ความคิดเห็นที่ 1 แผนที่มหาวิทยาลัยจ้ะ ๑.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/10/C8425418/C8425418.html ๒.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/10/C8451311/C8451311.html ๓.http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C8469213/C8469213.html#2 ๔.http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C8483668/C8483668.html ๕.http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C8508570/C8508570.html ๖.http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C8532211/C8532211.html ๗.http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C8548564/C8548564.html แก้ไขเมื่อ 21 พ.ย. 52 00:16:22 แก้ไขเมื่อ 21 พ.ย. 52 00:14:20 แก้ไขเมื่อ 18 พ.ย. 52 22:56:38 แก้ไขเมื่อ 18 พ.ย. 52 22:55:22 จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 21:27:19

ความคิดเห็นที่ 2 ต้นแมกโนเลียยืนต้นตระหง่าน แผ่กิ่งก้านสาขา อวดดอกสีชมพูให้ใครๆ ที่ผ่านไปผ่านมาอดมองด้วยความชื่นชมไม่ได้ ต้นแมกโนเลียต้นเดิม ยืนอยู่ที่เดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง...มีก็แต่หัวใจของคน ที่เปลี่ยนไป บ้าน่า..นิสาคิดแล้วถอนหายใจ เปลี่ยนอะไรกันเล่า หัวใจก็ดวงเดิม คนก็คนเดิม กำลังคิดอะไรเพลินๆ ก็เห็นชะเอมกำลังเดินตรงมา จึงร้องทัก “อ้าว เอม วันนี้ไม่มีเรียนหรอ” ชะเอมยิ้มให้นิสา พลางเดินมานั่งข้างๆ “มีค่ะพี่ วันนี้มีเรียนบ่าย” “แล้วมาทำไมแต่เช้า” นิสาถาม ชะเอมยิ้ม นิ่งไปนิดก่อนจะพูด “ไม่รู้สิคะพี่  หนูก็ไม่รู้เหมือนกันว่ารีบมาแต่เช้าทำไม” “อ้าว ใจของเรา เราไม่รู้หรอ แปลกนะ” นิสาถามยิ้มๆ “ไม่เห็นแปลกเลยค่ะ บ่อยไปที่เราจะไม่รู้ใจตัวเอง” ชะเอมตอบทันที นิสาฟังแล้วนิ่งไป คิดอะไรอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจถาม “เอม...” ชะเอมหันมามองหน้า “มีอะไรหรอคะพี่” “พี่มีอะไรจะถามหน่อย” “อะไรค่ะ” ชะเอมหันมารอฟังอย่างตั้งใจ นิสานิ่งไป ก่อนจะพูด แต่นิสาก็ไม่ได้พูด -*-   เพราะเห็นใหม่กับคีย์เดินเข้ามาซะก่อน จึงร้องทักด้วยความเอ็นดู ตามประสานางงามรักเด็ก (ว่าเข้าไปนั่น) -*- “เอ้าว่าไง จะชักแถวไปไหนกันหรอ” “จะไปเรียนค่ะพี่ แต่แวะมาทักพี่ๆ ก่อน” คีย์ตอบ แล้วเล่าต่อว่า “เมื่อคืนสนุกมากเลยนะคะ วันหลังเราไปกินหมูกระทะกันอีกนะพี่” “ได้ดิ ปกติพวกพี่ก็ไปร้านนั้นประจำอยู่แล้ว” นิสาว่า “โดยเฉพาะไอ้เมฆ มันไปประจำจนจีบลูกสาวเจ้าของร้านได้แล้ว” “จริงหรอพี่” คีย์ถามทันที ชะเอมแอบหันมามอง ก่อนจะว่ายิ้มๆ “ทำไมดูสนใจจังอ่ะ คีย์” “อ๋อ เปล่าหรอกค่ะ หนูแค่คิดว่าถ้าพี่เมฆจีบเจ้าของร้านก็น่าจะดี จะได้กินฟรี” -*- ชะเอมได้ฟังแล้วอดหัวเราะไม่ได้ แต่ก็พูดทีเล่นทีจริง “โธ่ พี่ก็นึกว่าคีย์สนใจเพราะเรื่องอื่นซะอีก” “มันมีเรื่องอะไรที่น่าสนใจว่าเรื่องกินอีกหรอคะพี่” คีย์ถาม ท่าทางสงสัยกับคำพูดของชะเอม แต่ก็แปลความไม่ออก   “มีสิคีย์ มีเรื่องอื่นที่สำคัญกว่าเรื่องกินนะ” ชะเอมว่า ท่าทางจริงจัง “ถ้าเราลองคิดดูดีๆ น่ะ” “สงสัยหนูคงจะคิดไม่ออกหรอกค่ะพี่” คีย์บอกง่ายๆ ซะงั้น  “ขนาดวันนี้เรียนอะไรคาบแรกหนูยังต้องถามใหม่เลยค่ะ” พูดแล้วหัวเราะแหะๆ ทุกคนได้ฟังก็พากันหัวเราะ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 21:29:53

ความคิดเห็นที่ 3 “หัวเราะเรื่องอะไรกันหรอครับ เล่าให้ฟังมั่งสิ” เสียงเมฆดังขึ้น ทุกคนหันไปมองก็เห็นเมฆยืนอยู่กับอั้ม นิสาจึงว่า “เรื่องอะไรชั้นต้องเล่าให้แกฟังด้วยล่ะ” “เอ้า แค่นี้ก็หวง คนเรานะ” เมฆค้อนให้ พลางหันไปถามชะเอม “ถามเอมก็ได้ ยังไงเอมคงไม่ใจร้ายกับพี่หรอก ใช่ไหม”   ชะเอมหันมามองเมฆ เห็นเขายิ้มดวงตาเป็นประกายเหมือนเคย ก็อดยิ้มตอบไม่ได้ “ก็ไม่แน่นะคะ” เมื่อเห็นเมฆชะงักไป ชะเอมก็ว่า “ล้อเล่นน่ะพี่เมฆ คือว่าพี่นิสาเขากำลังเล่าให้น้องๆ ฟังว่าพี่เมฆไปจีบลูกสาวเจ้าของร้านผลิใบ” “เฮ้ย..” เมฆทำท่าสะดุ้ง หันไปมองนิสา เพื่อนก็ส่งยิ้มทะเล้นมาให้ “ทำไมอ่ะ แก  เรื่องจริงไม่ใช่หรอ จะสะดุ้งทำไม น้องคีย์เขายังว่าดีเลย” “เหอ...” เมฆหันไปมองคีย์ทันที คีย์เลยบอกว่า “ดีจริงๆ ค่ะพี่ เราจะได้กินฟรีไงคะ” เมฆฟังแล้วยิ้มนิดๆ ออกจะขำหน่อยๆ พลางว่า “เห็นพี่เป็นคนเห็นแก่กินไปได้น้องคีย์ พี่ไม่ได้ไปจีบลูกสาวเขาสักหน่อย นิสามันมั่ว น้องคีย์อย่าไปเชื่อ” “อย่าเลยแก แกก็บอกน้องเขาทุกคนนั่นแหละ ว่าแกไม่มีแฟน ไม่มีแฟน ร้องแต่เพลง คนไม่มีแฟนของพี่เบิร์ดตลอด” นิสารีบขัด เมฆยิ้ม ก่อนจะนิ่งไปอย่างครุ่นคิด หันไปมองอั้มแล้วพูดออกมา “แล้วถ้า...ถ้าชั้นมีแฟนจริงๆ ล่ะ” ทุกคนนิ่งไป ก่อนที่นิสาจะหัวเราะออกมา “ฮ่าๆ แกน่ะหรอมีแฟน ไหนอ่ะ ไหน แฟนแก อย่ามาขำตอนนี้ได้ป่ะ” เมฆหันมามองอั้ม เห็นอั้มทำหน้าแปลกๆ เมฆก็ว่า “ไม่ได้ขำโว้ย” “ไม่ได้ขำ ก็หมายความว่า...” ชะเอมหันมามองหน้าเมฆ ไม่รู้ตัวหรอกนะ ว่าหน้าที่ยิ้มอยู่นั้นจ๋อยลงไป ใจที่เบิกบานอยู่นั้นเหี่ยวแห้งลงไป ทีละน้อยๆ แต่ก็พยายามฝืนยิ้ม “หมายความว่า พี่เมฆไปตกลงปลงใจกับรุ่นน้องคนไหนแล้วหรอคะ” พูดแล้วแอบหันไปมองคีย์ ก็เห็นคีย์กำลังมาด้วยความอยากรู้เช่นกัน “ไม่ใช่รุ่นน้องหรอก...พี่หมายถึงว่า เอ่อ มัน...” เมฆตอบตะกุกตะกัก ก่อนจะหันไปมองอั้ม อั้มก็ยิ้มให้ ไม่มีใครรู้หรอกว่าในใจอั้มตอนนี้เป็นอย่างไร อาจจะมีเพียงคนเดียวที่รู้ และเข้าใจ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 21:33:06

ความคิดเห็นที่ 4 เมฆกำลังจะพูดออกมาอยู่แล้ว ก็พอดีคมชาญเดินเข้ามาซะก่อน เขาเดินเข้ามาเงียบๆ เดินมาถึงก็มองหน้านิสา แต่นิสาเมินหน้าหนี เขาจึงยิ้มขื่นๆ หันไปมองอั้ม ก็เห็นอั้มมองมาด้วยสายเจ็บปวด เขาเลยเดินเข้าไปหาแล้วยิ้มให้ “อั้ม เป็นอะไรหรือเปล่า ดูหน้าซีดๆ” “ไม่ได้เป็นอะไรหรอกจ้ะ ชาญ” อั้มยิ้มตอบ แม้รู้ว่ายิ้มของตัวเองนั้นแห้งแล้งเต็มที มองคมชาญแล้วบอกว่า “อั้มมีอะไรจะคุยกับชาญ เย็นนี้ว่างไหม” “หือ มีอะไรจะคุยหรอ” คมชาญมองอย่างแปลกใจ แต่ก็ตอบไปว่า “ว่างอยู่แล้วล่ะ สำหรับอั้มนะ สำคัญที่สุดเสมอ” พูดแล้วเหลือบมองนิสา ก็เห็นเพื่อนทำเมินไป “งั้นเย็นนี้เจอกันนะ” อั้มตอบ  เห็นนะ ไม่ใช่ไม่เห็น ว่าสายตาของคมชาญนั้นมองใคร แต่ว่า...พยายามหลอกตัวเองว่า อาจจะตาฝาดไป “แล้วตกลงมันยังไงอ่ะพี่ ตกลงพี่เมฆมีแฟนแล้วจริงๆ หรอ” ใหม่ยังสงสัยอยู่ ก็ถามขึ้นมา สายตาทุกคนก็เลยหันไปมองที่เมฆ “อะไรนะ แกมีแฟนแล้วหรอเมฆ ทำไมชั้นไม่รู้” คมชาญถามอย่างแปลกใจ เมฆหันไปมองอั้ม แล้วมองคมชาญ สลับกัน “ก็ คือ...”  เมฆตัดสินใจ แต่เมฆก็ไม่ได้พูด   เพราะอิศราเดินเข้ามาพอดี เข้ามาถึงเขาก็พูดทันที “พวกเราอยู่กันพร้อมหน้าพอดีเลย มีเรื่องจะมาบอก” “เรื่องอะไรหรออิศ ท่าทางตื่นเต้นนะ” นิสาถามขึ้นมายิ้มๆ คมชาญหันมามอง เห็นรอยยิ้มของเพื่อนแล้วรู้สึกแปลกๆ “สโมสรฯ เราจะจัดไปเข้าค่ายอาสาพัฒนาชนบทเร็วๆ นี้แหละ ที่ต้องรีบมาบอกเพราะเป็นเรื่องเร่งด่วน คือทางจังหวัดเลยเขาขอทางมหาวิทยาลัยมา ชั้นเห็นว่ามันจบกีฬาสีแล้ว พวกเราน่าจะว่าง” “หือ ค่ายอาสาหรอคะ น่าสนุกจัง” คีย์พูดขึ้นมา หันมาบอกใหม่ “เค้ายังไม่เคยไปออกค่ายที่ไหนเลยอ่ะ ใหม่” “อือ เค้าก็ไม่เคยเหมือนกัน” ใหม่ตอบ พลางหันมาถามอิศราตอบ “ว่าแต่ พวกเราปีหนึ่งไปได้ไหมคะพี่” “ไปได้สิ ถ้าใครจะไปก็ไปลงชื่อที่สโมฯ ได้เลย”  อิศราตอบ “เราจะไปออกค่ายที่ภูเรือกัน ช่วงนี้คงกำลังหนาวๆ เลย ถ้าใครมีอะไรจะเอาไปบริจาคให้น้องๆ ก็เอาไปได้นะ” “ช่วงนี้กำลังหนาวๆ เลย” เมฆทวนคำ อิศราหันมามอง “ทำไมหรอก แกมีปัญหาอะไรกับอากาศหนาวหรอ” “ก็ชั้นเป็นคนขี้หนาวนี่” เมฆว่ายิ้มๆ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 21:39:12

ความคิดเห็นที่ 5 แม่ชมคะ เอาทางไปตอนที่ ๗ มาส่งค่ะ http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C8548564/C8548564.html จากคุณ : สิ่งสุดท้าย...คือเธอ เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 21:43:57

ความคิดเห็นที่ 6 บางคนที่เมืองเค้าก็ขี้หนาวค่ะแม่ชม แต่น่าแปลกที่ชอบบ่นว่าร้อนประจำ ชะอุ้ย ซุ่มแตกเลยเรา แม่ชมจะพาน้องๆ ขึ้นภู หนาวๆ เยี่ยงนี้ อิอิ^^ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ขอบคุณมากด้วยค่ะ กับบางเรื่อง ขอบคุณค่ะ กลับไปซุ่มต่อ จากคุณ : 19 x 25 สูตรคูณหัวใจ (lovelivers) เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 21:50:23

ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีจ้าแม่ชม มาส่งกำลังใจให้แม่ชมตลอดจ้า อ่านถึงตอนนี้แล้ว.... อืม พ่อเมฆจะบอกอะไรเนี่ย อยากรู้จริงๆ เดี๋ยวเด็กๆ จะไปเที่ยวภูเรือกันหรอ ต้องมีอะไรสนุกๆ แน่เลย จากคุณ : nanny (aise') เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 21:52:57

ความคิดเห็นที่ 8 สงสัยพ่อเมฆคงอยากจิได้กอดอุ่นๆจาก...(ใครดีล่ะ พ่อเล่นหว่านไปทั่วแบบเน้ อิอิ) นู๋คีย์ หวังว่า ภูเรือจิทำให้นู๋โตขึ้นนะจ๊ะ ^^ แม่โชม มันจิพัวพัน อิรุงตุงนังไปถึงหนายยยยยยจ๊ะ >.< จากคุณ : pinky_antz เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 22:34:52

ความคิดเห็นที่ 9 แม่ชมอ่ะ ยิ่งหลังๆยิ่งสนุก ตื่นเต้น  เร้าใจ โห  จะทำยังไงหล่ะทีนี้  มันติดไปแล้ว ต้องตั้งหน้าตั้งตารอฟิคเรื่องนี้วันละ 3 เวลา แม่ชมทำบาปแล้วรู้ไหม~~~ ยกคมชาญให้เค้าเดี๋ยวนี้  55555+ อุ้ย  เค้าขอโต๊ดดด  ลืมตัววว... เย้ๆๆ  จะได้ไปออกค่ายแล้ว  ไปลงชื่อดีก่า  อิอิ จากคุณ : แค่ไม่ทุกข์ก็เรียกว่าสุขแล้ว เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 22:39:16

ความคิดเห็นที่ 10 เหอ เหอ เหอ ... อ่านนิยาย ...เครียด ....กินข้าววววว... > < จากคุณ : greenmania เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 22:47:05

ความคิดเห็นที่ 11 กุ๊กกิ๊กหอบกระดูกขาเดินช้าๆ เข้ามาในมหาวิทยาลัย ในกระเป๋ามีกล่องสีน้ำ ยิ้มนิดๆ อย่างถูกใจอะไรบางอย่าง วันนี้มีเรียนตอนบ่าย จึงมาทีหลังเพื่อนๆ กะว่าจะมาทำอะไรบางอย่างให้เสร็จก่อน เดินหาที่เหมาะๆ อยู่นาน ตั้งแต่สนามกีฬาจนถึงตึกเรียนคณะต่างๆ ก็ยังไม่ถูกใจ จนมาถึงม้าหินข้างห้องดนตรี กุ๊กกิ๊กมองซ้ายขวา เห็นว่าไม่มีใคร ก็นั่งลง วางกระดูกขาในมือ แล้วเปิดกระเป๋าหยิบสีออกมา กระดูกขาสีขาว ดูจืดๆ ชืดๆ มันน่าจะมีสีสันสักหน่อยนะ คิดแล้วกุ๊กกิ๊กก็หยิบสีเขียวออกมา ก่อนจะเริ่มลงมือเพ้นท์ลายอย่างตั้งใจ เมื่อเริ่มทำงานก็เริ่มมีสมาธิ ซึ่งจะเกิดไม่บ่อยนักกับกุ๊กกิ๊ก -*- กำลังทำงานเพลินๆ ก็ได้ยินเสียงคุ้นๆ หูใกล้เข้ามา กุ๊กกิ๊กจึงหันไปมอง เห็นฤทธีกำลังเดินผ่านมา แต่ท่าทางฤทธีจะไม่เห็นกุ๊กกิ๊กเพราะกำลังเพลิดเพลินกับการร้องเพลงบีทบ๊อกซ์จนไม่ได้สนใจใคร เห็นดังนั้นกุ๊กกิ๊กรีบเก็บกระดูกขาใส่ถุงทันที ก็พอดีฤทธีหันมาพอดี กุ๊กกิ๊กรีบยิ้มให้ แต่ฤทธีทำหน้านิ่งใส่ -*- “ว่าไง ทำไมไม่ไปเรียน โดดเรียนหรอเรา” ฤทธีทัก ทำหน้านิ่งเหมือนเคย “เปล่านะคะ ไม่ได้โดด วันนี้หนูมีเรียนบ่าย” กุ๊กกิ๊กรีบตอบ ก่อนจะว่า “แล้วพี่มาทำอะไรอ่ะ” “ก็จะมาร้องเพลงที่ห้องดนตรี” ฤทธีตอบ กุ๊กกิ๊กเหลียวไปมองห้องดนตรี พลางว่า “พี่กล้าเข้าไปในห้องดนตรีคนเดียวด้วยหรอ ไม่กลัวหรอ” ฤทธีฟังแล้วทำหน้าสงสัย ก่อนจะนึกอะไรได้ จึงยิ้มออกมานิดๆ พลางว่า “ทำไมต้องกลัวด้วยอ่ะ” “อ้าว ก็ที่ห้องดนตรีมีผีนี่พี่ หนูเจอจังๆ เลย” กุ๊กกิ๊กว่าแล้วยกแขนให้ดู “พี่ดูสิ พูดแล้วยังขนลุกไม่หายเลย เสียงหัวเราะนั่นน่ะ” “ไม่เห็นจะกลัวเลย” ฤทธีว่าแล้วทำหน้านิ่ง ในใจแอบขำ กุ๊กกิ๊กมองแล้วว่าอย่าหมั่นไส้ “ถ้าพี่ไม่กลัวก็เชิญเข้าไปเลย แล้วถ้าเจอผีขึ้นมาหนูไม่รู้ด้วยนะ” ฤทธีฟังแล้วหัวเราะหึๆ ไม่ตอบอะไร แต่รีบเดินเข้าห้องดนตรีไปทันที กุ๊กกิ๊กมองตาม เห็นฤทธีเดินเข้าห้องดนตรีไปแล้ว ก็หันไปเปิดถุง ทำท่าจะหยิบกระดูกขึ้นมาเพ้นท์ต่อ ก็พอดีได้ยินเสียงเรียก จึงสะดุ้ง กระดูกขาแทบจะหลุดจากมือ “น้องกิ๊ก” หันไปมองก็เห็นสุกฤษฏิ์ยืนยิ้มอยู่ กุ๊กกิ๊กจึงยกมือไหว้สวัสดี “อ้าว พี่กฤษฏิ์ มาได้ไงคะเนี่ย” “พี่ง่วงอ่ะ เลยจะมาหาที่งีบ ไปโรงพยาบาลมาแต่เช้าเลย ว่าจะเข้าไปนอนที่ห้องดนตรีหน่อย” สุกฤษฏิ์ตอบแล้วหาว ๑ รอบเพื่อยืนยันว่าง่วงจริงๆ “ที่ห้องดนตรีหรอคะ พี่ธีเขาเข้าไปร้องเพลงแน่ะค่ะพี่ พี่กฤษฏิ์ต้องไปหาที่อื่นแล้วล่ะค่ะ” กุ๊กกิ๊กรีบบอก พลางว่า “ไม่รู้ทำไมใครชอบมาที่ห้องดนตรีกันจัง ไม่กลัวผีกันหรอคะ” “เฮ้ย ผีที่ไหน ไม่น่ามีนะ พี่อยู่มาตั้งนานไม่เห็นเคยเจอ” สุกฤษฏิ์พูดอย่างสงสัย แต่กุ๊กกิ๊กยังยืนยัน “มีจริงๆ ค่ะพี่ หนูเจอเสียงหัวเราะ หลอนอยู่ตั้งหลายวัน ขนลุกเลยค่ะ” “จริงหรอ”สุกฤษฏิ์เงียบไป ทำท่าคิด “เอ เมื่อก่อนพวกพี่มาที่ห้องดนตรี มาร้องเพลงเล่นกันแทบทุกวัน โดยเฉพาะพี่ธีกับทิพย์นะ มาบ่อยที่สุด” กุ๊กกิ๊กฟังแล้วชะงัก “พี่ทิพย์กับพี่ธีหรอคะ” “ใช่ ก็เมื่อก่อนเขาเคยเป็นแฟนกันนี่ รักกันจะตายไป” สุกฤษฏิ์ตอบ กุ๊กกิ๊กฟังแล้วอึ้งไป ก่อนจะพูดออกมา “จริงหรอคะพี่  ทำไมพี่ทิพย์ไม่เห็นเคยเล่าให้หนูฟังเลย" “อืม เรื่องมัน เอ่อ” สุกฤษฏิ์พูดแล้วเงียบไปเหมือนนิ่งคิด ก่อนจะพูดต่อ “มันอาจจะเป็นเรื่องเศร้าของทิพย์เขา เขาเลยไม่อยากรื้อฟื้น แต่พี่คิดว่าทิพย์เขายังคิดเรื่องนี้อยู่” “หมายความว่าไงคะ” กุ๊กกิ๊กถาม รู้สึกเหมือนเสียงไม่ใช่เสียงตัวเอง มันดูแห้งๆ ชอบกล “พี่คิดว่า ทิพย์เขายังรักพี่ธีอยู่” สุกฤษฏิ์พูดออกมาเบาๆ ก่อนจะหันมามองกุ๊กกิ๊ก “พี่เห็นว่ากิ๊กสนิทกับทิพย์ถึงได้บอก จริงๆ แล้วพี่ไม่อยากบอกใคร พี่อยากจะช่วยให้สองคนนี้คืนดีกัน กุ๊กกิ๊กช่วยพี่ได้ไหม” กุ๊กกิ๊กมองเห็นความหวังในดวงตาของกฤษฏิ์ ในใจก็เหี่ยวแห้งขึ้นมาโดยไม่รู้สาเหตุ ได้แต่พยักหน้าแล้ว  ตอบว่า “ได้ค่ะ พี่” จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 22:53:59

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณคุณสิ่งสุดท้าย...คือเธอ มากจ้ะที่ช่วยนำทางมาตอน ๘ แล้วยังเอาตอน ๗ มาส่งให้ด้วย ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะจ๊ะ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 23:00:18

ความคิดเห็นที่ 13 โอ แม่เจ้า ..แม่ช้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม..... พันกันอิรุงตุงนัง..ไปหมดแว้ววววว... อ่านฟิก เครียด ดมวาเป๊กซ์ ... > < .... จากคุณ : greenmania เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 23:14:11

ความคิดเห็นที่ 14 แม่ชม แม่ชม หนูกุ๊กกิ๊กจะเพนท์กระดูกเป็นสีเขียวม่วงอ่ะเปล่าอ่ะ แล้วมันจะเป็นกระดูกไฮเทคปะนั่น เหอ เจอตอนนี้เข้าไป ปวดตับไตไส้พุงจริงๆ เลย แม่ชม ทำไมถึงทำกับชั้นได้ มาให้กำลังใจแม่ชมรายวันน๊า จากคุณ : WiMAX@Bangkok เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 23:15:25

ความคิดเห็นที่ 15 โอ้ยยย เดาทางไม่ถูก !! สนุกมาก ๆ เลย ติดตามอยู่นะคะ จากคุณ : B50TWO เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 23:18:19

ความคิดเห็นที่ 16 นิสาเดินเรื่อยๆ ออกมาตามทางเดินข้างสนามกีฬาในเวลาเย็น เดินคิดอะไรเพลินๆ ก็ได้ยินเสียงเรียกอยู่ข้างหลัง จึงหันไปมอง “นิสา...” เห็นอั้มยืนยิ้มอยู่ แต่รอยยิ้มนั้น เป็นรอยยิ้มที่ดูเศร้าเหลือเกิน อั้มเดินเข้ามาแล้วมาคล้องแขนนิสาพาเดินไปด้วยกัน พลางว่า “จะไปไหนหรอ” “จะกลับบ้านน่ะสิ ไม่รู้จะไปไหน” นิสาว่า อั้มหันมามองหน้า “ไม่รู้จะไปไหน แสดงว่าวันนี้นิสาก็ว่างน่ะสิ” นิสาพยักหน้า หันมามองอั้มอย่างสงสัย “อั้มมีอะไรหรือเปล่า” อั้มนิ่งไปเหมือนคิดอะไรอยู่ เป็นนานจึงเอ่ยออกมา “งั้นวันนี้ ไปกินข้าวเย็นกันไหม” “หือ” นิสาหันมามองอั้มจริงจัง เห็นหน้าตาท่าทางของอั้มแล้ว นิสารู้สึกได้ถึงบางสิ่งบางอย่าง มันดูเศร้าๆ นิสาจึงถาม “ถามจริงๆ เถอะ อั้มมีอะไรหรือเปล่า มีอะไรก็บอกเราได้นะ อย่าเก็บไว้คนเดียวเลย อะไรที่เราช่วยได้ เราก็จะช่วย” “นิสาช่วยได้” อั้มพูดแค่นั้นก็ยิ้มนิดๆ “อั้มกำลังจะตัดสินใจอะไรบางอย่าง แต่บอกตรงๆ นะ อั้มไม่กล้า” “อะไรที่ว่าไม่กล้า แล้วทำไมถึงไม่กล้า” นิสาถามขึ้นมาอย่างสงสัย อั้มส่ายหน้า ก่อนจะก้มหน้าลง ไม่ยอมสบดวงตาของเพื่อน พูดออกมาเบาๆ “ไม่รู้สิ” “เรื่องไอ้ชาญหรือเปล่า” นิสาถามขึ้นมาทันที ก่อนจะนึกขึ้นได้ “เอ๊ะ อั้มนัดชาญไว้เย็นนี้นี่ แล้วมาชวนเราทำไม” “ใช่ อั้มนัดชาญไว้” อั้มเงยหน้าขึ้นมามองนิสา มองเข้าไปในดวงตาของเพื่อน เห็นแววตาของนิสาไหววูบแว่บนึงก็เลือนหาย จึงถอนหายใจ “อั้มจะชวนนิสาไปด้วย ไปนะ” “จะดีหรอ ทำไมไม่ไปกันสองคน” นิสาแย้งขึ้นมา ในใจหวั่นๆ ยังไงไม่รู้ ไม่รู้ว่าอั้มจะพูดอะไรกับชาญกันแน่ “ไปกันสองคนไม่ได้หรอก เพราะว่า มันไม่ใช่เรื่องของเราสองคน” อั้มตอบ มองหน้านิสาก่อนจะพูดเบาๆ “และอั้มอยากให้นิสารับรู้ด้วย” จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 23:22:26

