ความคิดเห็นที่ 1 แผนที่มหาวิทยาลัยจ้ะ ๑.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/10/C8425418/C8425418.html ๒.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/10/C8451311/C8451311.html ๓.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/10/C8469213/C8469213.html ๔.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/10/C8483668/C8483668.html ๕.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/11/C8508570/C8508570.html ๖.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/11/C8532211/C8532211.html ๗.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/11/C8548564/C8548564.html ๘.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/11/C8564199/C8564199.html ๙.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/11/C8577648/C8577648.html ๑๐.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/11/C8593646/C8593646.html ๑๑.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/12/C8611461/C8611461.html ๑๒.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/12/C8641329/C8641329.html ๑๓.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/12/C8664709/C8664709.html ๑๔.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/12/C8694054/C8694054.html ๑๕.http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C8719426/C8719426.html ๑๖.http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C8741315/C8741315.html ๑๗.http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C8774701/C8774701.html แก้ไขเมื่อ 30 ม.ค. 53 21:07:33 จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 22:40:55

ความคิดเห็นที่ 2 มีใครอยู่ไหมมมมม จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 22:43:43

ความคิดเห็นที่ 3 อยู่จ้าา ^^ จากคุณ : [Zonic] เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 22:50:18

ความคิดเห็นที่ 4 เมฆมองหน้าอั้ม มองหน้าคมชาญ แล้วหันไปมองหน้านิสา เห็นทุกคนทำหน้าแปลกๆ เมฆก็อดรนทนไม่ไหว ดึงมืออั้ม นิสา และลากคมชาญเดินห่างออกมา พลางถาม  “นี่ชั้นพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า” อั้มมองเมฆนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มออกมา “ไม่ผิดหรอกจ้ะ แต่ก็ไม่ถูกซะทีเดียว” “เหอ ที่อั้มพูดมันหมายความว่าไงกันเนี่ย” เมฆยังงงต่อไป อั้มจึงว่า “เมฆไม่ต้องงงหรอก” พูดแล้วหยุดนิดหนึ่ง ก่อนจะพูดออกมาอย่างมั่นใจ “เดี๋ยวต่อไปก็รู้เองแหละ” “เหอ...” เมฆยิ่งงงหนักเข้าไปอีก แต่อั้มก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ ได้แต่มองไปที่กลางลำธารที่ขณะนี้อิศราชวนพรรคพวกลงไปขนหินมากั้นทำฝายแล้ว ก่อนจะหันมาชวนเพื่อน “เราไปช่วยอิศกันดีกว่า เดี๋ยวอิศจะหาว่าเราอู้” ว่าแล้วอั้มก็เดินนำทุกคนลุยน้ำลงไปช่วยขนหินกับเขาด้วย คมชาญแอบหันมาสบตากับนิสา มีแมฆมองตามอย่างงงๆ แต่ก็ยอมเดินตามมาแต่โดยดี อั้มเดินเข้ามาที่พรรคพวกกำลังขนหินส่งกันเป็นทอดๆ ท่าทางน่าสนุก พลางบอกกับอิศว่า “อั้มช่วยด้วยนะ” “ได้เลย อั้ม” อิศราตอบรับพลางส่งหินให้ หินขนาดกลางๆ ถึงจะไม่หนักมากแต่ก็ไม่เบาเลยทีเดียว ทำเอาอั้มตัวเอียงเหมือนจะไม่มีแรงโน้มถ่วงเพราะยังไม่เคยชินกับน้ำหนัก  “โอ้โห หนักเหมือนกันนะเนี่ย” “ไหวไหมอั้ม” คมชาญที่เดินตามมาถามด้วยความเป็นห่วง อั้มหันมาพยักหน้าให้ยิ้มๆ “ไหวสิ หนักกว่าเธอก็เจอมาแล้ว” คมชาญฟังแล้วชะงักไป อั้มก็หัวเราะ “ล้อเล่นน่า”  ว่าแล้วก็ส่งหินให้คมชาญ เขาจึงส่งให้นิสาต่อเป็นทอดๆ มีเมฆคอยรับต่อ ใหม่กับคีย์รีบเดินมาช่วยพลางว่า “โหย น่าสนุกอ่ะ ใหม่ช่วยด้วยนะพี่” ใหม่ว่า เมฆพยักหน้า ใหม่กับคีย์จึงเข้ามาต่อแถวด้วย จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 22:51:21

ความคิดเห็นที่ 5 ฤทธีช่วยขนหินอยู่อีกด้านหนึ่ง ขณะที่กำลังก้มลงไปขนหินขนาดเขื่องก้อนหนึ่งขึ้นมา ก็มีมือหนึ่งเอื้อมมารับ ฤทธีจึงเงยหน้าขึ้นมาดู ก็เห็นว่าเป็นทิพย์นั่นเอง ทิพย์ยิ้มแล้วว่า “มา ทิพย์ช่วยนะพี่ธี” “ได้...” ฤทธียิ้มตอบ “แต่มันหนักนะ ทิพย์จะขนไหวไหมเนี่ย” “โธ่ แค่นี้เองค่ะ” ทิพย์ว่าแล้วหัวเราะ “มากกว่านี้ยังได้เลย” ฤทธีได้ฟังก็หัวเราะ ก่อนจะนิ่งไปอย่างนึกอะไรขึ้นมาได้ หันไปมองทิพย์ แล้วตัดสินใจถาม “เออ ทิพย์ พี่มีอะไรจะถามหน่อย” ทิพย์หันมามองหน้า ฤทธีจึงพูดต่อทันที  “ทิพย์มีอะไรจะคุยกับพี่หรือเปล่า” “คุยอะไรหรอคะ” ทิพย์ตอบอย่างงงๆ “เราเข้าใจกันแล้วไม่ใช่หรอคะ หรือว่าพี่ธี...” พูดมาถึงตรงนี้ ฤทธีรีบส่ายหน้า “เปล่าๆ พี่เข้าใจทิพย์แล้ว แต่ว่า ทิพย์เองไม่ใช่หรอ ที่อยากจะคุยกับพี่” “ใครบอกคะ” ทิพย์ถาม สีหน้ายังไม่คลายความสงสัย ฤทธีมองแล้วรีบตอบ “ก็ที่...เอ่อ...” แต่แล้วเขาก็นิ่งไป ก่อนจะต่อว่า “ก็ที่ทิพย์นัดพี่ไง” “นัดพี่...” ทิพย์ทวนคำแล้วนิ่งไปอย่างใช้ความคิด “ทิพย์เคยนัดพี่ด้วยหรอคะ เอ นัดที่ไหน ยังไงคะ” “อ้าว ก็...” ฤทธีขยับจะพูดแต่แล้วก็ส่ายหน้า “ช่างเถอะ ไม่มีอะไรหรอก พี่อาจจะเข้าใจผิด” ทิพย์มองฤทธีอย่างงงๆ ก่อนจะยิ้มขำ “พี่ธีมีอะไรหรือเปล่า” “ไม่มีแล้วล่ะ” ฤทธีรีบตอบทันที ก่อนจะมองไปที่อิศรา เห็นกำลังก่อหินทำฝายอยู่อีกด้านหนึ่งคนเดียว ก็ว่า “นั่นอิศทำอยู่คนเดียวไม่มีคนช่วยเลย ทิพย์ไปช่วยหน่อยสิ” ฤทธีว่าแล้วยิ้ม ทิพย์จึงมองตาม แล้วหันมามองฤทธีคล้ายจะค้อน “พี่ธีคิดอะไรอยู่เนี่ย” “ก็คิดอยากให้ทิพย์มีความสุขไง เลิกคิดห่วงพี่ แล้วคิดถึงตัวเองบ้าง” ฤทธีว่า ทิพย์หันมามองหน้า ทั้งสองสบตากันด้วยความเข้าใจ  ทิพย์นิ่งไปก่อนจะยิ้ม พยักหน้าแล้วเดินออกไป พอคล้อยหลังทิพย์ ฤทธีก็หน้าขรึมไปอย่างใช้ความคิด จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 22:56:36

ความคิดเห็นที่ 6 กุ๊กกิ๊กขนหินไปด้วยมองฤทธีไปด้วย เมื่อเห็นยืนนิ่งอยู่คนเดียวก็นึกถึงคำของสุกฤษฏิ์ที่ว่า ....อย่าลืมนะกิ๊ก คราวนี้เอาจริงเอาจัง พี่ไม่อยากรู้สึกแปลกๆ อีกแล้ว คราวนี้กิ๊กต้องนัดพี่ธีไปที่ต้นน้ำให้ได้ เดี๋ยวพี่จะพาทิพย์ไปเอง.... กุ๊กกิ๊กคิดแล้วถอนหายใจ ก่อนจะค่อยๆ เดินไปหาฤทธีที่เริ่มต้นก่อหินอยู่อีกข้างหนึ่งคนเดียวเงียบๆ ไปถึงก็ช่วยขนหินให้แล้วว่า “ให้หนูช่วยนะคะ” ฤทธีเงยหน้ามามอง กุ๊กกิ๊กก็ยิ้มหวานให้ ฤทธีมองแล้วอดยิ้มตอบไม่ได้ “มีอะไรอีกล่ะเรา” “มีเลยค่ะพี่” กุ๊กกิ๊กว่าทันที ท่าทางตื่นเต้น ก่อนจะหันไปมองรอบๆ ไม่เห็นมีใครสนใจก็ว่า “มีเรื่องสำคัญเลยค่ะ” “เรื่องอะไร” ฤทธีถามงงๆ “หนูไม่รู้หรอกค่ะ” กุ๊กกิ๊กตอบหน้าตาเฉย ฤทธีร้อง อ้าว กุ๊กกิ๊กจึงรีบพูดต่อ “ก็เรื่องสำคัญนี่มันไม่ใช่เรื่องของหนูค่ะ”  ฤทธีร้อง อ้าว  อีกรอบ กุ๊กกิ๊กจึงหัวเราะแหะๆ “คือว่าพี่ทิพย์เขามีเรื่องสำคัญอยากจะคุยกับพี่ค่ะ” “หือ ทิพย์หรอ” ฤทธีทวนคำ กุ๊กกิ๊กพยักหน้า ฤทธีจึงนิ่งไปอย่างใช้ความคิด ก่อนจะมองคนตรงหน้าอย่างพินิจพิจารณา แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร  กุ๊กกิ๊กเห็นฤทธีไม่พูด ก็รีบพูดต่อ “พี่ทิพย์เขานัดให้พี่ไปพบที่ต้นน้ำตอนนี้เลยค่ะ” “ตอนนี้...”ฤทธีทวนอีกรอบ “ใช่ค่ะ พี่รีบไปสิคะ”   “อืม...” ฤทธีนิ่งไป ก่อนจะพูดออกมาหน้าตาเฉย “พี่ไม่ไปหรอก” “อ้าว ไหงงั้นอ่ะ” กุ๊กกิ๊กมองฤทธีอย่างงงๆ พลางคิดในใจ ...พี่ธีเป็นอะไรนะ ปกติให้ไปก็ไปทุกที ทำไมคราวนี้เป็นงี้ล่ะ ไม่ได้ๆ พี่กฤษฏิ์ยิ่งกำชับกำชาอยู่... แต่ฤทธียังคงก่อหินเฉย กุ๊กกิ๊กหันมามอง “พี่ธี..” “ว่าไง...”ฤทธีเงยหน้ามาตอบ พลางส่ายหน้า “ว่างนักหรือไงเนี่ย ถ้าว่างมาช่วยพี่ก่อหินเลย ฝายหินทำไม่ยากหรอก” กุ๊กกิ๊กหันรีหันขวาง ก่อนจะว่า “แล้วพี่จะไม่ไปที่พี่ทิพย์นัดหรอคะ พี่ทิพย์เขามีเรื่องสำคัญจะพูดกับพี่นะคะ เรื่องอะไรก็ไม่รู้” “พี่กำลังทำฝายอยู่ไม่เห็นหรอ ไปตอนนี้ไม่ได้หรอก ทิพย์เขาคงเข้าใจ” ฤทธีว่าอย่างไม่เดือดร้อน   กุ๊กกิ๊กมองหน้าอย่างขัดใจ ก่อนจะช่วยขนหินมาส่งให้ พลางว่า “พี่ธีอ่ะ ทำไมพูดยากอย่างนี้” ฤทธีฟังแล้วแอบเมินหน้าไปยิ้ม ก่อนจะหันมาถาม “ถามหน่อยเถอะ ทำไมอยากให้พี่ไปตามนัดทิพย์นัก เราเกี่ยวอะไรด้วยหรอ” “ก็...”กุ๊กกิ๊กนิ่งไปอย่างไม่รู้จะตอบยังไงถูก ฤทธีมองแล้วหัวเราะ หึๆ “แล้วถ้ามันเป็นเรื่องสำคัญจริงๆ ทำไมทิพย์เขาไม่มาบอกพี่เอง ทำไมต้องให้เรามาบอกด้วย ตั้งหลายครั้งแล้วนะ” กุ๊กกิ๊กฟังแล้วอึ้งไปอีกรอบ  มองหน้าฤทธีก็เห็นกำลังมองมาอย่างค้นคว้า ก็รีบหลบตา “แล้วถามอีกหน่อยนะ เราคิดว่าพี่กับทิพย์...” พูดมาถึงตรงนี้ กุ๊กกิ๊กรีบพูดออกมาทันที “พี่ไม่ต้องรู้หรอกว่าหนูคิดอะไร หนูไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้น” “ก็พี่อยากรู้นี่” ฤทธีตอบทันที มองสบดวงตากลมโตนั้นนิ่ง จนดวงตาคู่นั้นต้องหลบไป พลางว่า “หนูไม่รู้จะคิดอะไรนี่คะ มันไม่ใช่เรื่องของหนู” “ไม่คิดอะไรก็ดีแล้ว เพราะมันไม่มีอะไรให้คิด” ฤทธีว่า กุ๊กกิ๊กชะงัก เงยหน้าขึ้นมามอง ก็เจอกับดวงตาของฤทธีที่มองมานิ่งๆ “พี่กับทิพย์น่ะ เป็นพี่น้องกันนะ เรารักกันแบบพี่น้อง” กุ๊กกิ๊กฟังแล้วชะงัก ดวงตาที่โตอยู่แล้วดูเหมือนจะโตยิ่งขึ้น ฤทธีมองดวงตาโตคู่นั้นแล้วอดยิ้มไม่ได้ พลางว่า “ทิพย์เขาก็มีคนที่เขาชอบอยู่แล้ว และพี่ก็มี...คนที่พี่ชอบอยู่แล้ว” กุ๊กกิ๊กยังคงจ้องหน้าฤทธีด้วยดวงตาโตกว่าเดิม แต่ดวงตาโตคู่นั้นนิ่งไปเมื่อมองสบดวงตาคมกริบที่มองมาอยู่ก่อนแล้ว ดวงตาคู่นั้นส่งผ่านความรู้สึกบางอย่างที่ซึมซับเข้ามาสู่หัวใจทีละนิดทีละน้อย เป็นนานก่อนที่กุ๊กกิ๊กจะหลบตา พลางว่าเมินๆ “แล้วมาบอกหนูทำไม ไม่ได้อยากรู้สักหน่อย” “เนี่ยนะไม่อยากรู้” ฤทธีว่ายิ้มๆ “แต่ถึงไม่อยากรู้ แต่พี่อยากบอกนี่นา”  กุ๊กกิ๊กฟังแล้วอดยิ้มไม่ได้ ได้แต่บอกว่า “หนูไม่เกี่ยว” “เกี่ยวสิ เกี่ยวมากด้วย” ฤทธีตอบทันที กุ๊กกิ๊กเงยหน้าขึ้นมามอง เห็นฤทธีขยับจะพูดต่อ ก็รีบขัด “ไม่เอาแล้ว พี่ไม่ไปก็ไม่ไป งั้นเดี๋ยวหนูช่วยทำฝาย ทำยังไงล่ะคะ” ฤทธีส่ายหน้า ก่อนจะยิ้ม “มาๆ เดี๋ยวพี่สอนให้” ว่าแล้วก็ส่งหินในมือให้ แต่คงจะส่งเร็วไปหน่อย กุ๊กกิ๊กจึงรับไม่ทัน หินก้อนใหญ่จึงตกลงไปในน้ำจนน้ำแตกกระจาย สาดกระเซ็นใส่ทั้งสองคน “เฮ้ย”  ทั้งสองร้องออกมาพร้อมกันก่อนจะหันมาสบตา แล้วพากันหัวเราะ สบตาแล้วพากันหัวเราะ...สุกฤษฏิ์มองภาพนั้นอย่างครุ่นคิด จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 23:00:26

