ความคิดเห็นที่ 1 * ขอบคุณตาชา(Greenfree) กับแม่วี(iam_vy) นะจ๊ะ ที่ช่วยทำอันนี้ให้ น่ารักมากๆ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 21:49:56

ความคิดเห็นที่ 2 แผนที่มหาวิทยาลัยจ้ะ ๑.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/10/C8425418/C8425418.html ๒.http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C8451311/C8451311.html#1 ๓.http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C8469213/C8469213.html#2 ๔.http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C8483668/C8483668.html ๕.http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C8508570/C8508570.html ๖.http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C8532211/C8532211.html แก้ไขเมื่อ 18 พ.ย. 52 10:37:05 แก้ไขเมื่อ 14 พ.ย. 52 22:03:35 จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 22:01:22

ความคิดเห็นที่ 3   กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด แม่ชม...มาแว้วววววว เค้ามารอต้อนรับแม่ชมค๊า^^ จากคุณ : Nu_Kat เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 22:05:05 A:58.8.63.215 X: TicketID:160438

ความคิดเห็นที่ 4 หลังจากเลิกกีฬาแล้ว อิศรายังอยู่จัดเก็บสถานที่ต่อ  เพราะหลังจากที่กีฬาจบแล้ว งานจัดเก็บสถานที่ทั้งหมดจะต้องทำให้เสร็จเรียบร้อยภายในวันนี้ หรืออย่างช้าก็เป็นวันพรุ่งนี้ อิศราจึงระดมน้องๆ และเพื่อนๆ มาช่วยด้วย อิศรากำลังช่วยน้องๆ งัดตะปูเอาฉากไม้ที่บริเวณประรำพิธีออก หันไปเห็นทิพย์กำลังใช้ค้อนแงะตะปูอยู่อีกฝั่งหนึ่งก็รีบเดินเข้าไปหา “ทิพย์ อย่าทำเลย เดี๋ยวพลาดจะเจ็บนะ” อิศราว่าด้วยความเป็นห่วง ทิพย์เงยหน้าขึ้นมา เห็นอิศรามองมาด้วยแววตาที่แสดงความห่วงใย ยื่นมือมาขอค้อนจากมือทิพย์  แต่ทิพย์ไม่ยอมให้ พลางว่า “ไม่เป็นไรหรอกอิศ ถึงจะพลาดบ้าง เจ็บบ้าง ก็ไม่เป็นไรหรอก” อิศราชะงักนิดหนึ่ง พลางว่า “ก็ไม่อยากให้ทิพย์เจ็บไง” ทิพย์ยิ้ม “ขอบใจนะอิศที่เป็นห่วง” พูดแล้วมองหน้าอิศรา “แต่ว่าทิพย์คงไม่เจ็บบ่อยๆ หรอกมั้ง” และเพราะทิพย์หันไปมองหน้าอิศรา พูดยังไม่ทันขาดคำ ทิพย์ก็งัดตะปูพลาด ตะปูหลุดมาทิ่มมือจนได้ “อุ้ย...” ทิพย์สะดุ้ง ร้องขึ้นมาเบาๆ อิศรารีบคว้ามือทิพย์ขึ้นมาดูทันที “เจ็บหรือเปล่าทิพย์ เป็นไรหรือเปล่า” “ไม่เป็นไรหรอกอิศ แผลแค่นี้เอง” ทิพย์มองมือตัวเองที่อิศราจับอยู่ พยายามจะดึงออก แต่อิศราขืนไว้ ไม่ยอมปล่อยมือนั้น “ไม่เป็นไรได้ไง ตะปูเป็นสนิมหรือเปล่าก็ใม่รู้” อิศราพูดด้วยความเป็นห่วง “มันไม่เป็นไรหรอก อิศลืมไปแล้วหรอ ว่าทิพย์เป็นหมอ” ทิพย์พูดยิ้มๆ อิศราฟังแล้วชะงักไปนิด ก่อนจะยิ้มเก้อๆ “เออ จริงด้วยสินะ อิศลืมไป ก็กลัวทิพย์จะเจ็บนี่นา” “บางทีมันก็ห้ามไม่ได้หรอกนะอิศ” ทิพย์มองหน้าอิศรา แล้วพูดเรียบๆ “ใช่ ห้ามไม่ได้” อิศพยักหน้า นิ่งไปนิดหนึ่ง ทิพย์จึงว่า “ทิพย์ไม่อยากให้ใครต้องเสียใจ” “อิศเข้าใจ ถึงเลือกที่จะเงียบ”  อิศราพูดแล้วมองหน้าทิพย์ แววตาเรียวเล็กของเขาที่มองมานั้น สื่อความหมายบางอย่าง เป็นความหมายที่ค่อยๆ ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ มันเป็นความหมายที่ส่งผ่านมาจากหัวใจ เป็นความหมายที่แน่นอน....แน่นอนเหลือเกิน คนอย่างเขา ทำอะไรแน่นอนเสมอ อิศรายิ้ม พูดเบาๆ “เลือกที่จะเงียบ...และรอ” ทิพย์สบดวงตาคู่นั้นนิ่งๆ วางค้อนที่แงะตะปูไว้ข้างตัว แล้วยิ้ม “ถึงแม้ว่ามันจะนานงั้นหรอ” อิศราหัวเราะหึๆ “นานแค่ไหนก็รอได้ อิศเป็นคนอดทนนะ” ทิพย์ได้ฟังก็หัวเราะ อิศราก็อดจะหัวเราะไปด้วยไม่ได้ ก่อนจะบอกต่อไปว่า “แต่อย่าให้รอเก้อแล้วกัน” ทิพย์ได้ฟังก็ยิ้ม ไม่พูดอะไร จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 22:16:54

ความคิดเห็นที่ 5 ไกลออกไปตรงฉากไม้ด้านหนึ่งของอัฒจันทร์ สายตาคู่หนึ่งกำลังมองอยู่โดยที่คนทั้งคู่ไม่รู้ตัว นิสาถอนหายใจ แงะตะปูไปด้วย มองเขาไปด้วย ในใจเกิดความรู้สึกสับสน ยิ่งมองยิ่งลืมตัว ยิ่งแงะตะปูแรงขึ้น แรงขึ้น จนสุดท้ายตะปูที่แงะก็หลุดไปด้วยแรงมหาศาล แต่ด้วยความที่นิสามัวแต่มองเพลิน ไม่ทันได้มองตะปู พอมันหลุดไปด้วยความแรง ค้อนก็กระเด้งมาโดนมือ เสียงดัง ปึ๊กกกกก “โอ๊ย...” นิสาสะดุ้ง ร้องออกมาทันที พลางปล่อยแขนแล้วสะบัดมือ มองเห็นนิ้วนางบวมแดงออกมาเล็กน้อย มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาข้างๆ  “เป็นอะไร เจ็บไหม” นิสาหันไปมอง ก็เห็นเมฆมองอยู่ยิ้มๆ ดวงตานั้นมีแววแห่งความเป็นห่วง แต่ไม่รู้ห่วงเรื่องบาดเจ็บหรืออะไรกันแน่ “เจ็บดิ ถามได้” “ชั้นไม่ได้ถามเรื่องมือแก” เมฆพูดได้แค่นั้น ก็มองไปที่อิศรากับทิพย์ แล้วหันกลับมามองนิสา “ชั้นเห็นนั่งมองตาละห้อยมานานแล้ว ก็เลยถามไง ว่าเจ็บไหม” “โห ไอ้เมฆอ่ะ” นิสาพูดได้แค่นี้ก็มองเพื่อน เมฆมองเห็นความเจ็บปวดเจือปนอยู่ในแววตาคู่นั้น แต่สิ่งที่แทรกเข้ามาด้วยคือความสับสน สับสนเรื่องอะไรนะ เมฆคิดพลางจับมือนิสาไว้ แล้วว่า “ไหน มาดูสิ บวมแดงเชียว” “อือ ดูสิแก มันเจ็บนะเนี่ย” นิสาว่า ไม่กวนเหมือนเคย เมฆจึงพูดยิ้มๆ “เจ็บทั้งกาย เจ็บทั้งใจเลยเนอะ น่าสงสารจังแก” “โห ไอ้นี่ ปากหรอ เดี๋ยวตบปากแตกเลยนี่” นิสาทำท่าจะตบจริงๆ เมฆจึงหลบ ก่อนจะหัวเราะ “โห่ แก อย่าเพิ่งดิ อย่าเพิ่งตบ ชั้นกำลังจะบอกให้แกดูคนบางคน อาการเหมือนแกเลย ละห้อยเหมือนกัน ไอ้คนนี้ท่าทางจะเป็นยิ่งกว่าแก” นิสาหันขวับไปมองทันที และก็เห็น... เห็นสายตาของใครคนหนึ่งกำลังมองมา พอเขาเห็นว่านิสาหันไปมอง เขาก็รีบหันกลับไปทันที นิสามองแล้วถอนหายใจ หันมาบอกเมฆ “แกเข้าใจผิดแล้ว ไอ้บ้า” “อ้าว ชั้นเข้าใจผิดแล้วทำไมต้องบ้าด้วยวะ” เมฆเกาหัวอย่างงงๆ แต่ก็มองนิสายิ้มๆ “ถ้าชั้นเข้าใจแบบนี้แล้วชั้นบ้านะ คงมีคนบ้าแบบชั้นอีกแน่ๆ” “อะไรของแกเล่า” นิสาหันมามอง แต่เมฆไม่พูด มองตาเพื่อนเฉยอยู่ พยายามมองหาความหมายในดวงตานั้น แต่ที่รับรู้ได้ก็มีแต่ความสับสน จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 22:20:39

ความคิดเห็นที่ 6 มาปาด&ให้กำลังใจแม่ชมจ่ะ จากคุณ : moomooly เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 22:28:51

ความคิดเห็นที่ 7 เหมือนจะเดาทางแม่ชมออกละ แต่กลับมึนมาก   แต่ก็เดาเรื่องเข้าข้างตัวเองละกัน ให้กำลังใจแม่ชมนะจ๊ะ... จากคุณ : fanfic AF2 (Just_For98) เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 22:31:59

ความคิดเห็นที่ 8 แม่ชม ไปแล้วหรอ กำลังลุ้นเลยอ่ะ เป็นกำลังใจให้เขียนต่อไปอีกนะจ๊ะ จากคุณ : หนูน้อยดุ่งดิ๋ง เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 22:36:54

ความคิดเห็นที่ 9 นิสาหันไปเห็นสายตาใครอะ อยากจิรู้แล้ว ?? จากคุณ : มังคุดผลใหญ่ เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 22:37:00

ความคิดเห็นที่ 10 ออกมาปูเสื่อนั่งรอชมฟิคแม่ชมจ้า ^_____^ แอบซุ่มอยู่หลังต้นแมคโนเลียมาหลายตอนแหละ แหะๆ จากคุณ : lzi-izl เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 22:39:57

ความคิดเห็นที่ 11 แม่ชม สู้ สู้ ... จากคุณ : MooP_KK เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 22:41:28

ความคิดเห็นที่ 12 คมชาญนั่งแงะตะปูออกจากฉากไม้อีกด้านหนึ่งของอัฒจันทร์ มีอั้มนั่งคอยช่วยอยู่ข้างๆ คมชาญแงะตะปู แต่ตาไม่ได้มองตะปู ตากลับหันไปมองใครอีกคนที่เขาเห็นว่า คนคนนั้นก็กำลังมองคนอีกคนหนึ่งเช่นกัน -*- มองแล้วก็ถอนหายใจ รู้สิ ทำไม่จะไม่รู้ ความรู้สึกของคนคนนั้น มันคงไม่ต่างอะไรกับความรู้สึกของเขา เมื่อเห็นนิสาแงะตะปูพลาด เขาถึงกับสะดุ้ง ขยับตัวจะลุกขึ้นไปหาอยู่แล้ว แต่เมื่อเห็นว่าเมฆเข้าไปหาแล้ว เขาก็ได้แต่ถอนใจ พยายามจะไม่มอง แต่ก็ห้ามใจไม่ได้ เขาคงไม่รู้ว่าตัวเองเลิกแงะตะปูไปแล้ว และวางค้อนไว้ข้างๆ ตัว จนคนข้างๆ หันมามอง เมื่ออั้มเห็นว่าคมชาญกำลังมองอะไรอยู่ ก็แอบถอนหายใจ แล้วคว้าค้อนนั้นมาแงะตะปูเสียเอง แต่เนื่องจากอั้มไม่เคยทำงานแบบนี้ จึงแงะตะปูพลาด จนค้อนเด้งมาโดนมือ “อุ้ย...” อั้มสะดุ้ง ร้องออกมาเบาๆ คมชาญหันมามองทันที เมื่อเห็นอั้มจับนิ้วตัวเองไว้ ก็รีบคว้ามืออั้มมาดู “อั้มเป็นอะไร โดนค้อนหรอ” อั้มพยักหน้า “เมื่อกี้แงะตะปูพลาดน่ะ” คมชาญฟังแล้วส่ายหน้า “อั้มอย่าทำงานแบบนี้เลย ใช้ชาญทำดีกว่า” อั้มมองคมชาญ เห็นแววตาที่เขามองมาด้วยความเป็นห่วงก็ใจชื้นขึ้น มองมือตัวเองที่คมชาญกำลังจับอยู่ ในใจพองโตขึ้น เสียงคมชาญถามเบาๆ “เจ็บไหมเนี่ย” อั้มส่ายหน้ายิ้มๆ “งานอย่างนี้ต้องให้นิสามันทำ มันถนัด อ้อ หรือไม่ถนัดไม่รู้ เมื่อกี้เห็นเอาค้อนตอกมือตัวเอง” พูดแล้วยิ้ม ดวงตาเป็นประกายเมื่อพูดถึงนิสา อั้มมองสายตานั้นแล้วรู้สึกแปลกๆ หัวใจที่พองโตแห้งเหี่ยวลงทันที คมชาญหันไปมองรอบๆ เห็นใหม่กำลังงัดตะปูอยู่กับกุ๊กกิ๊กอย่างแข็งขัน ก็ยิ้ม “นั่นก็เหมือนกันน้องใหม่ ท่าทางจะชอบนะ” อั้มมองตามสายตาคมชาญ แล้วหันมามองคมชาญ ก่อนจะพูดเรียบๆ “แล้วอั้มล่ะ ชาญว่า ท่าทางจะชอบไหม” “อืม...” คมชาญนิ่งไปนิดหนึ่ง ก่อนจะว่า “ไม่ชอบหรอก อั้มไม่ชอบอย่างนี้หรอก” “ชาญก็ยังรู้ใจอั้มเสมอ” อั้มว่ายิ้มๆ ก่อนจะพูดต่อ “แต่ว่าอั้ม...อั้มไม่รู้ใจชาญเลย” คมชาญชะงัก มองหน้าอั้ม เห็นแววตาตัดพ้อฉายชัด เขาก็รีบพูดทันที “ทำไมอั้มจะไม่รู้ใจชาญ อั้มเข้าใจชาญเสมอนะ” อั้มได้ฟังก็นิ่งไป ก่อนจะว่า “ถ้าเกิดว่า...อั้มจะไม่เข้าใจชาญมั่งได้ไหม” “อั้มหมายความว่าไง” คมชาญถามอย่างแปลกใจ เขาเริ่มรู้สึกว่าแววตาของคนข้างๆ คล้ายพายุลูกเล็กๆที่กำลังก่อตัวเป็นลูกใหญ่ขึ้น ใหญ่ขึ้น “หมายความว่า ถ้าเกิดอั้มเข้าใจชาญ แล้วอั้มต้องเป็นอย่างนี้ รู้สึกอย่างนี้นะ อั้มขอไม่เข้าใจชาญดีกว่า” “อั้ม...” คมชาญพูดไม่ออก เขานิ่งคิดไป ก่อนจะถามออกมาเบาๆ “รู้สึกอย่างนี้งั้นหรอ อั้มรู้สึกยังไง” อั้มยิ้ม “นี่ไงชาญ ชาญไม่ได้สนใจอั้ม ไม่ได้สนใจความรู้สึกอั้มหรอก ถ้าไม่งั้น ชาญคงไม่ถามแบบนี้” “ทำไมจะไม่สน ชาญก็ยังเหมือนเดิม” คมชาญรีบพูดทันที แต่อั้มส่ายหน้า ค่อยๆ ดึงมือออกจากมือของคมชาญ แต่คมชาญไม่ยอมปล่อย “อั้มเป็นอะไรเนี่ย บอกชาญได้ไหม” “อั้มไม่ได้เป็นอะไร ชาญไม่ต้องมาถามอั้มหรอก ถามตัวเองดีกว่า” จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 22:43:02

