ความคิดเห็นที่ 1   ปูเสื่อรอครับ : ) จากคุณ : breaka เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 53 23:42:21

ความคิดเห็นที่ 2   ยู้ฮูวววว จากคุณ : Genzo เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 53 08:15:14

ความคิดเห็นที่ 3   Leifs: Prelude for Orchestra, “Geysir” -- Emilsson (Live Concert in 2010 Feb, 27th)/ Thailand PO/ College of Music, Mahidol University, Salaya, Nakhonpathom, Thailand ก่อนหน้างานพรีลูดชิ้นนี้ ทาง TPO ได้บรรเลงงานดนตรีไทยเดิมสุรินทราหูสามชั้น ซึ่งเรียบเรียงสำหรับการบรรเลงโดยวงออร์เคสตราโดยร้อยเอกประทีป สุพรรณโรจน์ เจ้าเก่า (ผู้ซึ่งเป็นทั้งวาทยกรและนักประพันธ์) หากคุณผู้อ่านยังจำได้ ผู้เขียนเคยประทับใจกับ “ลมพัดชายเขา” มาก่อนหน้านี้ แต่สำหรับงานสุรินทราหู ผู้เขียนรู้สึกว่าจะราบเรียบ (Flat-footed) ไปหน่อย ทั้งในแง่การความหลากหลายของเครื่องดนตรีสำหรับการประสมวงและทั้งในแง่ของสีเสียง... ผู้เขียนไม่เคยฟังงานพรีลูดหรือโทนโพเอ็มอันเต็มไปด้วยอารมณ์พลุ่งพล่านของไลฟ์มาก่อนเลย...ในสูจิบัตรซึ่งเขียนได้ดีมาก ได้กล่าวถึงประวัติและแรงบันดาลใจของจอน ไลฟส์ ดุริยกวีผู้ประพันธ์งานชิ้นดังกล่าวไว้ค่อนข้างละเอียด และสิ่งที่ทำให้ไลฟส์มีลายเซ็นของตัวเองประการหนึ่งก็คือ งานประพันธ์ดนตรียุคร่วมสมัยของเขาได้ย้อนรอยไปสู่วัฒนธรรมแบบ Nordic ในยุค Renaissance และมีมโนภาพมาจากแรงบันดาลใจของความเป็นไอซ์แลนด์ ดินแดนของชาวนอดิคที่เป็นเกาะและมีภูมิทัศน์หลายส่วนเป็นภูเขาไฟเก่าแก่...โดยเฉพาะอย่างยิ่ง โทนโพเอ็ท 4 บทซึ่งเป็นผลงานช่วงท้ายของชีวิตของเขาในชื่อ Geysir ซึ่งหมายถึง บ่อน้ำพุไกซีร์ทางตอนใต้ของไอซ์แลนด์, Hekla ซึ่งหมายถึง ภูเขาไฟเฮคลาที่เขาเห็นกับตาในขณะปะทุ, Dettifoss ซึ่งหมายถึง น้ำตกเดททีโฟส์ที่น่าหวาดเสียว และ Hafis ซึ่งเป็นบทในความหมายว่า ก้อนน้ำแข็งลอยตามน้ำ ล้วนแล้วแต่เป็นงานที่ทำให้ไลฟส์มีชื่อเสียงอยู่บ้าง ท่ามกลางดุริยกวีในยุคเดียวกัน... ในการแสดงของวันนั้น ทาง TPO โดยอิมิลสัน ได้เลือกบรรเลงเฉพาะท่อนไกซีร์ ซึ่งผู้เขียนต้องยอมรับถึงความสามารถในการถ่ายทอดผลงานของไลฟส์จากอิมิลสันและ TPO โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ตั้งแต่การทอดเสียงโทนต่ำโน้ตเดียวของเครื่องลมบาสซูน (และเครื่องลมทองเหลืองทูบา) ในตอนเริ่มที่ยืดยาว ดูช่างลึกลับและน่าประหวั่นพรั่นพรึงเสียจริงๆ (คุณผู้อ่านที่ยังจำได้ถึงคีตวลีของการเริ่มต้น Pathetic symphony ของ Tchaikovsky อาจจะพอระลึกถึงลักษณาการของเสียงรูปแบบดังกล่าวได้บ้าง) และสำหรับวรรคตอนที่แสดงถึงความยิ่งใหญ่ของภูมิทัศน์ของบ่อน้ำพุ, TPO ก็ทำได้หนักแน่น จริงจัง และ Spacious แต่ท้ายที่สุด สิ่งที่ผู้เขียนประทับใจ ก็คงเป็นช่วงที่อิมิลสันและ TPO แสดงให้เห็นถึงการพวยพลุ่ง แหวกอากาศของมวลน้ำพุที่ประหนึ่งถูกขับจากแรงดันและความร้อนอันมหาศาลจากใต้ผืนพิภพหลายครั้งหลายครา ได้อย่างกึกก้อง รุนแรง สะสาใจนัก อิอิ ลักษณะการสร้างเสียงรูปแบบนี้ ทำให้ผู้เขียนระลึกไปถึงงาน Pines of Rome ของ Respighi อยู่มากทีเดียวเชียวละ... หากเป็นเมื่อก่อน ผู้เขียนคงจะต้องตะลีตะลานไปหางานบันทึกของไลฟส์ฟังเพิ่มเติมเสียเป็นแน่แท้ แต่ครานี้ เห็นจะต้องพึ่งพาคุณผู้อ่านที่สนใจใคร่ฟังงานร่วมสมัยที่วิเศษของไลฟส์ ช่วยไปหาซื้อหาฟัง และช่วยมาบอกกล่าวเล่าสิบตัวผู้เขียนด้วยน๊า ว่ามีความประทับใจอะไรบ้าง?? ผู้เขียนพยายามหาตัวอย่างของพรีลูดไกซีร์ของไลฟส์ใน Youtube เพื่อมาแบ่งปันในกระทู้ กลับพบแต่ Hekla และ Hafis เท่านั้น อย่างไรก็ดี ผู้เขียนพบตัวอย่างคลิปบ่อน้ำพุไกซีร์อันยิ่งใหญ่ในสถานที่จริง จึงนำมาฝากทดแทนก็แล้วกันนะครับ...น่าตื่นตาตื่นใจ! . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 53 17:27:24

