ความคิดเห็นที่ 1 1. ละครและหนังของฉลองมีเส้นแบ่งบางๆ ระหว่างคำว่า เชย และ อินดี้ 2. วงการเพลงมีพี่น้องสินเจริญ ละครหนังฉลองก็มีพี่น้อง ภักดีวิจิตรบราเธอร์ 3. พระเอกมักมีอาชีพเป็นตำรวจ (แม้ทั้งเรื่องไม่เคยใส่เครื่องแบบแต่นั่นแหละ..ผู้กอง) ไม่จำเป็นต้องหล่อมากแต่ต้องบึก กำยำ และอันนี้สำคัญต้องมี....ขนหน้าอก 4. นางเอกมักแก่นเซี้ยว ลุยๆออกไปไหนไม่แต่งหน้า(หรือแต่งว่ะ) กำพร้าแม่ หากเป็นลูกตัวร้ายก็มักจะใฝ่ดี ทำแผลได้และขับเรือหางยาวเป็น 5. พ่อนางเอกมักทำธุรกิจผิดกฎหมาย เป็นผู้มีอิทธิพล แต่ถ้าเป็นคนดีมักได้เป็นกำนัน 6. กำนันจะมีลูกสาวคนเดียว(และสวย) กำพร้าเมีย มีบ้านใหญ่ มีไร่องุ่น คาดผ้าขาวม้าและห้อยพระสมเด็จ 7. นางเอกมีเพื่อนเล่นที่โตด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก เป็นผู้หญิงชื่อมักจำง่าย(เช่น นังกระต่าย) ขี่จักรยานเฟสสันได้ ตอนแรกเกลียดผู้ชาย สุดท้ายมักได้แฟนก่อนนางเอก 8. หากเป็นผู้ชายก็มักเป็นลูกสมุนคู่ซ้อม อ้วน แคระ และผิวหมึก ที่สำคัญห้ามชอบนางเอก 9. เพื่อนพระเอกก็ต้องคู่กับเพื่อนนางเอก และมีความสัมพันธ์รุดหน้าก่อนคู่นางเอกเสมอ และแน่นอนรับบทโดย ภักดีวิจิตรบราเธอร์ 10. หากในเรื่องมีฉากกุ๊กกิ๊กมีดนตรีประกอบ จะคล้ายกับมิวสิควีดีโอเพลงจากรายการชุมทางเสียงทอง (ของแท้ต้องมีโลโก้นพพรสีทองติดอยู่บนปก) 11. หนังฉลองห้ามมีกระเทยและคนใช้ มีได้...ก็ห้ามเด่น 12. พาหนะของพระเอกถ้าไม่ใหม่สุดๆ ก็ต้องเก่ากว่า 20ปีขึ้นไป ราคาแพงในสมัยนั้น อะไหล่หายาก ขับพวงมาลัยซ้าย เข้าเกียร์กระปุกมือขวา (โจรโผล่มายิงยากนะนั่น !) 13. ลูกน้องตัวโกงมักได้บทพูดเท่าๆกัน และโคลสอัพเต็มใบหน้าทุกคน 14. ความลับต่างๆมักมาจากการได้ยินโดยความบังเอิญ จากการซุ่มหลังต้นไม้ กอไม้ไผ่ รั้วสังกะสีและต้องมีฝูงเป็ด 15. ออกจากบ้านไม่จำเป็นต้องพกกระเป๋าตังค์ โทรศัพท์มือถือ เอาลูกกระสุนใส่กระเป๋าให้เต็มไว้เหอะได้ใช้แน่นอน 16. ดูจากข้างนอกในผับบาร์คนคงจะเยอะ ไม่ต้องกลัวเข้าไปเหอะ มันมีที่ว่างหน้าเคาน์เตอร์อยู่ที่นึงให้นั่งเสมอ 17. ลูกน้องตัวโกงมักขี้หงุดหงิดเวลาโกรธจะเอามือตบโต๊ะ แต่เวลาอยู่กับหัวหน้าจะดูสุภาพ และพูดอะไรไปแล้วมักโดนตบเสมอ.. 18 .ร้านขายน้ำชากาแฟในหมู่บ้านเป็นที่ใครอยากรู้ข่าวอะไร มาที่นี่รับรองรู้หมด 19. ตัวละครที่เป็นฝรั่งพูดไทยได้ทุกคน ชัดไม่ชัดก็อีกเรื่อง 20. นางร้ายมักสวย ตายก่อนเสมอ และต้องนมโต...ไม่รู้เป็นอะไร 21. หนังพจน์ต้องมีโก๊ะตี๋ หนังฉลองภักดีก็ต้องมีกรุงศรีวิไล 22. จะต้องมีฉากหลงป่า (กฎ กติกา ข้อบังคับ) 23. จะเจอนายพรานแต่งเป็นกะเหรี่ยง และไม่ต้องเล่าอะไรเพราะนายพรานรู้หมดทุกอย่าง 24. ในกลุ่มจะต้องมีคนที่ดูฉลาดคู่หนึ่งเสมอ ให้เดาได้เลยว่าจะเป็นพระเอก กับนางเอก 25. ในเมื่อมีคนฉลาดก็ต้องมีคนโง่ไว้เป็นภาระซึ่งก็คือ นางร้าย และตัวที่ตลก 26. แม้ผืนป่าจะกว้างแค่ไหนก็ต้องมาจ๊ะเอ๋เจอกับลูกน้องตัวโกงเสมอ 27. ไม่พูดพร่ำทำเพลงไม่ต้องถามว่าเป็นพวกไหน จะต้องมีการยิงกันก่อน.. 28. ทั้งสองฝ่ายต้องถอยไปตั้งหลัก >> พวกตัวโกงจะวิ่งหนีใส่เกียร์หมา และมาตัวเปล่า >> ส่วนพวกพระเอกจะหนี....อย่างเท่ห์ และแบกเป้รุงรัง 29. พวกพระเอกจะต้องไปเจอถ้ำประหลาดที่มี แสงสว่างตลอดทั้งปี 30. หากมีใครแปลงร่างได้ก็จะเผยโฉมหน้าที่แท้จริงในถ้ำนี่แหละ.. 31 หากแปลงเป็นเสือจะถ่ายฉากเสือมาจากสวนสัตว์เปิด และคำรามอย่างน้อยหนึ่งครั้ง >> แต่ถ้ามีการตะปบจะเห็น (ถุง) มือเสือจริงๆ และมีเลือดกระฉูดกันเห็นๆ 32. ฉากตัดมาตอนเช้าทุกคนจะร่วมวงดื่มกาแฟ และไม่พูดถึงเรื่องเมื่อคืน 33. ใครมีประโยคเด็ดอะไรก็มาปล่อยกันตอนนี้นี่แหละ >> เจ้าให้ข้าดื่ม ไยข้าจะไม่ดื่ม >> ปืนนะมีไว้แล้วไม่ได้ใช้ ดีกว่าจะใช้แล้วไม่มีนะผู้กองงง. 34. เหมือนจะรู้ว่าใกล้ๆมีน้ำตก นางเอกเตรียมผ้าถุงมาด้วย >> นางเอกจึงขอตัวไปอาบน้ำ 35. นางเอกจะนุ่งกระโจมอกเผยแค่หัวไหล่ แต่ถ้าเป็นนางร้ายอนุญาตให้เห็นมากกว่านี้ได้ >>> ฉากนี้เราจะเห็นทรวดทรงของเธออย่างชัดเจน (ส่วนที่ดีที่สุดของหนังฉลอง) 36. นางเอกจะลูบไล้สบู่ไปมาแค่บริเวณต้นคอ เรียวแขนและเนินอกเท่านั้น แต่นางร้ายอนุญาตให้ล้วงไปในผ้าถุงได้ 37. พลัน! เสียงกุกกักเกิดขึ้น 38. นางเอกจะตะโกนถามว่า..นั่นใครอ่ะ? แต่ร้อยทั้งร้อยไม่มีเสียงตอบรับ 39. แต่ถ้าเป็นจะใครสักคนก็มักเป็นพระเอก >> นางเอกจะเขินอายโผล่แค่หัวในน้ำ หันหลังให้พระเอกแล้วพูดว่า “คุณมาแอบดูฉันเหรอ” 40. แต่ถ้าไม่มีใครนางเอกจะรีบขึ้นมาจากน้ำแต่งตัว 41. และเมื่อเข้ามาในกลุ่มก็พบว่าพระเอกหายไป 42. ถ้านางเอกไม่ชอบพระเอกอยู่ก่อนแล้ว ยิ่งตอกย้ำว่า ~พระเอกต้องเป็นไอ้โรคจิต 43. พระเอกกลับมาแล้ว พร้อมกับไก่ 44. การก่อกองไฟในเรื่องเป็นอะไรที่ง่ายมาก มีการย่างไก่และทุกคนกินอย่างเอร็ดอร่อยโดยไม่ต้องมีน้ำจิ้ม 45. นางเอกดูหิวกว่าคนอื่นเสมอแต่มักเก็บอาการเอาไว้ 46. พระเอกจะเป็นคนเดียวที่ดูออกและถามนางเอกว่า “คุณไม่หิวเหรอครับ” >>> นางเอกมักจะตอบว่า "ไม่(สั้นๆ)" แต่พระเอกก็ยื่นไปให้ 47. ด้วยความหิวนางเอกจึงรับไว้และกินด้วยความลืมตัว 48. พระเอก “ไหนคุณว่าคุณไม่หิวไงครับ” >> นางเอกนึกขึ้นได้ มองค้อนและพูดในใจว่า “ฝากไว้ก่อนเหอะตาบ้า” 49. ดึกแล้ว คืนนี้เป็นคืนเดือนแรม กองไฟเพียงกองเดียวก็ให้แสงสว่างได้ทั่วทั้งป่า 50. นางร้ายอนุญาตให้นุ่งสั้นเข้านอนได้เพียงคนเดียวโดยไม่กลัวยุงป่า (เน้นซูมไปทั่วร่าง ~ ส่วนที่ดีที่สุดอีกส่วนหนึ่งของหนังฉลอง) 51. ของที่ตามหามาทั้งเรื่องมักอยู่ที่นางเอก แม้จะชิ้นใหญ่แค่ไหนก็มักพาไปไหนด้วยเสมอ เช่น รูปปั้นหินศิลาแลง (หนักนะนั่น!!) 52. ตำรวจจราจรมีอยู่ทุกที่ขับมอเตอร์ไซด์วิบากในป่า ก็ต้องใส่หมวกกันน็อค 53. ดนตรีประกอบจะต้องตื่นเต้นเร้าใจ ไม่เว้นแม้แต่ฉากตัวโกงกินโค้ก หรือพระเอกกำลังโบกแท็กซี่ 54. เพลงประกอบละครอังกอร์ 1 คือต้นฉบับ เรื่องหน้าแค่เปลี่ยนคำศัพท์ และคัฟเวอร์ 55. อย่าได้งงถ้าหากเห็นลูกน้องตัวโกงตัวหนึ่งโดนยิงตาย แต่ตอนท้ายแต่งกายมาเป็นชาวบ้านเพราะทุกคนเป็น ~ อมตะ 56. ทุกครั้งที่ต่อสู้กับผู้ร้าย นางเอกจะตะโกนเรียกพระเอกด้วยความเป็นห่วงจนพระเอกพลาดท่าผู้ร้ายเสมอ (มรึงงงดูเฉยๆได้ป่ะ) 57. แม้จะโดนผู้ร้ายสาดกระสุนสักเท่าไร พระเอกจะโดนยิงแค่หนึ่งนัดตรงหัวไหล่หรือไม่ก็ต้นขา ส่วนคนที่ทำแผลให้ ไปดูข้อ 4 58. ถ้าดูละครหนังฉลองไม่รู้เรื่องก็อย่าไปดูเหนังรื่องอื่นเลยนะ >>>โดยเฉพาะของศาสดาเป็นเอก Invisible Waves 59. และสุดท้ายตอนจบ พระเอกไม่เคยตาย >>> เพื่อรอจะพูดประโยคสุดท้ายว่า ผมร้อยตำรวจเอก...ในนามของ...ขอขอบคุณทุกคนที่ให้ความร่วมมือกับทางราชการ จ่าช่วยเอาตัวพวกนี้ไปโรงพักด้วย! 60. แล้วเมื่อสันติสุขมาเยือนอีกครั้ง พระเอกก็ขอนางเอกแต่งงาน ณ ที่ตรงนั้น “คุณรัชนีแต่งงานกับผมนะครับ” นางเอกมองหน้าพระเอกด้วยน้ำตาคลอเบ้า แล้วก็พูดว่า “แหล่มเลยค่ะ” จากคุณ : แม่ของจิตร เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 52 06:11:54

