ความคิดเห็นที่ 1 แผนที่มหาวิทยาลัยจ้ะ ๑.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/10/C8425418/C8425418.html ๒.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/10/C8451311/C8451311.html ๓.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/10/C8469213/C8469213.html ๔.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/10/C8469213/C8469213.html ๕.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/11/C8508570/C8508570.html ๖.http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C8532211/C8532211.html ๗.http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C8548564/C8548564.html ๘.http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C8564199/C8564199.html ๙.http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C8577648/C8577648.html ๑๐.http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C8593646/C8593646.html ๑๑.http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C8611461/C8611461.html แก้ไขเมื่อ 10 ธ.ค. 52 22:59:26 จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 20:52:50

ความคิดเห็นที่ 2 และแล้วฝนก็ตกลงมาจริงๆ สายฝนโปรยปรายพลิ้วไหว จากสายบางๆ แล้วหนาขึ้นเรื่อยๆ ลมพัดพริ้วๆ ก็ค่อยๆ แรงขึ้น ต้นไม้ส่ายไหวราวกับเริงระบำท่ามกลางสายฝนจากจังหวะสโลว์จนเปลี่ยนเป็นชะชะช่า เหล่าชาวค่ายยังเดินลงภูกันไปได้ครึ่งทางตอนที่ต้นไม้และสายฝนเริงระบำชะชะช่า ต่างวิ่งหนีหาที่กำบังกันจ้าละหวั่น เปียกปอนกันไปถ้วนหน้า คนะนิดคนละหน่อย ยิ่งลมแรง ฝนแรง ยิ่งมองไม่เห็นอะไร เห็นตรงไหนมีที่หลบฝนก็วิ่งไปที่นั่น อิศราวิ่งอยู่รั้งท้าย คอยดูน้องๆ ให้วิ่งหาที่หลบฝนจนตัวเองนั้นเปียกปอน หันมาเห็นทิพย์กำลังวิ่งตรงมา ก็รีบวิ่งไปคว้ามือไว้แล้วพาไปหลบที่ศาลาเก่าๆ ข้างทาง วิ่งกันมาจนถึงศาลาเก่าๆ นั้น ความจริงศาลานี้มันก็ไม่ได้คุ้มอะไรได้มากนัก เพราะหลังคาผุเสียจนเห็นรูโหว่จนน้ำฟ้านั้นไหลงมาเป็นทาง แต่ก็ยังดีกว่ายืนตากฝนอยู่กลางแจ้ง อิศราพาทิพย์มายืนมุมหนึ่งที่หลังคาดูเหมือนจะยังไม่รั่ว พลางบอกว่า “มาตรงนี้ดีกว่าทิพย์ ฝนไม่หยด” ทิพย์พยักหน้า  เงยหน้าขึ้นมองดูหลังคา แล้วมองมือที่อิศราจับอยู่ อิศราเห็นสายตานั้นก็รีบปล่อย พลางว่า “ทำไมทิพย์ไม่ไปกับพี่ธี” “ทำไมล่ะ ทำไมทิพย์ต้องไปกับพี่ธีด้วย” ทิพย์หันมาถามแล้วขมวดคิ้ว มองหน้าอิศราก็เห็นเขากำลังมองอยู่เช่นกัน “ก็ไม่รู้หรอ ก็เห็นกฤษฏิ์บอกว่า” อิศราพูดแล้วหยุดแค่นั้น ทิพย์จึงถามต่อ “บอกว่าอะไรหรอ” “บอกว่า....” อิศรากำลังจะพูดก็เปลี่ยนใจ “ช่างเถอะ ถึงยังไงมันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับอิศอยู่แล้ว มันไม่เคยเกี่ยวอะไรมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว มันคงจะไม่เกี่ยวต่อไป และคงไม่มีวันไหนที่จะได้เกี่ยวกับเขาหรอก” “ฮึ...งั้นหรอ คิดได้แค่นี้หรอ” ทิพย์ว่า อิศราจึงหันมามองหน้าทิพย์ “แล้วจะให้คิดว่าไง จะให้คิดเข้าข้างตัวเองหรอ คิดไปแล้วมันก็เจ็บเหมือนครั้งที่แล้วอีก....” อิศราพูดแล้วถอนหายใจ มองทิพย์แล้วว่า  “สุดท้าย เหตุการณ์มันก็เหมือนครั้งที่แล้ว ใช่ไหมทิพย์” “ใช่ มันเหมือนครั้งที่แล้ว” ทิพย์พูดแล้วจ้องหน้าอิศรา “ครั้งที่แล้วทิพยรู้สึกยังไง ทิพย์ก็บอกพี่ธีอย่างนั้น ครั้งนี้ก็เหมือนกัน ความรู้สึกของทิพย์ ไม่ได้เปลี่ยนไปจากเดิมเลย คงจะมีแค่ทิพย์กับพี่ธีเท่านั้นแหละ ที่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร และรู้ใจของตัวเองดี” “ก็คงจะเป็นอย่างนั้นแหละนะ คนอื่นก็คงจะไม่เกี่ยว” อิศราว่าแล้วยิ้มนิดๆ “ตกลงเข้าใจกันแล้วใช่ไหมกับพี่ธี” ทิพย์พยักหน้า “เข้าใจกันแล้ว เข้าใจกันดีด้วย” อิศราได้ฟังก็อึ้งไป มองหน้าทิพย์แล้วพยักหน้ารับรู้ “งั้นก็ยินดีด้วยนะ” พูดสั้นๆ แค่นั้นก็เงียบไป ทิพย์หันมามองหน้า ก่อนจะพูด “ยินดีเรื่องอะไร” “ก็เรื่องทิพย์กับพี่ธีไง” อิศราว่าพลางสบตากับทิพย์ มองเห็นแววตาของทิพย์แล้วเขาก็นิ่งไป ทิพย์เองก็มองเห็นแววตาของเขาชัดเจน ทิพย์จึงส่ายหน้าแล้วว่า “อิศยังไม่เข้าใจเรื่องพี่ธีกับทิพย์ แล้วอิศก็ชอบคิดไปเองด้วย” “ที่พูดอย่างนี้นี่หมายความว่าไง” อิศราว่า มองหน้าทิพย์ ไม่ยอมละสายตาไปจากดวงตาคู่นั้น ดวงตาเรียวเล็กของเขาเป็นประกายแน่วแน่ เอื้อมมือมาจับมือทิพย์ไว้อีกรอบ พลางกระชับมือนั้น “บอกมาสิทิพย์ ทิพย์หมายความว่าไง ไม่ให้อิศคิดไปเอง แล้วจะให้อิศคิดว่ายังไง หรือจะให้อิศคิดเข้าข้างตัวเอง” “ฮึ....” ทิพย์เหมือนจะค้อนให้นิดๆ  “เคยทำอย่างนั้นด้วยหรอ” “ก็ไม่เคยหรอก” อิศราว่ายิ้มๆ มองมือของทิพย์ที่อยู่ในมือตัวเอง แล้วมองเจ้าของมือ พลางว่า  “แต่อยากจะลองคิดเข้าข้างตัวเองดูสักครั้ง จะได้ไหมล่ะ” ดวงตาเรียกเล็กนั้นส่องประกายแน่วแน่เหมือนเดิม ไม่เคยเปลี่ยน ไม่ว่าจะเป็นวันนี้หรือวันวาน มันก็ยังเหมือนเดิม ทิพย์มองดวงตานั้นแล้วรู้ดี ต่อให้เป็นวันพรุ่งนี้ หรือวันไหนต่อจากนี้ ดวงตาคู่นี้ก็คงไม่เปลี่ยนไปจากเดิม จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 20:59:40

ความคิดเห็นที่ 3 ทิพย์นิ่งไปครู่หนึ่ง กำลังจะตอบ ก็พอดีสุกฤษฏิ์วิ่งพรวดพราดเข้ามาในกระท่อมซะก่อน พลางบ่น “โอ๊ย อะไรกันเนี่ย ฝนจะมาตกอะไรตอนนี้ ดูสิชั้นเปียกไปหมดแล้ว” พูดไปก็ปัดเนื้อปัดตัวที่เปียกไปด้วยฝน จึงไม่ได้เห็นปฏิริยาของคนสองคนที่อยู่ในที่นั้น อิศราจำต้องปล่อยมือทิพย์ พลางถามเพื่อนยิ้มๆ “แล้วแกไปอยู่ที่ไหนมา” “ฮึ...” สุกฤษฏิ์ค้อนลมค้อนแล้ง “ก็ตอนที่ฝนตกใหม่ๆ น่ะ พวกเราวิ่งหนีฝนกันไม่รู้ใครเป็นใคร ชั้นจะวิ่งมาหลบที่ศาลานี่แหละ ใครไม่รู้วิ่งมาชนซะก่อน  เนี่ย ล้มเปื้อนเลยเห็นไหม” สุกฤษฏิ์ว่าอย่างเจ็บใจไม่หาย “อ้าว กฤษฏิ์ล้มหรอ เจ็บตรงไหนหรือเปล่า มีแผลไหม” ทิพย์ถามอย่างเป็นห่วง สุกฤษฏิ์ส่ายหน้า“เจ็บกายน่ะมันไม่เจ็บหรอก แต่มันเจ็บใจ อย่าให้เจอนะ อย่าให้เจอ” “แกจะรู้ได้ไงว่าใครชนแก” อิศราถาม สุกฤษฏิ์ทำเสียง เหอะ ในลำคอ ก่อนจะว่า “ก็เพราะไม่รู้นี่สิ มันถึงเจ็บใจ อย่างเซ็งอ่ะ” พูดแล้วมองไปรอบๆ ศาลาเก่า หันมามองเพื่อนสองคน แล้วหรี่ตามองอย่างครุ่นคิด พลางถาม “หลบฝนกันแค่สองคนเองหรอ” ทิพย์กับอิศรามองหน้ากัน แล้วพยักหน้า “แล้วคนอื่นไปไหนกันหมดอ่ะ” สุกฤษฏิ์ยังถามอย่างไม่หายสงสัย อิศราจึงว่า “วิ่งลงไปข้างล่างแล้ว ไม่รู้ทันถึงหมู่บ้านหรือเปล่า พอดีชั้นอยู่หลังสุด” “อ้าว แล้วพี่ธีล่ะ ทิพย์” สุกฤษฏิ์หันมาถามทิพย์ แต่ทิพย์ส่ายหน้า “ทิพย์ก็ไม่รู้เหมือนกัน ตอนหลบฝนมันชุลมุนกันอยู่น่ะ” “อ้าวหรอ เสียดายจริงๆ เลยเนอะ” สุกฤษฏ์รำพึงออกมา แต่อิศรายังได้ยิน จึงถาม “เสียดายอะไรหรอ” “อ๋อ เปล่าๆ ไม่มีอะไร” สุกฤษฏิ์รีบปฏิเสธ พลางคิดในใจว่า เอ เราก็ว่าแผนเวิร์คแล้วนี่นา สงสัยต้องคิดแผนห้ามาใช้แล้วล่ะ อิศรากับทิพย์หันมองสุกฤษฏิ์ที่คิดอะไรอยู่คนเดียวเงียบๆ แล้วก็หันมามองกัน เมื่อตาสบตาต่างก็ยิ้มให้กัน จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 21:02:30

