ความคิดเห็นที่ 1 * ขอบคุณตาชา(Greenfree) กับแม่วี(iam_vy) นะจ๊ะ ที่ช่วยทำอันนี้ให้ น่ารักมากๆ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 21:17:33

ความคิดเห็นที่ 2 แผนที่มหาวิทยาลัยจ้ะ ๑.http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C8425418/C8425418.html ๒.http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C8451311/C8451311.html#1 ๓.http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C8469213/C8469213.html#2 จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 21:23:52

ความคิดเห็นที่ 3 กุ๊กกิ๊กค่อยๆ หอบหิ้วขา(กระดูก)อย่างทนุถนอม  อีกมือหนึ่งถือถุงกาวตราช้างที่เพิ่งไปซื้อมา กะว่าจะไปหาที่เหมาะๆ ต่อข้อต่อขาโครงกระดูก เดินมาถึงโต๊ะหินหน้าห้องดนตรี เห็นว่าปลอดคน มองซ้ายมองขวาก็นั่งลง จัดการหยิบข้อต่อขาของโครงกระดูกมาทากาวตราช้างอย่างตั้งใจ กำลังจะตั้งใจต่อกระดูกนิ้วเท้าที่เล็กมากๆ กำลังจะได้อยู่แล้วเชียวก็ต้องสะดุ้ง เมื่อได้ยินเสียงอันทรงพลังดังขึ้นมา “เรือนแพ...สุขจริง อิงกระแสธารา....” เสียงนั้นดังมาจากห้องดนตรี กุ๊กกิ๊กเงี่ยหูฟัง เสียงนั้นทั้งหวานและทรงพลัง มันทำให้กุ๊กกิ๊กทนนั่งอยู่ไม่ไหว กำลังจะลุกขึ้นไปดูอยู่แล้ว เกิดนึกขึ้นได้ว่าลืมขา เลยค่อยๆ ประคองขา(กระดูก) อย่างดี แล้วค่อยๆ เดินไปที่ห้องดนตรี “...หลับอยู่ในความรัก รักวันชื่น ชั่ววันและคืนเช่นนี้.. กลิ่นดอกไม้ยังอวล ยังอบอวลยวนยี สุดที่จะพรรณนา... วิมานน้อย ลอยริมฝั่ง..” กุ๊กกิ๊กค่อย ๆโผล่หน้าออกมาดูต้องช่องกระจกของประตูห้องดนตรี ก็เห็นหญิงสาวคนหนึ่งกำลังร้องเพลงเดี่ยวปราศจากเครื่องดนตรีใดๆ แต่แค่นั้นก็ทำให้กุ๊กกิ๊กเคลิบเคลิ้มจน... “ปังงงงงงง...” เคลิ้มจนเผลอตัวพิงกระตู ลืมไปว่าน้ำหนักตัวเองก็ไม่ใช่ย่อย ปรากฏว่าประตูเปิดออกทันทีอย่างแรง กุ๊กกิ๊กแทบล้มคว่ำ ดีที่ยั้งตัวไว้ได้ ยั้งตัวไว้ได้ก็จริง แต่ปกป้องขาไว้ไม่ได้ ขา(กระดูก) จึงร่วงกระเด็นกระดอน ขาดกระจายไปอีก-*-   “เฮ้ย ขาหนู” กุ๊กกิ๊กร้องเสียงหลง พลางก้มลงเก็บขาที่ขาดกระจาย (ไปหลายรอบแล้ว) หลังจากเก็บขาที่ขาดกระจายเรียบร้อยแล้ว ก็หันมายิ้มกับเจ้าของห้องที่ยืนมองอย่างงงๆ อยู่ “ขอโทษค่ะพี่” “จ้ะ แล้วน้องเป็นใคร มาทำอะไรที่ห้องดนตรี” ชะเอมถามพลางมองไปที่ขา (กระดูก) ที่กุ๊กกิ๊กถืออยู่ “พอดีว่า หนูได้ยินเสียงพี่ร้องเพลง มันเพราะมากเลยค่ะ หนูก็เลยมาแอบดู” “แหม ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก” ชะเอมยิ้มเขิน “พอดีว่าพี่กำลังจะปิดห้อง ก็เลยร้องพลงเล่นๆ” “ขนาดร้องเพลงเล่นยังเพราะขนาดนี้เลยหรอคะ” กุ๊กกิ๊กมองอย่างทึ่งๆ “พี่จะปิดห้องหรอคะ ให้หนูช่วยทำอะไรไหม” “อืมๆ” ชะเอมมองไปรอบๆ ห้อง “ไม่มีอะไรแล้วล่ะ” ว่าแล้วก็ปิดไฟ แล้วพากันเดินออกจากห้องดนตรี “น้องจะไปไหนต่อ” ชะเอมหันมาถาม เมื่อเห็นกุ๊กกิ๊กเดินตามมา “หนูจะไปหาเพื่อนที่แสตนเชียร์ค่ะ พอดีว่าเพื่อนหนูซ้อมหลีดอยู่”กุ๊กกิ๊กหันมาตอบ มือประคองขา (กระดูก) “อ๋อ พี่ก็กำลังจะไปสนามบอลเหมือนกัน ว่าแต่” ชะเอมหันมามองสิ่งที่อยู่ในมือกุ๊กกิ๊ก “นั่นน้องถืออะไรมาด้วย ท่าทางทนุถนอมน่าดู” “อ๋อๆ ขาค่ะ” กุ๊กกิ๊กมองขาในมือ เมื่อเห็นชะเอมทำหน้างง ก็พูดรีบอธิบาย “หนูหมายถึงว่า เป็นขาของโครงกระดูกน่ะค่ะ คือ หนูจะเอามาต่อ” ชะเอมฟังแล้วยิ่งงงหนัก  ขยับจะถามต่อ ก็พอดีเดินมาถึงที่สแตนเชียร์แล้ว และกุ๊กกิ๊กก็ตะโกนเรียกเพื่อนเสียงดัง “ใหม่...คีย์....” ตะโกนแล้วก็หันมาบอกชะเอม “นั่นไงคะ เพื่อนหนู” ชะเอมพยักหน้ารับรู้ เดินเข้ามาหาอั้มที่กำลังดื่มน้ำอยู่ “เป็นไงคะพี่อั้ม เหนื่อยไหม” อั้มหันมายิ้มให้ สดใสเหมือนเคย หรืออย่างน้อยอั้มก็พยายามทำให้มันสดใส อย่าให้เรื่องอะไรมากระทบจิตใจเราได้ อั้มพยายามคิดไว้ในใจ “ไม่เหนื่อยหรอกเอม พี่ชอบ ยิ่งซ้อมเยอะยิ่งดี แต่วันนี้น่ะ หมดเวลาซ้อมแล้ว” อั้มว่าแล้วมองไปที่กุ๊กกิ๊กที่เดินมาด้วยกัน “อ้าว  เอมรู้จักน้องกุ๊กกิ๊กด้วยหรอ” “กุ๊กกิ๊กเขาเป็นเพื่อนหนูเองค่ะพี่เอม” คีตารีบบอก “แล้วนี่ก็ใหม่ค่ะ” แล้วคีตาก็แนะนำให้กุ๊กกิ๊กและใหม่รู้จักชะเอม   “ทั้งใหม่แล้วก็กุ๊กกิ๊กร้องเพลงเก่งทั้งคู่เลยค่ะ แต่พอดีใหม่เขาเป็นหลีดแล้ว ก็เหลือกุ๊กกิ๊ก ที่หนูเคยบอกพี่เอมไงคะ” “อ้าว น้องคนนี้หรอ” ชะเอมหันมามองหน้ากุ๊กกิ๊ก “พี่ไม่รู้ ไม่งั้นจะได้ให้ร้องเพลงให้ฟังเลย” “อะไรกันหรอคะ” กุ๊กกิ๊กทำหน้างง ชะเอมจึงอธิบายว่า “พอดีพี่กำลังหานักร้องของวงดนตรีที่จะเล่นในงานเปิดกีฬามหาวิทยาลัยที่จะถึงนี้ แล้วน้องคีย์เขาก็แนะนำกุ๊กกิ๊กเนี่ยแหละ แล้วกุ๊กกิ๊กว่าไงล่ะ ว่างจะไปลองร้องเพลงให้พี่ฟังดูไหม” “โห งานกีฬามหาวิทยาลัยเลยหรอคะ หนูจะทำได้หรือเปล่าก็ไม่รู้ หนูไม่ถนัดเพลงไวด้วยอ่ะ” กุ๊กกิ๊กว่าท่าทางกังวล “ไม่เป็นไรหรอกน่า ไปลองดูก่อน” คีตาปลอบเพื่อน “ไปร้องวันนี้เลยไหมคะ” “พอดีวันนี้พี่ไม่ว่างน่ะสิ เพิ่งปิดห้องเมื่อกี้นี้เอง นี่ว่าจะมาชวนพี่อั้มไปหาพี่ชาญที่ซุ้มหน่อย” ชะเอมว่าแล้วมองไปที่อั้ม เห็นอั้มอึ้งไปก็มองอย่างงงๆ ใหม่เองก็แอบหันไปมองอั้มเช่นกัน รอดูว่าอั้มจะตอบว่าอย่างไร “ไปซุ้มหรอ” อั้มทวนคำแล้วนิ่งไป “ค่ะ ปกติเย็นๆ อย่างนี้พี่อั้มก็ไปซุ้มไม่ใช่หรอคะ” ชะเอมเห็นสีหน้าอั้มแล้วแอบแปลกใจ “พักนี้พี่ไม่ค่อยได้ไป ต้องซ้อมหลีดน่ะจ้ะ” “แต่ตอนนี้ก็เลิกซ้อมแล้วนี่คะ” ชะเอมยิ้ม “ไปคุยเล่นกันสนุกๆ เถอะค่ะ ชวนน้องๆ ไปด้วยก็ได้ ไปไหม คีย์ ใหม่ กุ๊กกิ๊ก” “หนูต้องขอตัวนะคะ ต้องรีบกลับบ้าน” ใหม่บอกอย่างเกรงใจ “หนูก็ต้องขอตัวเหมือนกันค่ะ หนูต้องรีบไปต่อขา เอ้ย ไม่ใช่” กุ๊กกิ๊กพูดผิดพูดถูก “หนูจะรีบไปทำธุระค่ะ” “แต่หนูไม่มีอะไรค่ะ หนูรอคนรถมารับ” คีตายิ้ม “หนูขอไปกับพี่ด้วยนะคะ” “งั้นหนูสองคนไปก่อนนะคะ” ใหม่ว่าแล้วเดินไปกับกุ๊กกิ๊ก จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 21:29:19

ความคิดเห็นที่ 4 สวัสดีจ้าแม่ชม ดีใจจังแม่ชมมาแล้ว  ^^ จากคุณ : ใจเธอใจฉัน เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 21:32:28

ความคิดเห็นที่ 5 ชะเอมจึงหันมาชวนอั้มกับคีย์ กำลังจะออกเดินก็พอดีเมฆวิ่งเข้ามาหา ชะเอมเห็นจึงร้องเรียก “อ้าว พี่เมฆ จะไปไหน” “ไปไหนล่ะ ก็มาหาพวกเรานี่ละ จะไปไหนกัน” เมฆยิ้ม ดวงตาเป็นประกาย “จะไปซุ้มค่ะ ไปด้วยกันดิพี่เมฆ” ชะเอมชวน “อ่ะ แน่นอนอยู่แล้ว ถึงไม่ชวนพี่ก็ต้องไป” เมฆว่าแล้วหันไปยิ้มกับคีย์ “จริงไหมน้องคีย์” “จริงค่ะพี่” คีย์รีบตอบรับ ทั้งๆที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยเลย เมฆได้ยินก็หัวเราะ หันไปเห็นอั้มนิ่งๆ จึงว่า “อ้าว คุณนาย เป็นอะไรไปล่ะ วันนี้ มีหลีดลาออกอีกหรอ” อั้มหันมามองเมฆ แล้วฝืนยิ้มให้ “ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย แค่เหนื่อย” “เดี๋ยวไปซุ้มก็หายเหนื่อยแล้วล่ะ” เมฆว่ายิ้มๆ “หมายความว่าไง” อั้มปรายตามามองเหมือนจะค้อน เมฆจึงว่า “ไม่เอาอ่ะ ไม่อยากพูด กลัวโดนตบ อั้มยิ่งกำลังแขนดีอยู่ด้วย” “ดีแล้วล่ะที่ไม่พูด” อั้มว่าแล้วเมินไป จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 21:32:58

ความคิดเห็นที่ 6 รออยุ่นะจ๊ะ แม่ชม จากคุณ : pinky_antz เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 21:40:16

