ความคิดเห็นที่ 1 สองอาทิตย์กว่า ไม่ซิ เกือบเดือนต่างหากที่ผมค่อย ๆ สะสมเงินค่าขนมทีละบาทสองบาทเพื่อจะเป็นเจ้าของหนังสือปกสีดำ เล่มยาว ตัวอักษรสีแดงที่ชื่อ Moonwalk แหม่ มันมีค่าขึ้นเยอะเลยนะเนี่ย ผมอยากรู้จริง ๆ ว่าในหนังสือเล่มนั้น เขียนว่าอะไรบ้างนะ จะมีท่าที่สอนเต้นเดินถอยหลังเหมือนในหนังหรือเปล่า (ในสมัยนั้น ผมยังไม่รู้จักหรอกครับว่าอะไรคือ Moonwalk เพียงแค่เห็นนักเต้นข้างถนนในอเมริกาเ้้ต้นผ่านภาพยนตร์เรื่องหนึ่ง แล้วมันเท่ห์มาก ๆ และแน่นอนท่าที่ติดตาก็คือ ท่าเต้นสไตล์ Popin' และ Moonwalk ผมดูหลายรอบมาก และชอบตัวละครที่ชื่อ Turbo ที่เป็นสีสันแย่งซีนตลอดทั้งเรื่องเลย) ภาพยนตร์เรื่อง Breakin' ดังมากจนต้องสร้างภาคต่อออกมา ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้มีเนื้อเรื่อง อะไรเท่าไหร่เลย จากคุณ : ด้วยจิตคารวะ เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 11:04:48

ความคิดเห็นที่ 2 ถ้าเป็นพี่คนขาย ก็คงต้องเก็บไว้ให้น้องชายคนนี้เหมือนกันแหละ ขอบคุณนะคะ เรื่องราวของคุณทำให้เราอมยิ้มได้ทุกทีเลย... อ้าว ขออภัยค่ะ ปาดหน้าซะแล้ว..เค้ายังไม่จบซะหน่อย...อายจัง แก้ไขเมื่อ 19 พ.ย. 52 12:55:13 จากคุณ : Jeeup เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 11:06:25

ความคิดเห็นที่ 3 กลับเข้าเรื่องดีกว่า  ผมใช้เวลาเกือบเดือนก็ได้เงินเก็บครบ 70 บาทตามที่ชาติต้องการ (เอาแล้ว ได้เป็นเจ้าของสักที) ผมกึ่งเดินกึ่งวิ่งในการไปโรงเรียนวันนี้มาก กำเงินไปเต็มกระเป๋าเลย จะได้รู้สักทีว่ามีอะไรอยู่ในเล่มนั้นบ้าง "พี่ พี่ ผมมาเอาแล้วครับ" ผมพูดไปหยิบเศษแบงค์สิบ และเหรียญออกมากองเต็มแผง "เ่ล่มไหนเหรอน้อง" พี่สาวคนเดิม พูดเรียบ ๆ ในผ่านกรอบแว่นสีดำตัวเดิม "มูนวอลค์ อะครับพี่ ที่ผมมาดูบ่อย ๆ อะครับ ผมเก็บเงินครบแล้วนะ" "อ้าวเหรอ เราจะเอาอยู่เหรอ" พี่เค้าพูดเสียงตกใจ พร้อมลุกขึ้นยืน "เอาซิครับพี่ ผมเก็บเงินหลายวันเลยนะ นี่ไงครับ" "เดี๋ยวก่อนนะ ดูเหมือนจะมีคนซื้อไปแล้ว แต่เดี๋ยวพี่ดูอีกที"  พี่สาวสาละวนกับการรื้อกองหนังสือที่อยู่ในแผง พูดไปรื้อกระจุยกระจายไป "อ๋าาาา ... จริงเหรอพี่" ผมช่วยหาไหมครับ "คิดว่าไม่มีแล้วหล่ะ เห็นเราหายไปนึกว่าไม่เอาแล้ว"  พี่ขยับแว่น ตาหรี่ลงเหมือนจะขอโทษผม "ไม่เป็นไรครับพี่ แล้วผมจะหาได้ที่ไหนอีกครับพี่ พี่สั่งมาใหม่ได้ไหม" "คงไม่ได้แล้วหล่ะ" เสียงนี้ทำให้ความรู้สึกผมขาดผึงลงทันที ผมรู้สึกเสียใจมากเหมือนฟังประกาศผลสอบและผมสอบตกในเสี้ยววินาทีนั้นเลย   แล้วผมจะเอาเงินตั้งมากมาย (ในความรู้สึกตอนนั้น) เอาไปทำอะไรดีเนี่ยะ ผมหดหู่อย่างบอกไม่ถูก "ไม่ซิ ที่ข้างศึกษาภัณฑ์ราชดำเนิน ต้องมีแน่ ๆ" ผมเริ่มมีความหวังอีกครั้งหนึ่ง ผมกึ่งเดินกึ่งวิ่งขึ้นรถเมล์ไปยังเป้าหมายถัดไปทันที เอาวะ ถ้าไม่มีก็ช่วยไม่ได้แล้ว จากคุณ : ด้วยจิตคารวะ เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 11:17:16

