ความคิดเห็นที่ 1 Lom Phat Chai Khao (Thai Traditional Music)/ Arranged by Prateep Suphanrojn Villaret (Live Concert in 2010 Feb, 13th)/ Thailand PO/ College of Music, Mahidol University, Salaya, Nakhonpathom, Thailand ก่อนหน้าการบรรเลงเชลโลคอนแชร์โตจะเริ่มขึ้น, TPO โดยวิลลาเรต์ ได้บรรเลงงานในชื่อ “ลมพัดชายเขา” ก่อน ซึ่งจากสูจิบัตรและ Program-notes เราทราบว่า ร้อยเอกประทีป สุพรรณโรจน์ ได้เรียบเรียงมาจากเพลงเดิม ซึ่งเป็นเพลงทำนองเก่าสมัยกรุงศรีอยุธยาประเภทหน้าทับปรบไก่ และการบรรเลงจะอยู่ในลักษณะของมโหรีประเภทเพลงตับ (หรือ Suites ในวัฒนธรรมตะวันตก) สำหรับใช้ขับร้องในการแสดงละคร ไม่น่าเชื่อว่า ในช่วงเวลาประมาณ 10 นาทีของการรับฟัง TPO บรรเลงลมพัดชายเขาในเย็นวันนั้น, อาการขนลุก เหม่อลอย และตกอยู่ในห้วงภวังค์แห่งกระแสเสียง ได้บังเกิดขึ้นกับผู้เขียนนับตั้งแต่ช่วงแรกที่ TPO บรรเลง ผู้เขียนรู้สึกถึงความอบอุ่นของกลุ่มเครื่องสายอย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อน แต่ในท่ามกลางความเพลิดเพลินยินดีและสุขสงบอยู่นั้น ผู้เขียนก็รับรู้ถึงความโหยหาอาลัยกับการจะต้องพลัดพรากจากสิ่งเป็นที่รัก ปรากฏอยู่บางท่วงทำนองของลมพัดชายเขานี้...เป็นเรื่องน่าเสียดาย ที่ผู้เขียนไม่สามารถพรรณนาถึงรูปรสแห่งเสียงที่ผ่านการรับรู้จากประสบการณ์ตรงได้จากตัวหนังสือ... ก่อนหน้านั้น ผู้เขียนเคยผ่านหูมาบ้างแล้วสำหรับการบรรเลงลมพัดชายเขาในรูปแบบของวงมโหรีที่บรรเลงโดยใช้เครื่องดนตรีไทยเดิม และต้องกล่าวตรงไปตรงมาว่า ไม่เคยรู้สึกประทับใจอะไรเลยกับรสเสียง (มิพักจะต้องไปกล่าวถึงการตีความ) แต่เมื่อได้ฟังลมพัดชายเขาโดย TPO ที่เรียบเรียงโดยร้อยเอกไพโรจน์ในวันนั้นแล้ว ผู้เขียนกลับปรากฏถึงความรู้สึกส่วนตัวที่หลากหลาย เสมือนได้พบกับเพื่อนเก่าที่ห่างหายจากกันไปนาน และเรื่องน่าอันน่าทึ่งก็คือ ในบางท่วงทำนอง ผู้เขียนได้หวนระลึกไปถึงรสดนตรีในเพลง “คืนนั้นสวรรค์ล่ม” ที่รจนาโดยครูไพบูลย์ บุตรขัน คีตกวีบ้านนอกผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดคนหนึ่งของเรา... เป็นไปได้หรือไม่ที่ ครูไพบูลย์ ได้จินตนาการไปถึงความเป็นสากลของลมพัดชายเขาและพรรณนาออกมาเป็นเพลงดังกล่าวอย่างสมบูรณ์ทั้งคำร้องและทำนอง...จนกระทั่งเป็นอมตะอีโรติก :-) มาจนทุกวันนี้? ผู้เขียนขอถือวิสาสะนำเสนอเพลงคืนนั้นสวรรค์ล่มในเสียงขับร้องของทูล ทองใจ ผู้ซึ่งไม่มีใครร้องได้ “หนาวจนสั่น” เฉกเช่นเขาอีกแล้วในโลกนี้...เพื่อทดแทนลมพัดชายเขาของ TPO กับวิลลาเรต์ในวันเสาร์ก็แล้วกันนะครับ แหะ แหะ :-p Enjoy . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 53 18:09:00

