ความคิดเห็นที่ 1   *-* จากคุณ : เล็กซ่า เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 52 21:28:40

ความคิดเห็นที่ 2 ชอบจังเลยน้อง My Mike ขอให้ ไมเคิลคุ้มครองนะ ฟังดูน่ารักอบอุ่น ชอบๆๆๆ ตอนนี้ไมเคิลคงเป็นเทวดา เค้าคงคอยคุ้มครองพวกเราอยู่ จากคุณ : mr.roof NOK MJ (MR.ROOF) เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 52 22:04:35

ความคิดเห็นที่ 3 ป่านนี้แซนวิชเป็นอย่างไรบ้างนะ อาจจะเข้ามาอยู่ในคลับนี้แล้วก็ได้นะคะ จากคุณ : อยากเป็นไกด์ ใครช่วยที เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 52 22:08:25

ความคิดเห็นที่ 4 พี่กิ๊กเขียนฮาจัง หนูรู้จักครั้งแรกเมื่อไหรไม่รู้ จำไม่ได้จิงๆๆ ถ้านับปีที่เอมเจมาเมืองไทยครั้งแรก ก้อประมาณไม่ถึงห้าขวบเลยอะ แต่ขนาดตอนนั้นเด็กมากก  เรายังจำได้เลยว่าคนไทยพูดเรื่องท่าลูปเป้าเยอะมากกกกกกกก  เลยเป็นท่าที่ฝังใจเรามากกก 555 แต่มาซึมซัมเรื่องเฮียจิงจัง ก้อตอนที่เฮียเสียนี้แหละ รู้สึกเซงว่าทามมายเราไม่แก่กว่านี้นะ จะได่รูจักเพลง ท่าเต้น เฮีย หรือได้ไปคอนเสริตเฮีย ได้เห็นตัวจริงๆๆ  เฮ้อๆๆ  เสียดายมากมายยยTTT_TTT จะรักMJ เสมอปายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : BowBeauBow เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 52 22:22:26

ความคิดเห็นที่ 5 คุณ MyMike น่าจะเด็กกว่าเรานิดนึงนะ เพราะตอนไมเคิลมาเมืองไทย เราอายุมากกว่า 10 ขวบ ฮ่า ๆๆ ว่าแต่ 10 ขวบ ก็มีฉายาเก๋ ๆ ให้เพื่อนแล้วเหรอคะ ฮิปมาก ๆ พี่ชอบคุณน้อง BowBeauBow มากเลยอ่ะ หน้าตาจิ้มลิ้ม ฮ่า ๆ  พี่แอบเห็น แต่ไม่กล้าทัก อิอิ จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 52 23:41:46

ความคิดเห็นที่ 6 มานั่งฟังคนอื่นเล่า ^^ ว่าแต่คุณMyMike จบ สกน.ป่าวค่ะ เหมือนเคยเห็นในกระทู้แว๊บๆ ข้าน้อยขอคารวะศิษย์พี่!!!^^ แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 52 02:45:01 จากคุณ : บวรจ้า เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 02:44:24

