ความคิดเห็นที่ 1   คือ บทเพลงไพเราะที่คงความอมตะนิรันดร์กาล ชื่อ สาวสวยจากอิปานิมา (Garota de Ipanema) ภาคภาษาไทย บทเพลงซึ่งถูกสลักเบื้องหลังไว้ด้วยเรื่องราวที่น่ารักและโรแมนติก ความประทับใจต่อบันทึกของเรื่องราวในอดีตนี้ เป็นแรงบันดาลใจให้ผู้เขียนถ่ายทอดออกมาเป็นซีรี่ส์บทความ เพื่อให้ผู้อ่านได้สัมผัสเรื่องราวอย่างรื่นรมย์ ด้วยสำนวนภาษาที่ผู้เขียนพยายามเติมแต่งให้รุ่มรวยที่สุดเท่าที่ความสามารถจะไปถึง พร้อมๆกันนี้ผู้เขียนได้ถือโอกาสสอดแทรกเรื่องราว และที่มาอันเป็นตำนานที่ยังมีชีวิตและชีวาของดนตรีบอสซาโนว่า ให้ผู้อ่านได้อิ่มเอมทั้งความรู้ควบคู่ความบันเทิง (Edutainment) จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 53 10:54:20

ความคิดเห็นที่ 2   ตอนที่ 12: ความงามในแรงบันดาลใจจากสาวสวยอิปานิมา ภายหลังจากชาร์ลี เบิร์ดและสแตน เกตซ์ได้ช่วยกันสร้างสรรค์ให้อัลบั้ม Jazz Samba ออกมาเขย่าวงการดนตรีในเดือนเมษายน ค.ศ. 1962 นั้น ได้เกิดกระแสความนิยมต่อดนตรีบอสซาโนว่าอย่างมากมายในอเมริกา ไม่เพียงแต่เบิร์ดและเกตซ์เท่านั้นที่มีชื่อเสียงไปทั่วโลก แม้แต่ทอม โจบิมในฐานะของผู้ประพันธ์บทเพลงเอกในอัลบั้มอย่าง Desafinado ก็พลอยเป็นที่รู้จักไปด้วย นั่นยิ่งเป็นการโหมกระพือให้ชื่อเสียงของทอมในประเทศบ้านเกิด (บราซิล) ยิ่งมีความโด่งดังยิ่งขึ้นไปอีก ทอม โจบิมและจาว จิลแบร์โต้กลายเป็นความภาคภูมิใจของชาวบราซิลเลี่ยน ในฐานะของผู้ที่สร้างชื่อเสียงให้แก่ประเทศ เพราะคู่หูทางดนตรีคู่นี้เป็นผู้ที่มีส่วนสำคัญในการเผยแพร่และผลักดันให้ดนตรี “คลื่นลูกใหม่” หรือบอสซาโนว่าของชาวบราซิลเลี่ยนให้ขจรขจายไปทั่วอเมริกานั่นเอง จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 53 10:57:42