ความคิดเห็นที่ 2 Elgar: Cello Concerto in Em, Op. 85 Ryo with Villaret (Live Concert in 2010 Feb, 13th)/ Thailand PO/ College of Music, Mahidol University, Salaya, Nakhonpathom, Thailand เชลโลคอนแชร์โตของเอลการ์มีทั้งหมด 4 ท่อน ในบางท่อน ท่านผู้ประพันธ์ได้ใส่รายละเอียดของการควบคุมจังหวะไว้ละเอียด ตามขนบที่ดุริยกวียุค Post-Romantic ชอบๆ ทำกัน ผู้เขียนขออ้างไว้ในที่นี้ครั้งเดียวนะครับ เพราะอ้างถึงบ่อยๆ คงจะยาวไป โดยเฉพาะท่อนที่ 4 I. Adagio - Moderato II. Lento - Allegro molto III. Adagio IV. Allegro - Moderato - Allegro, ma non troppo - Poco piu lento - Adagio แม้ผู้เขียนจะไม่ได้ตกหลุมรักงานชิ้นนี้ตั้งแต่แรกฟัง แต่ผู้เขียนยืดอกกล่าวได้ในทันทีว่า ในงานดนตรีประพันธ์ของเอลการ์ทั้งหมด ผู้เขียนชอบงานชิ้นนี้มากที่สุด และเมื่อได้ทราบความเป็นมาของงานชิ้นนี้แล้ว ผู้เขียนก็ยิ่งรู้สึกนับถือและเห็นอกเห็นใจ เอลการ์ ดุริยกวีผู้ประพันธ์งานชิ้นนี้... เหตุการณ์ที่เราควรกล่าวถึงในช่วงเวลาที่เอลการ์ประพันธ์คอนแชร์โตสำหรับเชลโลและออเคสตรานี้ก็คือ เอลการ์ประพันธ์ขึ้นหลังจากการสิ้นสุดของมหาสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง (WWI) ในปี ค.ศ. 1919 และในช่วงเวลานั้นเอง เขาก็เพิ่งทุเลาจากการผ่าตัดต่อมทอนซิล และอีกในหนึ่งปีถัดมา เขาต้องสูญเสียภรรยาคู่ชีวิต... งานประพันธ์ของเอลการ์ก่อนหน้านั้น เต็มไปด้วยความฮึกหาญในท่วงจังหวะ และปลุกเร้าไปด้วยความเกรียงไกรในท่วงทำนอง ตามกระแสชาตินิยม เพื่อสร้างความชอบธรรมของลัทธิจักรวรรดินิยม โดยเฉพาะอย่างยิ่ง งานอย่าง Pomp and Circumstance ซึ่งประกาศความยิ่งใหญ่และคุณค่าการคงอยู่ของชีวิตเพื่อการสงคราม... แต่ห้วงหลัง WWI นั้นเอง เอลการ์มองเห็นสงครามเป็นเรื่องของการสูญเสีย ความเศร้าสลด และความรันทดหดหู่ เขาเริ่มประพันธ์งานที่แสดงออกถึงความอ้างว้างวังเวงในรูปของเพลงร้องประสานเสียงสั้นๆ แต่งานเชลโลคอนแชร์โตชิ้นนี้นั่นเอง ที่เป็นเหมือนปรัชญดุริยางค์ซึ่งบ่งชี้สามัญสำนึกของเอลการ์มากที่สุด ซึ่ง Program-notes ภายในสูจิบัตร (ซึ่งเขียนได้ดีมาก) บ่งชี้ว่างานชิ้นนี้เป็น War Requiem ชิ้นหนึ่งของเอลการ์ และหากเราจะจำเพาะเจาะจงลงไปให้ชัด เราก็คงต้องกล่าวว่า เป็น War Requiem without Words อีกด้วยเช่นกัน... ผู้เขียนรู้สึกดีใจ ที่เคยอ่านพบทรรศนะของผู้สันทัดกรณีที่กล่าวว่า คีตวลีประโยคแรกที่เชลโลบอกกล่าวพวกเรานั้น “เป็นลักษณะของการตั้งคำถามเชิงรำพึงรำพัน” ซึ่งตรงกับ “การเดา” ของผู้เขียน :-p แต่ผู้เขียนควรต้องกล่าวเพิ่มเติมไว้ด้วยว่า เป็นการตั้งคำถามของผู้ที่หลับใหลไปนานและสะดุ้งตื่นขึ้นมาจากฝันร้าย...คุณผู้อ่านที่เคยได้ฟังประโยคเพลงดังกล่าวมาแล้ว จะต้องสามารถจำได้ถึงการปลอบประโลมอย่างอึกอักของกลุ่มเครื่องเป่าลมไม้ที่มีต่อเชลโล และต่อมา เมื่อเชลโลตกอยู่ในห้วงทุกข์กึ่งสงสัยนั่นเอง...ท่วงทำนองจากเครื่องวิโอลาที่แสดงออกถึงความอ้างว้างวังเวงก็พาวงทั้งวงเคลื่อนเข้าสู่ทำนองหลักที่ Tragic, gloomy และ Gray-like ...ทั้งนี้ อาจจะเป็นไปเพื่อบอกกล่าวโศกนาฏกรรมแก่นักเชลโล ผู้ซึ่งรำพึงรำพันหลังการฟื้นตื่นจากอาการหลับใหล...และเสียงเชลโลก็ยังคงพรรณนาถึงความเจ็บปวดจากการรับรู้ความจริงร่วมกันกับวงตลอดทั่วทั้งท่อนที่หนึ่ง... ผู้เขียนไม่อยากจะบอกว่า Adagio – Moderato จากเอลการ์ท่อนนี้ ถือเป็นหนึ่งในท่อนหรือมูฟเมนท์ของคอนแชร์โตเชิงเทวษทวีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดท่อนหนึ่งของโลกเลยทีเดียว หากไม่เกรงอกเกรงใจแฟนๆ ของดุริยกวีผู้ยิ่งใหญ่ท่านอื่นๆ (HA HA) แต่ถึงกระนั้น หากคุณผู้อ่านหรือคุณผู้ฟัง ไม่เห็นด้วยอย่างไรก็ดี อย่างน้อย คุณผู้ฟังก็น่าจะฮัมท่วงทำนองหลักของท่อนนี้ได้อยู่และรู้สึกเพลิดเพลินใจในการฮัมอยู่บ้างล่ะน่า จริงมั้ย? อิอิ . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 53 19:49:44

ความคิดเห็นที่ 3 ความจริงแล้ว ผู้เขียนอยากจะนำเสนอการบรรเลงของ Jacqueline du Pre (1945-87) ผู้ซึ่งกลายเป็น “รอยเท้าช้าง” ของเชลโลคอนแชร์โตชิ้นนี้ในภายหลัง แต่เมื่อเรากล่าวถึงอนุบทของเชลโลคอนแชร์โตของเอลการ์แล้ว ผู้ที่จะมาเป็นตุ๊กตานำเสนอคงจะหลีกหนีจากดูเปรไปไม่พ้น... ผู้เขียนจะขอกล่าวถึงอิทธิพลของดูเปรที่มีต่องานเชลโลคอนแชร์โตของเอลการ์ เมื่อจะพิจารณาถึงงานบันทึกเสียงของเธอในภายหลังนะครับ สำหรับในที่นี้ ผู้เขียนเพียงแต่จะเสนอการบรรเลงของเธอกับสามีของเธอในขณะนั้นคือ Daniel Barenboim กับวง Philadelphia O ในปี 1967 ซึ่งมีชื่อเสียงมากสำหรับคุณค่าทางประวัติศาสตร์ แต่การบรรเลงแม้จะด้อยกว่าในปี 1965 กับ Sir John Barbirolli กับวง London SO แต่ก็ถือเป็นตัวอย่างที่ดีได้... Elgar: Cello Concerto -- 1st Movement Du Pre with Barenboim (Live 1967)/ Philadelphia O/ Nupen's documentary Teledec Enjoy . แก้ไขเมื่อ 16 ก.พ. 53 16:18:14 จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 53 16:17:01