ความคิดเห็นที่ 4 "พี่ พี่ ผมมาตามหาหนังสือเล่มดำ มูนวอล์ค ของไมเคิล มีไหมครับพี่" เสียงตะโกนโหวกเหวกของผม ทำให้พี่คนขายในร้านหยุดห่อซองพลาสติกใส่ตลับเทป หันมามองผมเป็นตาเดียว "เดี๋ยวก่อนนะน้อง คุ้น ๆ ของดอกหญ้าใช่ไหม" "ไม่รู้พี่ รู้แต่ว่าเป็นไมเคิลอะครับพี่" "เล่มนี้หรือเปล่า" "เฮ้ย ใช่พี่ ใช่ เอาอันนี้แหละ"  เสียงผมยังไม่หายหอบเลย แต่รู้สึกเหมือนว่าโล่งใจมาก ๆ โอเยส ได้ซักที "แต่เล่มนี้มีคนจองแล้วนะ น้องมาเอาใหม่ได้ไหม เดี๋ยวพี่เก็บไว้ให้" "อา  ... เฮ้ย พี่ ผมเอาเลยนะ ไม่จอง จ่ายเลยพี่"  ผมพูดพร้อมควักกระเป๋าสตางค์ให้ดูเลย "ไม่ได้หรอกน้อง แต่มีมาใหม่แน่ ๆ พี่เก็บให้นะ วันเสาร์เราแวะมานะ" "คะ  คะ ครับพี่" ผมพูดอย่างกังวล กลัวจะเป็นเหมือนเ่ล่มก่อนนี้ วันเสาร์ผมแวะมาเอานะครับ พี่ช่วยเก็บไว้ให้ด้วยนะครับ ผมจ่ายตังค์เลยก็ได้นะครับ "ไม่ต้องหรอก มาเอาัวันเสาร์นะ" "ครับ" ผมเดินคอตกออกมา แถมยังเหลียงหลังกลับไปดู ขณะรอรถเมล์อีกหลายครา ผมนึกในใจว่า ผมไปซื้อตั๋วเดือนรถเมล์ยังง่ายกว่าหนังสือเล่มนี้เยอะเลยนะเนี่ยะ จากคุณ : ด้วยจิตคารวะ เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 11:27:36