ความคิดเห็นที่ 3   ในช่วงเวลานั้น นอกจากทำหน้าที่คอมโพสเซอร์ให้กับจาว จิวแบร์โต้แล้ว ทอม โจบิมก็ยังคงทำงานในฐานะคู่หูต่างวัยแต่ใจสัมพันธ์ร่วมกับวินิชิอุส เดอ มอเรสอีกด้วย ดนตรีบอสซาโนว่าจะเกิดอะไรก็ฉุดเอาไว้ไม่อยู่ เพราะในช่วงฤดูหนาวของปีค.ศ. 1962 นั้น ได้เกิดเหตุการณ์หนึ่งอันเป็นแรงบันดาลใจสำคัญให้กับเดอ  มอเรส ประพันธ์บทเพลงบอสซาโนว่าที่มีชื่อเสียงมากที่สุดของโลก The Girl from Ipanema ขึ้นมาในช่วงนี้เอง บทเพลงที่เปรียบเสมือนพลุสีสวยสดที่พุ่งขึ้นไปสุกสกาวบนฟากฟ้าบอสซาโนว่าที่งดงามอยู่ก่อนแล้วนั้น ให้สว่างไสวและเจิดจรัสยิ่งขึ้นไปอีก ไม่มีใครคิดว่าเหตุการณ์ธรรมดาๆ ในชีวิตประจำวันของสาวสวยวัย 18 ปีที่มีชื่อว่า เฮโล่ พินเฮียโร่ (Helo Pinheiro) จะกลายเป็นตำนานที่ยังมีชีวิตของบทเพลง Garota de Ipanema ไปได้ มันเป็นความบังเอิญที่บ้านของเธอตั้งอยู่บนถนนมอนเตเนโกร (ซึ่งภายหลังเปลี่ยนเป็นชื่อถนนวินิชิอุส เดอ มอเรส) นั่นทำให้เธอต้องเดินผ่านบาร์ๆหนึ่งที่ชื่อว่า บาร์เวโลโซ่ (Veloso Bar) ซึ่งตั้งอยู่ที่หัวมุมถนนดังกล่าว บาร์ฯซึ่งเป็นแหล่งชุมนุมพบปะกันของเหล่าบรรดานักดนตรีในกรุงริโอ เดอ จาเนโร ในขณะนั้น และเป็นความบังเอิญอีกเช่นกันที่ ทอมและเดอ มอเรสมักจะเห็นเฮโล่ เดินผ่านไปผ่านมาระหว่างบ้านของเธอ และบาร์เวโลโซ่ และอยู่ใกล้กับหาดอิปานิมา! (ต่อมาภายหลังบาร์เวโลโซ่ถูกเปลี่ยนชื่อเป็น Garota de Ipanema Bar ครับ) จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 53 10:59:11

ความคิดเห็นที่ 4   เฮโล่ พินเฮียโร่ สาวสวยผิวสีแทนผู้มีความสูง 5 ฟุต 8 นิ้ว และมีผมสีน้ำตาลเข้มยาวสลวยปลิวลม เธอมักเดินมาที่บาร์แห่งนี้เพื่อซื้อบุหรี่ให้แม่ของเธอ และแทบทุกครั้งที่เธอเดินเข้าไปในบาร์ สายตาชายหนุ่มแทบทุกคู่ในบาร์ ก็มักถูกความสวยสาวพราวสะพรั่งของเทพธิดาแห่งอิปานิมาคนนี้สะกดทุกทีไป เมื่อเฮโล่เดินออกมาจากร้าน ก็มักมีเสียงเป่าปากจากชายหนุ่มในบาร์ตามออกมาด้วยเสมอ ทอม โจบิมและวินิชิอุส เดอ มอเรสไม่ได้เห็นเฮโล่แค่ครั้งเดียว ทั้งนี้เพราะบาร์เวโลโซ่ตั้งอยู่ในเส้นทางที่เฮโล่(ในชุดยูนิฟอร์ม)ต้องเดินผ่านไปโรงเรียน หรือบางทีเธอก็เดินผ่านบาร์ไปที่ชายหาดในชุดทูพีซ! แต่สาวสวยเฮโล่ไม่เคยสนใจสายตาชายหนุ่ม และเสียงแซวจากบรรดาหนุ่มๆในบาร์ฯแต่อย่างใดเลย เฮโล่ไม่เคยแม้แต่จะส่งสายตาให้ใคร ไม่เคยหยุดเดินเพื่อพูดคุยด้วย ยกเว้นหยุดแวะซื้อบุหรี่ที่บาร์ให้กับแม่ของเธอเองเท่านั้น เธอมักเดินไปที่ชายหาดและมองออกไปในทะเล ภาพของเธอบนหาดทรายขาวนั้นงดงามราวเทพธิดาแห่งอิปานิมาจริงๆ นั่นทำให้คู่หูต่างวัยอย่างทอมและเดอ มอเรสชื่นชอบในความสวยใส และชื่นชมในความเป็นเฮโล่ที่พวกเขาพบเห็น โดยเฉพาะทอมนั้นถึงกับหลงรักเธอเข้าให้! แม้ทอมจะเคยแต่งงานและมีลูกแล้วถึง 2 คน แถมอายุของเขาก็มากกว่าเฮโล่เกือบ 2 เท่า แต่ความอ่อนไหวแบบศิลปินทำให้ทอมชวนเดอ มอเรสมานั่งที่บาร์อีกในวันหนึ่ง หลังจากมานั่งรอสาวสวยจากอิปานิมาอยู่หลายวัน และแล้ววันหนึ่งเฮโล่ก็เดินมาที่บาร์ฯอีกครั้งจนได้ ทอมเอ่ยถามคู่หูต่างวัยของเขาว่า “เธอเป็นสิ่งซึ่งน่ารักที่สุดเลยว่าไหม?” (Isn’t she the prettiest thing?) เดอ มอเรส ตอบทอมด้วยจิตใจกวีนิพนธ์ว่า “เธอเปี่ยมด้วยความงาม...ทอม” (She’s full of grace) ช็อตแห่งการสนทนานี้ได้จุดประกายให้ศิลปินนักกวีอย่างเดอ มอเรสจดบันทึกมันไว้ในกระดาษเช็ดปากบนโต๊ะ! จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 53 11:00:41

