ชีวิตแบบไทยๆ....ที่มีปู่ย่าตายายอยู่ด้วย มีวัดที่ไปทำบุญประจำ มีหลวงลุงหลวงตาที่ไปเยี่ยมท่านบ่อยๆ การร้องเพลงลูกทุ่ง สิ่งเหล่านี้ได้เคยถูกกระแสเพลงป๊อบ ร็อค เทรนด์ เกาหลีญี่ปุ่นกลบจนจมหายไปนานแสนนาน ตั้งแต่ราชินีลูกทุ่งพุ่มพวง ดวงจันทร์(คนสุพรรณเหมือนกัน)ผู้ปลุกจิตวิญญาณแห่งท้องทุ่งให้ผงาดงามอย่างมีสง่าได้อีกครั้งหนึ่ง ได้ลาจากไป ภาพแบบไทยๆนี้ได้ถูกลืมเลือน
แต่ความผสมผสานอย่างลงตัวในเด็กหนุ่มคนหนึ่ง เด็กหนุ่มที่ไม่ได้คิดว่าความเป็นไทยนั้นน่าอาย กลับภาคภูมิใจในรากเหง้าของบรรพบุรุษ ด้วยพรสวรรค์ ความชอบและการสนับสนุนของครอบครัว เขาได้หยิบยกและเชิดชู ความเป็นไทยแท้ๆของเขาอย่างรักใคร่ เขากลายเป็นของแปลกและหายาก แต่เต็มไปด้วยเสน่ห์ที่พวยพุ่งออกมาตัวตนของเขา เสน่ห์อันประกอบด้วยรูปลักษณ์ที่น่ามอง กริยามารยาทที่อ่อนโยนหากแฝงความมุ่งมั่น สิ่งเหล่านี้มันมากพอที่จะทำให้พี่ๆทั้งสามหยิบเขาจากคนนับหมื่น
สิ่งที่พี่เหล่านั้นมองเห็น นอกจากน้ำเสียงที่ไพเราะราวกับสวรรค์ประทานแล้ว สิ่งที่พี่ๆวัยห้าสิบต้องสัมผัสได้แน่ๆคือ กลิ่นไอที่เคยคุ้นในยุคสมัยหนึ่งที่ผ่านเลยมา.... กาลเวลาและความเร่งรีบอาจจะทำให้ลืมเลือนไปบ้าง แต่ภาพของเด็กหนุ่มคนนี้กลับปลุกความทรงจำบางอย่างในอนุสติของพี่เหล่านั้น จิตวิญญาณของความเป็นไทยมันสัมผัสได้และรัดรึงครับ มันได้กลับมาอยู่ตรงหน้าอีกครั้งหนึ่งอย่างมีเลือดเนื้อ....และตัวตน
ผมเชื่อว่ามันเป็นสาเหตุหนึ่งที่กันถูกเลือกมา มันมากกว่าเสียงแน่ๆครับ กันคือเครื่องทองเหลืองงดงามที่ถูกหล่อหลอมมาอย่างรักใคร่ หรือ เครื่องเบ็ญจรงค์ที่ถูกรังสรรค์ด้วยวิถีของช่างรุ่นครู เมื่อถูกนำมาวางท่ามกลางข้าวของสมัยใหม่ที่ถูกผลิตมาจากโรงงานอุตสาหกรรม รัศมีของกันก็เรืองรองขึ้นเรื่อยๆ เด็กนับพันที่พยายามหาความเป็นตัวตนอย่างหลงทาง ไปหยิบยืมความเป็นญี่ปุ่นเกาหลีหรือฝรั่งเพื่อเติมเต็ม แทนตัวตนที่หายไป
แต่กัน...แววตาดำนิ่งคู่นั้น ดวงหน้าที่เข้มคมอย่างไทย ท่าทีสุภาพแต่เชื่อมั่น พี่ทั้งสามไม่อาจจะละเลยเขาไปได้ครับ เพราะจิตวิญญาณของพวกพี่ทั้งสามก็คงถวิลหาสิ่งนี้ที่หายไปนาน กัน...คือความคุ้นเคยแห่งอดีตครับ อาจจะมาในรูปลักษณ์ของเด็กยุคใหม่ แต่จิตวิญญาณและเลือดเนื้อนั้นคือ...ของแท้
กันครับ...พี่เห็นกันแล้วทำให้พี่นึกถึงใครคนหนึ่งครับ ..นานนักหนามาแล้วพี่เคยตามใครคนหนึ่งที่พี่รู้สึกดีด้วยไปบ้านของเขาที่ต่างจังหวัด เขาคนนั้นของพี่เป็นคนอ่างทองครับ ไม่ไกลจากบ้านกันเลยเนอะ บ้านของเขาเป็นไทยแท้มุงกระเบื้องดินเผาเก่าคร่ำ พื้นกระดานและฝาเป็นไม้สักแผ่นใหญ่ พี่เป็นคุณหนูกรุงเทพครับ ไม่เคยอาบน้ำจากตุ่ม ไม่เคยใช้ผ้าขาวม้า ไม่เคยที่จะนั่งกินข้าวกับพื้น แต่กันครับ สองคืนที่บ้านในท้องทุ่งหลังนั้นเป็นความทรงจำที่ดีที่สุดในชีวิตของพี่ครับ เขาให้พี่นอนนอกชานครับ สายลมอ่อนและกลิ่นดอกไม้พัดโชยเข้ามาในมุ้งทำให้พี่นอนหลับสนิท และตื่นเช้าเพราะไก่ขันอย่างมีความสุข แต่สิ่งที่ติดตาตรึงใจพี่ที่สุดคือ ภาพที่เขาพยุงคุณยายของเขาอย่างอ่อนโยน เพื่อพาไปใส่บาตรริมท่าน้ำ พี่แอบมองภาพนั้นอย่างทึ่งครับ มันเป็นภาพที่งดงามอ่อนโยนที่สุดที่พี่เคยเห็นมาครับ
มันเหมือนกับภาพของกันครับ หนุ่มน้อยที่พูดถึงคุณยายของเขาอย่างรักใคร่ ความละเอียดอ่อนของจิตใจที่ทำให้น้ำตาของกันรื้นขึ้นมาและน้ำเสียงที่คิดถึงคุณยายอย่างจับใจ ทำให้พี่นึกถึงเขาคนนั้นครับ เขาคนนั้นก็รักคุณยายของเขาเหมือนกัน....แต่ตอนนี้เขาไปไกลแสนไกลแล้วครับ ขอบคุณนะครับกัน ที่ทำให้รู้ว่าสิ่งงดงามที่บรรพชนของเราได้ร่วมกันสร้างไว้อย่างชาญฉลาดและประณีตบรรจง จะได้รับการต่อลมหายใจ...อย่างน้อยก็อีกช่วงหนึ่งครับ
ขอบคุณ คุณบอย พี่ม้า พี่เพชร พี่โจ้ ที่พากันมาให้ผมได้รู้จักครับ... ขอบคุณทุกคนที่โวตให้หนุ่มน้อยทวิภพที่เราไม่ต้องอาศัยกระจกวิเศษเพื่อจะไปพบเขาครับ
แก้ไขเมื่อ 13 พ.ค. 53 19:26:28
แก้ไขเมื่อ 13 พ.ค. 53 19:03:25
แก้ไขเมื่อ 13 พ.ค. 53 18:50:19
แก้ไขเมื่อ 13 พ.ค. 53 12:58:01
แก้ไขเมื่อ 13 พ.ค. 53 12:48:08
กัน..ทำให้เด็กต่างจังหวัดแบบไทยแท้ๆดูเท่ห์จังครับ