ความคิดเห็นที่ 4 ท้องฟ้าฉ่ำน้ำ สายฝนขาวๆ บางๆ ยังคงทำหน้าที่เติมความชุ่มชื้นให้กับพื้นดินอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ราวกับเจ้านายกำลังยืนจ้องการทำงานของมันอยู่ สายฝนจึงไม่ยอมขาดสายสักที ทั้งฝน ทั้งลม ทั้งอากาศ เสริมส่งกันจนทำให้หนาวเย็นเพิ่มขึ้นไปอีก ช่างไม่เห็นใจคนขี้หนาวบ้างเลย นิสาวิ่งหนีฝนเข้าไปในศาลาริมทางเดินลงภู ศาลาเล็กๆ ที่ดูไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไหร่นัก มันตั้งอยู่ริมทางเดินข้างหนึ่ง อีกข้างหนึ่งเป็นหุบเหว เมื่อวิ่งเข้าไปในศาลาแล้ว สายฝนที่ไล่ตามหลังมาก็ไม่ยอมตามมาด้วย นิสาจึงถอนหายใจแล้วมองตัวเอง ก่อนส่ายหน้า ปัดน้ำฝนที่ติดอยู่ตามตัว เผื่อวันจะทำให้เปียกน้อยลงได้บ้าง แต่ปัดไปปัดมามันคงไม่เปียกน้อยลง มีแต่จะเปียกมากขึ้นละสิไม่ว่า กำลังยุ่งอยู่กับตัวเอง ก็ได้ยินเสียงวิ่งเข้ามาในศาลา เงยหน้าขึ้นมาก็เห็นว่าคมชาญยืนอยู่ตรงหน้า และเขากำลังมองมา ก่อนจะยิ้มนิดๆ ถามว่า “ทำอะไรอ่ะ” “ตัดหญ้าอยู่มั้ง” นิสาตอบหน้าตาเฉย คมชาญได้ฟังก็หัวเราะ “หรอ...” ว่าแล้วก็เดินเข้ามาหา พลางว่า“จะมีสักวันไหม ที่จะไม่กวนกันน่ะ” นิสามองหน้าเพื่อน “อ้าว  ก็แกถามไม่รู้เรื่อง ถามมาได้ว่าทำอะไร ก็เห็นอยู่อ่ะ” “นั่นสินะ ชั้นมันไม่ค่อยรู้เรื่องหรอก ต้องคนอื่นถึงจะรู้เรื่อง” คมชาญว่าแล้วมองหน้าเพื่อน นิสารีบขัดขึ้นมาทันที “คนอื่นน่ะใคร พูดให้มันดีๆนะ” “ทำไม ถ้าชั้นพูดไม่ดีแล้วจะทำไม แกจะทำอะไรชั้น” คมชาญรีบพูดทันที นิสาแสยะยิ้มพลางว่า “ก็โดนต่อยปากแตกอ่ะดิ” “โห โหดว่ะ” คมชาญว่ายิ้มๆ “โดนต่อยปากแตกอ่ะ ชั้นยอมได้ แต่ต้องต่อยด้วยริมฝีปากนะ” อยู่ดีๆ คมชาญก็พูดขึ้นมา ทำเอานิสาชะงัก อึ้งไป ก่อนจะโวยวาย “โห ไอ้ชาญ เล่นแรงอ่ะ เดี๋ยวก็โดนหรอกแก  เดี๋ยวแกโดนแน่” คมชาญฟังแล้วหัวเราะ ดวงตาเป็นประกาย เห็นเพื่อนเมินหน้าหนีก็ว่า “เดี๋ยวโดนนี่โดนอะไร โดนต่อยด้วยริมฝีปากหรอ” “เอ้าไอ้นี่ไปก่อนแล้วกัน คันไม้คันมือแล้วเนี่ย” นิสาชูกำปั้นให้ ทำท่าจะต่อยจริงๆ แต่คมชาญหลบแล้วจับมือของเพื่อนไว้ได้ “เฮ้ย เอาจริงหรอเนี่ย” “ก็เอาจริงอ่ะดิ๊ หมั่นไส้จริงๆ นะเนี่ย” นิสาว่าพลางดึงมือออกจากมือของคมชาญแต่เพื่อนไม่ยอมปล่อย “ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะ ชั้นจะเอาเลือดออกจากปากแก รู้สึกปากไม่ค่อยดี” นิสาร้อง ทำท่าฮึดฮัด แต่คมชาญไม่ยอมปล่อย เขามองหน้านิสาแล้วว่า “ทำไมอ่ะ ชั้นก็พูดไปอย่างที่คิด เป็นคำพูดจากใจชั้น แล้วมันไม่ดีตรงไหน” นิสาอึ้งไปอีกรอบ นิ่งไปเพราะคิดอะไรในใจไม่รู้ ก่อนจะพูดออกมาเบาๆ “ไม่ดีตรงที่....” คมชาญมองตาเพื่อน เห็นแววตาบางอย่างที่เขาแปลไม่ออก เขาก็ต่อให้ “ตรงที่...คนพูดมันเป็นชั้นใช่ไหม มันไม่ควรจะเป็นชั้นใช่ไหม” พูดแล้วเขาก็ปล่อยมือนิสาทันที ทำท่าจะเดินออกไป นิสาอึ้ง ก่อนจะรีบพูดออกไปทันที “เฮ้ย ชาญ” คมชาญหันมามองหน้า นิสาจึงพูดออกมาสั้นๆ  “ไม่ใช่อย่างนั้น” คมชาญฟังแล้วชะงักไป ก่อนจะยิ้ม แล้วเดินเข้ามาหาเพื่อนอีกครั้ง พลางพูดว่า “ไม่ใช่อย่างนั้นแล้วมันอย่างไหน” “ไม่ใช่อย่างนั้น แต่เป็นอย่างโน้น” นิสาว่าหน้าตาเฉย คมชาญมองเพื่อนแล้วส่ายหน้า คว้ามือนิสามาจับไว้ แล้วพูดยิ้มๆ “อ๋อ สุดท้ายแล้วก็เป็นอย่างนี้” แล้วทั้งสองก็หัวเราะให้กัน ความหมายในคำพูดอาจจะวกวน แต่ว่า...คงมีบางสิ่งบางอย่างซ่อนอยู่ในคำพูดนั้น สายฝนโปรยปราย ส่ายไหวราวกับบรรเลงเพลง... แก้ไขเมื่อ 10 ธ.ค. 52 21:19:21 จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 21:12:14

ความคิดเห็นที่ 5 ก่อนที่จะมีเสียงกระแอมดังขึ้นมา ทั้งสองหันไปมอง ก็เห็นเมฆยืนมองอยู่ ไม่ได้มองธรรมดา มองแบบจ้อง และมองไปที่มือ ทั้งคมชาญและนิสารีบปล่อยมือออกจากกัน เมฆมองแล้วยิ้ม นิสาเห็นรอยยิ้มนั้นแล้วอดไม่ได้ “อะไรของแก กระแอมอะไร แล้วยิ้มทำไม” “เอ้า ชั้นกระแอมเนี่ยนะ ก็เพราะว่าก้างมันติดคอ แล้วที่ชั้นยิ้มเนี่ย ก็เพราะว่าก้างมันง้างปากชั้น คิดไปคิดมา ชั้นอาจจะเป็นก้างก็ได้” เมฆว่ายิ้มๆ “แกอยากเอาก้างออกไหมล่ะ” คมชาญว่า เมฆหันมามองแล้วพยักหน้า “อืม ก็ดีนะ” “เดี๋ยวชั้นช่วยเตะปากแก เอาก้างออกให้ เอาไหม” นิสาพูดทันที เมฆได้ฟังก็ร้อง “อูย ใจร้ายอ่ะ ทีเมื่อกี้ไม่เห็นใจร้ายแบบนี้เลย” นิสาหันมามองหน้าคมชาญ สบตากันแล้วมองเมฆ เห็นมองอยู่ยิ้มๆ นิสาจึงว่า “อะไรของแก เมื่อกี้ทำไม” “ไม่รู้ดิ” เมฆตัดบทซะง่ายๆ แต่ยังไม่หยุดยิ้ม“ไปดีกว่า ถ้าตัวชั้นเป็นก้างจริงๆ อ่ะนะ ชั้นก็จะเอาตัวเองออกไปจากที่ตรงนั้นซะดีกว่านะเพื่อนทั้งสอง” ว่าแล้วก็ทำท่าจะเดินออกไป คมชาญรีบเรียกเอาไว้ซะก่อน “เฮ้ย แล้วแกจะไปไหนอ่ะ” “เออน่า เรื่องของชั้นน่ะ แกไม่ต้องรู้หรอก รู้แต่เรื่องของตัวเองก็พอ” เมฆหันมาว่ายิ้มๆ แล้วเดินออกจากศาลาไป จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 21:15:04