ความคิดเห็นที่ 7 อิศรากำลังก่อหินทำฝายอยู่อีกด้านหนึ่งคนเดียว ท่าทางของเขานั้นตั้งใจมาก จนไม่ได้สังเกตว่ามีใครกำลังเดินเข้ามาหา จวบจนทิพย์พูดขึ้นมา “อิศ...” อิศราจึงได้ชะงักมือที่กำลังก่อหิน แล้วเงยหน้าขึ้นมามอง เห็นทิพย์ยืนยิ้มอยู่ก็ยิ้มตอบ “อ้าว มาตั้งแต่เมื่อไหร่” “มาเมื่อกี้ แต่อิศไม่ได้ยินเอง นั่งทำสมาธิหรือว่าหลับในอยู่”ทิพย์แซว อิศราฟังแล้วหัวเราะ หึๆ “กำลังคิดถึงใครบางคนอยู่ต่างหาก” ทิพย์ชะงักไปทันที อิศราจึงว่าต่อ “อ้าว นี่พูดเรื่องจริงนะ” “ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่” ทิพย์ว่าเมินๆ อิศรายิ้ม “หมายความว่าถ้าอิศกำลังคิดถึงทิพย์ ทิพย์ก็ไม่ว่าใช่ไหม” ทิพย์ฟังแล้วนิ่งไป มองสบตาอิศรา ก็เห็นดวงตาเรียวเล็กนั่นเป็นประกายมั่นคง แถมยังเป็นประกายมากกว่าเดิมอีกด้วย ทิพย์จึงรีบหลบดวงตาคู่นั้นพลางว่า “จะว่าได้ยังไง ก็มันใจของอิศนี่” “ตอนนี้อิศมีสิทธิคิดแบบที่อยากคิดแล้วใช่ไหม” อิศราว่าทันที ทิพย์ได้ฟังก็ร้อง ฮึ ไม่ได้พูดอะไร อิศรามองคนตรงหน้านิ่ง ก่อนจะถามออกมาเบาๆ  “ถามจริงๆ นะทิพย์ ทำไมทิพย์ถึงเลิกกับพี่ธี” ทิพย์หันมามองหน้า นิ่งไปก่อนจะว่า “ทิพย์ไม่ได้เลิกกับพี่ธี เพราะเราไม่ได้เป็นแฟนกัน เรารักกันแบบพี่น้องต่างหาก และที่เราห่างกัน ก็เพราะ...พี่ธีเขาเข้าใจผิดอะไรบางอย่างเท่านั้นเอง” “จริงหรอ” อิศราถามออกมาทันที “แล้วพี่ธีเขาเข้าใจผิดอะไร” “ก็ เอ่อ...” ทิพย์พูดตะกุกตะกัก มองหน้าอิศรา เห็นดวงตายิ้มๆนั้นก็ว่า “เขาก็คงคิดว่า...” พูดแล้วก็หยุดไป อิศราจึงต่อให้ “เกี่ยวกับอิศหรือเปล่า พี่ธีเขารู้ใช่ไหม ว่าอิศ...” อิศรายังพูดไม่จบประโยค ทิพย์ก็รีบขัดขึ้นมาทันที “ไม่เกี่ยวกับอิศหรอก พี่ธีเขาไม่เข้าใจทิพย์บางอย่างเท่านั้นเอง” “เป็นอิศก็อาจจะไม่เข้าใจ อิศเองก็ยังคิดว่าทิพย์ชอบพี่ธี” “ทิพย์ชอบพี่ธี แต่เป็นอย่างพี่ชาย ไม่ได้เป็นอะไรแบบนั้นเลย ทิพย์ก็พูดตรงๆ ให้พี่ธีฟังแล้ว และตอนนี้พี่ธีเขาก็เข้าใจทิพย์แล้ว” ทิพย์พูดขึ้นมาทันที “ตลอดเวลาที่ผ่านมา ทิพย์ก็ห่วงพี่ธี เพราะพี่ธียังไม่เข้าใจทิพย์ แต่ตอนนี้พี่ธีเข้าใจแล้ว ทิพย์ก็สบายใจ” “อิศก็สบายใจเหมือนกัน” อิศราพูดแล้วยิ้ม “ถึงบอกไงว่ารอได้” ทิพย์หันมามองคล้ายจะค้อน ไม่ได้พูดอะไร อิศจึงพูดต่อ “จริงๆ นะ เมื่อก่อนอิศรู้สึกยังไง เดี๋ยวนี้ก็ยังเหมือนเดิม แต่ว่า...” พูดแล้วหยุดไปนิดนึง “ไม่รู้ว่า ทิพย์จะว่ายังไง” ทิพย์นิ่งไป มองคนตรงหน้า แล้วว่าเบาๆ “ก็ไม่ว่ายังไงหรอก” “ให้มันจริงเถอะ” อิศราว่าพลางเอื้อมมือมาจับทิพย์ไว้ มองสบตาทิพย์แล้วว่า “อิศไม่ขออะไรมากหรอก ขอแค่...เราอยู่ข้างๆ กันอย่างนี้ แค่นี้ก็พอแล้ว” “ถ้างั้น...” ทิพย์ว่าแล้วยิ้ม “คุณได้สิทธินั้นเดี๋ยวนี้ค่ะ” อิศราฟังแล้วอดหัวเราะไม่ได้ จับมือทิพย์ไว้แนบแน่น อีกมือเอื้อมมาจับปอยผมที่ลมพัดมาปรกหน้าแล้วทัดหูให้ด้วยความนิ่มนวล ดวงตาสองคู่สบกันด้วยความอ่อนหวานและความเข้าใจ ความรู้สึกสื่อถึงกันได้โดยไม่ต้องพูดคำใด แล้วภาพนั้นทำให้สุกฤษฏิ์ที่แอบมองอยู่ต้องขมวดคิ้วด้วยความครุ่นคิด จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 23:03:38

ความคิดเห็นที่ 8 อั้มเดินมานั่งพักเหนื่อยที่ริมลำธาร สมเย็นพัดโชยๆ อั้มจึงเอนหลังพิงต้นไม้ใหญ่ที่ขึ้นอยู่ริมลำธารพอดี กำลังคิดอะไรอยู่เพลินๆ ก็เห็นคมชาญเดินมานั่งข้างๆ จึงยิ้มให้ “เป็นไงอั้ม เหนื่อยหรอ” คมชาญทัก อั้มพยักหน้า “อั้มกะจะขออู้สักหน่อย ชาญยังตามมาอีก” คมชาญฟังแล้วหัวเราะ มองหน้าอั้ม พลางว่า “เดี๋ยวนี้ดูอั้มอารมณ์ดีจังเลยนะ” “อ้าว ก็มันสบายใจนี่” อั้มตอบทันที มองคมชาญนิ่งแล้วว่า “อั้มคงไม่ได้สบายใจย่างนี้หรอก ถ้ายังเป็นแฟนชาญอยู่” “อ้าว...”คมชาญลากเสียงยาว “ไหงงั้นล่ะ” “ก็มันจริงนี่ เดี๋ยวนี้เราไม่ได้เป็นแฟนกันแล้ว...อั้มก็ไม่ต้องห่วงชาญมาก ไม่ต้องคิดมาก ไม่ต้องเข้าใจชาญมาก ไม่ต้องอะไรอีกหลายอย่าง” “โห อั้มพูดยังกับว่าเป็นแฟนกับชาญมันยุ่งยากมากอย่างงั้นแหละ” คมชาญทำหน้าแปลกๆ อั้มก็ยิ้ม “ไม่ยุ่งยากหรอก สำหรับคนบางคน ไม่ยุ่งยากเลย ไม่ต้องเหนื่อยด้วย แต่คนๆ นั้นน่ะไม่ใช่อั้ม” “ไม่ใช่อั้มแล้วเป็นใคร” คมชาญถามเบาๆ อั้มมองหน้าแล้ว ตอบทันที “ก็คนที่ชาญรักไง คนที่เขาไม่เหนื่อยที่จะรักชาญเหมือนอั้ม” “ชาญก็รักอั้มนะ” คมชาญมองหน้าอั้มแล้วพูดออกมา แต่อั้มส่ายหน้า “ไม่หรอกชาญ ขอบใจมากนะที่ชาญยังรู้สึกดีๆ กับอั้ม แต่นั่นมันไม่ใช่ความรักหรอก ชาญอาจจะไม่รู้ตัวนะ ความรักน่ะมันเกิดขึ้นเองไม่ต้องพยายาม มันเกิดขึ้นง่ายๆ มันอยู่ในสายตาไม่ต้องมองหา” “อยู่ในสายตา...” คมชาญทวนคำ “ใช่ อยู่ในสายตา ใครอยู่ในสายตาชาญตลอดเวลา เขาคนนั้นก็คงจะเป็นคนที่ชาญรักแหละ” อั้มว่าแล้วยิ้ม คมชาญนิ่งอึ้งไปทันที ในใจเขาคิดอะไรบางอย่าง อั้มมองหน้าแล้วว่า “อั้มถึงว่าไง ว่าเราไม่ได้รักกันหรอก เราห่างกันน่ะดีแล้ว จริงๆ เราจะเลิกกันกันก็ได้นะ” “หา อะไรนะอั้ม” คมชาญสะดุ้ง หันมามองหน้า อั้มก็พยักหน้าให้ “ทำไมอ่ะ เราเลิกกันไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย” “แต่ชาญไม่อยากให้อั้มเสียใจ” คมชาญตอบทันที แต่อั้มส่ายหน้า “อั้มจะเสียใจทำไม เลิกกันน่ะดีแล้ว นี่มันเป็นความต้องการของอั้มเองนะ” “อั้มอยากเลิกกับชาญหรอ” คมชาญถามเบาๆ “อยากเลิกตั้งแต่แรกแล้ว” อั้มบอกแล้วยิ้ม “ชาญไม่รู้ว่าจะรั้งไว้ทำไม รู้ก็รู้นะ” “ก็...” คมชาญพูดไม่ออก จึงนิ่งไป อั้มส่ายหน้า “ไม่เป็นไรหรอก เรื่องราวทุกอย่างมันก็ผ่านไปแล้ว เราจะเก็บมาคิดทำไม  ตกลงว่าเราเลิกกันเถอะนะ” คมชาญหันมามองหน้าอั้ม ขยับจะพูด แต่อั้มรีบห้ามเอาไว้ “ไม่ต้องพูดอะไรแล้วชาญ อั้มว่าอั้มก็ยังพอจะรู้ใจชาญบ้างนะ อั้มก็ยังอยากเห็นชาญมีความสุข  ก็เรา..เป็นเพื่อนกันนี่” “เพื่อนกัน...” คมชาญทวนคำ อั้มพยักหน้า “ใช่ ต่อไปนี้เราเป็นเพื่อนกัน ชาญคงไม่ว่าอะไรนะ ที่อั้มบอกเลิกน่ะ” “เอ่อ...” คมชาญพูดไม่ออก อั้มมองอาการนั้นแล้วหัวเราะ พลางลุกขึ้น “ไม่ต้องเอ่อแล้ว เราสบายใจกันทั้งสองฝ่ายก็ดีแล้ว เดี๋ยวอั้มจะเริ่มโครงการเพื่อนช่วยเพื่อนนะ” “อะไรนะ โครงการเพื่อนช่วยเพื่อน” คมชาญทำหน้างงๆ อั้มก็ส่ายหน้า หัวเราะมากขึ้น “เดี๋ยวก็รู้เองแหละน่า ไปแล้วนะ เดี๋ยวเมฆจะหาว่าอู้” ว่าแล้วก็เดินออกไป ระหว่างนั้นก็พยายามทบทวนความรู้สึกในใจของตัวเอง แล้วก็พบว่า เกิดความสบายใจขึ้นมาอย่างประหลาด จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 23:08:28

ความคิดเห็นที่ 9 อั้มยิ้มแล้วเดินเข้าไปร่วมกลุ่มก่อฝายหิน รอยยิ้มที่ระบายอยู่บนใบหน้าหวานๆ นั้นทำให้นิสาต้องมองอย่างสงสัย พลางถาม “อั้มเป็นอะไรหรือเปล่า” อั้มหันมามองนิสา “อั้มน่ะไม่เป็น...” ก่อนจะกระซิบเบาๆ “แต่ชาญน่ะเป็น” นิสาฟังแล้วชะงัก มองหน้าอั้ม ก่อนจะถามเหมือนไม่สนใจนัก “มันเป็นอะไรอีกล่ะ ใกล้ตายแล้วหรอ” “โธ่ นิสา ไปว่าชาญเขาทำไม เกิดเขาเป็นอะไรขึ้นมา นิสาจะเสียใจนะ”อั้มพูดจริงจัง นิสาจึงนิ่งไป อั้มก็พูดต่อ “คือว่าอั้มบอกเลิกกับชาญแล้วนะ” “หา...” นิสาเผลอตัวพูดเสียงดัง ทำเอาเพื่อนหันมามอง นิสาจึงเพิ่งรู้สึกตัว หันมากระซิบกับอั้ม “ทำไมล่ะ อั้ม ชาญมันทำอะไรให้อั้มไม่พอใจหรือเปล่า” “ไม่หรอก นี่มันเป็นความต้องการของอั้มเอง อั้มสบายใจที่ทำแบบนี้” อั้มตอบทันที นิสาจึงถามต่อ “แล้วชาญล่ะ” “ไม่รู้สิ นิสาอยากรู้ก็ไปถามชาญสิ เฮิร์ตหรือเปล่าก็ไม่รู้” ประโยคหลังพูดแล้วแอบยิ้ม แต่นิสาไม่เห็น เพราะกำลังหันไปมองคมชาญที่นั่งอยู่ริมลำธาร “เอ่อ ชาญมันอาจจะอยากอยู่คนเดียว” นิสาหันมาบอกเบาๆ แต่อั้มส่ายหน้า “ไม่หรอก ชาญอาจจะต้องการเพื่อน นิสาจะไม่ไปถามไถ่ชาญหน่อยหรอ” นิสาหันรีหันขวาง  แต่สุดท้ายก็ยอมเดินออกไปแต่โดยดี อั้มมองตามแล้วยิ้ม นิสาเดินมานั่งข้างคมชาญ หันไปมองก็เห็นเพื่อนคิดอะไรอยู่ จึงว่า “ว่าไงล่ะ โดนสาวบอกเลิก ใกล้ตายยัง” คมชาญหันมามองหน้า พลางว่า “ใกล้แล้ว แกช่วยปั๊มหัวใจหน่อยดิ” นิสาฟังแล้วร้อง ฮึ “ยังจะมาปากดี กลบเกลื่อนความเศร้าหรือไง” “อ้าว ก็ถ้าชั้นเศร้าจริง แกจะปลอบชั้นใช่ไหม ชั้นจะได้เศร้าให้แกดู” คมชาญว่ายิ้มๆ นิสาหันมามองเหมือนจะค้อน “ไม่ต้องมาแกล้ง เอาจริงๆ” คมชาญมองหน้าเพื่อนนิ่ง ก่อนจะว่า “ถึงเราจะเลิกกัน แต่ก็เลิกกันด้วยความสบายใจทั้งสองฝ่าย” นิสาฟังแล้วนิ่งไป “แกไม่รู้สึกอะไรเลยหรอ” “รู้สึก ทำไมจะไม่รู้สึก แต่อั้มเขายืนยัน ว่าเขาต้องการจะเลิก เขาสบายใจที่มันเป็นแบบนี้ แล้วชั้นจะพูดอะไรได้” “แล้วทำไมแกไม่บอกล่ะ ว่าแกรักเขา เขาจะได้ไม่เลิกกับแก” นิสาว่าทันที คมชาญหันมามองหน้า แล้วว่า “ก็อั้มเขารู้จักชั้นดี เขาบอกว่า รักกันแบบพยายามจะรัก แบบที่เราทำอยู่นี่ มันไม่ใช่  พอชั้นบอกว่าชั้นรักอั้ม เขาก็บอกว่าชั้นไม่ได้รักเขาหรอก ชั้นรักคนอื่น” “รักคนอื่น” นิสาทวนคำ ยังไม่ทันพูดอะไร คมชาญก็พยักหน้า “ใช่ คนที่อยู่ในสายตาอยู่ตลอดเวลา ไม่ต้องมองหายังไงล่ะ แกอยากจะรู้ไหมล่ะ ว่าเป็นใคร” นิสามองหน้าเพื่อน สบดวงตาระยิบระยับคู่นั้น ดวงตาที่สื่อความหมายบางอย่าง มันก็ทำให้นิสารีบปฏิเสธออกมาทันที “ไม่อยากรู้.....” คมชาญฟังแล้วยิ้ม ยังไม่ละสายตาจากใบหน้าของเพื่อน พลางว่า “ไม่อยากรู้ก็ไม่เป็นไร  ยังไงชั้นก็ต้องบอกแกให้ได้” “ทำไมต้องมาบอกชั้นด้วย” นิสาว่าแล้วเมินหน้าไป ไม่สบตาด้วย “ไม่รู้จริงหรอ” คมชาญถามยิ้มๆ นิสาหันมามอง แต่ไม่ตอบ ทั้งสองสบตากันนิ่งๆ สายตาโต้ตอบความในใจของกันและกัน จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 23:13:44

ความคิดเห็นที่ 10 ยังตามอ่านคุ่ของพี่เมฆกะน้องคีย์อยู่นะคร๊ะ ^^ จากคุณ : mischil เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 23:15:01

