ความคิดเห็นที่ 1   His Wings นั่งไร้สาระเนือยๆไปตามประสาจนถึงตีสอง เหมือนนั่งเผชิญหน้ากับสิ่งที่ทำให้รู้สึกไม่ดีก่อนจะได้หลับตานอน แต่ไม่เป็นไร .. ตอนนี้ ที่อ่อนแอ แต่มันทำให้รู้จักคำว่าเข้มแข็ง ตอนนี้ก็ห้าหมื่นกว่าคนแล้ว.. ถ้าจำไม่ผิดนะ อืม.. ตอนที่อ่านก็.. ไม่ได้รู้สึกอะไรมากไปกว่าที่เคยรู้สึกอยู่ ไม่สนคนเกา ไม่คนสนคนประเทศอื่น ที่แคร์ ที่สน ที่ทำให้รู้สึก คือคนไทย อาจเป็นเพราะเรายืนอยู่ที่เดียวกัน เหมือนได้มองเรื่องราวต่างๆผ่านมุมเดียวกัน จริงๆคิดอย่างนั้นมาตลอดนะ แต่ลืมนึกไปว่า ถึงจะมองจากจุดเดียวกัน แต่มันมองผ่านตาหลายคู่ และหัวใจหลายดวง .. .. ไม่สนหรอกว่าคนเกาจะเสียไปสักกี่หมื่นกี่แสนคน แม้บ่ายจะเจ็บ ยังไงเราก็เจ็บอยู่แล้ว แต่เหมือนหัวใจมันยังไม่ไปสุดเหมือนตอนที่รู้สึกสูญเสียคนไทยไปสักคนหนึ่ง ไม่รู้สิ มันแคร์ มันสนใจอยู่ตลอด ไปเห็นมาหลายๆที่ ไม่ได้แอนตี้ ไม่ได้บอยคอต แต่ทำใจไม่ได้ ทำใจไม่ได้ ไม่มีใครทำใจได้ ไม่มีใครยอมรับได้แม้ปากจะบอกว่ายอมรับ มองแล้วไม่เหมือนเดิม ไม่เหมือนเดิม ไม่มีอะไรเหมือนเดิม ทำไมคนๆเดียวทำเพื่อหกคนได้ แต่หกคนปกป้องคนๆเดียวไม่ได้ ? "............................." เจ็บ. ถ้าเป็นภาษาเกาหลีอ่านไม่ออกหรอกนะ ภาษาอังกฤษก็ไม่ได้เรื่องเหมือนกัน แต่ไม่อยากอ่านเป็นภาษาไทย มันอ่านออกชัด มันเลยเจ็บแบบสุด ล่ะมั้ง การปกป้อง คือการกางปีกออกให้กว้างที่สุด แล้วให้ใครซักคนหลบอยู่ข้างหลังนั้น ไม่ให้ต้องบาดเจ็บ แม้ว่าคนๆนั้นจะต้องเจ็บเอง นั่นคือปกป้อง .. แต่บนโลกนี้ .. ในชีวิตนี้ คนที่อยู่หลังปีกนั้น คนที่จะต้องอยู่หลังปีกคู่นั้น ไม่อาจมีเพียงคนเดียว ปีกของแต่ละคน.. ปีกของมนุษย์ทุกคน มีหน้าที่ ปกป้อง .. คนอีกหลายคน มากมายเหลือเกิน .. ในสายตาคนอื่น ถ้าหากคนที่อยู่หลังปีกเรา เป็นคนที่สำคัญสำหรับพวกเค้า เราก็จะกลายเป็น ฮีโร่ จะยอมละทิ้งคนสำคัญที่เหลือของเราทั้งหมดเพื่อจะได้ก้าวขึ้นมาเป็นฮีโร่ของคนที่มองดู หรือรักษาปีกของเราเอาไว้ เพื่อดูแลรักษาคนอื่นๆ .. ที่อาจจะไม่สำคัญสำหรับคนอื่น แต่มีความหมายกับชีวิตของเรามากมายเหลือเกิน? จะทำอย่างไรดี มองไปทางไหนก็เห็นแต่ความเจ็บปวด ในที่สุดจึงเลือก นานมาแล้ว มีเจ้าของปีกคู่หนึ่ง ได้เลือก เลือก ที่จะปกป้องคนสำคัญของทุกคนไว้อย่างที่สุด เพราะคนคนนั้นเองก็มีค่ากับเขามากเหลือเกิน พยายามอย่างถึงที่สุด แม้จะเจ็บ แต่ก็ยังคงฝืนยิ้ม แม้อยากจะร้องไห้จนใจแทบขาด แต่ก็ไม่สามารถปล่อยให้น้ำตาไหลลงมาได้ ในที่สุด ปีกนั้น ก็ไม่อาจต้านทาน มรสุมและลมพายุอันโหดร้ายที่พัดผ่านมานั้นได้ ปีกนั้นเป็นแผล และเหวอหวะ แต่คนเหล่านั้นกลับมองไม่เห็น เพราะมัวแต่สนใจและเป็นห่วงคนที่อยู่หลังปีกของเขา จากปีกที่กางออกจนกว้างที่สุด ก็ค่อยๆลดลงมาเรื่อยๆอย่างอ่อนแรง เมื่อนั้น คนที่อยู่ข้างหลังปีกจึงได้รับบาดเจ็บอย่างแสนสาหัส เขามองคนๆนั้นด้วยความเจ็บปวด เจ็บที่ไม่สามารถปกป้องเอาไว้ได้ แต่ถ้าจะให้ฝืนกางปีกนั้นออกไปอีก ปีกจะต้องพัง ไม่สามารถใช้การได้อีก และจะไม่มีวันปกป้องใครคนไหนได้อีกเลย เมื่อมองดูคนที่เขาเคยพยายามปกป้องด้วยปีกคู่นี้ของเขามาตลอดกำลังบาดเจ็บ และต้องวิ่งหนีไปอย่างยากลำบากในที่สุด เมื่อมองดู น้ำตาที่ไม่เคยไหล ก็ค่อยๆไหลลงมาอย่างช้าๆ หยดน้ำที่เก็บกลั้นมาตลอด กำลังไหลลงมาอย่างเจ็บปวด แต่ผู้คนกลับไม่สามารถมองเห็นได้ เพราะกำลังเจ็บปวดและทรมานกับการจากไปของคนที่มีค่ามากคนนั้น จนลืม ลืมคนที่พวกเค้าเคยบอกว่ามีค่า คนที่เป็นคนที่กางปีกออกเพื่อแบกรับความเจ็บปวดทั้งหมดนั้นไว้เสียสนิท คนเหล่านั้น เจ็บปวดและทรมาน เพราะคนที่จากไปนั้นช่างมีค่ามากเหลือเกิน เมื่อคนพวกนั้นเริ่มรู้สึกตัว เมื่อคนที่มีค่าสำหรับพวกเค้าเดินจากไปไกลแล้ว และกำลังรักษาตัวอยู่ ณ แห่งหนใดซักแห่ง สิ่งเดียวที่พวกเค้านึกได้ คือผู้คนเหล่านั้นหันกลับมา .. มองเจ้าของปีกที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่อนิจจา.. ปีกนั้นถูกเก็บลงไปเสียแล้ว เจ้าของปีกไม่อยากให้ทุกคนต้องเห็นรอยแผล รอยเลือด และรอยเหวอะหวะบนปีกของตัวเอง ผลสุดท้าย ผู้คนที่กำลังเจ็บปวดและทรมาน มองเขาด้วยความเกลียดชัง เริ่มก่นด่าและประณามด้วยถ้อยคำต่างๆนานา ทำไมไม่ยอมปกป้อง นายมันคนไร้ค่า เศษขยะ ฉันเกลียดนาย นายมันน่ารังเกียจ เจ้าของปีกคู่นั้นได้แต่ฝืนยิ้มออกมาอย่างช้าๆอีกครั้ง เพราะรู้ดีและเข้าใจว่าคนเหล่านั้นกำลังเจ็บปวดมากแค่ไหน ยิ้มทำไม น่าทุเรศ ทั้งๆที่เจ็บ แต่ก็ยังยิ้ม ทั้งๆที่ทรมานมากเหลือเกินกับการจากไปของคนคนนั้น แต่ก็ยังพยายามเข้มแข็ง ผลสุดท้าย ข่าวลือต่างๆเริ่มแพร่กระจาย ว่าเขาไม่ยอมปกป้องคนที่อยู่หลังปีกนั้น เขาอ่อนแอ ไม่ยอมเจ็บเพื่อปกป้องคนที่มีค่าคนนั้นเอาไว้ จากบาดแผลที่เคยมีแค่เพียงบนปีก ในตอนนี้ มันกำลังเริ่มลามไปในหัวใจอย่างช้าๆ ทั้งๆที่รักคนพวกนั้นมากจนยอมที่จะยิ้มแม้กระทั่งตัวเองต้องเจ็บ แต่กลับไม่มีใครจำได้ถึงตอนที่เข้ากางปีกปกป้อง ไม่มีใครมองเห็นปีกของเขาอีกต่อไป ปีกเหวอะหวะที่เขาปกปิดและซ่อนมันเอาไว้ ปีกที่เต็มไปด้วยเลือดและแผลน่าเกลียด ตอนนี้คนที่กำลังบาดเจ็บกำลังพักรักษาตัวอยู่ในที่ที่ซึ่งอบอุ่นและปลอดภัย มีคนที่เราเขาอีกมากมายคอยดูแลและคอยช่วยใส่ยาลงในบาดแผลที่เคยเจ็บช้ำ แต่เจ้าของปีกนั้นกลับนั่งอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมาย หนาวเหน็บและทรมานแสนสาหัส บางวันก็มีคนปาก้อนหินมาใส่ บางวันก็มีถ้อยคำก่นด่าต่างๆนานามาให้ไม่ขาดสาย สำหรับเราแล้ว คนที่จากไป มีค่ามาก แต่เราจะไม่มีวันลืมค่าของเจ้าของปีกคู่นั้น เราจะอยู่เคียงข้าง แม้ว่าจะไม่มีใครก้าวข้ามฝั่งมากับเรา เราจะคอยดูแลและรักษาบาดแผลให้กับเจ้าของปีกคู่นั้น จะไม่มีวันทอดทิ้งและจะคอยปกป้องเจ้าของปีกคู่นั้นจากก้อนหินที่ถูกขว้างปามาและถ้อยคำโหดร้ายเหลานั้น จะนั่งอยู่ที่ตรงนั้น รอจนกว่าเจ้าของปีกจะหายดีแล้วกลับมาลุกขึ้นยืนอีกครั้ง จะคอยประคองเจ้าของปีกคู่นั้นให้เดินไปถึงจุดหมาย และเราจะบอกกับเจ้าของปีกคู่นั้นว่า "คุณคือคนที่กล้าหาญและมีค่ามากที่สุดบนโลกใบนี้" *ถ้ามีคำผิดหรือมันดูแปลกๆและไม่เหมาะสมประการใดต้องขออภัยด้วยค่ะ นั่งเขียนตอนดึกมากแล้วคุมความรู้สึกไม่ได้จริงๆ TwT จากคุณ : wooboo เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 17:25:32 A:112.143.15.19 X: TicketID:255243

