำอะไรกะบทคะเนี๊ยยยยย.. กรูเป็นลมค่ะ.. จบข่าว. จากคุณ : ชอบก็ให้แม่มาขอ เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 15:22:29

ความคิดเห็นที่ 49   อ่านจุดประกายวันนี้ ผู้กำกับบอกว่าจะนำ เพลงคาราบาวมาทำ ละครอีกแน่นอน แฟนๆ อยากให้คนที่รัก แสดงเป็นอะไรบ้างนะ จากคุณ : happysir เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 15:34:49

ความคิดเห็นที่ 50 ขอบคุณความเห็นน้องเจ้าของกระทู้ด้วยนะคะ ก็เป็นอีกความเห็นหนึ่งที่น่าสนใจของคนที่เรียนมาสายนี้โดยตรง   จะรอชมผลงานกำกับและบทละครในอนาคตนะคะ  เป็นกำลังใจให้ค่ะ ชอบความเห็นที่ 35 ของคุณมนๆกลมๆ ขออนุญาตนำประเด็นนี้ไปคุยต่อนะคะ จริงๆ ก็ลืมมองไปว่าสิ่งที่เห็นบนเวทีนั้นหลายส่วน หรือจะว่าส่วนใหญ่ก็ได้มีที่มาผ่านการเล่าของแสนเก้า สองเมืองที่ดูเหมือนต่างกันสุดขั้ว จริงๆแล้วก็สามารถอยู่ร่วมกันได้ท่ามกลางความต่าง คนเมืองเอกเขนก ถ้าได้มีโอกาสมาเมืองตรรกะ อาจมีบางคนเลือกมาอยู่ที่นี่ก็ได้ หรือ คนเมืองตรรกะ ถ้าได้ไปเวิ่นเว้อที่เมืองเอกเขนก อาจถูกจริตจนย้ายมาอยู่ก็ได้ ก็เหมือนชีวิตคนเมืองที่มีหลายคนถวิลหาความเป็นธรรมชาติ ย้ายไปอยู่ต่างจังหวัดก็มี อยากไปดูอีกรอบเพื่อมองหาแสนเก้าในตัวละครตัวอื่นอย่างที่คุณมนๆกลมๆเขียนไว้ ถ้ามองหาแสนเก้าในตัวชนะลม ความอ่อนแอร่างกายที่จริงๆคือ ความอ่อนแอในใจของแสนเก้า อาการแอบรักพระจันทร์ มีแต่เธอคนเดียวในสายตา แม้มีปุยปุยมาตามรัก ตามจีบ  (ก็คือความรักที่แสนเก้ามีต่อพายอาร์) ในปุยปุยเอง ก็มีความหลงไหล เปิดเผย ทุ่มเท พร้อมจะรักทุกอย่างที่ผู้หญิงที่รักรักด้วย ความรักที่มีต่อบ้านเมือง ยอมตายเพื่อแผ่นดินเกิดของชาวเอกเขนก ฯลฯ น่าสนใจ น่าไปค้นอีกรอบจริงๆ !!! ประเด็นของคุณชอบก็ให้แม่มาขอ อาจจะเป็นเรื่อง timing ในการปล่อยซีน อารมณ์ของตัวละครด้วยมั๊ง ถ้าหน่วงไว้อีกนิด อาจส่งผลอีกอย่าง แต่ที่สัมผัสได้กับท่านอนลุงอี๊ด...ยกขาขึ้นไขว่ห้างตาย ส่วนตัว เหมือนโดนหมัดน๊อคอีกหมัด ท่านอนที่ผิดแผกจากคนใกล้ตายทั่วไป ตอนดูก็ขำ แต่มันสะท้อนว่า สุดท้ายคนเราที่ดูก็จะมีตรรกะ มีภาพกันอยู่ในใจว่า ท่าตายต้องเป็นอย่างไร นอนตรง นอนเอียง ตัวแข็ง มือเท้าเหยียดราบไปกับตัว แต่ในชีวิตจริง ไม่ได้มีแบบแผนในท่าการตาย ไม่มีอะไรแน่นอน 100% หรือ อาจจะมองว่า ลุงตาบอดต่อให้ตาย ก็จะตายอย่างชาวเอกเขนก ถ้าตีความในแง่ที่ว่าเป็นมุมมองของแสนเก้า แสนเก้ากำลังจะบอกอะไรกับคนดู ทำไมเขาถึงเลือกที่จะเล่าแบบนี้ ลุงตาบอด ได้ทิ้งอะไรในใจแสนเก้ากับท่าการตายตลกร้าย แอบคิดว่าแสนเก้ากำลังจะบอกกับเด็กๆที่ฟังนิทานอยู่ว่านิทานเรื่องนี้สอนให้รู้อย่างหนึ่งว่า "คนเราเลือกที่จะตายแบบไหนก็ได้ ตายทั้งเป็นอย่างแสนเก้า หรือตายอย่างลุงตาบอด เอกเขนกไปพร้อมกับความฝัน" เด็กๆ ฟังแล้วคงไม่มีใครอยากเป็นแสนเก้า2แน่ๆ แสนเก้าคงกำลังพยายามถ่ายทอดเร่ขายความฝันของเขาให้เด็กๆไปสานต่อ อย่าผิดแบบเขา อย่าเป็นแสนเก้าคนที่สอง อย่าแอบรักใครแล้วไม่บอกจนหมดโอกาสอย่างชนะลม และประเด็นอื่นๆ อีกมากมาย แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 52 20:18:34 แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 52 19:57:11 แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 52 18:24:16 แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 52 18:19:51 แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 52 18:18:47 แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 52 18:16:14 จากคุณ : Yimie เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 18:15:09

ความคิดเห็นที่ 51 เค้าว่าบทเรื่องนี้ มันก็ชััดอยู่นะ แม้กระทั่งคนที่ไม่อยากข้องเกี่ยวกับความฝัน ดูถูกว่าความฝันเป็นเรื่องไร้สาระ และพยายามจะใช้ชีวิตแบบไม่มีความฝันเลย แต่เค้าก็ทำได้แค่พยายาม... เพราะความฝันกลับอยู่กับตัวเค้าตลอดมา...  กลับเป็นแรงขับดันอันยิ่งใหญ่ ให้เค้าทำอะไรไปโดยที่คำว่า "เหตุผล" ก็ช่วยิธิบายอะไรไม่ได้ คนเรา ถ้าทำตามความฝันของตัวเอง โดยคำนึงถึงเหตุผลของส่วนรวมมได้ ก็ดีสิ... จากคุณ : nong_ying เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 22:00:22

