ความคิดเห็นที่ 1 ตามมาอ่านครับ เขียนได้ยอดเยี่ยมเหมือนเดิม อยากให้กิ๊ฟ แต่ให้ไม่ได้ เพราะกิ๊ฟผมเกลี้ยงกระเป๋าแล้วที่ห้อง Golden Oldies ขอมอบ แทนก็แล้วกันนะครับ จากคุณ : A Muggle เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 53 23:37:10

ความคิดเห็นที่ 2 Dvorak: Cello Concerto in B minor, Op. 104 -- Strasil with Emilsson (Live Concert in 2010 May, 15th)/ Thailand PO/ MACM, College of Music, Mahidol University, Salaya, Nakhonpathom, Thailand แม้ว่า ผู้เขียนจะโปรดปรานงาน CC ของดวอชาคชิ้นนี้อยู่อย่างแน่นหนัก แต่ก็ไม่อาจกล่าวได้ว่าแน่นแฟ้นนัก แน่ละ ผู้เขียนคุ้นชินกับท่วงทำนองที่ปรากฏอยู่ในงานชิ้นนี้อยู่กว้างขวางแต่ก็ค่อนข้างจะเลอะเลือนด้วยในเวลาเดียวกัน กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ หลายวรรคตอนของคีตวลีในงาน CC ชิ้นนี้ มักจะทำให้ผู้เขียนหวนประหวัดไปถึงงานหลายต่อหลายชิ้นของตัวดุริยกวีอยู่มากและมักจะเกิดความไม่แน่อกแน่ใจว่าเป็นงานชิ้นไหนทั้งๆ ที่เสียงเดี่ยวเชลโลก็ฉายฉานยังเบื้องหูชัดเจนอยู่อย่างนั้นก็ตาม ทั้งนี้ ก็ด้วยดวอชาคเป็นดุริยกวีผู้สร้างและรังสรรค์ท่วงทำนองในดนตรีของเขาได้อ่อนหวานและระรื่นตื่นติดหูนัก ดังนั้น ถึงแม้ผู้เขียนอาจจะฮัมทำนองได้คล่องอยู่หลายตอน แต่ทว่าบางครั้งผู้เขียนกลับนึกไม่ออกว่า งานที่ตนฟังและฮัมตามอย่างเพลิดเพลินอยู่นั้น คือ งานชิ้นไหนของดวอชาคกันแน่น๊อ? จากความอ่อนหัดโดยโสตะสัญญาแห่งผู้เขียนที่ผ่านมา ผู้เขียนจึงได้ประสบกับ “ความไม่แน่นแฟ้นนัก” ดังกล่าวนี้อยู่สองครั้ง ครั้งหนึ่งคือ ครั้งที่ฟังกระบวนที่ IV ของ Dvorak: Symphony No. 7 ในระหว่างที่ผู้เขียนนั่งทำงานและเปิดฟังวิทยุออนไลน์ไปด้วย ครั้งนั้น ผู้เขียนฮัมทำนองตามท่อน Variation ท่อนหนึ่งอย่างเมามันท่ามกลางอาการนึกไม่ออกอันขมวดขึ้งกวนใจว่า งานที่ฟังและฮัมอยู่นั้นคืองานยุคโรแมนติคชิ้นไหนกันน๊า? (- -‘) ... และอีกครั้งหนึ่ง ก็เป็นครั้งที่ผู้เขียนได้ฟังกระบวนที่ III ของงาน CC ชิ้นนี้จากเครื่องเล่นฯ ในรถยนต์ ระหว่างนั้นผู้เขียนนั่งอยู่ข้างๆ ผู้เป็นเจ้าของแผ่นซีดีซึ่งกำลังขับรถวนออกมาจากลานจอดของห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง...ครั้งหลังนี้ แม้ผู้เขียนจะได้ยินไม่ถนัดชัดหูจากเครื่องเล่นฯ นัก แต่ก็คุ้นชินกับท่วงทำนองอยู่มาก ทว่าก็นึกไม่ออกว่าเป็นงานชิ้นใด ตราบจนกระทั่งผู้เป็นเจ้าของแผ่นซีดีเมตตาเฉลยความว่า เป็นงาน CC ของดวอชาคอันมีชื่อเสียงที่บรรเลงโดย Mstislav Rostropovich นั่นเอง ผู้เขียนจึ่งได้ปั้นหน้าทำเป็นตระหนัก (แหะ แหะ :-p) และพลอยผสมโรงว่า ฮ๊า! วาทยกรร่วมในแผ่นนั้นเห็นทีจะเป็น (Carlo Maria) Giulini อย่างแหงๆ (ด้วยผู้เขียนเห็นว่าอยู่ในสังกัด EMI) ซึ่งก็กล่าวได้ถูกต้องแม่นยำ แต่ผู้เขียนก็หาได้มีความภาคภูมิใจอะไรไม่ ก็ในเมื่อนึกไม่ออกว่า เป็นงาน CC ของดวอชาคอันผู้เขียนอวดโอ่อยู่ว่าโปรดปรานอยู่แน่นหนักนัก...แล้วผู้เขียนจะโม้ต่อด้วยลักษณาการอิ่มเอมใจได้ไฉนกันล่ะน๊า? (HA HA) เรื่องน่าอับอายดังกล่าว เป็นเครื่องเตือนไปยังคุณผู้อ่านอยู่สองประการ...ประการแรก คุณผู้อ่านไม่ควรเชื่อดนตรีวิจักขณ์ว่าด้วย Dvorak: Cello Concerto ของคนที่มีโสตะสัญญาเลอะเทอะเฉกเช่นผู้เขียนด้วยประการทั้งปวงนับแต่บัดนี้ (แบร่ :-p)...และประการที่สอง แต่ถ้าหากคุณผู้อ่านพอจะเชื่อถือลมปากของผู้เขียนอยู่บ้าง ผู้เขียนก็ขอยืนยันไว้ด้วยเกียรติอันพอจะมีอยู่นิสนึงว่า ก็ด้วยท่วงทำนองอันไพเราะรื่นรมย์ของ CC ชิ้นนี้จาก The Godfather of melody อย่างดวอชาคนั่นเอง คงไม่แปลกนักที่จะทำให้คุณผู้อ่านฮัมทำนองและเคาะจังหวะตามได้อย่างเพลิดเพลินแม้ในการฟังเพียงครั้งแรกๆ ...ปัญหาคือ ในกาลต่อมา หากคุณผู้อ่านฟังงานชิ้นอื่นๆ ของดวอชาคมากขึ้น คุณผู้อ่านจะเกิดอาการเลอะโสตหลงเสียงอย่างผู้เขียนที่ประสบต่อมาภายหลังด้วยหรือเปล่านี่ซี?... (ผู้เขียนกำลังอุปโลกน์ข้อแก้ตัวเพื่อหาพวกอยู่ อิอิ) เอาเป็นว่า ผู้เขียนจะขอทะลุ่มทะลุยกล่าวถึงการแสดงการบรรเลงงาน CC ของดวอชาคในวันเสาร์ที่ผ่านมานี้อย่างหน้ามืดตามัวต่อไป ส่วนประสบการณ์ชวนให้อับอายที่มีต่องานของดวอชาคอันผู้เขียนออกตัวไว้ข้างต้น...คุณผู้อ่านก็อย่าได้ถือสาว่าเย้าก็แล้วกันเนาะ (ว่ากันง่ายๆ อย่างนี้เลยเด๊ :-p) ก่อนจะไปที่ศาลายา ผู้เขียนขอนำเสนอคลิปการแสดงการบรรเลงงาน CC ของดวอชาคจากการบรรเลงเดียวกันกับที่ผู้เขียนเอ่ยถึงข้างต้น ซึ่งคุณผู้อ่านจะเห็นว่า ท่วงทำนองอันไพเราะ-ระรื่น-อ่อนหวาน-คึกคักดังที่ฟังและชมจากคลิปนั้น ชวนให้ระลึกตรึกติดโสตเพียงใด (ถึงกระนั้น ผู้เขียนก็เคยนึกไม่ออกมาแล้วว่าเป็นงานของใคร...บื้อจังเลยน๊อ! อิอิ) ปล. คุณผู้อ่านที่เคยฟัง Brahms: Violin Concerto ในท่อน III + Tchaikovsky: Swan Lake ท่อน Scene มาแล้ว...พอจะเห็นความสัมพันธ์อะไรที่มีต่อ Dvorak: CC ในท่อน III นี้บ้างมั้ยเอ่ย? Dvorak: Cello Concerto in B minor, Op. 104 -- Movement III (Part I) -- Rostropovich with Giulini (1977)/ London PO จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 53 17:26:46

