ความคิดเห็นที่ 1 ตอนที่ ๓: ยอดนักประพันธ์แห่งบอสซาโน้...โจบิม ความนิยมในดนตรีบอสซาโนว่าและบทเพลง The Girl from Ipanema เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วทันทีที่อัลบั้มชุด Getz/Gilberto ถูกเปิดออกอากาศในปี 1964 และยังเป็นอัลบั้มที่มียอดจำหน่ายสูงมากอีกชุดหนึ่งในประวัติศาสตร์ดนตรีแจ๊สจนถึงปัจจุบัน ผลพวงของความสำเร็จอย่างล้นหลามจากงานชุดนี้ ส่งผลให้ชื่อเสียงของนักร้อง/นักดนตรีที่มาร่วมสร้างสรรค์ประวัติศาสตร์หน้าใหม่ให้กับวงการดนตรีบราซิลเลี่ยนยุคใหม่ (และแวดวงดนตรีแจ๊สไปด้วยพร้อมๆกันนั้น) ดังกระฉ่อนไปทั่วอเมริกา ชื่อของนักร้องสาวผู้ทำให้บทเพลง “สาวน้อยจากอิปานิมา” เพลงนี้นุ่มนวลชวนหลงใหล แอสตรึด จิลแบร์โต้ (Astrud Gilberto) ผงาดขึ้นมายืนอยู่ในแถวหน้าของวงการดนตรีโลกทันที เช่นเดียวกับนักดนตรีชุดดรีมทีมในอัลบั้มชุดนี้อย่าง จาว จิลแบร์โต้ (Joao Gilberto) นักร้อง/นักกีต้าร์ที่ได้รับเครดิตว่าเป็นผู้คิดค้นบีท (beat) ของดนตรีบอสซาโนว่านั้น ก็มีชื่อเสียงในระดับโลกจากงานนี้นี่เอง เพราะก่อนหน้านี้จาวมีชื่อเสียงมากเฉพาะภายในประเทศบราซิลเท่านั้น ส่วนสแตน เกตซ์ (Stan Getz) นักดนตรีผู้เป็นอเมริกันชนก็ได้รับการยอมรับถึงเทคนิคและลีลาการเป่าเทเนอร์แซ็กโซโฟนของเขาว่า เต็มไปด้วยความรุ่มรวยทางคีตศิลป์และความรื่นรมย์ของดนตรีการ อัตลักษณ์ของเสียงเทเนอร์แซ็กฯของเกตซ์นั้นไพเราะและโดดเด่น จนได้รับการยกย่องให้เป็น “เดอะซาวด์” ของวงการดนตรีเลยทีเดียว แก้ไขเมื่อ 18 ต.ค. 52 08:41:06 จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 08:40:50

ความคิดเห็นที่ 2 อย่างไรก็ตามจังหวะดนตรีบอสซาโนว่าที่จาว จิลแบร์โต้คิดค้นขึ้นมานั้น คงจะไม่ได้รับการต่อยอดทางดนตรีให้เกิดความสมบูรณ์พร้อมในเชิงการประพันธ์ หากไม่ได้นักร้อง/นักประพันธ์เพลงคนสำคัญของศตวรรษที่ 20 ผู้ฝากฝีมือเปียโนไว้ในอัลบั้มชุด Getz/Gilberto ผู้ซึ่งต่อมาได้รับการยกย่องให้เป็น จอร์จ เกิร์ชวิน (George Gershwin) แห่งบราซิล เขาผู้นั้นคืออันโตนิโอ้ คาร์ลอส โจบิม อันโตนิโอ้ คาร์ลอส โจบิม มีชื่อเต็มๆว่า Antonio Carlos Brasileiro de Almeida Jobim แต่ผู้คนส่วนใหญ่ต่างรู้จักเขาในนาม “ทอม โจบิม” เขาเกิดเมื่อวันที่ 25 มกราคม ค.