ความคิดเห็นที่ 11 ใหม่กำลังส่งก้อนหินให้เมฆเอาไปอีกทอดหนึ่ง ส่งไปส่งมาก็ว่า “เหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ย” “อ้าวก็เหนื่อยสิ” เมฆว่ายิ้มๆ “น้องใหม่เพิ่งเหนื่อยหรอ พี่เหนื่อยไปหลายรอบแล้วนะ”  ใหม่ฟังก็หัวเราะ “โธ่ พี่เมฆ ใหม่ก็บ่นไปงั้นเอง เหนื่อยกายน่ะ พักแป๊บเดียวก็หาย” “แต่เหนื่อยใจนี่สิ...” เมฆต่อให้ “พักแป๊บเดียวคงไม่หาย” “อย่างนี้ต้องพักนานๆ” ใหม่ว่า เมฆก็รีบต่อ “แต่อย่านานนักล่ะ เดี๋ยวเปื่อยกันพอดี” “ไม่หรอกพี่ คนเราก็ต้องมีลิมิตของตัวเอง นานหรือไม่นาน สักวันมันก็ต้องหาย” ใหม่ว่าท่าทางจริงจัง เมฆชะงัก หันมามองหน้าใหม่ พลางว่า “น้องใหม่กำลังพูดถึงอะไรเนี่ย” “เปล่านี่คะ หนูก็คิดไปเรื่อย” ใหม่ว่ายิ้มๆ “คิดถึงเรื่องของใจคนน่ะค่ะ คนเรามักไม่ค่อยรู้ว่าเราต้องการอะไร หรือบางทีรู้ก็ไม่ยอมรับ สุดท้ายมันก็สายเกินไป  แล้วคราวนี้จะมาเสียใจมันก็ไม่มีประโยชน์” เมฆฟังแล้วนิ่งไป ก่อนจะพูดออกมาเบาๆ “พี่ไม่รู้จะพูดยังไง” “พูดยังไง อะไรคะ” ใหม่หันมาถามยิ้มๆ “พี่ไม่เห็นต้องทำอะไรเลย พูดอย่างที่ใจคิด ทำอย่างที่ใจคิด เท่านั้นเอง” “พูดแบบนั้น ทำแบบนั้น ก็ไม่มีใครเชื่อถือพี่เหมือนเดิมแหละ” “มีสิคะ มีแน่นอน” ใหม่ว่าทันที เมฆหันมามองหน้าใหม่ อดหัวเราะออกมาไม่ได้ “นี่เรากำลังพูดเรื่องอะไรเนี่ย” “หนูก็ไม่รู้เหมือนกัน” ใหม่ว่าแล้วหัวเราะ มองไปเห็นคีย์กับชะเอมกำลังเดินเข้ามาหา ในมือมีก้อนหินคนละก้อน จึงเรียก “คีย์ พี่เอม พี่เมฆก้อนหินมาก่อฝายพอดี ก้อนหินหมดแล้ว” “นี่ไงคะ หนูเอามาให้แล้ว” คีย์ยื่นก้อนหินให้เมฆ เมฆรับมาแล้วยิ้ม “ขอบใจมากนะน้องคีย์ พี่กำลังรอก้อนหินจากน้องคีย์พอดี” “หมายความว่าถ้าหนูไม่ขนมาพี่ก็ไม่ทำหรอคะ” คีย์ถามทันที เมฆฟังแล้วขำ “โธ่ น้องคีย์ก็ ไม่ใช่ๆ เห็นพี่เป็นคนขี้เกียจไปได้” “หนูไม่ได้เห็นพี่เป็นคนขี้เกียจเลย แค่เห็นพี่แอบอู้คุยกับใหม่เท่านั้นเอง” คีย์ว่า ใหม่ก็หัวเราะ “เฮ้ย เค้าไม่ได้อู้นะ เค้าคุยมีสาระนะ”   “จริงอ่ะ เรื่องมีสาระมันเป็นไงอ่ะ” คีย์ท่าทางงงๆ ก่อนจะหัวเราะอย่างคนอารมณ์ดี พลางพูดกับตัวเอง “สงสัยหนูไม่เข้าใจเรื่องสาระอะไรนี่หรอก เพราะหนูไม่มีสาระ” ทุกคนได้ฟังก็หัวเราะ ใหม่จึงว่า “แล้วคีย์เข้าใจเรื่องความรักไหม” สิ้นคำถามของใหม่ ทุกคนได้ฟังก็เงียบกันไปทันที ใหม่แอบยิ้มเล็กๆ พลางว่า “ทำไมเงียบละคีย์” “เค้ากำลังคิด...” คีย์หันมาบอกเพื่อน “คิดว่าเข้าใจหรือเปล่า แต่ดูท่าจะไม่เข้าใจ” พูดแล้วก็หัวเราะแหะๆ “เรื่องแบบนี้มัน...เข้าใจยากเนอะ” “เอ บางทีมันก็ไม่น่ายากนะ” ใหม่ว่ายิ้มๆ หันไปหาเมฆ “จริงไหมพี่เมฆ” “พี่ก็...” เมฆนิ่งไปอย่างใช้ความคิด “ไม่รู้สิ” “แล้วพี่เอมละคะ” อยู่ดีๆ ใหม่ก็หันไปถามชะเอม ชะเอมนิ่งไป ก่อนจะว่า “พี่ก็ไม่รู้อ่ะ ไอ ด้อนท โนจริงๆนะ” “เขาว่าคนเราจะรู้เรื่องอะไรก็ต่อเมื่อเราเป็นอย่างนั้น คนเราจะรู้เรื่องความรัก ก็ต่อเมื่อมีความรัก จริงไหม” ใหม่ว่าปรัชญาต่อ ทั้งสามคนหันมามองหน้ากัน ก่อนที่คีย์จะมองหน้าเพื่อน “เฮ้ย ใหม่ เพี้ยนเปล่าเนี่ย ทำไมวันนี้ปรัชญาจังอ่ะ เค้าฟังไม่รู้เรื่องเลยเนี่ย ไปกินยาหน่อยไหม” “บ้าหรอ เค้าไม่ได้บ้านะ” ใหม่โวยวาย ทุกคนได้ฟังก็หัวเราะ “ไม่บ้าก็เมาแดดแล้วล่ะเนี่ย ไปๆ เดี๋ยวเค้าพาไปพัก” คีย์ว่าพลางจับมือใหม่ออกเดิน “ไปๆ ไปหากุ๊กกิ๊กกัน ไปแอบอู้อยู่ไหนก็ไม่รู้เนี่ย” “อ้าว แล้วสองคนจะอู้หรอเนี่ย” เมฆรีบเรียกไว้ ทั้งสองคนหันมามองแล้วยิ้ม คีย์ว่า “ก็หนูขนหินมาให้พี่แล้วไง พี่เมฆก่อให้เสร็จก่อน เดี๋ยวหินหมดหนูไปขนมาให้ใหม่นะ” “แล้วอย่าลืมที่หนูบอกนะพี่ เอากลับไปคิดนะ” ใหม่หันมาบอกเมฆยิ้มๆ ทำเอาเมฆงง “เรื่องอะไร” “ทุกเรื่องแหละ” ใหม่ว่าแล้วออกเดินไปกับคีย์ทันที เหลือสองคน เมฆหันมามองหน้าชะเอม ชะเอมก็ว่า “เดี๋ยวหนูไปขนหินมาให้พี่เมฆอีกนะ” “เอมจะขนได้ไงคนเดียว เดี๋ยวพี่ไปช่วย” เมฆรีบบอกทันที แต่ชะเอมส่ายหน้า “พี่เมฆไม่ต้องไปช่วยหรอก รอก่อหินที่นี่แหละค่ะ  เดี๋ยวเอมไปขนมาให้เยอะๆ เลย” “ตัวแค่นี้จะขนได้เยอะสักแค่ไหน” เมฆว่ายิ้มๆ ชะเอมหันมามองหน้า เมฆจึงว่าต่อ “บอกว่าจะไปช่วยก็ไปช่วยสิน่า ให้พี่ไปช่วยขนด้วยสิ อยู่ตรงนี้คนเดียว มันเหงานะ” ชะเอมนิ่งไป ก่อนจะว่า “อะไรของพี่เมฆเนี่ย แค่นี้ก็เหงาแล้ว” “เป็นคนขี้เหงา เข้าใจบ้างสิ มีใครบ้างเป็นห่วงเป็นใย...” เมฆร้องเป็นเพลง ชะเอมฟังแล้วก็หัวเราะ “โห สมัยไหนเนี่ยพี่เมฆ ไม่แพ้พี่กฤษฏิ์เลยนะ เอางี้ เดี๋ยวหนูไปบอกให้น้องคีย์มาอยู่เป็นเพื่อน จะได้ไม่ต้องบ่นเหงาอีก” ว่าแล้วก็หันหลังทำท่าจะเดินไป แต่ยังไม่ทันจะก้าวขาเดิน เสียงเมฆก็ดังขึ้นมาซะก่อน “หยุดอยู่ตรงนั้นเลยนะเอม...” จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 23:18:47

ความคิดเห็นที่ 12 มารายงานตัวจ้ะแม่ชม ชั้นยังตามอ่านอยู่นะจ้ะ จากคุณ : palmpotter เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 53 02:07:39

ความคิดเห็นที่ 13 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด ดีใจเห็นทู้แม่ชม ตามอ่านอยู่เรื่อยๆ นะจ๊ะ (ไม่อยากบอกว่าแอบเชียร์ เมฆ กะเอม มานานนนแล้ว หุหุ) จากคุณ : Friendly Car เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 53 03:44:41

ความคิดเห็นที่ 14 ตามมาให้กำลังใจแม่ชมค่ะ ^^ จากคุณ : แค่ไม่ทุกข์ก็เรียกว่าสุขแล้ว เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 53 09:01:42

ความคิดเห็นที่ 15 กรี๊ด  แม่ชมมาแล้ว ชั้นกำลังสงสัยอยู่เชียวว่าแม่ชมหายไปไหนน้านนาน จนชั้นต้องไปหานิยายที่อื่นอ่านไปด้วย ไอ้เรื่องความรักนี่ เขียนกันได้ไม่มีวันหมดเนอะ บางทีมันก็ไอ้เรื่องเดิมๆ ปัญหาเดิมๆ มุขเดิมๆนี่แหละ แต่มันก็ยังน่าอ่านทุกที แล้วชั้นจะมาตามอ่านต่อจ๊ะ จากคุณ : =เราเอง= เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 53 09:11:42

ความคิดเห็นที่ 16   แม่ชมมาอัพต่อแล้ว ปล่อยให้รอซะนานเลย ฮ่าๆๆ โหหห ใหม่นี่ปรัชญาสุดยอดดดด~ จากคุณ : moowan เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 53 10:41:01 A:58.8.133.179 X: TicketID:240802

ความคิดเห็นที่ 17 กรี้ด ๆ  แม่ชมจ๋า เค้ารออยู่เกินนานเลยอ่ะ แต่ไม่เป็นไรน๊า เค้าให้อภัยเพราะว่าตัวเองมาลงาหนนี้เยอะถูกใจมาก ๆ มีเรื่องให้ลุ้นได้ตลอดซิน่า ^^ รออยู่นะคะ จากคุณ : pliepari เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 53 12:08:34

ความคิดเห็นที่ 18 หยุดอยู่ตรงนั้นเลยนะแม่ชม !! อย่าทิ้งชั้นไว้แบบนี้ .. กลับมาลงตอนต่อไปเดี๋ยวนี้ เอ๊ย เร็ว ๆ นะจ๊ะ  ^ ^ ชั้นคิดชื่อแผนใหม่ให้พ่อสุกฤษฎิ์ได้แล้ว ชื่อแผน .. ชมผิดชมใหม่ได้ (นะพ่อสุกฤษฎิ์) ปล. - แผนที่เรือน 13-14 ในคลังกระทู้จ้ะ 13. http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/12/C8664709/C8664709.html 14. http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/12/C8694054/C8694054.html จากคุณ : กาลครั้งหนึ่งเมื่อวานนี้ เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 53 14:05:24

ความคิดเห็นที่ 19 ตามมารอลุ้นนิยายแม่ชมค่ะ และแล้วแม่ชมก็ทิ้งให้ผู้อ่านค้างคากันอีกรอบ >//< ตกลงจะเป็นคู่พี่เมฆกับน้องชะเอมหรอเนี่ยยย จากคุณ : * filmii * เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 53 22:15:08

ความคิดเห็นที่ 20   สวัสดีค่ะ มีเรื่องรบกวนแฟนคลับแม่ชมหน่อยคะ คือใครพอมี....ภาพหัวทู้...แบบต้นฉบับ..ไหมคะ อยากได้จัง.....รบกวนด้วยนะคะ ขอบคุณคะ^^ จากคุณ : MAGENTA เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 53 23:16:44 A:112.142.131.85 X: TicketID:250655

ความคิดเห็นที่ 21 มาร่วมลงชื่อว่า อ่านแล้วจ้า ติดตามตอนต่อไปจ้า จากคุณ : Planch&Ling เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 00:08:25

ความคิดเห็นที่ 22 ชั้นมาแล้ว ดึกแล้วด้วย (สิวจะขึ้นไหมเนี่ย) -*- ๕๕๕๕ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 00:42:04

ความคิดเห็นที่ 23 ชะเอมหยุดกึก หันกลับไปมองมองเมฆ ก็เห็นเขามองมานิ่งๆ ก่อนจะถามเสียงเรียบ “เอมเป็นอะไร ทำไมเหมือนไม่อยากคุยกับพี่เลยอ่ะ” “เปล่านี่คะ” ชะเอมปฏิเสธทันที มองเห็นดวงตานิ่งๆ ของคนตรงหน้าก็เสหลบไปมองทางอื่น เมฆมองแล้วส่ายหน้า “เปล่าหรอ ทำไมพี่รู้สึกเหมือนเอมเปลี่ยนไปยังไงไม่รู้” ชะเอมฟังแล้วหันมามองหน้าเมฆทันที พลางว่า “เอมไม่ได้เปลี่ยนไป” “แล้วใครล่ะที่เปลี่ยน พี่หรอ” เมฆถาม ชะเอมมองหน้าคนถาม ก่อนจะยิ้มให้เหมือนเดิม “ไม่รู้สิพี่เมฆ บางทีคนไม่เปลี่ยน สถานการณ์อาจจะเปลี่ยน วันนี้มันจะเหมือนเมื่อวานได้ไงล่ะคะ” เมฆมองรอยยิ้มนั้น พยายามค้นหาความหมายในรอยยิ้มนั้น แต่เจ้าตัวดูท่าจะไม่ยอมให้เขาเข้าไปค้นได้ง่าย เขาจึงส่ายหน้า พลางยิ้มตอบ “นั่นสินะ สถานการณ์เปลี่ยน วันเวลาก็เปลี่ยน แต่ใจน่ะ..ไม่เปลี่ยนนะ” พูดแล้วมองหน้าคนตรงหน้านิ่ง แต่ชะเอมฟังแล้วร้อง ฮึ ทำท่าคล้ายจะค้อน “เก็บเอาไว้พูดให้คนอื่นฟังเถอะค่ะ” เมฆนิ่งไป ก่อนจะถอนหายใจ “ว่าแล้วเชียว ว่าต้องไม่เชื่อ” “มันไม่สำคัญหรอกค่ะ ว่าหนูจะเชื่อหรือเปล่า” ชะเอมพูดขึ้นมาเบาๆ เมฆก็ตอบมาทันที “สำคัญสิ แต่เอมคงจะเห็นว่า...ช่างเถอะ พี่มันเป็นอย่างนี้ เชื่อถืออะไรไม่ได้” พูดแล้วยิ้มให้เหมือนเคย ก่อนจะเดินออกไป ชะเอมมองตาม ด้วยสายตาที่เมฆไม่มีวันได้เห็น เพราะเจ้าตัวเก็บซ่อนเอาไว้ในส่วนลึกของหัวใจ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 00:45:04

