ความคิดเห็นที่ 1 แผนที่มหาวิทยาลัยจ้ะ ๑.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/10/C8425418/C8425418.html ๒.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/10/C8451311/C8451311.html ๓.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/10/C8469213/C8469213.html ๔.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/10/C8483668/C8483668.html ๕.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/11/C8508570/C8508570.html ๖.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/11/C8532211/C8532211.html ๗.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/11/C8548564/C8548564.html ๘.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/11/C8564199/C8564199.html ๙.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/11/C8577648/C8577648.html ๑๐.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/11/C8593646/C8593646.html ๑๑.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/12/C8611461/C8611461.html ๑๒.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/12/C8641329/C8641329.html ๑๓.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/12/C8664709/C8664709.html ๑๔.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2009/12/C8694054/C8694054.html ๑๕.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2010/01/C8719426/C8719426.html ๑๖.http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2010/01/C8741315/C8741315.html ๑๗.http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C8774701/C8774701.html ๑๘.http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C8824593/C8824593.html แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 53 21:07:14 จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 53 21:08:07

ความคิดเห็นที่ 2 ยามเช้าที่ภูเรือ....วันสุดท้ายที่ชาวค่ายอาสาจะได้ดูพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกันที่ภูเรือแห่งนี้ ต่างคนต่างดื่มด่ำกับธรรมชาติและความคิดของตัวเองที่ล่องลอยไปไกล ไม่มีใครพูดอะไรกัน จวบจนกระทั่งเดินลงมาที่หมู่บ้าน เจอผู้ใหญ่สุธีและชาวบ้านมาพร้อมหน้าพร้อมตา เชิญชวนให้ทานอาหารเช้ากัน หลังจากอิ่มหนำสำราญแล้ว ก็คงถึงเวลาแห่งการอำลา ผู้ใหญ่สุธีและชาวบ้านรวมตัวกันมอบของที่ระลึก นั่นก็คือ ข้าวหลามและมะขามหวาน เอาไว้ให้ไปกินกลางทาง ข้าวหลามของที่นี่ไม่ใส่น้ำตาลและกะทิ เป็นข้าวเหนียวหลามในกระบอกไม้ไผ่อย่างง่ายๆ ใครกินก็อิ่มทั้งท้อง อิ่มทั้งใจ ผู้ใหญ่สุธีเป็นตัวแทนของชาวบ้านพูดกับชาวค่ายด้วยความซาบซึ้ง “ผมไม่รู้จะพูดยังไง ไม่รู้จะขอบคุณยังไง สำหรับความมีน้ำใจของพวกหนูๆ พวกเราเป็นชาวบ้านธรรมดา ไม่ได้มีการศึกษาสูง พูดอะไรเพราะๆ ไม่เป็น แต่ความรู้สึกของพวกเราทุกคน ผมเชื่อว่าคงจะรู้สึกเหมือนกัน พวกเราดีใจมาก ปลื้มใจมากกับสิ่งที่พวกหนูๆ ทำให้เรา ผมก็ขอเป็นตัวแทน อวยพรให้พวกหนูเดินทางโดยสวัสดิภาพ คิดหวังสิ่งใดขอให้สมความปรารถนาทุกประการ และถ้าเกิดว่าอยากจะมาเที่ยวที่นี่อีก พวกเราก็ยินดีต้อนรับเสมอ...” ผู้ใหญ่หยุดนิดหนึ่ง มองหน้าเหล่าชาวค่ายด้วยความเอ็นดู “พวกเราคงจะคิดถึงพวกหนูๆ มาก” “พวกเราก็เหมือนกันครับ คงจะคิดทุกๆ คนและที่นี่มาก” อิศราว่า “อยู่ที่นี่พวกเรามีความสุขมากนะครับ และผมก็หวังนะครับ ว่าจะได้มีโอกาสกลับมาที่นี่อีก” “กลับมาได้เลยจ้ะ แล้วกลับมาอีกนะ” ป้าเป็ดพูดน้ำหูน้ำตาไหล ทุกคนก็พลอยซึ้งไปด้วย อิศราหันไปหาทุกคน ทุกคนก็ยกมือไหว้ขอบคุณชาวบ้าน “ขอบคุณมากนะคะ ขอบคุณมากนะครับ แล้วพวกเราจะมาเยี่ยมอีกนะคะ นะครับ” ทุกคนต่างบอกเป็นเสียงเดียวกัน กำลังจะขึ้นรถกันอยู่แล้ว เจ้าบัตรและเพื่อนก็พรวดพราดเข้ามา “ น้องอั้ม เอ่ย น้องทุกคน โชคดีนะ แล้วอย่าลืมกับมาเยี่ยมกันบ้างนะ” ทุกคนได้ฟังแล้วพากันยิ้ม โบกมือให้ ชาวบ้านก็โบกมือตอบ เมื่อขึ้นรถเรียบร้อย รถบัสขนาดกลางของชาวค่ายก็เคลื่อนออกจากที่มุ่งสู่กรุงเทพมหานคร ท่ามกลางสายตาของชาวบ้าน....จากไปพร้อมกับความทรงจำดีๆ... จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 53 21:09:07

ความคิดเห็นที่ 3 .... วาว วาว เสียงรถไฟ วิ่งไป ฤทัยครื้นเครง เรามันคนกันเอง ไม่ต้องเกรงใจใคร พวกเราเพลิน ชมนั่งรถไฟ ถึงในไทรโยค โยน ทุกข์ใดในโลก สู่ไทรโยคไป.... สุกฤษฏิ์เริ่มเป็นต้นเสียงอีกครั้ง คราวนี้ก็เหมือนเดิม น้องๆ มองหน้ากัน ก่อนที่จะมีผู้กล้าค้านออกมา “เอ๊ะ พี่กฤษฏิ์ ได้ข่าวว่าเรามารถบัสนะพี่ ไม่ได้มารถไฟ แถมเรากลับจากภูเรือ ไม่ได้ไปไทรโยค” สุกฤษฏิ์หยุดกึกทันที “อ้าง น้อง แล้วเพลงนั่งรถบัสไปภูเรือมันมีที่ไหนล่ะ พี่ก็เอาเพลงนี้มาประยุกต์ใช้ไง ของอย่างนี้มันต้องครีเอท เพลงเขาออกจะดี ครึกครื้นดีออก” “แต่พวกหนูไม่รู้จักนี่พี่ ร้องตามไม่ได้อ่ะ” รุ่นน้องโอดครวญ สุกฤษฏิจึงส่ายหน้า “ร้องไม่ได้ก็ไม่ต้องร้อง เดี๋ยวพี่ร้องเอง ช่วยพี่ทำมาหากิน ตบมือ เคาะขวดบ้างอะไรบ้าง อย่านั่งเฉยๆ” ว่าแล้วสุกฤษฏิ์ก็ร้องเพลงต่อไปอย่างสนุกสนาน “มนต์ ไทรโยค ติดตรึงใจ เร้า ฤทัยให้มาเยือน มิเลือน ยังคงอยู่ ชั่ว นิรันดร์ คืนวันที่รอ สุขจริงหนอ รอคอยหนักหนา อย่ารอช้า ลง มา เล่นน้ำกัน น้ำ เป็นแอ่ง ปลาว่ายแข่งกัน ดวง ตะวัน ทองอันสดใส ซึ้งใจ เจ้า ส่อง แสง งาม...” สุกฤษฏิ์เห็นฤทธีนั่งอยู่ที่เบาะหนึ่งคนเดียว ก็รวบรวมกำลังใจเดินเข้าไปหา “พี่ธี” ไปถึงแล้วก็เรียก ก่อนจะถือวิสาสะนั่งลงข้างๆ ฤทธีหันมามองแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร  สุกฤษฏิ์หัวเราะแหะๆ ก่อนจะเริ่มเรื่อง “พี่ธีครับ คือว่า...ผมจะมาขอโทษพี่อ่ะครับ” ฤทธีมองหน้าสุกฤษฏิ์ ก่อนจะว่าเสียงเรียบ “อะไรทำให้แกคิดว่าพี่กับทิพย์เป็นแฟนกัน” “เอ่อ...”สุกฤษฏิ์อึกอัก “ก็ผมเห็นพี่กับทิพย์สนิทกันมานาน แล้วก็...ดูเหมาะสมกันดี” “งั้นหรอ” ฤทธีพูดออกมาเบาๆ “แล้วคนอื่นเขาจะคิดอย่างแกไหม” สุกฤษฏิ์หันมามองหน้า อดถามอย่างสงสัยไม่ได้ “คนอื่นที่ว่านี่ใครหรอครับพี่” ฤทธีนิ่งไป ก่อนจะว่า “ช่างเถอะ...พี่ก็ถามไปงั้นเอง” พูดแล้วถอนหายใจ “พี่ก็ไม่อยากจะพูดอะไรมากหรอกนะ แต่ว่า มีอะไรแกก็น่าจะมาถามพี่ก่อน ไม่ใช่คิดทำกันเองแบบนี้ แกสนุกแต่พี่ไม่สนุกด้วยนะเว้ย” “โธ่ พี่ธี ผมขอโทษ ผมผิดไปแล้ว ผมไม่ได้สนุกเลยนะ ผมทำไปเพราะหวังดี ตอนนี้ผมรู้แล้ว ว่าผมผิด” สุกฤษฏิ์หน้าจ๋อย “พี่ธีจะไม่ยกโทษให้ผมเลยหรอ” “พี่ก็ไม่ได้คิดมากขนาดนั้น” ฤทธีว่าแล้วส่ายหน้า “แล้วก็แล้วกันไป” “แสดงว่าพี่ธียกโทษให้ผมใช่ไหมครับ” สุกฤษฏิ์ถามทันที ฤทธีพยักหน้า เขาก็ยิ้มอย่างดีใจ พลางว่า“เฮ้อ โล่งอก นึกว่าพี่ธีจะโกรธจนไม่ยอมยกโทษให้ผมซะอีก” พูดแล้วหยุดไปเหมือนนึกอะไรขึ้นได้ “อ้อ แล้วกุ๊กกิ๊กน่ะ พี่ธีอย่าไปโกรธน้องเค้าเลยนะครับ ผมเป็นคนขอให้น้องเค้าทำเอง” ฤทธีฟังแล้วนิ่งไป ก่อนจะตอบออกมา “หรอ...” “ใช่ครับพี่ น้องเค้าก็แค่ทำตามที่ผมบอกเท่านั้น พี่อย่าไปโกรธน้องเค้าเลยนะครับ”   สุกฤษฏิ์ย้ำอีกรอบแล้วมองหน้าฤทธี รู้สึกสะดุดแปลกๆ เมื่อเห็นสีหน้าของรุ่นพี่  เพราะดูเหมือนฤทธีจะพูดอะไรมากกว่านั้น แต่แล้วก็พูดออกมาคำเดียว “อืม...” สุกฤษฏิ์เริ่มคิดพินิจพิเคราะห์ นึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมา สงสัยและตั้งคำถามเงียบๆ อยู่ในใจคนเดียว ท่ามกลางเสียงร้องเพลงที่ยังดังอยู่สม่ำเสมอ แก้ไขเมื่อ 13 ก.พ. 53 21:12:16 จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 53 21:10:25

ความคิดเห็นที่ 4 ...ต้นแมกโนเลียต้นใหญ่ยืนสงบนิ่ง แต่เมื่อมีสายลมบางเบาพัดผ่าน กิ่งก้านใบและดอกก็สั่นไหวลู่ลม บ้างก็ร่วงหล่นโปรยปรายลงมาเพราะทนกระแสของลมไม่ไหว ลมหนาวของปลายฤดูหนาว อากาศหนาวนิดๆ กำลังสบาย... เมฆเดินเอื่อยๆ เข้ามานั่งที่โต๊ะหินใต้ต้นแมกเลีย ที่ประจำของเขาและเพื่อน หลังจากห่างหายเพราะไปค่ายมาหลายวัน ซุ้มใต้ต้นแมกโนเลียวันนี้ยังคงเหมือนเดิม แต่เมฆกลับรู้สึกเหงาๆ แปลกๆ เป็นความรู้สึกที่เขาหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ กำลังนั่งคิดอะไรเพลินๆ ก็มีใครคนหนึ่งมานั่งข้าง เมฆรู้ได้ทันทีโดยไม่ต้องหันไปมองว่าเป็นใคร เขาจึงทักขึ้นมา “โดดเรียนหรือไงแก” คนคนนั้นหันหน้ามา เบ้ปากก่อนจะว่า “หนอย ใครกันแน่ที่โดดเรียน แกไม่ใช่เรอะ” เมฆยิ้ม หันมามองเพื่อน “ก็บอกแล้วว่าให้เก็บชีทไว้ให้ด้วยไง นิสา นี่มันยังไม่หมดชั่วโมงเลยไม่ใช่หรอ ออกมาทำไม เอ๊ะ อย่าบอกนะว่าอาจารย์ให้มาตามชั้น” “เปล่า วันนี้อาจาร์ปล่อยเร็ว” นิสาว่าพลางมองหน้าเพื่อน “ถามจริงเหอะ แกเป็นอะไรไม่ยอมเข้าเรียน” พูดแล้วมองหน้าเพื่อนอย่างพิจารณา เมฆเสหลบตาแล้วว่า “ไม่ค่อยสบายอ่ะ” “หรอ” นิสาว่า ยังไม่ละสายตาไปจากใบหน้าของเพื่อน ถามทีเล่นทีจริง “ไม่สบายกายหรือใจล่ะ” คราวนี้เมฆหันมามองหน้าเพื่อน พลางว่า “อะไรของแก พูดเรื่องอะไร” “ไม่รู้สิ ชั้นยังไม่ได้ตั้งชื่อ” นิสาว่าแล้วยิ้ม เมฆฟังแล้วส่ายหน้า พลอยยิ้มไปด้วย  นิ่งอยู่ครู่หนึ่งเขาก็ลุกขึ้น เพื่อนจึงถาม “อ้าว แกจะไปไหน” “หิวอ่ะ  จะไปซื้อน้ำร้านเฮียชา  ไปด้วยกันไหมล่ะ” เมฆหันมาถาม แต่นิสาส่ายหน้า   “ไม่เอาอ่ะ   ขี้เกียจเดิน” “ขนาดเดินยังขี้เกียจ เฮ้อ คนเรา” เมฆยิ้ม “งั้นเดี๋ยวซื้อมาฝากแล้วกัน” ว่าแล้วก็เดินออกไปทันที นิสามองตาม นึกแปลกใจกับท่าทีของเมฆ ปกติเห็นร่าเริงอยู่ตลอดเวลา แต่ทำไมวันนี้ดูทำท่าเหมือนซึมเศร้า เหงาเพราะรักยังไงไม่รู้ เอ๊ะ...นิสาสะดุด ...ซึมเศร้า เหงา เพราะรัก....อย่างนั้นหรอ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 53 21:13:51