ความคิดเห็นที่ 3 ขอบคุณมากๆ ครับ คุณพี่ A Muggle...เห็นพี่ A Muggle เข้ามาเยี่ยม ผมก็ดีใจและอบอุ่นมากแล้วล่ะครับ ผมส่งดอกไม้ในพันทิปไม่เป็น แต่หากจะส่งดอกไม้ไปที่อเมริกาโน่นก็คงจะไม่ไหว :-p ถือว่า ผมส่งให้ไปในความระลึกถึงทดแทนนะครับ... ^_____________^ จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 53 17:31:15

ความคิดเห็นที่ 4 ก่อนหน้าที่การแสดงการบรรเลงเดี่ยว CC ของสตราซิลร่วมกับอิมิลสันกับ TPO จะเริ่มต้นขึ้นนั้น ผู้เขียนและเหล่ามหาชนภายใน MACM ก็ได้รับชมและรับฟังการบรรเลงงาน Som Song Saeng Thao หรือโสมส่องแสงเถา จากการเรียบเรียงสำหรับการบรรเลงโดยวงดุริยางค์โดยร้อยเอกประทีป สุพรรณโรจน์ ซึ่งแต่เดิม โสมส่องแสงเถาได้ทำนองมาจากเพลงลาวดวงเดือน (หรือลาวดำเนินเกวียน) อันมีชื่อเสียงซึ่งทรงพระนิพนธ์ขึ้นโดยพระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าเพ็ญพัฒนพงศ์ กรมหมื่นพิไชยมหินทโรดม แต่ได้เรียงร้อยและเรียบเรียงใหม่เป็นเพลงเถาอีกทีหนึ่งโดยนายมนตรี ตราโมท... ซี่งรสเสียงอันการบรรเลง SSST ในวันเสาร์ที่ผ่านมาของ TPO โดยอิมิลสันทำให้ผู้เขียนเห็นจะต้องกล่าวชมเชยทั้งผู้เรียบเรียงอันได้แก่ร้อยเอกประทีป และท่านผู้เป็นวาทยกรว่า สามารถทำให้กลิ่นอายความเป็นไทยเบื้องอิสานทิศาผสมกลมกลืนกับการประสมวงแบบดนตรีตะวันตกได้งดงามลงตัวเป็นอย่างดี ถึงกระนั้น ผู้เขียนอดนึกไปถึงการบรรเลง “ลมพัดชายเขา” ในครั้งหนึ่งของ TPO ก่อนหน้านี้เสียไม่ได้ (โปรดดู C8884792 ในคลังกระทู้เก่า) ครั้งนั้น อาจจะเป็นเพราะผู้เขียนกำลังอยู่ตกในห้วงปริเทวนาการ ความตราตรึงซึ้งจับจิตจึงมีมากกว่าครั้งไหนๆ แต่ถึงกระนั้น ผู้เขียนก็ขอยืนยันว่า ความลงตัวของการบรรเลงลมพัดชายเขาในครั้งนั้น ก็ยังคงมีเหนือกว่างานอื่นใดในทุกครั้งสำหรับการบรรเลง Thai traditional music ของ TPO มิพักต้องพูดถึงลักษณาการโหยหาอาลัยท่ามกลางความสงบเย็นของงานชิ้นดังกล่าวที่สะทกสะท้อนใจนักแม้เพียงนึกถึง...ผู้เขียนสัญญากับตัวเองไว้ว่า หากทางวิทยาลัยดุริยางศิลป์แห่งนี้จะทำการบันทึกงานลมพัดชายเขาในรูปแบบซีดีแล้ว เห็นทีผู้เขียนจะต้องซื้อเก็บไว้ฟังอย่างแน่นอน (แต่ต้องไม่แพงนะ! HA HA) ใจจริง ผู้เขียนอยากจะกล่าวถึงงานดนตรีไทยเดิมทั้งใน แบบแผนตามยุค (Authentic) กับทั้งแบบที่เรียบเรียงใหม่สำหรับการบรรเลงโดยวงดุริยางค์ในส่วนที่ทำให้ผู้เขียนรู้สึกอึดอัดคับข้องใจและอยากจะขอความคิดเห็นจากคุณผู้อ่านอยู่ด้วย แต่เห็นว่าน่าจะผิดที่ผิดทางสำหรับ Classicalmusic club แห่งนี้ อย่างไรก็ตาม หวังว่าวันหนึ่ง ผู้เขียนอาจจะมั่วให้อยู่ในรูปแบบ Eclectic แล้วมานำเสนอกวนใจคุณผู้อ่านได้อย่างไม่เก้อเขิน... . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 53 19:23:29

ความคิดเห็นที่ 5 Dvorak: Cello Concerto in B minor, Op. 104 I Allegro II Adagio, ma non troppo III Finale: Allegro moderato – Andante – Allegro vivo คุณผู้อ่านที่คุ้นเคยและชื่นชอบอยู่กับท่วงทำนองของ ‘From the New World’ Symphony หรือซิมโฟนีหมายเลขเก้าและ ‘American’ String Quartet หรือสตริงควอเท็ทหมายเลขสิบสองของดวอชาคแล้ว ก็เห็นจะต้องชื่นชมอยู่ด้วยใจที่โสมนัสต่อท่วงทำนองอันระรื่นหูที่ปรากฏอยู่ตั้งแต่เริ่มต้นกระบวนแรกของ CC ชิ้นนี้ ซึ่งอาจจะไม่แปลกนัก หากเราจะพิจารณาว่า CC ชิ้นนี้ถูกประพันธ์ขึ้นอย่างเป็นรูปเป็นร่างมาตั้งแต่ห้วงที่ดวอชาคพำนักอยู่ใน ‘โลกใหม่’ และมาเสร็จสิ้นเอาก็เมื่อตัวดุริยกวีกลับมายังถิ่นมาตุภูมิแล้ว... ดวอชาคเป็นเจ้าแห่งการนฤมิตเมโลดีสวยๆ และหลากล้ำซึ่งสีสันยวนโสตแบบพิสุทธิ์ เขารังสรรค์แต่ละสีเสียงแห่งคีตวลีได้ลงตัวและไม่เกรงต่ออารมณ์เตลิดเพริดพวยพลุ่งแบบ Rustic ของตนเอง (ซึ่งไม่เหมือนกับ Brahms ผู้เก็บงำซ่อนเร้น แต่ก็ไม่ถึงกับฟูมฟายไห้หวนอย่าง Tchaikovsky) ...ในห้วงแห่งความลึกซึ้งรัญจวน เขาจะค่อยๆ ผลักไสคุณผู้อ่านลงหุบเหวแห่งท่วงทำนองอัน Lyrical จนลี้ลึกสุดหยั่งถึง แต่ในห้วงแห่งความหฤหรรษ์ปั่นป่วนใจ เขาจะดึงคุณผู้อ่านทะยานขึ้นสู่ที่สูงอย่างงามสง่าเสมือนหนึ่งท้าทายต่อความเงียบสงัด ความจัดจ้าของสีเสียงประดุจดั่งการชูช่อของดอกทานตะวันสีเหลืองสะพรั่งที่ตัดกับท้องฟ้าสีเข้มกลางคิมหันต์!... เราคงทราบกันเป็นอย่างดีอยู่แล้วว่า ทั้งห้วงลึกและห้วงสูงของดวอชาค ต่างก็ซาบซึมแทรกซอนไปด้วยท่วงทำนองพื้นถิ่น Slavonic อันเริงวิไลใสซื่อ ถึงกระนั้น ก็เป็น Idyllic feel ที่พิสุทธิ์หรรษา เปี่ยมไปด้วยรสนิยมอันดีทีเดียว... หากจะพิจารณาถึงนิยามของ “ดุริยกวีใจกว้าง” ของบราห์มส์เมื่อเปรียบเทียบกับดวอชาค ผู้เขียนอาจจะกล่าวได้ว่า ในขณะที่บราห์มส์ใจกว้างยิ่งแล้วความเป็นดุริยกวี เขาแสดงออกตัวของเขาเองอยู่มากครั้งว่า ดนตรีของเขาผูกโยงความเป็นชานกรุงเวียนนาเข้ากับความเป็น Gypsy ของชาวฮังกาเรียน แต่ดวอชาคอาจจะใจกว้างเสียยิ่งกว่า ผิว่าดวอชาคจะแสดงออกตัวซึ่งตัวของเขาเองอยู่เสมอว่า ดนตรีของเขากอปรไปด้วยความเป็นโบฮีเมียบ้านนอก และแม้ว่าเขาจะเคยมีความสุขกับครอบครัวและเสียงนกร้องท่ามกลางบรรยากาศแห่งพฤกษ์ไพรของหมู่บ้านในเมือง Vysoka ใกล้กับ Black forest แต่วันหนึ่ง จากความต้องการรายได้อันอุดม เขาจึงผลักไสตัวเองให้อยู่ไกลถึงโลกใหม่ และเพราะ “ความโหยหาคิดถึงบ้าน” ของดวอชาคนั่นเอง พวกเราจึงได้ประจักษ์ถึงเพชรน้ำงามในโลกแห่งคีตะดุริยางคศิลป์จากดวอชาคอย่างน้อยถึงสามชิ้นอันมีซิมโฟนีหนึ่ง สตริงควอเท็ทหนึ่ง และคอนแชร์โตหนึ่ง...เขาไม่ลังเลใจที่จะให้งานทั้งสามชิ้นมีการรัดรึงผูกพันด้วยท่วงทำนองแบบโบฮีเมีย สีสันแบบอินเดียน และ Song-like ในแบบ American dumka! ยิ่งไปกว่านั้น ดวอชาคผู้นี้นี่เองที่เรียบเรียงงาน 21 Hungarian Dances สำหรับ Piano 4 -Hands ของบราห์มส์ที่เขานับถือให้อยู่ในรูปของดนตรีสำหรับการบรรเลงด้วยวงดุริยางค์...ผู้เขียนเคยแซวว่า บราห์มส์เป็นชาวฮังกาเรียนกำมะลอ แต่ดวอชาคในรูปการณ์นี้ จะให้เรียกเค้าว่าชาวอะไรกำมะลอดีน๊า? :-) ผู้เขียนอยากจะใช้เวลาเล่าถึงประวัติของงาน CC ชิ้นนี้อย่างพิสดารอยู่เหมือนกัน แต่เห็นว่า ในปัจจุบัน เวบไซด์ที่กล่าวถึงงานชิ้นนี้ก็มีอยู่ดาษดื่น มิพักจะต้องค้นหาเรื่องราวว่าด้วยการวิเคราะห์งาน CC ชิ้นนี้ ทางคุณผู้อ่านก็สามารถใช้กูเกิลได้อย่างเอิกเกริกอยู่แล้ว ดังนั้น ผู้เขียนจึงขอกล่าวถึงงานอันซึ่งผู้เขียนไม่แน่นแฟ้นนี้ในแบบกึ่งเล่ากึ่งวิเคราะห์ไปกับการบรรเลงของสตราซิลกับ TPO ของอิมิลสันเลยก็แล้วกัน นัยว่าเป็นการชำระโสตะสัญญาของผู้เขียนให้กระจ่างชัดขึ้นด้วย ผิว่าเสมือนหนึ่งจะเป็นการแก้ตัวในความเก้อเขินอันบังเกิดขึ้นเบื้องข้างคุณผู้ที่เคยเปิดงานชิ้นนี้ให้ฟังและเฉลยความงานชิ้นนี้ให้รู้ดังเล่าไปในความคิดเห็นที่ 2 อยู่ก็ตามทีน๊า (แหะ แหะ...) คุณผู้ฟังจะเห็นว่า กว่าที่เชลโลจะปรากฏรูปนามในกระบวนที่ I ดวอชาคได้สร้างแนวทำนองที่มีสีเสียงติดหูอันหนาแน่นหลากริ้วรงค์ และทำให้ผู้ฟังบังเกิดทั้งความเริงใจและหลากใจจาก Crescendo (หรือการค่อยๆ เพิ่มเสียงให้ดังขึ้น) และ Decrescendo (หรือการค่อยๆ ลดเสียงให้เบาลง) อันกระทำสลับกันยิ่งนัก จนกระทั่งเสียงเครื่องทองเหลืองฮอร์นประกาศสาส์นแห่งการเดินทางและเมื่อทั้งวงกระทำดีเครสเซนโดอีกครั้งนั่นเอง เสียงเชลโลก็ประกาศตัวตนในลักษณะของผู้ที่กำลังมั่นคงรอคอยอยู่ท่ามกลางความหวัง ซึ่งท่วงทำนองอยู่ในลักษณะของความเป็น American Dumka อยู่อย่างชัดเจนทีเดียว ในส่วนนี้ ตามปกติ เสียงเชลโลจะลงลึกและมีลักษณะกำทอนสูงยิ่งนัก แต่ผู้เขียนสังเกตว่า สตราซิล ผู้บรรเลงเดี่ยวเชลโลของเรา จะกระทำกับเชลโลของตนประหนึ่งซึ่งผู้ที่อยู่ร่วมประสมวงในชาวคณะเชมเบอร์ หาใช่ผู้แสดงเดี่ยวเป็น Tyrant สำหรับการประชันในวงออเคสตราแต่อย่างใดไม่? น่าสนใจอยู่ทีเดียว!! . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 25 พ.ค. 53 20:54:37

