ความคิดเห็นที่ 1 แผนที่มหาวิทยาลัยจ้ะ ๑.http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C8425418/C8425418.html ๒.http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C8451311/C8451311.html#1 ๓.http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C8469213/C8469213.html#2 4.http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C8483668/C8483668.html จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 17:13:16

ความคิดเห็นที่ 2 แต่ฤทธีที่เดินตามมาข้างหลังนั้น ชะงักทันที เมื่อเห็นทิพย์ยืนอยู่กับอิศรา อิศรามองหน้าฤทธีแล้วยิ้ม รอยยิ้มนั้นเป็นรอยยิ้มที่จริงใจ ดวงตาเป็นประกายเหมือนที่เคยเป็นมา ไม่เปลี่ยนไปแม้แต่น้อย แล้วอิศราก็เอ่ยทัก “พี่ธีมาร้องเพลงหรอครับ” ฤทธีนิ่งไปนิดหนึ่ง พยายามทบทวนความรู้สึกของตัวเอง เมื่อมองเห็นทิพย์กับอิศราอยู่ตรงหน้า นิ่งคิดอยู่นานจนสุดท้าย ก็ต้องแปลกใจตัวเอง ทำไมเรากลับไม่รู้สึกอะไรเลย ความรู้สึกเจ็บปวดที่ผ่านมา กลับหายไป หายไปได้อย่างไรกัน และเมื่ออิศราเอ่ยปากทัก เมฆหมอกที่คลุมเครืออยู่ภายในใจของเขา กลับเบาบางลงไปได้อย่างไม่แน่เชื่อ เพราะอะไรกันนะ  ฤทธีคิดอย่างสับสน “พี่ธีคะ” ทิพย์เรียก “พี่ธีเป็นอะไรหรือเปล่า” ฤทธีหันมามองทิพย์ แล้วก็มองอิศรา ทิพย์กับอิศราหันมามองหน้ากัน ในใจของทิพย์รู้สึกหวั่นๆ เมื่อเห็นสีหน้าที่เรียบเฉยของฤทธี ไม่รู้ว่าภายในใจของเขาคิดอะไรอยู่ แม้จะรู้ว่าเรื่องราวมันผ่านมาแล้ว แม้จะรู้ว่าเรื่องนั้นเป็นเรื่องที่บังคับอะไรไม่ได้ แม้จะรู้ว่ามีอะไรต่างๆ มากมายที่อยู่นอกเหนือการควบคุม แม้จะรู้ว่า... แต่ทิพย์ก็ไม่อยากให้ฤทธีไม่สบายใจ “พี่ธีเป็นอะไรไปหรือเปล่าคะ” น้ำเสียงของทิพย์ที่ถามนั้นจึงเต็มไปด้วยความห่วงใยเหลือเกิน แต่ฤทธียังเงียบ เขานึก ตรึกตรอง และทบทวนอะไรบางอย่างอยู่ในใจ ก่อนจะพูดออกมา “เปล่านี่ พี่ว่า.. พี่ไม่ได้เป็นอะไร”ฤทธีพูดออกมาในที่สุด   และเพราะคำพูดนั้นของฤทธีทำให้ทิพย์กับอิศราถึงกับอึ้งไป หันมามองหน้ากัน ก่อนที่อิศราจะยิ้มแล้วว่า “ไม่ได้เจอพี่ธีนาน พี่สบายดีนะครับ” “อืม สบายดี” ฤทธีตอบ มองเห็นแววตาจริงใจของอิศราแล้วเขาก็ค่อยๆ คลี่ยิ้มออกมานิดๆ “เป็นไงบ้างล่ะ งานที่สโมฯ หนักไหม” “หนักครับ ผมยังมีหลายเรื่องที่อยากปรึกษาพี่ด้วยแหละ” อิศราว่า “พี่ว่า..เอ่อ” ฤทธีพูดแล้วหยุดไป อิศราจึงรีบพูดทันที “ผมอยากปรึกษาพี่ธีจริงๆ นะครับ เรื่องบางเรื่องผมตัดสินใจไม่ได้” “ตัดสินใจไม่ได้หรอ  นี่ยังไม่ได้ตัดสินใจหรอ” ฤทธีทวนคำ คำหลังเขาถามขึ้นมาเบาๆ อิศราจึงยิ้มนิดๆ ก่อนจะว่า “เรื่องบางเรื่อง ผมไม่มีสิทธิตัดสินใจนี่ครับ” ฤทธีฟังแล้วทำหน้าแปลกๆ หันไปมองทิพย์ ก็เห็นทิพย์มองมาด้วยความเป็นห่วง เขาจึงอดขำไม่ได้ ส่วนขำเรื่องอะไรนั้น เขาก็ไม่รู้เหมือนกัน “แล้วใครจะมีสิทธิตัดสินใจได้ล่ะ ทิพย์” เขาถามยิ้มๆ รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมาได้ไงไม่รู้ ทิพย์มองเห็นฤทธียิ้ม ก็ยังตามอารมณ์ฤทธีไม่ทัน “ทิพย์ไม่รู้ค่ะ” “อ้าว ไม่รู้ได้ไง ถ้าทิพย์ไม่รู้ อิศมันก็คงจะแย่แล้วล่ะ” ยิ่งพูดฤทธียิ่งขำ เห็นสีหน้าเป็นห่วงของทิพย์กับอิศราแล้วเขาก็เข้าใจบางอย่าง “ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมรอได้” อิศราตอบยิ้มๆ ทิพย์มองอิศราและฤทธีสลับกัน ก่อนจะพูดออกมาเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่างได้เลือนราง “พี่ธี นี่พี่ธีพูดอะไรคะ” “พี่พูดสิ่งที่ควรจะพูดมาตั้งนานแล้ว” ฤทธีพูดแล้วหยุดนิดหนึ่ง “ควรจะเข้าใจตั้งนานแล้ว” ทิพย์กับอิศราหันมามองหน้ากัน แล้วก็หันไปมองฤทธี ต่างก็เงียบกันไปคล้ายกำลังตกอยู่ในภวังค์ของตัวเอง จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 17:16:04

ความคิดเห็นที่ 3 ก่อนที่จะมีเสียงหนึ่งทำลายความเงียบขึ้นมา “แต่หนูไม่เข้าใจอ่ะค่ะ” พอทุกคนหันไปมองเจ้าของเสียงก็เห็นคีย์กำลังยืนทำหน้างง  หัวเราะอย่างเขินๆ ก่อนจะว่า “คือว่า หนูไม่อยากจะเสียมารยาทหรอกนะคะ แต่ว่า หนูไม่เข้าใจจริงๆ” คีย์ฟังอยู่นาน พยายามทำความเข้าใจก็แล้ว อะไรก็แล้ว แต่ก็ยังไม่เข้าใจสักที สุดท้ายทนไม่ไหว จึงต้องโพล่งออกมา “คือว่า หนูว่าหนูไม่เข้าใจต่อไปก็ได้ค่ะ” เมื่อเห็นสีหน้าของทุกคนแล้วคีย์ก็บอกอย่างเกรงใจ ใหม่หันมากระซิบกับเพื่อน “เค้าก็ไม่เข้าใจเหมือนกันคีย์ ไม่ได้มีแค่ตัวเองหรอก” “อ้าว แล้วทำไมตัวเองไม่พูดอ่ะ” คีย์หันมามองหน้าเพื่อน ใหม่ก็ยิ้มแล้วบอกหน้าตาเฉย “ก็เค้ารู้ไง ว่าไม่ตัวเองไม่ก็กิ๊กที่จะต้องทนไม่ไหว แล้วถามออกมา” “โห หมายความว่า ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา เค้าก็ต้องโดนด่าอยู่คนเดียวใช่ป่ะ” คีย์แกล้งโวยวาย ใหม่ก็หัวเราะ “แน่นอนอยู่แล้ว” ฤทธีมองทุกคนก่อนจะว่า “ไม่มีอะไรหรอก พี่ก็แค่มาซ้อมดนตรี จะมาร่วมกับวงดนตรีของเอมก็เท่านั้นเอง” “มาซ้อมดนตรี พี่เป็นนักร้องหรอ” กุ๊กกิ๊กถามอย่างแปลกใจ ฤทธีมองเห็นสีหน้าไม่อยากจะเชื่อนั่นแล้วก็ทำเสียงขรึม “ทำไม พี่เป็นนักร้องไม่ได้หรอ” “เปล่าค่า หนูแค่...” พูดมาถึงตรงนี้แล้วกุ๊กกิ๊กก็อดยิ้มขำไม่ได้ “หนูแค่นึกภาพไม่ออก” “แต่พี่ธีเขาเก่งจริงๆ จ้ะกิ๊ก เมื่อกี้พี่เขาร้องให้วงฟัง พวกเราทึ่งไปตามๆ กัน” ชะเอมรีบบอก ทิพย์ก็เสริมทันที “เมื่อก่อนพี่ธีเป็นคนนำพวกเรามาร้องเพลงเป็นประจำ” พูดแล้วหยุดนิดหนี่ง “อ้าว แล้วเดี๋ยวนี้ล่ะคะ” กุ๊กกิ๊กถามแทรกขึ้นมาอีก ฤทธีหันไปทำหน้าดุใส่ ตามองไปที่ขา(กระดูก) ที่อยู่ในอ้อมแขนของกุ๊กกิ๊ก เจ้าตัวมองเห็นสายตา รีบเอาขา (กระดูก) หลบ “ไม่รู้สักเรื่องได้ไหมล่ะ” ฤทธีว่าเหมือนจะดุ  กุ๊กกิ๊กเลยหน้าจ๋อยไป ชะเอมมองยิ้มๆ ถามกุ๊กกิ๊ก “กิ๊กมาร้องเพลงหรอจ๊ะ” ยังไม่ทันที่กุ๊กกิ๊กจะตอบ ฤทธีก็หันมามองหน้าเหมือนไม่อยากจะเชื่อ “น้องเนี่ยนะ มาร้องเพลง” กุ๊กกิ๊กเลิกหน้าจ๋อย หันมามองหน้าฤทธี “ทำไมคะ หนูร้องเพลงไม่ได้หรอ” “เปล่า พี่แค่...” พูดได้ถึงตรงนี้แล้วเขาก็ยิ้มขำออกมา “พี่แค่ นึกภาพไม่ออก เท่านั้นเอง” กุ๊กกิ๊กเห็นฤทธียิ้มขำก็ทำตาแข็งใส่ แล้วเมินหน้าหนี ใหม่จึงตอบแทน “กิ๊กร้องเพลงเพราะนะคะพี่” “ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่” ฤทธีว่ายังไม่หยุดขำ   “แล้ววันนี้ให้กิ๊กร้องเลยได้หรือเปล่าคะพี่เอม คีย์กับใหม่ช่วยกันลากมา หนักแทบแย่” คีย์ถาม  ชะเอมจึงว่า “งั้นเข้าไปเตรียมตัวในห้องเลยจ้ะ” เพื่อนทั้งสามพยักหน้า แล้วพากันเดินเข้าห้องดนตรีไป จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 17:20:47

ความคิดเห็นที่ 4 เหลืออยู่หน้าห้องเพียงแค่ ชะเอม ฤทธี อิศราและทิพย์ ชะเอมหันมามองคนที่เหลืออย่างสงสัย “แล้ว เอ่อ พี่ทิพย์ พี่อิศ...” ทิพย์กับอิศราหันมามองหน้ากัน ก่อนที่อิศราจะว่ายิ้มๆ “พอดีเดินผ่านมาแถวนี้แล้วได้ยินเสียง จำได้ว่าเป็นเสียงพี่ธี ก็เลยมาแอบดูน่ะ” “แสดงว่าเดินมาด้วยกันน่ะสิ” ฤทธีถามขึ้นมาเบาๆ ทิพย์หันมามอง รีบแก้ทันที “ไม่ใช่ค่ะ พอดีเดินมาเจอกันเฉยๆ” “พี่ก็ยังไม่ได้ว่าอะไรเลย” ฤทธีว่าแล้วยิ้ม “ทิพย์ไม่ต้องพูดอะไรมาก พี่ว่า..พี่ก็เข้าใจทิพย์” “พี่ธี คือว่า...” ทิพย์พูดขึ้นมาแล้วเงียบไป อิศราจึงต่อ “จริงๆ ยังมีอีกหลายเรื่องที่เราต้องคุยกันนะครับพี่ธี” “อือๆ รู้แล้วล่ะ พี่รู้แล้ว เราต้องคุยกัน แต่ตอนนี้พี่มีนัดอาจารย์ ต้องไปละ ” ฤทธีว่า ทำท่าจะเดินออกไป ก่อนจะไปก็หันไปบอกชะเอม “เอม ถ้าจะนัดซ้อมวันไหนก็บอกนะ เดี๋ยวพี่จะไปก่อน” “ได้ค่ะพี่ธี ขอบคุณมากนะคะ” ชะเอมตอบด้วยความรู้สึกโล่งใจ ก่อนจะชะงักนิดหนึ่ง ถามฤทธีว่า “อ้าว แล้วพี่ธีไม่อยู่ฟังกุ๊กกิ๊กร้องเพลงก่อนหรอคะ” “ไม่อ่ะ ขี้เกียจฟัง” ฤทธีตอบหน้าตาเฉย แล้วเดินออกไปทันที ชะเอมจึงหันมาหาทิพย์กับอิศรา “แล้วพี่ทิพย์กับพี่อิศล่ะคะ” “พี่ว่า พี่เข้าไปฟังกุ๊กกิ๊กร้องเพลงด้วยดีกว่าจ้ะเอม” ทิพย์ตอบ “ดีเลยค่ะพี่ แล้วพี่อิศล่ะคะ” ชะเอมหันมาถาม อิศรายิ้ม “พี่ก็..ขอฟังด้วยแล้วกัน” ทิพย์หันไปมองก็เห็นอิศรายิ้ม รอยยิ้มนั้นบ่งบอกอะไรบางอย่าง เป็นรอยยิ้มที่มีความหมายแปลกๆ แต่ก็เป็นรอยยิ้มที่ทำให้ทิพย์รู้สึกว่า อิศรากำลังสบายใจ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 17:24:50

