ซอนมี...จะมีเธอหรือไม่มีเธอก็ไม่สำคัญ/ต่อพงษ์
|
|
นั่งอ่านข่าวเกี่ยวกับการขอแยกตัวออกจากวงของ “ซอนมี” หนึ่งในสมาชิกวง วันเดอร์ เกิร์ล ซึ่งเป็นเกิร์ลกรุ๊ปจากเกาหลี ก็อดจะงงๆ เล็กๆ เพราะทันทีที่น้องหนูกลับไปเรียนหนังสือ ทางเจวายพี ซึ่งเป็นเจ้าของพวกเธอก็รีบดึงคนใหม่เข้ามาเสียบทันที นักร้องเหล่านี้ยังกะอะไหล่ชิ้นส่วนสินค้าเครื่องอีเลคทรอนิคส์เลยนะครับ บรรดาน้องๆ จอมหื่นแถวนี้หลายคนทำท่าคร่ำครวญถึงการจากไปของ ซอนมี ราวกับดวงใจสลาย แถมยังบ่นว่า นักร้องคนใหม่ที่เข้ามาแทนดูตัวตันถึกๆ ชะมัด ผมก็ได้แต่บอกเขาไปว่า เดี๋ยวผ่านมีดหมอก็สวยเอง จริงๆ แล้วถ้ามองจากสายตาของคนนอกแล้ว ก็จะต้องปรบมือให้วิธีปฏิบัติของเจวายพี เพราะ ความจริงแล้วการมีอยู่ของ ซอนมี นั้นก็ไม่ได้อยู่ในฐานะที่จะเปลี่ยนแปลงไม่ได้ พูดให้ชัดกว่านั้น สมาชิกของ วันเดอร์ เกิร์ล ทุกคนแหล่ะครับที่สามารถจะถูกเปลี่ยนตัวได้ง่ายๆ ทั้งสิ้น!! พูดก็พูดเถอะครับว่า ถ้าคอเกาหลีหรือชมรมคนรักเด็กจะอฐิษฐานขออะไร ผมว่าร่วมกันขอให้ เจวายพี เขามีชีวิตอยู่นานๆ ดีกว่า หรือไม่ก็อย่าให้เจ้าตัวเบื่อวงการขายความบันเทิงนี้เสียก่อน ขาดซอนมีวงไม่ขาดใจ แต่ขาดเจวายพี...วันเดอร์เกิร์ลหายไปทั้งวงแน่ๆ ทำไมนะเหรอ...ต้องย้อนกลับไปดูว่า ความสามารถในฐานะนักร้องของพวกเธอจริงๆ ของเหล่า วันเดอร์ เกิร์ล แล้วถูกหยิบมาใช้มากแค่ไหนละ ?... คำตอบก็คือ ใช้น้อยมาก แต่ละคนร้องประโยคเดียวหรือเกินกว่านั้นไม่มาก จากนั้นก็ได้พักไปอีกหลายวินาที ก่อนจะวนกลับมาร้องประโยคเดิมอีกครั้ง เสียงของนักร้องในวงเหล่านี้จึงไม่ใช่เรื่องสำคัญ
"ซอนมี" ที่สำคัญจริงๆ คือทำยังไงให้เต้นแล้วพร้อมกัน มีพลัง และ เซ็กส์กันมากกว่ากัน จะว่าไปก็ไม่ใช่ วันเดอร์ เกิร์ล หรอกครับที่จะมีลักษณะเป็นแบบนี้ วงป็อปแดนซ์จากเกาหลีพวกนี้ ไล่มาตั้งแต่ เกิร์ลส เจเนเรชั่น บราวอาย เกิร์ล คาร่า ฯลฯ มีโครงสร้างคล้ายๆ กันอยู่ ไม่ว่าจะเป็นวงผู้ชายหรือวงผู้หญิง นั่นคือ จากจำนวนคนบนเวทีที่เยอะๆ นั้น อาจจะมีคนที่ร้องเพลงดีอยู่แค่ 1-2 คน ที่เหลือก็เป็น หางเครื่อง แร็พหางเครื่อง หรืออาจจะเป็นแค่คอรัสเสียงหลบในเฉยๆ (คำว่าคอรัสเสียงหลบในนั้นหมายถึง เอามาช่วยร้องให้เสียงเพลงมันเต็ม หรือ เอามาช่วยซักประโยคหนึ่งตอนที่นักร้องเสียงหลักเขาเหนื่อยเพราะเต้นมากไป ซึ่งก็ไม่จำเป็นจะต้องเอาเสียงดีอะไร เพราะ ส่วนใหญ่ก็ร้องผ่านเอฟเฟคท์อยู่แล้ว