ความคิดเห็นที่ 1   คห 1 - แอร์ริโกะ ผมได้มีโอกาสร่วมงานกับไมเคิลในหลายวาระและโอกาส ครั้งแรกน่าจะเป็นสักปี 1979 ซึ่งเป็นการทำงานในช่วงเวลาสั้น ๆ หลังจากมีการปล่อยอัลบั้ม Off the Wall ซึ่งได้รับการบันทึกเสียงใน Image Recording สูติโอเก่า ๆ ของผม ในตอนนั้นสตูดิโอแห่งนี้ยังเป็นของ Allen Zentz เจ้าของคนก่อนหน้า  ผมใช้เวลาในช่วงปี 1980 เอ๊ะ หรือจะปี 1981 ร่วมกับไมเคิลในการ demo บันทึกเสียงอัลบั้ม Thriller ซึ่งมันเป็นช่วงเวลาที่วิเศษมากทีเดียว เพราะมันเป็นช่วงเวลาที่ผมและไมเคิลได้ทำงานร่วมกับ พร้อมกับคนอื่น ๆ แล้วแต่ไมเคิลจะชวนมาทำงาน “จอห์น วันนี้โจนาธาน มอฟฟิท จะมาที่นี่ตอนเที่ยงนะ แล้วตามมาด้วย เกร๊ก ฟิลลินเกน จะมาตอนบ่ายโมง แล้วเราจะทำการบันทึกเสียงกันตอนสี่โมงเย็นนะ” ว้าว การที่ได้ทำงานใกล้ชิดกับเขา เป็นประสบการณ์ที่วิเศษสุด ๆ ไปเลยของผม บางวันเราก็จะทำการบันทึกเสียงร้องของเขา นั่นเป็นประสบการณ์ที่เหลือเชื่อสุด ๆ ไปเลยของผม ผู้ชายคนนี้สามารถเต้นราวกับพายุ ในขณะที่เขากำลังร้องเพลง หรือแม้แต่จะทำเสียง “คำราม อู้ อ้า เสียงต่าง ๆ ที่จะเพิ่มอรรถรสให้กับเพลงของเขา เขาขอให้ผมย้ายพรมออกไป เพื่อที่เขาจะได้เต้น ในช่วงเวลาพัก เขาจะร้องเพลงฮิต ๆ ของเขาในแนวต่าง ๆ และบางครั้งเราก็คุยกันเกี่ยวกับแนวดนตรีที่ชอบ 2 หรือ 3 ปีหลังจากนั้น ผมก็ได้มีโอกาสต้อนรับครอบครัวแจ๊คสันในอีกหลาย ๆ ครั้ง บางครั้งพวกเขาก็จะมาบันทึกเสียงร้อง หรือมาบันทึกเสียงปรบมือ (ที่สตูดิโอของเรา มีห้องจากุซซี่ที่เหมาะต่อการสร้างเสียงปรบมือแบบกระหึ่มอย่างที่คนฟังชอบกันในช่วงเวลานั้น) นั่นทำให้ผมได้รู้จักพี่น้องตระกูลแจ๊คสัน บรูซ สวีเดียนกลับมาที่ Image Recording เพื่อบันทึกเสียงเพลงหนึ่ง หรือสองเพลง สำหรับคอนเสิร์ต Victory ของพี่น้องแจ๊คสันในปี 1983 ประสบการณ์สุดพิเศษอีกอย่างหนึ่งของผมก็คือ ตอนที่บรูซ ทำเสียงประสานสี่เสียง ถ้าผมจำไม่ผิดนะ และเขาก็จัดการกับเสียงของไมเคิลในวันเดียวกัน บรู๊ซคือสุดยอดตลอดกาล และผมก็คิดว่า ในช่วงเวลาสองสามปีต่อมา พี่น้องแจ๊คสันก็ยังคงเดินทางมาใช้สตูดิโอนี้อยู่เป็นครั้งคราว แต่ตอนนั้น ไมเคิลดังเป็นพลุแตก และผมก็ไม่ได้เจอเขาบ่อยสักเท่าใดนัก จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 53 17:39:16