ความคิดเห็นที่ 4   หากคุณผู้อ่านจะฟังตัวอย่างงานอื่นๆ ที่น่าสนใจของจอน ไลฟส์ ผู้เขียนขอนำเสนอ Hekla ซึ่งพรรณนาถึงการประทุและพวยพลุ่งของภูเขาไฟเฮคลาในไอซ์แลนด์จากการเห็นด้วยตาเนื้อของไลฟส์ไว้ ณ ที่นี้ก็แล้วกันนะครับ... Discrete elements ไม่ต่างจากไกซีร์มากนัก (และดูเหมือนจะ Heavy กว่า) Enjoy... . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 53 17:34:07

ความคิดเห็นที่ 5   Sibelius: Violin Concerto in Dm – Patocka with Emilsson (Live Concert in 2010 Feb, 27th)/ Thailand PO/ College of Music, Mahidol University, Salaya, Nakhonpathom, Thailand I. Allegro Moderato II. Adagio di Molto III. Allegro, ma non tanto ผู้เขียนเคยพบนักฟังผู้มีอายุท่านหนึ่งในร้านซีดีอัน (เคย) ยิ่งใหญ่แห่งหนึ่งในห้างหรูแถบถนนสุขุมวิท และผู้เขียนชอบที่จะเข้าไปเสียมารยาทยืนฟังนักฟังท่านนี้พูดคุยเรื่องราวของดนตรีแคลสสิคอย่างเป็นกันเองกับพนักงานขายท่านหนึ่งซึ่งมีอัธยาศัยดีมากๆ พอๆ กับหน้าตาอันหล่อเหลาคมคายของเขา...เวลานั้น ทางร้านได้สั่งแผ่นของสังกัด Melodiya อันหาได้ยากยิ่งเข้ามาเป็นจำนวนมาก แผ่นซีดีหลายแผ่นเป็นงานบันทึกของ David Oistrakh อันต่างกรรมต่างวาระและแผ่นหนึ่งเป็นงานบันทึกไวโอลินคอนแชร์โตของซิเบลิอุสที่มีออยสตราคบรรเลงเดี่ยวร่วมกับ Rozhdestvensky กับวง Moscow Radio SO ในปี 1968 อันมีชื่อเสียง หลังจากที่พนักงานขายกด play ตอนเริ่มต้นที่ออยสตราคบรรเลงเดี่ยวเปิดท่อนแรกของคอนแชร์โต...พลันผู้เขียนก็ได้ยินเสียงไวโอลินอีกคันหนึ่งดังมาจากริมฝีปากของนักฟังผู้อาวุโสท่านนั้นในแบบไม่ผิดเพี้ยนสักโน้ตเดียวล้อไปกับออยสตราคในแผ่นซีดี! หลังจากนั้น นักฟังผู้อาวุโสซึ่งท่านเป็นเพื่อนกับอาจารย์ไขแสง ศุขะวัฒนะก็เปิดเผยความในใจว่า นี่เป็นงาน VC ที่ท่านชื่นชอบเป็นการส่วนตัวมากที่สุด... ผู้เขียนเพียงอยากเล่าเรื่องราวดังกล่าวให้คุณผู้อ่านฟัง ไม่ใช่เพราะผู้เขียนอยากจะไบแอสว่า  VC บทนี้นั้น ไพเราะยิ่งใหญ่จนกระทั่งมีผู้คนที่อยู่ห่างจากฟินแลนด์นับหมื่นๆ ไมล์และอยู่ห่างจากห้วงเวลาที่ประพันธ์นับร้อยปี จะสามารถฮัมทำนองได้โดยไม่ผิดเพี้ยน! แต่เหตุผลที่ผู้เขียนเฉไฉเล่าไปก็เพราะเวลาผู้เขียนฟัง VC บทนี้ทีไร ผู้เขียนจะนึกถึงเหตุการณ์ในวันนั้นทุกที และจะใช้เป็นเครื่องเตือนความจำของผู้เขียนสำหรับความยิ่งใหญ่ของเดวิด ออยสตราคที่มีต่องานของซิเบลิอุสอีกด้วย... คุณผู้อ่านคงทราบกันอยู่แล้วว่า งานดนตรีของซิเบลิอุสในช่วงแรกๆ ก่อนยุคหลังโรแมนติค (ค.ศ. 1890-1920) มีอัตลักษณ์ผูกพันอยู่กับ... หนึ่ง ความเป็นส่วนตัวของซิเบลิอุสเอง สอง มุมมองที่มีต่อธรรมชาติในแดนดินถิ่นเกิดของเขา สาม เรื่องราวในเทพนิยายปรัมปราของยุโรปเหนือ สี่ ดนตรีเต้นรำพื้นบ้านของฟินแลนด์ ห้า อิทธิพลจากดุริยกวีในยุคโรแมนติค และ หก “อัตตาหรือ Egoism ของเขา” ซึ่งข้อนี้ ผู้เขียนขอกล่าวไว้โดยเด็ดขาดว่า ปรากฏชัด “เฉพาะในงาน VC” ชิ้นนี้นี่เอง! ลักษณะเอกเอกาและทอดถอนใจในห้วงสนธยากาล เป็นลักษณะความเป็นส่วนตัวของซิเบลิอุส ซึ่งเราพบเห็นผ่านท่วงทำนองในซิมโฟนีของเขาอย่างน้อยสามเบอร์ คือ เบอร์ 1, 2 และเด่นชัดยิ่งในกระบวนที่ I ของเบอร์ 4 และแน่นอนว่า ของ VC ในกระบวนที่ I และ II ก็มีอิทธิพลของท่วงทำนองลักษณะดังกล่าวปรากฏอยู่มากเช่นกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ท่วงทำนองการตัดพ้อระคนเจ็บปวด ซึ่งบางคราแฝงความเก็บงำความรู้สึกโหยหา ต่างก็คลาคล่ำ ครวญคราง ไปตลอดห้วงการบรรเลงเดี่ยวภายในกระบวนแรกของ VC นี้ และความรู้สึกสงบระคนหดหู่ก็ปรากฏชัดในกระบวนที่ II มุมมองที่มีต่อธรรมชาติของซิเบลิอุส มักผูกพันอยู่กับความงามของทะเลสาบ ป่าสน และสายลมหนาว ซึ่งผู้เขียนขอเน้นย้ำว่า มักจะเกิดขึ้นในยามบ่ายคล้อยถึงเย็นในห้วงเวลาที่ท้องฟ้ามีสีส้มช้ำ...