ความคิดเห็นที่ 17 นึกว่า น้องเขียวจะอ่านฟิค - เครียด - กินเค้ก .. ซะอีก ^ ^ ใจคอแม่ชมจะให้ชั้นเปลี่ยนร้าน Pizza หรือจ๊ะ ถึงได้พลิกกลับมาเป็น 11*5 แต่ได้น้องกุ๊กกิ๊กเป็นแม่สื่อนี่ .. ชั้นว่ามันยังไงยังไงอยู่นา โอกาสล้มเหลว .. มีสูงมาก ^ ^ ต้องรอลุ้นตอนต่อไป (สนุกมากจ้ะแม่ชม) ว่าแม่สื่อเสียงใส จะช่วยพี่ ๆ ยังไง และกระดูกขาที่เพ้นท์แล้วจะออกมาสวยงามขนาดไหน (ชั้นอยากเห็นหน้าพ่อธี ตอนได้ขาคืนจริง ๆ) จากคุณ : กาลครั้งหนึ่งเมื่อวานนี้ เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 23:25:56

ความคิดเห็นที่ 18 ฉันว่านะแม่ ต้นตอของปัญหาทั้งหมดของเรื่องนี้คือต่างคนต่างคิดแทนกันเนี่ยแหละแม่ เจ้าตัวเขาคิดอะไรยังไงไม่รู้ แต่คนอื่นพากันคิดแทนตัดสินใจแทนเองไปหมดแล้ว แล้วยังจะอิรุงตุงนังกันได้อีก ไม่เว้นแม้กระทั่งแม่หนูกุ๊กกิ๊กของฉัน ยังโดนหางเลขไปด้วย -*- ฉันล่ะเอาใจช่วย ทุกผู้ ทุกคนเลยทีเดียว ว่าจะผ่านพ้นปัญหาไปรับลมหนาวบนภูได้ เป็นกำลังใจให้แม่ชมนะจ๊ะ จากคุณ : waidhaya เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 23:33:44

ความคิดเห็นที่ 19 นั่นงัยแม่หนูกุ๊กกิ๊กของเค้าโดนเข้าแล้ว เดาทางแม่ชมไม่ออกเลย 55555 แต่ว่าหนูกุ๊กกิ๊กจ๋าหนูจะเพ้นกระดูกเป็นสีเขียวจริงๆ เหรอ แล้วคนที่ได้เข้าจะทำหน้ายังงัยเนี่ย  5555 พ่อฤทธีกับแม่หนูกุ๊กกิ๊กจะรู้มั้ยว่าความรู้สึกต่างๆที่เกิดขึ้นในใจและการกระทำของตัวเองที่เปลี่ยนแปลงไปมันเป็นเพราะใครและเพราะอะไร เฮ้ออออออออ จากคุณ : apple@bestJewel เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 23:40:16

ความคิดเห็นที่ 20 ตื่นเต้น ๆๆๆ อั้ม จะนัดคุยอะไรกับนิสา และคมชาญเนี่ยะ แม่ชมมาต่อเร็วนะจ้ะ เป็นกำลังใจให้จ้ะ จากคุณ : boadong เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 23:46:11

ความคิดเห็นที่ 21 คุณนายอั้ม...สู้ๆ จากคุณ : ^ Is it good ^ เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 23:56:38

ความคิดเห็นที่ 22   ว้าววววววว คาดไม่ถึงจริงๆแม่ชมเนี่ย กุ๊กกิ๊กเพ้นท์กระดูกสีเขียว อยากรู้จังเลยว่าคนรับจะทำหน้ายังไงน้อ คิคิคิ จากคุณ : Nu_Kat เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 00:03:24 A:58.8.62.198 X: TicketID:160438

ความคิดเห็นที่ 23 อยากไปภูเรือด้วยคนอ่ะ จากคุณ : * filmii * เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 00:18:26

ความคิดเห็นที่ 24 แอร๊ยยย อยากไปภูเรือ ขอหนูลงชื่อด้วยคนค่ะ ตอบเสร็จเพิ่งเห็น #23 ใจตรงกันเลย 5555555 แก้ไขเมื่อ 19 พ.ย. 52 00:21:23 จากคุณ : [Zonic] เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 00:19:56

ความคิดเห็นที่ 25 ลุ้นจะตายอยู่แล้ว แม่ชม รีบมาต่อเร็วๆๆๆนะจ๊ะ จากคุณ : หนูน้อยดุ่งดิ๋ง เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 00:22:43

ความคิดเห็นที่ 26 ตามเข้ามาอ่านแล้วจ้ะ แม่ชม แหม .. มันช่างน่ารักน่าลุ้นดีแท้ แต่ละคู่ แต่ละคน ทำไมมันยุ่งเหยิงกันอย่างนี้ 555 อยากจะกระโดดเข้าไปในฟิกแม่ชมซะจริงๆ ได้บอกความในใจที่ทุกคนอ้ำอึ้งกันอยู่ให้หมด ^^ รอลุ้นแม่หนูกุ๊กกิ๊ก กับพ่อฤทธีอยู่ ดันมาเป็นแม่สื่อซะแล้วว T_T ว่าแต่ จะไปออกค่ายที่ภูเรือกันแล้วใช่มั้ยจ๊ะ จะเป็นแนวซึ้งๆเข้ากับบรรยากาศหน้าหนาว หรือจะออกแนวฮาๆ แบบบุญชูล่ะจ๊ะเนี่ย 555 รอติดตามชมต่อจ้า... ขอบคุณสำหรับตอนใหม่นะ รักแม่ชม จุ๊บๆ จากคุณ : mini-bee เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 01:08:35

ความคิดเห็นที่ 27 แม่ช้มมมม.....อยากจะรู้ตอนต่อไปมากๆแล้ว แต่พรุ่งนี้กว่าจะกลับมาอ่านได้ก็คงดึกมาก (ได้ข่าวว่าปัจจุบันมันก็ดึกตลอดเว) หวังว่าจะไม่แดดิ้นไปเสียก่อน 555 ลงชื่อไปภูเรือด้วยคนนะจ๊ะ เป็นที่ที่อยากไป แต่ไม่เคยไปเลย ปล. เป็นโสดหน้าหนาวนี่ขาดคนกอดให้อุ่นนะแม่ หวังว่ากว่าจะขึ้นภูเรือมันจะลงเอยกันบ้างซักคู่ หุหุ จากคุณ : =เราเอง= เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 01:18:25

ความคิดเห็นที่ 28 ตามมาอ่านนนน ซับซ้อนซ่อนเงื่อนเหลือเกินจ้ะแม่ ชั้นล่ะเดาไม่ถูก จากคุณ : palmpotter เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 03:34:24

ความคิดเห็นที่ 29 #อ่านยังไม่ จบ กรี๊ดดดดด............แม่ชม ไปค่ายฯ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด (บ้าป่ะ?) จากคุณ : รักคนอ่าน (kru_pn2) เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 06:27:27

ความคิดเห็นที่ 30 อ่านแล้ว ทำไม มันยุ่งเหยิง ซับซ้อนซ่อนรักอย่างนี้เนี่ย ลุ้นมากมายเลยง่ะ ทั้ง  คมชาญ นิสา อั้ม พ่วงด้วย เมฆ คีย์ เอม อีก ไหนจะ ฤทธี กุ๊กกิ๊ก ทิพย์ โอย ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มาต่อเร็วๆนะ เรื่องราวกำลังสนุกเลยง่ะ ออกค่ายคราวนี้จะลงเอย สักคู่หรือป่าวน๊า รอค่ะ^^ จากคุณ : sal_pider เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 09:39:17

ความคิดเห็นที่ 31 ลุ้นๆ ทุกคู่เลย อยากรู้อั้มจะคุยอะไรกะชาญ จากคุณ : รักเด็ก555 เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 17:00:28

ความคิดเห็นที่ 32 แม่ชมทำเอาลุ้นทุกทีเลยค่ะ แล้วนี่ 3 คนจะเคลียร์กันได้หรอคะ เห็นนิสากับคมชาญคุยกันกี่ทีก็ไม่รอดทุกที นิสาไม่ยอมฟังอะไรเลย ไม่ยอมแม้กระทั่งยอมรับสิ่งที่ส่งผ่านมาทางสายตาเทพของคมชาญ แล้วนี่มีเพื่อนรักอย่างอั้มที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนสาวของคมชาญไปนั่งอยู่ด้วย อะไรๆ มันจะเป็นยังไงกันแน่ รออออออออออออออออยู่นะคะ ติดมากกกกกกกกก จากคุณ : *..ซาลาเปาหอมชีส..* เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 18:57:59

ความคิดเห็นที่ 33 แม่ชมขา เขียนได้กระชากใจคนอ่านอีกแล้วนะคะ ทั้ง๓ คมชาญ นิสา และอั้ม จะคุยแล้วตกลงกันยังไงนะ ลุ้นนนคะ ><" อยากรู้แล้ว มาส่งกำลังใจให้แม่ชมคะ ตอนนี้ติดมากกกก จากคุณ : kukiky312 เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 19:30:42

ความคิดเห็นที่ 34 เมื่อวานว่าคู่ของพ่อฤทธีกะแม่นู๋กุ๊กกิ๊กกะลังชิวชิว วันนี้โดนแม่ชมตลบหลังซะไปไม่เป็นเลยอ่ะ แล้วให้นู๋กุ๊กกิ๊กเป็นแม่สื่อ ไม่กลัวแผนล่มรึจ๊ะ อิอิ ส่วนคู่อื่นจากที่ปวดตับไตเซี่ยงจี๊ ตอนนี้มันเริ่มลามไปทั่วตัวแล้วจ้า แม่ชมต้องรับผิดชอบเค้าด้วยนะเนี่ย แล้วจะรอตอนต่อไปจ้า ว่าแม่นู๋อั้มจะพูดอะไรกะพ่อคมชาญและแม่นู๋นิสา เป็นกำลังใจให้แม่ชมเช่นเคยจ้า จากคุณ : อุบาสิกา เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 20:40:18

ความคิดเห็นที่ 35 มาแล้วจ้า ทุกท่าน ขอบคุณที่ช่วยอ่านและแวะมาทักทายกันเนอะ อยากไปภูเรือจ้ะ หนาวทีไรคิดถึงภูเรือ ^^ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 21:00:03

ความคิดเห็นที่ 36 แม่ชมมาแล้ววว รอตอนต่อไปค่า  ^^ จากคุณ : แค่ไม่ทุกข์ก็เรียกว่าสุขแล้ว เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 21:04:54

ความคิดเห็นที่ 37 ที่ร้านอาหารผลิใบในเวลาเย็นเช่นนี้ ก็มีผู้คนเข้ามานั่งที่ร้านเหมือนเคย ที่โต๊ะริมระเบียงด้านซ้าย โต๊ะประจำ... คมชาญนั่งรออยู่ที่นั่นเพียงคนเดียว เขานั่งเงียบคิดอะไรบางอย่างสับสน ตีกันจนยุ่งเหยิงไปหมด   บนเวที นักร้องกำลังร้องเพลง... ...อย่าลังเลอย่างลม อย่าเรรวนร่ำไร ฉันดูไม่ออก ว่าเธอน่ะคิดยังไง อย่าโลเลอีกเลย อย่าล่องลอยเรื่อยไป สายลมโชยเอื่อย รักเธอจนเหนื่อยหัวใจ... คมชาญฟังเพลงแล้วยิ้มนิดๆ คิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมา ก่อนจะส่ายหน้ากับตัวเอง ทำอะไรไปบ้างวะ เราเนี่ย ที่ผ่านมา ไม่เห็นจะมีดีอะไรสักอย่าง... ขณะกำลังคิดเพลินๆ ก็เห็นอั้มเดินมา แต่ว่า อั้มไม่ได้เดินคนเดียว...แต่มีนิสาเดินมาด้วย คมชาญผุดลุกขึ้นแล้วชะงัก มองหน้าทั้งสองคนแล้วเงียบไป เหมือนไม่รู้จะพูดอะไร อั้มเลยเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อน “อั้มชวนนิสามาด้วย” “ชาญนึกว่าเราจะคุยกันสองคน” คมชาญมองนิสาแล้วบอกเสียงเรียบ นิสาเงยหน้าขึ้นมามองทันที “งั้นชั้นไปก็ได้”  พูดแล้วมองหน้าเพื่อน ในแววตาเหมือนจะเคืองๆ คมชาญเองก็สบดวงตาคู่นั้นด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูกเช่นกัน “นิสาไม่ต้องไป” อั้มรีบพูด ก่อนจะบอกคมชาญ “อั้มชวนนิสามาเองแหละ” “ทำไมล่ะ” คมชาญหันมาถาม ปรายตามองนิสาแว่บนึง นึกถึงเรื่องเมื่อคืนที่ผ่านมาแล้วก็อดที่พูดออกไป “เราคุยกันสองคนไม่ได้หรอ” อั้มส่ายหน้า “นิสาไม่ใช่คนอื่น” ว่าแล้วชวนนิสาให้นั่งลง คมชาญมอง ขยับจะพูดอะไรแล้วก็ไม่พูด   แต่หันไปบอกอั้มว่า “อั้มจะกินอะไร” “วันนี้เรามาคุยกัน กินหมูกระทะคงไม่ดีมั้ง หรือว่าไงนิสา” อั้มหันไปถาม นิสาเลยว่ายิ้มๆ “งั้นเอาประเภทต้มยำอกหัก ผัดผักแอบรัก อะไรทำนองนั้นไหมล่ะ” อั้มฟังแล้วยิ้มนิดๆ หันมามองคมชาญก่อนจะว่า “ต้มยำอกหักคงต้องให้อั้ม ส่วนผัดผักแอบรักต้องให้ชาญ” นิสาชะงักหันมามองหน้า “อั้มหมายความว่าไง” “เปล่าๆ ก็พูดอะไรไปงั้นเอง เรื่อยเปื่อยน่ะ” อั้มรีบพูด ก่อนจะหันไปหาคมชาญ “ชาญช่วยสั่งให้หน่อยแล้วกัน” คมชาญพยักหน้าก่อนจะเรียกบริกรมาสั่งอาหาร เรียบร้อยแล้วเขาก็หันมาถามอั้ม “ตกลงวันนี้เรามากินข้าวกันเฉยๆ ใช่ไหม” “อือ กินกันไปคุยกันไป”  อั้มพยักหน้า ตอบเรียบๆ มองหน้าคมชาญแล้วว่า “ชาญ อั้มถามอะไรชาญตรงๆ ได้ไหม” คมชาญพยักหน้า มองหน้าอั้ม เห็นสายตาของอั้มที่มองมาเหมือนกำลังตัดสินใจอะไรบางอย่าง ก่อนที่อั้มจะพูด “อั้มเคยถามชาญใช่ไหม ว่าชาญรักอั้มหรือเปล่า แต่ชาญยังไม่ได้ตอบ” คมชาญแอบเหลือบตาไปมองนิสา นิสาทำเมินมองไปทางอื่น คมชาญจึงว่า “อั้มไม่น่าต้องถามเลย จะมีใครรู้ใจชาญเท่าอั้ม มันไม่มีอีกแล้ว” อั้มส่ายหน้า “อย่าอ้อมค้อมเลยจ้ะชาญ ชาญยังไม่ได้ตอบคำถามอั้มนะ” คมชาญนิ่งไป ในใจของเขานั้นสับสนวุ่นวาย ยากที่จะบอกได้ว่าเขาคิดอะไร ต้องการอะไรกันแน่ รู้แต่เพียงว่าตอนนี้ เขารู้สึกแปลกๆ กับใจตัวเอง ส่วนจะแปลกเรื่องอะไรนั้น เขาไม่รู้ หาคำตอบไม่ได้ อั้มมองหน้าคมชาญ เห็นเขานั่งนิ่งไป  หันไปมองนิสาก็เห็นนิสากำลังมองมาอย่างเป็นห่วง จึงบอกว่า “ถ้าชาญตอบคำถามอั้มไม่ได้ ก็ไม่เป็นไร...” อั้มหยุดนิดหนึ่ง มองหน้าคมชาญแล้วพูดต่อ “อั้มเคยคิดจะรอคำตอบของชาญ อยากจะฟังคำตอบของชาญ แต่ตอนนี้อั้มรู้แล้ว ว่า มันคงไม่มีวันนั้น” “อั้มหมายความว่ายังไง” คมชาญถามทันที อั้มก้มหน้า ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมา หยาดน้ำตาคลอคลอง ก่อนที่มันจะหยาดหยดลงมา “เราเลิกกันนะ ชาญ” แก้ไขเมื่อ 19 พ.ย. 52 21:49:11 จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 21:07:03

ความคิดเห็นที่ 38 แม่ชมจ๊ะ ชื่อพ่อชาญในความเห็นที่ ๓๗ ย่อหน้าที่ ๘ กลายเป็น"คมชาย"จ้ะ จากคุณ : สิ่งสุดท้าย...คือเธอ เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 21:26:30

ความคิดเห็นที่ 39 กี้ดดดดดดดดดดดดดดดด น้องอั้มเสียน้ำตาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา ฉานไม่ยอมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม -*- ตาชาญ จากคุณ : ซุ่มแตก เพราะน้ำตาหยดนั้น (Greenfree) เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 21:28:45

ความคิดเห็นที่ 40 ณ จุดจุดนี้ ฉันเคืองพ่อคมชาญเป็นที่สุด จากคุณ : waidhaya เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 21:32:45

ความคิดเห็นที่ 41 มาเช็ดน้ำตาให้คุณนายอั้ม Y________Y จากคุณ : Jack Frost เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 21:38:01

ความคิดเห็นที่ 42   ไม่รู้จะสงสารใครดี โหมดเศร้าๆ เป็นกำลังใจให้นะค้า คุณชมเช้า จากคุณ : ลั๊ลลา เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 21:42:42 A:58.9.55.154 X: TicketID:233451

ความคิดเห็นที่ 43 นิสากับคมชาญหันมามองหน้ากันทันที ก่อนจะร้องออกมา “อั้ม” “อั้มพูดอย่างนี้หมายความว่ายังไง” คมชาญพูดเสียงเบา  “อั้มบอกเลิกชาญจริงๆ หรอ” อั้มพยักหน้า “มันควรจะเป็นอย่างนั้นไม่ใช่หรอชาญ อยู่ไปมันก็มีแต่จะเจ็บปวดทั้งสองฝ่าย” “อั้มเอาอะไรมาพูด เจ็บปวดอะไร” คมชาญส่ายหน้าทันที แต่อั้มมองหน้าคมชาญนิ่งๆ  ก่อนจะว่า “ชาญอย่าหลอกอั้มเลย ชาญเคยบอกว่าอั้มรู้ใจและเข้าใจชาญ นี่ไง อั้มรู้ รู้มาตลอดนั่นแหละ แต่อั้มพยายามเห็นแก่ตัว เพราะอั้มรักชาญ มีความสุขที่ได้อยู่ใกล้ชาญ แต่อั้มรู้ ว่าชาญไม่ได้รักอั้มเลย ชาญไม่มีความสุขใช่ไหม” คมชาญฟังแล้วนิ่งไป ไม่ตอบ อั้มจึงว่า น้ำตาไหลอาบแก้ม “ชาญไม่มีความสุขจริงๆ อั้มทนเห็นคนที่รักไม่มีความสุขไม่ได้อีกแล้ว” อั้มพูดแล้วก้มหน้า คมชาญขยับจะพูดอะไร ก็พอดีนิสาพูดขึ้นมาซะก่อน “ไม่ได้นะอั้ม อั้มรักชาญไม่ใช่หรอ อั้มเองก็เจ็บปวดนะ” อั้มหันมามองนิสา นิสาจึงโอบไหล่อั้มเอาไว้ พลางหันไปมองคมชาญ “ชาญ บอกอั้มสิ ว่าชาญรักอั้ม และจะไม่เลิกกับอั้ม” คมชาญมองหน้านิสานิ่งๆ มองเข้าไปในแววตาของเพื่อน เห็นวูบไหว มีร่องรอยของความเจ็บปวดแอบแฝงอยู่ เขาไม่รู้หรอกว่า เมื่อได้ฟังประโยคนี้ของนิสา เขาเองหัวใจแห้งเหี่ยวลงเพียงใด มันคล้ายถูกกักขังอยู่ในที่ไม่มีทางออก เขาไม่รู้ ไม่รู้จริงๆ ว่าจะทำอย่างไร ได้แต่เอื้อมมือมาจับมืออั้มไว้ แล้วว่า “อั้มครับ ชาญขอโอกาสอีกสักครั้ง อีกสักครั้งนะครับ” อั้มมองหน้าคมชาญ พยายามค้นหาความหมายในดวงตาของเขา แต่มันก็พร่าเลือนไปเพราะรอยน้ำตา “เพื่ออะไรหรอชาญ” “เพื่อที่เราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม ขอโอกาสอีกครั้งได้ไหมครับอั้ม ถ้าอั้มไม่สบายใจ เราห่างกันก่อนก็ได้ แต่ว่า....เราอย่าเลิกกันเลย” กว่าจะพูดประโยคนั้นออกมาได้ คมชาญต้องสะกดอารมณ์หลากหลายที่พลุ่งพล่านออกมา มองหน้านิสาเต็มตา เห็นนิสาเองก็มองมาเช่นกัน สายตาของนิสานั้นสะกดใจให้เขาต้องพูด “ชาญ เอ่อ...” “ชาญเขารักอั้มนะ คิดดูให้ดีก่อนนะ”นิสารีบพูดขึ้นมาทันที  คมชาญเองก็กระชับมืออั้มเอาไว้ในมือตัวเองแน่น “อย่าเลิกกันเลยนะ...” จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 21:47:13

ความคิดเห็นที่ 44 เลิกเลย เลิกเลย น้องอั้มต้องทำเพื่อนิสา อย่ายอม อย่ายอม จากคุณ : Greenfree เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 21:58:59

ความคิดเห็นที่ 45 คือจุดนี้ชาญน่า ก็จริง แต่เค้าอยาก นิสามากกว่านะ -*- จากคุณ : [Zonic] เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 22:00:10

ความคิดเห็นที่ 46 ติดตามคร่า... ลุ้นกันต่อ แบบว่าสนุกดีง่ะ จากคุณ : sal_pider เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 22:01:51

ความคิดเห็นที่ 47 ฮ่วยยยยย..อะไรกันนี่พี่คมชาญ​... เด๋วปั๊ด กระโดดกัดหูเลย ...​ ปล. แม่ชมจ้ะ เรื่องนี้ทำไม มันหลายเส้า ..ขนาดเน๊าะ ปล. พี่ป้าเวลคะ น้องเขียวก็อยาก อ่านฟิก เครียด ..กินเค้ก เหมือนกันค่ะ แต่ พักนี้ ไม่ค่อยอยาก ..แหะแหะแหะ = ='  ไม่ค่อยเจอแบบเร้าใจๆ .. จากคุณ : greenmania เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 22:21:28

ความคิดเห็นที่ 48 โอ้ยย  ...ชักจะปวดใจ... คมชาญเธอมันน่า!! นิสาเธอก็น่า!! พี่อั้มก็น่า..สงสาร แล้วเมื่อไหร่จิหายปวดใจเน้ ><" จากคุณ : แค่ไม่ทุกข์ก็เรียกว่าสุขแล้ว เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 22:26:21

ความคิดเห็นที่ 49 อร๊ายยย แม่ชมคะ ถึงตอนนี้ หนูสงสารคมชาญแทนและอ่า อิสสะปวดใจมากกก ฮืออออ T^T จากคุณ : kukiky312 เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 22:28:15

ความคิดเห็นที่ 50 อั้มมองหน้าคมชาญ “แน่ใจนะว่าชาญต้องการอย่างนั้น” คมชาญหันไปมองนิสา ก่อนจะพยักหน้าออกมาอย่างหนักแน่น อั้มจึงนิ่งไปอย่างครุ่นคิด ก่อนจะพูดช้าๆ “เราถอยกันคนละก้าว ห่างกันสักพัก แล้วถึงตอนนั้นอั้มจะถามชาญอีกทีนะ ว่าชาญต้องการอะไรกันแน่” นิสาได้ฟังอั้มพูดก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก หันไปมองคมชาญก็เห็นเขาทำหน้าแปลกๆ มือเกาะกุมอยู่ที่มือของอั้มก็จริง ก็สายตาของเขาเหม่อเหมือนคิดอะไรอยู่ เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น อั้มเอื้อมมือไปรับ ก่อนจะบอกทุกคนว่า “รถมารับแล้ว งั้น...อั้มไปก่อนนะ ชาญ นิสา” “อ้าว อั้มไม่ให้ชาญไปส่งหรอ” “ไม่ต้องหรอกชาญ ชาญอย่าลำบากเลย เราห่างกันบ้างก็ดี” อั้มว่าแล้วหันไปหานิสา “อั้มไปก่อนนะ” ว่าแล้วก็เดินออกไปทันที อั้มเดินห่างออกมาแล้ว แอบกลับไปมองข้างหลัง เห็นเพื่อนสองคนยังนั่งกันอยู่ ก็ถอนหายใจด้วยความรู้สึกที่สับสน เสียงนักร้องร้องเพลงเดิมเหมือนเมื่อวาน...ก็คนมันรัก จะทำยังไงก็รัก จะเจ็บยังไงก็รัก ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ถ้าเธอไม่รัก จะทำยังไงไม่รู้ ให้เธอมามองเหลียวดู...ดูแลความรัก ฉันบ้าง... คมชาญนั่งฟังเพลงเงียบไป ก่อนจะหันไปมองนิสา แล้วพูดเสียงขื่นๆ “เป็นไง พอใจหรือยัง” “พอใจเรื่องอะไร” นิสาหันมามอง เห็นแววตาเจ็บปวดของเพื่อนชัดเจน จึงเมินหน้าหนี ไม่รู้ตัวหรอกนะ ว่าแววตาของตัวเองก็เจ็บปวดไม่แพ้กัน “ก็เรื่องที่แกอยากจะให้มันเป็นไง จริงๆ แล้ว แกไม่ต้องให้ชั้นพูดก็ได้ แกพูดเองทั้งหมดเลยก็ได้ จะได้สมดังใจที่แกต้องการไง” คมชาญพูดแล้วจ้องหน้านิสา “ที่ชั้นทำเพราะชั้นหวังดีกับเพื่อนนะ ชั้นไม่อยากเห็นใครเจ็บปวด” นิสาพูดทันที คมชาญก็ตอบทันทีเหมือนกัน “หวังดีงั้นหรอ หวังดีกับใครล่ะ ชั้นถามหน่อย แกไม่อยากให้ใครเจ็บปวด แกแน่ใจหรอ ว่ามันไม่มีใครเจ็บปวดน่ะ” นิสาฟังแล้วนิ่งไป คมชาญไม่ละสายตาจากใบหน้าของเพื่อน เขาพูดต่อไปเหมือนทนเก็บไว้ไม่ไหว “ตาฝาดหรือเปล่า คนที่นั่งอยู่เนี่ย มันไม่เจ็บปวดหรือยังไง แล้วคนที่เพิ่งไปเมื่อกี้เนี้ย เขาไม่เจ็บปวดหรือไง มันคงจะมีแต่แกเท่านั้นแหละมั้ง ที่มันไม่รู้สึกรู้สมอะไรเลย” “ไอ้ชาญ...” นิสาพูดได้เท่านั้นก็เงียบไป พยายามสะกดกลั้นอารมณ์ของตัวเอง แต่คมชาญไม่ฟัง และไม่สังเกตเห็น เขาพูดออกมาน้ำเสียงเหมือนเยาะๆ “ชั้นน่ะซึ้งในความหวังดีของแกเหลือเกิน ชั้นทำตามที่แกบอกทุกอย่างแล้วนะ หวังว่าคงจะถูกใจแกแล้ว และต่อไป ถ้าแกอยากให้ชั้นทำอะไร บอกมาเลย ชั้นจะทำให้ ถ้ามันไม่ตายซะก่อน ชั้นจะทำให้แก” พูดได้เท่านี้คมชาญก็ผุดลุกออกไปทันที นิสามองตามขยับจะเรียกแต่ก็เปลี่ยนใจ ได้แต่นั่งนิ่งอยู่อย่างนั้น “เออ ชั้นมันไม่รู้สึกอะไรเลย...” นิสาพูดกับตัวเองเบาๆ แววตาเจ็บปวดนั้นฉายชัดโดยไม่ต้องปิดบังใครอีกแล้ว “ชั้นไม่รู้สึกอะไรเลย เพราะใจชั้นมันชาไปหมดแล้ว จะมีใครรู้บ้างไหมล่ะ...” จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 22:39:41

