ความคิดเห็นที่ 1 ขออนุญาิติ รับภารกิจจากพี่อุ้ม แปะฟิค ให้ต่อเนื่องกัน เนื่องจาก พี่อุ้ม ต้องพาลูกนอนค่ะ ^^' ********************* รื่องนี้จำลองมาจากตอนปี  2001  ช่วงอัลบั้ม   ไหม่พี่ไมค์เค้าค่ะ สียงในฮอล ดังกระหึ่มไปด้วยเสียงเพลงและเต็มไปเสียงอื้ออึงอลม่าน  จากผู้คน  ที่กำลังต่อแถว  เพื่อจะรออะไรสักอย่าง   ใช่แล้ว ฮอลนี้กำลังเต็มไปด้วยแฟนคลับแฟนเพลง ของซูเปอร์สตาร์คนดังที่มาต่อแถว  ขอลายเซ็น   ทุกคนต่างก็แหงนมองชะเง้อคนที่นั่งอยู่ที่โต้ะ ข้างหน้านั่น  ไมเคิล  แจ็คสัน     จนเจ้าหน้าที่ต้องพยายามเดินเข้า มาให้แถวๆ  เป็นระเบียบระเรียบร้อยหน่อย   แม่สาวน้อยเอมิลี่กำลังใจเต้น กอดซีดีเพลงที่พึ่งซื้อไว้แนบอก  พร้อมกับปากกา   เตรียมพร้อม  ที่จะไปให้คนที่นั่งข้างหน้านั่นเซ็นให้   ซึ่งยังเป็นแถวซึ่งยังยาวนัก   แต่เธอกลับนึกไปถึงใบหน้าอีกคนนึง ที่ไม่ใช่คนข้างหน้านั่น   "เคน  "  เป็นผู้ชายคนที่เธอ  แอบชอบ   และเธออยากจะมอบของขวัญวันเกิด  เป็นซีดี พร้อมลายเซ็น  จากศิลปินคนที่ตัวเค้าชื่อชอบ  ซึ่งเธอสืบรู้มาจากเพื่อนสนิทเค้า  ว่าคือไมเคิล  แจ็คสันนี่แหล่ะ จากคุณ : nangyoon เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 53 22:54:31

ความคิดเห็นที่ 2 เอมิลี่  พึ่งสืบรู้ก่อนหน้าไม่กี่วัน แต่เธอก็พยายาม  อย่างเต็มที่และโชคดียิ่งนัก   เธอได้ข่าวจากเวปแฟนคลับ   ว่า จะมีการแจกลายเซ็นที่นี่  นิวยอร์ค   เธอต้องนั่งรถไฟข้ามรัฐมาที่นี่เพื่อ  สิ่งนี้สิ่งเดียว   "บ้ารึป่าวเนี่ยเรา   กรี๊ดด ทำไมบ้าผู้ชายขนาดนี้อ่ะเนี่ย  เพลงตาไมเคิลนี่เราก็ไม่เคยสนใจอะไร     เพลงดังอะไรบ้างเราก็ไม่รู้    เฮ้อ  แหม๋ก็เค้าเกิดก่อนเธอตั้งสิบยี่สิบปี   แต่เอาเถอะ  เธอคิดในใจ  เผื่อผู้ชายที่เรารัก เนอะ  น้อยกว่านี้ได้งัย    นึกไปก็นึกถึงรอยยิ้มพี่เคนสุดหล่อ  พร้อม  อมยิ้มน้อยๆ แล้วจุ๊ปซีดี ที่ถือไว้ การกระทำของเธอตกเป็นเป้าสายตา   คนสำคัญของฮอลนี้  ที่อยู่ไม่ไกลนัก  ไมเคิลนั่นเอง   ไมเคิล  กำลังเซ็นแจกลายเซ็นแฟนเพลงคนอื่นไป   แต่ก็อดสะดุดตาสาวน้อยคนนี้ ไม่ได้   ผมบลอนยาวสวย ตาโต   ตัวเล็กๆ  น่าจะอายุไม่เกินยี่สิบ   ตายๆ   พ่อไมค์รักเด้ก  จะเอ็นดูเด็กไปมั้ยเนี่ย จากคุณ : nangyoon เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 53 22:54:53

ความคิดเห็นที่ 3 จนมาถึวคิวเธอ    ไมเคิลกำลังนั่งเซ็นอยู่ข้างหน้านั้น   เอมิลี่เธอลืมนึกไปเลย   เธอต้องการให้เค้าเซ็นชื่อ   เคนลงไปพร้อมกับลายเซ็นไมเคิล   แล้ว เธอจะบอกไมเคิลเค้ายังงัยเนี่ย   เธอนึกในใจ   เธอเลยคิดหาคำพูด  ช่วยเซ็นชื่อ  แด่เคนไปด้วยได้มั้ยคะ    เพื่อนชายค่ะ   เอจะดีรื้อ   บอกว่าเซ็นไปให้เพื่อนชายเค้าจะเซ็นให้หรอ   แต่จะบอกให้เซ็นเฉยๆมันก็ไม่พิเศษน่ะสิ   อย่าลืม    ๆๆทำงัยดีทำงัยดี   เธอ ตื่นเต้นเอามากๆ       แล้วก็ถึงตาเธอ  ไมเคิลนั่งเซ็นที่ตรงหน้านั่น  พร้อมกับยิ้มน้อยๆให้เธอ " สวัสดี  " เค้าทักทายเธอก่อน    " ค่ะ  สวัสดีค่ะ " เธอตื่นเต้นประหม่า  พร้อมกับยื่นซีดีตรงไปข้างหน้านั่น    ปลายนิ้วเธอและไมเคิล  สัมผัสกันโดยบังเอิญ "ช่วยเซ็น  แด่เคน  ให้หน่อยได้มั้ยคะ  "" "ใคร หรอครับเคน" ไมเคิลถามกลับมา   พร้อมกับยิ้มน้อยๆรอคำตอบ   "เอ่อ   เพื่อนชายชั้นคะเค้าชอบคุณมาก  ได้มั้ยคะ ไม่ได้ไม่เป็นไรค่ะ  " ได้ สิ   ไมค์พยักหน้า พร้อมกับ   มองหา การ์ด  ที่ใกล้ๆตัว   เค้าพร้อมกับพยักหน้าไรบางอย่างๆ จากคุณ : nangyoon เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 53 22:55:19

ความคิดเห็นที่ 4 การ์ดเดินมาใกล้ๆ พร้อมกับถูกกระซิบอะไรที่ข้างหู จากไมเคิล เค้าพยักหน้ารับ  ตามคำสั่ง     แล้วเดินออกมา   "เชิญ ครับคุณผู้หญิง"     เค้าเผยมือแบบสุภาพ ให้เอมิลี่ออกจาแถวมาก่อน เอ มิลี่เดินออกจากแถวมาแบบงง  ๆ  พร้อมกับคิดในใจ  นี่เราขออะไรมากไปรึปล่าวเนี่ย  เอ่ะ รึมีอะไร  ต้องมีอะไรแน่ๆ ไม เคิลยิ้มพร้อมพยักหน้าให้เธอ   เหมือนกับว่า ให้ออกไปกับการ์ดก่อน   "คุณ การ์ดคะ เข้าใจมั้ยคะ  ชั้นต้องการลายเซ็นตอนนี้นะคะ    แล้วดึงชั้นออกมาทำไมหล่ะคะเนี่ย" เอมิลี่พยายามพูดบอกการ์ดให้เข้าใจ เธอ     เพราะต้องการลายเซ็นแล้วจะรีบกลับ ไปให้ทันต่อรถไฟโมโนเรลเที่ยวสุดท้าย   ที่กลับไปยังรัฐ   ที่เธอมาเนี่ย การ์ด ก้มบอกเอมิลี่      ที่ข้างๆหูท่ามกลางเสียงเพลงที่ดัง  แล้วแถมกล้อง  นับสิบๆตัวที่มีอยู่ทั่วบริเวณนี้   จากพวกนักข่าว   "เอ่อ  บอส   เอ่อ  ไมเคิลนะครับ   เจ้านายของเราต้องการให้คุณรอ  ก่อนนะครับ  ของคุณอาจจะเป็นกรณีพิเศษ" "ไม่นะ  ชั้นไม่ต้องการกรณีพิเศษอะไรหรอก ชั้นต้องการแค่ลายเซ็น  เจ้านายคุณ  เข้าใจมั้ย  และชั้นต้องรีบกลับ เดี๋ยวจะไม่ทันรถไฟเที่ยวสุดท้ายนี่   นี่ถ้าชั้นไม่ได้กลับจะทำงัยหึ     นายการ์ดตัวไหญ่"    เอมิลี่  แหงนคอคุยกะการ์ดตัวสูงไหญ่   นี่ถ้ากระชากคอคุยได้เธอคงทำไปแล้วนะเนี่ย     การ์ดค่อนข้าง   งุนงง  ออกจะหงุดหงิด  ปรกติ  ถ้าบอกกรณีพิเศษกับแฟนคลับคนไหน  ไม่เคยมีที่จะปฏิเสธ เจ้านายตัวเองสักคน  พึ่งจะมีแม่สาวน้อยคนนี้แหล่ะคนแรก   "เฮ้อ   งั้นเดี๋ยวผมจะไปบอกบอสผมให้นะครับ"   "รีบๆเลย   "  เอมิลี่สั่งยังกะเป็นเจ้านายอีกคน ของเจ้าการ์ดตัวไหญ่นี่ด้วยหุหุ   บรรดา แถวยังต่อยาวของแฟนคลับ  ไน่าจะประมาณเกือบสองสามร้อยคนมารอลายเซ็น ทั้งที่รอในฮอล และนอกฮอล  ที่มาออกันล้นหลาม   อีกทั้งกล้องทีวี  จากบรรดานักข่าวอีกหลายสิบตัวเตรียมทำข่าวไหญ่ ครั้งนี้   เพราะเป็นการแจกลายเซ็นต์ครั้งแรกสุดของซูเปอร์สตาร์  ที่ออกอัลบั้มไหม่ หลังจากที่ห่างหายไปนานนับปี จากคุณ : nangyoon เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 53 22:55:40

ความคิดเห็นที่ 5 เอมิลี่ยืนรอ   คำตอบ   ระหว่างที่รอไป  เธอก็สังเกตุ  พ่อนักร้องคนดังกำลังแจกลายเซ็นต์โดยไม่มีเหน็ดเหนื่อย  พร้อมกับรอยยิ้ม   แถมยังต้องคอยโอบกอด  จากแฟนเพลง  ที่ต้องการใกล้ๆชิดกับเค้า   อย่างไม่รังเกียจ   เอมิลี่นึกในใจ    ก็ดูดีนะ  ดูอ่อนโยน   แถมยังทักทายเธอก่อนซะด้วยแอบประทัปใจ อีกรอยยิ้มหล่ะ   กี๊ดด  อยากจะเขกหัวตัวเอง เรียกสติสตังก่อน   นี่เรามาขอลายเซ็นเค้าให้คนที่เรารักนะเนี่ย จะรีบไปใจง่ายไปไหน  หยอกเย้า   การ์ด คนที่รับคำสั่งเธอไปกำลังจะไปบอกไมเคิล   แต่รอจังหว่ะช่วงที่ว่างกำลังจะเข้าไป   เอมิลี่เธอก็คอยมองพ่อไมค์ ตลอด เค้าหันมายิ้มให้เธออีกครั้ง     เอมิลี่  เธอหันมองข้างๆและข้างหลัง  เค้าอาจจะยิ้มให้คนอื่นก็ได้  เธอคิดไป   แต่ หันไปดันไม่มี   อ่ะอ๊าวว  ยิ้มให้เธอนี่นา  เธอเลยยิ้มตอบกลับแบบเจื่อนๆ แก้เขิล   อิอิ แล้วการ์ดก็เข้าไปกระซิบอะไรกับไมเคิลนี่แหล่ะ     แล้ว ไมเคิลก็เดินตรงเข้ามาหาเธอจากที่โต้ะนั่น  กล้องทีวีหลายสิบตัวก็ตามมาถ่ายด้วย   เฮ๊ย  ตายแน่ๆเนี่ย  พ่อแม่พี่น้อง อิชั้นคงได้เห็นอิชั้นเข้ากล้องแน่ๆ    แย่ๆ ไมเคิล เดินเข้ามาพร้อมกับโอบกอดเธอ   เธอออกจะงงๆแต่ก็ต้องโอบกอดพอหลวมๆ  พร้อมกับกระซิบที่ข้างหู   แลกกับเบอร์โทรของคุณได้มั้ย  แล้วผมจะเซ็นให้   ตอนนี้เลย   พร้อมกับจุ๊บน้อยๆที่หน้าผากเธอ  เล่นเอาเธอไม่ทันตั้งตัวจะผละออกก็ไม่ทัน   แล้วกล้องทีวีด้วยสิอีกหลายสิบตัว   ชั้นจะทำยังงัยเนี่ย   กรี๊ด ดดดดดดดด  ในใจ   กลิ่นน้ำหอมจากซอกคอเค้ายังติดอยู่ที่ปลายจมูกเธอ ระหว่างที่กอด "เอ่อ  ด่ะ  ได้ค่ะ  ชั้นต้องรีบกลับ ขอโทษนะคะ " เอ มิลี่  กำลังจะรู้ตัวมั้ยว่าภาพซีนเมื่อกี้ได้ถูกถ่ายทอดลงแผ่นฟิล์มเป็นข่าวคืน นี้ไปแล้ว     ไมเคิลรีบเซ็นให้   และถามชื่อและวันเกิด   เพื่อนชายของเธอเธอบอกไป  เค้ารีบเซ็นให้   เธอรับมา   พร้อมกับ อาการสั่นและตื่นเต้น จากเหตุการณ์เมื่อกี้ จากคุณ : nangyoon เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 53 22:56:03

ความคิดเห็นที่ 6 เธอเลยเดินเบลอๆลอยๆ  งงออกมาจากฮอล  บรรดาแฟนคลับทั้งหลาย   ทุกคนต่างมองซุบซิบ  กันไป   อีกกล้องหลายตัวพยายามจะเข้าหาเธอ   เผื่อจะสัมภาษย์อะไร แต่เธอเอามือ ปัดป้องๆ  พร้อมกับพยายามเดินออกไปจากฮอลนั่น     แล้วก็ได้ยินเสียง การ์ดวิ่งตามหลังมา     "คุณเอ่อ  " ตะโกน  ตามหลังเธอ   " เอมิลี่ค่ะ  ชั้นชื่อเอมิลี่  ขอบคุณแทนเจ้านายคุณด้วยนะคะ     " ครับ  การ์ดพยักหน้ารับ   "บอสให้ผมมาป้กป้องคุณจากพวกช่างกล้องช่างภาพ ทั้งหลายนะครับ   ได้โปรด อย่าให้สัมภาษย์แก่ใคร  นะครับ  " "ไม่แน่ นอนค่ะ ชั้นรับปาก " แล้วเธอก็รีบเดินไป   พร้อมกับการ์ด  ที่มองเธอตามหลังจนลับตา   รถไต้ดินเผื่อจะต่อรถกลับบ้านในคืนนี้   จะทันมั้ยเนี่ย  แถมคิดในใจ  ด่าตัวเอง   บ้าจริงๆเรา    แถวๆนี้ไอ้มืดเยอะซะด้วย  นี่มันจะจะสี่ทุ่มกว่าแล้วนะเนี่ยกว่าจะไปต่อรถโมโนเรลเที่ยวสุดท้ายนั่น กึ่ง เดินกึ่งวิ่ง   จนไปถีึงสถาณี  ข้างหน้านั่น  แต่ไม่ทันซะแล้ว  เธอพึ่งเห็นตรูดรถไฟออกไปลิบๆ   บ้าจริงๆเร๊ยยยย   เพราะตา บ้าไมค์เคิลนั่นเชียวชักช้านั่นแหล่ะ   ทำไมถึงมีแต่คนคลั่งไคล้ อะไรกันนักหนาเหอะ   เธอนึกแค้นในใจลึกๆ   แล้วก็อ๊าวว  นี่เธอพึ่งขอลายเซ็นเค้ามานี่นา   จะมานึกต่อว่าเค้าทำไมหล่ะเนี่ย แล้วอีกอย่าง     พี่เคนก็ชอบเค้ามากซะด้วย  เอาน่ะ  เธอรักใครชั้นก็รักด้วย  นึกหน้าพี่เคนหล่อ ก็พอทำให้เธออารมณ์ดีขึ้นมาทันที   ว่าแล้วก็เดินเต้ะกะปอ๋งข้างทาง ต่อไป   แล้วนี่เราจะทำงัยดี  จะนอนสถาณีนี่หรอ   รถอีกเที่ยวก็มีเช้าโน่น จากคุณ : nangyoon เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 53 22:56:20

ความคิดเห็นที่ 7 ภาพตัดชึ๊บบ  ไปที่   เคน นักกีฬาบาสรุ่นพี่ชื่อดัง ของมหาลัย ที่เรียนที่เดียวกันเอมิลี่หลงรักนั่นเอง     เคนพึ่งซ้อมบาสเสร็จ  พึ่งกลับมาที่หอพัก   เข้าห้องมาพร้อมกับเพื่อน   เจ้าแจ็คเพื่อนที่ซ้อมบาสด้วยกัน   เข้ามาถึงเปิดตู้เย็น  แล้วก็โยนน้ำโค๊กให้เจ้าแจ็ค  รับไปแม่นยังกะชู๊ตลงห่วงยังงัยยังงั้น   "ใจ เพื่อน" พร้อมกับเอกเขนกเอนหลังนอนที่โซฟาสบายๆนั่น   เคน คว่ารีโหมตมาเปิดทีวีดูรายการทั่วๆไป   ชึ๊บ   ภาพในทีวี เป็นข่าวซุเปอร์สตาร์ชื่อดังกำลังโอบกอดแฟนเพลงคนนึง   เจ้าแจ็ค ร้อง เสียงหลง  เฮ๊ยย " เอมิลี่นี่หว่า   " เฮ๊ยเคนนายดูสิวะ   แฟนคลับที่ตามกรี๊ดๆๆนาย ตอนนี้ไปอยู่ในออ้มกอด  ซูเปอร์สตาร์คนดัวได้งัยวะ   "ไหนๆ " "นี่งัย " แจ็คชี้ที่วีนั่น   "เฮ๊ย  ใช่ซะด้วยสิ   เค้ารู้มั้ยวะว่าข้าชอบไมเคิล     จริงๆข้าอยากจะไปงานแจกลายเซ็นวันนี้นะเว๊ยนี่ถ้าไม่ติดซ้อมแข่งไหญ่นี่ซะ ก่อนเนี่ย" "เอ็งไม่ต้องถ่อไปหรอกว่ะ  เอ็งรู้ป่ะ  แม่นางเอมิลี่เนี่ยคงขอมาเผื่อเอ๋งแล้วหล่ะวะ เชื่อข้า   ร้อยนึงเอา  ขี้หมากองเดียว  "   "หรอว่ะ แล้วเค้ารู้ได้งัยวะ ข้าชอบไมเคิล  " "ข้า บอกเองหล่ะ   " "ก็อีกไม่นานก็วันเกิดเอ็งแล้วนินา เค้าก็มาเลียบๆเคียงๆ เฮียแจ็ค อย่างโง้น  เฮียแจ็คอย่างงี้    แล้วก้หลอกถามไรนี่หล่ะข้าก็บอกไป ไม่นึกจะเอาจริงวะเนี่ยเฮ๊ย  " เคน ยิ้มในใจ  แอบคิดโห  "ท่าจะรักข้าจริงหวังแต่งเนอะ " "ว่าแต่เอ็งตัวเลือกเยอะนี่หว่า  พวกสาวปอมปอมเกิล  ก็สวยเซ้กๆมาเชียร์เอ็งบ่อยๆข้างสนามเนี่ย" "เอ็งจะไปสนใจแม่สาว น้อยเฉิ่มๆเอมิลี่เร๊ออ"แจ็คพ้อ เข้าให้   "ก็ไม่แน่นะหึหึ    ข้าชักตะหงิดๆเหมือนกันว่ะ   ภาพในทีวีเมื่อกี้นี้ " จากคุณ : nangyoon เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 53 22:56:41

ความคิดเห็นที่ 8 แม่สาวน้อยเอมิลี่  นั่งเต่ะกะปอ๋ง  ข้างหน้าสถาณีนั่น   แบบหมดหวังกับหนทางตัวเองสุดริด   ญาติพี่น้อง   เพื่อนสนิทคนที่อยู่นิวยอร์คก็ไม่มีซ๊ากกะคน   แต่ตัวเธอเองก็ดัน ถ่อมาจนถึงนี่  จะเรียกว่าแรงแห่งความรัก   รึเพราะแรงแห่งความแรด ของตัวเองดีหล่ะเนี่ย   ยังไม่ทันไรเสียงมือถือ ก้อดังสนั่นในกะเป๋า   เธอรีบคว้าๆมากด   เห็นเบอร์แปลกๆใคร หล่ะนิ   "สวัสดีครับ  " คือคำทักทายจากเสียงฝั่งโน้นมาก่อน เอ มิลี่เสียงสั่นๆเอใคร  ไมเคิลแน่ๆ  ใช่ๆเค้าพึ่งขอเบอร์เธอไปนินา ไม่นึกว่าจะโทรมาหาเธอเร็วขนาดนี้ "คุณเอมิลี่  ใช่มั้ยครับ"     "ใช่ ค่ะคุณ เอ่อ ไมเคิล" "ใช่ครับคุณอยู่ที่ไหน  ผมได้ยินจากการ์ดของผมบอกว่าคุณอาจจะไปไม่ทันรถไฟเที่ยวสุดท้าย ผมเป็นห่วง" น้ำเสียงของเค้าบ่งบอกความรู้สึก     "ชั้นอยู่ สถาณีค่ะ ยังมืดแปดด้าน เพราะไม่ทันรถไฟเที่ยวสุดท้าย " น้ำเสียงเธอเศร้า  ๆมันหมดหนทางจริงๆ "ไม่เป็นไร   จะรังเกียจมั้ย  ผมจะให้การ์ดไปรับคุณมานอนที่โรงแรมเดียวกับผมเนี่ย เพราะคืนนี้ผมพักที่นิวยอร์นี่   ไม่ต้องห่วงเราจะจะจัดห้องสำหรับคุณต่างหาก  รับรองความปลอดภัย " เธอ นึกไปถึงฉากเมื่อกี้ที่โดนขโมยจูบที่หน้าผากก็ชักกลัว    ความปลอดภัยที่ว่า   "ไม่เป็นไรค่ะ  ชั้นจะนอนที่สถาณีนี่ " เธอเลยปฏิเสธไป "เอา หล่ะ คุณคงกลัวผมจริงๆแต่ผมรับรอง  ระหว่างความปลอดภัยที่สถาณีนั่น   กับที่นี่  เปรียบเทียบกันให้ดีนะครับ   " เอมิลี่ก็หันไปมองรอบๆตัว   พรรคพวกที่ตกรถก็มีพอ   แต่เธอก็ไม่สารมารถจะรับประกันความปลอดภัยตัวเองได้   "เอ่อ   เอ่อ  ชั้น" "รอผมที่นั่นอีกครึ่งชม   รอนะครับ ผมไปรับ    "  ไมเคิลตัดบท   เอมิลี่เลยต้องตอบรับไปโดยปริยาย     เฮ้อ ๆบ้าๆๆ   เอา ว่ะช่างมันเหอะ   อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด  โดนซูเปอร์สตาร์ปล้ำ ก็ยังดีกว่าโดนให้มืดแถวๆนี้ข่มขืน   เฮ้อๆ จากคุณ : nangyoon เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 53 22:56:54

ความคิดเห็นที่ 9 เอมิลี่ยังนั่ง  เต่ะกะป๋อง  แบบหมดอาลัยตายอยาก   แต่ ดูมีอารมณ์โล่งอกโล่งใจขึ้นมาหน่อย  ที่คืนนี้จะมีที่ซุกหัวนอนตัวเองแล้ว  ก็อ่ะนะ อีกใจก็แอบกลัว  ว่ามันจะเป็นที่ซุกหัวนอนอิแบบไหน มองไป ที่ข้างบนฟ้าตึกสูงๆทั้งหลาย   ก็มากมายต่างบดบังท้องฟ้าในคืนนี้  แต่เธอก็แอบมองเห็นพระจันทร์เต็มดวง   ที่โผล่มาจากซอกตึกสูงๆนั่น   โอ วมองดูแล้วเป็นภาพที่น่าประทัปใจจัง  นี่ถ้าได้นั่งมองกับพี่เคนจะเป็นยังงัยน๊า    เธอนั่งยิ้ม อารมณ์ บ้าผู้ชายกับมาอีกแล้ว  หยอกเย้า นี่แนะ อยากจะเขกกระโหลกตัวเอง  กำลังหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้  ยังมีอารมณ์จะโรอีก  ยายเอมมิลี่บ้า   เธอด่าตัวเอง   ยังไม่ทันไร เธอได้ยินเสียงจากข้างหลัง   "ว่างัยจ้ะน้องสาว "     เธอ หันไป   เป็นใอ้มืด ตัวดำไหญ่ทมึนสองคนอยู่ข้างหลังเธอ จากคุณ : nangyoon เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 53 22:57:21

ความคิดเห็นที่ 10 พร้อม  ความรู้สึกเหมือนกับมีอะไรเย็นๆ  แข็ง  ด้ามยาวๆจี้ที่หลังเธออยู่   ใช่อะไรหล่ะเนี่ย   ความรู้สึกเธอมันบอกว่า   มันคือมีดน่ะ  มีด   เธอกำลังโดนเจ้ามืดสองคนข้างหลังเอามีด จี้ เอวอยู่   กรี๊ดดด สั่น       "ยืนขึ้นแล้วอย่าส่งเสียงดังนะน้องสาว ไม่งั้นเจ้าปลายแหลมๆนี่กระซวดพุงเธอแน่ๆ   " อารามด้วยความกลัวสุ ดริด หันไปมอง  ทางไหนก็แต่ผู้คนไม่ได้สนใจเธอกับเจ้ามืดข้างหลังนี่เลย   "อย่า นะ  อย่าทำไรชั้นนะ  นี่เงินในกะเป๋าน่ะชั้นมีให้หมดเลยนะ อย่าทำไรชั้น นี่ๆๆมีซีดี ไมเคิลพร้อมลายเซ็นด้วยนะ  เอาไปเลยนะนะนะ"   เธอบอกเสียงสั่น เครือ  น้ำตาก็ดูเหมือนจะไหล  แล้วก็เหมือนมีอะไรมันจุกตรงลำคอ "ฮ่าๆ ดีว่ะ    เดินไปทางนั้นซอยข้างหน้านั่น  อย่าทำให้คนแถวนี้ผิดสังเกตุนะ เดินไป" เจ้ามืดข้างหลังตะคอกเธอ พ่อแก้วแม่แก้วช่วยลูกด้วย  ภาวนาในใจไป   ไม่ทันไรก็ได้ยินเสียง   ผลั๊กกก มาจากด้านหลัง  เจ้ามืดนั่นเอง  กำลังโดนผู้ชาย   สวมหน้ากากผี   โรมรันพันตูต่อยเข้าที่ใบหน้า   แต่เจ้ามืดอีกคนถอยห่างออกมา  แล้วก็คว้ามีดอีกอัน  วิ่งมาทางเธอพร้อมกะคว้าร่างเธอไว้พร้อมกับมีดจี้ที่คอ   "หยุด เว๊ย  ไม่งั้นยายคนนี้ตายนะเว๊ย"  เจ้ามืดอีกคนที่เสียท่า  ผู้ชายหน้ากากผีนั่นก็หยุดกึ๊ก   เสียงผู้ชายตัวดำไหญ่วิงตามหลัง มา   "เจ้านายเป็นงัยบ้างครับ   " เอมิลี่กลัวจนตัวสั่น ที่เจ้ามืดกำลังเอามีดจี้คอเธอ การ์ดอีกคนของไมเคิลนั่นเองเข้ามา ช่วยอีกแรง พร้อมกับอ้อมไปทางด้านหลังเจ้ามืดที่จี้คอเอลิลี่ อยู่  เอามือ  กระชากหัวงเจ้ามืดออกมา ด้วยความเร็ว    ทั้งที่มีดเฉี่ยวคอเธอไปนี๊ดเดียว   มีดตก  ผู้ชายหน้าผีนั่นคือไมเคิลจึงรีบเก็บมีดไว้ในมือ เจ้ามืดทั้งสอง  เห็นกำลังเสียท่า   เลยลุกขึ้นพร้อมกับวิ่งหนีไป   "ฝาก ก่อนเหอะมรึ๊งงงงงงงงง" ผู้ชายหน้าผีถอดหน้ากากออก   ห๊า ไมเคิลนั่นเอง  เข้ามาช่วยเธอได้ทันเวลา  แต่ก็เกือบๆไปแล้ว     เธอ ยังยืนสั่นอยู่พร้อมลำคอที่ถูกมีดเฉี่ยวเลือดไหลซิปเป็นทางยาว จากคุณ : nangyoon เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 53 22:57:40