สิ่งเหล่านั้น ส่งผลให้เกิด Sibelian sound ที่มีเสียงเครื่องสายหวือไหวแบบโอนเอน แผ่วโผย สอดผสานกับเครื่องลมไม้ที่หวีดหวือ หวู่หวิว ประหนึ่งเสียงลมปะทะยอดสนสูง, เครื่องลมทองเหลืองที่แผดปร่าแต่หน่วงลึกเสมือนท้าทายต่อความเงียบงันที่ลึกลับ และเครื่องเพอร์คัชชันที่ป่าเถื่อนไร้ซึ่งการประนีประนอม! สิ่งเหล่านี้ ปรากฏโดยการสัมผัสอย่างผะแผ่วในหลายห้วงการบรรเลงเดี่ยวของไวโอลินใน VC ของเขา เสมือนหนึ่งล้อเลียนท่วงทำนองที่เคยปรากฏในซิมโฟนีหมายเลขหนึ่งในกระบวนที่ I และ II และเสียงการบรรเลงเดี่ยวไวโอลินของการเริ่มกระบวนที่ III นี่เอง ที่ทำให้เราระลึกถึงกระบวนสุดท้ายของ VC ของ Beethoven เรื่อยมาถึง Mendelssohn, Brahms, Bruch และแม้กระทั่ง Schumann แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น เสียงไวโอลินที่จงใจทำให้เฉเพี้ยนไปแบบเหน่อๆ ผสานกับลักษณะการเต้นรำอย่างพร้อมเพรียงของกลุ่มเครื่องสายในวงที่ทะมัดทะแมง กระทั่งกลเม็ดของการคุยกันระหว่างวงดุริยางค์กับเครื่องไวโอลินที่บรรเลงเดี่ยว ส่งผลทำให้ VC ชิ้นนี้ของซิเบลิอุสโดดเด่นไปด้วยอัตลักษณ์ของดนตรีเต้นรำพื้นถิ่นของชาวฟินแลนด์และไม่น่าเบื่อไปด้วยลักษณะการหาทำนองลงแบบไม่ไปไหนสักทีอย่าง ”สิ้นคิด” ของบรุคกับชูมานน์ในแบบ Viennese romantic ก่อนหน้า...ผู้เขียนคงต้องกล่าวว่า หากคุณผู้อ่านสามารถจับสัญญาณการจบลงของ VC ชิ้นนี้ของซิเบลิอุสจากวงดนตรีที่บรรเลงได้มาตรฐานสูง คุณผู้อ่านจะต้องรู้สึกชื่นชมอัจฉริยภาพเชิงจินตกวีแบบบ้านนอกในแบบของซิเบลิอุสอย่างชื่นชมโสมนัสเป็นแน่... ผู้เขียนคงต้องสรุปรวบยอดว่า ด้วยเหตุแห่งอัตตาของซิเบลิอุสที่ผยองตัวว่าเป็นนักไวโอลินในระดับ Virtuosic อยู่ด้วยนี่เอง ส่งผลให้ VC บทนี้ของเขาโดดเด่นอยู่ด้วย Virtuositic และ Egoism ของผู้บรรเลงเดี่ยวไวโอลินอยู่มาก ตลอดทั่วทั้งสามกระบวนของ VC บทนี้ เราจะพบเห็นลีลาและลวดลายของผู้บรรเลงเดี่ยวแผ่ปกคลุมอยู่อย่างไม่รู้วาง...ส่งผลให้ตัวผู้เขียน ผู้ที่เคยตกหลุมรักสีสันแห่งเสียงแบบ Sibelian ที่ผ่านการบรรเลงโดยออเคสตราทั้งวงต้องถึงกับเสียดายเสียงที่บ่งชี้ศักยภาพทั้งวงอยู่มากทีเดียว... และถึงแม้เราจะได้ภาพเขียนภูมิทัศน์แห่งฟินแลนด์ผ่านอัตลักษณ์เฉกเช่นหนึ่งถึงสี่ แต่ผู้เขียนคงไม่ต้องเกรงใจที่จะกล่าวว่า ฝีแปรงแบบ Sibelian sound บนผืนผ้าใบของซิเบลิอุสนั้น ใช้วัตถุดิบจากดุริยกวีในยุคโรแมนติคหลายต่อหลายท่าน อย่างน้อย สีที่ได้ก็ผลิตมาจากโรงงานของ Tchaikovsky, แปรงและพูกันก็มาจากโรงหัตถกรรมของ Borodin และ จานสีก็มาจากร้านของ Bruckner...ผู้เขียนกำลังจะบอกว่า ดุริยกวีทั้งสามท่านมีอิทธิพลต่องานของซิเบลิอุสในยุค 1890-1920 อย่างชัดเจน และเราต้องยอมรับโดยดุษณีว่า ทั้งสามท่านยิ่งใหญ่และมีเงื้อมเงาปกคลุม Orchestration ของ Sibelian sound อยู่ด้วยจริงๆ ปัญหาของผู้เขียนคือ ผู้เขียนเสียดายศักยภาพของวงดุริยางค์สำหรับงาน VC ของซิเบลิอุสชิ้นนี้...และก็ให้รู้สึกน้อยใจแทนซิเบลิอุสที่มักจะมีคนเปรียบเทียบงานของเขากับ VC ของไชคอฟสกีอันฟูมฟาย ร้อนแรง และปั่นป่วนอยู่เสมอ.....คุณผู้อ่านคิดเห็นว่ายังไงบ้างครับ? อิอิ . แก้ไขเมื่อ 09 มี.ค. 53 20:15:11 จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 53 20:12:07