ความคิดเห็นที่ 5 สมัยนั้น ไม่มีอินเตอร์เน็ต โทรศัพท์มือถือยังไ่ม่มีเลย ผมไม่รู้ว่าผมจะหาหนังสือเล่มนั้นได้ยังไง ถ้าไม่ใช่ที่ที่ผมเคยเดินผ่าน หรือเดินเห็น สังคมเด็กมัธยมปลายตอนนั้นก็ช่างแคบเสียเหลือเกิน นอกจากโรงเรียนกับบ้าน ก็คงมีพาต้าปิ่นเกล้า กับร้านอะหลั่ยรถยนต์แถว ๆ วรจักรที่ผมเคยซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์คุณอา ไปเก็บบิลแค่นั้น เลิกเรียนวันเสาร์ ผมก็รีบไปยังร้านที่หนังสือที่นัดไว้ทันที วันนี้ของดเล่นบาสฯ หนึ่งวันละกันนะ ผมมีเวลาเล่นบาสฯ แค่หนึ่งชั่วโมงหลังเลิกเรียนก่อนจะกลับไปทำงานที่ ที่ทำงานคุณพ่อ ท่านบังคับให้ผมทำงานเพื่อจะได้อยู่ในสายตาท่านในช่วงวัยรุ่น จะได้ไม่ไปเก๊กมะเหรก เกเร ที่ไหน วันนี้เป็นตาย รู้กันละวะ ผมเดินเข้าร้านไปอย่างใจไม่สู้ดีนัก "พี่ครับ ผมมาขอรับหนังสือไมเคิลครับ" เอ๊ะ คนที่รับปากว่าจะเก็บให้ไม่อยู่หนิ "เดี๋ยวนะ มีสั่งไว้ใช่ไหม"   "ครับ พี่อีกคนหนึ่งเค้าบอกว่าจะเก็บให้หน่ะครับ"  ผมระแวงแล้วว่าจะไม่ได้ "อ๋อ ของไม่มีมานะ เดี๋ยวรอก่อน เดี๋ยวเรียกให้" ผมน้ำตาแทบร่วงได้ยินเสียงคำตอบแบบนี้  ผมรู้สึกว่ามันคงไม่ใช่ของ ๆ เรา  เราก็พยายามหลายครั้งแล้ว ในเมื่อมันไม่ใช่  เฮ้อ ...  ผมหันหลังกลับโดยไม่รอพบพี่คนนั้นที่ได้คุยกับผมว่าจะเก็บไว้ ผมไม่อยากฟังคำแก้ตัวอีก ผมเดินผิดหวังออกจากร้านไปยังป้ายรถเมล์ที่อยู่ด้านหน้าร้าน เพื่อรถสาย 56 กลับไปที่ทำงานคุณพ่อที่ไม่ไกลเท่าไหรนัก ทำไมผมรู้สึกเศร้าจังนะเนี่ยะ "น้อง น้อง" "น้อง" "น้อง เสื้อนักเรียนหน่ะ มานี่หน่อยค่ะ" หูผมแว่วไปมั้ง แต่ก็หันหลังกลับไปดูร้านหนังสือ ที่เพิ่งเดินออกมาเมื่อสักครู่ ผมเห็นพี่สาวคนที่เคยคุยกับผมกวักมือเรียก ผมยกมือขึ้นแบ พร้อมกับพูดเบา ๆ ว่า "ไม่เป็นไรครับพี่ ผมมาช้าเอง"  แต่พี่เค้าคงไม่ได้ยิน ผมยิ้มรับเจื่อน ๆ แล้วหันหลังกลับไปรอรถเมล์่ต่อ ภาพในวันนั้นจะเห็นว่าเด็กผู้ชายหัวเกรียนคนหนึ่ง กำลังคุยกับผู้หญิงคนนึงอายุประมาณสักยี่สิบกว่า ๆ ริมถนนราชดำเนิน เพราะหญิงคนนั้นวิ่งตามออกมายังป้ายรถเมล์ ในขณะที่แดดกำลังจัด ถนนโล่งเหมือนกับว่าอยากให้จับภาพคนสองคนคุยกันอย่างชัดเจน ผมเดินขึ้นรถเมล์ พร้อมกระชับถุงในมือให้แน่นขึ้น หลังจากหาที่นั่งได้แล้วผมหลับตาอย่างเหนื่อยอ่อน พร้อมนึกถึงคำพูดของพี่สาวคนมะกี้ว่า "ของมันไม่มีแล้วหน่ะ พี่ขอโทษที" "ไม่เป็นไรครับ พี่  มันช่วยไม่ได้" "อะนี่ คนที่จองไว้ไม่ได้มาเอา น้องเอาไปแทนละกัน" ผมกระชับหนังสือในมือให้แน่นกว่าเดิม นี่ซินะ Moonwalk ที่ผมรอคอย แก้ไขเมื่อ 19 พ.ย. 52 13:32:48 จากคุณ : ด้วยจิตคารวะ เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 12:03:29

