ความคิดเห็นที่ 1   *****บทที่ 2***** ฮาเวนเฮิสต์ เอนชิโน แคลิฟอร์เนีย, 8 ตุลาคม 1972 (ไมเคิลอายุ 14 ปี): ป้ายที่ติดอยู่บนประตูเข้าบ้านของครอบครัวแจ็คสันเขียนว่า ‘ระวังสุนัขเฝ้าบ้าน’ พร้อมเบอร์โทรศัพท์ของสถานที่ที่ฝึกสุนัข (“ประชาสัมพันธ์น่ะ” ไมเคิลบอกกับฉันทีหลัง) ไมเคิลบอกฉันอีกว่า ลิเบอราชี (นักเปียโนระดับเซียนซึ่งผ่านการทำศัลยกรรมมาหลายครั้ง) เคยอยู่ในบ้านตรงข้ามอีกฟากถนน ครอบครัวแจ็คสันชอบไปเยี่ยมและชมเครื่องเพชรของเขาด้วย ครอบครัวแจ็คสันชอบเลี้ยงสุนัข มีเยอรมัน เชปเพิร์ด 1 ตัว ชื่อ ‘เฮฟวี่’ และ โดเบอร์แมนอีก 1 ตัว ชื่อ ‘ฮิตเลอร์’ (นักตีกลองของวงดนตรีวงหนึ่งเป็นคนตั้งชื่อให้) แต่เวลาพวกเขาให้สัมภาษณ์เกี่ยวกับสุนัขของบ้านแจ็คสัน เขาจะเรียกมันว่า ‘ดยุค’ แทน... ที่พื้นสระว่ายน้ำถูกตกแต่งอย่างสวยงามเป็นรูปปลาโลมา 2 ตัว รอบๆ สระว่ายน้ำมีเลมอนและส้มปลูกอยู่ทั่วบริเวณ ไมเคิลพาฉันไปชมรอบๆ บ้าน: สระน้ำ, สัตว์เลี้ยงของเขา, ห้องของเขา-มีสองเตียง, มีนาฬิกาซึ่งบอกเวลาของเมืองต่างๆ รอบโลก, มีโทรทัศน์, มีโทรศัพท์ (แบบตู้โทรศัพท์ก็มี) ไมเคิลปีนต้นไม้และโชว์สเต็ปแดนซ์ให้ฉันดู เขาเป็นเด็กหนุ่มที่ออกสังคมเก่ง อยากรู้อยากเห็นเสมอ และเป็นคนสนุกสนาน ฉันโทร.หาเพื่อนแล้วบอกเพื่อนว่า “เด็กคนนี้จะต้องเป็นนักแสดงที่เก่งที่สุดอย่างหาใครมาเปรียบไม่ได้... จริงๆ นะ เหมือนแฟรงค์ ซินาตร้าน่ะ” ลิซ่า โรบินสัน: วงดนตรีกำลังจะไปแสดงที่ลอนดอนเร็วๆ นี้ใช่มั้ยคะ ไมเคิล ไมเคิล แจ็คสัน: ใช่ครับ...ผมอยากไปชอปปิ้งที่นั่น ไปดูพวกของที่ระลึกน่ะครับ แล้วพวกของเก่า...คุณเคยได้ยินเกี่ยวกับนโปเลียนบ้างมั้ยครับ LR: ค่ะ MJ: ผมอยากเจอเค้าเหมือนกันนะ LR: หมายถึงพวกอนุสาวรีย์หรือพวกสุสานในปารีส? ประมาณนั้นน่ะเหรอ MJ: คุณไปมาแล้วเหรอ!!? ไปสายการบินอะไรเหรอครับ LR: อืม...หลายครั้งเลยล่ะ ฉันไปสายการบินแพนแอม, ที.ดับเบิ้ลยู.เอ., แอร์ฟรานซ์... MJ: ... แล้วคุณใช้เทปอัดเสียงประเภทไหนเหรอครับ LR: โซนี่ค่ะ (แล้วจากนั้นเราก็คุยกันเกี่ยวกับขนาดของเทปอัดเสียงว่า ถ้ามีขนาดเล็กกว่านี้ ผู้คนจะแอบนำเข้าไปอัดตามคอนเสิร์ตต่างๆ หรือแอบทำอะไรได้อีกเยอะ)...      พี่น้องคุณเขาตื่นเต้นกันมากใช่มั้ยเนี่ย ที่พวกคุณกำลังจะไปแสดงที่อังกฤษน่ะ MJ: ใช่ครับ ผมรู้ เราได้รับจดหมายจำนวนมาก เราจึงตัดสินใจไปแสดงที่นั่น แต่เราต้องการให้ครั้งนี้เป็นครั้งที่ยิ่งใหญ่ที่สุด สำหรับพระราชินีครับ LR: โอ้...พวกคุณแสดงให้พระราชินี... วังของท่านกว้างใหญ่มากเลยนะคะ MJ: คุณไปมาแล้วเหรอครับ LR: ค่ะ แต่แค่มองจากด้านนอกเข้าไป เคยมีวงดนตรีวงอื่นเล่าให้คุณฟังมั้ยคะ เกี่ยวกับว่าไปแสดงที่นั่นมันเป็นยังไง อะไรประมาณนี้น่ะ MJ: ครับ เดอะ ซูพรีมส์ กับ เดอะ เทมป์เทชั่นส์ เล่าให้พวกเราฟังนิดหน่อย คุณเคยได้ยินเกี่ยวกับมาร์ตี้ เฟลด์แมนมั้ยครับ (ฉันตอบว่าเคย) ตอนที่ เดอะ ซูพรีมส์ไปที่นั่น ริงโก้ สตาร์ (สมาชิกวงเดอะ บีทเทิลส์) ไปชอปปิ้งกับพวกเขาด้วยแหละ แต่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันจะเป็นยังไง หมายถึงผู้ชมน่ะ พวกเขาจะส่งเสียงดังกันมั้ยนะ LR: อืม...โอเคค่ะ แล้วคุณชอบทำอะไรในเวลาว่างคะ MJ: ว่ายน้ำครับ...เล่นในสระ...เราไม่ค่อยได้ออกไปนอกรั้วบ้านน่ะ เพราะที่นี่มีทุกอย่างครับ ตอนที่เราอาศัยอยู่ที่บ้านเก่า เราก็จะไปสวนสาธารณะเพื่อที่จะไปเล่นบาสเก็ตบอล แต่ตอนนี้เรามีสนามที่นี่แล้วครับ ...(ไมเคิลถามฉันอีกหลายคำถามมากกว่าที่ฉันถามเขาซะอีก เรามีการพูดคุยกันเกี่ยวกับการทาเล็บของฉัน, การซื้อของเก่าที่ถนนพอร์โทเบลโล่, โรงหนังอพอลโล่, เมดิสัน สแควร์ การ์เด้นท์)... LR: คุณเคยเกิดกลัวขึ้นมาบนเวทีมั้ยคะ MJ: ไม่นะ ถ้าคุณรู้ว่าคุณทำอะไรอยู่ คุณก็ไม่กลัวเวลาอยู่บนเวทีหรอกครับ จากคุณ : MICHAELVISA เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 15:09:22

ความคิดเห็นที่ 2   *****บทที่ 3***** สัมภาษณ์ไมเคิล, ประมาณปี 1974 (ไมเคิลอายุ 16 ปี): LR: มีคนเคยบอกคุณมั้ยคะว่าคุณต้องทำอะไรบ้าง ยังไงบ้าง ตอนนั้น ตอนนี้ อะไรแบบนี้น่ะ MJ: เอ่อ...คือ ผมไม่เคยอยากหยุดเรียนรู้เลยซักนิด!! แม้แต่สตีวี่ วันเดอร์ (นักร้องระดับตำนาน ผู้ซึ่งตาพิการ) ยังเป็นเหมือนผมเลย ถ้าคุณหยุดที่จะเรียนรู้ คุณก็จะเหมือนคนที่ตาย (ซาก) น่ะ (แอบหยาบกับเค้าเป็นด้วย อิๆ-MCVS) ผู้คนคอยบอกเราว่าเราต้องทำอะไรบ้างใช่มั้ย เราก็ต้องรับฟังครับ แต่เราก็นำสิ่งที่ได้จากการรับฟังมาใส่ในแบบฉบับของเราเองเหมือนกันไง...ยังคงมีคนทำงานกับผมอยู่นะ แต่ไม่มีทางที่เราจะเป็นหุ่นให้คนอื่นชักได้ตามใจหรอก ไม่มีทางครับ!! ไม่มีทางจริงๆ นะ!! LR: แล้ว...คุณกำลังจะไปแสดงอะไรในทีวีโชว์คะ จะแสดงเป็นประมาณไหนน่ะ MJ: ผมเป็นไฮไลท์ของโชว์มาตลอด แต่ผมก็ทำแตกต่างออกไปครับ เช่น เต้นโชว์น่ะ มันเป็นอะไรที่ต้องยอมรับ ต้องตามใจตลาดซึ่งไม่ใช่ตัวของผมเองนะ มันคือสิ่งที่แฟนๆ ชอบกันน่ะ LR: เคยวางแผนเกี่ยวกับงานแสดงบ้างมั้ยคะ เกี่ยวกับหนัง? MJ: เอ่อ...เอางี้ดีกว่า สมมติผมได้เล่นหนังเรื่องรู้ตส์ แต่พวกเขากลับเล่นหนังกันตอนที่ผมแสดงทีวีโชว์อยู่ แล้วไงล่ะ ผมก็ไม่ได้เล่นหนังน่ะสิ ใช่มั้ยครับ ถึงแม้ว่าผมจะถูกเสนอให้เล่นก็ตามน่ะ นั่นคือสิ่งที่ผมอยากได้มาเป็นหนังเรื่องแรกของผม เหตุการณ์ครั้งสำคัญและยิ่งใหญ่ในทีวี เพราะว่าคนจำนวนมากส่วนใหญ่จะได้ชมมันครับ LR: แล้วยังมีแผนงานอื่นๆ ในอนาคตอีกมั้ยคะ MJ: ผมชอบที่จะแต่งอะไรด้วยตัวเองครับ เพราะศิลปินจะรู้ว่าอะไรเหมาะกับตัวเขาเองมากที่สุด ศิลปินทุกคนไม่สามารถแต่งส่วนประกอบของเพลงด้วยตัวเอง แต่ถ้าคุณรู้ว่าคุณสามารถนะ เหมือนมาร์วิน เกย์ (โทษจริงๆ ค่ะ สะกดไม่เป็น-MCVS) หรือสตีวี่ วันเดอร์น่ะ คุณก็ควรจะทำครับ ในตอนแรก ผู้คนไม่คิดเลยด้วยซ้ำว่าสตีวี่อัดเสียงเอง ผู้คนคิดว่าเขากำลังเสี่ยงอยู่ แต่ที่ไหนได้ล่ะ สตีวี่สร้างอัลบั้มกี่อัลบั้มก็ดังระเบิดทั้งนั้นแหละ ใช่มั้ยครับ “สำหรับผม บทเพลงเป็นสิ่งพิเศษ เพราะคุณสามารถมีเพลงป๊อปเป็นขอตัวเองได้ และเพลงนั้นจะเป็นที่รู้จักไป 3 อาทิตย์ แล้วหลังจากนั้นคุณจะไม่ได้ยินอะไรเกี่ยวกับมันอีกเลย จะไม่มีใครอัดเพลงนั้นเหมือนคุณและเพลงของคุณจะเหมือนหายไป แต่ถ้าคุณทำบทเพลงนั้นๆ ออกมาได้ดีเยี่ยม มันจะอยู่ในโลกนี้ตลอดไป เหมือนกับเพลง ‘Living for the City” (ของสตีวี่ วันเดอร์) นั่นเป็นตัวอย่างของเพลงที่ยอดเยี่ยมและเพลงนั้นช่วยเปิดใจคนหลายๆ คนเลยแหละ แต่มันไม่อยู่แถวนี้ไปนานเท่ากับเพลง ‘My Cherie Amour’ หรือ ‘For Once in My Life’ หรือ ‘You Are the Sunshine of My Life’ หรอก” - Michael Jackson - แก้ไขเมื่อ 20 เม.ย. 53 15:10:46 จากคุณ : MICHAELVISA เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 15:09:47

ความคิดเห็นที่ 3   ลืมรูปค่ะ จากคุณ : MICHAELVISA เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 15:11:36

