ความคิดเห็นที่ 15 |
ตอนที่ผมไปเหยียบโตเกียวครั้งแรกนะ ผมน้ำตาไหลเลย
มันเหมือนทั้งชีวิตเราผูกพันกับญี่ปุ่นน่ะ เกิดมากับเครื่องใช้ไฟฟ้าญี่ปุ่น หนังญี่ปุ่น รายการทีวีญี่ปุ่น การ์ตูนญี่ปุ่น อินกับหนังเรื่อง Always หนักหนา ปานว่าเกินในยุคกำลังก่อสร้างหอคอยโตเกียวเยี่ยงในหนังก็มิปาน
ฉากหลังตัวเราที่มีแค่คนพูดภาษาที่คุ้นเคยแต่ไม่อาจเข้าใจ แต่เหมือนบรรยากาศที่คุ้นเคยมาทั้งชีวิต น้ำตาไหลซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ทรงผมที่ไม่ได้เซ็ท แต่ชี้โ่ด่เด่แบบออโตเมติค แอบมีบางเส้นชี้มาแทงลูกกระตา อาจเป็นที่มาของน้ำตาที่ไหลรินก็เป็นได้ ทรงผมนี้ดูกลายๆ คล้ายถอดแบบมาจากพระเอกการ์ตูนญี่ปุ่นเรื่องฮิตในวัยเด็กแบบไม่ตั้งใจ
ผมเดินเหยียบย่ำไปตามถนนในย่านที่ได้ยินตั้งตั้งแต่เด็กเช่นกัน วัยรุ่นแต่งตนเพี้ยนๆคราคร่ำสองริมทางถนน
วันนี้ผมได้มาเหยียบผืนแผ่นดินที่ผมปราถนาจะมาสักครั้ง ดูเบสบอล ดูคอนเสิร์ตเจร็อค จับมือโทริยามะ อากิระ อาดาจิ มิซึรุ ขึ้นรถไฟชินคันเซ็น ไปฮอกไกโด ชมธรรมชาติ วันนี้ได้มาแล้ว ผมดีใจมากๆๆๆ
ขอบคุณเจ้าของกระทู้มากๆ ที่ได้ทำให้ผมเข้าใจในความเป็นจริงของโลก ว่าปีโป้ไม่ได้มีสีเดียวครับ ขอบคุณครับ
| จากคุณ |
:
I LOVE FAMICOM 
|
| เขียนเมื่อ |
:
2 เม.ย. 53 01:07:29
|
|
|
|
ต้องมีคนงงๆ กะเข้ามาดราม่าแหง
