|
ความคิดเห็นที่ 14 |
เรียนคณะกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิ (และวัยวุฒิ อุ้ย!)ทั้งสองท่าน และสวัสดีท่านผู้มีเกียรติทั้งในบ้าน และนอกบ้านทุกคน ดิฉันนางสาวนิ่มนูน่าสุดที่รักของคิมคิบอม ล็อคอิน ...คือความเหงา ขอมาส่งเรียงความค่ะ โฮะๆๆๆๆ สาบานนะคะว่ามาจากใจ ไม่ได้ต้องการของรางวัลแต่อย่างใด จริงๆนะคะ จริงจริ๊งงงง(เสียงสูง) ดังนั้น...ช่วยพิจารณาเค้าด้วยนะคะ _/\_ (ทำตาวิ้งๆ *o*)
คำเตือน เหมือนจะยาวนิดๆ
เค้าเลือกโลโก้หมายเลข 9 ซึ่งก็คือโลโก้ที่ 16 ทั้งๆที่ตอนแรกชอบรูปโลโก้ที่ 4 ที่เลือกแบบนั้นก็เพราะอยากให้โลโก้เป็นเอกลักษณ์ของบ้านเราที่ไม่เหมือนใคร และรู้ว่าไม่มีใครอยากเหมือน แต่ก็ช่างเถอะ ต่อให้จะเป็นรูปโลโก้อันไหนก็ไม่สำคัญ เพราะไม่ว่าอย่างไร ท้ายที่สุดแล้วเมื่อคลิกรูปโลโก้เข้ามา สิ่งที่เราจะพบก็คือ...บ้านลำแสงสะเดิด บ้านของพวกเรา ในใจของเค้าคิดว่าความจริงจะเลือกรูปอะไรก็ได้ ไม่ต้องตกแต่ง แค่เป็นพื้นสีขาวๆ พิมพ์คำว่าลำแสงสะเดิดเท่านั้นก็ได้ เพราะพวกเราก็รู้ว่าสิ่งสำคัญที่สุดสำหรับบ้านลำแสงไม่ใช่โลโก้ ไม่ใช่คลับ พวกเรามันก็แค่แฟนคลับธรรมดาๆคนหนึ่งที่มีจุดศูนย์กลางจุดเดียวกัน มีที่ๆสายตาจ้องมองที่เดียวกัน มีหูไว้ฟังเพลงของศิลปินกลุ่มเดียวกัน(อาจวิ่งไปฟังกลุ่มอื่นบ้าง แต่พออิวงนี้มันออกเพลงมาก็ตายรังทุกที) มีหัวใจเอาไว้รักเด็กผู้ชายหน้าตาเหมือนตุ๊ดห้าคนเหมือนๆกัน และก็มีปากเอาไว้กัดคนบ้านเดียวกัน(อุ้ย...เผลอไป) ดังนั้น...ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าชายนี่หรอกใช่ไหมคะ (แม้ตอนนี้เค้าจะคลั่งเดอะดาวก็ตาม กรี๊ดดด)
ความรู้สึกที่มีต่อบ้านลำแสงสะเดิดนั้น ต่อให้พูดสามวันเค้าก็พูดไม่จบ พื้นที่เล็กๆขนาดแค่สองร้อยกว่าคอหอยที่ด๋อยบ้างบางเวลา(แต่เดี๋ยวนี้เป็นทุกเวลา)แห่งนี้ ทำให้เค้ารู้จักคำว่า มิตรภาพ คำสั้นๆที่มีมีความมากมายเพียงใดทุกคนก็รู้ดี เค้าอาจจะไม่ได้มีโอกาสไปวิ่งไล่ตามอิเด็กและสนิทกับพี่ๆทุกคนเท่าๆกัน แต่อย่างน้อย ในโลกใบกว้างๆนี้ เค้ายังมีคนหลายๆคนที่เค้าสามารถใช้สรรพนามแทนว่า ของเค้า พี่ของเค้า เพื่อนของเค้า น้องของเค้า แล้วก็บ้านของเค้า เป็นโลกที่เค้าได้เป็นเจ้าของอย่างแท้จริง ไม่น่าเชื่อว่าในความเป็นแฟนคลับเกาหลีที่ใครๆต่างก็คิดว่าอินี่เป็นติ่งหู ยังมีโลกใบเล็กๆที่มีความหมายต่อเค้ามากขนาดนี้อยู่ เค้ายังจำความรู้สึกของการโดดเดี่ยว