ความคิดเห็นที่ 1 หอพักอลวน คนอลเวง หอพักแห่ง นี้ มีแต่เรื่องวุ่นๆ จากสมาชิกหอสุดกวน และขาจรสุดสวยสุดน่ารัก ที่จะมากระชากใจทุกคน ให้หลงไหลไปกับความน่ารักของพวกเขาแน่นอน ^^ นำแสดงโดย ภาคิน คำวิลัยศักดิ์ แสดงเป็น โตโน่ นวกชมน ชื้นครองธรรม แสดงเป็น เกรซ นภัทร อินทร์ใจเอื้อ แสดงเป็น กัน เรืองฤทธิ์ ศิริพานิช แสดงเป็น ริท ปฏิภาณ หล่อเสถียร แสดงเป็น เซน จิณภัค เปียกลิ่น แสดงเป็น เกด วาโย อัศวรุ่งเรือง แสดงเป็น เก่ง ณัฐพัชร์ ธนนนท์กิตติยศ แสดงเป็น ไอซ์ พร้อม ด้วยนักแสดงสมทบ ขาประจำ ขาจร อีกมากมาย จากคุณ : aoikotori เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 53 14:08:15

ความคิดเห็นที่ 2 ----Chapter 1 ----- ---------Grace Part------- "โด๊ เรหมี่ โด๊เรหมี่ซ่อลหล่า หนูขอเวลา ซักส้ามนาที ไม่ต้องฉ่มหว่าหนูเสี่ยงดี๋ ก่อนจบเพลงนี่ อย่าเพิ่งหนี่ก็แล้วกัลลลล....." หญิง สาวสวยในชุดกระโปรงบานฟูฟ่องหลากสีสัน ราวกับผ้าเจ็ดสีเจ็ดศอกที่พันรอบต้นตะเคียนท้ายวัดก็มิปาน ส่ายเอวเต้นด้อกแด้กอยู่บนเวที ท่ามกลางสายตาของผู้คนในฮอลล์นับพันที่จับจ้อง "กรี๊ด ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด พี่เกรซซซซซ เพราะมากกกก!!!"  แฟนคลับสาวคนหนึ่ง กรี๊ดดังสุดเสียง ก่อนจะเป็นลมสลบไป (สมกับคำว่ากรี๊ดสลบเสียจริงๆ) ป้าย ไฟ ตุ๊กตา ช่อดอกไม้ ถูกชูขึ้นสลอนทั้งฮอลล์  เมื่อเสียงเพลงจบสิ้นลง หญิงสาวร่างบางหน้าแฉล้ม ผู้เป็นเจ้าของเสียงเพลงเมื่อครู่ ยืนตรงอยู่กลางเวที ในสภาพที่คงไม่มีใครจำเธอได้ เพราะใบหน้าของเธอถูกบดบังไปด้วยกองพวงมาลัยที่กองหนาท่วมหัว "เก รซเสียงดีเหมือนเคย พี่คิดว่าตอนนี้เกรซสู้กับตั๊กแตน ชลลดาได้สบาย ตัวแม่! เอาไปเลย" ชายหัวล้านที่ชื่อเพชร มาร์ กล่าวชื่นชมหญิงสาว "เสียง เพราะมาก น้องเกรซ พี่ไม่เคยฟังใครร้องเพลงเพราะเท่าหนูมาก่อน" ชายในชุดสีเขียวประดับขนนกยูงแซมประปราย พี่โจ้นั่นเอง "ชั้นก็ไม่ คิดเหมือนกัน ว่าจะได้มาฟังนักร้องที่เสียงเพราะระดับนี้มาก่อน ถ้าคนไม่โหวตก็ไม่รู้จะว่ายังไงละ" ป้าผมม้าที่ชื่อม้ากล่าววิจารณ์เธอเป็นคนสุดท้าย หญิงสาวรู้สึกปลาบ ปลื้มใจบอกไม่ถูก น้ำตาเริ่มเอ่อท้นดวงตากลมโตคู่สวย เธอค้อมหัวลง พร้อมยกมือขึ้นไหว้ "ขอบ...คุณ...ค่ะ" แต่ด้วยน้ำหนักของสิ่งที่อยู่ บนคอมากมาย การค้อมตัวไปข้างหน้า อาจจะทำให้จุดศูนย์ถ่วงไม่ดีนัก ร่างบางแถแซดๆๆๆไปจนชนขอบลำโพงหน้าเวที และเริ่มหมุนคว้างอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้!!! "กรี๊ดดดดด" เสียงร้องของหญิงสาวประสานกับคนในฮอลล์อึงมี่ แต่ทันใดนั้นเอง... "กริ๊ง งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง" เสียงนาฬิกาปลุกแบบโบราณเรือนใหญ่ ดังเข้าไปในโสตประสาท จนหญิงสาวต้องลืมตาตื่นอย่างช่วยไม่ได้ เธอผุดลุกขึ้นนั่งทันทีด้วยนิสัยตื่นตัวเป็นนิจ ฝันแบบนี้อีกแล้ว พอมันจะดีทีไรละจะต้องมีเรื่องทุกทีสิน่ะ เธอกระโดดลงจากเตียง บิดขี้เกียจเล็กน้อยพอประมาณ อากาศยามเช้านี่มันช่างสดใสเสียจริงๆ มันสดชื่นเสียจนเธออยากจะลุกขึ้นเต้นสักสองสามสเตป แต่คงไม่มีเวลามากขนาดนั้น เพราะวันนี้ เป็นวันที่เธอจะได้เข้าปฐมนิเทศเป็นนิสิตใหม่!!! หลังจากที่ผ่านการ สอบแอดมิชชั่นอันหฤโหด ข้อสอบที่อ่านกี่ตลบก็ยังคงงงแล้วงงอีก - -" การสอบภาคปฏิบัติอันหฤโหด ในที่สุด เธอก็ผ่านขั้นตอนอันยากลำบากนี้มาทั้งหมด มาสู่ความภาคภูมิใจ ที่ชื่อของตัวเองถูกบรรจุอยู่ในทำเนียบนิสิตวิศวกรรมศาสตร์ สาขาเครื่องกลจนได้ มันอาจจะดูแปลก ที่หญิงสาวรูปร่างแบบบาง