ความคิดเห็นที่ 51 อะไรกัน ๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : เฮียชาจะซุ่มทำไม(วะ)!! (All bread) เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 22:43:00

ความคิดเห็นที่ 52 กรี๊ดด ทุกคนช่วยพูดแบบที่ตัวเองคิดได้ม้ายยย 555555 สงสารชาญเลย ตอนนี้ จากคุณ : [Zonic] เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 22:43:59

ความคิดเห็นที่ 53 ชาญ เค้าสงสารชาญมาก ณ จุดนี้ น้ำตาคลอจิร้องไห้ อินจัด ๆๆ นิสา ใจร้ายมาก ๆๆ ตอนนี้มีแต่คนเจ็บปวด เพราะต่างคนต่างไม่ทำตามใจตัวเอง เฮ้ออออ ,, จากคุณ : '' My Bag '' เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 22:49:09

ความคิดเห็นที่ 54 โอ้แม่ชมมมมม... "แกแน่ใจหรอ ว่ามันไม่มีใครเจ็บปวดน่ะ" อยากบอกแม่ชมว่าเค้าเจ็บปวดมากเลย..(มันอินอ่ะ) อ่านตอนนี้แล้วมันปวดใจจริงๆ T^T สงสารตาชาญอ่ะ แก้ไขเมื่อ 19 พ.ย. 52 22:52:43 จากคุณ : papuang เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 22:51:37

ความคิดเห็นที่ 55 โอยยย คิดแทนได้โล่ห์ เฮ้อออออออออออออออออ จากคุณ : waidhaya เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 22:54:39

ความคิดเห็นที่ 56 อิน ไม่ไหวแล้วววว สงสารคมชาญ นิสาใจร้ายยยย จากคุณ : หนูน้อยดุ่งดิ๋ง เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 22:55:49

ความคิดเห็นที่ 57 แม่ชม .. ตอนนี้คนที่เจ็บปวดไม่ได้มีแค่เพื่อนสนิท 3 คนนั้นนะ ชั้นว่าเจ็บปวดกันทั้งเรือนเลย ไม่ปวดใจ .. ก็ต้องปวดหัวกันบ้างล่ะ เฮ้อออ .. เมื่อไหร่ปากกับใจพ่อชาญจะตรงกันซักที จากคุณ : กาลครั้งหนึ่งเมื่อวานนี้ เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 22:57:41

ความคิดเห็นที่ 58 โอ้ยยยยยยยยยยยยย ! คนเรา ใจกับปาก ทำงาน ไม่สอดคล้องจริงๆ เครียดนะเนี่ยยย  คนอ่านเนี่ย 5555555555 จากคุณ : airja222 (airja222) เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 23:00:20

ความคิดเห็นที่ 59 เอ่อ...นิสา...เข้าใจชาญหน่อยเหอะ...T^T  ฉานสงสาร การเลิกรักใครสักคนมันทำยากนะ... ดูโกชาเป็นตัวอย่าง...ถ้าสามารถเลิกรักได้...ป่านนี้ แกคงได้ไปผุดไปเกิดนานแล้ว - -" อีกอย่างคือ คนอย่างโกชาแกคงไม่มีทางคั้นน้ำส้มไม่เปรี้ยวได้หรอกครับ ตราบใดที่น้ำฝนยังตกมามิกกับเสียงน้ำตา...ให้กบตัวเขียวร้องอิ๊กๆ ตราบนั้น...แกก็ยังคง...จมปรักกับรักตอลดไปๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ (เริ่มจะพาชาวเรือนออกทะเล - -") จากคุณ : โกชาน่าสงสารนะครับบบบบ (Greenfree) เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 23:08:53

ความคิดเห็นที่ 60 แม่ชมค่ะ และแล้วคืนนี้ก็ต้องนอนหลับพร้อมความปวดใจ อินจัดสุดๆ เฮ้อ..จะสงสารใครดี...สงสารตัวเองก่อนตอนเน้ เพราะปวดใจมร๊ากกกกก หวังว่าหลังจากกลับออกค่าย  ดิฉันคงนอนหลับฝันดี ^___^ จากคุณ : แค่ไม่ทุกข์ก็เรียกว่าสุขแล้ว เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 23:16:29

ความคิดเห็นที่ 61 อั้มก้มหน้า ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมา หยาดน้ำตาคลอคลอง ก่อนที่มันจะหยาดหยดลงมา “เราเลิกกันนะ ชาญ” จากคุณ : ^ Is it good ^ เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 00:31:10

ความคิดเห็นที่ 62   ปวดจายยยยยยยยยยยยยย จากคุณ : รักแม่ชม เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 01:01:14 A:58.10.102.206 X: TicketID:232402

ความคิดเห็นที่ 63 ปวดใจไม่พอแล้ว ต้องไปถึงขั้นปวดตับเลยดีกว่า จากคุณ : perle เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 01:43:18

ความคิดเห็นที่ 64 แม่ชม เค้าชอบแนว โรแมนติกคอมมาดี้มากนะ แต่ตอนนี้มันเป็น ดราม่าติก ที่เศร้ายังไง บอกไม่ถูก กดดันทางอารมณ์จัง ใจของ อั้ม นิสา และ ตาชาญ จะเป็นไงบ้างนะ ถ้าผ่านเรื่องราวที่แม่ชม ถักทออยู่ อยากรู้จริงๆ เลยล่ะ แม่ชม จากคุณ : monkey12 เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 01:47:21

ความคิดเห็นที่ 65 โอ่ย ............ ซุ่มอยู่ไม่ไหวแล้ววววววววว ถ้าพูดกันอย่างที่ใจคิด ก็ไม่มีใครเจ็บปวดแล้ว T^T จากคุณ : iamoilz เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 02:52:35

ความคิดเห็นที่ 66 แม่ชมมมมมมมมมมมมมมม ตอนนี้แม่ชมติดประกาศด้วยนะ ใครที่เป็นโรคความดัน โรคหัวใจให้ข้ามผ่านไป ไม่งั้นอาจจะลุ้นจนหัวใจวายได้ แต่ละคนก็ต่างรัก ต่างแคร์คนที่ตัวเองรัก จนทำร้ายกันเอง ตกลงก็เจ็บกันไปทั้งสามคน เวรแท้  ๆ  เชียว ว่าแต่แม่ชมมาแค่นี้จริง ๆ เหรอ มีอะไรต่อจากนี้มั้ยเนี่ย รอแม่ชมต่อไปจ้า เป็นกำลังใจให้แม่ชมเหมือนเดิมเน้อ ปล. ชั้นขอลงชื่อไปออกค่ายที่ภูเรือด้วยคนสิ ไปไม่ถึงซักทีอ่ะ ไปได้แค่ภูกระดึง อิอิ จากคุณ : อุบาสิกา เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 02:58:33

ความคิดเห็นที่ 67 เฮออออออออ ..... ระเหี่ยใจ T__T บรรยากาศมาคุได้อีกก มาเป็นกำลังใจให้แม่ชม รอแม่ชมพาไปเที่ยวภูเรือ ชั้นจะแพคกระเป๋ารอเน้ออ ^^ จากคุณ : lzi-izl เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 03:21:58

ความคิดเห็นที่ 68 เฮ้อออออออออ ไปดีก่ว่า ไม่ค่อยชอบตอนเศร้าๆ ทั้งๆที่รู้ว่ามันจะต้องเศร้าแหง แต่ก็ยังมาอ่าน55 แล้วจะมาติดตามตอนต่อไปนะจ๊ะแม่ชม จากคุณ : =เราเอง= เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 05:40:53

ความคิดเห็นที่ 69 แม่ชมคะ เข้ามาบอกว่า ประโยคนี้ "ต่อไป ถ้าแกอยากให้ชั้นทำอะไร บอกมาเลย ชั้นจะทำให้ ถ้ามันไม่ตายซะก่อน ชั้นจะทำให้แก" มันสุดๆไปเลยค่ะ น้ำตาซึมเลย  ปวดใจแทน มาต่อไวๆนะคะ จากคุณ : Ammy_Chan เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 09:03:11

ความคิดเห็นที่ 70 โอยยยยย เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า จงพูดอย่างที่คิด และอย่าคิดแทนคนอื่น ณ จุดนี้.... ไปภูเรือกันดีกว่าาาาาา!!! จากคุณ : * filmii * เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 11:34:22

ความคิดเห็นที่ 71 แม่ชมมมม หนูนี่แหละค่ะที่เจ็บปวด มีอีกคนนั่งกรีดร้องอยู่หน้าคอม จะบ้าตายๆๆๆๆๆ นิสาเอ๊ยยยยยยยยย จะทำยังไงกับผู้หญิงคนนี้ดี หลอกใจตัวเองอยู่ได้ คมชาญ...สู้ๆนะ โอ๊ยยยยย โอ๊ยยยยย ขอเวลาไปสงบจิตสงบใจก่อนค่ะ จากคุณ : *..ซาลาเปาหอมชีส..* เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 18:35:45

ความคิดเห็นที่ 72 แม่ชม รู้ไหมใครที่เจ็บปวดที่สุด คนอ่านไง TT มาต่อไวไวนะคะ จากคุณ : noon_b เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 18:50:10

ความคิดเห็นที่ 73 บอกได้คำเดียวว่า ลุ้นจนปวดตับ แล้ว ค๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด นิสา ... คมชาญ ฮือออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ จากคุณ : frolicfire เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 21:11:38

ความคิดเห็นที่ 74 มาแล้วจ้า มาแล้ว มาดึกด้วย -*- ขอบคุณทุกคนนะคะที่มาอ่านกัน ปล. ตาชาซุ่มทำไมเนี่ย-*- จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 22:14:11

ความคิดเห็นที่ 75 ...โอ้ทะเลแสนงาม แสนง้าม แสนงาม ฟ้าสีครามสดใส สดใส้สดใส มองเห็นเรือใบ เรือใบ๊ เรือใบ  แล่นอยู่ในทะเล ทะเล้ ทะเล....เมื่อตะวันตกดิน ตะวันตกดิน ตะวันตกดิน  เห็นนกบินผ่านไป เราหอนทันใด หุ หุ หุ ฮู้วววววว  เราหอนทันใด หุหุหุ ฮู้ววววววววววววววว.... เสียงเพลงดังมาจาดรถบัสขนาดกลางของมหาวิทยาลัย ที่ข้างตัวรถติดป้ายผ้าว่า “ค่ายอาสาพัฒนาชุมชน สโมสรนิสิต มหาวิทยาลัย....”  เคลื่อนตัวออกจากกรุงเทพฯ มุ่งตรงสู่ ภูเรือ จังหวัดเลย ผู้คนที่นั่งตอนหลังแออัดยัดเยียดเป็นพิเศษ เนื่องจากมันเป็นที่ชุมนุมของเหล่าคณะนักร้องฉิ่งฉับทัวร์ที่พร้อมใจกันร้องเพลงได้ทุกเพลงโดยที่ไม่มีใครขอ -*- ใครคนหนึ่งตะโกนขึ้นมาว่า “ได้ข่าวว่าเราจะไปภูเรือกันไม่ใช่หรอพี่กฤษฏิ์ ไหงเป็นเพลงทะเลแสนงามไปได้ล่ะ” สุกฤษฏิ์ลุกขึ้นตอบทันใด “อ้าว ก็เราไปภูเรือนี่ เห็นมีเรือก็เลยร้องทะเลอ่ะสิ เอ้าๆ เปลี่ยนเพลงใหม่ก็ได้” แล้วสุกฤษฏิ์ก็เป็นต้นเสียงร้องเพลง ...เอ้า แดดส่องฟ้า เป็นสัญญาวันใหม่ พวกเราแจ่มใสเหมือนนกที่ออกจากรัง....ต่างคนรักป่า ป่าคือความหวัง เลี้ยงชีพเรายัง ฝังวิญญาณนานไป... ร้องได้เท่านี้ก็มีคนขัดอีกแล้ว “โอ๊ย พี่กฤษฏิ์ เพลงรุ่นไหนเนี่ย” “เอ้า...”   สุกฤษฏิ์ท่าทางไม่สบอารมณ์   “ก็เพลงนี้แหละ ได้อารมณ์ป่าเขาลำเนาไพร   น้องนี่ไม่รู้อะไรซะแล้ว” ว่าแล้วหันไปบอกน้องๆ “เอ้า น้องร้องต่อ....” ...กสิกรแข็งขันเป็นกระดูกสันหลังของชาติ ไทยจะเรืองอำนาจเพราะไทยเป็นชาติกสิกรรม...อันชีวิตของกสิกรนั้น ต่างยึดถือความขยันมั่นหนักหนา ทนทำงานอยู่ระหว่างกลางดินฟ้า ถึงแดดจ้าฝนพรำก็ทำไป....กสิกรแข็งขันเป็นกระดูกสันหลังของชาติ   ไทยจะเรืองอำนาจเพราะไทยเป็นชาติกสิกรรม... -*- น้องๆ บอกเพลงอะไรไม่เคยได้ยิน แต่พี่กฤษฏิ์ก็มันได้ ไม่แคร์สื่อจริงๆ -*- จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 22:22:08