ศ. 1927 ที่ถนน Conde de Bonfim Street ในเขต Tijuca area ของกรุงริโอ เดอ จาเนโร ทอมจึงเป็นคน Carioca (ภาษาโปรตุกีสที่ใช้เรียกผู้ที่เกิดในเมืองริโอฯ) พ่อของทอมคือ Jorge Jobim ผู้ซึ่งได้ทิ้งครอบครัวไปเมื่อทอมอายุได้เพียง 7 ขวบ (และเสียชีวิตลงในอีกหนึ่งปีถัดมา ภายหลังจากที่พ่อเสียไปแล้ว แม่ของทอมได้แต่งงานใหม่อีกครั้งกับวิศวกร) แม่ของทอมคือ Nilza Brasileiro de Almeida Jobim คุณแม่นิลซ่าได้ตั้งโรงเรียนสอนดนตรีในระดับปฐมชื่อ Brasileiro de Almeida Music School อันถือเป็นกิจการของครอบครัว จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 08:42:47

ความคิดเห็นที่ 3 ทอมมีน้องสาวด้วยคนหนึ่งชื่อ Helena Jobim ผู้ซึ่งภายหลังเติบใหญ่มาเป็นนักเขียนที่มีชื่อเสียงมากพอสมควรในบราซิล เฮเลน่าเป็นผู้ที่ตั้งชื่อเล่นให้กับพี่ชายของเธอว่า “ทอม ทอม” ครอบครัวโจบิมตั้งใจจะให้เฮเลน่าเป็นนักดนตรี โดยการไปเช่าเปียโนเก่ายี่ห้อ Bechstein มาให้เธอฝึกเรียน แต่น้องสาวของทอมไม่ได้มีใจรักและอยากเรียนมันเลย ผิดกลับเด็กชายทอมวัย 12-13 ขวบในตอนนั้นที่เริ่มสนใจอยากจะเล่นเพียโนแล้วนับแต่บัดนั้นเป็นต้นมา อาจกล่าวได้ว่าทอมเกิดมาในครอบครัวของนักดนตรีโดยแท้ เพราะคุณลุงของทอม 2 คนล้วนเป็นนักดนตรีทั้งนั้น คนหนึ่งชื่อ Joao Lyra Madeira เป็นนักกีต้าร์คลาสสิค บรรเลงบทเพลงจากฝีมือการประพันธ์ของบาคและบทเพลงสแปนิชที่รู้จักกันดีในแวดวงนักกีต้าร์ ส่วนลุงอีกคนเป็นนักร้องเสียงดีในแนวเพลงป็อบปูล่ามิวสิคที่เขาแต่งขึ้นมาร้องเอง สภาพแวดล้อมภายในวงศาคณาญาติของทอมจึงมีส่วนสำคัญยิ่งในการช่วยหล่อหลอม และบ่มเพาะส่วนผสมชั้นเลิศของดนตรีคลาสสิคที่วิจิตรซับซ้อน และดนตรีป็อพที่เรียบง่ายแต่งดงาม ขึ้นภายในตัวของทอม จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 08:44:03

ความคิดเห็นที่ 4 ทอมน้อยได้มีโอกาสเรียนรู้และซึมซับดนตรีภาคปฏิบัติอย่างเป็นขั้นเป็นตอน ในช่วงปฐมวัย ทอม โจบิมมีวิถีแห่งศิลปินน้อยตามครรลองเดียวกับจาว จิลแบร์โต้ เพราะในขณะที่จาวน้อยทำหน้าที่ประธานกลุ่มนักดนตรีเด็กในจัวเซโร่..เมืองชนบทเล็กๆ ของบราซิลอยู่นั้น ก่อนหน้านั้นเพียงไม่กี่ปี ในเมืองหลวงอย่างกรุงริโอฯ ทอมน้อยก็ตั้งกลุ่มนักดนตรียุวชนกับเพื่อนๆ โดยในวงประกอบด้วยเบสหนึ่งตัวและกลุ่มเครื่องเป่าฮาร์โมนิก้า มีทอมทำหน้าที่เป่าฮาร์โมนิก้า Hohner ซึ่งสามารถเป่าเสียงได้ครบทั้ง 12 โทนเสียง (Chromatic) แถมยังเป็นวงดนตรีที่มีนักดนตรีเด็กภายในวงช่วยกัน arrange และ voicing กันเองอีกต่างหาก! กระนั้นทอมก็เริ่มเล่นดนตรีจริงๆจังๆในตอนอายุ 