ความคิดเห็นที่ 5 ใหม่กำลังเดินอย่างรีบเร่งเข้าประตูมหาวิทยาลัย  จะไม่ให้รีบได้ไงล่ะ นี่อีกห้านาทีจะแปดโมงเช้า เวลาเข้าเรียนชั่วโมงแรก อาจารย์คนนี้เฮี้ยบด้วยสิ ถ้าเข้าเรียนสายต้องโดนบ่นแน่ ขณะกำลังเดินอยู่นั้นเอง ก็มีเสียงแตรรถดังมาข้างหลัง ใหม่หันไปมองก็เห็นรถมอเตอร์ไซค์คันที่คุ้นตาขับมาชะลออยู่ข้างๆ “อ้าว พี่ชาญ” ใหม่ทัก คมชาญพยักหน้าหงึกหงัก “ก็พี่ชาญน่ะสิ หรือน้องใหม่เห็นเป็นพี่โดม”  ว่าแล้วยิ้มเท่ ใหม่ฟังแล้วทำหน้าแปลกๆ “พี่ชาญ ตอนนี้หนูกำลังรีบนะ” “อ้าว แต่พี่ไม่รีบนี่” คมชาญว่าอย่างไม่เดือดร้อน “ถ้าพี่ไม่รีบก็ถอยไปเลย หนูรีบจริงๆ” ใหม่พูดขึงขัง เร่งฝีเท้าขึ้นอีก คมชายก็เร่งเครื่องตาม พลางบอก “มา เดี๋ยวพี่ไปส่งตึกคณะ” ใหม่หันมามอง นิ่งคิดนิดหนึ่ง คมชาญจึงเร่ง “เร็วๆ ดิน้อง ไหนบอกรีบไง ตกลงรีบจริงป่ะเนี่ย” ใหม่ลังเล สุดท้ายก็บอกมาอ่อยๆ “แล้วพี่อั้มเขาจะว่าอะไรไหมเนี่ย” “เฮ้ย พี่อั้มเขาไม่ว่าอะไรหรอก เขาจะมาว่าพี่เรื่องอะไร” คมชาญตอบทันที ก่อนจะพูดต่อ “พี่อั้มเขาเข้าใจพี่” ใหม่ฟังแล้วมองหน้าคมชาญ “พี่พูดจริงหรื่อเล่นเนี่ย” “จริงดิ..ไป ไปได้แล้ว” คมชาญเร่ง ใหม่จึงขึ้นไปนั่งซ้อนท้าย ก่อนที่คมชาญจะบิดรถมอเตอร์ไซค์ออกไป ถึงหน้าคณะภายในเวลาไม่เกิน 3 นาที ใหม่ลงจากรถแล้วไหว้ “ขอบคุณมากนะคะ” “อือ แล้วตอนเย็นซ้อมหลีดป่ะ” “ซ้อมถึงหกโมงครึ่งทุกวันแหละพี่” “งั้นเดี๋ยวหกโมงครึ่งพี่ไปรับ” คมชาญพูดออกมาหน้าตาเฉย ใหม่ชะงัก  หันมามองหน้า “มารับทำไมคะ” “อ้าว ก็เราไม่มีรถไม่ใช่หรอ จะมารับไปขึ้นรถไฟฟ้าไง ได้ไม่ต้องเดิน” ใหม่ฟังแล้วทำหน้าแปลกๆ “ไม่ต้องหรอกพี่ หนูไปเองได้ อีกอย่าง พี่จะได้ไปส่งพี่อั้ม” “อั้มเขามีรถมารับ ไม่ต้องห่วงหรอก เราไม่มีรถอยู่คนเดียวนี่ หน้าหนาวนี่มืดเร็วด้วยนะ มันอันตราย” ใหม่ยังยืนงงอยู่ คมชาญจึงว่า “อ้าว ไหนว่ารีบไง ไม่ไปเรียนล่ะ” “อ๋อ ค่ะ” ใหม่ยิ้มนิดๆ ก่อนจะรีบวิ่งไปขึ้นตึกเรียน มีคมชาญตะโกนไล่หลังมาว่า “เดี๋ยวเย็นนี้พี่ไปรับนะ” พูดแล้วเขาก็ถอนหายใจกับตัวเอง ยิ้มนิดๆ แล้วส่ายหน้า เหมือนความรู้สึกภายในใจบางอย่างกำลังต่อสู้กันอยู่ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 17:30:57

ความคิดเห็นที่ 6 ที่ใต้ซุ้มแมกโนเลียยามสายนั้น ไม่มีผู้คนอยู่เหมือนเคย ส่วนมากคงเข้าเรียน ไม่ก็ไม่มีเรียนวันนี้ หรือไม่ก็คงไปทำธุระปะปังอย่างอื่น ก็ซุ้มของพี่ปีสี่นี่นะ กิจกรรมเยอะกันเหลือเกิน เวลาที่มานั่งเอ้อระเหยกันเหมือนก่อนก็แทบจะไม่มี นิสาเดินเรื่อยๆ เข้ามาที่ซุ้ม เห็นโต๊ะม้าหินที่ว่างเปล่าปราศจากผู้คนนั้นยังคงมีดอกแมกโนเลียร่วงหล่นอยู่เกลื่อนกล่น ก้มลงปัดดอกไม้เบาๆ ก่อนจะนั่งลงมองเหม่อเหมือนคิดอะไรบางอย่าง ก่อนจะสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงร้องเพลงดังๆ “อยากมีคนรัก คนที่รักเขาอยู่ที่ไหน...” นิสาหันไปมองก็เห็นเมฆอยู่ในชุดนักกีฬาเต็มยศกำลังวิ่งตรงมา พอมาถึงซุ้มก็ยิ้มให้เพื่อน เหงื่อพราวอยู่เต็มใบหน้าที่สดใสนั้น ท่าทางจะวิ่งมานานแล้ว “รุ่นนี้ยังจะหาอีกหรอ คนรักน่ะ” นิสาว่ายิ้มๆ “อ้าว ชั้นก็มีหัวใจนะเว้ย ไม่เหมือนแกนี่” เมฆว่ายิ้มๆ นิสาฟังแล้วทำตาเขียว กระพริบตาปริบๆ “หมายความว่าไง ชั้นทำไม” “มีหัวใจไม่เคยได้ใช้ จนเหมือนคนที่ไร้...จิตใจ” เมฆร้องเป็นเพลงล้อเพื่อน นิสาเถียงทันทีโดยไม่ทันได้คิด “ชั้นใช้โว้ย ทำไมจะไม่ใช้” “อ้าว ใช้แล้วหรอ ไหงชั้นยังไม่เคยรู้สึกถึงความรักของแกเลยอ่ะ” เมฆว่าแล้วทำตาหวาน นิสามองอย่างหมั่นไส้ “ก็ไม่รู้นี่ ว่าอยากได้ความรักจากชั้น นึกว่าอยากได้จากน้องคนอื่น” “บ้า มีที่ไหน น้องไหน ไม่มี้” เมฆขึ้นเสียงสูง “นั่นแหละแก ขึ้นเสียงสูงเมื่อไหร่ แสดงว่าแก โกหก” นิสาโวยวาย เมฆได้ฟังก็หัวเราะ ก่อนจะมองหน้าเพื่อนอย่างพินิจพิจารณา จนนิสามองอย่างสงสัย “มองอะไรอ่ะ” นิสาว่าแล้วรีบขัด “อ๊ะ อย่ามาทำร้องเป็นเพลงนะ  ชั้นไม่ใช่น้องในสต็อกของแกนะเว้ย” “อยากเป็นป่ะล่ะ” เมฆรีบถามทันที ก่อนจะทำเหมือนนึกได้ “อ้อ แกคงไม่อยากเป็นหรอก คงอยากเป็น อะไร ในหัวใจใครบางคนมากกว่า” “อะไรของแกน่ะมันอะไร” “อะไรล่ะ ก็พวกมดแดงไง มดแดงแฝงพวงมะม่วง” เมฆว่าแล้วหัวเราะลงลูกคอเอิ้กอ้าก ท่าทางถูกใจ นิสาทนไม่ไหวฟาดหลังเพื่อนไปที ดัง บึกกกกก “โอ้ยยยย” เมฆร้องลั่น ก่อนจะเอื้อมมือไปลูบหลังตัวเองเบาๆ “ทำร้ายร่างกายอีกละ เจ็บนะเว้ย” “ก็อยากปากดีทำไมล่ะ” นิสาว่าแล้วยิ้มเย้ย เมฆมองค้อน ก่อนจะว่า “โธ่เอ้ย ไอ้เราอุตส่าห์จะเล่าอะไรให้ฟังซักหน่อย” “อะไรอ่ะ” “พักนี้เห็นไอ้ชาญมั่งป่ะ” อยู่ๆ เมฆก็ถามไม่มีปี่มีขลุ่ย นิสาหันมามองหน้า นิ่งไปนิดหนึ่ง “ไม่ค่อยเจอมันเลย มันไปไหนก็ไม่ค่อยบอก” “มันคงเอาเวลาไปรับส่งสาวๆ มั้ง  เพราะว่าเมื่อกี้ตอนที่ชั้นวิ่งอยู่ เห็นขับรถไปส่งสาวที่ตึกคณะ” เมฆว่ายิ้มๆ นิสาชะงัก อดถามออกมาไม่ได้ “สาวที่ไหนอ่ะ” “ก็....”เมฆจะพูดอยู่แล้ว กลับไม่พูด “แล้วแกจะรู้ไปทำไม แกเป็นแฟนมันหรอ” “อย่ามาลีลาได้ไหม บอกมา”นิสาทำเสียงขึงขัง เมฆกำลังจะอ้าปากบอกก็พอดีได้ยินเสียงเรียก จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 17:36:39

ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีจ้า แม่ชม จำหนูได้บ่ แม่ชมหายไปไหนมา น๊านนนนนน นาน แหะๆ  เรื่องนี้น่าหนุก  หนูติดตามอยู่นะคะ ปล. ขอโทษนะคะ ที่ปาด นานๆ จะเจอแม่ชมตัวแป็นๆ สักทีค่ะ จากคุณ : พรหมลิขิตมีจริง เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 17:40:17

ความคิดเห็นที่ 8 "พี่เมฆ พี่นิสา” หันไปก็เห็นชะเอมกำลังเดินมาพอดี พอเข้ามาถึงก็รีบบอก “ไม่มีเรียนหรอคะพี่ๆ” “ถ้ามีจะเห็นอยู่นี่หรอ” เมฆตอบกวน นิสาจึงหันไปดุเพื่อน “กวนอีกแล้วแก เอมเพื่อนเล่นแกหรอ” “ไม่ได้เป็นเพื่อนเล่น แต่เป็นเพื่อนใจ” เมฆว่าหน้าตาเฉย ชะเอมชะงักแล้วทำหน้าแปลกๆ  แต่นิสาทำท่าเหมือนจะอ้วก “หูย แก เลี่ยนแต่เช้าเชียวนะ” เมฆหัวเราะ แล้วว่า “เอมมีอะไรหรือเปล่า” “พอดีว่าวันนี้เอมจะนัดวงซ้อมอ่ะค่ะ แต่ไม่รู้ว่าจะนัดพี่ธียังไง” “อ้อ ไม่มีปัญหา พี่เมฆช่วยได้” เมฆว่าแล้วยิ้มอย่างเหนือชั้นอีกแล้ว “เดี๋ยวพี่พาไปหาพี่ธีที่ห้องแล็ปคณะวิทย์ฯ” “แล้วพี่เมฆไม่ซ้อมหรอคะ” “โธ่ ถึงซ้อมก็พาเอมไปได้” เมฆว่า มองหน้าชะเอมแล้วยิ้ม “ขอให้บอกเหอะ ทำให้ได้” “หูยๆ อย่ามาเลี่ยนอีกรอบได้ป่ะ ขอร้อง” นิสาว่าอย่างหมั่นไส้ ก่อนจะหันไปหาชะเอม “เอมไม่ขอเบอร์โทรฯ พี่ธีไว้ล่ะ” “หนูลืมอ่ะพี่” ชะเอมหัวเราะแหะๆ   “ยังไม่ทันแก่เลย ขี้ลืมซะแล้ว” เมฆว่า “ไปๆ รีบไปกัน พี่ธีเขามาเช้าหรอก ป่านนี้นั่งวิจัยกระดูกอยู่ละมั้ง” ว่าแล้วก็ออกเดินไปกับชะเอม ตรงไปที่ตึกคณะวิทย์ฯ นิสามองเพื่อนยิ้มๆ ถอนหายใจนิดหนึ่ง ถอนหายใจแล้วก็งงตัวเอง นี่เรามีเรื่องกลุ้มใจอะไรนักหนากัน สักพักก็มีคนเดินมานั่งข้างๆ นิสาสะดุ้ง หันมามอง ก็เห็นอั้มยิ้มสวย นัยน์ตาเศร้ากำลังมองนิสาอยู่ “อ้าว อั้ม ไม่มีเรียนหรอ” “มีเรียน 10 โมงจ้ะ แล้วนิสาล่ะ” อั้มถาม “วันนี้ไม่มีเรียนหรอก” นิสาตอบยิ้มๆ “แต่ไม่รู้จะทำอะไร ก็เลยมานั่งเล่น” “แต่ไม่มีใครเลยนะ” อั้มมองไปรอบๆ “ไปกินกาแฟเฮียชากันไหม” อยู่ๆ อั้มก็ชวนขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย นิสาหันมามอง ก่อนจะพยักหน้า “ไปสิ” ระหว่างทางที่เดินไปซุ้มกาแฟนั้น อั้มก็หันมาถามนิสา “นิสารู้หรือเปล่าว่า ชาญพาใครนั่งซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซค์” “ไม่รู้อ่ะ แต่ไอ้เมฆกำลังจะบอก เอ้ย...” นิสาเผลอพูดออกไปแล้ว อยากจะตามกลับไปคว้าคำพูดนั้นไว้ แต่ก็ทำไม่ได้ ได้แต่ว่าอ่อยๆ “อั้มหมายถึงวันก่อนใช่ไหม” อั้มส่ายหน้า “ไม่ใช่ อั้มหมายถึงเมื่อเช้านี้” “มีเมื่อเช้านี้ด้วยหรอ” นิสาทำไขสือ เหมือนไม่รู้เรื่อง ทั้งที่ตัวเองคิดว่าเสียงนั้นมันดูฝืดเฝื่อนสิ้นดี “มีสิ เมื่อเช้านี้เอง” อั้มว่าแล้วยิ้มเศร้าๆ “อั้มเห็นกับตา” จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 17:40:19

ความคิดเห็นที่ 9 หวัดดีจ้า น้องพรหมฯ จำได้สิจ๊ะ แต่ตอนนี้ขอลาไปก่อนนะจ๊ะ กลับบ้านแล้วววววว จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 17:41:08

ความคิดเห็นที่ 10 บายๆ จ้า แม่ชม หนูก็ใกล้จะกลับบ้านเหมือนกันหล่ะคะ จากคุณ : พรหมลิขิตมีจริง เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 17:43:52

ความคิดเห็นที่ 11 มาเป็นเพื่อนยกให้คีย์ค่ะ...เด็กไรไม่รู้ น่าร้ากกกกกกกก จากคุณ : AuaYzKunG เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 18:15:24

ความคิดเห็นที่ 12 ตามมาอ่านแว้ววว แม่ชมสู้ๆ ขอให้ได้แต่งสมใจนะจ๊ะ ((ชั้นก็หมายถึงแต่งนิยายเหมือนกัน )) จากคุณ : [Zonic] เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 18:33:04

ความคิดเห็นที่ 13 แม่้ชมสู้ๆ ฉันล่ะนับถือในความพยายามของแม่จริงๆ ท่าทางฉันจะเจอมวยถูกคู่แล้วแหละแม่ชม หนูกุ๊กกิ๊กของฉันเห็นล้นๆ แบบนั้นก็ ฝีปากดีได้เรื่องเอาการอยู่นะ ยิ่งกล้าต่อปากต่อคำกับพ่อฤทธีคนตาดุอย่างไม่ เกรงกลัวเสียด้วย น่ารักจริงๆ อิอิ เมฆหมอกแห่งความไม่เ้ข้าใจกำลังจะย้ายที่จากฤทธี อิศรา และทิพย์ไปยังซุ้ม แม็คโนเลียเสียแล้วกระมัง บรรยากาศระหว่างคมชาญและอั้มกำลังมาคุ ฉันล่ะ ห่วงหนูใหม่จริงๆ ว่าจะโดนหางเลขไปด้วยหรือเปล่า เฮ้อ... พ่อพวงมาลัยแบบคมชาญ สุดท้ายแล้วพ่อคุณจะชัดเจนตอนไหนนะ -''- จากคุณ : waidhaya เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 19:24:26

ความคิดเห็นที่ 14 ตามมาให้กำลังใจแม่ชมนะคะ ^^ จากคุณ : Gurlie เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 19:44:42

ความคิดเห็นที่ 15 อืมมมม นิสาจะอยากรู้ไปทำไมว่าใครซ้อนท้ายรถคมชาญ แล้วทำไมนิสาถึงพยายามให้คมชาญทำดีกับอั้ม อืมมมม อืมมมม  แล้วทำไมคมชาญถึงยอมทำตามที่นิสาบอก สองคนนี้ชักจะยังไง ๆ อยู่......ลุ้นกันต่อไป แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 52 20:17:54 จากคุณ : boadong เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 19:53:12