ความคิดเห็นที่ 13 ข้างฝ่ายกุ๊กกิ๊กกับใหม่ก็กำลังแงะตะปูฉากไม้อยู่อีกข้างของอัฒจันทร์ ท่าทางงานนี้ทั้งสองคนจะชอบเพราะเห็นท่าทางทะมัดทะแมงดี แต่ดีแต่ท่าทางนะ เพราะผลงานที่ออกมา ยังไม่ค่อยได้เรื่องได้ราวเท่าไหร่ -*- เพราะใหม่แรงดีก็จริง แต่งัดตะปูไม่ค่อยตรง เมื่อตะปูมันคดในเนื้อไม้แล้วมันก็แงะออกลำบาก ส่วนกุ๊กกิ๊กยิ่งแล้วใหญ่ อยากจะงัดตะปู แต่เล็งพลาดทุกที เนื่องจากยังไม่นิ่งพอ ท่าทางของกุ๊กกิ๊กคงจะเก้กังมาก จนคนที่แบกฉากไม้ผ่านไปต้องหยุดหันมามอง แล้วก็อดยิ้มขำแล้วหัวเราะไม่ได้ กุ๊กกิ๊กได้ยินเสียงหัวเราะดังอยู่ใกล้ๆ ก็ขมวดคิ้ว ชะงักมือที่จับค้อน หันมามองทันที ในใจคิดว่า เสียงหัวเราะนี่มันคุ้นๆนะ พอหันไปมองก็เห็นฤทธียืนอมยิ้มอยู่ ก็ว่า “พี่หัวเราะเยาะหนูหรอ” “เปล่า” ฤทธีวากฉากไม้ที่แบกลง พลางว่า “ทำอย่างนั้นแล้วมันจะแงะได้สักตัวไหม ตะปูน่ะ” “โห่ มีดูถูกอ่ะ มันจะยากอะไร เดี๋ยวหนูก็แงะได้เองแหละ” กุ๊กกิ๊กเชิดหน้าใส่ แต่ฤทธีส่ายหน้า “ถ้ามันไม่ยากจริง ทำไมไม่เห็นทำได้สักทีล่ะ เห็นนั่งทำมานานแล้วนะ” “หือ พี่ดูหนูทำหรอ” กุ๊กกิ๊กว่าแล้วหรี่ตามอง ฤทธีชะงักนิดหนึ่งก่อนจะโมเมหยิบค้อนในมือกุ๊กกิ๊กมาแล้วรีบพูด “นี่ พี่จะทำให้ดู ว่าเขาทำกันยังไง” ว่าแล้วก็จัดการแงะตะปูออกได้โดยง่าย กุ๊กกิ๊กมองอย่างทึ่งนิดๆ “โห พี่เก่งเหมือนกันนี่” ฤทธีหัวเราะหึๆ “ของมันไม่ยากอะไร เอ้า ลองทำดู” ว่าแล้วยื่นค้อนส่งให้ กุ๊กกิ๊กรับไปแล้วตั้งใจเล็งตะปูเต็มที่ เอ้าเข้าได้แล้ว ตรงช่องพอดี แล้วก็ออกแรง...งัดแล้วก็แงะ แต่ทำไมมันไม่ออกโดยราบรื่นเหมือนพี่เขาแฮะ กุ๊กกิ๊กคิดอยู่ในใจขณะที่ออกแรงงัด ทีละจิ๊ก ทีละจิ๊ก ฤทธียืนมอง แอบยิ้มขำ แต่กุ๊กกิ๊กไม่ได้สนใจ ยังคงงัดต่อ จนสุดท้ายรวบรวมพลังดึงสุดแรง กะว่าออกแน่ๆ แต่อนิจจา ตะปูมันคดในเนื้อไม้เสียแล้ว เมื่อออกแรงงัดเต็มที่มันก็ไม่หลุด แถมค้อนยังกระเด้งมาโดนมือกุ๊กกิ๊กอีก “โอ๊ยๆ” กุ๊กกิ๊กทิ้งค้อนในมือทันแล้วสะบัดมือเพื่อให้หายเจ็บ ฤทธีเห็นก็ตกใจ ทำท่าจะเข้ามาดู แต่กุ๊กกิ๊กรีบยื่นมือให้ใหม่ดูซะก่อน “ใหม่ดูดิ เจ็บอ่ะ” ใหม่วางค้อนหันมาจับมือกุ๊กกิ๊กไปดู พลางว่า “เฮ้ย บวมเลยอ่ะ กิ๊ก” “ก็ใช่อ่ะดิเนี่ย ทำไงอ่ะใหม่” กุ๊กกิ๊กทำหน้าแปลกๆ เพราะว่าเริ่มเจ็บๆ ชาๆ ยังไงไม่รู้ ใหม่หันรีหันขวางก่อนจะว่า “เดี๋ยวเค้าไปถามพี่อั้มให้ว่า กล่องปฐมพยาบาลมีไหม เผื่อจะเอายาหม่องมาทาให้นะ” ใหม่ว่า แล้วรีบเดินออกไป กุ๊กกิ๊กยังจับมือตัวเองที่บวมอยู่ ค่อยๆ ลูบให้มันหายเจ็บ ฤทธีมองแล้วว่า “เจ็บมากหรอ” กุ๊กกิ๊กหันมามอง แล้วพยักหน้า “เจ็บอ่ะพี่ เมื่อกี้หนูออกแรงมากไปหน่อย เลยเด้งกลับมาแรงเดิมเหมือนบูมเมอแรงเลยเนอะพี่” ประโยคหลังพูดแล้วทำหน้าทะเล้น ฤทธีฟังแล้วชะงักก่อนจะยิ้มขำ “พี่ขอโทษแล้วกัน ที่ให้เราตอกตะปูอ่ะ” “โห่ พี่ ไม่ต้องขอโทษหรอก หนูอ่ะ ซุ่มซ่ามจะตาย ถ้าไม่โดนค้อน หนูก็ต้องเดินไปเหยียบตะปูเองแหละ” “เรื่องซุ่มซ่ามอ่ะ พี่เชื่อ”  ฤทธีว่าแล้วยิ้ม คว้าค้อนมาจัดการแงะตะปูออก พลางว่า “เดี๋ยวพี่ช่วยแล้วกัน น้องจะได้ไม่มีแผลอีก” “งั้น ให้หนูช่วยอะไรไหมอ่ะ” กุ๊กกิ๊กรีบอาสา แต่ฤทธีส่ายหน้า “ช่วยอยู่เฉยๆอ่ะ ดีที่สุดแล้ว” กุ๊กกิ๊กฟังแล้วทำหน้าแปลกๆ ส่วนฤทธีก็ก้มหน้าก้มตาแงะตะปูอย่างตั้งใจซะเหลือเกิน ใหม่กะจะเดินเข้าไปหาอั้มเพื่อถามเรื่องกล่องปฐมพยาบาล แต่พอดีพอเดินมาถึงฉากไม้ที่อั้มกับคมชาญกำลังช่วยแงะตะปูอยู่ ใหม่ก็ได้ยินเสียงดังออกมา จึงแอบหลบที่ฉากไม้ “อั้มถามจริงๆ เหอะ ชาญรักอั้มบ้างหรือเปล่า...” เพราะเสียงนั้นเองที่ทำให้ใหม่ต้องชะงักเท้าที่จะเดินออกไปหาอั้ม แล้วเงียบฟังอยู่หลังฉากไม้ด้วยใจระทึก จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 22:48:56

ความคิดเห็นที่ 14 งานนี้เจ็บเพราะ "ตะปู" กันไปถ้วนหน้า (เอ๊ะ... หรือไม่ใช่ อิอิ) ชาญจะตอบอั้มว่าไงเนี่ยลุ้นๆๆ กีสสสสสสสคู่อิศกะทิพย์อ่า...  2 คนนี้มี hidden agenda ด้วยเหรอเนี่ย จากคุณ : osmile เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 22:55:07

ความคิดเห็นที่ 15 เสียงคมชาญดังขึ้นมา “ทำไมถามอย่างนี้ล่ะ” “ไม่รู้สิ” อั้มตอบ “ว่าแต่ ชาญตอบอั้มได้ไหมล่ะ” เกิดความเงียบขึ้นชั่วขณะหนึ่ง ใหม่แทบจะกลั้นใจฟัง ในใจรู้สึกตื่นเต้น และคงจะตื่นเต้นมากจริงๆ เพราะใหม่เผลอท้าวแขนลงไปบนฉาก ซึ่งตอนนี้คมชาญแงะตะปูไปได้มากแล้ว ฉากไม้เลยรับน้ำหนักไม่ไหว ล้มลงมาพร้อมๆ กับใหม่ที่ล้มลงมาด้วย “โครมมมมม” คมชาญกับอั้มที่อยู่หน้าฉากสะดุ้ง รีบลุกขึ้นแล้วหันไปมอง ก็เห็นใหม่ล้มคะมำไปกับฉาก  แต่ก็ยังอุตส่าห์เงยหน้าขึ้นมายิ้มเก้อๆ คมชาญรีบเข้าไปดึงมือใหม่ให้ลุกขึ้นมา แล้วถามด้วยความเป็นห่วง “น้องใหม่เป็นอะไรมากหรือเปล่า” “เปล่าค่ะ เปล่า” ใหม่รีบปฏิเสธ ขยับตัวจะชิ่ง พลางบอกว่า “คือว่า หนูมาหากล่อมปฐมพยาบาลให้กิ๊กน่ะค่ะ เดี๋ยวหนูไปหาที่อื่นนะคะ” แต่คมชาญไม่ยอมปล่อยมือที่จับไว้ “เดี๋ยวดิ น้องใหม่ แล้วไม่เจ็บตรงไหนหรอ” ใหม่หันไปมองอั้มก็เห็นมองมาอย่างครุ่นคิดอะไรบางอย่าง รีบส่ายหน้าอย่างแรงจนผมสั้นกระจาย “ไม่เจ็บค่ะพี่” “งั้น เดี๋ยวพี่หากล่องพยาบาลให้นะใหม่” อั้มว่าแล้วทำท่ามองหากล่องพยาบาลที่อยู่แถวนั้น ระหว่างนั้นคมชาญก็มองใหม่ แววตามีแววสงสัยอะไรบางอย่าง ขยับจะถามก็พอดีมีคนเดินเข้ามาพอดี คมชาญเห็นดังนั้นก็กระชับมือใหม่ให้แน่นขึ้น แก้ไขเมื่อ 14 พ.ย. 52 23:04:49 จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 23:00:16

ความคิดเห็นที่ 16 ลงซ้ำอะคะ ^^ จากคุณ : มังคุดผลใหญ่ เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 23:02:03

ความคิดเห็นที่ 17 แม่ชมจ๋า รอแม่หนูคีย์อยู่นะจ๊ะ  หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ ไม่เห็นมาช่วยเพื่อนๆ พี่ๆ แงะตะปูเลย แอบอู้ไปเบ้อเหรอที่ไหนน้า ? จากคุณ : Mine Melody เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 23:14:15

ความคิดเห็นที่ 18 อยากไปช่วยเด็ก ๆ รื้อเวทีด้วยจังเลยอ่ะ แต่กลัวโดนลูกหลง  เห็นเจ็บกันระนาวเลยนิ๊ จากคุณ : Just_For98 เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 23:19:49

ความคิดเห็นที่ 19 โอ้วววววว ! อยากอ่านต่ออจังงงง ลงเร็วๆ นะแม่ชม ตื่นเต้นนนแล้ว 555 จากคุณ : airja222 (airja222) เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 23:22:18