ความคิดเห็นที่ 6 ผู้เขียนพิเคราะห์ตามการบรรเลงเดี่ยวของสตราซิลตั้งแต่แรกเปิดตัวและลักษณะการโต้ตอบกับเครื่องลมไม้ภายในวงในกระบวนที่ I แล้ว ผู้เขียนอาจจะลงความเห็นอันก้ำกึ่งอยู่ว่า สตราซิลเป็นนักดนตรีที่รักและสมัครเล่นในลักษณะไปพร้อมๆ กันกับวงอย่างเรียบๆ เสมือนหนึ่งเป็นเครื่องเชลโลในวงเครื่องสายสำหรับดนตรีเชมเบอร์ในยุคคลาสสิค แต่ในขณะเดียวกัน บางเวลาจะเห็นสตราซิลเสมือนหนึ่งจะเป็นสมาชิกคนหนึ่งของกลุ่มเครื่องสายในวงผู้ซึ่งเชื่อฟัง (Obey) อิมิลสันอยู่ด้วยใจภักดิ์อยู่ด้วย! แน่ละ กิริยาแห่งภาษากายและลักษณาการแห่งเสียงบรรเลงเดี่ยวเชลโลจากสตราซิลอาจจะไม่ได้สะท้อนการตีความอะไรจากงาน CC ชิ้นนี้ได้แจ่มชัดนัก แต่ผู้เขียนคงจะต้องเตือนตัวเองอยู่ว่า CC ของดวอชาคชิ้นนี้ ได้รับการยกย่องเป็นอย่างสูงจากเหล่าชาวคณะผู้นิยมฟังงานดนตรีประชันว่า "กลมกล่อม" ยิ่งนักในกระแสเสียงบรรเลงเดี่ยวเชลโล และในความกลมกล่อม ความเอกอุแห่งเสียงเดี่ยวเชลโลก็ยัง "กลมกลืน" ยิ่งแล้วในแนวประสานอันรัดรึงกับกลุ่มเครื่องดนตรีในวงดุริยางค์!...ผู้เขียนจะต้องกล่าวเพิ่มเติมไว้ด้วยว่า เสียงการบรรเลงเดี่ยวเชลโลในทุกขณะตลอดทั้งสามกระบวน ล้วนแล้วแต่ให้ความ "อบอุ่น" ในดวงใจผู้ที่สดับตรับฟัง แล้วก็ยัง "อบอวล" ไปด้วยกลิ่นอายแห่งความเอาอกเอาใจใส่ของกลุ่มเครื่องดนตรีในวงอยู่ด้วย! สตราซิลกับอิมิลสันอาจจะดูอบอุ่นในแนวประสาน แต่ก็แห้งแล้งและบางเบายิ่ง ผู้เขียนพบว่า ถ้อยทีถ้อยอาศัยระหว่างผู้บรรเลงเดี่ยวกับวงนั้น ได้ลดทอนความเข้มข้นของเนื้อหาและ Contrast ของสีสันแห่งเสียงอันทอดลึกในระดับ Vertical ภายในวงลงไป มิพักต้องกล่าวถึงเทคนิคของสตราซิล ถึงแม้ว่าสตราซิลดูจะละเอียดละออต่อทุกโน้ตในทุกคีตวลี แต่ช่วงการบรรเลงเดี่ยวในกระบวนแรกที่มีการอวดเทคนิคทั้ง Natural และ False harmonics นั้น เสียงของเชลโลดูจะฝืดเฝื่อนและบางเบามาก ผู้เขียนแทบจะไม่ได้ยินเลย! และช่วงหนึ่งที่ผู้บรรเลงเดี่ยวต้องจุดเชื้อเพลิงท่านวาทยกรโดยการปฏิบัติเครื่องดนตรีในลักษณะ Glissando เพื่อสร้าง Passionatic/ Dramatic นั้น ก็ไม่ได้ทำให้ผู้เขียนรู้สึกถึงลักษณาการเริงโรจน์แลลุกลามแห่งไฟที่ติดเชื้อขึ้นแต่อย่างใด ถึงกระนั้น แม้ความกลมกลืนระหว่างอิมิลสันกับสตราซิลจะเป็นไปอย่างราบรื่น แต่ก็ไม่กลมกล่อมกินใจผู้เขียนนัก เห็นทีว่า สตราซิลอาจจะไม่กริ่งเกรงต่อรถราบนท้องถนนในศาลายาเสียแล้ว เพราะดูเขาจงใจจะเข้าร่วมสมาคม Middle-of-the-road! และนั่นก็เป็นไปตลอดทั้งสามกระบวนแห่ง Dvorak's CC ในวันนั้น... หากการบรรเลงเดี่ยวเชลโลและการประสมวงในกระบวนที่ I เป็นไปในลักษณะหวนระลึกถึงโลกใหม่และเอิบอาบไปด้วยท่วงทำนองพื้นถิ่นของอเมริกาทั้งแบบ American Dumka และ Red Indian อันเกี่ยวกระหวัดกันกับแนวประสานแบบ Wagnerian ในอารมณ์แบบ Slavonic ซึ่งอาจจะเป็นห้วงความคิดหนึ่งของผู้ที่ต้องมั่นคงรอคอยการกลับไปสู่มาตุภูมิอย่างมีความหวังภายในใจที่ร่ำร้องรุกเร้า ซึ่งทำให้คุณผู้ฟังได้ประหวัดไปถึง FTNW Symphony และ American SQ แล้ว... การบรรเลงเดี่ยวเชลโลในกระบวนช้ากระบวนที่ II นั้น ก็เป็นไปอย่างลึกซึ้ง ชดช้อย และนุ่มนวล รวมอยู่ในสมารมณ์ Nostalgic และเต็มไปด้วยท่วงทำนองแห่งคำมั่นสัญญาอันหนักแน่น... ดวอชาคประพันธ์แนวทำนองในกระบวนนี้โดยมีหลักฐานบ่งชี้ว่า เขาอุทิศให้กับ Josefina Kaunitzova ผู้ซึ่งดวอชาคปลงใจรักมาตั้งแต่เธอยังอยู่ในวัยเยาว์ และต่อมามีศักดิ์เป็นพี่สาวภรรยาของเขา โดยดวอชาคได้ส่งสาส์นแห่ง Love affairs นั้นผ่านทำนองของเพลง "Leave Me Alone" ซึ่งอยู่ในบทเพลงชุด Cypresses Songs ผ่านความเศร้าสะเทือนใจเมื่อดวอชาคได้ทราบว่า โจเซฟินาได้ล้มป่วยและถึงแก่กรรมลงเมื่อเขากลับไปถึงโบฮีเมียแล้ว...นั่นทำให้ท่วงทำนองหลักของการบรรเลงเดี่ยวเชลโลของกระบวนที่ II มีอยู่สองท่วงทำนอง ท่วงทำนองหนึ่งเต็มไปด้วยความเป็น Nostalgic ที่มีลักษณาการ Meditative อันสุขสงบประณีต... แต่ในอีกท่วงทำนองหนึ่ง ก็เต็มไปด้วยลักษณะซึ่งหดหู่และโศกาอาลัยอย่างลึกซึ้ง แต่ก็ประหนึ่งหนักแน่นอยู่ในคำมั่นสัญญาแห่งรักด้วยในเวลาเดียวกัน ทั้งสองท่วงทำนองถูกเชื่อมโยงด้วยเครื่องดุริยางค์ในวงที่ให้ความรู้สึกทึมทะมึน ครืนข่ม คุกคามอยู่กรายๆ และในกระบวนนี้ คุณผู้อ่านอาจจะระลึกถึงท่วงทำนองพื้นถิ่นของโบฮีเมียอันผ่านการบรรเลงตอดตามมาของผู้บรรเลงเดี่ยวด้วยเช่นกัน สำหรับในห้วงหลัง ดวอชาคส่งผ่านท่วงทำนองของผู้บรรเลงเดี่ยวพูดคุยกับแต่ละเครื่องดนตรีในวงในลักษณะเอื้ออาทรแก่กัน อันเป็นลักษณาการ Soul-searching ประการหนึ่งของดวอชาค... เรื่องน่าเศร้าก็คือ สตราซิลยังคงเดินทางอยู่กลางท้องถนน ในขณะที่ TPO ของอิมิลสันก็เสมือนหนึ่งเป็นผู้ร่วมวงดนตรีเชมเบอร์วงใหญ่ที่มีสตราซิลเป็นสมาชิกคนหนึ่งในวง ผู้เขียนอาจจะดูเบาความเป็น Chamberic วงใหญ่ในวันเสาร์ที่ผ่านมานี้อยู่บ้าง (แม้กระทั่งในกระบวนที่ II) แต่ผู้เขียนก็มีเหตุผลอันควรอยู่นั่นเองว่า ดนตรีประชันในยุคโรแมนติคโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับงาน CC ของดวอชาคนั้น เราจงอย่าได้มองข้าม Contrast ของเฉดสีระหว่างผู้บรรเลงเดี่ยวกับวงเป็นอันขาด เพราะถึงแม้จะอ้างความกลมกล่อมอยู่มั่นคง แต่พลวัตแห่งสีเสียงอันบ่งซึ่งถึงความลึกซึ้ง/ลึกล้ำ ก็ย่อมต้องสำแดงให้เป็นที่ประจักษ์แก่ผู้ที่ต้องการกรีดใจตนเองให้เข้าถึง Love affair ของผู้ประพันธ์อยู่ด้วย! อุปมาดั่งรสชาติของเครื่องดื่มอันเริงลิ้น ความกลมกล่อมแห่งรสเลอล้ำย่อมเปรียบได้กับไวน์ที่บ่มไว้นาน ลิ้มแต่เบาก็ยังได้กลิ่นอันภิรมย์ลิ้นฟุ้งอยู่ในช่องปาก แต่หากเป็นไวน์ที่มีแต่ความจืดชืดเพราะเติมน้ำลงไปด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์แล้ว แม้น้ำจะ 'บริสุทธิ์' แต่หากผสมกับไวน์อยู่เพียงนิด ไวน์แม้จะบ่มไว้นาน ก็ถูกความจืดชืดอันเป็นเอกแห่งน้ำบริสุทธิ์ทำลายรสกลมกล่อมแห่งไวน์ให้ปลาสนาการไปเสียสิ้น! ปล. ในชีวิตของผู้เขียนที่ผ่านมา แม้จะเคยผ่านรสไวน์มาบ้าง แต่ก็นับแก้วได้ และผู้เขียนก็ไม่ได้รู้จักมักจี่กับเทพ Dionysus... นับว่าผู้เขียนอ่อนเยาว์นักในภูมิรู้แห่งไวน์ ตัวอย่างข้างต้นนั้น ผู้เขียนก็เพียงใคร่ยกตัวอย่างด้วยความอวดโอ่ไปก็เท่านั้นเอง คุณผู้อ่านอย่าได้ถือสาหาความเลยน๊า... . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 26 พ.ค. 53 23:38:32