หน้าตาจิ้มลิ้มอย่างหล่อนเลือกที่จะเข้าเรียนคณะที่ดูจะเหมาะกับผู้ชาย มากกว่าแบบนี้ แต่คนที่มองเธอแต่ภายนอกคงไม่รู้หรอกว่า เธอเป็นหญิงที่ "อึด ถึก และทนทาน" ขนาดไหน ตั้งแต่เด็ก เกรซเติบโตมาในสถานะของน้องสาวคนเล็กของพี่ชายสามคน ซึ่งอายุห่างจากเธอ4-5 ปีเป็นอย่างน้อย มันเป็นเหตุให้เด็กหญิงเกรซ เล่นแบบเด็กผู้ชายมาแต่เล็กแต่น้อย และได้รับการถ่ายทอดศิลปการป้องกันตัวมาอย่างครบถ้วน จากพี่ชายทั้งสามที่ล้วนเป็นนักกีฬาทังสิ้น พี่เกรียง (นำแสดงโดย อ๋อม อรรคพันธ์) เป็นผู้หมวดหนุ่มอนาคตไกลประจำกองปราบ ผู้สอนเกรซเล่นเทควันโด้เป็นประจำ จนเกรซสอบได้สายดำแล้ว พี่ไกร (นำแสดงโดย บอล สรณัฐ) ครูสอนมวยประจำฟิตเนสหรูใจกลางเมือง ผู้สอนทักษะมวยไทยให้เกรซ จนคว่ำผู้ชายตัวโตๆมาได้หลายคนแล้ว และพี่กล้า(นำแสดงโดย ณเดช คูกิมิยะ) ครูสอนว่ายน้ำ ที่ชักนำเกรซออกกำลังกายเป็นประจำ จนเธอเป็นคนแข็งแรงและตื่นตัวอยู่ตลอดเวลา (ความเห็นผู้เขียน : พี่น้องบ้านนี้ น่ากินทั้งบ้านจริงๆให้ตาย!) เกรซเติบโตมาด้วยความ รักเอาใจใส่ของพ่อแม่และพี่ชายทั้งสาม ผู้ดูแลเธอเป็นอย่างดี จนเธอกลายเป็นหญิงแกร่ง ที่เก่งกล้า สดสวย และงดงาม แต่ทว่า... ไม่ มีผู้ชายมาจีบเธอเลย แม้แต่คนเดียว!!! (คงจะมีคนกล้าอยู่หรอกนั่น) อาจ จะด้วยบุคลิกที่เก่งกล้าเกินหญิง และการแต่งกายออกทอมบอย ทำให้หลายๆคนเข้าใจว่า เกรซเป็นทอมหรือเปล่า แต่เวลาก็ได้พิสูจน์แล้วว่าเธอเป็นผู้หญิง เพราะเธอไม่เคยมีแฟนเป็นผู้หญิงเลยในช่วงชีวิตการเรียนมัธยม แม้ว่าจะมีรุ่นน้องสาวๆส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดเธอตลอดเวลาก็ตาม (และก้ไม่มีแฟนเป็นผู้ชายเช่นเดียวกัน - -") เกรซอาบน้ำแต่งตัวแล้ว เดินลงมาชั้นล่าง ปกติ บนโต๊ะอาหารจะมีอาหารฝีมือคุณแม่วางเรียงรายให้ทุกคนทานเป็นอาหารเช้าแล้ว แต่วันนี้กลับว่างเปล่า "แม่กับคนอื่นๆไปไหนหมดอะพี่กล้า" เกรซเอ่ยถามพี่ชายคนสุดท้อง ที่แต่งกายด้วยชุดเสื้อเชิร์ต กางเกงสแล๊ค ผูกเนคไท ต่างจากทุกที "แม่ไม่สบายอะเกรซ สงสัยจะเป็นหวัด ไข้ขึ้นเมื่อเช้า" กล้าเอ่ยเสียงเรียบ "พ่อเลยพาไปโรงพยาบาลแล้ว พี่ไกรขับรถ ส่วนพี่เกรียง เข้าเวร ยังไม่กลับตั้งแต่เมื่อคืน" "ทำไม ไม่เห็นมีคนบอกเกรซเลย" เกรซตัดพ้อ ปกติ แม่จะสนิทกับเกรซมาก เวลาเกรซไปไหน แม่ก็จะไปด้วยเสมอ แทบจะเป็นเงาตามตัว "ก็วันนี้แก ปฐมนิเทศนักศึกษา ใหม่ไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวแกก็ห่วงแม่จนไม่เป็นอันทำอะไรกัน" พี่ชายสุดหล่อตอบน้องสาว "วันนี้พี่ไปส่งแกไม่ได้นะ พี่มีสัมภาษณ์งานใหม่ คนละทางกะแกเลย" "งั้นเกรซขี่รถไปเองนะ" "เออ ช่วยไม่ได้นี่หว่า เดี๋ยวพี่ต้องรีบออกละ วันนี้เปิดเทอมแล้ว รถโคตรติดแหงเลย" กล้าเอามือโยกหัวน้องสาวเบาๆอย่างเอ็นดู "ขี่รถดีๆล่ะ แล้วก็อย่าลืมใส่หมวกด้วย" "ครับผม!" น้องสาวทำหน้าทะเล้นใส่ พี่ชายอมยิ้ม ก่อนจะรีบเดินออกนอกประตูบ้านแล้วขับรถออกไป แม้จะเสีย ใจอยุ่บ้างเรื่องแม่ป่วย แต่เกรซก็ยังมีความดีใจอยู่นิดหนึ่ง ก็ตรงที่จะได้ใช้บริการ "เจ้ามอมแมม" ฟีโน่ที่ตบแต่งอย่างหวานที่สุด (ด้วยสีน้ำตาลทั้งคัน) เสียที หลังจากที่อ้อนพ่ออ้อนแม่ขอซื้อมานาน แต่ไม่ค่อยจะได้ขี่มันเลย เพราะแม่ไม่อนุญาต แต่ถึงกระนั้น เกรซก็ยังแอบพาเจ้ามอมแมมไปซิ่งกับพี่กล้ามาหลายรอบ โดยที่แม่ไม่รู้มาแล้ว อิอิ หญิงสาวสวมเสื้อแจ๊กเกต ใส่หมวกันน็อคเตรียมพร้อม ก่อนจะบึ่งรถคู่ใจออกไปแบบสวยๆ วันนี้ คงมีเรื่องสนุกเยอะแยะแน่นอน จากคุณ : aoikotori เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 53 14:11:22