ความคิดเห็นที่ 6 ฝนยังไม่หยุดตก แต่ก็เบาบางลงมากแล้ว เมฆจึงไม่สนใจเท่าไหร่ ถ้าสายฝนจะขอเข้ามาแทรกซึมในเนื้อตัวของเขาบ้าง อย่างดีก็แค่หนาว ก็เขาเป็นคนขี้หนาวนี่ เขาเดินลงภูมาเรื่อยๆ ก็เห็นศาลาหลังเล็กๆ ริมทางอีกศาลาหนึ่ง มองเข้าไปเห็นคนคนหนี่งกำลังนั่งอยู่ เมฆเขม้นมองแล้วเดินเข้าไปหาที่ศาลา เดินเข้าไปแล้วเรียก “น้องคีย์...” คีย์หันมามอง เมื่อเห็นเมฆเดินเข้ามาหาก็ยิ้มให้ “อ้าว พี่เมฆ มายังไงคะเนี่ย” “ก็....” เมฆพูดแล้วหยุด ทำหน้าเท่ๆ “พี่เดินตากฝนมาอ่ะ ทำตัวเหมือนพระเอกมิวสิคไง” คีย์ฟังแล้วทำหน้าแปลกๆ ก่อนจะหัวเราะ เมฆเองก็อดขำไม่ได้ มองคีย์แล้วว่า “แล้วน้องคีย์ล่ะ ทำไมมานั่งนี่ เพื่อนหายไปไหนหมด” “ก็ตอนฝนตกเมื่อกี้ หนูก็วิ่งหลบฝนกับเพื่อนอ่ะ แต่หลบไปหลบมา เพื่อนหายไปไหนก็ไม่รู้ แล้วหนูก็หกล้มด้วย เลยขี้เกียจวิ่ง มานั่งพักที่ศาลานี่แหละค่ะ” “อ้าว หกล้มหรอ เป็นไรมากหรือเปล่า” เมฆถามด้วยความเป็นห่วง แต่คีย์ส่ายหน้า “ไม่เป็นไรมากหรอกค่ะพี่ เรื่องหกล้มมันเรื่องปกติของหนู” เมฆฟังแล้วยิ้ม “งั้นหรอ” ก่อนจะว่า “หกล้มก็ยังดี แต่ระวังนะ มาหกล้มบนภูเนี่ย อาจจะล้มกลิ้งตกเขาไปเลยก็ได้” คีย์ฟังแล้วตกใจหน้าเหวอ ร้อง “เหอ...จริงหรอพี่” “อ้าว ก็จริงอ่ะดิ” เมฆว่าหน้าตาขึงขัง “ก็ดูศาลานี่สิ มันสร้างอยู่ริมทางก็จริง แต่อีกข้างนึงมันก็เป็นเหวนะ ไม่เชื่อน้องคีย์มาดูดิ” พูดแล้วเดินไปที่ริมศาลาตรงหุบเหว เอามือเกาะระเบียงไว้ข้างหนึ่ง อีกข้างหนึ่งกวักมือเรียกคีย์ “มาดูนี่น้องคีย์” “ไม่เอาค่ะ หนูกลัว” คีย์ส่ายหน้า แต่เมฆยังเชิญชวน “กลัวอะไร ไม่ต้องกลัว มาดูหมอกในเหวนี่ สวยมากเลยนะ” “หรอคะ สวยหรอ” คีย์ทำท่าสนใจขึ้นมา จึงค่อยๆ เดินไปหา มือจับระเบียงไว้สองข้าง เมฆจึงชี้ให้ดูทะเลหมอกเบื้องล่าง “เห็นไหม หมอกทั้งนั้น” หมอกขาวๆ หนานุ่มเหมือนขอบพิซซ่า เอ๊ย ไม่ใช่ หนานุ่มเฉยๆ ลอยตัวตามสายลมอ่อนๆ ในหุบเหว เส้นสายของมันแผ่กระจายไปในวงกว้าง จนทำให้มองอะไรในหุบเหวไม่เห็น นอกจากหมอก ทำให้ลดความน่ากลัวไปได้เยอะเลย ดูอีกที สายหมอกสีขาวๆ เป็นสาย ก็คล้ายขนมสายไหม เบาๆ และหวานๆ “โห หมอกทั้งนั้น” คีย์ทวนคำ -*- “ชอบไหม” เมฆถาม คีย์พยักหน้า เขาจึงว่าต่อ “งั้นพี่ผลักให้ตกลงไปอยู่กับหมอกดีไหมครับ เห็นชอบ” คีย์กำลังจะพยักหน้า แต่แล้วเหมือนคิดอะไรขึ้นมาได้ก็โวยวาย “เฮ้ย ไม่เอาอ่ะพี่เมฆ พี่คิดจะฆ่าหนูอีกแล้วนะ” เมฆฟังแล้วหัวเราะขำ พลางว่า “เด็กเอ๊ย พี่จะไปฆ่าน้องได้ไง พี่เมฆรักเด็กนะครับ” “พี่พูดยังกะนางงาม”คีย์ค่อนว่า เมฆจึงยิ้มรับ “เอ้าจริงๆ นะ พี่น่ะรักเด็ก แต่เด็กไม่ค่อยรักพี่” คีย์ฟังแล้วร้อง เหอ ก่อนจะหัวเราะ เมฆเองก็อดหัวเราะไม่ได้ ดวงตาเขาเป็นประกายระยิบระยับ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 21:23:20

ความคิดเห็นที่ 7 หมอกขาวๆ หนาวๆ เย็นๆ กระเพื่อมไปมาตามแรงลมอ่อนๆ ที่ทางแยกบนภู มีศาลาพักผ่อนที่แอบซ่อนตัวอยู่ในต้นไม้ใหญ่ เป็นศาลาที่อยู่ในสภาพค่อนข้างดี ใหม่จึงยึดที่นี่เป็นที่หลบฝน มองสายฝนที่ตกพรำๆ แล้วหันมาหาชะเอมที่บังเอิญหลบฝนมาอยู่ที่เดียวกัน “ศาลานี่ดูแข็งแรงดีนะพี่เอม” “อืม คงไม่ค่อยมีคนเห็นน่ะ ก็อยู่แอบซะขนาดนี้” ชะเอมว่าพลางมองไปรอบๆ ใหม่เองก็มองตาม “ป่านนี้ทุกคนคงวิ่งกระเจิดกระเจิงลงภูไปกันหมดแล้ว กุ๊กกิ๊กกับคีย์จะเป็นไงบ้างก็ไม่รู้ ไปหลบฝนที่ไหนก็ไม่รู้” “นั่นสินะ คนอื่นจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้” ชะเอมรำพึงขึ้นมา ก่อนจะส่ายหน้า แล้วหันมายิ้มให้ใหม่ “แล้วใหม่มาได้ไงอ่ะ กุ๊กกิ๊กกับคีย์ไปไหนล่ะ” “ตอนวิ่งมันคลาดกันน่ะพี่เอม ตอนนั้นฝนตกหนักกว่านี้นี่ มองอะไรก็ไม่ค่อยจะเห็น” ใหม่ว่า “เนี่ย ใหม่วิ่งมาเห็นศาลาก็เข้ามาเลย คนอื่นเขาวิ่งลงภูไปกันหมด” “พี่ก็เหมือนกัน” ชะเอมว่า “ป่านนี้ใครๆ คงจะลงไปหมดแล้ว” “แล้วเขาจะรู้ไหมอ่ะพี่เอม ว่าเราหายไป” ใหม่หันมาถาม ท่าทางกังวลนิดๆ ชะเอมยิ้ม เอื้อมมือมาตบไหล่ใหม่เบาๆ  “รู้สิใหม่ ถ้ากุ๊กกิ๊กกับคีย์ลงไปถึงข้างหลังก็ต้องรู้ว่าใหม่หายไป” “เออ จริงด้วย” ใหม่ยิ้มออก ชะเอมนิ่งไปนิด ก่อนจะรำพึงออกมา “แต่พี่น่ะ อาจจะไม่มีใครรู้หรอก ว่าหายไป” ใหม่ชะงักหันมามองหน้า “ทำไมอ่ะพี่เอม ทำไมจะไม่มีใครรู้ ก็พี่เมฆไง พี่เมฆเขาต้องรู้แน่ว่าพี่เอมหายไปน่ะ” ชะเอมหันมามองหน้าใหม่ อดถามออกมาไม่ได้ “ทำไมใหม่คิดงั้นอ่ะ” “อ้าว ก็พี่เมฆเขาสนิทกับพี่เอมจะตายไป ใครๆ ก็รู้” ใหม่ว่าแล้วทำหน้างงๆ  เมื่อเห็นชะเอมนิ่งไปก็ถาม “หนูพูดผิดตรงไหนหรอคะ” “ไม่รู้สิ พี่ก็แค่แปลกใจ” ชะเอมว่า “คือพี่ไม่คิดว่า....” พูดแล้วหยุดไป “พี่ไม่คิด แต่คนอื่นเขาคิดนี่คะ” ใหม่หันมามองชะเอม “ไม่เห็นแปลกเลย บางทีสิ่งที่เราคิด อาจจะไม่ใช่สิ่งที่คนอื่นคิด แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่สิ่งที่เราคิดเป็นสิ่งที่คนอื่นก็คิดด้วย ก็คงหมายความว่า...เราคงจะคิดดังไป” ใหม่ว่าแล้วยิ้ม ชะเอมก็ยิ้มด้วย พลางว่า “ใหม่นี่พูดจาเป็นปรัชญาจริงๆ” “โธ่ หนูก็พูดไปงั้นแหละค่ะพี่ ปกติหนูพูดไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่ นี่มันคงเป็นเวลาไม่ปกติของหนู”  ใหม่ว่าแล้วยิ้มขำตัวเอง พลางมองชะเอม “แต่พี่เอมนี่สิ ปกติหนูเห็นพี่ออกจะร่าเริง แต่พักนี้พี่ดูนิ่งๆ ไปนะ” “งั้นหรอ” ชะเอมถามสั้นๆ ก่อนจะสำรวจความรู้สึกตัวเอง ความร่าเริงสนุกสนานที่มีอยู่นั้นมันหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ นั่นสินะ หายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ หายไปได้อย่างไร ชะเอมนิ่งคิด ก่อนจะส่ายหน้า ทำไมเราไม่เป็นคนเดิม คนที่มีความสุขคนเดิม มามัวเป็นคนเศร้าอยู่ทำไม เราไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย มาเศร้าทำไมเนี่ย ชะเอมคิดแล้วหัวเราะกับตัวเอง ใหม่หันมามอง “พี่เอมหัวเราะอะไรคะ” “ก็...หัวเราะตัวเองอ่ะ ตัวเราเองแท้ๆ ทำตัวเองให้มีความสุขไม่ได้ แล้วจะไปหวังที่คนอื่นได้ไง” “อะ...อะไรหรอคะพี่” ใหม่ยังงงๆ ชะเอมจึงยิ้ม “อ้าวก็เมื่อกี้ใหม่บอกว่าพี่ไม่ร่าเริงหมือนที่เคยไง พี่ก็เลยลองคิดดู มันก็ไม่มีเรื่องอะไรที่ต้องเศร้า พี่ก็เลยหัวเราะ ทำตัวเองให้มีความสุข ยูโน้ววววววว” “อ๋อ ค่ะพี่ ดีค่ะ” ใหม่ว่าแล้วยิ้ม “งั้น เราลงภูกันดีกว่าไหม พี่ว่าฝนมันซามากแล้ว เผื่อจะไม่มีคนรู้ว่าเราหายไปจริงๆ” ชะเอมหันมาชวน ใหม่ก็พยักหน้าเห็นด้วย ทั้งสองจึงเดินลงมาจากศาลา ตรงไปที่ทางเดินลงภู เดินไปเรื่อยๆ ท่ามกลางสายฝนพรำๆ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 21:29:41