ความคิดเห็นที่ 7 หากความกึกก้องนฤนาทแบบ Beethovenian เปรียบได้กับคลื่นใต้น้ำที่รอเวลาถั่งโถมโรมฤทธา ซึ่งค่อยๆ ก่ออารมณ์ผู้ฟังให้เกิดความหฤหรรษ์จากการรอคอยอันเร้าระทึกแลลังเลในดวงหทัยแล้ว....เสียงอันเร้าระทึกแบบ Dvorakian ก็คงเปรียบได้กับการไหวลู่ของลมที่ค่อยๆ พัดกระพืออื้ออึงขึ้นอย่างเริงแรงและบันลือเฉกเช่นที่ปรากฏในเบื้องแรกในกระบวนที่ III แห่ง CC นี้...แน่ละ ผู้เขียนเห็นจะต้องชื่นชมอีกครั้ง สำหรับการเปล่งคีตวลีอันทรงความหมายจาก TPO ของอิมิลสันในวันนั้น ส่งผลให้ Slavonic phrases จากการบรรเลงเดี่ยวเชลโลของสตราซิลในห้วงถัดมาได้ทั้งความรู้สึกความเป็นพื้นถิ่นแห่งโบฮีเมียอันเจิดจ้าสดใส แม้ว่าเสียงเชลโลจะไม่ลงลึกและกำทอนนักก็ตาม...คุณผู้อ่านอาจจะสังเกตได้ว่า ในการบรรเลงเดี่ยวเชลโลสำหรับช่วงแรกของ CC ของดวอชาคและแม้กระทั่งการติดตามมาของคีตวลีตอบรับจากวงดุริยางค์ ต่างก็ได้อิทธิพลมาจากความเป็นยิปซีแบบฮังกาเรียนพื้นเมืองในกระบวนที่ III จาก VC ของบราห์มส์อย่างมาก ซึ่งอาจกล่าวได้ว่า เป็นแรงบันดาลใจของดวอชาค...แต่ถึงกระนั้น ความหนาแน่นหนึกนวลของแนวการประสานเสียงจากวงดุริยางค์ เราก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่า ดวอชาคได้ยอมรับแนวทางแบบ Germanic-Wagnerian อย่างมากทีเดียวอยู่เช่นกัน... คุณผู้อ่านอาจจะสังเกตได้ถึงบางห้วงของการบรรเลงเดี่ยวเชลโลในกระบวนนี้ว่า มี Motif ย่อยที่มีทำนองมาจากงานชิ้นโด่งดังของไชคอฟสกีอย่างท่อน Scene ของบัลเลต์สวีตเรื่องสวอนเลคอยู่ด้วย (ดังที่ได้กล่าวไปแล้วในความคิดเห็นที่ 2) ซึ่งผู้เขียนไม่อาจจะเข้าใจได้ว่า ดวอชาคมีเหตุหวนมาจากสิ่งใด? แลดุริยกวีผู้ประพันธ์ยังได้ประดับประดาท่วงทำนองที่ประหนึ่งจะล่องลอยไปถึงท่วงทำนองแห่งคำมั่นสัญญาที่ปรากฏในกระบวนที่ II อยู่ด้วย เสมือนหนึ่งจะบ่งบอกไปถึงใครสักคนผู้จากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับว่า... “โอ ยอดรัก...ฉันกลับมา...จากขอบฟ้าที่ไกลแสนไกล...จากโคนรุ้งที่เนินไศล...จากใบไม้หลากสีสัน” ...และ... “ฝากชีวิตให้เธอเก็บไว้...ฝากดวงใจให้นอนแนบรัง...ฝากดวงตาและความมุ่งหวัง...อย่าชิงชังฉันเลยยอดรัก” ผู้เขียนได้อ้างอิงถึงส่วนหนึ่งของคำร้องในเพลง “คืนรัง” อันประพันธ์โดยคุณสุรชัย จันทิมาธร ข้างต้น ก็เหตุว่า มีความหมายคล้ายคลึงกับนัยสำคัญที่แฝงในกระบวนที่ III สำหรับงาน CC ชิ้นนี้ของดวอชาคเท่านั้น และภาษาของสุรชัยก็สวยงามนัก ทั้งนี้ ลักษณาการหวนไห้ดังกล่าว คุณผู้อ่านอาจจะรับรู้ได้ในห้วงการบรรเลงช่วงหนึ่งซึ่งเป็นรูปลักษณ์แห่ง Chamberic approach ที่ดวอชาคจงใจให้ผู้บรรเลงเดี่ยวเชลโลได้สนทนาเชิงรำพึงรำพันกับเครื่องดนตรีในวง อาทิ เครื่องทรัมเป็ต, เครื่องลมคลาริเน็ต, ไวโอลินที่หนึ่ง, กลองทิมปะนี อยู่ด้วย...ซึ่งมีลักษณะ Thoughtful-meditative สูง อันจะต้องใช้สมาธิในการฟังยิ่งนัก... ถึงกระนั้น หากจะให้บทความของผู้เขียนมีความสมบูรณ์ขึ้นแล้ว ผู้เขียนเห็นจะต้องคัดลอกเนื้อหาในจดหมายที่ดวอชาคส่งไปถึง Fritz Simrock ผู้ตีพิมพ์สกอร์สำหรับ CC ชิ้นนี้ในขณะนั้น อันบ่งชี้จิตจำนงของดวอชาคไว้ในที่นี้ด้วย...ได้โปรดทัศนา... “...The Finale closes gradually, like a breath, with reminiscences of the first and second movements; the solo dies away to a pianissimo, then there is a crescendo, and the last bars are taken up by the orchestra, ending stormily. That was my idea and from it I cannot recede". Chamberic approach ข้างต้น สตราซิลกับท่านสมาชิกภายใน TPO ก็เปี่ยมไปด้วยวินัยและความเป็น Musicianship เป็นอย่างดี ถึงกระนั้น คุณผู้อ่านที่เคยสดับท่วงทำนองการบรรเลงเดี่ยวเชลโลก่อนการจบลงประดุจดังพายุของ CC ชิ้นนี้ ย่อมต้องรู้สึกรัญจวนใจในความหวานล้ำบำเรอของผู้บรรเลงเดี่ยวที่มีชื่อเสียงหลายท่านจากแผ่นซีดีอยู่บ้าง หากแต่สตราซิลในวันนั้นก็ยังคงราบเรียบและประคองตัว ซ้ำร้ายในวรรคตอนก่อนการมาของการสนทนานั้น เมื่อขณะที่ทั้งวงโหมประโยคดนตรีพร้อมๆ กันกับเครื่องบรรเลงเดี่ยว ผู้เขียนไม่อาจสัมผัสเสียงจากสตราซิลได้เลย เนื่องจากสตราซิลถูกกลืนหายไปในความคับคั่งของเครื่องดุริยางค์จาก TPO เสียจมมิด... ปล. ผู้เขียนเห็นจะต้องกล่าวไว้สั้นๆ ถึงเนื้อหาจดหมายภายใน ‘จุดจุดจุด’ ซึ่งอยู่ก่อนหน้าที่ดวอชาคได้ระบุเจตจำนงของเขาที่มีต่อการจบลงอย่างวิเศษของ CC ชิ้นนี้ว่า ดวอชาคได้เขียนบอกซิมร็อคถึงความไม่เห็นด้วยต่อการดัดแปลงแก้ไขสกอร์ที่ก่อนหน้านั้นจาก Hanus Wihan ซึ่งดวอชาคได้ส่งไปให้เขาได้พิจารณา แต่ไวฮานได้ถือวิสาสะปรับเปลี่ยนโดยเฉพาะอย่างยิ่งเทคนิคของการปฏิบัติเครื่องเดี่ยวเชลโล ดังนั้น ดวอชาคจึงเขียนบอกซิมร็อคไว้เสียยืดยาวว่าด้วยสิ่งที่เขายืนกรานจะให้คงสกอร์นั้นไว้ดั่งที่ดวอชาคตั้งใจไว้แต่เดิม... . แก้ไขเมื่อ 27 พ.ค. 53 19:04:48 จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 27 พ.ค. 53 19:04:05