ความคิดเห็นที่ 11 ไมเคิล  เดินเข้ามาหาเธอ   "ไม่เป็นอะไรมาก ใช่มั้ยเอมิลี่"   พร้อมกับเขย่าตัวเธอที่กำลังสั่นยืนชอค  หน้านิ่ง ปากค้างอยู่ " เป็นค่ะ  เป็นมากด้วย   " เธอโผเข้ากอดไมเคิลพ ร้อมกับส่งเสียงร้องโฮ    น้ำมูกน้ำตาไหล   "นี่ๆถ้าคุณมาช้าไปกว่า นี้ชั้นตายแน่ๆ " "ไม่เป็นไร  เรารีบไปจากที่นี่กันเหอะ  ผมไม่อยากเป็นข่าว  " "เดินไหวมั้ย  รึผมต้องอุ้ม" ไมค์ เห็นอาการเธอไม่สู้ดีนัก คงกำลังชอคตกใจ   "ไม่เป็นไรค่ะเดินไหว" ทั้งสามคนรีบออกไปจากที่นั่นโดยเร็ว  พร้อมกับขึ้นรถ     ออกไปจากที่นั่น   เอ มิลี่นั่งข้างหลังกับไมเคิล ฟิคจากพี่อุ้ม จบจนถึงตอนนี้ค่ะ ข้าเจ้า ขอผลัดไม้ต่อเลยนะคะ v v v แก้ไขเมื่อ 13 มี.ค. 53 23:17:57 จากคุณ : nangyoon เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 53 22:57:51

ความคิดเห็นที่ 12 ไมเคิล เหลือบมอง เอมิลี่ ที่ยังนั่งกำมือแน่น ตัวเกร็ง ดูเหมือนเธอจะกำลังพยายามควบคุมลมหายใจให้เป็นปกติิ " คุณรู้สึกดีขึ้นบ้างหรือยัง " ไมเิคิลเอ่ยปากถาม พร้อมกับเอื้อมมือไปลูบหัวเธอ เค้าค่อย ๆ ลูบผมเธออย่างเบามือ ปากก็พร่ำปลอบ ให้เธอผ่อนคลาย " เอามือออกไปจากหัวชั้นสักทีได้ไม๊ " เอมิลี่ อยากจะพูดบอกเค้าไป แต่จะด้วยเพราะเหตุผลอะไรก็รู้แน่ไม่ได้ ทำไมมันถึงเป็นแค่ความคิดที่ก้องอยู่ในหัวเธอเท่านั้น หรือจะเพราะความกลัวที่ทำให้ร่างกายเธอแข็งค้าง ควบคุมไม่ได้ หรือจะเพราะมือนุ่ม ๆ ที่ลูบหัวเธอ อย่างกับเธอเป็นเด็กตัวน้อย หรือจะเพราะน้ำเสียงไพเราะ เสนาะหู ที่เค้า่สรรหาคำมาปลอบเธอ หรือจะเพราะ.... เอมิลี่ สะดุ้งเฮือกใหญ่ จนไมเคิล รีบชักมือกลับ อย่างรวดเร็ว " คุณ ... คุณ เป็นอะไร .... รึ... ป่าว ? "  ไมเคิล ค่อย ๆ ถาม อย่างระมัดระวัง " ซีดีล่ะ ? " เอมิลี่หันซ้าย หันขวา จับตัวเช็ก  รื้อหาในกระเป๋า   ไม่!  ... ไม่มีแล้ว !!! ใช่ เธอถือมันไว้ในมือ อย่างกับกลัวมันจะหาย ... แล้วมันก็หายไปจริง ๆ คงจะตอนชุลมุนกันนั่นล่ะ " ฮือ ~~ พี่เคน เอมิลี่ขอโทษ แง ~~ แง ~~ " เอมิลี่ ร้องไห้ แง ๆ เป็นเด็ก ๆ ในขณะที่ ไมเิคิล กลับหัวเราะคิกคัก ๆ จนเธอยิ่งหัวเสีย " นี่คุณ นี่มันไม่ใช่ เวลาที่จะมาหัวเราะนะ ฉันถ่อมาไกลขนาดนี้ เพื่อลายเซ็นบนซีดี ต้องมาตกรถ ผจญไอ้พวกมืดบ้านั้น ... แล้วนี่คุณยังจะมาหัวเราะ อารมณ์ดีอยู่อีก แมนเนอร์ หน่อยซิคุณ " เอมิลี่ ว๊ากลง แต่แทนที่ไมเคิลจะหยุด กลับยิ่งหัวเราะหนักขึ้น เสียงดังขึ้น พร้อมกับจ้องมองเธอไม่วางตา ...... จากคุณ : nangyoon เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 53 23:16:49

ความคิดเห็นที่ 13 ขอลองแต่งนิดนึงค่ะ รอเค้าแป๊ปนะคะ ไม่เคยแต่งเลยค่ะ เขินจัง จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 53 23:25:25

ความคิดเห็นที่ 14 เอมิลี่เองเป็นสาวน้อยสดใส ไม่เคยมีคนรักมาก่อน เมื่อถูกชายหนุ่มหน้าตาดี มีดีกรีเป็นถึงซุปเปอร์สตาร์จ้องมองเธออย่างไม่วางตา ความร้อนในร่างกายของเธอ ก็พุ่งสูงปรี๊ดดดด หน้าแดงเป็นลูกตำลึง ไมเคิลเห็นดังนั้น ก็ยิ่งถูกอกถูกใจ หัวเราะหัวสั่นหัวคลอน จนต้องเอามือป้องปาก แล้วหันหน้าหนีไปอีกทาง เมื่อตั้งสติได้ ก็หันกลับมาบอกกับเอมิลี่ว่า "นี่สาวน้อย คุณลืมไปแล้วงั้นหรือ ว่าผมเป็นใคร" ไมเคิล พูดพลาง เอามือชี้เข้าหาตัว "คุณเดินทางข้ามเมืองมาตั้งไกล เพื่อลายเซนต์ของผม บนซีดีของผมไม่ใช่เหรอ" เอมิลี่ยังคงโวยวาย "ก็ใช่น่ะสิ ชั้นน่ะนะ อุตส่าห์นั่งรถข้ามเมืองมาตั้งไกล ก็เพื่อจะมาให้คุณเซนต์ลงบนซีดีน่ะสิ แล้วดูซิเนี่ย รถไฟก็ตก ซีดีก็หาย" พูดจบ เอมิลี่เอามือปิดหน้าด้วยท่าทางกลุ้มใจปวดตับเป็นอย่างยิ่ง ไมเคิลโน้มศรีษะของเค้าเข้าไปใกล้กับเอมิลี่ที่นั่งปิดหน้าอยู่ "นี่สาวน้อย นั่นมันลายเซนต์ของผม กับซีดีของผมนะ" เอมิลี่เงยหน้าขึ้นโดยไม่ทันระวังว่าจะมีใบหน้าหวาน ๆ ของซุปเปอร์สตาร์มาอยู่ใกล้ ๆ เธอถอยหลังออกไปนิดหนึ่งด้วยความตกใจ "คุณจะเอาอีกสักโหล ผมก็เซนต์ให้คุณได้ ผมเซนต์ให้เพื่อนคุณทั้งโรงเรียนเลย ก็ยังได้นะ อย่าร้องไห้ไปเลยนะ สาวน้อย" ไมเคิลเอ่ยขึ้นอย่างขี้โอ่เล็กน้อย "ว่าแต่เพื่อนชายของคุณ ชื่อ เคน อย่างงั้นเหรอ" เอมิลี่รู้สึกตกใจกับคำถามของไมเคิล นึกขึ้นในใจว่า "เค้าจำได้ด้วยเหรอเนี่ยะ ตายล่ะ ชั้นจะโกหก หรือจะทำยังไงต่อไปดี จะให้บอกได้ยังไงล่ะ ว่าแค่แอบชอบเคนเค้า ละก็เลยนั่งรถไฟตะลอน ๆ มาล่าลายเซนต์ให้กับเค้า มันจะดูเป็นผู้หญิงไม่ดีรึป่าวนะ" แต่ปากของเธอตอบไปโดยอัตโนมัติว่า "ใช่แล้ว เค้าเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนน่ะค่ะ เค้าชอบคุณมาก ชั้นก็เลยอาสามาขอลายเซนต์คุณให้กับเค้านี่ล่ะ" ไมเคิลทำสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย ก่อนจะยืดอกพูดต่อไปว่า "พรุ่งนี้ ผมไปส่งคุณดีมั้ย จะได้ไปเจอกับเคนด้วย เค้าจะได้เซอร์ไพรส์แบบสุด ๆ ไปเลยไง" เอมิลี่ต๊กกะใจ กับข้อเสนอ โบกไม้โบกมือปฏิเสธเป็นพัลวัน "ไม่ได้ ๆ ขืนคุณไป โรงเรียนก็แตกกันพอดี แล้วชั้นจะบอกกับเพื่อน ๆ ว่าชั้นไปพาคุณมายังไง" "ก็บอกกับเค้าไปว่า ผมชอบคุณ และผมก็ตามคุณมานี่ไง ไม่ได้เหรอ" เขาตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงกรุ้มกริ่ม "ห๊า อะไรนะ คุณอย่าล้อเล่นแบบนี้สิ" เอมิลี่ตาโตเป็นไข่ห่าน "มันมีตรงไหน ที่บอกว่าผมล้อเล่นงั้นหรือ สาวน้อย" ซุปเปอร์สตาร์เดินเข้าไปใกล้เอมิลี่มากขึ้น จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 53 23:47:15

ความคิดเห็นที่ 15 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดเลยจ๊า   ทั้งน้องกิ๊ฟ  และน้องแอรรี่  อ่านแล้วได้อารมณ์มากๆ   ขอบคุณน้องกิ๊ฟ  ที่มากอปปี้มาแป่ะให้พี่นะ   ยิ่งอ่านยิ่งสนุกๆอ่ะ   ชอบสาวน้อยเอมิลี่ในลุค   ที่เพื่อนๆแต่งมามากๆ   โอยวีนได้อีก   วีนเข้าไป  ชอ๊บบบบบ ว่าแล้วก็รอเพื่อนๆมาแต่งต่อจ๊า     มากันเร๊วๆๆ จากคุณ : เราอุ้มนะ เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 53 05:56:21

ความคิดเห็นที่ 16 แต่งต่อสักตอนช่วงเช้าแล้วกัน   ไมเคิลกระเถิบเข้ามาเข้ามาหาเธอ   จนเอมิลี่  ต้องรีบ   "หยู๊ดดดด  เดี่ยวก่อน  คุณจะทำไรคะ" ไมเคิลรีบหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าเค้าขึ้น     "ที่ลำคอคุณมีบาดแผลนิดหน่อยน่ะ  อยู่เฉยๆ ผมจะซับเลือดออกให้"     เออใช่สิ  ระหว่างการต่อสู้เมื่อกี้   เอมิลี่รู้สึกเจ็บแป๊บที่ลำคอ  ตอนที่มีดจี้คอเธอ  แล้วมีการต่อสู้มาพัลวันนี่แหล่ะ   เอมิลี่รีบคลำที่คอ    มีรอยเลือดติดมือออกมา   เลือดดดดดดดด  เอ๊เลื๊อดดดดดดดด    เธอปล่อยโฮ ร้องไห้   ไหญ่  เพราะตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเจอเลือดเยอะขนาดนี้ ไมเคิล  รีบเอาผ้าเช็ดซับให้  แล้วประคองหัวของเธอ ให้เอนเข้าหาเค้า   เอมิลี่พยายามดันหัวตัวเองออก     ไมเคิลก็พยายาม  ประคองเข้า   "อย่าดื้อสิ  คุณเลือดออกเยอะขนาดนี้   อาจจะต้องเย็บนะ " เอมิลี่กรี๊ดดดดดดดดดดดดด  เสียงดังลั่น   จนการ์ดที่ขับรถตกกะใจ เหยียบเบรคแทบไม่ทัน   "ชั้นๆๆกลัวเข็มน่ะ    เธอพูดปากสั่นละล่ำละลัก  " "กะกะกลัวจริงๆนะ "   "แล้วใอ้เข็มกับใอ้มีดที่จี้คอคุณเมื่อกี้จะแตกต่างกันตรงไหนหล่ะ  มานี้ "     ไมเคิล   น้าวคอเอมิลี่ขึ้นพร้อมกับผ้าซับเลือดที่คออย่างเบามือ จนเอมิลี่อยู่ในความสงบ แล้วก็ถามขึ้นมา   "คุณจะไปหาพี่เคนของชั้นจริงๆหรอคะพรุ่งนี้นะ" จากคุณ : เราอุ้มนะ เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 53 06:24:17

ความคิดเห็นที่ 17   วี๊ดดดดวิ๊ววววววว fic เรื่องนี้ มีการรวมตัวกันของสามสาวเกิดขึ้นซะด้วย ฮ่า ๆ ๆ ... เนียนมากเลยค่ะ ส่งทอดกันมาได้หยั่งกะแต่งด้วยคน ๆ เดียวกัน ^^ มารออ่านต่อเรื่อย ๆ นะคะ พี่อุ้ม กิ๊บยูน แอร์รี่ จากคุณ : P.S.T. (Pretty Small Thing) เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 53 08:11:46

ความคิดเห็นที่ 18 ู^ ^ แจมด้วยกันสักตอนซิคะ  ^O^ ว่าแล้วข้าน้อยก็ขอต่อเลย v v v " ก็จริงนะซิ เอาเกียรติของลูกเสือสำรอง เป็นประกันเลย " ไมเคิลพูดพลางชูสองนิ้ว ยิ้มแป้นแล้น จนเอมิลี่ หัวเราะออกมา " คณเนี่ยนะ ลูกเสือสำรอง แล้วนั่นมันสัญลักษณ์ประจำตัวคุณไม่ใช่เหรอ ไอ้ชูสองนิ้วเนี่ย พี่เคน ก็ชอบชูสองนิ้วใส่กลุ่มกองเชียร์ คงเลียนแบบคุณแหละ เท่ห์ชะมัดเลย " เอมิลี่พูดไป ยิ้มเขินไป จับหน้าตัวเองรู้สึกได้ถึงความร้อน ในขณะที่ไมเิคิล แอบทำหน้าเซ็งเล็กน้อย ที่เอมิลี่ดูท่าจะชอบตาเคนนั่นเอามาก แต่ก็ยังคุยเล่นได้ต่อ " งั้นคุณก็กำลังบอกว่า ผมเท่ห์ และชอบกับท่าทางแบบนั้น อยู่ด้วยอ่ะดิ " ไมเคิล ทำหน้าเจ้าเล่ห์ แล้วก็ ชูสองนิ้ว เหมือนกำลังแอ๊คท่าให้ตากล้องและแฟน ๆ เอมิลี่ หยุดเขิน กึ๊ก! ......  เอ! หรือชั้นก็ชอบท่าทางนั้นของไมเคิลด้วยนะ เค้าก็ดูเท่ห์ไม่เบาจริง ๆ นั่นล่ะ เอมิลี่สะบัดหัวไล่ความคิดนั้นออก จนไมเคิลเข้าใจว่า เธอปฏิเสธคำพูดของเค้า แต่เค้าก็ยังสามารถหาเรื่อง เปลี่ยนเรื่อง ชวนเธอคุยต่อไปได้อีก " คุณชอบกิน ช็อกกะจุ๊บไม๊ หรือ จะหมากฝรั่งดี " ไมเคิลเปิดกล่องเก็บลูกอมส่งให้เอมิลี่ ลูกอมก็น่ากิน แต่เคี้ยวหมากฝรั่งคงช่วยให้ผ่อนคลายได้ " งั้นฉันขอเอาหมากฝรั่งละกันค่ะ " ไมเคิล เลือกหยิบหมากฝรั่งส่งให้เอมิลี่ แล้วก็หยิบให้ตัวเอง สองคนแกะหมากฝรั่งใส่ปาก เคี้ยวหยับ ๆ " อร่อยดีแฮะ หมากฝรั่งคุณนี่ "  เอมิลี่ รู้สึกผ่อนคลายขึ้นจริง ๆ " นี่ถ้าคุณเอาอันนี้  เคี้ยวผสมกับที่คุณกินนะ มันจะออกเป็นรสพีช แล้วถ้าเอาอันนี้กับอันนี้กินด้วยกันนะ เสียงมันจะดังมากเลย แล้วก็เป่าลูกโป่งได้ใหญ่ด้วยล่ะ " " จริงเหรอ งั้นขอลองหน่อยนะ " สองคน ลองหมากฝรั่ง รสนั้นรสนี้ เคี้ยวผสมกัน หยับ ๆ จั๊บ ๆ เป่าลูกโป่งแข่งกัน หัวเราะกันคิกคัก สนุกสนาน อยู่เบาะหลังของรถที่มีม่านกันกับคนขับด้านหน้า มุ่งหน้าสู่เมืองที่เอมิลี่อยู่ ...... แก้ไขเมื่อ 14 มี.ค. 53 09:46:59 จากคุณ : nangyoon เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 53 09:44:51

ความคิดเห็นที่ 19   ^ ^ ว๊ากกกกกก คุณกิ๊บช่างเข้าใจตบเข้าประเด็นเคี้ยวหมากฝรั่งหลังม่านได้เนียนมากเลยค่ะ เคี้ยวหมากฝรั่งกันดังมากจริง ๆ อ่ะ คิดได้ไงเนี่ยะ :D เราคงแต่งไม่ไหวอ่ะค่ะ ถ้าเราแต่งมันอาจจะกลายพันธุ์เป็นนิยายฆาตกรรมไปซะก่อน แหะ ๆ - -" รออ่านผลงานเพื่อน ๆ ต่อไปละกันนะจ๊ะ จากคุณ : P.S.T. (Pretty Small Thing) เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 53 10:04:40

ความคิดเห็นที่ 20 ขอต่อดูอีกที จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 53 12:29:39

ความคิดเห็นที่ 21 ไม่ต้องเลยน้องเฉา   พี่เคยอิน้องแต่ง   ฮาตลาดแตกมากเลยอ่ะ   ว่าแต่น้องกิ๊ฟ  เนียนมาก    เคี้ยวหมากฝรั่ง   คิกคิก   อยากเคี้ยวกะพี่ไมค์เนาะ   จากคุณ : เราอุ้มนะ เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 53 12:31:48

ความคิดเห็นที่ 22 เช้าตรู่วันถัดมา ลิโม่คันยาวของไมเคิล ก็มาถึงคอนเนคติกัต บ้านเกิดของเอมิลี่ ซึ่งเป็นเมืองเล็ก ๆ น่ารัก ๆ เอมิลี่ที่เผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ งัวเงียตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองเอาหัวพิงกับไหล่อันแข็งแรงของซุปเปอร์สตาร์ชื่อดังที่นั่งยิ้มเผล่มองเธออยู่อย่างมีเลศนัย เธอรีบกลับไปนั่งตามเดิม พร้อมแอบชำเลืองไปที่ไมค์อีกครั้ง เมื่อเห็นว่ายังคงถูกมองอยู่ เธอจึงขยับห่างออกไปนิด ด้วยหวังว่าจะทำให้ความร้อนในร่างกายที่เกิดจากความเขินอายลดลง เสียงของไมเคิลที่บอกว่าเขาชอบเธอ ยังคงกึกก้องอยู่ในหัว ยิ่งคิดก็ยิ่งเขิน ไม่คิดแล้วดีกว่า เธอจึงทำลายความเงียบขึ้นมาซะงั้น "นี่คุณ แล้วคุณไม่ต้องทำงานเหรอวันนี้น่ะ ถึงได้มาส่งชั้นได้" "วันนี้ไม่มี หยุดหนึ่งวัน แต่ผมมาโรงเรียนคุณ ก็เหมือนกับการมาทำงานนั่นแหละ เดี๋ยวก็คงต้องแจกลายเซนต์ตามเดิม ก็ถือซะว่าเป็นการโฆษณาอัลบั้มของผมไปด้วย" เขาตอบหน้าตาเฉย ราวกับว่าการแจกลายเซนต์เป็นเรื่องปกติประจำวันของเขา เอมิลี่จึงถามต่อไปว่า "คุณไม่เบื่อบ้างเหรอคะ ที่ต้องแจกลายเซนต์ให้กับคนมากมายอยู่ตลอดเวลา ถ้าเป็นชั้น ชั้นคงเบื่อจนไม่อยากทำไปแล้วล่ะ" นักร้องหนุ่มหันมามองหน้าสาวผมบลอนด์อีกครั้ง ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า "ผมไม่เคยเบื่อนะ และคงไม่มีวันเบื่อด้วย ถ้าไม่มีแฟน ๆ ผมก็คงไม่มีวันนี้ ผมจะเสียใจมากกว่า ถ้าผมไปที่ไหน แล้วไม่มีใครจำผมได้ ไม่มีใครร้องเรียกชื่อผม หรือไม่มีใครสนใจจะอยากได้ลายเซนต์ของผม" พูดจบ เหมือนเขาจะนึกอะไรขึ้นมาได้ จึงหันไปตามคนขี้สงสัยว่า "ว่าแต่ คุณเป็นแฟนเพลงของผมด้วยรึป่าว หรือแค่ มาตามขอลายเซนต์ให้กับเพื่อนชายของคุณเท่านั้น" เอมิลี่ลังเล ไม่รู้ว่าจะตอบว่าอะไร เพราะเธอก็ไม่เคยได้สนใจเพลงของไมเคิลมาก่อน แต่ก็อ้อมแอ้มตอบไป "ก็ ไม่ค่อยหรอกค่ะ แหม ก็คุณเกิดก่อนชั้นตั้งนาน แต่ชั้นสัญญานะ ว่าต่อไปนี้ ชั้นจะเริ่มฟังเพลงของคุณ ชั้นเชื่อว่ามันจะต้องดีมาก ๆ แน่ ๆ ไม่งั้น คุณคงไม่มีแฟน ๆ มากมายทั่วโลกขนาดนี้" ไมเคิลหัวเราะเบา ๆ ยังไม่ทันที่เขาจะได้พูดอะไร คนขับรถก็หยุดรถ จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 53 12:51:01

ความคิดเห็นที่ 23   โอ๊ย อิจฉาแม่หนูเอมิลี่เจงเจ๊งง รอดูต่อไปนะคะ ถ้าหนูแต่งเองแล้วมันอาจเป็นนิยายลี้ลับ .. อาจจะออกแนวสยองขวัญไปเลยเนอะ ฮ่าๆ รอ ร๊อรอ ออ... จากคุณ : jinnypk เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 53 13:24:30

ความคิดเห็นที่ 24 " บอสครับ ไม่ทราบว่า จะให้ไปส่งคุณผู้หญิงที่ไหนครับ " บอดี้การ์ดร่างยักษ์แหวกม่านประเพณี เอ๊ย ม่านกั้นมาถามไมเคิล ไมเคิลหันมามองหน้าเอมิลี่ เป็นเชิงถาม เพราะเค้าก็ไม่รู้ว่าจะตอบยังไงเหมือนกัน " เอ่อ! เอ่อ! ชั้นพักอยู่แฟลช หลังมหาลัยน่ะค่ะ คุณจะอ้อมไปทางหลังตึกนั้น แล้วเลี้ยวซ้ายที่ 7-11 ไปแอบจอดที่ หน้าร้านไทย-มาร์ท ก็ได้นะคะ " เอมิลี่บอกทางคล่องแคล่ว พูดจบก็ต้องสะดุดกึก เพราะสายตาพ่อนักร้องหน้ามน จ้องเอาจ้องเอา แถมยังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไม่หยุดอีก " คุณนี่ ท่าทางจะรู้จักแถวนี้ดีเลยนะ "  ไมเคิล  รีบเอ่ยปากถาม เพราะเห็นเธอเริ่มเขินอีกหน " อืมใช่ ชั้นย้าย ตามมาอยู่กับแด๊ดดี้ที่นี้ตั้งแต่ 6 ขวบน่ะ " " แล้วก่อนหน้านั้นคุณอยู่ที่ไหนเหรอ " " บ้านเกิดชั้นอ่ะเหรอ  อ๋อ! แม่ชั้นเป็นคน... " ยังไม่ทันที่ เอมิลี่จะตอบ บอดี้การ์ดก็แหวกม่านประเพณี เอ๊ย! ม่านกั้น ส่งเสียงมาบอกว่า หาที่จอดได้แล้ว " โอเค เด๋ว ชั้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วก็แวะรายงานตัวกับแด๊ดดี้ที่ร้านก่อน หายไปทั้งคืนแบบนี้ ป่านนี้แด๊ดดี้เป็นห่วงแย่แล้ว  ... แล้วคุณล่ะ ไม่โทรบอกลูก ๆ คุณหน่อยเหรอ วันนี้วันหยุดคุณนี่ เด็ก ๆ อาจจะรอคุณอยู่ที่บ้านก็ได้นะ " เอมิลี่ หันมาถามด้วยความเป็นห่วง ไมเคิล ยิ้มอย่างถูกใจ ที่เธอนึกห่วงลูกทั้งสองของเค้าด้วย " ขอบคุณนะ ผมโทรบอกพี่เลี้ยงเด็กไว้แล้วเมื่อวานนี้ ก่อนมาพบคุณ เด๋วกะว่าจะโทรหาเด็ก ๆ อยู่เหมือนกัน หลังจากคุณเข้าบ้านไป " " โอเค งั้น .. รอชั้นแปร๊บบบบเดียวนะ เด๋วชั้นมา " เอมิลี่ ยิ้มร่าเริง บอกลาแล้วก้าวลงจากรถ เธอรู้สึกดีขึ้นมากเลย ทั้งจากเรื่องชุลมุนที่สถานีรถไฟเมื่อคืน รวมถึงการวางตัวกับนักร้องซุปเปอร์สตาร์อย่างเค้าด้วย เหมือนมีมนต์วิเศษอะไรบางอย่าง ในสายตา ในน้ำเสียง และในสัมผัสของเค้า มันทำให้รู้สึกดี และหัวใจเต้นโครมครามดีเสียจริง คิดไป ก็อดยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ออกมาไม่ได้ โดยเฉพาะเมื่อนึกถึง ตอนที่เค้าปลอบเธอหลายหน เมื่อคืนนี้ " น่ารักดีแฮะ "  เอมิลี่ หลุดพูดออกมา แล้วหัวเราะยิ้มอย่างสดชื่น แต่แล้วก็ต้องชะงัก ตาโต อ้าปากค้าง " นั่น! นั่นมัน คุณพี่เคน นี่ เค้ากำลังมองมา .. ใช่แล้ว เค้ากำลังมองมาที่เรา แล้ว.... แล้วเ้ค้ามาทำอะไร อยู่ที่หน้าทางเข้าบ้านชั้นเนี่ย ?????? " แก้ไขเมื่อ 14 มี.ค. 53 14:06:31 จากคุณ : nangyoon เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 53 14:04:21

ความคิดเห็นที่ 25 ความคิดเห็นที่ 18 พี่กิ๊บ 55555555555555555555555 ว่าแล้ววววววววววว (เผลอหัวเราะเสียงดังมาก) เคี้ยวหมากฝรั่งอะไรกัน หยึบหยั่บ ฮ่าๆๆๆ แหม๊ ลากมาเบาะรถละก็ต้องมาฉากนี้จริงๆเลยทีเดียว ความคิดเห็นที่ 22 พี่หม่าฮั่น โอแม่เจ้า ต่อเนื่องลื่นไหลดังสายน้ำสาละวันนน อ่านไปตื่นเต้นไป กิ๊ดดดดดดดด สโลวซบดั่วะล่ะ แอร๊ยยยยยยย ความคิดเห็นที่ 24 พี่กิ๊บ แว๊กกกกกกกย โอย ลุงเคนตามมาบ้านด้วย ต่ายแล่วว หักมุมดัก "แกร๊บบ" เลย โอยใจจะวายเค่อะ ตอนต่อไปจะเป็นไงเนี่ย ลุ้นๆ .......................... ได้แต่นั่งจ้อง นั่งเชียร์ตาเป็นมัน ไม่รู้จะยังไงเก้งๆกังๆไปไม่ถูก ถ้าลงเดวพลอตไหลลงคลองการประปาท่าดินแดง แน่เลย5555 มิอาจจะต่อกลอนจริงๆ ขอนั่งเสพซักระยะนะคะ อนุมูลแตกตัวเมื่อไร จะฟอร์มทีมในสนามบ้างนะค๊าาา ระหว่างนี้ก็ อ่ะ วิ๊ดดดดดดดดดดด บึ้ม   ชม เชียร์ ฮูเร่ๆ ฮูร่า ~   พ่อเอย แม่เอย  มาดู   Fic  Battle  กันละวาา~ ~ จากคุณ : NarzizuZ เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 53 14:21:58