ความคิดเห็นที่ 52   จกขท. เหมือนจะวิจารณ์ ดีแฮะ! พยายามเอาหลักการอ้างอิง อืม..แต่ยัง:-)ๆ ยังไงไม่รู้ เหมือนพยายาม อยกจะให้เชื่อ แต่อ่านแล้ว อืม... แถม แฟนคลับก็นะ... อวยกันไป ให้กิฟกันไป ขนมาทั้งคลับหรือยังจ๊ะ แสนเก้า ถือว่าต้อล ทำได้ดีนะ ถ้าได้ดูรอบแรก แต่... รอบหลังๆ เยอะไปมั๊ย น่าจะทำได้ ลึก และ นิ่ง กว่านี้ รอบหลังๆ ตะเบ็งขึ้น ตะเบ็งขึ้น เหมือนใส่มากเกินไป... รอบหลังๆ ดูไม่เป็นธรรมชาติ เหมือนพยามใส่อารมณ์มาเกินไป นัท ส่วนตัวไม่ได้คาดหวัง เพราะทราบมาว่า acting ไม่ดีเท่าไหร่ แต่เล่นละครเวทีเรื่องนี้ ใช้ได้เลย บางตอน อินกับบท ชนะลม ไปด้วยเลย อาจจะต้องปรับ เรื่องเสียงหน่อย ดูประดิษฐ์ มากไปนิด น้องมิ้น เป็นห่วงเรื่องเสียง แหบลงเรื่อยๆ ในรอบหลังๆ แต่ acting เริ่ด!! เสียดาย ปีที่แล้วไม่ได้ดู โจโจซัง เห็นว่า มิ้น เล่นได้ดีมากกกก ลูกโป่ง กับบท พายอาร์ ส่วนตัว คิดว่าเล่นได้ดีนะ บทเหมาะกับลูกโป่งมาก มีอารมณ์นิดๆ นิ่งๆ ร้องเพลงดีมากเลย เสียดาย บทน้อยไปหรือเปล่า ชอบบท พายอาร์ พระจันทร์ คิดว่าโบว์ เล่นได้ดีนะ ถ้าบอกว่าเล่นเรื่องแรก ยิ่งรอบหลังๆ ก็ถือว่าพัฒนา อืม..บทนี่มันต้องฝันๆๆ ลอยๆหรือเปล่า ดูโบว์ จะทำตาฝันๆลอยๆ ตลอด มันเลยดูแปลก ดูไมค์จะเบาๆพิกล บางช่วงดัง บางช่วงเบา ผกก. เอาใจใส่หน่อย พันหนึ่ง บทเรียบไปหน่อยหรือเปล่า ผกก. ส่วนตัว คิดว่าบอยเล่นได้ประมาณนึงนะ ดูขึ้นๆลงๆ งานเยอะไปหรือเปล่า ตลกกับไอ้ท่าเดิน ต้องชัดขนาดนั้นมั๊ย ส่วนภาพรวมของละครเวที มันเป็น แฟนตาซี ดังนั้น ตัวบทหรือตัวละคร มันไม่จำเป็นต้องเป็นธรรมชาติเหมือนจริงนัก เพราะมันมาจากจินตนาการ ท่าจะบอกว่า เหมือนการ์ตูน ก็ได้อยู่นะ จากคุณ : moo เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 22:02:35 A:124.120.170.199 X: TicketID:237645

ความคิดเห็นที่ 53 ไปดูมากับที่ทำงาน ไปกับเพื่อนที่ไม่ใช่ FC ของ AF ส่วนใหญ่จะชอบละครครึ่งแรก ครึ่งหลังเกือบทุกคนบอกว่าเกือบหลับ พี่ที่ไปด้วยแทบไม่รู้จักเด็ก AF เลยรู้จักแต่บอย 2 หลายคนชอบแสนเก้ากับปุย ปุย บ่นเสียดายที่ พายอาร์กับแสนเก้าร้องกันน้อยไปนิด แต่อย่างแสนเก้า บทเด่นเลยไม่เป็นไร แต่เค้าอยากฟังน้องลูกโป่งร้องเพลงเยอะกว่านี้  โดยส่วนตัว ไปดูเป็นรอบที่ 2 กลับรู้สึกว่าต้อลเล่นดีกว่ารอบแรกที่ได้ไปดู พี่บอยก็ตลกดี นัทร้องเพลงได้ดีกว่าที่เค้าคิด แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 52 22:47:48 จากคุณ : cougars เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 22:44:24

ความคิดเห็นที่ 54 เราเขียนวิจารณ์ไปรอบนึงแล้วในกระทู้ของคุณ น้ำค้างในยามเช้า แต่อดไม่ได้ต้องขอแจมคุณ babelian เห็นด้วยที่สุดในเรื่องบท บทเรื่องนี้มีปัญหาจริงๆ พอบทมีปัญหา มันส่งผลให้เกิดความไม่กลมกลืนของเนื้อเรื่อง และความครึ่งๆกลางๆของบทบาทที่นักแสดงต้องถ่ายทอดออกมา ดูจบ เหมือนทั้งคนเขียนบทและผู้กำกับยังไม่ค่อยแน่ใจว่าการใช้ชีวิตแบบต้องนำความรู้สึกและเหตุผลมาผสมกันให้ลงตัวเป็นอย่างไร ยิ่งเขียนบท เมืองตรรกะยิ่งดูน่าอยู่มากกว่า อย่ากระนั้นเลยตัดบทเมืองนี้ดีกว่า แล้วไปเน้นแค่ความเฮฮาของเมืองเอกเขนกแทน คนตลกใครๆก็ชอบ เดี๋ยวคนดูก็เคลิ้มคล้อยว่าเมืองเอกเขนกน่าอยู่เองล่ะ เลยกลายเป็นว่าเนื้อเรื่องส่วนใหญ่ที่ดูมีความเป็นละครมากกว่าเทอยู่ที่เมืองเอกเขนก โดยไม่ได้ให้ความหมายอะไรกับเรื่อง ในขณะที่ประเด็นของเรื่องซึ่งอยู่ที่เมืองตรรกะ กลับถูกตัดมานำเสนอเพียงน้อยนิด แถมการนำเสนอของเมืองนี้ ช่างเหมือนกำลังดูคอนเสิร์ตกึ่งละครยิ่งนัก ตัวละครยืนคู่กัน แต่คนนึงต้องยืนฟังอีกคนนึงร้องเพลง เหมือนคอนเสิร์ตที่ศิลปินหลายคนผลัดกันออกมาบรรเลง การที่เมืองนี้เป็นเมืองแห่งเหตุผล ไม่ได้หมายความว่าจะมีชีวิตปกติ มีการพูดคุยโต้ตอบเยี่ยงคนปกติไม่ได้นะคะ ดูจบความรู้สึกมันเลยเว้าๆแหว่งๆ ไม่อินมากเท่าที่ควร ตัวละครในเรื่องที่เราขอชมว่าแสดงได้ดีตามบทที่ถูกกำหนดไว้คือ คุณเหมี่ยว คุณญาณี และน้องมิ้น ที่เหลือยังมีจุดบกพร่องมากน้อยต่างกันไป บางคนที่เราไม่ได้ติดใจเท่าไหร่เพราะบทที่ได้รับอ่อนเกินไป แต่บางคนการถ่ายทอดไม่ถึงขั้น ควรปรับปรุงอย่างแรงจริงๆ เรื่องบทเป็นปัญหาที่เราติมาตั้งแต่ โจโจ้ซัง จริงๆ เงินเงินเงิน เลยล่ะ บทที่ดี มันทำให้ตัวละครมีมิติ น่าเชื่อถือขึ้นมาก นักแสดงจะสามารถถ่ายทอดอารมณ์ได้ดีขึ้นด้วย หวังว่าเรื่องถัดไปคงปรับปรุงนะคะ ไหนๆเราก็ต้องเสียเงินให้คุณแน่ๆ เราขอดูสิ่งที่บอกเล่าคนอื่นได้เต็มปากเต็มคำว่า "ละครเวทีเรื่องนี้ดี ควรไปชมอย่างยิ่ง" ปล. เรื่องราคาตั๋ว ที่คุณน้ำค้างในยามเช้าสงสัยมาหลายกระทู้ ราคาส่วนนึงเป็นค่าของที่ระลึกที่บังคับซื้อร่วมมากับบัตร อีกส่วนคือค่า Meet&Greet ที่ไว้ดึงเงินอีกก้อนจากแฟนคลับ แต่สมควรให้คุณวิพากษ์แล้วล่ะค่ะ อยากโลภต้องการเค้นทุกบาททุกสตางค์จากแฟนคลับ ทำให้ภาพที่ออกไปดูแย่ นักแสดงเองก็ต้องทำงานหนักขึ้นโดยไม่จำเป็น จากคุณ : Nusantara เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 11:50:13