ความคิดเห็นที่ 16 แวะมา .. รอฉากใต้ซุ้มกาแฟเฮียชา รอลุ้นว่า รอบนี้เฮียชาจะเผลอทำแก้วหล่นแตกกี่ใบ พี่หนมปัง คุณจี และกองเชียร์น้องใหม่เตรียมยาดมกันไว้ให้พร้อมนะ ชั้นว่าคงมีฉาก "รถมอเตอร์ไซค์ .. มารับ(ไปขึ้นรถไฟฟ้า)นะน้อง" ให้คอยเอาใจช่วยกันอีกหลายรอบ ^ ^ ตอนนี้ดูไปดูมา คนที่ชั้นลุ้นที่สุดกลายเป็นพ่อเมฆ พ่อหนุ่มเนื้อหอม ชั้นเลือกเชียร์ไม่ถูกจริง ๆ ว่าพ่อเมฆจะคู่กับใคร น้องคนโน้นก็ดี - น้องคนนี้ก็น่ารัก - เพื่อนคนนั้นก็เข้าใจกันดี เฮ้อ .. เกิดมาหล่อก็ลำบากแบบนี้แหละพ่อเมฆ แม่ชม .. ตอนนี้ชั้นโทรสั่ง Pizza มาฉลองได้หรือยัง ? อ้อ .. ลืมไปว่านิยายของแม่ชมไม่ธรรมดา และคงยังอีกหลายยยยตอนกว่าจะจบ เพราะฉะนั้น ชั้นอย่าเพิ่งฉลองดีกว่า ^ ^ จากคุณ : กาลครั้งหนึ่งเมื่อวานนี้ เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 20:04:35

ความคิดเห็นที่ 17   ซุ่มอ่านมานาน...ว่าจะซุ่มต่อไปแต่กลัวแม่ชมจะท้อใจ เลยอยากแสดงตัวและเอาหัวใจ..มาให้กำลังใจแม่ชมด้วยอีกคนค่ะ.. ชอบเรื่องที่แม่ชมแต่งมากเลยค่ะ... ยิ่งอ่านก็ยิ่งแสดงคาแรคเตอร์ของตัวละครแต่ละตัวแล้วก็สะท้อนให้เห็นภาพได้ชัดเจนมากมายค่ะ (นึกออกว่าใครเป็นใครได้..อิๆ) จากคุณ : รักแม่ชม เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 20:15:31 A:58.10.102.179 X: TicketID:232402

ความคิดเห็นที่ 18 เข้ามาให้กำลังใจแม่ชมด้วยคนค่ะ ตามอ่านตลอดยังว่าแม่ชมไปไหนน๊อ... รักแม่ชมนะจ๊ะ จากคุณ : yinglin เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 20:41:11

ความคิดเห็นที่ 19 คิดถึงแม่ชมที่สุดในโลกเลย จากคุณ : O_rathai4741 เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 20:41:47

ความคิดเห็นที่ 20   เป็นกำลังใจให้แม่ชมต่อไปจ๊ะ ชอบจังเลย รักน้องใหม่ คนที่เข้าตามากที่สุด จากคุณ : รักขมปลื้มก้อน เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 20:57:48 A:203.156.27.234 X: TicketID:239573

ความคิดเห็นที่ 21 แม่ชม ชั้นจะบอกว่า ชั้นขำตัวเองง่ะ ตรึงงงงง! คือ...ชั้นอ่านตอนแม่นิสายืนมองเหม่อ แล้วชั้นก็ ลุ้น ลุ้น แล้วชั้นก็ถอนหายใจ เฮือก!!! การอ่านฟิคแม่ชม...มันสนุกตรงนี้แหละ จากคุณ : ARSENE1970 เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 20:58:37

ความคิดเห็นที่ 22 มาตอกบัตรว่าตามมาอ่านแล้วจ้าแม่ชม อ่านตอนนี้ แล้วชั้นน่ะ หมั่นไส้พ่อชาญจริงๆ เมื่อไรจะชัดเจนซักที... ส่วนพ่อเมฆน่ะ สงสัยจะชอบกินทองหยอดเนอะ หยอดเค้าไปทั่ว จากคุณ : nanny (aise') เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 21:18:02

ความคิดเห็นที่ 23 TT^TT อั้มเห็นกับตา อั้มเห็นกับตา อั้มเห็นกับตา อั้มเห็นกับตา อั้มเห็นกับตา อั้มเห็นกับตา อั้มเห็นกับตา อั้มเห็นกับตา อั้มเห็นกับตา อั้มเห็นกับตา ไม่ อั้มน้อยของน้องง อย่าคิดม๊ากกกกกกกกกก >< รอตอนต่อไปค่ะๆๆๆ TT จากคุณ : THELMM เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 21:18:13

ความคิดเห็นที่ 24 อ่านจนจบแล้ว เป็นกำลังใจให้แม่ชมนะค่ะ ลุ้นมากๆเลยอ่ะ ไม่ว่าใครจะคู่ใครเราก็ลุ้น อิอิ จากคุณ : รักเด็ก555 เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 21:18:27

ความคิดเห็นที่ 25 ตามมาให้กำลังใจแม่ชม เอ่ออยากทราบว่าเน็ตของแม่ประจำเดือนหมดรึจ๊ะ เห็นบอกว่า"ชั่วโมงเนตประจำเดือนหมด " จากคุณ : Vorramon007 เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 21:22:13

ความคิดเห็นที่ 26 หวาย ๆๆๆๆ อ่านไปก็เดาไป แต่คาดว่า อย่าเดาจะดีกว่า ออกหัวออกก้อยได้ทั้งนั้น แม่ชมแต่งเปิดทางไว้ทุกกรณีทีเดียว เอาใจช่วยกับการหาเน็ตนะจ๊ะ และขอบคุณแม่ชมที่ทำให้มีฟิคสนุกๆ น่าติดตามเช่นเคย จากคุณ : =เราเอง= เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 22:45:37

ความคิดเห็นที่ 27 เอาแล้วแม่ชม นอกจากชั้นจะปูเสื่อรอแม่ชมทุกคืน พร้อมแป๊ปซี่กับป๊อบคอร์นแล้ว เห็นที่ชั้นต้องเตรียมยาดม ยาอม ยาหม่องด้วย มันเริ่มพัลวันพัลเกขมวดปมกันเข้าไปทุกที ยังไงก็จะยังคอยดูแม่ชมคลายปมต่อไป จากคุณ : chree เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 00:05:23

ความคิดเห็นที่ 28 ลุ้นจังเลยแม่ชม จะมาทุกวันรึป่าวจ๊ะ จะได้มารออ่านทุกวันเลยนะ จากคุณ : หนูน้อยดุ่งดิ๋ง เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 00:16:06

ความคิดเห็นที่ 29 มาตอกบัตรว่าอ่านแล้วจ้า แม่ชม เป็นกำลังใจให้แม่ชมหาสํญญาณเนตเจอนะจ๊ะ ฟังพ่อฤทธีร้องเพลงไปแล้ว คราวนี้มารอแม่นู๋กุ๊กกิ๊กบ้างละ ส่วนพ่ออิศกะแม่นู๋ทิพย์นี่ดูชัดเจนขึ้นนะ แต่แอบห่วงแม่นู๋นิสาอ่ะ ส่วนอีกสายสัมพันธ์ ชั้นชักมึนจะแม่ชม รอน้องหญิงมาทำชาร์ตให้ดูอีกที อิอิ สู้สู้นะจ๊ะ แม่ชม จากคุณ : อุบาสิกา เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 02:55:32

ความคิดเห็นที่ 30 สนุกมากค่ะแม่ชม...         ความรักและความสัมพันธ์ของเจ้าหนุ่ม ATM  เอ้ย..... หมายถึง     พ่อชาญ พ่อธีและพ่อเมฆ กับสาวๆ จะเป็นยังไงต่อไปจะคอยลุ้นและ ิติดตามอย่างใจจรดใจจ่อเลย     ขอบคุณแม่ชมมากๆค่ะ     (ฮาโหล... ป๊ะกันอีกแล้วเนอะ น้องกิฟท์ น้องจิต น้องแก้ว น้องญญ ไม่เห็นน้องช้าง น้องซัน และอีกหลายๆคน คงจะยังไม่รู้ว่าแม่ชมมาร่ายมนต์ต่อแล้ว..) แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 52 07:37:14 จากคุณ : love T*NN (ellvira) เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 07:34:14

ความคิดเห็นที่ 31 แวะมาทักทายแม่ชม ^^ ตอนแรกอ่านประโยคนี้ของแม่ชมเร็ว ๆ v v ตอนนี้ชั้นกำลังลำบากมาก ชั่วโมงเนตประจำเดือนหมด -*- ^ ^ แล้วไม่เห็นคำว่า ชั่วโมงเนต เลยสะดุ้งเลย นึกว่าทำไมเดี๋ยวนี้แม่ชมเปิดเผยจัง จากคุณ : เพียงพิณ เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 16:18:56

ความคิดเห็นที่ 32 มาแล้วค่ะ มาติดตามอ่านต่อไป อ่านไปอ่านมา เอ๊...พ่อชาญนี่ก็  หล่อเลือกได้ ซะเหลือเกิ๊นน (สวย น่ารักทั้ง 3 นะพ่อนะ  เป็นฉานก็เลือกไม่ถูก เหมียนกัน) ชอบที่หนูกิ๊ก พี่ฤทธี ต่อปากต่อคำกัน (ฉานกรี๊ดด) เฮียเมฆเดี๋ยวน้องคีย์ เดี๋ยวน้องเอม เฮียเมฆตัดสินใจไงจ๊ะ อ้อ..เฮียเมฆอย่าบอกนิสานะว่าเห็นอะไร หรือใคร คลุมเคลือๆเข้าไว้ น่านแหละได้ใจป้าเอ้ย ม่ายช่าย พี่ มั่กๆ #30 พีแดงขาตามมาอ่านแล้วค่ะ   เมื่อวานมีภารกิจอื่นนิดหน่อย เดี๋ยวคืนนี้ 2 ทุ่ม ก็มีอีกภารกิจเดิมอีก  แต่จริงๆต้องเริ่มเปิดโปรแกรมให้ บัฟฯล่วงหน้าประมาณ 20 นาที จึงจะได้เบิ่ง You're beautiful  แบบสบายๆ แม่ชมจ๋า เป็นกำลังใจนะจ๊ะ  แม่ชมน่ารัก คึกคักเวลาจะเล่นแม่ชมใจเย็นๆ เวลาจะเล่น คึกคักๆ (เพลงเชียร์ร่วมสมัยกับหนูใหม่ หนูคีย์ หนูกุ๊กกิ๊ก) จากคุณ : รักคนอ่าน (kru_pn2) เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 16:42:26

ความคิดเห็นที่ 33 หวัดดีค่ะ แม่ชม แวะมาทักทายค่ะ คิดถึงเสมอนะคะ จากคุณ : ดีปลีเชือก เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 17:02:47

ความคิดเห็นที่ 34 วันนี้แว่บมานิดนึง อะไรกันๆ แม่เพียง(พิณ) ประจำดงประจำเดือนอะไร หมายถึงเนตน่ะ ๕๕๕๕ ขอบคุณทุกคนะจ๊ะ สำหรับกำลังใจที่มีให้ วันนี้จะได้แค่ไหนก็ไม่รู้ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 17:26:08

ความคิดเห็นที่ 35 “เห็นกับตา” นิสาหันมามองหน้า “อั้มเห็นหรอว่าชาญพาใครซ้อนท้าย” อั้มพยักหน้า นิสาคันปากยุบยิบอยากจะถาม ลืมสงสัยว่าทำไมตัวเองต้องอยากรู้ขนาดนั้นด้วย แต่ไม่ทันที่นิสาจะถาม อั้มก็พูดขึ้นมาซะก่อน “แต่ว่า มันคงไม่มีอะไรหรอก” “ทำไมงั้นอ่ะ” นิสาทำหน้างง หยุดนิดหนึ่งก่อนจะถามออกมาอย่างเกรงใจ “อั้ม เอ่อ ไม่หึงหรอ” อั้มหันมายิ้มให้เศร้าๆ “ถึงอั้มหึงไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก ชาญเขาไม่รู้สึกอะไรหรอก บางที..บางทีนะ ถ้าเปลี่ยนเป็นนิสาหึง ชาญเขายังจะรู้สึกมากกว่าอีก” นิสาฟังแล้วชะงัก อึ้งไปนิดๆ ก่อนจะรีบพูดออกมาทันที “เฮ้ย มันเกี่ยวอะไรกะเราล่ะ ไอ้ชาญมันจะมารู้สึกอะไร” “หรอ” อั้มหันมามองนิสายิ้มๆ “ไม่รู้สิ อั้มก็คิดไปเรื่อยมั้ง” นิสามองอั้ม เห็นแววตาเศร้าๆ นั่นแล้วก็หลบตา ไม่รู้ว่าทำไมไม่กล้าสบดวงตาคู่นั้น รีบเปลี่ยนเรื่องทันที “ถึงแล้วซุ้มเฮียชา อั้มกินน้ำส้มใช่ไหม เดี๋ยวเราสั่งให้” อั้มพยักหน้า นิสาจึงร้องสั่งเฮียชาที่กำลังง่วนอยู่กับการชงชา แต่พอเฮียได้ยินเสียงว่าเป็นผู้หญิงเท่านั้นแหละ เฮียถึงกับเงยหน้าขึ้นมาทันที และยิ่งเห็นว่าเป็นอั้มด้วยแล้ว เฮียชาถึงกับตื่นเต้นจนเทชาเขียวพลาด หกเรี่ยราดไปหมด “โอ๊ะๆ หกหมดเลย” เฮียชาร้อง “อะไรหกคะเฮีย” อั้มถาม “หัวใจเฮียน่ะจ้ะ มันหก” เฮียชาหันมาทำตาหวาน “ปกติหัวใจเฮียไม่ค่อยแข็งแรง” อั้มหัวเราะ นิสาจึงว่า “หกตรงไหนอ่ะเฮีย หัวใจเฮียอ่ะ เดี๋ยวหนูเก็บให้” “ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวน้องเก็บหัวใจพี่เอาไปกระทืบซ้ำ” เฮียชาว่าเสียงอ่อย นิสายิ้มขำ “แหม เฮียนี่ก็รู้ใจจัง” เฮียชาค้อนให้นิสา หันไปถามอั้มเสียงหวานตามเคย “น้องอั้มน้ำส้มหวานๆ ไม่เปรี้ยว ใช่ไหมจ๊ะ” “ใช่ค่ะ” อั้มตอบรับ นิสาจึงสั่งบ้าง “ของหนูเอากาแฟเย็นนะเฮีย” แต่เฮียชาทำเป็นไม่ได้ยินซะงั้น นิสาจึงยิ้มเก้อๆ หันไปหาอั้มแล้วลูบหลังปลอบเบาๆ มีเฮียชาแอบมองด้วยความอยากรู้อยากเห็น “อั้มอย่าคิดมากเลยนะ ชาญมันต้องรู้ว่าอั้มดีกับมันขนาดไหน มันก็บอกเสมอนี่ว่า อั้มเข้าใจมัน” “อั้มพยายามเข้าใจชาญนะ นิสา พยายามเข้าใจ” อั้มพูดยิ้มๆ ก่อนจะมองนาฬิกา แล้วว่า “อ้าว ใกล้จะสิบโมงแล้วนี่นิสา อั้มต้องไปเรียนละ” “หรอ แล้ววันนี้ซ้อมหลีดเปล่าเนี่ย” นิสาถาม “นัดซ้อมบ่ายโมงจ้ะ” อั้มตอบ “อั้มไปก่อนนะ เดี๋ยวไปเรียนไม่ทัน” ว่าแล้วอั้มก็รีบไปทันที รีบจนลืมว่าสั่งน้ำส้มเอาไว้ เฮียชาต้องร้องเรียก “อ้าว น้องอั้ม แล้วน้ำส้มล่ะ” “น้องอั้มไปแล้วอ่ะเฮีย เอาน้ำส้มให้น้องนิสาแทนได้ไหม” นิสาพูดยิ้มๆ เฮียชาก็ค้อนให้ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 17:28:14