ความคิดเห็นที่ 20 ชะเอมกำลังดึงผ้าที่ปูบนโต๊ะของท่านประธานออก โ ดยมีคีย์ช่วยอยู่ใกล้ๆ ท่าทางคีย์จะสนุกกับการม้วนผ้า แต่เมื่อชะเอมหันมาเห็นเข้าก็รีบพูด “คีย์ อย่าม้วนสิ ต้องพับให้ดีๆ ยูโน้วววว” คีย์ชะงักมือหันมามองชะเอม “ผ้ามันยาวนี่คะพี่เอม ถึงเราพับ มันก็ต้องยับอยู่ดี” “แต่มันจะดูเรียบร้อยดีไง อิสสะ ดูดี อ่ะ” ชะเอมว่า แล้วช่วยถือปลายผ้าข้างหนึ่ง ให้คีย์ถืออีกข้างหนึ่งแล้วช่วยกันพับ มีใครคนหนึ่งเดินเข้ามาพอดี มาถึงเขาก็ยิ้มแล้วว่า “มีอะไรให้พี่ช่วยไหมครับ” ทั้งสองหันไปมองก็เห็นเมฆยืนยิ้มอยู่ ชะเอมยิ้มตอบแล้วว่า “ชายผ้ามันมีสองชายนะพี่เมฆ เอมก็จับกับคีย์คนละชาย แล้วพี่เมฆจะจับตรงไหนอ่ะ” เมฆหยุดคิดก่อนจะว่า “จับชายผ้าไม่ได้ ก็จับชายหัวใจได้ไหมอ่ะ”  พูดแล้วยิ้มหวานดวงตาเป็นประกายเหมือนเคย ชะเอมฟังแล้วหัวเราะ แต่คีย์ทำหน้างงๆ “ชายหัวใจอะไรของพี่อ่ะ มันอยู่ตรงไหนหรอ” เมฆหันมามองคีย์พลางเอามือจับที่หัวใจแล้วว่า “อยู่ตรงนี้ไงน้องคีย์ น้องคีย์อยากเห็นไหมล่ะ” “ทำไมอ่ะพี่เมฆ ถ้าคีย์อยากเห็น แล้วพี่จะแหวกหัวใจให้ดูหรอคะ” ชะเอมขัดขึ้นมายิ้มๆ เมฆจึงหันมาค้อนให้ชะเอม “โธ่ เอมก็ อย่าเพิ่งขัดสิ น้องเขายิ่งไม่ค่อยเข้าใจอยู่” ชะเอมได้ฟังก็ยิ่งหัวเราะใหญ่ พลางว่า “สงสัยพี่เมฆต้องเปลี่ยนวิธีใหม่แล้วมั้งคะ” เมฆหันมามองชะเอม พลางยิ้มให้ “พี่ก็เป็นแบบนี้แหละ ถึงจะเปลี่ยนใหม่ยังไง แต่หัวใจยังดวงเดิม” “โห พี่เมฆ” คีย์ว่าอย่างตื่นเต้น “พี่เอาบทละครที่ไหนมาท่องหรือเปล่าเนี่ย” “พี่เขาไม่ได้ท่องหรอกคีย์ พี่เมฆเขาพูดออกมาจากใจเลย” ชะเอมว่า แล้วหันไปมองเมฆ “ใช่ไหมคะพี่เมฆ” “แน่นอนอยู่แล้วครับ” เมฆรับคำยิ้มๆ ชะเอมคิดอะไรนิดหนึ่ง ก่อนจะพูด “งั้นเอมไปช่วยพี่ธีกับกิ๊กแงะตะปูดีกว่า พี่เมฆก็ช่วยคีย์พับผ้าแล้วกันนะคะ” ว่าแล้วก็รีบเดินออกมา เมฆรีบเรียก “เดี๋ยวดิ เอม” แต่ก็ไม่ทันชะเอมที่เดินออกมาแล้ว ชะเอมเดินห่างออกมา แล้วแอบหันกลับไปมองอีกครั้ง ก่อนจะถอนหายใจแล้วกลับมายิ้มสดใสเหมือนเดิม “อ้าว พี่เอมทำไมรีบไปอย่านั้นล่ะคะ” คีย์ถามอย่างงๆ แต่เมฆก็ส่ายหน้า “พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันน้องคีย์ เอ๊ะ หรือว่าเอมจะรังเกียจพี่ พอพี่มา ก็ไปเลย” คีย์ฟังแล้วหัวเราะ ขยับผ้าเพื่อพับไปด้วย แต่ว่าผ้าผืนมันยาวมาก พับไปพับมาก็ไปพันขาตัวเอง สุดท้ายก็สะดุดกองผ้าล้มคว่ำไป “เฮ้ย” คีย์ร้องเสียงดัง ดีที่เป็นผ้าจึงไม่เจ็บอะไรมากนัก เมฆรีบเข้าไปดึงมือให้ลุกขึ้น “มา น้องคีย์ ลุกๆ อย่าไปนั่งบนกองผ้า ไม่ดี” คีย์ลุกขึ้นยืนเรียบร้อยแล้ว หันมามองด้วยความสงสัย “ทำไมอ่ะคะ” “อ้าว ก็ผ้าผืนนี้อ่ะ ไอ้อิศมันยืมมาจากวัด ผ้าอะไรน้องคีย์น่าจะรู้ ไปนั่งทับแบบนั้นอ่ะ เดี๋ยวเจ้าของเขาโกรธเอานะ” เมฆว่าหน้าตาจริงจัง คีย์ได้ฟังแล้วเหลียวซ้ายแลขวา รีบเข้ามาใกล้เมฆแล้วว่า “ผีหรอคะพี่” เมฆยิ้มๆ พลางสำทับ “ก็ของในวัด จะเป็นของใครไปได้ล่ะ” “โอ๊ย ตายๆ แล้วหนูจะทำไงดีเนี่ย” คีย์ว่าท่าทางร้อนรน จนเมฆแอบยิ้มขำ “ไม่เป็นไรหรอกน้องคีย์ อยู่ใกล้ๆ พี่ไว้แล้วกัน” คีย์ฟังแล้วทำหน้าแปลกๆ “ทำไมต้องใกล้พี่ด้วยอ่ะ พี่เป็นหมอผีหรือไง” คราวนี้เมฆเป็นฝ่ายทำหน้าแปลกๆ บ้าง ก่อนจะหัวเราะเก้อๆ “เออ จริงสินะ งั้น...ถือซะว่าพี่ไม่ได้พูดแล้วกัน” คีย์ได้ฟังก็ยิ้มขำ เมฆส่ายหน้าด้วยความอ่อนใจ ก่อนที่ทั้งสองคนจะช่วยกันพับผ้ายืนยาวที่อิศราไปยืมมาจากวัด (หรือเปล่า) จนเสร็จเรียบร้อย แก้ไขเมื่อ 14 พ.ย. 52 23:41:24 จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 23:38:15

ความคิดเห็นที่ 21   แวะมาให้กำลังใจครับ...ตามอ่านอยู่นะ : ) จากคุณ : SOC เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 23:41:33 A:124.121.210.19 X: TicketID:135796

ความคิดเห็นที่ 22 แม่ชมสู้ สู้ ตามอ่านอยู่นะ ต่อเหอะใจจะขาดอยู่แล้น จากคุณ : momoaey เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 23:54:39

ความคิดเห็นที่ 23 เมฆโดนน้องคีย์เล่นงานซะแร๊ววว อย่าประมาทน้องคีย์ จากคุณ : Middle field เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 00:06:28

ความคิดเห็นที่ 24 นิสายืนมองคมชาญกับใหม่ แล้วมองมือที่คมชาญจับมือใหม่ไว้ นิ่งไปนิดหนึ่งก่อนจะพูด “ใหม่เป็นอะไรอ่ะ ร้องซะลั่นเลย” “หนูล้มทับฉากอ่ะพี่” ใหม่ว่า พยายามแกะมือคมชาญออก แต่คมชาญไม่ยอมปล่อย นิสามองก่อนจะเดินเข้าไปหา “แล้วเป็นอะไรมากไหม” เดินเข้ามาใกล้คนทั้งสองที่ยืนอยู่ มองมือคมชาญที่จับมือใหม่ แล้วเอื้อมมือไปแกะมือคมชาญออก ก่อนจะถามเบาๆ “อั้มไปไหนล่ะ” “ไปหากล่องพยาบาลให้หนูค่ะ” ใหม่รีบตอบทันที พลางมองนิสากับคมชาญสลับกัน รู้สึกถึงอารมณ์ ความรู้สึกบางอย่างที่ลอยวนยู่รอบๆ มันเป็นความรู้สึกที่ดูน่าอึดอัดเหลือเกิน และใหม่เองก็อยากจะไปจากตรงนี้แล้ว แต่ไม่รู้จะหาช่องออกมายังไง นิสากับคมชาญยืนจ้องตากันอยู่ครู่หนึ่ง ต่างมองเข้าไปในแววตาของอีกฝ่าย เพื่อค้นหาความรู้สึกที่แท้จริง แต่...เหมือนมีอะไรมาขวางกั้นอยู่ อั้มเดินเข้ามาเงียบๆ มาถึงก็ทำลายความเงียบด้วยการบอกว่า “ได้แล้วจ้ะ ใหม่” ว่าแล้วก็ยื่นกล่องปฐมพยาบาลให้ใหม่ ใหม่รับมา ทำท่าจะเดินไป แต่คมชาญเรียกไว้ “เดี๋ยวใหม่ อย่าเพิ่งไป” ใหม่ชะงัก หันมามองหน้า คมชาญจึงว่า “เดี๋ยวพี่ไปส่งนะ รอด้วย” นิสาฟังแล้วหันไปมองหน้าอั้ม ก่อนจะขัด “เดี๋ยววันนี้ชั้นจะไปส่งใหม่เอง ชั้นเอารถมา จะไปส่งใหม่ถึงบ้านเลย” คมชาญหันมามองนิสาทันที พลางว่า “แล้วแกเกี่ยวอะไรด้วย” นิสาฟังแล้วอึ้งไป ก่อนจะว่า “ชั้นไม่เกี่ยวชั้นรู้แล้ว แต่แกมีหน้าที่ต้องไปส่งอั้ม เพราะวันนี้คนรถเขาไม่มา เมื่อแกไปส่งอั้มแล้ว ชั้นก็จะไปส่งใหม่เอง” “แล้วแกมีสิทธิ์อะไรมาสั่งชั้นด้วย อั้มเขายังไม่เคยมาสั่งชั้นเลย” คมชาญพูดทันที พลางหันไปมองอั้ม ก็เห็นอั้มก้มหน้า ก่อนจะว่า “อั้มไม่เคยสั่งชาญ อั้มเข้าใจชาญ อย่างนี้ใช่ไหมที่ชาญอยากให้เป็น” คมชาญชะงัก มองหน้าอั้ม ก่อนจะว่า “อั้มหมายความว่าไง” “ก็หมายความว่า แกมันไม่เคยคิดถึงความรู้สึกอั้มเลยน่ะสิ ชั้นถามแกหน่อย แกทำอย่างนี้ไปเพื่ออะไร” นิสาโพล่ออกมาทันที “ทำอะไรเคยนึกถึงจิตใจอั้มไหม” คมชาญมองหน้านิสา “แกจะมารู้อะไรเรื่องชั้นกับอั้ม แกจะมารู้อะไร” ว่าแล้วหันไปมองอั้ม เห็นอั้มยืนนิ่ง ดวงตานั้นมีน้ำตาคลอคลองอยู่ ก็รีบถามด้วยความเป็นห่วง “อั้มเป็นอะไรอ่ะ” อั้มส่ายหน้า นิสามองเพื่อนแล้วโอบไหล่ไว้ ตอบแทน “แกทำเกินไปแล้วนะ แกไม่ทำให้อั้มเสียใจคนเดียว แกทำให้ชั้นผิดหวังในตัวแกด้วย” คมชาญชะงัก มองหน้านิสา “แกรู้สึกอะไรด้วยหรอ” นิสาชะงัก นิ่งไป ก่อนจะรีบตัดบท “นี่แกกำลังเล่นอะไรอยู่กันแน่” ถามแล้วมองหน้าเพื่อน  มองแล้วกลับพบความรู้สึกบางอย่าง ซึ่งนิสาต้องรีบสลัดมันออกจากใจ ยังไม่ทันจะพูดอะไร เสียงของใหม่ก็ดังขึ้นมา “นั่นสิคะ พี่ชาญเล่นอะไรอยู่คะ สนุกมากไหม” ทำเอาพี่ทั้งสามหันมามองแล้วเงียบไป ใหม่จึงหันไปมองคมชาญ “หนูไม่รู้ว่าพี่มีอะไรในใจนะ แต่พี่อย่ามาเล่นกับความรู้สึกคนได้ไหมคะ หนูขอร้องละ” จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 00:12:58

ความคิดเห็นที่ 25 หอบกำลังใจมาให้แม่ชมค่ะ แม่ชมสู้ ๆ จากคุณ : ข้าวญี่ปุ่นไข่ตุ๋น เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 00:16:14

ความคิดเห็นที่ 26 กรี๊ดดดดดดดดดดดด สนุกมากค่า มันช่าง หลายปม เสียดแทงใจดีแท้ จากคุณ : moomooly เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 00:17:26

ความคิดเห็นที่ 27 คำฮิตติดปากพี่เมฆ  "...ถือซะว่าพี่ไม่ได้พูดล่ะกัน" จากคุณ : MooP_KK เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 00:17:59

ความคิดเห็นที่ 28 ชอบมุกแม่ชมมาก ฮาจริงๆ นึกซะว่าพี่ไม่ได้พูดแล้วกัน จากคุณ : บางลำภูสแควร์ เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 00:21:59

ความคิดเห็นที่ 29 อินมวากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก แอร๊ยยยยยยย ตาคมชาญแกจะใจร้ายเกินไปละนะ สงสารอั้ม นิสามีอะไรในใจ รู้สึกแปลกๆนะเนี่ย จะมีสับขาหลอกอีกเปล่าคะแม่ชม คู่พี่เมฆน้องคีย์ก็น่ารักกุ๊กกิ๊ก อรั้ย สงสัยพี่เมฆจะชอบกินขนมทองหยอด 555 จากคุณ : '' My Bag '' เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 00:45:09

ความคิดเห็นที่ 30 แม่ชม...ชั้นสับสน แต่ชั้นจะเป็นกำลังใจใ้ห้แม่ชมผ่านเลข 7 เข้าสู่ระยะปลอดภัยให้ได้นะจ๊ะ... **************************************** พ่อเมฆสมกับเป็นนักบอล....ยิงตลอด 555+ แม่ชมมาโหมดเข้มข้นเร้าใจ...อ่านแล้วเริ่มอินอีกรอบ... น้องอั้มจ๋า...ลองพิจารณาเฮียชาเขาหน่อยดีมั้ย ถึงเฮียชาจะดูเป็นคนหวั่นไหวง่าย แต่เฮียเขารักใครก็รักจริงหวังแต่งนะ... "หนูไม่รู้ว่าพี่มีอะไรในใจนะ แต่พี่อย่ามาเล่นกับความรู้สึกคนได้ไหมคะ หนูขอร้องละ".....ฉึก!! แก้ไขเมื่อ 15 พ.ย. 52 00:48:02 จากคุณ : เพิ่มบท 11*12 หน่อยดิ น่ารักดี (All bread) เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 00:47:13

ความคิดเห็นที่ 31 อ่านมุกพี่เมฆ แล้วนึกถึงพี่ผู้ใหญ่พิษณุอะ 55555555 จากคุณ : [Zonic] เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 00:49:02

ความคิดเห็นที่ 32   อร๊ายยยยยยยยยยยยย 55555555555 อยากจะหัวเราะพ่อเมฆ ...กร๊ากกๆๆๆๆ โดนแม่หนูคีย์เข้าแล้วล่ะสิ อิอิ... บอกแล้ว อย่าประมาทแม่หนูคีย์นะ หึหึ แต่ตอนนี้แม่หนูใหม่เอาใจไปเลยจ้ะ.... ชอบประโยคสุดท้ายมาก “หนูไม่รู้ว่าพี่มีอะไรในใจนะ แต่พี่อย่ามาเล่นกับความรู้สึกคนได้ไหมคะ หนูขอร้องละ” ในขณะที่คนอื่น subtext กันอยู่นั่น ...ไม่ยอมพูดหรือแม้กระทั่งยอมรับความรู้สึกกันตรงๆ ประโยคนี้ของแม่หนูใหม่กลับทะลุทะลวงเข้าไปในใจของแต่ละคนนั่นเลยทีเดียว สนุกมากจ้ะแม่ชม ..รออ่านตอนต่อไปนะ ^^ จากคุณ : สีลาสิรา เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 01:06:12 A:124.121.5.163 X: TicketID:232781

ความคิดเห็นที่ 33   มาต่อไวๆนะคะ รออยู่ กำลังอินเลยยย จากคุณ : pp เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 01:11:13 A:58.8.187.155 X: TicketID:237289

ความคิดเห็นที่ 34 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด หนูใหม่ได้ใจพี่มากเลยลูก เอาเลยลูก เล่นอิตาชาญให้ตายยยยยย ป.ล. ฉันแอบชอบบรรยากาศของแม่หนูกุ๊กกิ๊กของฉันแหละ แม่ชม อิอิ จากคุณ : waidhaya เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 01:13:00

ความคิดเห็นที่ 35 เข้ามาลงชื่อรอค่ะ แม่ชม ยังจำกันได้อยู่ม้ายยยยยยยยยยยย จากคุณ : RakTawan เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 01:43:34