ความคิดเห็นที่ 2   คห 2 - habibe หลังจากนั้นในปี 1995 ตอนที่ ร็อบมิกซ์ กับ ผม ทำงานในอัลบั้ม History   ร็อบได้เริ่มทำไปก่อนนานแล้ว (2ปีได้มั้ง) ในขณะที่ผมพึ่งจะเริ่มทำได้แค่ 2-3 เดือนเอง พวกเราเก็บตัวอยูู่ใน Larrabee North (สตูดิโออัดเสียง) ที่ซึ่งบรูซมีห้องอัดเสียง  เอ็ดดี้ เดเลน่า กำลังอัดเสียงของไมเคิลอยู่ในห้องนึง ผมก็ทำงานในอีกห้อง เรื่องที่ผมจำได้ดีที่สุดเกิดขึ้นในวันที่ผมอยู่กับ ดัลลัส ออสติน ซึ่งกำลังบันทึกเสียง The Notorious B.I.G.สำหรับอัลบั้มแรพ "This Time Around" ขณะที่ผมกำลัง ยืนอยู่ในห้องกับ ดัลลัส บิ๊กกี้ และไมเคิล  ผมจะไม่มีทางลืมวันนั้นเลย วันสุดท้ายของการทำอัลบั้มนั้น มันมีเรื่องให้น่าสนใจ เพราะ บรูซได้มอบมายให้ผม จัดลำดับ และแก้ไขร้อมทั้งตัดทอนให้เพลงทั้งหมดสามารถถูกบรรจุลงในแผ่นซีดีได้ มันไม่ใ่ช่เรื่องเล็กเลยนะ ที่จะตัดทอนเอาเพลงออกไปตั้ง 7 นาที ผมเริ่มจัดการวางทั้งหมดลงในเครื่องมือ และพยายามฟัง เรียนรู้ทุกตัวโน็ต ทุกท่อนอย่างละเอียดถี่ถ้วน จนผมพบว่าตรงไหนที่ผมสามารถจะบีบมันให้เล็กลง และตามมาด้วยคำแนะนำอีกมากมาย จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 53 17:39:50

ความคิดเห็นที่ 3   คห 3 - แอร์ริโกะ ในคืนวันที่จะทำการสรุปต้นฉบับ ผมอยู่ในห้องเดียวกันกับเบอร์นี่ กรันด์แมน พร้อมกับอุปกรณ์ทำงานด้านเสียงของผม และในห้องนั้นเอง ที่ผมจะต้อง “ต่อรอง” กับไมเคิล ถึงส่วนที่จะถูกตัดทอน ผมไม่เคยลืมเหตุการณ์ในคืนนั้นเลย เมื่อไมเคิลเดินเข้ามา บรูซบอกกับไมเคิลว่า ตอนนี้เรามีสองทางเลือก นั่นคือ หนึ่ง ตัดเพลงใดเพลงหนึ่งออกทั้งเพลง หรือสอง เรียบเรียงเพลงทั้งหมดใหม่ เพื่อที่จะสามารถบรรจุลงในแผ่นซีดีเพียงแผ่นเดียวได้ เราทุกคนเลือกทางเลือกที่สอง  ผมจึงเริ่มเล่นเพลงที่ผมทำการเรียบเรียงใหม่ให้ไมเคิลได้ฟัง “ตายล่ะ ไม่ได้นะ คุณจะเอาส่วนนั้นออกไปไม่ได้นะ นั่นคือส่วนที่ผมโปรดปรานมากที่สุดในอัลบั้ม” ตกลง ผมเริ่มเล่นเพลงถัดไป “ไม่นะ ไม่ได้นะ เพลงนี้จะต้องมีทั้งหมดสี่ห้องนะ” ตกลง งั้นเราไปลองฟังในท่อนดนตรีล้วน ซึ่งมีความยาวทั้งสิ้นสองนาที แล้วถ้าเราจะตัดดนตรีแปดห้องนี้ทิ้งไปล่ะ “ไม่ได้นะ นั่นเป็นท่อนตนตรีที่ผมชอบมากที่สุดเลยนะ” เอาล่ะ คุณพอจะนึกภาพออกไหม ในขณะที่จิมมี่ แจม ซึ่งอยู่ในห้องนั้นกับพวกเรา บอกกับไมเคิลว่า ถึงแม้ว่าการตัดต่อเพลงพวกนี้ดูจะเลวร้ายนะ แต่มันเป็นหนทางแก้ปัญหา พวกเราใช้เวลาในห้องนั้นอยู่นานถึงห้าชั่วโมง จนเริ่มจะท้อแท้ ตอนนั้นเป็นเวลาประมาณตีสาม ซึ่งเป็นเวลาที่ผมรู้สึกอ่อนล้า บรู๊ซก็เดินเข้ามา “โอเค จอห์น ผมต้องการต้นฉบับครึงแรกตอนนี้เลย” ความคิดวูบแรกของผมคือ “คุณล้อผมเล่นใช่ไหม” ถึงแม้ว่าผมจะเริ่มทำการตัดต่อไปบ้างแล้ว แต่ผมเองก็เริ่มถอดใจที่จะต้อง “ต่อรอง” กับไมเคิล แต่ท้ายที่สุด ผมก็ไปที่ห้องของเบอร์นี่ พร้อมกับบรู๊ซ เพี่อส่งต้นฉบับครึ่งแรกให้กับเขา เท่าที่ผมจำได้ ผมใช้เวลาจัดการอยู่ประมาณสองถึงสามชั่วโมง อย่างไรก็ตาม วีดีโอเทปบันทึกภาพขณะที่ผมทำการ “ต่อรอง” กับไมเคิล นั้นยังอยู่ ถึงแม้ว่าผมจะไม่มีสำเนาเทปนั้นก็ตาม ไม่แน่นะ ผมอาจจะได้รับมันสักวันหนึ่งก็ได้ หลังจากการทำงานทั้งหมดในอัลบั้มนี้เสร็จสิ้นลง พวกเราทั้งหมด ได้รับเชิญจากไมเคิล ให้ไปเยือนไร่เนเวอร์แลนด์พร้อมกับครอบครัว มันช่างเป็นวันเวลาที่น่าจดจำมาก ผมจะเล่าถึงมันในครั้งต่อไป ตอนนี้มือของผมเริ่มเจ็บแล้วล่ะ ร๊อบ จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 53 17:46:06