ความคิดเห็นที่ 55 อ่านความเห็น จขกท+แต่ละคน แล้วอยากจะไปดูอีกสักรอบ โดยส่วนตัวตอนดูนี่ไม่ได้คิดอะไรเล้ยย ดูจบปรบมือให้กับความสนุกสนาน ความมีสาระ ไร้สาระของบทละคร ความสวยงามของฉาก ความไพเราะของบทเพลง ความสมบทบาทและการถ่ายทอดอารมณ์ของนักแสดงแต่ละคน ขนาดนั่งอยู่ไกลๆ ยังดูแล้วสนุก ถ้าได้เห็นสีหน้านักแสดงแบบชัดเจนกว่านี้ คงอินมากไปกว่านี้ แต่ก็แอบคิดนิดนึงบางซีนอารณ์กำลังอินๆ อยู่ ไฟดับพรึ่บ เปลี่ยนฉากซะงั้น เร็วไปหน่อย (หรือเป็นเฉพาะรอบที่ไปดูก็ไม่รู้นะ) อย่างซีนที่ปุยปุยกอดชนะลมตาย และอีกหลายๆ ซีนที่เป็นซีนอารมณ์มันตัดไวไปนิด อย่างซีนชายตาบอดที่กำลังจะเข้าไปกอดแสนเก้าน่ะ บางซีนตัวละครบางตัวตั้งแต่ต้นเรื่องไม่มีบทพูดคุยหรือเกี่ยวข้องกันเท่าไรแต่พอมาถึงช่วงที่กำลังจะรู้ความจริง กลับพูดต่อว่าขึ้นแบบไม่มีเหตุผล ก็งงๆ อยู่เหมือนกัน แต่โดยรวมถ้าดูแบบไม่คิดไรมากแบบเรา ก็ต้องบอกว่าขอบคุณทีมงาน นักแสดงทุกๆ คน ที่ทำละครเวทีเรื่องนี้ออกมาให้ได้ชมกัน จากคุณ : ชมจันทร์ aT ThE SaME TiME เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 14:16:23

ความคิดเห็นที่ 56 อ่านคำวิจารณ์ของคุณจขกท.แล้วนึกถึงคำวิจารณ์ของวงการเพลงโอเปร่าที่มีต่อ Paul Potts Paul Potts เป็นผู้เข้าประกวดแข่งขันร้องเพลงในรายการทีวีของอังกฤษ เพลงที่ร้อง ก็เป็นเพลงโอเปร่า Paul Potts ร้องชนะมาเรื่อยจนเกือบรอบสุดท้าย ด้วยหน้าตารูปร่างอ้วนๆ ฟันเก แต่ Paul Potts ก็มีคนโหวดให้มากมายเพราะชื่นชอบในพลังเสียง แต่ที่ฮือฮากันทั่วเกาะอังกฤษ ก็เพราะกูรูด้านเพลงโอเปร่า พากันออกออกมาสับกันอย่างสิ้นดีว่า เพลงที่ Paul Potts ไม่ใช่โอเปร่าเลย เป็นความเสียหายแก่วงการเพลงโอเปร่าอย่างมาก ถ้าคนฟังนึกว่า นี่คือเพลงโอเปร่า สุดท้าย Paul Potts ก็ได้ชัยชนะในการแข่งขัน ด้วยผลโหวตแบบถล่มทลาย มีบริษัทเพลงรับไปนักร้องในสังกัด และตอนนี้ออกเดินสายโชว์ตัวไปทั่วโลก ............... เราไปดูละครเรื่องนี้ 2 ครั้ง มีชอบและไม่ชอบเป็นจุดๆ เห็นเหมือนจขกท.ในเรื่องโปรดัคชั่นที่ไม่ค่อยถูกกาละเทศะ และ การกำักับที่ยังไม่ถึงจุดสุดยอด ทั้งๆที่บท ออกจะคมกริบ พล็อตเรื่องก็กินใจ แต่ละครทำออกมา ขาดพั๊นช์ไปอย่างน่าเสียดาย อย่างไรก็ตาม โดยส่วนตัวเป็นละครที่ชอบมากเรื่องหนึ่งของปีนี้ คำวิจารณ์ก็คือคำวิจารณ์ เป็นมุมมองส่วนตัว และรสนิยมส่วนตัวของผู้วิจารณ์ ไม่มีใครถูกใครผิด เมื่อดูแล้ว ได้ความบันเทิงครบถ้วน ใครจะว่ายังไง ก็ไม่เป็นไรอยู่แล้ว.... จากคุณ : จิ๋ม นางเลิ้ง เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 18:22:24

