ความคิดเห็นที่ 1 Claude Martineau ได้ดำเนินธุรกิจเกี่ยวกับการจัดงานมาตั้งแต่แรกรุ่น จนกระทั่งเติบโต ตลอดชีวิตการทำงานของเขา เขาเป็นผู้จัดงานเฉลิมฉลองต่าง ๆ รวมถึงนำพาให้บริษัท National Music Supplies ไปสู่ความสำเร็จบนถนนธุรกิจ โดย 2-3 ปีก่อนหน้านั้น เขาและแฟรงค์ พี่ชายของเขา ได้ก่อตั้งบริษัทขึ้น โดยให้ชื่อว่า Spetakula Promotion ตลอดการดำเนินงาน เขาได้ผลักดันให้ศิลปินเดี่ยวหลายคน ไม่ว่าจะเป็น Millie Jackson, Ace Cannon และ Jimmy Smith เป็นที่รู้จักของผู้ชมในท้องถิ่น ด้วยระเวลาอันสั้น ในคืนวันที่ 22 กุมภาพันธ์ 1978 เขาได้ตัดสินใจจัดงานยิ่งใหญ่งานหนึ่ง นั่นคือการมาเยือน Trinidad and Tobago ของพีน้อง The Jackson และนี่ คือเรื่องราวระหว่างการมาเยือนของพวกเขา และนี่ คือเรื่องราวของเรา พบปะผู้คน ต้องใช้เวลาสักครู่หนึ่งทีเดียวกว่าที่เราจะเข้าถึงตัวของ The Jacksons มีการจัดงานเลี้ยงต้อนรับในคืนที่สองในการมาเยือน เพื่อให้พวกเขาได้พบกับวงดนตรีประจำท้องถิ่น งานเลี้ยงเริ่มขึ้นแล้ว และมันก็ดำเนินต่อไป งานเลี้ยงดำเนินไปตามความตั้งใจของผู้เข้าร่วมทุกคนที่อยากจะสนทนากับใครก็ได้ ในวง The Jackson สุดเจ๋ง ให้ได้เร็วและนานที่สุดเท่าที่จะทำได้ ใบหน้าของหนูน้อยแรนดี้ แจ๊คสันดูแล้วราวกับถูกถอดแบบมาจากตัวการ์ตูนใน Dennis the Menace ใบหน้าของหนูน้อยดูเบื่อหน่าย เขาย้ายจากการเกาะติดพี่ชายคนหนึ่ง ไปยังอีกคนหนึ่ง ท้ายที่สุด หนูน้อยก็ย้ายมาอยู่ในตำแหน่งที่พูดแล้วได้ยิน “คืนนี้จะมีการแสดงอะไรไหมฮะ” หนูน้อยถามด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ เมื่อ Penny มาถึง ความชุลมุนวุ่นวายก็เกิดขึ้น ใคร ๆ ก็อยากได้ลายเซ็นของ Penny อยากถ่ายรูป Penny เมื่อช่างภาพพากันเบียดเสียดเข้ามา ก็มีเสียงขอโทษขอโพย Trotman Bill “ขอโทษครับ คุณจะช่วยขยับไปทางด้านโน้นหน่อยได้ไหมครับ” “ผมจะไม่ขยับไปไหนทั้งนั้น นั่นไง ไมเคิลอยู่ตรงนั้น บอกให้เขาขยับสิ นั่นไง มาร์ลอนอยู่ตรงนั้น ให้เขาขยับสิ แต่ก็ยังมีเสียง “ขอโทษนะครับคุณ Trotman คุณจะช่วยขยับสักนิดจะได้ไหม” “ไม่ ก็ผมบอกแล้วไง ผมจะไม่ขยับไปไหนทั้งนั้น” แล้วใครเล่าจะเถียงกับคนที่มีจุดยืนเช่นนี้ จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 53 02:29:05