ความคิดเห็นที่ 4   คห 4 - Narzizuz ผมเองก็มีบุญมากพอที่จะได้ทำงานกับไมเคิลในช่วงแรก ๆ ของการดำเนินอาชีพ เขาเป็นศิลปินที่เหลือเชื่อเลยทีเดียว ความสามารถอยู่ในขั้นเกินกว่าที่คุณจะหยั่งถึงได้  ใจดีมีเมตตาหาใดจะปานและเป็นคนขยัน ผมได้ออกจากการเป็นผู้ช่วยคณะผู้ทำงานที่ Hit Factory ในนิวยอรค์แล้วมาเป็นวิศวกรอิสระให้กับสวีเดียน และ ไมเคิล พวกเขาว่าจะเริ่มทำงานกันที่ลอสแองเจอลิส แต่เกิดเหตุการณ์แผ่นดินไหวที่ Northridge พวกเขาจึงย้ายไปที่ห้องอัดเสียงอีกห้องหนึ่งในนิวยอร์ค ซึ่งเป็นของบรู๊ซ โดยที่อีกห้องเป็นห้องแต่งเพลง ผมเริ่มจากการเป็นผู้ช่วยของเรเน่ มัวร์ ผู้ร่วมแต่งเพลงอีกคนหนึ่งของ บรู๊ซ ผมมีหน้าที่ติดตามงานต่าง ๆ ของเรเน่ โดยที่บรู๊ซจะเข้ามาบอกผมว่าผมทำอะไรผิดพลาดไปบ้าง โดยเราจะมานั่งหารือกัน 2-3 ชั่วโมงและจัดการเรื่องราวต่าง หลายเดือนต่อมา ไมเคิลก็มาถึงพร้อมกับพวกอุปกรณ์สำหรับใช้ออกทัวร์ทั้งหลายก็ถูกย้ายมาพร้อมกันกับแบร๊ด บุ๊ซเซอร์ แอนดรว์  เชพส์ และเอ็ดดี้ เดเลน่า ผมช่วยงานพวกเขาต่อจนกระทั่ง พวกเขาจะย้ายกันไปที่ L.A. พวกเขาชักชวนให้ผมไปด้วย ในช่วงนั้นผมก็ต้องช่วยงานบรู๊ซ ในช่วงกลางวัน และช่วยทำงานอื่น ๆ ในตอนกลางคืน อย่างเช่น ทำหน้าที่เป็นช่างวิศวกร ทำโปรแกรม และเล่นกีต้าร์ด้วยในเพลงหนึ่ง เราได้ 2 ห้องในสตูดิโอ Record One และอีก 2 ห้องที่สตูดิโอ Larrabee ที่ ๆผมพบกับจอห์น ในขณะที่นิวยอร์คเราก็ได้ห้องทั้งหมดที่สตูดิโอ Hit Factory กลุ่มคนที่ทำงานที่นั่นดีเยี่ยมทีเดียว ผมได้เรียนรู้มากมายจากพวกเขาเหล่านั้น ผมเรียนรู้การเป็นวิศวกรจาก บรู๊ซ สวีเดียน จอห์นและเอ๊ดดี้ และได้ร่วมหารือในกลุ่มผู้ผลิตเพลงอย่างไมเคิล แจมและลูวิส เบบี้เฟซ เดวิด ฟอสเตอร์ เท๊ดดี้ ไรลีย์ และดัลลัส ออสติน จริงๆแล้วผมขอที่จะออกจากงานนี้ก่อนกำหนดเพราะว่ามีผู้คนมากมายเกินไปรายล้อมไมเคิล และตัวไมเคิลเองก็ไม่รู้จักกับผม จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 53 17:46:35

