มารายงาน This is it รอบแรก (YOKOHAMA)
|
|
เพิ่งกลับเข้าบ้านมาสดๆ ร้อนๆ รอบแรกที่นี้คือ หนี่งทุ่มตรงค่ะ คนเยอะมากหน้าโรงหนังมีของที่ระลึกขายด้วยค่ะ คนแน่นร้านเลย ตอนแรกเราเล็งสมุดไว้ เห็นมี 3 กอง น่าจะเกิน 10 เล่ม เผลอแป๊ปเดียวไม่ถึง 1 นาที เหลือ แค่ 3 เล่ม โหเขาเล่นซื้อกันคนสองเล่ม เรารีบหยิบไว้เล่มหนี่งค่ะ กลัวไม่ทัน 55+ (ที่ไหนได้สักพักพนักงานเอาออกมาอีก โธ่ ในสต็อคมีเพียบเลย) ของที่ระลึกมีหลากหลายมาก แต่เราซื้อมาแค่ 3 อย่างค่ะ (กลัวตังค์ไม่พอกลับบ้าน คริๆๆ)
ที่นี้ดีอยู่อย่าง คนจะรักษาเวลาค่ะ ทุกคนจะมาก่อนหนังฉาย ไม่มาสาย พอเริ่มฉายปุ๊ป นั่งดูยาวเลยค่ะ ไม่ต้องคอยหลบคนเดิน
ไมเคิลยังดูแข็งแรงมากๆ อยู่เลย แถมไมเคิลน่ารักมากๆๆ เราชอบมากเลยเวลาแกเต้นท่า สะบัดขา ในเพลง Billie Jean อีกอย่างที่ชอบคือ ชอบกางเกงที่แกใส่ซ้อมเพลง Thriller ใส่แล้วเหมือนคน อายุ 27-28 ปี ไมเคิลยิ่งน่ารักขึ้นอีกตอนที่แกเล่นนอน แล้วยกขาขึ้น อย่างกะเด็กแนะ น่าร๊ากกกกก
วันนี้คนที่ไปดูไมเคิลในโรงหนัง เกินครี่ง น่าจะ 30 ปีอัพค่ะ คุณป้าด้านขวามือเรา ทำมือทำไม้เต้นตามไมเคิลตลอดทั้งเรื่อง (ดีนะไม่ลุกเต้นด้วย) คุณป้าด้านซ้ายมือเรา ร้องไห้ตลอดทั้งเรื่อง (เราไม่ได้หันไปดูหรอกค่ะ แต่ได้ยินเสียงแก ฟุ๊ด ฟิตๆๆ) พวกหนุ่ม สาว หลายๆคน ใส่หมวกสไตล์ไมเคิลด้วย น่ารักดีเนอะ
เราน้ำตาแตกตอน เพลงช้า ร้องไห้ตามยัยป้าด้ายซ้ายมือนั้นแหละ (คริๆ โทษยัยป้าข้างๆ )
อยากจะบอกว่า น่าเสียดายเป็นที่สุดที่พวกเราสูญเสีย "ไมเคิล แจ็คสัน" ไป คิดว่าไม่มีใครอีกแล้วละค่ะ ที่จะทำทุกอย่างได้แบบเขา
บอกไม่ถูกค่ะว่าเรามีความรู้สึกยังไงในตอนนี้ มีทั้งความสุข ปนความเศร้า
แก้ไขเมื่อ 28 ต.ค. 52 21:06:00
| จากคุณ |
:
ร้อยคำเมือง  
|
| เขียนเมื่อ |
:
28 ต.ค. 52 21:02:39
|
|
|
| 