ความคิดเห็นที่ 4   *****บทที่ 4***** โรงแรมเดอะ วอริค, นิวยอร์คซิตี้, 5 กุมภาพันธ์ 1975: สมาชิกครอบครัวแจ็คสันทุกคนกำลังอยู่ในเมืองสำหรับคอนเสิร์ตของแจ็คสัน ไฟฟ์ ที่เรดิโอ ซิตี้ มิวสิค ฮอลล์ ไมเคิลเป็นคนสนุก, ออกสังคมปกติได้ดี, ไมเคิลก็เป็นคนค่อนข้างเงียบ แต่นึกถึงผู้อื่นเสมอ (เอาใจเขามาใส่ใจเราน่ะค่ะ-MCVS) ผิวของไมเคิลแตกออกมา เขาแอบเล่าให้ฉันฟังว่า พวกพี่ชายของเขามาหยอกล้อเขาอะไรนิดหน่อยเท่านั้นเอง LR: ในเพลงใหม่ล่าสุด (Dancing Machine) ของคุณมีอะไรที่แตกต่างออกไปจากเดิมสำหรับคุณมั้ยคะ MJ: ผมสามารถร้องเพลงอย่างอิสระได้ครับ นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ผมต้องทำของผมเอง LR: คุณหมายถึงอะไรคะ ไมเคิล ที่ว่า ‘อิสระ’ น่ะค่ะ MJ: เอ่อ...ก็ เช่น เวลาคุณถูกคนอื่นบอกนู่นบอกนี่น่ะ นั่นไม่ใช่ตัวคุณแล้วครับ LR: คุณถูกคนอื่นบอกนู่นบอกนี่เรื่องอะไรคะ MJ: จะมีคนคอยสั่งผมน่ะครับว่า ‘ร้องคำนี้สิ อย่างนี้สิ ไม่ใช่ อย่างโน้นสิ บรรทัดนี้สิ อย่างนี้นะ ร้องเสียงสูงแล้วค่อยเสียงต่ำ...และนั่น และนู่น...’ ซึ่งมันไม่ใช่ ‘ตัวคุณ’ แล้วคุณก็จะพยายามสลัด ‘ตัวคุณ’ ออกไป เหมือนแกลดี้ส์ ไนท์ครับ เธอร้องเพลงอย่างอิสระ แล้วคุณดูสิว่าเธอยอดเยี่ยมขนาดไหน และนั่นคือดีที่สุดของเธอแล้วครับ LR: เอ่อ...แล้วทำงานกับสตีวี่ วันเดอร์เป็นยังไงบ้างคะ MJ: มันค่อนข้างสนุกเลยนะครับ เพราะเขาปล่อยให้ผมร้องเพลงอย่างอิสระน่ะ มีแค่นักร้องกับโปรดิวเซอร์ของนักร้องเท่านั้นที่รู้ว่าสตีวี่กำลังทำอะไร คือเขาก็ร้องเพลงเหมือนกันครับ LR: คุณเคยออกไปนอกบ้านดึกดื่นมั้ยคะ MJ: ไม่นะครับ...ผมชอบอยู่บ้านนี่แหละ อยู่หน้าเตาผิง อ่านหนังสือ... LR: อ๋อ...ดีค่ะ แล้วคุณอ่านหนังสือประเภทไหนหรอคะ MJ: ทุกประเภทนะครับ...ดิคชันเนอรี (ใฝ่เรียนรู้จริงๆ นะเคิ่ลเนี่ย-MCVS), หนังสือผจญภัย ผมมีวันหยุด 4 อาทิตย์ และผมก็ใช้เวลาทั้งหมดอยู่บ้าน ผมไม่ค่อยชอบไปงานปาร์ตี้...อืมมม...แต่ผมชอบงานปาร์ตี้ที่คนสามารถพูดคุยกันได้นะครับ แล้วก็ต้องมีเตาผิงกับเปียโน และถ้ามีนักแสดงที่นั่นด้วยก็จะยิ่งดีเลยนะ คุณเคยไปชมคอนเสิร์ตมาเยอะแล้ว ใช่มั้ยครับ ลิซ่า? (ลิซ่า โรบินสัน = LR-MCVS) คุณเข้าไปชมฟรีใช่มั้ย ล่าสุดคุณไปชมคอนเสิร์ตของใครมาครับ LR: เลด เซปเปลินค่ะ MJ: ดีมั้ยครับ LR: ค่ะ เสียงดัง ร็อค คุณไม่มีโอกาสได้ไปชมคอนเสิร์ตเหรอคะ หรือคุณไม่ชอบคะ ไมเคิล MJ: เอ่อ...คือ ผมน่ะ อยากไปนะครับ แต่ไม่ว่าผมจะออกไปข้างนอกตอนไหน มันก็สร้างปัญหามากมายทุกครั้งน่ะ แต่นั่นเป็นทางเดียวที่ผู้คนจะรู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นอยู่ครับ จากคุณ : MICHAELVISA เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 15:13:24

ความคิดเห็นที่ 5   *****บทที่ 5***** โรงแรมพลาซ่า, นิวยอร์คซิตี้, กุมภาพันธ์ 1977: สำหรับการถ่ายแบบครั้งนี้ ไมเคิลสวมเสื้อสเว็ตเตอร์สีน้ำเงิน, กางเกงสีน้ำเงิน, เสื้อเชิ้ตสีขาว และ เข็มกลัด E.L.O. (Electric Light Orchestra) (สำหรับเหตุผลบางอย่าง) บอดี้การ์ดและเพื่อน/คอลัมนิสต์ของเขาก็อยู่กับเขาด้วย และเมื่อถึงเวลาที่ต้องถ่ายรูป เพื่อนคนนั้นจึงเรียกไมเคิลให้ไปที่อีกห้องหนึ่งเพื่อจะแอบบอกกับไมเคิลว่าต้องถอดเสื้อกล้ามออกด้วย เมื่อไมเคิลกลับออกมา เขาบอกว่าพูดต่อหน้าคนอื่นก็ได้ ไม่เป็นไรหรอก เขามาสายเมื่อคืนก่อน และตอนนี้ไมเคิลกำลังมีวันหยุด 1 วัน เขาจึงจะไปดูหนังเรื่อง เดอะ วิซ ซึ่งแสดงโดยสเตฟานี มิลส์ (เคยมีข่าวลือเผยออกมาว่าไมเคิลพยายามทำตัวโรแมนติกกับเธอเพื่อให้แฟนๆ ชาวผิวสีสงบๆ กันซักที เรื่องที่ไมเคิลไม่ค่อยโรแมนติกกุ๊กกิ๊กกับสาวผิวสีเลย) “ผมดูเดอะ วิซมา 3 ครั้งแล้วนะครับ” ไมเคิลบอกฉัน ฉัน (Lisa Robinson-MCVS) กับไมเคิลเคยคุยกันเรื่องนกต่างๆ ไมเคิลใช้เวลาทั้งเช้าที่สวนสัตว์บรองซ์ (ซึ่งเขาเพิ่งจะเคยมาเป็นครั้งแรก) เพื่อไปเยี่ยมเยียนบ้านนกมากมาย เขาบอกว่าเขาชอบนกประหลาดๆ ที่หายากๆ และไมเคิลก็เคยมีกับเขาด้วยนะ นกแปลกๆ น่ะ แต่ไมเคิลต้องนำพวกมันไปปล่อยเพราะว่านกพวกนี้ส่งเสียงดังมาก โดยเฉพาะในฤดูผสมพันธุ์ แล้วตอนกลางคืนจะยิ่งดังมากๆ เลย เพื่อนบ้านจึงมาบ่นให้ฟัง ไมเคิลต้องจำใจปล่อยนกพวกนั้นไป แล้วเราก็คุยกันต่ออีก ไมเคิลถามว่าเกาะโคนี่ (Coney Island) ยังสวยและยอดเยี่ยมอยู่มั้ยหรือว่าพวกเขาย้ายเครื่องเล่นดีๆ ในนั้นออกไปหมดแล้ว เขาพูดถึงดิสนีย์แลนด์ ซึ่งไมเคิลได้ไปมาหลายครั้งมากๆ แล้วก็เรื่องดิสนีย์เวิร์ลด์ “ผมคิดว่าดิสนีย์เวิร์ลด์ดีกว่านะ” เขาบอกกับฉัน “มันมีความเป็นโลกมากกว่า เหมือนที่เขาพูดกันน่ะ มันเหมือนรีสอร์ต ที่นั่นมีทุกอย่าง มีสนามกอล์ฟ, สนามเทนนิส, โรงแรม ไปที่นั่นก็เหมือนสร้างช่วงเวลาแฟนตาซีให้ตัวเองครับ”   ****รูปข้างล่างนี่สเตฟานี่ มิลส์ (Stephanie Mills) ค่ะ**** จากคุณ : MICHAELVISA เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 15:17:45

ความคิดเห็นที่ 6   *****บทที่ 6***** แบบฟอร์มคำถาม-คำตอบ ซึ่งไมเคิล แจ็คสัน อายุ 18 ปี เติมคำตอบลงไป ในปี 1977: Q: คุณมักทำอะไรในเวลาว่าง A: อ่านหนังสือ, นั่งคิด, เขียนเพลง Q: กีฬาโปรดของคุณคืออะไร A: ว่ายน้ำ Q: คุณอยากแต่งงานไหม A: ซักวันในชีวิต (อิๆ ในที่สุดก็แต่งไปสอง-MCVS) Q: ผู้หญิง/ผู้ชายประเภทไหนที่คุณจะแต่งงานด้วย A: ใจดี Q: คุณอยากมีลูกกี่คน A: 20 รับมาเลี้ยง ทุกเชื้อชาติ Q: อธิบายคร่าวๆ ถึงผู้หญิง/ผู้ชายในฝัน A: งดงามในทุกๆ ด้าน (นั่นแหละ-ลิซ่ามีให้โม้ดดดด-MCVS) Q: คนประเภทไหนที่คุณไม่ชอบ A: คนที่น่าสะอิดสะเอียน, น่ารังเกียจ Q: คุณจะทำอย่างไรถ้ามีคนให้เงินคุณ 1 ล้านดอลล่าร์ (ประมาณ 35 ล้านบาท) A: ลงทุน Q: อะไรคือสิ่งที่ทำให้คุณตื่นเต้นเร้าใจมากที่สุด A: การค้นหาสิ่งที่หาอยู่ (คำคม อิๆ-MCVS) Q: ใครช่วยคุณในการทำงานมากที่สุด A: พ่อ (โจเซฟ แจ็คสัน), ประสบการณ์ Q: คุณประทับใจและชื่นชมใครที่คุณเคยร่วมงานด้วยมากที่สุด A: เฟรด เอสแตร์ (Fred Astaire), สตีวี่ วันเดอร์ (Stevie Wonder) Q: คุณชอบอะไรเกี่ยวกับการทำงานของคุณมากที่สุด A: การเรียนรู้ Q: คุณไม่ชอบอะไรเกี่ยวกับการทำงานของคุณมากที่สุด A: การโต้เถียง Q: อะไรคือสมบัติที่มีค่ามากที่สุดของคุณ A: เด็ก, ปรีชาญาณ (ความหยั่งรู้ที่มาจากพระเป็นเจ้า-MCVS) Q: คุณกลัวสัตว์หรือมีความเชื่อเรื่องไสยศาสตร์ไหม A: ไม่ เพราะมันเป็นสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้นมาเอง Q: ใครคือนักแสดงชายคนโปรดของคุณ A: เฮสตัน (Heston), แบรนโด (น่าจะหมายถึง Marlon Brando เพราะลูกชายของเขาชื่อมิโค (Miko) สนิทกับไมเคิลค่ะ-MCVS), บรูซ เดิร์น (Bruce Dern) Q: ใครคือนักแสดงหญิงคนโปรดของคุณ A: การ์แลนด์ (Garland), เบ็ตตี้ เดวิส (Bette Davis นักแสดงหญิงเจ้าของรางวัลออสการ์ ซึ่งแสดงนำใน All about eve เป็นหนังที่ได้ 6 ออสการ์ ปล.หนังเรื่องนี้ไมเคิลกับลิซ่าเคยนั่งดูด้วยกันค่ะ ทั้งคู่ชอบมาก ส่วนเราซื้อมาดูแล้ว เป็นหนังขาวดำ ไม่ค่อยสนุกค่ะ มารีลิน มอนโรก็เล่นสมัยยังไม่ดังน่ะค่ะ-MCVS) Q: คุณมีชื่อเรียกเล่นๆ ไหม มีที่มาที่ไปอย่างไร A: จมูก เพราะจมูกโต (มีส่วนที่ทาง Vanity Fair ตัดออกไป คือ ยังมีชื่อเล่นอีกชื่อว่าไอ้มืด) Q: ฝันกลางวันของคุณเกี่ยวกับอะไร A: อนาคต ****รูปข้างล่างนี่เป็นรูปหน้าปกเก่าสมัย Bad tour ก่อนที่จะนำมาทรีบิวต์ใหม่ ปี 2009**** แก้ไขเมื่อ 20 เม.ย. 53 15:20:35 จากคุณ : MICHAELVISA เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 15:19:47