ความคิดเห็นที่ 8 ก่อนผู้เขียนจะจบเรื่องราวว่าด้วย CC ของดวอชาคและการแสดงการบรรเลงของสตราซิลกับ TPO ของอิมิลสันในวันเสาร์ที่ผ่านมา ผู้เขียนขอติงเพียงเล็กน้อยต่อเนื้อหา Program-notes ในสูจิบัตรสำหรับคอนเสิร์ตครั้งดังกล่าวว่า ในส่วนของ CC ของดวอชาค ทางผู้จัดทำมิได้กล่าวถึงเนื้อหาว่าด้วยดนตรีวิทยาเลย มีอยู่บ้างที่กล่าวถึงเจตจำนงของดวอชาคที่มีต่อธรรมชาติและความงามในแบบ Brahmsian และการปฏิเสธแนวทาง Wagnerian ซึ่งผู้เขียนก็เห็นว่าเขียนได้ดี หากแต่เรื่องราวของ CC ก็มีเพียงเฉพาะประวัติการประพันธ์คร่าวๆ เท่านั้น แน่ละ คุณผู้อ่านที่สนใจเนื้อหาของ Program-notes ที่อิงถึงเรื่องราวที่เกี่ยวพันทางดนตรี อาจจะต้องรู้สึกเบาหวิวไปบ้าง เพราะไม่อาจจะตั้งหางเสือสำหรับการรับฟังสดๆ ในโถงคอนเสิร์ต อย่างน้อย ใน Program-notes ก็ควรให้อรรถสาระที่เกี่ยวข้องกับดนตรีวิจักขณ์ไว้บ้าง ถึงกระนั้น ผู้เขียนคงต้องตำหนิทางคณะผู้วิจัยฯ ในส่วนการแปลภาษาไทยจากต้นฉบับ Program-notes ภาษาอังกฤษอยู่ด้วย ที่ได้แปลความหมายของคำว่า Vysoka ว่าเป็น ‘เพลงไวซอกา’ ซึ่งผิดพลาดมากมาย ความเป็นจริงแล้ว Vysoka เป็นชื่อเมืองในประเทศสาธารณรัฐเชคฯ หรือโบฮีเมียในยุคของดุริยกวี อันเป็นเมืองซึ่งเป็นที่ตั้งอยู่ของบ้านของดวอชาคต่างหาก... ผู้เขียนคงไม่ใช้ตรรกะอันเบาโหวงว่า เหตุเพราะทางผู้จัดคอนเสิร์ตได้เปลี่ยนตัวผู้บรรเลงเดี่ยวเชลโลอย่างกระทันหัน จึงส่งผลให้ปฏิกิริยาเคมีระหว่างสตราซิลกับ TPO โดยอิมิลสัน ดูจะไม่เข้ากันนัก แต่ผู้เขียนอาจจะคาดเดาว่า สตราซิลเป็นนักดนตรีที่ผูกพันอยู่กับดนตรีเชมเบอร์มากกว่าจะเป็นเปล่งปลั่งอยู่กับการเป็นผู้แสดงเดี่ยวสำหรับดนตรีประชัน ยิ่งไปกว่านั้น สตราซิลอาจจะรักสมัครเล่นเชลโลในลักษณะประคองเป็นพื้นหลังให้กับชาวคณะเสียมากกว่าที่จะแผดกล้าเริงแรงความเป็น Tyrannize ของเขาเสียละกระมัง... สตราซิลอองกอร์คอนเสิร์ตครั้งนี้ด้วยงานสั้นๆ ชื่อ Apres un Reve ของ Faure ซึ่งเรียบเรียงสำหรับวงออเคสตรา และสตราซิลก็ยังคงเหมือนเดิม เขาเปล่งคีตวลีได้สะอาดในทุกโน้ต แต่เสียงเชลโลก็บางและปร่า ไม่หนึกนุ่มอุ่นนวลและทอดเสียงลงลึกกำทอนอย่างที่ควรจะเป็น บางทีเสียงปรบมือของมหาชนใน MACM อาจจะบอกสาส์นไปยังสตราซิลได้บ้างในความประทับใจอันหลุบหรู่ในวันเสาร์นั้น... ผู้เขียนมีความสุขแม้จะต้องเดินทางไกลๆ ไปชมคอนเสิร์ตถึงศาลายาในเกือบทุกเสาร์ และปวารณาตัวเองอย่างถ่อมตัวที่จะเขียนถึงคอนเสิร์ตที่ผู้เขียนไปชมมาในบอร์ดสาธารณะแห่งนี้ทุกครั้ง ขออภัยคุณผู้อ่านที่อาจจะเห็นถึงความเลอะเทอะเรื่อยเจื้อยของผู้เขียนอยู่เกือบทุกครั้ง...หลายครั้งผู้เขียนก็อ่อนนักในความรู้ที่ติดตัว และเกือบทุกคราวที่ใช้พื้นที่สาธารณะแห่งนี้ ผู้เขียนก็รู้สึกเงียบเหงาในตัวผู้เขียนเอง จึงเพ้อเจ้ออะไรต่อมิอะไรผ่านมุกฝืดๆ ไปบ้าง ก็ขอคุณผู้อ่านอย่าได้ถือสากันเลยน๊า (ขอบ่อยแท้ HA HA) ผู้เขียนหวังไว้ก็เพียงความปรารถนาที่จะให้เกิดความกว้างขวางในการรับชมและรับฟังดนตรีคลาสสิคจาก Repertoire ดีๆ ในบ้านเราเท่านั้น และแน่ละว่า ดนตรีที่ดีจะต้องมีคนเล่น แต่ไม่มีความหมายอะไรเลยหากไร้ซึ่งคนฟัง...หวังใจไว้ว่า คุณผู้อ่านคงจะพอเจียดเวลาในวันศุกร์หรือวันเสาร์ไปชมคอนเสิร์ตที่ศาลายาบ้างตามสมควรนะครับ (คุณผู้อ่านสามารถดูโปรแกรมการแสดงได้จาก Classical music event @ Thailand  ในกล่องดำข้างบน ซึ่งผู้ดูแลได้อุตสาหะจัดทำไว้ให้อย่างเรียบร้อยสวยงาม) ซึ่งไม่ว่าการแสดงจะทำได้ดีมากน้อยเพียงใด แต่ผู้เขียนขอรับรองด้วยเกียรติอันพอจะมีอยู่บ้างว่า TPO เป็นคณะนักดนตรีที่มากด้วยวินัยและมีมาตรฐานการบรรเลงที่สูง...คุณผู้อ่านจะต้องได้รับความประทับใจอย่างหนึ่งอย่างใดจากการแสดงอย่างแน่นอน...อนึ่ง คุณผู้อ่านยังสามารถติดตามโปรแกรมการแสดงคอนเสิร์ตดนตรีคลาสสิคในบ้านเราได้จากนักดนตรีท่านอื่นใดหรือวงดุริยางค์คณะอื่นใดได้จาก Classical music event @ Thailand เหมือนกัน ซึ่งไม่ว่าจะเป็นที่ไหน หากคุณผู้อ่านมีเวลาและทุนทรัพย์ (ซึ่งก็ไม่ได้แพงนัก) ก็ได้โปรดเจียดไว้ให้หูคุณผู้อ่านได้ประสบการณ์ที่ดีๆ บ้าง ผู้เขียนขอรับรองอีกครั้งว่า ประสบการณ์จากการฟังของแห้งในแผ่นซีดี เทียบไม่ได้เลยแม้แต่น้อยกับของสดที่ปรากฏยังเบื้องตาและเบื้องหู!! ปล. ผู้เขียนและคณะผู้อุตสาหะจัดทำ Classical music event @ Thailand ในกล่องดำ ไม่ได้รับผลประโยชน์เป็นโภคทรัพย์ใดๆ จากคณะผู้แสดงเลยจ้ะ... ^__________^ จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 27 พ.ค. 53 19:53:25

