 |
ความคิดเห็นที่ 165 |
และแล้ว...การเร่ขายฝันของพระจันทร์และผองเพื่อน ก็จบลงโดยบริบูรณ์
ช่วงที่มีละครเวที ยอมรับว่าทุกวันอาทิตย์ จะต้องไปที่เอ็มเธียเตอร์
ถ้าไม่อยู่ทั้งวัน ก็ต้องอยู่ตอนสาย หรือไม่ก็ตอนเย็นๆ ค่ำๆ สักช่วงเวลาหนึ่ง
ซึ่งก็มีทั้งที่เป็นปัจจัยภายนอก และปัจจัยภายในที่ต้องไป อย่างเช่น...
วันอาทิตย์ที่ 4 ไปไหว้พระจันทร์
วันอาทิตย์ที่ 11 AF4 มาดูละครเวที
(ขอออกตัวนิดนึงว่าก่อนตามพี่โบว์ ก็ตาม AF4 มาก่อน --- วันนั้นไม่เจอพี่โบว์)
วันอาทิตย์ที่ 18 ซื้อตั๋วเองไว้มาดูรอบนี้โดยเฉพาะ
วันอาทิตย์ที่ 25 (เมื่อวาน) รอบสุดท้ายแบบจริงๆ
คือ...ยังไงๆ ก็ต้องมีเหตุให้ได้ไปทุกวันอาทิตย์อยู่แล้ว คริคริ
(แล้วก็มีวันเสาร์อีก 2 วันที่ได้ไปด้วย)
เพราะความรัก และความคิดถึง ก็เลยทำให้มาหาอยู่เรื่อยๆ
และประกอบกับช่วงนี้ (หลังสอบเสร็จวันที่ 10 ตุลาคม) ก็ปิดเทอมแล้ว
ก็ยิ่งทำให้มีโอกาสมาตามหาพระจันทร์บ่อยขึ้น
ซึ่งก็คล้ายๆ กับสมัยที่เราไปตามพี่โบว์ตอนก่อน - หลังเข้าคลาสแอ็คติ้ง
ที่โรงเรียนของครูเงาะที่เอสพละนาดทุกวันพฤหัสบดี (หลังๆ ก็เป็นวันศุกร์จนปิดคอร์ส) นั่นแหละ
และช่วงวันที่ได้มีโอกาสไปดูละครเวที (น้องดูรอบวันที่ 18 บ่าย)
วันนั้นก็เพิ่งทราบมาว่าพี่โบว์ไม่ค่อยสบาย มีปัญหาเกี่ยวกับเสียงเล็กน้อย
ก็ยิ่งทำให้เป็นห่วงพี่โบว์คนนี้มากขึ้นว่าจะเป็นอย่างไรบ้าง
แต่พอได้ดูรอบวันนั้น แล้วก็รู้สึกอิ่มอกอิ่มใจกับละครเวที
และดีใจที่ได้เห็นฝีมือของพี่โบว์ที่ตั้งใจทุ่มเทออกมาอย่างเต็มที่
และรอบนั้น (18 บ่าย) ด้วยความโชคดีที่ได้บัตร M&G มา ก็ได้คุยกับพี่โบว์
ก็ได้ถามพี่โบว์ว่าเป็นอย่างไรบ้าง พี่โบว์ก็บอกว่าสบายดี
ก็ทำให้น้องใจชื้น พอคลายความกังวลลงได้บ้าง
แต่ว่าตั้งแต่ตอนนั้นมา ก็เกิดความรู้สึกเป็นห่วงแทบทุกเวลา
(ใครจะว่าเว่อร์ไปก็ว่าเถิด แต่น้องรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ)
ยิ่งช่วงนั้นงานหนัก ก็ยังห่วงๆ อยู่ (จริงๆ ก็ห่วงมานานอยู่เหมือนกัน)
ว่าพี่โบว์จะมีเวลาได้พักผ่อนเพียงพอหรือเปล่า สุขภาพร่างกายจะเป็นอย่างไรบ้าง
แต่พอทราบว่าพี่โบว์อาการดีขึ้น สบายดี ก็ทำให้น้องยิ้มได้ และดีใจที่พี่โบว์สบายดี