ความคิดเห็นที่ 36 เมื่อคืนหล้บยาว พอเปิดเครื่องมา ก็มาที่ทู้นี้เลย แล้วก็ไม่เคยผิดหวัง ตอนที่ 7 ของแม่ชม เป็นตอนที่สนุกที่สุดเลยนะ มันมีปมหลายยยยยยยยยยยยยย ปม ที่เริ่มจะเห็นและ แต่ก็ไม่รู้จะคลายด้วยวิธีไหนดี ที่คู่ พี่ธี กะ กุ๊กกิ๊ก ก็ชอบตรงคำว่า โมเม อ่ะ มันไม่ค่อยจะเข้ากับ พี่ธี ที่ดูนิ่งๆ ได้ พี่ธีเธอก็โมเมเป็นนะ .. อิอิ ที่คู่ อิศรา กะ ทิพย์ กับประโยคนี้เลย *....แน่นอนเหลือเกิน คนอย่างเขา ทำอะไรแน่นอนเสมอ* ชอบจ้ะ แล้วทิพย์ เคยผ่านเรื่องเจ็บอะไรมาเอ่ย .. แล้วคู่ เมฆ กะ คีย์ ก็คิดว่า เข้าใจความรู้สึกเมฆนะ ที่เจอเด็กใสๆ แบบคีย์ แต่ที่อยากรู้ก็คือ เมื่อไหร่น้องคีย์ถึงจะเข้าใจนี่สิ คิดว่าอีกยาวนะ ..ใช่ไหม แม่ชม คู่ที่พัวพันกันมากหน่อย ก็ ตาคมชาญ แม่นิสา แม่อั้ม และหนูใหม่ นี่สิ แต่คงมีอะไรรางๆ ให้เห็นแล้วอ่ะนะ แต่ก็ไม่รู้จะคิดไปทางเดียวกับแม่ชมรึเปล่า แต่ชั้นรอได้ รออ่านได้ตลอดเวจ้ะ สู้ สู้ นะจ๊ะแม่ชม ส่งกำลังใจ ให้แม่ชมพิมพ์มาให้อ่านได้ต่อเนื่องนะ อย่า ค้างเติ่ง เลยนะ แม่ชม ... จากคุณ : monkey12 เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 05:16:31

ความคิดเห็นที่ 37 ว้ายยย แม่ชมจ๊ะ ทิ้งไว้เยี่ยงนี้เนี่ย ยังไงก็ต้องมีอารมณ์แต่งต่อแน่ๆจ๊ะ กำลังใจ(จากคนอ่านที่อยากรู้เรื่องต่อ) มีอยู่ล้นหลามมมม :D อีตาชาญญญญ.....ทำไปได้ คันไม้คันมืออยากจะไปจัดการเสียซักตุ้บสองตุ้บ (อินเกินไปม้าย ได้ข่าวว่าฟิค) ตอนนี้แต่ละคนนี่ ต้องตีความประโยคซักสามรอบว่ากำลังพูดถึงอะไรกันอยู่กันแน่ กลับไปเรียนวิชาแปลไทยเป็นไทยอีกซักหน่อยคงจะดีไม่น้อย มี subtext อย่างที่ คคห. ข้างบนๆ กันมากมาย แต่ดีจ๊ะแม่ชม...มันดูเหมือนโค้ดลับดี 55 แล้วจะมารอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อจ๊ะ จากคุณ : =เราเอง= เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 05:34:23

ความคิดเห็นที่ 38 แม่ชมมมมมมมมม *ดิ้นๆๆๆๆ* ทำไมแม่ชมทำอย่างนี้ล่ะจ๊ะ ตอนนีหนูอินจัดจนอยากจะแทรกตัวเข้าไปในนิยายของแม่ชมจริงๆ ตาคมชาาญนี่นาจับมาตีสักหกทีนะคะ กำลังเล่นอะไรอยู่เนี่ยยยยยยยยยย หนูอะ เป็นกำลังใจให้แม่ชมนะจ๊ะ จากคุณ : *..ซาลาเปาหอมชีส..* เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 09:38:00

ความคิดเห็นที่ 39   มีเรื่องรบกวนหน่อยอะคะ เพราะดีว่าเพิ่งเข้ามาเจอตอนที่เจ็ดนี่อะคะ พยายามจะย้อนกลับไปดูตอนที่หนึ่ง แต่ว่าเข้าไม่ได้ รบกวนขอลิ้งค์ ตอนที่หนึ่งหน่อยได้ไหมคะ ขอบคุณล่วงหน้าคะ :-) จากคุณ : paku เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 11:28:59 A:194.74.208.129 X: TicketID:206689

ความคิดเห็นที่ 40 อร๊ายยยยยยยยย แม่ชมขา หนูเข้ามาติดตามทุกวันเลยคะ ตอนนี้เสพติดนิยายแม่ชมอย่างแรง ถ้าขาดไปคงลงแดงตาย แอร๊ยๆๆๆๆ มาให้กำลังใจแม่ชมคะ ตอนนี้กำลังเข้มข้นมากเลย >o<" คมชาญ อั้ม นิสา น้องใหม่ จะเป็นอย่างไรต่อไป ตาชาญ แกเล่นไรอยู่ อ๊ากกกกก อินจัดมากคะ ณ จุดๆนี้ ++๓๙ ตอนนี้ ตอนที่๑เข้าไม่ได้แล้วจริงๆ ช่วยๆกันกดเข้าคลังกระทู้นะคะ กระทู้ดีๆได้ไม่หายไปไหนค่ะ ^^ จากคุณ : kukiky312 เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 11:54:14

ความคิดเห็นที่ 41 แวะมาส่งกะลังใจให้แม่ชมนะจ๊ะ ส่งกันเยอะๆแม่ชมจะได้มีกะลังใจแต่ผ่านตอนที่ 7 (แต่ชั้นคิดว่าแม่ชมผ่านแล้วนะจ๊ะ) ว่าแต่ แม่ชมจ๊ะ เรื่องตอนที่ 1 น่ะ สงสัยต้องส่งลิงค์ให้พี่พันกู้แล้วมั้งจ๊ะแม่ ไม่งั้น หายไปคงเศร้าน่าดู จากคุณ : pinky_antz เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 12:39:29

ความคิดเห็นที่ 42 น้องใหม่ รับใจไปเลย 250 ดวง! จากคุณ : ZzIqka เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 15:01:36

ความคิดเห็นที่ 43 แวะมาช่วยปฐมพยาบาลน้อง ๆ จ้ะ ^ ^ ใต้ซุ้มแมกโนเลีย ตอนแรก ย้ายที่ทำการไปอยู่ในคลังกระทู้เก่าเรียบร้อยแล้วจ้ะ แผนที่เรือนหลังที่ 1 ตามนี้นะจ๊ะ http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/10/C8425418/C8425418.html ตอนแรกชั้นแอบเสียดายที่งานแมกโนเลียเกมจบเร็วจัง แต่ที่ไหนได้ แม่ชมมี shot เด็ด ตอนรื้อเก็บสถานที่นี่เอง คู่แรก .. 11*12   ^______^ คู่ที่ 2 .. เพื่อนสนิท .. คิดอะไรกันอยู่คะ ชั้นชอบฉากรถไฟฟ้า 3 ขบวนของพ่อชาญชนกัน  นี่ถ้าเป็นละคร คนดูคงลุ้นกันจนลืมหายใจเลยทีเดียว ทั้งน้ำตาพี่อั้ม  แววตาของ 2 เพื่อนสนิท  ตบท้ายด้วยประโยคเด็ดของน้องใหม่ คู่ที่ 3 .. ตอนนี้ชั้นได้คู่เชียร์คู่ใหม่แล้วล่ะพี่หนมปัง ถึงพ่อเมฆจะยังไม่ชัดเจน (ซักที) ว่าจะเลือกจับชายผ้าด้านไหน   แต่ชั้นชัดเจนแล้วล่ะ ว่าชั้นจะเชียร์ใคร ฉากของพ่อเมฆทำให้ชั้นนึกถึงหนังเรื่อง seasons change (เพราะพ่อเมฆ  เปลี่ยนแปลงบ่อย) ในเรื่อง seasons change ชั้นเชียร์น้องอ้อม  ถ้างั้นเรื่อง seasons change ใต้ซุ้มแมกโนเลีย ชั้นขอเชียร์น้องเอมแล้วกัน ^ ^ เพราะชั้นชอบประโยคนี้ในเรือนหลังที่ 4 ของแม่ชม   "ถึงจะมีบางเวลาที่พูดไม่แคร์ แต่เวลาที่แคร์แต่ไม่พูด มันก็มีนะคะ" ปล. - ชั้นเลือกคู่เชียร์ได้แล้ว  และพร้อมรับความผิดหวังแล้วจ้ะแม่ชม และ .. เอ่อ .. ถึงชั้นจะผิดหวังบ้างอะไรบ้าง ก็คงไม่เป็นไรหรอกจ้ะ   แต่แม่ชมจะทนดูพ่ออิศรา(ของชั้น) ผิดหวังและเสียใจ  ได้ลงคอหรือจ๊ะ ? แก้ไขเมื่อ 15 พ.ย. 52 16:40:53 จากคุณ : กาลครั้งหนึ่งเมื่อวานนี้ เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 16:17:59

ความคิดเห็นที่ 44   ชอบมากมายฤทธีกะกุ๊กกิ๊ก แม่ชมขอเยอะๆๆๆด้วยจ้า จากคุณ : nook เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 17:13:21 A:125.24.56.173 X: TicketID:235902

ความคิดเห็นที่ 45 ขอบคุณนะคะแม่ชม อ่านแล้วก็ลุ้นตัวโก่ง สรุปว่าพ่อคมชาญจะจัดการเรื่องนี้ยังไงหนอ อ้อ แม่ชมจ๋า แม่ชมพิมพ์ผิดที่นึงจ้ะ แม่ชมพิมพ์ "กล่องปฐมพยาบาล" เป็น "กล่อมปฐมพยาบาล" ในคห. 15 นะจ้ะ จากคุณ : mywind เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 17:22:58

ความคิดเห็นที่ 46 แม่ชมจ๋า ตอนนี้เป็นตอน "ตะปูเป็นเหตุ" รึเปล่าจ๊ะ หลายคู่ทีเดียว แถมแต่ละคู่ ประทับใจทุกคู่อ่ะ โดยเฉพาะ พ่อฤทธีกะแม่นู๋กุ๊กกิ๊ก ชั้นนึกถึงสาละวันเชียวล่ะ "สอนหน่อย สอนหน่อยซิ" อิอิ ส่วนคู่ที่เริ่มเห็นอะไรลาง ๆ หลังจากที่เวียนหัวกะความสัมพันธ์มานาน คือพ่อชาญ แม่นู๋นิสา แม่นู๋อั้ม แม่นู๋ใหม่ (แม่นู๋ใหม่แมนมากกกกอ่ะ) แต่จริง ๆ ก็ยังมึน ๆ ก็แม่นู๋นิสา พ่ออิศ แม่นู๋ทิพย์ อีกนิดนึง ส่วนพ่อเมฆกะแม่นู๋คีย์นี่สิ ชั้นอ่านแล้วก็ขำ สงสารพ่อเมฆอ่ะ น้องเค้ายังไร้เสียงสาอ่ะนะ แม่นู๋เอมนี่สิ  จะยังไง แอบลุ้น อิอิ ยังเป็นกำลังใจให้แม่ชมเสมอนะจ๊ะ อยากรู้ว่าหลังจบกีฬาแล้วจะมีอะไรต่อน๊า อย่างเช่น ออกค่าย หรืออะไรอย่างเนี่ย อิอิ จากคุณ : อุบาสิกา เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 19:52:21

ความคิดเห็นที่ 47 มาแล้วจ้า มาแล้ว กำลังใจของชั้นมาแล้ว ขอบคุณทุกคนมากนะจ๊ะที่เข้ามาทักทายกัน ขอบคุณแม่กาลฯ ด้วยจ้ะ ที่ช่วยเก็บกระทู้จากคลังกระทู้เก่ามาให้ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 22:11:04

ความคิดเห็นที่ 48 คมชาญได้ฟังแล้วอึ้งไป ใหม่พูดต่อ “หนูไม่ได้อะไรหรอกนะคะ แต่หนูไม่อยากให้พี่อั้มเข้าใจผิด ไม่อยากให้พี่อั้มเสียใจ” อั้มหันมามองใหม่ ใหม่จึงยิ้มให้ “นะคะ พี่อั้มอย่าเสียใจเลย หนู....” นิ่งไปนิดก่อนจะว่า “หนูไม่มีอะไรค่ะ พอหมดงานแล้ว พี่ชาญเขาก็ไม่ต้องไปส่งหนูอีก” แล้วก็หันมามองนิสา “พี่นิสาก็ไม่ต้องไปส่งหนูหรอกนะคะ หนูเกรงใจพี่ เดี๋ยวหนูว่าหนูกลับกับกิ๊กก็ได้ค่ะ หนูไปก่อนนะคะ” ว่าแล้วก็ยิ้มให้นิสา  แล้วเดินออกมาทันที คมชาญรีบเรียกไว้ ด้วยยังค้างคาใจเรื่องอะไรบางอย่าง “เดี๋ยว น้องใหม่” แต่ใหม่ดูเหมือนไม่ได้ยิน เพราะยังเดินต่อไป ไม่ได้หันกลับมามอง เหลือกันอยู่สามคน บรรยากาศกลับเข้ามาสู่ความเงียบอีกครั้ง ทั้งสามมองหน้ากัน ต่างก็ครุ่นคิดเรื่องอะไรในใจ จนไม่มีใครพูดอะไร เป็นนานกว่าคมชาญจะพูดออกมา “อั้มคิดมากเรื่องใหม่หรอ ชาญบอกแล้วไง ว่าไปส่งน้องเขาเฉยๆ” “อั้มไม่ได้ว่าอะไร” อั้มพูดออกมาในที่สุด “อั้มก็แค่...” พูดได้แค่นี้ ก็หยุดไป หันไปมองนิสา   ก็เห็นนิสาส่ายหน้า พลางว่า “อั้มก็เข้าใจชาญเหมือนเดิม ใช่ไหม” พูดแล้วหันไปมองคมชาญ “แกน่ะโชคดีมากนะ ที่อั้มเข้าใจแกเสมอ รู้ตัวหรือเปล่า” “รู้...” คมชาญตอบทันที มองนิสานิ่งๆ “ชั้นรู้ว่าอั้มเข้าใจชั้น แล้วแกล่ะ เข้าใจชั้นบ้างไหม” คำพูดที่เจือไปด้วยอารมณ์นั่นโพล่งออกมาได้ยังไง คมชาญก็ยังงงตัวเอง เพราะมันทำให้เกิดปฎิกิริยาชะงักงันขึ้นทันทีกับคนสองคน นิสาหันไปมองอั้ม ส่ายหน้าแล้วพูดเสียงเข้ม “แกไม่ต้องมาสนใจหรอกว่า ชั้นจะเข้าใจแกหรือเปล่า แค่อั้มเข้าใจแกก็พอแล้ว” “ก็ชั้นรู้ อยากรู้ไม่ได้หรือไง” คมชาญเริ่มจะเสียงเข้มขึ้นมาบ้าง มองหน้านิสาด้วยแววตาบางอย่าง เขาลืมไปแล้ว ว่าอั้มกำลังมองเขาอยู่ “แกไม่ต้องมาอยากรู้  ชั้นจะเข้าใจแกหรือไม่เข้าใจแกมันก็ไม่สำคัญหรอก ชั้นมันเป็นแค่เพื่อน” นิสาตอบทันที ประโยคท้ายน้ำเสียงติดจะขื่นๆ เล็กน้อย “เออ รู้แล้ว ไม่ต้องมาย้ำได้ไหม กี่ปีกี่ชาติ มันก็เป็นได้แค่เพื่อนนั่นแหละ” คมชาญพูดแล้วยิ้มนิดๆ คล้ายเยาะตัวเอง มองหน้านิสาเพื่อค้นหาความรู้สึกบางอย่าง จนเสียงหนึ่งดังขึ้น เขาถึงได้ชะงัก “ถ้าชาญไม่อยากเป็นเพื่อนแล้วชาญอยากเป็นอะไร ทำไมไม่ทำตามใจตัวเองล่ะ” อั้มนั่นเองที่พูดเรียบๆ ออกมา ใบหน้าเรียบเฉยนั้น ดูเผินๆ แล้วเหมือนไม่รู้สึกอะไร ติดจะมีรอยยิ้มด้วยซ้ำ แต่ดวงตาคู่นั้น ฉายแววเจ็บปวดออกมาจนปิดไม่มิด “อั้ม หมายความว่าไง” คมชาญถามออกมาเบาๆ “ชาญคิดยังไงล่ะ บอกมาสิ” อั้มถามสั้นๆ แต่เป็นคำถามที่ทำให้คมชาญอึ้งไปนาน จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 22:15:42