ความคิดเห็นที่ 26 เอมิลี่ ยืนตะลึงอยู่อึดใจหนึ่ง ก่อนที่จะเดินเข้าไปหาชายหนุ่มรูปงามที่ยืนมองมาจากหน้าบ้านของเธอเอง เหตุการณ์ทั้งหมดนั้น อยู่ในสายต่อของนักร้องดัง เอมิลี่ กึ่งเดินกึ่งวิ่งจนถึงที่ที่เคนยืนอยู่ "อะ .. เอ่อ .. ขอโทษนะคะ มาหาใครงั้นหรือคะ" เคนตอบขึ้นเรียบ ๆ ว่า "ถามอะไรแปลก ๆ ไปได้ เอมิลี่ ผมก็ต้องมาหาคุณน่ะสิ คุณคิดว่าผมรู้จักใครในบ้านนี้อีกงั้นเหรอ" เอมิลี่ไม่ค่อยอยากจะเชื่อหูตัวเอง  "อะ อะไรนะคะ มาหาชั้น" พลางชี้นิ้วเข้าหาตัว "ก็ใช่น่ะสิครับ แล้วนี่คุณเพิ่งกลับมางั้นเหรอ ผมมารอคุณอยู่หน้าบ้านสักพักแล้วล่ะ กะว่า จะไปมหาลัยพร้อมกัน บ้านผม อยู่ใกล้ ๆ นี่เอง" ชายหนุ่มนักกีฬา พูดหน้าตาเฉย เอมิลี่ ตาโตเป็นไข่ห่านอีกครั้ง นี่เป็นครั้งที่สองแล้ว ภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมง ครั้งแรก ก็เป็นตอนที่ซุปเปอร์สตาร์ขอตามมาส่งเธอ อีกครั้ง ก็ชายหนุ่มในฝัน มารับไปโรงเรียนด้วยกัน โดยไม่ได้นัดหมาย "อย่าทำหน้างงไปหน่อยเลย ไหน ๆ ผมก็มารับแล้ว คุณไปแต่งตัวให้เรียบร้อยสิ นี่เพิ่งมาจากนิวยอร์คใช่มั้ย ผมเห็นชุดนี้เมื่อคืนในทีวี ตอนที่คุณกอดกับไมเคิลน่ะ" เอมิลี่ลังเลใจ ละล้า ละลัง ไม่รู้จะบอกยังไง ว่ารถลิโม่คันยาวที่จอดอยู่ นี่ก็กำลังรอเธอไปมหาลัยอยู่เหมือนกัน เหมือนเคนจะได้ยินความในใจของเธอ หันไปเห็นรถคันยาวพอดี "นั่น รถใครน่ะ สวยดีนะ ผมไม่เคยเห็นเลย เอ๊ะ คนแถวนี้ มีรถสวยขนาดนี้ด้วยเหรอ" เคนชี้ไปที่รถคันนั้น ไมเคิลที่นั่งมองลอดม่านอยู่ตลอด คิดขึ้นในใจ "นี่ล่ะมั้ง เคน" คิดจบ เขาก็กดเปิดกระจก แง้มม่านเล็กน้อย พร้อมกับยื่นหน้าไปให้ชายหนุ่มที่ชี้มือมาทางรถของเขา ก่อนจะโบกมือให้น้อย ๆ ทำไปนั่น ก็หวังผลนิดหน่อย กะจะโชว์ความเหนือกว่าให้กับชายหนุ่มที่อายุน้อยกว่านั่นเอง แล้วมันก็ได้ผล จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 53 14:28:59

ความคิดเห็นที่ 27 เคนเพ่งมองไปที่บุคคลหลังกระจกนั่น " ใช่แน่ ๆ หมอนั่น ตามเอมิลี่มาถึงนี่ ไม่น่าเชื่อว่าจะมีโอกาสได้เจอตัวเป็น ๆ แบบมาถึงที่แบบนี้  "  เคนคิดไป ก็หันมาเหลือบมองเอมิลี่ ที่ตอนนี้ ได้กอดกระเป๋าแนบอกแน่น สายตาจ้องเขม็งไปที่พื้น ไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าเค้า " นั่นคอเธอไปโดนอะไรมาน่ะ "  เคน เห็นรอยเลือดแห้ง ติดบาดแผลที่เอมิลี่โดนมาเมื่อคืน " เป็นอะไรมากรึป่าว " เคน ก้าวเข้าใกล้ จะขอดูแผล แต่เอมิลี่ กลับสะดุ้งเฮือก ถอยกรูด หน้าเสีย " ไม่.. ไม่.. ไม่เป็นไรค่ะ "   เอมิลี่ เอามือกุมปิดรอบแผล ไม่อยากให้เค้าเห็น ในใจนึกเสียดาย เจ็บใจตัวเองที่ปฎิเสธ น่าจะปล่อยให้เค้าแสดงความอ่อนโยนต่อเธอบ้าง แต่เพราะภาพที่ไมเคิลดูแลแผลให้เธอ มันผุดขึ้นมาในหัว จนเธอ รู้สึกผิดเล็ก ๆ " รีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าซะปะ วันนี้ พี่มีแข่งตอนบ่ายโมง จำได้ใช่ไม๊ " เคนนึกสงสัยในท่าที ของสาวน้อย ที่ตามเชียร์เค้าอยู่ทุกสนามแข่ง ถึงแม้เธอจะดูสงวนท่าทีอยู่บ้าง แต่ก็ใครดูก็รู้ว่า เธอชอบเค้าแน่ ๆ อะไรที่ทำให้เธอ ปฏิเสธ ความห่วงใยที่เค้าแสดง จะเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้ นอกจาก ใครคนนั้น ที่อยู่บนรถลิโม่นั่น เอมิลี่ รีบวิ่งเข้าบ้าน ทันที ที่เคน พูดจบ ทันที่ที่ประตูบ้านปิด เธอก็เข่าอ่อน ทรุดลงกับพื้น ถ้าเธอหันกลับมาแง้มม่านมองลงไปด้านลงสักนิด เธอคงไม่่ใช่แค่เข่าอ่อน แต่คงเป็นลมหมดสติไปแน่ ๆ เพราะ พี่เคน กำลังเดาะลูกบาส เก็กหน้าเท่ห์ ตรงดิ่งไปยังรถลิโม่สีดำคันยาวนั้นอยู่น่ะซิ!!!!!! แก้ไขเมื่อ 14 มี.ค. 53 14:55:15 แก้ไขเมื่อ 14 มี.ค. 53 14:50:07 จากคุณ : nangyoon เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 53 14:48:08

ความคิดเห็นที่ 28 ในใจเคนก็ดีใจที่ได้เห็นไมเคิลตัวเป็นๆอยู่ตรงหน้า เค้าคือซุปเปอร์สตาร์ขวัญใจที่เคนชื่นชอบมาตั้งแต่สมัยประถม แต่อีกใจนึงเค้าก็รู้สึกว่า ไมเคิลมีท่าทีสนใจเอมิลี่อยู่ไม่น้อย    เคนรู้จักเอมิลี่ดี เค้ารู้ว่าเธอเป็นแค่เด็กสาว ใสๆ ซื่อๆ งงๆ ไม่มีภาพพจน์ และคงไม่ใช่เอมิลี่แน่ที่นำพาซุเปอร์สตาร์คนนี้มาถึงที่นี่ แต่แล้วจะเป้นอะไรล่ะ "สวัสีครับ คุณไมเคิล"  เคนเริ่มเดินเข้าไปทักทาย  ขณะที่ไมเคิลนั่งรออยู่ในรถลีมูซีน โดยเปิดกระจกไว้เต็มบาน "สวัสดีครับ" ไมเคิลกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานและสุภาพ และโปรยยิ้มแบบมีท่าที "ผมชื่อเคนครับเป็นแฟนของคุณมานานแล้ว ..เอ่อ คุณรู้จักกับเอมิลี่ด้วยเหรอครับ" เคนพูดพลางหันหัวไปทางแฟลทที่อยู่ด้านหลัง แต่ในใจเคนก็แอบคิดว่า นี่คงไม่ใช่แค่มาแวะส่งเอมิลี่ในฐานะแฟนธรรมดาคนนึงแน่ๆ ในขณะที่ทั้งคู่ เริ่มสนทนากัน เอมิลี่เองที่นั่งใจสั่นระริกอยู่ภายหลังประตูของเธอ ก็ลุกพรวดขึ้นมา แล้วตรงไปทางหน้าต่าง ซึ่งสามารถเห็นเค้า สองคนนั้นได้อย่างชัดเจน ".. พี่เคนจะเข้าไปถามอะไรน่ะ คงไม่มีเรื่องกันหรอกมั้ง เค้าชอบไมเคิลจะตาย"     "อ๊ะ แย่ล่ะ เดี๋ยวสายแน่เลย" เอมิลี่นั่งนิ่งทบทวนสติตัวเองก่อนที่จะเริ่มเดินไป ฉวยเสื้อผ้าของเธอแล้วเข้าไปในห้องน้ำ ขณะที่เธอกำลังจัดแจง ลุกลี้ลุกลนยัดตำราเล่มใหญ่ลงกระเป๋านั้น ก๊อก..ก๊อก.. ก๊อก ... เอมิลี่ สะดุ้งเฮือก..พลางหันควับทันใด  ใครกัน ที่มาเคาะประตู  เธอภาวนาในใจ อย่าให้เป็นอะไรที่ทำให้ หัวใจวายอีกนะ จากคุณ : NarzizuZ เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 53 15:12:39

ความคิดเห็นที่ 29   ว้าวๆ ต่อๆเลยค่ะ รอดูอยู่ ^^ จากคุณ : jinnypk เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 53 15:31:36

ความคิดเห็นที่ 30 เอมิลี่ค่อย ๆ ย่องไปที่ประตู เขย่งเท้า แอบมองไปที่ช่องตาแมว เพื่อดูว่าใครคือผู้มาเยือน เธอเผลอถอนหายใจด้วยความโล่งอกออกมา ก่อนจะเปิดประตู "หวัดดีค่ะพ่อ นึกว่าอยู่ที่ร้านซะอีก ว่าจะแวะไปหาอยู่พอดี" เธอโผเข้ากอดชายหนุ่มสูงใหญ่พุงพลุ้ยอย่างเอาใจ "พ่อเห็นลูกหายไปทั้งคืน เป็นห่วง ไม่มีกะใจจะไปนั่งเฝ้าร้านหรอก ว่าแต่ ไปไหนมาล่ะเนี่ยะ" "หนูไปนอนดูหนังที่บ้านเจนน่ะค่ะ แล้วก็เผลอหลับไป แหะ แหะ ตื่นมาอีกที ก็เช้าแล้วอ่ะค่ะ" เอมิลี่พูดปด แต่ก็แอบคิดในใจว่า "พระเจ้าคะ อย่าโกรธหนุเลยนะคะ หนูพูดโกหกเพื่อให้พ่อสบายใจน่ะค่ะ" ผู้เป็นพ่อพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง "เออ ใช่ ที่หน้าแฟลตน่ะ พ่อเห็นรถลิโม่คันยาวมาจอดอยู่ ไม่รู้เค้ามาหาใครนะลูก แต่เค้าคงเจอแล้วล่ะมั้ง เพราะพ่อเห็น เด็กผู้ชายคนนึง คุยกับคนในรถอยู่ พ่อไม่ยักรู้นะ ว่าคนแถวบ้านเรา จะรู้จักกับคนรวยขนาดนี้ด้วย" คำพูดของพ่อ ทำให้เธอนึกถึงสองหนุ่มขึ้นมาได้ เธอจึงคว้ากระเป๋า ใส่รองเท้า พูดแบบรีบ ๆ ว่า "พ่อคะ หนูต้องไปโรงเรียนก่อน เดี๋ยวตอนเย็น ค่อยคุยกันใหม่นะคะ" เธอกอดพ่อของเธออีกครั้งแบบรีบ และรีบร้อนวิ่งออกไปจากห้อง ที่หน้าตึก คนเดินผ่านไปผ่านมา พากันมองไปที่รถสวยแปลกหน้าคันนั้น และภาพที่ทุกคนเห็นก็ยิ่งแปลกตาไปกันใหญ่ เพราะที่หน้าต่างรถด้านหลัง มีชายวัยรุ่นหน้าตาดี เกาะกระจกพูดคุยอะไรบางอย่างกับคนในรถ "ผมรู้จักคุณแล้วล่ะเคน คุณใช่ไหม ที่ให้เพื่อนหญิงของคุณ นั่งรถข้ามเมือง เอาซีดีเพลงของผมไปให้ผมเซนต์เมื่อวานนี้" ไมเคิลพูดอย่างเป็นต่อ เคนงุนงงกับคำพูดดังกล่าว "เพื่อนหญิง?? เอมิลี่ บอกกับคุณอย่างนั้นเหรอ" ไมเคิลแปลกใจกับท่าทีงุนงงนั้น "หรือว่าเธอไม่ใช่เพื่อนหญิงของคุณ แต่นะ เมื่อคืนนี้เธอเกือบโดนทำร้ายระหว่างทาง ดีนะ ที่ผมไปเจอเข้า เลยช่วยเธอเอาไว้ได้ทัน" เคนยังทำหน้า งง ไม่เลิก แต่ชายสูงวัยกว่า ไม่ปล่อยให้เขาได้พูดอะไร "ไม่น่ารักเลยนะแบบนั้นน่ะ ถ้าเป็นผม ผมจะไม่มีทาง ให้สาวน้อยน่ารักแบบนั้น เดินทางข้ามเมืองคนเดียวแน่" "อะ เอ่อ" เคนพูดได้เพียงเท่านั้น คนในรถก็พูดต่อไป "นั่นแน่ะ เอมิลี่มาแล้ว ผมขอพาเธอไปส่งโรงเรียนก่อนนะ คุณจะไปด้วยกันก็ได้นะ เพราะยังไง ผมมาที่นี่ ก็เพื่อมาเซอร์ไพรส์คุณอยู่แล้ว แต่ไม่คิดว่าเราจะได้พบกันก่อนที่จะถึงโรงเรียน" จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 53 15:37:04

ความคิดเห็นที่ 31 เคนอึกอัก พูดต่อไม่ถูก แต่เค้ารู้ัสึกได้ ว่ากำลังถูก เมกะสตาร์ ดาราคนโปรดของเค้า เปิดศึกอะไรบางอย่าง อยู่เงียบ ๆ ถึงแม้เค้าจะยินดี ที่ได้เห็นหน้า ไมเคิล แจ๊คสัน ขวัญใจของเค้า็ก็ตาม แต่ความประทับใจแรก ช่างไม่ค่อยงดงามเอาเสียเลย แถมเคน ก็เป็นประเภท ฆ่าได้หยามไม่ได้ ถ้าต้องแพ้ ก็ขอตายซะจะดีกว่า ซะด้วยซิ " ถ้าผมนั่งรถไปกับคุณ คุณก็อดได้เซอร์ไพรส์ผมน่ะซิ อุตสาห์ถ่อมาตั้งไกลถึงนี่ แล้วที่ได้พบกันก่อนนี่ ผมก็ยังไม่ค่อยรู้ึสึกเซอร์ไพรส์ซะเท่าไหร่ ่ซะด้วยซิ" เคน ข่มใจแข็ง ยึดอกพูดอย่างไม่ยอมอ่อนข้อ ก่อนหน้านี้ เค้าไม่เคยแสดงท่าทีว่าชอบเอมิลี่ มาก่อนเลยสักครั้ง แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมา เอมิลี่ก็เหมือนเป็นส่วนนึงในชีวิตของเค้า ที่เค้าจะต้องได้เห็นเธอเสมอ ได้รับกำลังใจจากเธอเสมอในทุกนัดที่เค้ามีแข่ง ไม่ว่าแพ้หรือชนะ เธอจะยืนมองอยู่ไกล ๆ ที่ขอบสนามเสมอ โดยเฉพาะหลังจากที่เค้าได้เห็นเธอ ถ่อไปขอลายเซ็นต์มาให้เค้า ไกลถึงนิวยอร์ก เมื่อวานนี้ มันก็ทำให้เค้ารู้สึกว่าเธอจริงจัง และทำเพื่อเค้ามากจริง ๆ  เค้ารู้สึกอยากจะตอบแทนอะไรเธอบ้าง หลังจากที่นอนคิดมาทั้งคืน เค้าก็ตอบตัวเองว่า เค้ากับเอมิลี่ควรจะได้ลองสานสัมพันธ์กันจริงตังสักที แต่..... ชายคนตรงนี้เค้า ณ เวลานี้ บุคคลที่เค้ารัก และชื่นชม ในผลงานเพลงมาโดยตลอด แทนที่เค้าจะยินดีที่ได้พบ กลับทำให้เค้ารู้สึกเหมือนเค้าโดนฉกตัดหน้า ดูซิ! หน้าตา ท่าทาง มีสง่าราศีแบบนั้น รถลิโม่คันยาวสุดเท่ห์ พร้อมบอดี้การ์ดร่างยักษ์ และความเป็นคนจิตใจดีของเค้า คงทำให้เอมิลี่หวั่นไหวไปแล้ว เคน คิดไปจ้องเขม็งไปที่ไมเคิลไป โดยไร้คำพูดใด ๆ ดูจะมีเคนคนเดียว ที่รู้สึกตึงเครียด เพราะไมเคิลยังผิวปากอารมณ์ดี ฮัมเพลง Ben อย่างสบายอารมณ์ ไม่ถือสาคำพูดยียวนของเคน เมื่อครู่แม้แต่นิด "อ๊ะ! นั่น เอมิลี่ มาแล้ว "  ไมเคิล ยึดตัวนั่งตรง ชะโงกหน้า มองผ่า่นตัวเคนที่ยืนขวางอยู่ โบกมือทักทาย เอมิลี่ เอมิลี่เอง ถึงแม้จะรู้สึกแปลก ๆ กับภาพตรงหน้า แต่ก็ยกมือโบกตอบกลับเค้าไปอย่างอัตโนมัติ จนเมื่อเคน หันขวับมามองนั่นล่ะ เอมิลี่ ถึงได้รีบหดมือลงอย่างรวดเร็ว " บ้าจริงเลย .. ทำไมชั้นต้องทำตัวเก้ ๆ กัง ๆ ด้วยนะ " เอมิลี่นึกตำหนิตัวเองในใจ " ขึ้นรถซิเอมิลี่ เราจะได้ไปโรงเรียนกัน ... เคน  คุณจะไปกับเราก็ได้นะ " ไมเคิลก้าวเชื้อเชิญ อารมณ์ดี " เอ่อ... พี่เคน ขึ้นรถไปกับคุณไมเิคิลซะคะ " เอมิลี่ ค่อย ๆ พูดคะยั้นคะยอ อย่างฝืด ๆ มันดูเหมือนเธอสนิทกับเจ้าของรถเกินไปไม๊นะ แต่ก็น่าจะโอไม่น้อยเลย ไม่มีซีดีพร้อมลายเซ็น แต่ได้พาเค้านั่งรถไปกับไมเคิล แจ๊คสัน ม้นน่าจะเป็นของขวัญที่แจ่มกว่านี่นา " ไม่ล่ะ "   เคนพูดห้วนตัดบท จนเอมิลี่ ชะงัก " ทำไมคุณไม่ลงมาจากรถ แล้วเดินไปพร้อมกันกับเราล่ะ " เคน พูดชวน ดูจริงจังมากกว่าชวนเล่น ๆ เอมิลี่อึกอัก เมื่อพี่เคน ไม่ขึ้นรถไป เธอจะปล่อยให้เค้าเดินไปคนเดียวได้ยังไงกัน นี่เป็นครั้งแรกเลยนะ ที่เค้ามารับเธอถึงที่้บ้าน เอมิลี่ ได้แต่หันกลับมามอง ไมเคิล สายตาวิงวอน...... แก้ไขเมื่อ 14 มี.ค. 53 16:12:04 จากคุณ : nangyoon เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 53 16:08:53

ความคิดเห็นที่ 32 " เอา ซิ มานั่งด้วยกันซิเคน คุณทั้งคู่เป็นแฟนเพลงของผมยังไงผมก็ต้องดูแลพวกคุณเป็นอย่างดีอยู่แล้วนี่นา" ไมเคิลกล่าวด้วยสีหน้ามีรอยยิ้มเชิญชวน พลางโบกมือให้สัญญาณเข้ามาในรถ เคนครุ่นคิดในใจด้วยสมองประมวลผลแบบไฮสปีด   '..เอาไงดีนะเรา   ติดรถไป รร. พร้อมไมเคิล ชิวีตนี้จะมีซักกี่ครั้งเชียว เท่ห์ชะมัดเลย     .. แต่ถ้าลงรถไป แล้วมีคนมองเข้ามาในรถว่าข้างในเป็นไมเคิลล่ะ   สาวๆก็หนีไปกริ๊ดไมเคิลหมดซิ   ฟอร์มเดือนไฮสคูลเราหม่นหมองแหง... แต่ เฮ้ ! นี่ไมเคิล แจ็คสัน นะเว้ย .. นายเทียบเค้าไม่ได้หรอกน่า ...' " เฮ่ล โหล๊ว .."  ไมเคิลเปล่งเสียงพร้อมยื่นมือโบกไปมาที่เบื้องหน้าของเคน เหมือนจะให้เคนรู้ตัว ว่าเค้าได้ใช้เวลาตัดสินใจนานไปหลายวินาทีแล้ว "เอ่อ คือ ผม นัด แจ็คด้วยน่ะฮะ ไอ้นี่มันชอบมาสาย เชิญคุณไปก่อนเถอะนะฮะ เดี๋ยวผมต้องรออยู่แถวนี้" เคนพูดปัดเฉไฉไปโดยไม่ทันได้รู้สึกว่าที่พูดมาน่ะ ตัดสินใจไปแล้ว     เอมิลี่ที่เฝ้ามองอยู่ไม่ห่าง เอ่ยปากถามเคนว่า  "เอาอย่างนั้นหรอ"     เคนยักไหล่แสดงท่าทางให้เธอรู้ว่าเค้าไม่เป็นไร  "ไปซิ เอม ผมยังต้องรอแจ็คอีกน่ะ" สายตาของเคนมองตามเอมิเลี่ที่เดินขึ้นรถลีมูซีนคันหรู เงาวับ โดยมีบอดี้การ์ด บริการเปิดให้ อย่างไม่วางตา "แล้ว เจอ กัน ที่ รร. นะ เคน" ไมเคิลกล่าวกับเคนด้วยรอยยิ้มอีกครั้ง ก่อนที่เค้าจะเลื่อนกระจกขึ้นไป และออกรถผ่านหน้าเค้าไปอย่างช้าๆ ..ตรู๊ด ตรู๊ด.. เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงของเคนดังขึ้น  "วัสซั่บ"   แจ็คที่ปลายสายตอบกลับมา  "วัสแซ่บบบ เฮ้ โบร นายอยู่ไหนเนี่ย ชั้นอยู่โรงอาหารนะ" "ยุ่งอยู่ กำลังจะไปแค่นี้นะ" เคนรีบบอกวางสายแล้ว ควบ ฮาร์เลย์ของเค้าเพื่อตามไป รร. ระหว่างนั้นมี สาวสวยดาวเชียร์ลีดเดอร์ วิ่งออกมาจากตึกแฟลท ที่เดียวกันที่เอมิลี่พักอยู่นั่นเอง "ไฮ้ มาได้ยังไงเนี่ย เคนน ไม่นึกว่าจะเจอเธอนะ มาทำไรแถวนี้"  สาวสวย ผิวขาวผมสีแดง ตาโต  'ราเชล'  ที่เป็นที่หมายปองของหนุ่มๆในไฮสคูล เสน่ห์ของเธอเป็นที่หมายปองแก่หนุ่ม แต่ตอนนี้เธอ สนใจอยู่คนเดียวนั่นคือ เคน "เอ่อ เรื่องมันยาวจะไป รร. น่ะ"     เคนตอบกลับ       "งั้น..ชั้นขอซ้อนท้ายไปด้วยคนซิ ไดมั้ย"  ราเชล ออดอ้อนเค้าทั้งสายตา กิริยา ท่าทาง เคนจึงจำยอมต้องตอบตกลง เพราะตอนนี้ในใจเค้าไม่มีเวลาให้กับอะไรอีกแล้ว  มันวิ่งไปอยู่ที่รถลีมูซีนคันโก้คันนั้นแล้ว จากคุณ : NarzizuZ เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 53 16:51:50

ความคิดเห็นที่ 33   หลังจากเอมิลี่ขึ้นรถลีมูซีนคันโก้ที่ขับออกไปแล้ว  เคนขับรถตามไปยังโรงเรียนโดยมี ราเชลซ้อนท้ายมาด้วย ระหว่างทาง ราเชลพยายามที่จะนั่งให้ติดกับเคนมากที่สุด แต่ เคนก็ได้แต่ขยับห่างขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุด เคนทนไม่ไหว เลยพูดขึ้น"นี่คุณ! ผมให้คุณ ซ้อนท้ายมาด้วยน่ะดีเท่าไหร่แล้ว ยังจะมานั่งเบียดเบียนที่นั่งผมอีก ข้างหลังมันนั่งไม่ พอรึไง เอางี้มั้ย ท่าที่นั่งมันเล็กนักผมเรียกแท็กซี่ไปเองก็ได้ คุณขับรถผมไปคืนที่ โรงเรียนด้วยล่ะ" ราเชลนั่งหน้าซีด รีบขยับตัวไปด้านหลังให้หลังที่สุด "ก็เราเห็นนายนั่ง เงียบไม่พูดไม่จาอะไรเลยนี่นา"เธอทำท่าเหมือนจะร้อง แต่เคนไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ตอนนี้ในหัวของเขามีแต่ภาพเอมิลี่ที่นั่งรถลีมูซีนของคนที่เขาคลั่งไคล้มาตั้งแต่ชั้น ประถม เขาจะแพ้คนที่เกิดก่อนเขาเกือบ20ปีเลยหรอ แต่เขาทั้งหนุ่มทั้งไฟแรงกว่านี่ นา เอาวะ "คนอย่างเคน ฆ่าได้หยามไม่ได้โว้ยย!!" เขาตะโกนออกมาระหว่างรถติดไฟ แดงอยู่กลางสีแยก คนทั้ง 4 ฟากถนนหันมามองเป็นตาเดียวกัน พร้อมด้วยเสียงซุบ ซิบดังหึ่งๆ เขาทั้งโมโหทั้งอาย ส่วนราเชลนะหรือ นั่งหน้าซีดเป็นไก่ต้มเผือกอยู่นั่น แหละ ตั้งแต่เธอเกิดมา นอกจากโดนเพื่อนในห้องดึงกางเกงให้ประชาชีดูแล้ว นี่แหละ น่าอายสุดๆ   จากไฟแดงเปลี่ยนเป็นไฟเขียว อีก100เมตรก็จะถึงโรงเรียนแล้ว เคน ออกรถไป ณ บัดดล  เอ๊ะ นั่นอะไรน่ะ รถลีมูซีนคันโก้กำลังเลี้ยวเข้าไปในโรงเรียน แล้ว เขาต้องเร่งเครื่องให้ทัน เร็วเข้าซี่เคน นายจะแพ้เขาไม่ได้นะ เขาคิด... ระหว่างนั้น ในรถของไมเคิล ซูเปอร์สตาร์ระดับโลก..... ต่อค่ะต่อ เรื่องเฮียหนูไม่กล้าเขียน อายยย แก้ไขเมื่อ 14 มี.ค. 53 19:01:35 จากคุณ : jinnypk เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 53 18:58:12

ความคิดเห็นที่ 34 ูู^ ^ ^ ฮ่า มันส์มากค่ะ รอคนอื่นมาต่อดีกว่า ได้อรรถรสดี ^^ จากคุณ : nangyoon เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 53 19:12:02