ความคิดเห็นที่ 4 ผู้เขียนมีความชื่นชอบส่วนตัวกับท่อนที่ I และท่อนที่ II เป็นพิเศษ โดยเฉพาะท่วงทำนองการบรรเลงเดี่ยวของนักเชลโลที่ครุ่นคิด ครุ่นคำนึงโดยอิสระในท่อนที่ II ซึ่งต่อเนื่องมาจากตอนจบของท่อนที่ I ในทันที ผู้สันทัดกรณีบางท่านอนุมานว่า เป็นการพิจารณามรณานุสติกรรมฐานตามแบบฉบับของศาสนาพุทธ ซึ่งว่ากันว่า เอลการ์ได้ให้ความสนใจอยู่ (ตรงนี้ ผู้เขียนไม่สามารถจะอ้างอิงจากหลักฐานอะไรได้เลย) ถึงกระนั้น เมื่อผู้สันทัดกรณีบางท่าน ได้ฟังนักเชลโลสาวผู้จากไปอย่างไม่มีวันกลับอย่างดูเปรบรรเลงในท่อนที่ II แล้ว พวกเขาถึงกับถอนหายใจและกล่าวว่า นี่เป็นการบรรเลงดนตรีเสมอซึ่งการเข้าฌานนั่นเทียว! ในส่วนตัวของผู้เขียนนั้น คิดว่า การบรรเลงเดี่ยวของนักเชลโลในท่อนที่ II เปรียบได้กับการพยายามสะกดกลั้นความรู้สึกเหวี่ยงไหวสำหรับใจที่ฟุ้งซ่านและเต็มไปด้วยทุกขเวทนาซึ่งต่อเนื่องมาจากการรับรู้ความจริงในท่อนที่ I ต่างหาก และล้วนแล้วแต่เป็นไปเพื่อแสวงหาการหลุดพ้นชั่วครู่แบบโลกียะ! และท่อนที่ III นั่นเองที่เชลโลกับวงทั้งวง ได้พิจารณาความจริงด้วยอาการสุขสงบ แต่นั่นก็เป็นเพียงชั่วระยะเวลาสั้นๆ เท่านั้น... จวบจนท่อนที่ IV อันเป็นบทสรุปสุดท้ายนั่นแหละ ที่เอลการ์ได้รวบรวมความเข้มแข็งเพื่อบอกกล่าวชัยชนะ (เพียงชั่วครั้งชั่วคราว) ที่มีต่อจิตใจอันหวั่นไหวและอ่อนไหว ความพยายามปีนป่ายขึ้นไปสู่ Triumphal peak ของทั้งวงเป็นไปในลักษณะอิหลักอิเหลื่ออย่างรู้สึกถึงได้ และความเป็นจริงก็ปรากฏขึ้นมาในท้ายที่สุด เมื่อเสียงเชลโลที่รำพึงพิลาปรำพันด้วยความสงสัยในการเริ่มต้นของท่อนที่ I ได้หวนปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง! ให้รู้สึกวาบในใจและชวนให้คิดไปได้ว่า ห้วงทุกข์จากโศกนาฏกรรมใดๆ มักจะกลับมาวนลูปให้ได้ประสบอยู่เสมอ... ผู้เขียนขอนำเสนออัจฉริยภาพของดูเปรในท่อนที่สองนี้ จากคลิปวิดีโอในการแสดงครั้งเดียวกันกับ #3 ข้างบนนะครับ... Elgar: Cello Concerto – 2nd Movement Du Pre with Barenboim (Live 1967)/ Philadelphia O/ Nupen's documentary Teledec Enjoy . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 53 16:21:10