ความคิดเห็นที่ 76 ช่วงนี้เป็นช่วงที่รถยังอยู่ทางเรียบ ก็ยังเฮฮาสนุกสนานกันได้อยู่ แต่พอไม่นาน รถแล่นไปถึงทางลาดชัน เริ่มจะขึ้นภูเขา ไอ้เสียงเพลงที่ร้องกันดังๆ นั้น หายไปกว่าครึ่ง เนื่องจากกลายเป็นเสียงอ้วกแทน -*- บางคนทนไม่ไหวต้องไปขอยาแก้เมารถที่ทิพย์ซึ่งนั่งอยู่คนเดียวแถวเบาะหน้าของรถ บางคนก็ไปขอยาอม ยาลม ยาหม่อง -*- เรียกว่ามียาอะไรก็บรรเทากันไป -^- ใหม่นั่งอยู่กับกุ๊กกิ๊กที่เบาะกลางๆ ใหม่นั่งติดหน้าต่างจึงชมวิวอย่างสบายอารมณ์ พลางชี้ให้กุ๊กกิ๊กดูวิวด้วย “เฮ้ย กิ๊กดูโน่นสิ วิวสวยอ่ะ” กุ๊กกิ๊กชะโงกหน้าไปมอง ก่อนจะทำหน้าแปลกๆ “ใหม่รู้สึกไหม รถมันโคลงเคลงยังไงไม่รู้อ่ะ” “สงสัยรถขึ้นเขามั้ง น่าสนุกดีเนอะ” ใหม่ว่าท่าทางตื่นเต้น “เออ แล้วคีย์อ่ะ ตื่นยัง” กุ๊กกิ๊กชะโงกหน้าไปมองคีย์ที่นอนอยู่คนเดียวที่เบาะหน้า เห็นคีย์กำลังหลับฝันหวาน ไม่ได้มีทีท่าจะตื่นขึ้นมาเลย ก็ว่า “คีย์ยังหลับอยู่เลย” ใหม่ส่ายหน้า “หลับตั้งแต่กรุงเทพฯ แล้วนะเนี่ย วิวสวยๆ ไม่ตื่นขึ้นมาดู เสียดายแย่” “วิวมันก็สวยดีหรอกนะ แต่ว่า มันเวียนหัวไปหน่อยอ่ะ” กุ๊กกิ๊กว่า “ไม่เห็นจะเวียนหัวตรงไหนเลย รถขับนิ่มดีออก เค้าชอบ” ใหม่หันมาบอก พอขาดคำใหม่เท่านั้นแหละ รถเลี้ยวขวับตรงโค้งโค้งหนึ่ง  คนไหลไปเทกันข้างหนึ่ง ส่งเสียงร้องกรี๊ดกันไป ยังไม่ทันเสียงกรี๊ดจะจางหาย รถก็เทกลับมาข้างเดิม ผู้คนก็ไหลไปกองรวมกันอีก ไอ้ที่ทรงตัวไม่อยู่ก็ล้มกันระเนระนาด “กรี๊ดดดดดดกร๊าดดดดดดด” “โอ๊ย อะไรเนี่ย นี่รถหรือเรือไวกิ้ง” เสียงกฤษดิ์ร้องลั่นเมื่อล้มลงไปกับพื้นรถแล้วมีน้องๆ ล้มมาทับต่อ กว่าจะลุกขึ้นมาได้ ทุลักทุเล ลุกขึ้นมาได้ก็ชะโงกมองไปนอกหน้าต่างรถ เห็นว่ารถกำลังเข้าสู่เขตภูเขา โดยเฉพาะที่รถกำลังไต่อยู่ข้างหน้า หน้าผาข้างๆ ถนนนั้น สูงชันทีเดียว “เข้าเขตภูเขาแล้วนี่ มิน่า เวียนหัวยังไงไม่รู้ เอ๊ะ” พูดเรื่องเวียนหัวแล้วหยุดคิด ก่อนจะยิ้ม หันไปหยิบกระเป๋ายาตัวเอง เอายาแก้เมารถ ยาอม ยาดม ยาหม่องออกมา แล้วเดินไปที่เบาะที่กุ๊กกิ๊กกับใหม่กำลังนั่งกันอยู่ กุ๊กกิ๊กนั่งหลับตาปี๋ พลางถามใหม่ว่า “ใหม่ รถหายโคลงยัง” “หายโคลงแล้วกิ๊ก เมื่อกี้สนุกจะตาย” ใหม่ว่าอย่างตื่นเต้น  พลางว่าเบาๆ “แต่เดี๋ยวกำลังจะมีอีกโค้งนึงนะ” “โอ๊ยๆ ตายๆ” กุ๊กกิ๊กร้องออกมา ก่อนจะสะดุ้ง เมื่อรู้สึกว่ามีคนมาสะกิดหลัง หันมาก็เห็นกฤษฏิ์มองมายิ้มๆ ในมือมียาแก้เมารถ และยาสารพัดชนิด “โห พี่กฤษฏิ์ใจดีจัง อุตส่าห์เอายาแก้เมารถมาให้หนูด้วย ขอบคุณนะคะ” กำลังจะยกมือไหว้ขอบคุณแล้วเชียว แต่กฤษฏิ์กลับตอบหน้าตาเฉย “เปล่าอ่ะ ไม่ได้เอามาให้กุ๊กกิ๊ก” -*- แต่เห็นหน้ากุ๊กกิ๊กแล้วกฤษฏิ์ก็ว่า “ อ่ะๆ พี่ให้กุ๊กกิ๊กกินเม็ดนึงก็ได้ แต่ว่า คืองี้” ประโยคหลังกฤษฏิ์พูดเบาๆ “มีอะไรให้กุ๊กกิ๊กช่วยหน่อย” “อะไรคะ” กุ๊กกิ๊กทำหน้าสงสัย “คือว่า พี่จะให้กุ๊กกิ๊กเอายาแก้เมารถไปให้พี่ธีหน่อย บอกว่าทิพย์ฝากมาให้นะ” “หือ” กุ๊กกิ๊กมองอย่างงงๆ กฤษฏิ์ก็สำทับ “นั่นแหละ ทำตามที่พี่บอกแค่นี้แหละ ทำได้ไหม” “ก็ ทำได้ค่ะ” กุ๊กกิ๊กรับคำ สุกฤษฏิ์จึงยิ้มอย่างพอใจ “ดีมากน้อง พี่ธีเขาจะได้รู้ว่าทิพย์ยังเป็นห่วงเขาอยู่”   ว่าแล้วกฤษฏิ์ก็เดินโงนเงน (เนื่องจากช่วงนี้รถโคลงเคลงมาก -*- (บ้า รถนะไม่ใช่เรือ -*-) กุ๊กกิ๊กมองซ้ายมองขวา แอบชะโงกมอง ก็เห็นฤทธีนั่งอยู่คนเดียวที่เบาะตอนกลางค่อนไปทางด้านหน้าซี่งไม่ค่อยมีคน เพราะส่วนมากไปเทกันอยู่ตอนหลังหมด หันไปบอกใหม่ที่กำลังชะโงกหน้าไปดูวิว (วิวหน้าผาเนี่ยนะ -*-) ท่าทางสนใจ กุ๊กกิ๊กก็สะกิด “ใหม่ๆ เดี๋ยวเค้าไปข้างหน้าแป๊บนึงนะ” “อือๆ ไปเหอะ” ใหม่ว่าโดยไม่ได้หันมามอง  กุ๊กกิ๊กจึงลุกขึ้นเดินกระหง่องกระแง่ง (เนื่องจากเวียนหัวอยู่เหมือนกัน-*-) จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 22:26:57

ความคิดเห็นที่ 77 ฤทธีกำลังนั่งมองวิวอยู่เงียบๆ คนเดียว ท่าทางผ่อนคลาย กำลังคิดอะไรเพลินๆ อยู่ก็ต้องสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงคนเรียก “พี่...” กุ๊กกิ๊กเรียกแล้วค่อยๆ ลงนั่งข้างฤทธี ทำหน้าตาเจี๋ยมเจี้ยม ฤทธีมองมาอย่างงงๆ สายตามีคำถาม กุ๊กกิ๊กจึงยื่นยาให้ “คือว่า... ยาค่ะพี่” ฤทธีมองยาในมือ ก่อนจะมองหน้ากุ๊กกิ๊กจึงว่า “พี่ทิพย์เค้าให้หนูเอามาให้พี่น่ะค่ะ” “หือ ทิพย์น่ะหรอ ให้เอายามาให้พี่” ฤทธีทวนคำทำหน้าสงสัย แต่ก็ยิ้มนิดๆ “พี่ไม่ได้เมารถนี่” “ก็นั่นแหละค่ะ ถึงพี่ไม่ได้เมารถตอนนี้ ต่อไปอาจจะเมาก็ได้ พี่ทิพย์เขาคงเป็นห่วงพี่มากน่ะค่ะ ก็เลยให้หนูเอายามาให้” กุ๊กกิ๊กพูดคล่องเหมือนท่องมาอย่างดี ยื่นถุงยาแล้วพยักหน้าให้ฤทธีรับไป เขาจึงรับไปถือไว้ พอดีกับที่รถเลี้ยวโค้งอีกโค้งหนึ่งแถมยังเลี้ยวอีกโค้งหนึ่งติดต่อกัน รถเอนไปทางซ้ายที ขวาทีอย่างน่าหวาดเสียว   เสียงกรี๊ดร้องดังขึ้นมาเป็นระยะๆ “กรี๊ดดดดกร๊าดดดดดด” “เฮ้ย...” เสียงกุ๊กกิ๊กร้องเมื่อเห็นรถตะแคงไปซ้ายทีขวาทีอย่างรวดเร็ว เริ่มเวียนหัวตาลาย และท้องไส้ปั่นป่วน ก่อนจะทนไม่ไหว “อุ๊บบบบ” ฤทธีหันไปมอง เห็นกุ๊กกีกเอามือปิดปากตัวเองไว้ ก่อนจะ “อุ๊บบบบบ” อีกรอบ แต่ก็ยังปิดปากเอาไว้ได้ทัน “เป็นอะไร” ฤทธีถาม กุ๊กกิ๊กเงยหน้ามามอง ก่อนจะโก่งคอรีบเอามือปิดปากไว้ “อุ๊บบบบบ” “จะอ้วกหรอ” ฤทธีถามทันที กุ๊กกิ๊กรีบพยักหน้า เขาจึงรีบเอายาออกจากถุงแล้วเอาถุงให้กุ๊กกิ๊กซึ่งรับมาแล้ว  ก็เหมือนความอดทนสิ้นสุด อดกลั้นไว้ไม่ได้ก็ปล่อยอ้วกออกมาทันที ฤทธีหันมามอง เห็นกุ๊กกิ๊กโก่งคออย่างเอาเป็นเอาตาย ก็ส่ายหน้า เอื้อมมือไปลูบหลังให้เบาๆ เพียงแค่มือสัมผัสแผ่นหลัง เขาก็รู้สึกแปลกๆ “เป็นไงบ้าง” กุ๊กกิ๊กหันมามอง น้ำหูน้ำตาไหล แต่ก็ยังโก่งคอต่อๆไป ฤทธีลูบหลังไปเรื่อยๆ จนกุ๊กกิ๊กอาเจียน หมดไส้หมดพุงแล้ว นั่งพิงพนักอย่างอ่อนแรง เขาจึงว่า “เอายามาให้พี่ทำไม ไม่ดูตัวเองเลย” กุ๊กกิ๊กหันมามองหน้าฤทธี หมดแรงที่จะพูด ฤทธีจึงส่ายหน้า หยิบน้ำมาขวดนึงแล้วส่งให้ “เอ้า กินน้ำก่อน” กุ๊กกิ๊กรับน้ำมากรอกใส่ปาก แต่กว่าจะตรงปากได้เล่นเอาหกไปเยอะ เพราะรถเอนตัวซ้ายทีขวาที ฤทธีมองแล้วอมยิ้มอย่างขำๆ พลางถาม “ดีขึ้นแล้วใช่ไหม” กุ๊กกิ๊กพยักหน้า พอเริ่มดีขึ้น กุ๊กกิ๊กก็เริ่มทำงานต่อทันที “พี่จะไปขอบคุณพี่ทิพย์เขาก็ดีนะคะ พี่เค้านั่งอยู่ข้างหน้าไงคะ” “อือ...” ฤทธีพยักหน้า แต่ไม่ได้ขยับลุกไป หันมามองหน้ากุ๊กกิ๊กแล้วว่า  “แล้วเราล่ะ เดินเอายามาให้พี่ พี่ยังไม่ได้ขอบคุณเลย” กุ๊กกิ๊กชะงัก มองฤทธีก็เห็นเขามองมานิ่งๆ จึงรีบบอก “พี่ไม่ต้องขอบคุณหนูหรอกค่ะ ก็พี่ทิพย์เขาเป็นคนบอกให้หนูมานี่ พี่ทิพย์เขาเป็นห่วงพี่จริงๆ นะ พี่ดูสิ มีครบเลยค่ะ ทั้งยาดม ยาอม ยาหม่อง พี่ทิพย์นี่เขาใส่ใจในรายละเอียดทุกอย่างของพี่จริงๆ...” กุ๊กกิ๊กพูดยังไม่ทันจบ ฤทธีก็ขัดขึ้นมาซะก่อน “พอแล้วๆ พี่รู้แล้วครับ เข้าใจแล้ว” “งั้นก็อย่าลืมไปขอบคุณพี่ทิพย์เขานะคะ เขาจะได้ดีใจ” กุ๊กกิ๊กรีบพูดต่อ ฤทธีจึงว่า “พี่ไม่ลืมหรอก สั่งพอยังเนี่ย” “พอแล้วค่ะ” กุ๊กกิ๊กหัวเราะแหะๆ ฤทธีถอนหายใจ พลางหยิบทิชชูมาให้ พลางว่า “งั้นเช็ดหน้าได้แล้ว มันเลอะ” กุ๊กกิ๊กชะงัก หยิบกระดาษทิชชูมาเช็ดหน้าตัวเอง เลอะทั้งอ้วก เปรอะทั้งน้ำ -*- “โห ทำไมพี่ไม่บอกหนูอ่ะ ว่าหน้าหนูเปื้อน” “พี่ก็อยากจะบอกนะ แต่พูดไม่ทันเรานี่” ฤทธีว่าแล้วยิ้มนิดๆ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 22:32:02

