++Gimpo Fashion Week 2009++ ~ Autumn Collection ~ * GFW #1
|
|
>>[[No.9095]])>> อย่าเพิ่งแปลกใจนะคะ ที่กว่าจะได้มาจอดยานรายงาน(ไม่)สด Gimpo Fashion Week (หรือ Fashion Weak ของคนบางคน คนที่คุณก็รู้ว่าใคร...) ของหนุ่มๆ TVXQ ก็ปาเอาไปเกือบสิ้นเดือน (ที่เหมือนจะสิ้นใจ) ไปจนกลับมาแล้วรอบหนึ่ง อันเนื่องมาจากติดอยู่กับภารกิจการงาน (อันที่ไม่เกี่ยวกับบ้านเมือง) กว่าจะถ่อสังขารขึ้นยาน(แบบมึนๆ)กลับมารายงานแฟชั่นที่โลกได้ เล่นเอาเกือบตายของจริง T^T ...
เนื่องจากห่างหายเวที GFW ไปอยู่เป็นเดือนสองเดือน เพราะหนุ่มๆ TVXQ กลับมาบ้านเกิดเมือง(แล้วก็ไม่ยอม)นอน แล้วก็ร่อนไปทั่ว แต่ก็ไม่ได้โผล่หัว(แอนด์ ตัว)มาที่สนามบิน มาคราวนี้ รันเวย์ที่เคยเงียบเหงา (เหมือนเป่าสาก) กลับมาครึกครื้นกันอีกครั้ง ถึงแม้ช่วงที่ผ่านมาจะมีข่าวมากมาย และถึงแม้จะไม่ได้เดินทางพร้อมกันทั้ง 5 คน แต่ขอยกเอาทั้ง GFW และ IFW รวมถึงแฟชั่นบนเวที MAMA มารวมอยู่ด้วยกันเลยนะคะ พับเอาเรื่องราวข่าวสารที่เป็นการเป็นงานกันไว้ข้างหลัง แล้วหันมาดูแฟชั่น (มั่นๆ) ของพวกเค้ากันค่ะ ^^
****************************
Gimpo Fashion Week 2009
Autumn Collection
Gimpo International Airport
24 November 2009
****************************
ในวันที่ 24 Nov 09 แจยูซู (แจจุง ยูชอน จุนซู... จะอธิบายเพื่อ???) เดินทางจากสนามบินนานาชาติ กิมโป จุดหมายปลายทางมุ่งสู่ ประเทศญี่ปุ่น
แจจุง... ฉายาเจ้าพ่อกิมโปแฟชั่นวีค เจ้าพ่อ(แม่) Shopaholic (ช๊อปอะฮอลิค) หรือแปลเป็นภาษาไทยแบบง่ายๆ คือ ช๊อปจนมือหงิก >.>! ผู้ที่เป็นเสมือนนายแบบอย่าง(ไม่เป็น)ทางการของแบรนด์หลุยส์ ทิงทอง มีแจที่ไหน มีหลุยส์ที่นั่น เตือนดีๆ ว่า... แจจ๋า... ถือ(หลุยส์) มั่นๆ (ระวังฉันจะกระชาก ฮะๆ) ก็ไม่ทำให้เราผิดหวัง เป็นบุคคลที่เราคาดหวังได้ในยามที่เค้าปรากฎตัว เสื้อผ้า หน้าผม พร๊อพเพรื๊บ พร้อมประหนึ่งว่า... ทุกที่ๆ ย่างก้าว ในถนนทุกๆ สาย กลายเป็นรันเวย์แฟชั่นที่โรยด้วยกลีบกุหลาบ(อาบด้วยยาพิษของ SM!!!) วันนี้แจจุงมาในเสื้อไหมพรมถัก(ด้วยเครื่องจักรอุตสาหกรรม)สีออกเทา ขาว ดำ สวมทับด้วย จัมเปอร์กันลม(หนาว)สีดำสนิท ประดับขนเฟอร์รุงรัง(พอประมาณ)สีดำที่ปกคอเสื้อ สีโปรดปรานมา(นม)นานของเค้าเอง ที่ดูยังงัยก็ไม่ใช่ของใหม่ป้ายแดงที่เพิ่งถอย(ด้วยเครดิต การ์ดของใครบางคน คนที่คุณก็รู้ว่าใคร(?)) แต่เราให้อภัยได้ เพราะ แฟชั่นมักจะวนเวียนไปๆ มาๆ (แถแบบข้างๆ (ตก)คูๆ พอๆ กับ SM เลยฉัน -.-") วันนี้แจจุงไม่ใส่แว่นดำ คาดการณ์ได้ว่าแดดไม่ออกที่เกาหลี ผี SM ไม่ออกอาละวาด(เกี่ยวไร?) หล่อใสนิ๊ง วิ๊งๆ ระดับความสั่นสะเทือน(วันนี้)วัดได้อยู่ที่ 9.3 ริกเตอร์ ทุกอย่างยังเหมือนเดิม ที่เพิ่มเติมคือความผอม!!! อะไรจะขนาดนั้น ตั้งแต่งานแถลงข่าวหนังบุรุษไปรษณีย์(ที่หล่อที่สุดในสามโลก... เว่อร์!!!) จนมากิมโปในวันนี้(ที่รอคอย) แจจุงก็ยังคงผอมอย่างต่อเนื่อง แต่เรื่องนี้ความผอมนี้ (คาดว่า) มีที่มาที่ไป ซึ่งตอนนี้หายสงสัยไปแล้ว ถ้าอยากรู้ว่าเพราะอะไร? เพราะใคร? SM ใช่หรือไม่? To be continued...
มิคกี้... (ว่าที่)ผู้เขย่าบัลลังก์เจ้าพ่อ GFW นั่นเอง คือคำตอบ!!! เรื่องความผอมของแจจุง คำตอบคืออะไร โปรดติดตามในตอนท้าย ฝา(ที่เหมือนจะเป็น)แฝดเข้าทุกวันๆ ของแจจุง ทั้งทรงผม เสื้อผ้าและความบ้ากึ่งๆบิ่นของมิคกี้ ผู้ที่เป็นนายแบบ(อย่างไม่เป็น)ทางการของ แบรนด์กุ๊ดจี่วันนี้... มิคกี้มาในชุดที่คล้ายคลึงกับแจจุง เสื้อ(ที่รู้สึกว่าจะ)ยืด(แล้ว)ด้านในสีขาว ส(เ)กรี(ย)นลายอักษรเขียวสีเขียว(แอบ)เปรี้ยวสะดุดตา สวมทับด้วยจัมเปอร์สีดำขลับ มีขนเฟอร์รุงรัง(พอประมาณ (พอๆกับแจจุง)) แต่เป็นสีที่ต่างจากแจจุงคือขาว-ครีม แบ่งแยกความเป็น Angel และ Devil (ในความคิดของผู้เขียน) หมวกไหมพรมถัก (ด้วยมือ หรือ เครื่องจักรอุตสาหกรรมก็ไม่รู้ : เพราะฉันเป็นกูรู ไม่ใช่ กูรู้(ไปซะทุกเรื่อง(นะ))) แต่... กางเกง ที่คุ้นหู(?)