ความคิดเห็นที่ 3 อีกมุมหนึ่ง... ภาย ในห้องเช่า แคบๆ  ในตึกแถวสองคูหา สภาพห้องมืด มีเพียงแสงรำไรที่ลอดจากผ้าม่าน บ่งบอกว่าเวลานี้น่าจะเป็นเวลาเช้าแล้ว ร่างๆหนึ่งนอนอยุ่ในมุมมืดใกล้ห้องน้ำบนฟูกที่ถูกปูบนพื้นอย่างง่ายๆ เสียงหายใจสม่ำเสมอบ่งบอกว่า เจ้าของร่างนั้นกำลังหลับสนิท ทันใดนั้น มีมือๆหนึ่ง เปิดสวิชต์ไฟ จนทั่วห้องสว่างไสวไปทั่ว "ไอ้พี่โตเอ้ย เอาอีกแล้ว" ชายหนุ่มคิ้วเข้ม เสียงทุ้มบ่นพึมพำในลำคอ ห้องที่สว่าง ไสว เผยให้เห็นสภาพห้องที่รกเล็กน้อยถึงปานกลาง มีกระเป๋าสะพายผ้าสภาพเก่าคร่ำคร่าถูกเหวี่ยงกระเด็นอยุ่ทางหนึ่ง กีตาร์โปร่งถูกวางพิงไว้ที่ข้างฝาด้านหนึ่ง เสื้อยืด กางเกงยีนส์ และกางเกงใน?!? ถูกวางกองขยุกขยุยอยู่ข้างตะกร้าซักผ้า ชายหนุ่มคิ้วเข้มคนนั้นพึมพำเสียงเบา "ไอ้คุณพี่โตเอ้ย แค่คืบเดียวก้ถึงตะกร้าแล้ว จะช่วยใส่ให้ลงเป้าหมายสักหน่อยก็ไม่ได้" แม้ จะบ่นพึมพำ แต่ชายหนุ่มคนนั้นก็ไม่ได้อยู่นิ่งเฉย เขารีบกุลีกุจอเก็บกวาดทุกอย่างจนเข้าที่ในเวลาอันรวดเร็ว พริบตาเดียวเท่านั้น ห้องก็กลับสู่สภาพที่ดูเป็นระเบียบเรียบร้อยอย่างเก่า หลัง จากเก็บกวาดห้องจนเรียบร้อย และทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำจนเรียบร้อย ชายหนุ่มคิ้วเข้มหน้าตาดี ก็แต่งกายด้วยชุดนักศึกษาเรียบร้อย แล้วชายหนุ่มอีกคนล่ะ เขาก็ยังอยู่ที่เดิม บนฟูกหนานุ่มนั้น "พี่โต" หนุ่มหล่อคนที่ตื่นแล้ว เปล่งเสียงเรียกเพื่อนรุ่นพี่ของเขาด้วยเสียงทุ้มอันเป็นเอกลักษณ์ "พี่โต!!!" "อะไรวะ ไอ้เซน ยุ่งไรกุจะนอน" เสียงอู้อี้ลอดมาจากใต้ผ้าห่ม พลางเอาผล้าห่มคลุมหัวให้สูงกว่าเดิม "เอ้อ คุณพี่โตครับ พี่บอกให้กระผมปลุกตอน 7 โมงมิใช่หรือครับ แต่นี่มันล่อไปจะ 8 โมงแล้ว แล้วกระผมก็ต้องรีบไปมหา'ลัยแล้วด้วย" เซนกัดฟันพูด ไอ้คุณพี่โตของเขานี่ตื่นยากตื่นเย็นเช่นนี้เสมอละน้อ "เออ งั้นกุขอโทษ กุยกเลิกแล้วกัน" พี่โต หรือ "โตโน่" พูดอู้อี้เสียงเบา ก่อนจะซุกตัวกับผ้าห่มต่ออย่างเกียจคร้าน "ตามใจนะอาเฮีย งั้นผมไปก่อนล่ะ" เซนทอดถอนใจ "เดี๋ยวไปจัดซุ้มต้อนรับนักศึกษาใหม่ไม่ทันผมไม่รู้ด้วยนะ" 'แกร๊ก' เสียงปิดประตูดัง พร้อมเสียงฝีเท้าสม่ำเสมอของรูมเมทที่ค่อยๆจางหายไป จัดซุ้ม....จัดซุ้ม....จัดซุ้ม.... เฮ้ย!!! โตโน่ผุดลุกขึ้นมานั่งทันที พร้อมๆกันกับเสียงริงโทนโทรศัพท์มือถือที่กำลังดังขึ้น "มันไม่ใช่ รักในนิยาย...คอยเตือนตัวเองเอาไว้ให้รับความจริงงง...."  โตโน่หยิบมือถือมาดู ตามคาด ไอ้แอนี่เอง "ฮัลโหล ไอ้โตเว้ยยยยยยย" เสียงแหลมแสบแก้วหูดังลอดมาทางโทรศัพท์ จนโตโน่ต้องเอาหูโทรศัพท์ออกห่างจากตัว "เออ ไม่ต้องพูดดังก็ได้ แค่นี้แก้วหูกุก็จะระเบิดอยู่ละ" "ไม่ดังได้ไงวะ แกจะให้รุ่นน้องรอแกไปอีกนานมั้ยเนี่ย พ่อว้าเกอร์สุดหล่อ!!!" แอ (นำแสดงโดย แอริน ยุกตะทัต) เพื่อนสาวกรอกเสียงแหลมสูงผ่านหูโทรศัพท์มือถือ bb strom รุ่นใหม่ล่าสุด "สัญญาเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะมาช่วยน้องจัดกิจกรรมรับน้อง แล้วดันมาเบี้ยวอะนะ แบบนี้แกก็บอกเค้าก่อนดิว่าจะไม่มา จะได้ให้ปี 2 จัดไปกันเองเลย" "เออๆๆๆๆ กุรู้แล้ว เดี๋ยวกุลุกเดี๋ยวนี้แหละ อีกสิบนาทีถึง" โตโน่กรอกเสียงใส่หูโทรศัพท์ ก่อนที่จะรีบวางไปโดยไม่ฟังเพื่อนสาวบ่นต่อ เพราะเขารู้ดีว่าไอ้แอนี่ ถ้าลงได้บ่นละไม่มีทางจบง่ายๆ หลังจากนั้น สภาพในห้องก็เปรียบเสมือนภาพเร่งสปีด โตโน่ อาบน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน และแต่งตัวด้วยความไวแสง แล้วพุ่งตัวผ่านช่องประตูออกไปอย่างว่องไว โดยที่ไม่ลืมกระเป๋าผ้าเก่าๆ และกีตาร์โปร่งคู่ใจ อันที่จริง นักศึกษาปี 4 อย่างเขา ไม่จำเป็นต้องมายุ่งเกี่ยวกับกิจกรรมรับน้องแล้วก็ได้ แต่ไอ้เรื่อง ได้แกล้งคนนี่ เขาจะพลาดได้ที่ไหนกัน!!! จากคุณ : aoikotori เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 53 14:24:56