ความคิดเห็นที่ 5   คห 5 - nangyoon โชคดีนะ ที่10 วันให้หลัง ผมได้รับการว่าจ้างอีกครั้ง ในงานเลี้ยงขอบคุณ ไมเคิลขอโทษขอโพยเสียยกใหญ่พร้อมทั้งได้แสดงความขอบคุณ อย่างจริงใจที่สุด เท่าที่คุณจะเคยพานพบมาเลยทีเดียวล่ะ ผมจะยกตัวอย่างบางตัวอย่างจากความทรงจำที่มี เช่น ในเช้าวันหนึ่ง เมื่อไมเคิลได้เข้ามาพร้อมกับเพลงใหม่ของเขา ที่เขาใช้เวลาตลอดคืนเขียนขึ้น เราได้เรียกนักกีตาร์คนนึงเข้ามา และ ไมเคิลก็ร้องทุกโน๊ต ทุกคอร์ดของเพลงนั้นให้เขาฟัง “ นี่เป็นคอร์ดแรก โน๊ตแรกนะ แล้วก็ โน๊ตที่สอง โน๊ตที่สาม แล้วนี่ก็เป็น โน๊ตแรกของคอร์ดที่สอง โน๊ตที่สอง แล้วก็ที่สาม” อะไรทำนองนี้ พวกเราในตอนนั้น ต่างประจักษ์ว่า นั่นคือความเป็นที่สุด ของการเข้าถึงแก่นแท้ในการแสดงเสียงร้อง แบบสด ๆ ออกมาในห้อง คอนโทรล ผ่าน SM57 เขาจะร้องออกมาทุกเส้นเสียง ทุกส่วนของเพลงเลยทีเดียว สตีฟ เพอคาโร่ เคยบอกผมหนนึง ว่าเค้าได้มีโอกาสอยู่ในห้อง ได้เห็น ไมเคิลทำอย่างนั้นอยู่  กับการร้องออกมาทุกส่วนของเส้นสาย มันอยู่ในหัวของเขานะ ความไพเราะและทุกทุกอย่างเลย ไมใช่แค่ ส่วนเล็กน้อยแบบดนตรี 8 ห้องที่วนไปวนมานะ เขาจะร้องทั้งหมดเลย  ทุกส่วนของเพลง ใส่ลงใน เครื่องอัดเสียงขนาดเล็ก แบบสมบูรณ์แบบ ทั้งส่วนที่ต้องหยุด และส่วนที่ครบองค์  ครั้งนึง ที่ไมเคิล เคยโกรธคนทำเพลงของเขาโปรเจกต์คนนึง เพราะว่า เขา ปฏิบัติตัวอย่างเหลือร้ายกับคนอื่น ๆ แต่ แทนที่เขาจะสร้างสถานการณ์หรือไล่นายคนนั้นออก ไมเคิล กลับเรียกหมอนั่นให้เข้าไปพบที่ออฟฟิศ ของเขา ซึ่งมีลักษณะเป็นเลาจ์น แล้วก็ให้ การ์ดคนนึง เอาพายปาใส่หน้าหมอนั่น ไม่เห็นจำเป็นต้องทำอะไรมากกว่านั้น จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 53 17:47:08

ความคิดเห็นที่ 6   คห 6 - nangyoon ระหว่างที่บันทึกเสียง เพลง Smile ในอัลบั้ม History อยู่นั้น บรู๊ซ คิดว่า มันน่าจะดีมากเลย ถ้าไมเคิล จะร้องสด ร่วมกับวงออเคสตร้า แต่เราไม่ได้บอกเรื่องนี้กับเขา เราได้จัดให้เขาอยู่ใน vocal booth (ลักษณะเหมือนตู้โทรศัพท์ จุดประสงค์เพื่อป้องกันเสียงรบกวนจากภายนอกเข้ามาข้างใน-- nangyoon)  ที่ไม่มีแผงกันด้านข้าง พวกเขาซักซ้อม โดยปราศจากเสียงคนร้อง จากนั้นในระหว่างเทคแรก ที่ไมเคิลร้อง พวกเขาก็ราวกับถูกน็อกจนตกเก้าอี้ เสียง บีทบั๊ก ของเขาหาผู้ใดมาเปรียบได้ และ ช่วงเวลานั้น ก็เป็นที่สุดเหลือเกิน  ความไพเราะถูกถ่ายทอดผ่านความรู้สึกของเขาอย่างน่าอัศจรรย์ใจเหลือเกิน ไม่มีโน๊ตใดที่พลาด ไม่มีการปรับเสียง แม้แต่เสียงลมหายใจของเขา ก็ยังสมบูรณ์แบบที่สุดในช่วงเวลานั้นเลยทีเดียว ครั้งนึง ในขณะที่เรา กำลังพักกันอยู่ ผมคิดว่าเราน่าจะกำลังดู OJ chase  ทางทีวีกันอยู่นะ มันกำลังมีข่าวเกี่ยวกับเขา กำลังอยู่กับเด็กผู้ชายตัวน้อยในยุโรป  ผมนั่งอยู่ถัดไปจากเขา ในขณะที่ข่าวกำลังทำให้เรื่องนี้เป็นเหมือนเรื่องไร้สาระ เขาแค่หันมามองผม และบอกผมว่า นี่คือสิ่งที่เขาต้องเผชิญอยู่ ผมใช้เวลาเกือบ 3 ปีทำงานอยู่กับเขา และ ไม่เคยมีสักครั้งเลยที่ผมจะถามเกี่ยวกับความประพฤติทั้งหลายของเขา หรือ แม้แต่จะเชื่อสักนิดในข้อกล่าวหาพวกนั้น ตอนนั้น ผมยังไม่ได้เป็นแฟนเขาหรอกนะ ผมได้เห็นเขาปฏิสัมพันธ์ กับลูก ๆ ของพี่น้องของเขา ลูกของคนอื่น ๆ และ ตรงจุดเลยก็คือ ลูก ๆ ของแฟนสาวของผม ผมได้ใช้เวลาทั้งวันกับพวกเขาที่ เนเวอร์แลนด์ ผมได้เห็นความสมบูรณ์แบบอย่างเหลือเชื่อในความเป็นมนุษย์ของเขา เขาคอยคิดหาวิธีที่จะทำให้เด็ก ๆ ทั้งหลายมีชีวิตที่ดีขึ้นอยู่ตลอดเวลา ทุกสุดสัปดาห์ที่เนเวอร์แลนด์ ได้มีการบริจาคให้กับกลุ่มเด็กที่หลากหลาย ทั้งเด็กที่ติดเชื้อเอดส์ เด็กที่เป็นมะเร็ง และอื่น ๆ อีกมากมาย และแทบจะทุกครั้ง ถึงแม้เขาไม่ได้อยู่ที่นั้นก็ตาม เขาใช้ชีวิตวัยเด็กที่เขาไม่เคยมี ไม่เคยได้เติบโตมาในแบบนั้น อย่างเรียบง่าย ในหลาย ๆ แบบ จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 53 17:47:30