ความคิดเห็นที่ 5   ในช่วงเวลานั้นทอมและเดอ มอเรสกำลังร่วมกันประพันธ์เพลงประกอบให้กับละครเพลงแนวตลกเรื่อง Dirigivel (หรือ Blimp) ซึ่งการแต่งเพลงสำหรับโปรเจ็คนี้กินเวลาพอสมควร  คู่หูทางดนตรีเคยพูดคุยกันถึงคอนเซ็ปงานสำหรับโครงการนี้ไว้แล้ว เพียงแต่เดอ มอเรสยังไม่ได้ร่างมันลงในกระดาษเท่านั้น เมื่อคู่หูแยกย้ายกันกลับที่พัก ทอมก็ประพันธ์ดนตรีประกอบละครเพลงเรื่องนี้ด้วยเพียโนในบ้านใหม่ของเขาที่ตั้งอยู่บนถนนบาร์โร ดา ทอร์เร (Barro da Torre) ของกรุงริโอฯ ส่วนที่พักของเดอ มอเรสอยู่ในย่านเปรโทรโปรลิส (Petropolis) ใกล้ๆกับกรุงริโอฯ บ้านหลังนี้ของเดอ มอเรสคือแหล่งกำเนิดบทเพลงสแตนดาร์ดบอสซาโนว่าหลายๆเพลงด้วยกัน รวมถึงเพลง Chega de Saudade อันโด่งดังที่เขาแต่งไว้เมื่อ 6 ปีที่แล้วด้วย เมื่อเดอ มอเรสกลับมาหาทอมที่บ้านพร้อมกับเนื้อร้องของบทเพลง Minena que Passa (หรือ The Girl Who Passes By) ซึ่งได้แรงบันดาลใจมาจากบทสนทนาบนโต๊ะอาหารในบาร์เวโลโซ่นั่นเอง โดยในเนื้อร้องต้นฉบับภาษาโปรตุกีสนั้นมีเนื้อความ (แปลเป็นภาษาอังกฤษแล้ว) ว่า จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 53 11:02:46

ความคิดเห็นที่ 6   Look what a beautiful thing how full of grace, It's a girl who comes and goes With sweet swaying hips, on the way to the beach       A girl with her golden body from the sun of Ipanema and the sway of her hips is more than a poem It's the most beautiful thing I've seen pass by      Ah, why am I so lonely? Ah, why everything is so sad? Ah, what beauty that is out there A beauty that isn't just mine      Ah, if she only knew that when she passes by, The whole world fills with grace and turns more beautiful Because of love จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 53 11:04:52