14 ปี ต่อมาหนุ่มน้อยทอมได้มีโอกาสเรียนทฤษฎีดนตรีอย่างเข้มข้น โดยการสนับสนุนจากพ่อบุญธรรมของทอม.. Celso Frota Pessoa วิศวกรผู้ซึ่งไม่มีความรู้ด้านดนตรีเลยแม้แต่น้อย แต่เขาเห็นแววบางอย่างในตัวทอม พ่อจึงส่งเสริมให้ทอมเรียนดนตรีอย่างเต็มที่ เมื่อแม่ของทอมเองก็เห็นแววพรสวรรค์ด้านดนตรีในตัวลูกชายของเธอเช่นกัน เธอจึงได้จ้างคุณครูนักเปียโนชาวเยอรมันชื่อ Hans Joachim Koellreutter มาเป็นครูดนตรีให้กับทอม ฮานส์เป็นศิลปินผู้ซึ่งเบื่อหน่ายและต้องการหนีให้ไกลจากสงครามในประเทศบ้านเกิดมาอยู่บราซิล จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 08:45:23

ความคิดเห็นที่ 5 คุณครูฮานส์ไม่เพียงนำเอาความรู้พื้นฐานทางดนตรีมาถ่ายทอดวิทยายุทธให้แก่ศิษย์ของเขาเท่านั้น แต่ยังช่วยเปิดใจและโลกทัศน์ใหม่ๆด้านคีตศิลป์ให้กับทอมอีกด้วย ฮานส์นำเอาบทประพันธ์ของคีตกวีดนตรีคลาสสิคชั้นยอดอย่าง Debussy, Chopin, Ravel, Stravinsky, Rachmaninoff และบรมครูดนตรีบราซิลเลี่ยนผู้ซึ่งเป็นเพื่อนของเขาชื่อ Heitor Villa-Lobos มาแนะนำให้ทอมได้ฟังและเรียนรู้ทักษะการประพันธ์เพลงและเรียบเรียงดนตรี เมื่อเด็กหนุ่มผู้มีพรสวรรค์ทางดนตรีได้รับการอบรมจากครูคีตศิลป์ชั้นเยี่ยม เส้นทางของยอดนักประพันธ์เอกในอนาคตของทอม โจบิมจึงเริ่มต้นขึ้นอย่างมีระบบแบบแผนจากจุดนี้เอง อย่างไรก็ตาม เมื่อย่างเข้าสู่วัยหนุ่มที่ต้องเข้าเรียนในระดับวิทยาลัย ทอมกลับเลือกที่จะเรียนสถาปัตยกรรมศาสตร์ เขาให้สัมภาษณ์ในภายหลังถึงสาเหตุที่เลือกเรียนสาขานี้แทนที่จะเป็นวิชาดนตรีหรือดุริยางคศาสตร์ว่า เป็นเพราะเขาต้องการจะแต่งงาน! ทอมต้องการจะเป็นที่ยอมรับและสามารถรับผิดชอบชีวิตใครสักคน ในประเทศบราซิลช่วงเวลานั้นอาชีพวิศวกรและสถาปนิกเป็นวิชาชีพที่มีหน้ามีตาในสังคม และโดยทั่วไปมีรายได้ดีกว่าอาชีพนักดนตรี แถมในประเทศบราซิลก็มีเรื่องประหลาดอยู่สักหน่อย ตรงที่คนบราซิลเลี่ยนจะเรียกผู้ที่ทำงานเป็นวิศวกรหรือสถาปนิกว่า “ด็อกเตอร์.....” แต่เมื่อทอมเข้าไปศึกษาต่อด้านสถาปัตยกรรมเข้าจริงๆ ได้เพียงปีเศษเท่านั้น ว่าที่“ด็อกเตอร์ทอม โจบิม” ก็มีอันต้องทุกข์ระทมระทวยกับสิ่งที่เขาไม่ได้รักและต้องการที่จะเรียนมันจริงๆ จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 08:46:41