ความคิดเห็นที่ 7   *****บทที่ 7***** สัมภาษณ์ไมเคิล แจ็คสันผ่านทางโทรศัพท์ จากบ้านพักที่เอนซิโน แคลิฟอร์เนีย, กุมภาพันธ์ 1977: LR: ฮัลโหล นั่นไมเคิลใช่มั้ยคะ งั้นฉันจะเริ่มสัมภาษณ์เลยนะ คุณทำอาชีพนี้มามากกว่า 10 ปีแล้วนะ เคยคิดบ้างมั้ยคะ ว่าถ้าคุณสามารถที่จะใช้ชีวิตแตกต่างออกไปจากนี้ได้ แล้วคุณจะทำอะไร MJ: ไม่รู้สิ...มันสนุกดีนะ การที่เป็นในสิ่งที่ผมเป็นอยู่ตอนนี้น่ะ คุณได้เรียนรู้หลายสิ่งมากๆ แล้วคุณก็เข้าไปอยู่ในหลายๆ สิ่งเช่นกัน ตอนนี้ผมก็เขียนเพลงเยอะมาก...ผมเขียนเพลงเยอะมากๆ มานานแล้วครับ ผมกำลังมองไปข้างหน้าเพื่อที่จะอัดเพลงต่างๆ เหล่านั้นออกมาให้ดีที่สุดครับ LR: แล้วกับการเป็นเซเลบ (คนดัง) ล่ะคะ อย่าง...เมื่อไหร่ที่คุณไปนิวยอร์คและไป...เอ่อ...ยกตัวอย่าง เช่น ไปกับแอนดี้ วาร์ฮอล (นักวาดภาพที่วาดไมเคิลลง TIME สมัย Thriller น่ะ-MCVS) (แล้วก็มีต่อว่า to Regine’s หาที่ไหนก็ไม่เจอค่ะ ไม่เก็ต คงต้องรอคุณ P.S.T.-MCVS) เหมือนที่คุณเพิ่งทำมาน่ะค่ะ มันจะ... MJ: (หัวเราะ) มันคือส่วนหนึ่งของการเป็นศิลปินนะ คือแบบว่า...ผู้คนจะพูดถึงคุณ แล้วพวกเขาก็จะอยากรู้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวกับคุณเลยแหละ แล้วก็มีศิลปินจำนวนมากที่ไม่รู้ถึงสิ่งนี้ แต่คนที่มาสัมภาษณ์พวกเขานี่เอง ช่วย 100 เปอร์เซ็นต์ ผมไม่ได้หมายถึงว่ามันเป็นการส่งเสริมที่ปราดเปรื่องนะ ผมหมายถึงว่า เมื่อไหร่ที่พวกเขาถามคำถามคุณ มันคือการช่วยให้คุณมองไปข้างหน้า...ไปถึงอนาคตของคุณน่ะครับ เช่น เมื่อเขาถามคุณว่า ‘คุณคิดว่าอีก 10 ปีข้างหน้า คุณจะทำอะไรอยู่’ คนพวกนี้แหละ ที่จะดึงคุณเข้าไปในจุดๆ หนึ่งซึ่งทำให้คุณได้ลองคิดเรื่องของชีวิตคุณเองบ้าง ว่าคุณกำลังจะไปที่ไหนหรือคุณควรหรือไม่ควรจะทำอะไร เพราะฉะนั้นมันจึงสำคัญ มันค่อนข้างสำคัญทีเดียวเลยล่ะครับ (ฉลาดจริงๆ เลยนะเคิ่ลเนี่ย ไม่เคยตอบคำถามเหมือนใคร-MCVS) LR: แล้ว...ไมเคิลคะ คุณเคยคิดบ้างมั้ยว่าพี่น้องของคุณจะมีความผ่อนคลายมากกว่าเนื่องจากไม่มีภาระมากมายเท่าคุณ เพราะคุณเป็นนักร้องนำน่ะค่ะ หรือคุณเคยรู้สึกว่าพวกพี่น้องคุณอิจฉาคุณเหมือนกัน ที่คุณเป็นศูนย์รวมจุดสนใจมากกว่า? MJ: ไม่ครับ ไม่เคยเลย ทุกคนรู้แน่นอนอยู่แล้วว่าเรากำลังทำอะไรบนเวที และสิ่งที่ผมต้องทำก็คือไปยืนร้องเพลงอยู่ข้างหน้าพี่ๆ ผม แล้วก็เต้น, ร้องนำ...เกือบทุกเพลงน่ะ พวกเขารู้ว่าผมต้องทำอะไรและพวกเขาเองต้องทำอะไรบ้างน่ะ LR: อืม...ค่ะ แล้วคุณเคยสงสัยหรือกังวลว่าคุณจะไม่สามารถทำสิ่งนั้นๆ ได้มั้ย MJ: ไม่..เอ่อ...เพราะว่ามันเป็นสิ่งที่ผมชอบทำ ผมไม่เคยคิดเลยนะ ว่าผมจะทำมันไม่ได้น่ะ มันคือความรู้สึกข้างในลึกๆ ของผมครับ LR: ไมเคิลคะ คุณไม่เคยรู้สึกเศร้าซึม หรือเหนื่อย หรือเบื่อบ้างเลยเหรอ? MJ: บางทีผมก็เบื่อนะ...ใช่ครับ คุณต้องนั่งอยู่แต่ในห้องพักที่โรงแรมของคุณ และพวกแฟนๆ ก็จะมาเคาะประตูหน้าห้องของคุณ หรือไม่ก็รออยู่ข้างนอกรอบๆ โรงแรม ฉะนั้น สิ่งที่คุณสามารถทำได้ก็คืออยู่แต่ในห้องนั่นแหละ คุณจะไปที่ไหนไม่ได้เลยนะ...นั่นคือสิ่งที่ผมเบื่อครับ แต่คุณมีภาระผูกพันอยู่กับแฟนๆ ของคุณ พวกเขาเป็นคนสร้างให้คุณเป็นอย่างที่คุณเป็นทุกวันนี้นะ พวกเขาซื้อแผ่นเสียงของคุณ...พวกนักร้องที่ไม่ยอมแจกลายเซ็นหรืออื่นๆ ถึงได้ทำไม่ถูกไง บางคนที่ทำอย่างนั้นไม่สามารถบอกได้ว่าตัวเองได้ทำสิ่งที่ถูกต้องแล้ว เพราะว่าพวกเขาทำไม่ถูก...ถ้าเขาจัดคอนเสิร์ตแล้วเกิดไม่มีคนไปเลยขึ้นมาเนี่ย เขาก็ไม่จำเป็นต้องจัดอีกต่อไปแล้ว เขาจึงเป็นหนี้แฟนๆ ของเขาเองครับ LR: ...ใช่แล้วค่ะ นั่นเป็นความคิดที่ยอดเลย ทีนี้ฉันจะถามคุณเรื่องผู้หญิงบ้างนะคะ ไมเคิล คุณออกไปข้างนอกกับผู้หญิงบ้างมั้ย หรือออกเดท...อะไรแบบนี้น่ะ? MJ: ไม่ครับ ผมไม่เดท ไม่นะ ผมค่อนข้างที่จะไม่สนใจมันในตอนนี้ ผมชอบผู้หญิงนะ...ผมชอบทุกอย่าง แต่ (หัวเราะ)...โอ้ คุณคงไม่คิดว่าผมเป็นหนึ่งในนั้นหรอกนะ ไม่ครับ! ผมก็แค่ยังไม่สนใจพวกเธอในเวลานี้เท่านั้นน่ะ LR: วัยรุ่นอายุ 18 ปีส่วนใหญ่ไม่จำเป็นต้องตื่นนอนแต่เช้าทุกวันเพื่อไปอัดเสียง หรือทัวร์อัลบั้ม หรือทำงาน 12 ชั่วโมงต่อวันเหมือนคุณ พวกเขามีแฟน มีกิ๊กกัน พวกเขาเล่นกีฬา พวกเขามีการบ้านต้องทำ พวกเขามีชีวิตที่ต่างออกไปจากคุณค่ะ ไมเคิล และพวกเขาก็ชินกับชีวิตแบบนั้นมานาน พวกเขาทำให้คุณรู้สึกจมปลักบ้างมั้ยคะ MJ: ไม่ครับ เพราะสิ่งที่ผมทำอยู่ มันคือสิ่งที่ผมชอบทำนิ่ ถ้ามันเป็นงาน ผมไม่คิดว่าผมจะทำมันไปได้นานหรอกนะ ผมอาจจะเป็นบ้าไปเลยก็ได้นะ LR: คุณรู้สึกมั้ยคะเนี่ย ว่าคุณได้รับพรสวรรค์อันพิเศษ คะ ไมเคิล MJ: เอ่อ...มันเป็นพวกพรสวรรค์ และ...ใช่ ผมจะตอบว่าผมรู้สึกนะ...ยกตัวอย่าง เช่น ศิลปิน พวกเขาสามารถวาดรูปอะไรก็ได้ที่คุณมองอยู่ พวกเขาสามารถ!!...แล้วคุณก็ไปเอาใครก็ไม่รู้ ที่วาดคนตะเกียบยังไม่ได้เลยน่ะ!! มาวาดรูปบ้าง ฉะนั้น คุณลองดูความแตกต่างสิ...(ว้าววว-MCVS) LR: อ้อ...แตกต่างกันมากค่ะ แล้วคุณไม่หยุดพักร้อนบ้างเลยเหรอคะ MJ: ผมชอบอยู่บ้านครับ (เหมือนเดิม””-MCVS) เพราะเราเดินทางไปรอบโลกแล้ว ตลอดเวลาเลยน่ะ ถ้าเรามีวันหยุด เราจึงเลือกที่จะไม่เดินทางอีกแล้ว...เราเดินทางมามากพอแล้ว ตอนเราทำงานน่ะครับ LR: อืมม...ใครพักอยู่ที่บ้านครอบครัวคุณบ้างคะ ฉันหมายถึงตอนนี้น่ะ MJ: ผม, เจเน็ต, แรนดี้ แล้วก็...ลาโทย่า LR: แล้วพี่น้องคุณคนอื่นล่ะคะ MJ: เฮอะ...ไม่ครับ พวกเขาที่เหลือแต่งงานกันไปหมดแล้วล่ะ LR: มาร์ลอนล่ะคะ MJ: ...มาร์ลอนแต่งงานไปแล้ว แล้วก็มีลูก 1 คนแล้วด้วยครับ LR: ฉันไม่เห็นรู้เลย!! (ทำไมเจ๊ต้องรู้ล่ะ?-MCVS) ภรรยาของเขาชื่ออะไรคะ MJ: แครอล...แต่อย่าพิมพ์ลงไปในบทสัมภาษณ์นะครับ LR: คุณไม่สามารถพูดเรื่องพวกเขาแต่งงานได้เหรอคะ แจ็คกี้ก็เหมือนกัน? MJ: ใช่ ไม่ได้เลยนะ...อย่าไปพูดถึงพวกเขาเลยครับ LR: ฮะ? อะไรนะ? มันเป็นอะไรที่งี่เง่ามากเ...ล...ย....... MJ: ผมรู้... LR: โอเค...เปลี่ยนเรื่องละกันค่ะ คุณอยู่ในค่ายอีพิคในตอนนี้ คุณไม่คิดถึงโมทาวน์เหรอ MJ: ผมคิดถึงวันเก่าๆ ที่โมทาวน์นะ วันเก่าๆ สมัยนั้นน่ะครับ ตอนที่พวกเราเพิ่งมาถึงที่นั่นครั้งแรก เราพักอยู่กับไดแอนครับ (ไดอานา รอสส์) แล้วพวกเราก็เล่นกันที่บ้านของแบร์รี่ กอร์ดี้...เราไปดิสนีย์แลนด์กัน และไปขี่จักรยานกัน และ...อะไรทำนองนั้นแหละ LR: คุณได้ดูไดอาน่า รอสส์ในเรื่องเลดี้ ซิงส์ เดอะ บลูส์ (Lady Sings the Blues) หรือมาฮอกานี (Mahogany) มั้ยคะ คุณอยากแสดงอย่างเธอบ้างมั้ย MJ: เลดี้ ซิงส์ เดอะ บลูส์ ดูยิ่งใหญ่กว่ามาฮอกานีมากๆ เพราะเธอเข้าใจเรื่องแรกได้ลึกซึ้งกว่าน่ะครับ เรื่องแรก...มันเกี่ยวกับนักร้องคนหนึ่ง แล้วก็พวกยาเสพติด...นักแสดงตัวจริงเท่านั้นที่สามารถเล่นฉากไหนก็ได้ แต่ผมอยากทำอะไรบางอย่างที่มันเกี่ยวข้องกับธุรกิจการแสดงมากกว่านี้หน่อยน่ะ เหมือนในเรื่องมาฮอกานี ไดอานาก็แสดงได้ยอดเยี่ยมมากเลยนะ แต่เธอแสดงได้ไม่เป็นนักแสดงตัวจริงเท่ากับเรื่องเลดี้ ซิงส์ เดอะ บลูส์ครับ...แต่กระนั้น เธอได้เป็นแรงบันดาลใจให้คนจำนวนมากเลยนะครับ ****รูปข้างล่าง เลดี้ ซิงส์ เดอะ บลูส์ค่ะ**** จากคุณ : MICHAELVISA เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 15:23:28

ความคิดเห็นที่ 8   *****บทที่ 8***** สัมภาษณ์ไมเคิลผ่านทางโทรศัพท์ จากบ้านที่เอนซิโน แคลิฟอร์เนีย, 9 มิถุนายน 1977: MJ: เราเพิ่งกลับมาจากยุโรปครับ พวกเราเพิ่งเสร็จจากการแสดงสำหรับพระราชินีของอังกฤษน่ะ เราแสดงที่สก็อตแลนด์ ที่จริงเราทำอย่างนี้มา 5 ปีแล้วนะ แต่แสดงต่อหน้าพระพักตร์ของพระมารดาของพระราชินีครับ ส่วนคราวนี้เราจัดให้พระราชินีและพระสวามีของท่าน ดยุคแห่งเอดินเบอระน่ะ พวกเราได้รับคำเชิญมา แล้วเราก็รู้สึกเป็นเกียรติอย่างมากที่ได้ไปแสดงในครั้งนี้ครับ พระราชินีเสด็จมาหลังเวทีด้วยนะ ท่านตรัสว่า “คุณมาที่นี่เพื่อมาแสดงให้ฉันดูหรือเปล่า” พวกเราตอบว่า “ใช่พะย่ะค่ะ” ท่านตรัสอีกว่า “แล้วพวกคุณไปที่ไหนต่อล่ะ” พวกเราก็ตอบว่า “ลอนดอนพะย่ะค่ะ” จากนั้นท่านทรงถามว่า “พวกคุณเป็นพี่น้องกันหมดเลยหรือ” พวกเราจึงตอบไปว่า “พะย่ะค่ะ” ท่านบอกว่าการแสดงของเราเพลิดเพลินดีมาก พระสวามีของท่านก็ตื่นเต้นเช่นกัน ท่านดยุคใช้เวลากว่า 5 นาทีแน่ะ เพื่อถามเรื่องพ่อแม่ของพวกเรา เช่น พ่อแม่ของพวกเราเล่นเครื่องดนตรีอะไรได้บ้าง, คุณแม่ของพวกเราเล่นเครื่องดนตรีอะไรได้บ้าง แล้วคำตอบก็คือ แม่ของผมเคยเล่นคลาริเน็ตให้กับวงดนตรีวงหนึ่ง และพ่อของผมก็เคยร่วมวงร้องเพลงที่เรียกว่าเดอะ แฟลคอนส์ วงดนตรีของพวกท่านเป็นวงดนตรีท้องถิ่นน่ะครับ ลิซ่า...ผมขอเล่าเรื่องพระราชินีบ้างละ ท่านทรงสวมชุดกระโปงยาวสีชมพูเข้ากันกับไข่มุก, ทับทิม และเพชรที่ประดับอยู่ทั่วชุดเลย มีมงกุฎด้วย ท่านทรงใส่เครื่องประดับเยอะมาก...เอ่อ ใช่ แล้วก็มีอีกเรื่องจะเล่าครับ พวกโปรดิวเซอร์และคนที่เคยอยู่ในงานเฉลิมฉลองบอกกับพวกเราว่า พระราชินีทรงทำสิ่งที่ไม่เคยเห็นท่านทำที่การแสดงของเรา ท่านทรงปรบมือให้ดนตรีและทรงให้จังหวะอย่างสนุกสนาน ได้ยินอย่างนั้นแล้ว พวกเราก็มีความสุขมาก มันดูต่างออกไปจากที่คิดไว้และพวกเราก็ดีใจมากเลยครับ LR: อืมม...น่าปลื้มใจจังเลยค่ะ แต่ไมเคิลคะ คุณได้มีเวลาไปชมเมืองบ้างมั้ยคะ ไปเที่ยว...อะไรแบบนี้? MJ: เอ่อ...เราใช้เวลาอยู่ในเมืองนั้นๆ สั้นมาก และเรากลับออกมาจากเมืองนั้นทันทีในอีกคืนหนึ่งครับ เราจัดการแสดงเสร็จปึ๊บแล้วกลับทันที แต่เราพยายามให้เวลากับลอนดอนมากเป็นพิเศษหน่อย เพื่อที่จะไปเยี่ยมชมบิ๊ก เบ็น ซึ่งผมเคยไปชมมาแล้วครั้งนึงนะ ผมได้ไปดูลอนดอน บริดจ์และไวท์แชเปล ที่ๆ แจ็ค เดอะ ริปเปอร์ (Jack the Ripper-ฆาตกรต่อเนื่องในอังกฤษที่ยังคงเป็นปริศนา-NarzizuZ) ถากถางผู้คนน่ะครับ...มันน่ากลัวเลยแหละ ส่วนในสก็อตแลนด์ ผมไปดูลอช โลมอนด์มาครับ มันใกล้กับลอช เนสส์มากเลยนะ...เราได้เห็นปราสาทเก่าๆ ครั้งนี้เราไม่ได้เห็นการเปลี่ยนเวรยามครับ แต่เราไปขอถ่ายรูปกับพวกยามมาด้วย ส่วนโชว์ในลอนดอนครั้งนี้ดูป่าเถื่อนรุนแรงมากขึ้นนะครับ...ผมไม่คิดว่าเราได้ออกมาจากที่นั่นนะ ระหว่างโชว์มีพวกผู้หญิงวิ่งแข่งกัน คนแล้วคนเล่า ไปยังเวที เด็กที่น่าสงสารทั้งหลายเลยถูกชนกระแทกกันไปหมดน่ะ แล้วก็มีตำรวจสองคนถูกทำร้ายด้วยนะ ครั้งสุดท้ายลำบากติดขัดยิ่งกว่าเก่าอีก เพราะมีบางสิ่งที่น่าตื่นเต้นในยุโรป...(แล้วก็เขียนว่า the teenyboppers-MCVS)...และความตื่นเต้นเร้าใจของบีเทิลมาเนีย พวกเขาเรียกพวกเราว่า “แจ็คสันมาเนีย” ครับ!! จากคุณ : MICHAELVISA เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 15:25:26