ความคิดเห็นที่ 49 แม่ชมมาแล้ว มาส่งกำลังใจเหมือนเดิมจ้า จากคุณ : หนูน้อยดุ่งดิ๋ง เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 22:29:32

ความคิดเห็นที่ 50 ตามมาเป็นกำลังใจให้แม่ชมอีกคนค่า จากคุณ : moomooly เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 22:45:49

ความคิดเห็นที่ 51 กะลังหนุกหนานเลยจะ แม่ชม ชั้นส่งกะลังใจให้แม่ชมอยุ่นะจ๊ะ ปล. อันเน้ เอามาฝากแม่ชมจะ เผื่อเวลาแตกกระทู้ ก้ติดไว้เตือนคนที่เข้ามาอ่านแล้วลืมกดน่ะจะ จากคุณ : pinky_antz เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 22:46:01

ความคิดเห็นที่ 52 บรรยากาศกลับมาสู่ความเงียบอีกครั้ง คราวนี้มันเป็นความเงียบที่เจือไปด้วยการรอคอย รอคอยความจริงบางอย่างที่ต้องวัดใจกัน แต่คมชาญคงจะนิ่งไปนาน เพราะเขายังไม่ทันตัดสินใจเรื่องบางอย่างก็ปรากฏว่าอิศรากับทิพย์เดินเข้ามาหาที่ทั้งสามคนยืนอยู่ “อ้าว มายืนทำอะไรกันหรอ” อิศราทักอย่างแปลกใจ แต่เมื่อเห็นทุกคนยังนิ่งอึ้งอยู่เหมือนปรับอารมณ์ไม่ทันก็แปลกใจมากขึ้นอีก “เป็นอะไรกันหรือเปล่าเนี่ย งานใกล้จะเสร็จแล้วนะ เหลือทำความสะอาดสถานที่อีกนิดหน่อย” นิสารู้สึกตัวก่อนเพื่อน จึงหันไปยิ้มกับอิศราพลางว่า “งานเสร็จแล้วหรอ เร็วจังเนอะ” “เร็วอะไร” อิศราพูดยิ้มๆ “มืดแล้วนะเนี่ย แกไม่รู้สึกเลยหรอ” พออิศราบอกเท่านั้นแหละ ทุกคนจึงได้เงยหน้ามองฟ้า ท้องฟ้ามืดปรากฏแสงดาวระยิบะยับ ทั่วบริเวณสนามกีฬาสว่างด้วยดวงไฟที่ส่องแสงเจิดจ้าไปทั่ว “ทำอะไรกันอยู่หรอ ถามจริง” อิศรายังไม่วายสงสัย แต่นิสารีบตัดบท “ทำกับข้าวอยู่มั้ง ถามได้ แกนี่ ก็ทำงานอยู่เนี่ย” “ทำงานจนลืมวันลืมคืนเลยหรอ” อิศณาถามยิ้มๆ นิสาหันไปมองอั้มกับคมชาญ เห็นยังเงียบกันอยู่ก็รีบโวยวายกลบเกลื่อน “เอ้า ก็อยากให้มันเสร็จเร็วๆ ไง เสร็จเร็วจะได้ไปพักเร็ว” “นี่แหละ ที่ชั้นจะมาบอกแก” อิศราว่าแล้วหันไปยิ้มกับทิพย์ นิสามองแล้วใจแห้งเหมือนเคย “คือว่า ชั้นเห็นว่าวันนี้เสร็จงานแล้ว เลยกะจะชวนไปเลี้ยงฉลองกันหน่อย ฉลองงานกีฬาแล้วก็ฉลองดาวซัลโวให้เมฆมันด้วย” “หรอ...” นิสาพูดแล้วหันไปมองทิพย์ “วันนี้ทิพย์ว่างหรอ” ทิพย์พยักหน้าแล้วยิ้ม “ว่างจ้ะ ทิพย์กับกฤษฏิ์ว่างพอดี เราจะได้สังสรรค์กันเหมือนเมื่อก่อนไง ตกลงไปนะนิสา” นิสานิ่งไปนิดก่อนจะพยักหน้า ทิพย์จึงหันไปถามอั้มกับคมชาญ “อั้มกับชาญล่ะ” “อั้ม...ก็ไปก็ได้จ้ะ” อั้มตอบ ทิพย์หันไปมองคมชาญ ยังไม่ทันที่เขาจะตอบ นิสาก็รีบขัดขึ้นก่อน “อั้มไป ชาญก็ต้องไปอยู่แล้ว ไม่ต้องถามหรอก” คมชาญหันมามองหน้านิสา แต่นิสาเมินไป “ดีเลย” อิศราว่า “งั้นเดี๋ยวไปชวนพวกน้องๆ ด้วย ไปร้านประจำกัน ไปกันเยอะๆ สนุกดี” จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 22:50:45

ความคิดเห็นที่ 53 ใหม่เดินห่างออกมา ได้ยินเสียงเรียกชัดเจน แต่ไม่ยอมหันกลับไปมอง ยิ้มให้ตัวเองนิดๆ ก่อนจะถอนหายใจ แล้วรีบเดินไปหากุ๊กกิ๊ก ก็เห็นกุ๊กกิ๊กกำลังยืนอยู่กับชะเอม จึงร้องทัก พลางชูกล่องปฐมพยาบาล “กล่องปฐมพยาบาลมาแล้วกิ๊ก” “อ้าว กิ๊กเป็นไรหรอ” ชะเอมหันมาถามด้วยความสงสัย กุ๊กกิ๊กหัวเราะแหะๆ “พอดีหนูแงะตะปูพลาดอ่ะพี่เอม” “มา เดี๋ยวเค้าทายาให้” ใหม่ว่าแล้วจัดแจงหยิบยาขึ้นมา คว้ามือเพื่อนมาทาอย่างเบามือ พลางถาม “แล้วพี่ธีไปไหนแล้วอ่ะ” “แบกฉากไม้ไปเก็บ จะเสร็จแล้วล่ะ” กุ๊กกิ๊กตอบ ใหม่จึงว่า “โห ตัวเองแงะตะปูหมดเลยหรอ” กุ๊กกิ๊กยิ้มเก้อๆ “เปล่าอ่ะ พี่ธีกับพี่เอมเป็นคนแงะ เขาทำไม่ได้อ่ะ ตะปูมันไม่ค่อยหลุด ไม่รู้เป็นไร ทีพี่เอมนะ ออกง่ายๆ เลยอ่ะ” กุ๊กกิ๊กโทษตะปูซะงั้น -*- ใหม่หันมามองชะเอมอย่างชื่นชม “โห พี่เอมเก่งอ่ะ ร้องเพลงเก่งแล้วยังแงะตะปูเก่งอีก” ชะเอมยิ้มยืดอกพลางว่า “อ่ะ แน่นอน ของอย่างนี้มันอยู่ที่ฝีมือ ยูโน้ววว ไม่ได้ทำกันได้ง่ายๆ โอเค้” ใหม่กับกุ๊กกิ๊กได้ฟังก็หัวเราะ เมฆกับคีย์ก็เดินมาสมทบด้วยเพราะว่าทำงานเสร็จแล้ว เสียงเมฆดังมาแต่ไกลทีเดียว “อ้าวๆ ทำงานๆ อย่าอู้” “ใครกันแน่ที่อู้พี่เมฆ” ชะเอมว่าทันที “เมื่อกี้แอบหลบไปกินน้ำตั้งนาน เห็นนะ” “อ้าว อย่างนี้พี่ก็อยู่ในสายตาน้องเอมตลอดเลยดิ” เมฆว่ายิ้มๆ ชะเอมชะงัก ก่อนจะว่า “เปล่าอ่ะ พอดีมันเห็นเอง” “โห่ อย่างเซ็งอ่ะ” เมฆว่าทีเล่นทีจริง ชะเอมก็หัวเราะ “เออ พี่จะมาชวนไปกินข้าวกัน” เมฆว่า “พอดีคุยกะอิศว่าน่าจะไปเลี้ยงอะไรกันหน่อย เพราะว่างานกีฬาเสร็จแล้ว  ทุกคนว่างหรือปล่า” “ว่างค่ะ” คีย์ตอบ เมฆตอบทันที ตาเป็นประกายอีกแล้ว “ที่ว่าว่างอ่ะ พี่หมายถึงหัวใจอ่ะ ว่างหรือเปล่า” -*- คีย์ทำหน้างง ทุกคนก็ยิ้มขำ พอดีฤทธีเดินมาพอดี เมฆจึงชวน “พี่ธี ไปกินเลี้ยงกันนะครับ วันนี้พี่ว่างหรือเปล่า” ฤทธียังไม่ทันตอบ กุ๊กกิ๊กก็พูดขึ้นมาอย่างสงสัย “พี่ธีจะไปกินเลี้ยงหรอ” ฤทธีชะงักหันมามองหน้ากุ๊กกิ๊ก “ทำไมอ่ะ พี่ไปกินเลี้ยงไม่ได้หรอ ก็เป็นคนเหมือนกันนะ กินข้าวได้เหมือนกัน” “อ๋อ หรอคะ หนูไม่ได้ว่าอะไร” กุ๊กกิ๊กหัวเราะแหะๆ “เพียงแต่หนู นึกภาพไม่ออก” “งั้นไม่ต้องนึกภาพแล้วน้องกุ๊กกิ๊ก เราไปกันเลยดีกว่า พวกอิศรารออยู่แล้ว” เมฆชวน ทุกคนจึงออกเดินไปด้วยกัน จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 23:17:08

ความคิดเห็นที่ 54 กร๊ากกกกก โดนตะปูกันถ้วนหน้าเลย พี่ฤทธีไม่ดูนิ้วน้องหน่อยหรอค่ะ จากคุณ : Huray_mo เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 23:45:07

ความคิดเห็นที่ 55 ร้านอาหาร “ผลิใบ” เป็นร้านประจำของผองเพื่อน ได้โปรดอย่าคิดว่ามันเป็นร้านอาหารรสุดหรู หรือประเภทกึ่งผับอะไรทำนองนั้น จริงๆ แล้วมันเป็นร้านหมูกระทะ ตัวร้านออกแนวเพื่อชีวิต เป็นกระท่อมหลังคามุมจาก ด้านในมีเวทีสำหรับนักร้องร้องเพลง ส่วนระเบียงด้านนอกตั้งโต๊ะเอาไว้หลายตัว เผื่อลูกค้าต้องการนั่งกินลมชมวิว ภายในร้านตกแต่งด้วยหัวควาย -*- ภาพถ่ายประเภทเพื่อชีวีต ภาพนักร้องดังๆ อย่าง บ๊อบ เมอเร่ส์,เดอะ บิทเทิ่ล, บีจีส์ เรื่อยไปจนถึงคาราวบาว คาราวาน เต็มไปหมด ถึงแม้ว่าร้านนี้จะเพื่อชีวิตจ๋า แต่เพลงที่นักดนตรีเล่นนั้นหลากหลายแนว นักดนตรี นักร้องก็มีฝีมือดี เหล่าผองเพื่อนจึงชอบร้านนี้มาก เหตุที่เพลงเพราะ อาหารอร่อย พอมาถึงก็ไปจองที่นั่งโต๊ะใหญ่ริมระเบียง ลมเย็นพัดโชย บรรยากาศดีทีเดียว นั่งโจ้หมูกระทะกันไป พูดคุยหยอกล้อกันไป ทุกอย่างดูดี เพอร์เฟค ยูโน้ววว -*- ผิดแล้วล่ะ ไม่ดูดีอย่างที่คิด เพราะอย่างน้อยก็มีใครอยู่หลายคนเชียวล่ะ ที่เงียบไปอย่างน่าแปลกใจ แต่ที่ไม่เงียบดูเหมือนจะเป็นสามสาวปีหนึ่ง เพราะเพิ่งเคยมาเป็นครั้งแรก ต่างคนดูตื่นเต้นกันน่าดู “เฮ้ย ใหม่ หัวควายอ่ะ” คีย์ว่าพลางชี้ให้ใหม่ดูหัวควายที่แขวนอยู่ “เท่สุดๆ อ่ะ”  ใหม่หันไปมองแล้วพยักหน้า “ อือ เท่ดี หัวควายจริงๆ หรือเปล่า” “เค้าว่าสงสัยเป็นหัวควายที่สต๊าฟไว้มั้ง” กุ๊กกิ๊กออกความเห็น พี่ๆที่ฟังอยู่พากันยิ้ม ที่เห็นน้องตื่นเต้น นิสาจึงถาม “น้องไม่เคยมากินหมูกระทะกันแบบนี้หรอ” “แหม ถามมาได้นะแก” เมฆรีบขัดทันที “น้องเขาออกจะคุณหนู ไม่ได้ลูกทุ่งเหมือนแกนี่ จะได้มากินหมูกระทะ” “อ้าวๆ ไอ้เมฆ แกไม่รู้ซะแล้วว่าชั้นเป็นใคร” นิสาทำเป็นโวยวาย เมฆเลยรีบขัด “ทำไม แกเป็นคุณหนูตกยาก มาตามหารักแท้หรอ” พูแล้วหยุดนิดหนึ่ง ถามยิ้มๆ “หาเจอยังอ่ะ” นิสาชะงัก มองหน้าเพื่อนแล้วขึงตาใส่ “ไม่เจอเว้ย” “อ้าว ไม่เจอทำไมต้องขึ้นวะเว้ยด้วยอ่ะ อารมณ์เสียหรอที่หาไม่เจออ่ะ” เมฆว่าแล้วหันไปมองอิศรากับคมชาญ อิศรายิ้ม ส่วนคมชาญนั้นหน้าตูมๆ ยังไงอยู่ “แกจะไปคิดอะไรมากทำไม หาไม่เจอก็ไม่เป็นไร คนไหนใกล้ตัวแกก็คว้าไว้แล้วกัน”  เมฆว่ายิ้มๆ นิสานิ่งไปก่อนจะพูด “จะบ้าหรอ เพ้อเจ้อจริงๆ แกนี่” “เอ้า ชั้นไม่ดีอีกแล้วหรอ” เมฆว่าแล้วหันไปหาอั้มที่นั่งเงียบ “อั้มดูดิ น่าสงสารเมฆเนอะ” “คงมีคนสงสารเมฆเยอะอยู่แล้วล่ะ” อั้มตอบยิ้มๆ เหลือบไปมองคมชาญเห็นนั่งเงียบก็ว่า “เดี๋ยวเมฆไปส่งอั้มทีนะ” “อ้าว แล้ว...” เมฆหันไปมองคมชาญ คมชาญจึงว่า “อั้มไม่ไปกับชาญหรอ” “ไม่ดีกว่า ชาญบ้านไกล กว่าจะไปส่งอั้ม กว่าจะกลับบ้าน เหนื่อยกันพอดี อั้มไปกับเมฆดีกว่า ทางเดียวกัน” “โธ่ แค่นี้เอง” คมชาญพูดแล้วนิ่งไป หันไปมองนิสาก่อนจะพูดต่อ “ชาญเต็มใจไปส่งอั้ม ไม่เห็นจะเหนื่อยตรงไหนเลย” เพื่อนได้ฟังพากันโห่ด้ววยความหมั่นไส้ เมฆรีบพูด “โห่ ไอ้พระเอก แกจะมาหวานอะไรตอนนี้วะ แกสู้ชั้นไม่ได้แล้ว อั้มเขาเลือกชั้นไปแล้ว ฮ่าๆ” ว่าแล้วก็หัวเราะอย่างสะใจ เพื่อนๆ พากันโห่อย่าง หมั่นไส้อีกรอบ “อั้มเขาจะไปเลือกแกได้ไง เขาไม่เปลี่ยนใจหรอกเว้ย” นิสาพูดขึ้นมาทันที อั้มหันไปมองคมชาญ พยายามค้นหาความรู้สึกจากแววตาของเขา แต่ว่า...กลับมีแต่ความสับสน ขณะที่กำลังมองอยู่นั้นก็ชะงักนิดหนึ่ง เพราะสังเกตเห็นสายตาของคมชาญที่กำลังมองใครคนหนึ่ง คมชาญหันไปมองนิสา ขยับจะพูดอะไรก็ไม่พูด ได้แต่มองนิ่งอยู่อย่างนั้น จนนิสาต้อง เมินหน้าไป และพบว่าอิศรากำลังมองมาด้วยสายตาครุ่นคิดบางอย่างจึงยิ้มให้เก้อๆ พลางถอนหายใจ บนเวที นักร้องกำลังร้องเพลง....ก็คนมันรัก จะทำยังไงก็รัก จะเจ็บยังไงก็รัก...ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม...ถ้าเธอไม่รัก จะทำยังไงไม่รู้ ให้เธอมามองเหลียวดู...ดูแลความรัก ฉันบ้าง.... จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 00:19:08