ความคิดเห็นที่ 7 จำไม่ได้ว่าเริ่มชอบ MJ ตอนแรกวิ้งไหน รู้แต่ว่าเค้าส่งผลต่อพฤติกรรมวัยเด็กของเรา 5 ประการดังนี้ 1. เด็กนิ้วปาสเตอร์ - ทุกวันเราจะแปะปาสเตอร์ไปโรงเรียนข้างละ 3 นิ้ว (เทนโซพลาส รุ่นแฟนซี สีชมพู ฟ้าลายจุด) รวมเป็น 6 นิ้วเมื่อครูและเพื่อนถามว่า "เธอๆเป็นอะไรอ่ะ"  ก็จะตอบหน้าตาเฉยว่า "อ๋อ เจ็บนิ้ว" (6 นิ้วรวดเนี่ยนะ แกรโดนปังตอสับเหรอ?)   2. เป๋าตังเหนียว - สืบเนื่องจากพาสเตอร์ในข้อ 1 เมื่อซื้อมาแล้วมันเหลือเลยเอามาแปะในกระเป๋าตัง ที่ข้างในมีรูป MJ (หน้าโรงเรียนสตรีมักจะมีร้านขายรูปดารา ไซส์เล็ก 2 ใบ 5 ไซส์ใหญ่ใบละ 5 บาท) แล้วพร้อมเขียนว่า Heal the world และ King of POP แต่ปาสเตอร์เนี่ยพอแปะไปนานๆมันจะเหนียวเหนอะมาก (แน่ล่ะ ก็มันออกแบบให้แปะนิ้ว ไม่ใช่แปะเป๋านี่ยะ! ) แต่ก็ทนใช้มันไป เป๋าตังรุ่น MJ เชียวนะเฮ้ย 3. นักห้อตะบึง - ตอนนั้นจะไปเรียนพิเศษทุกเสาร์เช้า ( ติวเข้า ม.1) เลิกเที่ยง เพื่อให้ทันดู Jackson5 ตอนบ่าย จึงต้องรีบห้อตะบึง (นั่งรถเมล์) จากที่เรียนพิเศษ ให้ถึงบ้านก่อนบ่ายโมง (ทำให้ติดนิสัยการดูซีรีย์เสาร์บ่ายเป็นเวลายาวนาน เช่น หกตกไม่แตก , จุดนัดฝัน  - อร๊ายย บอกอายุ)   4.นักคณิตศาสตร์ -  จิ๊กคู่สร้างคู่สมแม่มาอ่าน จึงได้อ่านบทความที่ ดร. คนหนึ่งบอกว่าไมเคิลเป็นเกย์ 1000% บ้าดิ! จะเป็นไปได้่ยังไง..(เถียงหัวชนฝา) ฉันเพิ่งเรียนเรื่องเปอร์เซนต์มา เปอร์เซ็นมันมีแค่ 100 ย่ะ ( พันเปอร์เซ็นมีที่ไหน) อีตาด๊อกเตอร์นี่ !! ( โปรดให้อภัย เนื่องจากเป็นเด็ก เลยไม่รู้จักคำว่าเถียงให้ตรงประเด็น) 5. เหม่อ  - วันที่ MJ เล่นคอนเสิร์ต ไปปั่นจักรยานเล่นกับเพื่อนแก้เซ็ง แล้วก็ "เหม่อ".... ทำไงได้ ใช่ซี้ เรามันได้ตังวันละ 20 บาท เรามันไม่มีตังไปดูนิ  (ขนาดเทป Dangerous แกรยังทำได้แค่ลูบเอาตามห้างเลย) ถึงกับเพ้อกับเพื่อนว่า "เราน่าจะอายุเท่าเค้านะ" เด็กหญิงคนนั้นก็สาระแนตอบว่า "แหม เธออยากเป็นแฟนไมเคิลล่ะสิ" (กรุณานึกภาพเด็กป.6) สมัยก่อนไร้เดียงสามากเลยตอบไปว่า "บ้าสิ เราก็แค่อยากทำงานมีตังไปดูคอนเสิร์ตเค้า" และแล้ว... เด็กหญิิงนิ้วปาสเตอร์ เป๋าตังเหนียว ผู้เป็นนักคณิตศาสตร์ที่ชอบเหม่อ ก็เติบโตขึ้นมา ท่ามกลางเพลงอัลเตอร์ คอนเสิร์ตเล็กชิ้นสด และเพลงจีนบ้างในบางที เมื่อกลับมาดูข่าว MJ อีกทีก็เริ่มคิดว่า "เอ๊ะ หรือตาดร.นั่นจะพูดถูก" [ PART นี้ค่อนข้างโหดร้าย ใจไม่แข็งให้ข้ามไป] เมื่อว่างเว้นจากการวิ่งควายคอลัมน์ซ้อเจ็ด ก็จะเจอข่าวไมเคิลบ้างตามเวบผู้จัดการ เช่น ไมเคิลนอนโลง...อยากเป็นอมตะ ,"ช็อกโลก" จมูกใหม่แจ๊คสัน, เพี้ยนหนัก...แจ๊คโก้จับลูกใส่หน้ากาก ฯลฯ และล่าสุดก็คือ "แจ๊คโก้ ประกาศจัดคอนเสริ์ต ณ กรุงลอนดอน" แวบแรกที่เห็นก็แบบ...เอ่อ จมูก.. โอ๊ย พอเหอะ แค่ยืนยังจะไม่ไหวเลย แถมยังจะมาพูดอะไร "from bottom of my heart" รู้สึกว่าเฟคมาก รับไม่ได้ (ยิ่งโตยิ่งจิตใจเถื่อน ไม่เชื่อหรอกใครมาพูดอะไรมายฮาร์ทๆ) จนกระทั่ง เช้าวันหนึ่งที่มาทำงานสาย เพื่อน :  สงสารไมเคิลอ่ะ เรา : ทำไม ( แต่ในใจคิดไปแล้วว่าต้องเป็นเรื่องนี้แน่ ไม่รู้ทำไม) เพื่อน : ก็เค้่า... หัวใจเราร้องไห้เลย แบบ "from the bottom of my heart " มันรู้สึกผสมกันหลายอย่างมาก ซึมไปเป็นอาทิตย์เลย จนกระทั่งรวบรวมความกล้าทั้งหมดถามเพื่อนในเอ็ม ขึ้นต้นคำถาม "เฮ้ยแกอย่าไปบอกใครนะ"   "ทำไมวะ" "ฉันเศร้าเรื่องไมเคิลมากเลยว่ะ เหมือนญาติตาย" คำตอบกลับมา "เฮ้ยแกก็อย่าไปบอกใครนะ เหมือนกันว่ะ นึกว่าเป็นคนเดียวซะอีก" เมื่อความรู้สึกต่อคนๆนี้กลับมาใหม่ก็ก่อให้เกิดพฤติกรรม 6 ประการดังต่อไปนี้ 1.นักไถ่ - กลับมาฟังเพลงเค้าตั้งแต่ยุคเก่า เหมือนกลับมาสะสมสิ่งมีค่าใหม่ เปรียบดั่งคนทำทองหลุดจำนำแล้วอยากจะไถ่คืนกลับมา (เปรียบเทียบอะไรของแกรห๊่า) ถึงจะสายไปแต่ก็คิดว่าจะสะสมไปให้ลูกก็ยังดีวะ (ข้ามเสต็ปการมีสามีครั้งที่ 1) 2.นัก..เปิดดิค - ตอนนี้กำลังฝึกภาษาก็เลยมานั่งอ่านเนื้อเพลงเค้าพร้อมเปิดดิคอย่างละเอียด...ช็อคมาก ตอนที่รู้ว่าเพลง smooth criminal ร้องว่า "Annie R U OK?"เข้าใจมาเป็น 10ปีว่าเป็นภาษาญี่ปุุุุ่่่น 3.นักวิเคราะห์ - อ่านมันอยู่นั่นแหละบทสัมภาษณ์ (อืม...ตาคนนี้พูดจาฉลาด พูดจาใช้ศัพท์สวยงาม) ทุกครั้งที่อ่านก็จะมีกำลังใจฮึกเหิมกับความฝันของตัวเองมาก อยากที่จะ "do it better than anybody in the world, no matter what it is that you do. Be the best at it than any other" เพื่อที่จะได้กล่าวคำว่า "I'm a perfectionist" แบบเค้่า 4.นักอ่าน - นั่งอ่าน moonwalk หนึบหนับ มันส์เยี่ยงอ่านนิยาย...นายนี่ทำไมเก่งไปทุกด้านเลยห๊า 5.นักวางแผน - เริ่มวางแผนว่าจะฝึกภาษาอังกฤษให้ลูกด้วยการเปิดเพลง MJ และเพื่อให้ลูกมีแบบอย่างที่ดีในการดำเนินชีวิตก็จะ..."ไม่ต้องอ่านหรอกลูกนิทงนิทาน มันเป็นเรื่องเพ้อฝัน เดี๋ยวแม่อ่าน moonwalk ชีวิตของคนจริงกระทิงแดงให้ฟังก่อนนอนวันละบทดีฝ่า" (ข้ามเสต็ปการมีสามีเป็น ครั้งที่ 2และ3) 6.นัก..- ไม่รู้เหมือนกัน (อันนี้ส่วนตัวมากๆ) ไม่เคยคิดว่าศรัทธากับศิลปะจะไปด้วยกันได้เลย เคยเห็นแต่ artist ที่เก่งๆแต่ไม่ศรัทธาอะไร แต่ MJ ทำให้เรารู้สึกว่าศรัทธานั้นยิ่งใหญ่ มนุษย์คนนึงจึงข้ามขอบเขตของคำว่า"เก่ง" เป็น "มหัศจรรย์" ได้   สุดท้ายนี้เราไปร่วมงาน thrill the world เพราะอยาำกทำอะไรให้เค้านิดนึงก็ยังดี ขอบคุณนะคะ MJ " from the bottom of my heart" จาก  อดีตเด็กหญิิงนิ้วปาสเตอร์ เป๋าตังเหนียว ผู้เป็นนักคณิตศาสตร์ที่ชอบเหม่อ แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 52 03:11:10 จากคุณ : peterpansbride (บานาน่าจัง) เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 03:04:18