ความคิดเห็นที่ 9   *****บทที่ 9***** สัมภาษณ์ไมเคิลผ่านทางโทรศัพท์จากแคลิฟอร์เนีย เมื่อวันที่ 3 สิงหาคม 1978: LR: เอ่อ...หลังจากถ่ายทำเดอะ วิซ (The Wiz) เสร็จแล้ว คุณบอกว่าคุณอยากกลับมานิวยอร์คและใช้เวลาที่นั่นมากขึ้นหรอคะ MJ: ผมรักมัน...มันเป็นสถานที่ที่เพอร์เฟกต์สำหรับผมน่ะครับ สำหรับสิ่งที่ผมสนใจในชีวิตผม เมื่อผมอยู่ในนิวยอร์ค ผมตื่นนอนแต่เช้าและพร้อมที่จะเริ่มต้นวันใหม่ คุณมีตารางเวลาไว้หมดแล้ว-ผมต้องไปดูละครเรื่องนี้ตอนนี้ แล้วค่อยกินมื้อเที่ยง จากนั้นก็ไปดูหนังต่อ นั่นคือสิ่งที่ผมชอบเกี่ยวกับมันนะ มันมีพลังงาน...มากๆ เลย แต่เมื่อไหร่ที่ผมกลับมาบ้าน ผมก็จะคิดวางแผนอีกว่าเมื่อไหร่ผมจะได้ไปที่นิวยอร์คอีก ผมชอบร้านค้าใหญ่ๆ กว้างๆ ของที่นั่น...ที่จริงผมชอบทุกอย่างนั่นแหละครับ LR: มีคนเห็นคุณออกไปข้างนอกกับจาเนล เพนนี่ คอมมิสซิองจ์ อดีตนางงามจักรวาลน่ะค่ะ มันมีความโรแมนติกมั้ย MJ: (หัวเราะคิกคัก) นั่นเป็นคำถามที่ตอบยากมากนะ เหมือนกับคนอีกหลายคนที่คุณมักจะเห็นผมไปไหนมาไหนด้วยน่ะครับ เช่น ทาทั่ม (โอนีล) และจาเนล พวกเขากับผมก็ขึ้นๆ ลงๆ กันน่ะ พวกเขาเป็นแค่เพื่อนนะครับ และ (หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง)...ผมพูดคุยกับพวกเขา ผมไม่รู้จะอธิบายมันยังไงดีน่ะ ค่อนข้าง...(หัวเราะมากยิ่งขึ้น) ผมไม่รู้ว่าต้องพูดอะไรดี... LR: โอเค...ถ้างั้นเปลี่ยนเรื่องดีกว่าค่ะ เป็นไงบ้างคะที่ได้ทำงานร่วมกันไดอาน่า รอสส์ในเดอะ วิซ MJ: เหลือเชื่อเลยแหละครับ ยอดเยี่ยมมาก เลิศเลยแหละ ผมได้เรียนรู้อะไรหลายอย่างมากๆ เกี่ยวกับเธอ เราค่อนข้างเป็นเหมือนพี่สาวกับน้องชายน่ะครับ เธอเป็นเหมือนคนที่คอยช่วยผม เธอจะมาดูผมให้แน่ว่าผมโอเคในการถ่ายทำน่ะ ทุกๆ เช้าไดอาน่าจะมาที่ห้องของผมแล้วถามว่าผมต้องการอะไรบ้างรึเปล่า เธอเป็นคนที่่คอยปกป้องผมมากๆ เลย ผมรักโลกแห่งภาพยนตร์ ผมรักมัน...มากกว่าความสมจริงของมัน บางทีผมก็ขอให้ผมตื่นนอนขึ้นมาในตอนเช้าแล้วได้เป็นนักร้องอันดับต้นๆ ของวงการครับ LR: จากความจริงที่ว่านั่น คุณยังชอบพบปะกับแฟนๆ อยู่มั้ยคะ MJ: ผมสนุกกับแฟนๆ มากในบางครั้ง ได้เจอคนหลายๆ คนที่รักผม หรือซื้อแผ่นเสียงของผม ผมคิดว่ามันสนุกนะ และผมก็สนุกที่ได้เจอแฟนๆ ผมคิดว่ามันสำคัญ แต่บางทีผู้คนจะคิดว่าผมเป็นหนี้พวกเขา พวกเขามีท่าทางที่แย่มากประมาณว่า ‘ฉันเป็นคนทำให้เธอเป็นอย่างที่เธอเป็นอยู่ทุกวันนี้นะ!’ แต่นั่นอาจจะจริงก็ได้ แต่ไม่ใช่กับคนๆ นั้นที่พูดกับผมยังงั้น ในบางครั้งบางคราวคุณก็ต้องพูดกับพวกเขา ถ้าเพลงคุณไม่ดี ก็ไม่มีใครซื้อหรอก เพราะแฟนๆ บางคนคิดว่าพวกเขาเป็นเจ้าของผม บางคนจะบอกว่า ‘นั่งลง’ ‘เซ็นนี่ให้หน่อย’ หรือ ‘ขอลายเซ็นคุณหน่อยได้มั้ย’ และผมก็จะบอกว่า ‘ครับ คุณมีปากกามั้ย’ แล้วพวกเขาบอกว่าอะไรรู้มั้ย พวกเขาบอกกับผมว่า ‘ไม่ คุณไปหามาสิ’...ผมพูดตามตรงเลยนะครับ ผมไม่ทำอะไรเกินไปเลย แต่ผมต้องจัดการกับพวกเขาน่ะ LR: แย่จังนะคะ...แล้วคุณสนุกกับรถคันใหม่มั้ยคะ (รถโรลส์รอยซ์สีเงินเงาคันใหม่ที่ไมเคิลเพิ่งซื้อมา) MJ: ครับ นั่นคือรถคันโปรดของผมเลย ผมรู้วิธีขับมัน (โอ้วว...เก่งจัง-MCVS) แต่ผมไม่ชอบถ่ายรูปตัวเองนั่งอยู่ในรถผมนะ คุณก็รู้ คุณเห็นคนหลายๆ คนไปโชว์ออฟกันนิดๆ กับรถคันใหม่ของพวกเขา ผมไม่ชอบแบบนั้นน่ะครับ สัมภาษณ์ไมเคิลผ่านทางโทรศัพท์ จากเอนชิโน แคลิฟอร์เนีย, วันที่ 4 กันยายน 1979: ไมเคิลรู้ว่าพวกพี่น้องแจ็คสันคนอื่นๆ สามารถผลิตแผ่นเสียงด้วยตัวเองได้แน่ๆ และความประสบความสำเร็จของเดสตินี่ (Destiny-MCVS) (ซึ่งออกวางจำหน่ายในปี 1978 และต้องยอมแพ้ให้แก่ซิงเกิ้ลแพลตินัม ‘Shak Your Body’ ของแจ็คสันเอง) ก็ช่วยพิสูจน์พวกเขาได้อย่างถูกต้อง “ความยั่งยืนของการไม่ยอมแพ้ต่ออุปสรรคใดๆ ยังคงเป็นเหมือนการสื่อสารกับบริษัทเพลงเรื่อยมาว่าเราไม่เคยต้องการนักแต่งเพลงคนอื่นเข้ามาช่วยพวกเราเลยครับ นั่นคือสิ่งที่ทำให้พวกเขาเปลี่ยนใจในท้ายที่สุด คุณต้องจำได้ว่าผมอยู่แต่ในสตูดิโออัดเสียงทั้งวันมาตั้งแต่ผมยังเด็ก และผมก็เลือกมันขึ้นมา คุณเรียนรู้, คุณดู...ผมเข้าร่วมในการประชุมของสตีวี่ (วันเดอร์) แล้วผมก็รู้สึกมหัศจรรย์ใจ เขานั่งตรงนั้นแล้วทำทุกๆ อย่างเองเลยล่ะครับ” LR: ไมเคิลคะ ทำไมคุณถึงแยกตัวออกจากวงแล้วมาทำงานร่วมกับควินซี่ (โจนส์) ในอัลบั้ม Off the Wall คะ MJ: คือ...ผมรู้สึกว่าผมอยากเรียนรู้อะไรอีกเยอะนะ และผมก็ไม่ต้องการนำตัวเองเข้าไปหาสิ่งนั้นๆ ด้วยตัวเองแล้วทำมันน่ะครับ ผมอยากศึกษาจากคนที่เป็นตำนานมาแล้วจริงๆ แล้วผมถึงค่อยทดลองทำมันครับ ผมถึงได้อยากทำงานกับควินซี่ไง เขาเป็นผู้ชายที่ไม่จำกัดขอบเขตในดนตรีให้กับตัวเอง คือเขามีดนตรีทั้งหมดอยู่ในตัวแล้วน่ะ-เขามีความคลาสสิก, แจ๊ซ, ดิสโก้, โซล, ป๊อป (น่าน...55+ รู้มั้ยเนี่ยว่าพูดอยู่กับครายยย คิง ออฟ ป๊อปในอนาคตนะ อิๆ-MCVS) เขาเคยจัดโอเปร่าด้วยนะครับ เพลงประกอบภาพยนตร์เขาก็เคยมาแล้ว ควินซี่เคยร่วมงานกับบิลลี่ ฮอลิเดย์, ดีน่า วอชิงตัน พูดง่ายๆ ก็คือใครที่ดังๆ น่ะ เขาร่วมงานมาด้วยหมดแหละ เขาทำได้ทุกอย่างครับ เขาทำงานกับผมได้ไม่มีติดขัด และทำทุกๆ อย่างที่ผมต้องการได้เสมอครับ ผมไม่ต้องการอัลบั้มที่มีดนตรีแนวเดียว เพราะผมรักดนตรีทุกประเภท ผมเห็นทุกประเภทเป็นหนึ่งเดียว นั่นก็คือดนตรี ผมไม่ต้องการ...แบบ...ประมาณว่าติดป้ายลงไปที่ปกอัลบั้มว่านี่คือเพลงแบบไหน มันก็เหมือนกับบอกว่า ‘เด็กคนนี้เป็นเด็กผิวขาว แต่คนนี้ผิวสี โอ้ ส่วนคนนู้นเป็นญี่ปุ่น’ แต่ยังไงพวกเขาก็ยังเป็นเด็กเหมือนกันนั่นแหละครับ สิ่งนี้เองที่คอยเตือนผมไม่ให้มีอคติกับฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งน่ะ (เข้าปัญหาบ้านเมืองเลย อิๆ ...–MCVS) ผมเกลียดการเจาะจงฝักฝ่ายกัน มีอยู่วันหนึ่งผมไปที่ร้านขายแผ่นเสียง แล้วผมเห็นแผ่นเสียงของบี จีส์ (Bee Gees วงดนตรีเก่า ที่ดังมากๆ มีสมาชิก 3 คน Barry, Robin, Maurice Gibb-MCVS) จัดอยู่ใน (แล้วมันเขียนไว้ว่า “Black” category ไม่ได้หมายถึงผิวสี แต่อาจหมายถึงเพลงไม่ดีหรืออะไรคะ-MCVS)...เอ่อ...ผมหมายถึง อะไรกันน่ะ มันบ้ามากเลยนะครับ ถ้าใครสักคนแต่งเพลงดีๆ ออกมา มันถูกต้องสำหรับผมนะ ผมรักที่จะทำมัน ถ้าเป็นผมนะ ผมจะไม่เมินเพลงดีๆ เนื่องจากผมไม่ได้เขียนเองหรอก ตอนผมยังอยู่ในวงกับพี่น้องผม เราเขียนเพลงเยอะมากๆ เลยครับ แต่ผมชอบฟังเพลงของคนอื่นมากกว่า มันสนุกมากๆ ที่ได้ยินเพลงที่คนอื่นแต่ง ผมคิดว่า ‘คุณแต่งเพลงได้ดีขนาดนั้นยังไงเนี่ย?’ คุณทำได้ยังไงน่ะ? นั่นคือสิ่งที่ผมสนุกสุดในการทำอัลบั้มเดี่ยว คุณน่าจะได้ไปเห็นว่าในสตูดิโอ คนเขาทำอะไรแตกต่างกันขนาดไหน กับวงเก่าของผม เราก็แค่ทำงานของเราในโลกส่วนตัวเล็กๆ แค่นั้นครับ นั่นคือเหตุผลว่าทำไมผมถึงไม่ต้องการให้พวกแจ็คสันมาช่วยผลิตอัลบั้มเดี่ยวผม ผมไม่ต้องการให้มันมีแต่แนวเดิมๆ ซ้ำๆ ซากๆ น่าเบื่อเกินไปน่ะ เพราะอัลบั้มของผมทั้งที ต้องแตกต่างออกสิไปครับ LR: อื้ม...ค่ะ...ไมเคิลคะ การถ่ายทำเดอะ วิซเป็นไงบ้างคะ (เอาอีกแล้ว สงสัยลิซ่า โรบินสันจะอินจัด 55+-MCVS) MJ: ผมมีเวลาให้กับชีวิตผมโดยตลอด...เอ่อ...มันเป็นประสบการณ์ที่ผมจะไม่มีวันลืมครับ แล้วถ้าผมเล่นอีกเรื่องนึงนะ ผมต้องใกล้ตายแน่ๆ มันค่อนข้างจะฆ่าผมเลยแหละ (ตรงไหนเนี่ย...แล้วทามมายคนอื่นค้าวเล่นกานได้ล่ะ-MCVS) และเมื่อผมพูดว่ามันฆ่าผม ผมก็หมายถึงอย่างนั้นจริงๆ นะครับ บางครั้งผมก็กรีดร้อง (โอ้ว...-MCVS) แต่อย่างว่าแหละ ผมก็ยุ่งเกินไปอยู่ดีกับงานของผมเองน่ะครับ และสิ่งที่ผมอยากทำจริงๆ...อืมมม...เอยากมากที่สุดเลยก็คือภาพยนตร์ มากกว่าสิ่งอื่นใดเลยนะ ภาพยนตร์อยู่ไปตลอดกาลไงครับ คือตอนนี้...ผมสามารถไปออกทัวร์ตามที่ต่างๆ ได้ แล้วก็ตื่นเต้นดี, สนุกดีนะ แต่เมื่อทัวร์จบปึ๊บ มันก็จะหายไปจากโลกเลยน่ะครับ ทุกคนลืมมันกันหมด แต่ถ้าผมสร้างภาพยนตร์ มันจะคงอยู่ตลอดกาล ผมชอบตรงนี้ มันเป็นอะไรที่...ถูกกักเอาไว้น่ะ ทุกๆ ช่วงเวลาในเรื่องจะถูกเก็บเอาไว้ แล้วก็อยู่ไปอีกนาน...นานมากๆ เลย ถ้านักแสดงเสียชีวิตไป อย่างชาร์ลี แชปลิน (Charlie Chaplin นักแสดงตลกชื่อดังระดับโลกที่ไมเคิลนับถือเป็นไอดอล-MCVS) น่ะครับ เขาจากไปแล้วแต่หนังยังอยู่ตลอดกาล ถ้าเขาทำละคร (ไม่แน่ค่ะ จากคำว่า Broadway-MCVS) และแสดงมันตอนเขายังอยู่ (อ้าว...ก็แน่สิ-MCVS) โลกก็จะสูญเสียเขาไปน่ะครับ ถ้าเอาเข้าจริง ผมคงต้องจัดเวลาไปสร้างภาพยนตร์บ้าง แต่ผมสร้างสรรค์ผลงานภายใต้ความรู้สึกจากการถูกบังคับมาโดยตลอด และผมก็ทำงานตามสัญชาตญาณด้วยครับ ถ้าสัญชาติญาณมันบอกว่าเป็นแบบนั้น มันก็จะมา มันจะเกิดขึ้นจริง มันจะทำให้ตัวมันเองเป็นที่รู้จักครับ แก้ไขเมื่อ 23 เม.ย. 53 16:38:43 จากคุณ : MICHAELVISA เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 15:26:59