ความคิดเห็นที่ 56 อยู่ที่มหาลัยก็โดนตะปู"ตำ"กันไปทั่วหน้า มาที่ร้านอาหารจะโดนอะไรกันอีกนะพวกนี้ จากคุณ : อยากให้กลับไปเป็นเหมือนวันวาน เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 00:32:31

ความคิดเห็นที่ 57 อั้มฟังเพลงแล้วหันไปมองคมชาญ ก่อนจะบอกว่า “ขอกลับบ้านก่อนนะจ๊ะทุกคน” “อ้าว จะกลับจริงๆ หรออั้ม” นิสาว่า หันไปมองคมชาญแว่บหนึ่ง ก่อนจะพูด “อั้มเหนื่อยหรอ ถึงรีบกลับ” “ใช่จ้ะ” อั้มพยักหน้า “วันนี้ต้องขอโทษจริงๆ พรุ่งนี้มีเรียนแต่เช้าด้วย” “เดี๋ยวชาญไปส่งนะ” คมชาญรีบพูดทันที “อย่าเลยชาญ ให้เมฆไปส่งน่ะดีแล้ว ใช้งานเมฆซะบ้าง” พูดแล้วก็หันไปยิ้มกับเมฆ เมฆจึงแกล้งโอดครวญ “โธ่ นึกว่าอั้มอยากจะไปกับเมฆจริงๆ แค่จะใช้งานเท่านั้นเองหรอ” นิสาเห็นท่าโอดครวญนั้นแล้วก็ทำเป็นรำคาญ รีบพูด “ไม่ต้องมาทำเป็นโอดครวญเลย รีบไปส่งอั้มเลย ให้ไวๆ” อั้มยิ้มแล้วลุกขึ้น ลาทุกคนก่อนที่จะเดินออกไปจากร้านกับเมฆ เมื่อเข้ามานั่งที่ข้างๆ คนขับแล้ว เมฆกลับไม่สตาร์ทรถ เขานิ่งไปนิดหนึ่ง ก่อนจะหันไปถามอั้มว่า “อั้มมีอะไรจะเล่าให้เมฆฟังใช่ไหม” อั้มหันมามองเมฆ ก่อนจะถอนหายใจออกมา จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 00:33:20

ความคิดเห็นที่ 58 เฮ้ออออออ... มานั่งถอนใจกับคุณนายอั้ม จากคุณ : Jack Frost เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 01:05:07

ความคิดเห็นที่ 59 กั๊กเสียจริง ตาชาญเนี่ย สงสารอั้มแฮะ กลายเป็นเครื่องมือสำหรับการประชดกันระหว่างคนสองคนแท้ๆ ป.ล. เด็กๆ ปีหนึ่งเขาน่ารักดีเนอะ ;D จากคุณ : waidhaya เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 01:08:29

ความคิดเห็นที่ 60 รออยู่ค่าแม่โชมมมมมมมมมมมมมม ตามมาตั้งแต่โคกสารินแล้วค่า...... จากคุณ : RakTawan เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 02:02:57

ความคิดเห็นที่ 61   เฮ้อออ เหนื่อยใจแทนคุณนายอั้มจริงๆ... เค้าชอบเมฆที่เป็นแบบนี้นะ ....แม่ชมเขียนได้ถูกใจจริงๆ เลยอ่ะ รอตอนต่อไปนะจ๊ะ สู้ๆ น้า...แม่ชม จากคุณ : สีลาสิรา เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 02:47:28 A:124.121.3.192 X: TicketID:232781

ความคิดเห็นที่ 62 ว้ายยย .... ไม่กล้าต่อล่ะฮึ ตาชาญ ตัดสินใจไม่ได้ ระวัง มคปด. หนออออ ขอบคุณแม่ชมจ๊ะที่มาอัพให้แบบไม่ขาดตอน :) คนอ่านดีใจม้ากมาก ทำรายงานเบื่อๆ(ก็เบื่อตลอดกาล) ก็มานั่งอ่าน แล้วจะมาติดตามตอนต่อไปนะจ๊ะ จากคุณ : =เราเอง= เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 03:16:36

ความคิดเห็นที่ 63 ต้องบอกว่า ปรุงเรื่องได้เข้มขันขึ้นเรื่อยๆ แล้วนะ แม่ชม ตามติด ติดตาม จ้ะ จากคุณ : monkey12 เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 03:57:04

ความคิดเห็นที่ 64 โอ้ยยยยย อยากอ่านต่อแล้ว แม่ชมมมมมมมมมม ;))) จากคุณ : airja222 (airja222) เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 10:32:01

ความคิดเห็นที่ 65 แม่ชมจ๋า มาต่อด่วน ค้างคา ค้างคา แอบหมั่นไส้คมชาญ ปากหนักเหลือเกิน จากคุณ : APT-C19 เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 11:43:27

ความคิดเห็นที่ 66 หูยยย ทรมาน จากคุณ : ZzIqka เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 11:48:26

ความคิดเห็นที่ 67 ติดเรื่องนี้จะตายแล้วแม่ชมจ๋า ไม่ไหวแร้นนนน จากคุณ : แค่ไม่ทุกข์ก็เรียกว่าสุขแล้ว เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 12:20:13

ความคิดเห็นที่ 68 มาติดตามอ่านค่ะ จากคุณ : ตามตะวัน & ชมจันทร์ เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 14:23:04

ความคิดเห็นที่ 69 เป็นห่วงพ่อชาญซะจริ๊ง   หนูอั้มเค้าไม่ห่วงหรอกเพราะหนูอั้มอ่ะรู้ใจตัวเอง หนูนิสา ก็คงรู้แหละแต่แยกไม่ออกระหว่างความรักกับความชื่นชม หนูใหม่ ผู้ใหญ๊ ผู้ใหญ่ มีวิสัยทัศน์มั่กๆ(คนเช่นนี้ไม่มีวันอกหักนาน) หนูคีย์ รอวันที่จะเติบโต หนูกิ๊กของฉาน ทำไมฉานรู้สึกเหมือนดอกไม้กำลังผลิบานอยู่ในใจของหนูไงก็ไม่รู้ (เอาใจช่วยอย่าอกหักนะ "คนแข็งนอกอ่อนใน") หนูแท๊บเอ้อทิพย์ เป็นคนมีวุฒิภาวะ และน่าจะเข้าใจคนอื่นและเข้าใจตัวเองมากที่สุด พี่เมฆ ภายใต้ความร่าเริง สดใส โลกไสวสว่าง มันน่าจะมีอะไร มากกว่านั้นซ่อนอยู่ หนูเอม บางอย่างในตัวหนูเอมคล้ายพี่เมฆ นะเป็นคนประเภท "เรื่องของฉันเอาไว้ก่อน" "เรื่องคนอื่นควรจะแคร์มากกว่า" หนูน่ารักนะ พี่ฤทธี เหมือนหนังสือเล่มหนาปกสีน้ำเงินชื่อเรื่องน่าปวดหัว(วิชาการจ๋า) เหมือนจะอ่านยาก แต่พอเปิดออกมากลายเป็นการ์ตูนรูปสวยน่ารัก อ่านสนุก เข้าใจไม่ยากหรอก อิๆ พี่สุกฤษณ์ เหมือนคนแปลกหน้าที่เข้ามาในชีวิต แล้วเราก็ค่อยๆเรียนรู้ที่จะรักกันไป พี่อิศรา พระเอ๊ก พระเอก บรรยายไม่ถูก(เหมือนรุ่นพี่ที่รุ่นน้องพร้อมใจกันแอบปลื้ม) เพ้อเจ้อมาทั้งหมดนี้เพราะ  "อยากอ่านต่อไวๆ! จ้า" จากคุณ : รักคนอ่าน (kru_pn2) เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 14:29:34

ความคิดเห็นที่ 70 แอร๊ยยยยยยยยยย แม่ชมขา พี่อั้มจะเล่าอะไรให้พี่เมฆฟังคะ อยากรู้แล้ว เป็นกำลังใจให้แม่ชมค่ะ เข้ามาเกาะติดสถานการณ์ทุกวัน อิอิ กำลังเข้มข้นเลยค่ะ จากคุณ : kukiky312 เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 16:19:37

ความคิดเห็นที่ 71 เหอ  ...​. เหอะ .... แหะ แหะ...ฮา ฮ่า... โห ... โฮ ... ฮ้าาาา.... จากคุณ : greenmania เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 20:20:49

ความคิดเห็นที่ 72 ^ ^ น้องเขียวเป็นไรอ่ะ คึดฮอดเด้อออ ^^ นั่งรอแม่ชมต่อไป จากคุณ : ใจเธอใจฉัน เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 20:50:46

ความคิดเห็นที่ 73 มาแล้วจ้า มาแล้ววววว มาอ่านๆๆๆๆ  ๕๕๕๕ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 20:55:45

ความคิดเห็นที่ 74 สามสาวปีหนึ่งมองนาฬิกาแล้วมองหน้ากัน ก่อนที่คีย์จะพูดขึ้นมาว่า “หนูก็ต้องกลับ เหมือนกันค่ะ เดี๋ยวมันจะดึกไป” “แล้วน้องคีย์กลับยังไงอ่ะ” อิศราถาม “เดี๋ยวคีย์กลับกับกิ๊กค่ะ” คีย์ตอบ หันไปหากุ๊กกิ๊ก กุ๊กกิ๊กก็เสริมว่า “เดี๋ยวหนูไปส่งใหม่กับคีย์เองค่ะพี่ รถที่บ้านหนูมาแล้ว” ฤทธีหันมามองกุ๊กกิ๊ก ก่อนจะว่า “พาเพื่อนกลับดีๆ ล่ะ” “โธ่ รู้แล้วน่าพี่ เพื่อนหนูหนูก็ต้องดูแลอย่างดี” กุ๊กกิ๊กตอบทันที นิสาได้ฟังก็ยิ้ม แล้วว่า “แล้วถ้าไม่ใช่เพื่อนล่ะ จะดูแลเปล่า” กุ๊กกิ๊กยังไม่ทันตอบ ฤทธีก็ขัดขึ้นมาซะก่อน “พี่ว่า ดูแลตัวเองให้ดีก่อนดีกว่ามั้ง” กุ๊กกิ๊กฟังแล้วทำหน้าแปลกๆ ทุกคนก็หัวเราะ พอดีคนรถของกุ๊กกิ๊กมาพอดี ทั้งสามจึงลาพวกพี่ๆ กลับบ้าน เหลืออยู่ที่โต๊ะเพียงแค่ อิศรา ทิพย์ สุกฤษฏิ์ นิสา คมชาญ ฤทธี และชะเอม ที่เหลือนั่งมองหน้ากัน ก่อนที่สุกฤษฏิ์จะบอกเพื่อนยิ้มๆ “แล้วเราเอาไงกันดี” อิศรามองนาฬิกาแล้วว่า “ห้าทุ่มแล้ว กลับบ้านกันไหม กลับไปพัก” พูดแล้วหันไปหาทิพย์ “พรุ่งนี้ต้องขึ้นวอร์ดหรือเปล่าทิพย์” ทิพย์พยักหน้า ฤทธีแอบมอง แล้วแอบทบทวนความรู้สึกตัวเองอยู่เงียบๆ “ชั้นก็เหมือนกัน” สุกฤษฏิ์หันมาบอก “แกต้องไปส่งชั้นด้วยนะอิศ ไม่ได้เอารถมาเนี่ย” “ได้ๆ เดี๋ยวชั้นไปส่งแกกับ...” พูดแล้วหันไปหาฤทธี “ผมไปส่งทิพย์นะครับพี่ธี” “อ้าว..” ฤทธีพูดได้แค่นั้นก็ยิ้มนิดๆ หันไปมองทิพย์ก่อนจะว่า “แกจะมาถามชั้นทำไม ก็ถามทิพย์สิ” อิศราหัวเราะเก้อๆ หันไปมองทิพย์แล้วว่า “เดี๋ยวอิศไปส่งทิพย์ได้ไหม” ทิพย์มองหน้าอิศรา แล้วหันไปมองฤทธี ก็เห็นเขากำลังมองมาเหมือนกัน มองแววตาของฤทธี ทิพย์พยายามค้นหาความหมายจากแววตานั้น แต่ก็อ่านไม่ออก เพียงแต่รู้ว่า มันเปลี่ยนไปจากเดิม ฤทธียิ้มนิดๆ มองหน้าทิพย์ ในใจเขาปลอดโปร่งขึ้น เพราะอะไรกันนะ “อ้าว ทิพย์ ว่าไง” ฤทธีถาม ทิพย์สะดุ้งเพราะมัวค้นหาแววตาของฤทธีเพลินอยู่ ทิพย์หันไปมองอิศรา ก็เห็นเขามองมาอย่างรอคอยคำตอบ ทิพย์จึงว่า “ได้สิ ทิพย์ไปด้วยนะอิศ” อิศราได้ฟังก็ยิ้มอย่างโล่งอก พลางบอกว่า “งั้นเราไปกันเลยนะ” ทิพย์พยักหน้า ทั้งสามจึงหันไปลาพวกพ้องที่ยังนั่งอยู่ แล้วเดินออกมา แก้ไขเมื่อ 16 พ.ย. 52 21:10:16 จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 21:04:07