อีกครั้งหนึ่งที่ทำให้รู้สึกมีความสุข ก็คือตอนที่ไปรับพี่โบว์ก่อน - หลัง M&G
เมื่อเย็นวันเสาร์ที่ผ่านมาน่ะครับ ก็ถามพี่โบว์ว่าเป็นอย่างไรบ้าง พี่โบว์ก็ตอบว่า สบายดี
ก็เป็นอีกครั้งหนึ่งที่ทำให้เรารู้สึกสบายใจ ยิ้มได้
และวันนั้นก็ไม่คาดคิดว่าจะได้ดูพระจันทร์อีกครั้ง
เพราะตอนค่ำๆ กำลังจะเดินกลับไปที่สตาร์บัคส์ เพราะจะเตรียมกลับบ้านแล้ว
ปรากฏว่าระหว่างทางก็เจอพี่บรีซ และก็คนอื่นๆ
พี่บรีซก็ให้ตั๋วรอบทีเบรคมาชม โดยไม่ได้คาดคิดมาก่อน
(ได้ตั๋วก่อนที่จะแสดงจริง 15 นาที --- ขอบคุณพี่บรีซด้วยนะครับ)
ก็ทำให้ได้มีโอกาสอยู่ส่งพระจันทร์กลับบ้านหลังละครเวทีจบด้วย
ก็เป็นอีกครั้งหนึ่งที่ทำให้เรารู้สึกมีความสุข ที่ได้มาให้กำลังใจคนที่เราชื่นชอบ
และเมื่อวาน (อาทิตย์) ก็เช่นกัน ก็สัญญา และพยายามว่าจะมาให้ได้
เพราะพอดีว่าช่วงสายๆ ติดธุระยาวถึงตอนบ่ายๆ เลย แต่ก็มาทันได้
ก็ยิ่งดีใจที่ได้เห็นพวกเรามาให้กำลังใจพี่โบว์ในรอบสุดท้ายกันเยอะมาก
(ทั้งที่มาชมละครเวที และไม่ได้มาชม แต่มาเชียร์)
เมื่อวานก็เป็นอีกวันหนึ่งแห่งความอบอุ่นของพวกเราทุกๆ คน ที่มาให้กำลังใจพี่โบว์ด้วยกัน
ถึงตรงนี้ ก็อยากจะบอกพี่โบว์ว่า...
ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรก็ตาม ก็ยังคิดถึง และเป็นห่วงเธออยู่เสมอ
ตลอดจนอยากให้พี่โบว์รู้สึกดี มีความสุขมากๆ
เช่นเดียวกับที่พี่โบว์ได้ให้ความสุขกับแฟนคลับและทุกๆ คน
และขอขอบคุณสำหรับสิ่งดีๆ รอยยิ้ม และความสุขที่ได้รับจากพี่โบว์มาโดยตลอด ซึ้งใจจริงๆ ครับ
และอีกสิ่งหนึ่งที่อยากบอกให้พี่โบว์รู้ ก็คือ...
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม ก็จะคอยเป็นกำลังใจ และเอาใจช่วยให้พี่โบว์คนนี้
ได้ต่อสู้กับอุปสรรคต่างๆ ที่เกิดขึ้น ให้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี
และให้ประสบความสำเร็จดั่งที่ปรารถนาไว้ตลอดไปนะครับ
And I swear, by the moon and the stars in the sky.
I'll be there.
I swear, like a shadow that's by your side.
I'll be there.
XOXO
| จากคุณ |
:
๛tum๛ 
|
| เขียนเมื่อ |
:
26 ต.ค. 52 01:35:54
|
|
|
|
|
โบว์เสมอไม่ว่าวันไหนก็ไม่เคยเปลี่ยน