ความคิดเห็นที่ 6 ทอมตระหนักแล้วว่าสิ่งที่เขาต้องการจะทำและขวนขวายหาความรู้จริงๆคือดนตรี เมื่อค้นหาตัวเองเจอแล้วหนุ่มทอมผู้มุ่งมั่นจึงได้ตัดสินใจครั้งสำคัญในชีวิต เขา ดร็อพการเรียนสถาปัตย์ฯใน National Faculty of Rio de Janeiro ที่กำลังศึกษาอยู่ในขณะนั้นทันที เพื่อที่จะอุทิศตนให้กับดนตรีที่เขารัก ซึ่งการหันหลังให้กับการเรียน สถาปัตย์ฯของทอมนั้นสร้างความกังวลใจให้กับแม่และลุงๆของทอมเป็นอย่างมาก ทั้งนี้เพราะผู้คนที่ยึดอาชีพนักดนตรีในช่วงเวลานั้นต่างเสียชีวิตจากการเสพยาและเป็นวัณโรคกันเป็นจำนวนมาก แม้ทอมจะไม่ได้เป็นด็อกเตอร์โจบิม แต่ต่อมาทอมก็ได้แต่งงานกับสาวคนรัก...เทเรซ่า เฮอร์มานี่ (Tereza Hermany) เมื่อทอมอายุได้ 22 ปี อย่างไรก็ตามการเริ่มต้นอาชีพนักดนตรีในเมืองริโอฯนั้นไม่ได้ไฉไลทางการเงินเหมือนกับอาชีพสถาปนิก เมื่อแต่งงานกับเทเรซ่าแล้วทอมก็ต้อง“แยกเรือน”จากบ้านแม่ออกมาหาที่อยู่ใหม่ ทอมต้องทำงานหนักในอาชีพนักดนตรีโดยได้รับค่าแรงเพียงเล็กน้อย งานที่ทอมทำในไนต์คลับและบาร์หลายแห่ง (Boites) นั้นไม่เพียงพอแม้แต่จะจ่ายค่าเช่าบ้านอยู่บ่อยครั้ง สภาพฝืดเคืองทางการเงินของทอมดำเนินอยู่เป็นเวลาหลายปี แถมงานที่ทำก็แทบไม่ได้นำความรู้ความสามารถของทอมที่สั่งสมมาตั้งแต่เด็ก รวมถึงพรสวรรค์ที่แท้จริงในตัวเขาออกมาใช้เลยด้วยซ้ำ แต่ช่วงเวลาที่ยากลำบากนี้กลับไม่ได้ทำให้ทอมหมดสิ้นความหวังและความพยายาม เขาใช้เวลาว่างเขียนเพลงขึ้นมามากมายในช่วงนี้ อย่างไรก็ตามทอมเคยให้สัมภาษณ์ในภายหลังว่า เพลงคาร์นิวัลที่เขาแต่งในช่วงนี้เป็นเพลงที่เขาก็อปปี้มาจากคนอื่น! จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 08:47:50

ความคิดเห็นที่ 7 คนเราแม้มีพรสวรรค์แต่หากไร้ซึ่งความพยายามและการแสวงหาโอกาสให้ชีวิตแล้วไซร้  ก็ย่อมหาความเจริญก้าวหน้าในชีวิตได้ยาก ทอมสมัครงานไปตามบริษัทค่ายเพลงต่างๆในกรุงริโอฯ จนกระทั่งในปีค.ศ. 1953 เขาได้รับโอกาสจากค่ายคอนติเนลตัน (Continental) ให้ทำงานในตำแหน่งผู้ช่วยของ Maestro Radames Gnatelli หนึ่งในอะเร้นเจอร์-ผู้เรียบเรียงดนตรีที่ดีที่สุดคนหนึ่งในประวัติศาสตร์ดนตรีบราซิลเลี่ยนสมัยใหม่ ในช่วงนี้ไม่เพียงทอมจะได้รับค่าแรงเพิ่มขึ้นและมีเวลาเหลือให้กับครอบครัวมากขึ้นเท่านั้น แต่ทอมยังได้รับโอกาสให้ทำงานอะเร้นจ์ชิ้นเล็กๆเพื่อฝึกทักษะและเรียนรู้งานจากมาเอสโต้ นาเตลลี่โดยตรงอีกด้วย ผลพวงจากการทำงานที่คอนติเนลตันนี้ทำให้ทอมได้มีโอกาสติดต่อกับนักร้องคนดัง Maurici Moura