ความคิดเห็นที่ 2 การแสดง พวกเราบางคนยังคงจำได้ถึงการแสดงของพวกเขาในวันนั้น แต่ก็เป็นเพียงภาพการเคลื่อนไหวเพียงลาง ๆ การแสดงของวง The Jackson นั่นแน่นอน ชัดเจน และลื่นไหลอย่างเหลือเชื่อ พี่น้อง The Jacksons ทำการแสดงเพลงทั้งหมดสามแนว โดยเป็นเพลงบัลลาด อย่าง Ben และ Got to be there เพลงจังหวะกลาง ๆ อย่าง Let me show you the way to go และ I wanna be where you are และเพลงโซลที่กระตุ้นให้ครึกครื้นอย่าง I want you back และ Enjoy yourself แต่สำหรับคนดู ยังไง ๆ มันก็คือเพลงของ The Jackson ทั้งหมดเป็นเพลงเก่าที่ยังคงเป็นที่นิยมอยู่ตลอดกาลสำหรับแฟนเพลงตัวจริงของพวกเขา ไม่เหมือนพวกเพลง reggae disco ที่หลอกแต่เด็ก ๆ อยู่อย่างทุกวันนี้ แต่ถึงแม้คนฟังจะเป็นรุ่นเยาว์ พี่น้อง The Jackson ก็ยังอายุน้อยกว่าอยู่ดี เด็กที่โตขึ้นมาหน่อย ก็จะโยกไปได้ตามจังหวะเพลงอย่าง I want you back และ ABC แน่นอนว่าแต่ละคนในวง ก็จะมีแนวเป็นของตัวเอง แต่ไมเคิลต่างหากที่เปรียบเสมือนตัวแสดงหลักและเป็นขวัญใจของฝูงชน ด้วยน้ำเสียงหวานปานน้ำผึ้งที่เอาชนะใจคนฟัง ด้วยบทเพลงที่บาดใจคนฟังอย่าง I’ll be there และ Never can say goodbye ถึงแม้ว่าเพลงเหล่านี้อยู่ตรงกลางระหว่างเพลงเอาใจคนฟัง กับเพลงเอาใจคนแต่ง และพวกเขาก็ปล่อยหมัดเด็ดในตอนที่คนดูใน Trinidad and Tobago กำลังสนุกกันสุดเหวี่ยง พวกเขาเลือกที่จะเล่นเพลงของ Lord Kitchener อย่าง Sugar Bum Bum หนูน้อยแรนดี้ทิ้งคองก้าของเขาไว้เบื้องหล้ง และวิ่งออกมาด้วยท่าทางที่แสนจะร่าเริงสดใส เขาคว้าไมค์ด้วยท่วงท่าราวกับเอลวิส และเริ่มร้องเพลงที่น่ารักที่สุดเพลงนี้ “Orgeee, way you get that sugahhh.” ข้างล่าง วง The Sun’s Keith Smith มองไปยังเบื้องบน ก่อนจะร้องว่า “ไม่จริง นี่เป็นไปไม่ได้ นี่จะต้องเป็นความฝันแน่ ๆ” มันเป็นช่วงเวลาที่โกลาหลมากพอสมควร ที่พี่น้อง The Jacksons ได้ทำการตัดแต่งจังหวะของเพลงเสียใหม่ โดยพยายามให้วงดนตรีเล่นอย่างที่ใจอยากจะให้เป็นมากที่สุด โดยไม่ลืมที่จะนึกถึงข้อจำกัดของผู้ชมชาว Trinidad ด้วย และแล้ว พวกเขาก็มาถึงช่วงเวลาสุดท้ายของการแสดง เขาร้องเพลง Enjoy Yourself ซ้ำอีกครั้ง ความสนุกสนานกลับกลายเป็นความบ้าคลั่งของแฟน ๆ ที่พยายามจะแสดงความชื่นชอบที่มีต่อพวกเขา จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 53 02:30:38

ความคิดเห็นที่ 3 ไปเยือนที่ต่าง ๆ การเดินทางไปกับพี่น้อง The Jacksons เป็นเหมือนกับแบบฝึกหัดหน้าหนึ่งของชีวิต พวกเขาไม่ได้นอน และไม่ได้กินเป็นเวลา การใช้ชีวิตเช่นนี้ของพวกเขา เป็นบทพิสูจน์ได้อย่างดีว่า ราคาของความสำเร็จนั้นไม่ถูกเลยจริง ๆ   สิ่งที่พวกเขาร้องขอเป็นอย่างแรกเมื่อมาถึง Trininad คือ “การไปเยี่ยมเด็ก ๆ” พวกเขาไปเยี่ยมเด็ก ๆ ทางตอนเหนือ ทางตอนใต้ของ Trinidad พวกเขาถูกห้อมล้อมไปด้วยเสียงกรีดร้อง เสียงคร่ำครวญ และ (ผมควรจะพูดออกไปไหม) เด็ก ๆ ที่ปรารถนาอย่ายิ่งยวดที่จะได้แตะต้อง จับ และสัมผัสพวกเขา เด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ดูน่ารัก แต่เมื่อพวกเธอรวมตัวกันแล้วล่ะก็ ราวกับว่ามีพลังลึกลับในตัวของเด็ก ๆ เหล่านี้ ถูกปลุกขึ้นมาจากความตื่นเต้นของพวกเธอ พวกเธอทั้งผลักทั้งดันกันด้วยแววตาที่มุ่งมั่น เมื่อก้าวเข้าเขตของประเทศเสปน หลังเดินทางออกจาก San Fernando ขณะหนึ่งเราได้หยุดติดไฟแดงที่สี่แยกหนึ่งใน The Morvant เมื่อเด็กสองคนในกางเกงสีกากี และเสื้อเชิ้ตไร้กระดุมดูมอมแมมกำลังจะข้ามถนน ทันใดนั้น นัยน์ตาคู่หนึ่งก็เหลือบมองมาที่รถสีดำคันใหญ่ เท่านั้นเอง นัยน์ตาคู่นั่นเบิกกว้าง และหรี่ลงทันทีด้วยความใคร่รู้ กระจกรถถูกเลื่อนลง พร้อมกับการโบกมือของ Marlon นัยน์ตาของเด็กน้อยเบิกกว้างอีกครั้ง และรวมรวมความกล้าโบกมือกลับมา พวกเขาดูกระวนกระวาย พร้อมกับพยายามที่จะยิ้มอย่างยากเย็น ทันทีที่สัญญานไฟเปลี่ยน กระจกรถก็ถูกเลื่อนขึ้น ก่อนที่รถจะเร่งเครื่องจากไป จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 53 02:32:15

ความคิดเห็นที่ 4 ใน Las Cuevas ชาวประมงหลายคนต้องประหลาดใจเมื่อเห็นสถานการณ์ที่แสนจะสับสนวุ่นวาย ผู้คนมากมายที่พยายามจะพาตัวเองเข้าไปใกล้กับพี่น้อง the Jacksons ที่ขณะนี้อยู่ห่างจากที่ทำมาหากินของพวกเขาเพียงไม่ไกล ผู้คนเหล่านั้นทั้งผลักทั้งดันกัน เพื่อที่จะได้พูดคุย ถ่ายภาพ และขอลายเซ็นจากพี่น้อง the Jacksons ทันใดนั้นเอง ก็มีใครคนนึงตัดสินใจบอกกับคนในหมู่บ้านนั้นว่าไมเคิล แจ๊คสัน บัดนี้ได้มาเยือนถิ่นของพวกเขาแล้ว ไมเคิลไหน แจ๊คสันไง แล้วเขาเป็นใครกันล่ะ แต่ไมเคิลกลับรู้สึกดี ในที่ที่ไม่มีคนรู้จักเขา เขาเดินไปรอบ ๆ พร้อมกับพูดคุยกับบรรดาชาวประมง ไมเคิลมองไปที่เรือของพวกเขา และถ่ายภาพเก็บไว้ พร้อมกับดื่มด่ำไปกับประสบการณ์ใหม่ ไมเคิลยืนอยู่ที่หัวถนน Picton ใน Laventille การที่เขามาอยู่ที่นี่เป็นเพราะเขาร้องขอ “ผมต้องการเห็นผู้คนในชุมชนแออัด เพื่อพบกับผู้คนที่เขาไม่สามารถจ่ายเงินเข้ามาดูการแสดงของพวกเรา” นั่นคือสาเหตุที่พวกเขาไปที่นั่น ผมถ่ายภาพเก็บไว้ตามหน้าที่ที่ต้องรวมภาพถ่ายต่าง ๆ เป็นอัลบั้มการเดินทางของนักร้องดัง มันช่างเป็นเวลาบ่ายสี่โมงที่แสนจะง่วงงุน การแข่งขันบาสเกตบอลยังคงดำเนินต่อไป เหงื่อเริ่มผุดบนใบหน้าของบรรดาพี่น้อง ผู้คนบางคนเดินไปตามถนน พระอาทิตย์เริ่มอับแสง ความร้อนสุดท้ายของวันกำลังจะลาลับ และแปรเปลี่ยนเป็นความเย็นในช่วงอาทิตย์อัสดง ลมเอื่อย ๆ ผัดผ่านไปในขณะที่ไมเคิลกำลังเดินเรื่อยเปื่อยอยู่บนถนน Picton ช้า ๆ แต่ก็มีอะไรบางอย่างที่เปลี่ยนไป ผมได้ยินเสียงพึมพำ “ดูนั่นสิ” “ไม่นะ นั่นเขามาทำอะไรที่นี่น่ะ” “ดูสิ มีช่างภาพคนนึงอยุ่ตรงนั้น” “สงสัยจริง ๆ เลยว่า เราจะเข้าไปพูดคุยกับเขาได้ไหม” “ไม่นะ ผมของเขาหยิกหยองจริง ๆ เลย” “ช่วงเวลาเย็นวันนั้นดำเนินไปอย่างไม่คาดฝัน ผู้คนพากันเข้ามายืนและสัมผัสมือกับไมเคิล” จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 53 02:33:42