ความคิดเห็นที่ 5 ระหว่างที่กำลังคิดเพลินๆ อยู่นั่นเอง ก็ได้ยินเสียงทัก “เฮ้ย นั่งอ้าปาก แมลงวันบินเข้าปากเป็นฝูงแล้ว” นิสาสะดุ้ง หันมามองก็เห็นคมชาญยืนยิ้มแฉ่งอยู่ ก่อนจะเดินมานั่งข้าง นิสายกกำปั้นให้ พลางขู่ “เดี๋ยวต่อยเลยนี่แก ใครนั่งอ้าปาก พูดให้ดีๆ” “อ้าว” คมชาญหัวเราะ “คนเราทำอะไรไม่รู้ตัวหรอก คิดอะไรอยู่วะ หรือว่านั่งถอดสมการอยู่” “อย่าเว่อร์ได้ป่ะ” นิสาว่าทันที “แกไม่รู้สักเรื่องได้ไหม” “ไม่ได้” คมชาญตอบทันที พลางจ้องหน้าเพื่อนแล้วพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ชั้นอยากรู้ทุกเรื่องที่เป็นเรื่องของแก” นิสาฟังแล้วอึ้งไป มองหน้าเพื่อน เห็นประกายตานั่นแล้วก็หลบตา “แล้วมันเรื่องอะไรของแกด้วยล่ะ” “ถ้าเป็นคนอื่นก็ไม่อยากรู้หรอก” คมชาญว่ายิ้มๆ “แล้วแกล่ะ อยากรู้เรื่องของชั้นไหม” “เหอะ” นิสาว่าทันที “ชั้นไม่เห็นจะอยากรู้เลย...” พูดแล้วเงียบไป ก่อนจะถามเหมือนเพิ่งนึกขึ้นมาได้ “...ว่าแต่แกไปไหนมา วันนี้ก็ไม่เข้าเรียน” “ไหนบอกไม่อยากรู้ไง” คมชาญว่าทันที นิสาหันมามอง นิ่งไปนิดหนึ่งก่อนจะเผลอยิ้มออกมา “เออ จริงว่ะ” คมชาญส่ายหน้าแล้วหัวเราะ นิสาก็พลอยหัวเราะไปด้วย แต่อยู่ดีๆ นิสาก็หยุดหัวเราะ หันมามองหน้าคมชาญ “เออ แกรู้ไหมว่าเมฆมันเป็นอะไร” คมชาญได้ฟังก็เกาหัว “อะไรว้า เปลี่ยนเรื่องเร็วจัง...ว่าแต่ไอ้เมฆมันเป็นอะไรหรอ” “ชั้นเห็นมันซึมๆ แปลกๆ มันไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อนเลยนะ” นิสาว่า คมชาญนิ่งคิด “เอ มันไม่สบายหรือเปล่า” “ไม่ใช่อ่ะ” นิสาส่ายหน้าปฏิเสธทันที “ชั้นคิดว่า มันทำท่าเหมือนคนซึมเศร้าเหงาเพราะรักยังไงอยู่นะ” “ซึมเศร้าเหงาเพราะรัก” คมชาญทวนคำ “เอ๊ะ มันไปแอบรักใคร ทำไมชั้นไม่รู้” “ก็นี่แหละที่ชั้นสงสัย เพราะชั้นเองก็ไม่รู้เหมือนกัน”นิสาตอบ “ชั้นเลยจะคอยดูไง ว่าสาวคนไหนจะเป็นคนโชคร้ายโดนไอ้เมฆไปรักเข้าได้” “แต่ท่าทางมันคงจะอกหักนะ ไม่งั้นคงไม่ซึมอย่างนี้หรอก ปกติมันต้องหยอดแล้วนี่” “คนนี้มันอาจจะหยอดไม่ได้ก็ได้” นิสาว่า ดวงตาเป็นประกายมุ่งมั่น “ชั้นจะต้องรู้ให้ได้ ว่ามันไปแอบรักใคร และใครทำมันอกหัก” คมชาญหันมามองเพื่อน นิ่งไปนิดหนึ่งก่อนจะยิ้ม “มันจะต้องไม่อกหัก” “หมายความว่าไง” นิสาหันมาถาม คมชาญยิ้ม ท่าทางมีเลศนัย “ก็เราจะทำไม่ให้มันอกหักไง พวกเราจะช่วยมัน” “ช่วย...” นิสาทวนคำ คมชาญก็พยักหน้า “ใช่...” “เราจะช่วยให้เมฆสมหวังกับความรัก...ดีไหม” คมชาญหันมาถามเพื่อน นิสาพยักหน้า “เออ ดี..เราช่วยกัน” “เยี่ยมมาก” คมชาญว่าแล้วคว้ามือนิสามาจับไว้ “เราต้องร่วมมือกัน” นิสาเหล่มองมือที่คมชาญจับอยู่ ใจเต้นโครมครามเหมือนเคย แต่แกล้งทำโวยวาย “อะไรของแกเนี่ย อย่ามาทำเนียนได้ป่ะ” คมชาญหันมามอง “อ่ะ ไม่เนียนก็ได้ จับมันตรงๆ นี่แหละวะ” ว่าแล้วก็กระชับมือนิสาให้แน่นเข้า  แล้วยิ้ม... จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 53 21:20:33

ความคิดเห็นที่ 6 เมฆเดินเรื่อยๆ มาแบบช้าๆ ไม่รีบร้อน ในใจเขาคิดอะไรไม่รู้สับสนวุ่นวาย เขาจึงไม่ทันได้ยินเสียงเรียกของใครคนหนึ่งที่วิ่งเข้ามาหา “พี่เมฆ.....” จนคีย์ต้องเรียกเป็นครั้งที่สองนั่นแหละ เขาถึงได้หันมา เห็นคีย์ยืนยิ้มแฉ่งอยู่ก็อดยิ้มตอบไม่ได้ “ว่าไง น้องคีย์” “ไม่ว่าไงหรอกค่ะ หนูก็เดินมาดีๆ แต่พี่เมฆนี่สิ เป็นอะไรอ่ะ หนูเรียกก็ไม่ได้ยิน”คีย์ตอบพลางมองหน้าเมฆอย่างวิเคราะห์ เมฆหัวเราะแหะๆ “ไม่รู้สิ พี่คงคิดอะไรเพลินๆ อยู่มั้ง” “มันเพลินขนาดนั้นเชียวหรอคะ” คีย์ถามอย่างสงสัย เมฆได้ฟังก็ส่ายหน้า “ไม่เพลิน ปวดหัวจะตาย เลิกคิดดีกว่า” “ดีแล้วล่ะพี่เมฆ  เรื่องบางเรื่อง คิดไปก็ไม่มีประโยชน์ เดี๋ยวมันก็มีทางของมันเองแหละ” “หมายความว่าไง” เมฆหันมามองหน้าคีย์ คีย์ก็หัวเราะ “ก็หมายความอย่างที่พูดนั่นแหละค่ะ หนูไม่ได้คิดอะไรมาก คิดถึงตอนเวลาของหาย เราคิดอยู่ตั้งนานก็คิดไม่ออกว่าเอาไปวางไว้ที่ไหน หาอยู่ตั้งนาน ก็หาไม่เจอ แต่พอเราไม่คิด ไม่หา มันกลับเจอง่ายๆ ซะอย่างนั้น จริงไหมคะพี่” เมฆฟังแล้วนิ่งไป ก่อนจะพูดออกมาเบาๆ “แล้วถ้าหัวใจหายล่ะ ก็ไม่ต้องหาหรอ” คีย์ฟังแล้วยิ้ม “ใช่เลยค่ะ พี่ ไม่ต้องหา เดี๋ยวมันก็เจอเอง” เมฆมองหน้าคีย์ เห็นดวงหน้าสดใสนั่นแล้วก็ยิ้ม พลางว่า “เออ น้องคีย์เข้าใจคิดดีเนอะ พี่ขอบใจมากนะ มาๆ เดี๋ยวพี่เลี้ยงน้ำ” “ดีใจจัง ได้กินของฟรี” คีย์ว่าแล้วหัวเราะ เมฆก็พลอยหัวเราะไปด้วย ทั้งสองเดินไปที่ซุ้มของเฮียชาด้วยกัน ระหว่างทางคีย์ก็หันมาบอกเมฆ “จริงๆ แล้วหนูก็พูดไปยังงั้นเองแหละพี่เมฆ หนูยังไม่รู้จักเล้ยว่าความรักเป็นยังไง” เมฆฟังแล้วอดยิ้มขำไม่ได้ “ไม่ต้องห่วงหรอกน้องคีย์  เมื่อถึงเวลาเราก็รู้จักเองแหละ เอางี้แล้วกัน พี่จะบอกให้ว่ารักเป็นยังไง” ว่าแล้วเมฆก็ร้องเพลง ....รักมิใช่ดวงดาวเมื่อพราวแสง ใช่ร้อนแรงดังแสงอาทิตย์ส่อง รักมิใช่ภูผาสุดจับจอง ไยใครลองหารักกันทำไม...รักคือตะวัน รักคือพระจันทร์ รักคือไฟอัน ร้อนแรงไร้จุดหมาย แต่รักฉัน คือฝันไป ค่ำลงดวงใจ ฉันได้แต่ฝัน... คีย์ฟังแล้วอดปรบมือตามจังหวะไปด้วยไม่ได้ -*- พอเมฆร้องจบคีย์ก็ว่ายิ้มๆ “โห พี่เมฆ พี่ติดเชื้อพี่กฤษฏิ์มาหรือเปล่าคะเนี่ย” “อ้าว อุตส่าห์ร้องให้ฟัง เพลงเขาออกจะเพราะ” เมฆหัวเราะหึๆ “งั้นก็ถือซะว่า...พี่ไม่ได้ร้องแล้วกัน” คีย์ได้ฟังก็หัวเราะ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 53 21:25:56

ความคิดเห็นที่ 7 ตามมาอ่านแล้วค่ะ สุขวันวันตรุษจีนแห่งความรักค่ะ จากคุณ : lingaor เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 53 21:53:19

ความคิดเห็นที่ 8 ฤทธีเดินขึ้นตกคณะวิทย์ฯ มาอย่างช้าๆ วันนี้เขาไม่ได้เดินร้องเพลงพร้อมกับเล่นบีทบ๊อกซ์มาเหมือนเคย วันนี้เขาเดินเงียบๆ ช้าๆ ขึ้นลิฟท์ไปชั้น ๕ แล้วเดินตรงไปยังห้องด้านในสุดอันเป็นห้องแล็ปของเขา เดินมาจนถึงหน้าห้องก็ต้องชะงักกึก เมื่อเห็นอะไรบางอย่างวางอยู่หน้าประตู มันคือ...โครงกระดูกขาท่อนหนึ่งที่มีลวดลายสีเขียวสลับม่วงทั้งท่อน ตรงกลางมีรูปลิงตัวเล็กๆ...มันเหมือนงานศิลปะที่ดูแตกต่างกับโครงกระดูกสีขาวโล้นๆ ของเขาเหลือเกิน ฤทธีมองอย่างอึ้งๆ ก่อนจะค่อยๆ หยิบโครงกระดูกขาท่อนนั้นขึ้นมาพิจารณา พลิกไปพลิกมา แล้วสายตาก็เหลือบไปเห็นกระดาษแผ่นหนึ่งที่ติดอยู่ที่โครงกระดูกขานั้น จึงแกะออกมาอ่าน ...พี่ธี หนูขอโทษนะคะ สำหรับทุกเรื่อง หนูไม่ได้ตั้งใจ แต่โครงกระดูกขาท่อนนี้ หนูตั้งใจนะคะ... ฤทธีอ่านจบแล้วนิ่งไป ก่อนจะค่อยๆ ประคองกระดูกขาท่อนนั้นเข้าห้อง มองตัวโครงกระดูกทั้งตัวที่วางอยู่มุมหนึ่ง แล้วเอากระดูกขาที่ถืออยู่ต่อเข้าไปในโครงกระดูกนั้น เมื่อเสร็จเรียบร้อย ฤทธียืนมองผลงาน...โครงกระดูกมนุษย์ที่ขาวโพลนทั้งตัว ยกเว้น..ขาข้างหนึ่งมีลวดลายสีเขียวสลับม่วงและลิงตัวเล็กๆ... ฤทธีส่ายหน้าแล้วหัวเราะ หึๆ เดินออกจากห้องไป เมื่อลงมาที่หน้าคณะฯ ฤทธีก็เห็นใหม่เดินมาพอดี จึงเรียก “น้องใหม่” ใหม่หันมามอง พอเห็นว่าใครเรียกก็ยิ้ม “อ้าวพี่ธี...เรียกหนูมีไรหรอคะ” ฤทธียิ้ม เดินเข้ามาหาใหม่ กำลังจะพูดก็พอดีสุกฤษฏิ์เดินมาอีกคน พอสุกฤษฏิ์เห็นฤทธีกับใหม่ยืนอยู่ก็เดินเข้ามา “พี่ธี น้องใหม่ มีอะไรหรือเปล่า” “ไม่มีอะไร” ฤทธีตอบ “แค่พี่จะถามใหม่ว่า...กุ๊กกิ๊กไปไหน” สุกฤษฏิ์ได้ฟังก็ชะงัก อุทานออกมา “อ้าว...” แล้วก็เงียบไป ทำท่าจะพูด แล้วก็ไม่พูด ใหม่หันมามองอย่างงงๆ แต่ก็ตอบ “เดี๋ยวคงมามั้งคะ พอดีวันนี้หนูมาเร็ว พี่ธีมีไรหรือเปล่า ให้หนูโทรตามไหมคะ” “ไม่...ไม่ต้องหรอก พี่ไม่ได้มีอะไรมากมาย” ฤทธีรีบปฏิเสธ “ขอบใจใหม่มากนะ ไปๆ เดี๋ยวพี่เลี้ยงน้ำ” “โห พี่ธีใจดีจัง” ใหม่ยิ้ม หันไปมองสุกฤษฏิ์ ก็เห็นโวยวาย “อ้าว แล้วผมล่ะ พี่ไม่เลี้ยงหรอ” “ทำไมชั้นต้องเลี้ยงแกด้วย แกมีความผิดอยู่ไม่ใช่หรอ” ฤทธีหันมาบอกเสียงเรียบ สุกฤษฏิ์จึงหน้าจ๋อย พลางโอดครวญว่า “โธ่ ผมผิดไปแล้วอ่ะ พี่ธี” ฤทธีเห็นอาการนั้นแล้วหัวเราะ “พี่พูดเล่น เลี้ยงแกด้วยก็ได้ ไปๆ” ว่าแล้วก็ชวนน้องทั้งสองออกเดินไปที่ซุ้มกาแฟของเฮียชา พอคล้อยหลังทั้งสาม กุ๊กกิ๊กก็เดินมาถึงตึกคณะวิทย์ฯ มองซ้ายมองขวาเห็นไม่มีใคร ก็เดินเข้าตึก ขึ้นลิฟท์ไปชั้น ๕ เดินไปที่ห้องด้านในสุด เมื่อถึงหน้าประตูเห็นไม่มีโครงกระดูกขาที่ตัวเองเอามาวางไว้แล้ว ก็พยักหน้ากับตัวเอง  แอบมองตามช่องบานเกล็ดของห้องแล็ป พยายามมองเข้าไปข้างในเพราะเห็นไฟเปิดอยู่ แต่ไม่มีคน มองไม่ถนัดเพราะช่องบานเกล็ดเล็ก กุ๊กกิ๊กพยายามมองจนตาแทบเหล่ก็ไม่เห็น จึงส่ายหน้าแล้วถอยออกมา เดินกลับออกไปหงอยๆ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 53 22:08:13

ความคิดเห็นที่ 9 สุขสันต์วันตรุษจีนค่ะ ตามมาอ่านแล้ว คอยแม่ชมมานานแสนนาน ได้อ่านจุใจเลยยยยย อิอิอิอิ แก้ไขเมื่อ 13 ก.พ. 53 22:22:23 จากคุณ : Vorramon007 เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 53 22:21:32

ความคิดเห็นที่ 10 ระบบพันทิปทำงานหนัก ชั้นเจอข้อความนี้อ่ะ -*- แก้ไขเมื่อ 13 ก.พ. 53 22:40:14 แก้ไขเมื่อ 13 ก.พ. 53 22:40:29 จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 53 22:23:34

ความคิดเห็นที่ 11 10.ชั้นก็เจอจ้า รออ่านตอนต่อไป จากคุณ : liongang เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 53 23:12:25

ความคิดเห็นที่ 12 ตามมาแล้วจ้า แม่ชม ขอบคุณแม่ชมมากนะจ๊ะ แอบสงสารแม่นู๋กุ๊กกิ๊ก แต่ก็ขำเจ้าขาข้างนั้น มันคงสวยเนาะ ว่าแต่พ่อฤทธีถามหาแม่นู๋ทำไมน๊า สงสารพ่อเมฆด้วย จะรู้ใจตัวเองหรือยังเนี่ย ว่าชอบใคร รอฉากต่อไปที่หลายๆ คนจะไปเจอกันที่ร้านน้ำตาชา อิอิ เป็นกำลังใจให้แม่ชมเหมือนเคยจ้า จากคุณ : อุบาสิกา เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 53 23:22:29

ความคิดเห็นที่ 13 จะลงแดงตายแร๊ว เพราะรออ่านต่อนี่ล่ะจ้า แม่ชมมมมมมม เป็นกำลังใจให้แม่ชมเสมอนะจ๊ะ จากคุณ : หนูน้อยดุ่งดิ๋ง เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 53 00:13:28

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณนะคะแม่ชม มีอัพต่อแล้ว ยังคงติดตามอยู่และเป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : Planch&Ling เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 53 00:55:28

ความคิดเห็นที่ 15 ตามแม่ชมมาด้วยคนค่ะ ตามอ่านอยู่นะคะ ^^ จากคุณ : pliepari เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 53 01:31:18

ความคิดเห็นที่ 16 เย้...แม่ชมมาแล้ว ชั้นคอยอยู่หลายวัน จนเลิกคอย (เอ๊ะ..ยังไง) เดี๋ยวถ้าแม่ชมมา ชั้นก็เห็นเองนั่นแหละ (เหมือนที่คีย์ว่าไว้ เดี๋ยวเรื่องมันก็จะคลี่คลายไปด้วยตัวมันเอง ทางออกมันจะมาเมือ่ถึงเวลา) หลายคู่ชักจะลงตัว อีกหลายคู่ที่ยังไม่ลงตัว ยังไงจะมาตามต่อไปนะจ๊ะ ว่าจะลงตัวกันอย่างไร จากคุณ : =เราเอง= เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 53 08:18:37