ความคิดเห็นที่ 7 ใหม่กับกุ๊กกิ๊กกำลังเดินไปตามถนนในมหาวิทยาลัย  กุ๊กกิ๊กนัดคนรถเอาไว้ที่ลานจอดรถริมรั้ว ส่วนใหม่จะนั่งรถไฟฟ้ากลับบ้าน “วันนี้เหนื่อยไหม” กุ๊กกิ๊กถามเพื่อน เพราะเห็นใหม่กำลังดัดแขน ดัดขา เอ้ย แขนอย่างเดียว ท่าทางจะเมื่อยจริงๆ “เหนื่อยดิ แถมเมื่อยด้วย เนี่ย วันนี้เขาซ้อมมือไปเป็นร้อยรอบได้มั้ง พี่อั้มบอกว่า เราต้องมีกำลังแขนดี เหนื่อยจนอยากจะเลิกแล้วเนี่ย” ใหม่บ่น “เฮ้ย ไม่เอา อย่าเลิกนะใหม่ เขาอยากเห็นตัวเองใส่ชุดหลีด” กุ๊กกิ๊กว่าแล้วยิ้ม “เห็นแล้วอย่าขำแล้วกัน” ใหม่ว่าหน้าตาจริงจัง  กุ๊กกิ๊กพยักหน้าหงึกหงัก จังหวะที่คุยกันเป็นจังหวะที่กำลังข้ามถนนพอดี ทั้งสองจึงไม่ทันเห็นว่ามีรถมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งกำลังแล่นตรงมา บีบแตรก็แล้ว สองสาวยังไม่มีทีท่าจะรู้สึก คนขับรถคันนั้นดูเหมือนจะพยายามเบรกอย่างเต็มที่ แต่ก็ดูเหมือนจะไม่พ้น หนักเข้า เขาต้องตะโกน “ระวังๆ หลบหน่อย” นั่นแหละ สองสาวถึงได้ยิน (ทีบีบแตรไม่ยักได้ยินแฮะ-*-) พอหันมาก็เห็นรถมอเตอร์ไซค์กำลังตรงมาในระยะใกล้แล้ว ใหม่รีบคว้ามือกุ๊กกิ๊กกระโดดหลบทันที “เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดด” เสียงล้อรถบดกับพื้นถนนดังลั่น เจ้าของมอเตอร์ไซค์ตัดสินใจหักรถหลบเข้าหาฟุตบาท “เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดอ๊าดดดดดดดดดดดดด” จอดรถได้เขาก็รีบทิ้งรถ เข้าไปหาสองสาวที่ล้มกองกันอยู่ข้างถนน (เอ ล้มแบบนี้มันคุ้นๆ นะ มันจะล้มอะไรกันบ่อยๆ เล่า คนเขียน -*-) “น้องเป็นไรหรือเปล่าครับ อ้าว น้องใหม่” คมชาญนั่นเองที่เป็นคนขับรถมอเตอร์ไซค์คันนั้น ใหม่รีบดึงมือกุ๊กกิ๊กให้ลุกขึ้น มองหน้าคมชาญ นึกถึงสีหน้าของอั้มเมื่อเช้าแล้วก็ไม่ค่อยสบอารมณ์นัก “พี่ชาญขับรถยังไง เกือบชนแล้วเนี่ย อ้าว” ประโยคหลังหันไปหากุ๊กกิ๊ก “ทำไมไม่ลุกล่ะกิ๊ก” “คือว่า...” กุ๊กกิ๊กพูดไม่ออก เพราะตามองหาขา (กระดูก)ที่มันกระเด็น (เป็นรอบที่เท่าไหร่-*-)  พอเห็นว่ามันตกอยู่เกือบกลางถนนก็รีบวิ่งไปเก็บมาทันที โชคดีที่มันหักเพิ่มแค่อีกท่อนเดียว -*- “ทำอะไรอ่ะกิ๊ก” ใหม่หันมาสงสัยเพื่อน กุ๊กกิ๊กหัวเราะแหะๆ แล้วว่า “ขาอ่ะ เค้าต้องรีบเอากลับไปต่อ” “อ้าว แล้วน้องไม่เป็นอะไรหรอ” คมชาญถาม กุ๊กกิ๊กรีบส่ายหน้า “ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ ตอนนี้หนูไม่ห่วงตัวหนูเท่าไหร่หรอกค่ะ ตายไม่ว่า แต่ขาข้าต้องรอด”-*- คมชาญฟังแล้วทำหน้าแปลกๆ “แล้วนี่มันขาอะไรล่ะ แล้วน้องเป็นเพื่อนใหม่หรอ” “ค่ะ หนูชื่อกุ๊กกิ๊ก” กุ๊กกิ๊กเลือกตอบคำถามหลัง แนะนำตัวเองแล้วยิ้ม หันมาหาเพื่อน “ว่าแต่ พี่เค้าเป็นใครหรอ” “เขาชื่อพี่ชาญ เป็น...” ใหม่หยุดนิดหนึ่ง มองหน้าคมชาญก่อนจะต่อว่า “เป็นแฟนพี่อั้ม” คมชาญสะดุ้งนิดๆ แต่ก็ยังยิ้มไม่ตอบรับไม่ปฏิเสธ “จริงหรอคะพี่ พี่เป็นแฟนพี่อั้มหรอเนี่ย” กุ๊กกิ๊กตื่นเต้นเกินเหตุอีกแล้ว “ไม่เห็นพี่อั้มบอกเลยว่ามีแฟนแล้ว” ใหม่หันมามองกุ๊กกิ๊ก รีบเปลี่ยนเรื่อง “ตกลงรถกิ๊กจอดตรงไหนอ่ะ” “โน่นไง” กุ๊กกิ๊กชี้มือไปที่รถยุโรปคันใหญ่ที่จอดอยู่ริมรั้ว “งั้นเค้าไปก่อนนะ” ใหม่พยักหน้า กุ๊กกิ๊กจึงหันไปยกมือไหว้คมชาญมือเดียว อีกมือหนึ่งประคองขา (กระดูก) แล้วเดินไปที่รถ คมชาญหันมามองใหม่ “แล้วน้องใหม่จะไปไหนเนี่ย” “กลับบ้านค่ะ” ใหม่ตอบสั้นๆ ทำท่าจะออกเดิน แต่คมชาญเรียกไว้ “งั้นพี่ไปส่งไหม” ใหม่ชะงักหันมามองหน้า “หนูจะนั่งรถไฟฟ้าไป แป๊บเดียวก็ถึง” “ไปรถพี่ก็แป๊บเดียวถึงเหมือนกัน ไปเหอะน่า อั้มเขาไม่ว่าหรอก” ประโยคหลังคมชาญพูดยิ้มๆ ใหม่หันมามองหน้าอย่างสงสัย “พี่พูดอย่างนี้หมายความว่าไง” “เปล่าๆ พี่จะทำอะไรอั้มเขาก็ไม่ว่าหรอก เขาเป็นคนไม่คิดมาก” “ใครว่าล่ะพี่” ใหม่พูดเบาๆ คมชาญไม่ได้ยินจึงถาม “ว่าอะไรนะ” “เปล่าๆ ไม่มีอะไรค่ะ พี่ชาญจะไปส่งก็ได้ แต่ส่งแค่รถไฟฟ้าพอนะ หนูจะได้ไม่ต้องเดิน” “โอเค งั้นนั่งเลยน้อง” คมชาญว่าพลางสตาร์ทเครื่องเสียงดังกระหึ่ม ใหม่ขึ้นนั่งซ้อนท้าย แล้วคมชาญก็บิดรถเคลื่อนไปอย่างรวดเร็ว แต่ก็ไม่เร็วพอที่อิศราซึ่งกำลังข้ามถนนใกล้ๆ จะมองเห็นได้ เขาเขม้นมองอย่างไม่อยากเชื่อสายตา นี่คมชาญให้สาวที่ไหนนั่งซ้อนรถไปด้วยกันนะ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 21:40:28

ความคิดเห็นที่ 8 สวัสดีจ้าแม่ชม เอารูปพี่เมฆยิ้มสายตากรุ้มกริ่มมาฝาก ว่าแต่ ตอนนี้เนื้อเรื่องกำลังเข้มข้นน่าติดตามจัง อิอิ จากคุณ : nanny (aise') เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 22:02:25

ความคิดเห็นที่ 9 แม่โชมมมมมมมมมมมม ชั้นใจไม่ดี...อย่าทำให้ฟ้าผิดหวังนะจ้ะ...เหอ ๆ (คิด)....ย้อนขึ้นไปอ่านคำเตือนของแม่ชมหน่อยดีกว่า -*- .... คำเตือน * นิยายเรื่องนี้สร้างจากจินตนาการของผู้เขียน โดยอ้างอิงจากคณะนักล่าฝัน ทรู อะคาเดมี แฟนเทเชีย ปี ๖ มิได้เป็นเหตุการณ์จริงแต่อย่างใด ถ้าผู้ใดต้องการเรียกร้องค่าเสียหาย ผู้เขียนขอยืนยันว่า จะไม่รับผิดชอบใดๆ ทั้งสิ้น ๕๕๕๕๕๕ โอเค....มันเป็นจินตนาการ ๆๆๆๆๆ จากคุณ : เด็กขมกำลังยุ่งงดรับงานนะ... (All bread) เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 22:04:21

ความคิดเห็นที่ 10 วู้วววววววววว แม่ชมมาแล้วววว ว~~ จากคุณ : airja222 (airja222) เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 22:11:18

ความคิดเห็นที่ 11 แม่ชม ฉานตะหงิดๆ อยู่แล้วน๊าา  น่านละ ไงก็ได้ คูไหนไม่หวั่นแม้วันมามาก เฮ้ย ไม่เกี่ยวๆ  ไขว้ครบหมดยังนี้  อ๋อ....ยังเหรอ   ติดตามต่อไป  ยังไงก็ขอบทหนูกุ๊กกิ๊ก พี่ฤทธี ทุกตอนละกัน  ชนกัน สวนกัน เห็นกัน ได้ยินเสียงกัน ไปเรื่อยๆ ไม่ต้องคู่กันก็ได้ (เจียมเนื้อเจียมตัว) หนูไหม่ หนูคีย์ ฉานก็รักนะ แต่แอบอยากเห็นหนูใหม่สมหวังบ้างอ่ะ   ว่าไงนะ.. เหรอ ....  เอาง้ั้นก็ได้.....   ตามใจแม่ชมละกัน (บ้าได้อีกนะ ฉานอ่ะ) ปล.งานอย่าเข้าหนูใหม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แก้ไขเมื่อ 28 ต.ค. 52 22:27:09 จากคุณ : รักคนอ่าน (kru_pn2) เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 22:25:44

ความคิดเห็นที่ 12 ชะเอม เมฆ อั้มและคีตาพากันเดินมาที่ซุ้มแมกโนเลีย แต่แล้วก็ต้องแปลกใจ ที่ไม่เห็นใครอยู่ที่ซุ้มเลยสักคน “อ้าว ไปไหนกันหมดเนี่ย” เมฆว่าพลางเกาหัวแกรกๆ ก่อนจะยิ้ม “สงสัยพวกพี่เขา คงรู้ล่วงหน้าว่าน้องคีย์จะมามั้ง เขาเลยหนีไปกันหมด” คีย์ฟังแล้วทำหน้าแปลกๆ “โธ่ พี่ หนูไม่ได้เป็นไข้หวัด 2009 นะคะ จะได้กลัวกันขนาดนั้นอ่ะ” เมฆหัวเราะ พลางมองชะเอม “เอ้า เอม คิ้วผูกโบว์อีกแล้วนะ มีเรื่องอะไรจะคุยกับชาญหรอ” “หนูกะจะมาคุยกับพี่ชาญแล้วก็พี่นิสาด้วยอ่ะค่ะ เรื่องการแสดงพิธีเปิด หนูคิดไว้คร่าวๆ แล้ว แต่ไม่รู้ว่าจะดีหรือเปล่า” “เอ หรือพวกมันคิดว่าพวกเราจะมา เลยชิ่งหนี” เมฆว่าแล้วขำ แต่อั้มหันมาบอกทีเล่นทีจริง “สงสัยรู้ว่าอั้มจะมามากกว่ามั้ง” “ทำไมยังงั้นล่ะคะพี่อั้ม หรือว่าเขาติดตังค์พี่อั้มอยู่ แล้วเลยกะจะชิ่งหนีหนี้” คีย์ก็อุตส่าห์คิดได้เนอะ -*- “ติดตังค์มันก็ยังพอใช้กันได้ แต่ติดใจนี่สิ มันใช้กันยาก” เมฆเปรยขึ้นมาลอยๆ อั้มหันมามองหน้าเมฆ จะพูดอะไรแล้วก็ไม่พูด ชะเอมกับคีย์หันมามองหน้ากัน “พี่เมฆหมายความว่าไงคะ นี่มันไม่ใช่เรื่องโคนันนะ  ถึงได้พูดอะไรเป็นปริศนาไปซะหมดน่ะ” ชะเอมว่า เมฆหัวเราะ “ก็คือว่า.....” จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 22:41:49

ความคิดเห็นที่ 13 ขาจะต่อได้ไหมเนี่ย สะบักสะบอมเสียขนาดนั้น ฉันว่า ต้องเอาอิพ็อกซี่ดามแล้วล่ะ กาวตราช้างเห็นทีว่าจะดามไม่ได้ -''- จากคุณ : waidhaya เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 22:42:05

