ความคิดเห็นที่ 1 ตอนที่ 1 - 9 โดยคุณ Better Off “บักห๋ำ! เจ้าเป๋นคนดีที่หนึ่งเล้ย สิบอกให้” คำชื่นชมจากใจ คนขับรถ Dangerous Would Tour แด่ ไมเคิล แจ๊คสัน เมื่อเครื่องบินลำนั้นปรากฏแก่สายตา ฝูงคนกลุ่มใหญ่รอบตัวผมก็เริ่มเคลื่อนไหว  “นั่น เขาล่ะ!” เสียงใครคนหนึ่งตะโกนนำขึ้น แล้วทอด ต่อไปยังอีกหลายเสียงที่ตามมา “เขามาแล้ว! เขามาแล้ว!” บรรยากาศเต็มไปด้วยความตื่นเต้น เสียงของผู้คนที่มารวมตัวกันมากขึ้นทุกที ดังอึงมี่ “เขามาแล้ว! เขามาแล้ว! ไมเคิลมาแล้ว! !” ผู้คนจำนวนหลายพันคน ไปจุกรวมกันอยู่ที่สนามบินมิวนิค ในปี 1992 เมื่อป็อปสตาร์ผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดของโลก จะมาเปิดการแสดงทัวร์คอนเสิร์ตครั้งที่สองเขาที่นี่ แม้ฝูงชนจะทำตัวเรียบร้อยดี แต่ทันทีที่เครื่องบินแล่นลงแตะพื้น พวกเราก็สัมผัสได้ถึงบรรยากาศร่วมบนกระแสความคลั่งไคล้ที่รายล้อมอยู่รอบตัว ไมเคิล  แจ๊คสัน มิใช่แค่เพียงผู้สร้างความบันทิงที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของโลกเท่านั้น หากแต่เป็นคนที่ลึกลับที่สุดอีกด้วย พวกผมกำลังจะได้พบบุคคลลึกลับผู้นี้เป็นการส่วนตัว โดยที่ผมไม่มีทางทราบได้เลยแม้แต่น้อยว่า ผมกำลังจะได้สัมผัสกับช่วงเวลาสั้นๆแห่งมิตรภาพที่มีร่วมกับเขา และได้ร่วมเป็นประจักษ์พยานในฉากหลังแห่งธุรกิจการแสดงอันเป็นตำนานนี้ด้วย     ย้อนกลับไปตอนนั้น  เดือนมิถุนายน 1992 อันเป็นจุดเริ่มต้นของ แดนเจอรัสทัวร์ ทัวร์คอนเสิร์ตที่ทำลายสถิติโลกและตอกย้ำความเป็นหนึ่งของนักร้องที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแห่งยุค ทัวร์รอบแรก จัดขึ้นที่โอลิมปิคสเตเดี้ยมในมิวนิคเมื่อวันที่ 27 ตั๋วกว่า 72,000ใบขายหมดเกลี้ยง ทัวร์ครั้งนี้กินเวลาถึงหนึ่งปีครึ่ง โดยจะไปจบลงที่เม็กซิโกในเดือนพฤศจิกายน 1993 และแม้ว่ามีบางรอบถูกยกเลิกเนื่องมาจากอาการป่วยของไมเคิล แต่เขาก็ได้ทำการแสดงเป็นจำนวนถึง 67 รอบ ต่อหน้าคนดูจำนวนมากกว่า 3.5 ล้านคน ผลที่ได้ก็คือ รายได้ส่วนที่เป็นกำไรทั้งหมดที่เขายกให้กับการกุศล(ประมาณ$500ล้าน) รวมถึงมูลนิธิฮีลเดอะเวิร์ลของเขาด้วย นอกจากนี้ รายได้จากการขาย บันทึกการแสดงทัวร์ที่บูคาเรสท์ให้กับ HBO จำนวน $20ล้าน เขาก็บริจาคเพื่อการกุศลด้วยเช่นกัน และการฉายภาพดังกล่าวก็ได้สร้างสถิติโลกอันใหม่ นั่นคือ รายการที่ฉายทางเคเบิลทีวีที่มีผู้ชมสูงสุดเป็นประวัติการณ์ ด้วยเรตติ้งมากถึง 34% จนได้รับรางวัล Cable Ace Award ด้านการจัดเตรียมเวที ก็เรียกได้ว่าเป็นปรากฏการณ์เลยทีเดียว ต้องใช้เวลาถึงสามวันในการสร้างและต้องอาศัยเครื่องบินลำเลียงหลายลำในการขนย้ายสิ่งของอุปกรณ์ขนาด 20คันรถบรรทุก ไปในแต่ละประเทศ  สำหรับผม นี่อาจมาถึงจุดที่น่าตื่นเต้นที่สุดในสายอาชีพนี้ ผมกำลังจะได้ใช้ชีวิต 4 เดือนในตำแหน่งคนขับรถประจำตัวคนหนึ่งของไมเคิล แจ็คสัน  และทันทีที่เครื่องบินของเขาเทียบท่า เขาก็ต้องอยู่ในวงล้อมของตำรวจที่มาทำหน้าที่ดูแลเขาในทันที ฝูงชนไม่สามารถควบคุมตนเองได้ เสียงตะโกนบอก “ไมเคิล พวกเรารักคุณ!”  ที่ดังดังกึกก้องพร้อมเพรียง ทำให้รู้สึกได้ถึงแผ่นดินที่สะเทือน นั่นยังไม่เท่ากับเมื่อประตูเครื่องเปิดออก แล้วไมเคิลย่างเท้าออกมาในชุดแต่งกายแบบทหาร ผ้าปิดหน้าสีแดง โบกมือให้กับแฟนๆ นั้นแหละที่ก่อให้เกิดเสียงกึกก้องดัง กัมปนาถ หน่วยรักษาความปลอดภัยก็งานล้นมือเมื่อต้องจัดการควบคุมฝูงชนผู้คลั่งไคล้ ผมเองรับหน้าที่สารถีให้กับบุคคลสำคัญมาก็มาก แต่ยังไม่เคยพบเคยเจอปฏิกิริยาแบบที่สาธารณชนมีต่อไมเคิลแจ๊คสันมาก่อนเลย จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 21:31:41

ความคิดเห็นที่ 2 ผมเริ่มต้นจากที่ไม่ต้องเกี่ยวข้องโดยตรงกับไมเคิล โดยรับหน้าที่ขับรถให้กับกลุ่มผู้ดูแลความปลอดภัยของเขาในรถคันที่สาม ในขณะที่ไมเคิลนั่งอยู่บนรถมินิบัสที่ตกแต่งและต่อเติมพิเศษ ตั้งแต่แรกที่ได้เห็น คุณสามารถบอกได้เลยว่าเขาเหมือนซูเปอร์สตาร์ทั่วไป ทุกๆที่ที่เขาผ่าน ถนนและการจราจรจะติดขัดทันที ตำรวจนำทางเราผ่านเข้าไปในเมืองและฝูงชนก็แตกตื่น แต่ในการเดินทางระหว่างเมือง เราไม่ได้รับการนำทาง และนั่นก็นำเราไปสู่สถานการณ์เลวร้ายอันไม่คาดฝัน... ไมเคิลอยู่บนรถตู้ที่มีคนขับอีกคน โดยมีคันของผมและของคนขับอีกคนที่ชื่อว่า ‘สแตน’ ขับตามหลังอีกสองคัน ทันใดนั้นวิทยุสื่อสารของผมก็ดังขึ้น “ คีธ มีอะไรตามหลังเรามา” ผมมองทางกระจกหลัง ตอนแรกเห็นมอเตอร์ไซค์เพียงสองคัน ต่อมามันค่อยๆเพิ่มทีละคันสองคัน เป็นหลายสิบคันแล้วตอนนี้ ผมรู้ได้ในทันใด เรากำลังถูกไล่ล่าจากแกงค์นักซิ่งชาวเยอรมัน จำนวน 40-50 คันเลยทีเดียว “ผมรู้สึกไม่ดีเลย สแตน เราต้องเร่งความเร็วของมินิบัสแล้ว” พวกเราคนขับ 3 คนกดคันเร่งเพื่อหนี แต่เหล่านักซิ่งกลับเร่งได้มากกว่าเรา และไม่ช้า  เราก็ตกอยู่ในวงล้อม นาทีต่อมา พวกเขาอยู่ในตำแหน่งคั่นกลางระหว่างรถของพวกเรา ทั้งนี้ก็เพื่อแยกเราออกจากกัน สถานการณ์ค่อนข้างน่าตระหนก สแตนส่งเสียงถามมาในสาย “เราจะทำอย่างนี้กันนะ” “คุณขับชิดขอบถนนให้มากที่สุดนะ ผมเองก็จะทำแบบเดียวกันอีกด้านหนึ่ง ทีนี้เราจะขับให้รั้งจากคันของไมเคิลเป็นรูปตัว V  แล้วกันเขาออกจากพวกนั้น” เราทำเช่นนั้นและมันก็ได้ผล กลุ่มนักซิ่งถูกบังคับให้ชะลอความเร็วโดยอัตโนมัติ พวกเขาท่าทางหัวเสีย ถึงกับสบถออกมาเลยทีเดียว พวกเขาพยายามหาทางแทรกเข้ามาระหว่างรถของพวกเราอีกครั้ง แต่ผมพยายามขับโดยรักษาความห่างจากรถของไมเคิลไว้ให้น้อยที่สุดเช่นเดียวกับสแตน จนในที่สุด เหล่านักซิ่งก็เริ่มท้อและหันหลังกลับ ไปสร้างความปั่นป่วนที่อื่นแทน ตลอดเวลานั้น ไมเคิลนอนหลับใหล ไม่มีโอกาสรับรู้เรื่องราวทั้งหมดนี้ ผมยังไม่มีโอกาสได้พบไมเคิล จนเมื่อเกิดเหตุการณ์ที่เรียกได้ว่าเฉียดหายนะขึ้น และผมคงไม่ลืมไปตลอดชีวิต เพราะมันทำให้เราได้กลายมาเป็นมิตรสหายกัน  ขณะไมเคิลพักอยู่ที่โรม และต้องการไปที่ ฟลอเรนซ์ เพื่อชมงานศิลปะที่เขาตัดสินใจจะซื้อ ด้านหน้าของโรงแรมมีแฟนๆอออยู่ประมาณ 2000 คน การจะพาเขาออกไปไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ดังนั้นฝ่ายอารักขาความปลอดภัยของเขาจึงวางแผน ด้วยการส่งรถหลายคันออกจากหลายทางออกของโรงแรมในเวลาเดียวกัน โดยรถคันของไมเคิลและรถนำของตำรวจ จะออกทางประตูหน้า การตัดสินใจว่าไมเคิลจะใช้รถคันไหนเกิดในนาทีสุดท้าย  วิทยุสื่อสารของผมดังขึ้น “คีธ เราจะใช้รถคุณนะ” เสียงหัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัย “เตรียมตัวให้พร้อม เรากำลังจะพาไมเคิลไปที่คุณ”  ไมเคิลนั่งด้านหลังกับเพื่อนของเขา ส่วนด้านหน้าที่นั่งข้างผมเป็นลูกสาวของโปรโมเตอร์คอนเสิร์ต ถึงเราจะรวดเร็วเพียงใด แต่ก็ไม่รอดพ้นสายตา เสียงกรีดร้องตามด้วยผู้คนที่มารุมอออยู่รอบรถ มีผู้รักษาความปลอดภัยสองคนด้านหน้าเรา พวกเขาช่วยกรุยทางให้ออกไป แต่ระหว่างที่เรากำลังจะขับออกไปได้นั้น ไมเคิลเอื้อมมือมาจับที่บ่าของผม “หยุดก่อนครับ มีคนเอาหมวกของเพื่อนผมไป” ผมหยุด แต่ไม่สบายใจนัก “มันไม่ปลอดภัยนะ ไมเคิล” ผมกล่าว ขณะที่ ร.ป.ภ.กำลังโบกให้เราด้วยหน้าตาตื่นๆ ผมขยับรถออกอีกครั้ง “อย่าไปนะ” เขาครวญ “ผมต้องการหมวกใบนั้น” จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 21:32:33