ความคิดเห็นที่ 75 เหลือนั่งกันอยู่ที่โต๊ะเพียง 4 คน ต่างคนต่างเงียบ เหมือนกำลังคิดอะไรในใจ สักครู่หนึ่ง ฤทธีจึงเปรยขึ้นมาลอยๆ “พี่ว่า พี่คงจะต้องกลับแล้วล่ะ เอม เดี๋ยวพี่ไปส่งบ้านนะ” พูดแล้วหันไปพูดกับชะเอม ชะเอมกำลังนั่งคิดอะไรเงียบๆ ตั้งแต่เข้ามานั่งที่ร้านนี้ ชะเอมเงียบผิดไปจากเคย ตัวเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงไม่ร่าเริงเหมือนก่อน ฤทธีเห็นชะเอมเงียบ จึงเรียกอีกครั้ง “เอม ได้ยินที่พี่พูดหรือเปล่า” ชะเอมสะดุ้งนิดๆ หันไปมอง ก่อนจะยิ้มเก้อๆ “พี่ธีว่าอะไรหรอคะ” “พี่บอกว่า เดี๋ยวพี่ไปส่งบ้าน เพราะนิสากับชาญมันมีรถ” ฤทธีบอก ชะเอมจึงพยักหน้า “ค่ะพี่” ฤทธีจึงหันไปหานิสาที่ทำท่าเหมือนกำลังนั่งเหม่ออยู่ มองหน้าอย่างสงสัยพลางถาม “เฮ้ย นิสา เป็นอะไร”  หันไปหาคมชาญก็เห็นนั่งเหม่ออีกคน ก็ถาม “แล้วชาญล่ะ เป็นอะไร” ทั้งนิสาและคมชาญหันมามองฤทธี แล้วหันมามองหน้ากัน ก่อนจะเมินกันไป นิสาเป็นฝ่ายตอบฤทธีว่า “เปล่าพี่ พี่ธีว่าอะไรนะ” “พี่บอกว่าพี่จะกลับแล้วนะ เดี๋ยวจะไปส่งเอมที่บ้านด้วย” ฤทธีตอบ นิสาจึงพยักหน้าหงึกหงัก ก่อนจะชะงักค้างเมื่อฤทธีพูดต่อไปว่า “นิสาก็นั่งอยู่กับชาญแล้วกัน พี่ไปแล้วนะ เดี๋ยวดึกกว่านี้” ว่าแล้วฤทธีก็หันไปชวนชะเอม ทั้งสองก็ลุกจากโต๊ะ พากันเดินออกจากร้านไป นิสาหันมามองคมชาญ ก็เห็นว่าคมชาญกำลังมองตัวเองอยู่เช่นกัน ทั้งโต๊ะเหลือคนเพียงสองคน กับความเงียบ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 21:06:23

ความคิดเห็นที่ 76 แม่ชมจ๊ะ หวอดที่แม่พูดถึง สำหรับ หนูทิพย์ ต้องสะกดว่า วอร์ด ที่มาจากคำว่า Ward ในภาษาอังกฤษจ้ะ เดี๋ยวคนจะพาลเข้าใจผิดไปว่าหนูิทิพย์จะไปก่อหวอดประท้วงใครนะเออ รออ่านต่อไปจ้ะแม่ อิอิ จากคุณ : waidhaya เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 21:07:15

ความคิดเห็นที่ 77 ^ ^ ^ ขอบคุณจ้ะที่ช่วยแนะนำ แก้ไขก่อนนะจ๊ะ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 21:09:32

ความคิดเห็นที่ 78 เมฆยังไม่ได้สตาร์ทรถ เพราะมือเมฆนั้นเกาะกุมมือของอั้มไว้อย่างปลอบโยน “อย่าเพิ่งคิดอะไรมากไปเลย อั้ม มันอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดก็ได้” อั้มส่ายหน้า “อั้มพยายามแล้วที่จะไม่คิดอะไร เมฆก็รู้นี่ อั้มพยายามเข้าใจชาญมาตลอด แต่ว่า...ตอนนี้  อั้มอยากจะบอกว่า อั้มไม่เข้าใจชาญเลย ไม่เข้าใจ” “เมฆว่าเรื่องน้องใหม่ไม่มีอะไรหรอก” เมฆปลอบ  อั้มหันมามองหน้าเมฆ “เมฆว่างั้นหรอ” เมฆพยักหน้า ในใจคิดอะไรบางอย่าง แต่ไม่ได้พูดให้อั้มรู้ แต่อั้มก็ถามเหมือนรู้ “แต่ว่า...มันไม่มีแต่เรื่องน้องใหม่ใช่ไหม” “เฮ้ย ก็เห็นแต่มีน้องใหม่ไม่ใช่หรอ” เมฆรีบพูด แต่อั้มหันมามองหน้าเมฆ มองนิ่งๆ ก่อนจะพูด “เมฆไม่รู้จริงๆ หรอ” เมฆชะงัก อึ้งไป พลางตบหลังมืออั้มเบาๆ “อั้มอย่าถามเมฆเลย เมฆมันก็พูดไปเรื่อย ไม่มีสาระอะไรหรอก” “ใครว่า” อั้มรีบพูดทันที “เมฆไม่ได้ไร้สาระเลยนะ อย่างน้อยอั้มก็รู้ ว่าเวลาที่อั้มเสียใจ อั้มก็ยังมีเมฆอยู่” เมฆฟังแล้วยิ้มสดใส นัยน์ตาเป็นประกาย “โห ฟังดูดีจัง ดูเหมือนพระเอกเลยเนอะ” “ไม่ใช่แค่ดูเหมือน แต่เป็นพระเอกจริงๆ เป็นพระเอกสำหรับอั้ม” อั้มพูดยิ้มๆ เมฆฟังแล้วส่ายหน้า “อั้มอย่าพูดงี้ดิ เดี๋ยวพระเอกตัวจริงของอั้มมา เมฆอาจจะโดนต่อยได้นะ” “คงไม่มีแล้วมั้ง พระเอกคนนั้นน่ะ” อั้มพูดพลางส่ายหน้า “หรือถ้ามี เขาก็อาจจะไม่ใช่พระเอกของอั้มอีกแล้ว” “หมายความว่าไง” เมฆถามเบาๆ มองเห็นดวงตาของอั้มมีแววแห่งความเจ็บปวดฉายชัด ก่อนที่มันจะพร่าเลือนไปด้วยน้ำตาที่ค่อยๆไหลออกมา อั้มเงียบไป ก่อนที่จะกระชับมือที่เมฆกุมไว้แน่น พลางว่า “เมฆ ถ้าอั้มเลิกกับชาญ...เรามาเป็นแฟนกันไหม” จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 21:15:27

ความคิดเห็นที่ 79 พ่อชาญ แม่นิสา ความเงียบเนี่ย น่ากลัวน๊า มันจิพาน"ฟุ้งซ่าน" ได้ง่ายๆเลยนะเนี่ย อิอิ ^^ มันคงคล้ายๆกะมีไรมาจุกๆอยุ่ที่คอ จนพูดออกมาไม่ได้ อ่ะดิ สถานการณ์ แบบเน้ ชวนปวดท้อง ชะมัด -.- จากคุณ : pinky_antz เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 21:18:58

ความคิดเห็นที่ 80 เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยย อารายเนี่ยแม่ชมมมมมมมมมม จากคุณ : เริ่มมึนอีกรอบ -*-... (All bread) เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 21:21:29

ความคิดเห็นที่ 81 เฮ้ย .. ! เฮ้ยย .. !! เฮ้ยยยยยยยยยยยยยย .. (มั่ง)  !!!!!!!!!!!!!! (ชั้นพิมพ์ไป  มือสั่นไป เลยนะแม่ชม ^ ^) จากคุณ : กาลครั้งหนึ่งเมื่อวานนี้ เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 21:34:07

ความคิดเห็นที่ 82 ภายในรถของกุ๊กกิ๊ก เพื่อนทั้งสามยังคงนั่งคุยถึงเรื่องงานวันกีฬา โดยเฉพาะคีย์กับกุ๊กกิ๊กนั้น ไม่มีทีท่าว่าจะเหน็ดเหนื่อยหรือง่วงเลย จะมีก็แต่ใหม่ที่เงียบไปเหมือนคิดอะไรอยู่ จนกุ๊กกิ๊กสังเกตเห็นนั่นแหละ ถึงได้ทัก “เฮ้ย ใหม่ เป็นไร” ใหม่สะดุ้ง หันมามอง ก่อนจะรีบพูด “เปล่า เค้าเหนื่อยอ่ะ แล้วก็ง่วงด้วย” “อ้าวหรอ ท่าทางตัวเองจะเหนื่อยจริงๆ  นั่งเงียบเชียว” กุ๊กกิ๊กว่า คีย์จึงเสริม “จะไม่เหนื่อยได้ไงละกิ๊ก ตื่นมาแต่งหน้าทำผมตั้งแต่เช้า เต้นทั้งวันเลย ขนาดเค้าชอบเต้นนะ เค้ายังรู้สึกว่าขาแทบจะหักแน่ะ” ใหม่ฟังแล้วยิ้มขำ รีบขัด “เว่อร์ไปน่า คีย์” “แต่เค้าเห็นพวกตัวเองเต้นแล้วน่าสนุกเนอะ แต่งตัวสวยด้วย” กุ๊กกิ๊กแล้วพูดยิ้มๆ “เค้าเห็นมีหนุ่มๆ มองกันเต็มเลย” “หนุ่มที่ไหนหรอ” คีย์ ทำหน้างงๆ กุ๊กกิ๊กอมยิ้มนิดๆ พลางว่า “ไม่รู้สิ แถวนี้มั้ง” พูดแล้วหันไปมองใหม่ “ใช่ไหมใหม่” “อะไรหรอ ไม่รู้ดิ” ใหม่รีบปฏิเสธก่อนจะนิ่งไปเหมือนคิดอะไรบางอย่าง ได้ยินเสียงคีย์พูดต่อ “พูดแล้วเสียดายเนอะ เราก็ไม่ต้องไปซ้อมหลีดแล้วน่ะสิ เมื่อก่อนเค้าก็คิดว่ามันเหนื่อยอ่ะนะ แต่ว่า จริงๆ มันสนุกดี” “อืม สนุกดี” ใหม่ว่า ก่อนจะคิดอะไรขึ้นมาได้ รีบพูดทันที “แต่ว่าไม่ซ้อมดีแล้วล่ะ เค้าได้ไม่ต้องกลับบ้านเย็น” “จะกลัวอะไร ก็มีพี่ชาญไปส่งไม่ใช่หรอ” คีย์หันมาถาม ใหม่ฟังแล้วแอบถอนหายใจ พูดกับตัวเองเบาๆ “ก็นั่นแหละ ที่น่ากลัว” “เมื่อกี้ว่าอะไรนะ” กุ๊กกิ๊กหันมาถาม ใหม่จึงรีบกลบเกลื่อน “อ๋อๆ เปล่า อย่าไปรบกวนพี่ชาญเลย ให้พี่เขาไปส่งพี่อั้มดีกว่า” “ไม่เคยเห็นพี่ชาญเขาจะไปส่งพี่อั้มสักที” คีย์พูดออกมาซื่อๆ ก่อนจะว่า “บางที เค้ายังคิดว่าพี่เค้าดูไม่ค่อยเหมือนแฟนกันเลย” “เฮ้ย เค้าเป็นแฟนกันจริงๆนะ” ใหม่รีบพูดทันที ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องรีบขนาดนั้น จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 21:34:28

ความคิดเห็นที่ 83 เฮ้ยยยยย!!!!!!!!!!! แม่ชมจะมาสับขาหลอกให้ชั้นดีใจหรือป่าวเนี่ย ลุ้นพ่อเมฆ+คุณนายอั้ม อยู่น่ะเนี่ย -''- จากคุณ : Jack Frost เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 21:36:40

ความคิดเห็นที่ 84   เนื้อเรื่องชวนติดตามมากๆ ^^ แล้วก็ชวนปวดใจมากๆด้วยค่ะ ติดตามอย่างต่อเนื่อง ขอบคุณ คุณชมเช้านะค้า จากคุณ : ลั๊ลลา เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 21:40:12 A:58.9.75.16 X: TicketID:233451

ความคิดเห็นที่ 85 ตายแล้ว ถ้า พ่อเมฆลงเอยกับคุณนายอั้ม แล้วชะเอมกับหนูคีย์ล่ะ เอ่อออ แล้วพ่อชาญ กับนิสา ล่ะ จะเงียบอีกนานมั๊ยย ลุ้นจนปวดตับบ แว๊วววววว จากคุณ : หนูน้อยดุ่งดิ๋ง เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 21:41:36

ความคิดเห็นที่ 86 โอ้ยยยยย เฮียชาญ อยากจะพูดอะไรก้อพูดไปเลยยยยยย เงียบอย่านี้ อิสสะลุ้นนนนนนน ยูโนววววววว ยังไงก้อขอบคุณแม่ชมมากค่ะ จากคุณ : สาวน้อยผมสั้น (หวานเย็นใส่นม) เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 21:53:51

ความคิดเห็นที่ 87 ตรึง โป๊ะ !!! O_o มาปูเสื่อนั่ง(ใต้ต้นแมคโนเลีย)เป็นกำลังใจให้แม่ชมจ้า ^^ จากคุณ : lzi-izl เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 21:53:53

ความคิดเห็นที่ 88 กำลังลุ้นเลย มาขอเป็นกำลังใจให้อีกคนค่า :-D จากคุณ : mandu_inhyung เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 22:02:21

ความคิดเห็นที่ 89 ลุ้นนนนนน สุดๆ แม่ชม มาให้กำลังใจแม่ชมด้วยคน จากคุณ : WiMAX@Bangkok เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 22:04:30