ความคิดเห็นที่ 36 เมฆกับชะเอมเดินมาถึงหน้าตึกคณะวิทย์ฯ ชะแอมก็หันมาถาม “พี่เมฆคะ ห้องแล็ปพี่ธีนี่อยู่ชั้นไหนหรอคะ” “อยู่ชั้น 5 เดี๋ยวพี่พาไป ห้องพี่ธีแกลึกลับซับซ้อนมากเลย” เมฆว่ายิ้มๆ กำลังจะก้าวเท้าเข้าตึกอยู่แล้วเชียว  เสียงโทรศัพท์ของเมฆก็ดังขึ้นซะก่อน เมฆรีบรับโทรศัพท์ “เออ อะไรนะ มาครบแล้วหรอ อ้าว รอก่อนไม่ได้หรอวะ อะไรไม่ได้หรอ รอแป๊บนึงก็ไม่ได้ เฮ้ย เอ็ง อย่าเว่อร์ได้ป่ะ อย่าเว่อร์ๆ” เมฆคุยโทรศัพท์ท่าทางหงุดหงิดเล็กๆ เขานิ่งฟังปลายสายอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะว่า “เออๆ ไปก็ได้ รอแป๊บๆ” แล้วเมฆก็ปิดโทรศัพท์ หันมาบอกชะเอมว่า “เอม เพื่อนมันโทรมาตามไปซ้อมน่ะ รอแป๊บนึงก็ไม่ได้” “อ้าว หรอคะพี่ งั้นไม่เป็นไร เดี๋ยวเอมขึ้นไปเอง” “จริงๆพี่จะไปส่งเอมให้ถึงที่นะเนี่ย” เมฆว่าอย่างเสียดาย “แต่ว่าวันนี้มีคัดตัวนักกีฬาด้วย ก็เลยต้องนัดเร็วหน่อย” “พี่เมฆไม่ต้องเป็นห่วงเอมหรอกค่ะ พี่ธีเขาอยู่ชั้น 5 ใช่ไหมคะ แล้วอยู่ห้องไหน” “ชั้น 5 นะ พอเอมขึ้นไปจะเห็นห้องอยู่ตรงหน้า ไม่ใช่ห้องนั้นนะ ต้องเลี้ยวขวาแล้วเดินไปจนสุดทาง ห้องพี่ธีอยู่ห้องสุดท้ายนั่นแหละ” เมฆอธิบาย ชะเอมฟังแล้วพยักหน้าหงึกหงัก “เข้าใจแล้วค่ะ เลี้ยวขวา ห้องในสุด  ขอบคุณมากนะคะพี่เมฆ” “สำหรับเอมอ่ะ ได้เสมอ” เมฆพูดยิ้มๆ ดวงตาของเขาเป็นประกายสดใสเหมือนเคย ชะเอมเห็นแล้วอดยิ้มตอบไม่ได้ แล้วเมฆก็ว่า “พี่ไปก่อนนะ” แล้ววิ่งออกไปทันที ชะเอมมองตาม คิดอะไรอยู่ในใจเงียบๆ ก่อนจะเดินเข้าตึกคณะวิทย์ไป ชะเอมขึ้นลิฟท์ที่ดูท่าจะอยู่มานาน เพราะช้าเหลือเกินกว่าจะถึงชั้น 5 บรรยากาศก็ดูเงียบๆ แปลกๆ พิกล เดินออกมาจากลิฟท์ แล้วเลี้ยวขวาตามที่เมฆบอก เดินไปเรื่อยๆ ยิ่งเงียบขึ้นเรื่อยๆ จนสุดทางเดินก็เจอห้องเล็กๆ มืดๆ อยู่ตรงหน้า ชะเอมกลืนน้ำลาย หันไปมองข้างหลังก็เห็นทางเดินนั้นว่างเปล่า ซ้ำยังไม่ค่อยมีแสงสว่างอีก ทั้งที่ตอนนี้ก็เป็นเวลากลางวัน สงัดได้อีกนะ -*- หันมามองห้องตรงหน้า เงียบนิดหนึ่งก่อนจะตัดสินใจเคาะประตูเบาๆ “ก๊อกๆ..ก๊อกๆ” ไม่มีเสียงตอบรับ ชะเอมตัดสินใจบิดลูกบิดประตู ก็ปรากฏว่าไม่ได้ล็อก ก็เลยค่อยๆ เปิดประตูเข้าไป ข้างในห้องมีแสงสว่างไม่มากนัก แต่สิ่งที่กระทบสายตาชะเอมเป็นอย่างแรกก็คือ โครงกระดูก โครงกระดูกกกกกก ชะเอมร้องเสียงดัง (ด้วยเสียงอันทรงพลังที่มีอยู่) “โครงกระดูกกกกกกกกก” และเสียงนั้นคงทำให้ใครบางคนที่กำลังก้มๆ เงยๆ กับโครงกระดูกนั้น เงยหน้าขึ้นมามอง ก่อนจะทำหน้าแปลกใจ แล้วรีบเดินเข้าไปหา ชะเอมเห็นฤทธีเดินเข้ามาหา ก็รีบไปจับแขนไว้ ก่อนจะว่า “พี่ธี โครงกระดูก” “อือ ของพี่เอง” ฤทธีบอกเสียงเรียบๆ “พอดีพี่กำลังจะ...” ฤทธียังพูดไม่ทันจบก็ได้ยินเสียงโครมครามดังใกล้เข้ามา ก่อนจะมาหยุดหน้าห้อง ทั้งสองจึงหันไปมอง ก็เห็นกุ๊กกิ๊กยืนหอบขา (กระดูก) อยู่หน้าประตู กำลังมองตรงมาเช่นกัน กุ๊กกิ๊กมองพี่ทั้งสองคนแล้วทำหน้าสงสัย จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 17:54:45

ความคิดเห็นที่ 37 แม่ชมจ๋า   กุ๊กกิ๊ก  พี่ฤทธี  ชะเอม   อื้มม...นะ  ผูกปมกันต่อไป (หรือมิใช่) รออ่านต่อจ้า  กำลังลุ้น   "สาวหน้าใสกับนายบีทบ็อกซ์" หมายเหตุ  ไม่ได้หมายถึงใครเป็นพิเศษ  สาวๆในเรื่องก็หน้าใสกันทุกคนนะจ๊ะ จากคุณ : รักคนอ่าน (kru_pn2) เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 21:45:05

ความคิดเห็นที่ 38 ลุ้นปวดใจ ...จิงๆ ..แหะแหะแหะ ... จากคุณ : greenmania เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 21:58:30

ความคิดเห็นที่ 39 แม่ีหนูของฉัน ทำไมต้องมากับเสียงโครมครามตลอดเวลาเหมือนเป็นเครื่องหมายการค้าก็ไม่รู้ =''= ว่าแต่ เสียงอันทรงพลังของหนูชะเอมไม่ทำให้เกิดปฏิกิริยาเรโซแนนซ์จนกระดูกทั้งหลายหลุดออกเป็นชิ้นๆ เหรอจ๊ะแม่ชม อิอิ จากคุณ : waidhaya เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 21:58:51

ความคิดเห็นที่ 40 ไรเนี่ย แม่ชม หายไปดื้อๆ เน้ จากคุณ : ARSENE1970 เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 22:35:18

ความคิดเห็นที่ 41 รอทุ๊กวันนนน อยากรู้จริงๆ ว่าสรุปแล้วมันจะเป็นยังไงงงงง ! ;))) จากคุณ : airja222 (airja222) เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 22:44:53

ความคิดเห็นที่ 42 อ่านไป ลุ้นไป ลุ้นว่าจะจับคู่กันแบบไหน แล้วก็ลุ้นว่าแม่ชมจะหอบหิ้วเครื่องไปเจอเน็ตหรือไม่ จากคุณ : Peper_Old เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 23:08:43

ความคิดเห็นที่ 43 เออ...ชั้นลืมไปว่ามีเฮียชาอีกหนึ่งนี่หว่า -*-...ชั้นหันมาลุ้นว่าแม่ชมจะให้เฮียชาสมหวังรึเปล่าดีกว่า... จากคุณ : พี่น้องสองสาวเค้ารักกันนะ ^ ^" (All bread) เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 00:46:14

ความคิดเห็นที่ 44 ต้องบอกว่า เข้ามาเจอ ใต้ซุ้ม ของแม่ชมโดยบังเอิญ เริ่มอ่านก็เพราะ อยากรู้ว่า ใครเป็นใคร เรื่องเป็นยังไง อะไรทำนองนั้น แล้วก็ตามอ่าน ความเป็นไป จนมาถึง ตอนนี้เลย ต้องบอกว่า อ่านเรื่องนี้ของแม่ชมแล้ว อย่าคิดอะไรมาก อย่าคิดว่า ใครจะคู่กะใคร เพราะ ไม่รู้ในใจแม่ชมงัย ว่า จะปูเรื่องไปในทางไหน เอาเป็นว่า ตามอ่านอย่างสนุก และเดาความคิดแม่ชมดีกว่า ว่า จะผูกปม และ คลายปม ยังไง แต่ตอนนี้ นิยามเรื่องนี้ได้คำเดียวว่า ติดหนึบเป็นตังเม รออ่านตอนต่อไปอยู่นะแม่ชม ^^ แก้ไขเมื่อ 06 พ.ย. 52 05:56:45 จากคุณ : monkey12 เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 05:55:18

ความคิดเห็นที่ 45 ขอบคุณจ้า ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน ที่หายไปผลุบๆ โผล่ๆ ก็เพราะว่าต้องคอยหาจังหวะ หาโอกาสดีๆ เพราะนี่มันเวลางานน่ะจ้ะ ชั้นก็กลัวไม่มีงานทำเหมือนกันนะ ๕๕๕๕ อย่างตอนนี้ มีเวลานิดเดียวเท่านั้นเอง ก็เลยแว่บมาน่ะ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 09:33:55

ความคิดเห็นที่ 46 มาอ่านแล้วจ้า แม่ชม ชั้นก็แวบจากทำงานมาอ่านเช่นกัน พ่อคมชาญ แม่นู๋อั้ม แม่นู๋นิสา ก็สามเส้าแล้วอ่ะ จะเพิ่มแม่นู๋ใหม่อีกมั้ยเนี่ย แล้วพ่อเมฆนี่ก็นะ หยอดลูกหวานให้สาว  ๆ ได้ทุกนางสิน่า ส่วนตาชา ต้องได้สิทธิ์พิเศษแน่เลย ได้ออกทุกตอนเลยอ่ะ อิอิ แล้วพ่อฤทธี แม่นู๋ชะเอม แม่นู๋กุ๊กกิ๊ก จะเป็นอย่างไรต่อไป กระดูกที่แม่นู๋อุตส่าห์หอบมาจะร่วงหล่นเป็นครั้งที่ร้อยหรือไม่ ชั้นลุ้นเต็มที่เลยจ้า แม่ชม เป็นกำลังใจให้แม่ชมน๊า จากคุณ : อุบาสิกา เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 09:52:29

ความคิดเห็นที่ 47 ฤทธีกำลังจะพูดอะไร แต่ไม่ทันกุ๊กกิ๊กที่พูดขึ้นมาก่อน “เอ่อ หนูขอโทษนะคะที่รบกวน หนูว่า หนูไปก่อนดีกว่า” ว่าแล้วก็ยิ้มให้ชะเอม แล้วก็หอบขา(กระดูก) เดินกลับไป (แล้วจะเอากลับไปทำไม-*-) ชะเอมรีบเรียก “เดี๋ยว กุ๊กกิ๊ก” แต่ก็ไม่ทันกุ๊กกิ๊กที่เดินออกไปแล้ว กุ๊กกิ๊กเดินกลับมาตามทางเดิม คราวนี้ไม่วิ่งเหมือนตอนมา ก็ตอนนี้ไม่ต้องรีบแล้วนี่ ไม่ต้องคืนขา คิดมาถึงตรงนี้แล้วหยุดเดิน เออ เราจะเอาขามาคืนนี่หว่า แล้วเดินกลับทำไมเนี่ย ยังไม่ได้คืนเลย แต่คิดอีกทีแล้วก็ส่ายหน้า อย่าเพิ่งเข้าไปตอนนี้ดีกว่า คิดแล้วก็ออกเดินช้าๆ ต่อไป อย่างผิดปกติวิสัยที่เคยเป็น ชะเอมหันมามองฤทธีที่ทำสีหน้าเรียบเฉย พลางปล่อยแขนแล้วมองไปที่ประตูอีกครั้ง “ทำไมพี่ธีไม่เรียกกุ๊กกิ๊กเอาไว้ล่ะคะ” “ไม่เห็นต้องเรียกเลย บทจะมา ก็มาอย่างพายุ บทจะไปก็ไปซะง่ายๆ” ฤทธีว่าเหมือนจะบ่น แต่ดวงตามีแววประหลาด “แต่ดูเหมือนกุ๊กกิ๊กเขาจะ...” ชะเอมพูดแล้วหยุดหันมามองหน้าฤทธี แต่เจ้าตัวทำเหมือนไม่สนใจ  “ปล่อยไปเหอะ เขาก็ชอบเป็นอย่างนี้แหละ ชอบคิดอะไรไปเอง ดูดิ ไม่ทันได้ถามอะไรก็ไปซะแล้ว” ชะเอมมองหน้าฤทธี พยายามมองหาความรู้สึกจากคำพูดนั้น ก็พอดีฤทธีก้มหน้ามองกระดูกส่วนซี่โครงอย่างตั้งใจ ชะเอมจึงมองไม่ถนัด “พี่ธีพูดเหมือนสนิทกับกิ๊กดี” ชะเอมก้มลงไปถาม จ้องหน้าฤทธี ก็เห็นเขาชะงักนิดหนึ่ง ก่อนจะตอบอย่างเสียไม่ได้ “ก็ไม่เชิง” “ไม่เชิงหรอคะ” ชะเอมทวนคำ ก่อนจะส่ายหน้า “ไม่น่าเป็นไปได้” “ทำไมล่ะ” ฤทธีหันมาถามจริงจัง ก่อนจะรู้สึกตัวว่าจริงจังมากไป ก็เลยทำเป็นมองโครงกระดูกส่วนแขน “ห้องแล็ปพี่ธีออกจะลึกซะขนาดนี้ ถ้าไม่สนิทกันจริง คงจะหาไม่เจอหรอกค่ะ และท่าทางกิ๊กก็คงจะชำนาญทาง” “นี่มันตึกนะไม่ใช่ป่า ถึงกับชำนาญทางเลยหรอ” ฤทธีหัวเราะหึๆ “เอมไม่เห็นตอนที่เขามาครั้งแรกนี่ สะดุดโน่นนี่ ข้าวของเสียหายหมด” “หรอคะ” ชะเอมถามยิ้มๆ มองหน้าฤทธีก็เห็นเขายิ้มนิดๆ รอยยิ้มเขานั้นมีเสน่ห์ เป็นรอยยิ้มที่ไม่ได้สดใส มีชีวิตชีวาอย่างรอยยิ้มของเมฆ แต่ก็เป็นรอยยิ้มที่ดูอบอุ่น “มองหน้าพี่ทำไม” ฤทธีถาม เมื่อเห็นชะเอมมองหน้าเขานิ่งอยู่ ชะเอมสะดุ้ง หัวเราะเก้อๆ ก่อนจะว่า “ไม่ค่อยเห็นพี่ธียิ้ม นอกจากตอนร้องเพลง เพิ่งเห็นก็ตอนนี้แหละค่ะ” “หรอ” ฤทธียิ้มเขินๆ “พี่ว่า..พี่ก็ไม่ได้ดุอะไรมากมายนะ นอกจากเด็กบางคนที่ซน..” พูดมาถึงตรงนี้เขาก็รีบหยุดพูด เปลี่ยนเรื่องทันที “เออ แล้วเอมมาหาพี่ถึงนี่มีอะไรหรือเปล่า จะซ้อมวงหรอ” “อ๋อ ใช่ค่ะ” พูดเรื่องวงดนตรี ใจของชะเอมก็ไม่คิดเรื่องอื่นอีก  “เอมจะมานัดพี่ธีค่ะ เราจะซ้อมกันบ่ายสามโมงนะคะวันนี้ เดี๋ยว เอมจะเอาตารางซ้อมมาให้พี่ธีนะคะ พอดีวันนี้เอมลืม” ชะเอมว่าแล้วหัวเราะแหะๆ ฤทธีพยักหน้า “ได้ๆ เดี๋ยวสามโมงเจอกันที่ห้องดนตรี” ชะเอมยิ้มรับ “ขอบคุณมากนะคะพี่ที่ช่วยวงของเรา” “ก็บอกแล้วไงว่าไม่ต้องขอบคุณ ก็ช่วยกันทุกคนนั่นแหละ ไม่ใช่พี่คนเดียวสักหน่อย” “ก็นั่นแหละค่ะ ไม่ได้พี่ธีคงแย่” ชะเอมว่าก่อนจะเหลียวซ้ายแลขวา “หนูว่าหนูไปก่อนดีกว่า พี่จะได้ทำงาน” ฤทธีพยักหน้า ก่อนจะว่า “เดินดีๆ นะ” ชะเอมหันมายิ้ม แล้วเดินออกจากห้องไป ฤทธีมองตาม คิดอะไรอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะส่ายหน้า แล้วเริ่มต้นใจจดจ่อกับโครงกระดูกตรงหน้า จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 09:55:02