คุ้นตามว๊ากกกกกก ถ้าวัดเอาความถี่ในการใช้งานระหว่างรองเท้าแตะ(กุ๊ดจี่) ที่ใส่ปีละ 9 เดือน กับกางเกงตัวนี้ ที่นับดีๆ นี่สวมใส่บ่อยพอกันเลยนะคะ ณ. เวลานี้ เลยไม่รู้ว่า รอยขาด ปาดด้วยรอยแปะ ของกางเกงตัวนี้ เกิดจากกระบวนการซักรีดหรือเพราะเกิดจากการใช้งานบ่อย(เกินไปหรือเปล่า?) หรือแม้กระทั่งรอยสี นี่เป็นเทรนดี้ หรือ เกิดจากมือดีแอบไปขีดเขียน ใส่บ่อยเกิ๊น จนทำให้ผู้ที่เกาะขอบรันเวย์เกิดความสับสนในเรื่องของวันและเวลา คิดว่าเดจาวูทุกๆ เดือน เหมือนเห็นว่าเหตุการณ์ในวันนี้ (วันที่ไปรอ) เคยเกิดขึ้นมาแล้ว (นับครั้งไม่ถ้วน-*-) แม้กระทั่งตอนขากลับจากญี่ปุ่นก็ยังใส่ตัวนี้ ที่เปลี่ยนชัดๆ ก็คือเสื้อ(ที่ดูยังไม่)ยืด ส(เ)กรี(ย)นลายอักษร ที่ต้องตีลังกาอ่าน ได้ความว่า LOVE ซึ่งมันกลับหัว เดาเอามั่วๆ ว่าความหมายคือ "รักจนโงหัวไม่ขึ้น" สิ่ง(พอจะ)เป็นการเตือนสติ(ที่ไม่ค่อยจะมีสัมปชัญญะซักเท่าไหร่) ก็คงเป็นที่รองเท้า ซึ่งส่วนมากมิคกี้จะสวมรองเท้าแตะ(กุ๊ดจี่)เสียมากกว่า แต่มาในมาดใหม่ ไฉไล ด้วยผ้าใบแจ่มจรัสปี้ด แต่สิ่งที่สะดุดตามากกว่าคือแก้มหนา(ๆ) ของเค้า (น้ำ)หนักขึ้น(แน่ๆ) ก็อุแหม... ตั้งแต่งาน มาม่า(อาหารยอดคุณ) หนาไปหมด ตั้งแต่ หัว ตัว ยันแก้ม(ก้น) ไม่รู้ว่าจะเพาะเอสไลน์ มาเป็นจุดขายแบบจุนซูหรือเปล่า? ระดับความสั่นสะเทือน(วันนี้)วัดได้อยู่ที่ 9.1 ริกเตอร์
จุนซู... เชื้อชาติโลมา สัญชาติ(ปลา)วาฬ ในบางฤดู วันนี้จุนจังมาในเสื้อยืดเช่นเดียวกัน สีเทาที่เดาๆ(เอา)ว่าเคยเป็นสีดำ แล้วสีมันซีด คาดด้วยสีขาวสลับไปมา พาเวียนหัว แต่ที่ชัวร์ๆ คือ... เค้าผอมแล้ว!!! ทำเอาแม่ยกตกใจกันเป็นทิวแถว นึกว่าต้องเปลี่ยนแนวจากการสะสมตุ๊กตาปลาโลมา มาเปลี่ยนเป็นสะสมตุ๊กตา(ปลา)วาฬเสียแล้ว เพราะจากคอนเสิร์ตที่เซี่ยงไฮ้ ทำเอาเราตกใจ นึกว่าภาวะโลกร้อนทำให้โลมากลายพันธุ์ได้!!! แต่มาวันนี้ผอม(เกือบ)เพรียว ถ้าไม่เหลียวไปเห็นสูทคุณตา!!! พาเอากลั้นน้ำตาไม่อยู่ สูท(คุณตา)เนเวอร์ดาย ไม่รู้อะไรดลใจให้หยิบหาเอามาใส่(ได้อีก) ไหนว่าเอาไปเผาแล้ว? เห็นแล้วเอามือกุมขมับ ขยับเอายาดมมาไว้ใกล้ๆ รูจมูก แล้วสูดจนทะลุเข้าปอด ปากบอกได้แค่ว่า... ผ่านตลอด อย่าจอดที่ป้ายนี้ จะตีให้หัวแตก แยกเป็นชิ้นส่วน เอาไปเผาซะ... ขอร้อง