ความคิดเห็นที่ 6 อ่านแล้วน้ำตาจะไหล.. เราเดาว่า หนังสือเล่มนั้นจนวันนี้ มันคงจะใหม่เอี่ยมในสายตาคุณด้วยจิตคารวะเสมอ .. ดีใจด้วยจริงๆๆค่ะ ป.ล.เราไม่เคยมี..และก็คงไม่มีโอกาสมี(ฉบับภาษาไทย..ที่เป็นแบบหนังสือ)อีกแล้ว เพราะเค้าไม่ผลิตแล้ว ยังดีใจมากๆๆ ที่คุณลาช่า พยายามช่วยให้คนที่ไม่มี ได้อ่านกัน :~) จากคุณ : ซาจา เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 12:14:11

ความคิดเห็นที่ 7   T_T คุณด้วยจิตคารวะเขียนเรื่องดีมาก ๆ เลยค่ะ ... ได้อารมณ์เหมือนอ่านหนังสือนอกเวลาสมัยเรียนเลย ตอนเราเด็ก ๆ ก็ประมาณนี้เหมือนกัน กว่าจะเก็บเงินซื้อเทปเคิ่ลได้ซักม้วน รู้สึกมันช่างยากเย็น ... แต่ตอนนั้นก็ยอมสละสิ้นทุกสิ่งอย่าง อดขนมไปหลายอาทิตย์ เพื่อมาซื้อเทป 3 ม้วน ... แค่นี้ก็กระอักเลือดแล้ว ขอบคุณมากนะคะที่เอาเรื่องราวความประทับใจมาแชร์กัน ... ถ้าพี่เขียนหนังสือเป็นเรื่องเป็นราวเมื่อไหร่บอกด้วยนะคะ จะตามไปอ่าน :) จากคุณ : P.S.T. (Pretty Small Thing) เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 12:48:27

ความคิดเห็นที่ 8 คุณ Jeeup  ไ่ม่เป็นไรครับ ขอบคุณมากที่เข้ามาเจิม นึกว่าจะไม่มีคนดูซะแล้ว อยากเห็นคุณ  Jeeup  อมยิ้มแล้วซิ ว่าจะเป็นยังไง คุณ ซาจา  ขอโทษทีครับที่ทำให้เศร้า มันเป็นเรื่องจริงเป็นสิบ ๆ ปีก่อน ที่ผม ผ่านมาด้วยตัวเอง เลยอยากจะมาเล่าแบ่งปันให้ฟัง ขอโทษนะครับ  ส่วนหนังสือ ก็ไม่ใหม่เท่าไหร่ครับ ยี่สิบกว่าปีแล้ว ผมจำความรู้สึกตอนหยิบขึ้นมาในมือครั้งแรก ได้เป็นอย่างดีครับ มันงดงามมากเลยครับ คุณ P.S.T  ขอบคุณสำหรับคำชมนะครับ จริง ๆ แล้วผมไม่ชอบอ่านหนังสือนอก เวลาสมัยเรียน ยกเว้นเรื่อง "มอม" อยู่เรื่องเดียว , จริง ๆ ครับ เทปลิขสิทธิ์สมัย โน้นไม่มีปัญญาครับ เทปนกยูงนี่แหละ เด็ดสุดแล้ว ตอนนี้ก็กระอักเลือดกับของ พรีเมี่ยมของ MJ ที่ออกมาถล่มอยู่เหมือนกันครับ --------------------------------- แก้ไขเมื่อ 19 พ.ย. 52 13:34:18 จากคุณ : ด้วยจิตคารวะ เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 13:15:50

ความคิดเห็นที่ 9 อ่านแล้วรู้สึกชื่นชมคุณ ด้วยจิตคารวะ มากเลยค่ะ หนังสือ 1 เล่ม บางคนอาจคิดว่าเป็นหนังสือธรรมดาๆ แต่สำหรับคนที่รักและศรัทธาในตัว MJ มันเป็นหนังสือที่มีค่ามากๆ และทำให้รู้ว่าหนังสือที่คุณ ด้วยจิตคารวะ ได้มาอย่างยากลำบากตอนนั้น ในตอนนี้มันก็มีค่ามากมายสมกับที่พยายามมา ขอบคุณที่นำเรื่องน่าประทับใจมาเล่านะคะ จากคุณ : AC.Mindfields เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 13:36:58