ความคิดเห็นที่ 10   ต่อค่ะ จากการสัมภาษณ์ของฉันกับพี่น้องแจ็คสันคนอื่นๆ มากว่า 2 ทศวรรษ ทำให้ฉันรู้ว่าตลอดหลายปีมานี้ ไมเคิลกินแต่ผลไม้และผักดิบทุกๆ วัน ไม่กินอย่างอื่นเลย (เคล็ดลับความหล่อไง อิๆ-MCVS) “ไมเคิลชอบแครอตมากๆ แล้วก็พวกผักชีฝรั่ง, ผักกาดหอม, มะเขือเทศ, แตงกวา, แอปเปิ้ล, ลูกพีช...” ลาโทย่าเคยบอกฉัน เจเน็ตเล่าให้ฉันฟังเกี่ยวกับศาสนาของครอบครัวแจ็คสันว่า คุณแม่ผู้ใจบุญของพวกเขา แคทเธอรีน ซึ่งเป็นชาวคริสต์นิกายพยานพระยะโฮวาห์ (Jehovah’s Witness-MCVS) มักจะพาเด็กๆ ไปที่อาคารราชอาณาจักร (Kingdom Hall ค่ะ ไม่แน่ใจ-MCVS) แต่เมื่อพวกเขาอายุโตพอแล้ว นั่นคือ 18 ปี จะสามารถเลือกศาสนาของตนเองได้ จากแท็บลอยด์ที่เขียนเกี่ยวกับไมเคิลแล้ว โดยเฉพาะเรื่องการทำศัลยกรรม ในเดือนตุลาคม ปี 1986 เจเน็ตจึงเล่าให้ฉันฟังว่ามันเป็นแค่ส่วนหนึ่งของธุรกิจการแสดงเท่านั้น “ไมเคิลเคยบอกกับฉันว่า (ฉัน=เจเน็ต-MCVS) เมื่อคุณได้ยินอะไรแย่ๆ เกี่ยวกับตัวคุณเอง คุณไม่ต้องไปร้องไห้กับมัน มันไม่ทำให้อะไรดีขึ้นเลยค่ะ คุณควรจะนำพลังงานที่เหลืออยู่ของคุณไปสร้างสรรค์อะไรดีๆ (คิดได้ยังไงเนี่ย...ยอดมาก อิๆ-MCVS) นำพลังงานไปสร้างสรรค์ดนตรีของคุณ แล้วสิ่งเหล่านั้นที่คุณทำไปจะทำให้คุณเข้มแข็งขึ้นน่ะค่ะ” แต่เจเน็ตเคยบอกไว้นี่ว่าไมเคิลเป็นพวกเพี้ยน หรือเธอไม่ได้บอกหรือไงกัน? “ฉันอาจจะแค่บอกว่า ‘โอ้ ไมเคิล บ้าไปแล้ว’...เหมือนกับบ๊อง, สนุก อะไรประมาณนี้ค่ะ ไม่ได้เกี่ยวกับคำว่าพวกเพี้ยน อะไรแบบนี้เลยนะคะ ไมเคิลเป็นคนเงียบมาก แต่ทุกๆ ครั้งที่เขาพูดอะไรที่ค่อนข้างตลก ฉันก็จะบอกเขาอยู่เสมอว่าเขาบ้าไปแล้ว ก็แค่นั้น เหมือนกับสนุกๆ กันฉันพี่น้องน่ะค่ะ แต่นั่นก็ทำให้สื่อเอาไปหยิบยกแต่งๆ เติมๆ ไปว่าฉันด่าพี่ชายของฉันเองว่าเป็นพวกเพี้ยน” แล้วฉันก็คุยกับเจเน็ตต่ออีกว่า ‘ผู้คนคิดว่าไมเคิลแปลก ที่เขาทำหน้าใหม่หมดเลยน่ะค่ะ...’ เจเน็ตเลยพูดกับฉันว่า “คุณก็รู้ เหล่าคนดัง, นักร้อง, นักแสดง, เซเลบ ใครๆ เขาก็ทำกันทั้งนั้นแหละ แต่พวกสื่อยกมาแต่งเองแค่บางคนเท่านั้น ฉันคิดว่า ถ้าใครสามารถจ่ายค่าทำศัลยกรรมให้ตัวเองสวยหล่อขึ้นได้ พวกเขาก็น่าทำกันนะคะ ฉันไม่เห็นว่ามันจะผิดอะไรตรงไหนเลย คุณต้องรู้สึกดีกับตัวเองสิคะ คุณจะมาห่วงเรื่องที่คนอื่นคิดกับคุณไม่ได้หรอก และการมีอายุมากขึ้นทุกวันก็เป็นเรื่องน่าเศร้าอยู่แล้ว ฉันไม่เห็นว่ามันจะผิดอะไรถ้าคุณอยากจะเป็นสาวให้ได้นานที่สุดเท่าที่คุณจะทำได้” แล้วเรื่องนอนในตู้ปรับบรรยากาศ (Hyperbaric Chamber-MCVS) ล่ะ? มันอยู่ในบ้านด้วยรึเปล่า? “มันไม่ได้อยู่ในบ้านหรอกค่ะ!!!...ถ้ามันอยู่ ฉันก็ต้องรู้สิ ฉันรู้จักไมเคิลดีน่า...ถ้าแม้เขาได้เคยเข้าไปใน "ตู้แบบนั้น" แสดงว่ามันคงจะส่งผลดีเกี่ยวกับเสียงของเขาน่ะค่ะ” เจเน็ตกล่าวทิ้งท้าย พี่ชายของไมเคิล มาร์ลอน พี่ชายที่เขาเติบโตมาด้วยกันอย่างใกล้ชิดที่สุด ได้พูดคุยกับฉันในปี 1987 ว่า “บางทีข่าว (สิ่งที่สื่อเขียนเกี่ยวกับไมเคิล) ก็ทำให้เจ็บนะ แต่หลักๆ ก็คือพวกเขายังคงใส่ชื่อคนๆ นั้นอยู่ต่อไป ไม่คำนึงถึงว่ามันจะเป็นข่าวดีหรือร้าย แต่ในทางกลับกัน ถ้าพวกเขาเลิกเขียนข่าวเกี่ยวกับคุณ คุณก็หายนะมาเยือนแล้วล่ะครับ ผู้คนมีสิทธิ์ที่จะเขียนอะไรก็ตามที่พวกเขาต้องการ แต่ผมคิดว่าบางทีพวกเขาก็เขียนในจุดที่ไม่แฟร์ครับ ทุกๆ คนมีสิทธิ์ที่จะทำสิ่งที่อยากทำในชีวิต (พวกสิ่งที่มีแค่ once in life time ไงคะ-MCVS) เพื่อที่จะทำให้ตัวเองมีความสุข (เคิ่ลมีเงิน...แต่ก็ไม่มีฟามสุขนี่ดิ เพราะไม่มีลิซ่านี่เอง-MCVS) แต่ดันไม่คำนึงถึงสิ่งที่มันจะเกิดขึ้นนี่สิ ที่น่าเป็นห่วง ผู้คนอาจจะไม่รู้ก็ได้ว่าทำไมไมเคิลถึงอยากซื้อโครงกระดูกนั่นน่ะ (กระดูกของมนุษย์ช้าง) ไม่แน่นะ ถ้าคุณลองมองในแง่ดีแทนที่จะมองในแง่ร้ายสิ สิ่งแรกที่ผมคิดก็คือ ไมเคิลอาจจะอยากได้มันมาไว้ที่ศูนย์รักษาผู้ป่วยไฟไหม้ (Burn Center ของไมเคิลน่ะนะ-MCVS) ก็ได้ เผื่อให้พวกหมอได้ดูมัน หรืออาจศึกษากระโหลกศีรษะของมันเหมือนในกรณีของเด็กอเมริกันคนนั้นน่ะ (คงมีคนเคยศึกษาแล้วรักษาเด็กคนนั้นจนหายมั้งคะ เกิดไม่ทันดูข่าว 55+-MCVS) เราไม่ได้มาอาศัยอยู่บนโลกเพื่อคอยตัดสินผู้อื่นหรือจ้องจับผิดผู้อื่นนะครับ ผมเองรู้สึกว่าพวกเรามาอยู่บนโลกใบนี้เพื่อให้ความรักจากคนๆ หนึ่งไปสู่อีกคนหนึ่ง และสร้างความสามัคคีให้อยู่ภายในจิตใจของกันและกันครับ” แก้ไขเมื่อ 23 เม.ย. 53 16:39:38 จากคุณ : MICHAELVISA เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 15:30:35