ความคิดเห็นที่ 8 มาปรบมือให้คุณบานาน่าจังอ่ะค่ะ เราก็เป็นเหมือนกันเลยนะ เมื่อครั้งกระโน้น เป็นเด็กกะโปโล ไม่มีเงินไปดูคอนเสิร์ตอย่างใครเค้า ทำได้แค่ อ้อนวอนให้พ่อซื้อเทปไมเคิล แดนเจอรัสให้ม้วนนึง ทุกวันนี้ยังอยู่เลยนะคะ เด็ก ปอหก หรือมอหนึ่งก็ไม่รู้ จำไม่ได้แล้ว นอนฟังเพลงฝรั่ง ที่ฟังเท่าไหร่ก็ฟังไม่ออก ต้องไปหาเนื้อเพลงมาจากหนังสือพิมพ์มั้งคะ แล้วค่อย ๆ เปิดดิค จำได้ว่า ภาษาอังกิดวันละคำตอนนั้นคือคำว่า "Heal" = เยียวยารักษา Heal the world = การดูแลเยียวยารักษาโลก โหยยย จะเท่ห์ไปถึงไหนอ่ะคะ และก็มีเสื้อยืด หมวก แก้ว ที่ทำเป็นหน้าปกอัลบั้ม dangerous เต็มไปหมดเลย แต่ก็หายไปไหนไม่รู้แล้ว ตามกาลเวลา และเวลาก็ผ่านไป ไวเหมือนติดปีก มีทั้งช่วงจังหวะที่ลืมไปเลยจริง ๆ และก็ฟังข่าวมาก ๆ และก็เริ่มหวั่นไหว ไม่แน่ใจจริง ๆ สุดท้าย ก็เลยกลายเป็นความไม่สนใจ (พอได้ยินเจ๊มาดอนน่าพูดในงาน MTV VMA 2009 ว่า "we abandon him" น้ำตาร่วงเลย จริง ๆ ด้วยอ่ะ) วันที่ 25 มิถุนายน ตอนที่เรากำลังนอนหลับอยู่ (อุตุด้วย) น้องสาวก็วิ่งมาปลุก เสียงดังมาก ทำเสียงแบบตื่นเต้นที่สุด ว่า Michael Jackson ... แล้ว เราก็ยังไม่สนใจนะ แต่ทำไมนอนไม่หลับไม่รู้ สุดท้ายก็เดินลงมาดูทีวีกะเค้าด้วย เห็นภาพไมเคิลซ้อมคอนเสิร์ตอยู่ในทีวี ไม่รู้จริง ๆ ว่าทำไม เราถึงรู้สึกโหวงเหวงอ่ะ เราตั้ง status facebook เป็นเพลงไมเคิลอยู่หลายวันมาก เปลี่ยนเพลงไปเรื่อย ๆ และทุกเพลง ก็จะมีคนมาต่อเพลงให้ และเราก็เลยเริ่มเข้ามาในพันทิพย์ มองหาข้อมูลต่าง ๆ ของไมเคิล จนกระทั่งมาเจอคลับนี้ ละเริ่มค้นคว้าเอง หาเพลงมาเก็บไว้เอง เหมือนคุณบานาน่าจังอ่ะค่ะ อารมณ์เหมือนอยากไถ่ทองที่ตัวเองจำนำไว้ออกมา ดูคลิป ดูบทสัมภาษณ์ มีหนังสือก็ซื้อเก็บ ทุกสิ่งอย่าง ราวกับ อยากจะเอา 20 ปีที่เราไม่เคยสนใจเค้า คืนมาใน 4 เดือน ยิ่งฟัง ยิ่งดู ยิ่งอ่าน ก็ยิ่งเข้าใจ ยิ่งเห็นภาพ ยิ่งนับถือ ชื่นชอบ ศรัทธา รู้แหละ ว่ามันสายไปแล้ว แต่มาช้าก็ยังดีกว่าไม่มาใช่มั้ยคะ I Love U, MJ จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 10:30:32