ความคิดเห็นที่ 35   ไม่เก่งนะจ้า ในระหว่างนั้น ไมเคิลก็พยายามพูดคุยกับเอมิลี่ แต่ดูเหมือนว่าเอมิลี่กลับไม่ สนใจในคำพูดของไมเคิลเลยซักนิด แต่ไมเคิลก็ยังไม่วายที่จะชวนเธอคุย ต่อ จนมาสะดุดในคำถามที่ไมเคิลพูดออกมาว่า คุณเป็นห่วงเคนหรอ ในคำ ถามนี้เองทำเอาเอมิลี่สะดุ้งขึ้นมาเล็กน้อย จนเอมิลี่ไม่กล้าที่จะตอบคำถาม ของไมเคิล ได้แต่นั่งก้มลงมองที่หน้าตักของตัวเอง จนทำให้ไมเคิลนั้นรู้โดย อัติโนมัติเลยว่าคำตอบนั้นเป็นยังไง เอมิลี่เองที่ในใจนั้นนึกถึงแต่เคนว่าปาน นี้เขาจะเป็นอย่างไรบ้างนะ รถที่กำลังเลี้ยวเข้าประตูโรงเรียนไป เอมิลี่จึงแนะ นำว่าให้เอารถไฟจอดหลังโรงเรียน นี่เป็นคำพูดแรกที่เอมิลี่พูดขึ้นตลอด ระยะเวลาที่เขาอยู่ในรถลีมูซีนของไมเคิล ในระหว่างที่ขับเข้าไปในโรงเรียน เด็กนักศักษาก็ต่างมองมาทางเดียวกันนั่นก็คือลีมูซีนคันนั้นนี้นี่เอง จากนั้น รถก็ได้แล่นไปจอดหลังโรงเรียนตามที่เอมิลี่ได้แนะนำ ในขณะนั้นรถของ เคนก็ขับเข้ามาในโรงเรียน ตรงแถวตึกโดยที่เคนได้พูดเสียงแข็งกับราเชล ว่า "ชั้นส่งเธอแค่นี้นะ" ราเชลยังไม่ทันที่จะได้พูดอะไร เคนรีบขับฮาร์เลย์ ออกไปจากที่นั่นโดยเร็ว ทำให้ควันรถพุ่งออกมาใส่ตัวของราเชลทันที ทำให้ ราเชลออกอาการกรี๊ด ว๊าย ~!% แล้วคนแถวนั้นซึ่งก็พากันหัวเราะเยาะเธอ ทำให้ราเชลยิ่งโมโหมากขึ้น ก็โวยวายใหญ่ เคนตัดสินใจขับรถไปที่โรง อาหารเพื่อไปหาแจ๊คก่อน โดยในระหว่างที่ขับนั้นสายตาเขาก็ไม่ลืมที่จะมอง หารถลีมูซีน สุดหรูคันนั้นด้วย *************** ขอจบแค่นี้นะค่ะ ไม่เก่งจิงๆ แหะๆ ^^ จากคุณ : Sai_MJ เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 53 19:41:21 A:113.53.155.44 X: TicketID:256577

ความคิดเห็นที่ 36   สวัสดีคร่า มารายงานตัวว่าไม่ได้หายไปไหน อ่านตั้งแต่วันที่พี่อุ้มเริ่มแต่งเลยแหละ^^ โหยยยยยยย แต่งเก่งกันทุกคนเลยอะหนุกมากๆ งืมมม.. ว่าแต่รูปประกอบไปไหนเนี่ย รอชมนะคะ จากคุณ : ~สาวกกระรอก~ เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 53 20:39:13

ความคิดเห็นที่ 37 ระยะทางจากหน้าอาคารเรียน จนถึงหลังอาคารเรียนที่จอดรถนั้นใช้เวลาไม่กี่นาทีเท่านั้น แต่เอมิลี่รู้สึกว่าช่างเป็นเวลาที่ยาวนานเหลือเกิน ไมเคิลไม่พูดอะไรอีกเลย ได้แต่นิ่งเงียบและมองออกไปนอกหน้าต่าง.... "เมื่อกี้เค้าคุยอะไรกัน...ทำไม...เกิดอะไรขึ้น?"มีแต่ประโยคนี้ซ้ำ ๆ วนไปมาอยู่ในหัวของเอมิลี่ที่ได้แต่ก้มหน้ามองกระโปรงตัวเอง.... "ไม่! ชั้นต้องถาม! ไม่มีเหตุผลอะไรที่ชั้นต้องกลัว ถามไปเลยเนียน ๆ ว่า เมื่อกี้คุยอะไรกันเหรอคะ?" พอตัดสินใจจะพุ่งชนแล้ว เอมิลี่ก็เงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว จ้องมาที่ใบหน้าไมเคิลทันที เหมือนไมเคิลจะรู้สึกถึงออร่าความอยากรู้ของสาวน้อย จึงหันมาทางเอมิลี่พอดี ทันทีที่สบตา เอมิลี่ถึงกับนิ่งไปกับอำนาจทางสายตาของชายหนุ่มคนนี้ เหมือนเจาะลึกเข้าไปถึงก้นบึ่งจิตใจเธอเลยทีเดียว ดวงตาของเค้าช่าง......เคลิ้มไปแล้ววววววว เอ๊ยยยย!!!! เคนดีที่สุด!!  เคนดีที่สุด!! เคนดีที่สุด!! สาวน้อยพยายามเรียกกำลังใจกลับมา เอมิลี่สบัดหัวไปมาเบา ๆ เพื่อตั้งสติ "เอ่อ!...." "เอมิ...." ในที่สุด ทั้งสองก็พูดขึ้นมาพร้อมกัน "...ลี่..." ไมเคิลเอ่ยชื่อเธอพยางค์สุดท้าย พร้อมกับทำหน้างง และอมยิ้มเล็กน้อย "เชิญคุณก่อนค่ะ" สาวน้อยยิ้มพร้อมกับเอนศรีษะเล็กน้อยพอน่ารัก "ผมทำคุณลำบากใจรึป่าว?" "เอ๋?" เอมิลี่งง ที่เห็นไมเคิลทำหน้าเหมือนรู้สึกผิด "อ๋อ...เออ! ก็ใช่ เอ๊ย มะ มะ ไม่ใช่ค่ะ ไม่ใช่ ชั้นโอเคค่ะ" เอมิลี่แก้ตัว "ผมอาจจะก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวคุณมากไป ผมต้องขอโทษที่ทำให้คุณลำบากใจ" ไมเคิลเอ่ย พร้อมกับกระพริบตาช้า ๆ "จริง ๆ แล้ว เค้าเป็นคนที่แคร์ความรู้สึกคนอื่นขนาดนี้เลยเหรอ ระดับเมกะสตาร์อย่างเค้า....ขอโทษยัยแว่น หน้าจืดอย่างชั้น!!!" เอมิลี่คิดในใจ "ปกติดาราต้องหยิ่ง! ผยอง! จองหอง! พองขน! เอาแต่ใจสิ! .....แต่เค้าไม่ใช่......" สายตาของเอมิลี่จ้องตรงไปยังไมเคิล เหมือนจะเข้าใจอะไรๆ ในตัวชายหนุ่มขึ้นเล็กน้อย รอยยิ้มและสายตาที่มีความอ่อนโยนซ่อนอยู่ได้ถูกส่งไปหาชายหนุ่มอย่างบางเบา ซึ่งไมเคิลก็รับรู้ได้ทันที ถึงบรรยากาศที่เริ่มผ่อนคลาย "ชั้น..." เอมิลี่พยายามจะเอ่ยปากบอกสิ่งที่คิดอยู่ในใจ "ถึงแล้วครับ บอส!" พี่การ์ดบึ้กกล่าวออกมาด้วยเสียงหนักแน่น (ขัดได้จังหวะพอดี มันน่ามั้ยเนี่ย.....) ทั้งสองคนมองไปทางพี่บึ้ก แล้วหันมาสบตากันอีกครั้ง.... "อะ อะ เอ่อ... ขอบคุณค่ะ" เอมิลี่รีบเก็บข้าวของที่อยู่บนตักเธอให้เรียบร้อย และมือคว้าไปที่เปิดประตูรถ แต่มีมือที่ใหญ่กว่านั้น มาคว้ามือเธอไว้และดึงตัวเธอเข้ามาหาอย่างมีพลัง "อะไร! อะไร!!!!" เอมิลี่ตกใจในใจอย่างเงียบ ๆ แต่ก็เก็บอาการได้อย่างแนบเนียน ริมฝีปากร้อนผ่าวกำลังสัมผัสที่ซอกคอของเธอ และก็เจ็บจิ๊ดขึ้นนิดนึง บริเวณแผล.... "หายไว้ ๆ นะครับ รักษาสุขภาพด้วย แล้วผมจะโทรหา" เสียงอันมีมนต์ขลังกำลังกระซิบอยู่ข้างหูของเอมิลี่... ".........!!?!!!????......" เอมิลี่กำลังช็อค!! นิ่งอึ้งไปตาไม่กระพริบ ไมเคิลถอดผ้าพันคอสีน้ำเงินเข้ม ที่พันคอเค้าอยู่ มาพันรอบคอเอมิลี่ พร้อมกับจัดทรงผมของสาวน้อยให้เรียบร้อยและเข้าที่เข้าทางก่อนที่สาวน้อยจะรู้สึกตัว...... "ชะ ชะ ชะ ชั้นต้องไปแล้วค่ะ" เอมิลี่รู้สึกตัวและรีบลงมาจากรถทันที และปิดประตูดัง ปัง!! แต่สายตายังคงมองตรงไปที่ไมเคิลแบบเคืองเล็กน้อย ใบหน้าที่แดงก่ำ แก้มที่ป่องขึ้นด้วยความโกรธ มือจับไปที่ซอกคอบริเวณรอยจุมพิตที่ร้อนผ่าวและเจ็บแปล็บซึ่งมีผ้าพันคอพันทับอยู่ "แล้วเจอกัน!" ไมเคิลขยับปากอยู่ในรถที่เปิดม่านออกมาเล็กน้อย ก่อนจะส่งจูบ และผายมือมาโบก "บ๊าย บาย" รถลีมูซีนคันหรูได้ออกไปจากบริเวณโรงเรียนแล้ว ปล่อยให้เอมิลี่ยังยืนนิ่งหน้าแดงมือสั่นอยู่หลังตึกเรียนใหญ่ซึ่งใกล้กับโรงอาหารอย่างพิศวง งงงวย...... "นี่มันอะไรกัน!!! เกิดอะไรขึ้น !!! ม่ายยยยยยยยยยยยย!!!!" เอมิลี่เริ่มรู้สึกตัว และบ่นกับตัวเองพึมพำ โดยไม่สนใจกับเสียงฮือฮากับรถหรูคันนั้น "พวกดาราก็เหมือนกันหมด!! ฉวยโอกาสที่สุด!! แล้วเจอกันงั้นเหรอ!!!" "เชอะ!!! ไม่มีทาง!! ฝัน........ไปเถอะ......." เอมิลี่กำลังจะเดินผ่านโรงอาหารก็ชะงักกับภาพที่เห็น ราเชลคนสวยสง่า ดาวของโรงเรียนที่หนุ่ม ๆ ทั้งโรงเรียนเทใจให้ กำลังวิ่งมากอดคอเคนอย่างสนิทสนม ----------------------------------------------------------------------------- เอ้า!! เตร๊ง เตรง เตร่ง เตร๊ง ......ฉะกันให้มันส์หยดติ๋งไปเลยดีมั้ยเอ่ย..... ง่า..เพิ่งเคยแต่งฟิคครั้งแรกในชีวิต ...ขออภัยหากไม่ลื่นไหลตามศิษย์พี่ทั้งหลาย.....เกือบหลุดเป็นหนังตลกหลายรอบแล้วววววววว ฮู้ววว เกือบไปๆ แก้ไขเมื่อ 14 มี.ค. 53 20:58:13 จากคุณ : Shogubutsu เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 53 20:46:13

ความคิดเห็นที่ 38 ว้าวววว กำลังสนุกเลย เป็นกำลังใจให้นักแต่งฟิคทุกคนจ้าา จากคุณ : popoking เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 53 20:47:07

ความคิดเห็นที่ 39 ภาพที่เห็นตรงหน้า ทำให้สาวน้อยได้สติขึ้นมาอีกครั้ง ใช่สินะ เธอเป็นแค่เด็กผู้หญิงเรียบ ๆ คนหนึ่งเท่านั้น ไมได้สวยเซ็กซี่เหมือนกับราเชล ยังไงซะ เคนก็ไม่มีทางที่จะหันมองเธอได้หรอก ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อกี๊ เป็นเพียงความฝันก็เท่านั้น นักกีฬาสุดเท่ห์อย่างเคนน่ะเหรอ จะมารับเธอที่หน้าบ้าน นักร้องดังอย่างไมเคิลน่ะเหรอ จะมาส่งเธอที่โรงเรียน เธอสะบัดหัวแรง ๆ อีกครั้ง เธอเอื้อมมือไปจับที่ผ้าพันคอสีฟ้าเนื้อดีอีกครั้ง พร้อมกับคิดในใจ “ถ้าเป็นความฝัน แล้วผ้านี่มันมาอยู่บนคอของชั้นได้ยังไงกันล่ะ” เมื่อเคนมองเห็นเอมิลี่ ก็พยายามสะบัดราเชลที่กำลังพยายามพันแข้งพันขาของเขาอย่างรำคาญ เมื่อสะบัดแม่สาวร้อนแรงหลุด เขาก็ปรี่เข้ามาหาเอมิลี่ ที่ยืนเหม่อลอยอยู่ “แล้วไมเคิลไปไหนซะแล้วล่ะ เอมิลี่” ยังไม่ทันที่หนุ่มนักกีฬาจะพูดสิ่งที่อยากจะพูดจนจบ เขาก็ได้ยินเสียงคนกรีดร้องมาแต่ไกล ราวกับมีเหตุฉุกเฉินอะไรเกิดขึ้น ทั้งเอมิลี่ เคน แจ๊ค และราเชล จึงหันไปทางต้นเสียงกรีดร้องนั้น สิ่งที่พวกเขาได้เห็นก็คือ ทั้งนักศึกษาผู้หญิงนักศึกษาผู้ชาย กำลังวิ่งกรูไปทางเดียวกัน ใช่แล้ว อยู่ดี ๆ ไมเคิล แจ๊คสัน ก็มาปรากฏตัวที่มหาวิทยาลัยแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย เมื่อนักร้องดังระดับโลกมาปรากฏตัวที่มหาวิทยาลัย ก็ไม่แปลก ที่ใคร ๆ ก็จะต้องตื่นตะลึง ตกใจ วิ่งไปดูให้เห็นด้วยตา “เฮ้ย เคน !! ไมเคิล แจ๊คสัน ขวัญใจแกไง ขวัญใจแกมา ไป ไปเร็ว ไปดูกัน ว่าแต่ เราจะเอาอะไรไปให้เค้าเซนต์ดีวะ” แจ๊คพูดพลางคว้าแขนเพื่อนสนิท อีกมือก็ควานหาของในกระเป๋า ดูซิว่า มีอะไรที่พอจะให้ไมเคิลเซนต์ได้บ้าง อยู่ดี ๆ แจ๊คก็หยุด “เฮ้ย เคน !! แกว่า ไมเคิลเค้าจะเซนต์ลงบนกระดาษทิชชู่นี่ไหมวะ” เคนชักสีหน้า “คงจะเซนต์แหละ ชั้นเคยได้ยิน ว่าขนาดเศษลูกโป่งแตก เค้าก็ยังเซนต์เลย แกอย่าตื่นตูมได้ไหมวะ แจ๊ค” ยังไม่ทันที่เพื่อนสองคน จะได้ปรึกษากันมากไปกว่านี้ คลื่นมนุษย์ก็วิ่งผ่านเขาไป ทั้งหมดมีจุดหมายเดียวกัน “ไมเคิล แจ๊คสัน” เมื่อเขาปรากฏกายแบบไม่มีสัญญาณใด ๆ ก็ไม่มีใครจัดที่นั่งอันเหมาะสมให้กับเขา อีกอย่าง ก็ไม่มีใครรู้หรอกว่าไมเคิล แจ๊คสัน มาทำอะไรที่นี่ และก็ไม่มีใครทันจะได้คิดถึงคำถามข้อนี้ด้วย ‘นั่นสินะ เขามาทำอะไร’ เอมิลี่ นึกอยู่ในใจ ‘นี่เขากล้าเดินลงมาจากรถจริง ๆ เหรอเนี่ย’ และแล้ว เธอก็รู้สึกได้ถึงร่างสูงใหญ่ที่ยืนอยู่ข้างหลัง ร่างนั้นโน้มลงมาใกล้ พร้อมกับกระซิบว่า “ผมบอกแล้วสาวน้อย ว่าเราจะต้องได้พบกันอีก” ยังไม่ทันที่เอมิลี่ ที่ยืนตัวแข็งทื่อ จะทันได้ขยับตัว ร่างนั้นก็เดินผ่านเธอไปอย่างสง่างาม เมกะสตาร์ผู้นี้ หยุดยืนนิ่ง ด้านหลังของเขามีบอดี้การ์ดร่างยักษ์สองคน ยืนขนาบอยู่ อยู่ดี ๆ ไมเคิล ก็ผายมือของเขาออก พร้อมพูดกับทุกคนที่หยุดยืนตามเขาว่า “ผมรักคุณ” แก้ไขเมื่อ 14 มี.ค. 53 21:37:30 จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 53 21:12:20

ความคิดเห็นที่ 40   เก่งกันจังเลย สู้ๆนะคะ ^ ^b เอาพี่ไมค์มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : Can U Feel It (Can U Feel It) เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 53 00:04:28

ความคิดเห็นที่ 41 โอยยยยยยยย สนุกมากเลยค๊า   นั่งอ่านนั่งลุ้นไปด้วย แต่ละคนแต่งเก่งๆกันทั้งนั้นเลยอ่ะจ้ะ   พี่ไมค์  เราเยี่ยมมากกกกกก ฆ่าได้หยามไม่ได้  ต้องอย่างงี้สิ   ขอกรีีดดดดดดดดดด อีกรอบนึงนะคะ จากคุณ : เราอุ้มนะ เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 53 04:47:51

ความคิดเห็นที่ 42 ขอสักนิดก่อนไปทำงาน . . . สิ้นเสียง "ผมรักคุณ" ของไมเคิล เสียงกรี๊ด วี๊ดดดด เฮ ก็ดังสนั่น ลั่นเข้าแทนที่ เคน มองหน้าเอมิลี่ ที่ตอนนี้จ้องเขม็งไปที่ไมเคิล เช่นเดียวกับทุกคน ที่ ณ วินาทีนี้ ไม่มีสายตาคู่ไหน จะไม่หันไปมองที่เค้า แม้แต่ราเชลเอง ที่ตะกี้ล้อมหน้าล้อมหลังเค้าอยู่ ตอนนี้ ก็ไปยืนกรี๊ดอยู่แถวหน้าสุดตรงนั้นแล้ว " สวัสดีครับ ทุกคน พวกคุณสบายดีกันไม๊ " ไมเคิล กล่าวทักทาย อย่างสุภาพ แต่แน่นอน ไร้ซึ่งคำตอบ เพราะทุกคนเอาแต่ตะโกน "พวกเรารักคุณ ๆ " " ขอผมกล่าวอะไรสักนิดจะได้ไม๊ครับ " ไมเคิล เอ่ยปากอย่างสุภาพอีกครั้ง ทุกคนเงียบกริบลงอย่างไม่น่าเชื่อ " วันนี้เป็นวันพิเศษของคนพิเศษ คนนึง และนั่นคือเหตุผลที่ทำให้ผมมายืนอยู่ที่นี่ " เสียงกรี๊ดดังขึ้นอีกครั้ง ใคร? ใครกันคือคนคนนั้น " หมายถึงเคน เหรอ ... เค้าช่างพูดได้น่าฟังจัง " เอมิลี่คิดในใจ เหลือบตามองเคน ที่ตอนนี้ก็เพ่งมองไปที่ไมเคิล ไม่ต่างจากคนอื่น ผิดก็แต่ ในใจเค้ากำลังคิดอะไรก็เท่านั้น " วันนี้เป็นวันเกิดของเคนครับ ขอบคุณพระเจ้าที่ประทาน ............. " ไมเคิลเริ่มกล่าวอวยพรให้เคน ทุกคนฟังไปกรี๊ดไปกันให้ลั่น " วันนี้วันเกิดชั้น ... นี่ชั้นควรจะดีใจดีไม๊เนี่ย ที่ไมเคิล มากล่าวอวยพรวันเกิดให้ชั้นเนี่ย ... แต่ดูซิ ทุกคนคงไม่ทันฟัง หรือไม่แม้แต่จะสนใจ ว่าเค้าพูดว่า วันนี้วันเกิดชั้น ชั้นเป็นเดือนของที่นี่นะเฟ้ยยยย " เคนคิดวุ่นวายใจอยู่คนเดียว " และ .... " หลังจากไมเคิลอวยพรจบ  เค้าก็วกเข้าประเด็น ที่ทำให้ทุกคนตะลึงงัน " เนื่องจาก คนพิเศษคนนึง อยากมอบของขวัญให้กับเคน เพื่อคนพิเศษคนนั้น ผมจึงได้ตัดสินใจมาที่นี่ เพื่อมอบช่วงเวลาที่ดี ๆ ให้กับเคน .... และแน่นอนครับ เพื่อทุกคนเช่นกัน ผมรักพวกคุณ " สิ้นเสียงไมเคิล เสียงกรี๊ด ปนเสียงเซ็งแซ่ ก็ดังไปทั่วบริเวณ ทุกคนเริ่มมองหา ใครกัน ใครคือ คนพิเศษคนนั้น " เฮ้ย ใครกันวะ คนพิเศษ ที่พาไมเคิล มาอวยพรวันเกิดให้แกได้ถึงนี่อ่ะ " แจ๊คหันมาถามเคน " นี่ เอมิลี่ เมื่อวานเธอไปขอลายเซ็น แล้วเจอใครที่รู้จักกับเคนไม๊? " แจ๊ค หันมาถามเอมิลี่ " เฮ้ย! หรือว่า .... "  แจ๊ค พูดชี้มือค้างไปที่เอมิลี่ ยังไม่ทันจะได้พูดต่อ ก็มีใครสักคนนึง ตะโกนขึ้นมาว่า " ผ้าพันคอสีฟ้านั่น สีเดียวกันเป๊ะกับเสื้อของไมเคิลเลย " ทุกคนหันตามมามองหาผ้าพันคอสีฟ้า แน่ละ! มันถูกพันอยู่รอบคอของเอมิลี่ยังไงล่ะ " ยะ...ยะ... แย่แล้ว !!!! " เอมิลี่ พึมพำ ทุกคนกำลังกรู กันมาที่เธอ พร้อมกับคำถามมากมาย .... แก้ไขเมื่อ 15 มี.ค. 53 09:20:38 จากคุณ : nangyoon เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 53 09:17:20

ความคิดเห็นที่ 43 เดี๋ยวมาต่อค่า แป๊บนึงๆ จากคุณ : Shogubutsu เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 53 10:34:56

ความคิดเห็นที่ 44 โอยกำลังสนุกมากๆ ขำยายราเชล  ที่จู่ๆกลับไปกรี๊ด ไมเคิลแทน  พี่เคนนี่   แต่งเก่งๆกันทั้งนั้นเลยค่า จากคุณ : เราอุ้มนะ เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 53 10:35:12

ความคิดเห็นที่ 45   โหยย สนุกเว้อร์ จ้าา เป็นกำลังใจห้าย จากคุณ : Pee_MJ เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 53 11:22:58 A:118.174.100.15 X: TicketID:257175