ความคิดเห็นที่ 57   ลองอ่านดูตั้งแต่ต้นคิดว่าทู้นี้เป็นทู้ความเห็นของแฟนคลับเอเอฟเป็นส่วนใหญ่มากกว่าจะเป็นคนนอกไม่แน่ใจว่าถูกต้องหรือเปล่า แต่ถึงจะเป็นทู้แฟนคลับก็มีบางความเห็นที่น่าสนใจมีเหตุผลปราศจากอคติดี โดยรวมคิดว่านักแสดงละครเวทีเรื่องนี้โอเคเลย productionโดยรวมก็ดี เพลงเฉลียงที่เอามาทำใหม่ก็เพราะ เราดูเพื่อการบันเทิงเป็นส่วนใหญ่ ก็นับว่าผ่านสำหรับละครเวทีเรื่องนี้ มีบางบทซึ่งเราคิดว่ามันกลมไปหน่อยทั้งที่มันน่าจะมีมิติมากกว่านี้และสามารถแสดงให้มีมิติได้มากกว่านี้ คือถึงแม้บทน่าสนใจแต่ดูเป็นแคแรคเตอร์ที่มีนิสัยเดียวอารมณ์เดียวเกือบตลอดเรื่องทำให้มันไม่สุดทั้งที่น่าจะทำให้มันน่าสนใจได้มากกว่านี้ บางคนบอกว่านักแสดงสมทบบางท่านก็น่าจะเล่นได้ดี ส่วนตัวชมบทพันหนึ่งเป็นพิเศษ บทพระเอกของพันหนึ่งอาจไม่แรงและไม่ดรามามากนักแบบบทอื่นๆ แต่เป็นตัวเดินเรื่องและเป็นบทยากเพราะมีหลายมิติ พันหนึ่งมิติคนเมืองตรรกะและพันหนึ่งมิติคนเมืองเอกเขนก มันเป็นพันหนึ่งที่ต่างกัน ต้องทำให้คนเชื่อตรงนี้ให้ได้ ไหนจะบทรักไหนจะบู๊ จากที่ได้คุยกับคนดูหลายคนที่ไม่ใช่แฟนคลับและไม่มีความรู้เรื่องเอเอฟแต่มาดูแบบปากต่อปากหรือเพื่อนลากๆกันมาดู เค้าเชื่อว่าหลังจากมาอยู่ที่เอกเขนก พันหนึ่งเปลี่ยนไปมากอย่างเห็นได้ชัด สำหรับบทromanceและexpressionทางสีหน้าแววตาไม่ว่าจะเป็นพันหนึ่งกับพายอาร์หรือพันหนึ่งกับพระจันทร์มันทำให้อินได้แม้จะเป็นบทromanceสั้นๆก็ตาม สำหรับเสียงร้องของบอยพิษถือว่ามีพาวเวอร์ดีเหมาะมากกับละครเวทีในแบบThe Musical ก็คิดว่าถ้าโต๊ะกลมทำละครเวทีอีกจะดูอีก คราวนี้ขอเรื่องแนวโรแมนติกดรามาบ้างน่าจะดี จากคุณ : แจกันลายคราม เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 01:39:14

ความคิดเห็นที่ 58   ละครเวทีที่ผมเคยดูแบบเอเพลงเฉลียงมาร่วมด้วย เช่น ความรักของมาลัยในห้องไอซียู มีการแปลงเพลงอื่นอื่นอีกมากมาย มาเป็นเพลงนำ น่าจะประมาณปี 2531 เนื้อหาเกี่ยวกับการแอบรักคนสวย กับคุณหมอ ยังทำได้ดีกว่าละครเวทีเรื่องนี้เลย ขณะเอานักแสดง AF น่าจะเป็นบทเรียนของละครเวทีเพลงเรื่องถัดไปนะ จากคุณ : amaison@home.co.ko (kungsee) เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 06:44:51

ความคิดเห็นที่ 59 เราไปดูเร่ขายฝันมา 3 รอบแล้ว(แบบเสียเงินบัตรนั่งหน้าๆอย่างเต็มใจ) เรากลับชอบละครเรื่องนี้นะ บอกได้เลยว่าไม่ได้พูดในฐานะฟค. หรือแฟนเฉลียง(ทั้งๆที่เป็นแฟนเฉลียงมานานเกิน 27 ปี และมีนัอง AF ที่รักที่ชื่นชมเล่นละครเรื่องนี้ด้วย) แต่พูดในฐานะคอละครเวที ที่ดูละครเวทีอย่างติดหนึบ และเป็นคนดูละครแบบไม่แยกค่ายแยกฝั่ง เรื่องไหนโดนใจเรา มีเวลาสะดวกไปดู ก็ดูหลายรอบตามใจอยาก เห็นอ้างถึงแม่นาคดรีมบ็อกซ์ แล้วแนะนำให้ไปดู เรื่องนี้เราไปดูมา 4 รอบ ธ.ค.นี้รีเสตจก็กะจะไปดูอีก คงไม่คิดว่าเราเป็นฟค.ใครในแม่นาคนะ เราดูเพราะเราชอบเสพย์งานศิลป์แบบนี้เท่านั้นเอง งานศิลป์นั้นเสพย์ด้วยสมองซีกขวามากกว่าซีกซ้าย ใช้ใจสัมผัสด้วยประสบการณ์ในชีวิตของแต่ละคนและด้วยอารมณ์ความรู้สึกที่หลายๆครั้งก็สื่อถึงจิตใต้สำนึกของแต่ละคนให้เห็นได้จากมุมมองที่สะท้อนออกมา งานศิลป์นั้น ถ้าอยากเสพย์ให้ได้อรรถรสคงต้องใช้มากกว่าเพียงแค่ทฤษฎีตามตำราเรียน สำหรับเรา เร่ขายฝัน เป็นละครที่ให้อรรถรสกับเราได้ครบถ้วนเกินคาดหมายด้วยซ้ำ ข้อติติงมีไม๊ ก็มี(จริงๆละครทุกเรื่องก็มีข้อติทุกเรื่องนั่นแหละ) แต่ละครมีแง่คิดให้เราไปแตกประเด็นใคร่ครวญต่อ มีมุมมองโลกในแง่ดี ให้ความฝัน ความหวังและกำลังใจ แง่คิดชีวิตงามเปี่ยมด้วยความฝัน ตีความได้หลากหลายที่ละครนำเสนอ มันช่างแตกฉานในเพลงแบบเฉลียงจริงๆ(555 ข้อนี้เผลอใส่ความเป็นแฟนเฉลียงหน่อยนะ) 58 คุณkungsee ได้ดูละครความรักของมาลัยในห้องไอซียูด้วย หนึ่งในละครที่เราชอบเลย สาวน้อยมาลัยที่ดื้อรั้นสารพัดกับแม่ของตัว มีชายหนุ่มมากหน้าหลายตามาหลงรักเธอ แต่เมื่อเธอป่วยต้องเปลี่ยนอวัยวะ หนุ่มหน้าไหนก็ไม่ช่วยเธอ มีเพียงแม่ที่เธอวีนใส่บ่อยๆเท่านั้น ที่ยอมเสียสละให้ เพลงมาลีมาลัยเพราะกินใจจริงๆ(ใช่ชื่อเพลงนี้รึเปล่าน้อ เด๋วไปหาอัลบั้มพี่จุ้ยมาดูอีกที) ดีใจนะคะที่เจอคนดูละครเวทีที่น๊านนานมาแล้วแบบเรื่องนี้ ถึงแม้เราจะคิดเห็นไม่ตรงกับคุณเรื่องน้องๆAF ก็ตาม เพราะเราว่าน้องๆเค้าทำได้ดี ลื่นไหล ได้ใจเราค่ะ ทั้งนี้ทั้งนั้น เป็นความเห็นที่ดูรอบแรก 2/10  9/10 และ15/10 รอบค่ำทั้งหมด เดี๋ยวคืนนี้จะไปพิสูจน์เร่ขายฝันอีกรอบ แก้ไขคำสะกด แก้ไขเมื่อ 18 ต.ค. 52 16:47:05 จากคุณ : แม่นายหัว เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 16:45:42