ความคิดเห็นที่ 14 ยังไม่ทันที่เมฆจะตอบ เสียงห้าวๆ ของนิสาก็ดังขึ้นทันที “เฮ้ยๆ อะไรเนี่ย รวมพลกันมายึดซุ้มหรอ แกเลยไอ้เมฆ แกตัวนำใช่ไหม” ทุกคนหันไปมองนิสา เห็นยืนจังก้าถือแก้วกาแฟเย็นอยู่ เมฆก็หัวเราะ “แล้วแกหายหัวไปไหนล่ะ แกไม่อยู่ชั้นก็จะยึดซุ้มอ่ะสิ” “ก็ไปกินกาแฟเฮียชาแป๊บเดียวเท่านั้นแหละ” นิสายกแก้วกาแฟให้ดู แต่เมฆฉวยเอาไปจากมือทันที พลางดูดกาแฟอึกใหญ่ “อ้าวๆ ไอ้เมฆ เอาอีกแล้วนะแก กาแฟชั้นนะ” นิสาโวยวาย “ขอกินแค่นี้ก็ไม่ได้ ถามจริงเหอะ ถ้าคนอื่นขอ จะให้ไหม” เมฆว่าแล้วยิ้ม นิสาอึ้งไป เมฆจึงยื่นแก้วกาแฟให้อั้ม “อ่ะ คุณนายกินกาแฟ” “แหม จะดีหรอ ของนิสานะ” อั้มหันไปมองนิสา นิสาจึงว่า “สำหรับอั้มน่ะ กินได้ เราให้กิน แต่บางคนน่ะ เราไม่ให้” “ถึงไม่ให้ก็กินไปแล้วล่ะ” เมฆไม่เดือดร้อน แถมยังตินิสาอีกด้วย “ทีหลังแกซื้อมาอีก 2  แก้วสิ จะได้เอาเผื่อน้องเอมกับน้องคีย์ด้วย” “แหมๆ พ่อคนเอื้อเฟื้อ จะเอื้อเฟื้อก็ไม่ลงทุนเลยนะ ให้ชั้นซื้อเนี่ยนะ” นิสาแค่นยิ้ม พลางหันไปหาชะเอม “เอมอย่าไปฟังเมฆมันมากเลยนะ ไร้สาระ” “ว่าแต่..เอมมาหาพี่หรือเปล่า” “ใช่ค่ะพี่นิสา เอมมาหาพี่ชาญกับพี่นิสา อ้อ นี่น้องคีย์ค่ะ” ประโยคหลังหันไปแนะนำคีย์ นิสามองแล้วคิดนิดหนึ่ง “อ้อ น้องนี่เอง” “ใช่ค่ะ หนูเอง ที่เดินชนต้นแมกโนเลียไงคะ” คีย์รีบรำลึกความหลัง อั้มจึงเสริมว่า “ตอนนี้น้องคีย์เขาเป็นหลีดมหาวิทยาลัยแล้วนะนิสา” “อ๋อๆ เออ ใช้ได้ หน่วยก้านดีนะเรา” นิสาชม ก่อนจะบอกชะเอมว่า “แต่ว่า ไม่รู้ไอ้ชาญมันไปไหน  พักนี้มันเป็นไรไม่รู้ ไม่ค่อยอยู่ซุ้ม” พูดแล้วหันไปมองอั้ม พลางถาม “อั้มเจอชาญมั่งไหมล่ะ” อั้มยิ้ม แต่เป็นยิ้มแปลกๆ “ถ้านิสาบอกว่าไม่ค่อยเจอชาญ อั้มก็คงยิ่งกว่า”   นิสาฟังแล้วส่ายหน้า เอามือมากุมมืออั้มไว้เบาๆ “ชาญมันก็เป็นอย่างนี้แหละ ชอบทำตัวเหลวไหล” “อ้าว ก็ใครมันจะไปทำตัวมีสาระเหมือนประธานสโมฯ เล่า” เมฆค่อน นิสาหันมากระพริบตาใส่ แต่เมฆก็ส่งยิ้มทะเล้นตอบไป มองเห็นอิศรากำลังเดินตรงมาจึงว่า “นั่นแน่ะ พูดถึงก็มาพอดี ตายยากนะเนี่ย” อิศราเดินมาถึงซุ้ม เห็นเมฆมองยิ้มๆ จึงว่า “อะไรเมฆ แกนินทาชั้นใช่ไหม” “เฮ้ย แกรู้ได้ไงวะ ว่าชั้นกำลังนินทา เอ้ย ไม่ใช่ พูดถึง” เมฆทำหน้าแปลกใจ นิสาจึงรีบขัด “ไม่ใช่พูดถึง อย่างนี้มันเรียกนินทา” “เอาเชียวนะๆ” เมฆค้อนให้นิสา อิศราส่ายหน้าหัวเราะๆ เห็นชะเอมก็ทัก “อ้าว เอม วันนี้ไม่ซ้อมดนตรีหรอ” “ซ้อมเสร็จแล้วค่ะพี่อิศ แต่ว่าหนูจะมาหาพี่นิสากับพี่ชาญ จะมาปรึกษาเรื่องดนตรีพิธีเปิดกีฬาน่ะค่ะ แต่พี่ชาญไม่อยู่” “เออ มันไปไหน อิศเห็นไหม” นิสาอดถามขึ้นมาไม่ได้ อิศรานิ่งไปนิด ก่อนจะตอบ “เห็น เพิ่งเห็นเมื่อกี้นี้เอง” “เห็นที่ไหนอ่ะ มันไปไหน” นิสาถาม “มันขี่มอเตอร์ไซค์ไปไหนก็ไม่รู้ แต่ว่า..” อิศราหยุดพูด แล้วว่า “แต่ว่า มันพาผู้หญิงที่ไหนซ้อนไปด้วยก็ไม่รู้อ่ะ ท่าทางสนิทสนมเชียว” สิ้นคำพูดของอิศรา นิสาก็ชะงักไป นิ่งไปพร้อมกับกระพริบตาปริบๆ ส่วนอั้มก็ชะงักนิ่ง ขนตายาวๆ นั้นหรุบลงเมื่อเจ้าตัวก้มหน้า ไม่มีกลิสเตอร์ที่ส่งแสงระยิบระยับเหมือนเช่นเคย จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 22:46:22

ความคิดเห็นที่ 15 ไม่มีอะไรนะน้องอั้มอย่าคิดมาก...เค้าเพิ่งรู้จักกัน นายชาญเค้าแค่ใจดีให้น้องใหม่ติดรถไปสถานีรถไฟฟ้า(มาหาแม่ชม)... แค่นั้นเอ้งงงงงงง จากคุณ : คู่นี้ท่าทางรู้ทันกันดีเนอะ... (All bread) เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 22:59:46

ความคิดเห็นที่ 16 มันวนเวียนอยู่ในหัวใจ ใครคู่ใครเด๋วเราคงได้รู้กัน 555+ จากคุณ : osmile เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 22:59:48

ความคิดเห็นที่ 17 ตามมาแสดงตัวพร้อมให้กำลังใจแม่ชมว่ายังมีอีกหนึ่งคนที่ติดนิยาย แม่ชมหนึบทีเดียวเชียว ปล. แอบเขิน ไม่ได้โพสต์กระทู้ในพันทิพซะนาน เลยตกกระทู้ที่แล้วซะงั้น จากคุณ : As Always เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 23:02:19

ความคิดเห็นที่ 18 ขอบคุณแม่ชมค่ะ ซับซ้อน ซ้อนเงื่อนดีแท้ ทำให้น่าติดตาม ชอบมากๆค่ะ จากคุณ : onaros (หวานเย็นใส่นม) เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 23:04:00

ความคิดเห็นที่ 19 กลับมาอีกครั้งแม่ชมม   ฉานชอบอ่ะ ประโยคสุดท้าย   "ส่วนอั้มก็ชะงักนิ่ง ขนตายาวๆ นั้นหรุบลงเมื่อเจ้าตัวก้มหน้า ไม่มีกลิสเตอร์ที่ส่งแสงระยิบระยับเหมือนเช่นเคย" ได้อารมณ์มั่กๆ จากคุณ : รักคนอ่าน (kru_pn2) เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 23:11:23

ความคิดเห็นที่ 20 คุณนายอั้มเพิ่งกลับจากซ้อมหลีด  ^___^ เหนื่อยแต่ยังยิ้มได้ ใส่หมวกปิด....ความนัยที่รอแม่ชมมาเฉลย แก้ไขเมื่อ 28 ต.ค. 52 23:21:44 แก้ไขเมื่อ 28 ต.ค. 52 23:20:02 จากคุณ : ^ Is it good ^ เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 23:16:34

ความคิดเห็นที่ 21 วันนี้ฤทธีนึกครึ้มอะไรไม่รู้ ตั้งแต่เดินเข้ามาในมหาวิทยาลัยแล้ว เขาก็เดินไปด้วย ร้องเพลงเล่นบีชบ๊อกซ์ไปด้วย ท่าทางมีความสุขขึ้นกว่าเดิม ก็กลับไปคิดแล้วว่า ความสุขของตัวเองคืออะไร และตั้งใจว่า จะลองทำสิ่งที่ตัวเองมีความสุขอีกสักครั้ง ยิ่งเดินใกล้คณะวิทย์ฯ เขาก็ยิ่งมัน เวลาเขาร้องเพลงเล่นบีชบ๊อกซ์ทีไร เขามักจะลืมตัวทุกครั้ง -*- แต่ขณะที่กำลังมันอยู่นั้น ก็สังเกตเห็นใครคนหนึ่งกำลังก้มหน้าก้มตาทำบางสิ่งบางอย่างอยู่ที่ม้าหินใต้ต้นไม้หน้าคณะ อะไรที่ว่านั่นมันคุ้นตาเขาเหลือเกิน เอ๊ะ นั่นมัน ขาของเขา เอ้ย ไม่ใช่ ขาของโครงกระดูกเขานี่ ฤทธีเดินไปดูใกล้ๆ เห็นกุ๊กกิ๊กกำลังตั้งใจต่อข้อต่อขาอย่างขะมักเขม้นไม่ได้สังเกตเลยว่ามีใครเดินมา ฤทธีเอาหนังสือเขี่ยๆ-*- ที่หลังของกุ๊กกิ๊ก เจ้าตัวสะดุ้ง แทบจะทำขาหลุดมือ แต่ก็คว้าไว้ได้ หันมามองแล้วจึงว่า “พี่มาเงียบๆ ตกใจหมดเลย เนี่ย เห็นไหม ขาแทบหลุดมือแน่ะ ถ้าตกไปแล้วหลุดอีกทำไงล่ะ” “น้อยๆ หน่อยน้อง สะกิดแค่นี้ถึงกับทำหลุดมือเลยหรอ” ฤทธีว่า แล้วนิ่งไปนิด “เอ๊ะ เมื่อกี้ว่าไงนะ เมื่อกี้บอกว่า เดี๋ยวก็ตกแล้วหลุดอีกใช่ไหม นี่แสดงว่าไม่ได้ตกครั้งเดียว” “เอ้ย ไม่ใช่พี่” กุ๊กกิ๊กรีบปฏิเสธ สั่นหน้าจนผมกระจาย “หมายถึงหลุดครั้งนั้นครั้งเดียวแหละ แหม ใครจะไปทำหลุดได้บ่อยๆ”-*- “งั้นหรอ งั้นก็แล้วไป” ฤทธีว่าอย่างอารมณ์ดีขึ้น “ขานี่สำคัญมากนะ พี่เอาไว้ใช้ทำวิจัย ไม่ได้เอามาเล่น จะมาทำเล่นๆ ไม่ได้” “รู้แล้วค่า หนูก็ตั้งใจทำอยู่นี่ไง” “ถ้าทำไม่ได้ก็บอก เดี๋ยวพี่จะทำเอง” ฤทธีว่าแล้วมองขา(กระดูก) อย่างพินิจพิเคราะห์ ทำท่าจะเอามือมาจับ แต่กุ๊กกิ๊กชักขาหนี “ไม่เอา หนูทำเอง หนูทำได้ หนูเป็นคนทำหลุดก็ต้องต่อให้เหมือนเดิมสิคะ” “ให้มันจริงเหอะ ที่ว่าทำได้น่ะ” ฤทธีมองอย่างหมั่นไส้หน่อยๆ กุ๊กกิ๊กจึงหันมายิ้มเก้อๆ “ตกลงพี่ไม่โกรธหนูแล้วใช่ป่ะ” “ถ้าโกรธอ่ะนะ จับฆ่าหมกห้องแล็ปไปแล้ว” ฤทธีพูดเสียงเรียบ ทีเล่นทีจริงจนกุ๊กกิ๊กมองอย่างหวาดๆ ฤทธียิ้มนิดๆ ก่อนจะเดินออกไป กุ๊กกิ๊กมองอย่างสงสัย “อ้าว พี่จะไปไหนอ่ะ ไม่ขึ้นห้องแล็ปหรอคะ” “ไม่อ่ะ ไปที่อื่นมั่ง” ฤทธีว่ายิ้มๆ ก่อนจะเดินห่างออกมาจากตึกคณะวิทย์ฯ หันไปมองก็เห็นกุ๊กกิ๊กหันกลับไปต่อขาอย่างขะมักเขม้น เขาก็ก้าวเดินออกไปที่สนามฟุตบอลเพื่อไปหาเมฆ ไปที่อื่นมั่ง...ทำอย่างอื่นมั่ง...ก็ท่าจะดี จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 23:24:10

ความคิดเห็นที่ 22 ชั้นชอบประโยคนี้ๆๆ คมบาดใจมั่กๆ "ติดตังค์มันก็ยังพอใช้กันได้ แต่ติดใจนี่สิ มันใช้กันยาก" แก้ไขเมื่อ 28 ต.ค. 52 23:26:02 จากคุณ : [Zonic] เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 23:24:29

ความคิดเห็นที่ 23 กรี๊ด แม่ชมมาแล้ว (กรี๊ดอะไรกันทุกวัน) ยุ่งขิงกันเข้าไปใหญ่ .....แต่แหม...น่าลุ้นอย่างนี้แหละสนุกนัก หุหุ แล้วกุ๊กกิ๊กจะต่อขาสำเร็จไหมนี่ มันเล่นหล่นแล้วแตกอีกซะตั้งหลายรอบ จากคุณ : =เราเอง= เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 52 00:48:21