อยู่ตัวคนเดียวท่ามกลางเมืองหลวงที่มีแต่รถราวิ่งเต็มไปหมดได้ เวลาที่เค้าไม่มีใคร แต่เค้ายังมีพี่สาวที่น่ารักหลายๆคนคอยเป็นห่วง คิดถึงทีไรเค้าก็น้ำตาไหลทุกที ไม่ได้โม้นะเนี่ย "ตอนนี้อยู่ไหน... ไม่เป็นอะไรนะ... พี่เป็นห่วง... มาอยู่กับพี่ไหม" มีคนคอยเลี้ยงข้าวยามสิ้นเดือน (ใครน้าาฮิ้วววว) มีน้องที่เคยทะเลาะจนไม่พูดไม่จากันพักใหญ่เพราะเรื่องอะไรก็ไม่รู้ --" มีคนให้กรี๊ดใส่เวลาเห็นอิน้องทำท่าเซ้กซี่ เห็นเมียตัวเองกำลังนอกใจ เห็นผู้ชายสองคนกำลังวายกัน -,.- แล้วก็มีคนคอยส่งฟิควายให้ด้วยความยินดีอยู่เสมอ โฮะๆๆๆ
ถ้าจะให้สรุปรวมใจความทั้งหมดของความรู้สึกที่มีให้กับบ้านลำแสง คงจะไม่มีคำไหนที่จะอธิบายได้มากกว่าคำๆนี้ "ขอบคุณ" ขอบคุณพันทิพแห่งนี้ ขอบคุณคลับเอเชี่ยน ขอบคุณพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆทุกคนที่อยู่ในบ้าน ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้เค้าได้มีโอกาสมาอยู่ในบ้านลำแสงสะเดิด ขอบคุณที่สุดคือเด็กตุ๊ดหน้าตาเต้าหู้ยี้ห้าคนนี้...
ขอบคุณจริงๆค่ะ
สุดท้าย...สำหรับเพลงนี้ คงเป็นคำขอบคุณที่ดีที่สุดที่เค้าจะมอบให้บ้านหลังเล็กๆที่ไม่มีแม้แต่หลังคา ไม่มีบันได ไม่มีประตู ไม่มีหน้าต่าง มีแค่ใจที่สร้างขึ้นมา..บ้านที่เค้าคิดว่ามันสมบูรณ์ที่สุดหลังนี้
ขอบคุณนะคะที่ทำให้เค้ารู้ว่า ไม่ใช่คนที่โชคดีที่เกิดมามีทุกสิ่ง แต่ฉันโชคดีจริงๆที่มีเธอ
เพลง ทุกเวลา
บางเวลาที่ฉันขาดเธอจะเติมให้กัน บาง เวลาที่หนาวสั่นเธอจะเป็นอุ่นไอ บางเวลาที่แพ้มาก็ยังมีเธอเข้าใจ บาง เวลาเลวร้ายฉันยังมีเธอ
บางเวลาฉันทำผิดเธอยังยอมอภัย บางเวลาฉัน ร้องไห้เธอยังให้ไหล่อิง ไม่ใช่คนที่โชคดีที่เกิดมามีทุกสิ่ง แต่ฉัน โชคดีจริงจริงที่มีเธอ
ตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้ทุกอย่างยังเหมือนเดิม เธอ ยังเหมือนเคยยังแสนดี อยากบอกว่าซึ้งใจ ต่อจากวันนี้คนคนนี้จะทุ่มเท ทั้งใจ
ตอบแทนรักที่ยิ่งใหญ่ ตอบแทนในความหวังดี ตอบแทนเวลา ที่ให้ฉัน ด้วยทุกเวลาของฉันฉันให้เธอ
บางเวลาฉันทำผิดเธอยัง ยอมอภัย บางเวลาฉันร้องไห้เธอยังให้ไหล่อิง ไม่ใช่คนที่โชคดีที่เกิด มามีทุกสิ่ง แต่ฉันโชคดีจริงจริงที่มีเธอ
แก้ไขการจัดหน้า ^^
แก้ไขเมื่อ 30 มี.ค. 53 19:56:54
แก้ไขเมื่อ 30 มี.ค. 53 19:53:27
จากคุณ |
:
...คือความเหงา
|
เขียนเมื่อ |
:
30 มี.ค. 53 19:48:33
|
|
|
|
|