ความคิดเห็นที่ 9 อ่านกระทู้นี้รู้สึกเศร้าจัง เรารู้จักไมเคิลเมื่อไหร่ไม่รู้เหมือนกัน ชื่อเขาดังมากๆ รู้จักพร้มท่าเต้นลูบเป้า ตอนนั้นยังเด็กอยู่เลย ตอนเด็กๆ เราเป็นเด็กติดการ์ตูน ติดของเล่น ทุกวันจะดูแต่การ์ตูน ขนาดดาราไทยดังๆ ยังไม่รู้จักเลย ตอนนั้นยังไม่รู้จักด้วยว่าหน้าตาไมเคิลมีหน้าตายังไง จากนั้นก็ได้ยินข่าวฉาวๆ มากมาย พอเล่นเน็ต ก็นั่งเว็บการ์ตูนน่ะแหละ ก็เจอคนในบอร์ดเอารูป ไมเคิล มาล้อเลียนอยู่เรื่อย เราก็ได้แต่สงสาร วันที่เค้าจากไป วันนั้นได้ฟัง สรยุท(สะกดไม่ถูก) ประกาศข่าว ก็ตกใจเล็กน้อย และในที่เราก็ตกอยู่ในอารมณ์อยากรู้อยากเห็น อยากรู้ว่าเขาเป็นใคร และทำไมถึงดังมากมายขนาดนี้ เดิมเล่นพันทิพอยู่แล้ว พันทิพในช่วงนั้นก็มีคนเขียนถึงไมเคิลมากมาย เมื่อได้อ่าน ได้ดู ก็เริ่มหยุดไม่ได้ หยุดชอบไม่ได้ จากนั้นก็เลยกลายมาเป็นวันนี้ รักเขาซะแล้ว ชอบสุดๆ ไม่เคยชอบดารานักร้องคนไหนมากขนาดนี้ เริ่มซื้อ CD DVD แท้ ดูคลิป ซื้อนู้นซื้อนี้ จนเงินก็เริ่มจะไม่มี จากคุณ : popoking เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 19:24:53