ความคิดเห็นที่ 5 ถึงตอนนี้ ผู้เขียนก็ควรจะกล่าวถึง Meehae Ryo กับผู้ร่วมเดินทางไปกับเธอในวันเสาร์ที่ผ่านมาเสียที (HA HA) ผู้เขียนมักประสบกับบทวิจารณ์นักดนตรีผู้ปฏิบัติเชลโล “หญิง” ผู้อาจหาญบรรเลงและบันทึกงานเชลโลคอนแชร์โตของเอลการ์ ในแบบไม่ได้ใคร่จะดีอะไรจากผู้สันทัดกรณีหลายต่อหลายท่าน และก็ให้รู้สึกน้อยใจแทนนักดนตรีเหล่านั้น ที่โชคชะตาบังคับให้เธอถูกเปรียบกับรอยเท้าช้างที่ยิ่งใหญ่ของแจ็กกีอยู่เสมอ แม้ว่ากันตามจริงแล้ว เทคนิคและ Approach ของนักเชลโลรุ่นหลังๆ อาจจะดีกว่าดูเปรเสียด้วยซ้ำไป จึงไม่เป็นการยุติธรรมนักที่เราจะเอานักเชลโลหญิงที่มีทิศทางของตัวเองไปเปรียบเทียบกับของขลังที่อยู่บนหิ้ง ผู้ซึ่งจากโลกนี้ไปแล้วอย่าง Jacqueline du Pre ผู้เขียนไม่เชื่อว่า บีเฮ รีโยว จะอยู่ในวังวนของชะตากรรมอันน่าเศร้านี้ ตัวเธอแม้จะถูกโฟกัสไปที่มือที่ถือคันชักและนิ้วที่จับฟิงเกอร์บอร์ดของเธออย่างมีรังสีอำมหิตจากนักวิจารณ์ (รีโยวเคยแสดงงานชิ้นนี้ผ่านสายตาสาธารณชนอยู่มากครั้ง และได้บันทึกผลงานไปแล้ว) แต่โชคดีที่ผู้เขียนตั้งตาเข้าไปนั่งชมและตั้งหู (บ็อก บ็อก :-p) + ตั้งใจเข้าไปนั่งฟังดนตรี ผู้เขียนจึงไม่ได้จ้องไปที่สองมือของเธอ เหตุเพราะผู้เขียนในวันนั้น ดวงตาพร่ามัวไปด้วยของเหลวชนิดหนึ่งที่รื้นออกมา ด้วยอาการที่นึกขึ้นได้ในตอนเขียนนี้ว่า Ambientism ใช่แล้วครับ คุณผู้อ่าน อาการโหยไห้ในบรรยากาศ... เป็นเรื่องน่าอายอีกครั้ง ที่ผู้เขียนไม่สามารถวิจารณ์นักดนตรีผู้ปฏิบัติเชลโล รวมทั้งวิลลาเรต์และ TPO ในคอนเสิร์ตวันนั้นอย่างเป็นกิจจะลักษณะได้เลย เหตุเพราะผู้เขียนหลงละเมอไปแล้วในบรรยากาศแห่งเสียงที่ดึงผู้เขียนดิ่งจมลึกไปใน “ความเป็นดนตรี” นับตั้งแต่ Vladislav Shumakov บรรเลงเสียงวิโอลาแสดงเจตจำนงในท่อนที่ I มา...ผู้เขียนก็ไม่มีอารมณ์หรือความคิดที่จะเอาการแสดงคอนเสิร์ตในวันนั้นไปเปรียบเทียบกับการแสดงหรืองานบันทึกไหนๆ อีกแล้ว...ผู้เขียนเพียงแต่นั่งฟังดนตรีไปด้วยความรู้สึกลุ่มหลงล้วนๆ แม้การบรรเลงเชลโลบางวรรคตอนจะดูเหมือนไม่สุกงอมและไม่ “ขึ้นรูป” อย่างที่ควรจะเป็นก็ตามที (HA HA ไหนว่า ไม่ได้ตั้งใจฟังไง?) เอาเป็นว่า ผู้เขียนน่าจะตื่นเต้นที่จะได้ดูและฟังเชลโลคอนแชร์โตของเอลการ์เสียจนเกินเหตุ เสียก็แล้วกันนะครับ อิอิ สิ่งที่ผู้เขียนเห็นจะต้องชมวิลลาเรต์สำหรับเชลโลคอนเสิร์ตในวันนั้นก็คือ การควบคุมความหนักเบาของเครื่องสายในหลายต่อหลายคีตวลี บางวรรคตอนเขาทำให้เสียงจากกลุ่มเครื่องสายที่หนึ่ง อยู่ในลักษณะบางเบาประหนึ่งกลุ่มหมอกยามสายๆ ซึ่งรองรับความแผดกล้าของเสียงเชลโลที่เปรียบได้กับดวงตะวันทอแสง แต่ในความบางเบาอันน่าทึ่งนั้น กลับปรากฏความลึกที่หาได้ยากยิ่งสำหรับไลฟ์คอนเสิร์ตซึ่งไม่ได้ผ่านการปรับแต่งใดๆ จากวิศวกรทางเสียงเลย! ผู้เขียนตกหลุมแอมเบี๊ยนท์นี้ไปด้วยอาการเหวออยู่นาน...วิลลาเรต์ (และ TPO) คุณทำได้ยังไง? ผู้เขียนต้องขออภัยไปยังคุณผู้อ่านที่หลงมาอ่านความเห็นนี้อยู่ได้ตั้งนาน แต่ไม่มีอะไรที่ประหวัดไปยังรีโยว ผู้ปฏิบัติเครื่องเชลโล อย่างจริงจังเลยแม้แต่น้อย ผู้เขียนยอมรับอย่างเต็มอกเต็มใจว่า รีโยวปฏิบัติเครื่องเชลโลของเธอได้มาตรฐานสูงและทำหน้าที่ของนักดนตรีที่มีวินัยอย่างเต็มเปี่ยมแน่นอน แม้ผู้เขียนอาจจะยังสงสัยสิ่งที่เธอคิดและตีความอยู่บ้างในวรรคตอนแรกที่มีชื่อเสียงจากการเริ่มต้นในท่อนที่หนึ่ง แต่สิ่งที่เราได้รับฟังและรู้สึกดีเมื่อออกมาจากโรงคอนเสิร์ต ย่อมเป็นคำวิจารณ์อันมีค่าต่อนักดนตรีอาชีพอยู่แล้วมิใช่หรือ? วันนั้น ผู้เขียนจากลา บีเฮ รีโยว นักดนตรีสาวสวย ด้วยคำกล่าวสั้นๆ ว่า ขอบคุณมากที่ทำให้ผมนึกถึงดูเปร, แน่นอน ผมชอบดูเปรบรรเลงงานชิ้นนี้อย่างที่สุดแน่ๆ แต่ผมก็ชอบการบรรเลงของเธอเฉกเช่นกันน๊า...เธอยิ้มและบอกว่า แน่ล่ะ ใครๆ ก็ต้องพูดถึงแจ็กกีสำหรับงานชิ้นนี้... ปัญหาคือ ผมไม่ได้ขอเบอร์โทรศัพท์เธอมาด้วยน่ะซี ว๊า น่าเสียดายจัง (HA HA) ^________^ *ภาพการแสดงของรีโยวในอดีต วันเสาร์ เธอสวมชุดสีฟ้านี้ด้วยเหมือนกัน... จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 53 17:23:36

ความคิดเห็นที่ 6 Discography -- Elgar: Cello Concerto in Em เหมือนเช่นเคย ผู้เขียนจัด Discography ของซีดีเท่าที่ผู้เขียนมีฟังไว้ ด้วยอาจจะเป็นประโยชน์บ้างสำหรับคุณผู้อ่านที่สนใจ และอยากจะหาไว้ฟังเป็นส่วนตัว ผู้เขียนจะยินดีมากๆ หากคุณผู้อ่านจะช่วยกันฟัง (และช่วยกันอุดหนุนบริษัทแผ่น HA HA) หาซื้อที่ไหนไม่ได้ ถามมาที่ผู้เขียนได้เหมือนเช่นเคยนะครับ Enjoy... ^_________^ จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 53 18:27:40