ความคิดเห็นที่ 5 ในตอนเช้าวันอาทิตย์ที่แสนจะสดใส เย็นวันนั้นเป็นกำหนดการกลับของพี่น้อง the Jacksons เด็กหญิงในเครื่องแบบนักเรียน หรือบางคนก็แต่งเครื่องแบบเพียงครึ่ง ๆ กลาง ๆ บ้างก็จับคู่เสื้อผ้าอื่น ๆ เข้ากับกระโปรงนักเรียน พากันมายืนออเป็นแถวบริเวณบันไดบริเวณสระน้ำ สายตาของพวกเธอจับจ้องไปทุกอิริยาบทของไมเคิลในขณะว่ายน้ำ แม้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของ Hilton เองก็ไม่สามารถที่จะปกป้องไมเคิลที่กำลังว่ายน้ำในสระจากสายตาของบรรดาเด็กหญิงที่จ้องมองเขาอย่างไม่เกรงกลัว แล้วก็มีเสียงสำเนียงอเมริกันจ๋าลอยมาจากรั้วกั้นระหว่างสระน้ำว่า “เฮ้ ไมเคิล มาที่รั้วนี่หน่อย พวกเราอยากให้คุณเซนต์ลายเซ็นให้กับพวกเรา” แต่ไม่มีเสียงตอบรับใด ๆ จากไมเคิลต่อเสียงร้องเรียกของสาวน้อยในเครื่องแบบกลุ่มนั้น “ผมได้ลิ้มลองแชมเปญ ไข่ปลาคาร์เวีย ได้นั่งในรถลิมูซีนพร้อมคนขับ เดินทางไปรอบโลก มีสาว ๆ มาห้อมล้อมผมมากมาย แถวของผู้คนที่เฝ้ารอผมอยู่นั้น ยาวไปจนสุดลูกหูลูกตา พวกเขามาเข้าแถว เพื่อรอดูผม” จากเพลง Mama Got a brand new thing สาวน้อยนางหนึ่งนั่งอยู่ที่บริเวณล๊อบบี้ของโรงแรมฮิลตัน ไม่มีทางที่เธอจะอายุมากไปกว่า 12 ปี เธอกำลังร้องไห้คร่ำครวญ เธอร้องไห้จนตัวโยน ผมนั่งลงข้างเธอ พร้อมถามว่า “เป็นอะไรหรือเปล่าครับ” เธอสะอึกสะอื้น พร้อมบอกว่า เธอมานั่งรอเพื่อที่จะได้ยลโฉมของพี่น้อง The Jacksons ตั้งแต่ 8 โมงเช้าแล้ว แต่เธอก็มีโอกาสแค่เพียงได้เห็นพวกเขาเล็ก ๆ น้อย ๆ ขณะนั้นเป็นเวลา 6 โมงเย็น และผมรู้ดีว่า ไม่มีโอกาสที่เธอจะได้เห็นพวกเขาอีกแล้วในวันนั้น ผมอยากจะบอกอะไรกับเธอใจแทบขาด แต่ก็จนใจ เพราะแม้จะพูดออกไปอย่างไร ก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งใดได้อยู่ดี ผมจึงลุกขึ้นและเดินจากไปอย่างเงียบ ๆ รถรักษาความปลอดภัยเริ่มเร่งเครื่องหลังจากที่ผมก้าวขึ้นรถ ผมก็ได้ยินเสียงไล่ตามพวกเรามา “คุณคะ คุณคะ” สาวน้อยคนนั้นวิ่งตามรถมาพร้อมกับสมุดลายเซ็นของเธอ ผมนิ่งตัดสินใจอยู่ครู่หนึ่ง ผมจะทำอย่างไรดี หยุดรถ เพื่อที่จะรับหนังสือเล่มนั้นมาจากเธองั้นหรือ ผมปล่อยให้ล้อรถหมุนไปจนค่อย ๆ ไต่ระดับลงจากเขา ใบหน้าเปื้อนหยดน้ำตาของเธอนั้นค่อย ๆ เล็กลง “ผมอยู่ที่ฮิลตันในตอนนั้น และได้สังเกตพี่น้อง the Jacksons ค่อย ๆ เคลื่อนผ่านกลุ่มวัยรุ่นที่มองพวกเขาอย่างบ้าคลั่งโดยสงบ พวกนั้นได้ลายเซ็นของใครไปกันแน่นะ” จอห์น คริสโตเฟอร์ กล่าวไว้ใน The Express จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 53 02:36:14