ความคิดเห็นที่ 4 ----- TONO PART ----- โตโน่รีบออกจากหอพักราวกับเหินด้วยรถมอเตอร์ไซค์คันโปรดของเขา มอเตอร์ไซค์ฮ่าง...ที่เก่าซะจนแทบไม่ต้องล็อคกุญแจแต่อย่างใด น่าประหลาดใจที่มันยังวิ่งได้ (แม้มันจะติดๆดับๆ จนต้องอาศัยแรงโน้มถ่วงของโลกในการไหลตามเนินบ้างอะไรบ้าง ^^") ถ้าไปถึงไม่ทันภายในสิบนาทีตามที่ได้ลั่นวาจาไว้แล้ว เกรงว่าเขาคงจะต้องหูชาไปตลอดบ่ายเป็นแน่ หอพักหรรษาแห่งนี้ แม้มันจะอยู่ใกล้มหาวิทยาลัยมาก แต่ระยะทางก็เป็นกิโลเหมือนกัน อุปสรรคสำหรับการเดินทางวันนี้คือ ถนนหน้ามหาวิทยาลัยที่ยังทำไม่เสร็จ เจอฝนตกหนักเมื่อคืน ทำให้เป็นหลุมบ่อโคลนเต็มไปหมด จนถึงตอนนี้ก็ยังคงมีเม็ดฝนประปราย ชายหนุ่มปาดน้ำฝนที่เกาะหน้ากระจกครอบหมวกันน็อคเพื่อเพิ่มทัศนวิสัยมากขึ้น ใบหน้าของเขาเรียวยาว จมูกโด่งเป็นสัน ดวงตาชั้นเดียวเรียวยาวรับกับคิ้วหนาได้รูป ดูเผินๆแล้วก็ไม่ผิดกับดาราหนังจีนที่ฉายตามฟรีทีวีทั่วไปเท่าไหร่นัก ไม่น่าแปลกใจที่เขาเคยได้รับการเสนอชื่อเข้าชิง "เดือนคณะ" ตั้งแต่สมัยอยู่ปีหนึ่ง แต่ก็อย่างที่บอกนั่นแหละว่า คงใช้ได้แค่คำว่า "เคย" เพราะพอขึ้นเวทีเข้าจริงๆ คนที่เสนอชื่อเขาก็ถึงกับกุมขมับ ปวดเศียรเวียนเกล้า และตามมาด้วยความรู้สึกผิดนานับประการ ไม่เป็นที่เปิดเผยว่า โตโน่เคยสร้างวีรกรรมอะไรไว้บ้าง แต่สิ่งหนึ่งที่รับประกันได้คือ เขาเป็นผู้นำในการจัดกิจกรรมสุดสร้างสรรค์ที่สักสิบปีจะมีสัคนของคณะเศรษฐศาสตร์เลยทีเดียว! และอาจจะด้วยความเป็นหนุ่มนักกิจกรรมตัวยงนี้เอง อีกทั้งการที่เขาต้องทำงานพิเศษยามค่ำคืนทุกๆคืน ด้วยการเล่นดนตรีที่ร้านเหล้าปั่นละแวกมหาวิทยาลัย ทำให้เวลาในการเรียนของเขามีไม่มากนัก จนเรียกได้ว่า แต่ละวิชาที่ผ่านมานั้นคือ เพื่อนช่วยเรียนให้เสียมากกว่า เพื่อนๆในกลุ่ม ไม่ว่าจะเป็น เต๋อ (นำแสดงโดย เต๋อ ฉันทวิทย์) บอล (นำแสดงโดย บอล วิทวัส) ดิว (ดิว The Star4) และแอ ก็ล้วนยินดีที่จะช่วยเหลือเขาเสมอๆ แม้ว่าจะต้องบ่นพึมพำบ้างก็ตาม มันก็น่าแปลก ที่แม้ว่าโตโน่จะขาดเรียน (จนเพื่อนต้องแอบเนียนเช็คชื่อให้บ่อยๆ) ไม่ได้ทำงานกลุ่ม (เพื่อนต้องเอาชื่อแทรกลงให้ตลอด) ไม่รวมถึงการติวหนังสือให้ก่อนสอบ และคอยเตือนวันที่มาสอบเป็นระยะๆ แ ต่ก็ไม่มีเพื่อนคนไหนที่คิดจะตัดหางปล่อยวัดเขาสักคน เพื่อนๆทุกคนรู้ดีว่า ถึงไอ้โตของเพื่อนๆมันจะยังไงก็ตาม แต่มันก็ไม่เคยทิ้งเพื่อน และมีน้ำใจกับเพื่อนเสมอ สิ่งหนึ่งที่โตโน่ภูมิใจ ก็คือวงดนตรีเล็กๆของเขา วง Sattlelite ที่เล่นประจำที่ร้านเหล้าปั่นแถวมหาวิทยาลัย วงนี้มีมือกีตาร์ 1 คน (ตัวเขาเอง) นักร้องนำ 1 คน มือกลอง 1 คน แม้มันจะเป็นแค่วงดนตรีเล็กๆ แต่มันก็สร้างรายได้ให้เขามาจ่ายค่าเทอมได้ โดยไม่ต้องเดือดร้อนแม่และยายมากนัก สมัยมัธยม โตโน่ก็เคยตระเวณชกมวยหาเงินเรียนมาแล้ว  แต่เขาก็ต้องเลิกชกไป เพราะแม่ไม่อยากให้เทพบุตรหน้าหยกของแม่ต้องหมดหล่อไปเสียก่อน แม้ว่าเขาจะยังไม่เคยแพ้ใครเลยก็ตาม ------------------------ รถของโตโน่ห้อตะบึงไปเรื่อยๆ โชคดีจริงๆที่วันนี้เครื่องมันยังไม่ดับเลย เขาเขม้นมองไปด้านหน้า รถฟิโน่สีน้ำตาลคันจิ๋วแล่นนำเขาอยู่ประมาณสองช่วงตัว มันเซแซ่ดๆไปเมื่อแล่นไปกระทบทางที่เป็นหลุมเป็นบ่อ แต่ก็ยังทรงตัวได้ไปเรื่อยๆ ทันใดนั้นเอง รถเบนซ์ ซีคลาสคันหรูคันหนึ่ง วิ่งพุ่งแซงขึ้นมาด้วยความเร็วสูง ล้อรถจ่อมลงไปในหลุมโคลน น้ำที่ขังในหลุมสาดไปที่รถฟิโน่คันนั้นเต็มรัก "ว้าย!" เจ้าของรถท่าทางจะตกใจจนควบคุมรถไม่อยู่ รถเซถลาไปข้างหน้าแบบไร้การควบคุม โตโน่พลอยตกใจกับภาพที่เห็นตรงหน้าไปด้วย รถฟิโน่เซถลาไปเรื่อยๆ จนหยุดเมื่อมันล้มลงทั้งคัน และพาเจ้าของกระเด็นถูลู่ถูกังไม่เป็นท่า! โตโน่ตกใจกับภาพที่เห็นตรงหน้า เขารีบจอดมอเตอร์ไซค์ฮ่างแสนรักไว้ข้างทาง แล้วรีบรุดไปดูสภาพเจ้าของรถทันที ส่วนรถเบนซ์ตัวต้นเหตุน่ะเหรอ แล่นหายไปนานแล้ว "น้องชาย เป็นไงบ้าง" โตโน่เดินไปหาคนเจ็บ ร่างบางนั่นใส่หมวกกันน็อคและแจ็กเกตเต็มยศ ค่อยผินหน้ามาทางเขาอย่างลำบาก "ม..ไม่เป็นไร" เสียงแหลมปนแหบพร่าตอบกลับมา โตโน่รีบรุดเข้าไปประคองแขนให้ร่างนั้นยันกายลุกขึ้นมา "ข...ขอบคุณ" "ลุกไหวไหมเนี่ย เอ้า เจ็บตรงไหนหรือเปล่า ต้องไปหาหมอมั้ย" "มะ...ไม่เป็นไร" เสียงเบาๆนั่นลอดออกมาจากใต้หมวกกันน็อค "มา เดี๋ยวพี่ดูรถให้" โตโน่เห็นเจ้าตัวคนขับรถดูท่าจะยืนเองไหว คงจะไม่เป็นอะไรมากนัก เขาเลยเปลี่ยนไปดูรถบ้าง มอเตอร์ไซค์คันจ้อยเอียงข้างสงบนิ่งอยู่อย่างเรียบร้อย แล้วที่แย่คือ มันดับและนิ่งสนิทไปแล้ว! "อ้าว เวรละไง" โตโน่สบถออกมาเบาๆ ทันใดนั้น เสียงโทรศัพท์เจ้ากรรมก็ดังขึ้นมาอีกอย่างต่อเนื่อง "มันไม่ใช่รักในนิยายยย คอยเตือนตัวเองเข้าไว้ให้รับความจริงงง..." โตโฯ่กดรับอย่างเสียไม่ได้ "ไอ้โต แกอยู่ไหนแล้ววะ!" เสียงปลายสายแวบแก้วหูดังมาอีกระลอก ไอ้แอมันโทรมาตามอีกแล้ว จะเอาไงดีวะเนี่ย "เอ้ย แอ แกใจเย็นๆ กุเจอคนมอ'ไซค์ล้ม เดี๋ยวช่วยเค้าก่อนแป๊บ" โตโน่อรรถาธิบายใส่หูโทรศัพท์ "เออ พ่อคนดีศรีสังคม ปล่อยน้องรอกันทั้งคณะใช่มะ เดี๋ยวอีกแปบนึงพวกปีหนึ่งก็เข้าหอประชุมกันหมดแล้ว จะเาอเวลาที่ไหนมาเตรียมการวะ" "เออ ใจเย็น เดี๋ยวกุรีบไป แค่นี้นะ" โตโน่รีบตัดสายทิ้งอย่างรวดเร็ว หันไปมองทางคนเจ็บ เห็นพยายามสตาร์ทรถอย่างเอาเป็นเอาตาย "ใจเย็น น้อง เดี๋ยวพี่ว่าเอาไปอู่ดีกว่านะ" ร่างบางหันขวับกลับมา พร้อมยกมือถอดหมวกกันน็อคออก โตโน่ถึงกับตกใจ เมื่อพบใบหน้าแฉล้มของหญิงสาววัยใส แว่นตาบางๆอยู่บนดั้งจมูก ผมม้าสีอ่อนกระเซอะกระเซิงและชุ่มไปด้วยเหงื่อ และดวงตากลมโตของเธอฉายแววกังวลใจไม่น้อย "ไม่ทันแล้วอะพี่ เดี๋ยวหนูจะต้องรีบไปปฐมนิเทศนักศึกษาใหม่ด้วย ไหนจะต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าอีก" เสียงง้องแง้งของเธอ ฟังไปก็คล้ายเสียงของลูกแมวขี้อ้อนก็มิปาน โตโน่ยังคงไม่หายเซอร์ไพรซ์ ที่เด็กผู้ชายบนรถมอเตอร์ไซค์ที่เขาเห็น จะกลายเป็นสาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มไปเสียได้ รีบเสนอทางออกให้เธอแก้เก้อ "เอาอย่างนี้ น้องเอารถไว้ตรงนี้ก่อน แล้วเดี๋ยวพี่เรียกยามหน้ามอมาดูให้ แล้วไปกะพี่ เดี๋ยวพี่ไปส่งเอง น้องอยู่คณะไหนนะ" "วิศวะค่ะ" หญิงสาวตอบเสียงเบา "ตกลง เดี๋ยวพี่ไปส่ง ขึ้นรถสิ" โตโน่หันไปส่งเสียงสำทับ เมื่อเห็นหญิงสาวยืนมองมอเตอร์ไซค์ฮ่างของเขานิ่ง เธอคงคิดแหละว่า มันวิ่งมาได้ยังไงในสภาพนี้ "มันอาจจะดูแย่นะ แต่มันก็วิ่งได้น่ะ" โตโน่หันไปฉีกยิ้มกว้างแบบเห็นฟัน 32 ซี่ให้สาวน้อย หญิงสาวถึงกับหัวเราะออกมาได้นิดหนึ่ง แล้วก้าวขึ้นซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ฮ่างคันนั้น น่าประหลาดใจจริงๆที่วันนี้ มอเตอร์ไซค์ฮ่างของโตโน่ ทำความเร็วได้เป็นสถิติของมันเลยทีเดียว และนี่ก็คือการพบกันครั้งแรก ของโตโน่และเกรซ! จากคุณ : aoikotori เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 53 14:28:50