ความคิดเห็นที่ 3 ร.ป.ภ.ต่างกำลังเหงื่อตก “เร็วเข้า!” หนึ่งในนั้นตะโกน “ไปเลย...เร็วๆเข้า” “ได้โปรด ไมเคิล เราต้องไปแล้ว” ไมเคิลยอมในที่สุด แล้วเราก้ออกมากันได้ ก่อนที่ฝูงชนจะก่อตัวมากกว่านี้ ตามแผนที่วางไว้ เราจะต้องเลี้ยวขวาหลายครั้ง เพื่อกลับมาที่หน้าโรงแรมที่เราจะได้ไปเจอกับรถของหน่วยรักษาความปลอดภัย แต่การจราจรที่หนาแน่นบังคับให้เราต้องเลี้ยวซ้ายเข้าไปบนถนนวันเวย์ และเราก็ไปผิดทาง ไม่มีที่ให้กลับรถ คันหลังก็บีบแตรไล่ แถมเปิดไฟสูงใส่ ผมจำต้องขับต่อไปจนผ่านไปแดงแล้วเลี้ยวซ้าย อีกสองสามครั้ง และก็รู้ตัวว่า...หลงซะแล้ว แทบไม่อยากคิดว่า ข้างหลังผมที่นั่งอยู่นั่น คือไมเคิล แจ๊คสัน แถมปราศจากการติดตามของบอดี้การ์ด ผมลองขับต่อไปอีกสักพัก แต่ก็ไม่ดีขึ้นเลย ในที่สุดก็ต้องยอมรับความจริง “ผมหลงทางครับ” “ไม่เป็นไรครับ” ไมเคิลตอบด้วยเสียงนุ่มๆ “แล้วเราจะทำยังไงกันดี” แต่รู้สึกคุณผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างผมจะไม่ใจเย็นแล้ว “กลับโรงแรมเดี๋ยวนี้เลย!” เธอโวย “นายไม่สามารถขับรถในเมืองโรมโดยมีไมเคิลที่ปราศจากการ์ดคุ้มกันได้หรอกนะ! ถ้ามีใครจำเขาได้ล่ะ หายนะแน่ๆ” เธอพูดถูก ไมเคิลเป็นหนึ่งในคนที่มีคนจำได้มากที่สุด ไหนจะความคลั่งไคล้ที่คนมีต่อตัวเขาขนาดนั้น แม้แฟนๆจะไม่ได้ตั้งใจให้เกิดอันตรายกับเขา แต่ก็อาจเกิดความรุนแรงได้ ตั้งแต่เกิดเหตุลอบสังหาร จอห์น เลนนอน เมื่อปี 1980 คนดังทุกคนล้วนต้องระวังตัวมากขึ้น แม้ เดอะ บีทเทิล จะใหญ่โตแค่ไหน แต่ไมเคิลอาจเรียกได้ว่า ยิ่งใหญ่กว่าจุดนั้นในสายอาชีพเดียวกัน การตัดสินใจที่เฉียบขาดเป็นสิ่งจำเป็น “ไมเคิลครับ” คุณอยากจะให้ผมทำยังไง จะให้ผมขับไปฟลอเรนซ์ก็ได้ แล้วเราจะไปเจอกับคันอื่นๆที่นั่นเลย” ไมเคิลลังเล “ผมว่า เรากลับไปดีโรงแรมก่อนน่าจะดีกว่า” เขากล่าวด้วยเสียงเรียบๆ ผมจึงหันหัวรถพาทุกคนกลับโรงแรม ไมเคิลดูสงบมาก แต่ผมก็รู้สึกได้ ว่าเขากำลังเครียดนิดหน่อย แม้ในที่สุดจะหาทางออกได้ แต่เราก็เจอปัญหาอีก ในขณะขับเข้าโรงแรม ไมเคิลต้องลงหลบลงไปนอนราบกับพื้นรถ เพื่อหลีกเลี่ยงม็อบ แต่เราอยู่ห่างจากทางเข้า 30 ฟุต มีรถจอดขวางอยู่ 6 แถว ไม่มีร.ป.ภ.อยู่บริเวณนั้นเสียด้วย “ไม่มีทางเลือกแล้ว ไมเคิล เราต้องวิ่งไป เตรียมตัวนะครับ”หญิงสาวข้างๆผมรีบรุดไปล่วงหน้าเพื่อแจ้งกับทางโรงแรม ส่วนผมก็อ้อมไปทางประตูด้านไมเคิล แขนข้างหนึ่งโอบตัวเขาไว้ อีกข้างคอยกันฝูงชน เราอาศัยความเร็วพุ่งตัวเข้าประตูโรงแรม พนักงานรีบปิดประตูตามหลังเรา และเพิ่งเห็นว่าขังเพื่อนของเขาไว้ด้านนอก “เอาเขาเข้ามา” ผมตะโกนบอก เขาเข้ามาได้ทัน ก่อนที่ฝูงชนจะวิ่งมาถึงประตู ผมตรงดิ่งไปยังห้องพักของผมเพื่อเตรียมเก็บกระเป๋า ผมรู้ตัวดีว่าได้กลับบ้านแน่หลังจากก่อเรื่องวุ่นอย่างนั้น สักพัก หัวหน้าผมเข้ามาหา “นายกำลังทำอะไร” “ก็เก็บกระเป๋าไง ผมต้องไปแล้วใช่ไหม?” “ล้อเล่นน่า นายพาเขากลับมาได้อย่างปลอดภัยตามลำพังในเหตุการณ์ที่ปกติต้องใช้บอดี้การ์ดถึง 9คน ไมเคิลรู้สึกโล่งใจ ที่กลับมาได้ เขาชมนายใหญ่เลย” และนั่นเป็นก้าวแรกของผม ในความสัมพันธ์ฉันมิตร กับคนที่ดีที่สุดคนหนึ่ง ที่ผมเคยรู้จัก   ยิ่งผมได้รู้จักกับชายคนนี้มากขึ้นเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งตระหนักว่า แม้ไมเคิลจะเป็นนักแสดงที่เก่งกาจ เป็นศิลปิน เป็นนักธุรกิจ แต่เห็นจะจริงอย่างที่เคยได้ยินมา นั่นคือ เขาขาดวัยเด็ก และไม่เคยเติมเต็มกับสิ่งที่ขาดหายไปได้ นอกเหนือไปจากความฉลาดเฉียบแหลมของเขาแล้ว มีสิ่งเปราะบางแปลกๆสิ่งหนึ่งในตัวของเขาที่อาจทำให้คุณรู้สึกอยากเข้าไปโอบกอดเขา แล้วบอกให้เขาดูแลตัวเองให้ดี ผมไม่ได้เวอร์นะ จริงๆเลย ไมเคิลรักของเล่นเด็ก และร้านขายของเล่นเอามากๆ ไม่ว่าเราจะไปส่วนไหนของยุโรป ถ้าเราเห็นร้าน Toy are us เมื่อไหร่ละก็ เรารู้ได้ในทันทีว่าต้องทำยังไง จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 21:34:02

ความคิดเห็นที่ 4 เมื่อเราไปลอนดอน ไมเคิลแวะที่ร้านขายของเล่นชื่อดัง Hamley’s และ ร้านของดิสนีย์ บนถนน  Regent Street หน้าร้านแต่ละแห่งจะถูกปิดมิดชิด เพื่อให้เขาได้เลือกซื้ออย่างเป็นส่วนตัว เขาจ่ายหลายพันปอนด์ไปกับของเล่นเหล่านั้น ที่เขาชอบเป็นพิเศษก็คือ ชุดมายากล และ รถบังคับ หลังจากซื้อเสร็จ รถทั้งคันก็อัดแน่นไปด้วยของเล่น แต่สุดท้ายจะมีเพียง 2-3ชิ้นที่เขาจะเก็บไว้ นอกนั้นมันจะถูกส่งไปยังเด็กๆตามโรงพยาบาล เช่นเดียวกับที่อื่นๆ ทุกๆที่ที่พวกเราไป ไม่ว่าไมเคิลจะพักที่ไหน ที่นั่นต้องเตรียมเครื่องเล่นพินบอล และเกมส์คอมพวเตอร์ไว้ในห้องสวีทของเขาไว้ล่วงหน้า มีอยู่ครั้งหนึ่ง เขาไปถูกใจเครื่องเล่นม้าหมุนในเยอรมัน เขาซื้อมันแล้วส่งกลับไปยังบ้าน Neverlandของเขา ที่แคลิฟอร์เนีย เขาพาเพื่อนมาพร้อมทัวร์นี้ด้วย และจากการที่ได้คลุกคลีอย่างใกล้ชิด ผมยืนยันได้เลยว่า ไม่มีแม้สักนิดที่มันจะส่อไปในทางไม่เหมาะสม ทุกคนต่างรับรู้และเห็นว่าการมาของเพื่อนคนนี้ไม่มีอะไรในกอไผ่ แต่ที่พวกเราได้สังเกตเห็นก็คือ ตัวไมเคิลเอง เขาช่างไร้เกราะกำบัง เปิดรับโอกาสสำหรับเรื่องอื้อฉาวได้อย่างง่ายดาย และมันก็เกิดขึ้นจริงๆในปีต่อมา เมื่อเขาถูกฟ้องว่ามีความสัมพันธ์ไม่เหมาะสมกับเด็กวัยรุ่นคนหนึ่ง และดูเหมือนทุกคนจะลืมไปแล้วว่า ไม่มีหลักฐานแม้แต่ชิ้นเดียวมายืนยันได้ว่าเขาทำจริง จากการที่ได้รู้จักตัวตนของเขาอย่างใกล้ชิด ผมไม่เชื่อเด็ดขาด ไม่ว่าเมื่อไหร่  อย่างแรก ไมเคิลเป็นคนดีมาก มากพอที่จะทำผมจะเชื่อว่า ‘เขาไม่มีความสามารถในด้านที่จะทำอะไรๆ แบบที่เขาถูกกล่าวหานั้นได้’ ประการที่สอง ขณะทำงานให้เขาใน แดนเจอรัสทัวร์ เห็นได้ว่า ท่าทีของเขาที่มีเพื่อนคนนี้ของเขา เป็นแบบพี่น้อง ไมเคิลอาจเป็นอัจริยะทางดนตรี แต่ตัวเขากลับมีจิตใจแห่งความเป็นเด็ก นั่นทำให้เขาชอบเล่นกับเด็กๆด้วย ความจริงที่ว่า ตอนนี้เขามีลูกทั้งสองคนเป็นของตนเองแล้ว ถือเป็นสิ่งที่วิเศษสุดในโลก เพราะทีนี้ เขาก็สามารถสนุกสนานกับการเล่นกับลูกของเขาเองได้ จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 21:35:23