ความคิดเห็นที่ 60   ไปดูมาอีกรอบ บ้าแสนเก้าต้อลร็อคหนักกว่าเดิมเลยเรา เห็นมีคนบอกว่าคุณผู้กำกับจะทำละครเพลงคาราบาวหรือคะปีหน้า งั้นปลายปีขอให้นำเพลงของไมโคร อินโนเซนต์ แกรนด์เอ็กซ์ มาทำเป็นร็อคได้มั้ยคะ และขอเสนอเนื้อเรื่องแบบ drama-action และ costume ประมาณเรื่อง.. 2499 อันธพาลครองเมือง อยากดูต้อลเป็นอันธพาลย้อนยุค5555 ( โกโบริก็ยังอยากดูอยู่นะ) จากคุณ : PANDORA เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 17:57:05 A:112.142.170.46 X: TicketID:183768

ความคิดเห็นที่ 61 งั้นเหรอคะ แหะๆ สงสัยดิฉันจบบัญชีมาเลย หรืออาจจะเพราะมุมมองชาวบ้านๆ หากดิฉันไม่ได้อ่านกระทู้นี้คงคิดว่าละครเวทีเรื่องนี้เกือบไม่มีที่ติเลยทีเดียวแต่ก็ดีใจที่ได้อ่านกระทู้นี้นะคะ แต่ดิฉันขอเป็นประชาชนเมืองเอนกละกันนะคะ โดยใช้อารมณ์และความรู้สึกตัดสิน หลังจากที่ดูแล้วรู้สึกว่าชอบมากกก ประทับใจ ส่วนตัวย้ำเลยว่าไม่ได้เป็นแฟนคลับใดๆ ออกจะติดตามเดอะสตาร์มากกว่า แต่รู้สึกว่าทุกคนมีความสามารถสูง ทั้งๆที่แต่ละคนโดยส่วนใหญ่อ่อนประสบการณ์ด้านการแสดง อาจจะบรรยายออกมาเป็นตัวหนังสือไม่ออก เพราะมันเกี่ยวกับความรู้สึกน่ะคะ จากคุณ : girl-next-windoW เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 52 03:09:31

ความคิดเห็นที่ 62 เพิ่งดูกลับมาเช่นกัน (รอบค่ำวันที่ 18) เนื้อหาชัดเจนขึ้นมาก รึอาจเป็นเพราะดูครั้งที่ 2 ก็เป็นได้ แต่ที่แน่ๆ คือ ระบบเสียงดีขึ้น (ใกล้จะจบแล้วถ้าไม่ดีขึ้นก็ไม่รู้จะว่าไง) และปรับฉากจบได้ดีขึ้น ชัดเจน กระจ่าง ไร้ข้อข้องใจ และได้อารมณ์มากขึ้น ครั้งนี้นั่งใกล้เวทีมากจึงได้เห็นสีหน้า แววตา ท่าทาง อารมณ์ที่สื่อออกมาของนักแสดงอย่าง ชัดเจน ..ขอชื่นชมอย่างที่สุดและปรบมือดังๆ ให้กับ "ยับยับ (พี่เหมี่ยว)" "ปุยปุย (น้องมิ้น)" และ "แสนเก้า (ต้อล)" พี่เหมี่ยว + น้องมิ้น ทำให้เชื่อสนิทใจว่าพวกเธอ คือ ยับยับและปุยปุย พวกเธอเป็นธรรมชาติ อิสระ ร่าเริง เข้มแข็ง และเด็ดเดี่ยว ประทับใจฉากที่ไม่หนี (ฝากเอาไว้) ขนลุก! "ต้อล" ทำให้อินสุดๆ รู้สึกถึงความกดดัน อึดอัด เครียดขึ้ง คับแค้น แผ่รอบตัวทุกครั้งที่แสนเก้า ปรากฏตัว (สะดุ้งไปกับเขาด้วยตอนถูกต่อยและปืนลั่น) และท้ายที่สุดเป็นความรู้สึกขมขื่น ซึ่ง ในรอบนี้ "ต้อล" ทำได้ดีมาก ..มีนิดนึง ส่วนตัวคิดว่าบทแสนเก้านี้ถูกกำกับให้ดูออกง่ายไปซัก หน่อยว่าเป็น "ผู้ร้าย".. ชื่นชมทีมงานเบื้องหน้าเบื้องหลังทุกท่าน ที่เอาใจใส่ พยายามแก้ไขข้อบกพร่องให้ดีที่สุด และขอบคุณที่สร้างสรรค์ผลงานดีๆ ให้พวกเราได้เสพความบันเทิงและกระตุ้นการต่อยอด ความคิดอีกมากมาย สุดท้าย...ขอร้องผู้ชมใน 3 รอบต่อไปที่เหลือ - กรุณาเข้าให้ตรงเวลา และอย่าลุกออกขณะแสดงเลยถ้าไม่จำเป็นจริงๆ - มาดูละครไม่ได้มาประกวดกองเชียร์ กรุณางดอุปกรณ์/วัตถุ หรือท่าทาง   อาการอะไรก็ตามแต่ที่จะทำให้นักแสดงเสียสมาธิ โดยเฉพาะท่านผู้ชม   แถวหน้าสุด..เชื่อว่านักแสดงเห็นแล้วล่ะว่าท่านมาชม จากคุณ : พระอาทิตย์ลูกโซ่ เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 52 03:33:14