ความคิดเห็นที่ 10   อ่านเรื่องของคุณด้วยจิตคารวะแล้ว เหมือนย้อนอดีตตัวเองไปในสมัยนั้น คิดๆแล้ว..... น้ำตาจะไหล จากคุณ : เจ้าหญิงวาฟา เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 14:07:00

ความคิดเห็นที่ 11   โห...สุดยอด ซึ้งจริงๆค่ะ T T จากคุณ : Can U Feel It (Can U Feel It) เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 14:12:46

ความคิดเห็นที่ 12 อ่านแล้วย้อนอดีตเราไปด้วยเหมือนกัน   ตอนนั้นบ้านเรายังไม่มีเครื่องเล่นเทป  คาสเซท  จะซื้อแบบเครื่องเลยก็แพง   เราอยากฟังเพลงมาก  ตอนนั้นชอบคาราบาว กับเพลงญี่ปุ่นสมัยนั้น เลยไปพยายามเก็บตังซื้อซาวอะเบ๊า  ราคา สองร้อยบาทณ  ตอนนั้น ย้อนอดีตไปจริงๆอ่านแล้วซึ้งเลย กับคุณค่าของมัน จากคุณ : เราอุ้มนะ เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 14:25:30

ความคิดเห็นที่ 13 มันมีค่าทางจิตใจมามายเหลือเกิน ซึ้งมากเลยค่ะ จากคุณ : ด้วยรักและน้ำตา (Tears with Love) เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 14:42:23

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณคุณด้วยจิตคารวะมากค่ะ ที่มาแบ่งปันประสบการณ์อันมีค่านี้ให้ฟังกัน จากคุณ : RockwithU เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 14:52:42

ความคิดเห็นที่ 15 ครับผม - คุณ AC.Mindfields มันก็เป็นหนังสือ 1 เล่มแหละครับ แต่เผอิญเป็นเล่มที่ผม อยากได้ก็เลยต้องเหนื่อยกันหน่อย  ผมไม่ได้กังวลกับมูลค่าเงินในตอนนี้ สิ่งที่ผม ได้รับมันเกินมูลค่าไปเรียบร้อยแล้วครับ  ยินดีแบ่งปันครับ - คุณ เจ้าหญิงวาฟา  ย้อนกลับไปหลายปีนะครับนั่น จะกลายเป็นกระทู้เช็คอายุหรือ เปล่าเนี่ยะ  ขอบคุณที่มาร่วมรำลึกนะครับ - คุณ Can U Feel It  ขอบคุณมากครับที่มาร่วมแชร์กัน แต่ผมชอบชื่อคุณมาก เลยนะครับ ตอนเรียนมหาวิทยาลัย ได้มีโอกาสดูภาพ MV ของ Jacksons 5 ชื่อเพลงนี้แหละครับ เป็นภาพของพี่น้อง Jackson ทั้ง 5 คนกำลังโปรยละออง ลงมาทั่วเมืองเลย สวยมาก จำอะไรไม่ได้เลย นอกชื่อของคุณ เพราะเป็นท่อน ที่ร้องซ้ำมากที่สุดมั้ง ด้วยสมองที่มีน้อยนิด ก็จำได้แค่คำ คำนี้แหละครับ - คุณ เราอุ้มนะ เก็บตังค์ซื้อซาวอะเบ๊าท์เหมือนกันเหรอครับ แถมชอบเพลงญี่ปุ่น เหมือนกันด้วย สมัยนั้นต้อง Harajuku ของแมงป่องเลยนะครับเนี่ยะ ยังเหลืออยู่ ทีบ้านเลยครับ ดีใจจังเจอคนร่วมสมัย 555+  ของแต่ละชิ้นมีคุณค่าเสมอและ ครับ อยู่เราจะให้มันมากน้อยแค่ไหน เห็นด้วยไหมครับ  ^ ^ ----------------------------------- แก้ไขเมื่อ 19 พ.ย. 52 15:09:52 จากคุณ : ด้วยจิตคารวะ เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 15:08:35