ความคิดเห็นที่ 9   ผมก็กำลังลองฟังเพลง Classical music แล้วก็ได้ไปดู TPO ครั้งแรกกับคอนเสิร์ตBernstein: West Side Story แล้วมาอ่านบทความของคุณ St@rGazer ได้รับความรู้เกี่ยวกับการศึกษาดนตรีประเภทนี้มากๆเลยครับ ว่างๆอยากจะหาโอกาสไปดู TPO เรื่อยๆอีกครับ เพราะอยากเข้าใจความยิ่งใหญ่ของดนตรีประเภทนี้อย่างถ่องแท้ และมีความสุขครับ จากคุณ : ฝัน เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 53 01:32:33 A:183.89.124.215 X: TicketID:271982

ความคิดเห็นที่ 10 Discography -- Dvorak: Cello Concerto in B minor (เรียงตามอักษรตัวหน้าของ Cellist) 1. Chuchro with Neumann (1975)/ Czech PO/ Supraphon JP Denon Crest 1000 *with VC . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 53 17:52:02

ความคิดเห็นที่ 11 2. Cohen with Macal (1981)/ London PO/ EMI CfP *with Elgar: CC . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 53 17:52:34

ความคิดเห็นที่ 12 3. du Pre with Barenboim (1970)/ Chicago SO/ EMI *with Elgar: CC . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 53 17:53:10

ความคิดเห็นที่ 13 4. Fournier with Szell (1962)/ Berlin PO/ DG Galleria *with Elgar: CC Aristocratic Dvorakian ที่แหลมคมและตรงไปตรงมา... ...เป็นหนึ่งในสามของผู้บรรเลง Dvorak's CC ที่ได้รับการยอมรับที่สุด... . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 53 17:55:06

ความคิดเห็นที่ 14 5. Hoelscher with Keilberth (1958)/ Hamburg State PO/ Apex *with Sym. No. 9 . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 53 17:55:39

ความคิดเห็นที่ 15 6. Lloyd Webber with Neumann (ไม่ทราบปีที่บันทึก)/ Czech PO/ Decca Ultimate Cello Classics (5CDs) *with Various Works . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 53 17:56:22

ความคิดเห็นที่ 16 7. Ma with Maazel (1986)/ Berlin PO/ Sony Music for You *with Dumky Piano Trio . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 53 17:57:03

ความคิดเห็นที่ 17 . แก้ไขเมื่อ 31 พ.ค. 53 18:00:13 จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 53 17:58:58

ความคิดเห็นที่ 18 8. Nelsova with Susskind (ไม่ทราบปีที่บันทึก)/ St. Louis SO/ Brilliant *with VC . แก้ไขเมื่อ 31 พ.ค. 53 19:43:35 จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 53 18:01:03

ความคิดเห็นที่ 19 9. Piatigorsky with Munch (1960)/ Boston SO/ RCA Living Stereo *with Walton: CC เทพแพนแปลงองค์มาเป็นคนธรรพ์บรรเลงดวอชาคอันหวานไหวและลึกซึ้ง... เพียติกอร์สกี เป็นนักเชลโลหนึ่งในสามสำหรับการบรรเลง Dvorak's CC ที่ได้รับการยอมรับมากที่สุดเช่นกัน ปล. Pablo Casals ในห้วง 30's กับ Szell เป็นของขึ้นหิ้งไปแล้ว... . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 53 18:06:25

ความคิดเห็นที่ 20 10. Rose with Ormandy (1966)/ Philadelphia O/ Sony Essential Classics *with VC . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 53 18:06:57

ความคิดเห็นที่ 21 11. Rostropovich with Khaikin (1957 Mono)/ USSR Radio & TV SO/ Brilliant Historic Russian Archives (10CDs) *with Various works . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 53 18:07:47

ความคิดเห็นที่ 22 12. Rostropovich with Karajan (1968)/ Berlin PO/ DG The Originals *with Tchaikovsky: Rococo Theme รอสโตรโปวิชที่แน่วแน่ มั่นคง นุ่มนวล และกลมกล่อมพิสุทธิ์ เขาอยู่ท่ามกลางความอบอุ่นที่เปี่ยมไปด้วยรสนิยมอันดีของคารายาน... สลาวาเป็นนักเชลโลหนึ่งในสามสำหรับการบรรเลง Dvorak's CC ที่ได้รับการยอมรับมากที่สุดเช่นกัน ปล. Pablo Casals ในห้วง 30's กับ Szell เป็นของขึ้นหิ้งไปแล้ว... . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 53 18:11:23