ความคิดเห็นที่ 46 "ง่ะ.." เอมิลี่ผงะ!!! ยืนนิ่งสนิท....หน้าซีด....มือเริ่มสั่น... "ผมทำคุณลำบากใจรึป่าว?....รึป่าว?....รึป่าว?....รึป่าว?" คำพูดของไมเคิลดังก้องย้ำอยู่ในหัวของเอมิลี่.... "ชัวร์!! คุณทำชั้น...ลำบาก...แล้ว....." เอมิลี่บ่นเบา ๆ พร้อมกับยิ้มแหยๆ ยกมือ จะโบกมือแต่ก็ขยับได้แต่นิ้ว...ที่เหมือนกับจะหงิกลงมากำเป็นหมัด... "มันน่านักเชี๊ยววววว" เอมิลี่นึกในใจ พร้อมกัดฟันกรอด..... "แหะแหะแหะ....หวัดดี ทุกคน".....แต่ไม่มีใครส่งเสียงตอบสาวน้อย....มีเพียงสายตาสงสัย เย็นชา และแหลมคม ทิ่มแทงสาวน้อย....(จึ้กๆๆๆๆ) "เอมิลี่ ผมคิดว่าคุณมีอะไรจะบอกเคน .... ใช่มั้ย?" ไมเคิลยิ้มหวาน พรางยักคิ้ว เป็นสัญญาณให้เอมิลี่เดินมาหาเค้า "อะ อะ เอ่อ..." เอมิลี่อึกอัก "ขอหลุมหลบภัยตอนนี้ได้มั้ยเนี่ย!!" เอมิลี่คิดในใจ พรางบังคับตัวเองให้เดินไปหาไมเคิล... "ยัยคนนี้เป็นใครน่ะ!!" เสียงพรายกระซิบขึ้นมา แสดงให้เห็นถึงอารมณ์ของผู้พูดอย่างชัดเจน "ยัยแว่นเนี่ยนะ!!" เสียงมาพร้อมกับสายตาคมมีด.. "เด็กคณะอักษรงัย" "จริงดิ!" "ยัยบ้าโบราณคดีงัย!!  หล่อนกรี๊ดเคนเหรอ?? " น้ำเสียงแบบไม่น่าเชื่อ "ต๊ายยยย!!! ช่างกล้า!!!" สาวกล้ามโตร้องเสียงหลง แจ็คอ้าปากค้าง....มองตามเอมิลี่ที่ก้าวเดินออกไปหาไมเคิล เคน..พูดไม่ออกได้แต่ยืนนิ่ง ในที่สุด เอมิลี่ ก็เดินฝ่าสายตาของฝูงผีพราย ผ่านมาได้ (แม้จะรู้สึกเหมือนพรุนไปทั่วทั้งร่างกาย) แล้วก็รวบรวมความกล้า เงยหน้าขึ้นมองไมเคิล พร้อมกับยิ้มแหยๆ "ฮะ ฮะ ฮะ......" เอมิลี่เอ่ยขึ้นแค่ 3 พยางค์กับไมเคิลที่ยิ้มอย่างอารมณ์ดี เป็นการหัวเราะที่แห้งที่สุดในชีวิตเธอ "เฮ้ออออออ" เธอถอนหายใจและหันไปเผชิญหน้าความเป็นจริง "เอ่อ...ชะ ชะ ชั้น..." เอมิลี่มองตรงไปที่เคน คนเดียวเท่านั้นที่เธอต้องการให้เป็นจุดยึดเหนี่ยวจิตใจ และพยายามรวบรวมความกล้าที่จะบอกอะไรบางอย่างกับเคน "ออกไปนะ ยัยเฉิ่ม!!" ผีพรายกลายร่างเป็นสัตว์ประหลาดโดนกรดซัลฟูริค เปล่งเสียงออกมาด้วยความเกรี้ยวกราด "อย่ามาใกล้ไมเคิลของพวกเรานะ!!" ยังมีพรีเดเลี่ยน (เอเลี่ยน + พรีเดเตอร์) ที่กำลังจะสติแตก!!! และทุกคนกำลังล้อมวงเข้ามาหาไมเคิลและเอมิลี่... "ไมเคิ๊ล! ไมเคิล!!!! อ๊าาาา !!! ไมเคิล!!!!" ทั้งสองสายพันธุ์รวมพลังกันกรี๊ดดดดดด สนั่น เอมิลี่หน้าซีด ตัวสั่น คำพูดทุกอย่างที่จะพูด ติดอยู่ที่ลำคอ "ชั้นต้องทำงัยล่ะทีนี้!!" เอมิลี่กระซิบกับไมเคิล และค่อย ๆ ถอยหนี "............" ไม่มีเสียงตอบกลับ "เฮ้!! คุณท่านเมกะสตาร์!!" เอมิลี่หันไปหาไมเคิล ".................." ไมเคิลยังยิ้มหวานอยู่อย่างใจเย็น "ไม่เป็นไรน่า เรามีการ์ดอยู่ นี่งัย!" พี่การ์ดบึ้ก หันมายิ้มโชว์ฟันขาว "นี่! คุณคิดว่าพ่อบึ้กแค่สองคน จะรับมือคนเป็นร้อยได้งั้นเหรอ!!!" "เอมิลี่!! วิ่ง! เร็ว! วิ่ง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!         เดี๋ยวนี้!!!!" เสียงเคนตะโกนบอกเอมิลี่ ซึ่งหาตัวไม่เจอแล้วในฝูงชน.....แต่ก็เป็นเหมือนเสียงปล่อยม้าออกตัวของแฟน ๆ ไมเคิลด้วย "มายยยยยยยยยยย   เคิ๊ลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล!!!!!!!!!!!!!!" เอมิลี่เห็นสัตว์สยองกลายพันธุ์วิ่งเข้ามาหาเธอแบบภาพสโลว์โมชั่น "พระเจ้า!! ลูกแกะน้อยหลงทางแล้วววว โปรดนำทางด้วย!!!" เอมิลี่อ้อนวอน พร้อมใช้สองมือปิดตา "กรี๊ด!! อะไรกัน!!!" "ว๊ากกกก!!" " เฮ้!!! ระวัง!!! " "หลบเร็ว ๆ" เสียงฝูงชนเปลี่ยนไป...เสียงเครื่องยนต์...มีอะไรบ้างอย่างกำลังเข้ามาใกล้.... บรืนนนนนนนนน เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดด เสียงมอเตอร์ไซค์ขนาดใหญ่สีดำ ฝ่าฝูงชนเข้ามา  6 คันและรอบไมเคิลและเอมิลี่ไว้ "บอสครับ!!! ทางนี้" พี่บึ้กคนที่3 ลงจากเจ้าคันดำแสนโก้นั่น พร้อมผายมือ เชื้อเชิญ "รถรออยู่หน้าประตู 3 ครับ" "เอมิลี่! เราต้องรีบแล้ว" ไมเคิลพยายามบอกเอมิลี่ เอมิลี่นั่งจุ้มปุ๊กอยู่ที่พื้นพร้อมเอามือปิดหู หลับตาปี๋...ไมเคิลเห็นดังนี้ก็เข้าใจแล้วว่าเธอคงปิดโสตประสาทที่จะรับรู้เสียงไปแล้ว ไมเคิลจึงพยายามจะอุ้มเธอ "อย่า! อย่า! ......หยุดนะ!! ไม่งั้นชั้นจะ......!!!!!" เอมิลี่ตัดสินใจสู้ตาย!  มือยกกระเป๋าขึ้นมาเตรียมสนั่นไปที่กกหูเจ้าผู้ร้ายที่จะทำร้ายเธอ แต่ก็หยุดชะงักเมื่อลืมตาเห็นหน้าไมเคิลยิ้มมุมปากเล็กน้อย "เอาใส่ซะ!!!" เขาหยิบแว่นเอมิลี่ออกและหยิบแว่นดำประจำตัวใส่ให้เอมิลี่ และรีบอุ้มเธอขึ้นมอเตอร์ไซค์คันใหญ่สีดำนั่น "เกาะดี ๆ นะสาวน้อย!!" ไมเคิลกระซิบข้างหูเอมิลี่ "สุขสันต์วันเกิดนะ เคน! " ไมเคิลตะโกนและขยิบตาให้เคน ก่อนที่จะซิ่งมอเตอร์ไซค์ โดยมีเอมิลี่นั่งซ้อนท้าย ฝ่าฝูงชนออกไป พร้อมกับการ์ดที่วิ่งเปิดทางไปแล้ว 2 คัน อีก 3 คันคอยการ์ดด้านข้างและหลัง ว๊าย!! กรี๊ดดดดดด!! ไมเคิล!! ไมเคิล!! เค้าจะไปแล้ว!!! เค้าจะไปแล้ว!!! กรี๊ดดดดดดดดด!!! เรารักคุณ!!! เรารักคูณณณณณณณณณณณ!!!! "นี่มันอะไรกันวะ เคน!!.....นายเจ๋งมากเลยอ่ะ นาย......." แจ็คหยุดพูดพล่ามทันทีที่เห็นหน้าเคนคิ้วขมวด กัดฟันกรอด "ท่าจะไม่ค่อยดีซะแล้วมั้ง... งานนี้...." แจ็คพูดเสียงอ่อย.... "อะไร!! เกิดอะไรขึ้น!! ลมพัดแรง!!! ชั้นกำลังบินอยู่เหรอ ไม่!! ชั้นกลัว!!! " เอมิลี่บ่นพึมพำและกอดเอวไมเคิลแน่นขึ้น... ชายหนุ่มแอบยิ้มด้วยความพึงใจเล็กน้อย ผ่านสายลมที่พริ้วผ่านไป มอเตอร์ไซค์ซิ่ง ทิ้งห่างฝูงชนที่วิ่งตามมาอย่างไม่ลดละ มันวิ่งเร็วมาก จนมองไม่เห็นคนซักคนแล้ว.... และเสียงวี๊ดว๊าย ก็หายเงียบไปในที่สุด และก็ถึงที่จอดรถลีมูซีน ไมเคิลถอดแว่นดำออกจากใบหน้าสาวน้อยที่ตัวยังไม่หยุดสั่น "เอมิลี่!!  เอมิลี่!!" เอมิลี่ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมา "คุณโอเคมั้ย?" เสียงที่นุ่มนวล และสายตาที่เป็นกังวล อยู่เบื้องหน้าเอมิลี่นี่เอง "ชะ ชะ ชั้นโอเค...." เธอฝืนยืนขึ้น และ พยายามยิ้มให้ไมเคิล....เมื่อมองไปรอบๆ ตัว  เธอไม่พบใคร นอกจากเธอและไมเคิล "นี่มันอะไรกัน!!! "เอมิลี่ วีนแตกใส่ไมเคิลทันทีที่ตั้งสติได้ "อ้อ..BMW S1000RR งัย สวยใช่มั้ยล่ะ เจ้าหนูนี่วิ่งเร็วมาก " เขากล่าวอย่างภูมิใจ "อื้อ มันสวยมากเลย เอ๊ยยยย ไม่ใช่!!! ไม่ใช่!!! ชั้นหมายความว่า...." เอมิลี่ตะโกนโฮก ใส่ไมเคิล ถ้าเธอกินคนได้ ไมเคิลคงเป็นคนแรกที่เธออยากจะกินตอนนี้...... "นั่น!! อยู่นั่นงัย!!" เสียงแฟน ๆ วิ่งตามมาถึงแล้ว!!! เอมิลี่อ้าปากค้าง...มองมาทางไมเคิล...น้ำตาเริ่มเอ่อที่ตา.... ชายหนุ่มยิ้มหวานอย่างเคย....แล้วก็หิ้วสาวน้อยขึ้นรถก่อนที่เธอจะตั้งตัวได้ซะอีก และพี่การ์ดบึ้กก็รีบออกรถทันที..... "ผมรักคุณ!!!" ไมเคิลโผล่ออกมาจากหลังคารถ ส่งจูบและโบกมือ ให้แฟน ๆ ทุกๆ คน พอลับสายตาแฟน ๆ ไมเคิลก็ลงมานั่งข้าง ๆ เอมิลี่... "สนุกดีนะ ผมไม่ค่อยได้ทำงี้หรอกนะ ฮะฮะฮะ" ไมเคิลหัวเราะร่วน "ขี่มอเตอร์ไซค์หนี ยังกับขบวนการนักสู้ห้าสีของญี่ปุ่นเลย..." ยังคึกคักไม่เลิก "คุณเคยดูมั้ย? ผมชอบมากเลยนะ...." ไมเคิลสังเกตว่าไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่เรียก จึงหันหน้ามามอง ปลายทาง...... "................................................................ฟรี้......................................." เอมิลี่สลบไปแล้ว.................................ไมเคิลได้แต่หัวเราะคิกคักคนเดียว และประคองตัวสาวน้อยให้เอียงมาซบไหล่เค้า............ "ฝันดีนะครับ" ไมเคิลจุมพิตที่หน้าผากเอมิลี่ ก่อนจะห่มผ้าให้เธอ........................ _______________________________________________________ โอ๊ยยย ขออภัยค่ะ หายไปนานเลย มีหลานอยากช่วย...กว่าจะกล่อมคุณท่านหลับได้.....แหะแหะ แต่ก็สำเร็จจนได้ พาเคิลกะเอมี่ไปอยู่สองต่อสองล่ะ เอ้า....ใครจะพาไปทำอะไรที่ไหน ต่อเลยๆ ถ้าไม่มีเดี๋ยวดึก ๆ โผล่มาต่อก๊า แก้ไขเมื่อ 15 มี.ค. 53 17:36:10 จากคุณ : Shogubutsu เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 53 15:43:33

ความคิดเห็นที่ 47   แต่ละคน แต่งเก่งๆกันทั้งนั้นเลยค่ะ ยังกะกำลังอ่านการ์ตูนญี่ปุ่นแหนะ จากคุณ : พี่เปีย เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 53 17:54:02

ความคิดเห็นที่ 48 ความคิดเห็นที่ 37  พี่ โชติกา บุตรศรี  (Shogubutsu)   พี่ต่อได้แบบว่า กิ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!! แอร๊ยยยยย รดต้นคอกันไปแล่วๆๆๆๆๆๆ กิ๊ดดดดดด เริศเลยค่ะ อ๊ากกก ความคิดเห็นที่ 39  พี่ เอริกา (หม่าฮั่น) เห้ยยยยยยยยยยยย โรแมนติก เข้าถึง ตรึงใจ ไม่ไหวจะเคลียร์ อ่านแล้วกิ๊ดดตามอ่ะ กิ๊ดดดดดดดดด  พ่อตัวร้ายยยยยยได้ใจจิงๆ   จินตนาการสุดยอดสำนวนสุดยิ่งค่ะพี่ขา วิ๊ดดดดดดดดดด  (กลับหลังไปตีหมอน ป๊าบๆๆๆ) ความคิดเห็นที่ 42 พี่ ก้องบันลือ นยุณา  (กิ๊บ nangyoon) กิ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด บ้าคลั่งมากค่ะ  มาปั่นหัวใจวัยรุ่น ถึง รร. แถมยังเจ้าชู้ปนโรแมนติกไม่เลิกรา  มันจิ๊ดดดค่ะ มันจิ๊ดดดดดด ปล.พี่โชกุ๊ก ต่อหรอคะ  กิ๊ดดดดดดดด  มันส์แน่ๆ เอาละเหวยยยยย ไม่อยากจะเชื่อ พี่อุ้ม คึกคักหนาแน่นจิงๆ    ฟิค นานาชาติ ของเราเนี่ย 5555555555   ที่สำคัญ หนุกหนานอีกตะหาก โอยยยย ประทับใจ๋อิน่องแต้ๆ เจ้า ปล.จะลองต่อดู นิดนึงนะคะ แก้ไขเมื่อ 15 มี.ค. 53 19:46:08 จากคุณ : NarzizuZ เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 53 19:34:42

ความคิดเห็นที่ 49 จากนั้นเค้าจึงค่อยๆเอนตัวเข้าหาเบาะที่นั่ง แล้วกดสวิตซ์บนประตูด้านข้างหน้าต่าง เพื่อจะสั่งเครื่องดื่มเย็นๆมาแก้กระหาย ระบบไฮโดรลิคเหนือที่นั่งทำงาน แก้วน้ำใบใส เสิร์ฟพร้อมด้วยน้ำผลไม้เกรด เอ ถูกส่งตรงมายังมือของราชาซุปเปอร์สตาร์ผู้นี้อย่างทันใจ ขณะเดียวกัน คนขับรถ ก็หันมาถามราชาผู้นี้ว่า  "จะให้ขับไปไหนครับ บอส"   "ไม่รู้ซิ โปรแกรมวันนี้ว่าไงบ้างล่ะ" ไมเคิลถามกลับ    ..     "ตารางของ บอส มีวันว่างคือวันนี้จนถึงมะรืนนี้ครับ"  คนขับรถส่งเสียงตอบกลับมา "นั่นซินะ..." เค้าพูดพลาง ถอนหายใจเบาๆก่อนที่เค้าจะเอ่ยขึ้นอีกครั้ง    " งั้นผู้จัดการของผมว่าไงล่ะ ลองติดต่อเค้าซิมีที่ไหนแนะนำบ้าง"   "ได้ครับ" สิ้นเสียงของคนขับรถ เค้าจึงได้ติดต่อถึงผู้จัดการผ่านโทรศัพท์ และได้นำข้อมูลเหล่านั้นส่งกลับมายังไมเคิล ผ่านทาง จอ มอนิเตอร์ที่เลื่อนลงมายังเบื้องหน้าของที่นั่งที่ซุปเปอร์ผู้นี้ เป็นวันทัช ระบบ gprs เคลื่อนที่ปลายทาง ไมเคิลใช้มือของเค้า สัมผัสไปที่จอ ค่อนๆเลื่อนดู สถานที่ๆเค้าสนใจ  จนพบข้อมูลและรูปภาพที่ๆเค้าชอบ   "อืม.. ผมสนใจ ดาเรียน เลค ธีม พาร์ค".. เค้าเอ่ยชื่อเป้าหมายที่อยากไปในตอนนี้     "ได้ครับ บอส ผมจะ วอ. สั่งการปิดสถานที่ให้กับ บอสเดี๋ยวนี้ครับ"  คนขับรถตอบกลับเค้าทันที ซุปเปอร์สตาร์จึงได้เอนตัวอีกครั้ง แล้วหันมากระซิบข้างหูเอมิลี่ที่สลบไสลไปภายใต้ผ้าห่มอันอบอุ่นเบาๆ  "วันนี้ผมจะพาคุณไปเที่ยวนะครับ" พลางยื่นมือลูบไล้ไปที่เส้นผมของเธอช้าๆ  ...... แต่สาวผู้โชคดีคนนี้ยังหลับไม่ได้สติอยู่อย่างนั้น   เค้าขยับตัวออกและเอนกายพิงเบาะหลัง เพื่อรอเวลาก่อนถึงที่หมายนั้น ---------------------------------------------- ได้แค่นี้จริงๆค่ะ  โรแมนติกไม่ไหวจะได้เลย ค่ะๆๆ  ขอเชิญมาต่อได้เลยนะคะ จากคุณ : NarzizuZ เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 53 20:16:58

ความคิดเห็นที่ 50 แอบแถมด้วย อิอิ Darien Lake at night (new york) จากคุณ : NarzizuZ เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 53 20:19:32

ความคิดเห็นที่ 51 ^ ^ ^ น่าไปนะคะ เห็นภาพแล้ว จิ้น สองคน ไปทำอะไรกันที่นั่น ไม่ ๆ อิชั้นวาดไว้แล้ว ว่าสองคนนี้มีเบื้องลึกเบื้องหลังอะไร เด๋วทุกคนจิ้นกันเตลิดเปิดเปิงเสร็จแล้ว อิชั้นจะตบจบให้ค่ะ ฮ่า ๆ คุณโชกุคะ " "สุขสันต์วันเกิดนะ เคน! " ไมเคิลตะโกนและขยิบตาให้เคน ก่อนที่จะซิ่งมอเตอร์ไซค์ โดยมีเอมิลี่นั่งซ้อนท้าย ฝ่าฝูงชนออกไป  " สุดยอดมาก กางการ์ตูนญี่ปุ่นดูตอนเขียนป่าวคะ อิอิ แจ่ม ๆ รอคนต่อไปมาจิ้น จากคุณ : nangyoon เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 53 20:34:24

ความคิดเห็นที่ 52 #48 ฮิปหู่...ข้าเจ้าขอน้อมรับนามพระราชทาน  (โชติกา บุตรศรี)  นี้ด้วยความเต็มใจนะจ๊ะ ขอฮิปหู่โปรดสงบสติอารมณ์ #กิ๊บยูนจ๋า ไม่ต้องกาง การ์ตูนน่ะมันอยู่ในไขกระดูก!!! จากคุณ : Shogubutsu เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 53 21:24:25

ความคิดเห็นที่ 53 ยังไม่ทันที่ซุปเปอร์สตาร์รุปหล่อจะได้พักกายหลับตาดี  คนขับรถก็หันกลับมาบอกกับเค้าว่า "ติดต่อกับทางสถานที่ได้แล้วครับ บอส วันนี้คงไม่สามารถให้สถานที่ได้ครับ"  ..   "เราจะเปลี่ยนที่หมายมั้ยครับ" คนขับรถเอ่ยขึ้นกับเค้าอีกครั้ง เค้าครุ่นคิดอยู่สักพักว่าจะหาที่ไหนที่สงบ เป็นส่วนตัว และสบายสำหรับเค้ามากที่สุด    "งั้นเราไปที่สตูดิโอของผมแล้วกัน"   เค้าตอบกลับไป เพราะคิดขึ้นได้ว่าวันนี้ไม่มีใครใช้สตูดิโอ มันคงจะเงียบ และนั่นคงเป็นที่ๆดีที่จะใช้ต้อนรับสาวน้อยผู้นี้ เมื่อคนขับรถรับคำสั่งจึงพาทั้งคู่ในรถลีมูซีนคันหรูตรงไปยังสตูดิโอแบบส่วนตัวระดับ วีไอพี ของ ซุปเปอร์สตาร์ผู้นี้ทันที เมื่อถึงสถานที่นั้น   คนขับรถได้ขับเข้าไปยังโรงจอดรถส่วนตัวของเค้า  แล้วบอดี้การ์ดที่ยืนพร้อมประจำการก็เดินมาเปิดประตูทางที่นั่งคนขับให้ไมเคิล และ เอมิลี่ เมื่อบอดี้การ์ดเปิดประตูเห็นสาวน้อยผมบลอนด์คนนึงในท่าทีที่หลับไม่ได้สติ  " นายครับ เอ่อ.."   ไมเคิลไม่รีรอที่จะให้ความเงียบแทรกผ่านระหว่างนั้น "ไม่เป็นไร เธอเป็นแฟนเพลงผมเอง เดี๋ยวผมจะอุ้มเธอเข้าไปเอง" ..  "เตรียมน้ำอุ่น และอาหารว่างให้ผมด้วยนะ ที่สตูดิโอห้อง ดีลักซ์"  ไมเคิลกล่าว ---------------------------------------------- ค่ะ ต่อได้เลยนะค้า ค้างคาไว้แบบนี้อีกแล้ว 55 จากคุณ : NarzizuZ เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 53 21:53:41

ความคิดเห็นที่ 54 กี๊ดดดดดดดดด อิหยังเนี่ย!!!!!!!!! แล้วเราจะทำภาพยังไงเนี่ย!!!!!!!!! จากคุณ : AC.Mindfields เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 53 22:34:36

ความคิดเห็นที่ 55   โอยยยย ... โฮกมาก มันโฮกมากกก !!! อ่านกันตาแฉะตาค้าง น้ำลายไหลยืดเลยทีเดียว !!! อะไรจะแต่งกันได้เก่งกาจขนาดนั้น เจ๊ ๆ แต่ละท่าน !!! สุดยอดแห่งความเมามันส์ ! เป็น fic battle ที่ระทึกมาก ๆ ค่ะ !!! เอาไปคนละ 5 กะโหลกเลย จากคุณ : P.S.T. (Pretty Small Thing) เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 53 23:39:42

ความคิดเห็นที่ 56   อยากจะบอกว่า ... ส่องเห็นมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้วว่า เจ๊อุ้มศรี เจ๊กิ๊บยูน และเจ๊แอร์รี่ เธอผสมโรงกันได้ดีเป็นปี่เป็นขลุ่ย แต่ง fic กันเป็นเรื่องเป็นราว มี plot มีจุดหักเหไหลลื่นลงตัวได้อย่างไม่น่าเชื่อ ยังกะแต่งจากคนคนเดียวกัน ... แล้วยังมีคุณ jinnypk กับคุณ Sai_Mj โผล่มาร่วมด้วยช่วยกันอีก เป็นนิยายรักหวานซึ้งที่ทำท่าจะกลายร่างเป็นรังมดยังไงยังงั้นเลย แต่ตอนนี้ อิชั้นเริ่มเห็นอนาคตใหม่แล้วค่ะ ... เมื่อคุณ Shogu กับน้องฮิปหู่ โผล่มา อิชั้นก็เริ่มเห็นเค้ารางคาเฟ่ผสมแอ็คชั่นสิงห์คะนองนาเข้ามาแล้ว ... มันส์ล่ะเหวย น้องฮิปหู่กับ Shogu มาดูโอกัน ... เตรียมถือถาดฟาดหัวสังเวยความฮาได้เลย ฮ่า ๆ ๆ เอ้า ... เพื่อน ๆ สู้กันต่อไปอย่ายอมแพ้นะจ๊ะ ... เก่งกันทุกคนเลย ^o^ เอาขนมมาฝากบำรุงกำลังแล้วแต่งกันต่อไปนะจ๊ะเด็ก ๆ P.S. ท่านเปาหายไปไหน? ไฉนไม่มาเชียร์แขก ... fic นี่ของโปรดท่านเลยมิใช่ฤา จากคุณ : P.S.T. (Pretty Small Thing) เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 53 23:46:42

ความคิดเห็นที่ 57 ไมเคิล บรรจงอุ้ม เอมิลี่ ไว้แนบอก เดินเข้าด้านใน ปล่อยให้บอดี้การ์ดร่างยักษ์ หันมามองหน้ากัน ด้วยความข้องใจ " ท่าทาง บอสจะปิ๊ง แม่สาวน้อยนั่นจริง ๆ นะ " " คงไม่ใช่แบบนั้นหรอกมั้ง เด็กจนเป็นลูกเค้าได้เลยนะ " บอดี้การ์ดอีกคนแย้ง " จะใช่หรือไม่ใช่ ก็ไม่ใช่เรื่องของพวกเราหรอกน่า เลิกเมาส์เจ้านาย แล้วแยกย้ายไปทำหน้าที่ตัวได้แล้ว "  หัวหน้าบอดี้การ์ดรีบตัดบท (ตัดชับไปที่ห้องสตูดิโอ ดีลักซ์ !!!! ) ไมเคิล บรรจง วางเอมิลี่บนโซฟาหนานุ่ม อย่างเบามือ สาวน้อยคงเหนื่อยและเพลียค้างมาตั้งแต่เมื่อวาน ถึงได้หลับไม่รู้เรื่องเอาแบบนี้ ไมเคิล ลูบหัวเธออย่างเอ็นดู เริ่มพินิจมองหน้าสาวน้อย อย่างตั้งใจ มือพลันค่อย ๆ ลูบไล้ไล่ลงมายังหน้าผาก ตา... จมูก.... คาง.... ปาก..... เค้ายิ้มน้อย ๆ ที่มุมปาก ก่อนจะหลุดหัวเราะเล็ก ๆ ออกมาอย่างอารมณ์ดี ก๊อก ๆ ! ไมเคิลหันไปตามเสียง ... บอดี้การ์ด บิลล์ กำลังถือถาดอาหาร ทำหน้า วางตัวไม่ถูก อยู่ตรงประตู " อืม เข้ามาซิ ... ขอบคุณนะสำหรับอาหาร " ไมเคิล กล่าวขอบคุณ พลางเช็กดู ว่าในถาดมีอาหารอะไรบ้าง บิลล์ อดไม่ได้ หันไปมองเอมิลี่ ที่นอนพริ้มอยู่บนโซฟา " เข้ามาขัดจังหวะรึป่าวฟระตู "  บิลล์ คิดในใจ แต่ดูเหมือน ไมเคิล จะได้ยินความคิดของเค้า " คุณเข้ามาก็ดีแล้ว เดี๊ยวผมจะไปอาบน้ำซะหน่อย คุณอยู่ที่นี่ เผื่อเธอตื่นขึ้นมา จะได้ไม่ตกอกตกใจว่าอยู่ที่ไหน " . . . ไมเคิล ออกไปได้ไม่น่าน เอมิลี่ ก็ลืมตาลุกพรวดพราด บิลล์ รีบเดินเข้าใกล้ จะอธิบายว่าที่นี่คือที่ไหน และทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ แต่ดูท่า เค้าจะท่าทางน่ากลัวเกินไปละกระมัง เอมิลี่ หวีดร้องกรี๊ดดดดด อย่างตกใจกลัว " กรี๊ดดดดดดดดด อย่านะ! อย่าเข้ามานะ! " เอมิลี่ โดดผลุงออกจากโซฟา มองซ้ายมองขวา หาทางหนี บิลล์ พยายามจะไล่จับ เอมิลี่ให้ได้ ด้วยหวังว่า ถ้าเธอสงบลง คงจะฟังที่เค้าอธิบายได้ชัดเจนกว่า กรี๊ด วิ่งรอบห้องแบบนี้ " ออกไปให้พ้น ออกปายยยยยย " เอมิลี่ หวีดร้อง ขวัญผวา ขว้างปา ของที่ฉวยได้ ใส่บิลล์ไม่ยั้ง จนใครสักคน เปิดประตูวิ่งเข้ามา " เฮ้! เอมิลี่ "  ไมเคิล ตะโกนแข่งกับเสียงของเอมิลี่ เธอหันขวับมามองหน้าเขาอย่างมีความหวัง " โอ้~~~ ไมเคิล " เอมิลี่ หลับตาปี๋ วิ่งผวา เข้าหาไมเคิล กอดเค้าแน่นด้วยความกลัว " ช่วยชั้นด้วย ๆ " เอมิลี่ สะอื้นไ้ห้ ในอ้อมกอดของไมเคิล เสียง ไมเคิล หัวเราะคิกคัก อย่างขบขันทำให้เธอหยุดสะอื้น และเริ่มรู้สึกว่าตัวเธอเปียก เมื่อเงยหน้า ลืมตา ดูอย่างเต็มตานั่นล่ะ ถึงได้รู้ว่า เธอกำลังกอดไมเคิล ที่กำลังตัวเปียก หัวยุ่ง นุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวอยู่นั่นเอง !!!!!! จากคุณ : nangyoon เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 53 23:56:13

ความคิดเห็นที่ 58 ไมเคิลในผ้าเช็ดตัวผืนเดียว มีหยดน้ำเกาะพราวไปหมดทั้งตัวท่อนบนนั้น ทำให้เอมิลี่ตาโตยิ่งกว่าไข่ห่าน นี่เป็นครั้งที่สามในรอบ 24 ชม นี้แล้ว ที่เธอต้องตาโตกว่าที่ควรจะเป็น เมื่อได้สติ เอมิลี่ก็เลิ่กลั่ก ปล่อยมือจากร่างของคนที่ยืนเปียกโชกอยู่ตรงนั้น วิ่งไปยืนตัวแข็งทื่ออยู่ที่อีกมุมหนึ่งของห้อง ไมเคิลที่เมื่อสักครู่ยังยืนหัวเราะอยู่ ก็หยุด พร้อมอธิบายว่า "เดี๋ยวผมไปอาบน้ำให้เสร็จก่อนนะ คุณก็ทานอะไรสักหน่อย เดี๋ยวเราค่อยคิด ว่าจะทำอะไรกันดีวันนี้" พูดจบ เขาก็หันหลังออกจากห้องไป ยังไม่ทันที่เอมิลี่จะทันได้ขยับตัว ประตูห้องก็เปิดออกอีกครั้ง ทำเอาเธอตกใจอีกครั้ง "นั่นบิลล์ เขาเป็นคนของผม คุณไม่ต้องกลัวนะ คุยกับเขาไปพลาง ๆ ก็ได้นะ" แล้วประตูห้องก็ปิดลงอีกครั้ง เอมิลี่ก้มลงมองตัวเธอ พยายามทั้งปัดทั้งเช็ดตัวและเสื้อผ้าที่เปียกจากเหตุการณ์ระทึกขวัญเมื่อสักครู่ ก่อนจะที่มองไปที่บิลล์ ที่ยืนนิ่งเงียบอยู่ที่มุมห้อง เอมิลี่ทำลายความเงียบสงัด สงบ ในห้องขึ้นด้วยการพูดกับบอดี้การ์ดร่างยักษ์ว่า "อะ เอ่อ ชั้นขอโทษนะคะ ที่ทำให้มันวุ่นวายไปหมดเลย" บอดี้การ์ดตัวใหญ่ในชุดดำทะมึน เมื่อได้ยินคำพูดของสาวน้อยผมบลอนด์ ก็เผยยิ้ม ก่อนจะพูดว่า "ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมต่างหาก ที่ต้องขอโทษ ที่ทำให้คุณตกใจ ว่าแต่ คุณนี่ วิ่งเร็ว แรงเยอะเหมือนกันนะครับ ทำเอาผมไม่แน่ใจ ว่าผมจะคุ้มกันเจ้านายได้จริงหรือเปล่า ขนาดผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างคุณ ยังทำผมชุลมุนไปหมด รับมือกันไม่หวาดไม่ไหว" คำพูดของบิลล์ ทำให้เอมิลี่ เผลอหัวเราะออกมา "เพราะคุณใจดีกับชั้นมากกว่าค่ะ" เอมิลี่ขยับตัวเดินมานั่งที่โซฟา พร้อมกับเปิดดูอาหารในถาด ความวุ่นวายทั้งหมดที่พบเจอมาตลอดสองวัน ทำเอาเธอหิวโซ เพียงไม่นาน อาหารในถาด ก็ถูกจัดการจนหมด ก็พอดีกับประตูห้องที่ถูกเปิดขึ้นอีกครั้ง คราวนี้นักร้องดัง ไม่ได้มาในผ้าเช็ดตัวชวนหวาดเสียว แต่เขาอยู่ในเสื้อเชิ้ตสีแดงที่เรามักเห็นกันบ่อย ๆ กับกางเกงขายาวสีดำ "อิ่มแล้วรึยัง สาวน้อย ถ้ายัง ผมให้คนเอามาให้อีกได้นะ" ไมเคิลส่งตาหวานให้กับสาวน้อยผมบลอนด์ที่เพิ่งจัดการกับอาหารตรงหน้าหมดไป "อะ อิ่มแล้วค่ะ ขอโทษนะ ชั้นไม่ทันได้คิด ว่าคุณก็ยังไม่ได้กินอะไรเลยเหมือนกัน" เอมิลี่พูดอึกอัก "ฮ่า ๆๆๆ  ไม่เป็นไรหรอก สาวน้อย ผมยังไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ ว่าแต่ วันนี้เราจะทำอะไรกันดี เธอเคยเข้ามาในสตูดิโออัดเสียงไหมล่ะ" เจ้าของสถานที่เอ่ยถามอย่างใจดี เมื่อเอมิลี่มองไปรอบ ๆ ห้อง ก็พบว่าห้องที่อยู่ เป็นเหมือนส่วนที่ใช้พักผ่อนของไมเคิล ในขณะที่อีกห้องที่อยู่ติดกันจะมีก็เพียงกระจกใส ๆ กั้นนั้น เต็มไปด้วยอุปกรณ์อีเลคทรอนิคส์มากมาย ทั้งหมดดูเป็นอุปกรณ์ที่ทันสมัย ปุ่มกดต่าง ๆ มากมาย ช่างตื่นตาตื่นใจนักศึกษาโบราณคดีอย่างเอมิลี่เหลือเกิน ไมเคิลคงจะคุ้นเคยกับอาการตื่นตะลึงแบบนี้ของผู้มาเยือนดี ขยับตัวเข้ามาใกล้ก่อนจะพูดเบา ๆ ว่า "อยากไปดูห้องนั้นไหมล่ะ" เอมิลี่หันมาอย่างตื่นเต้น ราวกับเด็กน้อยได้ของเล่นพร้อมถามว่า "ดะ ได้เหรอคะ" คนสูงวัยกว่าหัวเราะเบา ๆ "ทำไมจะไม่ได้ล่ะ นี่เป็นห้องของผมเองนะ แต่คุณต้องสัญญาก่อนนะ ว่าจะไม่เล่นของ ๆ ผมจนพัง" เอมิลี่เผลอค้อนให้ไมเคิลหนึ่งครั้ง กับคำตอบทีเล่นทีจริงของเขา แต่ด้วยความกลัวว่าเขาจะไม่พาไปดูห้องที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์นานาชนิดห้องนั้น จึงจำใจต้องสงบปากสงบคำ ว่าแต่ เธอเผลอสนิทใจกับนักร้องที่มีชื่อเสียงตั้งแต่ก่อนเธอจะเกิดมา ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 53 00:33:50