ความคิดเห็นที่ 16 กว่าจะได้มาดูช่างยากเย็นแสนเข็ญ ของดีๆก็ได้มายากอย่างนี้แหละ คนที่มีตังก็อาจได้มาง่ายหน่อย แต่นักเรียนม.ปลายอย่างคุณ ด้วยจิตคารวะ ตอนนั้นต้องรอเก็บตัง กว่าจะได้มา เราจะเห็นคุณค่าของหนังสือเล่มนี้อย่างมากมายเลย นับถือความมุ่งมั่นของคุณจริงๆค่ะ ขอบคุณที่มาเล่าสู่กันฟัง ..คุณเป็นนักเขียนได้นะเนี่ย จากคุณ : Kz เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 15:21:46

ความคิดเห็นที่ 17 เหมือนได้อ่านหนังสือดีๆ อีกเล่มนึงเลย แต่เป็นชีวิตจริงที่ซาบซึ้งมาก แต่ตอนนี้รู้สึกอิจฉาคุณจิตคารวะแล้วที่ได้มีหนังสือเล่มนี้ไว้ในครอบครอง ส่วนเรานั้นไม่มี ได้แต่รอรับความใจดีจากเพื่อนๆน้องๆ ในนี้แหละจ้า ปล.ไว้จะรออ่านนะ สู้ๆ ลาช่า (กดดันเล็กน้อย) จากคุณ : buze (buze) เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 16:15:26

ความคิดเห็นที่ 18 อ่านแย้วอิ่มเอมจังเยย จากคุณ : ลาช่า เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 16:44:25

ความคิดเห็นที่ 19 พวกพี่ด้านบน คุยย้อนยุคกานใหญ่ รวยๆ กานทั้งน้านน ซาวอะเบ๊าเงี้ยย ข้าน้อยยังฟังวิทยุทรานซิสสะเตอร์อยู่เยย แก้ไขเมื่อ 19 พ.ย. 52 17:06:52 แก้ไขเมื่อ 19 พ.ย. 52 17:06:19 จากคุณ : ลาช่า เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 17:05:00

ความคิดเห็นที่ 20 - คุณ  ด้วยรักและน้ำตา (Tears with Love)  ชื่อโรแมนติกจริง ๆ  ของสำคัญแบบ ที่ต้องใช้น้ำพักน้ำแรงแลกมา มีคุณค่ากว่าใช้เงินเยอะจริง ๆ ครับ - คุณ RockwithU  หาิมิได้ครับ ผมอ่านข้อความของคุณมาหลายเดือนแล้ว ขอตอบ แทนคืนบ้าง สักเล็กน้อยก็ยังดีครับ - คุณ Kz  มิบังอาจครับ ผมขอเป็นแค่คนเล่าเรื่องราวเล็ก ๆ ก็พอครับ ไม่กล้าอาจ เอื้อมไปเป็นนักเขียนอะไรหรอกครับ  ผมอดค่าขนมทุกวันเลยครับ ทุกอย่างลด หมด ก๋วยเตี๋ยวแห้งก็ต้องกินเป็นน้ำ อิ่มได้นานหน่อย  หมูปิ้ง 3 ไม้ ลดลงเหลือ แค่ 2 ไม้  น้ำใช้ดื่มจากแท้งค์ที่โรงเรียนมีให้ ไม่จ่ายให้น้ำดำทุกชนิด เหนื่อยดี ครับ แต่ผลตอบแทนมันก็คุ้มค่าจริง ๆ - คุณ buze ไม่ต้องอิจฉาผมหรอกครับ  ยังไงผมเชื่อว่าคุณได้อ่านแน่นอน ผมเองก็ตั้งใจไว้ว่าจะพิมพ์ลงในนี้แจกแหลกนี่แหละครับ - คุณ ลาช่า ขอบคุณสำหรับการแวะเยี่ยมครับ เื่รื่องราวแต่ละคนที่ผูกพันกับตัว ไมเคิล ผมเชื่อว่าไม่ได้น้อยไปกว่ากันหรอกครับ แค่จะพูดหรือเปล่าเท่านั้นเอง อาศัยผมพูดมากหน่อย ก็เลยเล่าได้เป็นตุเป็นตะ คุณลาช่าครับ มีสมาชิกหลายท่านบอกว่า คุณลาช่า กำลังทำเล่มนี้มาแจกอยู่ ผมเองก็มีความตั้งใจที่จะพิมพ์แจกแบบลูกทุ่งอย่างนี้เหมือนกัน ถ้าให้ผมช่วย อะไรได้บางก็รบกวนบอกได้นะครับ ยินดีครับผม -------------------------------------------- จากคุณ : ด้วยจิตคารวะ เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 17:53:24