หาได้น้อยมากที่จะร้องโดยใช้เสียงจริงของตัวเอง) เงื่อนไขแห่งความสำเร็จนี้อยู่ที่พวกหน้าม่านแต่ละคนจะมีหน้าที่ของตัวเองอย่างชัดเจนอยู่ และต้องทำหน้าที่นี้ให้เต็มเหนี่ยวหรือทำเกินร้อยไปเลยในความรับผิดชอบของตัวเอง ยกตัวอย่างเช่น ในวงที่ประกอบไปด้วยสมาชิก 5 คนอย่าง วันเดอร์ เกิร์ล นั้น แต่ละคนก็ทำหน้าที่ของตัวเองไป เช่น โซฮี เธอก็ต้องทำเป็นเด็กน่าร้ากกกกให้มากที่สุด ด้วยท่าเต้นหงิมๆ หรือ การขยับมือขยับไม้ (ท่อนคอรัสของเพลง Nobody) ไปจนกระทั่งขยับปากหรือเล่นกับกล้อง ทำให้เป้าหมายของไอ้หนุ่มคลั่งเด็กทั้งหลายต้องรักเธอให้ได้โดยลืมน้ำเสียงที่อ่อนด้อยของเธอไปเสีย การประกอบกันขึ้นเป็นวงแบบนี้ก็เลยทำให้ใครจะถูกเปลี่ยนออกก็ได้ แค่ไปหาคนที่ทำหน้าที่แบบเดียวกับคนเดิม เต้นให้ได้เหมือนเดิม ทำได้แบบที่วางเอาไว้ก็พอแล้ว... แน่นอนที่ผมพูดไม่ได้พูดถึงตุ๊กตาหรือหุ่นยนต์นะครับ แต่กำลังพูดถึงโครงสร้างความสำเร็จของหนุ่มสาวเกาหลีพวกนี้กันอยู่ นั่นคือ...ทุกอย่างต้องเป๊ะ ต้องลงตามโปรแกรมทุกอย่าง ถ้าผิดไปนิดเดียว เพลงนั้น และวงนั้นจะรวนทันที!! พูดถึงตรงนี้แล้ว ขอเล่าให้ฟังว่า ในรายการ Inkigayo ทาง UBC ฉายเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา ซึ่งเขาจะมีการโหวตว่า วงไหนจะเป็นวงชนะเลิศประจำสัปดาห์ในช่วงท้ายรายการ ผลของหวยไปออกที่วงบราวอาย เกิร์ล กับเพลง Abracadabra ปรากฏว่าเพลงช่วงอังกอร์นี้กลายเป็นความน่าอายของวงโคตรฮ็อตวงนี้ เพราะ คิวเพลงที่ปล่อยออกมานั้นดันปล่อยก่อนกำหนด น้องนักร้องผมสั้นที่เตรียมจะลิปซิงค์ให้ปากตรงกับเพลงก็หลุด...พอหลุดปุ๊ป ที่เหลือก็เต้นตามไม่ได้ เข้าจังหวะไม่ถูก (เสียงร้องที่เข้าไม่ถูกคีย์และจังหวะก็แพลมออกมาด้วย) แม้กระทั่งสาวผมยาวที่ผมว่าร้องเพลงได้ดีที่สุดของวงก็ทำหน้าแหยและร้องตามที่ตัวเองเคยร้องไม่ได้อีกเช่นกัน รายการก็รีบตัดภาพทันทีเลย แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว ทุกอย่างที่เคยเป๊ะๆ และทำให้วงนี้ดูมีราคา ก็กลายเป็นของด้อยคุณภาพขึ้นมาทันทีเหมือนกัน พูดง่ายๆ ทั้งหมดทั้งปวงนี้เป็นของปลอม เป็นโลกมายา เป็นแค่คนลิปซิงค์และเต้นทำเพลงที่ฝึกมาเหมือนหุ่นยนต์ที่ต้องโปรแกรมทุกอย่าง บิ๊กเนมของวงการเพลงเกาหลีอย่าง ‘เจวายพี’ แกบอกช่วงที่ นักร้องเกาหลีออกมาด่ากันเอง เพราะ ร้องเพลงได้ห่วยแตก (ที่เขายกชื่อมานั้นมีทั้ง โซฮี และมีไปจนกระทั่งนิชคุณ ของ ทูพีเอ็ม ด้วยล่ะ) แต่เจวายพี แกเถียงว่า ค่ายของแกผลิตงานที่ไม่ได้ขายเสียงร้อง แต่แก ‘ขายความบันเทิง’ มันทุกอย่างเท่าที่จะทำได้ จะว่าไปมันอาจจะดูเหมือนเถียงข้างๆ คูๆ แต่มันก็จริงอย่างที่แกว่า เพราะอย่างน้อยแม้เราจะไม่ปลื้มกับเสียงร้องของพวกเธอเหล่านั้น แต่ในความเป็นจริงการนั่งดูรายการ Inkigayo หรือนั่งดูมิวสิคเซ็กส์ๆ จากเกาหลีก็เป็นความบันเทิงที่ถึงใจดี เพียงแต่เราน่าจะหาคำอื่นมาแทนคำว่าวงดนตรี สำหรับสินค้าความบันเทิงจากเกาหลีพวกนี้นะครับ
http: ager.co.th/Entertainment/ViewNews.aspx?NewsID=9530000013868 -------------
เราอ่านแล้วชอบคห.ของคนนี้อ่ะ QUOTE "ผมว่าคุณต่อพงษ์อย่าเขียนถึงเกาหลีเลยครับ ผมว่าคุณมีอคติกับมันมากเกินไป โอเค ผมเห็นด้วยว่า วงเกาหลีเค้าเหมือนตั้งโปรแกรมไว้ เพียงแต่ที่บอกว่าทุกอย่างต้องเป๊ะ ถ้าไม่เป๊ะแล้วจะล่ม ผมก็บอกเลยว่าไม่จริง คุณต่อพงษ์ลองหาข้อมูลดูก็ได้ว่ามันมีผิดคิวออกจะบ่อย ส่วนใหญ่เค้าก็แก้ปัญหาเฉพาะหน้ากันทั้งนั้นแหละ ส่วนที่บอกว่ารายการก็รีบตัดภาพทันที อันนั้นผมก็ว่ามันก็อคติอีกนั่นแหละ ปกติรายการนั้นเค้าตัดก่อนจบเพลงตอนสุดท้ายอยู่แล้ว ส่วนการมีนักร้องร้องดีอยู่ไม่กี่คน อันนั้นจริงเลยครับ เพียงแต่ขึ้นอยู่กับคำว่า "วงดนตรี" ของคุณต่อพงษ์คืออะไร ถ้ามันคือการที่เอาเจนนิเฟอร์คิ้ม เอาโรส เอาวิยะดา มาร้องโชว์พลังรวมกันถึงจะเรียกว่าวงดนตรี ผมก็เห็นด้วยครับว่ามันไม่ใช่ แต่ถ้าคุณมองว่าวงดนตรีประกอบไปด้วยนักร้อง นักเต้น ถ้างั้นวงเกาหลีเหล่านั้นก็ต้องถือเป็นวงดนตรีครับ ในเมื่อคุณต่อพงษ์ยอมรับเองว่ามีนักร้องอยู่คนสองคน ที่เหลือเป็นพวกหางเครื่อง โอเคครับผมเชื่อตามคุณก็ได้ มันก็จะกลายเป็นวงลูกทุ่งบ้านเรานั่นเอง(มีนักร้อง แล้วก็หางเครื่อง) ถ้างั้นวงลูกทุ่งก็คงไม่ใช่วงดนตรีใช่ไหมครับ สงสัยเราคงต้องรื้อพจนานุกรม รื้อวัฒนธรรมและความเข้าใจกันใหม่แล้วมั้งครับ แล้วเรื่องมิวสิคเซ็กส์ๆ จากเกาหลี ที่แกพยายามย้ำ พยายามพูดถึงตลอดเนี่ย ผมอยากขอคำนิยามหน่อยครับว่ามิวสิคเซ็กส์ที่คุณพูดถึงเนี่ยมันเป็นยังไง แล้วถ้าคุณบอกไม่ได้ว่าแล้วมิวสิควีดีโอของประเทศอื่นที่คุณชื่นชมว่ามันต่างกันตรงไหน ในประเด็นนี้ผมขอด่าคุณต่อพงษ์เลยนะครับ ว่าความคิดคุณทุเรศมาก โอเคคุณอาจจะอคติกับประเทศใดประเทศนึง ผมว่าคุณก็ไม่ควรไปโจมตีในลักษณะแบบนี้ครับ ผมถือว่าคุณไม่ให้เกียรติผู้หญิงเลย ถ้าคุณคิดว่ามิวสิคเกาหลีเซ็กส์ ผมว่ามีอีกหลายประเทศที่คุณควรด่ามากกว่านี้ครับ" ค่อนข้างตรงกับใจเราเลย
จากคุณ |
:
เฮ้อ...
|
เขียนเมื่อ |
:
1 ก.พ. 53 01:00:24
A:125.25.97.66 X: TicketID:126766
|
|
|
|