ความคิดเห็นที่ 6   ผู้เขียนทราบว่า นักไวโอลินหนุ่ม Patocka ผู้บรรเลงเดี่ยว เป็นนักดนตรีชาวเชคที่จบการศึกษาและผ่านการเคี่ยวกรำมาจากสำนักดนตรีในกรุงปรากและมหานครเบอร์ลิน และเท่าที่ผู้เขียนคาดเดาก่อนเริ่มฟังการบรรเลง พาตอคกา น่าจะมีมุมมองต่องานประเภท Instrumental ที่แพรวพราวกว่างานประเภท Chamber หรือคอนแชร์โตเป็นแน่แท้? ผู้เขียนคาดการณ์แบบมั่วๆ ไว้ไม่ผิดนักสำหรับวันนั้น... พาตอคกาบรรเลงแต่ละโน้ต - แต่ละวรรคตอน – แต่ละถ้อยคำ – แต่ละประโยคดนตรี เต็มไปด้วยความพิถีพิถันและชัดถ้อยชัดคำ เทคนิคไม่ได้เป็นปัญหาเลยสำหรับพาตอคกา เขาสั่ง “หัวโน้ต” จากหนึ่งข้อมือขวาและห้านิ้วซ้ายได้แม่นยำและคมกริบ การควบคุม Musical pulse ของเขาร่วมกันกับเสียงที่บางเบาจากวงออเคสตราของอิมิลสัน (ซึ่งเป็นปกติอยู่แล้วสำหรับงาน VC ของซิเบลิอุสดังที่กล่าวมาข้างต้น) เป็นไปอย่างถ้อยทีถ้อยอาศัย แต่บางครั้ง พาตอคกาสร้าง Rubato หรือลักจังหวะในหลายห้วงการบรรเลงของเขาอย่างช่ำชองพองขน! (HA HA) ซึ่งสร้างความตื่นตาระรื่นใจให้พวกเราได้เป็นอย่างดี...บางครา พาตอคกาแสดงกิริยาเสมือนหนึ่งเป็นนักคิด ก็ด้วยลักษณะการถามตอบระหว่างเสียงไวโอลินของเขากับกลุ่มเครื่องดนตรีจำพวกเครื่องสาย+เครื่องลมไม้ในวง...เราจะเห็นพาตอคกาประหนึ่ง “ยืนฟัง” เสียงจากวงที่ตอบกลับมาอยู่เสมอ ก่อนที่เขาจะบรรเลงคีตวลีใดๆ ต่อ สิ่งเหล่านี้ไปเป็นตลอดสองกระบวนแรก จนกระทั่งกระบวนที่ III อันรื่นระอุไปด้วยท่วงทำนองของเพลงเต้นรำชนบทนี่เอง ที่พาตอคกากับ TPO ของอิมิลสันได้บรรเลงออกรสออกชาติ... หากจะยึดถือตามสูจิบัตร พาตอคกาได้ใช้ไวโอลินที่สร้างขึ้นในปี 1845 ของ Enrico Ceruti แห่งเครโมนาบรรเลงงานของซิเบลิอุสบนเวทีในวันนั้น ปัญหาคือ ผู้เขียนพบความฝาดฝืน ฝืดเฝื่อน ของเสียงไวโอลินจากพาตอคกา ปรากฏชัดนับตั้งแต่ Cadenza ของกระบวนที่ I อันกราดเกรี้ยวและทระนง เรื่อยมาตลอดจนกระทั่งถึงความสุขสงบ อ้างว้างในกระบวนที่ II ...ผู้เขียนแปลกประหลาดใจว่า ในความแม่นยำอันคมกริบของหัวโน้ตที่พาตอคกาบรรเลง เหตุไฉน จึงขาดพร่องซึ่ง Resonance และ Sonority อันก้องกังวานไปเสียได้? ไวโอลินแห่งเครโมนาในปี 1845 ไยจึงให้เสียงที่แห้งและขาด Harmonic ที่ระรื่นหูไปได้ถึงขนาดนั้น?? Aggressive with Egoism ของซิเบลิอุสถูกตอบแทนด้วยเสียงที่ฝาดเฝื่อน (แม้จะแม่นยำ) หรืออย่างไร? สิ่งเหล่านี้ ผู้เขียนไม่อยากจะคิดไปเองว่า เครื่องเสียงที่ถ่ายทอดความงามอันแตกต่างกันของเสียงจาก Oistrakh และผู้บุกเบิกอย่าง Heifetz จะหลอนหูเรา ผิดแผกไปจากการรับฟังเสียงจากพาตอคกาได้ไกลลิบเช่นนั้น! ทุกครั้งที่ผู้เขียนฟัง VC ของซิเบลิอุส ผู้เขียนจะสามารถระลึกไปถึงบรรยากาศของทะเลสาบ ป่าสน และสายลมหนาว ที่เคยปรากฏในกระบวนที่ I และ II ของซิมโฟนีหมายเลขหนึ่งอยู่เสมอ ประหนึ่งซิมหนึ่งเป็นกระจกสะท้อนส่องทางให้ VC ดำเนินห้วง Nostalgia อันผะแผ่วตรึงตราของผู้ประพันธ์ต่อ...