ความคิดเห็นที่ 17 แวะมาลงชื่อรออ่านด้วยจ้ะ สุขสันต์วันดี ๆ นะแม่ชม ^ ^ และก็ขอให้แม่ชมและชาวเรือนสุขสันต์กันทุก ๆ เทศกาลนะจ๊ะ เรือนเก่าในคลังกระทู้เพิ่มเติมตามนี้นะ 15. http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2010/01/C8719426/C8719426.html 16. http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2010/01/C8741315/C8741315.html นึกภาพโครงกระดูก(ในงานวิจัย) ของพ่อธีแล้วดูแปลก ๆ มีลวดลายเขียวม่วงเฉพาะท่อนขา ชั้นว่าทางที่ดี พ่อธีน่าจะจ้างน้องบางคน เพ้นท์กระดูกให้ครบทุกชิ้นไปเลย คู่ของเฮียชาญน่าจะลงตัวแล้ว ตอนนี้ชั้นรอลุ้นคู่ของเฮียชาอยู่นะแม่ชม  ^ ^ จากคุณ : กาลครั้งหนึ่งเมื่อวานนี้ เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 53 09:56:57

ความคิดเห็นที่ 18   แม่ชมมม~ สุขสันต์วันวาเลนไทน์แล้วก็ตรุษจีนค่า ^^ ขอให้ได้แต๊ะเอียเยอะๆ ฮาาาา พี่กฤษณ์อย่าเพิ่งมึนๆ มีอะไรอีกเยอะ >w< จากคุณ : moowan เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 53 10:33:52 A:58.8.134.32 X: TicketID:240802

ความคิดเห็นที่ 19 แม่ชม หายไปซะหลายวันอีกแล้ว ยังติดตามอ่านอยู่นะจ๊ะ ^^ จากคุณ : Friendly Car เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 53 01:13:43

ความคิดเห็นที่ 20 แม่ชมอยู่ไหน รอลุ้นอยู่นะคะ จากคุณ : chompoo_414 เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 53 14:51:30

ความคิดเห็นที่ 21 ไม่ต้องหา เดี๋ยวก็เจอเอง ทฤษฎีนี้ ใช้ได้กับนิยายแม่ชมไม๊อ่ะ ..ฮา... ปล. แต่เค้าหานิยายแม่ชมบ่อยๆ นะ แม้ไม่ได้ทิ้งข้อความไว้ แต่ใช่ว่าจะลืม ยังตามติดชีิวิตใต้ซุ้มแมคโนเลียอยู่นะจ้ะ ขอบคุณที่เขียนให้อ่านจ้ะ จากคุณ : greenmania เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 12:16:16

ความคิดเห็นที่ 22 แม่ชมจ๋า คิดถึงนะคะ แม่เล่นหายไปกะวาเลนไทน์และตรุษจีนเลย อิอิ ยังปูเสื่อรอแม่ชมอยู่ใต้ซุ้มแมคโนเลียนะคะ จากคุณ : อุบาสิกา เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 18:57:41

ความคิดเห็นที่ 23 มาแล้วจ้า พอดีช่วงนี้เป็นช่วงสอบอีกแล้ว (หมายถึงออกข้อสอบน่ะ  -*- ) จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 21:35:30

ความคิดเห็นที่ 24 ที่ซุ้มเฮียชาไม่เคยร้างผู้คน ลูกค้าเนืองแน่นตลอดเวลาทั้งเช้าสายบ่ายค่ำ ไม่รู้ว่าติดใจรสชาติเครื่องดื่มของเฮียชาหรือว่าติดใจใบหน้าอันหล่อเหลาของเฮียชากันแน่ -*- เฮียชาเจ้าของร้านมือเป็นระวิง มือหนึ่งชงชา อีกมือหนึ่งปั่นน้ำผลไม้ -*- ไม่น่าชื่อว่าเขาทำได้ แต่เขาก็ทำได้จริงๆ ใครๆ ก็มองด้วยความทึ่ง เฮียชาทำงานด้วยความเพลิดเพลิน แม้ลูกค้าจะเยอะ พากันสั่งเมนูมากมายเขาก็ไม่เคยเบื่อ แค่ได้เห็นหน้าสาวๆ มากหน้าหลายตาที่แวะเวียนเข้ามาสั่งน้ำที่ซุ้มของเขาแค่นี้ก็คุ้มแล้ว เสียงเฮียชาทักสาวคนโน้นคนนี้จึงดังอยู่เป็นระยะ (สังเกตว่าเสียงทักผู้ชายจะไม่มี) -*- พอเมฆกับคีย์เดินมาถึงที่ซุ้ม และเฮียชาหันมาเห็นเข้า เขาก็ทักทันที “อ้าว น้องคีย์คนสวย หายไปไหนมาซะตั้งนาน ไม่มากินน้ำร้านเฮียเลย” คีย์ยิ้มให้เฮียชาอย่างสดใส พลางตอบ “หนูไปค่ายมาค่ะ สนุกมากเลย” “ไปค่ายหรอ” เฮียชาทวนคำ “ไปกับใครจ๊ะน้องคีย์” เฮียชาถามทันที พลางหันไปมองเมฆที่ยืนอยู่ข้าง เมฆเห็นดังนั้นก็รีบพูดทันที “ไปกับผมไงครับ” “เหอ จริงหรอ” เฮียชาเสียงขุ่นขึ้นมาทันที เมฆจึงหัวเราะ “อ้าวก็จริงสิครับแต่ไม่ได้ไปกับผมคนเดียวนะครับ ไปกันเป็นค่ายเลยครับ” “อ้อ งั้นก็แล้วไป” เฮียชาทำท่าถอนหายใจอย่างโล่งอก ก่อนจะหันไปถามคีย์เสียงหวาน “แล้ววันนี้น้องคีย์จะดื่มน้ำอะไรดีจ๊ะ” “อืม เอานมเย็นแล้วกันค่ะ” คีย์ตอบ เฮียชาก็รีบคำทันที “ได้เลยจ๊ะ รอแป๊บเดียว” “ของผมชาเย็นนะครับเฮีย” เมฆรีบสั่งบ้าง แต่เฮียชาทำท่าไม่สนใจ ได้แต่บอกว่า “ชาเย็นหรอ รอนานหน่อยแล้วกันนะ” “อ้าว ไหงงั้นอ่ะ” เมฆว่าแล้วหัวเราะ พลางชวนคีย์ไปนั่งที่โต๊ะข้างๆ ซุ้ม สักพักเห็นฤทธี ใหม่และกฤษฏิ์เดินมาก็เรียก “พี่ธี พี่กฤษฏิ์ น้องใหม่” ทั้งสามชะงัก หันมามอง เมื่อเห็นว่าเมฆนั่งอยู่กับคีย์ก็เดินเข้ามาหา “ไปไหนกันมาหรอครับ” เมฆถาม ฤทธีก็ยิ้มแล้วว่า “พาน้องมาเลี้ยงน้ำน่ะ เจอใหม่กับกฤษฏิ์ที่หน้าคณะฯ พอดี” “แล้วกุ๊กกิ๊กล่ะคะพี่” คีย์ถามขึ้นมาทันที ฤทธีชะงักไปนิด ยังไม่ทันตอบ ใหม่ก็พูดขึ้นมาซะก่อน “ยังไม่เจอเลยอ่ะคีย์” “หรอ เอ แต่เรานัดบ่ายนี่ กิ๊กคงยังไม่มา” คีย์ว่า พลางมองนาฬิกา ยังไม่ทันจะพูดอะไรต่อ เฮียชาก็ส่งเสียงออกมาดังลั่น “นมเย็นได้แล้วจ้ะน้องคีย์” พอเห็นใหม่ เฮียก็เสียงหวานขึ้นมาอีก “อ้าวน้องใหม่ ดื่มอะไรดีจ๊ะ เดี๋ยวเฮียจัดให้” “หนูเอาชามะนาวแล้วกันค่ะเฮีย” ใหม่สั่ง เฮียชาก็รับคำดิบดี แต่พอสุกฤษฏิ์จะสั่งบ้าง เฮียชาก็กลับหันหน้าหนีซะงั้น -*- “เนี่ย เดี๋ยวต้องซื้อน้ำไปฝากนิสามันด้วย ใช้ให้มันเก็บชีทให้ มันรออยู่ที่ซุ้ม” เมฆบอกสุกฤษฏิ์ “งั้นเดี๋ยวชั้นไปซุ้มกะแกด้วย” สุกฤษฏิ์ว่า ฤทธีหันมามองเมฆ “อ้าว แล้วแกทำไมไม่เข้าเรียนล่ะเมฆ” “ผม...เอ่อ” เมฆเงียบไปนิด ก่อนจะพูดต่อ “ผมไม่ค่อยสบายน่ะพี่” ฤทธีฟังแล้วมองหน้าเมฆ ก่อนจะว่า “อืม ท่าทางแกจะไม่สบายจริง ดูแปลกๆ ไปนะ กฤษฏิ์ว่าไหม” คำสุดท้ายหันไปถามสุกฤษฏิ์ สุกฤษฏิ์จึงมองเพื่อนอย่างพิจารณา ก่อนจะพยักหน้า “นั่นสินะพี่ธี ดูแปลกๆ จริงๆ ด้วย”สุกฤษฏิ์ว่า ต่อมสงสัยของเขาเริ่มทำงานแล้ว “แหม ผมไม่ได้แปลกขนาดนั้นหรอกพี่” เมฆยิ้มแหะๆ “เออ แล้วพี่ธีจะไปไหนหรือเปล่า ไปซุ้มด้วยกันไหมครับ” “พี่..เอ่อ...” ฤทธีนิ่งไป ก่อนจะตอบ “พี่จะกลับไปทำงานวิจัยต่อ  ไปค่ายหลายวัน งานสุมเยอะแยะเลย” “แล้วน้องใหม่กับน้องคีย์ล่ะ ไปซุ้มกันไหม” เมฆชวน “พอดีหนูนัดกับกุ๊กกิ๊กไว้น่ะค่ะ แล้วก็มีเรียนด้วย” ใหม่ตอบ เมฆได้ฟังก็ว่า “อ้าว หรอ เสียดายจัง น้องๆ ไม่มีวลาให้พี่เมฆเลยอ่ะ” ใหม่กับคีย์หัวเราะ แต่สุกฤษฏิ์แอบมองหน้าเพื่อนอย่างสงสัย จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 21:47:10

ความคิดเห็นที่ 25 เมื่อเดินกันมาถึงซุ้มใต้ต้นแมกโนเลีย เมฆกับสุกฤษฏิ์ก็เห็นนิสากับคมชาญนั่งอยู่ ทั้งสองจึงกระแอมออกมาพร้อมกัน “ฮะแอ้มมมมม” นิสากับคมชาญหันมามองตามเสียงทันที เมื่อเห็นเพื่อนสองคนเดินเข้ามา นิสาก็ทัก “อะไรติดคอแกสองคนอีกล่ะ” “ไม่รู้ดิ เมื่อกี้ยังไม่มีเลยนะไอ้ก้างเนี่ย พอชั้นเดินเข้ามาแถวน็มีก้างขึ้นมาทันทีเลย” เมฆว่ายิ้มๆ แล้วเดินมานั่งกับเพื่อน พลางวางน้ำลงบนโต๊ะ “อ่ะ ชั้นซื้อน้ำมาฝากแล้วนะ แต่ซื้อมาแก้วเดียว นิสา แกก็แบ่งไอ้ชาญมันด้วยแล้วกัน” นิสาหันมามองคนพูด เห็นสายตานั้นก็โวยวาย “อะไร ทำไมชั้นต้องแบ่งมันด้วยอ่ะ มันไม่ได้ทำอะไรเลยนะ” “อ้าว เค้าเรียกน้ำใจอ่ะ มีไหม” คมชาญว่าทันที นิสาหันมามองหน้า เห็นเพื่อนมองมายิ้มๆ ก็ว่า “เออ  ชั้นมันไม่มีหรอก น้ำใจอ่ะ” “ไม่มีน้ำใจ แต่มีหัวใจใช่ป่ะ” คมชาญว่าเบาๆ นิสาฟังแล้วชะงักไป เมฆกับสุกฤษฏิ์หันมามองหน้ากัน ก่อนที่สุกฤษฏิ์จะร้องขึ้นมา “โอ๊ยๆ” ทำเอาเพื่อนทั้งสามหันมามองอย่างตกใจ นิสาถามขึ้นมาทันที “เฮ้ย แกเป็นอะไร ร้องซะตกอกตกใจ” “มดกัดว่ะ...” สุกฤษฏิ์ตอบหน้าตาเฉย ก่อนจะหัวเราะ นิสาฟังแล้วหมั่นไส้ ยกกำปั้นให้ “มาๆ ชั้นต่อยมดให้เอง แต่ก่อนจะต่อยมดอ่ะ ต่อยแกก่อนได้ป่ะ” “เฮ้ย อย่านะเว้ย ชั้นล้อเล่น” สุกฤษฏิ์ร้องเสียงหลง ทุกคนเห็นแล้วก็หัวเราะ “เออ แล้วแกมาด้วยกันได้ไง” คมชาญถาม เมฆจึงเล่าให้ฟัง “ก็พอดีตอนเดินไปซื้อน้ำ ชั้นเจอน้องคีย์ ก็เลยเลี้ยงน้ำน้องเค้า...” พอพูดมาถึงตรงนี้ นิสากับคมชาญหันมามองหน้ากัน แอบส่งซิกอะไรบางอย่าง ก่อนที่นิสาจะว่า “แล้วทำไมแกต้องเลี้ยงน้ำน้องเค้าด้วยอ่ะ” “อ้าว ก็คนคุ้นเคยกัน น้องคีย์น่ารักดีออก” เมฆตอบทันที นิ่งไปนิดก่อนจะพูดต่อ “คุบกับน้องคีย์แล้วสบายใจ” พอพูดมาถึงตรงนี้ นิสากับคมชาญหันมามองหน้ากันอีกครั้ง และยังไม่ทันที่เมฆจะพูดอะไรต่อ ก็พอดีมือถือของเขาดังขึ้นมาซะก่อน เมฆจึงกดรับ “เออ ว่าไง จะซ้อมแล้วหรอ ได้ๆ เดี๋ยวชั้นจะไปเดี๋ยวนี้แหละ” เมฆกดปิดมือถือแล้วหันมาบอกเพื่อน “ต้องไปซ้อมบอลแล้วว่ะ ไปก่อนนะเว้ย” “เออ ดี ทีเวลาเรียนไม่เห็นรีบอย่างนี้เลย” นิสาว่า เมฆก็หัวเราะ “ก็เรียนจบนี่ชั้นไปพรีเมียร์ลีกแล้วนี่หว่า พอดีว่า เขาขาดเด็กเก็บบอลน่ะ” พูดแล้วก็หัวเราะ เพื่อนๆ ก็พลอยหัวเราะไปด้วย แล้วเมฆก็รีบวิ่งไปทันที เพื่อนทั้งสามมองตาม ก่อนที่นิสากับคมชาญจะหันมามองหน้ากัน (เป็นครั้งที่ ๓) -*- “แกคิดเหมือนที่ชั้นคิดไหม” นิสาหันมาถามคมชาญ อีกฝ่ายพยักหน้า “เราต้องช่วยมันนะ” เป็นฝ่ายนิสาที่พยักหน้าบ้าง สุกฤษฏิ์แอบมองด้วยความสงสัย หนักเข้าก็โพล่งออกมา “ช่วยอะไร คิดอะไร บอกชั้นมั่งดิ” เพื่อนทั้งสองหันมามองหน้าสุกฤษฏิ์ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 21:55:10

ความคิดเห็นที่ 26   กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด แม่ชมมาแล้วววว......ดีใจๆๆๆๆๆ เป็นกำลังใจให้แม่ชมอยู่นะจ๊ะ จากคุณ : รักแม่ชม เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 53 22:16:45 A:58.10.102.74 X: TicketID:232402

ความคิดเห็นที่ 27   แม่ชมจ้ะ เรื่องยุ่งของอิตาเมฆยังไม่จบใช่ไหมจ้ะเนี่ย แววมันมาอีกแล้วอ่ะ ..... รอตอนต่อไปของแม่ชมอยู่น้า ^^ จากคุณ : สีลาสิรา เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 53 04:33:06 A:124.122.201.76 X: TicketID:232781