ความคิดเห็นที่ 11   อีกค่ะ จากที่ไมเคิลไม่มีความสนุกสนานในวัยเด็ก ในขณะที่พี่น้องคนอื่นๆ สนุกกับการเล่นกีฬา และออกเดทกัน มาร์ลอนไม่เห็นด้วย “นั่นไม่จริงเลยนะครับ ไมเคิลก็ทำสิ่งที่พวกเราทำเหมือนกันนั่นแหละ พวกเราทุกคนฝึกซ้อมกันไม่เว้น เราทำสิ่งนั้นด้วยกันทุกๆ คนเลยจริงๆ และสิ่งนั้นนี่เอง ผลักดันให้เรามายืนอยู่ตรงนี้ได้ไงล่ะครับ” นอกจากนี้ ครอบครัวแจ็คสันยังเป็นพวกไม่ชอบดื่ม ยกเว้นพวกไวน์กับแชมเปญเมื่อรับแขก เจเน็ตเคยบอกไว้ว่า ถ้าใครคนใดคนหนึ่งป่วย คนนั้นก็จะถูกให้ดื่มบรั่นดี (เหล้าชนิดหนึ่ง-MCVS) พวกเขาเลี้ยงงูอยู่หลายตัว มีอยู่ตัวหนึ่งชื่อมัสเซิล (ตัวโปรดไมเคิล Muscles=กล้ามเนื้อ-MCVS) และอีกตัวหนึ่งชื่อเรเวนจ์ (Revenge=แก้แค้น-MCVS) แล้วยังเลี้ยงหงส์ดำ 2 ตัว, ลามะ 1 ตัว (ไอ้ที่คอยาวๆ น่ะ-MCVS), สุนัขอีกหลายตัว, กวาง 2 ตัว (อารายจาเยอะขนาดนั้น ไม่เก็บค่าเข้าชมเลยล่ะ อิๆ-MCVS) และยีราฟชื่อจาบบาร์ (Jabbar-MCVS) หลังจากมาร์ลอนแต่งงานและย้ายบ้านออกไป ไมเคิลก็อาศัยอยู่กับเจเน็ตมาโดยตลอด ทั้งคู่ทำทุกๆ สิ่งด้วยกัน วาดรูปด้วยกัน และเมื่อไมเคิลจะไปออกทัวร์คอนเสิร์ต เขาจะส่งกล่องเครื่องเขียนและภาพวาดมาให้เจเน็ต “ไมเคิลไม่เคยใส่ชื่อผู้ส่งลงไป แต่ฉันรู้ว่ามันมาจากใครค่ะ” เจเน็ตบอก การแสดงโชว์เพลง Billie Jean ในงาน 1983 ทีวี สเปเชี่ยล โมทาวน์ 25 (1983 TV special Motown 25-MCVS) ของไมเคิลนั้น ทำให้จุดที่ไมเคิลยืนอยู่พุ่งทะยานแบบจรวดขึ้นไปอยู่สูงมากจนเปรียบกับบรรยากาศเหนือพื้นโลกตั้งแต่ 7 ไมล์ขึ้นไป (แปลจาก stratosphere ค่ะ ชอบสำนวนเลยใส่มาค่ะ-MCVS) นี่เป็นจุดยืนของศิลปินเดี่ยวที่ไมเคิลต้องการมานานแสนนาน และทั้งหมดทั้งปวงนั้น เกิดจากแบร์รี่ กอร์ดี้ (Berry Gordy-MCVS) และโปรดิวเซอร์ ซูซาน เดอ ปาซ (Susan de Passe-MCVS) ตอบตกลงที่จะให้ไมเคิลและพี่น้องของเขาไปปรากฏตัวบนเวที นอกจากนี้ ยังเคยมีข่าวลือผิดๆ ออกมาว่า เริ่มแรกไมเคิลไม่ยอมให้พวกเขาถ่ายทำภาพยนตร์ แต่หลังจากได้รับความยินยอมในการแก้ไขปรับปรุงครั้งสุดท้ายแล้ว เขาจึงยอม ในระหว่างยุค 80 จากคำบอกเล่าของวอลเตอร์ เย็ตนิคอฟ (Walter Yetnikoff-MCVS) ผู้อำนวยการซีบีเอส เรคอร์ดส์ กรุ๊ป (CBS Records Group-MCVS) ไมเคิลพูดคุยกับเขาไม่หยุดเกี่ยวกับเรื่องเทือกๆ -บันทึกการขาย, การตลาด และการสนับสนุน “ผีสิง” คือคำที่เย็ตนิคอฟใช้อธิบายความวุ่นวาย, ยุ่งยาก ฯลฯ ในธุรกิจของไมเคิลทุกๆ วันในตอนนั้น ในวันที่ 7 กุมภาพันธ์ 1984 ซีบีเอสจัดงานปาร์ตี้ยักษ์ใหญ่ที่พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติในมหานครนิวยอร์ค สำหรับแขกรับเชิญ 1,200 คน เพื่อร่วมกันเฉลิมฉลองความสำเร็จของอัลบั้มทริลเลอร์ ซึ่งไมเคิล แจ็คสันได้รายได้มาแล้วนับล้านไม่ถ้วน (หมายถึงหลายล้านมากๆ ค่ะ แต่งเอง 55+-MCVS) โดยคำเชิญได้ถูกพริ้นท์ลงบนถุงมือ ประธานาธิบดีเรย์แกนพร้อมสตรีหมายเลขหนึ่งได้ส่งโทรเลขมาด้วย เย็ตนิคอฟแนะนำไมเคิลเปรียบกับดาวจรัสแสงที่เจิดจ้าที่สุดตลอดกาล และไม่กี่วันต่อมา ฉันก็ได้รับข่าวว่าไมเคิลรู้สึกกดดันมากๆ ที่ต้องทัวร์กับพวกพี่น้องของเขาอีกครั้ง... แก้ไขเมื่อ 23 เม.ย. 53 16:41:20 จากคุณ : MICHAELVISA เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 15:32:02