ผู้ซึ่งได้รับการแนะนำรวมถึงอวดสรรพคุณมาจากเพื่อนๆของทอมว่า“นายโจบิมคนนี้แต่งเพลงเก่ง” ทอมได้มีโอกาสนำเพลงชื่อ Incerteza เล่นให้มอริชี่ มอร่าได้ฟัง  เพลงๆนี้เป็นเพลงที่ทอมประพันธ์ร่วมกับ Newton Mendoca ผู้เป็นเพื่อนในวัยเด็กของทอม และต่อมาเติบใหญ่เป็นนักเปียโนชื่อดังของบราซิล ภายหลังทอมและนิวตั้นยังประพันธ์เพลงในแนวบอสซาโนว่าระดับคลาสสิคร่วมกันอีกถึง 3 เพลง นั่นคือ เพลง Desafinado (หรือ Off-Key ในภาษาอังกฤษ) เพลง Samba de Uma Nota So (หรือ One Note Samba) และเพลง Meditacao (หรือ Meditation) อีกด้วย ในปีค.ศ. 1954 ชื่ออันโตนิโอ้ คาร์ลอส “ทอม” โจบิมก็ปรากฏหราอยู่ในเครดิตลิสต์ของค่ายคอนติเนลตั้น แต่ไม่ใช่ในฐานะของนักประพันธ์เพลงแต่อย่างใด แต่เป็นตำแหน่งผู้ควบคุมวงดนตรีที่บรรเลงในงานชุดดังกล่าว ซึ่งผลงานชุดนี้สมควรได้รับการบันทึกไว้ว่าเป็นผลงานที่มีเพลงฮิตเพลงแรกโดยที่ทอมมีส่วนร่วมสร้างสรรค์ขึ้นมา นั่นคือเพลง Tereza da Praia ซึ่งประพันธ์โดย Billy Blanco และได้นักร้องระดับคุณภาพที่ดีที่สุด 2 คนในช่วงเวลานั้น นั่นคือ Lucio Alves และ Dick Farney มาร้องไว้ จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 08:48:57

ความคิดเห็นที่ 8 ปลายปีเดียวกันนั้นค่ายคอนติเนลตั้นได้ปล่อยผลงานเพลงจากการทำงานร่วมกันของทอมและบิลลี่ บลองโก้มาอีกชุดหนึ่งคือ Sinfonia de Rio de Janeiro อันเป็นซี่รี่ส์เพลงจำนวน 7 เพลงที่บอกเล่าถึงความยิ่งใหญ่งดงามของกรุงริโอฯ โดยได้นักร้องหลายคนในสังกัดของคอนติเนลตั้นในตอนนั้นมาร้องไว้ แต่การอะเร้นจ์ดนตรีทั้งหมดในงานชุดนี้ยังเป็นฝีมือของนาเตลลี่อยู่ดี แม้ทอมจะเริ่มมีผลงานปรากฏสู่สาธารณชนได้เพียงไม่นาน แต่ในปีถัดมานักวิจารณ์เพลงผู้ทรงอิทธิพลของบราซิลในช่วงเวลานั้นชื่อ Ari Vasconcelos ได้จัดอันดับให้ทอม โจบิม อยู่ในอันดับที่ 3 ของลิสต์รายชื่อนักเรียบเรียงเสียงประสานที่ดีที่สุดของวงการบราซิลเลี่ยนมิวสิค โดยทอมได้รับเกียรติต่อจากอันดับหนึ่งอย่าง นาเตลลี่ ผู้ซึ่งเป็นหัวหน้าของเขาในค่ายคอนติเนลตั้น และอันดับสองอย่าง Lirio Panicalli อีกด้วย ไม่เพียงเท่านั้นทอมยังได้รับการคาดหมายว่า ต่อไปเขาจะเจริญรอยตามยอดนักประพันธ์คนแรกในประวัติศาสตร์ของดนตรีบราซิลเลี่ยนป็อพปูล่ามิวสิคชื่อ Pixinguinha ผู้มีผลงานการประพันธ์เพลงมาตั้งแต่ทศวรรษ 1930s พิกซิงกินญ่าถือว่าเป็นอีกผู้หนึ่งที่มีอิทธิพลในด้านการประพันธ์เพลงต่อทอม โจบิมเป็นอย่างมาก จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 08:50:38