ความคิดเห็นที่ 28 เอิ่ม แม่ชมจ๊ะ จะช่วยผิดคู่เหมือนกับของฤทธีอีกไหมเนี่ย ...แค่สงสัยจ๊ะ ชั้นแค่สงสัย ใครจะคู่ใครก็เอาเถิด จากคุณ : =เราเอง= เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 53 06:37:10

ความคิดเห็นที่ 29 ~ตราบใดที่มีรักย่อมมีหวัง~ คู่พ่อเมฆ มีลุ้นใช่ไหมคร๊ะ รออ่านน่ะคร้ะ จากคุณ : choco_bar เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 53 22:40:32

ความคิดเห็นที่ 30 คุนเพื่อนๆที่แสนดีคะ เรื่องความรักไม่ต้องช่วยกันมากก็ได้มั้งงงงงงงง เริ่มเห็นแววจะวุ่นวาย(รึเปล่า)....ตกลงเราก็คงต้องลุ้นกันต่อไป ใครคู่ใครไม่มีปัญหา แต่รุ่นนี้ผู้ชายดันน้อย เค้าไม่อยากเ็ห็นคนเสียใจอะแม่ชม >//< จากคุณ : * filmii * เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 53 22:45:27

ความคิดเห็นที่ 31 แม่ชมจ๋า มาเร็วๆนะคะ แบบว่าพ่อเมฆ เค้า คุยกับน้องคีย์ แล้ว สบายใจ อ่ะ ลุ้นคู่พ่อเมฆอยู่นะจ๊ะ ^__________^ จากคุณ : sal_pider เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 53 16:39:41

ความคิดเห็นที่ 32 เรื่องนี้ นี่ "คิด"เยอะเน๊อะ แม่ชม.. ฮา มีพวกคิดเพิ่มมาอีกสองแล้ว ..ฮา จากคุณ : greenmania เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 53 23:06:37

ความคิดเห็นที่ 33 นิสา กับ คมชาญ บอกด้วย กฤษ ... เอาแหละ งานนี้ถ้าจับผิดคู่ โดน กันทั้ง แก๊งค์เลย 5555 จากคุณ : airja222 (airja222) เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 53 02:27:39

ความคิดเห็นที่ 34 มาแล้วจ้า คราวนี้มาเร็วหน่อย เพราะต้องมารอลุ้นช่างน้ำ จะได้เข้ากับเค้าไหมน้อ.. จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 53 20:30:38

ความคิดเห็นที่ 35 ...โอ้ความรักโปรดบอกฉัน บางเวลา เราพบกันเมื่อวันช้ำใจ เธอเข้ามา โอบกอดฉันไว้แผ่วเบา... เมฆเดินไปด้วยฮัมเพลงไปด้วย จุดหมายของเขาอยู่ที่สนามฟุตบอลของมหาวิทยาลัยที่เพื่อนๆ นัดซ้อมทีมกัน ระหว่างเดินๆ อยู่ไม่รู้เขาคิดอะไรจึงฮัมเพลงนี้ แล้วยิ้มกับตัวเอง ระหว่างที่กำลังเดินผ่านห้องซ้อมของชมรมดนตรีนั่นเอง เขาก็ชะงัก เมื่อเห็นว่าใครคนหนึ่งกำลังเดินออกมา ท่าทางรีบร้อน ตามองอยู่ที่ซองสีน้ำตาลในมือ ไม่ได้มองใคร แต่พอเงยหน้าขึ้นมาเห็นว่าใครมองอยู่ คนคนนั้นก็ชะงักไปเช่นกัน หยุดนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะทำท่าเลี้ยวกลับ แต่เมฆรีบเรียกเอาไว้ก่อน “อะไรๆ น้องเอม จะไปไหน มานี่เลย” ชะเอมหันมามองหน้าเมฆ ยิ้มแหะๆ เมฆจึงเดินเข้าไปหา พลางว่ายิ้มๆ  “ทำไม เดี๋ยวนี้พี่เมฆตกกระป๋องแล้วหรอ เอมถึงคอยเดินหนีพี่อยู่เรื่อย” ชะเอมมองหน้าเมฆ อดยิ้มไม่ได้ ยังไม่ได้ทันได้ตอบอะไร เมฆก็พูดขึ้นมาอีก “ทำยังกะพี่เป็นไข้หวัด ๒๐๐๙ ไปได้” ชะเอมฟังแล้วหัวเราะ พลางส่ายหน้า “พี่เมฆพูดเว่อร์อีกแล้ว” “อ้าว ก็จริงอ่ะ” เมฆว่า “ถึงพี่จะเป็น ก็แค่ กินร้อน ใช้ช้อนกลาง แค่นี้ก็ป้องกันได้แล้ว” ชะเอมนิ่งไป ก่อนจะว่า “ป้องกันได้จริงหรอคะ” เมฆมองหน้าคนพูด หัวเราะหึๆ “คนเราอ่ะนะ...” แล้วก็เงียบไปไม่พูดต่อ ชะเอมมองหน้าเมฆ คล้ายจะค้อน ก่อนจะก้มมองซองเอกสารในมือ พลางว่า “พี่เมฆพูดไม่รู้เรื่อง” “ใช่ซี้ พี่มันพูดไม่รู้เรื่องตลอดแหละ” เมฆตอบทันที ชะเอมฟังแล้วยิ้ม “โธ่ พี่เมฆ ถึงพูดไม่รู้เรื่อง แต่เอมก็เข้าใจนะ” เมฆชะงัก หันมามองหน้า ดวงตานั้นเป็นประกายระยิบระยับเหมือนเคย แต่ครั้งนี้ดูจะมีแววตาบางอย่างแทรกเข้ามาด้วย ทำให้ชะเอมต้องหลบสายตานั้น “ให้มันจริงเหอะ” เมฆว่า ชะเอมพยักหน้า “เอมก็เข้าใจพี่เมฆมาตลอดจริงๆนะ” เมฆส่ายหน้าทันที “เอมน่ะเข้าใจผิดยังไม่รู้ตัวอีก....” เมฆเงียบไป ก่อนจะได้ยินเสียงเรียก “เฮ้ย ไอ้เมฆ ไม่ซ้อมหรอวะ” ทั้งสองหันไปมองตามเสียงก็เห็นลูกทีมของเมฆกำลังลงซ้อมที่สนามกันแล้ว ชะเอมจึงว่า “พี่เมฆไปซ้อมบอลเถอะค่ะ” “แล้วเอมจะไปไหน” “ไปทำธุระค่ะ” ชะเอมว่าแล้วมองซองสีน้ำตาลในมือ เมฆมองตาม ก่อนจะว่า “หรอ งั้นเอมไปเถอะ พี่ก็จะไปซ้อมเหมือนกัน” ว่าแล้วก็วิ่งออกไป ชะเอมมองตาม ก่อนจะหันหลังกลับ แต่ยังไม่ทันจะได้ก้าวเดิน ก็ได้ยินเสียงเรียก “เอม” หันไปมองก็เห็นเมฆตะโกนอยู่ที่สนามฟุตบอล “เรามีเรื่องต้องคุยกันนะ เอมต้องฟังพี่นะ” ชะเอมนิ่งไปอย่างงงๆ เมฆก็ยิ้ม แล้วกลับไปรวมกลุ่มวอร์มร่างกายกับเพื่อนๆ ชะเอมมองตามก่อนจะหันหลังกลับ มองซองสีน้ำตาลในมือแล้วออกเดินอย่างรีบเร่ง แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 53 20:38:58 จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 53 20:36:56

ความคิดเห็นที่ 36 “เฮ้ยยยย” กฤษฏิ์ร้องออกมาพร้อมตบโต๊ะเสียงดัง ทำเอาเพื่อนทั้งสองสะดุ้ง หันมามอง สุกฤษฏิ์ส่ายหน้าทำปากจิ๊กจั๊ก พลางว่า “นี่พวกแกคิดจะทำอะไรอ่ะ” “ก็อย่างที่เล่าไปเมื่อกี้นั่นแหละ เราตกลงกันว่าจะช่วยให้เมฆมันสมหวัง” คมชาญตอบ สุกฤษฏิ์ฟังแล้วแสยะยิ้ม จ้องหน้าเพื่อนทั้งสองสลับไปมา “ถามหน่อยนะ มันขอให้แกช่วยหรอ” เพื่อนทั้งสองฟังแล้วอึ้งไป นิสาทำท่าจะพูด แต่ก็ต้องเงียบเพราะพูดไม่ออก สุกฤษฏิ์ส่ายหน้าจนหัวแทบจะหลุด “ชั้นไม่เห็นด้วยกะพวกแก ชั้นเข็ดแล้ว เข็ดแล้วจริงๆ” “แต่ว่า...พวกเราหวังดี” นิสาพูดออกมาเบาๆ “แล้วครั้งนั้นชั้นไม่ได้หวังดีกับพี่ธีกับทิพย์หรือไง ชั้นก็หวังดีไม่แพ้พวกแกตอนนี้หรอก แล้วสุดท้ายเป็นไง แทนที่มันจะดี มันกลายเป็น...” สุกฤษฏิ์พูดแล้วเงียบไป หันไปมองคมชาญ “แกบอกชั้นเองไม่ใช่หรอ เรื่องของหัวใจเป็นเรื่องของคนสองคน ถึงเราจะหวังดีแค่ไหน แต่เราก็ไม่มีสิทธิไปยุ่ง มันเป็นเรื่องที่เขาต้องตัดสินใจกันเอง” คมชาญนิ่งอึ้งไปอีก สุกฤษฏิ์มองเพื่อนทั้งสอง แล้วว่า “แล้วถามอีกหน่อย แกสองคนแน่ใจหรอว่าเมฆมันชอบใคร จะไปช่วยมันน่ะ ไม่ใช่ไปช่วยผิดคนเหมือนชั้นนะ” เพื่อนทั้งสองนิ่งกันไป ไม่มีใครพูดอะไรอยู่ครู่หนึ่ง นิสาก็พูดขึ้นมา “แกพูดมาก็ถูกนะกฤษฏิ์ ชั้นก็เคยบอกแกว่าไม่ให้ทำ แต่ชั้นกลับจะมาทำซะเอง” “ชั้นรู้ว่าแกหวังดี” สุกฤษฏิ์บอก “แต่ว่า...ชั้นไม่อยากให้คนที่เราหวังดี รู้สึกไม่ดี เหมือนที่พี่ธีเคยรู้สึก ชั้นไม่เอาอีกแล้ว” คมชาญนิ่งไป ก่อนจะว่า “ชั้นเข้าใจแล้วกฤษฏิ์” พูดแล้วแอบมองนิสา “จริงๆ ชั้นน่าจะเข้าใจเรื่องนี้ดี ทั้งๆ ที่...” พูดได้แค่นี้ก็หยุด นิสาหันมามอง  แววตาที่มองสบตากันนั้นสื่อสารความหมายความเข้าใจตรงกัน แต่สุกฤษฏิ์ไม่ได้สบตากับเขาด้วย จึงไม่เข้าใจความหมายนั้น ได้แต่ถาม “ทั้งที่อะไรหรอ” “อ๋อ เปล่าหรอก ไม่มีอะไร” คมชาญรีบพูด สุกฤษฏิ์ก็ไม่ได้ติดใจสงสัยอะไร ได้แต่บอกว่า “นั่นแหละ แกเข้าใจแล้วก็ดี ชั้นจะเป็นเพื่อนที่อยู่ข้างๆ มัน แต่จะไม่เป็นพ่อสื่อให้มันหรือใครอีกแล้ว” นิสาฟังแล้วยิ้ม หันมามองหน้าคมชาญก็เห็นกำลังยิ้มเหมือนกัน ต่างคนต่างจับไหล่สุกฤษฏิ์คนละข้างพลางว่า “ชั้นก็เหมือนกัน เราจะเป็นเพื่อน ไม่เป็นอย่างอื่น” จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 53 20:44:32

ความคิดเห็นที่ 37 ใต้ต้นแมกโนเลียวันนี้มีสาวสวยนั่งอยู่ อั้มมองช่อดอกไม้ในมือที่ไม่ได้ลงชื่อว่าใครเป็นคนส่งมา แล้วส่ายหน้า วางดอกไม้นั้นไว้บนโต๊ะ มองดอกไม้นั้นอย่างงงๆ จนเมื่อมีเสียงคนเรียก อั้มก็ยังไม่ละสายตาไปจากช่อดอกไม้นั้น “ทำอะไรอ่ะอั้ม” อิศราเดินเข้ามานั่งข้างๆ พลางมองไปที่ช่อดอกไม้ “ของอั้มหรอ” อั้มเงยหน้าขึ้นมาพยักหน้า “ใช่ แต่ไม่รู้ว่าใครเป็นคนส่งมา” อิศฟังแล้วร้อง เหอ หยิบดอกไม้ขึ้นมาดู พยายามมองหาการ์ดหรืออะไรสักอย่าง แต่ก็ไม่เจอ ก่อนจะว่ายิ้มๆ “ไม่เห็นต้องหาเลย อิศเองแหละที่ส่งมา” อั้มหัวเราะ “อย่ามาเล่นน่าอิศ ยิ่งงงๆ อยู่นะเนี่ย ส่งมาติดๆ กันสามวันแล้ว ไม่ยอมลงชื่อ” “เค้าคิดอะไรของเค้านะ” อิศราว่า “ไม่บอกแล้วจะรู้ได้ไงว่าเป็นใคร” “นั่นสิอิศ” อั้มเห็นด้วย “คนบางคนก็ชอบให้เราคิดเอง บางคนก็คิดไปเองเข้าใจไปเอง และแถมยังคิดว่าเราเข้าใจด้วย ทั้งๆ ที่เราไม่ได้เข้าใจเลย” อิศฟังแล้วหันมามองหน้า “อั้มหมายถึงใครเนี่ย” “ไม่ได้หมายถึงอิศแล้วกันน่า” อั้มยิ้ม “เนี่ย แล้วถ้าเกิดไม่ลงชื่อแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ  แล้วอั้มก็ยังไม่รู้อยู่ดี บอกไว้ก่อนนะ อั้มไม่ขวนขวายหรอกนะ ว่าใครส่งมา ไม่อยากลงชื่อก็จะไม่รู้ต่อไปอย่างนี้แหละ” อิศราฟังแล้วหัวเราะ “ไม่รู้จะสงสารหนุ่มคนนั้นดีหรือเปล่า” “โธ่ อิศ ก็อยากทำตัวเป็นพระเอกในนิยายทำไม” อั้มว่าแล้วส่ายหน้า มองหน้าอิศรา “ว่าแต่อิศเถอะ มาได้ไงเนี่ย ไม่ทำงานช่วยเหลือสังคมหรอจ๊ะ” อิศราหัวเราะ “ก็ทำอยู่ แต่ก็อยากจะช่วยเหลือหัวใจตัวเองบ้าง” “โห อิศอ่ะ” อั้มยิ้ม “อย่ามาพูดให้เขินได้ป่ะ อั้มยิ่งเคืองคนส่งดอกไม้อยู่นะเนี่ย”  พูดแล้วก็หัวเราะ “ทิพย์ไปไหนล่ะเนี่ย” “เดี๋ยวก็คงมาแหละ” อิศราว่าพลางมองนาฬิกา “พอดีอิศมาก่อนเวลา” “อย่าหาว่าอั้มยุ่งเลยนะ แต่แบบอยากรู้จริงๆ อ่ะ จะไปไหนกันหรอ” อั้มถามยิ้มๆ  อิศราจึงตอบ “จะไปคุยกับผอ.โรงพยาบาลของทิพย์ เรื่องกิจกรรมบริจาคโลหิตเพื่อช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์น่ะ อั้มไปด้วยกันไหม” “โห นึกว่าจะไปกินข้าว ดูหนังฟังเพลงกันซะอีก” อั้มว่า พลางหัวเราะ “อั้มไร้สาระไปหน่อย อยากไปนะ แต่ว่าติดเรียน เอาไว้วันที่บริจาคน่ะ อั้มจะไป อิศอย่าลืมบอกนะ” “ได้เลยครับ” อิศราว่าแล้วยิ้ม แล้วรอยยิ้มนั้นก็ยิ่งกว้างมากขึ้น ดวงตาเรียวเล็กเป็นประกายระยิบระยับเมื่อเห็นว่าทิพย์กำลังเดินเข้ามาหา เมื่อทิพย์มาถึงที่ซุ้มก็ยิ้มให้เพื่อนทั้งสอง “คุยอะไรกัน ท่าทางสนุกเชียว” พูดแล้วหันไปหาอิศรา “อิศรอนานไหมเนี่ย” “ไม่ได้รอเลย อิศมาก่อนเวลาเองแหละ” อิศราตอบ ทิพย์ก็หันไปหาอั้ม “อั้มไปด้วยกันไหม” “พอดีอั้มติดเรียนน่ะจ้ะ แต่บอกไว้ก่อนนะ ว่าวันบริจาคไปแน่” “เอาไว้เราไปกันให้หมดเลยนะ” ทิพย์ว่า อิศราและอั้มพยักหน้า แล้วอิศรากับทิพย์ก็พากันเดินออกไป อั้มมองตามแล้วยิ้ม  ก่อนจะมองดอกไม้ที่วางอยู่บนโต๊ะแล้วส่ายหน้า ลมพัดแรงมาวูบหนึ่ง ดอกแมกโนเลียร่วงหล่น ดอกหนึ่งร่วงลงมาติดที่จมูกอั้ม จึงหยิบขึ้นมาดูแล้วคิดอะไรเงียบๆ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 53 20:50:38