ความคิดเห็นที่ 12   *****บทที่ 10 (ตอนจบ)***** งานเลี้ยงมื้อกลางวัน พิธีเปิดวิคตอรี่ ทัวร์ (Victory Tour-MCVS) ของครอบครัวแจ็คสัน ที่ทาเวิร์น ออน เดอะ กรีน (Tavern on the Green-MCVS) นิวยอร์คซิตี้, 30 พฤศจิกายน (วันเกิดเราเลยอ่ะ อิๆ แต่คนละปี-MCVS) 1983: ดอน คิง (Don King-MCVS) ผู้ก่อการบริษัท ออกมาเปิดงานวิคตอรี่ ทัวร์ที่จะจัดขึ้นในเร็วๆ นี้ เขาเล่าเรื่องเกี่ยวกับพี่น้องแจ็คสันและเรื่องตัวเขาเอง รวมถึงเกี่ยวกับวิคตอรี่ ทัวร์ว่ามันจะออกมาเยี่ยมขนาดไหน, การพบปะสังสรรค์ในครั้งนี้จะออกมาเหลือเชื่อขนาดไหนกันเชียว แล้วเขาก็แนะนำพ่อแม่ของพี่น้องแจ็คสันและเหล่าดาราคนดังที่อยู่ในห้องนั้น (ดัสติน ฮอฟฟ์แมน (Dustin Hoffman), แอนดี้ วาร์ฮอล (Andy Warhol), โรเบิร์ตตา แฟล็ค (Roberta Flack), ออสซี่ เดวิส (Ossie Davis) และรูบี้ ดี (Ruby Dee) พร้อมกับนักต่อยมวยอีกไม่กี่คน) ดอน คิงอธิบายถึงทัวร์ครั้งนี้ว่ามันจะมีรายได้ถล่มทลายมากที่สุดในโลกตลอดกาลยังไง และก็สิ่งนั้นก็จะทำลายสถิติ สิ่งโน้นก็จะทำลายสถิติเหมือนกัน บลาๆๆๆ เขายกเช็คสเปียร์มาเล่าให้ฟัง แล้วดอนก็แนะนำชายหนุ่มตระกูลแจ็คสัน จากนั้นไมเคิลก็แนะนำสาวๆ ของตระกูลกับภรรยาของพวกพี่ๆ ...เป็นบรรยากาศงานเลี้ยงที่ผสมผสานกันระหว่างการแถลงข่าวการชกนัดสำคัญของนักมวยรุ่นใหญ่ กับการชุมนุมสังสรรค์พวกดาราหน้าเก่าที่เคยรู้จักกัน วิคตอรี่ ทัวร์ของเหล่าแจ็คสัน ปี 1984: ไมเคิลแยกตัวเดินทางเดี่ยวจากกลุ่มพี่น้องของเขาในวิคตอรี่ ทัวร์ จากข่าวระบุว่าไมเคิลส่งจดหมายไปหาดอน คิงว่า ‘ห้ามดอน คิงเข้าพูดคุยกับตัวแทนทุกๆ คนของผม ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม จนกว่าผมจะอนุญาต เพราะตัวแทนส่วนตัวของผมมักเก็บรายได้ของผมจากการมีส่วนร่วมในทัวร์ครั้งนี้ และห้ามคิงจ้างใครก็ตามมาทำงานใสทัวร์โดยไม่มีการรับรองจากผมก่อน’ ไมเคิลเปรียบทัวร์ในครั้งนี้กับ ‘การไชโยครั้งสุดท้าย’ และ ‘ครั้งสุดท้ายจริงๆ’ ที่จะร่วมงานกับวงแจ็คสันไฟฟ์ในอดีต ในวันที่ 4 สิงหาคม ปี 1984 ฉันพาแวน ฮาเลน (Van Halen-MCVS) นักร้องเดี่ยวและเดวิด ลี รอธ (David Lee Roth-MCVS) ไปชมการแสดงที่เมดิสัน สแควร์ การ์เด้น และเข้าพบไมเคิลในห้องโถงกลมส่วนตัวของการ์เด้น ฉันรู้สึกเซอร์ไพรส์มากๆ ที่หน้าตาของไมเคิลเปลี่ยนไปหลังจากครั้งสุดท้ายที่เราเจอกัน (ก็แน่ล่ะ...จากหัวฟูแอฟโฟรเป็นหล่อเช้งเหมือนหลุดออกมาจากเทพนิยาย...-MCVS) และเขาก็แต่งหน้าเยอะมากๆ เลยล่ะ (เครื่องสำอางของเขาเปื้อนเสื้อฉันด้วยแหละ หลังจากเรากอดทักทายกัน) แต่ที่ฉันเซอร์ไพรส์ที่สุดคงจะเป็นอะไรไปไม่ได้ นอกจากไมเคิลรู้จักเดวิด ลี รอธมากแค่ไหน และไมเคิลก็ยังรู้เข้าอีกว่ายอดขายของแผ่นเสียงและตำแหน่งในชาร์ตของแวน ฮาเลนคือเท่าไหร่!!! (แหม...คนจะเป็นเพชรที่เจียระไนระดับเซียนได้ก็ต้องศึกษาจากคนที่เคยเป็นเพชรก่อนอ่ะดิ-MCVS) ในภายหลัง ฉันได้สัมภาษณ์ไมเคิลผ่านทางโทรศัพท์ จากลอสแองเจลิส เมื่อ 15 กุมภาพันธ์ 1985 ไมเคิลเล่าให้ฉันฟังเกี่ยวกับปัญหาในการทำทัวร์ครั้งนี้และความกดดันที่ต้องร่วมงานกับคนในครอบครัวตัวเอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องการประสบความสำเร็จจากอัลบั้มเดี่ยวอันยิ่งใหญ่ที่ผ่านมา LR: ฉันไม่ได้เจอคุณเลยนะ ไมเคิล ตั้งแต่ที่การ์เด้นน่ะค่ะ 1 ปีเต็มๆ เลย... MJ: ผมรู้ครับ คุณได้ทำอะไรไปบ้างล่ะ คุณยังชอบนิวยอร์คอยู่รึเปล่า LR: โอ้...แน่นอนสิคะ MJ: มากกว่าแอลเอหรอ? LR: โธ่...คุณก็รู้ ฉันไม่ได้ไปแอลเอมาตั้งนาน... MJ: คุณไม่ชอบวิธีการใช้ชีวิตของพวกเราที่นี่เหรอครับ LR: ฉันว่ามัน...โปร่งแจ้งมากไปน่ะค่ะ แต่ยังไงก็เถอะ คุณมีความสุขกับทัวร์มั้ยคะ MJ: เอ่อ...อืมม...มันขึ้นอยู่กับ...ผมไม่เคยอยากใช้งานคนจำนวนมากเหล่านั้นที่เรามีเลยนะครับ แต่มันกลับกลายมาเป็นการโหวตแทนน่ะ มันไม่แฟร์เลยสำหรับผม คุณรู้มั้ย? ผมไม่มีสิทธิ์โหวตตั้งหลายครั้ง ผมไม่เคยชอบที่พวกเขาทำกันยังงั้น ผมต้องการใช้งานคนเกรดเอบวกจริงๆ เท่านั้นมาโดยตลอด พวกคนที่ได้รับการพิจารณาว่ายอดเยี่ยมในด้านของเขาน่ะครับ ผมพยายามมาตลอดที่จะทำอะไรให้เฟิร์สต์ คลาสส์ ใช้งานคนที่เยี่ยมที่สุด แต่สิ่งที่ผมทำกลับกลายเป็นไม่ตรงกับที่ครอบครัวผมต้องการ และความจริงที่ว่าทัวร์ครั้งนี้จะเป็นทัวร์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเท่าที่มีมาและผมประสบความสำเร็จอย่างล้นหลาม มันจะเป็นอย่างที่ผมบอกไปก็ต่อเมื่อพวกเขาคอยรอที่จะปาลูกดอกใส่คุณด้วยน่ะครับ...เอ่อ...สไตรแซนด์ (บาบร่า สไตรแซนด์-Barbra Streisand-MCVS) เคยกล่าวเอาไว้ว่า...เอ่อ...คือผมบันทึกเทปเอาไว้น่ะ ตอนเธอไปออกรายการ 20/20 (ถ้าจำไม่ผิดเป็นรายการปัจจุบันของบาบาร่า วอลเตอร์ส-MCVS) เธอกล่าวว่าตอนเธอเข้าวงการใหม่ๆ เธอยังใหม่และเด็กอยู่เลย ทุกๆ คนรักเธอ และพวกเขาก็ปั้นเธอขึ้นมาแล้วต่อมา...พวกเขาเหล่านั้นก็น็อคเธอลงมา และเธอก็รู้สึกว่า...ประมาณว่า...”โอ้ นั่นคือสิ่งนั้นสินะ?” คุณก็รู้ใช่มั้ยลิซ่า...บาบร่าเธอก็เป็นมนุษย์นะครับ เธอยอมไม่ได้หรอก เธอไม่มีวันลืมเรื่องนั้นหรอก LR: อืมม...ค่ะ เมื่อคุณไปถึงจุดสูงสุดของอาชีพ สิ่งที่ได้รับคืนมาก็คือความอิจฉาริษยาของผู้คนน่ะสิคะ MJ: ใช่ ผมรู้ครับ...สตีเว่น สปีลเบิร์ก (Steven Speilberg-ผู้กำกับมากความสามารถ-MCVS) ก็ผ่านประสบการณ์อย่างนั้นมาแล้ว...แต่ผมเป็นคนแกร่งนะครับ ผมไม่ยอมให้สิ่งเหล่านั้นมากวนใจผมหรอก ผมรักสิ่งที่ผมทำอยู่ และผมก็จะยกภูเขาออกจากอกแล้วทำทุกๆ สิ่งให้ยิ่งใหญ่ขึ้น ดียิ่งขึ้นไป เพราะแฟนๆ จะได้มีความสุขครับ LR: ฉันได้ยินมาว่าแฟนๆ บางคนหัวเสียกับราคาบัตรคอนเสิร์ตที่ตั้งไว้สูงมากค่ะ MJ: คุณก็รู้นิ่ ใช่มั้ยครับ ว่ามันไม่ใช่ไอเดียผม ไม่มีอะไรที่ผมเป็นคนคิดเองเลย ผมไม่ได้รับสิทธิ์ให้โหวตบ้างเลยครับ ผมหมายถึงผมต้องทำตามใบสั่ง...ซึ่งผมก็ไม่ต้องการอย่างนั้นเลยนะครับ ผมไม่ต้องการให้ราคามันสูงขนาดนั้นครับ...การผลิตของเรานั้นระดับโปรมาก ซึ่งก็ต้องจ่ายมันไป...แต่ถึงยังงั้นก็เหอะ ผมไม่ต้องการให้ราคาสูงเลยครับ ผมไม่ได้ออกเสียงบ้างเลย...แต่ดอน คิงน่ะสิ...ทั้งหมดนั่น ผมไม่ได้เสนออะไรเลย มันดูแรงนะ โดยเฉพาะถ้าพวกเขาเป็นคนในครอบครัวคุณน่ะ เหมือนที่ไลโอเนล ริชชี่ (ร่วมแต่งเพลง We are the world และเป็นพ่อเลี้ยงของนิโคล ริชชี่-MCVS) พูดกับวงคอมมาโดส์น่ะ เขาจะพูดว่า ‘เรามาคุยกันเรื่องนี้ก่อนได้มั้ย?’ แต่คนพวกนั้นไม่ใช่พี่น้องของเขานิ่...มันยากที่จะเห็นพี่น้องของคุณ...และพวกเขากำลังหัวเสียกับบางสิ่ง แล้วคุณก็สามารถมองเข้าไปในดวงตาพวกเขาและเห็นมัน หรือไม่พวกเขาก็ไม่พูดกับคุณ แต่ผมกำลังจะทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ขึ้นและดีขึ้นในอนาคต ผมบังคับตัวเองให้ทำสิ่งที่กำลังทำอยู่และผมช่วยไม่ได้ในเรื่องนั้น ผมรักการแสดงน่ะครับ ผมชอบครีเอตอะไรขึ้นมา และกลับมากับสิ่งใหม่ๆ ที่พิเศษ เพื่อที่จะเป็นผู้ริเริ่มครับ ผมชอบนวัตกรรมใหม่ๆ ผมมักจะตื่นเต้นต่อไอเดียต่างๆ แต่ผมไม่สนใจเรื่องเงินนะ ไอเดียสร้างสรรค์เหล่านั้นต่างหากที่เรียกความตื่นเต้นผมได้ LR: คุณดูเหมือนจะแยกตัวออกไปสิ้นเชิง, ถูกกักกันเอาไว้ อะไรประมาณนั้นน่ะค่ะ ไปที่ไหนไม่ได้เลย... MJ: อืมม...ใช่ ส่วนใหญ่ถูกต้องเลยล่ะครับ แต่ผมก็มีโอกาสที่จะได้สนุกกับเขาบ้างนะ ผมดูหนังและเล่นเกม แล้วผมก็มีเพื่อนมาอยู่ด้วยในบางที ผมรักเด็กและสิ่งพวกนั้นน่ะครับ ผมชอบเล่นกับพวกเขา มันเป็นหนึ่งในสิ่งที่ผมชอบทำเลยครับ แต่ใช่ว่าการแสดงเป็นสิ่งไม่สนุกนะ ผมสนุกกับการไปแสดงตามที่ต่างๆ ผมคิดถึงมันเหมือนกัน แต่ผมก็ได้แต่งเพลงดีๆ พวกนั้นไว้เยอะแล้ว และผมก็ตื่นเต้นกับเพลงพวกนั้นจริงๆ นะ ผมกลับมากับสิ่งนั้น LR: ค่ะ...ไมเคิลคะ ขอฉันเล่าอะไรหน่อยสิ...ฉันไปที่ไหนในโลกก็ได้ยินเพลงของคุณทั้งนั้นเลย... MJ: ครับ...มันพิสูจน์ให้เห็นว่าคุณเอาอะไรใส่ลงไปในเพลงของคุณบ้าง กับผม ผมใส่จิตวิญญาณของผมลงไปในอัลบั้มทริลเลอร์, เลือดเนื้อของผมด้วย ผมใส่ความเหนื่อยและน้ำตาลงไปทั้งนั้นครับ ผมทำอย่างนั้นริงๆ และไม่ใช่เพราะว่ามันคือทริลเลอร์นะ ผมก็ทำกับ E.T. (หนังสั้นของไมเคิล-MCVS) เหมือนกันในเวลานั้นน่ะครับ ซาวนด์แทร็ค (เพลงประกอบภาพยนตร์-MCVS) ของ E.T. น่ะ ผมใส่ความเครียดของผมลงไปในเพลงนั้นมหาศาล แต่ตอนที่เรามิกซ์อัลบั้มทริลเลอร์ใหม่ๆ น่ะ มันออกมาเน่าเลยล่ะครับ LR: ฮะ? ว่าไงนะคะ? MJ: โอ้...มันแย่มากๆ และผมก็ร้องไห้ที่ปาร์ตี้ที่ลองฟังกันดูน่ะครับ ผมบอกว่า ‘ผมขอโทษนะครับ แต่เราไม่สามารถอัดเพลงนี้ได้จริงๆ ’ แล้วผมก็นัดควินซี่มาประชุม และทุกคนที่บริษัทอัดเสียงก็ร้องกันใหญ่ที่เราต้องเอามันออก เพราะมันมีกำหนดเวลาด้วยไงครับ ผมเลยบอกว่า ‘ผมขอโทษจริงๆ นะ แต่ผมจะไม่อัดเสียงมันครับ’ ผมบอกว่า ‘มันแย่มากๆ ’ จากนั้นเราจึงมิกซ์เสียงใหม่ภายในหนึ่งวันเต็มๆ ประมาณนั้นน่ะ...แล้วเราก็พักผ่อนไปเลย 2 วัน แล้วเราก็มิกซ์ต่ออีก พวกเราทำงานกันหนักเกินไป แต่มันก็ออกมาโอเคนะครับ ไมเคิล แจ็คสันได้รับการพิสูจน์ความยิ่งใหญ่โดยได้มีชื่ออยู่ในร็อค แอนด์ โรล ฮอล ออฟ เฟม (Rock and Roll Hall of Fame ซึ่งไมเคิลได้มีชื่ออยู่ 2 ครั้ง-MCVS) ณ วอลดอร์ฟ แอสทอเรีย นิวยอร์คซิตี้, วันที่ 19 มีนาคม 2001: ไมเคิลใส่สูทสีขาวและถูกห้อมล้อมโดยเหล่าบอดี้การ์ดไซส์ยักษ์ ส่วนเพื่อนของเขา แรบไบ ชมัวเล่ย์ โบทีค (Rabbi Shmuley Boteach ผู้เขียนหนังสือเรื่อง The Michael Jackson’s Tapes-MCVS) ก็ถูกห้อมล้อมพอๆ กัน ซึ่งในขณะนั้นหาคำทีเหมาะกว่าคำว่าเป็นที่ปรึกษาทางจิตใจของไมเคิลไม่ได้ ไมเคิลยืนอยู่ระหว่างกำแพงในห้องครัวกับเวทีทางด้านซ้าย (ซึ่งใช้เป็นหลังเวทีในพิธีมอบรางวัล ร็อค แอนด์ โรล ฮอล ออฟ เฟม) และเมื่อเขาเจอฉัน “ลิซ่า?” เขาพูด แล้วเราก็เริ่มเดินไปด้วยกัน โดยบอดี้การ์ดของเขาจับฉันไว้ “ไม่!! ไม่เป็นไรน่า” ไมเคิลพูดกับบอดี้การ์ดของเขาอย่างเฉียบขาดด้วยเสียงของเขาอีกแบบหนึ่ง, ไม่ใช่เสียงกระซิบแบบที่เขาเคยพูด, ไม่ใช่เสียงที่พูดในสาธารณะด้วย แต่เป็นเสียงที่เขาใช้ในการพูดคุยจริงๆ “เธอเป็นเพื่อนผมครับ” เขาบอกกับผู้บริหารของบริษัทค่ายเพลง ....นั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันได้เจอไมเคิล แจ็คสัน.... เสริม: เมื่อตอนที่ฉันเขียนเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของโมทาวน์จากคำบอกเล่าของผู้คน สำหรับนิตยสารแวนิตี้ แฟร์ เมื่อปีที่แล้ว เจอร์เมนต้องการให้พี่น้องแจ็คสันเข้าไปมีส่วนร่วมด้วย แต่แอนนี เลโบวิตซ์ (Annie Leibovitz-ช่างภาพชื่อดัง-MCVS) กับฉันไม่ต้องการถ่ายรูปหรือให้สัมภาษณ์พวกเขาโดยไม่มีไมเคิล เจอร์เมนจึงส่งจดหมายมาว่าเราต้องติดต่อกับโฆษกของไมเคิล (เริ่ดๆๆๆ -MCVS) ซึ่งก็คือดอกเตอร์โทเม โทเม (Dr. Tohme Tohme คนที่เป็นหมอชาวอเมริกาใต้หรืออะไรสักอย่างที่เคยออกมาพูดวันที่ไมเคิลจากไป-MCVS) คนที่มีแค่ (แล้วก็เขียนว่า a P.O.-box address-MCVS) สักที่หนึ่งในแคลิฟอร์เนีย จากนั้นฉันก็ส่งคำเชิญให้ไมเคิลมามีส่วนร่วมด้วย... ....แต่ฉันก็ไม่เคยได้รับคำตอบกลับมาเลย.... แก้ไขเมื่อ 23 เม.ย. 53 16:50:06 แก้ไขเมื่อ 23 เม.ย. 53 16:46:50 แก้ไขเมื่อ 23 เม.ย. 53 16:44:51 แก้ไขเมื่อ 23 เม.ย. 53 16:44:02 แก้ไขเมื่อ 23 เม.ย. 53 16:43:12 จากคุณ : MICHAELVISA เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 15:34:13

ความคิดเห็นที่ 13   ในที่สุดความฝันก็มาถึง ปิดกระทู้ทั้งทีก็ต้องมีพูดคุยใช่มั้ยคะ ตลอดการแปล (ซึ่งเป็นครั้งแรกของวีซ่า) เป็นอะไรที่เหนื่อยมากๆ ไม่น่าเชื่อเลยว่า Vanity Fair จะมีข้อมูล 5-7 หน้าที่มากมายขนาดนี้ นอกจากตัววีซ่าเองจะได้ความรู้แล้ว เพื่อนๆ พี่ๆ ป้าๆ น้าๆ อาๆ (น้อง-ถ้าปี) ก็คงจะได้รับความรู้อีกเช่นกัน ส่วนตัววีซ่าเองไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน เคยคิดว่าพันทิปเป็นสถานที่ที่มีไว้ “ด่า” แต่ตอนนี้รู้แล้วว่าเป็นเฉพาะบางคลับเท่านั้น แต่ด้วยความที่เคิ่ลเป็นคนดี ไหงเราจะไม่ดีด้วยล่ะคะ ทุกๆ คนที่เคิ่ลคลับนิสัยดีมากๆ และขอบอกว่าอยากเจอทุกๆ คนจ้า... ตอนนี้เอง วีซ่าก็มีกระทู้ที่ใหญ่ยักษ์อีกกระทู้หนึ่งคือกระทู้อวดสมบัติค่า...มีเพื่อนๆ เข้ามาแบ่งปันกันเยอะมากๆ ก็ต้องขอขอบคุณ -ถึงท่านเปาและกงซุน ขอบคุณสำหรับความเซียนในการรังสรรค์การ์ตูนให้เด็กน้อยวีซ่าได้อ่านอย่างเจิดจรัสจริงๆ ค่ะ ขอให้ทำต่อไปนะคะ จะติดตาม (ตอนที่อยากอ่านมากที่สุดคือ Just Married) ที่จริงวีซ่าอยากให้ท่านทั้งคู่ตั้งกระทู้เกี่ยวกับการแถลงข่าวเลยนะคะนี่ เหมือนกระทู้แถลงการณ์น่ะค่ะ -ถึงทุกๆ ท่านอื่นๆ ที่ขี้เกียจจะเอ่ยนาม (ไม่ว่ากัน””) ก็ขอขอบคุณจริงๆ ค่ะ และช่วยกันรังสรรค์ผลงานดีๆ กันต่อไปนะคะ สุดท้ายนี้ ก็ขอให้ทุกๆ ท่านมีความสุขมากๆ เจออะไรดีๆ เกี่ยวกะเคิ่ลก็นำมาอวดกัน เจออะไรร้ายๆ ที่คนเขียนกันเกี่ยวกะเคิ่ล ก็นำมาร่วมด่ากัน (อิๆ) แล้วก็ขอให้ทุกท่านเพื่อนๆ พี่ๆ ป้าๆ น้าๆ อาๆ (น้องๆ-ถ้ามี) ทั้งหลาย ติดตามวีซ่าต่อไปค่า......บาย...... ปล. (ยังอุตส่าห์มีปล.) : ขอให้ผู้รู้ของเคิ่ลคลับช่วยบอกวิธีการเป็นสมาชิกเคิ่ลคลับเต็มตัวได้มั้ยคะ รู้สึกเหมือนตัวเองยังไม่เต็ม (ตัวในเคิ่ลคลับค่ะ) จากคุณ : MICHAELVISA เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 15:48:17