ความคิดเห็นที่ 5 แม้จะมีบุคลิกสุภาพอ่อนโยน แต่ทุกคนรอบกายเขาก็รู้สึกกลัวเขาอยู่ดี ด้วยความที่เขาคือไมเคิล แจ็คสัน  ซึ่งไมเคิลก็ทราบในจุดนี้ แต่เขาคงไม่รู้จะทำยังไงกับมัน เวลาเกิดปัญหา เขาจะได้รับรายงานจาก บิล เบรย์ หัวหน้ารักษาความปลอดภัย ผู้ซึ่งอยู่กับเขามากว่าสามสิบปีแล้ว ผู้คนจะไม่กล้าบอกกับไมเคิลโดยตรงเมื่อ เหตการณ์ไม่เป็นไปตามแผนที่วางไว้ ดูเหมือนว่ายิ่งสูงก็ยิ่งหนาว บิลเป็นเพียงหนึ่งในไม่กี่คนที่กล้าเผชิญหน้ากับไมเคิล และบอกกับเขาตรงๆในสิ่งที่คนอื่นจะปกปิดเขา ไมเคิลจะพูดออกมาอย่างไม่เข้าใจว่า “แล้วทำไมเขาไม่มาบอกผมเองนะ” ด้วยเหตุผลบางอย่าง ถึงผมจะตื่นเต้นเวลาที่ได้เจอเขา แต่ผมกลับไม่กลัวเขาเลยนะ ผมปฏิบัติกับเขาตามปกติ นั่นอาจเป็นเหตุผลที่เราเข้ากันได้โดยง่าย ในตอนแรก ดูท่าเขาจะฉงนสนเท่ห์กับสำเนียงท้องถิ่น ของผมเอามากๆ แล้วก็พยายามจะเลียนแบบมัน “สวัสดีเด้อ อ้าย สบายดีบ๊อ” เขาจะพูดประโยคนี้ เวลาขึ้นมาบนรถ ผมจะตอบเขาด้วยเสียงเล็กๆนุ่มๆเลียนแบบเสียงต่ำของเขา “ครับ ไมเคิล” ซึ่งเขาคิดว่ามันช่างน่าขัน “ “ฟังเด้อ อ้าย” “ครับไมเคิล” “สอนภาษาท้องถิ่นของคุณให้ผมหน่อยสิ” ไม่ทราบด้วยเหตุใด ไมเคิลดูสนใจอย่างเอาจริงเอาจังเลยทีเดียว ผมเลยต้องสอนเขา “บันไดนี่เขาเรียกกันว่ายังไง” “แล้วชุดสูทนี่ล่ะ เขาเรียกว่าอะไร” “เงินสดล่ะเขาเรียกกันว่าอิหยัง” “ฟังเด้อ อ้าย มันแจ่มอีหลีไปเลย” เห็นเขาพยายามเรียนรู้อยู่หลายชั่วโมง ผมตัดสินใจ ไปซื้อหนังสือเกี่ยวกับเรื่องนี้มามอบให้เขา ดูเขาจะชอบมันเอามากๆ “เยี่ยมไปเลย คีธ ขอบคุณมากๆครับ” เขานั่งอ่านมันบนรถอยู่หลายชั่วโมง หัวเราะคิกคักอย่างถูกใจเมื่ออ่านเจออะไรที่สนใจเป็นพิเศษ วันหนึ่งเขาเดินมาหาผมแล้วก็ประกาศก้องว่า “ข่อยสิไป๋ขึ่นร่ด” “ว่าไงนะ ไมเคิล?” “ไป๋ขึ่นร่ด” เขาประกาศชัยชนะ  “ผมจะไปขึ้นรถแล้ว!” ไมเคิลมีความสนใจให้กับทุกเมืองที่เขาไป ตอนเราไปที่เมืองซีตู เขาต้องอยู่แต่ในห้องพัก เพราะไม่สามารถไปไหนได้โดยไม่ก่อให้เกิดม็อบ  แต่พอได้ออกไป หรือ ระหว่างทางไปแสดง เขาจะชื่นชมกับเมืองต่างๆซึ่งล้วนแตกต่างจากที่ที่เขาอยู่อย่างสิ้นเชิง  ด้วยเหตุผลบางอย่าง ทำให้เขารู้สึกดีเป็นพิเศษกับเมืองโคเปนฮาเก้น “คุณอยากอยู่ที่นี่ไหม คีธ?” เขาถาม “ไม่รู้สิ ไมเคิล ผมไม่รู้จักที่นี่ดีนัก” เขาหยุดไปครู่หนึ่งแล้วโพล่งขึ้นว่า “ผมอยากไป ทิวลี่ปาร์คจัง” ดังนั้น หลังเสร็จสิ้นคอนเสิร์ต ในวันสุดท้ายของที่นี่ เราจัดให้เขาได้ไปที่ Tivoli Park สวนสนุกที่ดีที่สุดของโคเปนฮาเกน มันเป็นวันอาทิตย์ และการเตรียมการก็เป็นไปอย่างรีบเร่ง เพื่อหลบกลุ่มคนที่คอยตามติดเขาตลอดเวลา โดยวางแผนกันว่าจะพาเขาเข้ามาทางประตูด้านข้าง และจะใช้เวลาตลอดช่วงบ่ายที่นั่น ไมเคิลท่าทางตื่นเต้นมากๆ แต่ความตื่นเต้นนั้นก็แปรเปลี่ยนกลายเป็นความรู้สึกช็อกและค่อยๆกลายเป็นความผิดหวังในที่สุด เมื่อไปถึงที่นั่น แล้วได้พบว่า ประตูด้านข้างที่เราหมายจะแอบเข้าไปเงียบๆ เต็มไปด้วยบรรดาช่างภาพ เชียร์หลีดเดอร์และวงดนตรี เขาทำท่าอยากกลับเสียตอนนั้นเลย  พวกเราใช้เวลา15 นาทีในการโน้มน้าวเขาให้อยู่ต่อ แต่พอเขาเริ่มรู้สึกสนุกจากเครื่องเล่นชิ้นหนึ่ง ผมก็ต้องขับรถพาเขาไปอีกที่หนึ่ง เขาไม่สามารถเดินไปเองได้เนื่องจากฝูงชน ท่าทางเขาตื่นเต้นเหมือนเด็กๆ “โว่ว นั่นมันน่าอัศจรรย์จริงๆ”เขาจะพูดอย่างนี้เวลากลับมาขึ้นรถทุกครั้ง เขาสนุกกับเจ้าเครื่องเล่นที่เป็นถ้วยหมุนๆนั่นจนขอเล่นมันสองรอบ แถมชวนผมให้ขึ้นไปเล่นกับเขาด้วย ไม่ได้ครับ ไมเคิล ผมต้องเฝ้ารถ ผมรีบบอกเขา “โธ่ คีธ คุณนี่ไม่สนุกเอาซะเลย” ไม่นานนัก คนก็เริ่มมามากขึ้น  ไมเคิลจำต้องตัดใจหลังจากผ่านไปหนึ่งชัวโมง แทนที่จะได้ใช้เวลาตลอดช่วงบ่ายตามที่ตั้งใจไว้ ดังนั้น เราจึงจ้างคนขับรถท้องถิ่น ให้พาไปร้านขายเครื่องแบบทหารและของที่ระลึกแทน แก้ไขเมื่อ 23 พ.ย. 52 21:36:58 จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 21:36:04

ความคิดเห็นที่ 6 เขาชอบมาก ใช้เวลาประมาณสองชั่วโมงในแต่ละร้าน เลือกซื้อเครื่องแบบเท่ห์ๆแบบที่เขาชอบสวมใส่ วันเกิดของไมเคิลเวียนมาถึงในระหว่างทัวร์ เราจัดงานฉลองปาร์ตี้บาร์บิคิวให้เขาที่ชั้นล่างของโรงแรมที่พักในแฟรงค์เฟิร์ต ผู้คนลงมาพักผ่อนบนสนามหญ้าทีมีแสงแดดอุ่น ขณะที่เราร้องเพลง'Happy Birthday' ให้เขา  ไมเคิลไม่ได้ลงมาร่วมฉลองด้วย เพราะทุกครั้งที่เขาปรากฏกาย เขาจะถูกกลุ้มรุมโดยบรรดาแฟนๆ แต่ใครบางคนนำเค้กขึ้นไปให้เขาบนห้องแทน ‘ช่างดีเหลือเกิน’ ไมเคิลกล่าว เขาออกมาที่ระเบียงและแบ่งเค้กให้กับสาธารณชนคนผู้รักใคร่บูชาในตัวเขา ช่วงที่เรากลับไปเยอรมัน ที่เมืองแฮมเบิร์ก ผมและไมเคิลสนิทสนมกันกว่าที่ผ่านมา ถึงตอนนี้ ผม เช่นเดียวกับลูกทีมคนอื่นๆ ได้มีมินิแฟนคลับเป็นของตัวเองกะเขาบ้าง เป็นสาวน้อย3คน คลอเดีย มาจาก อิตาลี่ เกรต้าจากเยอรมัน และแอนนาจากสเปน  ที่นี่ บางทีเราก็ออกไปพายเรือเล่นกันเป็นชั่วโมง ยามที่ผมไม่ต้องปักหลักอยู่ในโรงแรม แก้ไขเมื่อ 24 พ.ย. 52 10:21:52 จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 21:38:13

ความคิดเห็นที่ 7 Part 10: แปลโดย Snow Crystal กลับไปที่โรงแรม ผมยังไปไหนมาไหนอย่างอิสระซึ่งคนอื่นๆไม่มีใครกล้าเสี่ยง วันหนึ่งผมจะไปว่ายน้ำแต่เจอการ์ดของไมเคิล 2 คนเฝ้าประตูทางเข้าสระว่ายน้ำอยู่ ผมรู้ทันทีว่าไมเคิลอยู่ที่นั่น ผมจึงหันหลังกลับแต่การ์ดทั้งสองโบกมือเรียกผมไว้ซะก่อน ผมจึงได้เข้าไปที่สระว่ายน้ำ เพื่อนของไมเคิลและครอบครัวของเขากำลังว่ายน้ำกันอยู่ ในขณะที่ไมเคิลเดินรอบสระและเสียบหูฟังอยู่ เขายกมือทักทายผม ตอนที่ไมเคิลเดินมาครบรอบ ผมก็แกล้งทำเป็นจะผลักไมเคิลให้ตกสระ ไมเคิลดูตกใจเล็กน้อย แต่สักครู่เขาก็รู้สึกว่ามันตลกเอามาก ๆ จนเขาหัวเราะท้องคัดท้องแข็ง  เขายังเดินต่อไปแต่จับตาดูผมตลอดเวลาและก็แกล้งทำท่าจะผลักผม ผมคิดว่าผมเป็นคนแรกที่แกล้งไมเคิลแบบนั้นในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ผมยอมรับว่าผมได้เล่นตลกนิดหน่อย ไมเคิลจองห้องพัก 4 ห้องที่เปิดทะลุถึงกันได้ที่ชั้นหนึ่งของโรงแรม ส่วนผมพักอยู่ที่ห้องถัดไปห้องที่ 5 (แต่เปิดทะลุไม่ได้) แฟนๆมักจะรู้ว่าไมเคิลพักอยู่ที่ห้องสวีทห้องไหนและจะรออยู่ด้านนอก หวังว่าจะได้เห็นไมเคิลเพียงสักแว๊บก็ยังดี บางครั้งไมเคิลจะเปิดม่านและมองออกไป แล้วผู้คนก็จะส่งเสียงร้องกันอื้ออึง ผมจึงซื้อถุงมือสีขาวซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของไมเคิลในตอนนั้น บางทีผมก็จัดการสวมถุงมือ เปิดม่านออก และยืนห่างจากหน้าต่างให้คนข้างนอกเห็นแค่ถุงมือ แฟนๆไม่รู้หรอกว่าห้องสุดท้ายไม่ใช่ห้องของไมเคิล ผมจึงได้รับเสียงร้องอื้ออึงของผมด้วยเหมือนกัน ถึงแม้ว่าจริงๆแล้วแฟนๆจะส่งเสียงให้ไมเคิลก็ตาม ทัวร์คอนเสิร์ตแดนเจอรัส ก็แดนเจอรัสสมชื่อจริง ๆ โดยเฉพาะในโรมาเนีย ไมเคิลบินไปกรุงบูคาเรสส่วนเราสามคนต้องขับรถคันใช้เป็นหลักในการทัวร์คอนเสิร์ตข้ามประเทศเพื่อไปพบเขาที่นั่น เราถูกสั่งให้ตุนเสบียง เช่น มันฝรั่งทอด น้ำ โค้กและอื่นๆให้เต็มรถ เพราะว่าทันทีที่เราหยุดรถจะมีคนท้องถิ่นมามุงดูกันเต็ม ซึ่งปรากฎว่าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ในตอนหนึ่งผมแวะที่อู่รถ(ซึ่งมารู้ทีหลังว่าไม่มีที่เติมน้ำมันในอู่นั้น) อยู่ดี ๆ ก็มีผู้คนมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ เข้ามามุงรถกันใหญ่  และคนพวกนั้นจะถอยห่างจากรถก็ต่อเมื่อผมโยนถุงพีนัทออกนอกหน้าต่าง เหตุการณ์อย่างเดียวกันเกิดขึ้นที่ทางแยกรถไฟ จนผมต้องหยุดรถเพราะไม่มีประตูกั้น สัญญาณไฟ หรือ สิ่งที่จะบอกได้เลยว่ารถไฟกำลังมาหรือไม่ แก้ไขเมื่อ 23 พ.ย. 52 21:40:27 จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 21:39:26