ความคิดเห็นที่ 23 13. Rostropovich with Giulini (1977)/ London PO/ EMI GRoC *with Saint-Saens: CC รอสโตรโปวิชครั้งเดียวกันกับที่ผู้เขียนกล่าวถึงในกระทู้นี้ก่อนหน้า กับจูลินีในปี 1977 กับลอนดอนฟิลฯ คุณผู้อ่านสามารถหาซื้อรอสโตรโปวิชในแบบบอกซ์เซตของ EMI ได้ในราคาเยาวชนเที่ยวงานวันเด็กแห่งชาติ (ถูกมากนั่นเอง HA HA) . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 53 18:16:23

ความคิดเห็นที่ 24 14. Schiff with Davis, Sir Colin (1980)/ (Royal) Concertgebouw O/ Philips Australian Eloquence *with Sym. No. 9 . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 53 18:16:50

ความคิดเห็นที่ 25 15. Schiff with Celibidache (Live 1987)/ Munich PO/ Memories (2CDs) *with Sym. 9 . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 53 18:17:14

ความคิดเห็นที่ 26 16. Starker with Dorati (1962)/ London SO/ Mercury *with Bruch: Kol Nidrei & Tchaikovsky: Rococo Theme If you've seen this CD anywhere, Grab IT!! . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 53 18:18:32

ความคิดเห็นที่ 27 และ 17. Tortelier with Previn (1977)/ London SO/ EMI Encore *with Brahms: Double Concerto . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 53 18:19:02

ความคิดเห็นที่ 28 แม้ว่าผู้เขียนจะชื่นชอบการบรรเลง West Side Story ของดุริยกวี+วาทยกร+นักวิชาการดนตรีอย่างเบิร์นสไตน์ที่บรรเลงโดย TPO ในวันเสาร์ที่ผ่านมาอยู่มากและรู้สึกผิดอย่างแน่ๆ หากจะไม่กล่าวถึงในกระทู้ขนาดยาวกระทู้นี้ แต่ผู้เขียนขออนุญาตงดที่จะเขียนถึง ทั้งนี้ เนื่องจากผู้เขียนไม่สันทัดจัดเจนในงานของเบิร์นสไตน์ชิ้นดังกล่าว แม้ว่าในใจยังอยากจะลองบรรยายและแบ่งปันประสบการณ์ในวันนั้นอยู่มากก็ตาม แต่เมื่อดูระยะเวลาตั้งแต่ตั้งกระทู้มาจนกระทั่งวันนี้ ผู้เขียนได้ใช้เวลามากไป จนกระทั่งการแสดงในรอบต่อมาของ TPO มาถึงแล้ว ผู้เขียนก็ยังไม่อาจจะจบได้ ผู้เขียนจึงขออภัยคุณผู้อ่านที่อาจจะติดตามอ่านไว้ในที่นี้ด้วยน๊า... อันโตนิน ดวอชาค ดุริยกวีชาวโบฮีเมีย เป็นหนึ่งในดุริยกวีผู้ที่ผู้เขียนโปรดปรานในงานประพันธ์ของเขามากที่สุดท่านหนึ่ง...ซิมโฟนีหมายเลข 9 หรือ ‘From the New Word’ Symphony ของเขาก็เป็นซิมโฟนีที่ผู้เขียนรักมากที่สุดเสียยิ่งกว่าซิมโฟนีชิ้นอื่นใดในโลกนี้ (เบโธเฟน ชูเบิร์ต แบร์ลิโอซ บราห์มส์ ซิเบลิอุส มาห์เลอร์ ไชคอฟสกี แลชอสตาโกวิชที่รัก ได้โปรดอย่าน้อยใจผู้เขียนเลยน๊า HA HA) และผู้เขียนก็เลยขอถือโอกาสอวยเกียรติยศให้กับดุริยกวีอันเป็นที่รักของผู้เขียนด้วยการนำเสนองานชิ้นที่ผู้เขียนชื่นชอบและเห็นว่าคุณผู้อ่านก็น่าจะโปรดอย่างผู้เขียนอยู่บ้าง ดังนี้ - ซิมโฟนีหมายเลข 7 ที่ทึมทะมึนในความโศกสลดตั้งแต่เบื้องแรก แต่ก็คลี่คลายอย่างเปิดเผยสว่างไสวในเบื้องปลาย... - ซิมโฟนีหมายเลข 8 การเดินทางที่อบอวลไปด้วยบรรยากาศแห่งหมู่มวลไพรพฤกษ์และวิหคนานาพันธุ์ในหมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่งของเมืองไวซอกาอันคลุ้งไปด้วยกลิ่นควันไฟในฤดูใบไม้ผลิ และความสดใสร่าเริงในแบบ Rural-life กลางทุ่งโล่ง...เป็นงานแบบ Picturesque ที่ชวนให้อยากฟังซ้ำๆ อยู่เสมอ และ... - ซิมโฟนีหมายเลข 9 ซึ่งผสมผสาน Rustic-feel จากท่วงทำนองพื้นถิ่นของชาวโบฮีเมียเข้ากับ Folk tune ในแบบ Song-like จากท่วงทำนองพื้นถิ่นดั้งเดิมของชาวอินเดียนแดง+อเมริกันพื้นถิ่น+จิตวิญญาณชาวผิวสี อย่างมีเอกลักษณ์... กล่าวสำหรับซิมโฟนีของดวอชาค...ซิมโฟนีทั้งสามชิ้น ถือเป็น Trilogy อันควรค่าแก่การฟังที่สุด... - 16 Slavonic Dances Op. 46 & 72 (ทั้งสำหรับบรรเลงด้วยวงดุริยางค์และสำหรับบรรเลงด้วยเปียโนสี่มือ) ดนตรีเต้นรำของชาวสลาฟ เอ่อล้นไปด้วย Idyllic-feel อันใสซื่อและอุดมไปด้วยความร่าเริง ระรื่นหู ระเริงใจ... บางบทตอนที่เป็นไมเนอร์คีย์ ดวอชาคยังอุปมาการเยื้องกรายอันงามสง่าแบบโบฮีเมียนโบราณด้วยท่วงทำนองหม่นช้าแบบสะพรึงงามอันลึกลับ! รวมไปถึง Symphonic Poems ที่แอบอิงไปกับนิยายพื้นบ้านเกี่ยวกับเรื่องลี้ลับของภูติผีอย่าง The Water Goblin/ The Golden Spinning Wheel/ The Noon Witch และ The Wild Dove ล้วนแล้วแต่ทำให้ผู้เขียนประทับใจทั้งในสีสันของท่วงทำนองชวนขนหัวลุกประหนึ่งการดำเนินบทของภูติพราย และความลึกล้ำในการประสมวงแทบทั้งสิ้น! งานดนตรีสำหรับวงดุริยางค์ชิ้นอื่นของดวอชาคที่น่าเสาะหามาฟังก็มี Symphonic Variations และ American Suite เป็นต้น...นอกจากนี้ ผู้เขียนยังให้ความสนใจกับงานชุด Serenade for String และ Serenade for Winds and Strings รวมทั้ง 10 Legends ของดวอชาคเป็นพิเศษอีกด้วย... สำหรับงานคอนแชร์โต นอกจากจะมี CC ดังที่ได้กล่าวไปแล้ว (จริงๆ ตามประวัติ ดวอชาคมี CC อยู่ 3 ชิ้น แต่สองชิ้นก่อนหน้า CC in B minor อันเสมือนเป็นงานทดลองนั้น ผู้เขียนขี้เกียจจะกล่าวถึงในเชิงประวัติศาสตร์) ก็มี Violin Concerto และ Piano Concerto ซึ่งงาน VC ของดวอชาค ก็ถือว่าเป็นงาน VC ในระดับแนวหน้าของ VCs ในยุคโรแมนติคอยู่เหมือนกัน คุณผู้อ่านที่ชื่นชอบความเป็นโบฮีเมียนของดวอชาค ย่อมจะต้องชื่นชอบคีตวลีอันไพเราะและแวริเอชันที่เสนาะหูมากมายจาก VC ของดวอชาคอย่างแน่นอน แม้ว่า งาน VC ชิ้นนี้จะถูก Joachim ผู้ซึ่งเขาประพันธ์อุทิศให้กระทำประหนึ่งเป็นบรรณาธิการตรวจแก้ให้กับนักเขียนมือใหม่วัยดรุณศึกษาอยู่ก็ตาม... หาก FTNW เป็นซิมโฟนีชิ้นที่ผู้เขียนรักมากที่สุดแล้ว... American SQ ก็เป็นงานเชมเบอร์ที่ผู้เขียนรักมากที่สุดเหมือนกัน และผู้เขียนมั่นใจว่า ห้วงแห่งความอภิรมย์ในโลกใหม่ของกระบวนที่ I, ห้วงแห่งความโหยหาด้วยปริเทวนาการในกระบวนที่ II, ห้วงแห่งการฟื้นตื่นขึ้นของกำลังใจในกระบวนที่ III และห้วงแห่งความหวังอันเต็มเปี่ยมในดวงใจที่ถูกปลุกเร้าให้ออกเดินทางในกระบวนที่ IV น่าจะทำให้คุณผู้อ่านที่ฟัง SQ ชิ้นนี้ จะต้องตกอยู่ในเสน่ห์ของความลึกซึ้งแห่งลีลาและท่วงทำนองจนมิอาจลุกขึ้นไปไหนได้เลยอย่างแน่นอนตลอดห้วง 20-25 นาทีนั้น (นอกจากจะทนไปเข้าห้องน้ำไม่ไหว HA HA)... คุณผู้อ่านอย่าว่าอะไรผู้เขียนเลย หากผู้เขียนจะยอมรับว่า...ผู้เขียนเคยอุทิศของเหลวอุ่นใสในดวงตาให้กับกระบวนที่ II ของ SQ ชิ้นนี้มาแล้ว มากครั้ง... ความจริงแล้ว ดวอชาคก็เป็นผู้หนึ่งที่ประพันธ์งานเชมเบอร์หลายต่อหลายชิ้นได้น่าฟัง งานเชมเบอร์ชิ้นอื่นๆ ของดวอชาคที่น่าสนใจก็มี Piano Trio No. 4 (Dumka) และ Piano Quartets เป็นต้น... คุณผู้อ่านที่เป็นแฟนคลับเดนตาย (ภาษาของสมาชิกห้องเฉลิมกรุงท่านหนึ่ง) ของดวอชาค อาจจะต้องแสวงหางานที่หาฟังได้ยากหรืองานชิ้นเล็กๆ แต่ทว่ามีเนื้อหา+ท่วงทำนองลึกซึ้งกินใจเพิ่มเติมจากที่ผู้เขียนถือโอกาสแนะนำมาในกระทู้นี้ ถึงกระนั้นก็ดี ผู้เขียนคิดไปเองว่า หลายท่านที่ชอบฟังงานหวานๆ เย็นๆ ก็น่าจะต้องเคยรู้จักงาน Romance ซึ่งบรรเลงสำหรับไวโอลินกับวงดุริยางค์มาบ้าง รวมทั้ง Violin Sonata กับ Violin Sonatina ซึ่งเป็นงานเชมเบอร์ช่วงหลังของชีวิตดุริยกวีอยู่ด้วย... . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 53 18:23:25