ความคิดเห็นที่ 48 ที่สนามฟุตบอลในเวลาเที่ยงกว่าๆ เมฆกำลังนั่งพักอยู่ข้างสนาม นั่งกินน้ำไป ใจก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ก่อนจะสะดุดนิดหนึ่งเมื่อเหลือบไปเห็นใครคนหนึ่ง เขายิ้มนิดๆ ก่อนจะเตะลูกฟุตบอลที่เท้าเข้าใส่คนคนนั้นทันที ลูกฟุตบอลลอยโด่งแล้วเลี้ยวซ้าย ไซค์ก้อยเล็กน้อย (เว่อร์จริงๆ -*-) ตรงเข้าไปหาคนคนนั้นอย่างแม่นยำ “เฟี้ยววววววววววฟ้าวววววววววว” คีย์ถึงกับสะดุ้งเมื่อเห็นลูกฟุตบอลพุ่งตรงมา แต่ด้วยความเคยชินที่ฝึกแขนอยู่เป็นร้อยๆ รอบทุกวัน จึงสามารถกระโดดรับลูกนั้นแล้วม้วนตัวอีก 3 ตลบได้อย่างสวยงาม เมฆวิ่งเข้ามาดู เห็นก็ยิ้ม “โอ้โห น้องคีย์เก่งจังเลย รับลูกบอลพี่ได้แล้ว” คีย์หันมามองเมฆ “พี่เมฆอีกแล้วหรอคะที่เตะฟุตบอลใส่หนู” “เตะใส่ที่ไหน เตะมาให้ต่างหาก” เมฆยิ้มดวงตาเป็นประกายระยิบระยับ “แต่น้องคีย์เก่งแล้วนะ กำลังแขนดีล่ะสิ” “เออ จริงด้วย” คีย์ว่าแล้วยิ้มอย่างดีใจ “หนูรับลูกบอลพี่ได้แล้วอ่ะ พี่เมฆ ดีใจจัง” เมฆพยักหน้า “ยินดีด้วยนะน้อง ฝึกไปเยอะๆ แล้วพี่จะเตะลูกไปให้บ่อยๆ” “โห พี่เมฆ พี่จะฝึกหนูหรือพี่จะฆ่าหนูกันเนี่ย” คีย์โวยวาย เมฆรีบค้าน “เฮ้ย ฆ่าอะไร แค่ลูกบอลเนี่ยหรอ พี่ไม่ฆ่าด้วยลูกฟุตบอลหรอก พี่จะฆ่าก็ต้องฆ่าด้วย หัวใจ” พูดแล้วตาหวานใส่ แต่คีย์ดูเหมือนยังไม่ค่อยรับรู้ “อะไรของพี่เนี่ย” เมฆเลยจ๋อยไป “เอาเหอะ ถือซะว่าพี่ไม่ได้พูดแล้วกัน” คีย์เห็นท่าทางนั้นแล้วเลยหัวเราะ  “พี่เมฆซ้อมบอลหรอคะ” “อืม เปล่าหรอก พี่ซ้อมยิมนาสติกอยู่น่ะ” เมฆว่าหน้าตาเฉย พอเห็นคีย์ทำหน้าแปลกๆ เมฆก็เลยหัวเราะ “พี่ล้อเล่น ก็มาสนามบอลก็ต้องซ้อมบอลสิครับ ว่าแต่น้องคีย์เหอะ อั้มนัดซ้อมหลีดหรอ” “ใช่ค่ะ พี่อั้มนัดบ่าย แต่หนูมารอก่อน ใหม่ก็ยังไม่มา ไม่รู้ไปไหน” “ใหม่หรอ ใครอ่ะ” “เพื่อนหนูเองค่ะ พี่เมฆยังไม่รู้จักหรอ” คีย์ตอบ เมฆส่ายหน้า ยังไม่ทันจะพูดอะไรต่อ ก็เห็นอั้มเดินตรงมา เมฆเลยเรียก “คุณนาย ลูกน้องคุณนายกำลังแขนดีแล้วนะ รับบอลเมฆได้ด้วยละ” อั้มฟังแล้วยิ้มนิดๆ เมฆเห็นดังนั้นเลยเดินเข้าไปหา ถามเบาๆ “เป็นอะไร หน้าบูดเป็นตูดลิงเชียว” “บ้าหรอ เมฆ อั้มไม่ได้เป็นอะไร” “ไม่ได้เป็นอะไรก็ยิ้มหน่อยดิ ยิ้มสวยๆ ให้ผู้ชายแถวนี้หน่อย” เมฆว่ายิ้มๆ ก่อนจะหยุดไปคิดอะไรนิดหนึ่งแล้วพูดต่อ “หรือว่ารอยยิ้มอ่ะ มีให้ผู้ชายขี่มอเตอร์ไซค์คนนั้นคนเดียว” “สำหรับเมฆอ่ะ มีให้เสมอแหละ” อั้มว่าแล้วยิ้มให้เมฆทันที จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 09:59:36

ความคิดเห็นที่ 49 ชั้นไม่ได้จิ้นนะจ๊ะแม่ชม แต่วิธีที่พ่อเมฆพูดกับน้องคีย์มันเหมือนต้นฉบับมากกกกกก จนชั้นอดให้ใจแม่ชมไม่ได้ ปล. แม่ชมจ๊ะ ฟิคปีนี้ไม่ค่อยมีฉาก "ฮิ้วววว" เลย ชั้นคิดถึงนะ จากคุณ : Nusantara เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 10:42:33

ความคิดเห็นที่ 50 เป็นกำลังใจให้จ๊ะ ชั้นก็ทำงานเหมือนกันแต่ก็แอบหนีมาหาแม่ชม ชั้นคอยแม่ชมอยู่ที่เก่าแหละ จากคุณ : Vorramon007 เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 10:50:03

ความคิดเห็นที่ 51 #49 หูยยยย แม่นุส แทค แทค ^^ นั่งอ่านไปยิ้มไป วิธีการพูดแบบนี้มันคุ๊นนนคุ้น พ่อเมฆกับน้องคีย์นี่น่ารักเนอะ รอติดตามต่อนะจ๊ะแม่ชม จากคุณ : ใจเธอใจฉัน เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 11:21:30

ความคิดเห็นที่ 52 เอ้อ   เอาแล้วไงล่ะ   ในที่สุดหนูชะเอมก็เข้าไปพัวพันอลวนรักวุ่นวายจนได้   ชะเอม*ฤทธี*กุ๊กกิ๊ก ชะเอม*เมฆ*คีย์*สาวๆอีกหลายคน 555 ยังไงก็ได้  ขอให้หนูชะเอมมีซีนก็พอ  5555+ จากคุณ : Betablocker เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 12:29:02

ความคิดเห็นที่ 53 มาขอบคุณซึ้งใจแม่ชมเสียเหลือเกิน แม่ชมช่างมีน้ำใจงดงามยิ่งนัก ขนาดที่แม่ชมต้องคอยพกพา คอมพ์คู่ชีพมานั่งประดิดประดอย ปรุงแต่งนิยายให้เรา  ไม่ว่ายามงาน ไม่ว่ายามพักเที่ยง  ไม่ว่ายามพักผ่อน แม่ชมก็เจียดเวลาได้ลงตัว มาเขียนต่อให้พวกเรา ขอบคุณมากกกนะแม่ชม  น้ำใจงามเช่นนี้ ยุคสมัยข้าวยากหมากแพง  มันหายากยิ่งนัก ฉันก็เลยเข้ามาส่งกำลังใจ  อาจจะน้อยนิด แต่ก็ชื่นชมซาบซึ้งกับสิ่งที่แม่ชมทำให้พวกเรายิ่งนัก จากคุณ : [[ ข้าวปั้น...จ้าา ]] เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 13:36:18

ความคิดเห็นที่ 54 ขอบคุณแม่ชมนะจ๊ะ  สนุกมาก  ติดตามตลอด ปล.พี่เมฆน้องคีย์น่ารัก ^_^ จากคุณ : Pangjee เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 14:21:24

ความคิดเห็นที่ 55 แม่ชมจ๋า  แม่ชมทำฉานนั่งยิ้มคนเดียว แม่ต้องรับผิดชอบนะ ยิ้มคนเดียวทั้งวัน   เดี๋ยวสักพักคงต้องหัวเราะคนเดียว  แม่ชมนะแม่ชม ฉานนะไม่อยากจิ้น ซะยิ่งว่าคนข้างบนอีก  แต่ในโลกนิยายตัวละครไหน ยิ่งดุ ยิ่งซนฉานยิ่งห้ามใจรักมิได้เลย  (ไม่เกี๊ยว ไม่เกี่ยวกับโลกแห่งความ เป็นจริงนะจ๊ะ) จากคุณ : รักคนอ่าน (kru_pn2) เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 17:49:56

ความคิดเห็นที่ 56 แม่ชมจ๊ะ แอบเจ้านาย มาลงฟิคเหรอจ๊ะ อูย หวาดเจียวววววววว ^^ จากคุณ : pinky_antz เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 20:16:25

ความคิดเห็นที่ 57 >< คุณนายอั้มมมมมมมม >< รอตอนต่ไปค่ะแม่ชมม ^^ จากคุณ : THELMM เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 20:34:25

ความคิดเห็นที่ 58 ตกลงคุณนายอั้ม กะ คมชาญ  เฮียชา อีกคน >>นิสามองอั้ม เห็นแววตาเศร้าๆ นั่นแล้วก็หลบตา ไม่รู้ว่าทำไมไม่กล้าสบดวงตาคู่นั้น <<<< แล้วทำไมนิสาไม่กล้าสบตา โอ้ยๆ ทรมาน จากคุณ : ^ Is it good ^ เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 22:26:22

ความคิดเห็นที่ 59 อิอิ แถมรอยยิ้มคุณนายอั้มอีกรูป >> “สำหรับเมฆอ่ะ มีให้เสมอแหละ” อั้มว่าแล้วยิ้มให้เมฆทันที << จากคุณ : ^ Is it good ^ เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 22:37:09

ความคิดเห็นที่ 60 แล้วชั้นก็มาอีกแล้ว -*- ยังคงหอบหิ้วมายังสถานที่ต่างๆ เหมือนเคย ๕๕๕๕ เหมือนลูกเลย พาไปด้วยทุกที่ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 12:19:13

ความคิดเห็นที่ 61 เมฆเห็นรอยยิ้มนั้นแล้วก็หัวเราะ ดวงตาเป็นประกาย “โห ชื่นใจ โล่งจมูก...” ยังพูดไม่ทันจบ อั้มก็รีบขัด “พอเลย เมฆ อั้มไม่ใช่ยาอม ยาดม ยาหม่องนะ” “ของแท้ต้องอั้มถือลูกท้อเท่านั้น” เมฆยังล้อต่อ อั้มหมั่นไส้เลยตีแขนไปทีหนึ่ง เมฆหัวเราะ”โห เจ็บนะ” พูดแล้วมองหน้าอั้ม “ถึงจะถือลูกท้อ แต่ว่าอย่าท้อนะ คนสวย” อั้มมองหน้าเมฆ เห็นรอยยิ้มในดวงตาเขาแล้วก็อดยิ้มตอบไม่ได้ พลางพยักหน้าให้เพื่อน  “โอเคจ้ะ อั้มไม่ท้อ” ว่าแล้วอั้มก็หันไปเรียกหลีดมาซ้อม “เอ้า น้องๆ พร้อมยังคะ” “ยังค่ะพี่อั้ม” คีย์รีบพูด “ใหม่ยังไม่มาเลย” อั้มชะงักนิดหนึ่ง นิ่งไปเหมือนคิดอะไรอยู่ ยังไม่ทันจะพูดอะไร ก็ได้ยินเสียงใหม่ “มาแล้วค่ะ มาแล้ว” หันไปมองก็เห็นใหม่กำลังวิ่งตรงมาด้วยท่าทางทะมัดทะแมง มาถึงใหม่ก็สะบัดผมสั้นๆ ของตัวเอง ท่าทางเหนื่อย เมฆหันไปก็ต้องชะงัก มองหน้าใหม่ก่อนจะเผลอพูดออกมา “เฮ้ย น้อง”  ก็จะไม่ให้ตกใจได้ไงล่ะ ก็น้องคนนี้ไม่ใช่หรอที่เขาเห็นว่าซ้อนมอเตอร์ไซค์คมชาญเมื่อเช้านี้เอง โห โลกกลมจริงๆ นะเนี่ย เมฆคิด ใหม่หันมามองงงๆ คีย์จีงรีบบอก “นี่ไงคะ ใหม่เพื่อนหนู” “หรอ นี่น้องใหม่หรอ” เมฆทวนคำ หันไปมองอั้มทันที ก็เห็นอั้มยืนมองอยู่ด้วยสีหน้าแปลกๆ เขาเองก็มองไม่ออกว่าอั้มคิดอะไรอยู่ “นี่พี่เมฆ เป็นรุ่นพี่ปีสี่ พี่เขาเป็นหัวหน้านักกีฬาด้วยนะ” คีย์รีบแนะนำ  ใหม่จึงยกมือไหว้สวัสดี “สวัสดีค่ะ พี่” แล้วก็หันมายิ้มให้อั้มอ่อยๆ พลางว่า “ขอโทษนะคะพี่อั้มที่มาสาย” ทำไมก็ไม่รู้ ใหม่รู้สึกว่าไม่กล้ามองหน้าอั้มเลย แต่อั้มก็ยิ้มให้ “ไม่เป็นไรจ้ะใหม่” แล้วก็หันไปสั่งให้หลีดซ้อม ทุกคนฝึกซ้อมกันอย่างขะมักเขม้น ระหว่างนั้นใหม่ก็ซ้อมไปด้วย แอบมองพี่อั้มไปด้วย สังเกตว่าอั้มดูไม่สดชื่นร่าเริงเหมือนที่เคย เห็นแล้วก็อดคิดไม่ได้ว่า มันจะเกี่ยวกับพี่ชาญหรือเปล่านะ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 12:22:51

ความคิดเห็นที่ 62   มารออย่างใกล้ชิดเลยค่ะ คุณชมเช้า ^^ จากคุณ : ลั๊ลลา เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 12:33:25 A:58.9.232.179 X: TicketID:233451