ความคิดเห็นที่ 90 ภายในรถของฤทธีมีความเงียบ ซึ่งมันก็ไม่แปลก เพราะมันเป็นรถของฤทธี -*- แต่ที่แปลกก็คือ มีชะเอมนั่งอยู่ข้างๆ แล้วยังเงียบนี่สิ น่าแปลกจริงๆ ฤทธีขับรถไปพลาง หันไปมองชะเอม เห็นนั่งเงียบก็ทัก “เอมเป็นไรอ่ะ ง่วงหรอ” ชะเอมหันมามองหน้าฤทธีแล้วยิ้ม พลางว่า “ไม่รู้อ่ะพี่ธี สงสัยเหนื่อยมั้ง” “อืม คงจะเหนื่อยมากล่ะสิ ปกติเห็นเอมคุยจ้อทั้งวัน มาวันนี้กลับเงียบซะงั้น” ฤทธีว่า ชะเอมหันมามองหน้า ก่อนจะถาม “พี่ธีสังเกตหนูด้วยหรอ” ฤทธีชะงัก “ทำไมถามงั้นอ่ะ” ชะเอมจจึงยิ้มเก้อๆ ก่อนจะว่า “ไม่มีหรอกค่ะ พี่ หนูก็คิดไปเรื่อยเปื่อย” “พูดเหมือนไม่ใช่สาวมั่นเลย” “โธ่ หนูเป็นสาวมั่นที่ไหนกัน หนูอ่ะ ไม่มั่นใจตัวเองหรอกนะคะ” ชะเอมรีบพูด ฤทธีหันมามองหน้า “หมายถึงเรื่องร้องเพลงใช่ไหม” แต่ชะเอมเงียบไป ก่อนจะว่า “ไม่ใช่แค่เรื่องร้องเพลงอย่างเดียวหรอกค่ะ เรื่องอื่น...หนูก็ไม่มั่นใจ” “ทำไมล่ะ” “ก็...” ชะเอมพูดแล้วเงียบไป ก่อนจะว่า “ก็มัน...ช่างมันเถอะค่ะ ไม่มีใครสนใจอยู่แล้ว” “เหอ...” ฤทธีฟังแล้วทำหน้าแปลกๆ ก่อนจะยิ้ม “ทำไมจะไม่มี มีดิ” “พี่ธีรู้ได้ไง” ชะเอมหันมามองหน้า ฤทธียิ้มให้มากขึ้นพลางว่า “พี่ไง สนใจ เวลาเอมร้องเพลงพี่สนใจทุกที เพราะจะตายไป” “โธ่ พี่ธี...” ชะเอมฟังแล้วอดหัวเราะไม่ได้ ก่อนจะนิ่งไปเหมือนคิด “เอ๊ะ พี่ธีพูดเก่งขึ้นเยอะเลยเนอะ เอมจำได้ว่า ตอนรู้จักพี่ใหม่ๆ พี่ใม่ค่อยพูดนะ แล้วตอนนี้พี่ธีมีล้อเล่นด้วยอ่ะ เพราะอะไรนะ ที่ทำให้พี่เปลี่ยนไป” “ไม่รู้สิ” ฤทธียิ้มเก้อๆ “คงเป็นเพราะพี่ได้ร้องเพลง เล่นดนตรีที่ตัวเองรักมั้ง มันก็เลย...”พูดแล้วหยุดเหมือนไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อ ชะเอมจึงต่อให้ “บางทีมันอาจจะมีอะไรมากกว่านั้นอีกนะคะ” “อะไรที่ว่ามันคิดอะไรล่ะ” ฤทธีถามทันที แต่ชะเอมส่ายหน้า “ไม่บอกหรอกค่ะ พี่ธีต้องค้นหาเอาเอง” “โธ่ แล้วถ้าพี่หาไม่เจอล่ะ” “ไม่หรอกค่ะ พี่ต้องหาเจอ” ชะเอมยิ้ม “ไปร้องเพลงที่ห้องดนตรีบ่อยๆ นะคะ เดี๋ยวก็หาเจอเองแหละ” ฤทธีฟังแล้วนิ่งคิด ครั้นคิดอะไรบางอย่างได้เขาก็ยิ้มนิดๆ ไม่ได้ตอบอะไร ได้แต่ถามว่า “แล้วเอมหาเจอหรือเปล่า” “หาอะไรหรอคะ” ชะเอมถามทำหน้าสงสัย ฤทธีจึงว่า “ก็ความมั่นใจกับใครบางคนไง” ชะเอมฟังแล้วชะงักไป ก่อนจะรีบเปลี่ยนเรื่อง “พี่ธีไปร้องเพลงที่ห้องดนตรีนะคะ หนูจะรอ” จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 22:16:09

ความคิดเห็นที่ 91 โอย โอย แม่ชม พึ่งตามอ่าน ตอนนี้อิสอะมึน กับความสัมพันธ์ของหนุ่มๆ สาวๆ ชาวมหา'ลัยจริง ลุ้นแต่ละคู่ คี่ กันปวดตับจริงๆ จากคุณ : nanny (aise') เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 22:32:34

ความคิดเห็นที่ 92 มาเป็นผู้ติดตาม แล้วก็เป็นกำลังใจให้คะ ตอนนี้ลุ้นมากก นอนไม่หลับ !!! จากคุณ : B50TWO เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 22:36:42

ความคิดเห็นที่ 93 พ่อฤทธี อุ๊ยๆ คุยเก่งขี้นนะพ่อ แม่ชมจ๋า มีอีกเปล่าอ่ะ คืนนี้ ลุ้นจนนอนไม่หลับเช่นกัน จากคุณ : WiMAX@Bangkok เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 22:38:42

ความคิดเห็นที่ 94 โต๊ะซ้ายมือสุดที่ริมระเบียงของร้านผลิใบ คนสองคนนั่งอยู่กับความเงียบ ความรู้สึกบางอย่างลอยวนไปมา หาทางออกไม่เจอ กระแสแห่งความไม่เข้าใจไหลบ่าท่วมท้น จนทำให้คนที่นั่งอยู่สองคนแทบจะจมความไม่เข้าใจตาย มีปาก แต่กลับไม่ใช้ทำงาน ปากจึงว่าง แต่สายตา ความคิด และหัวใจ กำลังทำงานหนัก และสุดท้าย ก็ทนต่อไปไม่ไหว ไม่รู้อะไรประท้วงระหว่างสมองกับหัวใจ ที่ทำให้นิสาถึงกับผุดลุกขึ้น  และนั่นทำให้คมชาญสะดุ้ง ผุดลุกขึ้นตาม พลางถาม “แกจะไปไหน” “ชั้นจะกลับบ้าน” นิสาตอบทันที ทำท่าจะเดินไป แต่คมชาญรีบคว้ามือไว้ นิสาชะงัก หันมามองหน้า และมองมือ “อย่าเพิ่งไปเลย” คมชาญค่อยๆ ใช้ปากทำงานให้เป็นประโยชน์ -*- แต่นิสามีคำถาม “ทำไมอ่ะ ทำไมไม่ให้ชั้นไป” “ก็เพราะชั้นไม่อยากให้แกไป” คมชาญตอบทันที แต่นิสาส่ายหน้า “พูดอะไรไม่รู้เรื่อง ก็แล้วทำไม่ไม่อยากให้ชั้นไปเล่า คนอื่นเขาไปกันหมดแล้ว” “ก็คนอื่นชั้นไม่สนใจนี่” ปากของคมชาญเริ่มทำงานดีขึ้น -*- แต่นิสาฟังแล้วชะงัก “ไม่ต้องมาพูดเลย ไหนว่าไม่ให้ชั้นยุ่งไง เรื่องของแกๆ  ทีนี้มารั้งไว้ทำไมอ่ะ” “ก็....” ปากของคมชาญหยุดทำงานเหมือนเครื่องจักรติดขัด ไม่ก็ลืมหยอดน้ำมัน เขาแก้ปัญหาด้วยการให้สายตาทำงานแทน สายตาที่ส่งผ่านความรู้สึกบางอย่างพุ่งตรงเข้ามาหานิสา จะหลบก็หลบไม่ทัน มันเป็นความรู้สึกที่รับรู้ได้ แต่...จะยอมรับรู้หรือเปล่านี่สิ นิสาส่ายหน้า สะบัดมือคมชาญออก พลางว่า “ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว ไปพูดกับคนที่แกควรจะพูดโน่น ไม่ต้องมาพูดกับชั้น” พูดแล้วสะบัดมืออีกรอบ แต่ คมชาญไม่ยอมปล่อย “ชั้นจะพูดกับใคร มันก็เป็นสิทธิของชั้นไม่ใช่หรอ สิทธิของหัวใจชั้นอ่ะ” “แต่แกมีคนที่แกควรจะใช้สิทธินั้นอยู่แล้ว และคนคนนั้นไม่ใช่ชั้น” ว่าแล้วนิสาก็สะบัดมือคมชาญอย่างแรง แล้วรีบเดินออกมาจากร้านทันที คมชาญมองตาม จากนั้น สายตา ปาก สมองและหัวใจ ก็ทำงานเหมือนเครื่องยนต์ใกล้จะพัง โดยเฉพาะใจ ใกล้จะพังไปทุกที... จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 22:39:40

ความคิดเห็นที่ 95 อร๊ายย แม่ชม  จะทำร้ายจิตใจของหนูไปถึงหนายยย แต่ละคู่  หนูปวดหัวจายยยยยย โดยเฉพาะคู่เพื่อนสนิท...หนูปวดร้าวแทนคมชาญน่ะ จินๆ T^T จากคุณ : แค่ไม่ทุกข์ก็เรียกว่าสุขแล้ว เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 22:45:12

ความคิดเห็นที่ 96 โหยย แม่ชมจ๊ะ ขอบอกว่าตอนนี้ อิสสะลุ้นสุดๆ ว่าใครคู่ใคร  ชั้นว่านะ จริงๆแล้ว ตอนจบ ไม่แน่นะแม่ชมอาจจะจับ อั้มคู่อิศรา นิสาคู่พี่ที กุ๊กกิ๊กคู่พี่เมฆ คีย์คู่ตาชาญ ฯลฯ ลุ้นจยปวดตับไปหมดแล้วจ๊ะ แม่โช้มมมม ปล. โอ๊ยยยย สงสารคมชาญจังเลยจ๊ะแม่ชมมม      "เจ็บจนใจแทบพัง" โอ๊ยย เศร้าสุด จากคุณ : Mine Melody เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 22:46:43

ความคิดเห็นที่ 97   แม่ชมจ๋า สนุกมากจริงๆเลยจ๊ะ จะติดตามต่อไปนะจ๊ะ ^^ จากคุณ : ninue เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 23:14:34 A:125.27.35.127 X: TicketID:237413

ความคิดเห็นที่ 98 แม่ชม ช้านลุ้นคู่เพื่อนสนิทจนปวดตับ อินมากไปหน่อย ช้านรู้สึกสงสารคมชาญมาก เข้าใจความรู้สึกเลยอะ รักเค้าแต่ไม่กล้าพูดออกมา เจ็บปวดแทน โอ๊ย โอ๊ย..... ส่วนนิสาก็ยังคงไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเองซะที ลุ้นกันต่อไป จากคุณ : boadong เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 52 00:06:15

ความคิดเห็นที่ 99 คห. 72 ไม่ได้เป็นอะไรค่า ... ที่ร้องไม่เป็นคำ เพราะว่าอ่านนิยายแม่ชมนี่แหละค่ะ ตอนนี้เริ่มมีอาการ..​"ฮ้า..​"​ตั้งกะ อั้มชวนพ่อเมฆ​มาเป็นแฟนกันม่ะ? .... และ "เฮือก"​...ตอน นิสา กะ พี่คมชาญ ... ปวดตับจริงๆ ค่า แม่ชม ..ภาคนี้เนี่ย จากคุณ : greenmania เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 52 00:08:56

ความคิดเห็นที่ 100   เอิ๊กกกกกกกกกก อิไรมันจะลุ้นปานนี้ ...เฮือกกกกกกกกก พูดไม่ออก บอกไม่ถูก ..เหมือนพ่อเมฆไปแล้วจ้ะ รอต่านตอนต่อไปเร็วๆ นะ แม่ชม (แม่ชมจะตื่นมาอัพกลางดึกคืนนี้อีกมั้ย ...เค้าจะรอนะ ^^) จากคุณ : สีลาสิรา เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 52 00:11:42 A:124.121.9.251 X: TicketID:232781

ความคิดเห็นที่ 101 เอิ่มมมม แต่ละคู่นี่แบบ หุหุ เข้มข้นได้อีก ชอบตรงนี้จังแม่ชม "มีปาก แต่กลับไม่ใช้ทำงาน ปากจึงว่าง แต่สายตา ความคิด และหัวใจ กำลังทำงานหนัก" แล้วก็ตรงนี้อีก "สายตาที่ส่งผ่านความรู้สึกบางอย่างพุ่งตรงเข้ามาหานิสา จะหลบก็หลบไม่ทัน มันเป็นความรู้สึกที่รับรู้ได้ แต่...จะยอมรับรู้หรือเปล่านี่สิ" ตรงนี้แอบฮา (ส่วนตัว)..."ปากของคมชาญเริ่มทำงานดีขึ้น -*- หิวแล้ว (ไม่เกี่ยวกับฟิคเลย) แล้วจะมาตามอ่านต่อนะจ๊ะแม่ชม เราจะแดดิ้นเพราะรายงานหรือเปล่านี่ ยังไม่ยอมเสร็จเลย ฮือ (แต่ยังตามอ่านฟิคแม่ชมเห็นไหม อู้งาน 55) จากคุณ : =เราเอง= เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 52 01:00:41

ความคิดเห็นที่ 102 เอิ่ม..แม่ชมคะ  อิสสะ เอิ่ม...ลุ้นอย่างแรงค่ะ.. คู่อื่นๆก็ลุ้นจะแย่...แต่ไอ้คู่เพื่อนสนิม จะคิดอะไรเยอะแยะ(พูดๆไปเร้ย)เนี่ย... ลุ้นที่สุดเลยค่ะ.. มารอแม่ชมต่อนะคะ... เป็นกำลังใจให้แม่ชมค่ะ ป.ล. ว่าแต่ว่ารุ่นนี้มีฉากอยู่ในเมืองกรุงแบบนี้ แล้วรุ่นพี่ๆ จากทุ่งแม็คฯ หรือโคกสารินจะมาโชว์ตัวกันมั่งมั้ยอ้ะค้า.... แอบอยากให้ ดนตรี  นู๋น้ำ อาเล้ง  เป็นรุ่นพี่ที่เคยอยู่ซุ้มแม็คจังเลย...อิอิ จากคุณ : RakTawan เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 52 01:41:51

ความคิดเห็นที่ 103 แม่ชมมียาแก้ปวดตับขายไหมค่ะ ขอซืื้อหลายตัน สงสารคุณนายอั้มใจแทบขาด จากคุณ : perle เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 52 04:11:47

ความคิดเห็นที่ 104 สงสารใครดี -__-'' รู้แต่ตอนนี้ได้หลายคู่ที่จะเชียร์แล้ววววว.. กว่าจะได้ ลุ้นซะเหนื่อยเลย ^^ (ส่วนตัวมาก: ไม่อยากเห็นนิสา ชะเอม พี่เมฆ กุ๊กกิ๊ก อิศรา โหมดผิดหวัง แต่ถ้าแม่ชมจะจัดมา เตือนให้เค้าทำใจก่อนอ่านนะคะ >.<) จากคุณ : * filmii * เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 52 11:26:53

ความคิดเห็นที่ 105 มาให้กำลังใจแม่ชมเช่นกันนะคะ... มาถึงตอนนี้ลุ้นมากมายหลายคู่ ไม่ว่าจะเป็น นิสา คมชาญ อั้ม ใหม่ หรือ พ่อเมฆ น้องคีย์ เอม หรือ อั้ม หรือจะเป็น พี่ฤทธี กุ๊กกิก น้องเอม ทิพย์ หรือ อิศรา ทิพย์ นิสา  โอ๊ยลุ้นๆๆๆ ส่วนตัวเช่นกัน เค้าชอบ พี่เมฆ น้องคีย์มากมายง่ะ ดำเนินเรื่องต่อจะเป็นไงน๊า รอติดตามนะคะ...^^ จากคุณ : sal_pider เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 52 11:33:56