ความคิดเห็นที่ 24 *****ตามมาอ่านค่ะ  แม่หนูกุ๊กกิ๊กตาหลกดีเนอะ....ต่อไปหนูจะทำอะไรให้พี่ธีีเขา ปวดหัวอีกน้อ........รอลุ้นต่อไป*****          ขอบคุณแม่ชมค่ะ จากคุณ : ellvira เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 52 03:48:57

ความคิดเห็นที่ 25 รออ่านตอนต่อไปนะคะคุณแม่ชม สงสารนิสาจัง คมชาญปันใจซะงั้น ลุ้นดีจริง ๆ fic แม่ชม จากคุณ : APT-C19 เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 52 08:20:16

ความคิดเห็นที่ 26 วู้ววว...รักซ้อน ซ่อนเงื่อน ..เพื่อน .....​ จากคุณ : greenmania เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 52 09:38:19

ความคิดเห็นที่ 27 รออ่านน้องคีย์จอมโก๊ะนะค่ะ เรื่องชวนติดตามมากค่ะแม่ชม จากคุณ : permania เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 52 10:59:06

ความคิดเห็นที่ 28 หนุกดีค่ะ รอติดตามนะคะ^^ แต่มีเรื่องจะรบกวนทุกๆคนนี๊สสสสสสสสสสสนึง คือว่าหนูเพิ่งมาติดตามของAF6เป็นเรื่องแรกอ่ะค่ะ แล้วอยากอ่านเรื่องก่อนๆที่แม่ชม(เรียกซะสนิท...อิอิ)เขียนด้วย ถ้ามีก็ช่วยแปะลิ้งค์ให้หน่อยนะคะ แต่ถ้าไม่มีก็ไม่เป็นไรค่ะ -----ขอขอบพระคุณล่วงหน้าค่ะ----- ปล.แอบลุ้นคู่นี้ค่ะ^^ จากคุณ : lookmai_prjung เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 52 15:34:15

ความคิดเห็นที่ 29 ตามมาอ่านแบบดีเลย์ อ่านแล้วก็ขำแม่นู๋กุ๊กกิ๊กกะท่าทางอุ้มเจ้าขา(กระดูก)อย่างทนุถนอม ปานประหนึ่งอวัยวะชิ้นที่ 33 นึกสภาพไม่ออกว่าตอนนี้ จะยังสามารถใช้กาวตาช้างปะติดปะต่อได้มั้ยอ่ะ คิดว่าให้พ่อฤทธีไปหล่อขาเอาใหม่ง่ายกว่ามั้ยน่ะ อยากรู้ซะแล้วว่าระหว่างพ่อคมชาญกะแม่นู๋อั้ม มีอะไรเกิดขึ้นกันแน่ แต่ดูพ่ออิชย์กะพ่อเมฆจะรู้อะไร ๆ ดีๆ เยอะนะเนี่ย แถมพ่อเมฆชอบเนียนมาแถว ๆ แม่นู๋คีตาได้อีก ส่วนนู๋นิสานี่ค่อนข้างชัดเจนกะความรู้สึกในใจนะเนี่ย อยากเห็นแม่นู๋ใหม่กะชุดเชียร์ลีดเดอร์ แล้วก็อยากฟังแม่นู๋ชะเอมร้องกับวงบ้างจัง จะอลังการขนาดไหน มารอลุ้นตอนหน้าต่อจ้า แม่ชม เป็นกำลัง ให้แม่ชมเช่นเคยนะจ๊ะ ^___^ จากคุณ : อุบาสิกา เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 52 18:55:44

ความคิดเห็นที่ 30 #28 หนูลูกหมีขา มีอยู่ในเรือนหลังที่ 2 แล้วค่ะ ถ้าจำไม่ผิด หนูวี่ เค้านำมาลงไว้ค่ะ  Link อ่ะคะ  ถ้าจำผิด ให้อภัย สว.ตาดำๆด้วยนะคะ (ความจำสั้น แต่สายตาฉันย๊าวยาว) @@แหะ แหะ ผิดจริงๆด้วย อยู่ในเรือนที่  3 และหนูฟิล์ม เป็นคนแปะจ๊า ป้าขอโทษ หนูฟิลม์อย่างยิ่ง นะคะ //เพิ่มข้อความ แก้ไขเมื่อ 29 ต.ค. 52 19:57:50 จากคุณ : รักคนอ่าน (kru_pn2) เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 52 19:06:31

ความคิดเห็นที่ 31 #30 ขอบคุณนะคะ^^ แต่หนูชื่อ..ลูกไม้ ค่ะ555+(ไม่เป็นไรค่าาาา เพราะมีคนอ่านชื่อหนูผิดเยอะเหมือนกัน555555+) จากคุณ : lookmai_prjung เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 52 20:53:35

ความคิดเห็นที่ 32 แวะมา .. เอาใจช่วยให้น้องกุ๊กกิ๊กต่อขาได้สำเร็จ แต่ดูไปดูมา .. น่าจะต้องเอาใจช่วยไม่ให้ขาหลุดจากมือน้องกุ๊กกิ๊กอีกรอบมากกว่า ส่วนยาดมด้านล่าง ชั้นแวะเอามาฝากพี่หนมปัง (# 9) ชั้นว่าบทน้องใหม่ ไม่ธรรมดาแน่นอน พี่หนมปังเตรียมพกยาลมยาดมยาหม่องไว้แต่เนิ่น ๆ ดีกว่า ^ ^ จากคุณ : กาลครั้งหนึ่งเมื่อวานนี้ เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 52 21:07:16

ความคิดเห็นที่ 33 #31  Ha Ha ผิดได้อีก ผิดมาเยอะแล้ว มิเคยเข็ด ,มิเคยหลาบ   ข้ออ้างเดิมๆมุกเดิมๆ  ความจำสั้นแต่สายตาฉันย๊าววยาว จากคุณ : รักคนอ่าน (kru_pn2) เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 52 22:04:15

ความคิดเห็นที่ 34 อ่า ตามอ่านมาถึงตอนปัจจุบันซะที ติดตามอ่านมาตั้งแต่เอเอฟสี่แล้ว เอเอฟห้าก็อ่าน (ว่าแต่จบอ่ะยังอะ ห่างหายไปนาน) แล้วพอมาเอเอฟหก เห็นแม่ชมมาแต่งฟิคอีกก็ดีใจมากๆเลย ชอบฟิคแม่ชมจัง ลุ้นดี มีเงื่อนงำมากมาย ชอบๆ แล้วแม่ชมชอบหักมุมดี ชอบเหมือนกัน ไม่ว่าใครจะคู่ใครก็ชอบทั้งนั้น^^ แล้วจะรอตอนต่อไปนะค่ะ จากคุณ : รักเด็ก555 เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 52 23:59:29

ความคิดเห็นที่ 35 แวะมาดู เห็นรูป คห. ข้างบนนึกได้ ให้มีครูอ้ายแก๊บ กะครูกบ ด้วยจิ แม่ชม...เค้าชอบบบบ... เดินผ่านฉากก็ยังดี ...ฮา จากคุณ : greenmania เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 08:14:17

ความคิดเห็นที่ 36 มาดีเลย์ขอบคุณแม่ชม   ฉันติดนิยายแม่ชมมากแล้วล่ะ วันไหนไม่ได้อ่าน  เหมือนคนทานหมาก  ไม่ได้ทานวันไหน มันก็จะลงแดงเอาเลยนะ แม่ชม     แม่ชมจะรู้สึกสงสารฉันบ้างไหม (ค่อยๆกระย่องกระแย่ง  ไปหาหมากพลูมาแก้ขัดไปก่อน) จากคุณ : รักคนอ่านเช่นกันนะ ช้างนะ ([[ ข้าวปั้น...จ้าา ]]) เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 11:06:25

ความคิดเห็นที่ 37 ชั้นมาชวนไปดูConพรุ่งนี้จ้ะ แม่ชมและเพื่อนๆใต้ซุ้มแมกโนเลีย http://www.youtube.com/watch?v=JRqVmXaVn0M จากคุณ : ARSENE1970 เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 17:51:17

ความคิดเห็นที่ 38 มาตอกบัตรอ่าน นิยายสนุกจังแม่ชม ^ ^ จากคุณ : Nusantara เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 20:44:16

ความคิดเห็นที่ 39 ชั้นมาแล้วจ้า ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านและแสดงความคิดเห็นนะจ๊ะ แม่นุสสสสสส ไม่ได้เจอกันนาน คิดถึงนะ มาต่อๆๆ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 20:49:08

ความคิดเห็นที่ 40 ไปที่อื่นมั่ง...ทำอย่างอื่นมั่ง...ก็ท่าจะดี คิดได้แล้วก็ยิ้มอย่างสบายใจขึ้นมาก เฮ้อ แค่คิดว่าจะได้ทำสิ่งที่เรารักนี่ก็มีความสุขแล้วเนอะ ฤทธีเดินมาเรื่อยๆ จนถึงสนามฟุตบอล เห็นเมฆกำลังซ้อมลูกทีมอย่างขะมักเขม้น ท่าทางจะไม่เห็นว่าฤทธีกำลังมองอยู่ ฤทธีมองเมฆซ้อม ในใจก็อดคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมาไม่ได้ เรื่องราวที่ผ่านมามันเจ็บปวดมากอย่างนั้นหรอ ฤทธีถามตัวเอง เอ๊ะ ลองสำรวจตัวเองอีกนิด มันก็เจ็บเหมือนกัน แต่ต่างกันตรงที่ว่า เมื่อก่อนเขาคิดว่าตัวเองทนไม่ได้ แต่ตอนนี้เขาคิดว่าตัวเองทนได้ มันเพราะอะไรกันนะ ฤทธีมองเห็นภาพตัวเองไปนั่งรอทิพย์ที่หน้าคณะแพทย์ฯ ซึ่งใกล้ๆ กับคณะวิทย์ฯ ของเขา เมื่อทิพย์เดินลงมาจากคณะ เขาสองคนก็ไปร้องเพลงเล่นดนตรีด้วยกันที่ห้องดนตรี ฤทธีกับทิพย์มักจะมาถึงห้องดนตรีก่อนเสมอ เพราะคณะของทั้งสองคนอยู่ใกล้ๆ กัน เมื่อเล่นดนตรีร้องเพลงกันไปได้สักครู่ เหล่าน้องๆ อย่างอิศรา นิสา คมชาญและเมฆก็มาถึง หลังจากนั้น ทั้งหมดก็ร้องเพลง เล่นดนตรีกันอย่างสนุกสนาน ชีวิตก็ดูมีความสุขดีนี่ แล้วทำไม...จริงสินะ ทำไม... “พี่ธี.....พี่ธี.....”  เสียงเรียกนั้นทำให้ภวังค์ความคิดของฤทธีสะดุดหยุดลงทันที จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 20:53:04

ความคิดเห็นที่ 41 กรี๊ดมาทันแม่ชม ขอปาดหน่อยนะคะ ^ ^ จากคุณ : moomooly เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 21:04:26

ความคิดเห็นที่ 42 ฤทธีหันไปมองตามเสียงเรียก ก็เห็นเมฆกำลังวิ่งตรงมาหา มาถึงก็มองอย่างไม่อยากเชื่อ “พี่ธีมาทำอะไรที่นี่ครับ หรือว่า” พูดแล้วยิ้ม หรี่ตานิดๆ “พี่นัดแฟนไว้แถวนี้หรอครับ” “เฮ้ย จะบ้าหรอ แกเอาอะไรมาพูด” ฤทธีรีบปฏิเสธ แต่เมฆนึกว่าเขาเขิน “อ่ะแน่ะ พี่ธี ไม่ต้องเขินผมหรอกครับ น้องคนนั้นก็น่ารักดีนี่ครับ ทำไมไม่พามาแนะนำให้ผมรู้จักมั่งล่ะ” “ก็พี่บอกแล้วไงว่า...” ฤทธียังพูดไม่ทันจบ เมฆก็หันซ้ายหันขวา ก่อนจะว่า” ไหนล่ะครับ ยังไม่มาหรอ” ฤทธีส่ายหน้า พลางว่า “พอเลยไอ้เมฆ ไม่ต้องพูดแล้ว ถ้าขืนแกพูดอีกนะ จะโดนเตะ” เมฆฟังแล้วหัวเราะเก้อๆ “โธ่ พี่ธี ผมล้อเล่นนนนนนน” “แกล้อเล่น แต่ชั้นเตะจริง” ฤทธีว่าแล้วปั้นหน้าให้ขรึม ในใจแอบยิ้ม “ชั้นยิ่งซีเรียสอยู่ด้วย ถึงมาหาแกเนี่ย” “ซีเรียสเรื่องอะไรหรอครับพี่ แล้วตกลงพี่มาหาผมหรอ” “ก็เออดิ” ฤทธีว่า “ถ้าชั้นจะนัดแฟนนะ เรื่องอะไรต้องมานัดให้แกเห็นด้วยเล่า” “จริงด้วยนะพี่ แหม พี่ธีนี่ เป็นเสือซุ่มนี่หว่า” เมฆว่ายิ้มๆ “แล้วตกลงมาหาผมเรื่องอะไรหรอครับ” “ก็คือว่า..พี่ว่า..” ฤทธีหยุดนิดหนึ่งก่อนจะต่อ “พี่ตัดสินใจแล้ว พี่จะช่วยวงดนตรีของมหาวิทยาลัย” “จริงหรอพี่” เมฆดีใจ “ตกลงพี่จะช่วยมาร้องเพลงบีชบ๊อกซ์ให้วงคนตรีของมหาวิทยาลัยเรา” ฤทธีพยักหน้า เมฆจึงว่า “งั้นไปเลยพี่ พี่ไปกับผมเลย” “จะไปไหน” ฤทธีถามอย่างงงๆ “ไปห้องดนตรีกันเลยพี่ ชะเอมคงดีใจแน่เลยที่รู้ว่าพี่ธียอมมาช่วยวงดนตรีของเรา” จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 21:04:45