ความคิดเห็นที่ 63 ที่ห้องซ้อมดนตรีในเวลาบ่ายสามโมงอันแป็นเวลานัดที่ชะเอมนัดสมาชิกวงดนตรีให้มาซ้อมร่วมกัน ทุกคนเกือบจะพร้อมแล้ว แต่ขาดนักร้องนำอีกคนที่ยังไม่มา ชะเอมมองเวลาก่อนจะมองไปที่ประตูห้องอีกครั้ง ฤทธีเห็นดังนั้นก็ว่า “เอมบอกเขาแล้วใช่ไหม” “เอมบอกแล้วค่ะ โทรไปบอกตั้งแต่เช้าแล้ว” ชะเอมหันมาตอบ แล้วว่าอย่างเกรงใจ “พี่ธีรอแป๊บนะคะ เดี๋ยวกิ๊กก็มาแล้วล่ะ” ฤทธีฟังแล้วส่ายหน้าแต่ไม่พูดอะไร สักพักก็ได้ยินเสียงโครมครามและตามมาด้วยเสียงของกุ๊กกิ๊ก “มาแล้วค่า มาแล้ว” เจ้าตัววิ่งเข้ามาในห้องแล้ว ยกไหว้ขอโทษทุกคน “ขอโทษนะคะพี่ที่หนูมาช้า” “ไม่เป็นไรจ้ะ กิ๊ก” ชะเอมรีบบอก กุ๊กกิ๊กหันไปมองชะเอมแล้วก็ยิ้ม “คราวหน้าหนูไม่สายแน่นอนค่ะพี่ คราวนี้ที่สายก็เพราะว่า...” กุ๊กกิ๊กยังพูดไม่ทันจบ ก็มีเสียงขัดขึ้นมาว่า “เอาเหอะๆ ซ้อมกันได้ยังล่ะ” กุ๊กกิ๊กหันไปมองก็เห็นฤทธีเป็นคนพูด จึงเงียบเสียงไป ชะเอมจึงหันไปสั่งให้วงดนตรีซ้อม เริ่มจากเพลงมาร์ชของมหาวิทยาลัยที่จะร้องร่วมกันก่อน เสียงเพลงอันไพเราะจากนักร้องประสานเสียงทั้งสาม ดังแว่วหวานและแฝงความเข้มแข็งอยู่ในที เมื่อเพลงจบลง ชะเอมถึงกับยิ้มอย่างพอใจ “โอเค ดีมากเลยค่ะ” ชะเอมว่าแล้วหันไปยิ้มกับฤทธี “เป็นไงบ้างคะ พี่ธี” “พี่ว่า...” ฤทธีนิ่งไปนิด ชะเอมรอฟังอย่างตั้งใจ “มันเพราะมากเลย” “จริงหรอคะพี่” ชะเอมค่อยคลายความกังวลใจ สั่งให้ลูกวงเตรียมเล่นเพลงต่อไป แล้วหันมาบอกกุ๊กกิ๊ก “เดี๋ยวกิ๊กเตรียมตัวร้องเพลงนะจ๊ะ” “ได้ค่ะพี่” กุ๊กกิ๊กรับคำ ก่อนที่จะโดนขัด “เดี๋ยวนะ เอม ตกลงจะให้น้องร้องเพลงจริงๆ หรอ” กุ๊กกิ๊กหันไปมองฤทธี ขยับจะพูดอะไร แต่ชะเอมพูดขึ้นมาก่อน “กิ๊กเขาลองร้องเพลงให้เอมฟังแล้วค่ะ ใช้ได้ เอมเลยให้เขาเป็นนักร้องนำด้วย” ฤทธีมองกุ๊กกิ๊กเหมือนไม่อยากจะเชื่อ แต่ก็ไม่ได้พูดว่าอะไร ชะเอมจึงให้กุ๊กกิ๊กเตรียมร้องเพลงทันที กุ๊กกิ๊กได้รับมอบหมายให้ร้องเพลง ๑ เพลง -*- เพลงนั้นคือ... heal the world เสียงดนตรีบรรเลง พร้อมกับเสียงร้องของกุ๊กกิ๊กช่างไพเราะเหมาะเจาะเหลือเกิน “ Heal the world make it a better place For you and for me and the entire human race There are people dying if you care enough for the living  Make a better place for you and for me...” ชะเอมฟังเพลงแล้วยิ้ม พลางบอกฤทธีว่า “กิ๊กร้องเพราะนะคะ แต่อาจจะมีบางอย่างต้องปรับปรุงนิดหน่อย” แต่ว่าไม่ได้ยินเสียงตอบรับจากฤทธีจึงหันไปมอง ก็เห็นฤทธีนั่งนิ่งเฉยอยู่เหมือนเหม่อ ชะเอมจึงเรียกอีกรอบ “พี่ธีคะ” ฤทธีสะดุ้งหันมามองหน้า “ว่าไงนะ เอม” “หนูบอกว่า กิ๊กร้องเพราะดีนะคะ” ชะเอมย้ำอีกรอบ  ฤทธีหันไปมองกุ๊กกิ๊กที่กำลังร้องอย่างตั้งใจ (ดูเหมือนตั้งใจเกินไปด้วยซ้ำ) แล้วก็พยักหน้า ไม่ได้พูดอะไร จนเพลงจบลง ชะเอมจึงเดินเข้าไปหากุ๊กกิ๊ก “ดีแล้วกิ๊ก แต่ท่าทางบางอย่างยังแข็งไปหน่อย แล้วก็บางคำก็เร่งจังหวะไปนิดนะจ๊ะ” กุ๊กกิ๊กฟังอย่างตั้งใจ ก่อนจะว่า “แล้วหนูจะทำไงดีอ่ะ พี่เอม” “ไม่เป็นไร เราต้องซ้อมเยอะๆ ค่อยปรับค่อยแก้กันไป เดี๋ยวก็ดีเอง” ชะเอมว่า แล้วสั่งวงดนตรีให้เตรียมเพลงต่อไปซึ่งเป็นเพลงที่ชะเอมเป็นคนร้อง กุ๊กกิ๊กเดินไปนั่งเก้าอี้ แต่นั่งห่างจากฤทธีตัวหนึ่ง พลางหันไปมองฤทธี บังเอิญว่าเขากำลังมองมาพอดี กุ๊กกิ๊กจึงถามเก้อๆ “หนูร้องเพลงเป็นไงบ้างคะพี่” ฤทธีมองหน้า ก่อนจะทำเสียงเรียบ “ก็พอฟังได้นี่” กุ๊กกิ๊กกำลังจะยิ้มรับ หน้าจ๋อยทันที “โห แค่พอฟังได้หรอคะ” ฤทธีหันมามอง ยิ้มนิดๆ แต่ไม่พูดอะไร กุ๊กกิ๊กเห็นท่าทางนั้นก็ว่า “ก็ใช่สิ หนูไม่ได้ร้องเพลงเก่งเหมือนพี่เอมนี่” ฤทธีหันมามองหน้า “หมายความว่าไง” แต่กุ๊กกิ๊กกลับยิ้ม ทำหน้าตาเหนือชั้น พลางว่า “พี่ไม่ต้องเขินหรอกค่ะ หนูเข้าใจ” ฤทธีฟังแล้วขมวดคิ้ว มองหน้ากุ๊กกิ๊ก ก่อนจะหัวเราะหึๆ “เออ เก่งจริงนะ เข้าใจเรื่องพี่ แต่ตัวพี่ยังไม่เข้าใจเลย” จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 12:42:26

ความคิดเห็นที่ 64 การฝึกซ้อมอย่างหนักหน่วงของชาวคณะเชียร์ลีดเดอร์ดำเนินมาจนถึงเวลาเย็นย่ำสนธยา ทุกคนเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าไปตามๆ กัน อั้มเห็นน้องๆ ท่าจะไม่ไหวแล้ว มองดูนาฬิกาก็เป็นเวลาหกโมงครึ่งพอดี ถึงเวลาเลิก จึงบอกน้องๆ ว่า “เอาละค่ะ น้อง วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวนี้พรุ่งนี้มาซ้อมต่อ บ่ายโมงตรงเหมือนเดิมนะคะ” น้องๆ พากันนั่งพักเหนื่อย บางคนก็ขอกลับบ้านเลย บางคนก็โทรศัพท์ให้รถมารับ ใหม่กับคีย์นั้น พากันนั่งลงที่สนามหญ้าข้างสนามฟุตบอล กะว่าจะนั่งพักกันให้หายเหนื่อยก่อน อั้เมเดินเข้ามาหา ถามยิ้มๆ “ว่าไงจ๊ะ เหนื่อนไหมวันนี้” “เหนื่อยมากเลยค่ะพี่ หนูแทบเป็นลมตั้งหลายครั้ง พี่อั้มเก่งจังเลยอ่ะ ดูไม่เหนื่อยเลย” คีย์ว่าแล้วมองอั้มอย่างชื่นชม “พี่ชินแล้วจ้ะ” อั้มตอบ ตามองไปที่สนามฟุตบอล เห็นนักฟุตบอลพากันเดินออกจากสนาม เห็นเมฆเดินตรงมาก็ทัก “อ้าว เมฆ เลิกซ้อมแล้วหรอ” “ยังหรอก หยุดพักเฉยๆ” เมฆตอบ พลางใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กๆที่คล้องคอตัวเองนั้นเช็ดหน้าซับเหงื่อ ท่าทางเหนื่อย “เนี่ย เดี๋ยวก็ต้องซ้อมต่อ เลิกสักสองทุ่มได้มั้ง” พูดแล้วมองเห็นคีย์กับใหม่นั่งกันอยู่ก็ยิ้ม “ว่าไงน้อง เหนื่อยหรอ” น้องสองคนพยักหน้าพร้อมกัน เมฆจึงว่า “น้องยังดี ได้กลับบ้านไปพักแล้ว นี่จะกลับกันหรือยังครับ” “หนูว่าจะกลับแล้วล่ะค่ะ” ใหม่ว่าพลางลุกขึ้นยืน ปัดเศษหญ้าที่เปื้อนกระโปรง “หนูไม่อยากกลับบ้านมืดมากน่ะค่ะ” “ดีแล้วล่ะ มา เดี๋ยวพี่เดินไปส่ง” อั้มว่า ทำท่าจะเดินตามไปด้วย ใหม่ชะงักทำท่าอึกอัก “คือว่า...” คีย์เองก็ลุกขึ้นยืนตามเพื่อน ทำท่าจะเดินตามไปส่งเหมือนกัน “เดี๋ยวเค้าไปส่งด้วยนะใหม่” ใหม่หันมามองหน้าเพื่อน รีบปฏิเสธ “ไม่ต้องหรอกคีย์ เค้าก็กลับคนเดียวทุกวัน ไม่เห็นต้องมีเพื่อนเลย” “อ้าว เค้าจะเดินไปส่งที่สถานีรถไฟฟ้าไง แค่นี้เอง” คีย์ว่าแล้วมองเพื่อนอย่างงงๆ ใหม่ยิ้มเจื่อน ขยับจะพูดอะไรแล้วก็ไม่พูด เมฆจึงช่วยตัดสินให้ “เอาเป็นว่า พวกเราเดินไปส่งน้องใหม่ที่สถานีรถไฟฟ้าดีกว่า แค่นี้เอง น้องใหม่จะได้มีเพื่อนเดิน” ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย ยกเว้นใหม่ แต่ทุกคนก็ไม่สนใจ พากันเดินออกจากสนามฟุตบอลไปตามทางเดินในมหาวิทยาลัย แต่แค่เดินไปได้ไม่กี่ก้าว ก็มีมอเตอร์ไซค์คันหนึ่ง บีบแตรแล้วขับตรงเข้ามาจอดข้างๆ ทุกคนหันไปมองก็เห็นว่าคมชาญนั่งอยู่บนมอเตอร์ไซค์คันนั้น พลางว่า “ขอโทษนะ มาช้าไปหน่อย” อั้มยิ้มให้ พลางว่า “วันนี้อั้มมีคนขับรถมารับนะชาญ” คมชาญยิ้มให้อั้ม “ชาญรู้แล้วล่ะ ว่าช่วงนี้อั้มมีคนขับรถมารับ เพราะซ้อมหลีดหนื่อยขับรถไม่ไหว” ว่าแล้วหันไปมองใหม่ “ชาญจะมารับน้องใหม่ต่างหาก” สิ้นคำพูดของคมชาญ อั้มชะงักทันทื เมฆเองก็แอบถอนหายใจ มองหน้าอั้มอย่างเป็นห่วง ยังไม่ทันทีที่อั้มจะพูดอะไร ใหม่ก็พูดขึ้นมาทันที เสียงนั้นแข็งทีเดียว “พี่ชาญ...ก็หนูบอกแล้วไง” “อ้าว ก็ใหม่ไม่มีรถนี่ พี่ก็จะพาไปส่งที่รถไฟฟ้าเท่านั้นเอง ก็บอกไว้แล้วนี่” คมชาญตอบทันที ก่อนจะหันไปมองอั้ม “ใช่ไหมอั้ม น้องมันไม่มีรถ เดินไปอันตราย” อั้มนิ่งไปนิดก่อนจะพยักหน้า “ใช่ นี่มันก็มืดแล้วด้วย ชาญไปส่งใหม่ก็ดีแล้ว” “เห็นไหมล่ะ อั้มเข้าใจชาญอีกแล้ว” คมชาญยิ้ม เมฆมองอย่างหมั่นไส้ “ชั้นก็กำลังจะไปส่งใหม่อยู่แล้วนะ คนตั้งเป็นโขยงอย่างนี้ คงไม่อันตรายหรอกมั้ง” “แกไปส่งได้ทุกวันไหมล่ะ แกนะซ้อมกีฬายุ่งจะตาย” คมชาญว่า ก่อนจะหันมาหาอั้ม “เดี๋ยวชาญไปส่งใหม่หลังซ้อมทุกวันแล้วกันนะอั้ม” “พี่ชาญ...”ใหม่เสียงดังขึ้นมาอีก พลางมองอั้ม กลัวจะเข้าใจผิดจึงรีบพูด “พี่ไม่ต้องไปส่งหนูหรอก หนูไปเองได้” คมชาญขยับจะตอบ อั้มรีบพูดขึ้นมาก่อน “ก็ดีเหมือนกันแหละ ให้ชาญไปส่งใหม่หลังซ้อมเถอะ นะใหม่” คำหลังอั้มหันมาหาใหม่ พลางว่า “พี่จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง” “ใช่ อั้มพูดถูก” คมชาญยิ้ม “อั้มไม่ต้องห่วงนะครับ ชาญจะส่งน้องใหม่ให้ถึงสถานีรถไฟฟ้าเลย” อั้มพยักหน้าแล้วยิ้มให้ คมชาญจึงสตาร์ทรถพลางบอกใหม่ “ไปน้องใหม่ ไปกันเถอะ เดี๋ยวจะมืด” ใหม่หันไปมองอั้ม แล้วยิ้มเจื่อนๆ “หนูไปนะคะพี่อั้ม สวัสดีค่ะ” แล้วก็หันไปสวัสดีเมฆ โบกมือให้คีย์ ก่อนจะซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ของคมชาญที่ขับออกไปด้วยความเร็วสูง อั้มมองตาม หันกลับมาก็เห็นเมฆกำลังมองมาพอดี จึงยิ้มให้ “อั้มก็ต้องไปเหมือนกัน รถมารับแล้วล่ะ” “อั้ม...เป็นไรเปล่า” เมฆถามพลางจ้องหน้าอั้ม แต่อั้มส่ายหน้า  “บ้าหรอ อั้มจะเป็นอะไร ก็แค่เหนื่อยเท่านั้นเอง งั้นอั้มไปก่อนดีกว่า จะได้พักเร็วๆ” ว่าแล้วก็หันไปบอกคีย์ “พี่ไปก่อนนะจ๊ะ คีย์ พรุ่งนี้เจอกัน” คีย์พยักหน้าแล้วไหว้ “ค่ะ สวัสดีค่ะพี่อั้ม”  อั้มหันไปยิ้มกับเมฆแล้วเดินออกไปที่รถที่จอดรออยู่ เมฆมองตาม ก่อนจะหันมามองคีย์ “ว่าไงน้องคีย์ ไม่มีใครไปส่งเดี๋ยวไปส่งไหม บ้านอยู่ไหนล่ะครับ” “หนูมีรถมารับค่ะพี่  ไม่ต้องห่วง” “โห่ เซ็งเลย” เมฆว่าทำท่าเสียดาย “นึกว่าจะได้ไปส่งที่บ้านซะอีก” เขาว่ายิ้มๆ คีย์มองแล้วทำหน้าแปลกๆ “ก็พี่ชาญบอกว่าพี่ยุ่งไม่ใช่หรอคะ” “โอ๊ย เรื่องงานน่ะสางเมื่อไหร่ก็ได้ แต่เรื่องหัวใจน่ะ ต้องรีบสาง” เมฆรีบพูดทันที ดวงตาของเขาเริ่มมีประกายอีกแล้ว แม้ว่าเวลานี้จะมืดแล้วก็ตาม แต่คีย์ยังงงหมือนเคย “หมายความว่าไงหรอคะ” เมฆแกล้งถอนหายใจ “เฮ้อ เอาเป็นว่าเหมือนเดิมนะ ถือซะว่าพี่ไม่ได้พูดแล้วกัน” คีย์ได้ยินแล้วก็หัวเราะ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 12:48:35