ความคิดเห็นที่ 8 Part 11: แปลโดย Snow Crystal ปัญหาต่อมาคือน้ำมัน  เราหาน้ำมันมาเติมไม่ได้เลย คนขับรถอีก 2 คนกับผมพบว่าอู่รถทุกแห่งที่เราแวะไปไม่มีน้ำมันให้เติมสักนิด เราสามคนแทบจะถึงกรุงบูคาเรสต์ด้วยถังน้ำมันอันว่างเปล่า เราพบว่าปั้มน้ำมันที่นั่นมีคนต่อคิวยาวเหยียด ซึ่งจะต้องรอกันเป็นชั่วโมงๆทีเดียว มันจึงเป็นเรื่องธรรมดามากที่จะจ้างคนมาเข้าคิวรอเติมน้ำมันให้คุณ ซึ่งก็หมายความว่าคุณจะสามารถออกไปทำธุระปะปังได้ทั้งวันและกลับมาด้วยความหวังที่ว่าน้ำมันรถจะเต็มถังรอคุณอยู่แล้ว เพราะว่าเรามากับไมเคิล แจ็คสัน ตำรวจจึงพาเราลัดคิว ซึ่งทำให้คนท้องถิ่นไม่ค่อยสบอารมณ์นัก มีเด็กผู้หญิงตัวน้อยมาเติมน้ำมันให้กับผม เธอน่ารักอ่อนหวานจนผมให้รูปไมเคิลพร้อมลายเซ็นกับเธอ ใบหน้าน้อยๆของเธอสว่างสดใสขึ้นมาทันทีในขณะที่เธอมองดูรูปไมเคิล มันเหมือนกับว่าผมให้ถุงที่เต็มไปด้วยทองแก่เธอ  แต่ไม่นานเธอก็ยื่นรูปคืนมาให้ผม “ไม่ ไม่” ผมกล่าว “รูปนี้เป็นของหนูนะจ๊ะ” เธอมองมาที่ผมด้วยสายตาที่ปลาบปลื้มปนประหลาดใจ แล้วเธอก็ค่อยๆเก็บรูปอย่างระมัดระวังไม่ให้ใครเห็น ไมเคิลเข้าพักที่พระราชวัง Snagov Lake ซึ่งเป็นที่พำนักฤดูร้อนของประธานาธิบดี Nicolae Ceausescu ก่อนที่เขาจะถูกประหารชีวิตในปี 1989 ถึงแม้ว่าCeausescu อาจจะหมดอำนาจลงแล้ว แต่สภาพบ้านเมืองที่ผู้คนไม่เคารพกฎหมายยังคงอยู่ มีอาคาร 2 หลังในบริเวณพระราชวังที่เราถูกเตือนไม่ให้เดินผ่านระหว่างอาคารเหล่านั้นแต่ให้ขับรถผ่านไปแทน เรายังถูกห้ามไม่ให้ออกไปนอกตัวอาคารหลังพลบค่ำ พระราชวังมียามรักษาความปลอดภัยพร้อมอาวุธอยู่ทั่วไปหมด ซึ่งจริงๆแล้วยามพวกนี้เป็นเด็กหนุ่มที่ถือปืนกลเดินไปมา พวกเราต่างหวาดกลัวกันมากว่าจะมีใครถูกยิงขึ้นมาโดยเด็กวัยรุ่นคะนองพวกนี้ มีเรื่องราวแปลกๆเกิดขึ้นในวันต่อมา ผมถามหัวหน้ายามว่าผมจะไปล้างรถได้ที่ไหน “มากับผมซิ” เขาตอบ เขาพาผมไปยังสถานที่ซึ่งเต็มไปด้วยเด็กหนุ่มเนื้อตัวสกปรก มอมแมม ซึ่งไม่นานผมก็ รู้ว่าพวกเขาเป็นนักโทษทหาร พวกเขาล้างรถให้ผม ซึ่งในระหว่างนั้น ผมต้องเปิดท้ายรถให้ ท้ายรถนั้นเต็มไปด้วย ขวดน้ำ เป๊ปซี่ มันฝรั่งทอด พีนัทและของกินต่างๆ เด็กหนุ่มพวกนั้นมีสีหน้าตกตะลึงที่ได้เห็นของกินมากมายอยู่ท้ายรถ ผมรู้สึกสงสารและเห็นใจพวกเขามาก ผมจึงไม่ได้ห้ามพวกเขาเมื่อเห็นว่าน้ำและของกินสองสามหายไปอย่างรวดเร็ว แก้ไขเมื่อ 24 พ.ย. 52 10:13:07 จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 21:41:39

ความคิดเห็นที่ 9 Part 12: แปลโดย tonkae ความเอื้ออาทรต่อผู้อื่นของไมเคิล เห็นได้ชัดจากการที่เขาบริจาคเงินจำนวน 1 ล้านดอลล่าร์ให้กับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่มีชื่อว่า “Orphanage Number One” ในประเทศโรมาเนีย เด็กกำพร้าเหล่านี้สภาพดูไม่ดีนัก บางคนถูกทอดทิ้ง และบางคนก็ติดเชื้อ HIV   ไมเคิลรู้สึกหดหู่ใจมากเมื่อเขาได้เห็นภาพความทุกข์ทรมานเหล่านั้นของเด็ก ๆ ด้วยเหตุนี้เขาจึงตัดสินใจบริจาคเงินเพื่อช่วยเหลือเด็ก ๆ เหล่านั้น หนึ่งวันก่อนหน้าที่ไมเคิลจะเดินทางไปที่นั่น  ผมเดินทางไปที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งนี้และได้เจอกับ Richard Young นักข่าวปาปาราซซี่ชื่อดังทีบริเวณบันได  ข้างกายเขามีเด็กชายอายุ 6 ขวบที่เกาะติดเขาแจ พร้อมกับกระเป๋าใบหนึ่งของเขา ในขณะที่อยู่ท่ามกลางพวกเรา เจ้าหน้าที่กำลังทำความสะอาดกำแพงเพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับการมาเยือนของไมเคิล  Richard เอ่ยชวนว่า “มาเถอะ ผมจะพาคุณเดินดูรอบ ๆ” ผมตอบเขาว่า “ผมไม่แน่ใจว่าผมจะรับได้ไหม” “มันไม่เลวร้ายขนาดนั้นหรอก” Richard ให้ความมั่นใจก่อนที่เราจะเดินไปรอบ ๆ บริเวณสถานเด็กกำพร้าด้วยกัน ภาพที่ปรากฎดูช่างน่าสลดใจ  ในห้อง มีเตียงเล็ก ๆ ว่าอยู่ประมาณ 30-40 เตียง เมื่อก้าวเข้าไป คุณจะสัมผัสได้ถึงความเงียบ ถึงแม้ว่าคุณจะพูดคุยหรือหยอกล้อเด็ก ๆ สิ่งที่พวกเขาตอบสนอง มีเพียงสายตาที่ว่างเปล่าที่จ้องมองมา ผมไม่สามารถรับได้จึงตัดสินใจเดินออกมาจากห้องนั้น วันถัดมา ก็ถึงกำหนดการที่ไมเคิลจะมาเยี่ยมสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งนี้ ซึ่งอยู่นอกเมือง Bucharest ไปประมาณ 30 นาที ขบวนของพวกเรานำโดยตำรวจที่ขี่มอเตอร์ไซค์ประมาณ 20-30 คัน กับรถยนต์อีก 10 คันเพื่อให้ความสะดวกกับพวกเราในตลอดเส้นทางการเดินทาง ตลอดการเดินทางที่รถของเราแล่นไปในตัวเมือง มีผู้คนมากมายที่ตื่นเต้นกับการมาเยือนของไมเคิล ส่งเสียงทักทายไมเคิลที่นั่งอยู่ในตอนหลังของรถ แต่เมื่อเราเข้าใกล้สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า รถของเราชะลอความเร็วลง ผู้คนส่งเสียงยินดี ทันใดนั้นเอง ก็มีตำรวจ 2-3 นาย จอดรถมอเตอร์ไซค์ของพวกเขา และขับรถวนไปรอบ ๆ และทุบตีฝูงชน ด้วยกระบอง “ทำไมพวกเขาทำแบบนั้น” ไมเคิลเอ่ยถาม พร้อมกับไม่เชื่อสายตาตัวเอง “พวกเขากำลังจะเคลียร์พื้นที่ให้พวกเราครับ” ผมตอบ จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 21:44:03

ความคิดเห็นที่ 10 Part 13:  แปลโดย NarzizuZ "แต่ไม่เห็นจำเป็นต้องทำอย่างนั้นเลยนี่" เขายืนกราน. ตอนนี้เขาทั้งฉุนเฉียวและหัวเสียและหากมีทางใดที่เขาจะออกจากรถได้และหยุดความรุนแรงนั้นไว้ ผมแน่ใจว่าเขาคงทำไปแล้ว ในภายหลังเราจึงได้รู้ว่าในวันนั้นมีจำนวนผู้คนมากถึง 40,000 คน. เมื่อมาถึงสถานเด็กกำพร้า ไมเคิลใช้เวลา 2- 3 ชั่วโมงในการเดินดูรอบ ๆ แม้ว่าจะเป็นการดูโฉบดูเพียงผ่าน ๆ เขาก็สัมผัสได้ถึงความทุกข์ทรมานของเด็ก ๆ ดังนั้น เขาจึงยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้สามารถช่วยเหลือผ่านเงินบริจาค เขาบอกผมในภายหลังว่าเขาไม่ได้ตระหนักมาก่อนเลยว่า ชาวโรมาเนียจะปฏิบัติต่อเขาเช่นนี้ ผมเชื่อเหลือเกินว่าจนวันนี้ พวกเขาก็ยังคงพูดถึงเรื่องนี้อยู่ และเมื่อมาถึงกำหนดการแสดงคอนเสิร์ต สถานที่ทำการแสดงสามารถจุคนได้ทั้งสิ้น 60,000 คน แต่ดูเหมือนว่าจะมีผู้คนมารอชมการแสดงมากกว่านั้นถึง 2 เท่า ไมเคิลยังคงทำการแสดงได้อย่างสุดวิเศษเหมือนเคย แต่สิ่งที่ดึงดูดความสนใจของผมคือการจัดเตรียมอาหารที่บริเวณหลังเวที อาหารทั้งหมดถูกเก็บไว้ในกรงเหล็ก โดยมีเจ้าหน้าที่พร้อมอาวุธยืนคุ้มกันอยู่รอบ ๆ                                   ในวันสุดท้ายของพวกเรา ก็มีอะไรบางอย่างที่สุดแสนจะพิเศษเกิดขึ้น คนของไมเคิล ทำการประสานงานเพื่อจัดกำลังทหาร และตำรวจหลายร้อยนายให้มารวมตัวกันที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่งในตัวเมือง เมื่อไมเคิลเดินทางมาถึง กองกำลัง ซึ่งมีบางส่วนอยู่บนหลังม้า ก็เริ่มเดินสวนสนาม โดยมีไมเคิลเป็นผู้นำขบวน หลังจากเดินสวนสนามประมาณ 1 นาที ไมเคิลก็เปลี่ยนเป็นวิ่ง ในขณะที่กองกำลังยังคงเดินสวนสนาม เป็นแถวหน้ากระดานที่สวยงามอย่างไม่มีที่ติ ไมเคิลใช้เวลา 2-3 ชั่วโมงในการเดิน พูดคุย วิ่ง และเต้นรำไปรอบ ๆ ซึ่งต้องนับว่าเป็นช่วงเวลาหนึ่งที่สนุกที่สุดนับตั้งแต่เราเริ่มการทัวร์คอนเสิร์ต มีช่วงเวลาหนึ่งที่เหมือนกับฟ้าประทาน เมื่อไมเคิลเต้นรำผ่านหน้าบริเวณที่ผมกำลังยืนอยู่ และเขาโบกมือน้อย ๆ ให้กับผม จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 21:45:10