ความคิดเห็นที่ 7 1. Cohen with del Mar (1980)/ London PO/ EMI CfP *with Dvorak: CC ผู้เขียนชอบน้ำกลั่นจากโคเฮนด้วยเหมือนกัน เขาเล่นสะอาดและเต็มไปด้วยความระมัดระวัง... จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 53 18:30:44

ความคิดเห็นที่ 8 2. du Pre with Barbirolli (1965)/ London SO/ EMI GROC *with Cockaigne Overture & Sea Pictures ผู้เขียนขอใช้ฉันทคติ หรือในด้านลบคือ อคติ เชียร์ดูเปรครั้งนี้ด้วยนะครับ เพราะฉะนั้น เมื่อคุณผู้อ่านอ่านไปแล้วเกิดอาการย้อนกลับของอาหาร ก็ได้โปรดให้อภัยผู้เขียนไว้ด้วยล่ะ...อิอิ แผ่นที่คุณผู้อ่านเห็นอยู่นี้ เป็น The Must Have ไปแล้วสำหรับแฟนๆ ของชาวคณะผู้นิยมในดนตรีคลาสสิค ไม่ว่าเราจะรู้จักเอลการ์หรือไม่ก็ตาม เหตุผลที่ทำให้งานบันทึกนี้โด่งดังก็คือ - ดูเปรบรรเลงเชลโลได้สมบูรณ์แบบทั้งในแง่เทคนิค, การตีความ, อารมณ์ และที่สำคัญคือ อิสรภาพของเธอ ที่โลดแล่นไร้ขอบเขต! - ดูเปรเสียชีวิตไปแล้ว ท่ามกลางการยอมรับโดยดุษณีอันชัดแจ้งว่า เธอเป็นสัญลักษณ์ของงานชิ้นนี้... - บาร์บิรอลลีและ LSO อยู่ในจุดสูงสุดของการตีความดนตรีของเอลการ์ - EMI บันทึกงานชิ้นนี้ในแบบ Studio ในระดับถวายหัวเป็นทาสทางดนตรี (ว่าเข้าไปนั่น) - และงาน Sea Pictures ที่เพิ่มมา ไม่ใช่เป็นงานแถม แต่เป็นงานที่ Janet Baker แสดงความรุ่งโรจน์ในน้ำเสียงและการตีความที่ลึกซึ้งกินใจ ทำให้เอลการ์เปล่งประกายการเป็นดุริยกวีผู้ประพันธ์งาน Orchestral songs ที่ยิ่งใหญ่คนหนึ่ง... สิ่งที่ผู้เขียนควรจะกล่าวถึง ดูเปร สำหรับอัจฉริยภาพของเธอที่มีต่อการบรรเลงเอลการ์ชิ้นนี้ก็คือ นับตั้งแต่การตั้งคำถามในคีตวลีแรกของเธอแล้ว ที่ทำให้เรารู้สึกถึง ความนึกคิดที่โบยบินอย่างอิสระของเธอ เธอบรรเลงโน้ตโหยหวน (Portamento) ในท่อนแรกประหนึ่ง ตัวเธอนั่นเองที่เป็นเชลโล! เราอาจจะได้ฟังถึงชีวิตของเธอเองผ่านการบรรเลงเชลโลอันลึกซึ้ง โหยไห้ และเทวษทวี...แม้กระทั่งเทคนิคอันเจิดจรัสในท่อนที่สอง เธอตวัดคันชักกระโดดบนสายเป็น Extreme Sautille ที่สุดโต่ง แต่ยังคงแม่นยำ นิ่ง และเปี่ยมไปด้วยพลัง เป็น High voltage ที่หลายต่อหลายท่านกล่าวว่า เป็น Meditative ที่ลึกซึ้ง!! ผู้เขียนไม่อยากจะแนะนำงานบันทึกอื่นของดูเปรสำหรับเชลโลคอนแชร์โตของเอลการ์อีก ไม่ว่าจะในแบบ Live กับ Barbirolli/ BBC SO ในปี 1967 หรือกับบาเรนบอยม์สามีของเธอในขณะนั้นในปี 1967 หรือ 1970 ก็ตาม ในทุกเหตุการณ์ที่กล่าวมา ไม่สามารถเทียบได้กับปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นในสตูดิโอของ EMI ในปี 1965 ดังที่ผู้เขียนยกมานี้ได้เลยแม้แต่น้อย... คุณผู้อ่านสามารถหาซื้อแผ่นนี้ได้ง่ายมากในบ้านเรา และโปรดสังเกตว่า งานบันทึกนี้ ทาง EMI ได้ปล่อยออกมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพียงแต่เปลี่ยนปก+งานร่วมไปมาในรอบยี่สิบปีนี้ และผู้เขียนขอสรุปสั้นๆ ว่า แผ่นในอนุกรม Great Recordings of the Century แผ่นดังที่ยกมานี้แหละ ก็สามารถทำให้เราเข้าถึงชีวิตของเอลการ์ (และดูเปร) ได้แล้ว... สิ่งที่คุณผู้อ่านควรทำในตอนนี้ก็คือ ออกจากบ้านไปที่ร้านซีดีดนตรีคลาสสิค ถามหาแผ่นนี้ หรือเปิดเวบดูว่ามีที่ไหนขายในราคาที่ชวนซื้อบ้าง... แล้วก็ Enjoy! . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 53 19:01:58

ความคิดเห็นที่ 9 3. Fournier with Wallenstein (1967)/ Berlin PO/ DG Galleria *with Dvorak: CC ฟูนิเยร์กับความหวานที่ควบคุมด้วยรสนิยมแบบ Aristocratic จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 53 19:05:59

ความคิดเห็นที่ 10 4. Isserlis with Hickox (1988)/ London SO/ Virgin Ultraviolet *with Bloch: Schelomo อิสเซอลิซกับเอลการ์ที่ไม่น่าเชื่อว่า เขาจะสวิงสวายและแหลมคมในการแสดงออก... จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 53 19:07:16

ความคิดเห็นที่ 11 5. Lloyd Webber with Menuhin (1985)/ Royal PO/ Decca Ultimate Cello Classics (5CDs) *with Various Works ลอยด์ เวบเบอร์ ที่ทำหน้าที่เหมือนนักบวช ในขณะที่ Vibrato ของเขาสะอาดสะอ้านดีจัง...แล้วไง? อิอิ จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 53 19:10:10