ความคิดเห็นที่ 24 ใหม่กับคีย์พากันเดินมาที่ริมลำธาร มองหากุ๊กกิ๊กก็ไปเจอเอาสุกฤษฏิ์ที่นิ่งพิงต้นไม้ ดมยาดมอยู่ ท่าทางเซ็งๆ ก็เดินเข้าไปหา “พี่กฤษฏิ์ทำไรอ่ะ” ใหม่ทัก สุกฤษฏิ์เงยหน้าขึ้นมามอง เห็นทั้งสองคนนั่งลงข้างๆ ก็ยิ้มให้ พลางว่า “พี่คล้ายๆ จะเป็นลม เลยมานั่งพักน่ะ” “อ้าว พี่ เป็นไรมากไหมเนี่ย” ใหม่ถามด้วยความเป็นห่วง คีย์ก็หันรีหันขวาง “เดี๋ยวหนูเรียกพี่ทิพย์ให้ไหมคะ พี่ทิพย์อยู่ไหน” “ไม่ต้องเลย” สุกฤษฏิ์ว่าแล้วร้อง ฮึ ก่อนจะค้อนลมค้อนแล้งไปตามเรื่องตามราว มองเห็นน้องทั้งสองทำหน้างงก็ว่า “ขอโทษที ใหม่กับคีย์ พอดีกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ แล้วก็เซ็งนิดหน่อย พี่ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก” “เซ็งเรื่องอะไรหรอพี่” ใหม่ถาม สุกฤษฏิ์ส่ายหน้า “ยังสรุปไม่ได้” ทั้งสองร้อง อ้าว พร้อมกัน สุกฤษฏิ์จึงหัวเราะเก้อๆ “ไม่มีอะไรหรอกน้อง ไม่ต้องเป็นห่วง เดี๋ยวพี่จัดการของพี่เอง” พูดแล้วครุ่นคิดอะไรบางอย่าง ทั้งสองมองหน้ากันอย่างงง ๆ ก่อนที่คีย์จะถามออกมา “พี่ไม่เป็นไรแน่นะ” “เอ้า ไม่เป็นสิ ถึงเป็นพี่ก็แก้ได้ พี่เป็นหมอนะ” สุกฤษฏิ์ว่าแล้วยิ้ม “ว่าแต่เราสองคนเถอะ มีอะไรหรือเปล่า” “มีค่ะ”  คีย์ตอบทันที “พอดีหนูหากิ๊กอยู่อ่ะค่ะ พี่กฤษฏิ์เห็นไหมคะ” พูดถึงกุ๊กกิ๊กสุกฤษฏิ์ก็ทำหน้าแปลกๆ ก่อนจะว่า “เออ ก่อนที่พี่จะบอกนะ เราสองคนต้องตอบอะไรพี่ก่อน” เมื่อเห็นสองสาวทำหน้างง แต่ไม่ได้ปฏิเสธ สุกฤษฏิ์ก็ถามทันที “กุ๊กกิ๊กน่ะมีแฟนหรือยัง” ทั้งสองมองหน้ากัน ก่อนที่ใหม่จะบอก “เอ ไม่เห็นมีนี่คะ ถ้ามีหนูก็ต้องรู้” “ใช่ค่ะ เราก็ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด หนูไม่เห็นว่ากิ๊กจะมีแฟนนะคะ” คีย์ช่วยเสริม สุกฤษฏิ์ฟังแล้วพยักหน้าก่อนจะนิ่งไปอย่างใช้ความคิด “พี่กฤษฏิ์...” ใหม่เห็นสุกฤษฏิ์นิ่งไปก็เรียก สุกฤษฏิ์สะดุ้งเล็กๆ ถามต่อว่า “เออ แล้วเคยเห็นเขาสนิทสนมกับผู้ชายคนไหนไหม” “เอ ไม่นี่คะ ไม่เห็นจะมี ใช่ไหมใหม่” ประโยคหลังคีย์หันไปถามใหม่ ใหม่ก็พยักหน้า สุกฤษฏิ์ใช้ความคิดอีกครั้ง ก่อนจะถามออกมา “แล้วพี่...เอ่อ...” พูดไปแล้วก็หยุด แล้วว่า “ช่างเถอะ ไม่มีอะไรหรอก น้องสองคนจะหากุ๊กกิ๊กใช่ไหม พี่เห็นทำฝายอยู่ตรงโน้นแน่ะ” พูดแล้วชี้มือให้ดู “งั้น เดี๋ยวหนูไปหากิ๊กก่อนนะคะ” ใหม่ว่า แล้วทั้งสองก็ลุกขึ้นยืน ก่อนไปคีย์ยังหันมาบอกอีกว่า “อย่าเครียดนะคะพี่กฤษฏิ์ เดี๋ยวไม่หล่อ ไม่รู้นะ” สกฤษฏิ์ฟังแล้วส่ายหน้า ยิ้มอย่างเซ็ง  ในหัวสมองของเขาตอนนี้สับสนไปหมดแล้ว นี่มันอะไรกัน จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 00:47:00

ความคิดเห็นที่ 25 การทำฝายหินที่ลำธารสำเร็จลงเรียบร้อยด้วยความร่วมมือร่วมใจจากทุกคน จวบจนเย็นย่ำสนธยาจึงได้พากันเดินกลับจากลำธารไปพักผ่อนและกินข้าวเย็นกัน และวงดนตรีที่ลานรอบกองไฟก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง ดูเหมือนครั้งนี้จะเงียบเหงาลงไปหน่อย เพราะอิศราบอกกับทุกคนว่า “งานทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว ต้องขอขอบคุณทุกคนมากเลยนะที่ช่วยกันสร้างโรงเรียนและฝายกั้นน้ำจนเสร็จ ถึงตอนนี้มันก็ครบกำหนดเวลาแล้ว คืนนี้คงเป็นคืนสุดท้ายที่เป็นเราจะได้นอนกันที่นี่ เพราะพรุ่งนี้เราคงต้องกลับกรุงเทพฯ” ทุกคนได้ฟังพากันเสียดาย อั้มหันไปบอกอิศราว่า “เราอยู่ต่อไม่ได้เหรออิศ” “ไม่ได้หรอก มันครบกำหนดแล้ว ทุกคนก็ต้องกลับไปทำหน้าที่ของตัวเองไง” อิศราว่าแล้วนิ่งไป “แล้วก็เก็บที่นี่ไว้เป็นความทรงจำ” “ฟังดูเหมือนเศร้าเนอะ” คมชาญว่า พลางมองหาสุกฤษฏิ์ “เอ้า กฤษฏิ์ไปไหน จะไม่ขึ้นเพลงเก่าสักเพลงสองเพลงหรอ” “หนอย เก่าแก่วอะไร ชั้นไม่ได้ร้องได้แต่เพลงเก่านะโว้ย” สุกฤษฏิ์โวยวายทันที “ตอนนี้ชั้นคิดอะไรไม่ออกแล้ว มันมึนๆ” “อ้าว เป็นอะไรอ่ะ” นิสาหันมาถาม “โดนใครต่อยมาหรือไง” สุกฤษฏิ์หันมาค้อนให้เพื่อน “เออดิ ไม่ต่อยก็เหมือนต่อยแหละ เล่นเอาชั้นมึนไปหมด” นิสาได้ฟังก็หัวเราะ ขยับจะถามต่อ ก็พอดีสุกฤษฏิ์พูดขึ้นมาก่อน “ไม่เอาแล้ว ไม่คุยกับแกแล้ว ชั้นไปหาอะไรทำแก้มึนดีกว่า” ว่าแล้วก็ลุกออกไป นิสามองตาม พลางส่ายหน้า แล้วบ่น “อะไรของมันเนี่ย...” พูดแล้วหันไปมองคมชาญ เห็นกำลังมองตัวเองอยู่ ก็นิ่งไป ก่อนจะโวยวายแก้เขิน “แล้วแกมองอะไรเนี่ย” “ก็มองแกไง” คมชาญบอกตรงๆ “แล้วมองทำไม หรือว่าหน้าชั้นเหมือนแพนเค้ก  แกถึงได้ต้องมองเนี่ย” นิสาว่ากวนๆ คมชาญได้ฟังก็หัวเราะ “อย่างแกเนี่ยหรอแพนเค้ก อยากจะขำ ถ้าแพนเฉยๆ ละก็พอว่า” “หนอย แล้วแกหล่อตายล่ะ ตี๋เอ๊ย” นิสาสวนทันที แล้วทั้งสองคนก็มองหน้ากันก่อนจะหัวเราะออกมา คมชาญยิ้ม ดวงตาเป็นประกาย มองคนข้างๆ แล้วรำพึงออกมาว่า “นี่เราไม่ได้แกล้งกันอย่างนี้นานเท่าไหร่แล้วนะ ตั้งแต่ตอนที่ชั้นงี่เง่าคราวนั้น” “เหอะ รู้ตัวด้วยหรอ” นิสาหันมาถาม คมชาญจึงยิ้มเก้อๆ “รู้สิ ขอโทษนะที่ตอนนั้นพูดไม่ดีกับแกน่ะ ชั้นไม่ได้ตั้งใจ” “เออ ยกโทษให้ แต่อย่าให้มีงี้อีกนะ” นิสาแกล้งทำเสียงดุ แต่ก็แอบเมินหน้าไปยิ้ม คมชาญมองแล้วอดยิ้มตามไม่ได้ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 00:50:48

ความคิดเห็นที่ 26 ภาพนั้นทำให้คนที่กำลังเดินมาชะงัก ก่อนจะแกล้งเดินไปนั่งคั่นกลางซะอย่างนั้น แถมยังหันมาว่านิสาอีก “เฮ้ย นิสา เถิบหน่อยดิ อยากนั่งข้างชาญอ่ะ” “หูย ไอ้เมฆ แรงนะแก เป็นอะไรกับมันถึงต้องนั่งข้างมันด้วย” นิสาว่าอย่างหมั่นไส้  เมฆก็ตอบทันที “อ้าว แล้วแกล่ะเป็นอะไรกับมัน ทำไมต้องกั๊กที่นั่งเอาไว้ไม่ให้ชั้นนั่งข้างด้วยอ่ะ” นิสานิ่งอึ้งไป คมชาญกลับรีบพูดขึ้นมาทันที “ก็เป็นเพื่อน....รักไง...” นิสาชะงัก หันมามองหน้าคมชาญ ก็เจอดวงตาระยิบระยับคู่นั้นกำลังมองมาพอดี เมฆแอบสังเกตเห็นจึงว่าขึ้นมาลอยๆ “โอ้ย ชั้นไม่นั่งแล้วตรงนี้อ่ะ มดขึ้นเต็มเลย ใครมาทำน้ำตาลหกแถวนี้วะ พวกแกนั่งกันได้ยังไง ชั้นไปร้องเพลงกับอั้มดีกว่า” ว่าแล้วเมฆก็เดินออกไปทันที เพื่อนทั้งสองมองตาม แล้วก็หันมามองหน้ากัน แล้วยิ้มให้กันขำๆ เมฆเดินมานั่งข้างอั้ม พลางถามขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย “ตกลงเรื่องอั้มกับชาญนี่มันยังไง”  อั้มหันมามองหน้าเมฆ ก็เห็นเขากำลังมองมาพอดี อั้มจึงยิ้มแล้วว่า “อั้มเลิกกับชาญแล้ว” เมฆฟังแล้วชะงักไป ก่อนจะหันมามองอั้ม พยายามมองหาร่องรอยความเสียใจ แต่ก็ไม่เห็น “แล้วอั้มโอเคไหม” “โอเคมากๆ เลย อั้มเป็นคนบอกเลิกเอง เราสบายใจด้วยกันทั้งสองฝ่ายนะ” อั้มตอบทันที เมฆฟังแล้วพยักหน้า “ดีจังเลยนะ ทีเรารู้ว่าเราต้องการอะไร” “ทำไมล่ะ เมฆไม่รู้หรอว่าเมฆต้องการอะไร” อั้มหันมาถาม มองหน้าเมฆก็เห็นเขาถอนหายใจ “ถึงรู้ไปก็ไม่มีประโยชน์ เพราะมันคงเป็นไปไม่ได้” “ทำไมล่ะ” อั้มถาม แต่เมฆไม่ตอบ นิ่งอยู่ครู่นึงก็หันมายิ้มกับอั้มแล้วถามว่า “อั้มจำได้ไหม ที่เคยบอกว่าถ้าเลิกกับชาญแล้วจะมาคบกับเมฆน่ะ อั้มยังคิดอย่างนั้นอยู่หรือเปล่า” อั้มชะงักไป มองหน้าเมฆ ก่อนจะว่า “เมฆพูดอะไรน่ะ เดี๋ยวตีเลย” จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 00:55:20

ความคิดเห็นที่ 27 ขอบคุณนะคะ   กำลังรอตอนต่อไปอยู่จ้า จากคุณ : MooP_KK เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 01:29:01

ความคิดเห็นที่ 28 มาตามอ่านแล้วจ้า แม่ชม คู่ของพ่ออิศรากะแม่นู๋ทิพย์คงไม่ต้องลุ้นแระ คู่พ่อคมชาญกะแม่นู๋นิสา ก็ท่าทางไปด้วยกันได้ดี แอบลุ้นคู่พ่อฤทธีกะแม่นู๋กุ๊กกิ๊กนี่ซิ จะคุยกันรู้เรื่องมั้ยน๊ออออ แล้วก็ลุ้นกะพ่อเมฆมากๆ เลย ว่าพ่อจะลงเอยกะหญิงสาวคนไหน แต่นับถือน้ำใจแม่นู๋อั้มกะแม่นู๋เอมมากเลย เด็ดเดี่ยวจริง ๆ แล้วก็แอบขำพ่อสุกฤษณ์ อยากจะรู้จะมีแผนอะไรมาให้ชมกันอีก อิอิ รอลุ้นตอนต่อไปจ้า แม่ชม ยังไงก็ระวังรักษาสุขภาพบ้างนะจ๊ะ ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนบ่อย ๆ จ้า ยังเป็นกำลังใจให้แม่ชมเหมือนเคยเน้อ                         จากคุณ : อุบาสิกา เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 02:21:12

ความคิดเห็นที่ 29 โอยยย ปวดหัวกะอิตาพี่เมฆจริงๆ จากคุณ : * filmii * เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 12:43:22

ความคิดเห็นที่ 30 คนหาย!!!! จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 22:41:05

ความคิดเห็นที่ 31 “อ้าว ทำไมล่ะ” เมฆถามพลางยิ้มไม่เต็มที่นัก อั้มมองแล้วส่ายหน้า “อย่ามาทำประชดได้ไหม ทำเหมือนไม่ใช่เมฆคนที่อั้มรู้จัก” “เมฆยังเป็นคนเดิม ไม่ได้เปลี่ยนไปสักหน่อย” “แล้วไอ้ที่ทำประชดน่ะ เอามาจากไหน เคยทำด้วยหรอ” อั้มว่า มองหน้าเมฆอย่างค้นคว้าก่อนจะพูดต่อ “ตอนนี้อั้มรู้อะไรหลายอย่าง ความรักน่ะ เรากะเกณฑ์ไม่ได้ อยากจะรักคนโน้น อยากจะเลิกรักคนนี้  มันทำได้ง่ายๆ ที่ไหนกัน วันนี้เมฆอยากจะรักอั้ม เมฆก็รัก แล้วถ้าพรุ่งนี้เมฆอยากจะเลิกรักเมฆก็เลิก อย่าวนี้มันใช่ความรักหรอ” เมฆฟังแล้วชะงักไปทันที มองหน้าอั้มก็เห็นอั้มกำลังมองมาจึงหลบตา “ขอโทษนะอั้ม ที่เมฆพูดอะไรไปแบบนั้น เมฆก็แค่...” อั้มมองเมฆอย่างพิจารณามากขึ้น แม้เขาจะหลบตาก็ตาม พลางว่า “เมฆมีอะไรหรือเปล่า ไม่เห็นเคยเป็นอย่างนี้เลย” “เปล่านี่” เมฆรีบพูด ก่อนจะยิ้มให้อั้ม “สงสัยวันนี้จะเมายากันยุงมั้ง” อั้มฟังแล้วหัวเราะ พลางว่ายิ้มๆ “เมายากันยุงหรอ อั้มว่าไม่มั้ง...เมฆทำให้อั้มคิดถึงกลอนสุนทรภู่ที่ว่า...ไม่เมาเหล้าแล้วแต่เรายังเมารัก สุดจะหักห้ามจิตคิดไฉน ถึงเมาเหล้าเช้าสายก็หายไป แต่เมาใจนี้ประจำทุกค่ำคืน” เมฆฟังแล้วนิ่งไป หันไปมองอั้ม พลางทวนคำ “แต่เมาใจนี้ประจำทุกค่ำคืน...” “ใช่...อย่างคืนนี้ไง” อั้มว่า มองเมฆนิ่งๆ เมฆก็ว่า “เมฆเจ้าชู้ขนาดอั้มต้องยกกลอนสุนทรภู่เลยหรอ” อั้มร้อง ฮึ แล้วค้อนให้ “ไม่รู้ตัวหรอ เที่ยวหยอดเขาไปทั่วแบบนี้ ใครเขาจะรู้กับเมฆด้วย” เมฆฟังแล้วนิ่งไปอีกรอบ อั้มจึงว่าต่อ “เมฆกลับไปคิดนะว่าควรต้องทำยังไง ฟังเสียงหัวใจของเราดู” พูดแล้วก็เอื้อมมือมาตบบ่าเพื่อนเบาๆ เห็นเมฆเงียบไปก็ว่า “ไม่ต้องคิดมาก มาๆ มาร้องเพลงกันดีกว่า อั้มอยากฟังเมฆร้องเพลงอ่ะ เมฆอยากร้องเพลงอะไร” เมฆเงยหน้าขึ้นมายิ้มกับอั้ม .....แอบหลงรักเธออยู่ แต่เธอคงดูไม่ออก ซ่อนความรักไม่กล้าบอกกลัวเธอจะเปลี่ยนไป ห้ามใจยังไงให้ไหวเมื่อเธอน่ารักเกินกว่าใคร ปฏิเสธอย่างไร เมื่อรักเธอจนไม่อาจจะถอนตัว... แก้ไขเมื่อ 01 ก.พ. 53 20:36:43 จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 22:44:34