ความคิดเห็นที่ 11 Part 14: แปลโดย NarzizuZ ไมเคิลเป็นผู้ที่ใจดีมีเมตตาต่อทุก ๆ เจ้าหน้าที่ทุกคนที่ทำงานในการทัวร์คอนเสิร์ตครั้งนี้ ซึ่งพวกเรามีจำนวนมากกว่าร้อยคน ในเมืองมิวนิค มีสวนสนุกขนาดมะหึมาแห่งหนึ่งตั้งอยู่ (theme park) สวนสนุกแห่งนี้มีชื่อว่า Europa Park เย็นวันหนึ่ง ไมเคิลทำการจองสถานที่ทั้งหมดเพื่อจัดปาร์ตี้ ไมเคิลมาถึงงานพร้อมกับเพื่อนของเขา สวนสนุกมีการจัดแต่งในแนวตะวันตก มีบาร์เครื่องดื่ม และพื้นที่เป็นส่วนของทุ่งหญ้า ไมเคิลและเพื่อนเล่นเครื่องเล่นไปพร้อมกับพวกเราทุกคน ตัวละครต่าง ๆ จากดิสนีย์แลนด์เดินไปรอบ ๆ  พร้อมพูดคุยกับพวกเรา โดยพุ่งความสนใจไปที่ไมเคิล ไมเคิลจะคอยเช็คเสมอว่าทุกคนนั้นได้รับการดูแลอย่างดี ถึงแม้ว่าเขาไม่ได้ทานอาหารที่นั่น อาหารค่ำถูกจัดเตรียมเพื่อเราที่เหลือ  บางครั้งเขาจะมาร่วมวงกับพวกเราบ้างในที่อื่น ๆ ตราบเท่าที่เขาแน่ใจว่าเขาจะไม่ถูกกลุ่มคนห้อมล้อม ครั้งนึงในเยอรมันเราพอใจที่จะพักในบ้านหลังใหญ่มากกว่าที่จะเข้าพักในโรงแรม เรื่องราวที่เกิดในบ้านหลังนั้นที่ซึ่งมีคุณค่าน่าจดจำสำหรับพวกเรา บ้านถูกจัดแต่งเป็น”รางโบว์ลิ่งจำลอง ในบ้านมีแต่พวกเรา ไมเคิลรู้สึกว่าเขาสามารถลงมาที่บาร์เพื่อทักทายทุกคนได้ แม้ว่าเขาจะไม่ได้ร่วมดื่มสังสรรค์เบียร์เยอรมันรสเลิศกับพวกเรา ขีดความอดทนของไมเคิล ดูเหมือนจะสูงกว่าคนปกติทั่วไป ในสก็อตแลนด์ เขาเลือกที่พักเป็นบ้านหลังหนึ่ง ในขณะที่เราพักในโรงแรมที่อยู่ห่างออกไปประมาณ 1 ไมล์ จำนวนห้องของโรงแรมไม่เพียงพอต่อจำนวนของพวกเรา เราจึงขอไมเคิลย้ายไปอยู่ที่อีกโรงแรมหนึ่ง ซึ่งไมเคิลก็ไม่ขัดข้องแต่อย่างใด ระหว่างที่เรากำลังทำการย้าย เราก็ถูกเรียกให้ไปที่บ้านซึ่งเป็นที่พักของไมเคิล ที่นั่นมีอาหาร เครื่องดื่มจัดเตรียมพร้อมไว้สำหรับพวกเรา พวกเราสังสรรค์กันใหญ่โต ไม่ว่าจะเล่นไพ่ หรือจะเป็นความบันเทิงเริงใจอื่น ๆ เครื่องดื่มหมดไปอย่างรวดเร็ว เวลาประมาณสี่ทุ่ม ก็มีโทรศัพท์ถึงพวกเราจากห้องของไมเคิล ว่าเขาต้องการให้พวกเราคนใดคนหนึ่งออกไปซื้อไก่ทอด KFC แต่ไม่มีใครเลยสักคนที่อยู่ในอาการพร้อมที่จะขับรถออกไป ผู้ช่วยคนหนึ่งกล่าวขึ้นว่า “ดูพวกคุณซิ คุณเป็นคนขับรถของไมเคิลนะ แต่ไม่มีใครอยู่ในสภาพที่ขับรถได้เลยสักคน” เมื่อไมเคิลรับรู้สถาณการณ์เขาก็เข้าใจและอนุมัติให้ใช้รถรับจ้างออกไปซื้อของว่างมื้อดึกสำหรับเขา ก่อนเริ่มคอนเสิร์ตทุกครั้ง ไมเคิลจะพบปะกับเด็ก ๆ ในประเทศนั้น ๆ ไมเคิลเป็นมิตรกับพวกเด็ก ๆ มาก เขาตอบคำถาม แจกลายเซนต์ และถ่ายภาพร่วมกับแฟนเพลงตัวน้อย ๆ ของเขา  เด็ก ๆ ชื่นชอบมาก เด็กทุกคนตื่นเต้นเหมอนกับคนอื่น ๆ เวลาที่ได้พบกับไมเคิล แจ๊คสัน เมื่อพวกเราเดินกลับลอนดอน ลูก ๆ ของผม ได้แก่ ไมเคิล วัย 5 ขวบ และ เชอรีล วัย 4 ขวบ ได้รับเชิญให้ไปในงานนี้ด้วย พวกเขาตื่นเต้นแบบสุด ๆ ที่จะได้เจอกับไมเคิล จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 21:47:09

ความคิดเห็นที่ 12 Part 15: wanvisa ในเหตุการณ์นั้น คอนเสริต์ได้ถูกยกเลิกเนื่องจากไมเคิลรู้สึกเจ็บคอ และตารางการไปพบปะเด็กๆของไมเคิลก็ถูกยกเลิกด้วยเช่นกัน ลูกๆของผมรู้สึกผิดหวังแต่ก็เข้าใจถึงสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ทีมงานรู้ว่าลูกๆของผมรู้สึกหมดหวังที่จะได้พบกับไมเคิล และพวกเขารู้สึกห่อเหี่ยวอย่างรุนแรง ผมไม่รู้ว่าไมเคิลรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้จนกระทั่งไมเคิลได้มาหาผมในวันหนึ่ง พร้อมกับรูปภาพที่มีลายเซ็นของเขาจำนวน 2 รูป ไมเคิลพูดว่า “ผมรู้ว่าสิ่งนี้ไม่สามารถทดแทนงานมิตติ้งที่ถูกยกเลิกได้ แต่อย่างน้อยมันคงมีความหมายบ้าง” ในขณะที่ไมเคิลยื่นรูปภาพพวกนั้นให้ ผมมองไปที่ภาพนั้น มันถูกเขียนไว้ว่า “ถึง Michael รักจาก Michael Jackson” และ “ถึง Sheryl รักจาก Michael Jackson” ผมสัมผัสได้ถึงความพิเศษนี้ เพราะไมเคิลมักจะเซ็นต์เพียงชื่อว่า Michael Jackson บนรูปภาพของเขาเสมอ และไม่บ่อยนักที่เขาจะเขียนข้อความส่วนตัวลงไปด้วย เวลาที่ไมเคิลต้องเดินทางเป็นระยะทางไกลๆ ไมเคิลมักจะเดินทางโดยเครื่องบิน หรือไม่ก็เดินทางด้วยรถไฟของ Orient Express แล้วแต่ว่าเขาอยากจะเดินทางแบบไหน ในขณะที่พวกเราจะขับรถยนต์ไปรอยังสถานที่นัดหมาย เรื่องนี้เกิดขึ้นอยู่เสมอจวบจนเมื่อภาระหน้าที่ของผมในทัวร์สิ้นสุดลงเมื่อไมเคิลขึ้นแสดงคอนเสริต์ที่อิสตันบุล และเป็นเรื่องที่น่าเศร้ามากที่ผมไม่มีโอกาสได้กล่าวคำอำลากับเขา ครั้งนั้น ไมเคิลจะต้องเดินทางด้วยเครื่องบินเพื่อเข้าไปในเมือง ในขณะที่ผมขับเมอร์เซเดส-เบนซ์ตามหลังรถมินิบัสของไมเคิลในตุรกี และในขณะที่ผมกำลังขับรถเข้าสู่เมืองหลวงของตุรกีอยู่นั้น ผมก็ได้พบสัญญาณเตือนอันแรกที่บ่งบอกให้รู้ว่า ตรุกีนั้นไม่เหมือนกับเมืองอื่น ๆ ที่เราเคยขับผ่าน มีรถคันหนึ่งขับขึ้นมาจากด้านหลังรถของผมและพยายามจะเบียดแซงรถคันที่ผมขับอยู่และมินิบัส ดังนั้นผมจึงขับไล่กวดเขา เพื่อจะเตือนให้เขารู้ว่าเมื่อเขาทำพฤติกรรมแบบนั้นแล้ว เขาจะแค่ขับหลบหนีไปเฉยๆไม่ได้ ทันใดนั้น รถคนนั้นก็จอด แล้วผู้ชายคนหนึ่งก็กระโดดลงมาจากรถ ผมก็ทำแบบเดียวกันเพราะต้องการจะพูดคุยกับเขา ปรากฏว่าชายคนนั้นยกปืนเล็งมาทางผม ผมเลยกระโดดกลับเข้ามาในรถ และนั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมไล่กวดรถในตรุกี จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 21:47:40

ความคิดเห็นที่ 13 Part 16: tonkae เมื่อเราไปถึงอิสตัลบุล เราก็ได้พบกับไมเคิลและไปเข้าพักที่โรงแรมแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นโรงแรมที่หรูหรา มากมายไปด้วยอาหารเลิศรสที่จัดมาให้พวกเราตลอดเวลา ห้องพักที่สวยงามและอีกหลาย ๆ อย่างเช่นเคย อย่างไรก็ตามไมเคิลไม่สบายอย่างมาก และหลังจากที่ได้คิดตรึกตรองกันอย่างรอบคอบแล้ว พวกเขาก็ลงความเห็นกันว่าไมเคิลไม่ควรขึ้นแสดง แต่เขาต้องกลับไปลอนดอนเพื่อพักฟื้นแทน ผมขับรถพาเขาไปส่งที่สนามบินและมีปัญหากับตำรวจตลอดทางที่ผ่าน รถคันหนึ่งพยายามขับบี้พวกเราให้ออกไปนอกถนน  ซึ่งสันนิษฐานได้อย่างไม่ต้องสงสัยเลยว่า มันอาจจะเป็นกลุ่มที่คอยดักรอเพื่อสร้างปัญหาให้กับไมเคิล แจ๊คสัน ในขณะที่คนอื่น ๆ พยายามจะเข้ามาทำร้ายผม มันเป็นประสบการณ์ที่น่ากลัวมาก บานกระจกหน้ารถของผมแตก แต่ผมก็รู้สึกโล่งใจที่สามารถพาไมเคิลมาส่งขึ้นเครื่องบินได้ ไมเคิลไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้มากนัก แต่เห็นได้ชัดว่าเขารู้สึกโล่งใจที่จะได้ออกจากที่นี่ไป ในตอนแรก คอนเสิร์ตเพียงแค่จะถูกเลื่อนออกไปจนกว่าไมเคิลจะรู้สึกดีขึ้นเท่านั้น และยังไม่มีการพูดถึงเรื่องที่ว่าไมเคิลจะออกไปจากประเทศจริง ๆ แต่หลังจากนั้นสองวัน ไมเคิลก็ยังไม่ดีขึ้นเลย และคอนเสิร์ตทั้งหมดจึงต้องถูกยกเลิก และนั่นแสดงให้เห็นถึงปัญหา ตุรกีเป็นเมืองที่สวยงาม แต่ผมได้พบแล้วว่าชีวิตที่นี่ดูจะแข็งกร้าวป่าเถื่อนกว่าในแถบยุโรปตะวันตก และไม่ใช่ผมคนเดียวที่ค้นพบสิ่งนี้ ดังนั้น จึงเกิดความกังวลขึ้นว่า บรรดาโปรโมเตอร์ทั้งหลายจะแสดงปฏิกิริยาอย่างไรเมื่อพบว่าไมเคิลได้ออกจากประเทศไปแล้ว และจะไม่กลับเข้ามาอีก แต่ท้ายที่สุดแล้ว ผมก็เชื่อว่า การตัดสินใจทำในสิ่งที่ตรึกตรองมาแล้วอย่างดีนั้น เป็นการกระทำที่กล้าหาญและชาญฉลาด และจะเป็นการดีที่สุดสำหรับพวกเราที่จะรีบออกมาจากประเทศนั้นก่อนที่จะมีการประกาศออกมาออกมาอย่างเป็นทางการ คณะทีมงานของไมเคิลเริ่มทยอยออกมาจากโรงแรมทีละเล็กละน้อย และพวกเราก็ค่อย ๆ ขับรถขนส่งทีมงานไปยังสนามบิน  หลังจากส่งทีมงานไปจนหมดแล้ว พวกเราก็ต้องพาตัวเองและรถออกจากประเทศ ดังนั้นพวกเราจึงลงเอยด้วยการขับซิ่งรถเมอร์ซิเดสสีดำสนิทสามคันในตุรกี นับว่าเป็นโชคดีของพวกเราที่รถของพวกเรามีสมรรถนะดี เพราะพวกตำรวจพยายามจะหยุดพวกเราด้วยข้อหาต่าง ๆ มากมาย และในแต่ละด่านพวกเราก็จะขับผ่านออกไปดื้อ ๆ ด้วยการเร่งสปีดเครื่องยนต์ จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 21:48:23