ความคิดเห็นที่ 10   พี่นกคะ ขอให้ไมเคิลคุ้มครองพี่นกด้วยค่ะ^^ นั่นสิ คุณนก อยากเป็นไกด์ แชนวิชอาจจะอยู่ในคลับก็ได้เนอะ เปิดเผยตัวเร็ว... น้องเบน ดีแล้วไม่แก่ 555 ไม่แก่ก็ชอบเฮียได้นี่ สรุปว่าพี่ก็แก่กว่าหนูหลายขุมอยู่ - -" บวรจ้า ศิษย์น้อง พี่จบสกน. ม.ต้นจ้า จบประถมจากอัมพรไพศาล (รร.เดียวกับแชนวิช) แล้วไปต่อม.ปลายที่อื่น พี่รุ่น 18 ตะเองรุ่นไรจ๊ะ ดีใจจังเลยมีรุ่นน้องในคลับด้วย กีสสสส คุณบานาน่าจัง น่ารักจังเลย เราเองก็มีพฤติกรรมวัยเด็กเหมือนคุณในข้อ 2 และ5 เราซื้อรูปไมเคิลจากหน้าโรงเรียนตร่อดดด และวันที่เฮียเล่นคอนเสิร์ตที่สนามศุภ และเราไม่ได้ไป ไม่เป็นอันทำการบ้านเลยอ่ะ นั่งรอข่าวที่เค้าจะเอาภาพคอนมาให้ดู แถมต้องซ้อมตีขิมไปสอบอีก โมโหๆๆๆ ไม่ได้ไปดูนั่งตีขิมน้ำตาซึม กระดาษโน้ตเปียกน้ำตาเป็นคราบเลย สายขิมขาดอีกต่างหาก -*- และความรู้สึกหลังเฮียจากไป ก็ไม่ต่างจากคุณบานาน่าค่ะ เหมือนญาติสนิทในวัยเด็ก ที่เล่นด้วยกันมา จากไป ทุกวันนี้ครึ้มฟ้าครึ้มฝนก็ T T เพลง smooth criminal ตอนเด็กๆเราได้ยินว่า อาย ชู ป๊อกกี้ อาร์ ยู ป๊อกกี้ ไม่เคยคิดว่าจะเป็น Annie เราคุ้นกับ ป๊อกกี้มามากกว่า 10 ปี -*- และเรื่องที่คิดเหมือนกัน และไม่คาดฝันว่าจะเหมือนคุณบานาน่าจังคือ... ตอนนี้เรานั่งฟังเพลง Motown และกำลังคัดเลือกเพลงเพื่อเปิดให้ลูกของเรา เตรียมการอยู่ค่ะ ข้าม step เช่นกัน พ่อมันยังหาไม่ได้เลย - -" คุณแอร์ เราว่าพวกเราคงอายุไล่เลี่ยกัน พฤตินัย เอ๊ย พฤติกรรมหลายๆอย่างมันเลยคล้ายกันเนอะ 555 ขำๆอยู่ อ่านเรื่อง VMA ของมาดอนน่า เรางิ่ดเลยยย คุณแอร์ T T น้องpopoking มั่นใจว่าเป็นน้อง เพราะเห็นใส่ชุดนักศึกษา อิอิ ดีใจจังค่ะ แม้เฮียจะจากไป แต่ความยิ่งใหญ่และพลังศรัทธาของทุกคนไม่ได้หายไปไหนเลย... แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 52 01:03:56 แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 52 20:22:08 จากคุณ : MyMike เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 20:20:07