ความคิดเห็นที่ 65 นิสารีบเร่งเดินไปตามทางเดินในมหาวิทยาลัย ท่าทางรีบ ไม่มองไม่สนใจใครทั้งนั้น มองนาฬิกาแล้วบ่นกับตัวเองว่า “โธ่เอ้ย ไม่น่าช้าเลยเรา จะทันไหมเนี่ย” รีบเดินมาเรื่อยๆ จนได้ยินเสียงใครคนหนึ่งร้องเรียก จึงชะงักแล้วหยุดหันมอง ก็เห็นว่าอิศรากำลังเดินยิ้มตรงเข้ามาหา นิสายิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว “นิสา จะรีบไปไหน” เดินมาถึงอิศราก็ถามยิ้มๆ “นัดพ่อไว้น่ะสิ เนี่ย ว่าจะไปซื้อของกัน ช้าไปสิบนาทีแล้ว โดนบ่นแน่เลย” นิสาหันมาตอบ อิศราจึงว่า “งั้นเดี๋ยวชั้นไปส่งแล้วกัน” นิสาฟังแล้วยิ้ม ในใจพองโต ปากก็พูดอย่างเกรงใจ “เฮ้ย จะดีหรอ อิศ แกจะไปธุระที่ไหนหรือเปล่า” “โธ่ นิสา ถึงมีธุระชั้นก็ไปส่งแกได้” อิศว่ายิ้มๆ “ไปเหอะ เดี๋ยวไม่งั้นยิ่งสายไปกันใหญ่ โดนพ่อไล่ออกจากบ้านไม่รู้ด้วยนะ”   “โห่ อย่าเว่อร์ๆ” นิสาว่าแล้วก็หัวเราะ อิศราก็หัวเราะด้วย   ขณะที่คนสองคนกำลังหัวเราะกันอยู่ริมทางเดินนั่นเอง ก็มีมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งขับผ่านหน้าไป นิสาถึงกับเขม้นมองเมื่อเห็นว่าคมชาญกำลังขับมอเตอร์ไซค์คันนั้นพร้อมกับคนซ้อนที่มองผ่านๆ ก็มองไม่ออกว่าใคร แต่ที่รู้ๆ น่ะ ผู้หญิงแน่ เสียงอิศราพูดขึ้นมาทันที “เฮ้ย นั่นชาญนี่นา” พูดแล้วหันมามองนิสา “มันพาใครซ้อนท้ายไปด้วยน่ะ” นิสาส่ายหน้า รอยยิ้มที่มีบนใบหน้าหายไปทันที จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 13:04:41

ความคิดเห็นที่ 66 จ๊าก ชุลมุนวุ่นรัก พ่อชาญ เข้าใจยากจริงๆนะพ่อ พี่ฤทธี อมพะนำเข้าไปเถอะ เดี๋ยวก็สองบ้าน สามบ้าน หร๊อก (น่ารักทู๊กบ้าน) พี่เมฆอ่ะ อย่าทำเป็นเล่นซิ กล้าๆหน่อย อิศรา เข้าใจผู้หญิงบ้าง รัยบ้างนะจ๊ะ ส่วนแม่ชม วันนี้แม่ลำบากไหมจ๊ะ เป็นห่วงนะ หมายเหตุ คิดถึงเฮียชา ของแม่ชมนะ จากคุณ : รักคนอ่าน (kru_pn2) เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 14:03:48

ความคิดเห็นที่ 67 คมชาญญญญญญญญญ  ทำไมเป็นคนอย่างเง้ ไม่สงสารอั้มบ้างงงงงง  (อิน) (นึกถึงคลิปฮิตเลอร์ของหญิงขึ้นมาเลยแฮะ) พี่ฤทธีก็...ใจร้ายกับกุ๊กกิ๊กเหลือเกิน   สงสัยหนูชะเอมคงต้องมาเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาล่ะม้าง  (กร๊ากกก  ที่พูดเนี่ยแน่ใจนะว่ามาจากบ้านวัง 555+) แม่ชม  ถ้าจะให้ครบต้องมีพี่ฤทธีกับน้องคีย์ด้วยนะ  ยังไม่ป๊ะกันเลย  (รออยู่ๆ) จากคุณ : Betablocker เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 16:10:46

ความคิดเห็นที่ 68 แวะมาอ่านต่อจ้ะ น้องคีย์เก่งจัง ขยันซ้อมจนตอนนี้กำลังแขนพัฒนาขึ้นมาก พ่อเมฆช่วยซ้อมเตะบอลให้น้องบ่อย ๆ นะ แต่ชั้นว่าถ้าจะให้ดี น้องคีย์ต้องพัฒนากำลังเขินด้วยนะ ยังเขินไม่เป็นเลย สงสัยต้องให้พ่อเมฆมาซ้อมแซวเยอะ ๆ แล้ว น้องคีย์จะได้เขินเป็นซักที ^ ^ ฉาก "รถมอเตอร์ไซค์ .. มาหานะน้อง" ของแม่ชม ทำเอาอึ้งกันทั่วหน้า อึ้งทั้งคนซ้อน คนมาส่ง คนแอบมอง ชั้นอยากรู้จริง ๆ ว่าพี่คนขับรถมอเตอร์ไซค์ เค้ากำลังคิดอะไรอยู่ ?   เดี๋ยวก็เกิดอุบัติเหตุ รถไฟฟ้าชนกัน 3 ขบวนหรอก ส่วนพ่อฤทธีกับน้องกุ๊กกิ๊ก จะได้ทำพิธีส่งคืนขา(กระดูก)กันเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ อยู่กับน้องกุ๊กกิ๊กนาน ๆ ชั้นกลัวขาจะหล่น-ตก-แตก อีกจัง จากคุณ : กาลครั้งหนึ่งเมื่อวานนี้ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 16:47:09

ความคิดเห็นที่ 69 ตามอ่านเรื่องของแม่ชมอยู่นะคะ เรื่องน่าติดตามมากๆเลย เป็นกำลังใจให้นะคะ... ว่าแต่ว่าพี่เมฆเนี่ย หว่านเสน่ห์มากมายเลยน๊า น้องคีย์จะรู้เรื่องบ้างป่าวเนี่ย โอ๊ย...สนุกง่ะ รอติดตามตอนต่อนะคะแม่ชม สู้ๆค่ะ จากคุณ : sal_pider เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 16:51:32

ความคิดเห็นที่ 70 นิสาส่ายหน้า รอยยิ้มที่มีบนใบหน้าหายไปทันที ชาญนี่เข้าใจอยากจิงๆ เข้ามาเป็นกำลังใจให้นะคะ อยากอ่านต่อ :-D จากคุณ : mandu_inhyung เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 17:35:37

ความคิดเห็นที่ 71 พล็อตเรื่องแม่ชมกล้าหาญชายชัยมากๆ จากคุณ : Nusantara เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 19:09:51

ความคิดเห็นที่ 72 ชาญ น่าตรบ  555555 จากคุณ : [Zonic] เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 19:47:44

ความคิดเห็นที่ 73 อีตาชาญ ทำไมพ่อคุณถึงได้ไม่เข้าใจอะไรเสียเล้ยยยย มันน่านัก.... ส่วนอีคนก็พอกัน พวกปากหนักแถมปากไม่ตรงกับใจอีกต่างหาก ถ้าไม่พูดแล้วคนฟังเขาจะรู้ไหมเนี่ยว่าเราคิดยังไง เฮ้อ เข้าข่าย ความวัวไม่ทันหาย ความควายก็เข้ามาแทรกกันทุกคนเลยนะเนี่ย -''- ว่าแต่... ตกลงขา (กระดูก) จะได้คืนกันเมื่อไหร่ล่ะเนี่ย? จากคุณ : waidhaya เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 21:45:01

ความคิดเห็นที่ 74 ว้าย (เป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้) เอาแหละ เดาใจคนเขียนมิออกกันทีเดียว แต่ละคนนี่ยิ่งกว่าละครเพลงบาร์หัวใจอีกล่ะมั้ง โศกนาฎกรรมรักเป็นทอดๆ ขอบคุณแม่ชมที่สละเวลาแต่งนิยายและ สละกำลังกายหอบโน้ตบุ๊กไปในที่ต่างๆนะจ๊ะ แลวจะมาติดตามอ่านตอนต่อไปนะแม่ชม จากคุณ : =เราเอง= เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 22:34:18

ความคิดเห็นที่ 75 มาแอบอ่าน..เห็นที่เมืองแฟนนิยายแม่ชมเค้าอัพเดทกันเหลือเกินนน 55 จากคุณ : kengringg เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 23:54:35

ความคิดเห็นที่ 76 ชั้นมาแล้วจ้า แม่ชม นิยายรักนักศึกษาตอนใต้ซุ้มแมกโนเลีย ฉบับแม่ชมนี่ ชั้นเวียนหัวกะความสัมพันธ์ของพวกเค้ายิ่งนักนะแม่ชม แต่ละคนนี่ดาวกระจายรอบตัวจนชั้นงงไปหมดแล้วอ่ะ ชอบเพลงของแม่นู๋กุ๊กกิ๊กนะ แต่พ่อฤทธีนี่โหดไปหน่อยมั้ยอ่ะ แล้วพูดซะดูสนิทสนมกะนู๋กุ๊กกิ๊กจนชั้นงงว่าชั้นอ่านข้ามไปตอนไหนบ้างเนี่ย แล้วก็ขำแม่นู๋กุ๊กกิ๊ก คิดเองเออเองอีกแล้วอ่ะ ไปเข้าใจคนที่เค้ายังไม่เข้าใจตัวเองได้ไงเนี่ย อิอิ ส่วนพ่อเมฆกะแม่นู๋คีย์ก็คงคอนเซปต์มาก มันคุ๊นนนนคุ้นนน เหมือนเคยดูที่ไหนก็ไม่รู้อ่ะ ขอบคุณแม่ชมมากนะจ๊ะ ที่สละแรงกายแรงใจหอบหิ้วเอา NB มาตามหาสัญญาณส่งสารมาให้เราอ่านกันจ้า จากคุณ : อุบาสิกา เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 01:26:12

ความคิดเห็นที่ 77 เข้ามาอ่านตอนต่อแล้ว ผูกปมเข้าไปอีก รอตอนต่อไปอีกนะแม่ชม จากคุณ : monkey12 เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 06:53:20

ความคิดเห็นที่ 78 สงสารพี่อั้มม TT^TT ไอคุณคมชาญญญญญญญญญญญญญญญญญ : (( ใจร้ายว้ะ TT^TT “อั้ม...เป็นไรเปล่า” เมฆถามพลางจ้องหน้าอั้ม แต่อั้มส่ายหน้า  “บ้าหรอ อั้มจะเป็นอะไร ก็แค่เหนื่อยเท่านั้นเอง งั้นอั้มไปก่อนดีกว่า จะได้พักเร็วๆ แป่ววว - - จากคุณ : THELMM เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 12:16:21

ความคิดเห็นที่ 79 มาอีกนิดนะ ใกล้เวลาที่เนตจะใช้ได้แล้ววววว ๕๕๕๕๕๕๕ วันที่ ๑๐ นี้ๆๆๆๆ ตอนนี้ลำบากไปก่อนจ้ะ ชั้นทนได้ ๕๕๕ ขอให้มีคนอ่านเป็นพอ ขอบคุณทุกคนเช่นเคย ที่เข้ามาอ่านกัน จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 12:26:40

ความคิดเห็นที่ 80 นิสาส่ายหน้า รอยยิ้มที่มีบนใบหน้าหายไปทันที “มิน่า พักนี้ไม่ค่อยเห็นมันเลย มัวแต่ขับรถไปรับส่งสาวอยู่นี่เอง ชั้นจำได้ว่าที่เห็นวันนั้นก็คนนี้แหละ ผมสั้นๆ แกพอดูออกไหมว่าใคร” ประโยคหลังถามนิสาแต่ก็ไม่ได้ยินเสียงตอบ อิศราจึงหันไปมองหน้าเพื่อน ก็เห็นนิ่งคิดอะไรอยู่ “เฮ้ย นิสา” อิศราเรียกอีกรอบ “ฟังชั้นอยู่หรือเปล่า” นิสาสะดุ้งหันมามองเพื่อน “อ้อ อะไรหรอ” “ชั้นถามว่าแกรู้ไหมว่าใครนั่งซ้อนท้ายชาญไป” อิศราย้ำอีกรอบ มองหน้าเพื่อนอย่างสงสัย เพราะนิสาดูท่าทางแปลกๆ “ชั้นจะไปรู้ได้ไง” นิสาพูดออกมาทันที เห็นอิศรากำลังมองอยู่อย่างพินิจพิเคราะห์ ดวงตาเรียวเล็กคู่นั้นมีแววสงสัยอะไรบางอย่าง นิสาจึงรีบหลบสายตาทันที “นึกว่าแกรู้น่ะสิ ปกติเรื่องไอ้ชาญ แกรู้ทุกเรื่อง” อิศราว่ายิ้มๆ นิสาหันมามองหน้าอิศรา เห็นรอยยิ้มนั่นแล้วรีบปฏิเสธ “ชั้นเนี่ยนะ รู้เรื่องมันทุกเรื่อง ไม่ใช่เลย โน่น อั้มโน่น” “ไม่อ่ะ” อิศราส่ายหน้ายิ้มๆ “ชั้นว่าแกรู้มากกว่าอั้มอีก” “เอ้า นี่แกหาว่าชั้นสอดรู้สอดเห็นเรื่องของเพื่อนหรอไง” นิสาโวยวายทันที แต่อิศรายังนิ่ง มองหน้าเพื่อนเฉยๆ เขากำลังค้นหาความหมายในแววตาของนิสา มันหลบเร้นและดูคลุมเครือชอบกล มันน่าสงสัย เขาเลยพูดเรียบๆ “มีคนเคยบอกชั้นว่า คนเราอ่ะนะ ถ้าไม่แคร์กันน่ะ ก็ไม่อยากรู้เรื่องอะไรหรอก จะไปตายที่ไหนก็คงไม่สนใจ...” “...แต่กับคนที่เราแคร์ เรื่องทุกเรื่องเราก็รู้ไปซะหมด จำได้ไปซะทุกอย่าง” อิศราจ้องหน้านิสา “แกว่าจริงไหม” นิสานิ่งอึ้งไป มองหน้าอิศรา แล้วหลบสายตาอีกรอบ “ไม่รู้ดิ แต่เรื่องไอ้ชาญอ่ะ มันรู้เอง ชั้นไม่ได้อยากจะรู้สักหน่อย” “หรอ...” อิศราพูดออกเบาๆ “แล้วเรื่องของชั้นล่ะ..แกจำได้บ้างไหม” นิสามองหน้าเพื่อน ตอบอยู่ในใจ ...จำได้สิ ทำไมจะจำไม่ได้ จำได้ดีเลยล่ะ และเพราะจำได้ไง มันถึงต้องเป็นแบบนี้... แต่ปากก็ตอบไปอีกอย่าง “โอ๊ย คงมีคนจำเรื่องแกได้มากกว่าชั้นละมั้ง” อิศราส่ายหน้า พลางว่า “ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน” จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 12:30:03