ความคิดเห็นที่ 38 ใหม่ กุ๊กกิ๊กและคีย์ พากันเดินออกมาจากห้องเรียนเมื่อเลิกเรียนแล้ว เสียงคีย์ถามเพื่อนว่า “วันนี้จะไปไหนกันดี” “เค้าต้องไปซ้อมวงอ่ะ วันนี่พี่เอมนัด” กุ๊กกิ๊กบอกเพื่อน “อ้าวหรอ” คีย์ว่าท่าทางเสียดาย “งั้นเค้าก็ต้องไปดูหนังกับใหม่สองคนน่ะสิ” “อ้าว แล้วทำไมจะต้องมาดูวันที่เค้าซ้อมด้วยอ่ะ” กุ๊กกิ๊กว่า คีย์กับใหม่เลยหัวเราะ “ล้อเล่นนน” ใหม่ว่ายิ้มๆ “จะไปดูก็ต้องไปดูด้วยกันดิ๊ เขายิ่งว่า หนึ่งคนหัวหาย สองคนเพื่อนตาย สามคนกลับบ้านได้ เพราะฉะนั้นถ้าไม่มีกิ๊ก เค้าก็กลับบ้านไม่ได้อ่ะดิ” “โธ่....” กุ๊กกิ๊กว่าแล้วอดหัวเราะไม่ได้ เพื่อนทั้งสองก็พลอยหัวเราะไปด้วย พอดีทั้งสามเดินมาจนถึงห้องซ้อมดนตรีของชมรมพอดี กุ๊กกิ๊กจึงว่า “งั้นเค้าไปก่อนนะ” “แต่กิ๊กมาก่อนเวลาเลยเนี่ย” คีย์ว่า พลางมองไปรอบ “ให้อยู่เป็นเพื่อนไหมกิ๊ก เดี๋ยวผีหลอกนะ” “เฮ้ย อย่าพูดดิคีย์” กุ๊กกิ๊กร้องเสียงหลง ใจนึกไปถึงเสียงหัวเราะปริศนาขึ้นมาทันที “เอ้า งั้นอยู่เป็นเพื่อนป่ะ” ใหม่ถาม แต่กุ๊กกิ๊กส่ายหน้า “ไม่ต้องหรอกใหม่ เค้าอยู่ได้” “งั้นก็...อยู่ดีๆ นะ” ใหม่ว่ายิ้มๆ พลางชวนคีย์เดินออกมา กุ๊กกิ๊กมองไปรอบ ก่อนจะขึ้นไปบนเวทีเล็กๆ หน้าห้อง ปรับเครื่องเสียงหยิบไมค์ขึ้นมาเตรียมตัวร้องเพลง ...ฉันคิดว่ารักมันคือความผูกพัน คิดว่ารักแท้ต้องเดินผ่านวันและเวลา ยิ่งเนิ่นนานนานไปเท่าไร ความรักยิ่งมีค่า ที่ฉันรู้ที่เคยฝัน รักที่ฉันเคยเข้าใจ... ใครคนหนึ่งเดินมาถึงหน้าประตู เสียงเพลงดังแว่วมาเข้าหู เขาชะงัก ก่อนจะค่อยๆ เปิดประตูเข้าไป เมื่อเห็นคนบนเวทีกำลังร้องเพลงอยู่อย่างตั้งใจก็เดินเข้าไปใกล้ๆ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 53 20:56:22

ความคิดเห็นที่ 39 กี้ดดดดดดดดดดดดดดดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ   ช่างน้ำของฉานนนนนนนนน ^^ จากคุณ : Greenfree เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 53 22:43:17

ความคิดเห็นที่ 40 ช่างน้ำาาาาาาาาาาาาา จากคุณ : Greenfree เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 53 23:10:36

ความคิดเห็นที่ 41 มาให้กำลังใจแม่ชมเหมือนเคยจ้า รอลุ้นพ่อเมฆว่าเธอจะลงเอยกะใคร ใจเธออยู่ที่ไหนกันน๊า รอลุ้นว่า ใครน๊า ที่มาเปิดประตูฟังแม่นู๋กุ๊กกิ๊กร้องเพลงนี้ อิอิ แม่ชมสู้สู้นะจ๊ะ ยังเป็นกำลังใจให้จ้า                         จากคุณ : อุบาสิกา เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 53 02:43:52

ความคิดเห็นที่ 42 ขอบคุณแม่ชมมากจ้า.....มาอัพต่อด้วยน้า..... ขอให้แม่ชม มีความสุข  มีสุขภาพดี มีแต่คนรัก......^__________^ จากคุณ : ellvira เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 53 05:26:00

ความคิดเห็นที่ 43 มาลงชื่ออ่านแล้วจ๊ะแม่ชม ......ชั้นกำลังนั่งนับอยู่ว่ามันเหลือใครอีกหว่า แล้วเหลืออีกกี่คู่ที่ยังไม่ลงตัวซะที จากคุณ : =เราเอง= เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 53 08:57:06

ความคิดเห็นที่ 44 แม่โช้มมม มาลงเร็วๆนะ ชั้นลุ้นอยู่ว่าพ่อเมฆโดนไวรัสตัวไหนถึงเป็นไข้ใจแบบนี้ จากคุณ : Nusantara เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 11:52:47

ความคิดเห็นที่ 45 ลุ้นคู่พี่เมฆอยู่นะคะ ... ขอบคุณ แม่ชม จ๊ะ จากคุณ : หมูพี ... หมีพูห์ (MooP_KK) เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 13:07:15

ความคิดเห็นที่ 46 รอค่ะ............^______^ จากคุณ : sal_pider (sal_pider) เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 17:08:06

ความคิดเห็นที่ 47   รอทุ๊กกกกกกกกกกกก วัน จ้า..... แม่ชม เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะแม่ชม จากคุณ : รักแม่ชม เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 21:46:08 A:58.10.102.254 X: TicketID:232402

ความคิดเห็นที่ 48   รออ่านนะค่ะแม่ชม เป็นกำลังใจให้ค่า...อิอิ จากคุณ : Popza เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 00:52:24 A:113.53.22.241 X: TicketID:254724

ความคิดเห็นที่ 49 แม่ชมจ๋า     ฉานเองก็สอบเหมียนกันจ้า  ออกข้อสอบ ทำข้อสอบ เคลียร์คะแนน ทำรายงานผลการปฏิบัติงาน  ตอนนี้คลี่คลายไปบ้างเล็กน้อย พอมีเวลา ขอบอกว่า  ต้องย้อนกลับมาหาแม่ชม ถึง 2 หน้า เลยนะจ๊ะ   คิดถึงแม่ชม  และมวลหมู่สาวกสาวสวยร่ำรวยอารมณ์ดีของแม่ชมทุกคนจ้า   จากคุณ : รักคนอ่าน(จริงๆนะ) (kru_pn2) เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 23:11:59

ความคิดเห็นที่ 50   ช่วงนี้เป็นโรคเก๊า...กำเริบ... แหละแม่ชม โรค...เก๊า....กิ๊ดถึง แม่ชมนะจ๊า จากคุณ : รักแม่ชม เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 23:10:28 A:58.10.102.42 X: TicketID:232402

ความคิดเห็นที่ 51   มายกมือรอด้วยคนค่ะ (^^)/ จากคุณ : paku เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 53 04:01:32 A:194.74.208.129 X: TicketID:206689

ความคิดเห็นที่ 52 มารออ่านต่อค่ีะ แม่ชม...เค้าเสียดายแทนช่างน้ำของแม่ชมมากกกก T T จากคุณ : * filmii * เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 53 22:13:35

ความคิดเห็นที่ 53 T_T ช่างน้ำ...... จากคุณ : Greenfree เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 53 03:24:58

ความคิดเห็นที่ 54 ชั้นเซ็งมากถึงมากที่สุด ในใจคิดว่าช่างน้ำคงไม่เหมาะกับเวทีนี้จริงๆ ซะแล้ว เวทีนี้เขาต้องอายุน้อยๆ หน้าตาดี(ช่างน้ำของชั้นก็หน้าตาดีนี่หว่า -*- ) และที่สำคัญต้องเป็นผู้ชายยยยยยยยยยยยยยยย ชั้นเป็นผู้หญิง แต่ชั้นก็เลือก(เชียร์)นะจ๊ะ อย่ามาไก่กา ขอร้อง !!! ฮึ รายการเดอะสตาร์หรืออะไร หานักร้องหรือหาอะไร ที่คัดเข้าไปแต่ละคนเอาไปทำอะไร ร้องเพลง??? ใน ๘ คนนั้นนอกจากเกดกับกัน แล้วชั้นไม่ได้มีความสุขกับการฟังเพลงเลยสักคน -*- ขอโทษทุกท่านด้วยที่บ่นมาซะยาว ไม่ไหวจริงๆ ทีแรกคิดจะไปตั้งสาขาที่บ้านดาวเขาเหมือนกัน เพราะนิยายจะจบแล้ว อุตส่าห์คิดไว้ดิบดี แล้วดูสิ -*- พักเรื่องเดอะดาวเขาไว้ก่อน พูดไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น เอาเป็นว่า ขอแจ้งข่าวนะจ๊ะทุกท่าน ใต้ซุ้มแมกโนเลีย ตอนหน้าจะเป็นตอนอวสานแล้วนะจ๊ะ ช่วยกันอ่านอีกสักตอนหนึ่ง ๕๕๕๕ เรื่องนี้คิดไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าจะมีสัก ๒๐ ตอนกำลังดี จะได้ไม่ยืดเยื้อ เพราะเรืองที่ผ่านมายืดเยื้อทุกที แม้ชั้นจะเป็นเด็กคุณแดง แต่ก็ไม่อยากยืดเรื่องเหมือนละครคุณแดงนะจ๊ะ ๕๕๕๕ เอาเป็นว่าลงวันนี้แล้ว ก็จะขึ้นตอนใหม่ (วันไหนไม่รู้) เป็นตอนอวสานแล้ว ขอบคุณทุกท่านมากจ้ะ ที่ยังคอยอ่านและให้กำลังใจเสมอมา จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 53 19:16:02

ความคิดเห็นที่ 55 ....ไม่คิดไม่ฝันว่าเธอผ่านเข้ามา เหมือนว่าสายตาฉันเองมองไม่เห็นใครๆ...หยุดแค่เพียงที่เธอสบตา และวินาทีนั้น โลกทั้งโลกหยุดเคลื่อนไหว ท้องฟ้ากลับสดใส.... กุ๊กกิ๊กหยุดร้องเพลงเมื่อเห็นใครคนนั้นเดินเข้ามาหา ทั้งสองมองหน้ากัน ดวงตาสบกัน ดวงตาสองคู่นั้น สื่อสารความหมายบางอย่าง นิ่งกันไปครู่หนึ่ง  กุ๊กกิ๊กจึงพูดขึ้นมา “พี่ธี หนูขอโทษ พี่ยังโกรธหนูหรือเปล่า” ฤทธีมองคนตรงหน้า “แล้วถ้าบอกว่า  โกรธล่ะ” “หนูก็จะขอโทษอีก ขอโทษไปเรื่อยๆ...” กุ๊กกิ๊กยังพูดไม่ทันจบ ฤทธีรีบขัดขึ้นมาก่อน “พี่ไม่ได้ต้องการคำขอโทษ แต่พี่อยากรู้ว่า...” ฤทธีพูดมาถึงตรงนี้ก็หยุดไป มองหน้ากุ๊กกิ๊กแล้วเกิดอาการคล้ายจะพูดไม่ออก เพราะเห็นดวงตาโตคู่นั้นจ้องมาอย่างตั้งใจเต็มที่ เมื่อเห็นฤทธีเงียบ กุ๊กกิ๊กก็รีบพูดขึ้นมาอีก(เยอะๆ) -*-   “หนูรู้แล้ว หนูเข้าใจแล้ว หนูไม่ควรจะไปยุ่งกับเรื่องส่วนตัวของพี่  หนูไม่ได้เห็นพี่เป็นตัวตลกหรืออะไรทั้งนั้น...” กุ๊กกิ๊กพูดมาถึงตรงนี้ ฤทธีก็ขัดขึ้นมาอีกรอบ “แล้วเห็นพี่เป็นอะไร” “ก็เห็นเป็น...” กุ๊กกิ๊กนิ่งไปนิด เมื่อเห็นสายตาที่มองมาเหมือนรอคอยคำตอบก็ยิ้มหวานให้ “เป็นคนดีไงคะ พี่เป็นพี่ที่ดี ดีกับหนูด้วย” ฤทธีฟังแล้วนิ่งไป ก่อนจะยิ้มออกมานิดๆ “หรอ” พูดแล้วส่ายหน้า  “แล้วไปทำอะไรกับขาพี่” “ขาพี่” กุ๊กกิ๊กทวนคำ ก่อนจะเหลือบมองขาฤทธี ฤทธีส่ายหน้าทันที “ไม่ใช่ๆ พี่หมายถึงโครงกระดูกขาของพี่” “พี่ไม่ชอบหรอคะ” กุ๊กกิ๊กถาม ฤทธีก็ตอบ “มันไม่เกี่ยวว่าชอบหรือไม่ชอบ แต่มันเป็นโครงกระดูกในงานวิจัยของพี่ แค่ต่อขามันให้เหมือนเดิมก็ลำบากพออยู่แล้ว” กุ๊กกิ๊กนิ่งไป ดวงตาโตคู่นั้นมองคนตรงหน้าเหมือนจะตัดพ้อ “หนูทำเรื่องยุ่งให้พี่อีกแล้วใช่ไหม ทำเสียเรื่องอีกแล้วใช่ไหมคะ” ฤทธีฟังแล้วขยับจะพูด แต่กุ๊กกิ๊กก็พูดขึ้นมาซะก่อน “งั้นหนูไปลบให้ จะไปลบให้เดี๋ยวนี้เลย” พูดแล้วผลุนผลันจะเดินออกไป แต่ฤทธีรีบคว้าแขนไว้ “เดี๋ยวก่อน” กุ๊กกิ๊กหันมามองหน้า ดวงตาวาววับ ขยับจะพูดอะไรแต่ก็ไม่ทันได้พูด ก็ได้ยินเสียงประตูเปิด ทั้งสองหันไปมอง เห็นชะเอมเดินเข้ามาในห้อง ในมือถือซองสีน้ำตาล และผู้มาใหม่กำลังมองทั้งสองคนอย่างงงๆ กุ๊กกิ๊กมองตามสายตาของชะเอม ก็เห็นกำลังมองมาที่แขนของตัวเองที่ฤทธีจับอยู่ เงยหน้าขึ้นมามองฤทธีก็เห็นกำลังมองมาเช่นกัน ฤทธีปล่อยมือทันที เสียงชะเอมทัก “อ้าวพี่ธี กุ๊กกิ๊กมาพอดีเลย งั้นเรามาคุยคอนเซปน์งานกันเลยดีไหมคะ เพราะเราต้องขึ้นแสดงวันสถาปนามหาวิทยาลัย” “แต่ว่าหนูต้อง...” กุ๊กกิ๊กรีบพูดขึ้นมาทันที แต่ฤทธีก็รีบขัด “ไม่ต้อง...” ว่าแล้วก็พูดเบาๆ “รู้หน้าที่ซะบ้างสิเรา ไม่ต้องไปยุ่งกับขาพี่อีกแล้ว” กุ๊กกิ๊กก็เลยเงียบไป แต่ดวงตาโตคู่นั้นดูเหมือนจะขวางๆ หน่อย -*- ฤทธีมองแล้วส่ายหน้า หันไปพูดกับชะเอม “ว่ามาเลยเอม เดี๋ยวน้องนักดนตรีมาจะได้ซ้อมเพลงกันเลย” “ได้ค่ะพี่ธี” ชะเอมรับคำ แล้วก็ก้มหน้าดูรายละเอียดของงานที่จดไว้ จึงไม่ได้สังเกตว่ามีดวงตาสองคู่กำลังสื่อสารกันด้วยอารมณ์อันแปรปรวน จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 53 19:21:55