ความคิดเห็นที่ 7   คห 7 -  PK   ผมเป็นผู้ช่วยของจิมมี่ แจมและ เทอร์รี่ ลูวิส ตอนอัดเสียง background ของไมเคิลและแจเน็ตในเพลง "Scream" ไมเคิลกับแจเน็ตร้องเพลงด้วยกันได้ดีมาก หนักแน่นและเป๊ะทุกตัวโน๊ตไม่มีสะดุด ช่วงระหว่างเบรก สองคนนี้ก็จะร้องเพลงที่เคยร้องกันในวัยเด็ก และแน่นอนพวกเขาร้องเข้ากันได้อย่างดีเยี่ยม ไมเคิลไม่ยอมร้องท่อน “Stop f*cking with me” เพราะเขาจะไม่ยอมพูดคำหยาบ ผมเป็นคนดูแลควบคุมเทปตอนอัดเสียงร้องในเพลง “Stranger in Moscow” ไมเคิลทำผมเสียวสันหลังมาก เขาไล่เรียงเสียงในทุก ๆ พยางค์ ในขณะเดียวกันก็ปรับแก้ตัวโน๊ตและจังหวะเวลาไปด้วย ตอนนั้นไม่มีเครื่องมือช่วยอะไรเลย มีแค่เทปสองเทปและการบังคับจากปลายนิ้วของผมเท่านั้น มีอยู่ครั้งหนึ่งผมตัดส่วนที่เป็นเสียงคีย์บอร์ดที่ไมเคิลเล่นเอาไว้ออก ไมเคิลกลับเข้ามาเช้าวันรุ่งขึ้น ใส่มันกลับเข้าไปใหม่ แล้วก็ไม่เคยพูดถึงมันเลย ช่วงที่ผมทำงานกับไมเคิล ลิซ่าก็อยู่ด้วย เธอเข้ามาใช้เวลาอยู่ในสตูดิโอด้วยกับพวกเราสองสามครั้ง พวกเขาเหมือนเด็ก ๆ ที่ตกอยู่ในห้วงแห่งความรัก  พวกเขาจับมือกันตลอดเวลา ผมไม่เคยสงสัยในความสัมพันธ์ของพวกเขาเลย ช่วงหน้าร้อนของปี 1994 เราอัดเพลงที่ต้องมีวงประสานเสียงเด็ก ๆ ร่วมด้วย ไมเคิลสั่งให้นำต้นคริสมาสต์  ไฟคริสมาสต์และรถเลื่อนมาประดับสตูดิโอ สำหรับเด็ก ๆ ที่จะเข้ามาอัดเสียง เขามีของขวัญมาให้ทุกๆคน อาทิตย์สุดท้ายของการทำงานในอัลบั้ม History เขาเข้ามาหาผมและ เอ็ดดี้ เดเลน่า พร้อมบอกว่า “ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ คือผมว่าสุดสัปดาห์นี้พวกเราต้องไม่ได้หลับได้นอนกันแน่เลย ยังมีงานเหลืออีกมาก และเราก็ต้องเข้าไปหาเบอร์นี่ เช้าวันจันทร์นี้แล้ว แล้วเขาก็อยู่ที่สตูดิโอตลอดเวลาเพื่อที่จะร้องและมิกซ์อัลบั้ม จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 53 17:47:55