ความคิดเห็นที่ 43 ที่ห้องดนตรี เหล่าสมาชิกกำลังซ้อมวงกันอยู่ ได้ยินเสียงดังออกมาถึงข้างนอก (เอ๊ะ ห้องดนตรีไม่เก็บเสียงหรือไงนะ-*-) พอเมฆเปิดประตูเข้าไป เหล่าสมาชิกก็หันมามองเป็นตาเดียว ชะเอมเห็นเข้าก็เดินมาหา “อ้าว พี่เมฆ มีอะไรหรือเปล่าคะ” “พี่มีข่าวดีมาบอกกกกกกกกกก” เมฆยิ้ม หันมาหาฤทธีที่ก้าวตามมา “นี่พี่ฤทธี คนที่พี่บอกว่าจะขอให้มาช่วยร้องเพลงเล่นบีชบ๊อกซ์ให้วงดนตรีของเราไง” ฤทธียิ้มเขินๆ เมื่อเหล่าน้องๆ พากันไหว้ทักทาย “ขอบคุณพี่มากนะคะที่มาช่วยวงเรา” ชะเอมว่า “พี่เป็นเพื่อนพี่เมฆหรอคะ ทำไมหนูไม่เคยเห็นพี่เลย” “พี่เป็น...” ฤทธียังพูดไม่ทันจบประโยค เมฆก็รีบขัด “พี่ธีเขาเป็นรุ่นพี่ของพี่ ตอนนี้เรียนโทอยู่ เอมพูดงี้เนี่ย จะให้หมายความว่าพี่หน้าแก่ใช่ไหม” “พี่เขาหน้าอ่อนต่างหากล่ะพี่เมฆ” ชะเอมว่ายิ้มๆ “ก็ใช่น่ะสิ ก็พี่เมฆมันไม่มีความหมายแล้วนี่ พี่ธีเขามาแล้วนี่” เมฆแกล้งโอดครวญ ชะเอมหัวเราะ หันไปบอกฤทธี “พี่เมฆเขาบอกว่าพี่ธีเก่งมาก พวกที่วงตื่นเต้นกันมากเลยค่ะ อยากจะฟังพี่ร้องเพลงเล่นบีชบ๊อกซ์” “เห็นไหมล่ะ พี่ตกกระป๋องแล้ว” เมฆค้อนให้ชะเอมนิดหนึ่ง “พี่ไปดีกว่า...” ว่าแล้วก็ทำท่าจะเดินไป แต่ก็ไม่ไป รออยู่ว่าจะมีใครมาห้าม แต่ก็ไม่มี -*- “พี่จะไปแล้วนะ” เมฆต้องเรียกย้ำ ชะเอมถึงได้หันมา เห็นแล้วก็แกล้งถาม “อ้าว ยังไม่ไปอีกหรอคะ” “โห่ พูดไม่แคร์กันเลย” เมฆแกล้งทำหน้าบึ้ง ชะเอมได้ยินก็ยิ้ม “พี่เมฆ...ถึงจะมีบางเวลาที่พูดไม่แคร์ แต่เวลาที่แคร์แต่ไม่พูด มันก็มีนะคะ” จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 21:49:12

ความคิดเห็นที่ 44 อ๊ากกกกกกก ! อยากอ่านต่อค่ะๆ ^^ เพิ่งได้เริ่มอ่านเมื่อวานนี่เองค่ะ คลิกทางกลับมหาลัยไปอ่านตอนแรกๆ : )) สนุกมากมากเลยค่ะ อ๊ากกกกกกกกก >< ชอบอั้มค่ะๆ 555555555555555555. ยินดีที่ได้รู้จักนะคะทุกคน ฝากเนื้อฝากตัว ๆ ^^ แม่ชมด้วยนะคะ >///< รอต่อไปค่ะ อยากรู้เรื่องคุณนาย มากมากค่ะ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก *-* ลุ้นหลายคู่จัด ! พี่กฤษณ์ ไปไหนๆ  555555. จากคุณ : THELMM เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 21:50:25

ความคิดเห็นที่ 45 มาเป็นกำลังใจให้นะคะ :-D จากคุณ : mandu_inhyung เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 22:57:32

ความคิดเห็นที่ 46 มาปูเสื่อรอตอนต่อไปนะ แม่ชม สนุกมาก ๆ จากคุณ : WiMAX@Bangkok เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 23:22:46

ความคิดเห็นที่ 47 มาลงชื่ออ่านต่อค่า จากคุณ : moomooly เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 23:30:07

ความคิดเห็นที่ 48 อุ๊ยย ค้างงงง.... อยากอ่านต่ออีกจังเลยอ่ะ เพิ่งเคยอ่านนิยายแบบนี้เป็นครั้งแรก และเป็นเรื่องแรกด้วย สนุกมาก ชอบมากค่ะ จะรออ่านต่อไปนะคะ จากคุณ : หนูน้อยดุ่งดิ๋ง เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 52 00:09:52

ความคิดเห็นที่ 49 แหม ๆ พ่อฤทธี ได้ทำสิ่งที่ชอบนี้อารมณ์ดีขึ้นมาทีเดียวนะ ส่วนแม่นู๋ชะเอม ชั้นชอบประโยคนี้อ่ะแม่ชม "พี่เมฆ...ถึงจะมีบางเวลาที่พูดไม่แคร์ แต่เวลาที่แคร์แต่ไม่พูด มันก็มีนะคะ” หืมมมมมมมมมมม คมคายบาดลึกทีเดียว ส่วนพ่อเมฆก็นะ อย่าขี้น้อยใจไปเลย คนหล่อแล้วน้อยใจอ่ะ เดี๋ยวจะไม่หล่อนะ อิอิ รออ่านต่อจ้า แม่ชมมมมมม จากคุณ : อุบาสิกา เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 52 01:00:57

ความคิดเห็นที่ 50 เนตหมดอ่ะ -*- ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕ แต่งนิยายอยู่ดีๆ กำลังจะลงอยู่แล้วเชียวอ่ะ เนตดันหมดซะงั้นนนนนนนนนนน่ะ วันนี้ว่างช่วงเช้านิดหนึ่ง เลยเอามาลงต่อ แต่ชั้นรู้ว่าไม่มีคนอยู่หรอก -*- จากคุณ : ไม่มีใครอยู่เลยอ่ะ-*- (ชมเช้า) เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 52 10:06:19

ความคิดเห็นที่ 51 เมฆฟังแล้วชะงักไป ก่อนจะยิ้ม แล้วฮัมเพลง “...ถ้าหากรักนี้ ไม่บอกไม่พูดไม่กล่าว แล้วเขาจะรู้ว่ารักหรือเปล่า...”แล้วก็เดินออกจากห้องไป ชะเอมหันมาหาฤทธี เห็นทำหน้างงๆ ก็ยิ้มให้แล้วว่า “ไม่มีอะไรหรอกค่ะ พี่เมฆเขาก็งี้แหละ ชอบเล่น” “พี่ว่า.. เขาอาจจะไม่ได้เล่นก็ได้นะ” ฤทธีพึมพำเบาๆ แต่ชะเอมไม่ได้ยิน จึงถามซ้ำ “พี่ว่าไงนะคะ” “อ๋อ เปล่าๆ ไม่มีอะไรครับ” ฤทธีรีบปฏิเสธ “งั้น เราเริ่มซ้อมกันเลยไหมคะ” ชะเอมหันมาถาม ฤทธีพยักหน้า “โอเค พวกเราเดี๋ยวเริ่มเพลงมาร์ชมหาวิทยาลัยก่อน เอาให้เข้มแข็งนะ กลองหลักต้องตีแน่นๆ หน่อยนะ ยูโน้ววววว” แล้วดนตรีก็เริ่มบรรเลิงเพลงมาร์ชมหาวิทยาลัย และต่ออีกหลายๆ เพลง ฤทธีฟังแล้วยิ้มอย่างมีความสุข บรรยากาศอย่างนี้ต่างหาก ที่เขาต้องการ ฤทธีคงจะยิ้มเพลิน คิดอะไรเพลินไปหน่อย เพราะวงดนตรีเล่นเพลงไปจนครบแล้ว ฤทธีก็ยังยิ้มอยู่ “พี่ธีคะ” เสียงชะเอมเรียกนั่นแหละ เขาถึงได้รู้สึกตัว หันมาถาม “ว่าไงนะ” “พี่เป็นไรหรือเปล่าคะ เราเล่นเพลงจนจบแล้ว ทีนี้หนูอยากปรึกษาพี่ว่า เพลงที่เล่นโอเคไหม จะเพิ่มหรือตัดตรงไหนหรือเปล่า แล้วเพลงบีทบ๊อกซ์ของพี่ มีเพลงอะไรบ้างคะ” “อืม เดี๋ยวพี่ลองร้องให้ฟังแล้วกันนะ” ฤทธีว่าแล้วหยุดคิดนิดหนึ่ง “อาจจะมีร้องแจมกันบ้าง เอมต้องเหนื่อยหน่อยนะ” “เดี๋ยวหนูจะหานักร้องมาเพิ่มอีกคนค่ะพี่” ฤทธีพยักหน้า แล้วเริ่มร้องเพลงเล่นบีทบ๊อกซ์  ในใจนั้นมีความสุขเหลือเกิน แก้ไขเมื่อ 31 ต.ค. 52 10:28:59 จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 52 10:28:21

ความคิดเห็นที่ 52 นิสานั่งมองดอกแมกโนเลียค่อยๆ ร่วงหล่นจากต้น สายลมอ่อนนั่นกระมังที่ทำให้ดอกสวยๆ ของมันไม่สามารถยืนหยัดอยู่บนต้นได้ สายลมอ่อนๆ พัดโชยมา พาลมหนาวของเดือนพฤศจิกายนมาด้วย ใกล้หน้าหนาวแล้วสินะ นิสาคิดในใจ พลางฮัมเพลงเบาๆ “ลมหนาวมาเมื่อไร ใจฉันคงยิ่งเหงา...คืนวันที่มันเหน็บหนาวไม่รู้จะทนได้นานเท่าไร...” กำลังเพลินก็มีใครคนหนึ่งเดินมานั่งข้างๆ คมชาญนั่นเอง เขาถอดหมวกกันน็อควางลงบนโต๊ะ แล้วหันมายิ้มกับเพื่อน “ทำอะไรอ่ะ นั่งทำมิวสิคหรอ” นิสามองเพื่อน เห็นยิ้มให้ก็หมั่นไส้  “อะไรๆ เปล่าสักหน่อย ชั้นนั่งเล่นของชั้นปกติ ว่าแต่แกเถอะ พักนี้หายหัวไปไหน” “ถึงหัวจะหาย แต่ใจไม่หายนะ ยังอยู่ที่นี่แหละ” คมชาญว่าแล้วยิ้ม แววตานั้นเหมือนเช่นเคยที่มองนิสา ทำให้นิสาอดจะกระพริบตาปริบๆ แล้วจ้องมองดวงตาเพื่อหาความหมายบางอย่าง “ถ้าจะพูดแบบนี้นะ ไปพูดกับอั้มโน่น ไป” นิสาว่าเสียงเรียบ สองคนมองหน้ากัน ไม่มีใครยอมถอนสายตาออกจากกัน “แล้วทำไมถึงจะพูดกับแกไม่ได้” คมชาญถามเสียงเบา “ยังจะมาถาม” นิสาตอบเสียงเบาเช่นกัน “ชั้นก็ถามเหมือนที่เคยถาม ถามมานานแล้ว แล้วแกเคยตอบไหม” คมชาญว่าแล้วยิ้มคล้ายเยาะตัวเอง “ชั้นก็พูดเหมือนที่เคยพูด ทำเหมือนที่เคยทำนั่นแหละ” “แกจะพูดจะทำอะไรเหมือนที่เคยมันก็เรื่องของแก แต่ขอให้นึกถึงอั้มบ้างก็แล้วกัน” นิสาพูดอย่างจริงจัง “ทำอะไรนึกถึงความรู้สึกอั้มบ้าง” คมชาญฟังแล้วถอนหายใจ “ชั้นรู้ รู้แล้วว่าอั้มดีกับชั้นมาก รู้ทุกอย่างแหละ” “รู้แล้วก็ต้องทำด้วยนะ” นิสากำชับ เอื้อมมือมาจับแขนคมชาญไว้ คมชาญมองมือนั้นแล้วยิ้ม แต่เป็นยิ้มแบบแปลกๆ “อือๆ ชั้นจะทำนะ” “ดีมาก” นิสายิ้ม แต่แล้วเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ “ว่าแต่ แกพาสาวที่ไหนนั่งซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์” จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 52 12:57:46