ความคิดเห็นที่ 8 นิสากับคนชาญ มานั่นนู่น นี่ กันอยู่ใต้สายฝนนน แค่นี้ก็ทำเอาคนรอลุ้นอย่างเรามือเย็นไปแล้วล่ะค่ะ จริงๆอาจจะมือเย็นตั้งแต่ตอน ขู่เรื่องปากแล้ว 55555 บางปู.พี่เมฆน่ารักโดนใจมากเลยยยยยยยยยยยยย จากคุณ : *..ซาลาเปาหอมชีส..* เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 21:33:05

ความคิดเห็นที่ 9 จนมาถึงศาลาหลังเล็กที่เมฆกับคีย์กำลังยืนดูหมอกกันอยู่ สองคนจึงมองไม่เห็นว่าใหม่กับชะเอมกำลังเดินผ่านมา ชะเอมมองเห็นก็ชะงักไปก่อนจะยิ้ม  ส่วนใหม่ร้องเรียกคีย์ เสียงดังลั่น “คีย์ๆ” คีย์กับเมฆหันมามอง พอเห็นว่าชะเอมกับใหม่กำลังเดินตรงมา คีย์ก็ยิ้ม แล้วรีบเดินเข้ามาหาใหม่ “ใหม่ พี่เอม ดีใจจังที่ได้เจอ” “คีย์หายไปไหนมา” ใหม่ถาม “แล้วกุ๊กกิ๊กล่ะ” คีย์ส่ายหน้า “ไม่เห็นเลยอ่ะ ก็เมื่อกี้เค้าหกล้มก็เลยมานั่งพักที่ศาลา” ใหม่ได้ยินก็ร้อง “อ้าว แล้วคีย์เป็นไรมากเปล่าเนี่ย” “ไม่อ่ะ หกล้มนิดหน่อยเท่านั้นเอง ที่เยอะกว่านี้มีตั้งเยอะแยะไป”คีย์ว่า ใหม่จึงหัวเราะ เมฆหันมามองชะเอม “เอมหลบไปอยู่ที่ไหนมาเนี่ย” ชะเอมยิ้มให้เมฆ “ก็หลบอยู่ในศาลาตรงโน้นแน่ะพี่เมฆ มันอยู่ในป่า ไม่มีใครมองเห็น” “อ้าว ไม่มีใครมองเห็นแล้วเอมเห็นได้ไงอ่ะ” เมฆว่ายิ้มๆ ชะเอมเลยหัวเราะ “ก็ใช้ใจมองไงคะ ยูโน้วววววววว” เมฆร้อง “เหอ” ก่อนจะว่า “ใช้ใจมองซะด้วย แล้วเอมใช้ใจมองเห็นพี่ไหมอ่ะ” ชะเอมมองเมฆแล้วยิ้ม ไม่ตอบ แม้ในใจจะมีคำตอบกระจ่างชัด จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 21:35:12

ความคิดเห็นที่ 10 แม่ชมมาแล้วววว รอคอย เธอมาแสนนาน ทรมานวิญญาณหนักหนา แม่ชมค่ะ ตอนที่ 4 และ 5 ได้เข้าคลังกระทู้แล้วค่ะ แว่บไปหามาให้ 4.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/10/C8469213/C8469213.html 5.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/11/C8508570/C8508570.html จากคุณ : Kyon JK เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 21:37:52

ความคิดเห็นที่ 11 “โดนต่อยปากแตกอ่ะ ชั้นยอมได้ แต่ต้องต่อยด้วยริมฝีปากนะ” ช้านมือเย็นก็ตรงนี้แหล่ะแม่ชม กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด อสุรกี้ม๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก จากคุณ : boadong เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 21:49:18

ความคิดเห็นที่ 12 ดีใจจังเลย... แม่ชมกลับมาแล้ว  :-D จากคุณ : mandu_inhyung เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 21:56:03

ความคิดเห็นที่ 13 แม่ชมค่ะ ไม่ผิดหวังที่รอมาหลายวัน จะตายเสียให้ได้กับคู่เพื่อนซี้ค่ะ  ><"// คมชาญรุกให้หนักค่ะ  นิสาก็ใจดีขึ้นมากกก  555+ มีความสุข  ภูเรือก็อยากไป เกาหลีก็อยากไปปป อิอิ จากคุณ : แค่ไม่ทุกข์ก็เรียกว่าสุขแล้ว เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 21:58:47

ความคิดเห็นที่ 14 แม่ชมมาแล้ว เย้ เย ที่ภูเรือมีศาลาเยอะดีจัง เค้าชอบสายฝนที่ภูเรือจริงๆ อิอิ จากคุณ : nanny (aise') เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 22:08:23

ความคิดเห็นที่ 15 สายฝนเม็ดเล็กๆ สาดส่ายเป็นสายบางๆ อาจจะมองไม่เห็น แต่รู้สึกได้...รู้สึกได้ถึงความเย็นชุ่มฉ่ำและหนาวเหน็บ แต่สำหรับกุ๊กกิ๊ก สมัครใจที่จะเดินตากฝน -*- แม้จะหนาวไปนิด เปียกไปหน่อย แต่ก็สดชื่นและทำให้มีชีวิตชีวา เดินไปด้วย มองหาเพื่อนไปด้วย เห็นคนอื่นๆ พากันวิ่งลงภู บางคนก็แวะพักที่ศาลาริมทาง มีคนกวักมือเรียกกุ๊กกิ๊กเข้าไปหลบฝนที่ศาลา แต่กุ๊กกิ๊กยิ้มแล้วส่ายหน้า เดินไปเรื่อยๆ ดีกว่า กุ๊กกิ๊กคิดขณะเดินลงภูอย่างร่าเริง แต่แล้วก็ได้ยินเสียงคนเรียกอยู่ข้างหลัง จึงหันไปมอง เห็นว่าฤทธีเดินตามหลังมา พอเดินมาถึงเขาก็ว่า “เดินตากฝนทำไม เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก” “ไม่เป็นหรอกค่ะพี่ ฝนตกนิดเดียวเอง” กุ๊กกิ๊กรีบพูด แต่ฤทธีส่ายหน้า “ฝนตกนิดเดียวนี่แหละที่เป็นหวัดง่ายๆ แล้วนี่เดินตากฝนมาตั้งนาน ตัวชื้นหมดแล้ว” “อ้าว ก็หนูไม่รู้นี่” กุ๊กกิ๊กว่าแล้วยิ้มแหะๆ “แต่แค่นี้คงไม่เป็นไรมั้งคะ” “ก็เป็นซะอย่างนี้” ฤทธีพูดอย่างไม่รู้จะพูดอะไร ได้แต่ถอดหมวกของตัวเองมาใส่ให้คนข้างๆ เจ้าตัวคนโดนใส่หมวกสะดุ้ง  หันมามองหน้า สายตาเป็นเชิงถาม ฤทธีจึงว่าเสียงเรียบ “ใส่หมวกซะหน่อยจะได้ไม่เป็นหวัด” “แต่หมวกของพี่นี่” กุ๊กกิ๊กว่า ฤทธีจึงยิ้มนิดๆ “อือ เห็นแล้วว่าหมวกของพี่ แต่พี่คงไม่เป็นไรหรอก พี่โตแล้ว หัวแข็งดี ไม่เป็นหวัดง่ายๆ แต่เราอ่ะ เกิดเป็นอะไรไป พ่อแม่ที่บ้านจะเป็นห่วง” “หนูก็หัวแข็งนะ” กุ๊กกิ๊กค้าน ฤทธีได้ฟังก็อดขำไม่ได้ “เออน่ะ เอาใส่ไว้เหอะนะ เชื่อพี่” พูดแล้วมองทางข้างหน้า พลางว่า “แล้วเพื่อนหายไปไหน ทำไมเดินคนเดียว” “ไม่รู้เหมือนกันอ่ะพี่  คลาดกันตอนหลบฝนน่ะค่ะ ตอนนี้หนูหาใหม่กับคีย์ไม่เจอแล้ว” “งั้นหรอ งั้น...ก็เดินไปด้วยกันก็ได้” ฤทธีว่า กุ๊กกิ๊กหันมามอง พยักหน้าแล้วยิ้มให้ ก่อนจะว่า “พี่กลัวหมวกหายหรอ” ฤทธีชะงัก หันมามองหน้า ก็เห็นกุ๊กกิ๊กมองมาด้วยดวงตากลมโต ก็ยิ้มตอบ พลางว่า “ใช่ พี่กลัวหมวกหาย เลยต้องเดินคุมมาไง” กุ๊กกิ๊กได้ฟังก็หัวเราะ ฤทธีเองก็หัวเราะ สายฝนบางๆ โปรยปรายไม่หยุดหย่อน แต่ก็ไม่มีใครคิดจะหลบฝน จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 22:32:25