ความคิดเห็นที่ 14   ต้องขอบคุณน้อง MICHAELVISA มากๆนะ เหนื่อยแย่สิท่า พี่เป็นกำลังใจให้ต่อไป สู้ๆนะน้อง ขอบคุณค่ะ จากคุณ : jinnypk เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 19:02:10

ความคิดเห็นที่ 15 หูยยยย ขอบคุณมาก ๆ ที่รวบรวมมาให้ขนาดนี้ สุดยอดจริง ๆ จ๊ะตะเอง พี่ชอบมากที่น้องเอารูปลิซ่าสุดสวยมาให้ดูกัน แล้วก็ปกหนังสือหลาย ๆ แบบที่ไม่เคยเห็นอ่ะจ๊ะ ขอบคุณมาก เอ...วิธีการเป็นสมาชิกเคิ่ลคลับเต็มตัว....อืมมมม (นั่งจิ้มพื้น จึ๋งๆๆๆ) แล้วมันมีแบบครึ่งตัว หรือ เสี้ยวตัว ด้วยรึ? (น้านไปกวนน้องอีก...) . . . ก็เข้าไปเม้นท์ในทู้คนอื่น หรือ เข้าไปแชทบ็อกซ์คุยกันบ้างก็ได้จ้า ปล. ตกลงว่าเป็น "วีซ่า" ไปแล้วเหรอ เอิ๊กกกก น่ารักดีจ๊ะ จากคุณ : Shogubutsu เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 20:18:29

ความคิดเห็นที่ 16 #13 มีคนบอกให้มาตอบคำถามนี้ แต่หลังจากพิจารณาดูอย่างถ้วนถี่แล้ว พี่คิดว่า น้องวีซ่า เข้ามาในคลับ เต็มตัว จนล้นแล้วล่ะค่ะ ไม่้ต้องกังวลแล้วนะคะน้อง :) จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 20:39:45

ความคิดเห็นที่ 17 เข้ามาทักทาย ในที่สุดก็รวมบทความแล้ว ยาวไม่ใช่เล่น และมันไม่ง่ายเลยสำหรับเด็กอายุแค่นี้ ขอชมเชยว่าเก่งมาก เรื่องของไมเคิลเรื่องนี้ เป็นเรื่องที่อ่านแล้วสนุกอีกเรื่องนึง ขอบคุณที่สละเวลาและเหน็ดเหนื่อยมาแปล เพราะวันข้างหน้า คนรุ่นหลังๆมาอ่าน เค้าต้องรู้จักอยู่แล้วว่า บทความไหน แปลมาจากใคร ขอบคุณมากจ้า ส่วนความเข้าใจที่ว่าพันทิปมีไว้ด่า ไม่ว่าจะที่ไหนสักที่ ยังไงมันก็ต้องมี เพราะแต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน แล้วแต่ว่าจะเม้นแบบมีสติหรือไม่มีแค่นั้นเอง ที่นี่ก็เคยผ่านจุดนั้นมาแล้ว แต่ยอมรับว่าเพราะทุกคนยึดถือไมเคิลเป็นแบบอย่าง ทุกอย่างเลยผ่านไปได้ด้วยดี แต่เมื่อก่อนมันคึกคักกว่านี้นะ คนเก่าๆหายไปไหนมะรู้ T_T ส่วนการสมัครเข้าคลับยังไง แบบที่น้องวีซ่าทำก็ถือว่าเข้ามาในคลับเต็มตัวแล้ว และอย่าลืมแวะไปอ่านคลังกระทู้เก่าๆ จะมีบทความและกระทู้ดีๆ สนุกๆที่พวกพี่ๆเค้าแปลไว้ก่อนแล้วให้อ่านเยอะแยะเลย (เมื่อก่อนพี่ใช้เวลาหลายวันในการอ่านเลย ได้ความรู้เยอะแยะมาก) อย่าลืมหลังหลังมือไปหาพี่ มีน ธันวา ฝ่ายทะเบียนราษฎร์ขอเมมเบอร์ด้วยล่ะ และท่านเจ้าหู่ NarzizuZ  หรือท่านโชกุ๊ก  Shogubutsu  เพื่อเข้าร่วมกิจกรรมบอกรักไมเคิล(ไม่รู้ทราบหรือยัง) ส่วนเรื่องการ์ตูน ขอบคุณที่ชอบและอยากติดตามอ่าน รู้สึกดีใจที่มีคนรุ่นใหม่ศึกษาอยากรู้เรื่องราวของไมเคิล ผ่านการ์ตูน จริงๆมันก็ไร้สาระและบ้าๆบอๆมากกว่า แค่ชอบอ่านพี่ก็ดีใจแล้ว(ว่าแต่พี่กับท่านเปาเปิดกระทู้แถลงการณ์เนี่ย มันจะดูโอเวอร์ยังไงไม่รู้...ยังกะคู่ B1 B2 ออกเทปเลย แว๊กกก) คิดว่าที่เม้นแบบนั้นที่กระทู้ของน้องวีซ่า ตรงนั้นคงพอแล้วมั้ง ^ ^" ลำดับเรื่องราว ทุกอย่างอยู่ในทู้ของน้องหมดแล้ว (ขอบคุณท่านเปาอีกที ที่หามาลงและอธิบาย เข้าใจง่าย) ท้ายนี้ก็ขอขอบคุณสำหรับน้องวีซ่า ที่แปลบทความดีๆ ให้คลับด้วยจ้า เก่งมากมาย ปล.ไม่รู้จะเอารูปอะไรประกอบ เอา กกท ละกัน จากคุณ : AC.Mindfields เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 20:56:59

ความคิดเห็นที่ 18 ขอบคุณน้องวีซ่ามากๆ ขอต๊ะไว้ก่อน ยังไม่ว่างอ่านทั้งหมด แต่เซฟเก็บไว้แล้วละ ปล. มาช่วยกดเก็บเข้าคลัง จากคุณ : popoking เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 22:54:01

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณสำหรับการรวบรวมนะคะ  แล้วถ้าว่าง ดึกๆคงจะเข้ามาอ่านอีกที ขอให้โต ไป เป็น อนาคต ที่ดี ของ ชาติ นะคะ น้อง วิสา  (เรียก วิสาแล้วกันนะเข้าธีมไทยเทรนด์ของที่นี่ ตอนนี้) สนับสนุนคำพูดท่านกงซุล ขอให้ไปอ่านกระทู้เก่าๆ ในคลังทั้งหมดก็จะทราบอะไรหลายๆอย่างที่น้องอยากทราบ ไม่ว่าสมาชิกคลับ รึข่าวสารต่างๆ ของไมเคิล ชนิด exclusive สุดๆ (เพราะที่นี่เจาะข่าวลึก ล้วงข่าวลับ ฮา) ได้ความรู้ ประเทืองปัญญา ไม่ว่าเรื่องเล็กน้อย ไปจนถึงเรื่องใหญ่ๆ โดยที่จะได้ไม่ต้องตั้งคำถามซ้ำด้วยนะคะ ปล.ทำตามวิธีดังกล่าวแล้วน้องจะค้นพบความลับสู่ดวงดาว ฮึ จากคุณ : NarzizuZ เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 23:28:38

ความคิดเห็นที่ 20 อ่าน บทแปลของหนู วิสา คนเก่ง แล้ว ขอบคุณมากสำหรับความขยัน และมีน้ำใจของหนู ทำให้ป้าได้อ่านเรื่องดีๆของ MJ เข้าใจได้ง่ายขึ้น  แต่ก็ตาลายไปเหมือนกัน  เพราะบางตอนมันติดกันเป็นพืดไปหมด ไม่รู้ว่าอ่านข้ามอะไรไปมั่งรึเปล่า มาร่วมด้วยช่วยกันเดา งูๆปลาๆ ที่หนูวิสา วงเล็บไว้..ว่าไม่แน่ใจ..(ป้าก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน  แต่อยากช่วยน่ะ จาก บทที่ 9 (คคห.9) ตอนท้ายๆ... * Lost to the world   หมายถึง...เป็นความสูญเสีย ... ต่อโลก (หรือ โลก ต้องสูญเสียเขาไป) * It will make itself known   น่าจะหมายถึง......ทำให้ "ตัวมันเองเป็นที่รู้จัก" (ทำนองว่า มีความโดดเด่นในตัวเอง) ประมาณนั้น...รึเปล่า คคห. 10 ......... * if he had gone into "one"   ........  ถ้าแม้เขาได้เคยเข้าไปใน "ตู้แบบนั้น"  ...(เขาก็คงทำไปเพราะ มันช่วยให้เสียงของเขาดีขึ้น) คคห.11 ...... * went on the road .......  ท่องไปในที่ต่างๆ  น่าจะหมายถึง ออกทัวร์คอนเสิร์ทรึเปล่า * การแสดงโชว์เพลง Billie Jean ในงาน 1983 ทีวี สเปเชี่ยล โมทาวน์ 25................ เคยมีข่าวลือผิดๆ ออกมาว่า เริ่มแรกไมเคิลไม่ยอมให้พวกเขา "film the number" แต่หลังจากได้รับความยินยอมใน.... "final edit"  แล้ว เขาจึงยอม - film the number  น่าจะหมายถึง การ"ถ่ายภาพยนต์(film)" ตอนที่แสดง"เพลงนั้น(the number)"   และ... - final edit   น่าจะหมายถึง  การแก้ไขปรับปรุงขั้นสุดท้าย (จนพอใจแล้ว) บทที่ 10  คคห.12 ..... * เกี่ยวกับงานเลี้ยง ดอนคิง..... it was a cross between a press conference for a heavyweight title fight and a revival meeting .... ไม่ได้อ่านข้อความทั้งหมด  เดาว่า  น่าจะหมายถึง  "เป็นบรรยากาศงานเลี้ยงที่  ผสมผสานกัน ระหว่าง การแถลงข่าวการชกนัดสำคัญของนักมวยรุ่นใหญ่  กับ การชุมนุมสังสรรค์พวก(ดารา)คนหน้าเก่า ที่เคยรู้จักกัน...." * เกี่ยวกับ แรบไบ ชมัวเล่ย์ โบทีค ...." was -for lack of a better word".......น่าจะ หมายถึง  "หาคำเหมาะกว่านี้ (ที่ปรึกษาทางจิตใจของไมเคิล)ไม่ได้" * Motown oral history  หมายถึง  ประวัติของโมทาวน์ จากคำบอกเล่าของผู้คน ..... หรือเปล่า ? จากคุณ : dogpeople1 เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 53 11:51:54

ความคิดเห็นที่ 21   ขอบคุณสำหรับคำแปลมาก ๆ ค่า จากคุณ : P.S.T. (Pretty Small Thing) เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 53 13:14:20

ความคิดเห็นที่ 22 เราไม่ได้มาอาศัยอยู่บนโลกเพื่อคอยตัดสินผู้อื่นหรือจ้องจับผิดผู้อื่นนะครับ ผมเองรู้สึกว่าพวกเรามาอยู่บนโลกใบนี้เพื่อให้ความรักจากคนๆ หนึ่งไปสู่อีกคนหนึ่ง และสร้างความสามัคคีให้อยู่ภายในจิตใจของกันและกันครับ” พี่ชอบบทแปลทั้งหมดนี้มากๆเลยค่ะ     อายุแค่นี้แปลได้ขนาดนี้นับว่าเก่งมากๆแล้วนะคะเนี่ย   แต่ยังงัยซะก็อย่างพึ่งหยุดความพยายามค่ะ   ปอลอ  น้องก็เป็นสมาชิคคลับแบบเต็มตัวตั้งแต่ก้าวเข้ามาวันแรกแล้วนิคะ จากคุณ : เราอุ้มนะ เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 53 14:11:09

ความคิดเห็นที่ 23   ขอบคุณน้องวีซ่ามาก ๆ นะจ๊ะ ที่แปลบทความดี ๆ ให้ได้อ่านกัน แปลเยอะ ๆ มาก ๆ คงจะเหนื่อยมากซินะ  ยังไงพี่เป็นกำลังให้นะจ๊ะ ที่มีน้องสมาชิกคลับที่ดี เพิ่มมาอีกหนึ่งท่าน  เย้ ๆๆๆๆๆ จากคุณ : aor_mj เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 53 15:13:27

ความคิดเห็นที่ 1 ขอบคุณน้องวีซ่าอีกคนคะ ข้อความยาวมาก คงต้องเซฟไว้อ่านยามว่าง น่าจะเอาขึ้นเป็นกระทู้แนะนำซะหน่อยนะคะ  ไม่รู้ทำไงทำไม่เป็นคะ จากคุณ : superturbo เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 53 07:23:13

ความคิดเห็นที่ 2 โอ้อ่านเพลินเลยค่ะ ขอบคุณ น้องMICHAELVISAมากค่าที่แปลบทความดีๆ แจ๋วจริงเลยค่ะ จากคุณ : Kz เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 53 11:53:31

ความคิดเห็นที่ 3 ขอบคุณสำหรับการแปล และการรวบรวมบทสัมภาษณ์ทั้งหมดนี้นะจ๊ะ จากคุณ : RockwithU เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 53 16:44:16

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณจ้า กระทู้แปลดีๆอีกเรื่อง น้องเก่งมากเลยนะจ๊ะ อายุแค่นี้ กดเก็บเข้าคลังแล้วจ้า จากคุณ : Snow Crystal เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 53 21:14:00

ความคิดเห็นที่ 5   ขอบคุณคุณ dogpeople1 มากๆ เลยค่ะ จากคุณ : MICHAELVISA เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 53 16:50:45

ความคิดเห็นที่ 6   โห..ด้านภาษาเป็นเลิศ ว่างๆก็ติวให้พี่ด้วยนะคะ (ยอมแทนตัวเองว่าพี่ซะที ยอมรับแล้ว T^T) จากคุณ : LoveMJJ เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 00:52:39

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณสำหรับคำแปล  เก่งจริง ๆ คะ จากคุณ : superturbo เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 07:13:54