ความคิดเห็นที่ 81 ถ้าต้นแมกโนเลียเป็นคน ก็คงจะนึกแปลกใจที่เห็นว่าทิพย์กำลังเดินตรงเข้ามาหามัน เข้ามา อยู่ใต้ซุ้ม ใต้ร่มเงาสาขาของมันในช่วงสายของวันนี้ ด้วยการเรียนและการฝึกงาน ทำให้ทิพย์ห่างหายจากซุ้มไปนาน นานจนทิพย์อดยิ้มไม่ได้เมื่อนึกถึงวันเก่าๆ วันเวลาที่มีความสุข ลงนั่งบนเก้าอี้ตัวเดิมที่เคยนั่ง นั่งเงียบๆ คิดอะไรเพลินๆ ก็มีใครคนหนึ่งมานั่งข้างๆ หันไปมองก็เห็นว่าเป็นคมชาญ “อ้าว ชาญ มาได้ไงเนี่ย” ทิพย์ทัก คมชาญจึงยิ้ม “ก็เดินมาเนี่ย แต่ทิพย์ไม่ได้ยินเอง มัวมองเหม่อถึงใครกัน” “เปล่านี่” ทิพย์รีบปฏิเสธ “ก็แค่คิดถึงเมื่อก่อนที่เราอยู่ซุ้มนี้กัน” “เดี๋ยวนี้เราก็ยังอยู่ซุ้มนี้กัน เพียงแต่ทิพย์ไม่ค่อยได้มาเท่านั้นเอง” “ทิพย์ก็อยากมาเหมือนเคย แต่ไม่ค่อยมีเวลาเลย” ทิพย์ว่า หันไปมองชาญ “ชาญเป็นไงบ้าง สบายดีเปล่า” “อือ ก็เหมือนเดิม ลุ่มๆ ดอนๆ ไม่ค่อยมีอะไรดีเท่าไหร่” “แล้วอั้มล่ะ” ทิพย์ถามคำถามที่ทำให้คมชาญต้องชะงัก แล้วก็นิ่งไปเหมือนคิดอะไรอยู่ หันไปมองทิพย์แล้วคมชาญก็โพล่งออกมา “ทิพย์ ชาญมันเลว” “ทำไมอ่ะ ทำไมโทษตัวเองแบบนี้ มีเรื่องอะไรชาญ บอกทิพย์ได้ไหม” ทิพย์ท่าทางตกใจที่ได้ฟังคำพูดของเพื่อน รีบพูดต่อ “เผื่อทิพย์จะช่วยได้” ชาญส่ายหน้า “ไม่หรอก ทิพย์ไม่ต้องช่วยหรอก ชาญก็แค่อยากจะพูดอะไรนิดหน่อยเท่านั้นเอง” “โธ่....” ทิพย์ลูบหลังปลอบเพื่อน เห็นเพื่อนนั่งก้มหน้านิ่ง  ก็ยิ่งเป็นห่วง “มีอะไรทำไมต้องเก็บไว้คนเดียวด้วย” “มันต้องเก็บไว้คนเดียวสิ” คมชาญ ยิ้มเหมือนเยาะ “บอกใครไม่ได้หรอก โดนหัวเราะเยาะเอาเปล่าๆ” ทิพย์ฟังแล้วนิ่งไป คิดอะไรบางอย่างก่อนจะพูดออกมาช้าๆ จ้องหน้าคมชาญนิ่งๆ “ชาญ ถ้าเป็นเรื่องของหัวใจอ่ะนะ ไม่มีใครดูถูกใครได้ เพราะมันเป็นสิทธิของหัวใจเรา” คมชาญมองหน้าทิพย์ นิ่งไป ก่อนจะพูดขึ้นมา “สิทธิของหัวใจเราหรอ” “ใช่” ทิพย์พยักหน้า “และเราก็ไม่มีสิทธิ ไปทำร้ายหัวใจคนอื่น หรือถึงมี ก็อย่าทำเลยนะชาญ” ประโยคหลังของทิพย์ทำเอาคมชาญนั่งอึ้งไปทันที ความคิดบางอย่างตีกันอยู่ในหัว สับสนปนเปจนแยกไม่ออก จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 12:31:37

ความคิดเห็นที่ 82 ชะเอมเดินเรื่อยเปื่อยมาหยุดอยู่ที่สนามฟุตบอล คิดกังวลถึงกีฬามหาวิทยาลัยที่จะถึงในไม่กี่วันนี้ ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ แล้วสินะ คิดแล้วคิ้วของชะเอมก็ขมวดปมขึ้นเรื่อยๆ จนได้ยินเสียงทักนั่นแหละ จึงได้คลายปมทันที เพราะคนที่ทักยืนยิ้มแฉ่งอยู่ตรงหน้า “น้องเอม มาทำคิ้วผูกโบอะไรตรงนี้” เมฆถามยิ้มๆ เขาเพิ่งหยุดพักจากการซ้อมบอล เห็นชะเอมเดินมาที่สนามก็เดินเข้ามาหา “โธ่ พี่เมฆ ไม่ได้ตั้งใจ มันเป็นเอง” ชะเอมว่ายิ้มๆ “เครียดหรอ เรื่องวงดนตรี” เมฆถาม ชะเอมส่ายหน้า “ตอนนี้ไม่ค่อยเครียดแล้วค่ะ วงดนตรีซ้อมกันดีมาก แต่สงสัยจะกังวลมากกว่า” “จะกังวลอะไรเอม เสียงทรงพลังขนาดนี้ เออ ตกลงได้นักร้องแล้วใช่ไหม” “ได้แล้วค่ะ ก็กุ๊กกิ๊กเพื่อนน้องคีย์ไงคะ พี่เมฆรู้จักไหม” ชะเอมถาม เมฆนิ่งคิดนิดหนึ่งก่อนจะส่ายหน้า “เอ ไม่รู้จักนะ” เมฆพูดไม่ทันขาดคำ ก็ได้ยินเสียงใครคนหนึ่งกำลังวิ่งมาหา ปากก็เรียก “พี่เอมๆ” เมฆกับชะเอมหันไปมอง เห็นกุ๊กกิ๊กกำลังวิ่งตรงมาหา ชะเอมจึงหันไปบอกเมฆ “นี่ละค่ะ กุ๊กกิ๊ก พูดถึงก็มาพอดีเลย” เมฆมองกุ๊กกิ๊กอย่างพิจารณา พลางนึกสงสัยอยู่ใน (อีกแล้ว) สงสัยว่า เขาเคยเห็นที่ไหนกันนะ กุ๊กกิ๊กมาถึงก็รีบบอกชะเอมทันที “พี่เอมค่ะ ยังไม่ถึงเวลาซ้อม แต่หนูขอไปซ้อมก่อนได้ไหมคะ ตอนนี้หนูว่าง” “อ๋อ ได้สิจ๊ะ ดีเลย อีกตั้งครึ่งชั่วโมงแน่ะ กิ๊กจะไปซ้อมก็ได้ ห้องดนตรีเขาเปิดอยู่แล้ว” พูดแล้วหันไปทางเมฆ พลางแนะนำ “นี่กุ๊กกิ๊กค่ะ พี่เมฆ นักร้องประจำวงดนตรีของเอม” “อ๋อ น้องกุ๊กกิ๊กหรอ” เมฆมองอย่างพิจารณา ในใจยังคิดอยู่ เคยเห็นที่ไหนนะ “สวัสดีค่ะพี่” กุ๊กกิ๊กยกมือไหว้ ชะเอมจึงบอก “พี่เมฆเขาเป็นหัวหน้านักกีฬาอยู่ปีสี่จ้ะ พี่เขารู้รอบด้าน ช่วยแก้ปัญหาให้พี่ได้ตลอด” ได้ฟังชะเอมพูดแล้ว กุ๊กกิ๊กก็มองเมฆอย่างทึ่งๆ เมฆจึงยิ้มเขิน “บ้าน่าเอม ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก” ชะเอมหัวเราะ พลางบอกกุ๊กกิ๊กว่า “เดี๋ยวกิ๊กไปก่อนแล้วกันนะจ้ะ พอดีพี่จะไปหาอาจารย์แป๊บนึง” “ได้ค่ะพี่ งั้นหนูไปก่อนนะคะ” กุ๊กกิ๊กแล้วหันไปยิ้มให้เมฆ ก่อนจะเดินตรงไปที่ห้องดนตรี เมฆมองตาม คิดไปคิดมา คิดมาคิดไป -*- แล้วเขาก็คิดออก ถึงกับร้องออกมาเสียงดัง “รู้แล้วๆ” ชะเอมสะดุ้งหันไปมองอย่างสงสัย “รู้อะไรหรอพี่เมฆ” “รู้แล้วว่าพี่เคยเจอน้องกุ๊กกิ๊กที่ไหน” “แล้วเคยเจอที่ไหนคะ แล้วมันแปลกตรงไหนอ่ะ” ชะเอมถามอย่างงงๆ  เมฆจึงตอบทันที “เคยเจอที่ห้องแล็ป และที่แปลกกว่านั้นคือ มันเป็นห้องแล็ปของพี่ธี” ชะเอมฟังแล้วนิ่งคิด ก่อนจะว่า “พี่เมฆหมายความว่าไง” “ก็หมายความว่าคนนี้ไง ที่พี่เดาว่าต้องเป็นแฟนพี่ธี” เมฆพูดออกมาอย่างมั่นใจ ชะเอมถึงกับคิดตาม แล้วค้านออกมาว่า “จะใช่หรอพี่ หนูเห็นเวลาซ้อม เขาไม่เห็นจะพูดอะไรกันเลย” “เขาอาจจะเก็บอาการอยู่ก็ได้” เมฆยังอุตส่าห์มีเหตุผล “เอมลองจับตาดูดีๆ สิ” “จริงหรอพี่เมฆ” ชะเอมว่า เมฆก็พยักหน้าให้ ท่าทางขึงขังจนชะเอมอดยิ้มออกมาไม่ได้ “เรื่องนี้ล่ะก็ พี่เมฆรู้ดีจริงๆ” “เอ๊ะ นี่ชมหรือด่ากันเนี่ย” เมฆว่าแล้วค้อน ชะเอมจึงรีบบอก “ชมค่ะชม” “แล้วไป” เมฆพูดแล้วอดยิ้มออกมาไม่ได้ “เรื่องนี้น่ะ พี่ไม่รู้เท่าไหร่หรอก แต่เรื่องเอมอ่ะ พี่รู้มากกว่าเยอะ” ชะเอมชะงักหันไปมองหน้าเมฆ ก็เห็นเขายิ้มดวงตาเป็นประกายเหมือนเคย ก็ยิ้มตอบพลางว่า “ให้มันจริงเถอะพี่ กลัวว่าต่อไป พี่เมฆอาจจะอยากไปรู้เรื่องคนอื่นมากกว่าเอมก็ได้” “เอ๊ะ มันจะมีวันนั้นด้วยหรอ” เมฆแกล้งทำไก๋ ชะเอมจึงหัวเราะ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 12:39:15

ความคิดเห็นที่ 83 คงไม่ได้ปาด ใช่ไหมค่ะ ขอบคุณแม่ชมค่ะ คืบหน้าต่อไปเรื่อยๆ  ติดตามไปเรื่อย สำหรับ "มนต์รักกระดูกขา"  ของพี่ฤทธีกับน้องกุ๊กกิ๊ก  (ฉานคิดอารายออกไป ไม่เอา ไม่คิ๊ดด) จากคุณ : รักคนอ่าน (kru_pn2) เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 12:57:49

ความคิดเห็นที่ 84   อิอิอิอิ ...มันกิ๊กๆ กั๊กๆ คันในหัวใจไงไม่รู้ พ่อเมฆต้องเจอแบบแม่หนูคีย์แบบนี้ล่ะ ...อิอิ ตีเนียนไม่รู้เรื่องซะงั้น กร๊ากกกกกกกกกกก พ่อเมฆจ้ะ งานนี้จะมาเล่นๆ ไม่ได้นะ 55555+ ส่วนพ่อคุณชาญ คนนี้คิดอะไรอยู่น้อออ.. สงสารสาวๆ อ่ะ สามสาวเลย น้องใหม่ ผู้ไม่รู้เรื่อง..แต่ทำท่าว่าหัวใจจะหล่นติดกับพ่อหนุ่มแมงกะไซด์ซะแล้ว หนูอั้ม ผู้มีแต่คำว่า...เข้าใจ เง๊ออออออ... หนูนิสา ผู้ยังไม่เข้าใจหัวใจตัวเอง ...แล้วจะสายไปไหมนี่ เฮ้อๆๆ ...ชุลมุนวุ่นรักจริงๆ แต่ยังไงก็รออ่านนะจ้ะ ^^ จากคุณ : สีลาสิรา เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 14:47:22 A:124.121.3.41 X: TicketID:232781

ความคิดเห็นที่ 85   อ้าว แม่ชมมาลงแบบไม่รู้ตัว ปาดแม่ชมหรือเปล่าเนี่ย ใกล้แล้วนะแม่ชม อีกสองวัน ...แม่ชมสู้ๆ จากคุณ : สีลาสิรา เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 15:17:30 A:124.121.3.41 X: TicketID:232781

ความคิดเห็นที่ 86 วุ้ย พันกันยุ่งเหยิงไปหมด ฉันล่ะกลุ้มแทนคนแต่งจริงๆ ล่ะแม่ชม -*- จากคุณ : waidhaya เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 15:45:42

ความคิดเห็นที่ 87 ลงชื่อ รออ่านค่า ว่าแต่มัน ชุลมุนวุ่นรักจริงๆนะเนี่ย จากคุณ : moomooly เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 17:48:07

ความคิดเห็นที่ 88 แม่ชม ชั้นไปเจอรูปนี้ คิดถึงแม่ชม เลยเอามาฝากจ้า จากคุณ : ARSENE1970 เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 19:14:20

ความคิดเห็นที่ 89 แต่จริงๆแล้ว ช้านนนนนชอบรูปเน้ จากคุณ : ARSENE1970 เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 19:15:16

ความคิดเห็นที่ 90 มาแสดงตัวว่าติดละครแม่ชมอีกคน สนุกมาก ขอบคุณแม่ชมน๊า แล้วช้านจะมาติดหนึบทู้แม่ชมทุกวันเลยเชียว ถ้าเนตแม่ชมใช้ได้แล้ว แม่ชมคงสบายขึ้นใช่ม๊ะ ช๊านสงสารแม่ชมจัง จากคุณ : WiMAX@Bangkok เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 20:27:41

ความคิดเห็นที่ 91 คุณคมชาญคะ อย่าใจร้ายกับคุณนายกว่านี้ได้มั๊ยย น้องใจจะขาดดดด TT จากคุณ : THELMM เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 21:55:15

ความคิดเห็นที่ 92 "เรื่องนี้ล่ะก็ พี่เมฆรู้ดีจริงๆ" แก้ไขเมื่อ 08 พ.ย. 52 23:09:34 จากคุณ : [Zonic] เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 23:09:07

ความคิดเห็นที่ 93 เหอๆ.... (วันนี้เมนท์ได้แค่นี้ >_<) จากคุณ : =เราเอง= เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 52 00:40:08

ความคิดเห็นที่ 94 แม่ชม จะบอกว่า 3  ทู้เอง มันไม่พอหรอกนะ แม่ชมมาเพิ่มให้อีกหลายๆ ทู้เลยนะ ขอบใจแม่ชมมากจ้ะ จากคุณ : monkey12 เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 52 00:45:24

ความคิดเห็นที่ 95 มาเป็นกำลังใจให้แม่ชมจ๊ะ แม้จะเชียร์คุณนายอั้ม.. แต่ตอนนี้ชักลุ้นกับพ่อเมฆแล้ว หว่านทั่วถึงขนาดนี้ จะลงเอยกับใครหนอ จากคุณ : Jack Frost เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 52 00:45:55

ความคิดเห็นที่ 96 มาเป็นกำลังใจให้แม่ชม ตอนนี้ก็ลุ้นแม่หนูกุ๊กกิ๊ก กับพ่อฤทธีแหละจะชมว่าน้องร้องเพราะสักนิดก็ไม่ได้ แก้ไขเมื่อ 09 พ.ย. 52 09:20:11 จากคุณ : Vorramon007 เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 52 09:19:04

ความคิดเห็นที่ 97 เป็นกำลังใจให้นะคะ ว่าแต่ว่า พี่เมฆเนี่ย^^ จะลงเอยกับใครเหรอ น้องคีย์ น้องเอม หรือ??? จากคุณ : sal_pider เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 52 09:20:58

ความคิดเห็นที่ 98 ของฟิคของแม่ชม มากค่ะ จากคุณ : กรีน (nugreen) เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 52 10:43:00