ความคิดเห็นที่ 9 แม้การทำนายของนักวิจารณ์คนดัง..วาสคอนเซลอส นั้นจะแม่นยำแต่ก็ต้องถือว่าทำนายไว้ถูกต้องเพียงส่วนเดียวเท่านั้น เพราะในต่อมาอีกหลายสิบปี หลายสำนักในวงการดนตรีทั่วโลกต่างยอมรับและยกย่องให้ทอมเป็น“จอร์จ เกิร์ชวินแห่งบราซิล” ซึ่งจุดเริ่มต้นแห่งความสำเร็จในด้านการประพันธ์เพลงของทอมนั้น เริ่มต้นขึ้นตั้งแต่เมื่อทอมย้ายมาทำงานกับค่าย Odeon (ค่ายนี้เป็นส่วนหนึ่งของค่ายใหญ่ EMI ในประเทศบราซิล) อันเป็นช่วงเวลาที่ทำให้ทอมได้มีโอกาสได้รู้จักกับนักกวี-นักประพันธ์เพลงคนดังอย่าง Vinicius de Moraes! ในปีค.ศ. 1956 ภายหลังเสร็จสิ้นภารกิจการงานประจำวันภายในห้องอัดของค่ายโอเดี้ยนแล้ว ในช่วงเวลาเย็นทอมมักจะมาพักผ่อนอยู่ภายในบาร์ชื่อ Vilarino ของเมืองริโอฯ ซึ่งมักเป็นที่ชุมนุมของเหล่าบรรดาศิลปินที่มีชื่อเสียงและกำลังมีผลงานอยู่ในเวลานั้น ณ บาร์วิลารินโญ่แห่งนี้เองที่คู่หูต่างวัยทางดนตรีได้มีโอกาสมาพบกันเป็นครั้งแรก สองหนุ่มสองมุมผู้ซึ่งต่อมาได้ร่วมกันถักทอก่อตำนานบทเพลงบอสซาโนว่าที่ดังที่สุดคือ Garota de Ipanema นับเป็นอีกครั้งที่ทอมได้รับโอกาสดีในชีวิตจากการช่วยเหลือของเพื่อนๆ เพราะโดยการแนะนำของ Lucio Rangel ผู้ซึ่งเป็นทั้งนักวิจารณ์และนักประวัติศาสตร์ดนตรีป็อพปูล่ามิวสิค ทำให้วินิเชียส เดอ มอเรสที่ตอนนั้นยังทำงานเขียนบทกวีเป็นด้านหลักได้รู้จักกับทอม โจบิม  ขณะนั้นเดอ มอเรสกำลังมองหาคอมโพสเซอร์มือดีสักคนมาทำงานร่วมกันกับเขา เพื่อร่วมกันเขียนสกอร์ให้กับละครเพลงชื่อ Orfeu da Conceicao ที่ได้เค้าโครงเรื่องมาจากเทพนิยายกรีกเรื่อง Orpheus จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 08:53:22

ความคิดเห็นที่ 10 เมื่อได้ทำความรู้จักกันแล้ว เดอ มอเรสได้เล่าถึงโปรเจ็คของเขาให้ทอมฟังอย่างละเอียด โดยบอกกับทอมว่าเขาต้องการจะตีความตำนานกรีกเรื่องนี้เสียใหม่ ให้เป็นเรื่องราวที่มีบริบทแวดล้อมเป็นกรุงริโอ เดอ จาเนโรในปัจจุบัน อีกทั้งเดอ มอเรสยังต้องการให้มีนักแสดงทั้งหมดเป็นคนผิวดำหรือเป็นชาวแอฟริกัน-บราซิลเลี่ยนอีกด้วย ทอมต้องทนนั่งฟังเดอ มอเรสเล่าถึงโปรเจ็คของเขาอย่างยืดยาวอยู่เกือบชั่วโมง ก่อนที่ทอมจะถามคำถามเดอ มอเรสเพียงข้อเดียวเท่านั้นว่า “ผมจะได้รับเงินจากการทำงานนี้ใช่ไหมครับ?” นั่นต้องร้อนไปถึงลูซิโอ้ แรงเจลผู้แนะนำทอมให้กับเดอ มอเรสได้รู้จัก แรงเจลทราบเรื่องเกี่ยวกับทอมน้อยมากว่า ทอมยังได้รับเงินเดือนจากค่ายเพลงไม่มากนัก จนต้องเขาผลัดผ่อนการชำระค่าเช่าบ้านอยู่แทบทุกเดือน แรงเจลลากตัวทอมมายังมุมหนึ่งของบาร์ก่อนที่จะกล่าวกับเขาอย่างไม่ค่อยพอใจว่า “นายกล้าดีอย่างไง ถึงได้พูดเรื่องเงินเรื่องทองกับนักกวีดังในเวลาและสถานที่แบบนี้!” แต่ด้วยความใจกว้างของเดอ มอเรส ซึ่งเขาคิดว่า นี่เป็นคำถามที่ถึงอย่างไรเขาก็ต้องได้รับในท้ายที่สุดอยู่ดี เดอ มอเรสจึงนัดหมายให้ทอมไปพูดคุยกับเขาในวันต่อมา การตกลงกันของคนทั้งคู่ในวันรุ่งขึ้นเป็นไปด้วยดี การเริ่มงานเพื่อถักทอฝันของเดอ มอเรสให้ปรากฏเป็นจริงขึ้นมาก็เริ่มต้นขึ้น ผลพวงจากการทำงานร่วมกันในครั้งนั้นได้ผลิตผลออกมาเป็นละครเพลงชั้นเยี่ยม ซึ่งถูกจัดแสดงขึ้นที่โรงละครแห่งกรุงริโอฯในวันที่ 25 กันยายน ค.ศ. 1956 ปรากฎว่าละครเพลงอันเป็นผลงานการสร้างสรรค์ร่วมกันของเดอ มอเรสและทอมเรื่องนี้ได้รับความนิยมเป็นอย่างมาก จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 08:55:54

ความคิดเห็นที่ 11 ในอีก 2 ปีถัดมาความสำเร็จของ Orfeu da Conceicao ในประเทศบราซิลถูกตอกย้ำอีกครั้งในระดับสากลโดยผู้อำนวยการสร้างภาพยนตร์ชาวฝรั่งเศสชื่อ Marcel Camus ได้นำเอาไอเดียของเดอ มอเรสไปสร้างเป็นภาพยนตร์เรื่องเยี่ยมของเขาชื่อ Black Orpheus ภาพยนตร์เรื่องนี้ถือว่าเป็นช่องทางหนึ่งของการแนะนำบทเพลงบราซิลเลี่ยนยุคใหม่ให้กับคนทั่วโลกได้ทำความรู้จักอย่างจริงจังเป็นครั้งแรก ภายหลังจากความสำเร็จของ Orfeu da Conceicao ทอมและเดอ มอเรสยังคงทำงานร่วมกันอีกในเวลาต่อมา ผลงานเพลงที่เกิดจากการประพันธ์ร่วมกันของคนทั้งคู่ถือว่าเป็นความแปลกใหม่ของวงการดนตรีบราซิลเลี่ยนในช่วงนั้น ทั้งนี้เพราะบทเพลงของ“คู่หูต่างวัยแต่ใจสัมพันธ์”คู่นี้ เต็มเปี่ยมไปด้วยความงดงามของภาษากวีและความรุ่มรวยทางดนตรี ซึ่งมีความโดดเด่นกว่าผลงานเพลงที่เกิดจากศิลปินคนอื่นๆในช่วงเวลาเดียวกัน อย่างไรก็ตามในช่วง 2 ปีแรก (ค.ศ. 1956-1957) ความแปลกใหม่ที่เกิดจากการสร้างสรรค์ร่วมกันของทอมและเดอ มอเรสนี้ ยังไม่อาจนับเป็นนวัตกรรมทางดนตรีได้ ทั้งนี้เพราะรูปลักษณ์ของดนตรีจากฝีมือการประพันธ์ร่วมกันของคนทั้งคู่นั้น ยังคงวนเวียนอยู่ในกรอบโครงสร้างของบทเพลงที่เรียกว่า “แซมบ้า-กันเกา” (Samba-cancao) จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 08:57:31