ความคิดเห็นที่ 16 ศาลาพักใจหรือป่าวคะเนี่ย มากมายเลยศาลา น่ารักจังเลยค่ะแม่ชม พักผ่อนบ้างนะคะ เหนื่อยนักก็พักสักหน่อยจะได้สดชื่น แต่ว่าแม่หนูกุ๊กกิ๊กของหนูไปหลงอยุ่ที่ศาลาไหนนะ แม่หนูกุ๊กกิ๊กของหนูไม่เข้าศาลากับเค้านี่เอง แม่คนนี้ก็คิดอะไรไม่เหมือนชาวบ้านเค้าเลย อิอิ แก้ไขเมื่อ 10 ธ.ค. 52 22:37:26 จากคุณ : apple@bestJewel เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 22:32:42

ความคิดเห็นที่ 17 จะนอนแล้ว เห็นแม้ชมมาเรือน (ฉานต้องนอนดึกอีกละซิ) "สายฝนเปรียบเหมือนกับความรัก" บางคนกล้าๆกลัวๆ บางคนกลัวเปียก บางคนกลัวหนาว บางคนกลัวเพราะเห็นคนอื่นกลัว แต่.....ในที่สุดแล้ว บนโลกใบนี้ ก็จะมีคนที่ไม่กลัวฝนเสมอ จากคุณ : รักคนอ่าน (kru_pn2) เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 22:41:51

ความคิดเห็นที่ 18 เดินลงมาเรื่อยๆ จนใกล้จะถึงหมู่บ้าน ทั้งสองก็เห็นใครคนหนึ่งวิ่งออกมาจากป่าข้างทางเดินริมภู จึงหยุดยืนมองด้วยความสงสัย ใครคนนั้นก็คืออั้มนั่นเอง อั้มถอนหายใจด้วยความเหนื่อย หันมามองกุ๊กกิ๊กกับฤทธีแล้วก็เรียกด้วยความดีใจ “กุ๊กกิ๊ก พี่ธี” กุ๊กกิ๊กกับฤทธีรีบเดินมาหาอั้มทันที ฤทธีมองอั้มแล้วถาม “อั้มไปไหนมาเนี่ย เมื่อกี้พี่เห็นวิ่งออกมาจากป่า” “นั่นสิคะ ทำไมพี่อั้มไม่ลงไปที่หมู่บ้าน” กุ๊กกิ๊กถามอย่างสงสัย อั้มมองหน้าทั้งสองคน  แล้วว่า“เมื่อกี้น่ะ ตอนที่พี่กำลังเดินลงภู ใกล้จะถึงอยู่แล้ว พี่เห็นคนคนหนึ่งวิ่งออกมาจากหมู่บ้าน ท่าทางน่าสงสัยก็เลยวิ่งตามไป แต่ตามไม่ทัน เขาวิ่งหายเข้าไปในป่าแล้ว” “หือ ใครหรอ ใช่ชาวบ้านหรือเปล่า” ฤทธีถาม แต่อั้มส่ายหน้า “ไม่ใช่ชาวบ้านแน่ค่ะ ถ้าเป็นคนในหมู่บ้านอั้มต้องเคยเห็นหน้าบ้าง แล้วท่าทางเขาก็...แปลกๆ ด้วยค่ะ” “แปลกยังไงคะ” กุ๊กกิ๊กถาม “อืม...” อั้มทำท่าคิด ก่อนจะตอบว่า “ไม่รู้หมือนกันว่าแปลกยังไง แต่ว่า พี่รู้สึกไงไม่รู้อ่ะ รู้สึกไม่ชอบมาพากล” ฤทธีฟังแล้วนิ่งไปนิด ก่อนจะชวน “พวกเรารีบไปที่หมู่บ้านกันเถอะ” กุ๊กกิ๊กกับอั้มพยักหน้า ทั้งสามจึงรีบเดินลงภูเข้าสู่หมู่บ้านอย่างรีบเร่ง พอไปถึงก็รีบเดินไปที่ห้องน้ำประจำหมู่บ้านที่สร้างไว้เกือบจะเสร็จแล้ว แต่พอไปถึงที่หมาย ทั้งสามคนก็ต้องชะงัก อึ้งไป ก่อนจะหันมามองกันและกัน แล้วหันไปมองภาพตรงหน้าอีกครั้ง ยังไม่ทันที่ใครจะพูดอะไร ก็ได้ยินเสียงเพื่อนๆ อีกกลุ่มใหญ่กำลังเดินมา ได้ยินเสียงอิศราพูดกับเพื่อนๆ  “ยังไงวันนี้เราคงทำห้องน้ำเสร็จแน่” “เดี๋ยว อิศ” ฤทธีเรียก อิศราชะงัก หันมามอง ฤทธีจึงชี้มือให้ดูภาพตรงหน้า ห้องน้ำประจำหมู่บ้านที่สร้างเกือบจะเสร็จแล้ว ถูกทำลายไม่มีชิ้นดี... จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 22:55:36

ความคิดเห็นที่ 19 15.                         จากคุณ : 19 x 25 สูตรคูณหัวใจ (lovelivers) เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 23:16:39

ความคิดเห็นที่ 20 แม่ชมมาแล้วววว ตอนนี้คนอ่านแต่ละคนคงยิ้มแก้มแตกกันไปตามๆกัน ใครว่าฝนตกแล้วไม่ดีนะ หุหุ พ่อเลี้ยงคนไหนส่งคนมาทำลายห้องน้้ำที่อุตส่าห์สร้างล่ะนี่...คงต้อง ติดตามตอนต่อไปซะล่ะมั้ง ถึงแม่ชมจะหายไปบ้างอะไรบ้าง แต่ก็จะยังติดตามแม่ชมเสมอจ๊ะ จากคุณ : =เราเอง= เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 23:47:19

ความคิดเห็นที่ 21 แม่ชม สู้ๆๆ ^______________^ อ่าน ตรง นิสา กับ คมชาญ แล้วใจสั่น ยิ้มแก้มแตก มือเย็น จริงๆ ..... จากคุณ : airja222 (airja222) เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 23:59:53

ความคิดเห็นที่ 22 ตาคมชาญเขาก็ชัดเจนไปแล้ว เหลือแต่พี่เมฆเนี่ยแหละ หยอดไปหยอดมาอยู่นั่น ปล. ชายปริศนานั่น......ตาชารึเปล่าน่ะ 5555555+ จากคุณ : [Zonic] เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 52 02:26:50

ความคิดเห็นที่ 23 มาลงชื่อว่าอ่านแล้วค่ะ ^____^ จากคุณ : Friendly Car เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 52 02:36:16

ความคิดเห็นที่ 24   ขอบคุณแม่ชมมากนะคะที่มาต่อให้ แม่ชมน่ารักจังเลยคะ ^^ จากคุณ : paku เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 52 03:48:18 A:194.74.208.129 X: TicketID:206689

ความคิดเห็นที่ 25 ขอบคุณแม่ชมมากจ้า แม่ชมทำให้ชั้นเป็นห่วงเห็นหายไปหลายวัน กลับมาต่อก็ดีใจมากมาย แต่ชั้นไม่มีกี๊พน่ะ ขอผลัดไปเดือนหน้าแล้วกันน่ะ จากคุณ : Vorramon007 เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 52 10:52:06

ความคิดเห็นที่ 26 เอาละว้าาาาาาาา ....คมชาญ ลุกอีกๆๆๆๆๆๆๆๆ.....อย่าได้กลัว  ชริชริ จากคุณ : AloNe_SoHaLL เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 52 12:13:33

ความคิดเห็นที่ 27 รอแม่ชมมาหลายวัน วันนี้ได้อ่านแล้ว ชอบคู่คมชาญ-นิสา มากมาย ขอแบบนี้อีกนะคะแม่ชม จากคุณ : APT-C19 เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 52 12:25:34

ความคิดเห็นที่ 28 เย้ๆๆๆๆๆๆๆ แม่ชมมาแล้ววววว ตาชาญ สู้เค้านะ จากคุณ : พลอย (ploy1712) เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 52 12:29:14

ความคิดเห็นที่ 29 ว้าว ว้าว จุใจ ... หวานซะไม่ต้องพึ่งน้ำตาล .. ปล. ว่าแต่ว่า แม่ชม .."แต่งงาน"​ ยุ่งมาก ... ยินดีด้วยนะจ้ะ ...​ ^ ^ จากคุณ : greenmania เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 52 13:09:22

ความคิดเห็นที่ 30 ตอนใหม่ของแม่ชมทำเอาคนอ่านยิ้มตามกันเป็นแถวๆเลย อิศรา คุนชาญ ฤทธี ได้ใจจริงๆ ^^ หมั่นไส้ก็แต่อิตาพี่เมฆ ซะทีได้มั้ยเนี่ย........ รอลุ้นตอนต่อไปค่ะ จากคุณ : * filmii * เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 52 14:23:20

ความคิดเห็นที่ 31 รอมาหลายวัน ชอบค่ะ ยิ้มหน้าบานเลย แต่ละคู่เนี่ย ว่าแต่ว่านะคะ แม่ชม พี่เมฆ เอะอะ จะให้น้องคีย์ตกเขาลูกเดียวเลยง่ะ^^ แล้วเมื่อไหร่จะลงเอยกับใครสักที คะพี่เมฆง่ะ จะได้เลิกหนาวกับเค้าบ้าง 5555+ น้องคีย์เค้าก็น่ารักนะคะ(ส่วนตัว ชอบ)หรือน้องเอมง่ะ หลังจากลุ้นคู่นิสากับคมชาญแล้ว งานนี้ต้องลุ้นพี่เมฆกับสาวๆต่อ ^ ^ รอนะคะ กำลังสนุกเลยค่ะ จากคุณ : sal_pider เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 52 15:44:14

ความคิดเห็นที่ 32 รออยู่นะจ๊ะ แม่ชม รอ 2 คนเน้ จากคุณ : pinky_antz เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 52 20:09:59

ความคิดเห็นที่ 33   โอ๊ะ โอ้ วันนี้มีแต่ฉาก ฮิ้วๆ ทั้งนั้นเลย 555+ รออ่านต่อนะจ๊ะ ^^ จากคุณ : ninue เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 52 21:39:47 A:125.27.17.82 X: TicketID:237413