ความคิดเห็นที่ 53 ขอบคุณจ้า แม่ชมมม ฉันก็ว่าทำไมแม่หายไปนาน รอลุ้นว่าแม่นู๋กุ๊กกิ๊กจะต่อขาสำเร็จหรือไม่ แล้วมาร้องเพลงกะพ่อฤทธีจะเป็นยังงัย ยิ่งจังหวะอักเสบทั้งคู่อยู่ด้วย ส่วนคู่พ่อคมชาญกะแม่นู๋นิสากะแม่นู๋อั้ม ชั้นงงกะความสัมพันธ์ของพวกเค้ายิ่งนักน่ะแม่ชมมม ขอบคุณที่มาต่อให้นะจ๊ะ จากคุณ : อุบาสิกา เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 52 20:24:55

ความคิดเห็นที่ 54 เย้ๆๆๆ แม่ชมมาต่อแล้ว^^ ซับซ้อน ซ่อนเงื่อน...น่าติดตามจริงๆ>< มาให้กำลังใจแม่ชมต่อตอนต่อไปค่ะ^^ จากคุณ : lookmai_prjung เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 52 22:24:41

ความคิดเห็นที่ 55 อยากอ่านต่อมากมาก ค่ะแม่ชม >< ไม่ไหวจะเคลียร์ อ่อนเพลียจะเซดดด 555555555 : )) จุ้บจุ้บ <33 ฝันหวานนะคะคืนนี้ >< ปอลิง . สงสัยเรื่องคุณนายอั้มกะพี่คมชาญม๊ากกกกกกก ค่ะ ! 5555. จากคุณ : THELMM เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 52 22:27:00

ความคิดเห็นที่ 56 ตามอ่านมาตลอดตั้งแต่รุ่น 4 แล้วค่ะ  ชอบนิยายแม่ชมมากๆ วันนี้โพสต์ครั้งแรก  555  เพราะตอนนี้น้องชะเอมออกเยอะ 555 กำลังคิดอยู่เชียวว่าน้องชะเอมไม่ไปเข้าร่วมวงอลวนวุ่นรักด้วยหรือ ในที่สุด...พี่เมฆกะน้องชะเอม  มีอะไรหรือเปล่าเนี่ย..... มาเชียร์พี่ฤทธีบีทบ๊อกซ์ด้วย  เริ่มจะเปิดใจทีละนิดแล้วสินะ  สู้ๆ จากคุณ : Betablocker เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 52 22:52:12

ความคิดเห็นที่ 57 กรีสสส.... ไม่มีอะไรจ๊ะแม่ชม ชั้นกำลังจินตนาการบางอย่างเรื่อยเปื่อยไป แม้จะกำลังนั่งปั่นรายงานอยู่ แต่วันนี้มีความสุข ลัลล้ามากมาย (ไม่ได้เกี่ยวกับรายงานแม้แต่น้อย อันนั้นน้ำตาตกใน ต้องรีบทำให้เสร็จ) แล้วจะมาติดตามตอนต่อไปนะจ๊ะ ไปหาโรตีกะ กาแฟเย็น กินเสียหน่อย จากคุณ : =เราเอง= เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 03:48:26

ความคิดเห็นที่ 58 มาแล้วๆๆๆ ตอนนี้จะเข้าเนตที่บ้านไม่ได้ช่วงหนึ่ง โพสกลางคืนไม่ได้นะจ๊ะ ชั้นเลยหอบหิ้วคอมพิวเตอร์พกพามาตามโพสตามสถานที่ต่างๆ -*- ทุกคนสงสารชั้นมั่งไหม ถ้าสงสารชั้นช่วยแสดงออกตัวให้ชั้นมีกำลังใจหน่อยเถอะจ้ะ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 09:17:32

ความคิดเห็นที่ 59 คมชาญทำหน้าแปลกๆ นึกอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบ “อ๋อ.....” ก็มีเสียงใครคนหนึ่งขัดขึ้นมาซะก่อน  “แฟนของใคร มอเตอร์ไซค์ทำหล่น...” หันไปมองก็เห็นเมฆยืนยิ้มอยู่ ข้างๆ เมฆมีอั้มยืนอยู่ อั้มนั้นยิ้ม แต่ดูเป็นยิ้มที่แห้งแล้งพิกล นิสารีบชักมือที่จับแขนคมชาญออก แล้วลุกขึ้นดึงมืออั้มมานั่งข้างคมชาญ ตัวเองไปยืนข้างเมฆแทน “ว่าไงๆ บอกมานะแก ว่าเอาสาวที่ไหนซ้อนมอเตอร์ไซค์ ไม่งั้นคุณนายอั้มวีนแตกไม่รู้ด้วย” เมฆว่ายิ้มๆ คมชาญหันมามองอั้ม แล้วยิ้มให้ ก่อนจะว่า “อั้มไม่วีนชั้นหรอก เราออกจะเข้าใจกัน จริงไหม” “หูย จะอ้วกว่ะ ถ้าไม่เสียดายข้าวขาหมูที่เพิ่งกินไปนะ” เมฆว่าอย่างหมั่นไส้ นิสาเองก็อดหัวเราะขำไม่ได้ หันมาหาอั้ม “อั้มก็จัดการสั่งสอนชาญมันหน่อยสิ ขืนเข้าใจมันแบบนี้นะ มันได้เหลิงตาย” “อั้มจะไปจัดการอะไรชาญได้ อั้มก็กลัวโดนชาญอัดติดกำแพงนะ” อั้มว่ายิ้มๆ เมฆฟังแล้วทำหน้าหวาดเสียว “โห ไอ้ชาญโคตรโหดเลยอ่ะ” ทุกคนได้ยินแล้วก็พากันหัวเราะ “ขืนชาญอัดอั้มติดกำแพง สงสัยตัวอั้มคงขาดแน่ ผอมซะขนาดนี้ กินอะไรมั่งดิ” คมชาญว่ายิ้มๆ นิสาจึงรีบเสริม “นั่นดิ อั้มไม่ค่อยได้กินข้าวแน่เลย ชาญแน่ะ พาอั้มไปกินข้าวดิ” คมชาญหันมามองนิสา นิสาพยักหน้าให้ยิ้มๆ คมชาญจึงหันไปหาอั้ม “ไปอั้ม ไปกินอะไรกัน” “ไม่เป็นไรหรอกชาญ อั้มไม่หิว” อั้มบอกอย่างเกรงใจ “อั้มไม่หิว แต่ชาญหิวนี่นา” คมชาญว่ายิ้มๆ เมฆฟังแล้วทำท่าจะอ้วกอีกรอบ นิสาต้องหันมามองอย่างหมั่นไส้ “แหม ไอ้เมฆ ทำมาโอ้กอ้าก ถามจริงเหอะ แกกี่เดือนแล้ววะ” “โธ่ ถามมาได้ว่ากี่เดือน” เมฆหันมาค้อนให้นิสา “ก็ตัวเองเป็นพ่อเด็ก ไม่รู้หรือไง หรือว่าจะไม่รับผิดชอบชั้น”   “โห เล่นแรง เดี๋ยวโดนหรอก เดี๊ยะๆ ชั้นผู้หญิงนะเว้ย” นิสาโวยวาย ทุกคนพากันหัวเราะ คมชาญลุกขึ้นจากเก้าอี้ ดึงมืออั้มขึ้นมาอย่างนิ่มนวล ก่อนจะว่า “ไปอั้ม ไปหาอะไรกินกัน” อั้มพยักหน้าแล้วยิ้ม ดวงตาเป็นประกาย ดวงหน้าสว่างไสวด้วยกลิสเตอร์สะท้อนแสงแพรวพราว จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 09:36:03

ความคิดเห็นที่ 60 ระหว่างที่เดินออกมาจากซุ้มแมกโนเลียนั้น อั้มหันกลับไปมองที่ซุ้มอีกครั้ง ก็เห็นเมฆกับนิสาทำท่าเหมือนจะทะเลาะกันอยู่ ก็อดยิ้มไม่ได้ หันมามองคมชาญเห็นเขานิ่งขรึมไป ก็ว่า “ชาญไม่ต้องพาอั้มไปกินข้าวหรอก” ชาญหันมามองอั้ม “อ้าว ทำไมล่ะ” “บางทีนะ คนเราก็ไม่จำเป็นต้องฝืนใจทำอะไรที่เราคิดว่ามันไม่สำคัญหรอก” อั้มพูดเรียบๆ คมชาญหยุดเดิน หันมามองอั้ม “ชาญไม่ได้ฝืนใจสักหน่อย” “หรอ..” อั้มว่ายิ้มๆ “ไม่ฝืนใจแล้วทำไมไม่เห็นยิ้มเลย อั้มรู้หรอกน่า ว่าชาญน่ะไม่หวานจริง เมื่อกี้น่ะ หวานเล่นๆ ใช่ไหม” คมชาญหัวเราะหึๆ “มาทำพูดดี รู้ได้ไงว่าไม่หวาน เคยชิมแล้วหรอ” “โห ชาญ โหเล่นแรงอ่ะ” อั้มว่าแล้วหัวเราะเขินๆ คมชาญมองอั้มแล้วยิ้ม รอยยิ้มนั้นเป็นรอยยิ้มที่จริงใจ ดวงตานั้นก็จริงจัง “ชาญรู้เสมอแหละ ว่าอั้มเข้าใจชาญ” “เข้าใจเรื่องอะไร” อั้มหันมาถาม คมชาญตอบทันที “ก็ทุกเรื่องแหละ” อั้มฟังแล้วยิ้มเมินหน้าไปซ่อนแววตาบางอย่าง “อ้อ อั้มกินน้ำส้มเฮียชาไหม” คมชาญชวนเมื่อเดินกันมาถึงซุ้มกาแฟของเฮียชาพอดี อั้มจึงหันมายิ้มสดใสเหมือนเดิม “ดีเหมือนกันจ้ะ” คมชาญจึงหันไปเรียกเฮียชา “เฮียครับ ขอน้ำส้มหนึ่ง กาแฟเย็นหนึ่งครับ” “โอเคๆ รอแป๊บ” เสียงเฮียชาโผล่มาก่อนหน้าเสียอีก พอเฮียชาโผล่หน้าออกมาเจออั้มเท่านั้น แก้วแทบหล่นจากมือ “โห น้องอั้มมา น้องอั้มทานน้ำส้มใช่ไหมจ๊ะ เดี๋ยวเฮียทำน้ำส้มหวานๆ ไม่         “เปรี้ยว”   ให้น้องอั้มเดี๋ยวนี้แหละ” “ขอบคุณมากนะคะเฮีย” อั้มยิ้มหวานให้ เฮียชาแทบจะทำแก้วหล่นอีกรอบ “โธ่ ไม่ต้องขอบคุณหรอกจ้ะ สำหรับน้องอั้มน่ะ มากกว่านี้เฮียก็ให้ได้” ว่าแล้วก็รีบกุลีกุจอทำน้ำส้มให้อั้มอย่างรวดเร็ว คมชาญพาอั้มมานั่งโต๊ะ มีเฮียชาเหลือบมองเป็นระยะๆ ด้วยความหมั่นไส้ “ตกลงไม่อยากรู้หรอว่าชาญพาใครซ้อนมอเตอร์ไซค์” คมชาญถาม อั้มส่ายหน้า “ไม่อ่ะ” “เห็นไหมล่ะ บอกแล้วว่าอั้มเข้าใจชาญ” คมชาญยิ้มอย่างสบายใจ แต่อั้มแอบพูดเบาๆ “จริงๆ อั้มอยากรู้มากกว่านั้นต่างหากล่ะ” เสียงพึมพำนั้นเบา จนคมชาญไม่ได้ยิน ต้องถามซ้ำ “เมื่อกี้อั้มว่าไงนะ” “เปล่า ไม่มีอะไรหรอก” อั้มรีบปฏิเสธทันที จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 10:00:21

ความคิดเห็นที่ 61 ที่ใต้ซุ้มแมกโนเลีย เพื่อนทั้งสองคนยังนั่งอยู่ที่เดิม นิสาหันมาถามเพื่อน “แกไปทำอะไรมา” “ทำมาหลายอย่างอ่ะ จะเอาละเอียดเลยหรือเปล่า” เมฆหันมาถามแล้วยิ้มกวน นิสาทำปากเบะใส่ “เยอะตลอดนะแก” เมฆฟังแล้วหัวเราะ พลางว่า “ชั้นก็งี้แหละ ไม่เยอะก็น้อย ขาดๆ เกินๆ” “เออ รู้ตัวก็ดีแล้ว” นิสาว่ายิ้มๆ “นึกว่าจะหลงตัวเองอยู่ได้ตลอดเวลา” “แหม ชั้นไปหลงตัวเองที่ตรงไหน ก็ใช่ซี้ ใช่ซี้...” “ใช่ซี้อะไร” นิสาหันมามองหน้า เห็นเมฆทำหน้าเหนือชั้นอีกแล้ว   “ก็ใช่ซี้ ชั้นมันไม่ใช่ประธานสโมฯ นี่หว่า” เมฆว่าแล้วมองหน้านิสา มองเข้าไปในแววตาของเพื่อน เห็นว่าแววตานั้นเปลี่ยนไป เปลี่ยนไปเป็นอะไรนั้น เมฆก็ยังไม่ทันได้วิเคราะห์ นิสาก็กระพริบตาปริบๆ เสียก่อน “แล้วทำไมต้องเอาอิศไปเกี่ยวด้วย” นิสาถามเมินๆ “เหอะๆ ชั้นน่ะไม่ได้อยากเอามาเกี่ยวหรอก แต่คนบางคนคงอยากให้เอามาเกี่ยว” เมฆตอบทันที นิสาฟังแล้วส่ายหน้า “ไม่เอาล่ะแก อย่าพูดอย่างนี้เลย ไม่อยากให้มีปัญหาเหมือนเมื่อก่อน” เมฆหยุดนิ่งไปทันที “ครั้งก่อนน่ะมันไม่ใช่ปัญหา มันเป็นเรื่องของความรู้สึก แล้วอีกอย่าง มันไม่เกี่ยวกับแก” “นั่นแหละ แต่ชั้นไม่อยาก...” นิสาพูดได้แค่นั้นก็หยุด ทำท่าจะไม่พูด แต่เมื่อเห็นสายตาของเมฆก็พูดต่อ “ไม่อยากเห็นอิศมันไม่สบายใจ” เมฆพยักหน้า มองเพื่อนแล้วว่า “แล้วอิศมันจะรู้ไหม” “มันไม่จำเป็นหรอก ไม่เป็นไร ไม่เป็นไรจริงๆ” นิสาว่าแล้วยิ้ม ดวงตานั้นมุ่งมั่นและจริงใจ เมฆเห็นแล้วเข้าไปตบบ่าเพื่อนเบาๆ อย่างเข้าใจ แก้ไขเมื่อ 01 พ.ย. 52 10:28:39 จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 10:25:29