ความคิดเห็นที่ 5 งานปฐมนิเทศนักศึกษาใหม่ก็ได้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี เกรซไปทันเวลาเข้าหอประชุมอย่างฉิวเฉียด แบบที่เรียกได้ว่าถ้าไม่ได้เจ้ามอเตอร์ไซค์ฮ่างของโตโน่ช่วยไว้ละก็มาไม่ทันแน่ๆ จากเหตุการณ์นี้ ทำให้เกรซรู้สึกประทับใจในตัวหนุ่มนิรนามคนนี้ขึ้นมาลึกๆ เพราะปกติแล้ว เกรซไม่ค่อยจะสนใจมองผู้ชายสักเท่าไหร่ เนื่องจากยังไม่เห็นจะมีใครหล่อเหลาสู้พี่ชายทั้งสามของเธอได้ (คงจะหายากนะจ๊ะ น้องเกรซ) แต่ที่เรื่องมันแย่ก็คือ เธอลืมถามชื่อหนุ่มรุ่นพี่นิรามคนนั้นไปซะได้ แต่ เออ ช่างเถอะ เกรซได้แต่ยักไหล่แล้วบอกกับตัวเอง "ไม่เห็นจะเป็นไรเลย เดี๋ยวก็คงได้เจอกันอีกนั่นแหละ" สรุปแล้ว ปีนี้ คณะวิศวกรรมศาสตร์สาขาเครื่องกล มีผู้หญิงรวมกันแค่ 3 คนเท่านั้น นอกจากเกรซแล้วก็มีต่าย (นำแสดงโดย ต่าย Season Change ) อีกคนก็คือแบงค์ (น้องแบงค์ที่เข้ารอบ 21 คน TS6 ร่วมแสดง) สาวๆทั้งสามก็ล้วนแต่มีบุคลิกลุยๆด้วยกันทั้งนั้น จึงเข้ากับเพื่อนผู้ชายในคณะได้ไม่ยากนัก "เฮ้ยๆ เกรซ ดูนั่นสิ เห็นอาจารย์คนนั้นป่าว หล่อว่ะ" ต่ายชี้ไม้ชี้มือให้เกรซดูอาจารย์หนุ่มคนหนึ่ง ที่ปะปนอยู่ในหมู่คณาจารย์ของคณะวิศวกรรมศาสตร์ รูปร่างสูงโปร่ง ผิวขาว หน้าเรียว จมูกโด่ง ทรงผมซอยยาวระต้นคอเล็กน้อย ดูแล้วสไตส์ไม่ผิดกับหนุ่มเจร็อค "อืม ก็หล่อนะ" เกรซมองตาม ตัดสินในใจว่าก็หล่อ แต่ก็ระดับเดียวกะพวกพี่เกรียงพี่ไกรพี่กล้าที่บ้านละน่า... "อะ นั่น สาวๆ สนใจอาจารย์ศุภรุจกันเหรอ" ว่าน (นำแสดงโดย ว่าน Season Change) ยื่นหน้าเข้ามากลางวงสองสาว แซวด้วยน้ำเสียงล้อเลียน "เดี๋ยวก็ได้เจอแกแน่ละ แกสอนฟิสิกส์พื้นฐาน1 ตัดเกรดโคตรโหดด้วย" "ไม่สนใจย่ะ อาจารย์หล่อๆแบบนี้ ชั้นขอยอมซ่อมหลายๆรอบเลยก็ยังได้" ต่ายทำเสียงล้อเลียนกลับไปบ้าง เหมือนจะรู้ตัวว่าโดนนินทา อาจารย์ศุภรุจ (นำแสดงโดย รุจ The Star4) หันหน้ามาทางสองสาว แถมด้วยรอยยิ้มบาดใจ เกรซยิ้มตอบไปแบบพอเป็นพิธี แต่ต่ายน่ะเหรอ นอกจากยิ้มหวานสุดชีวิตแล้วยังไม่พอ ยังโบกไม้โบกมือให้อาจารย์รูปหล่ออีกต่างหาก จนเกรซต้องหันไปตีแขนเพื่อน "เก็บอาการหน่อยเพื่อน นั่นอาจารย์นะเว้ย" "แหะๆๆ" ต่ายหัวเราะแห้งๆ ลดมือและอาการดี๊ด๊าลงบ้าง แต่ยังส่งยิ้มไปหาอาจารย์หนุ่มสุดหล่ออยู่ดี กลับมาดูทางคณะเศรษฐศาสตร์กันบ้าง โตโน่เข็นมอเตอร์ไซค์ฮ่าง ที่ตอนนี้เครื่องติดกระตุกๆๆเข้ามาหาเพื่อนๆที่บริเวณจัดงาน เหงื่อกาฬแตกซิก "ไอ้โต แกไปมุดหัวอยู่ที่ไหนมาวะ ดูคนเขารอกัน..." แอรีบตรงเข้ามาพร่ำคำบ่นใส่ทันที แต่โตโน่รู้ทัน ยกมือขึ้นมาทำปางห้ามญาติไว้ก่อน "พอ พอเลยไอ้แอ กุอธิบายได้ กุเจอน้องปี 1 รถล้ม เค้าจะไปไม่ทันเข้าหอประชุม กุเลยไปช่วยส่งเค้ามา" "น้องปี 1 เหอะ ไอ้โต น้องผู้หญิงหรือผู้ชายละเมิง" เต๋อถามแค่นดักคอเพื่อนเต็มที่ "ก็..ผู้หญิงนั่นแหละ เออ แต่พวกเมิงจะไรกะกุนักหนาเนี่ย!" "โอเคๆ พ่อคนดีศรีสังคม แล้วเมิงได้ขอเบอร์เค้าไว้ปะล่ะ" เต๋อถามจี้หวังจะแซวเพื่อนโตให้จน "ขอเบอร์เ...ย ไร ชื่อเค้ากุยังไม่รู้เลย กุรู้แค่อยุ่วิศวะ" โตโน่ตอบแค่นๆ พลางเอียงคอเหมือนเมายาดองตามสไตส์ "ป้าดดดดด บักโต เป็นไปได้ไงวะ พลาดขอเบอร์สาวไปได้" บอลเริ่มโผล่หน้ามาแววโตโน่อีกคน "ว่าแต่น่ารักป่าววะ เดี๋ยววันหลังเมิงไปหากันกะกุ หญิงวิศวะหาไม่ยากหรอก" "พอๆๆๆๆ เลิกพูดเรื่องนี้กันได้แล้ว งานการอะจะทำมั้ย!!!" อยู่ๆ แอก็แหวขึ้นมาเสียอย่างนั้น ทำเอาหนุ่มๆเหวอกันไปตามๆกัน "ทำจ้าๆ กลัวแล้วจ๊ะแม่คุณ" หนุ่มๆยกมือไหว้แอประหลกๆด้วยท่าทีล้อเลียน แล้วปลีกตัวกันไปทำงานแบบงงๆ แอทิ้งค้อนวงใหญ่ให้โตโน่ แล้วสะบัดหน้าพรืด โตโน่งง ถึงกับเกาหัวแกรกๆ "อะไรวะ แค่นี้ก็ต้องด่าซะขนาดนี้ด้วย" โตโน่ส่ายหัวด้อกแด้กไปมาสองที ก่อนจะลงมือช่วยเพื่อนฝูงทำงานที่ค้างอยู่ต่อไป... จากคุณ : aoikotori เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 53 14:31:44