ความคิดเห็นที่ 2 จำได้ว่าสมัยยังรุ่นกระทง  มีวงดนตรีมาแสดงที่โรงเรียนประจำหมู่บ้าน แถมมีหนังขายยามาร่วมแจมด้วย   เรียกได้ว่าดูฟรี  แต่ต้องทนฟังโฆษณาของเขานานหน่อย อันนี้ไม่สน  ชิว ๆ แต่ที่สนใจคือเวทีดนตรีครับ อันนี้สิลำบาก  เขาคิดเงินด้วย ไอ้พวกผมกะผองเพื่อนผองเพื่อนก็คอยชะโงกอยู่ข้างกำแพง (กระสอบปุ๋ยที่เขาตัดให้เป็นแผ่นแล้วเอามาขึงกั้นคนที่ไม่จ่ายตังค์)  กะว่าจะต้องหาวิธีมุดฝ่าเข้าไปให้ได้เป็นแม่นมั่น อาจจะเคยเล่าไว้แล้วในห้องนี้  ว่าพวกผมมุดได้สำเร็จ ทุกคนไปรวมตัวกันอยู่ใต้เวทีเลยครับ เงยหน้าไม่อายฟ้า  แต่ถ้าใครก้มหน้าล่ะอดของดี หนังแหน๋งไม่สนหรอกครับคุณแม่ฯ เพราะหางเครื่องบนเวทีนั้น... อิอิ  (ได้รึเปล่า) จากคุณ : ปะหล่อง เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 52 23:56:03

ความคิดเห็นที่ 3 นอกจากมุดใต้ถุนเวทีดนตรีแล้ว จำได้ว่าคุณปะหล่องชอบมุดใต้ถุนเวทีรำวงด้วย ของดิฉันไม่ถึงขั้นมุดใต้เวที แต่ชอบไปแอบดูลิเกเค้าแต่งตัวด้านหลังเวทีก่อนออกทำการแสดง แล้วก็ชอบดูงิ้วแต่งหน้าด้วย รู้สึกว่าสีสันที่นักแสดงของทั้งงิ้วและลิเก บรรจงวาดแต่งแต้มบนใบหน้านั้น เป็นที่ตื่นตาตื่นใจมาก โพสต์กระทู้นี้เพราะคิดถึงงานฤดูหนาวแถวบ้านเกิดน่ะค่ะ มีหนังกลางแปลง และมหรสพอื่นๆให้ได้นั่งโต้ลมหนาว ตากน้ำค้างดูทุกปี  แถวบ้านดิฉันขึ้นชื่อเรื่องข้าวหอมมะลิ กับ ปลาจ่อมกุ้ง หน้าหนาวจะมีงานประจำปีส่งเสริมผลิตภัณฑ์ทั้งสองอย่างนี้ ที่กิ๊บเก๋ม่อกๆคือ มีการประกวดธิดาปลาจ่อม ด้วยย...ว่าแต่แถวบ้านคุณปะหล่องไม่มีประกวดธิดาหนอนลำไย มั่งหรือคะ? จากคุณ : แม่ของจิตร เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 52 13:34:40

ความคิดเห็นที่ 4   สวัสดีครับคุณแม่ของจิตร กับคุณปะหล่อง ขอเข้ามาสะสมความแก่แดดแก่ลมครับ จากคุณ : น้องแนนแฟนคลับลำดับที่หนึ่ง เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 52 14:28:28

ความคิดเห็นที่ 5 คุณน้องแนนฯ  แค่เข้ามาเป็นสมาชิกในห้องนี้ ไม่ถึงสามเดือน พลังวัตรจะเพิ่มขึ้นเป็นทวีคุณ แต่พอล่วงสามเดือนไป กำลังภายในจะเข้าขั้นยิงฟันไม่เข้า หยิบใบไม้สามารถซัดเป็นอาวุธได้ ไม่เชื่อถามลุงเสื้อเขียวดูสิครับ คุณแม่ฯ แถวบ้านผม  เวลาหน้าหนาว  ถ้าไม่มีงานใหญ่จริง ๆ หรือมีมหกรรมที่น่าสนใจ  ส่วนใหญ่คนไม่ค่อยออกไปไหนกันครับ อยู่แต่บริเวณบ้านนั่นแหละ คนแก่บางคนก็ก่อไฟ  ผิงไป  เอาข้าวเหนียวที่เหลือจากมื้อเย็นมาทำให้แบน ๆ ไม่หนามาก  เกลือป่นโรยนิดหน่อยพอให้มีรสเค็ม  น้ำมันหมูปาดหน้าหลังเพื่อไม่ให้มันแห้งเกินไป  แล้วเอา "จี่"  กับถ่านในกองไฟนั่นแหละ พวกเด็ก ๆ ก็จะเอาหัวมันสีเหลือง ๆ หรือไม่ก็มันสำปะหลังมาเผา  สุกแล้วก็กินกันให้อบอุ่นร่างกาย จำได้ว่าเมื่อ  "หม่อน"  ผมยังอยู่  ก็มักจะเล่าเรื่องเก่า ๆ ให้ฟัง   หนุกหนานครับ  หนุกหนาน   เดี๋ยวนี้บรรยากาศมันเปลี่ยนไปแล้ว ถวิลหาจริง ๆ จากคุณ : ปะหล่อง เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 52 14:39:17

