 |
[Review] Greasy Cafe : ทิศทาง
|
|
หลังจากประสบความสำเร็จไปแบบพอประมาณ กับงานชุดแรก'สิ่งเหล่านี้'ซึ่งถือว่าเป็นอัลบั้มที่บางเพลงนั้น ต้องใช้เวลานานทีเดียว กว่าที่จะเริ่มติดหูคนฟัง (บางเพลงในอัลบั้ม'สิ่งเหล่านี้'เพิ่งมาถูกพูดถึงเอาตอนที่งานชุดที่ 2 ของ Greasy Cafe ใกล้จะวางแผงแล้วด้วยซ้ำ) และก็ดูเหมือนว่า Greasy Cafe จะเป็นศิลปินจาก Smallroom ที่ในแง่ของเนื้องานแล้ว อาจจะอยู่คนละฟากกับวงในสังกัดเดียวกันอย่าง Tattoo Color หรือ The Richman Toy ที่เพลงของ Greasy Cafe นั่น อาจจะเข้าถึงยากกว่า 2 วงที่ยกตัวอย่างไป ที่อาจจะเข้าถึงคนหมู่มากได้มากกว่า แต่ก็ยังนับว่าสามารถประสบความสำเร็จไปได้พอสมควร งานชุดที่ 2 จากช่างภาพหนุ่มนี้จึงไม่ต้องคอยกันนานแต่อย่างใด
สิ่งที่สามารถเห็น หรือสัมผัสได้อย่างชัดเจนในงานชิ้นนี้ของ Greasy Cafe ที่แม้ภาคดนตรีใน'ทิศทาง'อัลบั้มที่ 2 นี้ อาจจะไม่ได้เปลี่ยนแปลงออกไปจากงานชุดแรกมากนัก แต่ดูเหมือนกับว่าโดยรวมของงานชุดนี้ จะทรงพลังมากขึ้นกว่าอัลบั้มชุดที่แล้วอยู่เยอะเลยทีเดียว อาจจะเพราะด้วยการที่เนื้อเพลง และทิศทางของดนตรีไปในทางเดียวกันมากขึ้น หรือการ mix เสียงที่ทำให้ดูเป็น Live Band มากขึ้น (แม้ว่าชุดนี้ จะยังคงไม่ได้ใช้กลองจริงในการบันทึกเสียงเช่นเคยก็ตาม) เสียงบรรเลงกีต้าร์ทั้งสามตัวแผดผสานกันอย่างกลมกลืนในแต่ละเพลง ล้วนเป็นฝีมือของ 'รัฐ พิฆาตไพรี' มือกีต้าร์หนุ่มมากฝีมือจาก Tattoo Color คู่หูที่ทำเพลงร่วมกับเล็กมาตั้งแต่อัลบั้มแรกเช่นเคย ที่นอกจากจะเล่นกีต้าร์แล้ว ยังรับหน้าที่ในการบันทึกเสียงเครื่องดนตรีในอัลบั้มนี้ทั้งหมด รวมถึงเป็น Producer ร่วมกับเล็กด้วย หากจะบอกว่า รัฐ นั้นมีส่วนในการทำอัลบั้มชุดนี้พอกับเล็กเอง ก็คงจะไม่ผิดมากนัก
อีกอย่างที่ทำให้งานชุดนี้โดดเด่นออกมาจากอัลบั้มเพลง Rock อื่นๆที่ออกมาในช่วงเวลาไล่เลี่ยกันนั้น น่าจะเป็นในส่วนของเนื้อร้อง ที่ทั้งหมดดูแล และออกมาจากมุมมองของเล็กเองทั้งหมด ซึ่งแม้ว่าสิ่งที่เขาสื่อสารออกมาผ่านบทเพลงนั้น จะเต็มไปด้วยความเจ็บปวด หม่นหมอง และเฝ้าคนึงหาสักเพียงใด แต่ราวกับว่าเมื่อฟังจบแล้ว แม้เราจะไม่สามารถค้นพบถึงทิศทาง ที่จะก้าวเดินออกไปจากห้วงแห่งความรู้สึกเหล่านั้นได้ก็ตาม แต่มันก็ให้ความรู้สึกไปในทางที่ทำให้เรารู้สึกว่า เราสามารถอยู่กับความรู้สึกเหล่านั้นได้ดียิ่งขึ้น
ที่ทำให้ผมรู้สึกเช่นนั้น หลังฟังเพลงจบ อาจจะเป็นเพราะว่า แม้เพลงของ Greay Cafe นั้น อาจจะเต็มไปด้วยความหม่นเหม่อ โศกเศร้าสักเพียงใด แต่เขาก็ไม่ได้พาเราเข้าไปในอารมณ์แห่งความฟูมฟายสักเท่าใดนัก กลับกันเสียอีก ราวกับว่าเขาจะมองเรื่องราวเหล่านี้เป็นสิ่งสวยงามเสียด้วยซ้ำไป
แม้จะด้วยภาคดนตรี ที่ออกจะหนักหน่วงกว่างานชุดแรก และเนื้อเพลงก็ไม่ได้สื่อออกมาให้เข้าใจได้อย่างง่ายดายหรือตรงไปตรงมามากนัก แต่สิ่งที่บรรจุอยู่ในอัลบั้ม'ทิศทาง'ของ Greasy Cafe นี้ แทบทุกอย่างก็ยังคงอาศัยอยู่ภายใต้โครงสร้างแบบเพลง Pop เป็นหลักอยู่ จึงไม่ได้เป็นเรื่องยุ่งยากอะไรนัก หากคนที่ฟังเพลง Pop อยู่เป็นปกติ อยากจะทดลองในการหาอะไรใหม่ๆในการฟัง และการเข้าถึงอารมณ์ใหม่ๆในงานชิ้นนี้
สรุปแล้ว อัลบั้มนี้ น่าจะเป็นอีกชุด ที่น่าจะแนะนำได้ทั้งสำหรับคนที่อยากฟังดนตรี Rock เท่ๆ หรือคนฟังที่ชอบฟังแบบเอาเนื้อหาใจความภายในเพลงเป็นหลัก ได้หามาฟังกัน เพราะหากจะวัดกันด้วยมาตราฐานเพลงทั่วไปที่มีอยู่ในตลาดแล้ว ทั้งภาคดนตรี การบันทึกเสียง (ไม่นับกลองโปรแกรมที่น่าจะเป็นข้อเสียเดียวในอัลบั้มชุดนี้) รวมถึงเนื้อร้องแล้ว งานชุดนี้ของ Greasy Cafe นั้น อยู่สูงเกินกว่าเส้นมาตราฐานขึ้นไปเยอะเลยทีเดียว
====================
Artist : Greasy Cafe
Album : ทิศทาง
Producer : อภิชัย ตระกูลเผด็จไกร , รัฐ พิฆาตไพรี
Label : Smallroom
===================
* Greasy Cafe คือชื่อในการทำเพลงของช่างภาพหนุ่ม เล็ก - อภิชัย ตระกูลเผด็จไกร
* http://soundsyndrome.exteen.com/20080610/greasy-cafe อัลบั้ม สิ่งเหล่านี้ ของ Greasy Cafe ที่ผมเคยเขียนถึงเอาไว้ครับ
* http://soundsyndrome.exteen.com เขียนเอาไว้ใน blog ส่วนตัวนะครับ เชิญแวะชมกันตามสะดวก ^^
แก้ไขเมื่อ 20 เม.ย. 53 21:21:41
| จากคุณ |
:
เด็กน้อยกว่า  
|
| เขียนเมื่อ |
:
20 เม.ย. 53 21:11:45
|
|
|
| |