ความคิดเห็นที่ 78 คีย์คงกำลังฝันดีแน่ๆ เพราะรถเลี้ยวโค้งไปหลายโค้งแล้ว ลงเขาแล้วก็ขึ้นเขาไปหลายรอบแล้ว คีย์ก็ยังไม่มีทีท่าจะตื่น ยังคงนอนอย่างสบายอารมณ์ จนเมื่อมีใครคนหนึ่งมานั่งข้างๆ แล้วเขาก็เรียกเสียงดัง “น้องคีย์ ตื่นได้แล้ว อย่านั่งหลับในห้องเรียน” คีย์รีบลืมตาตื่นขึ้นมาทันที พลางพูดเสียงดัง “หนูเปล่านะคะคุนคู หนูเปล่าหลับในห้องเรียนจริงๆ นะคะคุนคู -*-” แต่พอลืมตาเต็มที่คีย์กลับไม่เห็นคุณครู เห็นแต่พี่เมฆนั่งหัวเราะอยู่ข้างๆ จึงมองอย่างงงๆ แล้วมองไปรอบๆ ถึงเพิ่งนึกออก ว่าอยู่บนรถ หันมาเห็นเมฆยังหัวเราะอยู่ก็ว่า “พี่เมฆแกล้งหนูหรอ แกล้งหนูแล้วยังมาหัวเราะเยาะกันอีก” “เฮ้ย พี่ไม่ได้แกล้ง ก็เห็นน้องคีย์นอนหลับ กลัวจะไม่ได้ดูวิว ก็เลยจะเรียกให้มาดูวิวภูเขา โน่นไง สวยจะตาย” เมฆว่าแล้วชี้ให้ดูวิวนอกหน้าต่าง  คีย์มองตามแล้วว่าอย่างตื่นเต้น “สวยจริงๆ ด้วยค่ะพี่” “เห็นไหมล่ะ ถ้ามัวแต่นอนจะเห็นไหม” เมฆว่ายิ้มๆ “อย่ามัวแต่ปิดตาบ่อยๆ สิ เดี๋ยวไม่เห็นอะไรดีๆ หรอก” “อะไรอ่ะพี่ ที่ว่าของดีๆ” คีย์ถามท่าทางสนใจขึ้นมา เมฆจึงยิ้ม ดวงตาเป็นประกาย แล้วว่าทันที “ก็หัวใจของพี่ไง น้องคีย์ชอบทำมองไม่เห็นเรื่อย” -*-  คีย์ฟังแล้วทำหน้าแปลกๆ ก่อนจะว่า “หนูจะเห็นได้ไงคะ พี่ไม่ได้ควักออกมาให้หนูดูนี่ แต่พี่ไม่ต้องควักให้หนูดูนะ หนูกลัว” เมฆฟังชะงักไป ก่อนจะยิ้มแล้วส่ายหน้า “โธ่ น้องคีย์ พูดยังกับพี่เป็นผีกระสือไปได้” คีย์ฟังแล้วก็หัวเราะ มองเมฆก่อนจะว่า “พี่เมฆนี่ขำดีจัง” เมฆฟังแล้วแกล้งค้อนให้พลางว่า “พี่เป็นพระเอกนะ ไม่ได้เป็นตัวตลก” “อ้าว แต่หนูชอบนะคะ” “หา น้องคีย์ชอบพี่หรอ” เมฆหันมามองหน้าคีย์ ดวงตาเขาเริ่มระยิบระยับอีกครั้งยามเมื่อสบดวงตาของคีย์ แต่คีย์ตอบหน้าตาเฉย “เปล่าค่ะ หนูชอบดูตลก มันขำดี” เมฆฟังแล้วชะงักค้าง ก่อนจะว่ายิ้มๆ “ระวังนะ ระวังจะขำไม่ออก” จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 22:35:41

ความคิดเห็นที่ 79   น่ารักมาก ๆ เลย อะตอนนี้ ยิ้มจนแก้มจะแตกแล้ว เป็นกำลังใจให้แม่ชมนะคะ จากคุณ : bowrin เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 22:39:23 A:10.7.71.100 X:202.28.180.220 TicketID:234557

ความคิดเห็นที่ 80 ใหม่กำลังนั่งดูวิวอยู่เพลินๆ ก็มีคนมานั่งข้างๆ นึกว่าเพื่อนจึงหันมาทัก “กิ๊ก อ้าว พี่ชาญ” คมชาญยิ้มให้นิดๆ พลางว่า “ไม่ได้คุยกับน้องใหม่เลยนะ” “คุยเรื่องอะไรคะ” ใหม่หันมาถาม มองหน้าคมชาญเห็นไม่ค่อยสดใส ร่าเริงก็มองอย่างพินิจพิเคราะห์ คมชาญนิ่งไป ก่อนจะพูด “พี่ขอโทษน้องใหม่นะ พี่ไม่ควรเล่นกับความรู้สึกของคน” ใหม่มองคมชาญ เห็นเขาก้มหน้านิ่งก็ว่า “ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่ หนูไม่ได้คิดอะไร จริงๆ แล้ว หนูเป็นห่วงพี่อั้ม กลัวพี่เขาจะเสียใจ” คมชาญส่ายหน้า “เขาก็คงเสียใจจริงๆ แหละ พี่นี่มันแย่ พี่ทำให้คนที่...” พูดได้เท่านี้เขาก็เงียบไปเหมือนพูดไม่ออก ใหม่จึงว่า “พี่ก็รู้นี่ ว่าพี่แย่ แล้วทำไมไม่ทำให้มันดีกว่านี้ล่ะคะ” คมชาญหันมามองหน้า “หมายความว่าไง” “ก็หมายความว่า อะไรที่จะทำให้พี่อั้มเขาเสียใจ พี่ก็อย่าทำ ไม่เห็นจะยากเลย” ใหม่พูด แต่คมชาญรีบแย้งขึ้นมา “แต่ว่า อั้มเขาขอห่างกับพี่สักพักนึง คือว่า พี่...” พูดมาถึงตรงนี้คมชาญก็หยุดเหมือนพูดต่อไม่ออก “อ้าว ทำไมคะ” ใหม่ถามอย่างแปลกใจ “เพื่อทบทวนความรู้สึกเราทั้งสองคนมั้ง” “ก็ดีสิคะพี่ ขอให้พี่ทบทวนความรู้สึกตัวเองจริงๆ เถอะค่ะ” คมชาญหันมามองหน้า สายตามีแววถาม ใหม่จึงบอกว่า “ไม่เห็นยากเลยนี่คะ แค่พี่รู้สึกยังไงพี่ก็ทำแบบนั้น คิดยังไงก็พูดแบบนั้น ไม่หลอกกันก็พอแล้ว” จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 22:40:34

ความคิดเห็นที่ 81   แม่ชมไปหรือยังค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้แม่ชมต่อไปนะคะ สนุก น่าติดตาม ติดมาก ๆ จากคุณ : รักเด็กขม เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 22:52:34 A:203.156.27.166 X: TicketID:239573

ความคิดเห็นที่ 82 อยากอ่านอีกจังเลยแม่ชมมม ที่ภูเรือ ต้องมีเรื่อง สนุกๆ แน่ๆ ') รออยู่นะจ้ะ สู้ๆๆ นะจ้ะ แม่ชมมมมม .... จากคุณ : airja222 (airja222) เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 22:54:13

ความคิดเห็นที่ 83   ว้าววววววววว อยากไปค่ายอาสาด้วยจังเลย น่าหนุกๆๆๆ เค้าอยากไปภูเรือด้วยคน จากคุณ : Nu_Kat เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 23:06:58 A:58.8.64.202 X: TicketID:160438

ความคิดเห็นที่ 84 ติดตามนิยายแม่ชมมาตั้งแต่รุ่น 4 พอมารุ่น 6 นิยายแม่ชม เนื้อเรื่องยังอิรุงตุงนังเหมือนเดิมเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้แม่ชมนะคะ สนุกมากๆเลยค่ะ ลุ้นมากมาย จากคุณ : Greentea_small เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 23:25:10

ความคิดเห็นที่ 85 ลุ้นจนปวดตับ ไต ไส้ พุง สำหรับคู่เพื่อนสนิท ทามมายถึงได้ปากไม่ตรงกับใจกันเล้ยยย ต้องดูพี่เมฆเป็นตัวอย่าง หยอดน้องคีย์ตลอดเวลา กร๊ากกกกกก แต่กระนั้นน้องแกก็ยังเบ้อเหรอ ไร้เดียงสาเหมือนเดิม...... จากคุณ : boadong เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 23:56:46

ความคิดเห็นที่ 86 ชะเอมนั่งอยู่ข้างนิสา เห็นกำลังมองวิวอยู่เพลินๆ ก็ว่า “พี่นิสาเมารถหรือเปล่าคะ” “ไม่อ่ะ” นิสาหันมาตอบ “แต่เมื่อคืนนอนน้อย เลยง่วงๆ” พูดแล้วปิดปากหาว รู้อยู่หรอกว่า ทำไมถึงนอนน้อย ก็เมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับ “อ้าว หรอคะพี่ แล้วพี่นิสาจะนอนหรือเปล่า เดี๋ยวหนูไปนั่งอีกเบาะนึงไหม พี่จะได้นอนสบายๆ” “เฮ้ย ไม่ต้องๆ เอม พี่ไม่นอนหรอก” นิสารีบปฏิเสธ พอดีเห็นเมฆกำลังเดินมาก็ว่า “ไงไอ้เมฆ ไปหยอดที่ไหนมาอีกล่ะ” “โหๆ ปากหรอที่พูดน่ะ มันน่าจริงๆ” เมฆแกล้งทำโมโห นิสาจึงรีบถามต่อ “น่าอะไร พูดดีๆ นะแก” “น่าตบด้วยริมฝีปากอ่ะ” เมฆว่ายิ้มๆ นิสาได้ฟังแทบจะโก่งคออาเจียน “โห กล้าพูดได้นะไอ้นี่ เดี๊ยะจะโดนไม่ใช่น้อย” ชะเอมยิ้มขำ มองเมฆแล้วว่า “โธ่ พี่เมฆยังกล้าเล่นกับพี่นิสาอีกหรอคะ” “ทำไมจะไม่กล้า โถ ก็นิสามันแอบชอบพี่อยู่อ่ะ” เมฆพูดขำๆ แต่ชะเอมทำหน้าแปลกๆ หันมามอง นิสาก็เห็นโวยวาย “โอ้ยตายแล้ว ไอ้คนหลงตัวเอง ชั้นเนี่ยไปแอบหลงรักแก ไทยซุปเปอร์โมเดลอย่างชั้นเนี่ยนะ แกจะเล่นของสูงซะแล้ว” เมฆกับชะเอมฟังแล้วหัวเราะ เมฆจึงว่า “อย่างแกเนี่ยนะไทยซุปเปอร์โมเดล ชั้นนึกว่าเทพีข้าวโพดปิ้ง” “โห มีดูถูกๆ วอนซะแล้วนะแก ทำไม ตอนนี้มันหน้าหนาวแล้วใช่ไหม ปากที่แกเก็บไว้ แกกะจะเอามาแตกตอนนี้เลยไหม  ชั้นจะได้จัดให้” นิสาโวยวายแล้งเงื้อกำปั้นขู่ เมฆทำท่าหลบหลอกๆ พลางว่า “โห ดุว่ะ มีลูกขอตัวนะ” นิสาได้ฟังก็ชูกำปั้นอีกรอบ ทำท่าจะเหวี่ยงอยู่แล้ว พอดีเมฆรีบคว้ามือชะเอมเอาไว้ก่อน พลางว่า “ทำร้ายร่างกายตลอด ไม่เอาแล้ว ไม่อยู่กะแกแล้ว” ว่าแล้วหันไปหาชะเอม “ไปเอม ไปร้องเพลงข้างหลังกันดีกว่า ครึกครื้นกว่าเยอะ ทางนี้ปล่อยเทพีข้าวโพดปิ้งเขานั่งไปคนเดียวเหอะ” ชะเอมหันมามองเมฆ แล้วแอบมองมือเมฆที่จับมือตัวเองไว้ ใจเต้นโครมคราม แต่ก็ถามนิสาว่า “พี่นิสาไปร้องเพลงด้วยกันนะคะ” แต่นิสาส่ายหน้า “เอมไปก่อนเถอะ เดี๋ยวตามไป” ชะเอมพยักหน้าแล้วเดินตามเมฆไปข้างหลังรถที่มีสมาชิกร้องเพลงกันอยู่ ตาก็มองมือเมฆที่จับมือตัวเองไว้ แล้วแอบยิ้ม เมฆเดินมาถึงก็บอกสุกฤษฏิ์ “เฮ้ย กฤษฎิ์ ร้องเพลงด้วยดิ” “เอาดิ แก ชั้นเป็นต้นเสียงทีไร ไอ้พวกนี้หาว่าชั้นร้องเพลงโบราณเรื่อยเลย อย่างเซ็งอ่ะ” สุกฤษฏิ์ว่า เมฆหัวเราะ ก่อนจะขึ้นเพลงใหม่ ...อยากบอกคนดีว่าพี่ปีสอง รักน้องปีหนึ่งจังเลย โฉมงามทรามเชย ได้โปรดเฉลยว่าถ้าพี่จีบจะถีบพี่ไหม อยากบอกคนดี ว่าต่อไปนี้ถึงใครยิงพี่ก็คงไม่ตาย เพราะว่าดวงใจ พี่ฝากเอาไว้ให้มันอยู่ที่น้องคนเดียว.... จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 00:10:23