ความคิดเห็นที่ 32 ชะเอมชะงักเท้าที่กำลังจะก้าวเดินเข้ามาในลานรอบกองไฟ ถอนหายใจก่อนจะเดินเข้ามานั่งฟังเพลงเงียบๆ สักพักก็มีคนมาสะกิดหลัง หันไปมองก็เห็นว่าเป็นใหม่นั่นเอง ชะเอมจึงยิ้มให้ ใหม่ก็ว่า “จ๊ะเอ๋ พี่เอม ไปไหนมานี่ย” “ไปเก็บของมาน่ะ พรุ่งนี้เราก็จะไปกันแล้วนี่” ชะเอมว่า พลางถาม “แล้วใหม่เก็บของหรือยัง” ใหม่ส่ายหน้า “หนูยังไม่ได้เก็บเลยพี่ ก็หนูยังไม่อยากกลับนี่” “พี่ก็เหมือนกัน แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ ยู โน้ววววว” ชะเอมว่าแล้วยิ้ม ใหม่หัวเราะ “ชอบจัง ไม่ได้ฟังพี่เอมพูดแบบนี้มานานแล้วนะเนี่ย” “จริงหรอ” ชะเอมหันมามองหน้าใหม่ ใหม่ก็พยักหน้า “จริงจริ๊งนะพี่เอม เพราะอะไรน้า” “อืม ไม่รู้สิ” ชะเอมนิ่งไปคล้ายจะคิด ใหม่จึงว่า “อะไรที่เราเคยทำจนเป็นปกติ แล้วเราเกิดไม่ได้ทำ แสดงว่าเราคงไม่ปกตินะพี่” ชะเอมชะงักไปทันที หันมองใหม่ ก็เห็นใหม่ยิ้มแล้วว่า “อ่ะ ล้อเล่นน่ะพี่เอม” พูดแล้วก็หัวเราะ ชะเอมยิ้ม “ก็ไม่แน่นะใหม่ พี่อาจจะไม่ปกติจริงๆก็ได้” “พี่เอมเนี่ยหรอ” ใหม่ว่าแล้วมองหน้าชะเอม “ถ้าพี่เอมไม่ปกติ ใหม่ก็คงบ้าแล้วล่ะ” ชะเอมฟังแล้วหัวเราะออกมา ใหม่ก็หัวเราะ ก่อนจะบอก “จริงๆ มันจะปกติหรือไม่มันก็ไม่สำคัญหรอกค่ะ ขอให้เราทำแล้วมีความสุขก็พอ” ชะเอมมองหน้าใหม่ ก็เจอสายตาของใหม่ที่มองมาอยู่แล้ว ใหม่พูดต่อ “อะไรคือสิ่งที่เราต้องการ อะไรที่เราทำแล้วมีความสุข เราก็ทำไป” “พูดเหมือนง่ายเนอะ” ชะเอมว่าลอยๆ “แล้วมันยากตรงไหนละคะพี่ มันก็แค่ทำได้ กับไม่ได้ทำ เท่านั้นเอง” ใหม่พูดขึ้นมาทันที ชะเอมฟังแล้วนิ่งไป ใหม่มองกิริยานั้นแล้วว่า “พี่เอม อย่าอินมากๆ หนูจำเขามาพูดให้มันดูเท่ๆ แค่นั้นเอง” ว่าแล้วก็หัวเราะขำตัวเอง ชะเอมฟังแล้วส่ายหน้ายิ้มๆ ในใจคิดอะไรสับสนวุ่นวาย จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 22:48:59

ความคิดเห็นที่ 33 ถัดจากที่นั่งของใหม่ไปก็เป็นคีย์กับกุ๊กกิ๊กที่นั่งอยู่ข้างกัน ฟังเพลงกันไป แล้วก็หันมามองหน้ากัน กุ๊กกิ๊กเอื้อมมือไปจับมือคีย์ไว้ “คืนนี้สุดท้ายแล้วนะที่เราจะได้นอนดูดาวด้วยกัน” “ใช่...” คีย์ลากเสียงยาว “เพราะฉะนั้นคืนนี้กุ๊กกิ๊กห้ามหลับนะ” “โห คีย์อ่ะ เห็นเค้าเป็นคนขี้เซาไปได้” กุ๊กกิ๊กโอดครวญ คีย์ฟังแล้วหัวเราะ “ ล้อเล่นน่า แต่ถ้ากิ๊กเผลอหลับไปจริงๆ เค้าไม่ปลุกด้วยนะ” “โห ใจร้ายอ่ะ” กุ๊กกิ๊กแกล้งว่าเพื่อนยิ้มๆ ก่อนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ “เออ ลืมกินยาอ่ะคีย์” “อ้าว งั้นก็รีบไปกินสิ รีบไปก่อนที่จะลืมอีกรอบ” คีย์ว่า กุ๊กกิ๊กฟังแล้วหัวเราะ ก่อนจะเดินออกไป คีย์มองตาม ก่อนจะหันไปมองใหม่ก็เห็นคุยอะไรกับชะเอมอยู่ หันไปหันมาก็เห็นเมฆนั่งลงข้างๆ จึงว่า “อ้าว พี่เมฆ มาได้ไงเนี่ย” “เหาะมามั้งไอ้น้อง ถามได้” เมฆว่าหน้าตาเฉย คีย์ได้ฟังก็หัวเราะ “โห่ พี่เมฆก็เมื่อกี้หนูยังนั่งฟังพี่เมฆร้องเพลงอยู่เลย อยู่ดีๆ พี่มาโผล่ตรงนี้หนูก็ตกใจอ่ะดิ” “พี่ร้องจบตั้งแต่เข้าพรรษาแล้วน้อง ฟังกันมั่งหรือเปล่าเนี่ย” เมฆว่าแล้วค้อนให้ คีย์ยิ้มขำ “ฟังพี่ ฟัง แหม ร้องออกจะเพราะ” เมฆยิ้ม ก่อนจะถอนหายใจ “ก็คงจะมีแต่น้องคีย์เท่านั้นแหละมั้ง ที่ฟัง” “โหย ไม่จริงเลยพี่ ใครๆ ก็ฟังกันทั้งนั้น นั่งกันอยู่ตรงนี้ตั้งหลายคน” คีย์ว่าแล้วมองไปรอบๆ เมฆมองตาม สายตาไปสะดุดอยู่ที่ใครคนหนึ่ง เขาก็หัวเราะ หึๆ พลางว่า “พี่ร้องเพลงคนเดียว เหงาอ่ะ น้องคีย์มาร้องเพลงเป็นเพื่อนหน่อยสิ กุ๊กกิ๊กด้วย” “กิ๊กไปกินยาค่ะพี่” คีย์ตอบ เมฆจึงว่า “งั้นน้องคีย์ไปร้องเพลงกับพี่ไหม” “ไม่เอาอ่ะค่ะ หนูถนัดฟังมากกว่า” คีย์ส่ายหน้า “โน่นไงพี่เมฆ พี่เอมไง พี่เมฆไปชวนพี่เอมร้องเพลงดิ” เมฆชะงักไปก่อนจะถาม “ทำไมอ่ะ” “อ้าว ก็พี่เอมร้องเพลงเพราะ หนูก็เลยให้ชวน ทำไมพี่เมฆทำหน้างั้นอ่ะ หนูพูดอะไรผิดหรือเปล่า” คีย์หันมามองหน้าเมฆ แม้มองไม่ถนัดชัดนัดก็เห็นได้ว่าเมฆนิ่งไป เพียงครู่เดียวเมฆก็ยิ้มได้เหมือนเดิม “เอมเขาไม่ร้องกับพี่หรอก” “อ้าว ทำไมล่ะคะ” “ก็...ไม่รู้สิ” เมฆว่าแล้วนิ่งไป คีย์มองอย่างแปลกใจ เมื่อเห็นเมฆนิ่งเฉย คีย์ก็เรียกเบาๆ “พี่เมฆ” “หือ....” เมฆหันมามอง คีย์ก็ว่า “ไม่สบายป่ะคะ” “เปล่านี่ พี่ไม่ได้เป็นอะไร”เมฆว่าทันที แต่คีย์ส่ายหน้า “ไม่เป็นไรแล้วทำไมทำหน้าอย่างนั้นละคะ บางทีคนเรา เป็นอะไรโดยที่เราไม่รู้ตัวก็มี” เมฆหันมามองหน้า คีย์ก็พูดต่อ “บางทีพี่อาจจะไม่สบายแต่ไม่รู้ตัวก็ได้ ไปพักหน่อยดีไหมคะ” “เฮ้ย พี่ไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ” เมฆว่ายิ้มๆ “แต่ก็ขอบใจน้องคีย์มากนะ ที่เป็นห่วงพี่” คีย์ยิ้มรับ พลางว่า “คนห่วงพี่น่ะเยอะแยะไปค่ะ” เมฆร้อง ฮึ ก่อนจะว่าเบาๆ “จริงหรอ”  คีย์ยิ้มแล้วพยักหน้า เมฆก็ยิ้มตอบ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 23:07:30

ความคิดเห็นที่ 34 อย่าเครียดชั้นยังอยู่ ขอยืมรูปของแม่ชมมาใช้หน่อยนะ อยากบอกว่าชั้น จากคุณ : Vorramon007 เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 23:22:13

ความคิดเห็นที่ 35 พี่เมฆมีอะไรก็ไม่พูดไปตรงๆ ล่ะคะ การที่เราเข้าใจอะไรบางอย่างผิดพลาดก็เกิดจากการที่เราไม่พูดจากันเนี่ยแหละค่ะ อินไปไหมเรา 55555 มาเพื่อบอกว่ายังติดตามผลงานแม่ชมอยู่นะคะ ไม่ได้หนีหายไปไหนอย่าน้อยใจเน้อ จากคุณ : apple@bestJewel เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 23:36:04

ความคิดเห็นที่ 36 ยังไม่หายไปไหนค่ะ .. ยังอ่านอยู่นะค่ะ แม่ชมมมมม.. ;) จากคุณ : airja222 (airja222) เขียนเมื่อ : 1 ก.พ. 53 00:46:28

ความคิดเห็นที่ 37 ยังอยู่หมือนกันค่ะ แต่สงสัยแม่ชมจะหลับคาคอมไปแล้วอ้ะ...สู้ๆค่ะ จากคุณ : RakTawan เขียนเมื่อ : 1 ก.พ. 53 01:39:09

ความคิดเห็นที่ 38 วันนี้มาตอกบัตรว่าอ่านแล้วจ๊ะ ไม่หายไปไหนอย่างแน่นอน ชั้นว่าชั้นจะแต่งเรื่องใหม่ของชั้นบ้าง ก็กลัวจะเป็นเยี่ยงนี้คือ ยุ่งและงานเข้าจนไม่มีเวลาแต่ง พักนี้ขนาดงานราษฏร์งานหลวงไม่ค่อยจะมี ชั้นยังอุตส่าห์ไปหางานพิเศษมากมายมาใส่ตัวอีก เฮ้อ....แต่งฟิคนี่คงจะสร้างภาระให้อีกอย่างแน่นอนเชียวจ๊ะ แล้วจะมาติดตามตอนต่อไปนะจ๊ะ...ว่ามันจะลงเอยกันยังไง ปิดค่ายแล้ว แม่ชมจะให้เรื่องมันเดินไปถึงเปิดเทอมปิดเทอมกันอีกซักหนไหมจ๊ะ จากคุณ : =เราเอง= เขียนเมื่อ : 1 ก.พ. 53 05:10:29

ความคิดเห็นที่ 39   แวะมาส่งกำลังใจให้แม่ชมคะ ไม่ได้มาเม้นต์นาน แต่ก็ไม่ได้แปลว่าไม่ได้อ่านนะคะ ตามอ่านตลอดคะ ^^ เพียงแต่ว่าบัตรผ่านหมดอายุ แป่ววว จากคุณ : paku เขียนเมื่อ : 1 ก.พ. 53 07:33:39 A:194.74.208.129 X: TicketID:206689

ความคิดเห็นที่ 40 ไม่หายจ้า ยังอยู่ ^^ จากคุณ : Friendly Car เขียนเมื่อ : 1 ก.พ. 53 11:22:26

ความคิดเห็นที่ 41   โอ๊ะๆ แม่ชมมม~ เปล่าหายนะคะ ^^ ก็แค่เพิ่งมาอ่าน = =; แหะๆๆๆ ^^ ยังรออ่านต่อไปนะคะ จากคุณ : moowan เขียนเมื่อ : 1 ก.พ. 53 15:39:00 A:58.8.143.210 X: TicketID:240802

ความคิดเห็นที่ 42 ก่อนไปนอนดูดาวกับเพื่อน ๆ ชั้นว่าน้องคีย์น่าจะออกมาร้องเพลงนี้ให้พี่ ๆ ทั้งหลายฟัง (และนำไปปฏิบัติ) นะ " .. .. รักเธอ รักเธอแล้วต้องพูดไป ความลับข้างในของหัวใจ อยากให้เธอนั้นเป็นคนแรกที่ได้รู้ .. ว่าฉันคิดอย่างไร รักเธอ ต้องพูดแล้วเก็บไว้ไม่ได้จริงๆ  ยิ่งฉันคิดฉันเลยยิ่งแน่ใจ เพราะรักเธอแล้ว .. ฉันเลยต้องพูดมันออกไป " ป.ล. - ชั้นทันแต่เพลงรุ่น ๆ นี้นะแม่ชม ^ ^ จากคุณ : กาลครั้งหนึ่งเมื่อวานนี้ เขียนเมื่อ : 1 ก.พ. 53 21:14:23

ความคิดเห็นที่ 43 โอ๊ยๆแม่ชม สนุกมาก ลุ้นๆ พี่เมฆจะเอายังไง คู่อื่นรู้สึกจะลงตัวหมดแล้วนะ อ่านไปอ่านมา อินอะ เชียร์คู่พี่เมฆกะน้องเอมล่ะกัน ปะรูปให้ค่ะ จากคุณ : รักเด็ก555 เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 03:58:57

ความคิดเห็นที่ 44 เป็นกำลังใจให้แม่ชมนะ รออ่านนิยายของแม่ชมเสมอ จากคุณ : รักเด็ก555 เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 04:01:13

ความคิดเห็นที่ 45 ตามมาอ่านแล้วจ้า แม่ชมอย่าเพิ่งเครียดๆ... ถึงชั้นจะปวดหัวกับอิตาเมฆมาเนืองๆ แล้วก็ถึงแม้จะแอบลุ้นหนูคีย์กะพี่เมฆมากกว่าอยู่หน่อย แต่ยังไงก็เอาใจช่วยให้พ่อเมฆสมหวังอยู่ดีนะจ้ะ แล้วก็เอาใจช่วยแม่ชมด้วยเหมือนเดิมจ้า ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วนะ....   ขอแปะรูปความน่ารักของพี่เมฆกะแม่หนูคีย์ของชั้นส่งท้ายหน่อยแล้วกันนะจ้ะ   จากคุณ : สีลาสิรา (kapookworld) เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 19:08:20

ความคิดเห็นที่ 46 ไม่หายไปไหน  ยังอยู่ตรงนี้ 1 คนจ๊ะ จากคุณ : MooP_KK เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 20:23:19

ความคิดเห็นที่ 47 ชั้นมาแล้วจ้ะ ยังอยู่ในเวลาที่ชั้นจะอยู่ได้ ขอบคุณทุกคนที่ยังแวะเข้ามาอ่านและให้กำลังใจกันนะจ๊ะ ปล. ขอโทษนะแม่กาลฯ ชั้นไม่รู้จักเพลงของแม่กาลฯ จริงๆ จ้ะ -*- อิ อิ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 22:09:05

ความคิดเห็นที่ 48 กุ๊กกิ๊กเดินห่างออกมาจากลานรอบกองไฟ จะรีบไปกินยาที่เต็นท์ เพราะลืมกินตั้งแต่เย็น กำลังเดินเกือบจะถึงเต็นท์อยู่แล้วเชียว ก็ปรากฏว่าสุกฤษฏิ์เข้ามาขวางหน้าไว้ กุ๊กกิ๊กชะงักเท้าพลางเรียก “อ้าว พี่กฤษฏิ์” “ก็พี่น่ะสิ” สุกฤษฏิ์ว่าเสียงเรียบ มองกุ๊กกิ๊กอย่างพิจารณา พลางถาม “ทำไมเมื่อเย็นพี่ธีไม่ได้ไปที่ต้นน้ำ กุ๊กกิ๊กไม่ได้บอกพี่ธีหรอ” “บอกค่ะ” กุ๊กกิ๊กรีบพูด แต่เห็นสายตาของสุกฤษฏิ์ที่มองมาอย่างพินิจพิจารณาก็หลบตา “แต่ว่า...พี่ธีเค้ากำลังทำฝายน่ะค่ะ เค้าก็เลยไม่ได้ไป” “เป็นไปได้ยังไง” สุกฤษฏิ์ว่า แล้วนิ่งไปอย่างใช้ความคิด “กิ๊กบอกหรือเปล่า  ว่าเป็นเรื่องสำคัญ” กุ๊กกิ๊กพยักหน้า “บอกค่ะพี่ แต่พี่ธีเค้า...ไม่ยอมไป หนูก็ไม่รู้จะทำยังไง” สุกฤษฏิ์ฟังแล้วนิ่งไปอีกรอบ ก่อนจะเปรยออกมา “ทุกทีไม่เคยเป็นอย่างนี้นี่นา” พูดแล้วหยุด หรี่ตามองกุ๊กกิ๊ก “กุ๊กกิ๊กรู้ไหมว่าเพราะอะไร” กุ๊กกิ๊กรีบส่ายหน้าปฏิเสธทันที “หนูไม่รู้ค่ะ” “กุ๊กกิ๊ก...” สุกฤษฏิ์เรียก “เราคงไม่ลืมใช่ไหม ที่พี่เคยพูดเรื่องพี่ธีกับทิพย์ เราหวังดีกับพี่ทั้งสองคนใช่ไหม” “ค่ะ” กุ๊กกิ๊กพยักหน้า สุกฤษฏิ์ก็พยักหน้า “ถ้าเราหวังดี เราก็ทำให้สองคนคืนดีกันให้ได้ เราอุตส่าห์วางแผนกันมาตั้งนาน พี่ไม่ยอมให้มันล่มหรอกนะ” กุ๊กกิ๊กฟังแล้วนิ่งไป ในใจรู้สึกแปลกๆ แต่ก็ไม่กล้าพูดออกมา จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 22:15:46

ความคิดเห็นที่ 49 อุ้ย เข้าจ๊ะเอ๋ แม่ชมพอดีเลย สวัสดียามค่ำคืนค่ะ / \ จากคุณ : lingaor เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 22:17:48