อย่ากลับมาหลอกหลอน(สายตา)กันอีกเลย(นะ) T^T รองเท้าบู๊ทที่วันนี้ยังพอจะเข้ากะเสื้อแสงได้บ้าง ยังไงก็ดีกว่า วันนั้นที่(ดัน)เอาไปใส่กับชุดสูทงานมาม่า เห็นแล้วตกใจ ใครแต่งตัวให้ลูกเนี่ย!!! คาดว่าเป็นของแจจุงที่น้องนุ่งหยิบยืม(ยึด)เอามาใส่ เพราะวันต่อมา แจจุงก็เอามาใส่ไปอีกงาน แต่มองผ่านๆ แล้วดูดีกว่าพิกล -*- (รือฉันจะคิดไป(เอง)คนเดียว?) ว่าบู๊ทแบบนี้ ไม่เหมาะกับชุดสูทที่จันจังใส่ไปวันนั้น เหมือนจะไปงานราตรีสโมสรโรตารีสากลในท่อนบน แต่เหมือนสับสนจะไปรบในสงครามแย่งชิงดินแดนทะเลน้ำอุ่นมหาสมุทรแอตแลนติก ขากลับมายังพอใจชื้นหน่อย ที่หุ่นเพรียวพอจะใส่สกินนี่ มาดคุณชายเจ้าของร้านพิซซ่าหมื่นล้าน(เว่อร์!!!) ถ้าไม่ติดตรงที่แว่นตา กี๊ซซซซซซซ >.< ไร้ซึ่งคำบรรยาย(ในสรรพคุณ) พอๆ กับแว่นคุณปู่ของยุนโฮเลยทีเดียว!!! ระดับความสั่นสะเทือน(วันนี้)วัดได้อยู่ที่ 8.8 ริกเตอร์
วันที่ 25 Nov 09 ยุนโฮและมินนี่ เดินทางออกจากสนามบินนานาชาติอินชอน(แฟชั่น วีค) ปลายทางมุ่งหน้าสู่ญี่ปุ่น
มินนี่... ใครๆ ก็ว่าหล่อขึ้นผิดหูผิดตา แต่ขอแหวกกระแสมาบอกว่า หล่อแต่โทรมเกิ๊น ร่างกายที่เคยบึกบึนสมชายชาตรี บัดนี้ ผอมแห้ง (แรงน้อยหรือเปล่าไม่รู้?) แต่ถึงกระนั้นก็ยังดูดีมีชาติตระกูล ในเสื้อโค้ทสีน้ำตาล ที่จัดมาเข้ากับรองเท้า ดูเป็นคุณชายขายาว พราวด้วยเสน่ห์ หมื่นเล่มเกวียน(เว่อร์ได้อี๊ก) เสื้อคอเต่า แต่เดาว่าคนใส่เป็นคอยีราฟ สีขาวสะอาดตาพาให้ชวนมอง และต้องตกตะลึงกับทรงผม ที่แปลกใหม่ สงสัยเตรียมพร้อมกับบทพ่อหม้ายวัยสะรุ่น แต่ที่ดูจะงุนงงคิดว่า... ช่างทำผมนัดกับแฟนไว้หรือเปล่า?ยืดผมได้ครึ่งเดียว แล้วชิ่งไปเที่ยวกลางคัน? หรือผมมินนี่จะเยอะเกินไป? ยืดได้แค่ด้านหน้ากับด้านข้าง แต่ด้านล่างยังหยิกเหมือนเดิม งง?(ได้อีก) ตัดๆ เล็มๆ ด้านหน้าออกหน่อย เดี๋ยวตาเหล่พอดี ผมมันชี้ทิ่มตา -*- ปากแห้งๆ แนะนำว่าให้ดอยเอาลิปกลอสจากพี่มิคกี้มาใช้แบบที่พี่แจจุงทำดีกว่า แล้วให้เค้ามาทวงให้ขายหน้าแบบใน All about 3 แต่...