ความคิดเห็นที่ 62 ทิพย์เดินเรื่อยๆ เข้ามาในมหาวิทยาลัย เดินช้าๆ ไม่เร่งรีบเหมือนเคย อาจจะเป็นเพราะการเครียดจากการเรียน การฝึกงาน เดินไปก็คิดไป เมื่อก่อนเราไม่เป็นอย่างนี้ ถึงเหนื่อยถึงเครียดแค่ไหน แต่เราก็มีความสุข ร่าเริงได้ แต่ทำไม ทำไมเมื่อห่างจากซุ้มแมกโนเลียมาแล้ว เราถึงไม่มีความสุขเหมือนเคย ทิพย์คิดก่อนจะถอนหายใจออกมา และเพราะเดินคิดอะไรเรื่อยเปื่อยนี่เอง จึงไม่ทันเห็นว่ามีคนเดินสวนมา จนคนคนนั้นหยุดทัก “อ้าว ทิพย์” ทิพย์ชะงักหันมามองหน้า เมื่อเห็นอิศรายืนยิ้มอยู่ตรงหน้าก็อดยิ้มตอบไม่ได้ “อ้าว อิศ มาได้ไง ทิพย์กำลังนึก...” “นึกอะไรหรอ” อิศรายิ้ม ดวงตาเรียวเล็กเป็นประกายเหมือนเคย “เปล่าๆ ไม่มีอะไร” ทิพย์รีบปฏิเสธ แล้วเปลี่ยนเรื่อง “อิศมาได้ไงเนี่ย” “อ้าว ทิพย์ดูซะก่อน นี่มันที่ไหน” อิศราว่าแล้วชี้ให้ดูป้าย “สโมสรนิสิตมหาวิทยาลัย...” “อ้าว เดินมาถึงนี่ได้ไง” ทิพย์ว่าแล้วยิ้มเก้อๆ “สงสัยจะเบลอไปแล้วทิพย์เนี่ย” อิศราล้อ “พอดีอิศเดินออกมาจากสโมฯ เห็นทิพย์เดินงงๆ มาก็นึกว่ามีอะไรซะอีก” “ไม่มีอะไร พอดีเครียดๆ นิดหน่อย” “ว่าแล้วไง เครียดจริงๆ ด้วย” อิศราหันมามองทิพย์ ดวงตานั้นมีความห่วงใยแฝงอยู่ “เครียดเรื่องอะไร อิศช่วยได้ไหม” ทิพย์มองดวงตานั้นแล้วยิ้ม “แค่ที่เป็นอยู่เนี่ย อิศก็ช่วยทิพย์มากแล้ว” “อะไรกัน อิศยังไม่ได้ทำอะไรเลย หรือว่า...” อิศราหยุดนิดหนึ่ง “หรือว่าอิศช่วยไม่ได้ ถ้าเป็นคนอื่นถึงจะช่วยได้” ทิพย์คลายยิ้มทันที มองดวงตานั้นแล้วเมินไป “แน่จริงก็บอกมาเลยสิ ว่าใครจะช่วยได้” “ก็พี่ธีไง” อิศราตอบทันที ทิพย์หันมามองหน้า ทั้งสองจ้องหน้ากันไม่มีใครยอมหลบ พยายามมองหาแววตาซึ่งเป็นทางผ่านของความรู้สึกของอีกฝ่าย แต่ว่า แววตานั้นกลับเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ “ทิพย์จะไม่พูดเรื่องนี้แล้ว” ทิพย์ว่าแล้วออกเดิน อิศราหยุดนิ่ง ก่อนจะอดใจไม่ไหว ต้องเดินตามไป “ทิพย์โกรธอิศหรอ” อิศราเร่งเดินจนมาทันเดินข้างๆ กัน “เปล่า แค่ไม่อยากให้อิศพูดเรื่องนี้อีก” ทิพย์ตอบโดยไม่มองหน้า “ก็ได้ ไม่พูดก็ได้” อิศรารีบพูด “แต่ว่า ความรู้สึกของ...” ยังไม่ทันที่อิศราจะพูดจบ ทั้งสองก็ชะงัก เมื่อเดินมาถึงห้องดนตรี  แล้วได้ยินเสียงดนตรีที่ดังคุ้นหูดังแว่วออกมา ทั้งสองหันมามองหน้ากัน ก่อนที่ทิพย์จะพูดขึ้นมา “นั่นมันเสียงพี่ธีนี่” อิศราพยักหน้า ก่อนจะรีบดีงมือทิพย์เข้าไปดูหน้าห้องดนตรี เมื่อเดินมาถึงหน้าห้องดนตรี ทั้งสองโผล่หน้าออกไปดูตรงช่องกระจก (ทำไมต้องแอบไม่รู้ -*-)   ภาพที่ทั้งสองเห็นนั้น คือฤทธีกำลังร้องเพลงเล่นบีทบ๊อกซ์อย่างสนุกสนาน ทั้งสองหันมามองหน้ากันอย่างไม่อยากจะเชื่อ “พี่ธีเขายอมมาร้องเพลงแล้ว” ทิพย์หันมายิ้มกับอิศรา อิศราพยักหน้ายิ้มเช่นกัน “ดูท่าทางพี่ธีมีความสุขมากนะ” “จริงด้วยอ่ะ” ทิพย์เห็นฤทธีมีความสุขแล้วก็อดที่จะยิ้มมีความสุขไปด้วยไม่ได้ อิศรามองคนข้างๆ แล้วว่า “ท่าทางทิพย์ก็มีความสุขไม่แพ้พี่ธีนะ” “ใช่ ทิพย์อยากเห็นพี่ธีมีความสุขที่ได้ทำสิ่งที่รัก” ทิพย์ตอบ หันมามองอิศรา เห็นดวงตายิ้มๆ นั่นแล้วก็อดว่าไม่ได้ “ทำไม ผิดด้วยหรอ” “ไม่ผิดหรอก” อิศรารีบตอบทันที พลางว่าต่อ “อิศเองก็อยากเห็นทิพย์มีความสุขเหมือนกัน อิศก็ว่าตัวเองไม่ผิด” อิศราว่าแล้วกระชับมือที่จับมือของทิพย์ไว้ ตั้งแต่ดึงมือมาถึงห้องดนตรี เขายังไม่ได้ปล่อยเลย  ทิพย์เพิ่งนึกขึ้นมาได้ มองมือนั้นแล้วมองหน้าอิศรา นิ่งอึ้งไป “คิดอะไรอยู่” อิศราอดถามไม่ได้ “คิดถึงเรื่องเมื่อก่อน” ทิพย์ว่าเบาๆ มองมืออีกครั้ง พออิศราได้ยินดังนั้นก็รีบปล่อยมือทันที ก่อนจะถอนหายใจออกมา จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 11:13:24

ความคิดเห็นที่ 63 นี่แม่ชมต้องหอบหิ้วคอมไปอีกนานเท่าไหร่กันจ้ะ ถึงแม่จะโพสต์นิยายไม่ได้สม่ำเสมอ แต่คนอ่านอย่างชั้นก็จะนั่งรอนอนรอ อยู่แถวๆ เรือนนี่แหล่ะจ้ะ เป็นกำลังใจให้แม่ชมตลอดเว จากคุณ : As Always เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 11:35:40

ความคิดเห็นที่ 64 คมชาญลุกขึ้นจากเก้าอี้ ดึงมืออั้มขึ้นมาอย่างนิ่มนวล ก่อนจะว่า &#8220;ไปอั้ม ไปหาอะไรกินกัน&#8221; อั้มพยักหน้าแล้วยิ้ม ดวงตาเป็นประกาย ดวงหน้าสว่างไสวด้วยกลิสเตอร์สะท้อนแสงแพรวพราว อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก >< กรี๊ดกริ้วว ว ค่า 5555555. เปนกำลังใจให้แม่ชมนะคะ : )))) จุ้บจุ้บบ <33 จากคุณ : THELMM เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 11:45:55

ความคิดเห็นที่ 65 กุ๊กกิ๊กยังคงนั่งต่อขาอย่างตั้งใจ ตั้งใจมากจนไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่แล้ว ก็คงจะนานจริงๆ แหละ เพราะเสียงท้องร้อง จ๊อกๆ แต่กุ๊กกิ๊กก็ยังไม่ยอมหยุดต่อขา -*- จนเมื่อได้ยินเสียงเรียกดังๆ อยู่ข้างหลังนั่นแหละ “กุ๊กกกกกิ๊กกกกก” กุ๊กกิ๊กแทบจะทำขาหลุดจากมือ  (เป็นที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้) หันไปมองเพื่อน ก็เห็นใหม่กับคีย์ยืนอยู่ จึงถามงงๆ “อ้าว ใหม่ คีย์ มาได้ไงเนี่ย แล้วตัวเองไม่ซ้อมหลีดกันหรอ” “วันนี้พี่อั้มนัดบ่าย” ใหม่ว่าแล้วมองขาในมือกุ๊กกิ๊ก “เอาอีกแล้วกิ๊ก วุ่นวายอยู่แต่กับขานี่แหละ” “ขาอะไรหรอ” คีย์สนใจอยากจะรู้มั่ง จะเอื้อมมือมาหยิบขา (กระดูก) ที่มือกุ๊กกิ๊ก แต่กุ๊กกิ๊กชักขา(กระดูก) หนี “ไม่เอาอ่ะ คีย์ อย่าเพิ่งดิ เดี๋ยวตก ยังต่อไม่สนิทเลย” “แหม  ทำยังกะตัวเองไม่เคยทำตก” ใหม่ว่า กุ๊กกิ๊กจึงหัวเราะแหะๆ “เค้าไม่ดูก็ได้ เชอะ” คีย์สะบัดหน้าจนผมกระจาย ก่อนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ “เออ แล้วนี่กิ๊กไปลองร้องเพลงกับพี่เอมหรือยัง” กุ๊กกิ๊กส่ายหน้า “ยังเลย เค้ามัวห่วงต่อขาอยู่” “โห ไม่ได้เลยกิ๊ก กิ๊กต้องรีบไปร้องเพลงให้พี่เอมฟังเลย เดี๋ยวไม่ทันเวลา” คีย์ว่าแล้วดึงมือกุ๊กกิ๊กให้ลุกขึ้นยืนทันที   “เฮ้ย ไปตอนนี้เลยหรอ เค้ายังไม่ได้กินข้าวเลยอ่ะ”  กุ๊กกิ๊กขืนตัวไว้ มือหนึ่งก็ประคองขา (กระดูก) ไปด้วย “ไม่ต้องกินแล้ว จะได้ผอมๆ” ใหม่ว่าหน้าตาเฉย ก่อนจะหิ้วปีกกุ๊กกิ๊กอีกข้างหนึ่ง พากันลากมาถึงห้องดนตรี เมื่อมาถึงห้องดนตรีทั้งสามก็ต้องชะงัก เมื่อเห็นว่ามีคนยืนอยู่หน้าห้องสองคน อิสรากับทิพย์หันมามองน้องใหม่ทั้งสาม ก่อนจะหันมามองหน้ากัน “อ้าว พี่อิศ พี่ทิพย์ มาทำอะไรที่นี่คะ” คีย์ถามอย่างแปลกใจ แต่เสียงถามของคีย์คงจะดังไปหน่อย เพราะมีเสียงคนเปิดประตูออกมา ชะเอมเปิดประตูออกมาพร้อมกับฤทธี เมื่อเห็นว่ามีคนอยู่หน้าห้องถึงห้าคนก็ทำหน้าแปลกใจ ฤทธีที่เดินตามมาข้างหลังนั้น ชะงักทันที เมื่อเห็นทิพย์ยืนอยู่กับอิศรา จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 11:47:09

ความคิดเห็นที่ 66 โอ๊ะ โอ......... ตัดกันงี้เลยเหรอ ... ทรมานใจกันนี่นา ... > < จากคุณ : greenmania เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 19:55:31

ความคิดเห็นที่ 67   สนุกมากๆค่ะ มาเป็นกำลังใจให้คุณชมเช้าแต่งนิยายให้อ่านนะคะ จากคุณ : ลั๊ลลา เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 20:28:36 A:61.90.92.55 X: TicketID:233451