ความคิดเห็นที่ 12 และ 6. Tortelier with Groves (1988)/ Royal PO/ Regis *with Serenade etc. Classical-ism อย่างตอร์เทลลิเยร์ทำให้เอลการ์อยู่ในความสงบและมีหนทางไปสู่โลกุตตระ ปัญหาคือ แก (และผู้เขียน) คิดไปเองรึเปล่าน๊อ? :-) จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 53 19:12:35

ความคิดเห็นที่ 13 และถ้าหากใครอยากจะติดตามหรือค้นคว้าเรื่องราวของดูเปร ที่เกี่ยวพันกับเอลการ์ ก็อาจจะลองแวะไปชมเวบไซท์ http://www.elgar.org/3cello-b.htm นี้ได้...มีเรื่องราวที่ละเอียดและน่าสนใจอยู่เต็มไปหมด... . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 53 19:27:02

ความคิดเห็นที่ 14 ก่อนจากกันในงานของเอลการ์ ผู้เขียนอยากจะขอแนะนำงานชิ้นหนึ่งของวงดนตรี Blackmore's Night ซึ่งเป็นวงดนตรีในแบบ Minstrel ที่นำโดย Ritchie Blackmore อดีตมือกีตาร์ของวง Deep Purple และ Rainbow สองวงดนตรี Hard-Rock ในยุค 70's-80's กับ Candice Night ภรรยาสาวอายุคราวลูก ซึ่งทำหน้าที่เป็นนักร้อง เพลงของวงแบล็กมอร์สไนท์จะย้อนเวลาไปในยุค Renaissance/ Medieval ซึ่งผู้เขียนอาจจะเรียกว่าเป็น Neo-renaissance หรือเป็น New-age ในอีกรูปแบบหนึ่งก็ได้ เพลงที่ผู้เขียนอยากจะกล่าวทิ้งไว้ ณ ที่นี้ ก็คือ เพลง Ghost of A Rose ซึ่งแคนดิซ ไนท์ได้ประพันธ์เนื้อร้องเพื่อแสดงความระลึกถึงต่อ Jacqueline du Pre และแบล็กมอร์ (ผู้ซึ่งผู้เขียนรักชอบพออยู่ด้วย HA HA) ได้ใช้ท่วงทำนองหลักในท่อนที่ I ของ Elgar: Cello Concerto มาเป็นส่วน Intro และได้เรียบเรียงเป็นทำนองของเพลง โดยผู้เขียนเห็นว่า น่าสนใจที่จะกล่าวถึง (แต่จริงๆ แล้ว ผู้เขียนกะจะโปรโมทวงมินสเทรลวงนี้ด้วยน่ะ อิอิ) เอาเป็นว่า ฟังดนตรีเถิดชื่นใจ ก็แล้วกันน๊า... Enjoyyyyyyyyyy!!! . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 53 19:30:17

ความคิดเห็นที่ 15 Ghost of a Rose The valley green was so serene In the middle ran a stream so blue... A maiden fair, in despair, once had met her true love there and she told him... She would say... "Promise me , when you see, a white rose you'll think of me I love you so, Never let go, I will be your ghost of a rose..." Her eyes believed in mysteries She would lay amongst the leaves of amber Her spirit wild, heart of a child, yet gentle still and quiet and mild and he loved her... When she would say... "Promise me , when you see, a white rose you'll think of me I love you so, Never let go, I will be your ghost of a rose..." When all was done, she turned to run Dancing to the setting sun as he watched her And ever more he thought he saw A glimpse of her upon the moors forever He'd hear her say... "Promise me , when you see, a white rose you'll think of me I love you so, Never let go, I will be your ghost of a rose..." . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 53 19:32:28

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณมากครับที่กรุณาแบ่งปันความรู้/ความรู้สึกดี ๆ อีกแล้ว ผมรู้สึกตั้งแต่เด็กแล้วว่าเนื้อเพลง "คืนนั้นสวรรค์ล่ม" ออกแนวอีโรติกมาก ทั้ง ๆ ที่ตอนนั้นยังไม่ทราบความหมายของคำนี้ เอาอัลบัมของ Yo-Yo Ma มาเสริม Elgar Cello Concerto discography ด้วยครับ ในบรรดาอัลบัมรวม Great Cello Concertos ผมคิดว่าชุดนี้สุดยอดที่สุดแล้ว http://music.barnesandnoble.com/Great-Cello-Concertos/Yo-Yo-Ma/e/74644456226/?itm=1&USRI=yo+yo+ma+great+cello+concertos จากคุณ : A Muggle เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 53 20:14:14

