 |
ความคิดเห็นที่ 35 |
|
ชอบกระทู้นี้จังเลยค่ะ เหมือนได้เจาะเวลาหาอดีตอีกครั้ง เมื่อก่อนงานบุญแถวบ้านก็มีกระบวนการไม่ต่างจากที่คุณเดชาว่ามาค่ะ ไม่ว่าจะเป็นการลงแรงช่วยกันห่อขนมเทียน ข้าวต้มมัด รวมไปถึงทำขนมนางเล็ด, ขนมฝักบัว
มีพิเศษอีกอย่างเรียก ขนมกันเตรือม เป็นขนมที่เห็นเคยทำกันเฉพาะในชุมชนเขมรที่ดิฉันเติบโตมา ลักษณะเป็นก้อนๆสีน้ำตาลแดงเข้ม ไม่แน่ใจว่าเขาใช้น้ำตาลอ้อยหรือเปล่านะคะ เป็นขนมทอดเช่นเดียวกับขนมฝักบัว และที่นิยมทำเป็นขนมเลี้ยงพระก็มีวุ้นกะทิกับ ขนมหม้อแกง แบบที่เวลาทำต้องตั้งบนเตาถ่าน ใช้สังกะสีปิดหน้าถาดแล้วก็สุมกาบมะพร้าวเป็นเชื้อเพลิงอบหน้าขนม คนทำต้องชำนาญในการกะไฟด้วยค่ะ ไม่งั้นไหม้ทั้งถาด...
แม่ครัว,คนล้างจาน,ลูกมือหั่นผักล้วนแต่สมัครใจมาช่วยกันทั้งนั้นไม่ต้องจ้างวาน ปัจจุบันแถวบ้านดิฉันไม่มีประเพณีอย่างนี้อีกแล้วค่ะ จัดงานทั้งทีใช้เงินเสกได้ทุกอย่าง นิยมจัดงานเลี้ยงกันแบบโต๊ะจีน เหมาร้านอาหารมาทำให้...
ถ้าอยากได้กับข้าวแบบพื้นบ้านอย่างเมื่อก่อน เช่น แกงบวน,ฮอง(หมูสามชั้นที่นำมาเคี่ยวกับเครื่องเทศคล้ายพะโล้แต่ไม่มีน้ำ),หมูแหนม มีแม่ครัวที่รับทำอาหารพื้นบ้านแบบนี้โดยเฉพาะ ค่าจ้างแพงพอสมควร มีทีมงานของเขาเองที่ห้ามคนนอกเข้าไปยุ่มย่าม ถึงเวลาเขาจัดเตรียมให้เรียบร้อย การลงแขกลงแรงช่วยงานกันไม่มีอีกต่อไปค่ะ
| จากคุณ |
:
แม่ของจิตร   
|
| เขียนเมื่อ |
:
20 ก.พ. 53 15:10:45
|
|
|
|
|
ได้แค่ลองเป้าหนังสะติ๊กกับต้นมะม่วงข้างบ้านเท่านั้น กลับไปรอบหน้าจะพาลูกซิ่งมอเตอร์ไซค์เลาะเมือง ตอนนี้โตพอจะพาซิ่งได้แล้ว... ได้ข่าวน้องชายซื้อช็อปเปอร์คันใหม่ด้วย งานนี้เสร็จเราแน่ เอิ๊กๆๆ 