ความคิดเห็นที่ 21 คุณ ด้วยจิตคารวะ อ่านเรื่องราวแล้วนึกถึงสมัยเด็กๆเลยค่ะ ช่วงนั้นที่ไมเคิลมาเมืองไทย จำได้ว่าต้องเก็บเงินค่าขนมไว้ ซื้อรูปใบเล็กๆ ใบละ 3 บาท หน้าโรงเรียน ถ้าภาพใหญ่หน่อย ก็ 5 บาท ภาพไหนยังไม่เคลือบก็ต้องเอาไปเคลือบเอง ภาพโปสเตอร์ใหญ่ๆก็ไม่ตังค์ซื้อ พอได้มาอ่านเรื่องราวของคุณ ด้วยจิตคารวะ ทำให้เรายิ้มตามกับความเป็นเด็กในช่วงนั้นเลยค่ะ จากคุณ : joya เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 18:30:03

ความคิดเห็นที่ 22 ^ ^ #20 พิมพ์เยยเจ้าคะ ให้เพื่อนๆ ในคลับได้อ่านกานไปก่อนได้เยย ยิ่งนายท่านมีตัวหนังสืออยู่ในมือแล้วพิมพ์เยยจ้า แถมข้าน้อยยังสามารถขอ wording จากนายท่าน นำไปใช้ในชิ้นงานของข้าน้อยได้อีกด้วยจ้า ก็จะเหลือแต่ตัวพวกรูปภาพเท่าน้านน ตัวไฟล์ข้าน้อยก็จะไม่หนักและไม่ใหญ่เกินไปยิ่งเหมาะแก่การแจกให้เพื่อนๆ ทุกคนได้สะสมอย่างยิ่ง Q(^^)o ตามสะดวกเยยจ้า (กระซิบแผ่วเบา) ข้าน้อยยังกะว่า หากนายท่านพิมพ์ให้พี่ๆ เพื่อนๆ ในคลับได้อ่านกันล่วงไปก่อนแล้วละก้อ หุ หุ ข้าน้อยคงจะแอบเนียนๆ ยืดงานรูปเล่มสำหรับสะสมไปได้อีกโขเยย ห๊า ห๊า ห๊า (กระซิบเบาฉุดๆ) เรื่องที่ข้าน้อยจะแอบเนียนเนี่ย เปนความลับของเราสองคนนะเจ้าคะนายท่าน จากคุณ : ลาช่า เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 18:34:15