ความคิดเห็นที่ 63 จริง ๆ อ่านกระทู้นี้ตั้งแต่วันแรกที่จขกท. ตั้ง (แต่อ่านข้าม ๆ บ้าง กลัวโดนสปอยล์) แต่เพิ่งมีโอกาสได้ไปดูเป็นครั้งแรกเมื่อวานตอนรอบค่ำ เลยอยากมาร่วมแชร์ความรู้สึกด้วย สำหรับเราเห็นด้วยกับจขกท.ในบางจุด คือเรื่องบท กับแสงบนเวที นอกนั้นเรา happy กับละครเรื่องนี้มาก ทั้งเสื้อผ้า ฉาก และอื่นๆ อืกมากมาย เรื่องบท คิดว่าบทเรื่องนี้มันสั้นไปหน่อยในส่วนที่จะพาไปสู่แกนของเรื่อง ดูจบแล้ว ยังรู้สึกว่า อะไรทำให้แสนเก้าคนนั้นเปลี่ยนใจกลับมาเป็นคนดีได้ แค่เพราะพายอาร์คนเดียวน่ะหรือ เพราะนอกจากเรื่องนี้แล้ว แสนเก้าก็ได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการแล้วนี่นา ในขณะที่บางซีนที่ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับแกนเรื่อง กลับได้เวลาในการแสดงอย่างเต็มที่ อย่างฉากจับไก่ (อันนี้ตัดไปเลยก็ไม่น่าจะทำให้อรรถรสของเรื่องหายไป) หรือฉากรักษาชนะลมที่โดนแมงป่องกัดซึ่งค่อนข้างยาวเลย คือจริง ๆ ตอนดูก็ขำมาก แต่พอดูจบกลับมานั่งคิด ฉากนี้ต้องการสื่ออะไรหว่า ส่วนเรื่องแสง เห็นด้วยว่า บางซีนมันตกในที่ที่ไม่ควรตก และไม่ตกในที่ที่ควรตกจริง ๆ โดยเฉพาะฉากส่วนเมืองตรรกะ เพราะส่วนใหญ่จะถูกจัดแสงให้มืดทึม บางซีนเหมือนมีแค่สปอร์ตไลท์ส่องมาที่นักแสดงแค่สองจุดนิ่ง ๆ ในขณะนักแสดงต้องพูดแล้วเดินไปเดินมา ทำให้ตกไฟไม่เห็นหน้าไปหลายทีเหมือนกัน (ขนาดเรานั่งแถวที่ 4 จากหน้าสุดแล้วนะ) ส่วนเรื่องนักแสดงนอกจากนักแสดงมืออาชีพที่สุดยอดทุกคนแล้ว (ทั้งพ่ออี๊ด พี่โย พี่เหมี่ยว พี่เอกวิชัย สุดยอดมากทุกคน) เห็นด้วยกับหลาย ๆ คน ว่าประทับใจการแสดงของมิ้น และต้อลมากจนอยากลุกขึ้นยืนปรบมือให้ดัง ๆ สองคนนี้ทำให้เชื่อได้สนิทใจในความเป็นมนุษย์ คือดูการพูด การแสดงออก การ react กับคู่สนทนา มันเหมือนสิ่งที่เรา ๆ ปกติเป็นเวลามีอารมณ์แบบนั้นจริง ๆ น้องมิ้น ในซีนร่าเริง ก็น่ารัก สดใส มีพลัง และธรรมชาติมาก โดยเฉพาะเวลาจีบชนะลมน่ารักสุด ๆ พอซีนอารมณ์ ก็ทำได้สุดยอด ทั้งฉากที่ดึงศพชนะลมมากอด กับฉากที่พูดขึ้นมาว่าจะไม่ทิ้งชนะลมไปไหน เป็นสองฉากทำเราน้ำตาคลอได้โดยไม่ต้องทำอะไรมากเลย ส่วนน้องต้อล โชคดีที่มีโอกาสได้รับบทที่ได้แสดงความสามารถมากขนาดนี้ ดูแสนเก้าแล้ว เหมือนเป็นใครอีกคนที่ไม่ใช่ต้อลที่เคยรู้จักมาก่อนเลย ได้เห็นอารมณ์หลากหลายมากมายของแสนเก้าผ่านการแสดงของต้อล ทั้งอาการระเบิดอารมณ์ที่รู้สึกถึงความไม่ยุติธรรมตอนอยู่กับพายอาร์ (เพลงอยู่ที่ใครมีพลังมาก) อาการหัวเราะเย้ยหยันในลำคอ กับคำว่า ดุลยพินิจ อาการโกรธจนตัวสั่นตอนถูกพันหนึ่งต่อยในสภา แต่พันหนึ่งไม่ได้รับการลงโทษ อาการสับสนในความรู้สึกตอนฟังเพลงนิทานหิ่งห้อย และรู้สึกผิดตอนปืนลั่น สุดท้ายคืออาการขมขื่น ตอนที่ไม่เหลือใคร ทั้งหมดทั้งมวลนี้ ต้อลทำออกมาได้ดีมาก ๆ ทำให้รู้สึกตามไปด้วยตลอดในทุกความรู้สึกที่ต้อลแสดงออกมา ส่วนน้องเอเอฟคนอื่น ๆ น้องบอย กับบทพันหนึ่ง น่าเสียดาย ที่บทพระเอก ได้แสดงอารมณ์ปกติน้อยไปหน่อย เพราะกว่าครึ่งเรื่อง บทของบอยต้องแสดงออกเป็นการ์ตูน คือดูไม่เหมือนมนุษย์ปกติ (แต่เราขำบอยโหมดเมืองตรรกะมากนะ ตลกสุด ๆ) เชื่อว่าถ้ามีบทที่ต้องแสดงอารมณ์มาก ๆ เหมือนของแสนเก้า บอยต้องทำได้ดีแน่ ๆ อย่างฉากที่บอกไม่รักพายอาร์ตอนสุดท้ายน่ะ ทำได้ดีมาก ๆ เลย และอีกอย่างที่เสียดาย คือบอยไม่มีเพลงเอกที่ได้โชว์ความสามารถในการร้องแบบเต็ม ๆ เพลงเลย มีแต่เพลงที่ต้อง duet กับโบว์ หรือไม่ก็ร้องเอาฮา แบบเพลงที่ทหารเต้น nobody เท่านั้น น้องโบว์ เสียงเพราะกังวาลใสมาก เหมาะกับการเล่น musical สุด ๆ และการจัดวางท่าทางของโบว์บนเวที ก็สวยสง่ามาก แต่เราไม่ค่อยอินกับการแสดงของโบว์มากเท่าที่ควร