ความคิดเห็นที่ 50 ไม่ได้มีแต่กุ๊กกิ๊กคนเดียวที่รู้สึกแปลกๆ คนที่กำลังเดินเข้ามาได้ยินการสนทนานี้ก็ชะงักฝีเท้าแล้วยืนนิ่ง ในใจรู้สึกแปลกๆ เช่นกัน เสียงสุกฤษฏิ์พูดต่อไป “แผนที่พี่เคยวางไว้ตั้งแต่แรก พี่ชักไม่แน่ใจซะแล้วว่ามันสำเร็จจริงหรือเปล่า” พูดแล้วหยุดคิด “กุ๊กกิ๊กว่าไงล่ะ ที่พี่ให้เราไปตีสนิทพี่ธีน่ะ พี่ธีเขาพูดอะไรเกี่ยวกับทิพย์บ้างหรือเปล่า” “คือ เรื่องพี่ทิพย์หรอคะ” กุ๊กกิ๊กทวนคำ พลางนึกถึงเมื่อกลางวันที่ฤทธีพูดถึงทิพย์ ...พี่กับทิพย์ เรารักกันแบบพี่น้อง ทิพย์เขามีคนที่ชอบอยู่แล้ว และพี่ก็มีคนที่ชอบอยู่แล้ว... แต่กุ๊กกิ๊กยังไม่ทันได้พูด ก็มีเสียงของใครคนหนึ่งที่ยืนฟังอยู่เงียบๆ พร้อมกับที่เขาก้าวเท้าเข้ามาหา “ทำไมไม่บอกไปล่ะน้องกุ๊กกิ๊ก ว่ามาตีสนิทพี่แล้วได้ข้อมูลอะไรบ้าง” กุ๊กกิ๊กชะงัก หันมามองก็เห็นฤทธีกำลังมองมาอยู่แล้วด้วยดวงตานิ่งๆ ดวงตานั้นสื่อสารความหมาย มันดูปั่นป่วนราวกับคลื่นลมในท้องทะเล มันพุ่งตรงมาที่กุ๊กกิ๊กจนเจ้าตัวถึงกับอึ้งไป ขยับจะพูดแต่สุกฤษฏิ์ก็พูดขึ้นมาก่อน “พี่ธี...คือ...” “ไม่ต้องพูดอะไรแล้วกฤษฏิ์ พี่ไม่ใช่ตัวตลก ไม่ใช่หมากที่ใครจะมาเดินเล่นตามเกม” “ผมไม่ได้คิดอย่างนั้นเลยพี่ธี ผมหวังดีกับพี่นะ” สุกฤษฏิ์รีบพูด ฤทธีหัวเราะ หึๆ “หวังดีเรื่องอะไร ทำไมต้องวางแผนกับพี่ด้วย นี่แกคิดว่าพี่จะดีใจใช่ไหม ที่ถูกแกวางแผนให้ทำโน่นทำนี่” ฤทธีพูดแล้วมองหน้ากุ๊กกิ๊ก “แล้วก็หลอกพี่...” “ผมไม่ได้ตั้งใจ ผมแค่อยากให้พี่กับทิพย์กลับมารักกันเหมือนเดิม ผมอยากให้พี่สมหวังไม่ต้องเจ็บปวดเหมือนที่ผ่านมา” ฤทธีส่ายหน้าทันที “พี่กับทิพย์ก็รักกันเหมือนเดิมอยู่แล้ว ไม่ได้เปลี่ยนไปนี่” ฤทธีว่าแล้วมองหน้ากุ๊กกิ๊ก “แต่เรารักกันแบบพี่น้อง” “หา...”สุกฤษฏิ์ลากเสียงยาว แล้วก็อึ้งไป  ฤทธีหัวเราะ หึๆ “ทีนี้แกรู้แล้วนะกฤษฏ์ ต่อไปไม่ต้องมาจับคู่ให้พี่อีก พี่ขอบใจมาก ขอบใจจริงๆ” ว่าแล้วก็หันมามองหน้ากุ๊กกิ๊กนิ่ง มองสบตาดวงตากลมโตคู่นั้น ก่อนจะส่ายหน้า แล้วเดินออกมา กุ๊กกิ๊กมองตาม รู้สึกหัวใจแห้งเหี่ยวและเศร้าอย่างประหลาด จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 22:20:42

ความคิดเห็นที่ 51 สุกฤษฏิ์ยืนนิ่งไปอย่างไม่รู้จะพูดอะไรถูก เป็นนานจึงหันไปหากุ๊กกิ๊ก “นี่พี่งงไปหมดแล้วเนี่ย มันอะไรกันเนี่ย กุ๊กกิ๊ก พี่ธีกับทิพย์ เค้า...” แต่กุ๊กกิ๊กไม่ได้ฟังที่สุกฤษฏิ์พูด ได้แต่บอกว่า “หนูไปก่อนนะพี่กฤษฏิ์” แล้วก็เดินออกมาทันที รีบเดินตามไปจนทัน เห็นคนที่ยืนอยู่ข้างหน้ายังคงก้าวเดินต่อไปไม่ยอมหยุดก็เรียก “พี่ธี...” แต่ฤทธีก็ยังไม่ยอมหยุดเดิน กุ๊กกิ๊กจึงออกแรงวิ่งมาดักหน้าไว้ ฤทธีชะงักเท้ากึก (ไม่งั้นจะชน -*- ) กุ๊กกิ๊กรีบพูด “พี่ธีฟังหนูก่อน” ฤทธีมองคนตรงหน้า ในความสลัวนั้น เขาเห็นดวงโตคู่นั้นดูมุ่งมั่นเหลือเกิน เขาจึงนิ่ง ไม่พูดอะไร กุ๊กกิ๊กมองคนตรงหน้า พยายามจะมองเข้าไปในดวงตาของฤทธี แต่มองไม่ค่อยเห็นเพราะแสงไฟสลัว แต่เมื่อเขาหยุดนิ่ง กุ๊กกิ๊กก็รีบพูด “พี่โกรธหนูหรือเปล่า” “สนใจด้วยหรอว่าพี่จะโกรธหรือเปล่า” ฤทธีเอ่ยเสียงเรียบ กุ๊กกิ๊กจึงรีบพูดทันที “สนใจสิคะ” ดวงตาโตคู่นั้นดูเหมือนจะโตมากขึ้น เมื่อจ้องมองดวงตาของฤทธีอย่างแน่วแน่ “หนูขอโทษ หนูไม่ได้ตั้งใจจะหลอกพี่ ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้พี่โกรธ ไม่ได้....” พูดมาถึงตรงนี้ ฤทธีก็ขัดขึ้นมาซะก่อน “แล้วทำทำไม” “ก็...” กุ๊กกิ๊กนิ่งนิดหนึ่ง ก่อนจะเมินหน้าไป “ก็หนูอยากให้พี่สมหวังในความรัก” ฤทธีได้ฟังก็นิ่งไป มองดวงหน้าและดวงตาโตคู่นั้นที่ไม่ยอมมองสบตาเขาอีก เขาก็หัวเราะหึๆ “แค่นั้นใช่ไหม ที่ผ่านมา คิดแค่นี้ใช่ไหม” กุ๊กกิ๊กเงยหน้าขึ้นมามองคนพูดทันที ดวงตาคู่นั้นของเขาดูวาววับ มันซ่อนความรู้สึกบางอย่าง ไม่รู้ว่ามันคืออะไรกันแน่ แต่มันก็ดึงดูดให้ดวงตาโตๆ ของกุ๊กกิ๊กไม่อาจละสายตาไปได้ ฤทธีมองหน้ากุ๊กกิ๊ก นิ่งไปนานก่อนที่เขาจะว่า “ถ้าคิดแค่นี้ พี่ก็....” พูดแล้วก็หันหลังเดินกลับไป กุ๊กกิ๊กมองตาม ก้าวเท้าจะตาม แต่แล้วก็เปลี่ยนใจ ได้แต่ถอนหายใจ ...แล้วจะคิดยังไงได้ จะคิดอะไรได้มากไปกว่านี้เล่า.... จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 22:49:45

ความคิดเห็นที่ 52 สุกฤษฏิ์เดินมึนๆ งงๆ มาที่ลานรอบกองไฟ มาถึงก็นั่งลงตรงกลางระหว่างนิสากับคมชาญโดยไม่รู้อีโหน่อีหน่ ทำเอาเพื่อนทั้งสองมองหน้ากัน ก่อนจะหันไปมองสุกฤษฏิ์ก็เห็นถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ นิสาจึงถาม “เฮ้ย เป็นไรอ่ะ นั่งถอนหายใจ” สุกฤษฏิ์หันมามองเพื่อน ก่อนจะว่า “ชั้นกำลังงง แล้วก็มึนอะไรบางอย่าง” นิสากับคมชาญหันมามองหน้ากันอีกครั้ง ก่อนที่คมชาญจะว่า “มึนเรื่องอะไรอ่ะ เล่าให้ฟังหน่อยดิ” สุกฤษฏิ์มองหน้าเพื่อนทั้งสอง ก่อนจะเล่าเรื่องให้ฟังอย่างละเอียด เล่าแล้วก็ถอนหายใจอีกเฮือกใหญ่ พลางว่า “ชั้นไม่รู้ว่าชั้นพลาดอะไรไปตรงไหน” “แค่คิดก็ผิดแล้ว กฤษฏิ์เอ๊ย” นิสาว่าทันที “แกเคยถามทิพย์บ้างหรือเปล่า ว่าตกลงทิพย์เป็นแฟนกับพี่ธีจริงๆ หรือว่าแกเดาเอาเอง สมัยก่อนโน้นน่ะ พี่ธีกับทิพย์สนิทกันก็จริง แต่เขาไม่เคยบอกว่าเขาเป็นแฟนกันนะ” “อ้าว ชั้นจะไปรู้ได้ยังไงล่ะ เห็นเขาสนิทกันซะขนาดนั้น แล้วสองคนก็ดูเหมาะสมกันดี” สุกฤษฏิ์ว่า “แล้วจำได้ไหม อยู่ดีๆ พี่ธีก็ห่างจากกลุ่มเราไป ชั้นถามทิพย์ ทิพย์ก็ไม่ยอมพูด ทำหน้าเศร้าๆ ชั้นก็นึกว่าพีธีกับทิพย์เลิกกันน่ะสิ” สุกฤษฏิ์เล่าได้เป็นฉากๆ ก่อนจะปิดท้ายว่า “แล้วทีนี้เราได้มาค่ายด้ววยกันอีกครั้ง ชั้นก็เห็นว่ามันเป็นการดี ที่จะฟื้นความสัมพันธ์ของทั้งสองคนขึ้นมาอีกครั้งนึง ชั้นก็เลยวางแผน...” “โห่ ไอ้กฤษฏิ์” นิสาว่าทันทีโดยไม่รอให้สุกฤษฏิ์พูดจบ “ทำอะไรไม่ปรึกษาเพื่อนเลยแก คิดเองเออเองเอาทั้งนั้นเลยนะแกเนี่ย” “แกไม่รู้หรือไง...”คมชาญเสริมขึ้นมา “ว่าความรักมันกะเกณฑ์กันไม่ได้  ถึงเราจะหวังดีแค่ไหน แต่มันก็เป็นเรื่องหัวใจของคนสองคน ไม่เกี่ยวกับเรา” คมชาญพูดแล้วแอบหันไปมองนิสา ก็เห็นฝ่ายนั้นเงยหน้ามามองพอดี สายตาที่สบกันนั้น ส่งผ่านความหมายบางอย่างที่ทั้งสองรู้ดี “แล้วแกรู้ไหม ว่าถ้าเราไม่ได้รู้สึกจริงๆ มันจะไม่มีความสุข และก็จะเป็นการทำร้ายคนอีกคนหนึ่งไปด้วย” คมชาญพูดออกมาเสียงเรียบ สุกฤษฏิ์หันมามอง  “ชั้นรู้แล้ว เข้าใจแล้ว พี่ธีก็โกรธชั้นไปแล้วด้วย” “ก็น่าอยู่หรอกนะ” นิสาว่า “ไปหลอกพี่เค้าอย่างนั้นน่ะ เป็นใครก็ต้องโกรธ แล้วเนี่ยน้องกุ๊กกิ๊กก็ต้องโดนหางเลขไปด้วย” “พูดถึงน้องกุ๊กกิ๊ก...” สุกฤษฏิ์พูดแล้วนิ่งไปอย่างใช้ความคิด “ชั้นก็รู้สึกแปลกๆ เหมือนกัน” “แปลกยังไงหรอ” นิสาถาม “น้องเขาโดนหางเลขก็เพราะแก แกต้องขอโทษน้องเขาด้วย” “ชั้นรู้แล้วล่ะ เรื่องนั้น แต่ที่ว่าแปลก มันก็...ช่างเถอะ วันนี้ชั้นอาจจะมึนไปจริงๆ” สุกฤษฏ์ว่า คมชาญส่ายหน้า “แกนี่จริงๆ เลย นี่ดีนะที่ทิพย์เขาไม่รู้เรื่องแผนของแก” สุกฤษฏิ์หัวเราะแหะๆ “ชั้นผิดไปแล้ว ไม่ทำอีกแล้ว ทิพย์รู้เรื่องก็คงโกรธชั้นเหมือนกัน เฮ้อ นี่ที่ชั้นทำไปไม่มีประโยชน์อะไรกับใครเลยหรอเนี่ย” “ก็ใช่อ่ะดิ” ทั้งนิสากับคมชาญพูดออกมาพร้อมกัน ทำเอาสุกฤษฏิ์ว่าเสียงอ่อยๆ “ชั้นรู้แล้วแหละน่า ไม่เห็นจะต้องมารุมกันขนาดนี้เลย” “แกจะได้เข็ดไง จะได้ไม่ต้องไปกะเกณฑ์ความรักให้ชาวบ้านเขาอีก” นิสาว่า สุกฤษฏิ์หน้าจ๋อย “แล้วนี่ชั้นจะทำยังไงดี” “แกก็ต้องขอโทษพี่ธีเขาอย่างจริงใจ พรุ่งนี้เลยนะ แกจัดการซะเลย” นิสาว่า สุกฤษฏิ์พยักหน้าหงึกหงัก ก่อนจะว่า “โอเคๆ พรุ่งนี้ชั้นจะไปขอโทษพี่ธี เฮ้อ ชั้นไปนอนก่อนนะ ไม่ไหวแล้ว เศร้าใจ” สุกฤษฏ์ว่าแล้วลุกเดินออกไปอย่างจ๋อยๆ  นิสากับคมชาญมองตาม แล้วหันมามองกันและกัน ต่างเข้าใจอะไรบางอย่างได้โดยไม่ต้องพูดอะไรกัน แก้ไขเมื่อ 03 ก.พ. 53 10:01:18 จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 23:12:26

ความคิดเห็นที่ 53 นึกว่าจะกลับจากค่ายอาสากันด้วยความหวานชื่น แม่ชมมาหักมุมแบบนี้จะไม่ติดตามอ่านได้อย่างไร จากคุณ : อยากให้กลับไปเป็นเหมือนวันวาน เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 23:21:31

ความคิดเห็นที่ 54 ยังไม่ได้หายไปไหน รอแม่ชมอยู่จ้ะ แม่ชมว่างก็อย่าลืมมาต่ออีกนะจ๊ะ จากคุณ : chree เขียนเมื่อ : 3 ก.พ. 53 00:16:18

ความคิดเห็นที่ 55 อ้าวๆ แม่ชมผูกปมเพิ่มซะงั้นนน ยังมึนกะอิตาพี่เมฆไม่หาย นี่จะต้องแบ่งภาคมาลุ้นพี่ธีกับกุ๊กกิ๊กอีกคู่หรอเนี่ยย ทิ้งให้ค้างคาอย่างนี้ แม่ชมอาจจะต้องรับผิดชอบมาลงบ่อยขึ้นซะแล้วล่ะค่ะ จากคุณ : * filmii * เขียนเมื่อ : 3 ก.พ. 53 00:41:11

ความคิดเห็นที่ 56 มาให้กำลังใจแม่ชมเหมือนเคยจ้า ชั้นยังอยู่ตรงนี้ ... ไม่ไปไหน ไม่ไปไหน อิอิ ก็ยังรอลุ้นกะพ่อฤทธีแม่นู๋กุ๊กกิ๊กของชั้นอยู่น๊า ตอนนี้แอบใจแฟบตามแม่นู๋ของชั้นไปแล้วอ่ะ แล้วจะเคลียร์กันยังไงน๊อ ส่วนพ่อเมฆชั้นก็แอบมึนกะพ่ออยู่เหมือนกัน คิดไรอยู่น๊า ส่วนคู่พ่อคมชาญกะแม่นู๋นิสานี่น่ารักกกกกกกกกกอ่ะ ตามองตา ส่งสายตาก็รู้ใจ อิอิ แอบขำพ่อสุกฤษฏิ์ด้วย อยากรู้ว่าแล้วพ่อจะทำยังไงต่อไป สู้สู้นะจ๊ะ แม่ชม ถ้าแม่ชมไม่หนีไปไหน ชั้นก็ติดตามต่อ ไม่หนีไปไหนจ้า .... ^_____________^                         จากคุณ : อุบาสิกา เขียนเมื่อ : 3 ก.พ. 53 03:33:26

ความคิดเห็นที่ 57 คาดว่าพี่ธีต้องเข้าใจกุ๊กกิ๊กจ๊ะ แต่ก็แกล้งไม่เข้าใจไปอย่างงั้นซะก่อน...เดี๋ยวไม่ได้รู้อะไรดีๆ จริงมั๊ยจ๊ะ ปรัชญาความรักเรื่องนี้ จดๆออกมานี่คาดว่าจะมีประโยชน์เยอะนะจ๊ะ จากคุณ : =เราเอง= เขียนเมื่อ : 3 ก.พ. 53 03:39:10