ความคิดเห็นที่ 2   ^ ^ ^ ^ TT^TT มันคือความจริงที่แสนเจ็บปวด... จากคุณ : spellforce เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 21:27:24

ความคิดเห็นที่ 3   TT_____TT เห็นภาพมากค่ะ จากคุณ : Plume เขียนเมื่อ : 6 มี.ค. 53 00:08:59

ความคิดเห็นที่ 4   แทน give นะคะ T_T จากคุณ : :+:2 Days Before Christmas:+: เขียนเมื่อ : 6 มี.ค. 53 01:01:14

ความคิดเห็นที่ 5   อ่านแล้วร้องไห้อาะ คุณ wooboo ใจร้าย ทำเราร้องไห้ตอนเช้า อยากบอกว่าคุณถ่ายทอดมันไม่ได้ดีมากเลย เอาใจไปเต็มๆ เลยค่ะ จากคุณ : Love (LoveLovejk) เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 53 09:34:34

ความคิดเห็นที่ 6   ขอบคุณค่ะ ได้อ่านบทความนี้ จู่ น้ำตาก็ไหลออกมา นี่เป็นบทความที่กินใจที่สุดสำหรับเรา และแทนความรู้สึกของเรา ณ ขณะนี้   อยากให้แปลเป็นภาษาอังกฤษ แล้วส่งไปให้หลายๆ คนได้อ่าน อยากให้หลายๆ คนได้รับรู้ความรู้สึกของเรา จากคุณ : ผู้กอง เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 53 09:53:29