ความคิดเห็นที่ 8   คห 8 -  PK ผมได้มีโอกาสนั่งคุยกับเขาเงียบ ๆ หลายครั้งในช่วงเวลานั้น มีอยู่คืนหนึ่ง เราพูดถึงจอห์น เลนน่อนกันระหว่างที่เขากำลังเตรียมพร้อมจะอัดเสียงเป็นครั้งสุดท้ายของอัลบั้ม โดยการร้อง ad libs ของเพลง “Earth Song” ผมเล่าให้ไมเคิลฟังว่าจอห์นร้องเพลง “Twist and Shout” ในขณะที่เขากำลังป่วยอยู่ คนฟังส่วนมากคิดว่า จอห์น พยามกรีดเสียงร้องให้เป็นแบบนั้น แต่ในความเป็นจริงแล้วที่เสียงจอห์น เป็นแบบนั้นก็เพราะว่าเขาป่วยอยู่ต่างหาก ไมเคิลชอบเรื่องนี้มาก หลังจากฟังเสร็จเขาก็เข้าไปให้ห้องอัดแล้วก็ร้องเพลงของเขาออกมาอย่างสุดหัวใจ ต่อมาในคืนเดียวกันนั้น ขณะที่กำลังมิกซ์ ทุกคนออกไปจากห้องเพื่อให้ไมเคิลได้ทำงานได้ ซึ่งถือเป็นเรื่องปกติ ผมถูกปล่อยให้อยู่ในห้องพร้อมหูฟังและคอยฟังเผื่อว่าไมเคิลจะต้องการอะไร ในห้องปิดไฟมืดสนิท ทันใดนั้นเองเราก็สังเกตเห็นว่ามีประกายแสงสีฟ้าแลบทุกครั้งที่เราเล่นเทป จากนั้นเราจึงเห็นว่าแสงนั้นมาจากลำโพงตัวหนึ่ง ไมเคิลชอบแสงนี้มาก เขาเลยเลื่อนปุ่มเสียงที่แผงควบคุมเสียงให้ดังขึ้นไปอีก ไมเคิลชอบดื่มน้ำร้อนขณะร้องเพลง ร้อนแบบร้อนมากๆ จนถึงขนาดที่ว่าช้อนละลายกันเลยทีเดียว มีอยู่วันนึงบรู๊ซกับผมคุยกันเรื่องที่พวกเราเดินมาที่สตูดิโอที่นิวยอร์คทุกวัน และเรามากันทางไหน ไมเคิลมองมาที่พวกเราและบอกว่าพวกผมโชคดีมากที่สามารถทำแบบนั้นได้ จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 53 17:48:15

ความคิดเห็นที่ 9   คห 9 - PST ขาไม่สามารถจะเดินไปบนถนนโดยที่ไม่ถูกก่อกวนได้เลย มันช่างเป็นช่วงเวลาที่แสนเศร้าสำหรับพวกเราทุกคน คืนหนึ่ง เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งในสตูดิโอได้ตั๋วฟรีสำหรับคอนเสิร์ตของเจเน็ทมา พวกเราทุกคนจึงออกไปดูด้วยกันหลังเลิกงาน ในระหว่างที่กำลังดูคอนเสิร์ตอยู่นั้น พวกเราก็เห็นพ่อหนุ่มคนหนึ่ง ไว้หนวดเครายาวรุงรัง สวมเสื้อคลุมตัวยาว กำลังเต้นอยู่ที่แถวที่นั่งด้านหลัง ซึ่งผมหมายความว่าเขาเต้นแบบแดนซ์กระจายเลยจริง ๆ นะ และนั่นก็คือไมเคิลปลอมตัวมานั่นเอง เขาแต่งตัวคล้าย ๆ กับ เชฟวี่ เชส (นักแสดงตลกคนหนึ่ง / P.S.T.) ในหนังเรื่อง Fletch ตอนที่เขาเล่นเสก็ตยังไงยังงั้น เขามี playstation รุ่นแรกของโซนี่อยู่เครื่องหนึ่งในห้องนั่งเล่นของเขา ซึ่งพวกเราเคยแอบเข้าไปนั่งเล่นเกมส์ตัวใหม่ล่าสุดที่ยังไม่มีวางจำหน่ายในห้องนั้นตอนดึก ๆ ในช่วงนั้นมีคนในทีมสองคนที่ยังไม่ได้ดูหนังเรื่อง Jurassic Park ซึ่งในขณะนั้นหนังได้ลาโรงไปแล้ว ไมเคิลจึงจัดฉายหนังรอบพิเศษให้พวกเราดูเป็นการส่วนตัวที่โซนี่ขาเป็นแฟนตัวยงของอัลบั้ม The Downward Spiral ของวง Nine Inch Nails ผมโชคดีมากในช่วงระยะเวลา 3 ปีนั้นที่ได้มีโอกาสเข้าไปทำงานด้านการอัดเสียงเพลงต้นฉบับแบบมัลติแทร็คส์สำหรับการเตรียมออกทัวร์ ทำวิดีโอ และเพื่อการบันทึกเก็บข้อมูล การจะแยกแทร็คต่าง ๆ เหล่านี้ออกมาได้นั้นเป็นบทเรียนที่ยิ่งใหญ่มากสำหรับงานโปรดักชั่นและการแต่งเพลง และผมยังได้มีโอกาสมองเข้าไปถึงข้างในจิตใจของเหล่าอัจฉริยะทั้งหลายด้วย ในบรรดาบริษัทบันทึกเสียงทั้งหมดที่ผมเคยร่วมงานด้วย MJJ เป็นบริษัทเดียวที่ผมจะให้รางวัลการบันทึกเสียงยอดเยี่ยมระดับแพลตทินั่ม วันหนึ่งพวกเราเพียงแต่นั่งลงในสตูดิโอเพื่อฟังเพลงต่าง ๆ ของเขาด้วยกันกับเขาเพื่อหาแรงบันดาลใจ เขารักกระบวนการทำงานเหล่านี้ เขารักการทำงาน จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 53 17:48:33