ปัญหาคือ ผู้เขียนแทบจะไม่พบบรรยากาศโอบคลุมหรือเกี่ยวเนื่องกับสิ่งที่กล่าวมานี้ในวันนั้นเลย! ผู้เขียนแปลกใจว่า ก็สกอร์ของท่านวาทยกรและของท่านนักดนตรี ก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าพวกท่าน แต่เหตุใด “เสียงที่ได้ฟัง” จาก Accompaniment ของผู้บรรเลงเดี่ยวกับวง ไยจึงไม่ดึงดูดให้ผู้เขียนดื่มด่ำไปในรสความหลังได้เลยละ? อาจจะเป็นว่า ผู้เขียนเพ่งสมาธิไปที่เสียงไวโอลินของผู้บรรเลงเดี่ยวมากจนเกินไปก็เป็นได้กระมัง?? แต่ในชั่วแวบหนึ่งนั่นเอง ผู้เขียนคิดในใจว่า หาก TPO มีโอกาสบรรเลงซิมโฟนีในยุคแรกๆ ของซิเบลิอุสอย่างช่ำชองเสียก่อน การบรรเลง VC ในวันนั้น คงได้อะไรมากขึ้นกว่านี้อย่างแน่ๆ... ผู้เขียนปลาบปลื้มไอเดียของพาตอคกาสำหรับห้วงการบรรเลง Slavonic dances (ผู้เขียนไม่ได้พิมพ์ผิด) ในท่อนที่ III มันเป็นดนตรีเต้นรำชาวฟินน์อยู่นั่นเอง แต่พาตอคกาก็มีรอยยิ้มประทับการบรรเลงไวโอลินของเขาเสมือนหนึ่งนักเต้นเท้าไฟอารมณ์ดีชาวเชคมาหลงเสน่ห์สาวฟินน์ผู้เคร่งขรึม เย็นชา และขี้ระแวง (แต่อยากจะเต้น อิอิ) ซึ่งผู้เขียนต้องกล่าวว่า พาตอคกามีเสน่ห์ทั้งอากัปกิริยาของเขาและในเสียงไวโอลินของเขาเองซึ่งเขาก็เปิดเผยและแสดงออกอย่างเต็มที่ในท่อนนี้ และทาง TPO โดยอิมิลสันเอง ก็บรรเลงรุกรับกับพาตอคกาได้สนุกในความมีมาตรฐานสูง คุณผู้อ่านที่เคยฟังและชื่นชอบวิธีการจบลงของกระบวนที่ III ของซิเบลิอุสก็น่าจะประทับใจความเด็ดขาดของ TPO ในวันนั้น หากได้เข้าไปรับชม รับฟัง (แม้ในหลายครั้ง ผู้เขียนอยากจะได้ Dramatic ของวงมากกว่านี้ และความรู้สึกดังกล่าว ผู้เขียนก็เฝ้าเอาใจช่วยมาตั้งแต่กระบวนที่ I อย่างเศร้าๆ :-( เพราะไม่ถึงใจซ๊ากที) พาตอคกาได้รับการปรบมืออย่างกึกก้องยาวนานจากเหล่าแม่ยก (และ Purple guys) จำนวนมากใน MACM ดังนั้น พาตอคกาของเราจึงออกมา Encore ด้วยงาน Partita No. 1 ท่อน Corrente ของ J.S. Bach ซึ่งเขาบรรเลงได้อย่างเฉียบคม ลื่น (รื่น) ไหล รวดเร็ว และระดม Vibrato อย่างมีรสนิยมอันดี! เสียงของไวโอลินจากเครโมนาก้องกังวานและมีพลังดึงดูด แตกต่างไปจากการบรรเลงใน VC อย่างไม่น่าเชื่อ!! พาตอคกา