ความคิดเห็นที่ 58 เฮ้อ...กฤษณ์หนอกฤษณ์....สู้ๆจ้ะ...อย่างน้อยแผนของกฤษณ์ก็ทำให้พี่ธีกะกุ๊กกิ๊กใกล้ชิดกัน ชั้นให้อภัยจ้ะ อีกอย่างมันก็ยิ่งทำให้นิสากะคมชาญเข้าใจกันมากขึ้นด้วย..อันนี้ยกความดีความชอบให้เต็มๆ... แม่ชมคะ...ยังรออยู่เหมือนเดิมค่ะ จากคุณ : RakTawan เขียนเมื่อ : 3 ก.พ. 53 07:41:54

ความคิดเห็นที่ 59 พี่ธีกะน้องกุ๊กกิ๊ก  โอ่ยๆๆ  ลุ้นอ่า ^____^ ตอนนี้นิสากับคมชาญ...เข้าใจอะไรๆมากขึ้นกว่าเดิม  ^^" ความรักมันดีอย่างนี้นี่เอง ตอนนี้รอลุ้นคู่พี่เมฆอยู่น่ะค่ะแม่ชม... จากคุณ : แค่ไม่ทุกข์ก็เรียกว่าสุขแล้ว เขียนเมื่อ : 3 ก.พ. 53 11:55:57

ความคิดเห็นที่ 60 สวัสดีจ้าแม่ชม และเพื่อนร่วมเรือนทุกคน   ฉานมาแล้วจ้า อยากบอกว่ารัก  และคิดถึง จริงๆน๊า   วันนี้ อ่านม้วนเดียวเลยนะจ๊ะ   ยังตามอ่านอยู่  จะไม่อ่านได้ไง งอมแงมซะขนาดนี้ พี่ฤทธีอ่ะ เล่นตัวเยอะๆหน่อยนะ  น่ารักๆ อ้อแล้วหนูกิ๊ก ก็อย่าลืมง๊อด้วยล่ะ จากคุณ : kru_pn2 เขียนเมื่อ : 3 ก.พ. 53 18:13:01

ความคิดเห็นที่ 61 ถ้าขืนพ่อสุกฤษฏิ์ยังมึน ๆ งง ๆ แบบนี้ต่อไป จะไม่มีแรงขุดเพลงเก่า ๆ มาร้องให้น้อง ๆ และชาวเรือนฟังในรถตอนกลับกรุงเทพฯ นะ ชั้นคิดถึงเพลงเก๊าเก่า (มากกก) ของพ่อสุกฤษฏิ์จ้ะ ส่วนน้องกุ๊กกิ๊ก ชั้นไม่ค่อยห่วง เพราะชั้นมั่นใจว่าน้องใหม่ ศิราณีประจำซุ้มแมคโนเลีย คงไม่ปล่อยให้เพื่อนรักกินไม่ได้นอนไม่หลับแน่ ๆ คู่ที่ชั้นเป็นห่วงที่สุดกลับเป็นคู่แม่ทิพย์กับพ่ออิศรา ชั้นว่าดูราบรื่นเกินไป จนผิดปกติ กลัวว่าแม่ชมจะเก็บหมัดเด็ดไว้รอน็อคตอนที่กองเชียร์ตายใจ จากคุณ : กาลครั้งหนึ่งเมื่อวานนี้ เขียนเมื่อ : 3 ก.พ. 53 18:40:58

ความคิดเห็นที่ 62 แม่ชมชั้นคอยอ่านตอนต่อไปนะ พ่อฤทธีอะอย่าเล่นตัวมากนะ เดี๋ยวแม่หนูกุ๊กกิ๊กจะเครียดเข้าโรงพยาบาล รวมทั้งชั้นด้วย  ตอนเนี้ยเครียดแทนแม่หนูกุ๊กกิ๊กแล้วเฮ้อ แม่ชมจ๋า มาต่อไวไวๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : Vorramon007 เขียนเมื่อ : 3 ก.พ. 53 21:20:53

ความคิดเห็นที่ 63 อืมมมมม แอบเสียดายที่พ่อสุกฤษฏิ์ แผนแตกซะแล้ววว รออ่านต่อนะจ๊ะแม่ชม ^^ จากคุณ : Friendly Car เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 01:29:50

ความคิดเห็นที่ 64 แผนแตกแล้ว พี่ฤทธีก็อย่าโกรธน้องเขาเลยนะ จะเป็นยังไงต่อลุ้นๆ จากคุณ : รักเด็ก555 เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 11:15:37

ความคิดเห็นที่ 65 ชั้นมาแล้วจ้า ดึกแล้วด้วยยยย ต้องรีบ เดี๋ยวต้องไปนอนแล้วววว จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 23:11:12

ความคิดเห็นที่ 66 นิสามองเพื่อนที่นั่งข้างๆ ก่อนจะว่า “เมื่อกี้แกว่าชั้นหรอ” “ว่าเรื่องอะไร อย่ามามั่วได้ป่ะ” คมชาญตอบยิ้มๆ นิสาจึงร้อง ฮึ พลางว่า “เมื่อกี้แกว่าคนที่ไปกะเกณฑ์ความรักชาวบ้านเขาใช่ไหม” “อ้าว ก็ชั้นพูดจริงๆ” คมชาญว่าแล้วมองหน้าเพื่อน “ชั้นรู้และเข้าใจความรู้สึกนั้นดี” “ก็แล้วทำไมตอนนั้นแกต้องทำตามที่ชั้นบอกด้วย” นิสาว่า “แกทำตามชั้นก็ก็นึกว่าแกชอบอั้มจริงๆ น่ะสิ” คมชาญฟังแล้วหัวเราะ หึๆ “ชั้นน่ะชอบใครบางคนอยู่ตั้งนานแล้ว แต่แกไม่เคยเห็นเอง ไม่เคยมอง ไม่เคยสนใจเลย” นิสาฟังแล้วอึ้งไป คมชาญจึงพูดต่อ “ชั้นจะทำอะไรได้ล่ะ สำหรับชั้นมันก็ทำได้แค่ ทำสิ่งที่คิดว่าแกจะพอใจ ก็แค่นั้นเอง” นิสาหันมามองหน้าคมชาญ มองแววตาของเพื่อนแล้วส่ายหน้า “ทำไมแกคิดอย่างนี้ แกไม่จำเป็นต้องทำตามที่ชั้นบอกก็ได้ ถ้าแกไม่ได้รู้สึกจริงๆ” คมชาญมองหน้าเพื่อนนิ่ง “แกไม่เข้าใจหรอก สำหรับคนที่เราแคร์น่ะ เค้าต้องการอะไร เราก็ทำได้ทุกอย่างแหละ” พูดแล้วส่ายหน้า “ชั้นถึงรู้สึกผิดกับอั้มเรื่อยมา” นิสาฟังแล้วถอนหายใจ “ชั้นรู้สึกผิดยิ่งกว่า ทั้งกับอั้ม และกับแก...แต่ว่า ชั้นไม่รู้จริงๆ” “ไม่รู้หรือไม่ยอมรับกันแน่” คมชาญถามขึ้นมาทันที นิสานิ่งไปอีกรอบ มองเห็นดวงตาพราวระยับของเพื่อนแล้วก็นึกหมั่นไส้ขึ้นมา จึงว่า “ไม่ต้องพูดแล้ว  ชั้นผิดเอง พอใจหรือยัง” “ไม่พอใจ” คมชาญตอบ เห็นเพื่อนมองหน้าทำตาเขียวก็อดจะยิ้มไม่ได้ พูดต่อไป “ไม่พอใจจนกว่าแกจะบอกว่าแกยอมรับหรือเปล่า” “เหอะ ฝันไปเหอะ” นิสาแกล้งว่า แล้วเมินหน้าไปแอบยิ้มกับความมืด คมชาญแอบมอง ก่อนจะว่าลอยๆ “ฝันก็เอาวะ” พูดแล้วก็หัวเราะขำตัวเอง นิสาหันมามองแล้วก็อดหัวเราะไม่ได้ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 23:13:41

ความคิดเห็นที่ 67 ทิพย์เดินออกมาจากเต้นท์ กำลังจะเดินตรงไปที่ลานรอบกองไฟที่เพื่อนยังร้องเพลงเล่นกันอยู่ แต่เห็นใครคนหนึ่งกำลังเดินตรงมาหาก็หยุดทัก “อ้าว อิศ ไปไหนมา” อิศรายิ้มดวงตาเป็นประกายเหมือนเคย พลางว่า “ก็เดินดูรอบๆ เหมือนเคยแหละทิพย์ คืนนี้ก็เป็นคืนสุดท้าย...แล้วทิพย์ล่ะ อิศนึกว่าร้องเพลงอยู่ที่ลานรอบกองไฟซะอีก” “ทิพย์ไปเก็บกระเป๋ามา พรุ่งนี้จะได้ไม่ฉุกละหุกลืมโน่นลืมนี่” ทิพย์ว่าพลางมองไปรอบๆ “มาค่ายนี่สนุกจังเลย ถ้าทิพย์ไม่ได้มาคงเสียดายแย่ ขอบใจอิศมากนะที่ชวน” “ถ้าทิพย์ไม่มา อิศก็เสียใจเหมือนกัน” อิศราว่ายิ้มๆ ทิพย์หันมามองหน้า ร้อง ฮึ “พูดเก่งจริงๆ เลยนะอิศเนี่ย ถ้าไม่ติดว่ามีความสุขอยู่นะ” อิศราหัวเราะ “อิศก็มีความสุขเหมือนกัน มีความสุขมากกว่าทิพย์ซะอีก” “อ้าว...” ทิพย์ว่าคล้ายจะค้อน “เอาอะไรมาวัดกันจ๊ะ” อิศรานิ่งไปก่อนจะตอบยิ้มๆ “ปิ่นโตไง” ทิพย์ได้ฟังก็นิ่งไปอย่างงง หันมามองหน้าอิศราเห็นเขาหัวเราะก็นึกออก พลอยหัวเราะไปด้วย และเสียงหัวเราะนั้นทำให้คนที่เดินมึนๆ งงๆ อยู่ชะงัก และหันไปมองตามเสียง จึงได้เห็นว่าคนสองคนกำลังหัวเราะอย่างแจ่มใส สุกฤษฏิ์ขมวดคิ้วเมื่อเห็นภาพนั้น ก่อนจะสาวเท้าเข้าไปหาคนทั้งคู่ ไปถึงก็ว่า “หัวเราะอะไรกันหรอ ชั้นขอร่วมวงด้วยดิ” พูดแล้วมองหน้าเพื่อนทั้งสอง แอบพินิจพิจารณาไปด้วย แต่ก็ยังไม่เห็นอะไรผิดปกติ “อ๋อ เรากำลังคุยกันว่า ค่ายนี้สนุกดี อยู่แล้วมีความสุข” ทิพย์บอกเพื่อนยิ้มๆ  สุกฤษฏิ์มองหน้าทิพย์ เห็นดวงตานั้นสุกใส เอ มันจะสุกใสเกินปกติไปหรือเปล่า ก็แกล้งว่า “อ๋อ รู้แล้ว ทิพย์มีความสุข เพราะมาค่ายกับคนพิเศษใช่ไหมล่ะ” ทิพย์ชะงัก หันมามองหน้าอิศราก็เห็นเขามองมาพอดี ทั้งสองสบตากันนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง สุกฤษฏิ์แอบมองอย่างสงสัย ทิพย์รีบพูดทันที “อะไรกันกฤษฏิ์ คนพิเศษอะไร” “เปล๊า ” สุกฤษฏิ์ร้องเสียงสูง “ชั้นก็พูดเล่นล้อทิพย์ไปงั้นเอง ไม่เห็นต้องรีบปฏิเสธขนาดนั้นเลย” พูดแล้วหันไปมองอิศรา แล้วถาม “แล้วแกล่ะ อิศ มีความสุขด้วยหรือเปล่า  เอ แกมีคนพิเศษกับเขาด้วยหรอ” “มีดิ” อิศราตอบทันทีอย่างมั่นใจ ดวงตาเรียวเล็กนั้นเป็นประกาย “แกอยากรู้ไหมล่ะว่าใครเป็นคนพิเศษของชั้น”  อิศราว่าแล้วหันไปมองหน้าทิพย์ กำลังจะพูดออกมา สุกฤษฏิ์ก็ขัดขึ้นมาซะก่อน  “ชั้นไม่อยากรู้แล้ว ชั้นไปนอนดีกว่า ง่วง” ว่าแล้วก็รีบเดินออกไปทันทีทิพย์กับอิศราหันมามองหน้ากันอย่างงงๆ แล้วพากันยิ้มขำ สุกฤษฏิ์เดินห่างออกมา ไม่ได้หันไปมองเพื่อนทั้งสอง ได้แต่บ่นออกมา “โอ๊ย อยากจะเอาหัวโขกหมอนตายจริงๆ เลย ขี้เลื่อยมันจะได้ออกมามั่ง” -*- จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 23:18:40

ความคิดเห็นที่ 68 ดึกดื่นคืนสุดท้าย ดวงดาวพราวพรายเหมือนเคย สายลมโชยฉ่ำรำเพยพัดมาพริ้วๆ เฉื่อยฉิวร่ำน้ำค้างหาว เป็นประกายแพรวพราวในความมืดมิด กระจิดริดกระจ้อยร่อยน้อยๆ น่ารัก แต่ก็ยากนักที่จะมีใครแลเห็น สัมผัสได้แต่ความฉ่ำเย็นที่ล่องลอยในอากาศ ช่างผุดผาดงามตาน่าอภิรมย์... กุ๊กกิ๊กถอนหายใจก่อนจะปิดสมุดที่เพิ่งเขียนค้างไว้เมื่อกี้ เก็บสมุดกับปากกาใส่กระเป๋าอย่างหงอยๆ ใหม่หันมามอง อดจะถามไม่ได้ “อ้าว เมื่อกี้เห็นเขียนอะไร ไม่เขียนแล้วหรอ” “แต่งร่ายอ่ะ แต่ว่า...มันแต่งไม่ออกแล้ว” กุ๊กกิ๊กว่า พลางเข้ามานั่งชิดใหม่ แล้วเอนหัวลงซบเพื่อน ใหม่หันมามอง ก่อนจะยกมือขึ้นมาลูบหัวเพื่อน “เป็นอะไรไปล่ะกิ๊ก” “ไม่รู้” กุ๊กกิ๊กส่ายหน้ากับบ่าเพื่อน ใหม่ฟังแล้วร้อง อ้าว “แล้วเค้าจะช่วยได้ยังไง” “ไม่ต้องช่วยหรอกใหม่ มันจบแล้ว” กุ๊กกิ๊กว่าเบาๆ ใหม่มองเพื่อนแล้วส่ายหน้า “ก็ถ้าเราไม่อยากให้จบ เราก็ทำให้มันไม่จบดิ อย่าปล่อยให้อะไรไม่รู้มาบงการชีวิตเรา  เราต้องบงการชีวิตเราเอง” กุ๊กกิ๊กหันมามองหน้าใหม่ “ใหม่พูดถึงอะไร” “พูดถึงทุกอย่าง” ใหม่ตอบสั้นๆ กุ๊กกิ๊กนิ่งไป ใหม่มองเพื่อนแล้วส่ายหน้า “อย่าคิดมากดิ ชีวิตเรามีเรื่องต้องคิดอีกเยอะ อย่าเพิ่มเรื่องนี้ขึ้นมาอีกเลย เดี๋ยวมันจะเยอะเกินไป” “แล้วถ้าเกิดว่า...เรื่องนี้มันสำคัญต่อจิตใจเราล่ะ” กุ๊กกิ๊กหันหน้ามาถาม ใหม่หัวเราะ หึๆ “ก็แสดงว่าไม่จบจริง ถ้ากิ๊กไม่อยากจบ  ก็ต้อง....ลุย” ใหม่พูดแล้วหัวเราะขำตัวเอง กุ๊กกิ๊กเองก็พลอยหัวเราะไปด้วย พลางว่า “บ้าน่า ใหม่  เค้าไม่ได้ไปตีกับใครนะ” “อ้าวหรอ” ใหม่ว่ายิ้มๆ มองเพื่อนเห็นยิ้มออกก็สบายใจ พลางชวน “ดูดาวกันดีกว่า คืนสุดท้ายแล้วที่เราจะได้ดูดาวด้วยกัน” “เอาดิ” กุ๊กกิ๊กว่า หันไปมองคีย์ที่นอนอยู่ข้างๆ “ก่อนอื่นเลยนะ ปลุกคีย์ก่อนเลย” “เรื่องนั้นไม่มีปัญหา” ใหม่ว่าแล้วยิ้ม ทั้งสองคนจึงรวมพลังกัน ด้วยน้ำเสียงสิบหกหลอด “คีย์ ตื่นได้แล้วววววว” เท่านั้นแหละคีย์สะดุ้งโหยง ลุกขึ้นมาทันที แล้วก็ทำหน้างงๆ “อะไรๆ เกิดอะไรขึ้น” เพื่อนทั้งสองมองหน้ากันแล้วยิ้ม “เปล่า” คีย์ร้อง “อ้าว แล้วปลุกเค้าทำไม” “จะปลุกคีย์มาดูดาวด้วยกันน่ะ” ใหม่ว่ายิ้มๆ ว่าแล้วก็ไม่รอให้เพื่อนได้พูดอะไรอีก ลากเพื่อนทั้งสองโผล่หัวออกมานอกเต็นท์ แล้วมองดาวบนฟ้า ดวงดาวบนฟ้า ระยับตาเวหาหน... “หากคืนนี้ มีดาวอยู่ล้านดวง ฉันขอได้ไหมสักดวงหนึ่ง ช่วยฟังฉันที เพราะว่าคืนนี้ ฉันมีเรื่องร้อนใจ อยากอธิษฐานและขอดวงดาวให้ ช่วยฟังฉันที...” กุ๊กกิ๊กร้องเพลงออกมาเบาๆ เพื่อนทั้งสองหันมามองหน้า แล้วก็ช่วยกันร้องต่อ “...เนื่องจากตอนนี้ ฉันรู้สึก จิตใจมันอ่อนไหว อยากจะรู้ว่าเขาเป็นยังไง จากคำพูดวันนี้...” เพื่อนทั้งสามร้องเพลงคลอกันไปเบาๆ ยังไม่ทันจบเพลง ก็มีเสียงกีต้าร์ไม่ระบุพิกัดว่ามาจากที่ใด พร้อมเสียงร้องเพลงของใครคนหนึ่ง “ใจละเมอไปรักเธอ ใจมันเพ้อไม่เคยรั้งได้ ใจมันลอย ไปบนฟ้าไกล รักเพียงดาวในใจดวงนั้น...ใจละเมอไปรักเธอ ที่ตัวเธอไม่เคยรู้ได้ เธอมีใครที่รักมากมาย แต่ว่าฉันก็ยังเอาใจไปให้เธอ..คิดถึงทุกวัน อยากฝัน ไม่ยอมตื่น ให้ค่ำคืนมีดาวตลอดไป...ได้แต่เพ้อไป หลงฝันละเมอรักเธอคนเดียว เพ้อไป รักดาวในใจคือเธอคนเดียว มองเธอแค่ข้างเดียว รักเธอแค่ข้างเดียว.... “...เพราะฉันเพิ่งบอกรักไป และเขาก็รับฟัง ทุกอย่างทุกถ้อยคำ เหมือนความฝัน แต่ฉันเองก็ไม่อาจแน่ใจ พรุ่งนี้เรื่องของเราจะสุขหรือแสนเศร้า จึงวอนขอดาวให้ช่วยบอกที...” และมีเสียงเพลงล่องลอยมาจากที่ใดก็ไม่ทราบ -*- ...เมื่อดาวโคจรมาเจอะกัน ฤดูก็เปลี่ยนผัน การหมุนก็ผันแปร เมื่อเธอกับฉันมาเจอะกัน ชีวิตก็เปลี่ยนผัน เปลี่ยนไปจากเดิม เปลี่ยนจังหวะหมุนของหัวใจให้ใกล้กัน... แก้ไขเมื่อ 04 ก.พ. 53 23:27:43 จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 53 23:22:40

