 |
ความคิดเห็นที่ 43 |
สามวันของอันในกทม. กับความตั้งใจที่จะมาติดตามน้องๆ ที่พวกเรารัก
มาเป็นกำลังใจไม่ว่างานวันที่ 6 ของนางฟ้า หรือวันที่ 8 ของเทวดา
และประสบการณ์สักครั้งนึงที่ RCA ซึ่งพวกเรารู้กันดีว่าเป็นพลังใจยิ่งใหญ่ไห้กับในทุกคืนวันของทัพหน้า
เมื่อมีวาสนาได้มาสัมผัสด้วยตัวเอง ไม่แปลกใจเลยที่ทำไมพวกเรารักน้องเพิ่มมากขึ้นทุกวัน
แค่สามคืนของอันมันก็ตื้นตัน จนแม้แต่คนที่เขียนอะไรได้ยาวๆ แบบอันยังยากจะบรรยายความรู้สึกได้หมด
คืนสุดท้ายในกทม. คืนหลังงานร้องเพลงของเทวดา ช่างเป็นคืนที่น่าจดจำ และงดงามในความรู้สึก
ของพวกเราที่ได้อยู่ ณ ตรงนั้น รอจนน้องซ้อมเสร็จ
ป้าตุ่น, ป้าแดง, ป้าน้อย, พี่จิต, พี่จีน่า, พี่ปู, พี่แดง, พี่เอ๋, ต้อย, น้องป้อม และน้องแอร์
(หมดแล้วเนาะ เพื่อนหญิงเธอจะกลับไปก่อนทำไม เราบอกแล้วไม่เชื่อว่าโดนแม่ด่าก็คุ้ม สมนะหน้า)
คงจดจำคืนนี้ไว้เป็นอีกคืนหนึ่งในความทรงจำของคนรักน้อง
คืนที่คงไม่บ่อยครั้งนัก (เรียกว่า แทบจะไม่เคยปรากฏเลยด้วยซ้ำ) ที่จังหวะเวลาหมุนพี่เทวดา และน้องนางฟ้า ให้โคจรมาพบกับพวกเราในช่วงเวลาเดียวกัน
ต้องเรียกว่าจังหวะเวลาหมุนทั้งสองคนมาพบพวกเราจริงๆ เพราะตลอดเวลาทุกคนก็รู้ดีว่า
ทั้งๆ ที่พวกเราเป็นบ้านคู่ แต่ไม่เคยเลยสักครั้งที่เราจะเป็นฝ่ายเรียกร้องขอได้มีเวลาแม้สักวินาทีที่ได้เจอน้องสองคนพร้อมๆ กัน เรายินดีมองน้องอยู่ไกลๆ ก็เป็นสุขใจมากแล้ว นั่นคือ ที่เราได้รับรู้ตลอดมาสำหรับความรู้สึกของทัพหน้า (คิดดูซิขนาดได้อยู่กับน้องทั้งสองคนพร้อมๆ กันอาจเป็นวาสนาครั้งเดียวในชีวิตของใครหลายคน โดยเฉพาะคนที่อยู่ไกลโพ้นทะเลอย่างข้าพเจ้า ยังอุตสาห์เกรงใจน้อง แคร์น้องซะจนจะขอถ่ายรูปหมู่ร่วมกันเป็นบุญตา วาสนาในชีวิตให้ชาวเมืองได้ดูสักครั้งก็ยังไม่กล้ากันเลย เฮ้อ พวกเรา มีที่ไหนในโลกอีกมั้ย ที่แฟนคลับศิลปินเดินมา วิ่งหลบเพราะอาย พี่ไม่แฉนะ น้องลูกชิ้น น้องป้อม มีที่ไหนอีกมั้ยไม่กล้าขอศิลปินถ่ายรูปกัน คงมีแต่ชาวเมืองคนมีปีกนี่แหล้ะ  )
พวกเราได้สัมผัสกับความจริงที่ว่าเราโชคดีเพียงใดที่ได้ยืนอยู่ใต้ท้องฟ้าเดียวกัน ณ ค่ำคืนนั้น
ได้ใช้จ่ายเวลาแม้เพียงไม่ถึง สิบนาที ไปด้วยกัน พร้อมๆ กัน กับเทวดา นางฟ้า
มีพ่อของเทวดา พ่อและแม่ของนางฟ้า อยู่ใกล้ๆ ในจังหวะเวลาเดียวกัน
เราโชคดีจริงๆ ที่ได้มีชีวิตอยู่บนโลกบนนี้ ในช่วงชีวิตนึงของเทวดา นางฟ้า
ที่วิเศษไปกว่านั้น เราโชคดีจริงๆ ที่เกิดมาได้รักพวกเค้าทั้งสองคน
ณ ขณะนั้น แม้มิจำต้องเอื้อนเอ่ยถ้อยวาจาใดๆ มากมาย (หมายถึงกับบางคนนะคะ นางฟ้าอ่ะคุยเก่งอยู่แล้ว บางคนอ่ะที่เอาแต่ยืนหมุนแหวน แล้วบ่นว่า ผู้หญิงเมาท์กันตามไม่ทัน อิอิ พี่ขอเหน็บนิ้ดเดียวจริงๆ นะ เทวดา ไม่ได้เหน็บเดี๋ยวพี่จะหลุดคอนเซปท์เหมือนกัน อิอิ^^)