ความคิดเห็นที่ 68 ดีจ้าแม่ชม มาอ่านต่อแล้ว ใต้ซุ้มแมคโนเลีย นี่มัน รักซ้อน ซ่อนเงื่อนจริง เนตต่อได้เมื่อไร มาทยอยลงต่อนะจ๊ะ จากคุณ : nanny (aise') เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 20:28:50

ความคิดเห็นที่ 69 สนุกมาก คอยอยู่ ตัดได้ไง มาต่ออีกนะคืนนี้ จากคุณ : Vorramon007 เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 20:41:52

ความคิดเห็นที่ 70 สนุกมากคะ  รอตอนต่อไปนะ จากคุณ : MooP_KK เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 21:25:13

ความคิดเห็นที่ 71 โอ้ยยยยยยคุณแม่ชมมมม จะทรมาณผู้อ่านอย่างหนูไปถึงหนายยยค่ะ เรื่องราวววววนี้ซับซ้อน  สนุกมากๆจริงๆค่ะ จากคุณ : onaros (หวานเย็นใส่นม) เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 21:41:01

ความคิดเห็นที่ 72 อูยยยย รถไฟชนกันหลายขบวนเลยนะแม่ ว่าแต่ เจ้าขาที่น้องหนูกุ๊กกิ๊กเธอต่อ มันต่อสนิทหรือยังเนี่ย ถ้ายังไม่สนิท ฉันแนะนำให้ใช้กาวอิพ็อกซี่ต่อเลยนะ กาวตราช้างเห็นที่จะไม่ไหวแ้ล้วล่ะ้จ้ะ จากคุณ : waidhaya เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 22:21:49

ความคิดเห็นที่ 73 มารอค่ะ ^^ อยากรู้เรื่องจริงๆ เล๊ยยยย ! จากคุณ : airja222 (airja222) เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 22:38:40

ความคิดเห็นที่ 74 นิยายรักนิสิตของแม่ชม ช่างพัวพันกันยุ่งเหยิง ยากจะสางจริงๆ จากคุณ : Nusantara เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 22:47:49

ความคิดเห็นที่ 75 เดาทางแม่ชมไม่ออกอ่ะ ใคร อะไร ยังไง กับใคร ?   เฮ้อ ! ต่อไป จะอะไร ยังไงหล่ะเนี่ย ! จากคุณ : ติดตามตั้งแต่ AF2 (Just_For98) เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 52 00:48:13

ความคิดเห็นที่ 76 ว้าย อดีตมันตามกลับมาให้คิดถึงปัจจุบันกันใหญ่เลย.....ตัวละครแม่ชมนี่ลืมยาก คิดมากกันจริง มีอดีตเยอะกันจัง (แหม ไม่งั้นมันจะมีเรื่องอะไรให้เขียนหรอฟระ ) แถมเรื่องดูท่าจะพันนัวเนียยุ่งเหยิงไปหมด สงสัยมีแต่สามสาว น้องใหม่กับกฤษณ์ล่ะมั้งที่เรื่องท่าจะซับซ้อนน้อยสุดแล้ว ขอบคุณแม่ชมที่อุตส่าห์หอบคอมพิวเตอร์ไปที่ต่างๆเพื่อลงฟิคให้พวกเราอ่านกันนะจ๊ะ จากคุณ : =เราเอง= เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 52 01:57:28

ความคิดเห็นที่ 77 ชั้นไปบางแสนมาจ้ะ แม่ชม ชั้นก็เลยเอารูปรักทีตลอดเว มาฝากเพื่อนๆใต้ซุ้มแมกโนเลียจ้ะ จากคุณ : ARSENE1970 เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 52 02:14:49

ความคิดเห็นที่ 78 แหม ๆ พี่อาเซ ขอบคุณมากนะจ๊ะ ที่เอาคนหล่อมาฝากกันน่ะ อิอิ ขอบคุณแม่ชมที่ทุ่มเทถึงกะต้องแบกโนตบุ๊ก ตามหาสัญญาณมาส่งฟิคให้พวกเราจ้า ความสัมพันธ์ของเด็กๆ ปีสี่ใต้ซุ้มนี่ ชั้นล่ะงงอ่ะ แม่ชม มันจะคลี่คลายไปทางไหนนะเนี่ย รอลุ้นแม่นู๋กุ๊กกิ๊กด้วยว่าจะร้องเพลงถูกใจแม่นู๋ชะเอมหรือเปล่า ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับความพยายามของแม่ชมจ้า แต่เนื่องจากงานที่อิมแพคที่ผ่านมา ทำเอาชั้นกิฟท์หมดกันในวันเดียว เอา ไปแทนแล้วกันนะจ๊ะ แม่ชม จากคุณ : อุบาสิกา เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 52 03:22:36

ความคิดเห็นที่ 79   แม่ชม ยังซุ่มอ่านอยู่เสมอนะคะ *9 ให้กำลังใจป้าหนมปังและตัวเองดัวย 555+ เด็กขม นะกำลังใจเพียบแล้ว จากคุณ : จี เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 52 08:36:51 A:161.200.255.162 X: TicketID:232522

ความคิดเห็นที่ 80   ติดตามอ่านเป็นครั้งแรก ก็ติดใจในการเขียนของแม่ชมซะแล้ว ผูกเรื่อง ใช้ภาษายอดเยี่ยมมาก เป็นกำลังใจให้แม่ชมผลิตผลงานดีๆ แบบนี้ตลอดไปนะค่ะ จากคุณ : รักขมปลื้มก้อน เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 52 12:33:14 A:203.156.27.228 X: TicketID:239573

ความคิดเห็นที่ 81   สนุกมากค่า ...รออ่านตอนต่อไปนะคะ แอบชอบนายเมฆเป็นพิเศษอ่ะ ผู้ชายที่ดูเล่นๆ ไปซะหมด อยากรู้ว่าถึงเวลาจริงจังแล้วจะเป็นยังไง อิอิ จากคุณ : สีลาสิรา เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 52 17:51:35 A:124.121.7.69 X: TicketID:232781

ความคิดเห็นที่ 82 มาตามอ่านแบบย้อนหลังค๊าา เหตุการณ์รุดหน้า ไปแบบงงๆ  และค่อยๆคลายงงกับ เงื่อนรักใยสวาท (อย่านะ......อย่าอ้วกนะ) ชักจะเห็นอะไร แบบเลือนลางแล้วสำหรับ ความสัมพันธ์  อิสรา-ทิพย์-พี่ฤทธี   และ นิสา-คมชาญ-อั้ม (ยังไม่ชัดในส่วนของอิสรา) แนวของเรื่อง นอกจากจะกุ๊กกิ๊กนุกนิก(แค่อุทานเสริมบท) ฉานว่า มันน่าจะเป็นพวกสืบสวนสอบสวนด้วยซะละม๊าง อ้อ ในโลกของนิยาย ฉานก็ชอบพี่เมฆนะ เป็นนักกีฬา หล่อล่ำ อารมณ์ดี และน่าจะรู้อะไรดีๆเยอะ  ท่าทางจะไม่ชอบแฉด้วย  แต่ในชีวิตจริงฉานรักพี่ฤทธีน๊าาา  อิ๊อิ๊ อ๊ะอ๊ะ แม่ชมขอบคุณนะ ข่าวว่า ต้องหอบหิ้วสัมภาระไปตามที่ต่างๆ เพื่อนำเสนอ ใต้ซุ้มแมกโนเลีย ให้พวกเราอ่าน   จากคุณ : รักคนอ่าน (kru_pn2) เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 52 19:33:09

ความคิดเห็นที่ 83 เข้ามาบอกว่า ยังติดตามอยู่นะคะ ^^ ปล. รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ... จากคุณ : Pterophyte เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 52 23:40:08

ความคิดเห็นที่ 84 แวะมาหาคุณแม่ชมอีกรอบ สู้ๆน่ะค่ะ ใครคู่ใครไม่รู้ แต่หนูชอบคู่เนี้ยยยยยยยย จากคุณ : หวานเย็นใส่นม เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 52 23:57:50

ความคิดเห็นที่ 85 สุขสันต์วันลอยกระทงจ้า แม่ชมมม เข้ามาตามอ่านยาวเลย ขำแม่กุ๊กกิ๊กกับการขมักเขม่นต่อขาให้พ่อฤทธี จะสำเร็จมั้ยยล่ะนั่นน สภาพเละมาก 55 ส่วนคู่อื่น เริ่มอีรุงตุงนังแล้วว เริ่มจะลุ้นไม่ถูกกันเลยทีเดียวเชียว ^o^ รอตามอ่านต่อจ้ะ อ้อ..ชมรมดนตรีได้นักร้องหน้าใหม่สองคนเข้าร่วมวงแล้วจะเกิดอะไรขึ้นน้อ... จากคุณ : mini-bee เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 52 23:58:13

ความคิดเห็นที่ 86 >< รอต่อไปค้ะ ๆ รักคุณนายอั้มม ^^ จากคุณ : THELMM เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 52 18:49:50

ความคิดเห็นที่ 87 แวะมา .. รอแม่ชม ชั้นเห็นด้วยกับหลาย ๆ ท่านจ้ะ ว่าอ่านนิยายแม่ชมแล้วเหมือนอ่านนิยายสืบสวน ต้องมาคอยลุ้นว่าใครจะคู่ใคร  ใครแอบชอบใคร เข้าทำนอง .. รักซ้อน-ซ่อนเงื่อน-เพื่อนสนิท-คิดไม่ซื่อ อยากรู้ แต่ไม่อยากถาม - ถามแล้ว แต่เพื่อนไม่ยอมตอบ - อยากตอบ แต่เพื่อนไม่ยอมถาม(ซักที) ตอนนี้ อ่านนิยายแม่ชมไป  ชั้นต้องหาสมุดมาจดโน้ตไป หาความน่าจะเป็นว่าใครจะคู่กับใคร .. สนุกดีจ้ะ ^ ^ จากคุณ : กาลครั้งหนึ่งเมื่อวานนี้ เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 52 20:50:02

ความคิดเห็นที่ 88 #79 คุณจี ชั้นแกล้งโวยวายไปงั้นแหล่ะ จริง ๆ ชั้นรู้ว่าแม่ชมเค้าใจดีกับเด็กน้อย (มาโหมดประจบประแจงนักเขียน 555+)... #87 ชั้นเห็นด้วยกับป้าน้องกาลฯ ทู้กกกกกอย่าง... ว่าแต่รุ่นนี้มีหนุ่มแค่ 5 ถ้าหนุ่ม ๆ ไม่จับคู่กันเองก็ต้องมีสาวเหลือ 2...ยังไงชั้นขอเด็กขมเป็นตัวเหลือแล้วกันนะแม่ชม... ตัวเหลือนะไม่ใช่ตัวแถม...เหอ ๆ ถึงจะเป็นคนไม่เข้าตาแต่ยังไงก็ถูกใจชั้นจ้ะ ... จากคุณ : ไดโนเสาร์ลูกใครหว่า...^ ^ (All bread) เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 52 22:32:43

ความคิดเห็นที่ 89 แม่ชมจ๊ะ รอจนจะลงแดงแล้วจะ...^^ ว่าแต่ ถ้าแม่ชมจะมาต่อใหม่เนี่ย แตกทู้ดีมั้ยจ๊ะ มันลึกจนสุดจะควานแล้วจะแม่ชม ...จิงๆนะจ๊ะ จากคุณ : pinky_antz เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 52 23:27:23

ความคิดเห็นที่ 90 เอ่อ...คือว่า...รูปคอนเค้าน่ารักเกินห้ามใจ ชั้นอดไม่ได้...เลยเอารูปหลังคอนมาฝากนะ จากคุณ : ARSENE1970 เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 01:01:08

ความคิดเห็นที่ 91   #88 เห็นด้วยกับแม่หนมปังนะจ๊ะ บทแบบไม่ต้องมีคู่ แต่ก็เด่นนะจ๊ะ อิอิ แม่หนมปัง ....ฉันสงสัยมากที่หลายคนบอกว่าตอนเด็กขมร้องเพลงคนไม่เข้าตาในคอนฯ แล้วก็น้ำตาคลอตาม อินตาม...ไอ้ฉันก็ยังไม่เข้าใจ พอดีได้ดูคลิป ...โฮ๊ะ ๆๆๆ เพิ่งเข้าใจเลยจ้า เด็กขม ร้องเพลงได้อารมณ์เพลงมากๆ เสียงพุ่ง+เพราะมากๆ เนอะ......ชอบ ชอบ ... รออ่านบทหนูใหม่และเพื่อนๆ แกงค์ 19 ดาร์ลิ่งอีกนะจ๊ะ แม่ชม จากคุณ : จี เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 10:09:41 A:161.200.255.162 X: TicketID:232522

ความคิดเห็นที่ 92 ทำไมหายไปนานจังเลยอ่ะแม่ชม ปูเสื่อรออ่านอยู่นะจ๊ะ จากคุณ : หนูน้อยดุ่งดิ๋ง เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 12:58:23

ความคิดเห็นที่ 93 เอาลิ้งบทใหม่มาส่งให้จ้ะ http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C8508570/C8508570.html จากคุณ : [Zonic] เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 18:21:14

ความคิดเห็นที่ 94 โพสๆ จะได้ไม่เข้าคลังเร็ว ^^ จากคุณ : NooBaBaa* (Noo_dcd2b) เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 52 01:35:32