ความคิดเห็นที่ 6 -------GUN PART---------- กิจกรรมที่เป็น พิธีการของคณะเศรษฐศาสตร์ก็ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี นักศึกษาภาคเศรษฐศาสตร์เกษตรทยอยออกมาจากหอประชุม เพื่อไปเข้ากิจกรรมรับน้องใหม่ตามซุ้มของรุ่นพี่ต่อไป ระหว่างนั้น ก็มีการจัดกลุ่มรวมตัวกันบ้างของบรรดานักศึกษาใหม่ที่มองหาเพื่อนใหม่กัน ชาย หนุ่มผิวคล้ำเนียน ตาคมกลมโต กำลังอ่านเอกสารการปฐมนิเทศในมืออย่างตั้งใจ ทันใดนั้น ก็มีมือๆหนึ่งตบเข้าที่บ่าเขาอย่างแรง "นายไม่รีบไปเข้า แถวรอเข้ารับน้องหรือไงวะ" หนุ่มร่างอ้วน ผิวคล้ำนามว่าแจ๊ค (นำแสดงโดย แจ๊ค แฟนฉัน) ส่งเสียงสำทับ ทำเอาหนุ่มผิวเข้มสะดุ้งเฮือก "ก็กำลัง จะไปอยู่นี่ละจ้า" กัน หรือนภัทร เจ้าของดวงตาหวานซึ้งและผิวคมเข้มกล่าวตอบเพื่อน พร้อมฉีกยิ้มกว้าง เผยให้เห็นลักยิ้มบุ๋มที่แก้มสีคาราเมล สำเนียงของเขาติดเหน่อน้อยๆ บ่งบอกว่ามาจากสุพรรณบุรี "กระผมว่า เรารีบไปกันดีกว่านะ เพราะได้ข่าวมาว่า รุ่นพี่คณะนี้รับน้องโหดมาก เผลอๆถ้าเราเข้าสายละจะมีเรื่องมีราวเอาเสียเปล่าๆ ไม่ดีๆ" แจ๊คกอดบ่ากัน แล้วยกนิ้วชี้ของมืออีกข้างส่ายไปมาด้อกแด้ก "น่ากลัวปานนั้นเลยหรือ ครับ" "ผมก็ไม่รู้เหมือนกันนะ เอาเป็นว่าเรารีบไปกันดีกว่า ผมกับคุณรหัสต่อกันนี่ คุณเบอร์สิบหก ผมเบอร์สิบเจ็ด" กันนึกอยู่ใน ใจ รับน้องที่ว่าโหดนี่มันจะเป็นยังไงกันนะ เขาเคยเห็นตามข่าวหนังสือพิมพ์ มีการเอาไฟฟ้ามาชอร์ตด้วย หวา ถ้าเป็นแบบนั้นคงจะแย่แน่ๆ เขาเคยผ่านการจัดซุ้มรับน้องใหม่สมัยมอปลาย แล้วก็จัดกิจกรรมเข้าค่ายธรรมะของโรงเรียนด้วย กิจกรรมโหดๆอย่างมากก็คือเอาด้านสายสิญจน์ผูกต่อนิ้วเข้าด้วยกันยี่สิบคน แล้วเดินลงจากหอประชุมเท้าเปล่าเพือไปหาสมบัติที่เพื่อนซ่อนเอาไว้ ทีมที่หาได้ช้าที่สุดจะต้องอดข้าวเย็นมื้อนั้น และทีมอื่นๆที่ชนะก็จะพลอยไม่อยากกินข้าวตามเพื่อนไปด้วย ถือเป็นกิจกรรมส่งเสริมความสามัคคีดีทีเดียว หรือกิจกรรมยัดคนสิบคนไปยืนบนกระดาษหนังสือพิมพ์แผ่นเดียวเป็นต้น กัน ยอมรับกับใครๆอย่างไม่อายว่าเขาเป็นเด็กวัด เขากินนอนอยู่วัดมาตลอดหกปีเต็ม บางครั้งเขาก็ไปช่วยเดินตามพระตอนบิณฑบาตรบ้าง จัดเรียงรองเท้าของคนเข้าโบสถ์ในวันสำคัญทางศาสนาบ้าง เขายอมรับกับตัวเองได้อย่างหนึ่งเลยว่า การที่เขาเป็นตัวเขามาได้ถึงทุกวันนี้ เพราะวัดเป็นสิ่งที่หล่อหลอมเขามา ใน วัด ไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกสบาย ไม่มีแอร์ ทีวี ตู้เย็น หรืออาหารดีๆแพงๆ แต่มันก็ทำให้เขาเข้าใจสัจธรรมชีวิตมากขึ้น จนทำให้เขามีความคิดโตกว่าเพื่อนวัยเดียวกัน กันเลือกเรียน เศรษฐศาสตร์การเกษตร เพื่อหวังจะไปพัฒนาบ้านเกิดของเขา พ่อของเขาเป็น อ.บ.ต. ที่รับรู้ปัญหาของเกษตรกรแถวบ้านมากมาย เขาหวังว่าเมื่อเขาจบการศึกษาแล้ว เขาจะได้ใช้ความรู้ที่มีไปช่วยเหลือชาวบ้านบ้าง สำหรับกิจกรรมรับ น้องนั้น กันไม่ได้ต่อต้าน เขาคิดว่าถ้ามันถูกจัดอย่างสร้างสรรค์ มันจะมีส่วนช่วยให้เกิดความสามัคคีในหมู่คณะมากขึ้น ........................................ "ร้อง เพลงกันยังไงเนี่ย เสียงเบาเหลือเกิน มีแรงกันหรือเปล่า!!" โตโน่ ในฐานะประธานเชียร์สำรองส่งเสียงตะคอกดัง ทำเอารุ่นน้องบางคนสะดุ้งเฮือก จะไม่ให้เหนื่อยก็คงแปลก เพราะตลอดช่วงบ่าย รุ่นน้องปีหนึ่งทุกคน ต้องทำกิจกรรมตามซุ้มพิศดารทั้งหลายที่รุ่นพี่สรรหามาให้ผ่าน รูป แบบกิจกรรมออกแนวจะแข่งกีฬาสีกันมากกว่า มีการแบ่งรุ่นน้องออกเป็นกลุ่มละ 10 คน ทั้งหมด 5 กลุ่ม ให้แข่งขันกีฬาสารพัด ทั้งวิ่งเปี้ยว วิ่งกระสอบ กินวิบาก ไต่เชือก ฯลฯ ฐานแต่ละฐานถูกตบแต่งราวกับเป็นค่ายทหารก็มิปาน แต่รุ่นน้องทุกคนก็สู้กันไม่ยอมถอย เพราะได้รับการขู่คาดโทษเอาไว้ว่า ถ้าทีมไหนแพ้นี่ต้องเจอเรื่องที่คาดไม่ถึงแน่! ท่ามกลางการรับน้อง (หรือฝึกทหาร?) ที่แสนจะเหนื่อย ท่ามกลางอากาศอันร้อนระอุ แต่กันก็ยังพอจะมีความสุขอยู่บ้างในการได้ชมสิ่งสวยๆงามๆเป็นอาหารตา พี่ แต้ว (นำแสดงโดย แต้ว ณฐพร) รุ่นพี่สาวสวยปีสอง ผู้เป็นขวัญใจของรุ่นน้องชายปีหนึ่งเกือบจะ 100% นางฟ้าผู้คอยเสิร์ฟน้ำเสิร์ฟขนมให้น้องๆตลอดการฝึกที่หนักหนาสาหัส ทำเอากันถึงกับเพ้อ เฝ้าแต่มองตามหลังเธอตลอด จนต้องโดนแจ๊ค คู่หู(จำเป็น) คอยเตือนอยู่เสมอ หญิงสาวอีกคนที่เป็นขวัญใจของหนุ่มๆปีหนึ่ง (รวมไปถึงรุ่นพี่ปีอื่นๆ) ก็คือ เต้ย (นำแสดงโดย เต้ย จรินทร์พร) น้องใหม่ปีหนึ่งรหัสสิบห้า กลุ่มเดียวกับกันนั่นเอง ด้วยรอยยิ้มที่สดใส อารมณ์ดีตลอดเวลา แม้ว่าจะเจอฝึกหนักหรืออากาศร้อนแค่ไหนก็ตาม น้องใหม่ผู้หญิงหลายคนบ่นกระปอดกระแปด หรือไม่ก็แสดงอาการท้ออกมาให้เห็นกันบ้างแล้ว แต่เต้ยก็ยังคงความสดใสน่ารักอยู่ตลอด เป็นที่ประทับใจของคนอื่นๆอย่างมาก แค่ สาวน้อยสองคนนี้ ก็เพียงพอทำให้กันแทบไม่รู้สึกร้อนเลย ตลอดบ่ายที่อากาศร้อนระอุ และการฝึกที่หนักหนาสาหัสมากมาย กิจกรรม ยังคงดำเนินไปเรื่อยๆ โดยที่แทบจะไม่มีใครคาดคิดเลยว่า จะเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันต่อไปจากนี้! จากคุณ : aoikotori เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 53 14:34:12