ความคิดเห็นที่ 12 แซมบ้า-กันเกาเป็นดนตรีของชนชั้นกลางและชนชั้นสูงในสังคมบราซิล มีส่วนคล้ายกับดนตรี “แซมบ้า” (Samba) ซึ่งมักเป็นที่นิยมของชนชั้นผู้ใช้แรงงานหรือชนชั้นล่างที่อาศัยอยู่ในชุมชนแออัดของเมืองริโอฯ (ส่วนใหญ่ดนตรีประเภท“แซมบ้า”จะใช้ในการเริงระบำของผู้คนในขบวนคาร์นิวัลอันหลากสีสันตระการตา ซึ่งเป็นเทศกาลรื่นเริงที่จัดกันในช่วงเดือนกุมภาพันธ์ของทุกปี) ดนตรีในรูปแบบของ“แซมบ้า-กันเกา”จะมีจังหวะที่ละเมียดละไมกว่า ทั้งนี้เพราะได้ลดทอนความหนักหน่วงและความซับซ้อนของจังหวะลงจากดนตรี“แซมบ้า” ประกอบกับบทเพลง“แซมบ้า-กันเกา”มักเน้นและให้ความสำคัญในส่วนของเนื้อหาคำร้องมากกว่าเพลง“แซมบ้า”อีกด้วย อาจกล่าวได้ว่าในช่วงเวลานั้นในแวดวงดนตรีบราซิลเลี่ยนมิวสิค ไม่มีใครโดดเด่นไปกว่าคู่หูทางดนตรีต่างวัยอย่างโจบิมและเดอ มอเรสคู่นี้อีกแล้ว แต่แล้วในอีกหนึ่งปีถัดมา คือในปี ค.ศ.1958 แวดวงคนดนตรีบราซิลเลี่ยนก็ได้เปิดรับปรากฏการณ์ทางดนตรีที่สำคัญอันเกิดจากหนุ่มนักกีต้าร์โนเนมคนหนึ่ง ผู้ซึ่งตีความบทเพลงแซมบ้า-กันเกาโดยการร้องอย่างมีเอกลักษณ์และนัยที่แตกต่าง และด้วยจังหวะดนตรีที่สดใหม่อย่างไม่เคยมีผู้ใดรู้จักหรือเคยทำมาก่อน จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 08:59:28

ความคิดเห็นที่ 13 ผลพวงจากนวัตกรรมทางดนตรีครั้งนี้ทำให้ทั่วโลกได้ต้อนรับดนตรีลีลาใหม่ในนาม “บอสซาโนว่า (bossa nova)” หรือดนตรี“จังหวะใหม่” มีบางบทความกล่าวไว้ว่า bossa โดยตัวของมันเองจริงๆควรแปลว่า far from new ที่เกิดจากการสร้างสรรค์ของนักร้อง/นักกีต้าร์บ้านนอกวัย 27 ปีจากเมืองจัวเซโร่ในมลรัฐบาเฮีย อัจฉริยะศิลปินผู้ถักทอ-นวัตกรรมทางดนตรีที่ผลิ-ดอกออกผลมาจากบราซิลเลี่ยนมิวสิคและดนตรีแจ๊สที่เขาเคยฟังมาตั้งแต่ครั้งยังเป็นหนุ่มน้อย นักร้อง/นักกีต้าร์หนุ่มคนนี้มีชื่อว่า Joao Gilberto ในอีก 5ปีถัดมา ดนตรีบอสซาโนว่าอันรุ่มรวยด้วยจังหวะและรื่นรมย์ด้วยอารมณ์ของบทเพลงนี้ ก็ได้กลายเป็นสะพานคีตศิลป์ทอดตัวให้เดอ มอเรสและทอม โจบิมใช้เป็นหนทางถ่ายทอดความประทับใจที่มีต่อหญิงสาวผู้หนึ่งที่ชื่อ Helo Pinheiro ผู้ซึ่งเป็นแรงบันดาลใจทางศิลป์ (Muse) ของบทเพลงอมตะ Garota de Ipanema สงวนลิขสิทธิ์ตามกฎหมาย ห้ามทำซ้ำ ห้ามคัดลอกทั้งหมด หรือบางส่วนของซีรี่ส์บทความนี้ เว้นแต่จะได้อนุญาตจากผู้เขียนเท่านั้น Pat @ 2009 จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 09:02:54