ความคิดเห็นที่ 6 มีเวลาว่างไม่กี่วัน ก่อนจะเริ่มภาคเรียนใหม่ คงได้มาป้วนเปี้ยนเฝ้าห้องลูกทุ่งบ่อยกว่าเดิม... นอนดูหนังสารคดีจบไปเรื่องนึง พอดีกับขนมแอ๊ปเปิ้ลครัมเบิ้ลที่อบไว้สุกได้ที่ ตอนนี้อากาศในบ้านกำลังอุ่นสบายด้วยความร้อนจากการเปิดเตาอบขนม  หอมกลิ่นอบเชยกับแอ๊ปเปิ้ลกรุ่นกำจายเลยค่ะ ฤดูหนาวสำหรับชีวิตทางนี้ก็มีความสุขตรงได้ลองทำขนมอบชนิดต่างๆนี่ละค่ะ ประหยัดค่าไฟสำหรับเครื่องทำความร้อนได้ด้วย ดีใจค่ะที่เห็นคุณน้องแนนฯ มาร่วมวงคุยด้วย ตั้งกระทู้ไปก็วังเวงใจเหมือนกันนะคะเนี่ย กลัวได้ตั้งเอง ตอบเอง ดีที่คุณปะหล่องกับคุณน้องแนนฯโผล่มาเป็นเพื่อน ไม่ทราบว่าทางบ้านมีอะไรพิเศษในช่วงหน้าหนาวไหมคะ? ปากแตกกับขาลาย ไม่นับเด้อ กิจกรรมเผามันรอบกองไฟ ดิฉันก็คุ้นเช่นกันค่ะคุณปะหล่อง  ยกเว้นข้าวจี่เพราะแถวบ้านดิฉันกินข้าวสวยเป็นหลัก ที่ชอบอีกอย่างคือการได้นั่งคุยกันและรวมญาติรอบกองไฟในตอนเช้าตรู่ และตอนเย็นนี่ละค่ะ แต่พอมีทีวีระบาดเข้ามา ความเจริญท่วมท้น บรรยากาศแบบเก่าก็สลายหายไป ..สงสัยอยู่นิดนึงว่า"หม่อน" นี่แปลว่าอะไรคะ? ดาวอ่านแล้วไม่เก็ท โทรไปคุยกับน้องที่เมืองไทย ได้ฟังเรื่องที่ฮามากเรื่องนึง คุณปะหล่องกล่าวถึงเวทีดนตรีทำให้นึกได้ถึงเรื่องที่ว่านี้ เกี่ยวกับความลี้ลับมหัศจรรย์ซึ่งเกี่ยวโยงกับการแสดงของวงดนตรีลูกทุ่งหมอลำ "เสียงอิสาน" เดี๋ยวถ้ายังคุยกันอยู่ จะมาขยายต่อค่ะ ตอนนี้ขอลาไปนอนก่อนเกือบตีสามแร้ววว จากคุณ : แม่ของจิตร เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 52 16:43:00

ความคิดเห็นที่ 7 "หม่อน"  คือคนที่อายุมากกว่าย่าครับ  แก่กว่าหม่อนคือ  "หม่น"  แต่ผมไม่ทันเห็นหรอก   รีบกลับมาเล่านะครับ จะตั้งตารอด้วยความระทึกในดวงหทัย แก้ไขเมื่อ 17 ธ.ค. 52 19:10:52 จากคุณ : ปะหล่อง เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 52 17:02:52

ความคิดเห็นที่ 8 ไม่ทราบว่าจนป่านนี้ คุณปะหล่องจะหายระทึก ระทด ระทวย ในหฤทัยหรือยัง  555555 ทิ้งระยะห่างไปข้ามวัน กว่าดิฉันจะมีโอกาสได้โผล่มาจ้ออีกรอบ .. อ่ะ! เล่าต่อๆ คือเรื่องก็มีอยู่ว่าน้องที่ดิฉันรู้จักมักคุ้น สมมุติให้ชื่อ วารุณี นะคะ เจ้าตัวเขาอนุญาตให้นำเรื่องนี้มาเล่าต่อได้ แต่ขอเปลี่ยนชื่อแซ่ให้นิดละกัน วารุณีและสามีเป็นสาธารณสุขตำบล ประจำสถานีอนามัยในหมู่บ้านที่อยู่ไม่ไกลจากตัวอำเภอเท่าไหร่นัก เป็นรุ่นน้องที่ดิฉันรักใคร่ชอบพอในนิสัยใจคอมากคนหนึ่ง เขาเป็นคนซื่อๆ มีเรื่องให้คนใกล้ชิดกันได้อำเล่นเสมอ เมื่อไม่นานมานี้ มีกระแสลือกันว่า ปี 2012 จะเป็นปีที่โลกของเราเจอภัยวิบัติครั้งใหญ่ เป็นการสูญสิ้นเผ่าพันธุ์มนุษย์เลยทีเดียว  วารุณีเชื่อในเรื่องนี้มาก เที่ยวศึกษาค้นคว้าถึงคำนายต่างๆที่เกี่ยวโยงกัน ทั้งยังหมั่นทำบุญ ทำทานถือศีล เตรียมตัวสำหรับปีแห่งการเปลี่ยนแปลงที่เชื่อว่าจะมาถึงในไม่ช้า คนที่ต้องเออ ออ ตามไปด้วยก็คือคุณสามีข้างตัวเค้าละค่ะ ถึงจะเอือมระอากับความเชื่อของภรรยาอยู่บ้าง แต่ก็ยังขำๆ ไม่ซีเรียสเท่าไหร่นัก   ไม่เพียงแต่เชื่อเรื่องปีที่โลกจะวิบัติเท่านั้น อีกเรื่องที่วารุณีให้ความสนใจค้นคว้าหาข้อมูลไม่แพ้กัน คือเรื่องราวเกี่ยวกับ มนุษย์ต่างดาว จานบิน UFO แล้วก็เชื่อฝังใจอีกนั่นแหละว่าสิ่งเหล่านี้มีอยู่จริง ค่ำคืนหนึ่ง วารุณี ตื่นขึ้นมากลางดึก เดินออกไปรับลมที่ระเบียงบ้าน แหงะหน้ามองท้องฟ้า แล้วก็เกิดอาการ "งึๆงะๆ มันเป็น ตึ๊กๆตั๊กๆ" เพราะบนท้องฟ้ามีแสงสีขาวพุ่งเป็นลำวูบวาบ ..." โอ้ววว UFO มาเยือน!!" จากคุณ : แม่ของจิตร เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 52 14:09:48

ความคิดเห็นที่ 9 คนที่โดนลากออกมาดูเป็นคนแรกคือสามีสุดที่รัก ตามมาด้วยการออกไปปลุก ชาวบ้านที่อยู่ใกล้เคียงให้ลุกขึ้นมาดูด้วย เล่นเอาฮือฮากันไปทั้งบาง หลังจากดูไปสักพักสังเกตเห็นว่าลำแสงนั้นส่องลงตรงทิศทางที่เป็นที่ตั้งของอำเภอ วารุณีรีบกดมือถือไปปลุกเพื่อนซึ่งพักอาศัยที่ตัวอำเภอให้ตื่นขึ้นมาดูลำแสงจากนอกโลก เพื่อนได้ฟังแล้วก็วางสายเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะโทรกลับพร้อมกับคำเฉลยว่า แสงประหลาดที่เห็นน่ะเป็นสปอร์ทไลท์แสงเลเซอร์ ของวงดนตรีลูกทุ่งหมอลำคณะเสียงอิสาน ที่มาเปิดทำการแสดง ณ. ค่ำคืนนั้น... " บ่แม่น UFO " แก้ไขเมื่อ 18 ธ.ค. 52 14:12:22 จากคุณ : แม่ของจิตร เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 52 14:11:34

ความคิดเห็นที่ 10 ฮ่า ๆ ๆ กลายเป็นลำแสงของเสียงอีสานซะงั้น เพื่อนคุณแม่นี่ก็น้อ  คิดไปได้ จากคุณ : ปะหล่อง เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 52 18:29:46

ความคิดเห็นที่ 11 สวัสดี น้าหล่อง พี่มิน และ คุณแนน ใช่ไหมคะ พูดถึง 2012 เนี่ย กระแสแรงมากนะคะ แต่ก็น่าจะทำให้คนใส่ใจสิ่งแวดล้อม และน่าจะทำบุญ และ ทำความดีกันมากขึ้น จากคุณ : ชมพู่มะเหมี่ยว เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 52 22:54:40