ความคิดเห็นที่ 11   Jammm เอเทน  โกทู เบิก แจม เอเทน โกทู แอนด์ เอ ทู อะ แบท ฟอร์ มี แจม จั๊ด นอร์แมน เอเทน โกทู ขำโคตรๆๆเลยค่ะ ตอนหนูฟังเพลงนี้ครั้งแรก (คอนฯแดนเจอรัสที่ช่อง3เอามาเปิด) รำคาญโค่ตรๆ - - แล้วก็เลือกดูแต่เพลงที่ไมเคิลเต้น เพลงช้าๆกดเปลี่ยนช่องซะงั้น (แต่หนูก็ดูจนจบนะคะ ^^) จากคุณ : million96 เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 20:28:11

ความคิดเห็นที่ 12 คุณ Mymike เล่าได้น่ารักมากเลย อ่านไปขำไป มีความสุขสุดๆ เราอ่านที่คุณเขียนไปห้ารอบได้ ชอบจังชื่อ แชนวิช ท่าทางคุณมายไมค์ตอนเด็กๆจะแก่น เฟี้ยวไม่เบา เข้าแก็งค์เด็กผู้ชาย เล่นเขี่ยไพ่ด้วย อยากให้ใจมากเลย แต่เค้ากดเก็บเข้าคลังแล้วนะ ชอบมากๆเลย คุณบานาน่าจัง ก็แก่น เฟี้ยวไม่ยิ่งหย่อน ชีพันปาสเตอร์หกนิ้ว  เห็นด้วย ไมเคิลเก่งไปซะทุกอย่าง ตอนนี้ก็เพิ่งเริ่มอ่าน moonwalk กำลังติดหนึบเหมือนกัน ขำๆเรื่องข้ามสเต็ปมีฝาละมีนี่ โดยเฉพาะ "เดี๋ยวแม่อ่าน moonwalk ชีวิตของคนจริงกระทิงแดงให้ฟังก่อนนอนวันละบทดีฝ่า" แทบฮาตกเก้าอี้ อ่านที่คุณแอร์ริโกะเขียนแล้วอยากมีความทรงจำดีๆตอนเด็กๆ เกี่ยวกับ ไมเคิลบ้างจัง คือแบบว่าตอนเด็กเราก็ไม่ฟังเพลงฝรั่งอะ ส่วนใหญ่ฟังแต่เพลงไทย ทั้งๆที่พี่เราก็มีเทป dangerous นะ แต่เราก็ไม่สนใจอะ รู้จัก ไมเคิลก็ผิวเผิน รู้ว่าร้องเพลงเร็วๆ เต้นเก่ง มีท่าลูปเป้าสยิวกิ้ว แต่พอมีข่าวเค้าจากไป เราก็มาตามอ่านข่าว โหลดเพลง อยากรู้จักเค้ามากขึ้น พอรู้จักเค้าก็รักเข้าจังๆ ทำไมเค้าถึงเป็นคนดีได้ขนาดนี้นะ แล้วก็เริ่มซื้อของสะสมต่างๆจนตอนนี้กระเป๋าฟีบแล้ว จากคุณ : Snow Crystal เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 21:12:54