นี่คุณเล่นตลกอะไรละเนี่ย? แต่นี่ก็พาเอาทั้ง MACM แทบจะถล่ม ตัวผู้เขียนเองถึงกับเกือบจะยืนปรบมือ (ว่าเข้าไปนั่น) แน่ละ พาตอคกา จึงพาหน้าตาอันหล่อเหลาออกมาอองกอร์อีกรอบด้วยงาน Arrangement ของ Fritz Kreisler (ซึ่งผู้เขียนไม่ทราบจริงๆ ว่า คืองานอะไร?) ถึงตอนนี้ ผู้เขียนซึ่งชอบดูนิ้วของนักดนตรีเครื่องสาย ถึงกับอดตื่นตะลึงไม่ได้กับความเร็วและเทคนิคอันปราดเปรียวในระดับ Virtuosic ของพาตอคกา เขาไม่ประนีประนอมอย่างแน่ๆ นับตั้งแต่การรูดสายสร้างเสียงแบบ Glissando หรือการสร้าง Ascending/descending motion หรือการเล่น Harmonic ของเขา ตลอดจนเทคนิคปลีกย่อยสำหรับไวโอลินอื่นใด พาตอคกาก็ทำได้อย่างน่าตื่นตาตื่นใจ ที่สำคัญคือ ไวโอลินจากเครโมนาเปล่งประกายเสียงสุกสว่าง!...นี่เป็นดนตรีแบบอวดโอ่ที่แฝงไปด้วยรอยยิ้มอันมีเสน่ห์มากกว่าที่จะไปในทิศทางการทะนงตน!! น่าประทับใจแท้...แน่ละ ผู้เขียนก็คงต้องบอกอีกละน๊าว่า MACM กึกก้องไปด้วยเสียงตะโกน เสียงปรบมือ และ แหะ แหะ เสียงกรี๊ดดดด ครับ... โฮ่! หลังคอนเสิร์ตจบลง ผู้เขียนพบว่า แถวของนักฟังสาวๆ ที่เรียงกันขอลายเซ็นและถ่ายรูปกับโรมัน พาตอคกา จะยาวกว่าที่เคยพบตามปกติ พวกเธอๆ และเหล่า Purple guys ต่างก็กรีดกราย กรุ้มกริ่ม เข้าไปกลุ้มรุมหนุ่มนักไวโอลินอย่างไม่เกรงกลัวนักฟังสูงอายุเฉกเช่นผู้เขียนจะนึกริษยาเล้ย (HA HA) ถึงกระนั้น เมื่อผู้เขียนประชิดตัวพ่อหนุ่มเนื้อหอมนั้นได้ ผู้เขียนจึงบอกกับเขา “เฉพาะ” ก็แต่ความประทับใจที่มีต่องานอองกอร์สองชิ้นของเขา และได้ถามเขาเพื่อความแน่ใจในงานที่เขาเล่นว่าตรงกับที่ผู้เขียนคิดนึกหรือเปล่าเท่านั้น และแน่ละ เมื่อผู้เขียนสัมผัสมือกับเขาเรียบร้อย บริเวณนั้นก็วูบวาบไปด้วยแสงไฟจากแฟลชและวับวามไปด้วยดวงตาอันแวววาวของนักฟังที่คุณผู้อ่านก็รู้ว่าเป็นกลุ่มไหน อิอิ ปัญหาคือ ผู้เขียนพบดวงหน้าค้อนขวับของฌอง ซิเบอิอุส (และผู้เขียน) เหล่มองพาตอคกาปานจะกินเลือดกินเนื้อ!! HA HA ...แต่จริงๆ แล้ว เหตุการณ์ในย่อหน้าข้างบนนี้ ได้ทำให้ผู้เขียนรู้สึกสุขใจเป็นที่สุด...คุณผู้อ่านนึกอยากจะไปชมคอนเสิร์ตที่ศาลายากันบ้างมั้ยครับ? ^__________^ ผู้เขียนขอนำเสนอพาตอคกาบรรเลงพาติตาหมายเลข 1 ของบาคในท่อนคอเรนเตซึ่งเขาได้บรรเลงในวันนั้นด้วย แด่คุณผู้อ่านที่ชื่นชอบบาคและอยากเห็นฝีมือของเขาสำหรับงาน Instrumental (แม้เขาอาจจะไม่ Insightful เท่า Grumiaux หรือ Milstein ก็ตามที) Enjoy... . แก้ไขเมื่อ 11 มี.ค. 53 18:38:53 จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 53 18:30:56