ความคิดเห็นที่ 14 Part 17:  แปลโดย รักMJเหมือนกัน พวกเรายังคงกระวนกระวายใจ แม้ว่าหลังจากข้ามผ่านเขตแดนมากรีซแล้วก็ตาม แต่เมื่อเรากลับมาถึง ยุโรปตะวันตก  ความกังวลของเราก็หายไปหมดแล้ว ชีวิตก็กลับมาเป็นเหมือนปกติ หลังจากนั้นไม่นาน ผมก็กลับไปใช้เวลากับครอบครัวและ ช่วงเวลาสี่เดือนครึ่งที่ผมได้ใช้ไปในการเดินทางกับ ไมเคิลก็เหมือนเป็นแค่ฝัน ในช่วงเวลาหลายเดือนนั้น ไมเคิลเล่นคอนเสิร์ตไป 41 รอบ และ ผมได้เห็นทุกรอบที่เขาขึ้นแสดง  เวลาเริ่มเปิดตัวคือส่วนที่น่าตื่นตาตื่นใจที่สุดเท่าที่ผมเคยได้เห็น และผมก็ได้เห็นมาเกือบทุกคนแล้วล่ะ  มันจะมีเสียงดนตรีที่แสนจะเร้าอารมณ์กึกก้องขึ้นมา  พร้อมด้วยภาพย้อนอดีตของไมเคิลตลอดเวลาหลายปี หลังจากนั้น ไฟก็จะดับลง เสียงดนตรีจะเริ่มบ้าระห่ำขึ้นเรื่อยๆ และทันใดนั้น บนเวทีดอกไม้ไฟจะปะทุขึ้นมา พร้อมกับไมเคิล กระเด้งตัวเองขึ้นมาจากพื้น จาก  ‘เครื่องปิ้งขนมปัง’ (ที่มีอยู่ใน This Is It / รักMJเหมือนกัน) สิ่งที่พาดหัวข่าวไปทั่วโลก ฝูงชนจะบ้าคลั่ง ไมเคิลจะยืนนิ่งอยู่ประมาณหนึ่งนาทีได้  และมันต้องใช้เสน่ห์ดึงดูดอย่างมหาศาลเลยนะที่จะกุมความสนใจของฝูงชนนับพันได้จากการยืนนิ่ง ๆ เพียงคนเดียวบนเวทีแบบนั้น จากนั้นเขาก็จะขยับตัว แล้วค้างท่าไว้อีกซักนาที ในขณะที่ ฝูงชนเริ่มระอุอีกครั้ง พอจบคอนเสิร์ต เขาก็จะจากไปโดยสวมเครื่องไอพ่น (ไปในโลกอื่นก่อน) และนั่นแหละ ช่วงเวลาของฉันกับไมเคิล แจ็คสัน อัจฉริยะทางดนตรี คนดีและเอื้อเฟื้อ และเพื่อนคนหนึ่งของผม ถึงแม้จะเป็นเพียงมิตรภาพในเวลา ๆ สั้นก็ตาม ผมดีใจกับเขามากนะ ที่เขาได้มีลูกเป็นของตัวเองซะที และผมหวังให้เขามีแต่ความสุขในอนาคต และสำหรับเรื่องดนตรีและการแสดงของเขา ผมทำได้แค่กล่าวซ้ำคำพูดเดิม ๆ ที่ใครคนอื่นได้เคยพูดไว้ในบริบทที่แตกต่างออกไปว่า - ที่รัก เธอนี่สุดยอดจริงๆ จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 21:49:35

ความคิดเห็นที่ 15 Part 18:  แปลโดย รักMJเหมือนกัน ผมได้พบกับสมาชิกคนอื่นในครอบครัวของเขาตลอดหลายปีมานี่ และ ถ้าให้ผมพูดจริง ๆ นะ  พวกเขาเทียบไมเคิลไม่ได้แม้แต่กระผีกหนึ่ง คนแรกเลยคือ ลาโทย่า น้องสาวของเขา (ตาลุงคนเล่าเรื่องมึนละ ... ที่จริงเป็นพี่สาวนะคะ - -“ / P.S.T.) ซึ่งผมได้เจอ หลังจากที่เธอลงเครื่องบินคอนคอร์ดมากับแจ็ค กอร์ดอน ผู้เป็นสามีของเธอในขณะนั้นและเป็นผู้จัดการของเธอด้วย แน่นอน ผมจำได้ทันทีว่านั่นคือลาโทย่า และถึงแม้ผมจะไม่รู้ว่าเธอคือใคร มันก็ออกจะชัดเจนอยู่ว่า เธอต้องเป็นดาราแน่ ๆ เห็นได้ชัดว่าเธอชอบเป็นจุดสนใจ และเล่นหูเล่นตากับฝูงชนในทุกวิถีทางที่เธอทำได้ กระพริบโชว์ขนตา กรีดกรายไปมา ใส่ ๆ ถอด ๆ แว่นกันแดด โดยรวม ๆ แล้วก็คือทำตัวเป็นดารานั่นแหละ แจ็คกำลังฉุดลากกระเป๋าเสื้อผ้าพะรุงพะรังอยู่ด้านหลังเธอ ผมจึงเข้าไปหาเขา ‘คุณกอร์ดอนครับ’ ผมพูด ‘ให้ผมช่วยเถอะ’ มันแสดงให้เห็นในทันทีเลยว่า ผมได้ทำผิดพลาดไปซะแล้วในความคิดของแจ็ค กอร์ดอน จากการที่ผมเข้าไปคุยกับเขาโดยที่ไม่ได้ชูป้ายชื่อให้เห็นก่อนตามวิธีปฏิบัติทั่วไป  เขามองมาที่ผมด้วยกริยาที่ดูระมัดระวัง ‘เราเคยพบกันมาก่อนหรอ?’ เขาพูดในสำเนียงที่เยียบเย็นราวกับน้ำแข็ง ‘ไม่ครับ เราไม่เคยพบกัน แต่ในเมื่อคุณยืนอยู่ข้างหลัง สมาชิกในครอบครัวแจ็คสัน ซึ่งผมจำได้จากการที่ผมเคยเห็นรูปของเธอประมาณ 18,243 รูปในหน้าหนังสือพิมพ์ และผมก็รู้ว่า เธอแต่งงานกับผู้จัดการของเธอ และ ผู้จัดการคนนั้นมีชื่อว่า แจ็ค กอร์ดอน มันเป็นข้อสันนิษฐานที่สมเหตุสมผลอย่างมากเลยล่ะ ที่คุณจะเป็นเขาคนนั้น และผมพูดถูก ใช่ไหมครับ? คุณคือ แจ็ค กอร์ดอน คนนั้นใช่ไหม? และคุณมากับลาโทย่า แจ็คสัน ผู้ซึ่งมีน้องชายที่ดังยิ่งกว่าเธออีก ชื่อว่าไมเคิล คนที่ผมเพิ่งใช้เวลาด้วย 2-3 เดือน และคนที่มีมารยาทไปทุกกระเบียดนิ้วมากกว่า ไอ้ที่คุณเพิ่งแสดงไป? เอาล่ะ ผมจะขับรถไปส่งคุณที่ ลอนดอน อย่างที่ผมถูกจ้างให้ทำ และ ผมควรเสริมด้วยไหมครับ ว่าภรรยาของคุณน่ะ แต่งเมค-อัฟมากเกินไปหน่อย’ อันที่จริง ผมไม่ได้พูดอะไรแบบนั้นหรอก ผมแค่ยกกระเป๋าของพวกเขา จากนั้นก็ทำตามหน้าที่ แต่ผมคิดแบบนั้นในหัวนะ ผมก็ได้พบเจอร์เมน (ฮะฮ่า) แจ็คสันด้วย เอาอย่างย่อ ๆ นะ ตอนผมถูกเรียกให้ไปพบเขาและครอบครัวที่โรงแรมคอนราดในเชลซี เจอร์เมนดูเป็นคนดีและสุภาพ เขากับครอบครัวเพิ่งทานอาหาร และเสนอแซนด์วิชให้ผม ซึ่งผมก็รับมาอย่างซาบซึ้งใจ ด้วยเหตุที่ว่า คุณอาจจะต้องทนขับรถโดยไม่ได้กินอะไรเลยเป็นชั่วโมง ๆ และบางครั้งอาจจะเป็นวันเลยก็ได้สำหรับอาชีพแบบผม หลังจากนั้น ทั้งครอบครัวก็กลับห้องไปเปลี่ยนชุด ขณะที่ผมออกไปรอข้างนอก แล้วก็ รอ รอ รอ แล้วก็รอ ในที่สุด หลังจากรอไป 2 ชั่วโมง พ่อบ้านของเขาก็โผล่มา “ขอโทษด้วยสำหรับเรื่องนี้” เขาพูด “แต่พวกเขาตัดสินใจที่จะไม่ไปแล้ว” “แล้วให้คนมาบอกผมไม่ได้หรอ?” “พวกเขา เออ ... ลืมว่ามีคุณอยู่” พ่อบ้านพูด แล้วกลับเข้าไป เอ้อ ผมคิดว่า อย่างน้อยก็ขอบคุณสำหรับแซนด์วิชละกันนะ ... จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 21:51:33

ความคิดเห็นที่ 16 จบแล้วววววววววว ขอบคุณเพื่อน ๆ ร่วมศาลทุกท่าน ที่มารวมตัวกันทำงานนี้นะคะ ขอบคุณจากใจจริง ๆ ค่ะ จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 21:59:36

ความคิดเห็นที่ 17   เย้ ๆ ... ในที่สุดโปรเจคยักษ์พันล้านนี้ก็จบลงจนได้ ... เย้ ๆ ^^ ครึ่งหลังอาจจะไม่มี soundtrack สำเนียงอีสาน เพราะพวกอีชั้นกลัวจะทำภาษาเค้าวิบัติกันไปซะก่อน ต้องขออภัยคุณอ๊อฟด้วยนะคะ ^^" ขอคารวะขอบคุณทีมจอมยุทธ์ทุกท่านที่มาช่วยกันแปลนะคะ และขอขอบคุณกองเชียร์ที่น่ารักทุกท่านที่ให้การสนับสนุนเสมอมาด้วยค่ะ ^^ ขอต้อนรับทุกท่านเข้ามาเป็นไคฟงแฟมิลี่ด้วยกันนะคะ ^^ ... ท่านเปาป้า Rock ที่เคารพอย่าลืมหาตำแหน่งให้จอมยุทธ์ทุกท่านจนครบถ้วนทั่วกันด้วยนะจ๊า จากคุณ : P.S.T. (Pretty Small Thing) เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 22:07:05

ความคิดเห็นที่ 18 ปรบมือให้เลยแปะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ขอบคุณทุกท่านที่แปลบทความให้เหล่าเพื่อนในนี้ได้อ่านกัน ซาบซึ้งในบุญคุณจริงๆ เลย ละอายใจจริงช่วยอะไรก็ไม่ได้ ได้แต่รออ่าน+เป็นกำลังใจให้ กิฟหมดเอาใจไปแทน เด๋วไปอ่านก่อน อ่านเสร็จแล้วเด๋วมาเม้นอีกที จากคุณ : แตมมี่ เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 22:11:41

ความคิดเห็นที่ 19   ลืม ๆ ... ขอบคุณหม่าฮั่นแอร์ด้วยจ้ะ ที่แปะเนื้อเรื่องรวมพร้อมรูปประกอบอันแสนสวยงามให้ยล ... กระทู้เรามีกุงเกงทองศักดิ์สิทธิ์มาเจิมแล้ว T_T กระทู้นี้จะต้องแคล้วคลาดจากภยันอันตรายทั้งปวงเป็นแน่แท้ ... MJ ฮ่องเต้ จงเจริญ ^^ จากคุณ : P.S.T. (Pretty Small Thing) เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 22:12:56

ความคิดเห็นที่ 20 ขอบคุณมากๆค่าทีมศาลสาวสวยยยย :) ลงชื่อไว้ก่อน เด้วย่องมาอ่านดึกนะจ๊ะ จากคุณ : บวรจ้า เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 22:22:40

ความคิดเห็นที่ 21 พระเจ้ามันสุดยอด มหากาพย์ อภิมหาสงคราม 3 ศตววรษ จิงๆค่ะ!!!!! ครบแล้วได้อ่านแล้วดีใจค่ะดีใจ  พระเจ้า  ไมเคิลเห็นสิ่งนี้มั้ยคะ???? โอ้ มัน เจี่ยมมาก เรื่องนี้คงจะเกิดไม่ได้เรยถ้าไม่มีหลายๆคนที่จิตใจงามเหลือเกิน.. ขอบคุณพิเศษสำหรับคนต้นเรื่อง "เจ้าสำนักของเรา" (ข้างบนๆรูปหย่ายมากกเต็มยศ) ไปอ่านก่อนดีกว่า^^   ถวายความบังเอิญพระเจ้าค่าาาาาา จากคุณ : NarzizuZ เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 22:32:31

ความคิดเห็นที่ 22   มาขอบทัยทุกท่านเช่นกัน จากคุณ : น้องเต้าหู้กับน้องเต้าฮวย เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 22:40:46

ความคิดเห็นที่ 23   ขอบคุณทีมแปลทุกคนนะคะ ตอนนี้ต้องขอตัวไปนอนก่อน จะมาอ่านพรุ่งนี้ แหะ ๆ ปรบมือดัง ๆ หลาย ๆ ที แปะ ๆๆๆๆ จากคุณ : Rionall Ms. เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 23:13:56