ความคิดเห็นที่ 23 แอบคิดอะไรนิดนึง ตอนนี้ เป็นที่รู้กันว่า Moonwalk ฉบับภาษาไทยที่แปลโดยคุณแมกไม้ พิมพ์โดยดอกหญ้า คงไม่มีโอกาสได้ reprint อีกแล้ว เพราะลิขสิทธิ์ขาดไปแล้ว และก็ยังไม่รู้ว่าสำนักพิมพ์ไหนจะเอามาแปลใหม่ พิมพ์ใหม่อีกไหม จะเป็นยังไงถ้าเราจะหาตัวคุณแมกไม้ ขอ (หรือซื้อ) ลิขสิทธิ์เฉพาะภาคภาษาไทยที่คุณแมกไม้ (น่าจะ) เป็นเจ้าของ มาทำรูปเล่ม พิมพ์กันใหม่ เฉพาะสำหรับคลับ MJ พิมพ์จำนวนเ่ล่มเท่าจำนวนคนสั่งจอง ค่าหนังสือ ก็เอาราคาค่าพิมพ์ทั้งหมดมาหารด้วยจำนวนเล่มกัน (จริง ๆ ทำแบบนี้ผิดลิขสิทธิ์แน่อยู่แล้ว แต่ให้อารมณ์ประมาณเราซีรอกซ์หนังสือหายากให้เพื่อนอ่าน เพียงแต่เราทำรูปเล่มให้สวยงามขึ้นด้วยการพิมพ์เท่านั้น) ราคาอาจจะแพงซักหน่อย เพราะพิมพ์จำนวนน้อย (คงไม่ถึงพันเล่ม?) แต่ปัจจุบันการพิมพ์แบบดิจิตอลก็ไม่กำหนดจำนวนขั้นต่ำ ทำให้เซฟค่าใช้จ่ายเรื่องเพลทได้ด้วย ทั้งนี้ทั้งนั้น...ก็ยังได้แต่ฝันอยู่... จากคุณ : Beauty&Stupid เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 19:55:57

ความคิดเห็นที่ 24 อ่านแล้วซาบซึ้งจัง รู้สึกดีทุกครั้งที่ได้อ่านประสบการณ์ความผูกพัน กับไมเคิลของเพื่อนๆพี่ๆห้องนี้ อ่านไปลุ้นไปว่าจะได้หนังสือหรือเปล่า ในที่สุดก็ได้ หนังสือเล่มนี้คงจะมีคุณค่าทางใจมากกว่าหนังสือเล่มไหนๆของคุณด้วยจิตคาราวะแน่เลย  ทั้งกว่าจะเก็บตังค์ได้ครบ และผิดหวังมาหลายครั้ง เราก็เชื่อนะว่าถ้าของสิ่งไหนมันจะเป็นของเรา เราก็จะได้มันมาจนได้ หนังสือเล่มนี้ก็คงถูกกำหนดให้มาเป็นของคุณจริงๆแหละ พูดถึงศึกษาภัณฑ์ แล้วก็คิดถึงจัง ไม่ได้ไปเลยตั้งแต่จบมัธยม ปัจจุบันคงเปลี่ยนไปมาก แก้ไขเมื่อ 19 พ.ย. 52 21:47:11 จากคุณ : Snow Crystal เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 20:53:44

ความคิดเห็นที่ 25 ^ ^ สงสัยศิษย์เก่า เด็กสตรีวิทย์แหง๋เซะ จากคุณ : ลาช่า เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 21:08:27

ความคิดเห็นที่ 26 ^ ปิ๊งป๊อง ถูกต้องนะครับ แมวช่า!! จากคุณ : Snow Crystal เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 21:48:26

ความคิดเห็นที่ 27 #23 คุณกิ่งพูดจาดีมีเหตุผลแต่เราไม่รู้เรื่องลิขสิทธิ์เลย ถ้าคุณแมกไม้มาสามารถอนุญาตให้พิมพ์ได้ ก้อสามารถพิมพ์ได้ชิมิค่ะ หรือไงคะเพื่อนๆ น้องๆ จากคุณ : i can't do it !! เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 12:34:58

ความคิดเห็นที่ 28 ขอบคุณคุณไอซ์ที่พิมพ์และรออัพให้พวกเราตาดำๆได้อ่าน ขอบคุรลาช่าที่กำลังทำให้มันเป็นรูปร่าง เหนือสิ่งใดๆที่เเห่งนี้มีแต่การให้ ขอบคุณไมเคิลที่ทำให้พวกเราได้เจอ เเละเรียนรู้ซึ่งการให้้ และการรับที่สุขใจ ^^ จากคุณ : มีน ธันวา เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 52 22:28:17

ความคิดเห็นที่ 29 แค่ผมเลียนแบบในสิ่งที่ทุกคนกำลังทำอยู่ สังคมที่มีแต่ให้ จะเป็นสังคมที่น่าอยู่ และอบอุ่นเป็นที่สุด ขอบคุณ คุณมีน เช่นกันครับ จากคุณ : ด้วยจิตคารวะ เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 52 01:24:27