ความคิดเห็นที่ 10   จบแล้วค่า อาทิตย์หน้ามีเรื่องใหม่ ส่งตรงจากท่านเปา ทีมแปล เตรียมตัวด้วยนะคะ อิอิ จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 53 17:49:02

ความคิดเห็นที่ 11   ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารักๆ และขอบคุณทีมแปลทุกๆท่านนะค้า เฮียตลกมากอ่ะ มีปลอมตัวไปแดนซ์กระจายในคอนเสิร์ทน้องสาวตัวเองด้วย จะน่ารักไปไหนเนี่ย จากคุณ : rpgqueenii เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 53 19:05:49

ความคิดเห็นที่ 12   ขอบคุณทุกท่านสำหรับแปลเรื่องราวดีๆจ้า จากคุณ : อยากเป็นไกด์ ใครช่วยที เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 53 19:44:34

ความคิดเห็นที่ 13   มาเจิมมมมมม อ่านทั้งเรื่องแล้วปลื้ม ... คนอะไรจะเก่งเทพขนาดนั้น ^^ แต๊งกิ้วหม่าฮั่นที่เอามาแปะนะจ๊ะ *10 ขอลงชื่อจองไว้ 1 จอกเลยนะ ^^ (เอาอันสุดท้ายเหมือนเดิมก็ได้จ้า) จากคุณ : P.S.T. (Pretty Small Thing) เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 53 19:46:54

ความคิดเห็นที่ 14   เย้ ได้อ่านแบบเต็ม ๆ แล้ว ^^ แบบว่า รออ่านที่คนอื่นแปลลูกเดียวเลย เหอ ๆ ขอบคุณทุกท่าน ที่ร่วมกันแปล ขอบคุณหม่าฮั่น สำหรับการเป็นธุระให้ด้วยจ้า คห.10 ลงชื่อด้วยคนค่ะ (จะไหวป่าวไม่รู้ ใจสู้ไว้ก่อน เหอ) จากคุณ : nangyoon เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 53 20:28:23

ความคิดเห็นที่ 15   ^ พรุ่งนี้จะไปแด๊แด๊แล้วล่ะสิ เชอะๆ ซื้อขนมอร่อยๆมาฝากด้วยนะหวังเฉา... อย่าลืม . ปลื้มใจและชื่นใจจัง อ่านแล้วยิ่งมั่นใจเลยว่า ผลงานที่เราฟังๆกันนั้น ทุกเพลงทุกอัลบั้ม ผ่านการคัดสรรอย่างละเอียดและพิถีพิถันจากไมเคิลทุกเสต๊ปจริงๆ ที่สุดแห่งที่สุดของที่สุดแห่งคุณภาพ แถมมีเรื่องเล่าน่ารักๆต่างๆของไมเคิลแบบรวมมิตรอีก อะไรน้าาาา เป็นแฟนตัวยงของอัลบั้ม The Downward Spiral !!!! อร๊ายยยยยยยยยย (ไม่รู้จักหรอก) - -" แต่ชอบอยู่เพลงนึงในนั้น โฮะๆ (ว่าแต่ ไมเคิลชอบจริงๆหรอ ได้ยินในเพลงแจกแต่ ฟั.. ) . ขอบคุณคุณไซม่อนที่หาบทความดีๆมาให้อีกแล้วนะคะ และขอบคุณ หม่าฮั่น ฮาบี้ เจ้าหู่ ยูนกิ๊ป PK และ หวังเฉา ด้วย ที่สละเวลาในการแปล ชอบจ้าา ให้ใจทุกคนเลยนะจ๊ะ (พร้อมกวาดมือแบบ บี้) ^0^/ แล้วจะรอเรื่องหน้านะจ๊ะ สู้ๆ (เชียร์ล่วงหน้าเลย) จากคุณ : RockwithU เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 53 20:34:19