ความคิดเห็นที่ 7   ไม่ต้องสงสัย...เนื้อเพลงๆนี้ต้องถูกใจทอมแน่ๆ   ทอม, จาว และเดอ มอเรสนำบทเพลงๆนี้ไปแสดงครั้งแรกในภัตตาคารชื่อ บอง กูร์เม่ต์ (Bon Gourmet Restaurant) ในเดือนสิงหาคมของปี 1962 นั่นเอง (ซึ่งการแสดงครั้งนั้นถือเป็นมูฟเม้นต์แห่งประวัติศาสตร์ครั้งหนึ่งของดนตรีบอสซาโนว่าเลยครับ เพราะสามเสือแห่งวงการได้มีโอกาสแสดงร่วมกันครบทั้งสามคนเป็นครั้งแรกและครั้งเดียว โดยผมจะขอนำเรื่องราวนี้ไปเขียนโดยละเอียดในบทความตอนต่อไปครับ) หลังจากเพลงๆนี้ถูกนำไปร้องอัดเสียง และเผยแพร่อย่างเป็นทางการในปี 1963 โดยนักร้องนาม เพอรี่ ริเบโร่ (Pery Ribeiro) และวง แทมบ้า ทริโอ้ (Tamba Trio) นั้น มันก็เริ่มได้รับความนิยมในประเทศบราซิล สาวสวยเฮโล่ก็มักจะร้องครวญเพลงนี้บ่อยๆ เมื่อเธอไปเดินที่ชายหาด โดยที่เธอไม่เคยรู้เลยว่า จริงๆแล้วเป็นตัวเธอเองนั่นแหละที่เป็นแรงบันดาลใจให้เกิดบทเพลงๆนี้ขึ้นมา! ความจริงเฮโล่น่าจะผิดสังเกต และรู้ความจริงตั้งแต่แรกแล้ว (ปี 1962) เพราะมีนักข่าวชื่อ โรนัลโด้ บอสโคลี่ (Ronaldo Boscoli) และช่างภาพชื่อ เฮลิโอ ซานโตส (Helio Santos) ของนิตยสาร Fatos & Fotos (หรือ Facts & Photos) พยายามมาเซ้าซี้ขอถ่ายรูปเธอเมื่อตอนที่เธอมาเดินบนชายหาดอิปานิมา รวมถึงบอสโคลี่ พยายามจะเกลี้ยกล่อมให้เธอสวมชุดบิกินี่แบบใหม่ให้ได้ (ซึ่งเป็นแบบที่ถือว่าน่ารักในตอนนั้น แต่ในปัจจุบันดูแล้วเหมือนร่มของนักดิ่งพสุธามากกว่า) ซึ่งบอสโคลี่ก็ตื้อจนสำเร็จหลังจากที่คุณพ่อจอมเฮี้ยบของเฮโล่ผู้เป็นนายทหารในกองทัพอนุญาต จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 53 11:06:36

ความคิดเห็นที่ 8   ผู้อ่านบางท่านอาจสงสัยว่าบทเพลง Minena que Passa (หรือ The Girl Who Passes By) เพลงนี้ถูกเปลี่ยนชื่อเพลงเป็น Garota de Ipanema เมื่อไหร่กันหนอ? เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับอัลบั้มประวัติศาสตร์อีกหนึ่งอัลบั้มของวงการบอสซาโนว่าครับ เพราะหลังจากที่ชาร์ลี เบิร์ด และสแตน เกตซ์ประสพความสำเร็จกับอัลบั้ม Jazz Samba ในปี1962 แล้ว เกตซ์ก็คิดจะสานต่อความสำเร็จโดยทำอัลบั้มใหม่อีกชุดในปี 1963 โดยครั้งนี้เกตซ์ได้ติดต่อและเขื้อเชิญให้ ทอม โจบิมและจาว จิลแบร์โต้เดินทางข้ามทวีปมาร่วมบรรเลงในงานชุดใหม่ด้วย (ในช่วงนั้น เดอ มอเรสไปทำงานกับสถานทูตในต่างประเทศแล้ว) โดยให้ชื่ออัลบั้มชุดนี้ว่า Getz/Gilberto ในเดือนมีนาคมปี 1963 ทอมและจาวก็ขึ้นเครื่องไปกรุงนิวยอร์คอีก (เป็นครั้งที่สอง) เพื่อเข้าร่วมบันทึกเสียงผลงานชุดใหม่ของเกตซ์ในสังกัดแผ่นเสียงแจ๊สชื่อดังอย่าง Verve  ความจริงทอมเป็นโรคกลัวการขึ้นเครื่องบินมาก (อาการคล้ายๆยอดชายนาย เดนิส เบิร์กแคมป์ นักฟุตบอลจอมเทคนิคของทีมอาร์เซนอล) แต่แล้วเขาก็ยอมขึ้นเครื่องบินครั้งแรกในคราวเดินทางมาร่วมแสดงคอนเสิร์ตกับนักดนตรีหนุ่มสาวในแวดวงบอสซาโนว่าหลายคน ซึ่งเป็นโชว์ที่ถูกจัดขึ้นในโรงมหรสพที่ดังที่สุดแห่งหนึ่งของโลกอย่าง Carnegie Hall ในกรุงนิวยอร์คในเดือนพฤศจิกายน ปี 1962 ต่อหน้านักร้อง/นักดนตรีแจ๊สชื่อก้องโลกของอเมริกามากมายหลายคนที่เข้ามาชม (โชว์นี้ถือเป็นคอนเสิร์ตแห่งประวัติศาสตร์ของวงการบอสซาโนว่าครั้งสำคัญครับ และมีเรื่องราวให้เล่าขานถึงการแสดงครั้งนั้นมากมายจนถึงปัจจุบัน) จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 53 11:10:00