ความคิดเห็นที่ 12 เห็นด้วยกะคุณชมพู่ฯ  มาก ๆ เลยครับ เราเหลือเวลาทำความดีน้อยลงทุกที ต้องเร่งทำดีให้มาก ๆ จากคุณ : ปะหล่อง เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 52 09:50:22

ความคิดเห็นที่ 13 อืม.... นึกว่าจะคุยเรื่องปายอินเลิฟ หรืออย่างเก่าๆ ก็รักแห่งสยามซะอีก ขออภัย ขออภัย อิ อิ จากคุณ : หัวใจไข้ขึ้น เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 52 16:21:30

ความคิดเห็นที่ 14 วันที่ 31 ผมมีโปรแกรมไปปาย กะว่าจะนอนแค่คืนเดียวเท่านั้น เพราะคนคงเยอะ และอีกอย่าง ก็ยังไม่มีโอกาสอินเลิฟซักกะที เฮ้อ จากคุณ : ปะหล่อง เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 52 21:46:36

ความคิดเห็นที่ 15 สวัสดีจ้ะ น้องชมพู่ฯ หายหน้าไปนานเลย ดีใจที่แวะมาเยี่ยมเยือนห้องลูกทุ่งอีกครั้ง สรุปเอาว่ายังสบายดีเนอะ...ขอคุยกับน้องชมพู่กับคุณปะหล่อง ต่ออีกสักนิด...โดยส่วนตัวไม่สนใจเรื่อง 2012 ปีอวสานของโลก  คิดว่าที่กระแสเรื่องนี้แรงเพราะเป็นผลจากการโปรโมทหนัง 2012 ของฮอลลีวู้ดด้วย ที่สนใจมากกว่าคือเรื่องราวเกี่ยวกับชาว มายัน ชนเผ่าโบราณผู้สร้างปฏิทินอันเป็นที่มาของเรื่องวันสิ้นโลกค่ะ  เท่าที่ทราบดูเหมือนความรู้ด้านดาราศาสตร์และการคำนวณของชนกลุ่มนี้น่าทึ่งไม่แพ้ ชนเผ่าอื่นๆทั้งทางอียิปต์และขอม ไหนๆก็นอกเรื่องมาแต่ต้นแล้ว ขอนอกเรื่องต่อไปอีกคือวันก่อนดูสารคดีเรื่อง   กระบวนการล้างสมองและฝึกคนให้ไปปฏิบัติการระเบิดพลีชีพ ในสงครามศาสนาที่เรียกว่า "จิฮัต" ดูแล้วก็ตระหนักได้ถึงพลังแห่ง ความเชื่อ ของคนเรา ถ้าเจือด้วยอุปาทานในขั้นสูง ก็ล้วนแล้วแต่สามารถเป็นแรงผลักดันให้กระทำในสิ่งที่ปกติทำได้ยากเหมือนกันนะคะ ไม่ว่าจะเป็นการมุ่งมั่นในทางดีหรือทางที่เป็นภัยทั้งต่อตนเองและคนอื่น ขึ้นต้นเป็นเรื่องขันๆเบาสมอง ลงท้ายกลายเป็นเรื่องวันสิ้นโลกไปละ เอิ๊กกก จากคุณ : แม่ของจิตร เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 52 23:07:59

ความคิดเห็นที่ 16 เดี๋ยวจะหาว่าเชย หนังเก่าๆอย่างรักแห่งสยามที่คุณหัวใจว่ามาน่ะ เมืองไทยฉายไปตั้งแต่ปีมะโว้ มะเมีย มะแมใช่ป่ะคะ ดิฉันเพิ่งได้ดูเมื่อปีฉลู เอียงๆใกล้ปีขาล พุทธศักราช 2552 นี่แหละ โชคดีที่ร้านเช่าหนังใกล้บ้านเขามีให้เช่าเมื่ิอไม่กี่วันนี้เอง รีบไปเช่ามาดูอย่างไว...แม๊! ดิฉันไม่เชยแล้ววว ส่วน ปายอินเลิฟ ไม่สนค่ะ ถ้า "หาดใหญ่,เชียงราย, ขอนแก่น,นคร'ถม อินเลิฟ" ค่อยน่าดู น่าสนใจหน่อย อิอิ (ขอยืม อิอิ ของคุณปะหล่องมาลงท้ายด้วย) ปล. คุณปะหล่องก็ฮิตตามกระแสเที่ยวปายหน้าหนาวกับเขาด้วยฤๅ จากคุณ : แม่ของจิตร เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 52 23:12:38

ความคิดเห็นที่ 17   เรื่องกำลังภายในผมคงยังเป็นรองคุณปะหล่องอยู่หลายส่วน แต่มีวิชาคงกระพันชาตรีแล้วทำไมเมียดึงหูแล้วมันเจ็บจังเลย เรื่องแสงอิสานของคุณมินนี่ฮามากครับ เพิ่งรู้คุณชมพู่นะครับว่าคุณแม่ของจิตรชื่อมิน จากคุณ : น้องแนนแฟนคลับลำดับที่หนึ่ง เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 13:12:10

ความคิดเห็นที่ 18 คุณแม่ฯ  ครับ  ที่ไปปายน่ะไม่ได้ฮิตได้เฮ๊ดอันใดดอก เพื่อนฝูงผมมันไปจองที่หลับที่นอนไว้ให้แล้ว ขอร้องแกมบังคับว่าให้ไปกับพวกมันหน่อย ไม่ไปงานนี้มีหวังกลับลำพูนไม่ได้เป็นแน่แท้ พวกมันคงจะจองล้างจองเช็ดผมไปอีกนาน ถึงตายเลยนะครับ ก็เลยสงเคราะห์มันหน่อย คุณน้องแนนฯ  ครับ กระบวนผู้มีกำลังภายในเป็นเลิศ ในห้องนี้ไม่มีใครเกินท่านประมุขไปได้หรอกครับ วิชาเปลี่ยนเส้นเอ็นควบเคลื่อนย้ายจักรวาล ไม่นับวิชาในคำภีร์ทานตะวันนพเก้าอีก ท่านฝึกเสียจนเชี่ยวชาญและช่ำชอง แค่หายใจรดเท่านั้น  ศัตรูเป็นไปเฝ้าพญายมทันที อีกท่านนึงที่พอจะสูสี เห็นจะมีแต่ทูตขวา z2k (ฉายาเดิมโนอาร์) ผู้นี้แตกฉานเก้ากระบี่เดียวดายและมีดบินครับ อ้อ  อีกท่านคือทูตซ้ายเสื้อเหลือง  ที่เร่นกายอยู่แถว ๆ กำแพงฯ  นาน ๆ จะออกท่องยุทธจักรทีนึง ยังมีธิดาเทพ  (เจ้าของกระทู้)  อีก ส่วนผม  เหล่งฮู้ชง  เมาอย่างเดียวครับ อิอิ แก้ไขเมื่อ 21 ธ.ค. 52 14:18:29 จากคุณ : ปะหล่อง เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 14:15:40

ความคิดเห็นที่ 19 จัดโต๊ะหนังสือใหม่   เอากล้องออกมาทำความสะอาด แล้วก็เลยถ่ายภาพมาให้ชมครับ กองหนังสือที่เห็นมีที่ชื่อซ้ำกัน (3 เล่ม) หนึ่งชื่อเรื่อง ลองทายเล่น ๆ ครับว่าเรื่องไร จากคุณ : ปะหล่อง เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 19:06:52

ความคิดเห็นที่ 20 เกือบสำลักน้ำที่กำลังดื่ม ..ธิดาเทพ ขอเป็นแค่ธิดาปลาจ่อม ก็หรูแล้ว...ท่านเหล่งฮู้ชง ยกย่องเกินไป .. ข้าฯนางมารเฮี๊ยะตึงปี๋แห่งเขาเถ้าซวย มิบังอาจ ((ก้มเอาหัวโขกพื้นสามคราด้วยความอับอาย)) 555555555555... อ่านสำนวนกำลังภายในแล้วเผลอหลุดคำผวนจนด้ายย  ผู้น้อยสมควรตาย คุณน้องแนนฯ มาประจำที่นี่บ่อยๆ เดี๋ยวก็สำเร็จวรยุทธขั้นสูง หูเหล็กกัดไม่เข้า ดึงไม่เจ็บ แถมยังอาจได้วิชาเงินล่องหน ซ่อนเงินอย่างไร ไม่ให้ภรรเมียหาเจอ เคล็ดลับขั้นสูงจากทูตขัว(ขวา น่ะแหละท่าน)... คุณน้องแนนฯ ควรจะหัดวิชาลมปราณกระโดดไกลควบคู่กันไปด้วย เพราะอาจเจอพลังฝ่ามือฟาดกลับจากภรรเมีย แทนการดึงหู กรั่กๆๆๆ จากคุณ : นางมารเฮี๊ยะฯ (แม่ของจิตร) เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 23:17:32