ขอบคุณครอบครัวของน้องทั้งสองคน ที่เอ็นดูพวกเราเสมอมา โดยเฉพาะคุณพ่อน้องนุกนิก (สุดยอด) น้องได้ความกระตือรือร้น สดใส กระปรี้กระเปร่าอยู่ตลอดเวลา ความเอาใจใส่ และรู้จักรักคนอื่นจากคุณพ่อ ได้ความอ่อนหวาน น่ารัก กิริยามารยาทอ่อนน้อมนุ่มนวล จากคุณแม่ (จริงๆ นะ น้องเราเป็นสาวแล้วนะคะ แต่งตัวสวยทุกวัน เห็นแล้วแบบ แบบน่าฟัด น่ากอดจริงๆ ใจเย็นๆ อัน ส่วนการวางตัว บุคลิก บอกได้แค่ว่า น้องเกือบเป็นได้แบบคุณแม่น้องแล้วค่ะ อิอิ^^)
ขอบคุณความน่ารักของน้องนางฟ้า หนูเป็นนางฟ้าอย่างที่ถูกเรียกจริงๆ นะ ไม่ต้องอายเลย อิอิ^^ ไม่เคยชมน้องในเมืองมาก่อน เคยแต่ชมนอกเมืองสมัยนานนมกาลเลที่อยากลืม วันนี้ขอสักหน่อยนะคะ ความเป็นคนจิตใจดี รักคนอื่นมากกว่าตัวเอง แคร์ผู้อื่น นั่นคือสิ่งที่ทำให้หลายๆ คนรักหนูโดยไม่มีข้อแม้ ความสามารถในการร้องนั่นทำให้หนูเป็นที่ยอมรับจากคนทั่วไป การเรียนการศึกษาที่ดี ช่วยให้หนูเป็นได้มากกว่าแค่เด็กสาวที่ใฝ่ฝันอยากเป็นดารา นักร้อง (ยังภูมิใจไม่หายที่น้องเราได้คะแนนเล่นเกมความสามารถรอบตัวคลาสครูรักได้มากที่สุด อิอิ^^) ที่เพิ่มเติมขึ้นมา คือ ภาพลักษณ์ ภายนอก การวางตัว น้องปรับปรุงมันไปในทิศทางที่ดี ไม่ต้องห่วงนะคะ น้องยังเป็นเด็กสาวเสื้อม่วงคนเดิมที่ร่าเริงสดใส กระปรี้กระเปร่า ยังเป็นน้องสาวในบ้านที่คอยเป็นเพื่อนเล่นให้กับพี่ๆ เพื่อนๆ ทุกคน หากแต่วันนี้น้องโตขึ้นมาก โตแบบก้าวกระโดดอย่างที่น้องภูมิใจ พวกเราก็ภูมิใจกับน้องมากค่ะ ทุกวันนี้หนูเหมาะสมกับคำว่า นางฟ้า จริงๆ ค่ะ
ขอบคุณความใส่ใจของพี่เทวดา จริงๆ ก็เชื่อมั่นในตัวเทวดาเสมอมา (หมายถึงในเรื่องที่น้องเป็นคนจิตใจดี แคร์ผู้อื่น) เหมือนๆ ที่ชาวเมืองเป็น โดยเฉพาะคนที่อยู่กันที่นี่มานานคงรู้กันดี ยิ่งพอได้มาสัมผัสแค่เศษเสี้ยวเดียวของที่ทัพหน้าตัวจริงได้รับมาตลอด ถึงได้เข้าใจน้องทุกอย่างแล้ววันนี้ ก็คงไม่อาจหาญพอจะไปยืนยัน ไปวิเคราะห์ความรู้สึก ความนึกคิด จิตใจของน้องได้ถึงขนาดนั้นหรอกนะ ที่บอกว่าเข้าใจทุกอย่างนั้น มันก็เป็นความเข้าใจน้องทุกอย่างในแง่ความรู้สึกของเราเองตลอดสามเดือนที่ติดตามเอาใจช่วยน้องมา หรือพูดง่ายๆ ไม่ว่ายังไงเราก็หาเหตุผลมาเข้าใจทุกการกระทำของเทวดาได้ทุกที เรียกว่า คิดไปเองก็ได้ ไม่ว่ายังไง เทวดาสำหรับเราก็ยังเป็นคนๆ นั้นในบ้าน คนที่มีความเป็นตัวของตัวเอง ไม่พูดไม่ได้หมายความว่าไม่รู้สึก ไม่กระทำไม่ได้หมายความว่าไม่ต้องการ การกระทำย่อมสำคัญกว่าคำพูด สิ่งเล็กๆ น้อยๆ ที่เทวดามอบให้พวกเรา อยากบอกว่า มันยิ่งใหญ่กว่าที่น้องคิดไว้มากมาย น้องอาจคิดว่าน้องไม่ได้ทำอะไรเลย เราก็จะยืนยันว่า น้องไม่ต้องทำอะไรเลยก็ได้ค่ะ แค่เป็นแบบนี้ไปทุกวัน ทุกวัน แค่นั้นก็มากพอแล้วค่ะ เพราะวันแรกที่เราชื่นชมน้อง ก็ตรงที่น้องเป็นน้องนั่นแหละ