ความคิดเห็นที่ 9   เมื่อทอมและจาวเข้าร่วมงานกับเกตซ์ในสตูดิโอแล้ว ทีมงานได้พูดคุยกันว่าบทเพลง The Girl Who Passes By เพลงนี้ควรจะเปลี่ยนชื่อเสียใหม่ โดยชื่อใหม่ที่ว่านี้น่าจะสื่อถึงเอกลักษณ์ของกรุงริโอฯด้วย ดังนั้นชื่อ Garota de Ipanema จึงถูกตั้งขึ้นมาแทนชื่อเดิม โปรดิวเซอร์ของอัลบั้มนี้ผู้มีนามว่า ครีด เทเลอร์ ก็แนะนำทีมงานว่า “เราควรจะแปลเนื้อเพลงต้นฉบับเดิมที่เดอ มอเรสได้แต่งไว้ (ในภาษาโปรตุกีส) มาเป็นภาษาอังกฤษนะ ผู้ฟังส่วนใหญ่จะได้เข้าใจความหมายที่งดงามของมัน” ดังนั้นจึงเกิดชื่อเพลง The Girl from Ipanema ขึ้นในตอนนี้เอง โดยได้นักแต่งเพลงชื่อ นอร์แมน กิมเบล (Norman Gimbel) มาแต่งให้ (นอกจากนี้กิมเบลยังเป็นผู้แต่งเนื้อเพลง Killing Me Softly อันโด่งดังที่ร้องโดยโรเบอร์ต้า แฟลค ด้วยครับ) โดยเนื้อเพลงใหม่ถูกปรับเปลี่ยนไปบางส่วนแตกต่างจากต้นฉบับเดิมดังนี้        Tall and tan and young and lovely the girl from Ipanema goes walking and when she passes  each one she passes goes ahhh        When she walks she's like a samba that swings so cool and sways so gently that when she passes each one she passes goes ahhh       Oh, but he watches so sadly How can he tell her he loves her Yes, he would give his heart gladly but each day when she walks to the sea she looks straight ahead not at he      Tall and tan and young and lovely the girl from Ipanema goes walking and when she passes he smiles but she doesn't see she just doesn't see แก้ไขเมื่อ 19 ก.พ. 53 11:12:24 จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 53 11:11:31

ความคิดเห็นที่ 10   ผู้อ่านหลายท่านก็คงสงสัยว่าแล้วสาวสวยเฮโล่นั้น เธอมารู้ตัวว่า เธอคือแรงบันดาลใจของบทเพลงๆนี้ หรือเป็นสาวอิปานิมาในบทเพลงนี้ ในตอนไหนกันเล่า? นั่นต้องรอจนกระทั่งปี 1964 อีก 2 ปีหลังจากเพลงนี้ถูกแต่งแล้วนั่นแหละครับ เฮโล่ถึงได้ทราบความจริง ทั้งนี้เพราะเพื่อนของเธอแนะนำเธอให้รู้จักกับทอม โจบิม แถมยังมีการนัดหมายให้คนทั้งสองได้มีโอกาสมาพบกันถึงสองครั้งด้วย เมื่อนัดพบกันครั้งแรกทอมยังไม่กล้าพูดคุยกับเธอ แต่เมื่อนัดพบกันครั้งที่ 2 ทอมก็กล้าบอกรักเธอ แต่เธอปฏิเสธเขาด้วยเหตุผล 2 ข้อหนึ่ง ทอมเคยแต่งงานมาแล้ว สอง เธอรับหมั้นตั้งแต่อายุ 15 ปีแล้ว โดยญาติผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายของเธอจัดการเรื่องนี้เอง ทอมเลยต้องงัดไม้ตายขั้นสุดท้าย โพล่งบอกเธอไปว่า เธอคือแรงบันดาลใจของเขาในบทเพลงสาวสวยจากอิปานิมาเพลงนั้น แม้เฮโล่จะประทับใจเรื่องนี้ แต่เธอก็ระแคะระคายข่าวลือให้แซดในเรื่องนี้มาก่อนหน้านี้แล้ว หรือพูดอีกนัยหนึ่ง สาวสวยเฮโล่ประทับใจแต่ไม่ตื่นเต้น ทอมเลยแห้วรับประทาน! จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 53 11:14:48