ความคิดเห็นที่ 59 เอมิลี่ใช้เวลาดูนู่นดูนี่ อยู่กับไมเคิลนานหลายชั่วโมง น่าแปลก ที่เธอแทบไม่รู้สึกเลยว่าเวลามันผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว และไมเคิลกับเธอ ก็ดูจะเข้ากันได้ดีเสียด้วย นี่ถ้าทำเป็นไม่ใส่ใจ หวนคิดว่าเป็นเมกะสตาร์แล้วละก็ เธอคงจะวางตัวสบายได้มากกว่านี้ " คุณ อยากเล่าอะไรให้ผมฟังบ้างไม๊ล่ะ "  ไมเคิล เอ่ยปากถาม หลังจากที่เค้าเป็นคนเล่านู่นเล่านี้อยู่คนเดียว " เ่อ่อ! ชั้นไม่มีอะไรพิเศษให้เล่าหรอก ชั้นก็แค่นักศึกษาธรรมดา ๆ คนนึง ที่วัน ๆ ก็เอาแต่ .... " เอมิลี่หยุดชะงัก ใช่แล้ว เธอลืมอะไรคนสำคัญบางคนไปรึป่าว ........ สีหน้าของเอมิลี่เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด ไมเคิล พยายามชวนเปลี่ยนเรื่องคุย " เล่าเรื่องวัยเด็กของคุณให้ผมฟังซิ ผมชอบฟังเรื่องวัยเด็กนะ " ไมเคิลยิ้ม นัยน์ตาเป็นประกาย " วัยเด็กเหรอ? ชั้นจำไม่ค่อยได้หรอก มันไม่ค่อยสวยงามเท่าไหร่นัก " เอมิลี่ ถอนหายใจหนึ่งเฮือก ก่อนจะเอ่ยปากเล่าต่อ " พ่อที่ชั้นอยู่ด้วยคนปัจจุบัน ไม่ใช่พ่อที่แท้จริงของชั้นหรอกนะ เค้าเป็นสามีใหม่ของแม่ชั้นน่ะ ก่อนหน้านี้ ชั้นอยู่กับแม่ ที่สารคาม ... เอ่อ ประเทศไทยน่ะ แม่ป่วยหนัก แล้ว ... " เอมิลี่ เริ่มน้ำตาซึม ไมเคิล เอื้อมมือไปจับมือถือไว้ บีบอย่างเบามือ " ชั้นก็จำไม่ได้หรอกนะ จำได้เลา ๆ ว่า แม่บอกว่า ให้มาอยู่กับพ่อที่ คอนเนคติกัต ให้รอจดหมาย แล้วทุกอย่างจะดีเอง " เอมิลี่ น้ำตาไหลอาบแก้ม " คุณ คงคิดถึงแม่มากซินะ " ไมเคิล ถามอย่างห่วงใย " อืม.. แต่ก็มีจดหมายจากแม่มาหาชั้นทุกเดือนอยู่นะ แต่ก็แค่ 2 ปีเ่ท่านั้น หลังจากนั้นจดหมายแม่ก็หายไป แต่กลายเป็นจดหมายของพ่อมาแทนล่ะ " ไมเคิล มองเธอนิ่ง สายตาของเค้ายากที่จะบอกได้ว่า เค้ากำลังคิดอะไร " ชั้นคิดว่า เค้าก็ไม่ใช่พ่อที่แท้จริงของชั้นเหมือนกันละนะ แต่จดหมายของเค้า ทำให้โลกของชั้นอบอุ่นขึ้นเยอะเลยล่ะ " เอมิลี่ ยิ้มทั้งน้ำตา ไมเคิลยังเกาะกุมมือเธออยู่อย่างแผ่วเบา " คุณไม่ถามอะไรชั้นบ้างเหรอ " เอมิลี่ สงสัย ที่ทำไม คนช่างคุยอย่างเขา จึงกลายเป็นผู้รับฟังอย่างเดียวไปได้ " อืม... ถามเหรอ... ถามซิ  คุณคิดยังไงกับเคนเหรอ " คำถามที่ไม่เกี่ยวกับเรื่องที่เธอกำลังคุยอยู่เลยแม้แต่นิด ทำเอา เอมิลี่ ถึงกับอึ้ง หน้าของเธอเริ่มแดง ทันที ที่นึกถึง "เคน" " เค้าเป็นคนดีนะ อาจจะดูห้าว ๆ ห่าม ๆ แต่จริง ๆ แล้วเป็นคนจิตใจดีมากเลยล่ะ เค้าเคยช่วยชั้น อยู่หลายหนเลยนะ ... ถึงแม้ว่า เค้าอาจจะไม่ได้ตั้งใจ หรือไม่ได้คิดอะไรพิเศษ ก็เถอะ แต่ชั้นก็อบอุ่นทุกครั้ง ที่ได้เห็นหน้าเค้า ได้อยู่ใกล้  ๆ เค้าน่ะ " เธอตอบเขาอย่างเขินอาย " อืม งั้นเหรอ " ไมเคิล มองหน้าเอมิลี่ เนิ่นนาน จนเธอ ต้องหันมามองเค้าตอบ ตาต่อตาประสานกันอย่างค้นหา ไม่นาน เอมิลี่ก็ได้คำตอบที่เธอค้นหา ว่าเค้ามองเธอทำไม ต้องการจะถามอะไร " แล้วคุณ คิดยังไงกับผมเหรอ? " คนพูด พูดด้วยน้ำเสียงนิ่ง ๆ แต่แววตาดูจริงจัง........ แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 53 01:04:34 จากคุณ : nangyoon เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 53 01:00:38

ความคิดเห็นที่ 60   โหยยยย อยากรู้ เปนไงต่องะ กำลังลุ้นนนนนนนน ขอบคุณครับ จากคุณ : Pee_MJ เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 53 01:12:18 A:118.174.100.15 X: TicketID:257175

ความคิดเห็นที่ 61   เกาะติดจ้าๆ เกาะติด *-* คิดไงเอ่ย อิอิ จากคุณ : Sai_MJ (Sai_MJ) เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 53 01:14:08

ความคิดเห็นที่ 62   รอ ร๊อ รอ ร๊อ รอ ร๊อ รอ ความหวัง คิคิ อยากแต่งอะ แต่กัว ไม่สนุกก T^T จากคุณ : Pee_MJ เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 53 01:14:38 A:118.174.100.15 X: TicketID:257175

ความคิดเห็นที่ 63   เอมิลี่ตอบไปว่า ก็.... (เอมิลี่อ้ำอึ้ง) ไมเคิลถามต่อว่า ก็....ก็อะไรหลอ ?? เอมิลี่ไม่รู้ว่าจะตอบว่าอะไร ตาเขาเปรียบไปด้วยความตื่นเต้น (บอกในใจ) ถ้าบอกไปว่าชั้นมีความรู้สึกดี ๆ ให้กับ เขา แล้วพี่เคน ของชั้นละ ไม่ได้ ๆ ( อยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคน) เอมิลี่เลยตอบไปว่า ฉันขอดูไปเรื่อย ๆ ก่อนนะค่ะ ไมเคิล 'อึ้ง' อ่อ ครับ หลังจากที่เดินออกจากห้อง บอร์ดี้กาด ร่างยักษ์ ก้ปารกฎขึ้น ไมเคิล ถามเอมิลี่ว่า 'ถ้าผมจาคุณดินเน้อร์ คุณจะให้เกรียติกับผมไหม' เอมิลี่ "อึ้ง แล้วหน้าแดงเขิล" ก็...ได้ค่ะ 'ในใจคิด โหยยย นี่เป็นครั้งแรกของชั้น ที่ซุปเป้อร์สตาร์ ขอชั้น ดินเน้อร์' ไมเคิลได้สั่งบอร์ดี้กาดร่างยักษ์ 'ไปร้าน ที่หรูที่สุด โรแมนติกที่สุด เพลง เพราะ ๆ เบา ๆ' คุณพี่บอร์ดี้การ์ด ก็ตอบกลับ "ได้ครับบอส" ในขณะนั้นเอง ไมเคิล ก็เปิดเพลง I just Can Stop Loveing You เอมิลี่คิด "นี่เขาเปิดให้เราโดยเฉพาะรึป่าว" ในกริยาท่าทาง ที้แปลกประหลาด หน้าแดง ทำให้ไมเคิลดูออกว่า เขาคิดอะไรอยู่ ไมเคิลตอบไปว่า "ใช่เลยครับเด็กน้อย ผมเปิดให้คุณ" งั้นผมจะร้องให้คุณฟังด้วย I just can stop loveing you "เอมิลี่ รู้สึกว่า เพราะจับใจ เขาหันไปมองที่ตาของ ซุปเป้อร์สตาร์ อันอ่อนหวาน ทำให้เขาตัวแข็งเป็นหิน หลงใหลกับเพลงที่ไมเคิลร้อง "โอ้ว นี่เรา เป็นคนที่โชคดีจริง ๆ นะเนี้ย ไม่ได้ ๆ หลงเกินไปแล้ว อย่าปล่อยใจง่าย ๆ แบบนี้สิ เอมิลี่ ๆๆๆๆ (เธอพยามเรียกสติกลับมา) พอมาถึง ร้านอาหาร สุดหรู รถได้จอดลง ผู้คนต่างมองว่าใครมากันนะ บอร์ดี้กาดเลยบอกว่า (เจ้านายครับ คนเยอะแบบนี้ จะไหวหรอ คับ) ไมเคิล "เอานะ ใครจะจำผมได้ ถ้าแต่งตัวแบบนี้" เอมิลี่ (งง) เอ๊ะ แต่งตัวก้ปกติ พอหันมาดู กรีี๊สในใจ (ด้วยความตกใจ) โอ๊ะ โอวว เอมิลี่เลยพูดออกมาว่า "นี่คุณไม่เหมือนไมเคิล เลย) ไมเคิล ยิ้ม และ คยักคิ้ววว ทันใดนั้น บอร์ดี้กาด ก็เปิดประตู ผู้คนต่างมองมา ไม่เอ่ะ ใจอะไร พอเข้าไปในร้าน บอร์ดี้การ์ด บอก พนักงาน โต๊ะ หรู ๆ เท่าที่ร้านคุณมี 1 โต๊ะ ขอจัดเป็นห้องส่วนตัวนะ พอไมเคิล เข้าไปในห้อง ถอด ให้เห็นใบหน้าอันแท้จริง แล้วกล่าวว่า "เชิญครับ เด็กน้อย" เอมิลี่ "โหว มันหรูเกินชาวบ้าน แบบเราไหม เราว่าเราไม่เหมาะกับที่นี่เลย" ต่อทีคราฟฟฟ จากคุณ : Pee_MJ เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 53 01:33:33 A:192.168.0.240 X:118.174.100.15 TicketID:257175

ความคิดเห็นที่ 64 ขอแต่งต่อนะจ้ะ   รอสักสามครูไหญ่ๆจ๊า  กำลังคิดพลอ๊ต จากคุณ : เราอุ้มนะ เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 53 05:10:48

ความคิดเห็นที่ 65 ขอตัดภาพชึ๊บบบ มาที่เคนนี่สุภาพบุรุษสุดหล่อเลยนะคะ     หลังจากเหตุการชุลมุนวุ่นวาย  ที่มหาลัยเมื่อกี้ได้สงบลง  ทุกคนก็ต่างแยกย้ายไปทำหน้าที่ของตน   จะมีเหลือก็เพียงเสียงซูบซิบนินทา  ตามประสา   ชาวบ้านๆกับเหตุการณ์เมื่อสักครู่นี่   เคนนี่วันนี้มีโปรแกรมแข่งนัดสำคัญซะด้วย     แต่เค้าไม่มีกะจิตกะใจเท่าไหร่นัก   การแข่งดำเนินไปอย่างเชื่องช้า และน่าเบื่อหน่าย   ปรกติทีมของเค้าจะเป็นฝ่ายนำตลอด    เพราะการชู๊ตห่วงจากเค้า   แต่ในวันนี้แม้แต่ลูกง่ายๆ   ที่น่าจะลงห่วง  เคนนี่กับทำมันพลาดไปซะหลายครั้งหลายหน   จนแจ็ค  ต้องตบหลังเพื่อนเบาๆด้วยอาการเป็นห่วง   ดูเหมือนแจ็คจะเข้าในสถาณการณ์หัวใจในตอนนี้ของเพื่อนเคนนี่ได้ดีกว่าใคร   เคนนี่พยายามสอดส่ายสายตาไปทั่วทั้งบริเวณกองเชียร์แทบทุกฟากสนาม  เผื่อจะได้เห็นสาวน้อย ใส่แว่นตากลมโตๆ  มายืนเชียร์เหมือนทุกครั้งแต่นี่ไม่มี  แม้แต่เงา   การแข่งขับจบลง     ทีมเคนนี่แพ้ไปคะแนนทิ้งห่างลิบลับ  จนโค๊ต  เข้ามาต่อว่า  บรรดาลูกทีมทั้งหมด แน่นอน เคนนี่รับไปเต็มๆ   เค้าหมดอารมณืกับทุกสิ่งทุกอย่าง     โยนผ้าขนหนูเช็ดหน้านั่นทิ้ง   แล้ววิ่งหนีออกไปจากที่สนามแข่ง  จนเพื่อนๆมองกันเป็นสายตาเดียว   "โว๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย" เค้าตะโกนอย่างสุดเสียงในห้องพักที่อยู่   ไม่นึกว่าผู้หญิงแค่คนเดียวจะทำให้หัวใจของเค้าได้ปั่นป่วนขนาดนี้     ไม่ทันไรเสียงโทรศัพย์ดังขึ้น   "งัยวะเพื่อน"    เสียงมาจากแจ็ค "นายทำดีที่สุดแล้วนะ     "เสียงปลอบใจมาจากแจ็คเพื่อนยากที่มักจะอยู่เคียงข้างเค้าเสมอ  ไม่ว่าวันมาน้อย  มามากขนาดไหน   "เออว่ะ   ถ้าจะโทรมาพูดแค่นี้    ข้าจะปิดเครื่องนะเว๊ย " เคนนี่ยังหงุดหงิดไม่หาย "เออน่า  ฟังข้าก่อนสิ " "ไรว่ามา " "เอ็งโทรไปเบอรนี้เลยนะ     " แจ็คบอกหมายเลขเบอร์โทรที่เค้าไม่คุ้นนัก เบอร์ใครว่ะ   "ใอ้บ้า  ก็เบอร์แม่ยอดยาหยีเองงัยเล๊า แม่เอมิลี่น่ะ   ข้าไปขอเพื่อนยัยเอมิลี่มาเมื่อกี้    เออแล้วแต่เอ็งนะเว๊ย   ข้าช่วยได้แค่นี้หล่ะ   ข้าพอรู้ว่ายายเอมิลี่ก็ชอบเอ็งไม่น้อยหล่ะ    ถ้าเอ็งไม่รีบทำคะแนนตอนนี้เองปิ๋วแน่  ๆ ทางโน๊นมาแรงกว่าดีกรี  ก็"   "พอเว๊ยย" เคนนี่รีบตัดบทเพื่อน  ไอ้นี่นี่  มันทับถมไปถึงไหนว่ะ    เคนนี่นึกในใจ พอคุยเสร็จกับเจ้าแจ็ค   เคนนี่ก็รีบกดไปเบอร์ที่ว่าโดนเร็ว จากคุณ : เราอุ้มนะ เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 53 06:05:34

ความคิดเห็นที่ 66 กรี๊ดดดดดดดดดดขอต่ออีกหน่อยนะคะ  ติดลมบน จากคุณ : เราอุ้มนะ เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 53 06:23:43

ความคิดเห็นที่ 67 ตรู๊ดดดดดดดดด  ตรู๊ดดดดดดดดดดดดด  ตรู๊ดดดดดดดดดดดดดดด เอมิลี่สาวน้อยกำลังตลึงพรึงเพริดกับ  ดินเนอร์สุดหรูไม่ทันไร   ความรู้สึกเหมือนกับเธอเป็นเจ้าหญิงน้อย    จากการที่ไมเคิลปฏิบัติกับเธอ   สุภาพและอ่อนโยน   เธอได้ยินเสียงโทรศัพย์จากในกระเป๋า     "เอมิลี่ " เสียงอีกฟากนั่น   เสียงเหมือนพี่เคนเลยอ่ะ  นึกในใจ "ค่ะเอมิลี่ค่ะ  ไม่ทราบว่า   เอ่อ..... "  เอมิลี่ตอบกลับไป  ละล้าละลัง "คุณอยู่ที่ไหน  ผมเป็นห่วงคุณมากๆเลยนะ กับเหตุการ์เมื่อกี้นี้  คุณปลอดภัยใช่มั้ย   " เอมิลี่เงยหน้ามอง  ไมเคิลที่กำลังอมยิ้มจ้องหน้าเธออยู่   เธอเลยโบกมือ  ทำนองอณุญาติคุยสักครู่ ไมเคิลอมยิ้ม  ส่งซิกแนลไปว่า  โอเค   แล้วเค้าเดินออกไปข้างนอก  เพื่อความเป็นส่วนตัว ของสาวน้อย เอมิลลี่เกิดอาการจุกคอหอย เราจะบอกเค้าไปยังงัยดีหล่ะเนี่ย     "เอมิลี่ปลอดภัยค่ะ   ตอนนี้เอ่อ  เอ่อ     อยู่ที่ถนน  ออกฟอร์ด ร้อยสิบเจ็ดค่ะ  กำลังทานข้าว  อีกไม่นานก็จะกลับแล้วหล่ะค่ะ  " เอมิลี่ตัดสินใจบอกไปทั้งหมด เพื่อไม่ให้คนที่เธอชอบเกิดอาการเป็นห่วง     "กับใคร  " อีกฝ่ายถามกลับมา   "กับ  กับ..........คุณไมเคิลค่ะ   "เอมิลี่ตอบ  ไป "ผมนึกแล้วไม่มีผิด   เอมิลี่...............   " เคนนี่กำลังจะพูดอะไรออกไป  แต่เค้าต้องตัดสินใจชงักไว้ก่อน   "ตามสบายนะครับ   ผมหวังว่าไมเคิลเค้าคงพาคุณกลับมาส่งบ้านอย่างปลอดภัย   " พ่อเคนนี่นีอรักเค้า ทำไมไม่ตัดสินใจบอกเค้าไปเลยน่อ พอเคนนี่วางหูไปไม่เท่าไหร่   ตรู๊ดดดดดดด  ตรู๊ดดดดดดดด   เสียงโทรศัพย์ดังขึ้นอีกครั้ง     เอ่ะเบอร์นี้ของแดดี้นี่นา   "เอมิลี่  ลูกอยู่ที่ไหนน่ะ " "กำลังจะกลับแล้วค่ะแดด  มาทานข้าวกับเพื่อนค่ะ  " "ดีแล้วพ่อมีเรื่องสำคัญจะคุยมากเลยลูก รีบๆกลับมานะ  " ทางฝ่ายแดดี้   มีเรื่องสำคัญมากมายที่จะบอกเป็น   เรื่องของร้านแฟมมิลี่มาร์ทเล็กๆ ขายของเค้านั้นเองที่กำลังจะปิดตัวลง  เพราะขาดทุนอย่างมาก เค้าต้องการที่ขายร้าน    เอาเงินมาโป่ะใช้หนี้ แล้วอาจะเหลือเงินสักก้อน  นำกลับไปใช้ชีวิต  ที่เมืองไทย     ทั้งๆที่เอมิลี่ยังเรียนไม่จบน่แหล่ะ   ในสภาวการณ์เช่นนี้จริงๆแล้วเค้าต้องการ  ใครสักคน ที่จะเข้ามายื่นมือช่วยเหลือ  แต่มืดแปดด้านจริงๆ  เค้ามองไม่เห็นใครเลย   คืนนี้เค้าต้องการจะบอกลูกสาวเกี่ยวกับเรื่องนี้  ไม่รู้เธอจะทำใจได้สักแค่ไหน จากคุณ : เราอุ้มนะ เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 53 06:45:15

ความคิดเห็นที่ 68   วะ ว้าวว สนุกมากๆเลยค้ะ แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 53 11:32:39 จากคุณ : jinnypk เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 53 11:32:26

ความคิดเห็นที่ 69   พอเอมิลี่กลับถึงบ้าน พ่อ ของเขาได้นั่งซึม เอมิลี่ ด้วยความตกใจ เลยวิ่งตรู่เข้ามาถามพ่อ "แด๊ดด เกิดอะไรขึ้นคะ ให้หนูรีบกลับมา" พ่อเงยมองหน้าเอมิลี่อย่างช้า ๆ "คือ ตอนนี้ ร้านแฟมมิรี่ ที่พ่อทำอยู่ มันโดนห้าง BIC C มาดึงลูกค้า ตั้งใกล้่ ๆ พ่อขาดทุนอย่างแรง แล้วต้องการความช่วยเหลือ ไมเคิล ได้แอบฟังอยู่ห่าง ๆ หน้าประตู แล้วเขาตัดสินใจว่าจะช่วย จึงเปิดประตูเข้ามา "สวัสดีคับ พ่อของเอมิลี่" พ่อเขาตกใจตัวแข็งดั่งดุดหิน "ไม !!!!!!!! ไมเคิล" คุณ เข้ามาได้อย่างไร ตาโตเป็นไข่ห่านนน จนจะหลุดออกมาอยู่แล้ว พ่อเขาหัดไปมอง เอมิลี่ ด้วยความสงสัย "เอมิลี่..." เอมิลี่ มองหน้าพ่อ ขานตอบกลับ "ข๋าาา" เสียงสั่นเล็กน้อย "นี่ไมเคิล เป็นเพื่อนกับลูกหรอ" เอมิลี่ "ค่ะ" ไมเคิล หันไปมอง เอมิลี่ ในสายตาที่ซึม "นี่ เขาเห็นเราเป็นเพื่อนเองหรอ" เอมิลี่หันไปมองไมเคิล โดนสะกดใจด้วยสายตาที่ือ่อนหวานอีกแล้ว เอมิลี่หันไปหาพ่อ ด้วยอาการ หน้าแดง "จะว่าไป....ก็เป็นคนรู้ใจหนูนะ่ค่ะ พ่อ" พ่อคิดในใจ "โหยยยยยยย" "เอ่อ ว่าแต่ คุณเข้ามา มีอะไรหรอคับ" ไมเคิล มองที่หน้าพ่อของเอมิลี่ "คือว่า ผม...ได้ยินมา่ว่า ร้านของคุณ กำลัง ขาดทุน ผมก็เลยคิดว่าผมจะช่วย" พ่อของเอมิลี่ สีหน้าขึ้นมาดีหน่อย "มันจะดีหรอคุณ" ถือซะว่าเป็นสินสอดสำหรับเอมิลี่ละกันคับ" เอมิลี่หันควับ อย่างรวดเร็ว" หน้าแด๊งง ยิ่งกว่าก้นลิง แล้วตะโกนใส่ไมเคิลว่า "บร้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา" แล้วก็วิ่งขึ้่นข้างบนไป พ่อกับไมเคิล หัวเราะ กันยกใหญ่ ๕๕๕๕๕๕๕๕ อะ มาคุยกันต่อ..... ไมเคิลหันมาหาพ่อ แล้วนั่งลงข้างๆ "ผมคิดว่า คุณปิดแฟรมิลี่ที่นี่ แล้วไปเปิดที่เมืองไทยละกัน เดี๋ยวค่าใช้จ่ายผมออกให้" พ่อของเอมิลี่ คิด ??? "จะว่าไปก็ดีเหมือนกันนะ แต่ร้านใหม่ใครละจะเข้าร้าน" ไมเคิล ปิ้งไอเดีย !! "เอางี้ เด๋วผมพรีเซนเต้อร์ร้านให้" พ่อคิดด้วยความตกใจ "แบบนี้เขาก็จะตะลุมบอลเข้ามาหาคุณนะสิ" ไมเคิล พูดจาอ่อนหวาน "ไม่เป็นไรครับ ผมรักแฟนคลับผมทุกคน" พ่อของเอมิลี่ยิ้ม แล้วพูดเบา ๆ ว่า "ตกลงเอาตามนี้" จบการสนทนาของพ่อเอมิลี่แล้วไมเคิล พ่อเรียก เอมิลี่ "เอมิลี่......ลงมา" อาการยังไม่หาย หน้าแดง คิดในใจ "โหยย ชั้นจะเขิลอะไรขนาดนี้ พอ ๆ" ต่อเร๊ย คราฟ จากคุณ : Pee_MJ เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 53 13:15:23 A:125.24.148.139 X: TicketID:257175

ความคิดเห็นที่ 70   กำ เขียน BIG C ผิด จากคุณ : Pee_MJ เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 53 13:16:10 A:125.24.148.139 X: TicketID:257175

ความคิดเห็นที่ 71 อ่านแล้วเคลิ้มม ม ม อยากจะเป็น ยัยเอมิลี่ ใจจะขาด ด ด ^^ จากคุณ : Innocent (AmAndMj) เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 53 14:01:01