อินตามบ้างเป็นบางซีน อาจจะเพราะ react บางซีนมันดูไม่ค่อยสด เหมือนเตรียมตัวจะพูด จะแสดงท่าทาง ไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นตามจริง ๆ แต่เชื่อว่าถ้ามีประสบการณ์มากขึ้น โบว์ก็น่าจะเป็นอีกคนที่เหมาะกับละครเวทีแบบ musical น้องนัท มีปัญหาคล้าย ๆ โบว์ในความรู้สึกเรา คือ react ไม่ค่อยสด อีกอย่างที่รู้สึกคือ นัทมีการแสดงออกทางสีหน้าที่ดูการ์ตูนมากอ่ะ ทั้งเวลาเศร้า เวลาตกใจ ดูแบบการ์ตู๊น การ์ตูน เลยไม่ค่อยมีอารมณ์ร่วมเท่าไหร่ (แค่รู้สึกว่า ชนะยม น่ารัก น่าทะนุถนอมมาก ๆ อยากจับมาขยี้หัวสุด ๆ 55) จริง ๆ บทพระจันทร์กับชนะลมเนี่ย มันไม่ได้การ์ตูนเหมือนบทพันหนึ่ง แต่โบว์กับนัท เล่นแล้วดูเหมือนการ์ตูนอ่ะ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แต่นัทร้องเพลงเพราะขึ้นเยอะมาก ไม่ใช้เสียงลม ๆ ฟังแล้วเหนื่อย ๆ แบบเมื่อก่อนแล้ว ชอบ ๆ น้องลูกโป่ง เป็นอีกคนที่เราดูแล้วรู้สึกถึงความเป็นมนุษย์จริง ๆ ดูพอดี ๆ ไม่เยอะ ไม่น้อยเกินไป น่าเสียดายที่บทน้อยไปหน่อย แต่เพลงที่ลูกโป่งร้องเนี่ย เพราะมาก เรื่องความสามารถในการร้องเนี่ย แน่นอนจริง ๆ ส่วนน้องตี๋น้อย สิ่งเดียวที่ต้องชมเลย คือตี๋ร้องเพลงที่ได้รับมอบหมายได้เพราะมาก แต่เรื่องการแสดงเนี่ย ต้องโทษคนแคสเลยอ่ะ (จริง ๆ คิดว่า ตี๋เนี่ย ถูกแคสมาเพื่อดูดเงินแฟนคลับอันเหนียวแน่นของตี๋ชัด ๆ) คือตี๋ไม่เหมาะกับบทนี้เลยจริง ๆ ไม่ได้โทษเรื่องการแสดงนะ เพราะตี๋ดูเด็กม๊ากกก เกินกว่าที่จะเป็นพ่อได้ ดูยังไง๊ ก็เป็นแค่พี่ชายวัยรุ่นของเด็กน้อยเท่านั้น ให้แสดงดียังไง ลุคมันไม่ใช่ มันก็ดูทำให้เชื่อยากแล้ว (แถมอีก 20 ปีต่อมา กลายเป็นพ่ออี๊ด แหม่ แก่เร็วจริง ๆ พ่อคุณ) ทั้งหมดนี้พูดในมุมมองของคนที่นั่งแถวที่ 4 จากหน้าสุด เพราะงั้นคิดว่า อาจจะเห็นไม่เหมือนคนที่นั่งแถวหลัง ๆ ก็เป็นได้ บางคนที่เราคิดว่าแสดงเยอะ ไปถึงข้างหลังอาจจะพอดี บางคนที่เราคิดว่าแสดงพอดี ไปถึงข้างหลังอาจจะน้อยไปอะไรแบบนี้ แต่สิ่งนึงที่คิดว่าน่าจะรู้สึกเหมือน ๆ กัน คือน้อง ๆ เอเอฟร้องเพลงเพราะมากทุกคน (เพราะคิดว่ารอบที่ไปดู ระบบเสียงดี ได้ยินชัดทั่วทั้งโรงละครแน่ ๆ) อย่างไรก็ดี ถึงจะวิจารณ์นู่นนี่มายืดยาว แต่อยากบอกทีมงานผู้สร้างและนักแสดงว่า เราในฐานะคนดูคนนึงที่ไม่ได้มีความรู้เรื่องละครเวทีลึกเหมือนจขกท. ประทับใจกับละครเรื่องนี้มากมาย ได้ความบันเทิงอย่างเต็มอิ่ม (ไม่รู้สึกเบื่อเลยตลอดการแสดง) ได้แง่คิดดี ๆ กลับมาคิดต่ออีกหลายอย่างจากการตีความเพลงของผู้กำกับและทีมบท และได้รู้จักเพลงเจ๋ง ๆ ของเฉลียงอีกหลายเพลง (พี่จิก สุโค่ยมากค่ะ ชาบู) การวิจารณ์อ่ะ ทำง่ายกว่าการสร้างงานขึ้นมาเยอะ เหมือนหาตำหนิในของที่สร้างขึ้นมาแล้ว เพราะงั้นน่าจะต้องขอบคุณทุกคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องที่สร้างสรรค์งานดี ๆ แบบนี้ขึ้นมาให้เราได้ชมมากกว่ามาวิจารณ์ แต่ก็เอาเถอะ คิดซะว่าเป็นข้อมูลสำหรับเรื่องต่อไปของโต๊ะกลมแล้วกันนะคะ หวังจริง ๆว่าจะได้ติดตามผลงานที่ดียิ่ง ๆ ขึ้นไปอีกจากโต๊ะกลม แล้วจะคอยสนับสนุนค่ะ (เอาน้องเอเอฟไปเล่นด้วยอีกก็ดีค่ะ 55 อยากให้น้อง ๆ ได้ร่วมงานกับทีมงานเก่ง ๆ อีก) ปล. เห็นด้วยกับ #62 ตรงเรื่องที่ขอร้องผู้ชม ไม่งั้นก็รบกวนเจ้าหน้าที่เข้มงวดกว่านี้อีกนิดเถอะค่ะ เมื่อวานเห็นผู้ชมแถวหน้าสุดควักไอโฟน (มั้ง) มาถ่ายคลิป กับถ่ายรูปน้อง ๆ ตอนแสดงหน้าตาเฉยเลย แสงจากเครื่องมันรบกวนสมาธิทั้งผู้แสดง และผู้ร่วมชมคนอื่น ๆ (อย่างเรา) มากเลยค่ะ แก้ไขเมื่อ 19 ต.ค. 52 15:09:18 จากคุณ : cointreau เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 52 14:59:22