ความคิดเห็นที่ 17 Borodin: Symphony No. 2 in Bm Villaret (Live Concert in 2010 Feb, 13th)/ Thailand PO/ College of Music, Mahidol University, Salaya, Nakhonpathom, Thailand ผู้เขียนจะพยายามจบเรื่องราวของคอนเสิร์ตในวันที่ 13 กุมภาพันธ์ ภายในวันนี้... ซิมโฟนีหมายเลขสองของโบโรดินมีอยู่ด้วยกัน 4 ท่อน I Allegro II Scherzo. Prestissimo-Allegretto III Andante IV Finale. Allegro ซิมโฟนีหมายเลขสองของโบโรดินซึ่งมีความยาวไม่มากเพียงประมาณไม่ถึงครึ่งชั่วโมงชิ้นนี้ เป็นซิมโฟนีในยุคโรแมนติคที่ใช้สังคีตลักษณ์ในยุคคลาสสิคอย่างเคร่งครัด แต่เต็มไปด้วยกลิ่นของความเป็นรัสเซียนแถบ Caucasia หรือรัสเซียใต้ใกล้เอเชียตะวันออกกลาง หรือที่เราอาจจะเรียกกันว่า Eurasia (ทั้งๆ ที่เขาเกิดที่เมือง St Petersburg! แท้ๆ) ผู้เขียนไม่ทราบเลยว่า โบโรดินเข้ารีตในศาสนาหรือความเชื่อใดๆ ที่เกี่ยวพันกับศาสนาอิสลามหรือไม่ หรือเพียงลุ่มหลงในศิลปะ? แต่ดนตรีของโบโรดินที่เปี่ยมไปด้วย Rhythmic ที่โดดเด่น แน่นหนา และท่วงทำนองที่คละคลุ้งไปด้วยกลิ่นกำยานสไตล์ Arabian Nights นั่นเอง ที่ทำให้ดนตรีของโบโรดินมีเสน่ห์อย่างน่าประหลาด...และเมื่อเปรียบเทียบกับดุริยกวีชาวรัสเซียนที่อยู่ในกลุ่ม The Five เหมือนกันกับเขาอย่าง Cui, Balakirev, Mussorgsky และ Rimsky-Korsakov แล้ว โบโรดิน ดูเหมือนจะมีอิทธิพลต่อกลุ่มห้าแนวร่วมในแง่ของท่วงทำนองรูปแบบดังกล่าวมากที่สุด... คุณผู้อ่านที่เคยได้ฟังและประทับใจไปกับ Polovtsian Dances ซึ่งเป็นท่อนร้องประสานเสียงท่อนหนึ่งอันมีชื่อเสียงมากในงาน Opera ของโบโรดินเรื่อง Prince Igor อาจจะทราบกันแล้วว่า งานอุปรากรดังกล่าวถือเป็นงาน “คู่แฝด” สำหรับซิมโฟนีหมายเลขสองนี้ กล่าวกันว่า ซิมโฟนีหมายเลขสองถือเป็นพิมพ์เขียวของโบโรดินสำหรับการประพันธ์ทำนองในอุปรากรเรื่องดังกล่าวเลยทีเดียว... ก่อนจะเข้าไปสู่ซิมโฟนีของโบโรดิน ผู้เขียนใคร่จะนำเสนอ Polovtsian Dances จากอุปรากร Prince Igor ซึ่งมีทำนองไพเราะกินใจ...ผู้เขียนไม่ได้มีจุดมุ่งหมายไบแอสอะไรกับคุณผู้อ่านเลย ที่จะบอกกล่าวว่า ทำนองช่วงการร้องประสานเสียงใน PD นี้ คุณผู้อ่านบางท่านอาจจะเกิดอาการ “เหมือนเคยได้ยินมาก่อนในชีวิต” ซึ่งผู้เขียนรู้สึกเช่นนี้ทุกครั้ง...ผู้เขียนเหมือนเคยได้ยินมาก่อนสมัยที่ผู้เขียนเป็นเด็กๆ ซึ่งผู้เขียนเรียนอยู่ในโรงเรียนคริสต์ และการได้ยินมาก่อนนั้น เหมือนผู้เขียนได้ยินระหว่างนั่งรอคุณพ่อมารับอยู่ใต้ต้นจามจุรีอันครึ้มไปด้วยร่มเงาในยามโพล้เพล้ด้วยใจห่อเหี่ยว เพราะท่านไม่มารับสักที เพื่อนๆ ต่างก็กลับกันหมดแล้ว ดวงอาทิตย์ก็คล้อยจวนจะลับขอบไม้ริมอัฒจันทร์ข้างสนามฟุตบอล...ความรู้สึกนี้ เป็นอยู่ทุกครั้งเมื่อผู้เขียนนั่งฟัง PD ไม่ว่าจะในที่แห่งไหน... คุณผู้อ่านรู้สึกอย่างไรกับท่อนร้องประสานใน Polovtsian Dances ก็บอกกล่าวเล่าให้อ่านกันบ้างนะครับ... Polovtsian Dances from Prince Igor – Gergiev (1993)/ Kirov Ch & O/ Mariinsky Theatre . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 53 18:48:12