ความคิดเห็นที่ 7   Discography Sibelius: Violin Concerto in Dm -- ผู้เขียนเพียงแต่ลิสท์งาน VC ของซิเบลิอุสไว้เพื่อที่คุณผู้อ่านอาจจะใช้เป็นที่หมายตาหมายใจไปหามาฟังตามอัธยาศัย และผู้เขียนคงไม่บังอาจมีความเห็นเชิงวิพากษ์วิจารณ์ได้กว้างขวางนัก แต่ถ้าหากมี ก็คงเป็นอัตตวิสัยหรือความเห็นส่วนตัวอันต่ำต้อยของผู้เขียนแต่เท่านั้น... Enjoy na krub... . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 53 19:05:20

ความคิดเห็นที่ 8   1. Anthony with Saccani (?)/ Budapest PO/ BPO Live *with Sym. No. 2 . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 53 19:06:26

ความคิดเห็นที่ 9   2. Chung, K-W with Previn (1970)/ London SO/ Decca Double Decca (2CDs) *with Beethoven, Tchaikovsky & Mendelssohn: VC . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 53 19:07:07

ความคิดเห็นที่ 10   3. Francescatti with Bernstein (1963)/ New York PO/ Sony Essential Take 2 (2CDs) *with Sym. 1 & 2 . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 53 19:07:49

ความคิดเห็นที่ 11   4. Hahn with Salonen (2007)/ Swedish Radio SO/ DG *with Schoenberg: VC แผ่นนี้หาซื้อได้ไม่ยากในบ้านเรา แต่ฮาห์นอาจจะจงใจเบนซิเบลิอุสให้เฉออกจากบรรยากาศยุคโรแมนติคเข้าสู่ยุค Contemporary อย่างไร้หัวใจในเสียงไวโอลินที่สะอาดสะอ้านไปหน่อย...อาจจะไม่เหมาะสำหรับคุณผู้ฟังบางท่านที่ชอบของหวานๆ เย็นๆ... . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 53 19:11:19