ความคิดเห็นที่ 7 จบตอนที่ 1 ที่ยาวมากไป (เริ่มสงสัยกับตัวเอง ทำไมตอนที่ 1 เราเยอะจังเนี่ย -*-) แนะนำตัวละครหลักของตอนนี้กันก่อน เกรซ หญิงสาวสวย ดวงตากลมโต รูปร่างแบบบาง แต่อุปนิสัยห้าวๆ ลุยๆ ถึงไหนถึงกัน ไม่ยอมใครง่ายๆ ชอบแต่งตัวแบบเด็กผู้ชาย จนใครๆชอบมองว่าเป็นทอม แต่ที่จริงแล้วเป็นคนมีรสนิยมอ่อนหวานมาก ชอบคิตตี้ เลี้ยงแมวเปอร์เซีย มีพี่ชายสุดหล่อที่กล้ามโตมาก 3 คน ทำให้ไม่มีคนมาจีบ ศึกษาอยู่ชั้นปีที่ 1 คณะวิศวกรรมศาสตร์ เอกเครื่องกล เธอจะมาเกี่ยวข้องอะไรกับหอพักแห่งนี้ กรุณาติดตามชม จากคุณ : aoikotori เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 53 14:35:48

ความคิดเห็นที่ 8 เซน ชายหนุ่มรูปหล่อผู้ขยันขันแข็ง อ่อนโยน มีน้ำใจ นิสัยดี มีความเป็นระเบียบเรียบร้อย ไม่ชอบความรกรุงรัง ทำงานพิเศษอยู่ที่ร้านไอติมหลังมหาวิทยาลัย แท้จริงแล้วครอบครัวมีฐานะ มีธุรกิจส่งออกผ้าไหมใหญ่โตที่ จ.เชียงใหม่ แต่ไม่ชอบความฟุ้งเฟ้อ เพื่อนฝูงมักไม่มีคนรู้ความจริงข้อนี้ ศึกษาอยู่คณะวิทยาศาสตร์ เอกด้านอาหาร (Food science) ชั้นปีที่ 2 เขาจะมาทำให้หอนี้สงบหรือปั่นป่วนกันแน่ ต้องติดตาม จากคุณ : aoikotori เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 53 14:36:39