ความคิดเห็นที่ 69 ขอบคุณแม่ชมค่ะ คิดถึงบรรยากาศ 18 ดาร์ลิ่ง วันแรกที่เข้าบ้านมาก แอบชอบประโยคนี้ มันตรงกับ สุดๆ ค่ะ "อย่าปล่อยให้อะไรไม่รู้มาบงการชีวิตเรา  เราต้องบงการชีวิตเราเอง" เป็นกำลัง ให้ค่ะ จากคุณ : 19 x 25 สูตรคูณหัวใจ (lovelivers) เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 00:07:52

ความคิดเห็นที่ 70 ขอบคุณแม่ชม จากใจหนึ่งในสมาชิกบ้านดาว ที่จัดนิสา กะ คมชาญให้เข้าใจกันได้ซะทีค่ะ ตอนนี้ก็ลุ้นคู่ พี่ธี กะกุ๊กกิ๊ก แล้วก็ อิศ กะ ทิพย์ อยู่ค่ะ ส่วนพ่อเมฆ...ไม่รู้จะลุ้นให้นู๋คีย์หรือนู๋ชะเอมดี เลยแล้วแต่แม่ชมจะกรุณาค่ะ น้องอั้ม น้องใหม่ กะพ่อกฤษณ์นี่ดูแล้วน่าจะมีความสุขกับการอยู่กับเพื่อนๆ เป็นที่รักของทุกคนมากกว่ามั้ยคะ (แอบเดาๆใจแม่ชม) ป.ล. รออยู่เสมอค่ะ จากคุณ : RakTawan เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 01:11:42

ความคิดเห็นที่ 71 ลุ้นๆสุดๆในตอนนี้ก็คงเป็นกุ๊กกิ๊ก กับพี่ธีหล่ะจ้า ส่วนคมชาญกับนิสา...ก็พอเข้าใจกันบ้างแล้ว...^^(กว่าจะเข้าใจกัน...ก็แทบแย่ ><") แม่ชม...เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ  รอตอนต่อไปว่าพี่ธีกับกุ๊กกิ๊กจะเข้าใจกันเมื่อไหร่ ส่วนพี่เมฆยังคงสงสัยว่าจะเป็นยังไง? จากคุณ : แค่ไม่ทุกข์ก็เรียกว่าสุขแล้ว เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 06:01:49

ความคิดเห็นที่ 72 แอบขำมุขเอาปิ่นโตไปวัดของพ่ออิศรากะแม่นู๋ทิพย์มากเลย อิอิ น่ารักจัง ส่วนคู่พ่อคมชาญกะแม่นู๋นิสาก็น่ารักค่ะ น่าเอ็นดูจริงๆ เข้าใจกันซะที ชอบบรรยากาศสามสาวสิบเก้าดาร์ลิ่ง เพื่อนยังไงก็เพื่อน ชอบค่ะ แอบสงสารพ่อหนุ่มนักกีตาร์คนนั้น จะมีใครปลอบใจมั้ยน๊อออออ ... แล้วสุดท้ายก็ขำพ่อสุกฤษฏิ์ คงจะเจ็บแย่ เอาหัวโขลกหมอน มารอตอนต่อไปจ้า แม่ชม แอบลุ้นพ่อฤทธีกะแม่นู๋กุ๊กกิ๊กต่อไป แอบลุ้นพ่อเมฆด้วยว่าจะลงเอยกะแม่นู๋คนไหน เป็นกำลังใจให้แม่ชมเหมือนเคยจ้า สู้สู้นะคะ                         จากคุณ : อุบาสิกา เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 09:00:58

ความคิดเห็นที่ 73 ขอบคุณแม่ชมมากนะคะ... ตอนนี้ก็น่าจะแฮปปี้กันไปแล้วสองคู่ทั้งพอชาญและนู๋นิสา และ พ่ออิศรากับนู๋ทิพ....ที่ยังต้องเอาใจช่วยก็ต้องพ่อฤทธีกับนู๋กุ๊กกิ๊ก...และที่ลุ้นสุดๆก็พ่อเมฆไม่รู้ว่าจาลงเอยกับนู๋เอมหรือนู๋คีย์ดี **โดยส่วนตัวแอบลุ้นพ่อเมฆกับนู่คีย์มากกว่า แต่ก็แล้วแต่แม่ชมจ้า ไม่ว่ายังงัยก็มีความสุขที่ได้อ่านเสมอจ้า จากคุณ : ใบบัว (baibua_wan) เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 14:06:48

ความคิดเห็นที่ 74 มาบอกแม่ชม ว่า ชอบ เพลงในตอนนี้ทั้ง 3 เพลงเลยจ๊ะ รอตอนต่อไปนะจ๊ะ แม่ชมเช้า ... จากคุณ : MooP_KK เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 17:17:22

ความคิดเห็นที่ 75 แก็งค์  19 ดาร์ลิ่ง น่ารักจังเลยค่ะ ชอบ ๆ ติดตามแม่ชม ตอนต่อไปจ้า จากคุณ : Planch&Ling เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 22:56:40

ความคิดเห็นที่ 76 มาลงชื่อว่าอ่านแล้วจีะ พักนี้งานมาก ติดฟิคที่อื่นอีกหลายที่ แถมยังบ้าๆบอๆไปรับงานพิเศษเค้ามาทำอีก ...เฮ้อ..... ชั้นเห็นด้วยกับหนูใหม่มากๆจ๊ะ “ก็ถ้าเราไม่อยากให้จบ เราก็ทำให้มันไม่จบดิ อย่าปล่อยให้อะไรไม่รู้มาบงการชีวิตเรา  เราต้องบงการชีวิตเราเอง” ชั้นเชื่ออย่างนี้มาตลอดจ๊ะ และชั้นก็พยายามสานต่อสิ่งที่ชั้นไม่อยากให้มันจบ ให้มัน "จบหวาน" หรือไม่งั้นก็ "ก้าวหน้า" ไปอีกขั้นหนึ่งเสมอๆ (บางคราว มัวแต่รออีกข้าง.....ชั้นคงต้องรอไปอีกเนิ่นนานแน่แท้เชียว จากคุณ : =เราเอง= เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 08:40:45

ความคิดเห็นที่ 77 เพลง ดาว โดย คริสติน “หากคืนนี้ มีดาวอยู่ล้านดวง ฉันขอได้ไหมสักดวงหนึ่ง ช่วยฟังฉันที เพราะว่าคืนนี้ ฉันมีเรื่องร้อนใจ อยากอธิษฐานและขอดวงดาวให้ ช่วยฟังฉันที...” จากคุณ : MooP_KK เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 13:04:55

ความคิดเห็นที่ 78 ใจละเมอ โดย ปลื้ม “ใจละเมอไปรักเธอ ใจมันเพ้อไม่เคยรั้งได้ ..." จากคุณ : MooP_KK เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 13:12:34

ความคิดเห็นที่ 79 เพลง "เธอหมุนรอบฉัน ฉันหมุนรอบเธอ"  โดย พี่ๆ วงเฉลียง MV เป็นเวอร์ชั่น ประกอบละครเวที เร่ขายฝัน ...เมื่อดาวโคจรมาเจอะกัน ฤดูก็เปลี่ยนผัน การหมุนก็ผันแปร เมื่อเธอกับฉันมาเจอะกัน ชีวิตก็เปลี่ยนผัน เปลี่ยนไปจากเดิม เปลี่ยนจังหวะหมุนของหัวใจให้ใกล้กัน... จากคุณ : MooP_KK เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 13:16:58

ความคิดเห็นที่ 80 พี่เกี๊ยง กับ พี่เจี๊ยบ  วงเฉลียง ร้อง เล่นสด เพลง "เธอหมุนรอบฉัน ฉันหมุนรอบเธอ" จากคุณ : MooP_KK เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 13:24:48

ความคิดเห็นที่ 81 แม่ชมชั้นคอยอยู่ นะ เป็นกำลังใจให้เหนื่อยก็พักหลายยยยยวันนนนนนนหน่อย จากคุณ : Vorramon007 เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 22:55:41

ความคิดเห็นที่ 82   เข้ามารอแม่ชมนะจ๊ะ รอทั้นวัลลลล รอทุดวัลลลลลล จากคุณ : รักแม่ชม เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 22:39:13 A:58.10.102.158 X: TicketID:232402

ความคิดเห็นที่ 83   เข้ามาบอกว่า รอด้วยคน รอมาหลายคืนแล้วด้วย เมื่อไหร่จะมานะ??????? จากคุณ : เฝ้าแต่รอๆๆ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 23:25:55 A:125.26.15.140 X: TicketID:252716

ความคิดเห็นที่ 84 มาแวะเรือนแม่ชมจ้า แม่ชมหายไปน๊า สามวันแล้ว ย้งไงก็รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ แม่ชม จากคุณ : อุบาสิกา เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 23:54:48

ความคิดเห็นที่ 85 แว๊บเข้ามาชมเรือนของแม่ชม เพื่อจะบอกว่า....... ยังรออ่านอยู่ค่ะ รออ่านน๊า ^^ จากคุณ : pliepari เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 53 17:28:51

ความคิดเห็นที่ 86 โฮก... อ่านอย่างสาแก่ใจเลยทีเดียว ไม่ได้อ่านมาตั้งกะตอนที่แล้ว อยากจะกรี๊ดดด ดังไปสามบ้านแปดบ้าน ..ฮา ขอบคุณแม่ชมที่แต่งให้อ่านนะคะ ปล. เค้าก็ไม่ทันเพลงของพี่ป้าเวล แฮะ มันเพลงไรง่ะ ..= =' ปล2. ชอบน้องใหม่มากเลย ..อยากมีสักคนไว้บ้านอ่ะ ...ฮา .. จากคุณ : greenmania เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 53 20:05:51

ความคิดเห็นที่ 87 มารอแม่ชมเหมือนเคยค่า.... จากคุณ : RakTawan เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 53 01:04:43

ความคิดเห็นที่ 88 มารอแม่ชมจ้า จากคุณ : palmpotter เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 53 11:51:17

ความคิดเห็นที่ 89 คิดถึงแม่ชมจ้า.... จากคุณ : ellvira เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 53 20:16:43

ความคิดเห็นที่ 90 แม่ชมจ้าชั้นรอแม่ชมมา  ๕  วันแล้วนะ แม่ชมเป็นไรหรืออารมณ์ยังไม่มา หรือเวลาไม่มี แต่ชั้นก็รออยู่ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕ คิดถึงแม่ชมจ้า  เข้ามารอแม่ชมนะจ๊ะ คืนนี้อย่าให้ชั้น หละ จากคุณ : Vorramon007 เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 53 20:46:02

ความคิดเห็นที่ 91 มารอเช่นเคยค่ะ แม่ชมหายไปหลายวันนนนนแล้วน้า จากคุณ : แค่ไม่ทุกข์ก็เรียกว่าสุขแล้ว เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 53 22:31:57

ความคิดเห็นที่ 92   วันนี้แม่ชมจะมามั้ยนะ เธอจะรู้มั้ยว่าฉันรออยู่??????????????? จากคุณ : รออยู่นะจ๊ะ เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 53 20:15:39 A:125.26.10.83 X: TicketID:252716

ความคิดเห็นที่ 93 ลอยคอ....เอร๊ย.....รอคอย..แม่ชมมาแสนนานนนนนนนนนนน... เก่าใช้ได้มั้ยคะแม่ชมขา... จากคุณ : RakTawan เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 53 23:42:37

ความคิดเห็นที่ 94 เข้ามาเป็นกำลังใจ แล้วก็รอแม่ชมหน่า.... ;-D จากคุณ : mandu_inhyung เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 53 23:46:30

ความคิดเห็นที่ 95   ข่าวคราวเงียบหายไปสี่ ห้า วัน.... คิดถึ๊งงง คิดถึงงงงง แม่ชม..นะแม่นะ เป็นกำลังใจให้แม่ชมมีแรงบันดาลใจ...และเวลา ขอให้ทั้งสองอย่างจงบังเกิดแก่แม่ชมพร้อมๆกัน...สาธุ จากคุณ : รักแม่ชม เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 53 00:26:13 A:58.10.102.226 X: TicketID:232402

ความคิดเห็นที่ 96 ระหว่างที่รอแม่ชมไม่มา พอแม่ชมมา ชั้นก็หายหน้าไปบ้าง นี่เลยได้ตามอ่านอย่างสนุก เยอะ ถูกใจ ชั้นชอบประโยคนี้ของฤทธี "ไม่ต้องพูดอะไรแล้วกฤษฏิ์ พี่ไม่ใช่ตัวตลก ไม่ใช่หมากที่ใครจะมาเดินเล่นตามเกม” นึกหน้าพี่ธีตอนพูดออกเลย มันใช่มากๆ จากคุณ : Nusantara เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 53 10:31:32

ความคิดเห็นที่ 97 เข้ามาตีตั๋วรอบทสรุปของแม่ชมนะคะ หลายคู่เค้าลงเอยแล้ว บางคู่ก็เริ่มจะลงตัว แต่ว่าแม่ชมค๊า พ่อเมฆของอิช้านเนี่ย ยังไงเหรอค่ะ จะน้องคีย์ หรือ น้องเอมดีล่ะ ตอนนี้เริ่มอยากรู้แล้วล่ะสิ ^ ^ ^ ^อึ่ม แบบว่า อยากให้พ่อเมฆอ่ะ คู่กับน้องคีย์จัง แบบ รักคู่นี้จริงๆ มาเร็วๆนะคะ รอแม่ชม สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ ค่ะ จากคุณ : ชอบพี่เมฆน้องคีย์ (sal_pider) เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 53 16:33:20

ความคิดเห็นที่ 98 แอบกิ้วววก๊าว กับคู่คมชาญกับนิสาค่ะ >< แต่แอบลุ้นพี่เมฆกับน้องเอม กลัวใจพี่เมฆจัง ส่วนพี่ธีกับนุกนิก จะเข้าใจกันยังไงน้อ กฤษช่วยจนได้เรื่องเล๊ยย 55 จากคุณ : z-trong เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 53 00:10:54

ความคิดเห็นที่ 99 ตามมาต่อ ตอนที่ ๑๙ ที่นี่นะคะ http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C8878725/C8878725.html http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C8878725/C8878725.html http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C8878725/C8878725.html จากคุณ : MooP_KK เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 53 22:22:41

ความคิดเห็นที่ 100 มาขึ้นเรือนใหม่กันจ้ะ ตามที่แม่มุกบอกเลยจ้ะ ^^ แก้ไขเมื่อ 13 ก.พ. 53 22:59:14 จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 53 22:56:07