ความคิดเห็นที่ 29 ผู้เขียนยอมรับว่า แรกแต่เดิม ผู้เขียนจะปิดกระทู้นี้ด้วย Discography ของ Dvorak: Cello Concerto in B minor ไว้แต่เท่านั้น แต่เมื่อผู้เขียนได้ฟังเพลงหน้าห้องในกล่องดำแล้วเมื่อเย็นวาน ก็ให้รู้สึกรักนับถือในความเป็นนายแห่งเมโลดีของดวอชาคมากยิ่งขึ้น และเร้าในใจให้ผู้เขียนจะต้องกล่าวถึงดวอชาคเพิ่มเติม ดังที่คุณผู้อ่านเห็นไปแล้วในความคิดเห็นข้างบนนี้... และในความคิดเห็นนี้ ผู้เขียนขอถือวิสาสะกล่าวถึงเพลงหน้าห้องในกล่องดำไว้ปิดท้าย ด้วยคิดไปว่าน่าจะมีประโยชน์ต่อคุณผู้อ่านที่ประทับใจในเพลงหน้าห้องฯ ของห้วงเวลานี้ และอาจจะอยากหาซื้อแผ่นซีดีเก็บไว้ฟังเป็นส่วนตัวในห้วงรัตติกาลเฉกเช่นผู้เขียน... งานที่คุณผู้ดูแลกล่องดำได้คัดสรรมาบำรุงโสตคุณผู้อ่านอยู่ในขณะนี้ (31 พ.ค. 2553) เดิมเป็นงานเพลง (Song) ของตัวดวอชาคซึ่งประพันธ์โดยมีคำร้องประกอบและเป็นงานชิ้นแรก (No. 1) ในชุด Gypsy Songs ซึ่งมีชื่อว่า “My song of love rings through the dusk” อันเป็นงานชิ้นหนึ่งใน 30 ชิ้นของดวอชาคที่ Josef Suk นักไวโอลินผู้เป็นหลานปู่ เรียบเรียงเป็นงานบรรเลงสำหรับไวโอลินหรือวิโอลากับเปียโน โดยตั้งชื่ออัลบัมชุดนี้อย่างอบอุ่นยิ่งนักว่า ‘Songs my Great-Grandfather Taught Me’ ทั้งนี้ ในซีดีชุดดังกล่าวประกอบไปด้วย Gypsy Songs, Op. 55 จำนวน 7 ชิ้น, In Folk Tone, Op. 73 จำนวน 2 ชิ้น (Nos. 1 & 3), Love Songs, Op. 83 จำนวน 8 ชิ้น, Biblical Songs, Op. 99 จำนวน 10 ชิ้น, Lullaby 1 ชิ้น, Moravian Duets, Op. 32 หมายเลข 11 จำนวน 1 ชิ้น และ แน่นอน...’Leave Me Alone’ จาก Four Songs, Op. 82 หมายเลข 1 อีก 1 ชิ้น รวมทั้งหมด 30 ชิ้น...คุณผู้อ่านที่ยังประทับใจไม่หายกับกระบวนที่ II (และ III) ใน CC ของดวอชาค น่าจะประทับใจใน Leave Me Alone ที่บรรเลงด้วยไวโอลินกับเปียโนนี้ด้วยเหมือนกัน... งานอันน่าฟังทั้ง 30 ชิ้นดังกล่าว ซุคได้ Vladimir Ashkenazy นักเปียโนซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นวาทยกรกำกับงาน FTNW ของดวอชาคได้ยอดเยี่ยมมาแล้วกับ Czech PO (1999)/ Ondine มาเล่นเปียโนให้ในปี 2009 (ทั้งๆ ที่อัฌเคนาซีเป็นวาทยกรอยู่ในออสเตรเลียและกำลังมีความสุขอยู่กับงานวิจัยบาค) และได้บริษัท Toccata Classics เป็นผู้จัดทำซีดีออกมาเมื่อปลายปีที่แล้วนี่เอง ซึ่งราคาอาจจะแพงและไม่ใคร่แพร่หลายนัก แต่เมื่อคุณผู้อ่านได้ฟังเพลงหน้าห้องในกล่องดำแล้ว ผู้เขียนหวังไว้ด้วยการเดาว่า คุณผู้อ่านจะต้องมีฉันทะที่จะฟังงานอันพิสุทธิ์เสมอซึ่งความรัก ความซื่อใส และความอบอุ่น จากดวอชาคที่มีซุคและอัฌเคนาซีเป็นผู้ถ่ายทอด เพิ่มมากขึ้นต่อไปเรื่อยๆ เป็นแน่! ผู้เขียนไม่ทราบว่า คุณผู้ดูแลเพลงหน้าห้องในกล่องดำจะใจดีเปิดเพลงให้เราฟังไปจนกระทั่งครบ 7 ชิ้นของ Gypsy Songs หรือทั้ง 30 ชิ้น หรือแม้กระทั่งชิ้นเดียวที่เป็นอยู่นี้ หรือไม่ อย่างไร...แต่จาก My song of love rings through the dusk ดังที่ได้ฟังกันอยู่นี้ ผู้เขียนคิดว่า คุณผู้อ่าน (และฟัง) จะต้องรู้สึก Inspired อีกทั้งอิ่มเอมและเอิบอาบไปด้วยความรู้สึกที่เป็นสุขจากดนตรีของดวอชาคและการเรียบเรียงของซุค+การบรรเลงร่วมกับอัฌเคนาซี เฉกเช่นที่ผู้เขียนประสบอยู่อย่างแน่นอน (และคงจะกำลังเข้ากูเกิลเพื่อหาที่ซื้อฟังอยู่อย่างขะมักเขม้น! HA HA) ...ขอบคุณมากๆ นะครับ... ปล. คุณผู้อ่านที่สนใจจะหาซีดีทั้งในกรณี CC ใน Discography ข้างต้น และ ‘Songs my Great-Grandfather Taught Me’ ของ Toccata สามารถสอบถามมาที่หลังไมค์ของผู้เขียนได้ ทั้งนี้ผู้เขียนไม่ได้มีอาชีพขายแผ่นซีดี หากแต่พอจะแนะนำที่ซื้อหาได้ในราคาไม่แพงนักเท่านั้น... ^_________^ จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 53 18:25:01

ความคิดเห็นที่ 30 Dvorak: Songs my Great-Grandfather Taught Me -- Suk with Ashkenazy (2009)/ Toccata . จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 53 18:26:43