ความคิดเห็นที่ 21 กรี๊ดดดๆ เห็นกองหนังสือของคุณปะหล่องแล้วอยากรื้อมากกก คิดว่ามีอยู่สองสามเล่มที่ตอนนี้ดิฉันมีอยู่ในครอบครองเช่นกัน เรื่องคนขี่เสือ กับ หนังสือของคุณ วาณิช จรุงกิจอนันต์ เห็นชื่อไม่ชัดนัก คาดว่าจะเป็น ซอยเดียวกัน ไม่ทราบว่าถูกหรือผิด ที่ว่ามีชื่อซ้ำกันสามเล่มน่ะ หาไม่เจอค่ะ ขนาดเพ่งดูนานพอๆกับเพ่งดูเลขท้ายสามตัว ดิฉันยังหาไม่เจอเลย เอาสมบัติยาจกมาโพสต์บ้าง หมวดหนังสือที่เอาไว้อ่านเล่นยามคิดถึงเมืองไทย หอบขึ้นเครื่องมาด้วยความทุลักทุเล  ที่หายไปยังหาไม่พบอีกเล่มคือ จันดารา ของอุษณา เพลิงธรรม คาดว่าคงให้เขายืมไปแล้วลืมทวงคืน.. หนังสือของคุณปะหล่องคงมีเยอะกว่าที่เอามาให้ดูแน่ๆ ดิฉันเล็ง เสภาขุนช้าง ขุนแผน น้ำลายไหลด้วยความอยากอ่าน ถ้าเล่มบางขนาดนี้ กลับไปเที่ยวหน้าขนกลับมาได้แน่นอน ฮี่ๆๆ จากคุณ : แม่ของจิตร เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 23:21:27

ความคิดเห็นที่ 22 ไม่เห็นมี "เอ็มมานูแอล" ของเอ็มมานูแอล อาร์ซอง ฉบับพงษ์ พินิจ แปลเรยยย ผิดคาดแฮะ.... ชอบคุณเทศภักดิ์มากจริงๆ นะนั่น จากคุณ : หัวใจไข้ขึ้น เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 52 11:49:36

ความคิดเห็นที่ 23 "เอ็มมานูแอล"  มันเป็นหนังด้สยนิครับ แล้วจะอ่านหนังสือทำไมเล่าท่านประมุข อิอิ จะมาเฉลยว่า  มีหนังสือที่ชื่อซ้ำกันสามเล่น  รวมทั้งหมดหนึ่งเรื่อง คือ  "แผ่นดินนี้เราจอง"   กองซ้ายสุดเล่มที่ 8  และ 9  และ  23  ครับ ผมชอบงานแปลของคุณเทศภักดิ์เป็นพิเศษครับ อ่านแล้วอารมณ์ดี  ตามเก็บจนครบทุกเล่มเลย แต่น่าเสียดาย  ที่เรื่องชายชาติทหารถูกยืมไปแล้วไม่ได้คืน เซ็งเนาะลุง  ยืมแล้วไม่คืนเนี่ย "ดลใจภุมริน"  ของคุณแม่ฯ  ช่างน่าสนใจแท้ ผมไปหาตามร้านหนังสือ เมื่อไหร่ก็ไม่เคยเจอซักที มีโอกาสต้องคว้ามาอ่านและเป็นเจ้าของให้จงได้ จากคุณ : ปะหล่อง เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 52 15:26:24

ความคิดเห็นที่ 24 คุณปะหล่องอิจฉาผมได้เลย เพราะผมก็มี ดลใจภุมริน อิ อิ เอ็มมานูแอลหนังน่ะมีแน่ แต่ไม่เชื่อหรอกว่า จะสื่อสารฉากแรกที่เอ็มมานูแอล "ทำความรู้จัก" กับ "ชายชาวอังกฤษ" ที่นั่งติดกัน 1 คน และ "เทพบุตรกรีก" อีก 1 คน บนเครื่องบิน ได้เนียนนวลชวนระทึกเท่าที่มีอยู่ในหนังสือ หึ หึ จากคุณ : หัวใจไข้ขึ้น เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 52 16:47:47

ความคิดเห็นที่ 25 เอ.... เราจะอิจฉาหนังสือ รึว่าหนังดี... ลุง  แบ่งกันมั้งดีคร้าบบบบ ขอร้องล่ะ อยากเห็นเขา  "สื่อสาร"  กัน พอดี  เทอมหน้า  ผมสอนวิชาทักษะภาษาไทยน่ะ อิอิ จากคุณ : ปะหล่อง เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 52 23:01:53

ความคิดเห็นที่ 26 เอ็มมานูแอล มีแต่ฉบับที่เป็นภาษาต่างด้าว ถ้าท่านประมุขไม่ยอมแบ่งให้คุณปะหล่อง เดี๋ยวดิฉันแปลส่งให้ก็ล่าย 55555555 แบบว่าอยากสนับสนุนวิชาทักษะการสอนภาษาไทยน่ะค่ะ เรื่องนี้เขา"สื่อสาร"กันดี๊ดี   ถ้าอ่านได้เนี่ยดิฉันจะส่งฉบับภาษาต่างด้าวมาให้เลยด้วย มีของดีต้องแบ่งๆกันไป จริงไหมคะ คุณหัวใจ ((ดิฉันช่วยลุ้นแล้วนา คุณปะหล่อง)) พูดถึงเรื่องนี้ดิฉันเป็นคนมีกรรมอยู่อย่างหนึ่ง คืออ่านหนังสือที่แปลแล้วไม่ชอบเลยสักครั้งเดียว ครั้งล่าสุดไปเสาะหาหนังสือ หลายรักของโดบี้ ซึ่งแปลโดยคุณเทศภักดิ์ มาได้โดยบังเอิญ เปิดอ่านไปได้สองหน้า หลับคาที่ ...เรื่องแบบนี้คงเป็นลางเนื้อชอบลางยานั่นแหละค่ะ หนังสือของคุณรงค์ ดิฉันตั้งใจว่าจะตามเก็บไปเรื่อยๆ เพราะเริ่มอ่านหนังสือได้เมื่อตอนหก-เจ็ดขวบก็จำได้ว่าติดตามอ่านคอลัมภ์ของคุณรงค์ ในหนังสือพิมพ์เดลินิวส์เป็นประจำ พอโตมาหน่อย รื้อหนังสือเก่งขึ้น  แอบรื้อตู้หนังสือต้องห้ามของพ่อ เจอเรื่อง สนิมสร้อย ที่ทำเอาเด็กในวัยเก้าขวบตอนนั้นฉงนสนเท่ห์กับเรื่องราวที่ได้อ่านไม่รู้ลืม... ด้วยความห่างไกลและข้อจำกัดหลายอย่างคงอีกนานละค่ะกว่าจะเสาะหาหนังสือของคุณรงค์มาได้ตามที่ต้องการ ดลใจภุมริน นี่ดิฉันก็ละเลียดอ่านไปเรื่อยๆ จากคุณ : แม่ของจิตร เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 00:30:41

ความคิดเห็นที่ 27 กระทู้นี้ท่าจะยาว เอา "เม็ดมะขามหมกขี้เถ้า" เคี้ยวแก้ขากรรไขค้างไหมครับ? จากคุณ : ChefDeja เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 14:49:33

ความคิดเห็นที่ 28 คุณเชฟฯ  เข้ามาตอนผมอยากได้กับแกล้มพอดี ขอขาหมูเยอรมันที่นึงครับ อิอิ จากคุณ : ปะหล่อง เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 19:16:12

ความคิดเห็นที่ 29 ปีใหม่นี้ท่านปะหล่องจะไป "ปาย" แต่ผมไปไหนไม่ได้ลูกค้าเต็มรีสอร์ต วันหยุด 3 มกรา คาดว่าจะไปอยู่ที่นี่ครับ อ้าว.... รูปไม่มา แก้ไขเมื่อ 23 ธ.ค. 52 20:24:59 จากคุณ : ChefDeja เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 20:22:24

ความคิดเห็นที่ 30 ตรงนี้ http://www.facebook.com/photo.php?pid=579660&id=1599663694 แก้ไขเมื่อ 23 ธ.ค. 52 21:21:52 แก้ไขเมื่อ 23 ธ.ค. 52 21:19:07 จากคุณ : ChefDeja เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 21:16:21

ความคิดเห็นที่ 31 เขาให้ใส่รหัสครับท่านเชฟ จากคุณ : ปะหล่อง เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 21:52:08

ความคิดเห็นที่ 32 ลองอีกที จากคุณ : ChefDeja เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 52 10:48:42