อย่าคิดว่าเราจะซื้อให้ ไม่มีทางซะหรอก... หาเอาน้ำมันถั่วเหลือง ถ้าคิดว่าสิ้นเปลืองก็น้ำมันหมู มาถูๆ แก้ขัดแก้ปากแห้งไปก่อน(เถอะนะ) ฮะๆๆๆ จำได้ว่าเคยบอกว่าสายกระเป๋า ด้ายมันหลุดขาดออกมาชี้โด่ชี้เด่ ดูแล้วไม่เก๋กู้ด มาคราวนี้ ก็ยังเหมือนเดิม แนะนำเพิ่มเติมให้ไปยืมกระเป๋าพี่แจจุงดีกว่า ดูท่าจะเข้ากัน สีน้ำตาลๆ ที่ชาวบ้านเรียกว่าหลุยส์ ทิงทอง แล้วยึดเอามาเป็นของตัวเอง อาศัยความเป็นมักเน่กล้ามปู(จอมดุ) ขู่ๆไว้ เดี๋ยวพี่เค้าก็ให้ แบบ(ไม่)เต็มใจเองแหละน้องเอ๊ย ส่วนขากลับจากญี่ปุ่น... คาดว่าคงอยากจะแต่งตัวให้เข้ากับคนขับรถ ที่ขาไป ดูคล้ายกับคุณชายพ่วงท้ายด้วยไดรเวอร์นักกีฬา(พาปวดหัว) ระดับความสั่นสะเทือน(วันนี้)วัดได้อยู่ที่ 9.0 ริกเตอร์
ชองยุนโฮ... มาเจอกันที่เก่าเวลาไม่เหมือนเดิม มาแบบเหนือคำบรรยาย(เกินจะบรรยายมากกว่า) มาแบบไม่ทำให้เราผิดหวัง(เพราะเราเลิกคาดหวังไปแล้ว) มาแบบทำให้เราพูดถึงเค้ากันได้แบบไม่ขาดปาก(พูดกันปากแทบจะขาดมากกว่า(มั้ง?)) มาในมาดหนุ่ม(สารพัด)นักกีฬา พาสับสน สับสนทั้งคนดูและดูว่าเค้าจะสับสนในตัวเองด้วย เลือกไม่ถูกว่าวันนี้จะเล่นกีฬาอะไรดี ก็เลยหยิบเอาชุดของกีฬาแต่ละชนิดมาใส่ซะเกือบจะครบชนิดของกีฬาที่บรรจุไว้ในโอลิมปิกสากล ตัวเค้าคงสับสนว่าเป็นตัวแทนประเทศไปแข่งกีฬาโอลิมปิกฤดูหนาวที่ญี่ปุ่นซะละมั้ง(คะ) กับหมวกที่เหมือนจะไปเล่นเบสบอล เสื้อด้านในไปแข่งวิ่ง ทับด้วยเสื้อคลุมมีฮู้ดที่ทำเราเอาเราตกใจ(เอามือปิดปาก) พอดีโดนเพื่อนกระชาก เลยตะโกนถามออกมาว่า "นี่แขนรึขาพ่อชาบงกุ๊นนนนน!!!" กลับมาเป็นหมียุนกล้ามเป็นแบบไม่มัด(ไขมัน=กล้ามเนื้อ+กระดูก ตั้งแต่เมื่อไหร่?) สะพายเป้อุปกรณ์เล่นปิงปอง รองเท้านักเทนนิส ใส่ถุงมือปกปิด คิดว่าเป็น(หมี)นักบิด(มอเตอร์ไซค์แว๊นปากซอยหน้าหมู่บ้านที่กวางจู) อู้หู เกินบรรย๊ายยยยยยยย ระดับความสั่นสะเทือน(วันนี้)วัดได้อยู่ที่... อุ๊บส์ เครื่องวัดระดับความ(แรง)พังกระทันหัน เย้ยยยยยยย!!! .....
>>[[No.9095]])>>
จากคุณ |
:
Always Keep The Faith
|
เขียนเมื่อ |
:
29 พ.ย. 52 18:45:40
|
|
|
|