สุดท้ายชาวเมืองคนมีปีก อย่างที่บอกค่ะ ตราบใดที่ทัพหน้ายังลั้ลลา ยังบอกรักน้องอยู่อย่างนี้ในทุกๆ วัน สิ่งที่ทัพหลังอย่างเราต้องทำมันก็มีแค่ รักน้องให้ได้อย่างนั้นเช่นกัน แม้เราไม่มีโอกาสได้พบเจอประสบการณ์เช่นนั้นโดยตรง แม้มันดูเหมือนเป็นความรักที่มองไม่เห็น แต่เชื่อเถอะค่ะว่ามันสัมผัสได้จริงๆ ฝากคำพูดประโยคนี้ไว้กับชาวเมืองทุกคน โดยเฉพาะทัพหลังที่ไม่มีอมยิ้ม สิ่งที่เห็น อาจไม่ได้เป็นไปตามนั้น ส่วนสิ่งที่มองไม่เห็น ไม่ได้หมายความว่ามันไม่มีอยู่จริง อย่าเชื่อทุกคำที่ได้ยิน ทุกสิ่งที่ได้เห็น จนกว่าสิ่งเหล่านั้นจะได้ผ่านการกลั่นกรองจากสมอง และที่สำคัญหัวใจรักน้องสองคนของคุณ
ป.ปีก 1. ขอบคุณผู้ใหญ่ใจดีหลายท่านที่รักเทวดา นางฟ้า ของพวกเรา ขอบคุณพี่ปู พี่จีน่า ที่ขับรถไปรับ-ส่งน้องๆ ทุกคน โดยเฉพาะการขับรถไปส่งคืนนึงของพี่ปูที่จำไปจนวันตาย (เว่อร์อีกแระ) ขอบคุณแม่น้อยที่เลี้ยงไอติมพวกเราหลังเลิกงานร้องเพลงพี่เทวดา พวกเราสุดยอดดังที่พี่เทวดายกนิ้วโป้งให้
ป.ปีก 2. เลือกจะไม่เล่าเหตุการณ์คืนวันอาทิตย์แบบละเอียดนะคะ เพราะตัวเองเป็นคนกั๊กๆ ไม่ค่อยเป็น ถ้าจะเก็บแล้วก็เก็บแบบจนวันตาย ถ้าจะเปิดก็ต้องเปิดกันให้หมด ก็เลยให้เป็นภาระพี่ๆ ท่านอื่นมาระบายความสุขใจให้ฟังดีกว่าค่ะ อิอิ^^ บิวท์แค่ว่าเราตายกันเกลื่อนคืนนั้น แทบจะต้องบีบมือไม่ให้หลุดกรี๊ด ตั้งแต่วินาทีที่เวลาพาเทวดาเดินมาหานางฟ้ากับพวกเราแล้วล่ะค่ะ อิอิ^^ อีกรอบ
ป.ปีก 3. ยาวจังเลย พอดีมันว่างน่ะค่ะ ตกเครื่องเมื่อเช้า สงสัยมัวแต่หลับฝันกับภาพความทรงจำเมื่อคืน โทรศัพท์ทุกเครื่องแบตหมด ไร้การติดต่อใดๆ บินมาแบบไม่หยิบที่ชาร์จแบตมาเลย เก็บกดความสุขนิดหน่อย มันก็เลยออกมาประการฉะนี้แล ไม่ว่ากันนะจ้ะ
คิดถึงทุกคนในบอร์ดจัง ไม่ได้อยู่ฉลองทู้ที่ 159 ด้วย ไม่ได้แตกกะทู้ให้เมืองนานแล้ว คิดถึงจังค่ะ เจอกันที่อุดรนะคะ (มันยังมีแก่ใจจะไปอุดรอีก ทั้งๆ ที่วันนี้มันยังอยู่กทม. คืนนี้มันต้องกลับภูเก็ต แล้ววันศุกร์ยังจะหาญกล้าลางานไปอุดร ช่างกล้าดีแท้ )
ป.ปีก 4. เข้ามาเพิ่มชื่อน้องแอร์ ดูซิ นิสัยเหมือนใครอีกแล้ว ชอบหลงลืมคนสำคัญสำหรับเราอยู่เรื่อย อิอิ^^
แก้ไขเมื่อ 09 พ.ย. 52 13:29:17
แก้ไขเมื่อ 09 พ.ย. 52 13:18:53
| จากคุณ |
:
19 x 25 สูตรคูณหัวใจ (lovelivers) 
|
| เขียนเมื่อ |
:
9 พ.ย. 52 12:06:43
|
|
|
|
|
น้องทั้งสองมากกกกก 