ความคิดเห็นที่ 64 เรื่องผู้ชมแถวหน้าสุด(หรือแถวไหนๆ ก็ตาม) เอากล้องขึ้นมาถ่ายรูปนักแสดง ยังมีเหลืออีกเหรอคะเนี่ย O_o วันที่เราไปดูก็มีหนึ่งคน แถวหน้าสุดเลย ฉากสภาเมืองตรรกะ มืด เงียบ เคร่งขรึม และ...แสงแฟลชสว่างวาบขึ้นมาหนึ่งแชะ อืม... อยากจะกุมขมับ สงสารนักแสดง เจ้าหน้าที่เข้ามาตักเตือนค่ะ แต่มันก็ช้าไป กันไว้ดีกว่าไม่ใช่เหรอ การประกาศงดใช้ก่อนเริ่มแสดง ช่วยอะไรไม่ค่อยได้ค่ะ เพราะแถวหน้าหลายคน มาหลังเวลาเริ่มแสดง คงไม่ได้ยินได้ฟัง ชี้แจงกันตั้งแต่เข้าประตูเลยได้หรือเปล่าคะ แก้ไขเมื่อ 19 ต.ค. 52 18:44:54 จากคุณ : :+:2 Days Before Christmas:+: เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 52 18:44:22

ความคิดเห็นที่ 65 ดู 5 รอบแล้ว ชอบมากค่ะ ประทับใจ ขอบคุณทีมงานทุกคนนะคะ เพิ่มรอบอาทิตย์นี้ ก็จะไปดูอีกค่ะ ^^ จากคุณ : NaNongPloy เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 52 19:56:21

ความคิดเห็นที่ 66 โอ๊ย ถ้าจะพูดเรื่อง มารยาท คนดู ... มีอีกเยอะ ทีมงาน แทบกุมขมับ คนดูข้าง ๆ แทบอยากหันไปบีบคอ ลุก ... เข้า เข้า ออก ออก ประหนึ่ง เป็นบ้านตัวเอง และที่สำคัญ ... คุณนั่งหน้าสุด   ลุกเข้า ลุกออก ... ก็ พยายามคิดว่า คงท้องเสีย ... ให้อภัย แต่ถ้าเป็นทุกรอบ ก็ ตัวใครตัวมัน มีอยู่ 1 รอบ ลุกออกเป็นกลุ่ม ตอนพี่จุ้ย ร้องเพลงตอนสุดท้าย โดนเดินผ่านด้านหน้าเวที ผ่านหน้าพี่จุ้ยออกไป ... เอ้อใช้อาไรคิดเนี่ย  .... คนดูรอบข้าง มีผลต่อ ความสนุก ในรอบนั้น ๆ ด้วยอย่างแรง ... จากคุณ : sweetcane เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 52 21:48:15

ความคิดเห็นที่ 67   อ่านแล้วให้แง่คิดและความรู้ หลายอย่าวเชียวค่ะ.... งานศิลปะ..มันต้องใช้มุมมองแง่คิดกันเยอะกันเหลือเกินนะค่ะ... ยิ่งงานละครเวที่ หรืองานละครเพลง ยิ่งยากใหญ่.. ดิฉันไม่ค่อยมีความรู้เรื่องตรงนี้หรอค่ะ... ฟังแต่ละท่านคุยกันเรื่องละครเพลง และการตีความของบทละครแล้ว..มันต้องให้แง่คิด ตรงนั้น ตรงนี้ ต้องได้แก่นสาร สาระ ต่างๆ นาๆ ดูแล้วยากที่จะเข้าใจจังค่ะ.. คงจะต้องกลับไปดู มโหสพ อาทิเช่น โขน หรือ ละครนอก หรือ ละครหุ่นกระบอก ที่แสดงเรื่อง พระอภัยมณี บ้าง,ไกรทอง บ้าง,ขุนช้างขุนแผน บ้าง ตามงานเทศกาลต่างๆ จะดีกว่า(ก็ดูอยู่ตลอดนะค่ะ) เพราะดิฉันเข้าใจ คำ คำนี้ไม่น้อยก็มากค่ะ... บางทีเนื้อเรื่องเข้าใจบ้าง ไม่เข้าใจบ้าง แต่ดูแล้วมันให้ความสุข เพลิดเพลิน เสื้อผ้าสวยงาม ดนตรีไพเราะ เนื้อเรื่องเรียบง่ายไม่ต้องทำความเข้าใจเยอะ เพราะว่าผู้สร้างสรรค์เข้าตั้งใจทำให้ดูง่ายอยู่แล้ว แม้ว่าจากบทกวี ช่างเข้าใจยากซะเหลือเกิน...(ซึ้งใครจะรู้สึกอย่างดิฉันบ้างก็ไม่รู้นะค่ะ) แต่ดิฉันรู้สึก... รู้สึกที่ว่า...งานศิลปะ มีหลากหลายรูปแบบ..แล้วแต่ผู้ที่จะสร้างสรรค์ในงานชิ้นนั้นๆ จะนำเสนอออกมาในรูปแบบใด มันขึ้นอยู่กับรสนิยมของ ผู้สร้างสรรค์ และผู้ที่ได้ชม หรือสัมผัส จิงๆ นะค่ะ... ส่วนตัวดิฉันเอง มองมุมของคนที่ได้ชมและได้สัมผัส ว่างานศิลปะบ้างที่ก็ไม่จำเป็นว่าต้องได้อะไรจากงานชิ้นนี้..บางคนได้ดู ดูแล้วคิดตาม มันก็น่าจะได้ไม่มากก็น้อยนะค่ะ แต่... แค่ชมแล้วรู้สึก สบายดี ก็พอ เพราะงานศิลปะบางอย่างไม่จำเป็น..ที่ต้องดูแล้วต้องได้แง่คิด แต่แค่เมื่อได้ดูแล้วมีความสุข...แล้วสุขใจก็พอ...เพราะมันก็คงไม่ต่างอะไรกับ มโหสพ ดีๆนี่เอง ซึ่งคงไม่เทียบเท่ากับความตั้งใจของคนที่พยายามจะสร้างสรรค์งานออกมาให้ดีในหลายๆรูปแบบ ที่แตกต่างกัน เพื่อที่จะให้ได้ใจคนดู สัก สี่สิบล้านคน คงจะเป็นไปไม่ได้ ถ้าได้ก็คงจะดีนะค่ะ (คงต้องพยายามและพัฒนาต่อไปเรื่อยๆ นะค่ะ) เป็นกำลังใจให้...สู้ และพัฒนางานต่อไปเรื่อยๆ นะค่ะ.... จากคุณ : ต่อลมของหายใจ เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 08:13:08 A:58.8.143.155 X: TicketID:238848