ความคิดเห็นที่ 56 ใต้ต้นแมกโนเลียวันนี้มีดอกไม้ช่อหนึ่งวางอยู่...เมฆหยิบมันขึ้นมาอ่านการ์ดที่แนบมา ก็ไม่ได้คำตอบอะไรนอกจากจะมอบดอกไม้นี้ให้อั้มเท่านั้น เมฆมองอย่างงงๆ ส่ายหน้า แล้วหันไปมองอั้ม “ตกลงใครเนี่ยที่ส่งมา” “ทำไม เมฆหึงหรอ” อั้มว่ายิ้มๆ เมฆฟังแล้วหัวเราะ ดวงตาเป็นประกายเหมือนเคย “จะมีสิทธิอะไรไปหึงได้ล่ะ ก็อั้มไม่สนใจเมฆนี่นา” “ใครว่า” อั้มพูดขึ้นมาทันที “อั้มน่ะ สนใจเมฆเหมือนอย่างเคยนั่นแหละ แต่เมฆสิ ไม่สนใจอั้ม” เมฆหันมามองหน้าคนพูด “ทำไมอั้มคิดงั้นล่ะ” “ยังไม่รู้ตัวอีก” อั้มว่า “เมฆเปลี่ยนไปรู้หรือเปล่า” พออั้มพูดมาถึงตรงนี้เมฆก็ร้อง เหอ พลางเกาหัวตัวเอง “เปลี่ยนไปยังไง ไหนอั้มช่วยบอกหน่อย เมฆก็ว่าตัวเองเป็นเหมือนเดิม ไม่เห็นจะเปลี่ยนไปตรงไหน” “หรอออออ” อั้มว่าแล้วลากเสียงยาว “ไม่รู้สิ ไม่รู้จะพูดไง เอาเป็นว่ารู้สึกได้แล้วกัน” พูดแล้วมองหน้าเมฆ “ตัวเองน่ะไม่เห็นต้องถามใครเลย ถามใจตัวเองสิ เดี๋ยวเสียงหัวใจก็บอกเองแหละ” เมฆฟังแล้วนิ่งไปเหมือนคิดอะไรอยู่ อั้มก็หยิบช่อดอกไม้บนโต๊ะขึ้นมาดูอีกครั้ง พูดช้าๆ “ถ้ารู้สึกดีกับใคร ก็ต้องบอกให้เค้ารู้นะ อย่าทำให้เค้าสับสนเหมื่อนที่อั้มกำลังสับสนอยู่ตอนนี้เลย” เมฆหันมามองอั้ม ขยับจะพูดอะไรแล้วก็ไม่พูด ได้แต่เปลี่ยนเรื่องไป “เออ ช่วงนี้เมฆจะไม่ค่อยเข้ามาที่ซุ้มนะ มีซ้อมบอลหนักหน่อย  ถ้ามีใครมาถามหา...” “ถามหา...” อั้มขัดขึ้นมาทันที “ใครจะมาถามหาเมฆ” “เปล่าๆ” เมฆรีบพูดขึ้นมาทันที หัวเราะเก้อๆ “หมายถึงว่าถ้าเพื่อนๆ ถามหาก็บอกด้วยแล้วกัน จะได้ไม่คิดว่าเมฆหายไปไหน เห็นโค้ชบอกว่าต้องไปเก็บตัวด้วย ไม่รู้จะไปไหนเหมือนกัน” “อ้าวหรอ อั้มก็เหงาแย่สิ” อั้มว่า เมฆยิ้ม “ถ้าเหงาก็ตามหาเจ้าของดอกไม้ให้เจอสิ” “เหอะ ไม่เอาหรอก อั้มรู้แล้ว อยู่อย่างนี้ดีที่สุด มีความสุขที่สุด” อั้มว่าทันที ก่อนจะมองเมฆยิ้มๆ “ถึงโลกของอั้มจะไม่ได้เป็นสีชมพูเหมือนเมื่อก่อน แต่ก็ไม่มีปัญหาอะไรเลย เพราะสีอื่นก็สวยเหมือนกัน แล้วก็ทำให้อั้มมีความสุขได้ไม่แพ้สีชมพูหรอก” จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 53 19:24:00

ความคิดเห็นที่ 57 รถมอเตอร์ไซค์รับจ้างแล่นด้วยความเร็วสูงมาจอดกึกอยู่หน้าโต๊ะม้าหินใต้ต้นแมกโนเลีย ใหม่ลงจากรถพร้อมกับถอดหมวกกันน็อคออกมาอย่างเท่ สะบัดผมสั้นๆ ของตัวเอง ๒-๓ ที ก่อนจะหันไปจ่ายตังค์ค่ารถ “เอาไปเลยพี่ สิบบาทไม่ต้องทอน” (ใจป้ำซะด้วย -*- ) พี่วินมองหน้า “ขอบคุณมากนะน้อง แต่ว่า จากรถไฟฟ้ามานี่ ก็สิบบาทพอดีอยู่แล้ว” ใหม่เกาหัวให้ยุ่ง ก่อนจะยิ้มเก้อๆ  “อ้าวหรอพี่ ก็ตอนนั้นหนูขึ้นมันยังเจ็ดบาทอยู่เลยอ่ะ” “เขาขึ้นมาตั้งแต่เข้าพรรษาแล้วน้อง” พี่วินส่ายหน้าแล้วออกรถไป ใหม่มองตาม ก่อนจะว่าออกมาเบาๆ “อะไรว้า ไม่รู้นี่หว่า” ว่าแล้วก็เดินมานั่งที่โต๊ะม้าหินใต้ต้นแมกโนเลีย มองหาคนก็ไม่เห็น มองนาฬิกาแล้วมองซ้ายมองขวา แล้วก็เห็นชะเอมกำลังเดินเข้ามาอย่างรีบเร่ง ใหม่จึงทัก “อ้าวพี่เอม ไปไหนมาคะ” ชะเอมเดินเข้ามานั่งข้างใหม่ ในมือถือซองสีน้ำตาล “พี่...เอ่อ พี่ไปทำธุระมาจ้ะ” พูดแล้วอดเหลือบมองซองสีน้ำตาลในมือไม่ได้ “แล้วใหม่ล่ะ เพื่อนหายไปไหนหมดแล้วเนี่ย” “เดี๋ยวคงมาแหละค่ะ” ใหม่ตอบ “ก็วันนี้พี่อิศกับพี่ทิพย์นัดกันไปทำกิจกรรมบริจาคเลือดที่โรงพยาบาลของพี่ทิพย์นี่คะ พวกเราเลยนัดกันมาที่นี่ก่อน แต่ใหม่มาก่อนเวลา” พูดแล้วก็มองชะเอม “แล้วพี่เอมละคะ ไปด้วยกันไหม” “บริจาคเลือดหรอ” ชะเอมพูดแล้วนิ่งไปนิด “ไม่ดีกว่า คือว่า พอดีพี่....” พูดแล้วหยุดไปเหมือนคิด “พี่มีธุระ” “อ้าว ไหนว่าพี่ไปทำธุระมา ยังไม่เสร็จหรอคะ” ใหม่ถามอย่างงงๆ ชะเอมฟังแล้วหัวเราะเก้อๆ “เออ  พี่หมายถึง เสร็จธุระอีกที่นึงก็ต้องไปอีกที่นึงน่ะ ยูโน้วววว” “อ๋อ หรอคะ” ใหม่เออออ “พักนี้ไม่ค่อยเจอพี่เอมเลยอ่ะ เรียนหนักหรอคะ” “ก็ พี่ก็ยุ่งๆ อ่ะช่วงนี้...” ชะเอมว่า ก่อนจะหยุดคิดอะไรบางอย่าง “พอพ้นช่วงนี้ไป...พี่ก็ไม่ยุ่งแล้ว” ใหม่มองชะเอมอย่างงงๆ ทั้งคำพูด และท่าทาง แต่ก็พูดเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ “พักนี้ใหม่ก็ไม่เจอพี่เมฆเหมือนกัน วันนั้นเจอพี่อั้ม พี่เขาบอกว่าพี่เมฆต้องไปเก็บตัวซ้อมบอลด้วย มิน่าล่ะ ใหม่ว่าที่ซุ้มนี่มันเงียบๆ เหงาๆ ยังไงอยู่” ชะเอมชะงัก นิ่งไปนิด ก่อนจะว่า “อ้าวหรอ พี่ไม่รู้เลย” “อ้าว พี่เอมไม่รู้หรอ นึกว่าพี่เมฆเขาบอกซะอีก” ใหม่ถามอย่างแปลกใจ ชะเอมก็ส่ายหน้า “พอดีพักนี้พี่ยุ่งๆ น่ะ ก็จะไม่ค่อยเข้ามาที่ซุ้มเหมือนกัน” “หรอคะ เสียดายจังเลย พี่เอมไม่ได้ไปบริจาคเลือดด้วยกัน” ใหม่ว่า “สงสัยพี่ๆ จะยุ่งกันจริงๆ ชีวิตชิลๆ แบบที่ภูเรือคงไม่มีอีกแล้วใช่ไหมพี่” ชะเอมฟังแล้วยิ้มนิดๆ เอื้อมมือแตะไหล่ใหม่เบาๆ “เพราะเราต่างก็มีหน้าที่ต้องทำไง ใหม่ แต่ยังไงความทรงจำที่ภูเรือก็ทำให้เรามีความสุขที่ได้คิดถึงมันนะ” “ค่ะพี่” ใหม่พยักหน้า มองหน้าชะเอ มแล้วขมวดคิ้ว “เอ๊ะ พี่เอมเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมหน้าซีดๆ” ชะเอมชะงัก เหลือบมองซองสีน้ำตาลในมือโดยอัตโนมัติ ก่อนจะรีบส่ายหน้าปฏิเสธ “เปล่านี่ พี่ไม่ได้เป็นอะไร สงสัยเมื่อคืนนอกดึกน่ะ เออ ได้เวลาพี่ต้องไปแล้วล่ะ  เอาไว้เจอกันใหม่นะ” ว่าแล้วก็รีบเดินออกไปทันที ใหม่จะร้องเรียกก็เรียกไม่ทัน เพราะชะเอมเดินออกไปเร็วมาก ใหม่ได้แต่มองตามอย่างงงๆ   สักพักนิสากับคมชาญก็เดินมาถึง เห็นใหม่นั่งอยู่คนเดียวคมชาญก็ทัก “อ้าว น้องใหม่ ทำไมนั่งคนเดียว เพื่อนหายไปไหนหมด” ใหม่หันมายิ้มกับรุ่นพี่พลางว่า “หนูมาก่อนน่ะค่ะพี่ เพื่อนยังไม่มาเลย” “อย่างนี้เขาเรียกเห่อ รู้ป่ะ” นิสาว่าแล้วยิ้ม ก่อนจะนั่งลงข้างใหม่ “ดูดิ อิศกับทิพย์ยังไม่มาเลย ตกลงมันใช่วันนี้หรือเปล่าวะ ชาญ แกมั่วหรือเปล่าเนี่ย” ประโยคสุดท้ายหันไปถามเพื่อน คมชาญฟังแล้วทำหน้าเหมือนจะค้อน “เอ้า อะไรว้า ก็ไอ้อิศมันบอกวันนี้อ่ะ เห็นชั้นเป็นคนชอบมั่วไปได้” นิสาหัวเราะ  “อ้าว ไม่รู้หรอ แกมันเชื่อถือไม่ค่อยได้นี่หว่า” คมชาญฟังแล้วรีบตอบทันที “ก็ใช่ซี้ ชั้นมันเชื่อถือไม่ค่อยได้ แต่มีอยู่เรื่องนึงนะ ที่เชื่อถือได้” พูดแล้วมองหน้าเพื่อนยิ้มๆ แต่เพื่อนชะงักไป ก่อนจะทำเมินไม่สบตาด้วย คมชาญจึงว่า “อยากรู้ไหมล่ะ ว่าเรื่องอะไร” “ไม่อยากรู้” นิสาตอบทันที เห็นดวงตาพราวระยับของเพื่อนแล้วทำเมินไป ใหม่มองพี่ทั้งสองอย่างสงสัย ก่อนจะโพล่งออกมา “แต่หนูอยากรู้ค่ะ” นิสากับคมชาญชะงัก หันมามอง เหมือนเพิ่งนึกได้ว่ามีใหม่อยู่ด้วย นิสาก็หัวเราะเก้อๆ ไม่รู้จะพูดอะไร แต่คมชาญยิ้มกับใหม่แล้วว่า “พี่ก็อยากบอกนะ ใหม่ แต่พี่กลัวคนแถวนี้ต่อยเอาอ่ะ” นิสาหันมามองหน้า ทำท่าจะยกกำปั้นให้ คมชาญก็หัวเราะ ใหม่เห็นดังนั้นก็พลอยหัวเราะไปด้วย ก่อนจะว่า “เสียดายพี่เมฆกับพี่เอมไม่มานะคะ” “ไอ้เมฆคงจะซ้อม แล้วเอมล่ะ พักนี้ไม่ค่อยได้เจอเลย” นิสาว่า ใหม่ก็ตอบ “หนูเพิ่งเจอเมื่อกี้นี้องค่ะ ท่าทางพี่เอมจะยุ่งมาก บอกว่ามีธุระก็เลยไปกับเราไม่ได้” “อ้าว หรอ” นิสาว่าแล้วนิ่งไปอย่างใช้ความคิด “ปกติเอมต้องโทรมาคุยกับพี่นะ  แต่ช่วงนี่หายไปเลย” “เอมอาจจะกำลังยุ่งจริงๆ” คมชาญออกความเห็น “เค้าเป็นคนมุ่งมั่น เอาจริงเอาจัง” ทั้งนิสาและใหม่ฟังแล้วก็พยักหน้าเห็นด้วย “เออ แล้วคีย์กับกุ๊กกิ๊กล่ะ ใหม่” คมชาญถาม “ทำไมไม่มาด้วยกัน” “อ๋อ เดี๋ยวมาค่ะพี่ หนูมาก่อนเวลาอีกแล้ว” ใหม่ว่าแล้วยิ้ม พูดยังไม่ทันขาดคำ ก็เห็นกุ๊กกิ๊กเดินมากับคีย์พอดี   ใหม่จึงตะโกนเรียก “กิ๊ก คีย์” ทั้งสองรีบเดินเข้ามาหา มาถึงคีย์ก็ว่า “วันนี้หนูจะตายไหมอ่ะพี่ หนูกลัวเข็ม” พี่ๆ หัวเราะ คมชาญเลยพูดยิ้มๆ “ตายก็เผาเลยดิ จะได้ไม่ต้องยุ่งยาก” นิสาหันมามอง ทำท่าจะตบปากเพื่อน “โห่ ไอ้ชาญ เดี๋ยวตบปากเลย พูดไม่เป็นมงคล แค่เจาะเลือดไม่ถึงตายหรอก” พูดแล้วหันไปยิ้มกับคีย์ “อย่าไปเชื่อไอ้คุณชาญมันมากเลยน้องคีย์” “อ้าวๆ นิสา ไหงพูดอย่างนั้นล่ะ น้องเค้าจะเห็นชั้นเป็นยังไงเนี่ย” คมชาญว่าแล้วทำท่าเหมือนจะค้อน นิสาเลยหัวเราะ “เป็นอย่างไง ก็เป็นอย่างที่เห็นนี่ไง พูดจาไม่เคยเข้าหู” “ไม่เคยเข้าหู แต่เข้าหัวใจใช่ป่ะ” คมชาญรีบพูดขึ้นมาทันที นิสาชะงัก น้องทั้งสามก็พากันฮิ้ววววขึ้นมาพร้อมกัน นิสาหันมามอง ก่อนจะว่าแก้เก้อ “น้องฮิ้วกันทำไมเนี่ย” “ไม่รู้สิคะ” ใหม่ว่ายิ้มๆ ก่อนจะหันไปมองเพื่อนทั้งสองแล้วก็ยิ้มให้กัน จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 53 19:28:21