ความคิดเห็นที่ 33 มาช้าตามเคย ถ้าเป็นตลาดก็คงวายแล้ว ถ้าเป็นมหรสพสมโภชน์งานทอดกฐิน หมอลำคงเก็บฉากบนเวทีจนเสร็จ จะเหลือก็เพียงหมาคาบใบตองข้าวต้มมัดวิ่งรอบเวที "ดีกว่าไม่มา" น้ามอสว่าไว้อย่างนั้น พี่เชฟฯครับ add facebook โดยด่วน ปรกติผม add แต่สาวๆนะเนี่ย ส่วนเรื่องหนังสือ ไม่ถนัดครับ ไปด้อมๆมองๆดูชั้นวาง มีแต่นิยายของกิมย้งกับโก้วเล้ง ส่วนของลุงพนมเทียนอีกครึ่งร้อย "คนขี่เสือ" มีเล่มนึงที่จิตร ภูมิศักดิ์แปล พิมพ์ปี 2543 "โจนาธาน ลิวิงสตัน นางนวล" มีสองเล่ม อ่านมายี่สิบปีไม่จบซักเล่ม ไม่รู้มีใครเป็นแบบผมหรือเปล่า ไม่เคยอ่านโจนาธาน "นางนวล" จบเลย แต่ถ้าอีกอัน .. เอามาเหอะ จากคุณ : z2k เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 52 08:22:50

ความคิดเห็นที่ 34 ยกมือครับ หนังสือดังของโลก ผมอ่านไม่จบหลายเล่ม "นาร์ซิสซัสกับโกล์มุนด์" "เกมลูกแก้ว" "พี่น้องคารามาซอฟ" "แม่" "ปีกหัก" "ผลพวงแห่งความคับแค้น" "นางนวล" ก็เหมือนกัน ภูมิไม่พอ อ่านแล้วเหนื่อย แม้แต่ "เจ้าชายน้อย" ยังไม่ชอบเลย แต่ถ้า "ต้นส้มแสนรัก" ภาคหนึ่ง ละก็ อ่านแล้วน้ำตาไหลเป็นวรรคเป็นเวร... แล้วคุณปะหล่องละครับ อ่าน "นวลนาง"..... เอ้ย! "นางนวล" จบมั้ย? (งานนี้ถ้ามีอาการร้อนตัว กรุณาโทษคนชง) อิ อิ จากคุณ : หัวใจไข้ขึ้น เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 52 09:24:12

ความคิดเห็นที่ 35 # 33 เรียบร้อยแล้วครับ "นางนวล" เล่มเดียวจบ เป็น 1 ใน 3 หนังสือในเป้ (อีก 2 คือ จับอิดนึ้ง กับ ปล่อยวางอย่างเซน) อ่านหลายรอบแล้วครับ จับใจ... แต่ยังไม่เข้าสมองเลย (เอ๊ะ ยังไงนี่) ส่วน "นวลนาง" ที่เป็นรายปักษ์ (หรือรายเดือนหว่า) เคยผ่านตาสมัยอยู่หอชายครับ จากคุณ : ChefDeja เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 52 09:52:54

ความคิดเห็นที่ 36 "...พี่เชฟฯครับ add facebook โดยด่วน ปรกติผม add แต่สาวๆนะเนี่ย..." สาวที่ไหนกัน ตะละคนหนวดเฟิ้มทั้งนั้นที่แอดเข้าไป.... จากคุณ : หัวใจไข้ขึ้น เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 52 11:15:43

ความคิดเห็นที่ 37 ท่าน z2k  ครับ   "นางนวล"  อ่านจบไปแค่รอบเดียว ก็ไม่ค่อยอินเท่าไหร่ ส่วน  "นวลนาง"  ยิ่งอ่านยิ่งอิน มันส่งเสริมจิตนาการมากกว่า  "นางนวล"  โขเลยทีเดียว เดี๋ยวนี้หาซื้อยากทั้งสองเล่ม ถ้าใครมีเล่มเก่า ๆ ของ  "นวลนาง"  จะบริจาคก้ได้นะครับ ยินดีรับด้วยความยินดี อ้อ  ถ้าท่านประมุขมีกำลังภายในแนว  "เฮียกังฟู"   จะส่งมาร่วมบริจาคก็ยินดีไม่น้อยอีกเช่นกันครับ คุณเชฟฯ  ถ้าจำไม่ผิด  "นวลนาง"  เป็นหนังสือรายเดือนครับ   แต่เอ...หรือว่ารายปักษ์หว่า อิอิ จากคุณ : ปะหล่อง เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 52 13:55:10

ความคิดเห็นที่ 38   ของผมชอบอ่าน โคนัน One Piece นินจาคาถาอ่ะครับ ไม่รู้พี่ๆรู้จักกันหรือเปล่า อิอิ จากคุณ : น้องแนนแฟนคลับลำดับที่หนึ่ง เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 52 18:18:46

ความคิดเห็นที่ 39 คุณน้องแนน ผมอ่านสามเล่มอะ ตอนนี้ 1.ฤทธิ์ดาบไร้ปรานี (ฮิโรอากิ ซามูระ) 2.ซัมโปะ จอมคนแห่งขุนเขา (อิชิซุกะ ชินอิจิ) 3.อันโดนัทส์ ขนมหวานละลายใจ (นิชิ ยูจิ & เทอริ ยามาโมโต) หนุกหนานดี ฮันเตอร์ x ฮันเตอร์ ก็อ่าน แต่ท่าจะออกทะเลไปเรื่อย จากคุณ : หัวใจไข้ขึ้น เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 52 19:39:48

ความคิดเห็นที่ 40   ฤทธิ์ดาบไร้ปรานี เพิ่งออกเล่มใหม่สัปดาห์ก่อนครับ เล่มเก่าๆไม่มีขายแล้ว ซัมโปะ เป็นการ์ตูนที่ทำให้หัวใจสั่นไหวได้ทุกตอน อันโดนัท จะไปลองหามาอ่านดูครับ ผู้น้องขอนับถือหมดหัวใจแล้ว จากคุณ : น้องแนนแฟนคลับลำดับที่หนึ่ง เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 52 18:17:19

ความคิดเห็นที่ 41 นับถือด้วยคนครับ "ท่านประมุขยิ่งใหญ่เกรียงไกลในใต้หล้า" "ท่านประมุขยิ่งใหญ่เกรียงไกลในใต้หล้า" "ท่านประมุขยิ่งใหญ่เกรียงไกลในใต้หล้า" อิอิ จากคุณ : ปะหล่อง เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 52 20:11:31

ความคิดเห็นที่ 42 คุณน้องแนนแฟนคลับลำดับที่หนึ่ง (ชื่อยาวดีจริงๆ ฮึ่ม) ตกใจเลยนะเนี่ยที่อ่านสองเล่มนี้ด้วย เพราะผมน่ะอ่านอยู่ไม่กี่เรื่อง เลือกมาก - เรื่องมาก โคนัน ลูฟี่หรือนารูโตะ นี่แค่ผ่านๆ ตา เพราะมันชักจะแก่แล้วมั้ง เลยอยากอ่านเรื่องที่ดูแก่ๆ หน่อย แต่คุณน้องแนนอ่านจริงทั้งหมดเลย แสดงว่าหูตากว้างขวางมาก วันหน้าต้องขอคำแนะนำเรื่องการ์ตูนดีๆ บ้างละครับ ฤทธิ์ดาบไร้ปรานี นี่ อ่านเพราะฝีมือวาดมือ - ตีน ของตาซามูระเค้าเหลือกินจริงๆ แม่นฟิกเกอร์มั่กๆ แล้วเรื่องราวก็คลุมเครืออยู่ระหว่างคนดีกะคนร้ายตลอด เห็นๆ อยู่ว่าเป็นคนร้ายโหดเหี้ยม แต่พออ่านๆ ไป ไหงเราดันลุ้นไม่ให้พวกจอมโหดพวกนี้ถูกจับหรือถูกฆ่าหว่า? นับเป็นคนเขียนที่กวนอารมณ์มาก ดูเหมือนเล่มหนึ่งถึงเล่มสิบกว่าๆ จะมีขายเป็นแพ็ค ตามงานมหกรรมหนังสือนะครับ เล่มที่ยังไม่ได้จัดพิมพ์ในตราใหม่ของสยามอินเตอร์ฯ น่ะ ส่วนซัมโปะ ฝีมือวาดน่าจะยังต้องพัฒนาไปอีกซักพัก แต่กล้ามาก ที่หยิบประเด็นที่มีฉากหลักแค่ ขึ้นเขา กะ ลงเขา เอามาเขียน ทั้งๆ ที่มันดูไม่น่าจะมีอะไร แต่กลับมีอะไรจนอ่านแล้วกระทบใจอยู่เรื่อย นับเป็น "การ์ตูนที่ทำให้หัวใจสั่นไหวได้ทุกตอน" อย่างที่คุณน้องแนนฯ ว่าจริงๆ อันโดนัทส์ เป็นเรื่องของเด็กสาวที่อยากเป็นนักทำขนมฝรั่ง แต่บังเอิญตกหลุมรักขนมญี่ปุ่นเข้า เนื้อหาเป็นแบบโหยหาสังคมในอดีตค่อนข้างมาก แถมโชว์ความประณีตของฝีมือกับลิ้น และจมูกของคนญี่ปุ่นยุคก่อนอย่างไม่มีออมกันเลย คือมันเป็นการ์ตูนคนแก่ทั้งสามเรื่องนั่นแหละ อ่านตามวัย จะมานับถงนับถือกันทำม้ายยยยยย คุณปะหล่อง เรามิใช่ยิ่มก่าจู้ ..... ยิ่งมิใช่ตงฟางปุ๊ป่าย และแม้มิใช่เล้งฮูชง แต่ก็อดขนลุกเกรียวกับคำเยินยอเหล่านี้มิได้ แต่ถ้าจะเปลี่ยนเป็น "ท่านประมุขงามสง่า หล่อเหลาเลิศล้ำ ทั่วพิภพจบแดนมิอาจหาใครเปรียบแม้เท่ากระผีกธุลี..." แบบนี้พอรับได้อะ ...... ชักมองไม่เห็นฝั่งแล้ว เราออกทะเลมากันไกลออกไปทุกที..... อิ อิ แก้ไขเมื่อ 31 ธ.ค. 52 00:17:45 แก้ไขเมื่อ 30 ธ.ค. 52 12:38:45 จากคุณ : หัวใจไข้ขึ้น เขียนเมื่อ : 30 ธ.ค. 52 11:11:25