ความคิดเห็นที่ 24 อ่านจบแล้วจ้าาาาาาาาาาา ตามอ่านเงียบๆอย่างตั้งใจตั้งแต่หม่าฮั่นแปะเลย แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ใช้เวลาเป็นชม.เลยเฟร้ยย!!!!!!!!! . สนุกเป็นบ้า อ่านไปนึกภาพตามไป... คงเป็นประสบการณ์ที่ไม่รู้ลืมจริงๆด้วยแหล่ะ เพราะไมเคิลปฎิบัติกับเค้าอย่างเพื่อนคนนึงเลยจริงๆ แอบฮาที่เค้ากัดลาโทย่าและคุณปั๋วอยู่ในใจ... หุๆๆๆ . โครงการนี้มันสุดยอดมากเรยจ้าาา ขอบคุณทีมศาลไคฟงและเหล่าจอมยุทธิ์ทุกๆท่านที่ร่วมมือร่วมใจกันทำเพื่อราษฏร ทั้งคุณอ๊อฟหัวใจแก้ว, แม่นางสโน๋ว, ท่านเก๋ฤทธิ์มีดสั้น, เจ้าหู่ฮิปฯ, ท่านดำดำอีร่า, จางหลง, หวังเฉา และ หม่าฮั่น งานนี้ไม่มีเงินเดือนให้ (เพราะจ่ายไปหมดแล่วว) เอาใจท่านเปาไปแทนนะ (มีค่ากว่าโข...)               . โฮ่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ (เพลินจริงๆเรื่องนี้) จากคุณ : ท่านเปา (RockwithU) เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 00:01:31

ความคิดเห็นที่ 25 ขอบขอบคุณทีมแปลและเจ้าของเนื้อเรื่องมากๆเลยค่ะ นี่คงเป็นอีกเนื้อเรื่อง ที่เข้าไปอยู่ในใจข้าน้อยแล้ว ขอบคุณท่านหม่าฮั่น แอร์ริโกะ ที่แปะรูปกุงเกงทองได้สวยงาม สมกะเป็น สว จริงๆเลยค่ะ คห.17 แว๊กกกกกก....ทำไมทุกคนเปลี่ยนไป๋ แล้วข้าน้อยไม่เปลี่ยน!!!! จากคุณ : AC.Mindfields เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 00:03:13

ความคิดเห็นที่ 26 *17 !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! จากคุณ : RockwithU เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 00:04:31

ความคิดเห็นที่ 27 ไปทำศัลยกรรมกันมาเมื่อไหร่ห๊าาา!! (มิน่าเงินเดือนไม่พอกิน!!) ละทำไมพวกท่านเริศๆทั้งนั้น ปล่อยท่านเปาเป็นมิกกี้อยู่คนเดียว!!!! (ยังดีมีท่านกงซุนหน้าแป้นเป็นเพื่อน) จากคุณ : RockwithU เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 00:11:28

ความคิดเห็นที่ 28 ใครบอก เพราะท่านเปาไม่ให้เงินเดือนกงซุน เลยไปทำศัลยกรรมราคาถูก เลยเป็นอย่างที่เห็น ปล. แปะไปด้วย หลอนไปด้วย จากคุณ : AC.Mindfields เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 00:14:21

ความคิดเห็นที่ 29 จูออน.... 555555555555555555555555555555555555 555555555555555555555555555555555555555 ปล.ลืมบ๊อกก อยากให้กิ๊ฟท่านพี่ หวังเฉา จังเลย น่าจะมากินอมยิ้มนะคะ แหะๆ อยาก "กริ๊ก" บ้าง ซาหนุกจางโลยยยยยยยยยยบทนี้ แก้ไขเมื่อ 24 พ.ย. 52 00:36:23 แก้ไขเมื่อ 24 พ.ย. 52 00:35:52 จากคุณ : NarzizuZ เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 00:34:11

ความคิดเห็นที่ 30 เข้ามาดู เกือบสำลักพรวดกะจูออนนน ห้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : บวรจ้า เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 01:27:12

ความคิดเห็นที่ 31 อ่านเพลินเลย  ใครได้อยู่ใกล้เฮียก็รักเฮียทั้งนั้นเลย ตอนที่กัดเจ๊ลาโทย่า เราก็นึกว่าพูดจริงๆซะอีก  เสียดาย 555 ทีมงานศาลนี้หน้าตาดีทุกคนเลยนะ  แต่......จูออน  มาไงเนี้ย จากคุณ : habibe เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 03:20:17

ความคิดเห็นที่ 32 *28 เอาไปเรย... เอาส่วนของท่านเปาไปเรยย!!! (ยกให้ทั้งถุง) รีบแก้ไขให้งาม!!! (มันช๊อคซิเนม่าจ้าา) จากคุณ : หมดตัว (RockwithU) เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 03:58:13

ความคิดเห็นที่ 33 อ่านจบแล้วจ้า   มันมากแปลได้สนุกสนานเร้าใจกันจริงๆ แล้วก็ฮามาก ทีมแปลเค้าไปทำสัลยกรรมกันมาไหม่หมด  โห๊ยคิดได้งัยเนี่ย ขอบคุณทุกท่านมากเลยนะก๊า จากคุณ : เราอุ้มนะ เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 05:24:42

ความคิดเห็นที่ 34   เข้ามาลงชื่อขอบคุณทีมงานก่อน เด๋วตามไปอ่านจ้ะ จากคุณ : sweetietum เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 07:45:25

ความคิดเห็นที่ 35 ขอบคุณมากมาย สำหรับโปรเจคอันยิ่งใหญ่ ขอบคุณเจ้าสำนักและจอมยุทธ์ทุกท่าน ไม่มีพวกท่านเราแย่แน่  เราต้องลงแดงตายกะความอยากรู้อยากเห็น แต่มีความสามารถแปลอันน้อยนิด ขอบคุณจากใจ จากคุณ : superturbo เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 07:45:48

ความคิดเห็นที่ 36 เสี่ยวเอ้ออย่างเรา ต้องปริ๊นไปเก็บอีกแล้วหรือนี่ จากคุณ : mr.roof (MR.ROOF) เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 08:00:20

ความคิดเห็นที่ 37   แปลแบบงู ๆ ปลา ๆ มากเลยอ่ะ ถ้าผิดไปบ้างก็ขออำภัยเพื่อน ๆ ด้วยนะค้า ปล.ท่านเปาเจ้าขา น้องเก๋สุดจ๋วยยังไม่มีตำแหน่งในศาลไคฟงเยยอ่ะ ข้าน้อยน้อยยยยจายยยยซะจริง ๆ อ่ะค่า 555 จากคุณ : tonkae เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 08:46:11

ความคิดเห็นที่ 38   เข้ามาขอบคุณทุกๆๆ คนก่อนอ่านแล้วกัน ขอบคุณมากๆๆๆ จากคุณ : guya เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 08:56:22

ความคิดเห็นที่ 39 มหากาพย์ครั้งนี้ครบรสนักอ่านจบตาลายเลย มีทั้งแอคชั่น ตื่นเต้น ชวนลุ้น ซาบซึ้งในความดีของเคิ่ล สลดใจไปกับสภาพบ้านเด็กกำพร้า และสุดท้ายฮากับมุขเจ๊ลาโทย่าซะงั้น พนักงานศาลงามๆทั้งนั้น ถ้าท่านกงศุลไปแก้หน้ามาแล้ว มาให้ยลโฉมบ้างนะท่าน จากคุณ : Snow Crystal เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 09:12:08

ความคิดเห็นที่ 40   #17 คุณส่วงจ๋า ก็ครึ่งหลังเขาไม่ได้พูดภาษาท้องถิ่นแล้วนิคะ ถ้ามีก็คงแปลก ไม่มีน่ะถูกแล้วละค่ะ อิอิ บทความนี้ เป็นบทความที่อ๊อฟชอบที่สุดเลย  อ่านแล้วรู้สึกเลย ไมเคิลแสนดี น่ารักขนาดไหน ขำตอนสุดท้ายน่ะ คุณคนขับรถนี่ก็นะ ท่าทางเขาจะปากจัดน่าดูเหมือนกัน คนจิตใจดีอย่างไมเคิล หาไม่ได้อีกแล้วค่ะ คิดถึงเหลือเกิน... จากคุณ : Better Off เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 09:40:20

ความคิดเห็นที่ 41 มาลงชื่ออ่านและขอบคุณทีมงานทุกคนค่า จากคุณ : ต้าปิ่ง เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 09:54:54

ความคิดเห็นที่ 42 ขอบคุณทุกๆๆคนเลยค่า รักทีมแปลเจงๆๆ ^^ .. ตามอ่านๆๆ จากคุณ : ซาจา เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 11:10:47

ความคิดเห็นที่ 43 ขอบคุณทีมแปลทุกคนเลยจ้า... ^_^ จากคุณ : TUTTU (chang_xpro) เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 12:41:16

ความคิดเห็นที่ 44 ทีมงานศาลนี่น่าจ้างไปเล่นตลกด้วยจังเลย ขอบคุณเจ้าหน้าที่ศาลไคฟงทุกท่านเลยนะค่ะ ที่ค่อยแปลให้ชาวราษฏรทั้งหลายได้อ่าน จากคุณ : ด้วยรักและน้ำตา (Tears with Love) เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 13:56:57

ความคิดเห็นที่ 45   อ่านจนตาลายเลยเยอะมากๆ ขอบคุณ คุณBetter Off, Snow Crystal, tonkae, NarzizuZ, wanvisa, tonkae,รัก MJ เหมือนกัน มากๆเลยนะค่ะ   และขอบคุณ คุณP.S.T.,แอร์ริโกะ ด้วยนะค่ะ จากคุณ : catky เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 15:25:31

ความคิดเห็นที่ 46 เมื่อคืนลืมไป.. แม่นางสโน๋วฯและท่านเก๋ฤทธิ์มีดสั้น สนใจตำแหน่งใด เสนอท่านเปามาได้เลยจ๊ะ กลัวแต่งตั้งไม่ถูกใจ เด๋วจะไม่มีตังค์พอให้พวกท่านไปศัลยกรรมน่ะ ฮ๊าๆ . ปล. อยากเสนอตำแหน่งในทีมดาบมังกรหยกก็น่าสนใจดีนะจ๊ะ... สวยๆทั้งนั้นเลยล่ะ หรือจะโกอินเตอร์ก็ได้นะ ไม่ว่ากัน เพราะท่านเปาก็โกเรียบร้อยแล้ว.... . โฮ่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ (เสนอมาเรยย เด๋วพาเข้าศาลเอง) จากคุณ : ท่านเปาโกอินเตอร์ (RockwithU) เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 15:43:08

ความคิดเห็นที่ 47 ^ ^ 555555555555555555555555555555555555555555 55555555555555555555555555555555 555555555555555555 รูป นี้ ดู ฮา ไป โดย ปริยาย ค่า จากคุณ : NarzizuZ เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 15:48:47

ความคิดเห็นที่ 48 ^ เจ้าหู่วันนี้ไม่ได้เฝ้ากล่องดำรึ... . อย่าลืมช่วยกันเก็บเข้าคลังด้วยนะจ๊ะ ราษฎรเนเวอร์แลนด์ที่น่ารัก จากคุณ : จั่นเจาจ้าา (RockwithU) เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 16:08:00

ความคิดเห็นที่ 49 ท่านเปา..ไหงเปลี่ยนร่างเร็วจริงๆ จากคุณ : AC.Mindfields เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 17:22:09

ความคิดเห็นที่ 50 กำลังฮาอยู่ดีๆ เจอรูปด้านบนเข้าไป แม่เจ้า!! หลอนได้อีก -*- นี่ถ้าเจอกลางคืน อาจถึงขึ้นช็อคได้นะ จากคุณ : wanvisa เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 18:14:40

ความคิดเห็นที่ 51   อยากเป็นอึ้งย้งอ่ะท่านพี่เปาเจ้าขา 5555 ข้ามเรื่องไหมเนี่ย แม่นางอึ้งย้งทั้งสวย ฉลาด เฉียบคม อิอิ จากคุณ : tonkae เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 18:37:45

ความคิดเห็นที่ 52   ขอบคุณมากๆๆๆค่า เก็บด่วนนนน เดี๋ยวมาอ่านหลังกีฬาสี ^^^^ จากคุณ : I 'm The River Jordan เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 19:24:11

ความคิดเห็นที่ 53 สุดยอดเลยจ้า ทีมงานศาลไคฟงน่ารักและน้ำใจงามกันทุกคนเลย ชื่นชมๆ จากคุณ : อยากเป็นไกด์ ใครช่วยที เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 20:56:37