ความคิดเห็นที่ 34 กี้ดดดดดดด แม่ชมมมม แต่งงานไม่เจ้งข่าววววววว ขอแสดงความยินดีด้วยนะแม่ เหนื่อยหน่อยแต่ก็คงมีความสุขนะแม่ ขอให้ถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชร มีลูกเต็มบ้านมีหลานเต็มเมือง ^^ นี่ขนาดวุ่นวายกับงานแต่งงาน ยังมาแต่งนิยายต่อให้อ่านนับถือสปิริตแม่ชมจริงๆ ว่าแต่............ไปอันนี่มูน ที่ไหนเหรอแม่ บอกฉานที.............."จะได้เลือกของฝากถูก..ว่าอยากได้อะไร" จากคุณ : เปิดแนบล่ะฉานนน (Greenfree) เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 52 00:20:20

ความคิดเห็นที่ 35 ขอบคุณแม่ชมนะคะ บัวขออนุญาตขนไป MJS นะคะ จากคุณ : ใบบัว (baibua_wan) เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 52 14:29:27

ความคิดเห็นที่ 36 อ้าวแม่ชมหนีไปแต่งงานหรอกเหรอ ยินดีด้วยน่ะจ๊ะ ขอให้มีความสุขมากๆๆๆ จากคุณ : Vorramon007 เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 52 20:42:25

ความคิดเห็นที่ 37 -*- ชั้นพิมพ์ผิด แต่งงงแต่งงานอะไรกันเล่า โธ่ วันนี้ชั้นมาดูแมงทิ้งถ่วง -*- รู้จักเปล่า ๕๕๕ ที่อัมพวา เลยของดนิยายสักวันนะจ๊ะ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 52 00:26:24

ความคิดเห็นที่ 38 นี่จ้ะ เรือที่ชั้นนั่งดูแมงทิ้งถ่วง โรแมนติกจริงๆ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 52 00:30:28

ความคิดเห็นที่ 39 นี่คือบรรยากาศของตลาดน้ำริมฝั่งรัก (ค่อยมีอารมณ์เขียนต่อหน่อย) เดี๋ยวจบเรื่องนี้จะเขียนต่อ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 52 00:43:19

ความคิดเห็นที่ 40 กี้ดดดด ไปอันนี่มูนที่อัมพวาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา อย่าลืมของฝากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก จากคุณ : แต่งๆไปเห๊อะ เด๋วตกรถไฟหรอกก (Greenfree) เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 52 00:48:11

ความคิดเห็นที่ 41 เห้อออ พวกเราก็อ่านยังไงเข้าใจว่าแม่ชมไปแต่งงาน ตอนแรกเราก็ต๊กใจ พออ่านประโยค ....แต่งงานยุ่งมาก >>>เลิกดึกติดๆ กันเลย ไม่ไหวจริงๆ >> พออ่านประโยคนี้มันเริ่มจะไม่ใช่แระ แต่งงานไรเลิกดึกๆติดกันหลายวัน -*- ตาหลกอ่า 55+ น่ารักดี แม่ชมก็ฮันนีมูนเสร็จแล้วอย่าลืมมาแต่งต่อนะ จากคุณ : บินหลา-LALA เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 52 01:43:52

ความคิดเห็นที่ 42 ฮาไปเลยยยยยยยยยยยย ชั้นนึกว่ามีชมแต่งงานเสียอีก แมงทิ้งถ่วง ชั้นไม่รู้จัก  ชั้นรู้จักแต่หิ่งห้อย ที่อยู่แถวต้นลำพู น่ะจ๊ะ แม่ชมฮันนีมูนเสร็จแล้วอย่าลืมมาแต่งต่อนะ ชั้นคอยอยู่จ้า จากคุณ : Vorramon007 เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 52 10:29:46

ความคิดเห็นที่ 43 #แม่ชมจ๋า  ขอโทษที่ทำลายบรรยากาศนะจ๊ะ แต่ฉานว่า แมงทิ้งถ่วงอะไรของแม่ชมน่ะ แถวบ้านก็พอหาดูได้นะ ถ้ามีสายไฟฟ้าและหลอดกระพริบ แต่ก็นั่นแหละนะ ไปดูที่อัมพวา  มันก็คงได้บรรยากาศ กว่าแถวบ้านเย้อะ ป.ล.ฉานทะเลาะกับ นายท้ายเรือเรื่องแมงทิ้งถ่วง เกือบไม่ได้กลับบ้านแน่ะ จากคุณ : รักคนอ่าน (kru_pn2) เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 52 21:44:23

ความคิดเห็นที่ 44 ก็บอกแล้วว่าพิมพ์ผิด ขี้เกียจแก้ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕ แมงทิ้งถ่วง เป็นชื่อที่คนโบราณเรียกหิ่งห้อยจ้ะ น่ารักดี และขอย้ำอีกครั้ง  ชั้นไม่ได้ไปฮันนิมูน และไม่ได้แต่งงงงงานนนนนนนน ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕ จากคุณ : ชั้นตกรถไฟไปแล้วล่ะ ๕๕๕๕๕ (ชมเช้า) เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 52 22:00:44

ความคิดเห็นที่ 45 แม่ครูจ้ะ แถวบ้านชั้นก็ยังมีแมงทิ้งถ่วงอยู่เหมือนกันจ้ะ (แถวบ้านเรียกบ้านนอก -*-) แต่แบบ ไปกินบรรยากาศไง -*- ๕๕๕๕ คนอย่างชั้นนะ ไอ้ที่ไหนที่เขาว่าไม่เห็นจะมีอะไรเลย อย่างอัมพวาเนี่ย  ชั้นปลื้มซะมากมาย เพื่อนมันบอกจะมีอะไร ก็แค่ตลาด ของกินก็ไม่ค่อยอร่อย แมงทิ้งถ่วงที่บ้านก็มีให้ดู แต่ชั้นบอกเลยนะว่า แค่ได้มาเห็นชั้นก็ชอบแล้ว ชั้นชอบเที่ยวตลาดน่ะ เนี่ย ไม่อยากกลับเลย อยากอยู่ต่ออีกนานๆ เป็นเอามากไหมล่ะ ชั้น"เยอะ" ตลอด เรื่องอารมณ์เนี่ย -*- อย่ามามัวฟังชั้นบ่นเลย มาอ่านต่อ แบบทีละนิดทีละหน่อยแล้วกันเนอะเพราะชั้นแต่งสดอยู่ตอนนี้ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 52 22:09:55

ความคิดเห็นที่ 46 ห้องน้ำประจำหมู่บ้านที่สร้างเกือบจะเสร็จแล้ว ถูกทำลายไม่มีชิ้นดี... ทุกคนที่มาถึงและได้เห็นภาพตรงหน้า ต่างอึ้งกันไป ก่อนที่เมฆจะพูดขึ้นมา “นี่มันอะไรกันเนี่ย อิศ” หันไปถามอิศรา แต่อิศส่ายหน้า “ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน ชั้นก็รู้เท่าที่แกรู้นั่นแหละ” “พี่ว่า เราคงต้องถามชาวบ้านดูแล้วล่ะ ต้องมีคนรู้เรื่องนี้แน่” ฤทธีออกความเห็น ทุกคนพยักหน้า สุกฤษฏิ์จึงว่า “ผู้ใหญ่สุธีไง ผู้ใหญ่สุธีต้องรู้แน่ เดี๋ยวชั้นจะไปตามผู้ใหญ่มานะ” พูดจบสุกฤษฏิ์ก็ทำท่าจะไปตามผู้ใหญ่สุธี แต่ยังไม่ทันได้ก้าวขาเดินไป ก็เห็นผู้ใหญ่สุธีกำลังเดินเข้ามาหาอย่างรีบเร่ง มาถึงก็มองหาห้องน้ำ เห็นว่าพังไม่มีชิ้นดีก็ถึงกับส่ายหน้า แล้วถอนหายใจออกมา ทุกคนมองผู้ใหญ่สุธีเป็นตาเดียว   “ผมสังหรณ์ใจอยู่แล้วเชียว แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะรุนแรงขนาดนี้” ผู้ใหญ่สุธีพูดขึ้นมา มองทุกคน “ผมต้องขอโทษทุกคนด้วยนะครับ ที่เรื่องมันเป็นอย่างนี้” “เดี๋ยวสิครับผู้ใหญ่ นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น” อิศราถามทันที เมฆเองก็เสริม “ผู้ใหญ่พูดเหมือนรู้ ว่ามันเป็นฝีมือใคร” “ผมคิดว่า ผมน่าจะรู้” ผู้ใหญ่พยักหน้ารับ “พวกคุณๆ เห็นคนแปลกหน้าเข้ามาในหมู่บ้านหรือเปล่าครับ” “หนูเห็นค่ะ” อั้มตอบทันที “เมื่อกี้นี้เอง เขาวิ่งเข้าป่าไปแล้ว หนูตามไปก็ไม่ทัน” “เข้าป่างั้นหรอ” ผู้ใหญ่ทวนคำ “งั้นก็แน่แล้วล่ะ” “หมายความว่าผู้ใหญ่รู้แน่แล้วใช่ไหมครับ ว่ามันเป็นฝีมือใคร” ฤทธีถามขึ้นมาทันที หลังจากนิ่งไปนาน “จากที่อั้มบอก แสดงว่าเขาต้องอยู่ในป่าแถวนี้” “ครับ...” ผู้ใหญ่พยักหน้า “เขาอยู่ในกระท่อมในป่า” “เขาน่ะใครครับ”  ฤทธีถาม ผู้ใหญ่สุธีนิ่งไป ก่อนจะว่า “ถ้าผมเดาไม่ผิด เขาคนนั้นก็คือ...เจ้าบัตรครับ” จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 52 22:13:48

ความคิดเห็นที่ 47 ขอบใจจ้ามีนิดมีหน่อยชั้นก็ชอบใจอยู่ ถ้าแม่ชมชอบเที่ยวตลาดบ้านชั้นมีตลาดน้ำแถวไทรน้อย จังหวัดนนทบุรี หรือจะเป็นตลาดน้ำบางคูเวียง บางกรวยจังหวัดนนทบุรี แต่ต้องไปตั้งแต่ เช้ามืดน่ะเพราะเข้าติดตลาดตั้งแต่ ตี 4 ตี 5 ตลาดน้ำบ้านชั้นก็มีของสวนขาย ของกินก็มาก ถ้ามาเที่ยวชั้นจะพาไปชม ดังคำขวัญชาวจังหวัดนนท์ ที่ว่า ทุเรียนเหนือชั้น เครื่องปั้นดินเผา เมืองเก่าวัดงาม  ตลาดน้ำน่าชม   รื่นรมย์สวนสมเด็จ  เกาะเกร็ดงามตา  พฤกษานานาพรรณ   บ้านจัดสรรเป็นเลิศ แต่ตอนนี้ทุเรียนก็แพงมากคนปลูกก็ไม่ได้กิน  คนซื้อก็ไม่ได้กิน เพราะซื้อไปให้เจ้านาย(ฮา) จากคุณ : Vorramon007 เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 52 23:36:15