ความคิดเห็นที่ 7   รบกวนทุกคนกรุณาอย่าโหวตกระทู้นี้นะคะ แค่นี้ คนภายนอกเขาก็ไม่ค่อยชอบใจที่มีกระทู้เกี่ยวกับ 2PM บนกระทู้แนะนำตั้ง 3 กระทู้แล้ว เราขอแนะนำ ให้ เผยแพร่ โดยทำลิงค์กระทู้นี้ในเว็บบอร์ดที่อื่น หรือ copy บทความโดยให้เครดิตแทนค่ะ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : ผู้กอง เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 53 10:02:19

ความคิดเห็นที่ 8   ขอบคุณมากนะคะ...ข้อความดีๆมันทำให้มีแรง... *"คุณคือคนที่กล้าหาญและมีค่ามากที่สุดบนโลกใบนี้"<<เห็นด้วย.. จากคุณ : Wachiraphorn_P เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 53 10:14:42

ความคิดเห็นที่ 9   ขอบคุณค่ะ  ให้กิ๊ฟไม่ได้รับใจไปแทนนะคะ ถึงอิป้าจะอ่านแล้วมีนๆงงๆแต่ก็จับความได้อยู่ ขอบคุณที่เขียนออกมาได้โดนใจมาก อยากให้พวกแอนตี้-บอยคอตได้อ่านจังเลย มีใครแปลอิ้่ง แปลเกาส่งไปได้ปล่าวเนี่ย จากคุณ : ส้มแป้น (Orange Nuna) เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 53 10:28:41

ความคิดเห็นที่ 10   คุณ wooboo เขียนได้เห็นภาพมากเลย อยากให้มีคนได้อ่านเยอะๆ จะได้เข้าใจกันซะที ให้กิ๊ฟไม่ได้ ให้นี่แทนละกันนะคะ             เราทุกคนจะต้องผ่านมันไปได้อย่างสวยงามค่ะ จากคุณ : BeSeRa เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 53 10:51:24

ความคิดเห็นที่ 11   ขอบคุณนะคะที่เขียนข้อความดีๆออกมา ^_^ ไม่ว่ายังไงเราว่าน้องบ่ายต้องได้รับรู้ว่ายังมีคนอีกมากที่ยังคงปกป้องและสนับสนุนพวกเขาอยู่ พวกเรามาสู้ไปพร้อมกันนะคะ จากคุณ : armengja เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 53 13:39:57

ความคิดเห็นที่ 12   จะเก็บน้ำตาแล้วเปลี่ยนเป็นพลังเพื่อปกป้อง 2pm เป็ดน้อย fighting+++ จากคุณ : me_and_7mans เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 53 14:53:13

ความคิดเห็นที่ 13   ขอตัวไปเช็ดน้ำตาก่อนนะคะ  T_T จากคุณ : หญิงนันlunla เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 53 21:46:16

ความคิดเห็นที่ 14   อ๊ากกก T___T จากคุณ : ตาล '31 (Satan In Da Paradise) เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 53 02:20:55

ความคิดเห็นที่ 15   มีความในใจหลายอย่างที่อยากระบายออกมาเป็นตัวอักษรแทนคำพูดเหมือนจขกท.แต่ ณ เวลานี้ อยากให้ใจได้พักบ้างเพราะเริ่มเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้ากับการต้านแรงลมพายุมาพักใหญ่แล้ว ตอนนี้เริ่มชินชากับความรู้สึกที่เกิดขึ้นในใจจนไม่สามารถอธิบายได้ว่าดีใจหรือเสียใจดี แต่เราก็ยังต้องเดินต่อไปเพื่อสนับสนุนนิชคุณ(คนที่เป็นความภาคภูมิใจของพวกเราชาวฮอทเทสไทยทุกคน) ป.ล คิดถึงแจบอมมากๆแต่ก็จะสนับสนุนและติดตามผลงานของ6หนุ่ม2PMตลอดไปด้วยเหมือนกัน ขอให้หัวใจทุกดวงของชาวฮอทเทสไทยเข็มแข็งและสู้ต่อไปนะคะ จากคุณ : penjy2010 เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 53 13:52:53 A:112.121.134.14 X: TicketID:199976