ความคิดเห็นที่ 43 ลูฟี่ ผมซื้อดีวีดีมาตั้งแต่ชุดแรก รวม 5 ชุด ยังไม่ได้ดูเลย ส่วนการ์ตูน มีของ อ.อาดาจิ คนเดียวที่ได้กินตังค์ผม ตั้งแต่นู้นนน มิยูกิ ทัช รัฟ H2 ขนาดทำเป็นหนังใหญ่(TOUCH,ROUGH) รวมถึงซีรี่ส์ทางทีวี(H2)ผมยังตามเก็บเรียบ ส่วนหนังสือ ยังมีพวกเล่มเดียวจบอย่าง Short Program และอีกเรื่องที่อ่านทีไร น้ำตาหยดแหมะๆ ทุกครั้งอย่างเรื่อง "ตะวันไม่เคยลับ" เรามาไกลเกินไปแล้ว ใช่ไหมนี่? จากคุณ : z2k เขียนเมื่อ : 30 ธ.ค. 52 16:37:04

ความคิดเห็นที่ 44 ว่ากันตามสถานการณ์ ฉันมาไกล ไมเคิล หว่อง ....ฉันมาไกล มาไกลเหลือเกิน ฉันเดินทาง มาไกลแสนไกล แต่มีเธอนั้นเป็นจุดหมาย ต่อให้ไกลแสนไกลเท่าไร ไม่หวั่น ....ไร้กำลัง ยังคงก้าวไป ล้มลงไป ยังยืนขึ้นมา อดและทนแม้จะอ่อนล้า เพื่อจะมาล้มลงตรงข้าง กายเธอ ....เหน็ดเหนื่อยเหลือเกิน มันเหน็ดเหนื่อยเหลือเกิน แม้เรี่ยวแรงจะเดิน นั้นยังหมด แต่เหนื่อยเท่าไร เพียงเธอเติมน้ำใจสักหยด รดลงมาตรงที่กลางใจ ให้คนไกลคนนี้ ชื่นฉ่ำหัวใจ ....ฉันมาไกล มาไกลเหลือเกิน ไม่คิดจะเดิน เดินกลับหลังไป อยากจะขอพึ่งพาอาศัย ที่ที่มีน้ำใจแห่งนี้ นานนาน. อิ อิ จากคุณ : หัวใจไข้ขึ้น เขียนเมื่อ : 30 ธ.ค. 52 22:50:07

ความคิดเห็นที่ 45 คุณมิตสุรุนี่ก็เป็นยอดคนคนหนึ่งในดวงใจนะครับคุณลุง คห.ที่43 เขียนตัวหนังสือนิดเดียว บางหน้าไม่มีบทพูดเลย แถมเขียนรูปก็มีเส้นน้อยกระจึ๋งเดียว แต่กินความมากมาย เพราะคนเขียนคิดเยอะ หรือความจริงอาจไม่ได้คิดเยอะ แต่เพราะฉลาดมาก คนอ่านเลยอ่านบางกรอบที่ไม่มีทั้งรูปทั้งข้อความ แต่กลับเข้าใจและยิ้มออกมาได้ เหลือร้ายสุดๆ อ่านสโลว์สเต็ป จีบทีละขั้น กับ ทัช กับเรื่องอื่นบ้างเล็กน้อย แต่ผมชอบพริกขี้หนูสีรุ้งนะครับ ชอบตั้งแต่ความกวนteenที่บอกว่า การ์ตูนเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดในยุคปัจจุบัน ไม่ใช่เรื่องที่สมมุติให้เกิดในยุดเอโดะ แต่บังเอิญว่าฉากและองค์ประกอบเหมือนกับยุคเอโดะเท่านั้นเอง อะไรประมาณนั้น และชอบที่มีเนื้อมีหนังดี เพราะส่วนใหญ่การ์ตูนของคุณมิตสุรุ จะมีพล็อตจิ๊ดนึง จากนั้นก็เล่นกับอารมณ์และการหักมุม ส่วนเรื่องนี้มีพล็อตหลักอยู่ที่โชกุนเจ้าชู้เมียเยอะ ลูกก็เยอะตาม (สงสัยได้อิทธิพลจากแปดเทพอสูรมังกรฟ้า) แล้วก็มีพล็อตย่อยเยอะ สนุกดี ตะวันไม่เคยลับ นี่ยังไม่เคยอ่านครับ แต่ทำให้คนช่างอำน้ำตาร่วงได้ ก็คงไม่ใช่เล่น ไปรื้อดูที่บ้านมีเล่มเดียวจบอยู่เรื่องนึงครับ จากคุณ : หัวใจไข้ขึ้น เขียนเมื่อ : 30 ธ.ค. 52 23:49:11

ความคิดเห็นที่ 46 อันนี้หน้าสุดท้ายของฤทธิ์ดาบไร้ปรานี เล่ม 23 - เล่มล่าสุด ผมเพิ่งอ่านจบเมื่อวานนี่เอง เวียนเกล้ากับภาษาเป็นที่สุด! จากคุณ : หัวใจไข้ขึ้น เขียนเมื่อ : 30 ธ.ค. 52 23:56:53

ความคิดเห็นที่ 47   พวกเรามาไกลถึงเฉลิมไทยแล้วครับ ท่านประมุข หล่อเลิศล้ำในปฐพี เรื่องฤทธิ์ดาบไร้ปรานี ผมยังไม่ได้อ่านครับ แต่ลองซื้อเล่มแรกๆจากร้านมือสองมาเปิดดูแล้วตั้งใจว่าจะหาให้ครบแล้วค่อยอ่านที่เดียว พริกขี้หนูสีรุ้ง ผมเคยตามอ่าน ใน Weekly Special และซื้อรวมเล่มเก็บไว้ด้วย เป็นการ์ตูนชุดเดียว ที่รอดมาถึงปัจจุบัน นอกนั้นปลวกแทะเรียบ ช่วงไม่กี่ปีมานี้ถึงได้กลับมาอ่านใหม่ จากเรื่อง ฮิคารุเซียนโกะ ครับ ตะวันไม่เคยลับ กลายเป็น คำภีร์หายากเหล่าชาวยุทธต่างแย่งชิง ไม่เคยอ่านอีกเช่นเดียวกัน ขอแจ้งข่าวต่อท่านพี่ Z2K ตอนนี้มี Shot Program2,3 ออกมาแบบไม่มีลิขสิทธิ์ อีกไม่นานสำนักวิบูลย์กิจจะพิมพ์จำหน่ายครับ จากคุณ : น้องแนนแฟนคลับลำดับที่หนึ่ง เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 52 16:28:58