ความคิดเห็นที่ 48 เฮียบัตรโผล่แล้ว......จะมาทำอะไรกะคณะนักฉึกฉาอีกมั้ยเนี่ย... แม่ชมคะ อิชั้นยังติดตามและเป็นกำลังใจให้อย่างต่อเนื่องนะค้า.... จากคุณ : RakTawan เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 52 09:38:10

ความคิดเห็นที่ 49 แหมกระทู้แม่ชมนอกจากจะได้อ่านนิยายสนุกๆ แล้ว ยังมีสาระมากมายให้ติดตามอีกด้วย เพิ่งรู้นะเนี่ยว่า "แมงทิ้งถ่วง" มันคือหิ่งห้อย ชั้นจะเก็บเอาไว้สอนลูกสอนหลานต่อไปในอนาคตนะจ๊ะ ว่าแต่แม่ชมเองก็อย่าโหมงานหนักมากนัก รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ เดี๋ยวหายไปแต่งงานเอ๊ยทำงานอีกครานี้ แฟนๆ คงบ่นกันอุบอีกแน่ ปล. พ่อคมชาญกับแม่นิสาทำเอาชั้นยิ้มจนแก้มปริ น่ารักน่าลุ้นจริงๆ อ้อ...ชั้นชอบพ่อสุกฤษฏิ์อีกคนอ่านแล้วขำทุกมุก ว่าแต่กว่าจะจบเรื่องนี้สงสัยจริงๆ ว่าจะมีถึงแผนที่เท่าไหร่หนอ จากคุณ : maewtrix เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 52 11:44:56

ความคิดเห็นที่ 50 #แม่ชมจ๋า  พอดีเพิ่งเข้ามาอ่านจ้ะ เห็นคนข้างบนเขานำเสนอตลาดน้ำกัน ฉานเอาบ้าง "ตลาดน้ำคลองหอยโข่ง" ตลาดน้ำแห่งแรกและแห่งเดียวในภาคใต้ ตั้งอยู่ที่   ต.คลองหอยโข่ง   อ.หาดใหญ่  จ.สงขลา   เป็นตลาดน้ำที่เหมือนตลาดน้ำ ทั่วไป คือมีของกิน เยอะมาก(อยู่ในเรือ ที่จอดอยู่นิ่งๆ) ประเภทอาหาร(ของกินเล่นเป็นส่วนใหญ่) จะอยู่ในกระทงใบตอง มีตั้งแต่ ส้มตำนาๆชนิด (แบบทอดด้วย) หอหมกทุกชนิด ทอดมันทุกชนิด ไปจนถึงซูชิ  ส่วนน้ำผลไม้ต่างๆ ก็จะใส่มาในกระบอกไม้ไผ่ (นานๆไปไม้ไผ่จะหมดป่าไหมนะ)    ที่พิเศษ(ในความคิดของฉานนะ) คือแม่ค้าและพ่อค้าจะใส่เสื้อผ้าเหมือนกันทั้งตลาด แต่ฉานอธิบายชุดไม่ค่อยถูก ความจำสั้น (เพิ่งไปมาเมื่อเดือนที่แล้วเอง)    อ้อ ๆ ๆ มีแผงขายผลไม้ เยอะมากๆ มะพร้าวอ่อน  ทุเรียน เงาะ ลองกอง ขนุน และจำปาดะ (คล้ายๆขนุนแต่เนื้อจะเละๆกว่าและกลิ่นแรงมาก)  เกือบลืมมีสะตอด้วย (จะขาดได้ไง)    ว่างๆแม่ชมไปนะ (ไปฮันนี่มูน ก็ไม่ผิดกติกาแต่อย่างใด) ฉานขอเป็นไกด์เอง  แล้วจะพาไปเที่ยวปัตตานีบ้านฉานด้วย อย่าลืมอย่าพลาดนะจ๊ะ ป.ล.ได้ข่าวว่ารถไฟ  ยังมีวิ่งอยู่อีกหลายขบวน ป.ล.กว่า ตอนนี้ ฉานเดาทางแม่ชมไม่ถูกแล้วจ้ะ  อยากรู้จัก เฮียบัตร ซึ่งไม่น่าจะใช่สมบัติ  เมทะนี (ฉานจะบอกอายุไปไหนเนี่ยย) แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 52 12:54:37 จากคุณ : รักคนอ่าน (kru_pn2) เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 52 12:51:26

ความคิดเห็นที่ 51 กรี๊ดดดด พี่บัตร กลับมาแล้ว 5555555555+ ชั้นก็ชอบตลาดอัมพวาเหมือนกันจ้ะแม่ชม ((เกิดมาก็เคยไปอยู่ที่เดียว 55)) ประทับใจเพราะไปแล้วไฟดับ เค้าจุดเทียนกันทั้งคลองน่ารักมากเลย >.< จากคุณ : [Zonic] เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 52 12:59:36

ความคิดเห็นที่ 52 ชั้นมาแล้วจ้า เมื่อคืนแอบหลับไปขออภัยด้วยนะ -*- โอ๊ยๆ ตลาดๆ ชั้นชอบๆ ขอบคุณทุกคนมากนะจ๊ะที่มาแนะนำตลาดให้ชั้น อยากไปหมดเลยอ่ะ ชั้นชอบเที่ยวตลาด ชอบของกินเยอะๆ ที่อัมพวาเนี่ย บรรยากาศน่ารักมาก เคยไปเกาะเกร็ดก็สนุก สามชุกก็ชอบ โปรแกรมหน้าที่จะไปคือตลาดบางน้ำผึ้งจ๊ะ ที่สมุทรปราการ เพื่อนชวนไป บอกของกินเยอะมากๆ ๕๕๕๕ น่าจะมีตลาดเก่าๆ ให้เที่ยวกันเยอะๆ เนอะ ที่อยุธบาบ้านชั้นก็มีอยู่หลายตลาดนะ ทั้งตลาดน้ำคลองสระบัว ตลาดโก้งโค้ง ตลาดน้ำวัดท่าการ้อง ตอนนี้มีงานอยุธยามรดกโลก ก็มีตลาดย้อนยุค แบบโบราณๆ ซื้อของด้วยเบี้ยแบบโบราณก็สนุกไปอีกแบบจ้ะ ว่างๆ มาเที่ยวกันได้นะ ปล. ชั้นก็ว่างั้นแหละจ้ะ รถไฟยังมีอยู่หลายขบวน ขบวนไหนไม่ชอบก็ไม่ต้องขึ้น ^^ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 52 22:00:44

ความคิดเห็นที่ 53 “เจ้าบัตร....” ทุกคนแทบจะทวนคำพูดของผู้ใหญ่สุธีพร้อมกันราวกับนัดกันไว้ “ใครอ่ะครับ” อิศราถาม ผู้ใหญ่สุธีนิ่งไปนิดหนึ่ง ก่อนจะอธิบายช้าๆ “ก็เป็นคนในหมู่บ้านนี้แหละครับ แต่ความคิดของเขาไม่ค่อยจะลงรอยกับคนส่วนใหญ่ เขาก็เลยแยกตัวออกไปปลูกกระท่อมอยู่ในป่า แต่ก็อยู่ไม่ไกลจากหมู่บ้านเท่าไหร่ และเขาก็เข้ามาในหมู่บ้านเป็นบางครั้ง” “อ้าว แล้วทำไมเขาต้องมาพังห้องน้ำเราด้วย เราไม่น่าจะมีอะไรเกี่ยวข้องกันไม่ใช่หรอคะ”นิสาถามขึ้นมาทันที “เราไม่ได้ไปทำอะไรให้เขาเลยนะคะ ตรงกันข้าม เราทำสิ่งที่เป็นประโยชน์แท้ๆ” “หนูไม่เข้าใจ” ผู้ใหญ่สุธีส่ายหน้า “คนที่ยึดติดกับอะไรบางอย่าง มองคนอย่างอคติน่ะนะ เขาจะหน้ามืดตามัว  เขาไม่ได้พิจารณาเรื่องความเป็นประโยชน์หรือไม่เป็นประโยชน์หรอก” “แล้วเขามาอคติอะไรกับเราล่ะคะ” นิสายังถามต่อ “คือว่า...” ผู้ใหญ่สุธีนิ่งไปเหมือนคิด ก่อนจะพูดต่อ “คือว่าเขามองพวกนิสิตนักศึกษาอย่างพวกหนูๆ ไม่ดีสักเท่าไหร่หรอกครับ เพราะว่าเขาเคยมีเรื่องฝังใจ คือว่า...” ผู้ใหญ่รวบรวมความคิด แล้วเล่าออกมา “เขาเคยมีคนรัก เป็นเด็กสาวในหมู่บ้านนี่แหละครับ รักกันมาตั้งแต่เด็ก แต่พอโตขึ้นมา คนรักของเขาก็ไปเรียนที่กรุงเทพฯ แต่ไม่รู้ว่ายังไงนะครับ พอเด็กสาวคนนั้นกลับมาอีกที  ก็พาพ่อแม่เขาไปอยู่กรุงเทพฯ แล้วก็ไม่กลับมาที่นี่อีกเลย เจ้าบัตรก็เลยเสียใจมาก เพราะว่าตั้งหน้าตั้งตารอคนรักมาตลอด แต่พอเรียนจบกลับมาจริงๆ ก็เปลี่ยนไปเสียแล้ว” “แล้ว แล้วเขาไม่ถามเหตุผลหรอคะ ว่าทำไมแฟนเขาถึงเปลี่ยนไป” อั้มถามขึ้นมา แต่ผู้ใหญ่ส่ายหน้า “ก็คงเป็นเพราะความห่างไกลนั่นแหละครับ อีกอย่าง ความห่างไกลยังไม่เท่าความห่างเหิน แฟนของเจ้าบัตรคงไปพบเจออะไรอีกมาก โลกของแม่หนูน้อยคนนั้นคงจะกว้างกว่าโลกที่มีเจ้าบัตรมากมายนัก และคนที่ออกไปสู่โลกกว้างแล้ว จะหวนกลับหาโลกแคบๆ นี่หรอครับ เวลาเปลี่ยน ใจคนก็เปลี่ยน เห็นเขาว่าครั้งสุดท้ายที่แม่หนูคนนั้นมาที่นี่ เขาก็พยายามจะอธิบายให้เจ้าบัตรฟัง  แต่ว่า เจ้าบัตรไม่ยอมฟัง” “เขาคงจะเสียใจมากนะคะ” อั้มรำพึงขึ้นมา “ใช่ครับ เจ้าบัตรเสียใจมาก มันก็เลยฝังใจ หาว่าเพราะกรุงเทพฯ ทำให้คนรักของมันเปลี่ยนไป คนกรุงเทพฯ ก็หลอกลวง มันไม่เชื่อครับ ว่าพวกหนูๆ ตั้งใจมาทำประโยชน์ให้พวกเราจริงๆ มันต่อต้านมาตลอดแหละครับ  จนพวกหนูๆ มานี่ ผมเห็นว่ามันเงียบไป นึกว่าจะยอมรับได้ แต่แล้วก็...กลับเป็นอย่างที่เห็น” “แล้วเราจะทำยังไงดีคะ” นิสาถามผู้ใหญ่ ผู้ใหญ่จึงนิ่งไปอย่างใช้ความคิด สุกฤษฏิ์ก็เสนอขึ้นมา “เราก็สร้างใหม่สิ คนเรามีตั้งเยอะ ช่วยกันสร้างเดี๋ยวก็เสร็จ” แต่อิศราส่ายหน้า “แล้วจะรับประกันได้ยังไง ว่ามันจะไม่ถูกทำลายอีก” ทุกคนก็เงียบ อิศราจึงว่า “เราคงต้องไปคุยกับเขาให้รู้เรื่อง” “หมายความว่า...” ผู้ใหญ่สุธีมองหน้าอิศรา อิศราก็พยักหน้าให้ “ใช่ครับ พวกเราจะไปคุยกับนายบัตร รบกวนผู้ใหญ่พาไปที่กระท่อมหน่อยได้ไหมครับ” “จะเอาอย่างนั้นแน่นะ” ผู้ใหญ่ถามย้ำ ทุกคนจึงพยักหน้ารับ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 52 22:03:22