ความคิดเห็นที่ 18 แต่การเริ่มต้นของกลุ่มเครื่องสายที่เล่นในทำนองหลักอย่างพร้อมเพรียงกันในแบบรุกเร้า โรมรัน ถั่งโถม (และดูเหมือนจะลึกลับ) ก่อนจะตามมาด้วยเสียงเครื่องลมไม้ที่ล้อไปมาประหนึ่งจะหวนระลึกไปถึงดนตรีของยุคคลาสสิคในยุโรปตะวันตกในซิมโฟนีหมายเลขสองของโบโรดินนั่นเอง ที่ทำให้เราอาจจะนึกถึงงาน Scheherazade ของริมสกี-คอร์ซาคอฟ ซึ่งเหตุที่ผู้เขียนกล่าวถึงเชเฮราซาดในที่นี้ ก็เพราะเป็นงานที่รู้จักกันดีกว่าซิมโฟนีของโบโรดิน แต่จริงๆ แล้ว ริมสกี-คอร์ซาคอฟประพันธ์ขึ้นมาภายหลังงานซิมโฟนีของโบโรดินชิ้นนี้! และในวันนั้น กลุ่ม “กองพันเครื่องสาย TPO” ของวิลลาเรต์ก็ได้สร้างความถึงอกถึงใจแก่ผู้เขียนได้เป็นอย่างดี...น่านับถือในความจริงจังและวินัยที่สูงของนักดนตรีเครื่องสายในวง ซึ่งเป็นอยู่เสมอมา... และสำหรับใน Scherzo ของท่อนที่ II นั่นเอง ที่คุณผู้ฟังจะรู้สึกเพลิดเพลินกับการต่อล้อต่อเถียงกันอย่างน่ารักระหว่างเสียงเครื่องเป่าทองเหลืองอย่างเครื่องฮอร์น, ทรัมเปต และ ทรอมโบน ที่ถูกเป่าสลับไปมาในลักษณะตอดเป็นห้วงๆ (ไม่รู้ทางเทคนิค เค้าเรียกกันอย่างไร?) กับเสียงเครื่องลมไม้ที่แทรกสอดทำนองมาเป็นระยะๆ โดยมีกลุ่มเครื่องสายบรรเลงประคอง, ลักษณะเสียงประสานหลากแนวแบบยุกๆ ยิกๆ ในสแกร์โซนี้ ทำให้เราเพลิดเพลินและอาจจะเข้าถึงอารมณ์ขันของโบโรดินได้เป็นอย่างดี... ท่อนที่ III นับเป็นท่อนช้าที่เป็น Killer ท่อนหนึ่งในโลกแห่งดุริยางคศิลป์ ท่วงทำนองการบรรเลงเดี่ยวฮอร์นที่ลึกซึ้งกินใจและท่วงทำนองการบรรเลงจากกลุ่มเครื่องสายอันนุ่มนวลจากวงที่บรรเลงได้มาตรฐานสูง อาจจะทำให้คุณผู้ฟังสัมผัสได้ถึงดินแดนแห่งหนึ่ง ขอเพียงหลับตา... (ว่าเข้าไปนั่น HA HA) ทั้งสองท่อนนี้ TPO ของวิลลาเรต์ ก็ยังสามารถรักษาการบรรเลงที่ Polished และเป็นธรรมชาติ มีชีวิตชีวา...แม้ว่าผู้เขียนจะเผลอหลับไปบ้างในช่วงหลังของการบรรเลงในนท่อนช้าท่อนที่ III เนื่องจากการนอนมาน้อย :-p แหม...ก็เพลงเพราะอ่ะเนาะ ก็เลยหลับตาพริ้มจนเผลอหลับไปไงล่ะ อิอิ... คุณผู้อ่านที่ชื่นชอบเสียงเครื่องลมทองเหลืองที่ทั้งโอ่อ่า และแผดกล้าในเวลาเดียวกัน จะต้องรู้สึกประทับใจซิมโฟนีชิ้นนี้นับตั้งแต่ท่อนที่หนึ่งไปจนกระทั่งถึง Finale, น่าทึ่งที่โบโรดินผู้เป็นนักเคมีและดุริยกวี ‘สมัครรัก สมัครเล่น’ จะสามารถสร้างสูตรเคมีในวงออเคสตราได้อย่างเหมาะสมและเปิดเผย Tonal-balancing ของวงได้อย่างเข้มข้น และมีสีสันยวนใจ...และในฟินาเลนี้เอง ที่ผู้เขียนรู้สึกถึงความมีพลังของ TPO โดยเฉพาะอย่างยิ่ง กลุ่มเครื่องเป่าทรอมโบนและทรัมเปต ที่เป่ากันถึงใจพระเดชพระคุณ (บางครา ผู้เขียนหวนระลึกไปถึงท่อน Tabor อันมีชื่อเสียงของ Ma Vlast หรือ The Father Land งานของ Smetana ซึ่งมีความคล้ายคลึงกันมากจริงๆ) และความหฤหรรษาก็ปรากฏร่วมกันทั้งวงจนจบ... ผู้เขียนขอนำเสนอท่อนช้า (Andante) ของซิมโฟนีบทนี้ด้วยคลิปเสียงของ Jean Martinon กับวง London SO ซึ่งมีชื่อเสียงมากสำหรับงานบันทึกการบรรเลงซิมโฟนีหมายเลขสองนี้ Borodin: Symphony No. 2 in Bm – III. Andante Martinon (1960)/ London SO/ Decca . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 53 18:58:19

ความคิดเห็นที่ 19 Discography -- Borodin: Symphony No. 2 in Bm เหมือนเช่นเคย ผู้เขียนจัด Discography ของซีดีเท่าที่ผู้เขียนมีฟังไว้ ด้วยอาจจะเป็นประโยชน์บ้างสำหรับคุณผู้อ่านที่สนใจ และอยากจะหาไว้ฟังเป็นส่วนตัว ผู้เขียนจะยินดีมากๆ หากคุณผู้อ่านจะช่วยกันฟัง (และช่วยกันอุดหนุนบริษัทแผ่น HA HA) หาซื้อที่ไหนไม่ได้ ถามมาที่ผู้เขียนได้เหมือนเช่นเคยนะครับ Enjoy... ^_________^ จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 53 19:01:49

ความคิดเห็นที่ 20 1. Kondrashin (1980)/ (Royal) Concertgebouw O/ Philips 50th *with Rimsky-Korsakov: Scheherazade . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 53 19:11:23

ความคิดเห็นที่ 21 2. Malko (1955 Mono)/ Philharmonia O of London/ EMI IMG Artists GCOC (2CDs) *with Various Works . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 53 19:12:20

ความคิดเห็นที่ 22 3. Martinon (1960)/ London SO/ Decca ‘The World of Borodin” *with Various works . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 53 19:12:54

ความคิดเห็นที่ 23 4. Rattle (Live for New Year Concert 2007)/ Berlin PO/ EMI *with Polovtsian Dances & Mussorgsky: Pictures at an Exhibition . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 53 19:13:39

ความคิดเห็นที่ 24 และ 5. Tjeknavorian (1977)/ National PO/ RCA Red Seal (Complete) . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 53 19:14:17

ความคิดเห็นที่ 25 ผู้เขียนขอจบการแสดงความเห็นในเรื่องคอนเสิร์ตและเรื่องราวของ Elgar: Cello Concerto กับ Borodin: Symphony No. 2 ไว้แต่เท่านี้... ขอบคุณมากๆ ครับที่อ่านมาจนถึงความเห็นนี้... ^_________^ จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 53 19:22:28

ความคิดเห็นที่ 26 รออ่านจนจบว่าจะคิดเหมือนคุณ St@rGazer ไหม ปรากฏว่าไม่เหมือนนัก ก็คือในส่วนของ Elgar ผมคิดว่าทางวงบรรเลงได้ยังไม่ค่อยถูกใจนัก โดยเฉพาะไดนามิกของเครื่องดนตรีแต่ละกลุ่มใน กระบวนที่ 2 และ 3 ทำให้การบรรเลงของ รีโย ด้อยลงไปอย่างน่าเสียดาย ส่วน Symphony ของ Borodin นั้นเกินคาด วิลลาเร พาผมไปกับความโอ่อ่าที่สุดระทึกใจ จนผมรู้สึกคาดหวังกับแกเสียแล้วสำหรับงานในแนวนี้ จากคุณ : RAKANG เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 53 14:29:51