ความคิดเห็นที่ 9 โตโน่ ชายหนุ่มผู้อารมณ์ดีอยู่เป็นนิจ หน้าตาหล่อใสสไตส์เกาหลีจนสาวๆกรี๊ดกันทั่วมหาวิทยาลัย แต่พอรุ้จักตัวจริงมักจะเลิกกรี๊ดกันไปเสียอย่างนั้น(?) อุปนิสัย ร่าเริง สนุกสนาน ชอบทำกิจกรรมมากกว่าเรียน เพื่อนฝูงต้องช่วยเหลือด้านการเรียนเป็นประจำ แต่ก็เป็นคนมีน้ำใจและจริงใจกับเพื่อนฝูงมาก นิสัยที่ไม่ดีคือ ชอบแกล้งคนอื่นเป็นนิจ และแอบซกมกบางที มีงานพิเศษคือเล่นดนตรีที่ร้านเหล้าปั่นละแวกมหาวิทยาลัย เป็นรูมเมทที่หอพักหรรษากับเซน ศึกษาอยู่คณะเศรษฐศาสตร์สาขาการเกษตร ชั้นปีที่ 4 หนุ่มตัวจี๊ดคนนี้ จะทำให้หอพักหรรษาปั่นป่วนแค่ไหน คอยติดตามชม จากคุณ : aoikotori เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 53 14:38:02

ความคิดเห็นที่ 10 กัน หนุ่มสุพรรณผู้มีอุดมการณ์มุ่งมั่น รักความถูกต้องเหนือสิ่งอื่นใด เคยอยู่วัดมาก่อนทำให้หัวคิดไปในทางธรรมะ ร้องเพลงเพราะโดยเฉพาะเพลงลูกทุ่ง ภายนอกดูเป็นคนสุภาพเรียบร้อย แต่ถ้าโดนรังแกก็สู้ไม่ถอยเหมือนกัน สถานการณ์พาไปจนได้กลายเป็นพี่น้องร่วมสาบานของโตโน่ ศึกษาชั้นปีที่ 1 คณะเศรษฐศาสตร์การเกษตร เป็นรุ่นน้องที่คณะของโตโน่ เขาจะมาสร้างสีสันอะไรให้เรื่องนี้ ต้องคอยติดตามชม จากคุณ : aoikotori เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 53 14:40:55

ความคิดเห็นที่ 11 ลงจบซะที เดี๋ยวต่อตอน 2 กระทู้หน้าค่ะ จากคุณ : aoikotori เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 53 14:41:27

ความคิดเห็นที่ 12 อ่านจบแล้วค่ะ สนุกจัง รออ่านpart ไอ้ตัวเล็กอยู่นะคะ ^^ จากคุณ : พจมารร้าย เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 53 15:02:48

ความคิดเห็นที่ 13 ว้า กำลังหนุก เป็นครั้งแรกเลยที่อ่านฟิค จากคุณ : พอดีคำ เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 53 16:00:08

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณนะคะ เรื่องราวอ่านง่าย น่ารักดีค่ะ รอดูความป่วนในหอพักแห่งนี้จ้ะ จากคุณ : monkey12 เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 53 16:43:35

ความคิดเห็นที่ 15 ชอบมากค่ะ รอติดตาม สู้ๆ จากคุณ : BeginnerXP เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 53 17:25:34

ความคิดเห็นที่ 16 มาให้กำลังใจด้วยคนจ้า สนุกน่าติดตามจังเลยนะคะ ^^ จากคุณ : Ignore all rulE เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 53 17:32:35

ความคิดเห็นที่ 17 นี้แหละที่รอคอย  ยังไม่ได้อ่านนะคะ  แต่รู้ว่ามีการเขียนฟิคที่บ้านสีชมพู ยู้ฮู! ดีใจจัง  ถ้าอ่านจบแล้วจะกลับมาเม้นท์นะคะ เป็นกำลังใจให้ จขกท. น้า  ยังไม่ได้อ่าน แต่ถ้าเริ่มอ่านแล้วก็อยากอ่านให้จบค่ะ ^ ^ จากคุณ : มะม่วงหาว เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 53 18:30:04

ความคิดเห็นที่ 18 ขอบคุณค่ะ กรีสสสสสสสสสสส อยากเป็นเพื่อนกับเกรซจะได้ไปเยี่ยมบ้าน (ไม่ได้ไปเพราะรักเพื่อนมาก แต่เหตุผลหลักอยากไปส่องพี่ชายเกรซที่บ้าน อ๋ฮม ณเดช) ปล. อ่านเจอจากความเห็นใครไม่ทราบ บอกว่าห้องนี้เก็บกระทู้เข้าคลังไม่ได้ ถ้าปิดห้องกระทู้ก็จะหายไปด้วย ถ้าเป็นตามนี้จริงก็เสียดายกระทู้นี้และหลายๆกระทู้ แก้ไขเมื่อ 28 พ.ค. 53 19:12:50 แก้ไขเมื่อ 28 พ.ค. 53 19:08:58 แก้ไขเมื่อ 28 พ.ค. 53 19:08:34 จากคุณ : Yimie เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 53 19:07:59

ความคิดเห็นที่ 19 รอ part เรืองฤทธิ์ ค่า จากคุณ : yoon@fc เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 53 19:16:01

ความคิดเห็นที่ 20 อ่านจบแล้ว  กรี๊ด...........มาต่อไว ไว  นะคะ จขกท.เก็บรายละเอียดแต่ละตัวละครได้ดีจังเลย  ดูตัวละครทุกตัวมีมิติ เอาข้อมูลจริงของแต่ละคนมาปรับนิดปรุงหน่อย  อร่อยจริงๆคะ รอนะ รอนะ มาไวๆนะ อย่าให้เค้าค่อยเก้อนะ จากคุณ : มะม่วงหาว เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 53 22:07:21

ความคิดเห็นที่ 21 #18 ถ้าอย่างนั้น ควรจะย้ายไปห้องไหนดีคะ ย้ายไปห้องFC ได้ไหมเอ่ย เอาเป็นว่า ลงห้องนี้ไปก่อนนะคะ ถ้าเกิดมีอะไรคืบหน้าค่อยขยับขยาย จากคุณ : aoikotori เขียนเมื่อ : 29 พ.ค. 53 00:48:00

ความคิดเห็นที่ 22 ต่อตอน 2 นะคะ จากคุณ : aoikotori เขียนเมื่อ : 29 พ.ค. 53 00:53:01

ความคิดเห็นที่ 23 โอ้ยๆ ตามมาอ่านทันมั้ยเนี่ย จากคุณ : Just in me* เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 53 13:17:49