ความคิดเห็นที่ 72 เอมิลี่อยู่ในห้องกอดรูปเคนไว้แน่น...คิดแล้วคิดอีก.... "เอมิลี่ ลงมาหาพ่อหน่อย...." แด๊ดยังคงตะโกนด้วยความดีใจสุดขีด ปัง!!!! สาวน้อยปิดประตูห้องแสดงให้เห็นถึงอารมณ์ที่รุนแรงตอนนี้ "พอสักที!!!!!" เอมิลี่วีนแตก "คนนะ!! พวกคุณกล้าเอามาคุยเกี่ยวกับเรื่องธุรกิจเหรอ!!!" "จิตใจ...ของ..พวกคุณ....มัน...." สาวน้อยพยายามเค้นคำพูด เอมิลี่น้ำตาไหลพราก...... "หนูเป็นอะไรของแด๊ดกันแน่...หนูมีค่าแค่นี้เหรอ" "เค้าเป็นใคร? หนูเป็นใคร? แด๊ดไม่เข้าใจเหรอ?"เอมิลี่มองหน้าไมเคิลอย่างโกรธเกรี้ยว... "อ้าว!! แล้วเมื่อกี้บอก เป็นคนรู้ใจ ไม่ใช่รึลูก..." แด๊ดพยายามปลอบให้ลูกสาวเย็นลง แต่ยังงงที่ลูกเปลี่ยนไป "เมาหมากฝรั่งรึลูก?" "ใช่ค่ะ!! (หมายถึงเรื่องคนรู้ใจค่ะ ไม่ใช่เมาหมากฝรั่) แต่...ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว...."เอมิลี่ปาดน้ำตา สาวน้อยหันไปมองหน้าไมเคิลอย่างผิดหวังมาก ตาแดงก่ำ เหมือนกินไวน์มาแล้วเมาฟ้องพ่อ... "ชั้น..เคยคิดว่าคุณไม่เหมือนดาราทั่วไป..." "เคยคิดว่าคุณไม่คิดจะซื้อใจคนด้วยเงิน...." น้ำตาดั่งสายธารไหลไม่หยุด ไมเคิลได้แต่ยืนนิ่ง...และเข้าใจแล้วว่าตนเล่นแรงไป....โดยไม่ทันสังเกตว่า สาวน้อยวิ่งผ่านตัวเขาไปแล้ว ปอยผมพริ้วมาโดนแก้มไมเคิล...คงเหลือไว้แต่กลิ่นหอมอ่อน ๆ "เฮ้!! เอมี่!! จะไปไหนน่ะ?" แด๊ดรีบลุกขึ้นจากเก้าอี้ เอมิลี่หยุดยืนหน้าร้าน....ค่อย ๆ หันกลับมามองไมเคิลด้วยดวงตาแดงก่ำ... "แด๊ด ไม่ต้องห่วงเรื่องร้านค่ะ หนูมีวิธีช่วยแด๊ดล่ะกัน" พูดจบก็สะบัดหน้าวิ่งออกไปพร้อมน้ำตา.... ........................................................................... เอ้า...ต่อกันเลย เฮ้อ เกือบออกแปซิฟิคไปแล้วววว แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 53 19:49:07 จากคุณ : Shogubutsu เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 53 18:07:51

ความคิดเห็นที่ 73 เดว ต่อ พี่ โช กุ๊ก นะ จ๊ะ  แป๊บบบบนึง จากคุณ : NarzizuZ เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 53 18:21:47

ความคิดเห็นที่ 74   ฟิคสนุกมากๆเลยค่ะ :) สู้ๆนะคะพี่ๆนักแต่งทุกคน จากคุณ : pinggy pinggy เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 53 19:34:19 A:125.24.122.85 X: TicketID:237744

ความคิดเห็นที่ 75 สลับฉากมาที่เคน ................................................................ มือที่กำโทรศัพท์ไว้แน่นของเค้า เต็มไปด้วยความรู้สึกหลายอย่างที่เค้าไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นความรู้สึกได้ "นี่เรา..รู้สึกยังไงกับเอมิลี่กันแน่นะ  ..ทำไมเราถึงต้องว้าวุ่นใจขนาดนี้"  เค้าเฝ้าทบทวนตัวเองอยู่ในสมองขณะที่เดินไปเดินมา จนเวลาผ่านไปครู่ใหญ่ เคนจึงคิดได้ว่า   ถ้าเธอทำให้เค้าหวั่นไหวขนาดนี้ เธอก็คงไม่ใช่แค่ยัยแว่นจอมเซ่อที่มาเชียร์เค้า ต้อยๆ ข้างสนามอีกต่อไป .. ใช่แล้ว ... มัน เป็นความรู้สึกที่พิเศษมากกว่านั้น     เคนรวบรวมความกล้าอีกครั้ง ที่จะต่อสายหาเอมิลี่ .. แต่  บัดนี้ เค้าได้ยินแต่ เสียงข้อความที่บอกว่าไม่สามารถติดต่อได้ เคนรู้สึกเป็นห่วงเอมิลี่ขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก  "ทำไมติดต่อไม่ได้ จะเอายังไงดีนะ"  .. "ไม่ได้ ยังไงต้องเจอเอมิลี่ให้ได้วันนี้" เคนจึงไม่รอช้าควบมอเตอร์ไซด์ฮาร์เลย์คู่ใจของเค้าออกตามหาเอมิลี่ทันที   เค้านึกถึงที่ๆเจอเธอบ่อยๆ  เค้าจึงลองตัดสินใจไป   ...ที่ร้านพ่อของเอมิลี่.... ที่ๆเค้าเคยมาซื้อของอยู่บ้างและเจอเธอที่นั่น..... สลับฉากมาที่เอมิลี่ ................................................................ เธอวิ่งออกมาจากหน้าร้านทั้งน้ำตา ตรงไปยังถนนเบื้องหน้า  ความรู้สึกของเธอเอ่อล้นเกินกว่าที่จะเก็บไว้ได้ "เฮ้ เดี๋ยวนั่นคุณจะไปไหนน่ะ เอมิลี่ " ไมเคิลวิ่งตามพร้อมทั้งตะโกนเรียกเธอ เอมิลี่ยังคงกึ่งวิ่งกึ่งเดินต่อไปยังสวนสาธารณะที่บัดนี้ร้างผู้คนแล้วใน้วลาพลบค่ำ...   เธอวิ่งไปหยุดยืนอยู่ตรงม้านั่งตัวเก่า ที่ล้อมรอบไปด้วยสนามกว้างของเล่นอันอ้างว้างในบัดนี้ เสียงลมพัดช่างเงียบเหงายิ่งทำให้เธอ   ไม่สามารถควบคุมความโศกเศร้าในใจได้   ไมเคิลที่วิ่งตามมาพร้อม การ์ดอีก 2 คน  เมื่อเห็นเธอหยุดยืนอยู่ตรงนั้น เค้าจึงหยุดพักหายใจ "บิลล์  จอห์น กลับไปรอผมที่รถ นะ ผมไม่เป็นไร" ไมเคิล บอกกับการ์ดของเค้า    "แต่ผมต้องทำหน้าที่ครับ ผมต้องอยู่ที่นี่" การ์ดบิลล์ตอบ "ถ้างั้นรอผมตรงนี้นะ"  ไมเคิลหันไปพูดกับการ์ดของเค้า ก่อนที่จะ เดินตรง มายังสาวน้อยเอมิลี่ที่คร่ำครวญอยู่ตรงกลางสนามหญ้านั้น "เอมิลี่ คุณอย่าวิ่งหนีไปไหนเลยนะ".. "ผม ขอโทษ ผมไม่ได้คิดว่าจะทำให้คุณเสียใจ"  ซุปเปอร์สตาร์กล่าวด้วยเสียงอันแผ่วเบาต่อเอมิลี่ ที่หันหลังอยู่เบื้องหน้าของเค้า  เค้ากำลังจะเอื้อมมือมาแตะที่ไหล่ของเธอเบาๆ  แต่เอมิลี่พูดขึ้นว่า "คุณไม่ควรมาที่นี่ ไปอยู่ในที่ของคุณ..ในโลกของคุณ ที่ๆเหมาะกับคุณมากกว่าเถอะ"   ซุปเปอร์สตาร์ชะงักมือของเค้าก่อนที่จะเอื้อมถึงเธอ "ฉันทำความลำบากใจให้คุณมาหลายอย่างแล้ว .."  เอมิลี่หันหน้ามาพูดกับไมเคิลทั้งน้ำตา "ฉันนึกว่านี่มันฝันไปชัดๆ พอคุณเข้ามา ชีวิตของฉันก็เปลี่ยน ฉันจำได้ว่าเมื่อวานฉันแค่ไปเจอคุณ ..เพื่อเคน"     "แต่ดูตอนนี้ซิ.. " ไมเคิลที่อยู่นิ่งอยู่ตรงหน้า ด้วยแววตาที่เข้าใจทุกๆอย่างของสาวน้อยผู้นี้  "ผมรู้ เอมิลี่ ทุกอย่างมั้นไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิดนะ" ...."ผมขอโทษ แต่ผมเข้าใจสถาการณ์ที่บ้านของคุณ ผมอยากช่วยเหลือคุณ..จริงๆนะ"  เค้ายื่นมือไปจับมือของเอมิลี่ ที่กำลังเช็ดน้ำตาอยู่ เค้าดึงมือของเธอออกและเช็ดน้ำตาให้ ด้วยมือที่นุ่มนวลและอ่อนโยน   เอมิลี่เงยหน้าขึ้นจ้องมองที่ดวงตาของไมเคิล ... ... .. บัดนั้น เคน ผู้ร้อนใจ ขับมอเตอร์ไซค์คู่ใจของเค้า มาถึงทางเข้ามินิมาร์ทของพ่อเอมิลี่  ระหว่างที่กำลังผ่านสวนสาธารณะ เค้าเห็นทั้งคู่ เอมิลี่ และ ไมเคิล ยืนอยู่ด้วยกันอย่างใกล้ชิด เหมือนกำลังคุยอะไรกันบางอย่าง เค้าจึงรีบหยุดรถแล้วจอดไว้ข้างทางนั้น   แล้วค่อยๆเดินตรงเข้ามาที่สนามอย่างช้า..  ก่อนที่จะหยุดยืนมองอยู่ไม่ไกลเท่าไรนัก ขณะนั้นทั้งคู่ยังยืนอยู่ตรงที่เดิม   ไมเคิลยังคงพูดกับเอมิลี่ว่า  "ให้โอกาสผมซักครั้งนะ ..ให้ผมได้ช่วยเหลือคุณ ได้โปรด เอมิลี่"  ..   ทั้งสองคนมองตาซึ่งกันและกัน เอมิลี่บัดนี้น้ำตาของเธอ เริ่มแห้งเหือดไปแล้ว ..เธอไม่สามารถตอบอะไรได้ แต่เธอเข้าใจ ในความรู้สึกหวังดีต่อไมเคิลที่มีให้กับเธอ มันเหมือนเธอต้องมนต์สะกดของเค้าจนขยับร่างไม่ได้ ไมเคิล..กำลังจะโน้มตัวของเค้า เข้ามาที่เอมิลี่  เค้าต้องการจุมพิตเพื่อปลอบใจเธอ.. ใบหน้าของเธอและเค้าค่อยๆใกล้กัน เข้ามาเรื่อยๆ แต่พลันสายตา เอมิลี่ เหลือบไปเห็น บางสิ่งบางยิ่งที่กลังจ้องมองเธออยู่ ...   เมื่อเธอหันไป  สิ่งที่เห็นอยู่ตรงนั้น ทำให้เธอแทบจะหยุดหายใจ    "เคน!!!!! มาตั้งแต่เมื่อไร"   ดวงตาของเธอเบิกกว้างและตกใจเป็นอย่างมากทำให้ไมเคิลต้องหันตาม เคนรู้ตัวว่าทั้งคู่คงได้เห็นเค้าเลย....  เคนไม่พูดอะไรซักคำ  แต่ เดินกลับหันหลังไปยังมอเตอร์ไซต์ของเค้าอย่างรวดเร็ว เอมิลี่ได้สติ ผละจากไมเคิล แล้ว วิ่งตรงไปยังเคน เธอได้แต่คิดในใจ "ไม่นะ เคน เดี๋ยวซิ อย่าไปนะ" ............................................................ ต่อได้เลยค่ะ ไหงยาวงี้ กิ๊ดดดดดด แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 53 20:29:57 จากคุณ : NarzizuZ เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 53 20:22:26

ความคิดเห็นที่ 76 สาวน้อย ตัวเล็ก ๆ อย่างเอมิลี่ มีหรือจะวิ่งตามทัน นักบาส เดือนเด่นประจำมหาวิทยาลัยได้ ซ้ำเสียงที่เธอตะโกนเรียก เคน ก็ไม่ได้เข้าโสทประสาทเขาเลยสักนิด เค้าไม่ได้ยิน ไม่ได้เห็นอะไรอีกทั้งนั้น นอกจากสมองที่สั่งให้ออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด " เดี๊ยวเคน .... อย่าเพิ่งไป~~~~ "  เอมิลี่ ตะโกน ไล่หลังเคน ที่บิดมอเตอร์ไซค์ ออกไปอย่างแรง " เค้าคงไม่ได้ยินคุณหรอก "  ไมเคิล ที่วิ่งตามมา หอบแฮก ๆ พูดบอก เอมิลี่ หันขวับ มามองเค้า ด้วยน้ำตานองหน้า ไมเคิล ตกใจ กับสายตาของเธอ แต่เค้าก็ยังคงเดิม ที่มองเธอด้วยสายตา ห่วงใย และ พูดน้ำเสียงปลอบประโลม ด้วยความเป็นห่วง " คุณใจเย็น ๆ ก่อนจะดีกว่าไม๊ เด๋วผมให้บิลล์ พาคุณไปหาเคน คุณพอจะคิดออกไม๊ว่า เค้าจะไปที่ไหน ในสภาพจิตใจแบบนี้ " เอมิลี่ ได้แต่มอง ไมเคิล ด้วยสายตาตำหนิ เธอ เหมือนจะเอ่ยปากพูดอะไร แต่แล้วก็เปลี่ยนใจ หันหลังให้เค้า เริ่มเดินกลับบ้าน ทันที่ ที่เสียงฝีเท้า ไมเคิล ก้าวตาม " คุณ... !!! " เอมิลี่หันมาแว๊กกก จนไมเคิล หรือแม้แต่บิลล์ กับ จอห์น ที่เดินตามรักษาระยะอยู่ไม่ห่าง ก็ยังตกใจ " ขอบคุณ คุณมาก สำหรับทุกอย่าง ชั้นรู้สึก ยินดีเป็นอย่างมาก ที่มีโอกาสได้รู้จักกับคุณ รู้สึกขอบคุณ สำหรับความใจดีที่คุณมีให้ และที่คุณมีน้ำใจอยากจะช่วยเหลือครอบครัวชั้น แต่ ตอนนี้ ชั้นอยากจะขอใ้ห้คุณ กลับไปอยู่ในที่ ที่คุณควรจะอยู่ แล้วปล่อยให้ชั้น ได้อยู่ในที่ ที่ชั้นควรจะอยู่.... ชั้นขอแค่นี้ " เอมิลี่ พูดไปสะอื้น ปาดน้ำตาไป จนไมเคิลหน้าเสีย เธอหันหลังกลับ เดินมุ่งหน้ากลับไปบ้าน โดยไม่เหลียวหลังกลับมามองเลย สองบอดี้การ์ด เดินเข้ามาใกล้ เจ้านาย เอ่ยปากถามอย่างห่วงใย " เรากลับไปรอดูเธอที่รถดีกว่าไม๊ครับเจ้านาย " ไมเคิล ยกมือขวาง ตัดบท " ไม่เป็นไร เรากลับกันเถอะ " สองบอดี้การ์ด ได้แต่หันมองหน้ากัน แล้วเดินตาม เจ้านาย ที่เดินล้วงกระเป๋า เตะฝุ่น แหงนมองฟ้า .. แม้แต่ในยามที่ว้าวุ่นใจเช่นนี้ เค้าก็ยัง ฮัมเพลงเบา ๆ จากลำคออยู่ดี เช้าวันถัดมา.... บิลล์ วิ่งกระหึดกระหอบ เข้ามาหาไมเคิล รีบแจ้งข่าว อย่างร้อนรน " เจ้านายครับ ผมพบตัว นายเคน แล้วครับ " " จริงเหรอ เค้าอยู่ที่ไหน " ไมเคิล ลุกพรวดพราด ยิงคำถามที่ต้างคาใจมาตลอดคืน ใช่แล้ว .... ไมเคิล ให้บอดี้การ์ด ตามหาตัวเคน เค้าสองคนจำเป็นจะต้องได้คุยกัน " เอ่อ! เคน ขี่มอเตอร์ไซค์ ชนกับรถบรรทุก ที่ไฮเวย์ 43 ครับ เจ้านาย " บิลล์ ค่อย ๆ บอกข่าว อย่างระวัง กลัวคนรับฟังจะตกใจ แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรให้ดีขึ้นเลย ไมเคิล เข่าอ่อน ทรุดลง จนบิลล์ถลาเข้ารับตัวแทบไม่ทัน " เค้าเป็นอะไรมากไม๊ " ไมเคิล ถามอย่างห่วงใย ทั้งที่ตัวเอง ก็ยังยืนแทบจะไม่อยู่ " ผมให้ ทนายของเรา ไปดูแลเค้าแล้วครับ คิดว่าคงไม่เป็นอะไรมาก เพราะจัดให้เข้าอยู่ในห้องพักพิเศษ เรียบร้อยแล้ว " ไมเคิล รีบแต่งตัว ตรงดิ่ง มุ่งหน้าไปยังโรงพยาบาล อย่างรวดเร็ว แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 53 21:11:12 จากคุณ : nangyoon เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 53 21:08:59

ความคิดเห็นที่ 77   น่าสงสาร เฮีย จังเรยย T^T จากคุณ : Pee_MJ เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 53 21:26:23 A:125.24.148.139 X: TicketID:257175

ความคิดเห็นที่ 78 ที่โรงพยาบาล.... เคน กระดูกหักหลายจุด แต่ยังดีที่ไม่เป็นจุดสำคัญ อันตรายเท่าไรนัก แต่ถึงอย่างนั้น เค้าก็ยังต้องใช้เวลารักษาตัวที่โรงพยาบาล นานเลยทีเดียว ไมเคิล เคาะประตู ก้าวเ้ข้ามาให้ห้องพักของเคน อย่างเกรงใจ แต่ เคน ที่ได้สติแล้ว ก็ยังได้ยินเสียง หันมามองผู้มาเยือน ด้วยสีหน้าเฉยชา ในใจได้แต่คิด นั่น ไมเคิล แจ๊คสัน นักร้องขวัญใจเขา รอยยิ้ม และสายตา เป็นมิตร และออร่าเปล่งปลั่งรอบตัว แบบนั้นไง ที่ดึงดูดให้ผู้ชายตัวใหญ่ ใจนักกีฬา อย่างเขา ต้องยอมแพ้ ไมเคิล ไม่ใช่แค่เป็นนักร้อง เอนเตอร์เทนเนอร์ที่แคนชอบเท่านั้น แต่ยังเป็นต้นแบบ ที่เคน เลือกเดินตาม ไม่ว่าจะเป็นการวางตัว กริยาท่าทาง กิจกรรมเพื่อสังคม การช่วยเหลือเด็ก ๆ เมื่อได้ ก็ต้องรู้จักให้ต่อ เป็นสิ่งที่เคน ดำเนินรอยตามมาตลอด นั่นคือสิ่งที่ทำให้ เอมิลี่ หลงรักเค้ารึป่าวนะ? .... เคนได้แต่ถามตัวเอง และนั่น คือเหตุผลที่ทำให้ เอมิลี่ หลงรัก ไมเคิล ได้อย่างง่ายดายใช่ไม๊? " เฮ้ เคน ... นายเป็นยังไงบ้าง " เสียงไพเราะ ของไมเคิล เรียกสติให้เคน ออกมาจากโลกแห่งความคิด " แค่นี้ไม่ถึงตายหรอก "  เคน พูดแกน ๆ เค้ายังจำภาพ เอมิลี่ กับ ไมเคิล เมื่อคืนได้ แต่เพราะอะไรสักอย่างจากตัวของไมเิคิล สั่งให้เค้า ควรนอบน้อมกับชายสูงวัยกว่าผู้นี้ แม้ว่าอย่ากจะยียวนก็ตาม " ถ้า คุณไม่เป็นอะไรมาก ... งั้นเราก็คงจะสามารถคุยกันได้เลยใช่ไม๊ " ไมเคิลเอ่ยปากถามหยั่งเชิง " ได้ คุยมาซิ คุณต้องการคุยอะไร ผมไม่คิดว่า เรามีอะไรที่จะถึงกับทำให้คุณเสียเวลา มาถึงที่นี่ เพื่อคุยกับผม " เคน มองหน้าไมเคิล สงสัย " ผมอยากจะอธิบายให้คุณฟัง เรื่องเอมิลี่ " ไมเคิล เริ่มเข้าเรื่อง ซึ่งทำให้ เคน หวั่นใจ " คุณ อาจจะกำลังเข้าใจผิด " ไมเคิล พยายามอธิบาย " เข้าใจผิดเหรอ.. ไอ้ภาพที่ผมเห็นเมื่อคืน เต็มสองตา มันคงไม่เรียกว่า การเข้าใจผิดหรอนะ อีกอย่าง ผมเป็นผู้ชายนะ ไม่จุกจิก กับเรื่องเล็กน้อยพวกนี้อยู่แล้ว เคนพูด รักษาหน้า ไม่อยากกลายเป็นผู้ชายใจผู้หญิง ขี้น้อยใจ ไร้สาระ ไมเคิล ได้แต่มองตามตัวเคน ที่มีเฝือกดามอยู่แทบจะทั่วตัวเป็นคำตอบ ว่านี่ คือผลของการไม่คิดเล็กคิดน้อยของเคน กับภาพเมื่อคืนนี้ ยังไงล่ะ! " ผมมีความจริงบางอย่าง จะเล่าให้คุณฟัง ผมเชื่อว่าเธอรักคุณมาก  ....  คุณจำเป็นต้องรู้ ถ้าคุณ จริงใจกับเอมิลี่จริง ๆ " ไมเคิล ทำหน้าจริงจัง เข้าเรื่อง " ความจริงแล้ว ผมเป็นพ่ออุปถัมภ์ของเอมิลี่น่ะ " ประโยคเดียว ทำเอา เคน ยอมแพ้ ไม่พูดจาขัด ตั้งใจฟัง แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 53 21:51:37 จากคุณ : nangyoon เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 53 21:28:43

ความคิดเห็นที่ 79 โฮๆ  อุตส่าห์  ลุ้น " ความจริงแล้ว ผมเป็นพ่ออุปถัมภ์ของเอมิลี่น่ะ " หยุด จอด สนิท เราคิดไปไกลเลย อิอิ^^ ... จากคุณ : Innocent (AmAndMj) เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 53 22:20:23

ความคิดเห็นที่ 80 " ผมได้พบกับ แม่ของเอมิลี่ ตอนที่ไปทัวร์คอนเสิร์ทที่ประเทศไทย แม่ของเอมิลี่ เป็นคนดูแลเรื่องความสะอาดให้ผม ตอนที่ผมพักอยู่ที่นั่น ทุกอย่างเลย ทั้งเสื้อผ้า จาน แก้ว ทุกอย่างเกี่ยวกับความสะอาด เธอทำได้ดีมากทีเดียว แต่วันนึง ผู้ช่วยของผม ก็พบว่าเธอป่วย มันทำให้พวกเค้า เลิกจ้างเธอ แต่เธอป่วย เธอต้องการเงิน ที่สำคัญเธอมีลูก ที่ต้องดูแล ผมมีโอกาสได้พบกับเธอ ก่อนที่เธอจะออกจากงาน เธอเล่าให้ผมฟัง ผมอยากจะให้เงินเธอสักก้อน เป็นการขอบคุณที่ทำงานอย่างดี และขอโทษ ที่ผมช่วยให้เธอทำงานต่อไม่ได้ แต่เธอ ไม่รับเงินจากผม เธอขอร้องผม.... " ไมเคิล นั่งเล่า ท้้าวความ ให้ เคน ที่ตอนนี้เหมือนเด็ก ตั้งใจนั่งฟังนิทานแสนสนุก " เธอขอให้ผมช่วยอุปการะลูกสาวของเธอ เพราะเธอคิดว่า เธอคงไม่สามารถดูแลลูกสาวของเธอ ได้นานนัก ผมจัดการให้ เอมิลี่ ได้ย้ายมาอยู่ที่ คอนเนคติกัต กับสามีชาวอเมริกันของเธอ " ไมเคิล รู้สึกว่า เรื่องหลังจากนั้น เคน คงจะพอรู้อยู่บ้าง จึงหยุดเล่า แล้วหันมามองปฏิกิริยาของผู้ฟัง เคน ได้แต่นั่งมองหน้า ไมเคิล เสียงดีดนิ้ว ดังสนั่น จากเมือของไมเคิล ปลุกเค้าจากความคิดอีกครั้ง " นี่คุณเล่านิทานอะไรให้ผมฟังเนี่ย " เคน ถามไม่เชื่อ ไมเคิล ไม่ตอบคำถาม แต่เล่าต่อ สร้างความกระจ่าง " ผมเป็นคนออกทุนค่าเล่าเรียนให้เอมิลี่เอง .. ใช่แล้ว ทุนพิเศษที่เธอได้ทุกเทอมนั่นล่ะ มันมาจากผมเอง " ไมเคิล หันมามอง เคน ที่ตอนนี้ทำหน้านิ้ว คิ้วขมวด ถึงเค้าจะไม่อยากเชื่อ เรื่องที่ไมเคิล เ่ล่า แต่ความเป็นไมเคิล ที่มีใจเมตตตา ชอบช่วยเหลือคน และเรื่องราวของเอมิลี่ ที่เค้ารู้ ก็ไม่ผิดไปจากที่ไมเคิลเล่าเ่ท่าไรนัก " แล้วตอนนี้ คุณก็อยากได้ คนที่คุณอุปการะไว้เหมือนลูก เป็นอย่างอื่นแทนอย่างนั้นเหรอ? " เคนถามเสียมารยาท " ผมแค่รู้สึกดีใจ ที่อยู่ดี ๆ เธอก็มาปรากฎตัวตรงหน้าผม ผมมีโอกาส ได้ใกล้ชิดเธอแล้ว ผมมีโอกาส ได้ดูแลเธอ โดยที่เธอได้รับรู้ว่า นั่นคือ ผม  ... แต่ผมคงคาดการณ์ิผิด " เคน มองไมเคิล อย่างค้นหา ... เค้าคิดว่า เค้าเชื่ออย่างสนิทใจ และเข้าใจ ว่าตอนนี้ ซุปเปอร์สตาร์คนนี้ กำลังรู้ึสึกอย่างไร " แต่เธอไม่รู้ ... ว่าคุณ คือ ... คน คนนั้น ? "   เคน ถาม ทั้งที่เดาคำตอบได้ " ใช่ เธอไม่รู้ ... เธอไม่ควรจะรู้ " " ถ้าเธอหลงรักคุณขึ้นมา คุณจะทำยังไง "  จริง ๆ แล้ว เคน คงอยากถามว่า แล้วผมจะทำอย่างไร มากกว่า " ผมบริสุทธิ์ใจนะ ผมไม่ได้ทำอะไรเกินเลย " ไมเคิล พูดหน้าตาจริงจัง สายตาผิดหวัง ที่ถูกตีเจตนาดี ไปในทางอื่น " แล้วคุณมาบอกผมทำไม? "   ไมเคิล หันมามองเคน สายตาเปลี่ยนไป เป็นประกาย สดใส ... หมอนี่ ใช้สายตาพูดแทนคำพูดรึไง.... เคนคิด " ผมแค่อยากให้คุณรู้ และเข้าใจ ผมไม่อยากให้ เอมิลี่ รู้สึกว่า เพราะผม ถึงทำให้คุณ กับ เธอ ห่างเหินกัน คุณจะตามจีบ เอมิลี่ ก็ได้นะ ผมไม่ว่า " ไมเคิล เริ่มวางท่า " แต่ ผม อยากจะขอให้คุณ ช่วยใ้ห้ผม ได้ดูแลเธอ อย่างที่ผมอยากทำ ไม่ทำตัวขี้งอน แสนใจน้อย จนเอมิลี่ เกลียด ไม่อยากให้ผมเข้าใกล้ " ประโยคท้าย ๆ ไมเคิลพูดพลาง แหงนมองพนัง เพดาน ไปเรื่อย ทำท่าเหมือนพูดลอย ๆ จนเคน เซ็ง ที่โดนแขวะ เรื่องนี้อีกหน เคน นิ่งคิดอยู่ครู่ใหญ่ ก็ให้คำตอบ " ได้ .... แต่คุณต้องไม่ถึงเนื้อถึงตัวกับเอมิลี่ เหมือนเมื่อคืนอีก " เคน ออกกฎ " ถึงเนื้อถึงตัวยังไงกัน ผมแค่เป็นห่วงเธอ อ๋อ! ไอ้เกือบคิสนั่นน่ะเหรอ ผมยังไม่ทันได้คิสเธอเลยนะ ฮ่า " ไมเคิล เสียงดังอารมณ์ดี " อีกอย่างนะ ผมก็แค่จะคิสปลอบเธอ ผมเป็นเหมือนพ่อของเธอนะ " ไมเคิล แย้ง แต่ เคน ทำหน้าแย้ ... เอ๊ย หน้าแหย " ดูยังไงก็ไม่เหมือนพ่อคิสลูกเลย "  เคน โวยวาย " ไม่รู้ล่ะ ผมจะยอมให้คุณได้เข้าใกล้ ได้ดูแล เอมิลี่ ก็ได้ แต่ผมจะขวางทุกวิธีทาง ไม่ให้คุณเจ๊าะแจ๊ะเธอ อีก  จำไว้ "   เคน พูดขึงขัง ทำหน้า น่ากลัีว แต่ ไมเคิล กลับ หัวเราะอารมณ์ดี ท่าทางเค้าจะแฮปปี้ไม่น้อยเลย ที่นอกจากจะได้เข้าใกล้เอมิลี่ ได้อย่างที่ต้องการแล้ว ยัง จะมี นายเคน อีกคน ที่เข้ามาสร้างสีสันให้กับชีวิต " ไม่เอาน่า.. คุณเป็นแฟนของผมใช่ไม๊ ผมร้องเพลงให้คุณสักเพลงเอาไม๊ หรือจะเต้นให้คุณดูดีล่ะ ตอนนี้ผมอยากเต้นนะ " ไมเคิล พูด พลางเริ่มวาดลวดลาย เต้น คึกคัก อยู่ปลายเตียงคนไข้ของเคน เคน ทำเป็นปิดผ้าคุมโปง ไม่อยากดู แต่ก็แอบแง้ม ๆ ส่อง ซุปเปอร์สตาร์ King of Pop มาเต้นให้เค้าดูถึงที่แบบนี้ จะไม่ดูก็บ้าเกินไปแล้ว ^o^ แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 53 22:32:58 จากคุณ : nangyoon เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 53 22:25:51