ความคิดเห็นที่ 54 กิ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ท่านเปา!!!!!!!!!!!!!!!!!!! แอบซุ่มดูตลอดๆๆๆ นะคะ หนูหายไปยังรู้เลยอ่ะ สุดยอด ไปได้ไปไหน ไปป่วยมาค่าาาาาาาาาาา แค่กๆ เดวก็หายแล้ว จากคุณ : NarzizuZ เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 20:58:32

ความคิดเห็นที่ 55 ^ ท่านเปาเฝ้าหมดแหล่ะ ทั้งศาล ทั้งกล่อง ทั้งคลับ ใครมา ใครอู้ ใครโดด(งาน) ไม่พ้นสายตาท่านเปาไปได้หรอก... โฮ่ๆๆ . *51 ขอต้อนรับแม่นางอึ้งย้ง หรือ ย้งยี้ เข้าสู่สำนักศาลไคฟงอย่างเป็นทางการนะจ้าาา เย้ๆๆ!!!! ไคฟงมีผู้พิทักษ์ความยุติธรรมให้เจ้าสำนักเพิ่มอีกคนแล้วววว . ดีใจเหลือเกิน...     ดีใจเหลือเกิน...     ดีใจเหลือเกิน... จากคุณ : ท่านเปาโกอินเตอร์ (RockwithU) เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 22:39:38

ความคิดเห็นที่ 56 *49 อะไรกันท่านกงซุน ไม่พออีกเรอะ!!! (นั่นข้ากินได้เป็นเดือนเรยยนะ!!!! - -) อืมม์... เพื่อราษฏรจะไม่ผวาในยามค่ำคืน งานนี้คงต้องลงทุนซินะ ก็ได้... T^T เพร้งงงงง!!!!!~ (ทุบกระปุก) . ท่านเปาไปซื้อนี่มาให้ ใส่ไปก่อนละกันนะกงซุน... เหอๆๆๆๆๆๆๆ (น่ารักกว่าจูออนเยอะเรยย) แก้ไขเมื่อ 24 พ.ย. 52 23:11:32 แก้ไขเมื่อ 24 พ.ย. 52 23:05:46 จากคุณ : RockwithU เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 23:04:02

ความคิดเห็นที่ 57   ^ ^ นั่นมันหน้ากากหรือจานดาวเทียม - -" ท่านกงซุนอย่างฮาอ่ะ หลอนได้อีก ... ในระหว่างนี้ ข้าแนะนำให้ท่านใช้หน้ากากอมยิ้มอำพรางใบหน้าไปก่อนก็ดีนะจ๊ะ (ถ้าใส่หน้ากากที่ท่านเปามอบให้ พาลจะกลายเป็นผีญี่ปุ่นไปอีกตัว - -") ถ้าไม่ไหวจริง ๆ ข้าจะให้ยืมหมวกไอ้โม่ง (ตะก่อนใช้บ่อย กร๊ากกก) แล้วท่านเปาดูจะเริงร่าจริง ๆ เลยนะจ๊ะ ^^ พาข้าไปเที่ยวด้วยสิ วู้ววว์ จากคุณ : หวังเฉาขอโกด้วยคนสิจ๊ะ (Pretty Small Thing) เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 23:25:33

ความคิดเห็นที่ 58 ^ ^ ^  ความคิดเห็นที่ 56 อะ อะ อะ ไรรร คะ นั่นนนนนนนนนนนน แว๊กกกกกกกกกกกก ไม่เหมือนหน้ากาก ไม่ใช่หมวกกันน็อค แล้วอะไร................ อันนี้น้องชาย v v จากคุณ : NarzizuZ เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 23:32:57

ความคิดเห็นที่ 59 ลืมรูป!!!!!!!!!! เอาใหม่ ค่ะ อันนี้น้องชาย v v จากคุณ : NarzizuZ เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 23:33:47

ความคิดเห็นที่ 60 อ้อออ เกือบลืม เอี๊ยดดดดดดดดดค่ะ ถ้า จะ มี ภาค โก อินเตอร์ ขอ แบบ นี้ บ้าง นะ คะ ท่านพี่ หวังเฉา กิ๊ดๆ v v จากคุณ : NarzizuZ เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 52 00:00:33

ความคิดเห็นที่ 61 ขอบคุณค๊า อิอิ จากคุณ : สวนสวย เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 52 00:14:43

ความคิดเห็นที่ 62   *60 โอ๊ะ ... ไปทำศัลยฯ รอบใหม่มาแล้วเหรอจ๊ะ ... ได้เงินเดือนขึ้นสองอีแปะเอาใหญ่เลยน้า ^-^ เดี๋ยวเจ๊ update แฟ้มประวัติบุคคลให้ใหม่จ้ะ โฮ่ ๆ ยินดีกับแม่นางอึ้งย้ง tonkae ด้วยค้า ^^ จากคุณ : P.S.T. (Pretty Small Thing) เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 52 09:00:28

ความคิดเห็นที่ 63 อย่าเพิ่งอัพ หวังเฉา ขอเราส่งรูปเราเข้าประกวดก่อน เราหาไว้แล้ว ใจเย็นนะ ปอลอ: เราต้อนแม่นางสโน๋วเข้าศาลได้แล้ว เด๋วไปบอกให้แม่นางสโน๋วมาเลือกชื่อนะจ๊า อิอิ จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 52 09:34:40

ความคิดเห็นที่ 64   เย้ๆๆๆๆ มายินดีด้วยอีกคน จากคุณ : tonkae เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 52 09:56:05

ความคิดเห็นที่ 65 มาแล้วๆ นึกชื่อไม่ออกอะ พอดีเห็นท่านเปาพูดถึงดาบมังกรหยก เด็กๆก็เคยดูน้า ชอบนางเอกชื่อเตี๋ยเมี่ยงอะ เลยเอาชื่อนี้ละกันนะเจ้าค่ะ พร้อมรูปเวอร์ชั่นล่าสุด ยินดีกับคุณเก๋ ย้งยี้ด้วย เราสองคนพนักงานใหม่ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ จากคุณ : Snow Crystal เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 52 10:07:19

ความคิดเห็นที่ 66 ฮ่าๆๆ ท่านเปา ข้าชอบรูปมินนี่ของท่านอ่ะ น่าร้ากกกกเชียว ยินดีต้อนรับท่านสโนว กับท่านย้งยี้ด้วยนะจ๊ะ ฮิๆ จากคุณ : มู่หลานจูงแฟนมาร่วมยินดี โชะๆ (บานาน่าจัง) เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 52 14:15:34

ความคิดเห็นที่ 67 *65 ป๊าบบบบ!!!!! นางนั้นแหล่ะที่ท่านเปาอยากเสนอ ... สวน ฉลาด หลักแหลม ไม่แพ้ย้งยี้เลย... หุๆ ยินดีต้อนรับ เตี๋ยเมี่ยงสโน๋วฯ เข้าสู่ทีมไคฟงจ้าาาา . อาทิตย์นี้มีแต่เรื่องน่ายินดีทั้งนั้น... ดูสิ เจ้าสำนักเรายิ้มแก้มปริเชียว ^^ จากคุณ : RockwithU เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 52 16:52:05

ความคิดเห็นที่ 68 *60  *63 เอาใหญ่เชียวนะพวกท่าน... ถ้าเงินเหลือก็พาท่านกงซุนไปอัพด้วยสิ ปล่อยเป็นจูออนแบบนี้ ราษฎรจะผวากันหมด - - . *66 มู่หลาน... ท่านเปายังมีชุดสีโปรดของเจ้าสำนักด้วยนะ (เอาไว้ใส่ตอนวันตรุษจีน) จากคุณ : ท่านเปาโกอินเตอร์ (RockwithU) เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 52 16:59:27

ความคิดเห็นที่ 69 ข้าว่าท่านเปาฉลาดหลักแหลมเป็นที่สุดในสำนักนะคะ ดูซิ เลือกเป็นแม่นางมินนี่ ผู้ที่ได้ใกล้ชิด และได้รับความรักจากเจ้าสำนักมากที่สุด เค้ามีหลักฐานนะตัวเอง พวกข้าน้อยไม่เคยมีโอกาสแบบท่านบ้างเลย ไปหาเจ้าสำนักก็ไม่ชวน อิจฉานะเฟ้ย!!!!! 5555 ปล. เจ้าสำนักไม่สนพลูโตเลย กอดแต่มินนี่ จากคุณ : Snow Crystal เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 52 20:18:04

ความคิดเห็นที่ 70 ท่านเปา เอาหน้ากากไรมา...ข้ามองไม่เห็น จากคุณ : AC.Mindfields เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 52 21:09:47

ความคิดเห็นที่ 71 ^ เออ ไม่รู้ว่าหน้ากากอะไรแต่ยังอุตส่าห์ใส่ถูกอีก... ฉลาดสมเป็นท่านกงซุนจริงๆ 555 . *69 เตี๋ยเมี่ยง... อันนี้ต้องยกความดีความชอบให้หวังเฉา ที่พาท่านเปาโกอินเตอร์ด้วย ถูกใจไม่ใช่เล่น... . โฮ่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ (กำลังเห่อ) จากคุณ : ท่านเปาโกอินเตอร์ (RockwithU) เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 52 21:56:07

ความคิดเห็นที่ 72 ของเค้านะตัว ต้องเวอร์ชั่นนี้ จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 52 00:37:05

ความคิดเห็นที่ 73 เอาไงดีเรา...................เวอร์ชั่นจีน ไม่รู้จัก ใคร จิงๆอ่ะค่ะ ไม่ได้ติดหนังจียเรย ฮือๆๆๆ ไม่รู่จะเป็นใครดีอ่ะ เป็นเจ้าหู่ ไปแล้วกันเรา แหะๆ v v จากคุณ : NarzizuZ เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 52 00:44:28

ความคิดเห็นที่ 74 คห.67 โอ....เพิ่งเห็นหน้าเจ้าสำนักของเรา หล่อซะเหลือเกินนนนนน คห.69 อะไรกัน!!!!!  ท่านเปาไปพบเจ้าสำนักมาทำไมไม่ชวนทุกๆคน ดูสิ ได้กอดเจ้าสำนักด้วย!!!!!!!!! จากคุณ : AC.Mindfields เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 52 06:43:11

ความคิดเห็นที่ 75 ว้าวววว ยินดีต้อนรับแม่นางเตี๋ยเมี่ง และท่านย้งยี้สู่ศาลไคฟงด้วยนะคะ แต่ละท่านงามๆทั้งนั้น แว๊กกกก ท่านหวังเฉา จะ update แฟ้มประวัติบุคคล ภาคโกอินเตอร์เหรอคะ ไม่ได้ๆ ข้อน้อยไปเบิกเงินเดือนล่วงหน้าครึ่งปีจากท่านเปามาแล้ว ข้อน้อยขอเป็น ยูนะ จาก final fantasy x ละกันค่ะ จากคุณ : AC.Mindfields เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 52 07:07:33

ความคิดเห็นที่ 76 ^ โอเห.. ท่านกงซุนอัพมาซะพริ้งเชียว... ไม่น่าเชื่อว่าเคยเป็นจูออนมาก่อน ละเจ้าหู่เป็นอะไร สับสนในเพศเร๋อ เห็นแปลงไปแปลงมา...   . ตกลงเราจะคุยแต่เรื่องอัพหน้าใช่มั้ยเนี่ย ราษฎรเผ่นหมดแล้ว จากคุณ : RockwithU เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 52 15:35:09

ความคิดเห็นที่ 77 ท่านกงซุนกับท่านหม่าฮั่น งามแต้ๆๆ เจ้า ส่วนท่านเจ้าหู่ จะเลือกใหม่ชิมิ จะกลับมายลโฉมนะท่าน ส่วนท่านย้งยี้ยังไม่มีรูปเลย ท่านจะเอาเวอร์ไหนเนี่ย ท่านเปาอย่าลืมทิปให้ท่านหวังเฉาด้วยนะ ฐานที่เลือกภาพได้ถูกใจท่าน จากคุณ : Snow Crystal เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 52 20:02:18

ความคิดเห็นที่ 78 ู^ ^ เอ่อ...ท่าน สโน๋ว  แบบว่า....ชื่อจีนแบบว่าจำ ก็ยาก หนังจีนก้ไม่ได้ติด เป็นเจ้าหู่แหละค่ะ  ภาค อินเตอร์ก็คงเ็ป็น ดัง คห. 60  ไป  แหะๆ ไม่ได้ชอบใครเป็นพิเศษ หา ยากเรยค่ะ จากคุณ : NarzizuZ เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 52 21:55:00