ความคิดเห็นที่ 87 แม่ชม อย่าเพิ่งไปนะจ๊ะ กะลังลุ้นคู่ พ่อชาญ กะแม่นิสา อยู่เรยอ่ะ จากคุณ : หนูน้อยดุ่งดิ๋ง เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 00:30:42

ความคิดเห็นที่ 88 นึกว่าแม่ชมนอนแล้วเสียอีก มาเป็นกำลังใจให้จ๊ะ ปล.ลุ้นเหลือเกิน จากคุณ : Jack Frost เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 00:30:57

ความคิดเห็นที่ 89 แม่ชม อย่าเพิ่งไปนะจ๊ะ มาเป็นกำลังใจให้จ๊ะ ปล.ลุ้นเหลือเกิน (คมชาญ-นิสา) จากคุณ : momoaey เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 00:33:52

ความคิดเห็นที่ 90 มารอต่อไป.... นึกว่าแม่ชมจะพาไปออกค่ายแถวๆทุ่งแม็คฯ หรือโคกสาริน หรือดอยแม็คฯซะอีกอ้ะ... แม่ชมจ๋า.. ช่วยหาอะไรก็ได้มาดลใจให้คมชาญ"ใจ"หน่อยได้มั้ยค้า... ที่สำคัญ ฝากกระซิบบอกเจ้านิสาให้ดูหัวใจตัวเองบ้างเถอะค่า.. แล้วก็ช่วยเข้าใจพ่อคมชาญของอิช้านหน่อยเฮ๊อะ...พลีสสสส... ลุ้นจนตัวจะแตกแล้วววววว จากคุณ : RakTawan เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 00:49:23

ความคิดเห็นที่ 91 รถไปภูเรือ....ยังมีที่ว่างอยู่มั้ยค่ะ แม่ชม จากคุณ : ^ Is it good ^ เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 00:49:40

ความคิดเห็นที่ 92 แม่ชมขา รอชมนิสากับคมชาญ เจอหน้ากันแล้วจะเป็นไงต่อไป ลุ้นคะ อร๊ายยยย อิรุงตุงนัง มาให้กำลังใจแม่ชมเช่นเคยคะ จากคุณ : kukiky312 เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 00:57:44

ความคิดเห็นที่ 93 ลคความเครียดทางอารมณ์ ด้วยการไปเที่ยว ภูเรือ ก็ดีจ้ะ ก็ต้องรอดูอีกแล้ว ว่า พอไปถึงแล้ว ต่างคน จะทำอย่างไรกันต่อ และจะมีอะไรๆ ที่จะช่วยให้ คนที่ไม่เข้าใจกัน เข้าใจกันได้รึเปล่า ภูเรือ จะเป็นสื่อรัก ให้ใครกันบ้างนะ.. อยากรู้ หรือ จะยิ่งเศร้าในอารมณ์ต่อ แม่ชม ขออ่านแบบให้ยิ้มกันนานๆ บ้างนะ จากคุณ : monkey12 เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 01:43:33

ความคิดเห็นที่ 94 ยาดม ยาลม ยาหอม ขนมขบเคี้ยว รถคันนี้ ของเค้าพร้อมจริงๆ จากคุณ : [Zonic] เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 02:41:14

ความคิดเห็นที่ 95 จากที่ได้อ่านมา และนึกจินตนาการตาม เอ่อ แม่ชมจ๊ะ รถบัสคันนี้นี่มีประกันภัยชั้นหนึ่งรึเปล่าจ๊ะ มันจะหลุดออกมาเป็นชิ้นส่วนมั้ยอ่ะ เวลาเจอร้อยโค้งเข้าไปเนี่ย ขอบคุณพ่อฤทธีที่ช่วยดูแลแม่นู๋กุ๊กกิ๊ก น้องสาวแสนดื้อของชั้นด้วยนะ ไม่ดูตัวเองเล้ยยยย เมารถซะขนาดนี้ยังจะไปทำหน้าที่แม่สื่อแม่ชักอีก สงสัยแผนพี่สุกฤษจะไม่เวอร์คซะแล้วล่ะ แม่ชม อิอิ ส่วนพ่อเมฆกะแม่นู๋คีย์ก็ยังหยอดกันไม่เลิก น่ารักได้อีก อิอิ แต่พ่อเมฆจ๊ะ อย่าไปทำอย่างนี้กับนู๋ชะเอมเค้าสิ ไม่รักเค้าก็อย่าไปให้ความหวังเค้าสิพ่อ ส่วนแม่นู๋นิสา พ่อคมชาญ แม่นู๋อั้ม ชั้นก็รอลุ้นอยู่ว่าจะยังไงต่อไป งานนี้ยกนิ้วโป้งให้แม่นู๋ใหม่เลยนะ แม่เป็นคนจริง จริงๆ ชั้นชอบอ่ะ ว่าแต่ไม่มีฉากคู่ พ่ออิศรากะแม่นู๋ทิพย์บ้างเหรอจ๊ะ แอบคิดถึงอยู่น๊า เป็นกำลังใจให้แม่ชมเหมือนเคยจ้า       จากคุณ : อุบาสิกา เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 02:51:22

ความคิดเห็นที่ 96 แม่ช้มมม ตอนนี้ค่อยลดบรรยากาศคุกรุ่นลงมาได้หน่อย   หลังจากที่เมื่อวาน มันจิอกแตกตาย ><" รอตอนต่อไปด้วยใจจดจ่อจ้า จากคุณ : แค่ไม่ทุกข์ก็เรียกว่าสุขแล้ว เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 03:44:53

ความคิดเห็นที่ 97 เข้ามารายงานตัวค่ะ "สู้ต่อไปแม่ชม" จากคุณ : รักคนอ่าน (kru_pn2) เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 06:25:09

ความคิดเห็นที่ 98 ตามมาตอกบัตรว่าได้มาติดตามอ่านตอนนี้แล้ว เป็นกำลังใจให้จ๊ะแม่ชม ยังไม่ถึงภูเรือก็ดูท่าจะไม่รอด (เมารถ) กันไปหลายแล้ว ขึ้นไปแล้วจะเจออะไรนะ หุหุ จากคุณ : =เราเอง= เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 06:38:06

ความคิดเห็นที่ 99 เข้ามาตามอ่านนิยายของแม่ชม ตอนนี้ติดมาก  แม่ชมมาลงต่อไวๆน่ะ ชั้นปวดใจกะนิสา-คมชาญมาก มีไรไมไม่พูดกันตรงๆน่ะ แก้ไขเมื่อ 21 พ.ย. 52 09:31:39 จากคุณ : worapae เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 09:28:55

ความคิดเห็นที่ 100 แวะมาเอาใจช่วยชาวซุ้มแมกโนเลีย  ให้เดินทางถึงภูเรือโดยสวัสดิภาพ และขอเอาใจเชียร์ 3 คู่หลักอย่างเป็นทางการของชั้น คู่ที่ 1 .. 11*12   ฝากบอกพ่ออิศราหน่อยนะแม่ชม  ว่าอย่าเอาแต่ทำงานเพื่อส่วนรวมมากนัก   ให้หาเวลาทำงานเพื่อส่วนตัวบ้าง  อย่าประมาทพี่ธีนะ เค้ามีพ่อสื่อแม่สื่อมาช่วยตั้ง 2 คน แต่เห็นผลงานชิ้นแรกของแม่สื่อเสียงใสแล้ว  ชั้นกลับรู้สึกสบายใจแทนพ่ออิศรา ^ ^ คู่ที่ 2 .. เพื่อนสนิท  คิดยังไงก็พูดยังงั้น (ได้แล้ว) พ่อชาญไม่ต้องคิดมากคิดมายหรอก  แค่ฟังเสียงหัวใจตัวเอง  ฟังคำแนะนำของน้องใหม่ และเลิกทำตามคำแนะนำของแม่นิสา .. ได้แล้วววว คู่ที่ 3 .. เพราะพ่อเมฆ  เปลี่ยนแปลงบ่อย ชั้นเริ่มขำไม่ออกกับลูกหยอดของพ่อเมฆแล้วนะ  ไม่รู้ว่าลูกไหนพ่อหยอดเล่น ๆ ลูกไหนพ่อหยอดหวังผล เดาใจพ่อเมฆและแม่ชมไม่ถูกจริง ๆ น้องเอมก็ดี .. น้องคีย์ก็น่ารัก .. แถมยังต้องเตรียมตัวเป็นพระเอก (ตัวสำรอง) ของน้องอั้มอีก คู่สุดท้าย .. ไม่มีจ้ะ   แต่จะบอกแม่ชมว่า ชั้นรอดูแผน 2-3-4 ของพ่อสุกฤษฏิ์ แผนแรก .. คนนึงอ้วก  คนนึงรู้สึกแปลก ๆ   แผนต่อ ๆ ไป .. จะเป็นยังไงนะ ^ ^ จากคุณ : กาลครั้งหนึ่งเมื่อวานนี้ เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 17:01:06

ความคิดเห็นที่ 101 ลงชื่อว่ามาอ่านแล้ว ได้ยิ้มแล้ว ปวดตับ(นิดหน่อย)​อีกแล้ว รู้สึกว่าพี่เมฆหยอดอีกแล้ว แต่ฮาเพลงพี่สุกฤษณ์ มาก  เก่ามากแล้ว (จริงๆ) คิดถึงคนในเรือนแล้ว   เป็นกำลังใจให้แม่ชม (อยู่แล้ว) แล้วจะกลับมาใหม่ จากคุณ : greenmania เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 17:06:54

ความคิดเห็นที่ 102 แม่ชมจ๋า...มาอ่านแล้วนะ~~ คู่รักชุลมุนทั้งหลายออกต่างจังหวัดกันแล้วสิ เพลงที่เฮียกฤษร้องแต่ละเพลงชั่งบ่งบอกรุ่นได้อย่างดี ถ้าหนูอยู่ในเหตุการณ์ก็คงต้องแซวเฮียกฤษเช่นเดียวกัน ว่าเอาเพลงรุ่นไหนมาร้อง? ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕ ถึงอย่างนั้นหนูก็ร้องตามได้ทุกเพลงจ่ะ คู่ที่หนูเชียร์สุดใจยังไม่ยอมคลายปัญหากันเสียที ตอนนี้ชะเอมก็ลุกไปกับพ่อเมฆแล้ว ที่นั่งบริเวณข้างๆของนิสาไม่มีเจ้าของอีกต่อไป คมชาญรีบๆมาไวๆนะ~ ปล. จากเพลงที่พ่อเมฆเป็นต้นเสียงร้องเนี่ย แม่ชมจะสื่ออะไรรึเปล่าจ๊ะ? พี่ปีสองรักน้องปีหนึ่งเนี่ย~ (ได้ข่าวว่าเมฆอยู่ปี 4) แก้ไขเมื่อ 21 พ.ย. 52 19:21:44 จากคุณ : *..ซาลาเปาหอมชีส..* เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 19:20:50

ความคิดเห็นที่ 103 ถูกจายเพลง พี่ปี2 รักน้องปี1 จิงจิ๊งงงงงงงงงง จากคุณ : pinky_antz เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 19:27:54

ความคิดเห็นที่ 104   ตอกบัตรรอแม่ชมนะจ๊ะ ขอออกตัวเชียร์..ให้ทุกๆคู่ลงตัวกันซะทีนะจ๊ะ รู้ใจตัวเองและรู้ใจกันและกันไวๆ บรรยากาศที่ภูเรือจะได้อบอวลไปด้วยความรัก...(หนาวแล้ว...จะได้ไม่เปลี่ยวใจ..) โดยเฉพาะคู่พี่ฤทธีกะแม่หนูกุ๊กกิ๊ก ขอออกตัวดังเอี๊ยดดดดดดด เลยค่ะ น่ารักมากมาย ว่าแต่....แม่สื่อแม่ชักจะพ่ายรักซะเอง..นะเนี่ย เริ่มมีรู้สึกแปลกๆ แว๊บๆ ขึ้นมาในใจกันแล้ววววววววว ลุ้นๆๆๆๆ ฝากพี่ฤทธีดูแลหนูน้อยวัยใสกุ๊กกิ๊กด้วยนะจ๊ะ..แม่ชม น่ารักมากมายยยยย... อิๆๆๆ จากคุณ : รักแม่ชม เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 19:39:36 A:58.10.102.207 X: TicketID:232402

ความคิดเห็นที่ 105 เข้ามาให้กำลังใจแม่ชม จากตอนที่แล้วปวดใจ มาตอนนี้เริ่มคลายความเครียดลงนิดหน่อย สำหรับพ่อเมฆของช่านจะหยอดอะไรนักหน้าจ๊ะพี่เมฆเนี่ยทั้ง 1. น้องคีย์ คนสวย (ช่างไม่รู้เรื่องอะไรเลย พี่เค้าหยอดตั้งหลายครั้งแล้วนะ) 2. น้องชะเอม 3. น้องอั้ม ยังไงรอตอนต่อนะจ๊ะแม่ชม มาเร็วนะคะ จากคุณ : sal_pider เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 19:51:35

ความคิดเห็นที่ 106 แม่ชมสู้ๆๆๆๆ แต่ยังไงก้อขอให้พ่อชาญอย่าตามใจ แม่นิสามากน่ะจ้ะ  เดี้ยวจะปวดใจ จากคุณ : สาวน้อยผมสั้น (หวานเย็นใส่นม) เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 21:36:36