ความคิดเห็นที่ 12   5. Heifetz with Hendl (1959)/ Chicago SO/ RCA Red Seal *with Prokofiev: VC No. 2 & Glazunov: VC อนุสาวรีย์แห่งที่สองสำหรับไฮเฟตซ์ที่ได้ทั้งรสเสียง ได้ทั้งรสอารมณ์ เป็น Aggresive Sibelian ที่เหล่า Sibelism ต้องหามาฟังให้ได้ ประหนึ่งเป็น Record to die for... . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 53 19:13:26

ความคิดเห็นที่ 13   6. Kavakos with Vanska (1990)/ Lahti SO/ BIS (Sibelius the Essential 15CDs) นักวิจัยหนุ่ม... . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 53 19:14:23

ความคิดเห็นที่ 14   7. Kremer with Muti (1982)/ Philharmonia O of London/ EMI Double forte *with Various VCs . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 53 19:14:58

ความคิดเห็นที่ 15   8. Kuusisto with Segerstam (1996)/ Helsinki PO/ Ondine (4CDs) *with Complete Sym. นี่ก็นักวิจัยแบบ Soul-searching! . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 53 19:17:46

ความคิดเห็นที่ 16   9. Lin with Salonen (1987)/ Philharmonia O of London/ Sony *with Nielsen: VC แปลกใจที่นักวิจารณ์ชอบ Virtuosic แบบหลิน? . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 53 19:18:39

ความคิดเห็นที่ 17   10. Oistrakh with Ormandy (1959)/ Philadelphia O/ Sony UK Essential *with Beethoven: VC Soul-Stirring อันหวานหยดย้อยแต่มีสารัตถะเต็มเปี่ยม...แนะนำอย่างยิ่ง! . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 53 19:23:34

ความคิดเห็นที่ 18   12. Oistrakh with Rozhdestvensky (1966 Mono)/ Moscow PO/ Brilliant Historic Russian Archives (10CDs) *with Various works น่าผิดหวังเพียงภาค Orchestration อันหลุบหลู่... . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 53 19:25:04

ความคิดเห็นที่ 19   13. Oistrakh with Rozhdestvensky (1968)/ Moscow Radio SO/ Venezia Melodiya (4CDs) *with Complete Sym. The MUST have...(สั้นๆ จ้ะ) . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 53 19:25:50

ความคิดเห็นที่ 20   14. Perlman with Leinsdorf (1966)/ Boston SO/ RCA High Performance *with Tchaikovsky: VC น่าผิดหวัง... . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 53 19:26:32

ความคิดเห็นที่ 21   15. Repin with Krivine (1994)/ London SO/ Warner (10CDs) *The Best of Vadim Repin . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 53 19:27:20

ความคิดเห็นที่ 22   16. Sophie-Mutter with Previn (1995)/ Staatskapelle Dresden/ DG “Back to The Future” (4CDs) *with Various VCs ดีอย่างเหลือเชื่อ! . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 53 19:28:09

ความคิดเห็นที่ 23   17. Stern with Ormandy (1969)/ Philadelphia O/ Sony Isaac Stern: A Life in Music *with Tchaikovsky: VC Gypsian Sibelius :-) . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 53 19:29:05

ความคิดเห็นที่ 24   18. Vengerov with Barenboim (1996)/ Chicago SO/ Warner The Best of Maxim Vengerov (11CDs) บางทีก็ Overrated / บางทีก็ Underrated...น่าจะเหมาะแต่สำหรับแฟนๆ ของเวนเกอรอฟโดยเฉพาะ... . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 53 19:30:24

ความคิดเห็นที่ 25   และ 19. Zimmermann with Jansons (1991)/ Philharmonia O of London/ EMI Triples Romantic Violin Concertos (3CDs) *with Beethoven, Bruch, Mendelssohn, Tchaikovsky & Prokofiev: VCs นักวิจัยหนุ่ม II . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 53 19:31:23

ความคิดเห็นที่ 26   ผู้เขียนขอจบเรื่องราวของ VC ของซิเบลิอุสด้วยคลิปประวัติศาสตร์ที่ออยสตราคบรรเลงงานชิ้นนี้ในปี 1966 (68?) กับรอทเดสเวนสกีในช่วงแรกของกระบวนที่ I ไว้ในที่นี้ด้วยนะครับ... (ผู้เขียนชอบตั้งแต่ 4.47 - 6.17 มาก เป็น Sibelian sound ที่ชวนให้ประทับใจไม่รู้ลืม ก่อนการมาของ Cadenza อีกครั้ง...) ถึงตอนนี้ คุณผู้อ่านก็สามารถติดตามต่อใน Youtube ได้ไม่ยากเลย... Enjoy n~a  ^_________^ จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 53 19:43:27