ความคิดเห็นที่ 81 วันรุ่งขึ้น...วันนี้อากาศหนาวเป็นพิเศษ แต่ก็ยังไม่เย็นเท่าหัวใจของสาวน้อยที่ต้องหลับไปพร้อมน้ำตา..... "ปิ๊บๆๆๆๆๆๆ" นาฬิกาปลุกเตือนเอมิลี่ที่กำลังหัวฟูอยู่กับหมอนที่ชื้นแฉะ "อารายยยกานนนเนี่ยยยยยย เช้าแล้วเหรอออออ" สาวน้อยงัวเงียขึ้นมา เธอไม่อยากไปเรียนเลยวันนี้... "เฮ้ออออ..." พรางหยิบรูปเคนขึ้นมากอดไว้... "จริงด้วย!! วันนี้ชั้นต้องคุยกับเคน!" เอมิลี่นึกออก รีบแต่งตัว จัดกระเป๋าให้เรียบร้อย... "หวีล่ะ! หวีอยู่หนายยยย" ควานหาหวีไปทั่วโต๊ะเครื่องแป้ง....อ๊ะ! เจอแล้ว! "ตรู๊ดดดดดดดดด ตรู๊ดดดดดดดดดดด" "ใครนะโทรมาแต่เช้าเชียว...เบอร์ใครล่ะเนี่ย" สาวน้อยคิ้วขมวด "สวัสดีค่ะ" แต่ก็รับสายอย่างเสียมิได้ พรางหวีผมไปด้วย "สวัสดีครับ" ไมเคิลเอ่ยอย่างสุภาพ ".......ตุบ....อูย....พลั่ก....โอ๊ยยยย....เพล้งงงง.........." เอมิลี่ช็อค หวีหลุดมือ ไปโดนเท้า และยกเท้าขึ้นมาไปฟาดโต๊ะ...กรอบรูปเคนตกแตกกระจาย..... เอมิลี่หน้าเจื่อน...."อีตานี่อีกแล้ว...." อีกครั้งที่เธออยากจะกินคน.... "ฮัลโล่...เอมิลี่!!! เอมิลี่!!! เกิดอะไรขึ้นน่ะ!! เฮ่ ๆๆ " เสียงในโทรศัพท์ลอดออกมา "ไม่มีคนชื่อนี้ค่ะ....ลาก่อน!!" เอมิลี่ตัดสายทันที "ตรู๊ดดดดดดดดด ตรู๊ดดดดดดดดดดด" โทรศัพท์ดังขึ้นอีก เอมิลี่เซ็ง..."เฮ้อออออ เมื่อไหร่เค้าจะเลิกยุ่งกับชั้นสักทีน้า" "หมายเลขที่คุณเรียกไม่สามารถติดต่อได้ขณะนี้เค่อะ..." เอมิลี่หนีบเสียงพูดแล้วตัดสายอีกครั้ง พร้อมกับแล่บลิ้นใส่โทรศัพท์... เชอะ! อีกทีเป็นการแถม แล้วก็ได้ยินเสียงฮือฮามาจากข้างล่าง.... "รถใครน่ะ?" "หู้...เท่ห์จัง" "อื้อหือออออ ท่าจะรวยมาก" "ญาติใครว๊า........." เอมิลี่ช็อคอีกแล้ว...ได้แต่หวังว่าคงไม่ใช่อย่างที่เธอคิดและรีบวิ่งลงมาข้างล่างทันที..... "สวัสดีครับ...คุณผู้หญิง" บิลล์การ์ดล่ำยืนอยู่ในร้านกำลังคุยกับแด๊ดอยู่ "ค่ะ สะ สะ สวัสดีค่ะ" เอมิลี่ชำเลืองมองไปรอบ ๆ หาคนๆ นึง แต่ไม่พบ "บอสให้ผมมาเชิญคุณไปด้วยครับ.." บิลล์เอ่ยอย่างสุภาพ "ห๋า!! ไปไหนคะ?" เอมิลี่งง "คนที่คุณต้องการพบที่สุดครับ" บิลล์เก็บอารมณ์ได้ดีมาก ที่ไม่ขำกับสภาพเอมิลี่ตอนนี้ที่...หัวฟูเพราะยังหวีไม่เสร็จ...ตาบวมเพราะร้องไห้อย่างหนัก... ซึ่งตัวเองก็ยังไม่รู้เพราะยังไม่ได้มองกระจก มั่วแต่เป็นโอเปอร์เรเตอร์โทรศัพท์ของตัวเอง...... "ใคร? คงไม่ใช่เจ้านายคุณนะ?" สาวน้อยเริ่มหงุดหงิด "ได้โปรดไปกับผมเถอะครับ ไม่อย่างนั้นผมจะผิดต่อหน้าที่" บิลล์ยิ้มให้กับเอมิลี่.... "ก็ได้..."เอมิลี่เห็นแก่บิลล์ที่เคยใจดีเทคแคร์เธอที่สตูฯของไมเคิล แต่...สาวน้อยตั้งใจจะไปฉะพ่อหนุ่มนั่น ถ้าเค้ากล้าว่าบิลล์....เพราะเธอจะไป บอกเค้าเองว่า "ชั้นไม่ไป!!!!" เอมิลี่เดินออกจากร้านอาดๆ เตรียมจะโฮกเต็มอัตราศึก...จนถึงรถลีมูซีนคันงาม....ก็ต้องช็อคเมื่อเห็นเงาตัวเองในกระจกรถที่สะท้อนถึง...เอ่อ... น้องฝั่งแม่ ของ พรีเดเลี่ยน.......... "กรี๊ดดดด!!! อะไรกัน!!!" "ใครทำชั้นเป็นแบบนี้!!!!!" ยิ่งยื่นหน้าเข้าไปใกล้กระจกอีก เพื่อดูให้ชัด ๆ ทันใดนั้นเอง บิลล์ที่อยู่ข้างหลังสาวน้อย ก็เปิดประตู และอุ้มพรีเดเลี่ยนตัวน้อย ๆ ยัดเข้าไปในรถและปิดประตู ปัง!!!! และออกรถทันที...... _________________________________________________ เอ้า..จับยัดเข้ารถให้อีกที...จะพาไปไหนไปเล้ยยยย อยู่กันสองต่อสองแล้ว ใครจะหวีด ใครจะมาขวางเอาเลยจ้า แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 53 23:25:42 แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 53 23:24:00 จากคุณ : Shogubutsu เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 53 23:21:50

ความคิดเห็นที่ 82   ฟิคที่หนุกที่สุดในสามโลกกกกก อิจฉาเอมิลี่ ~~~ จากคุณ : sunblind เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 53 23:41:54

ความคิดเห็นที่ 83 ฮาาาาา อยากอ่านต่ออ่ะ ฟิคเรื่องนี้ท่าจะจบไม่ได้ง่ายๆ 5555 จากคุณ : popoking เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 53 23:43:18

ความคิดเห็นที่ 84   รอคนมาต่อจร้า ^^ จากคุณ : Sai_MJ (Sai_MJ) เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 53 23:45:17

ความคิดเห็นที่ 85 "ปล่อยช๊านนนนน ปล่อยชั้นลงไปเดี๋ยวนี้นะ จะพาชั้นไปหนายยย" สาวผมบลอนด์ตัวเล็กทุบกระจกรถเมื่อถูกจับใส่เข้าในรถสุดหรูคันนั้น เจ้าของรถตัวจริงนั่งยิ้มอย่างใจเย็น รอดูว่าเมื่อไหร่ สาวน้อยข้างตัวจะหมดแรงจากการแผลงฤทธิ์ เพียงอึดใจเดียว เอมิลี่ก็เหมือนจะรู้สึกแล้วว่า จะร้องเรียกอย่างไร บิลล์ก็คงไม่หยุดรถให้เธอลงดี ๆ อย่างแน่นอน เธอจึงตัดสินใจเก็บแรงเอาไว้ จัดการกับการ์ดร่างยักษ์ เมื่อรถจอดจะดีกว่า "เหนื่อยแล้วงั้นหรือ สาวน้อย" ชายเจ้าของรถในชุดสูทสีดำพร้อมผ้าพันคอสีแดงเลือดนกสุดเนี้ยบเอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์ดี "สวัสดีตอนเช้าครับ คุณทานอะไรมาหรือยังเนี่ย" คนอายุน้อยกว่าสะดุ้งเฮือก นั่งนิ่งไปหน่อยหนึ่ง ก่อนจะตอบอย่างแสนงอนว่า "ไม่ต้องสนใจชั้นหรอก คุณจะพาชั้นไปไหนกัน บอกให้คนขับจอดเดี๋ยวนี้นะ ชั้นจะลง" "คุณอยากลงจริง ๆ งั้นหรือ เอมิลี่ นี่มันบนไฮเวย์แล้วนะ คุณจะเดินกลับบ้านไหวเหรอ" ไมเคิลถามขึ้นอย่างเป็นต่อ เมื่อเห็นเพื่อนร่วมทางนั่งนิ่ง จึงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เข้มขึ้นนิดหนึ่งว่า "แต่เอาเถอะ ถ้าคุณอยากลงจริง ๆ ผมก็คงขัดใจคุณไม่ได้" เมื่อเห็นท่าไม่ดี สาวน้อยผมบลอนด์ จึงยอมเสียฟอร์มที่อุตส่าห์เก๊กมาตั้งนาน "อะ เอ่อ รอให้ถึงปลายทางก่อน ชั้นค่อยหารถกลับจากที่นั่นก็ได้" เธอนั่งนิ่ง แต่ก็ยังแอบได้ยินเสียงหัวเราะเบา ๆ จากคนข้างตัว "คุณนี่ ไม่สมกับเป็นผู้หญิงเลยนะสาวน้อย ทำไมผมเผ้าถึงได้ยุ่งเหยิงขนาดนี้" ไม่พูดเปล่า เขาส่งหวีและเปิดกระจกในที่นั่งด้านหลังของรถให้กับเอมิลี่ ได้เห็นหน้าตาของตัวเองในเช้าวันนี้อีกครั้ง "นี่เป็นอุปกรณ์แต่งหน้าแต่งตัว คุณลองหยิบดูละกัน ว่าอันไหนใช้ได้ ก็หยิบใช้ได้เลย" ไมเคิลใจดี นำเสนออุปกรณ์แต่งหน้าสำหรับออกงานของตัวเองให้กับสาวน้อยได้ใช้ในวันที่เธอดูแปลกแบบนี้ เอมิลี่ใช้เวลาไม่นาน ก็สามารถทำให้ตัวเองกลับมาดูเรียบร้อยพอใช้ ใกล้เคียงกับวันปรกติของเธอ เหมือนว่าเอมิลี่จะอารมณ์ดีขึ้นแล้ว "แล้วนี่เราจะไปไหนกันคะ" "ผมจะพาคุณไปโรงพยาบาล ผมว่า เราใกล้จะถึงแล้วนะ ใช่มั้ยบิลล์" เขาส่งเสียงถามคนขับรถผ่านม่านบัง "ใช่ครับ บอส" "โรงพยาบาล คุณเป็นอะไรเหรอคะ" เอมิลี่ถามด้วยน้ำเสียงตกใจเล็กน้อย   "ไม่ใช่ผมหรอก แต่เป็นคนอื่นน่ะ ผมจะพาคุณไปเยี่ยมใครบางคน" เมื่อเอมิลี่ได้ยินก็รู้สึกใจไม่ดี อยากรู้เหลือเกิน ว่าใครกันนะที่ไมเคิลจะพาเธอมาเยี่ยม หรือว่า !! ... จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 53 23:50:24

ความคิดเห็นที่ 86 โฮยสนุกมากเลยเพื่อนๆ   สนุกจริงๆ     กีบเราก็หมดแล้วไม่รู้จะให้ยังงัย ให้ใจไปก็แล้วกัน   ขอแต่งต่อสักหน่อยนะจ้ะ จากคุณ : เราอุ้มนะ เขียนเมื่อ : 17 มี.ค. 53 05:15:52

ความคิดเห็นที่ 87 หรือว่า      เคน ใช่เอมิลี่  เธอกำลังเดา  และไม่ผิดซะด้วย     เธอรีบหันไปแหวกหม่านที่อยู่ข้างหลังเธอนั่นออก  เห็นเจ้าตัวต้นเหตุ นั่งยิ้มเผล่    อย่างไม่รู้สึกทุกข์ร้อนอะไร  ทำให้  เธอยิ่งรู้สึกดีกรี  ความโมโห  พลุ่งขึ้นมาเหมือนกำลังจะทะลุ   อย่างงั้น   "คุณ เพราะคุณ    เพราะคุณคนเดียว  ที่ทำให้ชีวิตชั้นวุ่นวาย "  ขนาดนี้   เธอพูดพลางน้ำตาก็เริ่มเอ่อ ไหล่ขึ้นมา  อย่างกลั้นไม่อยู่ "แล้วยังมาทำให้คนที่ชั้นรักต้องเจ็บปวด   บาดเจ็บ     คุณมันไม่มีหัวใจ  คุณมันไม่ใช่คน  ไม่ใช่สุภาพบุรุษ " เธอพูดพลาง  ก็เอาทุบไมเคิลอย่างไม่ยั้งมือ   ไมเคิล  เอามือปัดป้อง  แล้วพยายามจะสงบดีกรีความโมโหของสาวน้อย   ด้วยการ  รวบมือเธอทั้งสองข้างด้วยมือข้างเดียว     แล้วพยายาม  กอดเธออีกมือเอาไว้ในออ้มอก   จนอาการร้อนรนของเธอค่อยๆสงบนิ่งลงไป  ได้ยินแต่เสียงสะอื้น  ร่ำให้อยู่ตรงอกของเค้า "สาวน้อยคุณจะต่อว่าผมยังงัยก็ได้นะ"  พร้อมกับเอามือลูบหัวของเธอ   "แต่คุณรู้มั้ย   ถึงยังงัยคุณก็หนีผมไม่พ้น  "  เอมิลี่  แหงนมองหน้าเจ้าของเสียงนั่น ด้วยความแปลกใจ "หลังจากที่พวกเราไปเยี่ยมเคนกันแล้ว   คุณต้องเก็บข้าวของเสื้อผ้าของคุณไปอยู่ที่เนเว่อร์แลนย์  เข้าใจมั้ย " ใช่ไมเคิล    ยังไม่ได้บอกเรื่องนี้กับเคน   แต่เค้าได้พูดเจรจาตกลงกับพ่อของเธอแล้ว     ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เธอต้องไปอยู่ในความดูแลของไมเคิลในฐานะ  พ่อบุญธรรมรึพ่ออุปถัมป์อีกคนนึง  ตามที่เค้าได้ให้คำสัญญาไว้กับแม่ของเธอ แต่เค้าต้องไม่บอกให้เธอรู้ว่าไปอยู่ในฐานะนั้น   มันจะต้องเป็นความลับ  ความลับ  และความลับ   แก้ไขเมื่อ 17 มี.ค. 53 08:34:55 แก้ไขเมื่อ 17 มี.ค. 53 06:35:37 จากคุณ : เราอุ้มนะ เขียนเมื่อ : 17 มี.ค. 53 06:14:26

ความคิดเห็นที่ 88 " เนเวอร์แลนด์เหรอ? ทำไม"  เอมิลี่ ผละออกจาก อ้อมแขนของไมเคิล นิ่วหน้า ถามสงสัย " ก็ ที่บ้านคุณมีปัญหาไม่ใช่เหรอ ผมจะช่วยด้านการเงิน คุณก็ไม่ชอบ ผมก็เลยคิดว่า ถ้าผมให้งานคุณทำ คุณก็น่าจะโอเคกว่า " ไมเคิล พูดน้ำเสียงหยั่งเชิง แต่สีหน้า มั่นใจเต็มที่ว่า เป็นข้อเสนอที่เธอต้องสนใจ เอมิลี่ นิ่งคิด ตัดสินใจ " ถึงแล้วครับ " บิลล์ ส่งเสียงมาบอกคนด้านหลังม่าน ทั้งสองคน แอบเข้าโรงพยาบาล ทางลิฟท์ขนของด้านหลังตึก " ทำหลบ ๆ ซ่อน ๆ ยังกะจะมาขโมยศพงั้นล่ะ " เอมิลี่ บ่นงุบงิบ " หรือ คุณอยากจะเดินเข้าประตูหน้าโรงพยาบาล กับผม แล้วกลายเป็นศพล่ะ " ไมเคิล แกล้งแหย่ หัวเราะคิกคัก เอมิลี่ ค้อนขวับ หน้างอนใส่ แต่ในใจ กลับรู้สึกโล่ง สบายใจ แปลกจริง ๆ การมีไมเคิล อยู่ข้างตัว ทำไม ถึงได้ทำให้รู้สึกอบอุ่น สบายใจได้ขนาดนี้ก็ไม่รู้ (ในห้องพักของเคน) เคน นั่งกระวนกระวาย รอไมเคิล ที่สัญญาว่าจะพาเอมิลี่มาเยี่ยมเค้า ถึงแม้เฝือกสีขาว ที่ดาม ตามร่างกายจะมีมาก จนน่ากลัว แต่ เค้ารู้สึกดีขึ้นมาก ไม่รู้สึกเจ็บปวดอะไร คงเป็นผลดีจากการออกกำลังกายมาตลอดนั่นเอง แต่ทันที ที่เสียงประตูเปิดออก และ เคน ได้เห็นว่า คนที่เดินตาม ไมเคิล เข้ามา คือ เอมิลี่ เค้าก็เริ่มส่งเสียงร้องโอดโอย ทันที !!! " โอย ๆ เจ็บ ๆ " เอมิลี่ รีบถลาเข้าไปดู เคน น้ำตาเริ่มเอ่อ " เคน.. คุณเป็นยังไงบ้าง เจ็บมากไม๊ ทำไมเข้าเฝือกเกือบจะทั้งตัวแบบนี้ล่ะ " เอมิลี่ พูดไป จับตามปลอกเฝือกไปอย่างห่วงใย เคน แกล้งสะดุ้ง ร้องตกใจ " โอย! เบา ๆ หน่อยซิ " เคน ปรามเบา ๆ ทำหน้าเหย เอมิลี่ รีบขอโทษขอโพย เอามือลูบไปตามเฝือกเบามือ บอก โอ๋ ๆ ไมเคิล ยืนมอง ขำ ๆ อยู่ แต่ก็เกิดนึกหมั่นไส้ เคน ที่แกล้งเจ็บ เรียกร้องความสนใจ เลยเดินไปจับมือเอมิลี่ ออกจากเฝือกเคน มากุมไว้ " ผมว่า คุณ เลิก เอามือไปจับตามเฝือกเคน จะดีกว่านะ ถึงแม้เราจะเบามือ แต่ก็อาจจะทำให้เค้าเจ็บแปร๊บ ไม่รู้ตัวนะ " ไมเคิล พูดน้ำเสียงนุ่มนวล ห่วงใย แอบส่งสายตา หยอกล้อ เคน เคน ตาโต อยากจะคว้ามือไมเคิล ออกจากมือของเอมิลี่ แต่ แขนข้างนึงถูกด้ามเอาไว้ อีกด้าน ก็พันแผลอยู่ ทันที ที่เค้ายกแขนขึ้น ความปวดร้าวก็วิ่งปรู้ดมาทันที " โอยยยยยย "  คราวนี้ เคนเจ็บจริง แต่เอมิลี่ รีบถอยกรูด เข้าใจว่าเป็นเพราะตัวเอง ไมเคิล พาเอมิลี่ มานั่งที่โซฟา มือยังเกาะกุมเอมิลี่ไว้ เอมิลี่เอง ก็ไม่รู้ตัว ปล่อยให้เค้ากุมมือเธออยู่อย่างนั้น ... อย่างน้อย มันก็ทำให้เธออุ่นใจล่ะ " คุณต้องอยู่โรงพยาบาลอีกสักอาทิตย์นึงนะ " ไมเคิล ส่งข่าว " อาทิตย์นึงเลยเหรอคะ " เอมิลี่ หน้าเสีย หันมามองหน้าไมเคิล " ใช่แล้วครับ แต่คุณไม่ต้องห่วงนะ ผมให้คนของผม จัดคนมาช่วยดูแลให้แล้ว เคนจะต้องหายดี กลับมาคล่องปร๋อเหมือนเดิม โดยเร็ว " ไมเคิล พูดพลางมองหน้า เอมิลี่ อยากให้เธอสบายใจ เอมิลี่ ก็รู้สึกเช่นนั้นจริง ๆ จับมือไมเคิล ซึ้งใจ " ขอบคุณนะ ขอบคุณ คุณมาก ที่ไม่ทิ้งกัน " " ผมจะทิ้งเค้าได้ยังไง เค้าเป็นเพื่อนคุณนะ เพื่อนคุณ ก็เหมือนเพื่อนผมล่ะ " " แต่ชั้นเกรงใจคุณจริง ๆ " " ไม่เลย ไม่ต้องเลย แค่คุณ ไม่โกรธผมแล้ว ผมก็สบายใจละ " ไมเคิล ยิ้มหวาน ดีใจ ที่เอมิลี่ ยอมพูดดี ๆ ด้วยแล้ว เอมิลี่เอง ก็ยิ้มเขิน ที่เพิ่งคิดได้ ว่าทำตัวง้องแง้ง แสนงอน ใส่เค้าไปเยอะ สองคน ยิ้มหัวเราะ มองหน้ากัน มือยังกุมกัน อย่างเป็นสุขใจ แต่ คนป่วยบนเตียง กลับร้อนรุ่ม อยากจะกระโดด ลงจากเตียง แล้วจับแยก สองคน ให้อยู่คนละมุมห้อง " อะแฮ่ม ... "  เคน กระแอม ไอ ทำลายบรรยากาศ เอมิลี่ รู้สึกตัว รีบลุกขึ้น ถามห่วง ว่าเค้าต้องการอะไรไม๊ " ผมอยากดื่มน้ำ " เคน อ้อน เอมิลี่ รีบกุลีกุจอ รินน้ำใส่หลอด ประคองป้อนเคน ไมเคิล ได้แต่ยืนเอามือล้วงกระเป๋ากางเกง เอียงคอ มอง อย่างขำ ๆ เพราะคนป่วยอย่างเคน ยังทิ้งห่าง เค้าอยู่หลายกิโล " อืม.. เอมิลี่ ผมคิดว่า คุณควรจะบอกเคนนะ เรื่องทีุ่คุณจะไปอยู่เนเวอร์แลนด์ " เคน สำลักน้ำพรวด " ไปอยู่... เนเวอร์แลนด์เหรอ " เคนหันมามองหน้า เอมิลี่ อยากจะขอว่าอย่าไป " เอ่อ ใช่จ้ะ คือชั้นจำเป็นต้องหารายได้ แล้วคุณไมเคิลก็เสนอ ชั้นคิดว่า มันก็เป็นข้อเสนอที่ดีนะ " เอมิลี่ ค่อย ๆ พูดอธิบาย เธอ ไม่ค่อยใส่ใจเรื่องนั้นเท่าไหร่นัก เพราะเธอยังคิดตัดสินใจไม่เสร็จ ตอนนี้เธอ ได้แต่มองห่วง ว่า เคนเจ็บตรงไหนบ้าง แค่นั้นเอง " ไม่ได้นะ " เคน โพล่ง ออกมา จนเอมิลี่ ตกใจ แต่ ไมเคิล กลับยืนมือล้วงกระเป๋า ยิ้มมุมปาก มองนิ่ง " ไม่ต้องห่วงนะ เคน ผมจะพา เอมิลี่ มาเยี่ยมคุณทุกวัน " ไมเคิล ต่อรอง " ไม่... " เคน พูดเสียงห้าว หันมามองอ้อนเอมิลี่ ปรับเสียงนุ่ม " คุณไม่จำเป็นต้องไปทำงานที่นั่นก็ได้นี่ งานในเมืองมีตั้งเยอะแยะน่ะ " เอมิลี่ อึกอัก เธอยังไม่ได้ตัดสินใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ก็รู้สึกเสียดาย โอกาสดี ๆ ทำงานที่เนเวอร์แลนด์ งานคงไม่หนักมาก แต่รายได้คงดี เธอคง แ่บ่งเบาแด๊ดดี้ ไปได้เยอะ " แต่ว่า เคน ... " เอมิลี่ พยายามจะอธิบาย ไมเคิล รีบพูดขัด เพราะกลัวคุยกันไป เอมิลี่ จะใจอ่อนยอมตามเคน " เอางี้ซิ ... นายก็มาพักฟื้นที่เนเวอร์แลนด์ ด้วยเลย " เอมิลี่ หันมามองไมเคิล ตาเป็นประกาย พูดตื่นเต้น " จริงเหรอคะ คุณอนุญาต เหรอคะ "   เคนสะอึก ที่ไมเคิล กล้าเสนอเค้าขนาดนี้ เอาไงดี เนเวอร์แลนด์ ดินแดนในฝันเลยนะเว้ย ได้แต่ดูรูป เคยฝันว่าอยากได้ไปสักครั้ง จะปฏิเสธโอกาสแบบนี้ไป ก็จะนอนไม่หลับไปอีกนาน เคน คิดสับสน ใจนึงไม่อยากไป แต่ก็ห่วง เอมิลี่ สมอง ประมวลผล อยู่ไม่เกินสิบวิ ก็ได้คำตอบ " โอเค ผมตกลง " เคน พูดเสียงเข้ม ไปก็ดี กับทุกฝ่าย เอมิลี่ ก็ได้งานทำ มีรายได้ เค้าเอง ก็จะได้สอดส่องความประพฤติ คุณพ่ออุปถัมภ์จอมกรุ้มกริ่ม แล้วก็ได้ดูแลเอมิลี่ได้ ถึงแม้ .... อาจจะยังดูแลไม่ได้เต็มที่ แต่เอมิลี่ ก็จะได้ดูแลเค้าได้ เอมิลี่ เอง ก็ดูพอใจกับการตัดสินใจของ เคน  มองหน้า เคน ขอบใจ ในขณะที่ เคน เอาแต่มองจ้อง ไมเคิล ประกาศศึก ห้ามยุ่งของรักของหวงของเขา แต่ ไมเคิล กลับ มองอยู่ที่เอมิลี่ ดีใจ ที่่สาวน้อย จะได้มาอยู่ใกล้เค้า หวังจะให้เธอรู้สักวัน ว่าคนที่ห่วงใยดูแลเธอมาตลอด คือเค้าเอง..... แก้ไขเมื่อ 17 มี.ค. 53 09:21:29 จากคุณ : nangyoon เขียนเมื่อ : 17 มี.ค. 53 09:13:31

ความคิดเห็นที่ 89 ซึ้งๆกะพ่อบุญธรรมคนนี้จริง อยู่เบื้องหลังมาตลอดเลย... เมื่อไรเอมิลี่จะรู้น่า า า .. ^^ จากคุณ : AmAndMj เขียนเมื่อ : 17 มี.ค. 53 09:36:28

ความคิดเห็นที่ 90 น้องกิ๊ฟ ต่อมาได้เนียนมากกกก มันโฮกเลยอ่ะ   รอคนมาต่อ  เรารอด้วยใจระทึก    ระทึก ระทึก จากคุณ : เราอุ้มนะ เขียนเมื่อ : 17 มี.ค. 53 10:20:27