ความคิดเห็นที่ 58 สักพักอิศรา ทิพย์ และกฤษฏิ์ก็มาถึงที่ซุ้มพร้อมๆ กับเหล่านิสิตที่จะมาร่วมกิจกรรมบริจาคโลหิตครั้งนี้ ทุกคนมีสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส บางคนก็หวาดหวั่นเล็กน้อย แต่ทุกคนรู้สึกเหมือนกัน คือเต็มใจจะร่วมกิจกรรมกันทุกคน เมื่อพร้อมหน้าก็พากันไปที่โรงพยาบาลที่ทิพย์ฝึกงานอยู่ การบริจาคเลือดเป็นไปด้วยดี แม้คนที่กลัวตัวเองจะตาย -*- อย่างคีย์ก็สามารถผ่านพ้นวิกฤตมาได้ (ขนาดนั้น) เมื่อเสร็จเรียบร้อยแล้ว ทุกคนก็อิ่มบุญกันถ้วนหน้า แต่มีบางคนไม่อิ่ม -*- เพราะพอบริจาคเสร็จเดินทางกลับมามหาวิทยาลัยแล้ว สุกฤษฏิ์ก็ร้องออกมา “โอ๊ย ชั้นเสียเลือดไปตั้งเยอะแน่ะ ทำไงดี” “เอ้า ก็น้ำแดง น้ำหวานอะไรที่เขาให้กินน่ะ ยังไม่พออีกหรอแก” นิสาขัดขึ้น สุกฤษฏิ์หันมาส่ายหน้า “แค่นั้นมันจะไปพออะไร ชั้นเสียเลือดไปเยอะนะ ถ้าไม่กินเพิ่มชั้นผอมขึ้นมาทำไง ใครจะรับผิดชอบ” ทุกคนได้ฟังก็พากันหัวเราะ อิศราจึงว่า “งั้นเราไปกินน้ำร้านเฮียชากันไหม” “เออ ดี” สุกฤษฏิ์สนับสนุนทันที “พูดจาอย่างนี้ค่อยเหมาะสมกับเป็นประธานสโมฯ หน่อย” ว่าแล้วก็เดินนำทุกคนไปทันที กุ๊กกิ๊กท่าทางอยู่ไม่เป็นสุข เดินรั้งท้ายคนอื่นแล้วคิดอะไรอยู่เงียบๆ จนใหม่หันมาเห็นเข้าก็ถาม “กิ๊กเป็นอะไร” กุ๊กกิ๊กหันมามองใหม่ ทำท่าเหมือนจะร้องไห้ “ ใหม่...” แล้วก็พูดไม่ออก” ใหม่มองอย่างงงๆ ก่อนจะเอื้อมมือมาจับมือเพื่อน “เป็นไรเปล่า จะเป็นลมหรอ เสียเลือดเยอะหรอ” “เปล่า ไม่ได้เสียเลือดเยอะ แต่...” กุ๊กกิ๊กหยุดเดิน ใหม่เลยพลอยหยุดเดินไปด้วย “แต่เสียใจหรอ” กุ๊กกิ๊กหันมามองเพื่อนทันที ใหม่เองก็ยิ้ม “เค้าพูดเล่นน่ะ ถ้ากิ๊กไม่สบาย ก็นั่งพักก่อนก็ได้นะ”  ว่าแล้วก็พาเพื่อนนั่งพักที่โต๊ะหิน เห็นกุ๊กกิ๊กนั่งเงียบ ใหม่ก็พลอยเงียบไปด้วย สักพักกุ๊กกิ๊กก็หันไปมองใหม่ พลางว่า “ใหม่ เค้าไปก่อนนะ” ใหม่หันมามองเพื่อน แล้วก็พยักหน้า กุ๊กกิ๊กก็เดินออกไป ใหม่มองตาม ไม่รู้หรอกว่าเพื่อนไปไหน จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 53 19:32:30

ความคิดเห็นที่ 59 กุ๊กกิ๊กเดินไปที่ตึกคณะวิทย์ฯ ขึ้นลิฟต์ไปชั้น ๕ เดินไปจนสุดทาง มาถึงห้องห้องหนึ่งที่ซ่อนตัวอยู่ลึกลับ หยุดนิ่งอยู่หน้าห้องนิดนึง ก่อนจะตัดสินใจเปิดประตูเข้าไป ประตูไม่ได้ล็อค...กุ๊กกิ๊กเปิดเข้าไปได้โดยสะดวก ไฟในห้องสว่างจ้า กุ๊กกิ๊กมองไปรอบๆ ห้อง เห็นโครงกระดูกเจ้าปัญหาตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่กลางห้อง จึงเดินเข้าไปดูใกล้ๆ โครงกระดูกสีขาวโล่งๆ ทั้งตัว ยกเว้น...ขาข้างนั้นที่เป็นลายเพ้นส์สีเขียวสลับม่วง และลิงตัวเล็ก... กุ๊กกิ๊กมองเหมือนจะตัดใจ เอื้อมมือไปจับขาข้างนั้น ขยับจะถอด แต่ก็ถอดไม่ออก จึงใช้อีกมือช่วย แต่ก็ไม่ออก ในระหว่างที่กำลังพยายามถอดขาข้างนั้นอยู่นั่นเอง  ก็มีเสียงหนึ่งดังมาจากข้างหลัง “นั่นจะทำอะไรน่ะ” กุ๊กกิ๊กชะงักหันมามอง จึงเห็นฤทธียืนอยู่ ทำหน้าแปลกๆ จะว่ายิ้มก็ไม่เชิง บึ้งก็ไม่เชิง แต่กุ๊กกิ๊กก็ไม่สนใจ บอกแต่ว่า “หนูจะถอดขาออก จะเอาไปลบให้ไงคะ” ว่าแล้วก็หันมาพยายามถอดขาต่อ ฤทธีส่ายหน้าแล้วพูดทันที “บอกว่าไม่ต้องไง” “หนูรู้แล้ว ว่าพี่ไม่ให้หนูยุ่งกับขา แต่หนูเป็นคนทำมันเสียหนูก็จะแก้ให้”กุ๊กกิ๊กเงยหน้าขึ้นมาบอก ทำตาขวางๆ แล้วก็หันไปตั้งใจแงะขาต่อ ฤทธีส่ายหน้า อารมณ์เริ่มขุ่นมัวขึ้น เขาก็เลยดุขึ้นมาทันที“พี่ว่าไม่ต้องไง ไม่ต้องมายุ่งกับขาพี่” พูดแล้วก็เอื้อมมือไปจับแขนกุ๊กกิ๊กไว้ไม่ให้ทำต่อ  แต่กุ๊กกิ๊กร้องออกมาเสียงดังลั่น “โอ๊ยยย” ฤทธีตกใจ ปล่อยแขนทันที พลางว่า “เป็นอะไร” “หนูไปบริจาคเลือดมา” กุ๊กกิ๊กเงยหน้าขึ้นมาบอก ฤทธีจึงเพิ่งสังเกตเห็นว่ามีผ้าพันอยู่ที่แขนของกุ๊กกิ๊ก เขาเอื้อมมือจะไปจับแขนข้างนั้น แต่กุ๊กกิ๊กหลบ เขาจึงว่า “ไหน มาให้พี่ดูหน่อย”   น้ำเสียงนั้นดูอ่อนโยน ไม่ดุเหมือนตอนแรก แถมกิริยาที่เอื้อมมือไปจับแขนข้างนั้นก็ดูนุ่มนวล  เขาจับแขนเบาๆ พลางมองดูเหมือนจะสำรวจความเสียหาย กุ๊กกิ๊กเผลอมองตาม จนเมื่อฤทธีเงยหน้าขึ้นมาก็เจอกับดวงตาโตๆ ที่มองอยู่พอดี ดวงตาสองคู่สบกันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่ฤทธีจะพูดออกมา “เจ็บหรือเปล่า พี่ขอโทษนะ” กุ๊กกิ๊กรีบส่ายหน้าทันที ฤทธีเห็นอาการนั้นแล้วยิ้มนิดๆ “แล้วเมื่อกี้ร้องทำไม” “ก็หนูตกใจนี่” กุ๊กกิ๊กว่า ฤทธีเลยหัวเราะขำ ก่อนที่ทั้งสองจะหันไปมองโครงกระดูกที่ยังตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่กลางห้อง ดูเป็นโครงกระดูกที่อินดี้มากจริงๆ... นิ่งกันไปครู่หนึ่ง กุ๊กกิ๊กก็เหมือนนึกขึ้นได้ว่าต้องทำอะไร ก็รีบบอก “แต่ยังไงหนูก็จะลบให้พี่ หนูกำลังจะถอดขาได้อยู่แล้ว” ฤทธีหุบยิ้มทันที “ก็พี่บอกแล้วไง ว่าไม่ต้อง” “ก็พี่ไม่ชอบไม่ใช่หรอ มันเสียงานพี่ไม่ใช่หรอ” กุ๊กกิ๊กหันมามอง ดวงตาโตคู่นั้นแวววาว เอื้อมมือไปจับขาข้างนั้นไว้เหมือนจะเอาเป็นตัวประกัน -*- ฤทธีมองขาข้างนั้น แล้วเลื่อนสายตามามองคนที่จับขาไว้ ตอบทันที “ใช่ มันเสียงานพี่....” “ก็หนูบอกแล้วไง เห็นไหมว่าหนูกำลังจะ...” กุ๊กกิ๊กพูดยังไม่ทันจบ ฤทธีก็รีบขัดขึ้นมาทันที “แต่พี่ชอบ...” กุ๊กกิ๊กเลยชะงักไป หันมามองหน้าฤทธีก็เห็นเขากำลังมองอยู่ก่อนแล้ว  ดวงตานั้นสื่อสารความหมายบางอย่าง กุ๊กกิ๊กก็เลยหลบตาลงมามองขาข้างนั้นอย่างเก้อๆ พลางถาม “แล้วจะให้หนูทำไง” “ไม่รู้สิ” ฤทธีว่าแล้วยิ้มนิดๆ “ปล่อยไว้อย่างนี้แหละ เวลาที่พี่มองขาข้างนี้ จะได้นึกถึง...” พูดแล้วหยุดไป กุ๊กกิ๊กหันมามอง “นึกถึงอะไรคะ” “ก็นึกถึง...” ฤทธีหันมามองกุ๊กกิ๊ก “นึกถึงความซุ่มซ่ามของเราไง” กุ๊กกิ๊กฟังแล้วชะงักไป มองหน้าฤทธีก็เห็นเขายิ้ม ดวงตาสองคู่มองสบกัน...ต่างคนต่างใจเต้นแรง จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 53 19:40:15

ความคิดเห็นที่ 60 ชะเอมเดินลงมาจากตึกคณะ ในมือยังมีซองสีน้ำตาลที่ดูท่าเจ้าตัวจะห่วงเป็นพิเศษ เดินไปเรื่อยๆ ก็เจออั้มเดินสวนมา จึงทัก “พี่อั้ม ไปไหนมาคะ” อั้มชะงัก หันมามอง “อ้าว เอม พี่จะไปกินน้ำร้านเฮียชาน่ะ เอมไปด้วยกันไหม” ชะเอมส่ายหน้าทันที “ไม่ดีกว่าค่ะพี่ พอดีเอมมีธุระ” “อ้าว หรอ เสียดายจัง ทำไมพักนี้เจอแต่คนไม่ค่อยว่างนะ” ประโยคท้ายอั้มรำพึง ก่อนจะบอกชะเอมว่า “พี่เมฆของเอมน่ะ เขาไปเก็บตัวแล้วนะ ข่าวคราวเงียบหายไปเลย เป็นไงมั่งก็ไม่รู้” “หรอคะ...” ชะเอมพูดแค่นั้นก็หยุดไป ก่อนจะตัดสินใจถามอั้ม “พี่อั้ม พอจะรู้ไหมคะ ว่าพี่เมฆเค้าจะเลิกเก็บตัวเมื่อไหร่” “เอ ไม่รู้เหมือนกันสิ  พี่เคยโทรไปหาเมฆนะ แต่ก็ไม่ได้รับ สงสัยซ้อมหนักมั้ง” อั้มตอบ “เอมไม่ลองโทรไปหาเมฆดูล่ะ” “โธ่ ขนาดพี่อั้มโทรไปยังไม่ได้คุยเลยนี่คะ” ชะเอมว่าแล้วยิ้มเก้อๆ อั้มมองหน้าก่อนจะว่า “มันคนละคนกันนี่นา ถ้าเป็นเอมโทรไป เมฆเค้าอาจจะรับก็ได้” ชะเอมฟังแล้วนิ่งไป อั้มจึงพูดขึ้นมาอีก “นะ เอม ลองโทรไปหาเมฆดูนะ” อั้มสำทับอีกครั้ง ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องย้ำมากขนาดนี้ ชะเอมได้ฟังก็นิ่งไป อั้มมองหน้าอย่างวิเคราะห์ ก่อนจะว่า “พี่ไปก่อนนะเอม” “อ๋อ ค่ะ” ชะเอมสะดุดนิดหนึ่ง ก่อนจะหันมาตอบรับ อั้มก็เลยยิ้มแล้วเดินแยกออกไป  ชะเอมมองตาม ในใจคิดอะไรสับสนวุ่นวาย แม้จะออกเดินแล้ว ก็ยังอดคิดไม่ได้ จนได้ยินเสียงเรียก จึงชะงัก เงี่ยหูฟัง “ชะเอมมมมมมมมมม”  หันกลับไปมองจึงเห็นว่าเป็นนิสาที่กำลังเดินเข้ามา ก็ยิ้มให้ “อ้าว พี่นิสา อย่าบอกนะ ว่าพี่กำลังจะไปกินน้ำร้านเฮียชาน่ะ” “ใช่” นิสาตอบยิ้มๆ “พี่กำลังจะไปกินน้ำร้านเฮียชาจริงๆ ทำไมหรอ” “อ้าว จริงหรอพี่” ชะเอมว่าอย่างงงๆ “ก็พี่อั้มก็บอกจะไปกินน้ำร้านเฮียชาเหมือนกัน  นัดกันไว้หรือเปล่าคะ” “เปล่านี่ สงสัยเราคงใจตรงกันโดยไม่ได้นัดหมายมั้ง” นิสาตอบพลางมองชะเอม “ว่าแต่เอมเถอะ พักนี้หายไปเลยนะ ซุ้มก็ไม่ค่อยไป โทรหาก็ไม่ค่อยติด แถมไม่โทรหาพี่บ้างเลย” “โธ่ พี่นิสา” ชะเอมยิ้มเก้อๆ “พอดีช่วงนี้เอมยุ่งจริงๆ ก็เลย...” พูดแล้วหยุดไปนิดหนึ่ง มองหน้านิสาก็เห็นฝ่ายนั้นกำลังมองมาด้วยสายตาพินิจพิเคราะห์ ชะเอมก็พูดไม่ออก “ยุ่งก็ยุ่งเหอะ ไม่ได้ว่าอะไร” นิสาว่าพลางโอบไหล่ชะเอมไว้ “ว่าแต่หายยุ่งเมื่อไหร่อ่ะ จะได้ไปกินข้าวที่ผลิใบกัน” “อีกไม่นานหรอกค่ะ” ชะเอมบอกสั้นๆ ก่อนจะยิ้มให้นิสา นิสาก็พยักหน้า “งั้นพี่จะรอนะ อย่าลืมนะเว้ย” ว่าแล้วก็เดินออกไป ชะเอมมองตามยิ้มๆ ก่อนจะมองซองสีน้ำตาลในมืออีกครั้ง แล้วออกเดินอย่างรีบเร่ง จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 53 19:42:45

ความคิดเห็นที่ 61 หมดแล้วจ้า สำหรับตอนนี้ เจอกันตอนหน้า ตอนอวสานนะจ๊ะ ไปแล้ววววว จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 53 19:46:18

ความคิดเห็นที่ 62   แอร้ยยยยยยยยย แม่ชมมาแลววว >w< ตอนหน้าเป็นตอนสุดท้ายแล้วหรอคะ เสียดายจัง : ( ^^ ชอบเรื่องนี้มากๆเลยค่าแม่ชม ^^ จากคุณ : moowan เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 53 20:00:46 A:58.8.139.181 X: TicketID:240802

