 |
ความคิดเห็นที่ 2 |
วงเล่นเปิดก่อนกาก้าแสดง เป็นวงพังค์ร็อก แบบว่าเค้ารู้จักกับแม่กาก้ามาแต่ก่อนที่จะโด่งดัง คงจะชักชวนให้มาแสดงเพื่อสนับสนุนกันและกันไรงี้(ชีช่างน้ำใจงาม) แต่วงอิหร่าลากเนี่ยถ่อยมาก แอฟแรงแรดตุ๊สรับประทานด้วย แต่รับไม่ได้อ่ะกะที่เล่นๆดนตรีไปก็:-)นำ้ลายขึ้นฟ้า :-)ไปมาแจฟักกันตลอดเวลาที่แสดง เกินงามจริงๆ ฟักแฟงของอิเจ๊ยังดูไม่หยาบโลนเท่านี้ พออิวงบ้านี้จบก็สองทุ่มสิบกว่านาที เราก็นั่งเม้าท์มอยถ่ายรูปและโพสอัพเดทลงบนเฟสบุคผนวกกับสอดส่ายสายตาชมผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมา(คุณพระแซบๆ นี่มีให้ดูอย่างไม่ขาด)การรอคอยก็เรยไม่ค่อยน่าเบื่อนักแต่มันรู้สึกว่านานมากอ่ะ อันนี้เปรียบเทียบกะอิเจ๊นะ อิเจ๊จะเลทแค่สิบห้านาทีถึงครึ่งชั่วโมงเป็นอย่างมาก ถ้าบัตรเขียนว่าสองทุ่ม ชีก็จะออกแสดงไม่เกินสองทุ่มครึ่ง นอกจากจะมีเหตุขัดข้องทางเทคนิคนั่นก็จะนานหน่อย อาจถึงสี่สิบห้านาทีเท่าที่เคยประสบมา แต่แม่กาก้าเธอออกสามทุ่มกว่าๆ แอร๊ยยย ก็มีวีนบ้างเพราะเซ็ง
The Monster Ball จะแปลว่าไรดีหละ งานบอลอสูรกาย บอลหลุดโลก ? เอาเป็นว่าถ้าใครคิดคำเก๋ๆได้้ก็ขอความอนุเคราะห์ด้วย การแสดงเริ่มต้นเมื่อเข้าสามทุ่ม การเปิดตัวเปิดด้วยจอขาวเป็นอินเทอรูด กาก้าในรูปลักษณ์ที่คล้ายๆ กีฟอิทูมี และ โว้ก เป็นภาพสโลว์โมชั่น ที่บอกว่าเหมือนลุคของมาดอนน่าทั้งสองอันนี้มาจากประสบการณ์ส่วนตัวและความเคยชินทางสายตาโดยมิได้มีใครนำพา จากนั้นเป็นการเล่นแสงเงาบนจอภาพโดยที่แม่นางกาก้ายืนเล่นเงาของตัวเองอยู่หลังฉากและร้องแร่แห่กระเชิงเชิญชวนแก้งค์ของเธอให้เดินทางไปงานบอล ซึ่ดูท่าทีว่ารถเธอจะเสียกลางทาง ดูไม่อลังการนะเรียบๆขำๆ แต่พอหน้าจอสีขาวถูกเก็บขึ้นไปก็เป็นฉากที่ดูคล้ายเป็นเมืองที่มีแสงสี และมีรถเสียจอดอยู่ ขอวิจารณ์เปิดตัวว่า ไม่ตื่นเต้นเลยหละแต่เป็นเหมือนการเริ่มต้นเรื่องของละครเพลง จริงๆก็ไม่เคยดูหรอกนะละครบรอดเวย์จริงๆน่ะ ได้แต่ดูจากในยูทูปหรือดีวีดี กาก้าให้อารมณ์แบบนี้จริงๆตอนเปิดตัว
เรื่องที่สองที่อยากจะกล่าวถึงคือ การดำเนินเรื่องราวของกาก้าทัวร์นี้ มันมีตีมของมันเองและดำเนินเรื่องราวอย่างต่อเนื่องมากๆ เป็นการผจญภัยของกาก้า พอร์ช(กระเทยผิวสีที่เป็นเพื่อนสนิทของกาก้าและเป็นแดนเซอร์)และแก้งค์แก่นเซี้ยวที่กำลังเดินทางไปตามหาว่า The Monster Ball อยู่ที่ไหนกัน และเธอให้คำโฆษณาเชิญชวนคนดูเกี่ยวกับ The Monster Ball ว่า The Monster Ball will set us all free พวกเราต้องเดินทางไปด้วยกัน และการเดินทางเริ่มต้นด้วยรถแต่รถก็ดันมาเสียกลางทาง ก็เลยเรียกรถไฟใต้ดินที่ซี้กันให้มารับ (ซึ่งก็ทำให้นึกถึงมิวสิคเหนียงยานของอิเจ๊แม่อีก) แต่อิรถใต้ดินก็พาไปส่งในที่ๆไม่มีใครรู้จัก เธอและพรรคพวกก็ผจญภัยไปเรื่อยๆพร้อมกับบทเพลงของเธอ ตีมเหล่านี้ออกมาในแบบ ผจญภัย Sci-Fi, Horror และที่ขาดไม่ได้ก็คือ ดราม่า กาก้าเองก็ยังได้ถ่ายทอดความรู้สึกที่เธอเคยถูกกดดันจากสังคมและสื่อรอบข้างที่เคยทิ่มแทงเธอและสบประมาทเธอออกมาในรูปแบบการแสดงและคำพูดรวมอยู่ด้วย ซึ่งมันดูผสมผสานและลงตัวมาก ในฐานะที่เป็นแฟนมาดอนน่ามายาวนาน จากการที่ได้ไปดูกาก้าครั้งนี้ทำให้เกิดความรู้สึกโหยหาอะไรแบบนี้ที่มันเป็นตีมเป็นเรื่องราวที่ดำเนินไปอย่างต่อเนื่องซึ่งหลังๆมานี่เราหาไม่ได้เลยจากคอนเสิร์ตของมาดอนน่า ที่เห็นชัดๆแบบต่อเนื่องมีเรื่องราวและการดำเนินเรื่องไปในทางเดียวกันก็เห็นจะมี คอนเสิร์ตในยุคแรกๆ แต่ไม่แน่ใจว่าช่วง ทัวร์โลกจมน้ำเป็นต้นมาตีมมันต่อเนื่องมากน้อยแต่ไหน แต่ที่รู้แน่ๆคือ เกิร์ลี่โชว์. ความรู้สึกส่วนตัวคืออยากให้อะไรต่ออะไรมันต่อเนื่องกันแต่ก็นะถ้ามัวแต่จะทำแบบเดิมๆหลายๆครั้งเข้าก็จะน่าเบื่อได้ อันนี้ก็เข้าใจเจ๊ แต่คอนเสิร์ตมาดอนน่ามันเริ่มดูออกแล้วว่าโครงสร้างมันเป็นยังไง
| จากคุณ |
:
Louvorian 
|
| เขียนเมื่อ |
:
12 พ.ค. 53 21:13:15
|
|
|
|
|