ความคิดเห็นที่ 48 และแล้ว "ฉลอง" ก็ยกกองไปที่ญี่ปุ่น ............................................................................ คุณ z2k ... "ส่วนการ์ตูน มีของ อ.อาดาจิ คนเดียวที่ได้กินตังค์ผม" "เรื่องที่อ่านทีไรน้ำตาหยดแหมะๆ ทุกครั้งอย่างเรื่อง "ตะวันไม่เคยลับ" " ท่านประมุข ... "คุณมิตสุรุนี่ก็เป็นยอดคนคนหนึ่งในดวงใจนะครับคุณลุง คห.ที่43 เขียนตัวหนังสือนิดเดียว บางหน้าไม่มีบทพูดเลย แถมเขียนรูปก็มีเส้นน้อยกระจึ๋งเดียว แต่กินความมากมาย เพราะคนเขียนคิดเยอะ หรือความจริงอาจไม่ได้คิดเยอะ แต่เพราะฉลาดมาก คนอ่านเลยอ่านบางกรอบที่ไม่มีทั้งรูปทั้งข้อความ แต่กลับเข้าใจและยิ้มออกมาได้ เหลือร้ายสุดๆ อ่านสโลว์สเต็ป จีบทีละขั้น กับ ทัช กับเรื่องอื่นบ้างเล็กน้อย แต่ผมชอบพริกขี้หนูสีรุ้งนะครับ" ใช่เลย ... แต่ขอเพิ่มเติมหน่อยครับ - ผมว่า "ตะวันไม่เคยลับ" ซึ้งดีครับ แต่ผมไม่ถึงกับน้ำตาไหล เพราะมัวแต่น้ำลายไหลกับเลิฟซีนที่นักเขียนท่านนี้ปล่อยออกมาให้ผมเห็นเป็นครั้งแรก หลังจากที่แอบด้อม ๆ มอง ๆ ใต้กระโปรงมาหลายเรื่อง - ท่านอาดาจิ ท่านบรรลุความหมายของคำว่า "การ์ตูน" แล้วครับ ท่านจึงเลือกให้เราอ่านจากภาพและตีความตามใจชอบ เสียดายที่กระบวนการผลิตของ "วิบูลย์กิจ" มีปัญหาเรื่องความต่อเนื่อง ทำให้ผมพลาดงานของนักเขียนท่านนี้ไปหลายเรื่อง หรือบางเรื่องก็มีไม่ครบ ว่าแต่... เรื่องที่ท่านประมุขเอามาโชว์ปกนี่ นานหรือยังครับ ทำไมไม่ผ่านตาผมเลย จากคุณ : ChefDeja เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 14:36:02

ความคิดเห็นที่ 49 คุณน้องแนนฯ ถ้าได้อ่านจริงๆ ก็ช่วยบอกหน่อยนะครับ ว่าอ่านแล้วเหนื่อยมั้ย? แปลยียวนอะไรซะขนาดนั้นก็ไม่รู้ ............................................... คุณพี่เชฟเดชา "...และแล้ว 'ฉลอง' ก็ยกกองไปที่ญี่ปุ่น..." ฮาครับ - คิดได้ยังไฮ เล่มนี้ผมได้มาเมื่อซักสามปีมานี่เอง รักหวานแหวว หมิ่นเหม่ศีลธรรมเล็กน้อย ถ้าเป็นคนศีลธรรมจัดหน่อยอะนะ แต่คุณมิตสุรุแกก็มีเรื่องที่เฉียด incest อยู่เรื่อยๆ อยู่แล้วนี่เนาะ แต่ อืม...... คุณซีทูเคกับเชฟเดชานี่ ทันอ่านตะวันไม่เคยลับ เหมือนกันทั้งคู่เลยนะครับ อืม.... ก็ไม่มีอะไรหรอกนะ แต่... มันเก่านะ ... เก่าจริงๆ นา... ผมเองก็เพิ่งเห็นที่โพสต์มานี่แหละ ..... จริง จริ้ง ........................................ คุณปะหล่อง เรื่องจะให้ยืมเอ็มมานูเอลนั้น ท่าจะยาก ฮ่าๆ เพราะหวงจัด มีอยู่เล่มเดียว ถ้าวันไหนไปค้นร้านหนังสือเก่าใกล้บ้านแล้วเจอ (ซึ่งยี่สิบกว่าปีที่ผ่านมา ยังไม่เคยเจอซักเล่ม) ก็คงเป็นโชคดีของคุณปะหล่องแหละ ถ้าบังเอิญมีปาฏิหาริย์ได้เจอเข้าจริงๆ ก็จะจัดส่งให้โดยพลัน แต่มันจะมีวันนั้นมั้ยน้อ.... อิ อิ จากคุณ : หัวใจไข้ขึ้น เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 21:24:18

ความคิดเห็นที่ 50 คุณเดชา นานๆโผล่มาครั้งเล่นเอาดิฉันฮาเช่นกัน ตามฉลองยกกองไปที่ญี่ปุ่นด้วยคน แต่ไม่รู้จักหนังสือการ์ตูนที่คุยกันข้างบนนี้เลยค่ะ ที่พอคุ้นตาบ้างก็ ฮันเตอร์xฮันเตอร์ เพราะเคยไปเตร่ๆที่แผงการ์ตูนญี่ปุ่นกับลูกชาย   รุ่นดิฉันการ์ตูนญี่ปุ่นที่เคยชอบก็ แคนดี้จอมแก่น เรื่องเดียวมั๊ง ดิฉันติดการ์ตูนไทยมากกว่า เพราะชอบเส้นสายในการวาดภาพ ที่อ่านประจำคือ ชัยพฤกษ์การ์ตูน เนื่องจากพ่อสมัครเป็นสมาชิกให้ ร่วมกันกับ หนังสือ วิทยาสาร ทำให้ชอบข้อเขียนของ นายตำรา ณ เมืองใต้ ชนิดเป็นแฟนประจำกันก็ว่าได้... โตขึ้นมาอีกหน่อยก็ติด ฟ้าเมืองไทยรายสัปดาห์ ของคุณอาจินต์ ป้ญจพรรค์,และนิตยสารอื่นๆเท่าที่รื้อค้นหาอ่านได้... เขายกกองไปญี่ปุ่นแล้ว ดิฉันก็มาลากเข้าฝั่งอ่าวไทยอีกจนได้ แต่คุยเรื่องหนังสือนี่ชอบมากกก...คุยต่อนะคะคุยต่อ อิอิ จากคุณ : แม่ของจิตร เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 53 03:14:33

ความคิดเห็นที่ 51 ที่ขำอีกอันก็การ์ตูนใน คคห.ที่ 46..กรั่กๆๆ ..อ่านตัวอย่างไป ขำไปจริงๆนะเนี่ย "ท่านประมุข" "เออ" "รีบจรกันเถอะ พวกพ้องที่เหลือกำลังรอเราอยู่" มีตัวอย่างที่เด็ดๆอีกไหม ท่านประมุข? จากคุณ : แม่ของจิตร เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 53 03:21:45

ความคิดเห็นที่ 52 คุณมิน ไอ้ที่เด็ดๆ จริงๆ น่ะ "โพสต์ไม่ได้ครับ" อิ อิ แคนดี้จอมแก่นมาแล้ว สงสัยเดี๋ยวผึ้งน้อยพเนจรจะตามมา แต่ขอละนะครับ ฟ้าเมืองไทย ฟ้าเมืองทอง ชาวกรุง บางกอก ทานตะวัน หรือ ช่อฟ้า ฯลฯ ไรเงี้ย โปรดอย่าได้คุยกันเลย ปู่เล่าให้ฟังนานมากแล้ว มันรางเลือนเต็มที กลัวจะร่วมคุยด้วยมะได้ อิ อิ อิ จากคุณ : หัวใจไข้ขึ้น เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 53 11:40:09

ความคิดเห็นที่ 53   ไหนไหนก็ไหนไหนแล้ว ขอเอาลายแทงมาให้เพื่อนๆ ตามหาหนังสือดีราคาถูก Blog ของคุณ Xeno ครับ http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=xenophage&group=9 บางร้านนอกจากการ์ตูนแล้วยังมีนิยาย Pocket Book ขายด้วย ครึ่งราคาจากปก ผมเคยได้หนังสือครูพยงค์ มุกดา ราคา หกสิบกว่าบาทเอง ถ้าเจอเอ็มมานูเอลก็เอามาแบ่งปันด้วยนะครับ อิอิ จากคุณ : น้องแนนแฟนคลับลำดับที่หนึ่ง เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 53 17:52:08

ความคิดเห็นที่ 54 ตอนแรกกะไว้ว่า จะไปนอนอ่านหนังสือที่ศาลาในความเห็น 32 สุดท้ายก็ไปเรื่อยเปื่อยจนถึงที่ทำการอุทยานแห่งชาติสามร้อยยอด เชิญทุกท่านทัศนาการแปลภาษาไทยเป็นอังกฤษในภาพ ในฐานะอยู่เมกามานาน คุณแม่ฯว่าไงครับ จากคุณ : ChefDeja เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 53 19:50:42

ความคิดเห็นที่ 55 เปิดมาเจอรูปป้ายคำแปลแล้วดิฉันไปต่อไม่เถิกเลยค่ะ คุณพี่เดชา...เพลีย!! จากคุณ : แม่ของจิตร เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 53 08:13:24

ความคิดเห็นที่ 56 ที่งงกันซะขนาดนั้น เป็นเพราะเชฟกับคุณมินไม่เท่าทันโลกวิทยาการนั่นเองครับ จริง จริ้ง! จากคุณ : หัวใจไข้ขึ้น เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 53 12:44:08