ความคิดเห็นที่ 11   เมื่อบทเพลง The Girl from Ipanema โด่งดังไปทั่วโลกหลังจากอัลบั้ม Getz/Gilberto ออกจำหน่ายในปี 1964 แล้ว แม้เฮโล่จะรู้ความจริง แต่โลกก็ยังไม่รู้ว่า สาวคนใดกันหนอคือสาวสวยจากอิปานิมาในบทเพลง? นั่นต้องรอจนถึงปี 1965 เมื่อมีการซุบซิบกันมากถึงเรื่องนี้ว่าน่าจะเป็นคนโน้นบ้างคนนี้บ้าง แถมเรื่องราวยังเลยเถิดไปจนถึงว่า ในกรุงริโอฯกำลังจะมีการจัดการประกวดสาวงามในตำแหน่ง The Girl from Ipanema ขึ้นมา นั่นต้องร้อนไปถึง เดอ มอเรสผู้แต่งคำร้องเพลงนี้ที่อดรนทนไม่ไหวทั้งที่ตอนนั้นเขากำลังป่วยอยู่ เดอ มอเรสเลยได้แจ้งให้สื่อมวลชนมาทำข่าวว่า อยากรู้กันจริงๆหรือว่า สาวใดคือ สาวสวยจากอิปานิมาตัวจริง? งั้นมาฟังผมเฉลยในโรงหมอเถอะพ่อคุณทั้งหลาย! แล้วเดอ มอเรสก็ได้ประกาศให้โลกรับรู้โดยมีเฮโล่ยืนอยู่ข้างๆกายภายในคลินิกที่เขารักษาตัวอยู่ว่า ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีครับ "She is a golden girl, a mixture of flowers and mermaids, full of light and full of grace, but whose character is also sad with the feeling that youth passes and that beauty isn’t ours to keep.  She is the gift of life with its beautiful and melancholic constant ebb and flow." It’s Helo เท่านั้นเอง สาวสวยเฮโล่ก็ดังสนั่นโลก! จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 53 11:16:40

ความคิดเห็นที่ 12   จบครบทุกตอนที่เคยลงใน Young@Heart แล้วครับ แต่เนื้อหาจริงๆ ยังไม่จบ เรื่องราวโดยสมบูรณ์ของซีรี่ส์บทความนี้ จะมีถึง 30 ตอน (กลัวจะแพ้ซีรี่ส์ละครเกาหลี) ว่างๆ ผมจะเขียนเพิ่ม แต่ขออนุญาตไม่เอาลงในห้องนี้ครับ จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 53 11:36:32

ความคิดเห็นที่ 13   คุณ Younger Pat จะเอาเนื้อหาส่วนที่เหลือเผยแพร่ในไหนเหรอครับ? จะได้ติดตามไปอ่านต่อครับ จากคุณ : A{l}u{m}i{k}E เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 53 21:01:16

ความคิดเห็นที่ 14   กะทำเป็นพ็อกเก็ตบุ๊คครับ แต่คงไม่ได้คาดหวังจะขาย เขียนเอามันส์ เวลาเซ็งๆงานด้านเทคนิคปวดหัวที่ทำประจำอยู่ อยากให้มีข้อมูลดีๆเรื่องดนตรีแจ๊สในตลาดเมืองไทยมากขึ้น ความจริงเอาเวลาไปทำงานอาชีพผมคงได้ตังค์มากกว่า แต่อย่างว่าคนเราบางทีก็อยากทำอะไรที่มันมีมิติแตกต่างไปจากงานประจำบ้าง ไม่งั้นชีวิตมันก็เซ็งและคับแคบ ไม่มีสีสันอื่นๆที่แก้เบื่อเลย จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 53 14:16:08