ความคิดเห็นที่ 16   ^ ^ ว๊ากกกกก ท่านเปาเป็นเจ้าแม่ขาร็อคด้วยเหรอเนี่ยะ! (เหนือความคาดหมายยยย) ... ว่าแต่ search ไป search มา ไอ้ Nine Inch Nails นี่มันไม่ใช่วงดนตรีแต่เป็น project ของวงร็อคหลาย ๆ วงนี่นา ... ใช่หรือป่าว ท่านเปาช่วยมาไขความกระจ่างด้วยจ้า ^^ ตอนนี้กำลังรอลุ้นข่าวอยู่ ถ้าไม่มีอะไรน่ากลัวเกินไปคงได้ไปแด๊แด๊ล่ะนะ T_T ... จะกินอะไรกันดีล่ะ หนอนรถด่วน ... ตั๊กแตนทอด ... เขียดอบแห้ง ... กิ้งกือเชอร์เบท ??? จากคุณ : P.S.T. (Pretty Small Thing) เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 53 20:50:42

ความคิดเห็นที่ 17   ^ โห... น่าอร่อยทั้งนั้นเลย  -___- ละอะไรที่น่ากลัวเกินไป (หวังเฉาหรอ) ไม่ต้องไปแหล่ะดีแล้ว อยู่นี่สนุกกว่าเยอะเลย... นะๆ . Nine Inch Nails น่ะหรอ... ไม่รู้จักหรอก โฮ่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  - - พอดีที่บ้านมีชุดนั้นน่ะ (ของใครไม่รู้) แล้วชอบแค่เพลงเดียวในนั้นเท่านั้นเอง เรื่องขาร็อคต้องถามท่านกงซุน สงสัยรู้จักแหงเลย โฮ่ๆๆๆ จากคุณ : RockwithU เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 53 21:39:28

ความคิดเห็นที่ 18   อย่าลืมเก็บเข้าคลับกระทู้ด้วยนะจ๊ะ ราษฎรเนเวอร์แลนด์ที่น่ารัก จากคุณ : จั่นเจาจ้าา (RockwithU) เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 53 21:42:56

ความคิดเห็นที่ 19   ยิ่งได้อ่านเรื่องราวของเขามากเท่าไหร่ ยิ่งเสียดายที่เราไม่มีโอกาสเจอเขา... MJ เป็นคนวิเศษอย่างเหลือเชื่อ... คนที่พบเขาต่างพบว่าเขาโชคดีเหลือเกินที่ได้ทำงานกับ MJ คิดถึงคุณมากมาย... 8 เดือนแล้ว....ความรักและคิดถึงกลับทวีคูณมากขึ้น... จากคุณ : Jeeup เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 53 22:27:43

ความคิดเห็นที่ 20   ขอบคุณทีมแปลทู้กกกกกกกคน เช่นเคย จากคุณ : SIMONBIRCH เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 53 23:34:31

ความคิดเห็นที่ 21   โอโหอ่านแล้วมีอึ้ง!!!!!!!!!!!!!!!! คนอะไรจะเก่งเยี่ยงเทพ ขนาดนี้ แค่ที่รู้มาก็เทพมากแล้ว ยิ่งรู้ยิ่งเข้าใจความเก่งของเค้า  พระเจ้าส่งมาแท้ๆ ขอบคุณพี่หม่าฮั่นที่นำมาลงนะค้า และท่านพี่จอมยุทธ์ท่านอื่นทุกท่านที่ร่วมกันแปลในครั้งนี้ด้วยค้าาาาาาา จากคุณ : NarzizuZ เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 53 01:42:31

ความคิดเห็นที่ 22   ชอบจังเลย บทแปลบทนี้   อ่านแล้วทึ่งเหมือนเพื่อนๆหล่ะ     คำว่าอัจฉริยะ   ไม่ได้ซื้อมานะเนี่ย   ต้องบวกกับอะไรหลายๆอย่างๆ   สุดยอดเจ๋ง  โอวใช้คำไม่ถูกหล่ะ   มีลิซ่าแทรกเข้ามาด้วย  อ่ะจึ๋ย   จะหวานไปไหนเนี่ย   จากคุณ : เราอุ้มนะ เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 53 06:26:57

ความคิดเห็นที่ 23   ขอบคุณมากค่ะ ทีมแปลทุกคน เดี๋ยวว่างๆ จะอ่านนะจ้ะ ติดไว้ก่อน จากคุณ : Poy_Kun เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 53 12:34:16

ความคิดเห็นที่ 24   เงจะมีเวลามาอ่าน ขอบคุณทีมแปลมากๆจ้า กีบหมดอ่ะ อยากให้ จากคุณ : AC.Mindfields เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 53 00:03:00

ความคิดเห็นที่ 25   ขอบคุณทีมหา ทีมแปลทุกคนคะ จากคุณ : superturbo เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 53 08:56:13