ความคิดเห็นที่ 63 แวะมาติดตามต่อจ้ะ ใกล้อวสานแล้ว แม่ชมก็ยังทิ้งปริศนาให้ผู้อ่านตามลุ้นกันจนตอนสุดท้าย ทั้งเรื่องช่อดอกไม้ของน้องอั้ม   (ชั้นลองนึกดูมีผู้ต้องสงสัยอยู่ 2 คน คือ เฮียชา กับ ตาบัตร เลือกเชียร์ไม่ถูกเลย ^ ^) ส่วนเรื่องซองสีน้ำตาลของน้องเอม .. .. .. (ชั้นอยากรู้มากกกก จ้ะ) เรื่องเดอะดาว ทำใจเถอะแม่ชม ชั้นก็ว่าจะไม่ดู แต่พอเห็นหน้าพ่อเรืองฤทธิ์  ชั้นก็อดนึกถึงพ่อสุกฤษฏิ์ (เมื่อหลายปีก่อน) ไม่ได้ ก็คงต้อง .. ดูบ้างไม่ดูบ้างล่ะจ้ะ ^ ^ ปล. - ชั้นว่าจะไปยื่นข้อเสนอให้คุณหนูบอย  กำหนดกฎ - กติกา ของรายการเดอะดาวใหม่ ว่าปีเลขคู่ - ประกวดฝ่ายชาย (น้อง ๆ ผู้หญิง จะได้ไม่ต้องเสียเวลามาคัดเลือกให้เหนื่อย) ปีเลขคี่ - ประกวดฝ่ายหญิง หรือไม่ก็  ปีเลขคู่ - เฟ้นหาดารา นักแสดง  (น้อง ๆ จะได้ไม่ต้องเตรียมตัว เตรียมเพลง มาร้องให้เหนื่อย) ส่วนปีเลขคี่ - เฟ้นหานักร้อง จากคุณ : กาลครั้งหนึ่งเมื่อวานนี้ เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 53 21:21:04

ความคิดเห็นที่ 64 อ้าว นิยายแม่ชมจะจบแล้วหรออออ อย่างนี้คงคิดถึงน่าดูเลย แต่แม่ชมยังอุตส่าทิ้งปริศนาไว้อีก หน้าซีดๆแล้วทำไมชะเอมต้องมองซองสีน้ำตาลเนี่ยยย ซองอะไรของเค้าหว่า แล้วจะรอลุ้นตอนจบนะคะ จากคุณ : * filmii * เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 53 23:02:48

ความคิดเห็นที่ 65   มาต่อไวๆนะค๊าแม่ชม... ฉันจะคอยเป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ จากคุณ : รักแม่ชม เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 53 00:17:30 A:161.200.91.19 X: TicketID:232402

ความคิดเห็นที่ 66 จะอวสานแล้วววว .. รออ่านแน่นอนค่ะ ^^ จากคุณ : airja222 เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 53 00:40:10

ความคิดเห็นที่ 67 มาอ่านแล้วจ้า แม่ชม ยังไม่อยากให้จบเลยอ่ะ ถ้าจบแล้วชั้นก็คิดถึงพ่อฤทธีกะแม่นู๋กุ๊กกิ๊กและผองเพื่อนใต้ซุ้มแมคโนเลียแย่เลยจิ แต่ก็เห็นใจแม่ชมเนาะ ว่าแต่ใครน๊าแอบส่งดอกไม้ให้แม่นู๋อั้มเนี่ย แล้วแม่นู๋เอมมีความลับอะไรกะซองสีน้ำตาลนักหนาน๊า หรือแม่นู๋จะแอบไปไหนเนี่ย แล้วพ่อเมฆจะรู้ใจตัวเองรึยังเนี่ยว่าชอบใคร อิอิ แต่คู่พ่อคมชาญกะแม่นู๋นิสานี่แน่นอนมากกกก น่ารักซะ คู่พ่ออิศรากะแม่นู๋ทิพย์ก็เจ้าอุดมคติทั้งคู่ ชอบจ้า ส่วนสองสาวสิบเก้าดาร์ลิ่งนู๋คีย์กะนู๋ใหม่ก็ยังน่ารักสดใสเหมือนเคย อิอิ พ่อสุกฤษณ์ก็ยังฮาไม่เลิก ขนาดเสียเลือดไปตั้งเยอะนะเนี่ย แต่ตอนนี้ชั้นแอบลุ้นพ่อฤทธีกะแม่นู๋กุ๊กกิ๊ก จ้องตากันไปมาแล้วตกลงเค้ารู้เรื่องกันแล้วใช่มะเนี่ย แม่ชมมมมมม รออ่านตอนต่อไปจ้า แม่ชม ขอให้เป็นตอนที่ยาวววววที่สุดนะจ๊ะ เพราะใจชั้นไม่อยากให้จบเลยอ่ะจ้า เป็นกำลังใจให้แม่ชมเหมือนเคยน๊า                         จากคุณ : อุบาสิกา เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 53 00:44:19

ความคิดเห็นที่ 68 คิดเหมือนคุณพี่ป้าเวลฯ ..ในเรื่องของชีวิตใต้ซุ้ม ในซองสีน้ำตาลนั้นมีสิ่งใด ?????   โน๊ตเพลง  เอกสารศึกษาต่อต่างประเทศ   ... เอกสารคดียึดกะตังค์ ...????  ทำไมน้องเอมหวงขนาดนั้นเนี่ย... ข้าพเจ้าก็อยากรู้... ส่วนเรื่อง เดอะดาว ..แม่ชมปลงซะเถอะ .. ชั้นดูตอนประกาศผลแล้วได้แต่ร้อง "ไรว้า.." (แต่ทา่ยถูกเกือบทุกคนเลยนะ ..ว่าจะเข้าน่ะ = =') ปล. แต่พ่อริท ของพี่ป้าเวล ฮาดีอ่ะ... จากคุณ : greenmania เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 53 10:48:42

ความคิดเห็นที่ 69 ตอนหน้าก็จบแล้ว ... บทส่งท้ายของคู่พี่เมฆ  ต่อไปจะอ่านฟิคที่ไหนล่ะเนี่ย ขอบคุณแม่ชมเช้านะจ๊ะ ที่สร้างสรรค์ และสละเวลา มาเขียน แล้วจะรออ่านผลงานเรื่องใหม่ๆ  ที่จะตามมา   แก้ไขเมื่อ 02 มี.ค. 53 11:54:51 จากคุณ : หมูพี...หมีพูห์ (MooP_KK) เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 53 11:51:51

ความคิดเห็นที่ 70 แวะมาฟังน้องเขียวไขปริศนาซองสีน้ำตาลของน้องเอม ที่ทายว่าโน๊ตเพลงกับเอกสารเตรียมไปศึกษาต่อต่างประเทศ .. 2 ข้อนี้น่าจะเป็นไปได้ แต่ที่ทายว่าเอกสารคดียึดกะตังค์นี่ .. คนละเอมกันนะน้องเขียว ^ ^ '' ปล. - เรือนหลังเก่าในคลังจ้ะ 17. http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2010/01/C8774701/C8774701.html จากคุณ : กาลครั้งหนึ่งเมื่อวานนี้ เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 53 20:48:20

ความคิดเห็นที่ 71 ขอทายอีกได้มั้ยคะ มาแนวซีรีย์เกาหลี เพราะแอบเห็นน่าจะมีอะไรเกี่ยวกะบริจาคเลือด หรือว่า...อย่าบอกนะแม่ชมว่านู๋เอมเป็นอะไร ไม่สบายอะไรรึเปล่าอ้ะค้า...กรี๊ดดดดดดดด โล่งใจคู่นิสากะคมชาญแระ  รอลุ้นพ่อธีกะแม่นู๋กุ๊กกิ๊กอีกคู่ ส่วนพ่ออิศกะแม่นู๋ทิพย์ก็น่จะเข้าใจกันดี แต่ให้เวลาพ่อเมฆรวบรวมกำลังใจคุยกะคนๆนั้นให้รู้เรื่องซะที คาดว่าพ่อเมฆเองคงรู้ว่าใคร เฮ้อ...จบแล้วจะอ่านอะไรดีล่ะเนี่ย จากคุณ : RakTawan เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 01:55:44

ความคิดเห็นที่ 72 มาลงชื่อว่าอ่านแล้วค่ะ คราวนี้ถึงกับต้องใช้ search engine หากันเลยทีเดียว - -" จากคุณ : Friendly Car เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 13:31:01

ความคิดเห็นที่ 73 คิดถึงแม่ชม............... ตอนที่ 19 ..ทู้ที่ 59 เลขสวย อิ อิ ^_____________^   แก้ไขเมื่อ 06 มี.ค. 53 01:08:19 จากคุณ : ellvira เขียนเมื่อ : 6 มี.ค. 53 01:06:28

ความคิดเห็นที่ 74 ก่อนถึงตอนอวสาน ชั้นเอารูปต้น Magnolia มาฝาก จากคุณ : Nusantara เขียนเมื่อ : 6 มี.ค. 53 10:47:26

ความคิดเห็นที่ 75 แบบ close up ต้นนี้คงใหญ่พอจะทำซุ้มได้นะ จากคุณ : Nusantara เขียนเมื่อ : 6 มี.ค. 53 10:50:18

ความคิดเห็นที่ 76 มารอตอนจบค่ะแม่ชมมมม ^__^ จากคุณ : แค่ไม่ทุกข์ก็เรียกว่าสุขแล้ว เขียนเมื่อ : 6 มี.ค. 53 22:58:28

ความคิดเห็นที่ 77   ยังมารออยู่นะคะแม่ชม ^^~ เสียดายอ่ะ จะจบแล้ววว T^T จากคุณ : moowan เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 53 20:47:44 A:58.8.225.48 X: TicketID:240802

ความคิดเห็นที่ 78   รอแม่ชมอยู่นะค๊า จากคุณ : รักแม่ชม เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 53 20:30:50 A:161.200.91.48 X: TicketID:232402

ความคิดเห็นที่ 79   รออยู่นะจ๊ะ แม่ชม ^^ จากคุณ : ninue เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 53 22:11:16 A:180.183.27.114 X: TicketID:237413

ความคิดเห็นที่ 80 แวะมานั่งรอแม่ชมกลับจากตำบลข้างเคียง จากคุณ : * filmii * เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 53 23:29:07

ความคิดเห็นที่ 81 จากคุณ : MikaRin เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 53 23:39:17

ความคิดเห็นที่ 82 มาบอกว่ายังอ่านอยู่นะจ๊ะ ^____________________^ รอลุ้น คู่สุดท้ายนี่แหละ อิอิ จากคุณ : [Zonic] เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 53 23:41:27

ความคิดเห็นที่ 83 รออ่านนะคะแม่ชมม ;D' ลุ้นนนน ตอนอวสาน อิอิ ^__________^ เป็นกำลังใจให้แม่ชมค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะแม่ชม ;]] จากคุณ : coa'zh_TN เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 53 01:04:13

ความคิดเห็นที่ 84 แม่ชมหายไปนานจังเลย อยากอ่านตอนจบแล้วจ้าา รออยู่นะจ้าาา จากคุณ : หนูน้อยดุ่งดิ๋ง เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 53 01:07:07

ความคิดเห็นที่ 85 นั่นจิ...เข้ามารอทู๊ดดดดดวัลลลลล...ทั้นวัลลลลลลลเลยยยยยย จากคุณ : RakTawan เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 53 00:55:06

ความคิดเห็นที่ 86 มารอตอนจบ .... จากคุณ : MooP_KK เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 53 22:30:23

ความคิดเห็นที่ 87 เข้ามาบอกว่า รอเหมือนกันค่ะ จากคุณ : yinglin เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 53 23:43:00

ความคิดเห็นที่ 88 รอตอนจบอยู่นะค้า จากคุณ : Ammy_Chan เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 53 16:41:49

ความคิดเห็นที่ 89 แม่ชมจ้ะจิตใจฉันอยู่ไม่สุขแล้ว แม่ชมได้โปรดอย่าทรมาณฉันเลย จากคุณ : ครูใจร้าย (หวานเย็นใส่นม) เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 53 21:36:34

ความคิดเห็นที่ 90   ข่าวคราวเงียบหายไปนานนนนนนนน เลยนะจ๊ะแม่ช๊มมมมม เค้าคิดถึงน๊า จากคุณ : รักแม่ชม เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 53 00:12:20 A:161.200.91.35 X: TicketID:232402

ความคิดเห็นที่ 91 ยังรออยู่นะคะ แม่ชม ตอนอวสาน >//< จากคุณ : iamoilz เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 53 00:26:50

ความคิดเห็นที่ 92 รอ   ร๊อออออ    รอ แล้วก็ รอ รอ รอ จากคุณ : RakTawan เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 53 01:04:11

ความคิดเห็นที่ 93 แม่ชม เค้าก็รออยู่นะ เป็นกำลังใจให้ค่า...... :-D จากคุณ : mandu_inhyung เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 53 21:52:37

ความคิดเห็นที่ 94 แม่ชมคะ หนูรอแม่ชมอยู่นะ ๆ เข้ามาเป็นกำลังใจให้ค่า :D' จากคุณ : ส้มเขียว (coa'zh_TN) เขียนเมื่อ : 20 มี.ค. 53 16:58:26

ความคิดเห็นที่ 95   รอแม่ชม อยู่นะจ๊ะ ^^ จากคุณ : ninue เขียนเมื่อ : 20 มี.ค. 53 18:47:34 A:125.27.63.45 X: TicketID:237413

ความคิดเห็นที่ 96 รอตอนอวสานอยู่นะคะ จากคุณ : lingaor เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 53 21:31:10

ความคิดเห็นที่ 97   แม่ชมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม เค้าคิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง จากคุณ : รักแม่ชม เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 53 22:52:52 A:161.200.91.35 X: TicketID:232402

ความคิดเห็นที่ 98 แม่ชมยังไม่ลืมพวกเราใช่ไหมจ๊ะ รออยุ่น้า จากคุณ : Ammy_Chan เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 14:58:35

ความคิดเห็นที่ 99 แม่ชม(ชื่น)จ๋า ฉานเองก็รอแม่ชมด้วยใจระทึก จ้า "นานแค่ไหนก็จะรอ"  ถ้าไงก็อย่าลืมมาตามนัดนะจ๊าา จากคุณ : รักคนอ่าน (kru_pn2) เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 20:28:10

ความคิดเห็นที่ 100 แม่ชมขาาาาาาาาาาาา รออ่านตอนจบจนใจจะขาดรอนๆ แล้วค่ะ #99 แม่ครูขาาาาาาาาาาา คิดถึง กลับเมืองบ้างนะค่ะ ชาวเมืองคิดถึง จากคุณ : Kyon JK เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 53 18:20:22

ความคิดเห็นที่ 101 สวัสดีจ้าทุกคน ขอบคุณมากนะจ๊ะที่ยังติดตามและรออ่านตอนจบอยู่ ชั้นยังยืนยันว่าตอนนี้ก็ยังแต่งอยู่จริงๆ แต่ยังไม่เสร็จ อยากแต่งเยอะๆ ปิดท้ายไปเลย ต้องขอเวลาหน่อยนะจ๊ะ ขอบคุณมากที่ยังไม่ทิ้งชั้น ขอบคุณมากๆ จ้ะ และขออภัยที่ทำให้ต้องรอ ยังไงก็ไม่ทิ้งเรื่องนี้แน่นอนจ้ะ ถ้าเสร็จเมื่อไหร่จะรีบนำมาลงโดยทันที ยังคิดถึงทุกคนเสมอจ้ะ จากคุณ : ชมเช้า เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 53 20:45:43

ความคิดเห็นที่ 102 หากเป็นจริงดังนั้น พวกเราก็จะรอต่อไปค่ะ แม่ชม เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : yinglin เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 53 07:21:21

ความคิดเห็นที่ 103 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด แม่ชมมาตอบแล้ว เหอ เหอ แม่ชมจ๋า ชั้นมาลงชื่อว่ายังรออยู่นะจ๊ะ จากคุณ : Friendly Car เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 53 12:51:17

ความคิดเห็นที่ 104 แม่ชมจ๋า ชั้นมาลงชื่อรอด้วยคนจ้า คิดฮอดดดดดแม่ชมขนาดเน้อ แค่รู้ว่าจะไม่ทิ้งกันก็ดีใจแล้วจ้า สู้สู้นะจ๊ะ แม่ชมมมมมมมมมม จากคุณ : อุบาสิกา เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 53 05:03:10

ความคิดเห็นที่ 105 แวะมาดูเผื่อจะเจอตอนอวสาน เมื่อเช้าตื่นมาดูโคนัน ..เปลี่ยนช่องไปมาเจอน้องเปรี้ยววว...ในน้องใหม่ฯ น้องเปรี้ยวสวยจังงงงงงง... เลยนึกถึงAF เลยตามมาดูว่าใต้ซุ้มซุ่มไปถึงไหนแล้ว ..ฮา ยังตามติดอยู่นะจ้ะ แม้จะตามห่างๆ ก็ตาม จากคุณ : greenmania เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 53 10:42:23