ความคิดเห็นที่ 54 ผู้ใหญ่สุธีจึงพาชาวค่ายเดินเข้าไปในป่า จนถึงกระท่อมของเจ้าบัตรซึ่งเป็นกระท่อมหลังเล็กปลูกง่ายๆ อยู่ใต้ต้นใม้ใหญ่ ทุกคนมองอย่างสนใจ ผู้ใหญ่เห็นเงียบๆ จึงตะโกน “บัตร อยู่ไหม” แต่ไม่มีเสีงตอบรับออกมาจากในกระท่อม ผู้ใหญ่ลองเรียกอีกครั้งก็ยังเงียบเหมือนเดิม “สงสัยจะไม่อยู่หรอกครับ” ผู้ใหญ่หันมาบอกทุกคน “แล้ว เขาไปไหนล่ะครับ” อิศราถาม แต่ผู้ใหญ่ส่ายหน้า “ไม่ค่อยมีคนรู้หรอกครับ ว่ามันไปไหน จริงๆ แล้วมันไม่คอยสุงสิงกับคนในหมู่บ้านมานานแล้ว” “แล้วเราจะทำไงดีอ่ะอิศ” เมฆถาม อิศรานิ่งคิดอยู่ครู่ก็ว่า “สงสัยเราต้องกลับไปก่อน เอางี้ เราไปช่วยกันซ้อมห้องน้ำ เอาเท่าที่จะทำได้ แล้วค่อยมาปรึกษากันอีกที แต่ไง เราก็ต้องคุยกับเขาให้ได้” “งั้น เดี๋ยวผมจะให้ลูกบ้านคอยสอดส่องดูแลนะครับ ถ้าเจอเจ้าบัตรจะบอกพวกหนูๆ ทันทีเลย” “ขอบคุณผู้ใหญ่มากเลยนะครับ พวกผมน่ะ อยากคุยกับเขาให้เร็วที่สุด อยากให้เขารู้ว่าเราตั้งใจมาทำประโยชน์ให้ชาวบ้านจริงๆ” อิศราว่า “ครับ ผมรู้ ผมเองก็อยากให้เจ้าบัตรได้คุยกับพวกหนูๆ เหมือนกัน” “ถ้างั้นเรากลับไปช่วยซ้อมห้องน้ำกันดีกว่า” สุกฤษฏิ์ สรุป ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย จึงพากันเดินออกจากป่า ตรงไปยังหมู่บ้าน มองเห็นห้องน้ำประจำหมู่บ้านที่พังยับเยินแล้ว ต่างก็มองหน้ากันอย่างอ่อนใจ เมฆเห็นดังนั้นจึงว่า “พวกเรา ช่วยกันหน่อยนะ เดี๋ยวก็เสร็จ” ว่าแล้วยิ้มอย่างร่าเริง “ครั้งที่แล้วพวกเราสร้างห้องน้ำไม่ค่อยดี นี่เป็นโอกาสที่ทำให้เราได้แก้ตัวใหม่นะ จะช้าอยู่ใย ลงมือกันเลย” ทุกคนมองหน้ากันแล้วอดยิ้มไม่ได้ ต่างคนต่างช่วยกันคนละไม้คนละมือ สักพักสุกฤษฏิ์ก็พูดขึ้นมา “พี่รู้นะน้องๆ ว่ามันไม่ใช่เวลา แต่พี่อยากสร้างบรรยากาศ  เรามาร้องเพลงกันดีกว่า พี่จะเป็นต้นเสียงเอง” ยังไม่ทันที่จะมีใครตอบรับ สุกฤษฏิ์ก็ขึ้นเพลงทันที  -*- ...ปลูกกุหลาบแดงไว้เพื่อเธอ เก้าพันเก้าร้อยเก้าสิบเก้าดอก บ่งบอกความจริงที่ยิ่งใหญ่ บ่งบอกว่าใจฉันยังคงมั่น พันปีหมื่นวันไม่เคยหน่าย ฟ้าดินสลายหัวใจมั่นรักเธอ....-*- จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 52 00:29:33

ความคิดเห็นที่ 55 รอแม่ชม เรื่อยๆ นะจ้ะ .. . สู้ๆๆ ^^ ยังติดใจ มุข อย่างนั้น อย่างไหน อย่างโน่น แล้วก็จบด้วย อย่างนี้ ! ชอบมาก ติดใจมากกกกก ;) จากคุณ : airja222 (airja222) เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 52 00:54:00

ความคิดเห็นที่ 56 แม่ชมมาน้อยๆๆ แต่เราก็จะคอยมาอ่านทู๊กๆๆๆๆวันนน เรยนะจ๊ะ เป็นกำลังใจให้เหมือนเดิมม ชอบ เหมือนกันจ๊ะ อย่างนั้น อย่างโน้น อย่างนี้ เหมือนคนข้างบน  -^-^- จากคุณ : หนูน้อยดุ่งดิ๋ง เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 52 02:20:55

ความคิดเห็นที่ 57 ^__ ^ ชอบเห็นคนรักกัน ^______^ ^______^     รออ่านอยู่........ เป็นกำลังใจให้นะคะ.....^______^ จากคุณ : ีรัก รัก รักเธอ (ellvira) เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 52 03:42:05

ความคิดเห็นที่ 58 555 สุกฤษฎิ์ เอาใจไปเลย .. ชอบมากจริงๆ ... :D จากคุณ : greenmania เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 52 14:51:31

ความคิดเห็นที่ 59 แม่ชมเนี่ย มีตัวละครเก่า ๆ โผล่มาเรื่อยเลย แต่ว่าเจ้าบัตรเรื่องนั้น กับเจ้าบัตรเรื่องโน้น แล้วก็เจ้าบัตรเรื่องไหน  คนละคนกันกับเจ้าบัตรเรื่องนี้ใช่ไหม ว่าแล้วก็คิดถึงคุ๊กกี้แม่เนิกด้วยนะเนี่ย จากคุณ : peper_old (Peper_Old) เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 52 19:32:58

ความคิดเห็นที่ 60 รอแม่ชม ทั้ลวัลลลลลลลลลลลลลลลลลล ^^ จากคุณ : pinky_antz เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 52 21:48:25

ความคิดเห็นที่ 61 ^^ ติดตามนิยายแม่ชมมาก ๆ เลยค่ะ รอทุกวัน นานแค่ไหนก็รอ ^^ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ พอดีเพิ่งได้อมยิ้ม แหะ ๆๆ เลยเพิ่งแสดงตัว ซุ่มมานาน Ps.  เจ้าบัตรคือใครหรอค่ะ ?? จากคุณ : T-GSP เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 52 22:00:22

ความคิดเห็นที่ 62 เข้ามาลงชื่อรอค่ะ ^___^ จากคุณ : Friendly Car เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 52 22:07:52

ความคิดเห็นที่ 63 เข้ามารอทุกวันเลยค่า จากคุณ : Ammy_Chan เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 52 10:54:40

ความคิดเห็นที่ 64 แม่ชมนี่น่ารักจริง ชั้นตามพ่อเมฆ แม่คีย์ไปเกาหลีตั้งหลายวัน แม่ชมก็ไม่ลงเยอะกลัวชั้นตามอ่านไม่ไหว นิยายแม่ชมของแท้ต้องมีการหลบฝนจริงมั๊ย อย่างว่า บรรยากาศตอนฝนตกมันทำให้คนเผลอไผล ลืมตัวนี่นา ปล. คิดถึงพี่บัตรนะ เรื่องนี้กว่าจะฏผล่ก็ท้ายเรื่องละ จากคุณ : Nusantara เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 52 11:01:33

ความคิดเห็นที่ 65 มาแล้วๆ ไปขึ้นเรือนใหม่กัน http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C8664709/C8664709.html#3 จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 52 22:38:32