ความคิดเห็นที่ 13   น้องมิลล์ ยังดีลูกที่ฟังจนจบ ตอนป้าฟังครั้งแรกก็ไม่รู้เรื่อง - -" ขอบคุณค่ะ คุณ Snow เราเองก็ติดตามผลงานคุณในคลับอยู่ซำเหมอ อิอิ เฮียทำให้เราคิดถึงตลอด บางวันก็เศร้า นั่งเหงาร้องไห้ เมื่อก่อนร้องกับเพื่อน หลังๆร้องกับแมว ตอนนี้แมวนั่งฟังเราเฉพาะเวลาให้อาหาร พอหมด มันก็ไม่ฟัง ดูมานนน บางวันก็รู้สึกร่าเริง สนุกขึ้นมาซะงั้น แต่ส่วนใหญ่จะมีความสุขเวลานึกถึงเฮียในช่วงเวลาเด็กๆ ไม่อยากนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเร็วๆนี้ ยอมรับว่ายังทำใจได้ยากอยู่ บางวันก็นึกสงสารเฮียเหลือเกิน ยิ่งกว่าดูวงเวียนชีวิตอีก เฮียอยู่ในทุกอารมณ์ค่ะ ^^    T T    -*-     - -" แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 52 01:07:19 จากคุณ : MyMike เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 22:00:01

ความคิดเห็นที่ 14 ^ ^ ^ยกมืออีกเสียงว่าเฮียอยู่ในทุกอารมณ์จิงๆ^^ ตอบคุณ MyMike เรารุ่น21 ค่า ห่างกันไม่กี่ปีเอง เรียนอัมพรด้วยเหรอคะเนี่ย เกือบจะได้เรียนที่นี่ แต่ไม่ชอบชุดแขนยาวเพราะร้อน ซะงั้น^^" นี่แสดงว่าบ้านคุณ MyMike อยู่แถวบ้านเราแน่เลย (หรือป่าววว??55) จากคุณ : บวรจ้า เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 02:12:21

ความคิดเห็นที่ 15 อ่านข้างบนแล้วซึ้งจัง ของวันฯมั่งนะคะ จำได้ว่ารู้จักไมเคิลครั้งแรกตอนอัลบั้ม Bad ค่ะ ภาพหน้าปกอัลบั้มเนี่ย จำได้ติดตา เพราะว่าเจออัลบั้มนี้ในห้องของพี่ชายค่ะ เพราะจริงๆแล้วพี่ชายเป็นแฟน MJ และคิดว่าเขาน่าจะเป็นแฟน MJ และติดตาม MJ มานานแล้ว แต่ด้วยความที่เรายังเด็ก ก็เลยจำอะไรไม่ได้ จำได้แค่หน้าปกอัลบั้ม อีกเรื่องที่จำได้คือ ตอนหนังเรื่อง Moonwalk เข้าฉายที่ไทย พี่ชายพาเราไปดูด้วย ยังจำภาพไมเคิลเต้นในเพลง Smooth criminal ได้เลยค่ะ ติดตามากๆ วันน่าจะเป็นแฟน MJ เพราะอิทธิพลจากพี่ชายนะ เปิดเพลงไมเคิลกรอกหูได้ทุกวัน ทำให้ซึบซับไปโดยปริยาย ตอน MJ มาไทย ตอนนั้นยังเรียนหนังสืออยู่เลย เงินไม่มี -*- ค่าตั๋วแพง สารพัด พอเรียนจบ ทำงาน MJ ก็เลิกทัวร์คอนเสริต์แล้ว เศร้าเข้าไปอีก จากคุณ : wanvisa เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 08:10:10

ความคิดเห็นที่ 16 เราอารมณ์เดียวกับคุณpopoking เลยอะ แบบรู้ว่าเค้าจากไปก้อแอบช๊อค ทั้งที่ก่อนหน้านี้แทบไม่ได้ติดตามเลย แล้วก้อมีแต่ข่าวเสียๆๆของเค้า T_T คิดแล้วเศร้า ปกติเราไม่บ้าดารานะ แต่กับคนนี้ ให้คนเดียวเลยอะๆๆ บ้าสุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 55 ตอนนี้กะลังจะหัดเล่นเปียโนเพลงMJละ อิอิ พี่แอร์รี่ไม่ยอมมาทักอะๆๆ  งอน55 meetingคราวหน้าเจอกานะคะ(ถ้าได้ไปนะ -_-"") จากคุณ : BowBeauBow เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 18:53:27