ความคิดเห็นที่ 6 เพราะเหตุใด เด็กผู้หญิงมากมายจึงได้ปักหลักอยู่ที่ The Hilton พวกเธอทำแม้กระทั่งเคาะประตูห้องทีละห้องเพื่อหาพี่น้อง the Jacksons เด็กน้อยคนนั้นเป็นหนึ่งในบรรดาเด็กสาวหลายคนที่ใช้เวลาหลายชั่วโมงเดินมองหานักร้องขวัญใจในบริเวณโรงแรม หลังเวที ไม่มีอะไรที่เด็กหนุ่มกลุ่มนี้จะแตกต่างไป พวกเขาดูออกง่ายและถูกควบคุมจนบางครั้งออกจะดูเฉื่อยไปสักหน่อย ในตอนหนึ่ง ผมพยายามถามคำถามกับพวกเขาว่า “คุณรู้สึกอย่างไรกับประเทศนี้ครับ” ไมเคิล: “โอ้ แน่นอนครับ ผมรักประเทศนี้ ประเทศนี้สวยงามมากครับ” มาร์ลอน: “ประเทศนี้สวยมากครับ ผมรักประเทศนี้” เหมือนว่าไมเคิลจะอยู่ในสถานการณ์ที่ลำบากที่สุดในบรรดาพี่น้อง the Jacksons จากบรรดาแฟนที่คลั่งไคล้พวกเขา ด้วยบุคลิกขี้อาย ดวงตาที่แสนจะอ่อนไหวและอ่อนโยน อีกทั้งน้ำเสียงนุ่มแม้ยามพูดจานั้นดูจะโดนใจแฟน ๆ มากกว่าสิ่งใดทั้งหมด ส่วนใหญ่แล้ว แฟน ๆ เด็กสาวของเขาจะเป็นคนที่รุ่นราวคราวเดียว หรือเด็กกว่าเขา รับรองได้ หากเขาเดินเข้าหาบรรดาแฟน ๆ ของเขาแล้วล่ะก็ เขาคงถูกรุมทึ้งอย่างแน่นอน – Mark Lyndersay, March 1978. จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 53 02:37:12

ความคิดเห็นที่ 7 ref: http://bestofmichaeljackson.jclondon.com/2009/12/26/jacksons-in-trinidad-1978-original-article/ จบแล้วค่ะ หวังว่าจะได้รับความสนุกสนานกันบ้าง ไม่มากก็น้อยจากเรื่องราวน่ารัก ๆ ของพี่น้อง the Jacksons ใน Trinidad and Tobago นะคะ ขอได้รับความขอบคุณจากศาลไคฟง และผลงานต่อไปของพวกเราจะเป็นอะไร บทความของพี่นก จะกลายเป็นบทความพันปีหรือไม่ ต้องรอลุ้นกันค่ะ :) จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 53 02:38:59

ความคิดเห็นที่ 8   Thank you very much ค่ะ ^^ ต้องเซฟไว้ก่อน เดี๋ยวเอาไว้อ่านหลังจากเข้าค่ายกลับมาละกันค่ะ อิอิ ต้องขอขอบคุณมากๆเลยนะคะ ปล. ชาวคลับ MJ pantip คะ หนูขอลาไปเข้าค่ายพุทธธรรมสัก 1 อาทิตย์นะคะ ไม่ไปไม่ได้ เดี๋ยวไม่ผ่านกิจกรรม แหะๆ คิดถึงทุกคนเสมอ แม้ช่วงนี้จะไม่ค่อยได้เจอกัน ไม่ค่อยได้เข้ามา และไม่ค่อยได้แสดงความคิดเห็นอะไรมากนัก แต่หนูก็ยังรักพี่ชาย(ไมเคิล)คนนี้ แล้วก็ชาวคลับทุกคนนะคะ ^^ บ๊ายบาย ฝันดีค่ะทุกคน จากคุณ : LoveMJJ เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 53 02:46:33

ความคิดเห็นที่ 9 พี่เข้ามาดูเรื่อยๆอ่ะแอรรี่ เดวบ่ายๆเข้ามาอ่านอีกทีไปหล่ะจ้ะ จากคุณ : เราอุ้มนะ เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 53 05:51:59

ความคิดเห็นที่ 10   ขอบคุณพี่แอร์รี่มากๆ ค่ะ เดี๋ยวเรียนพิเศษเสร็จกลับมาอ่านนะก๊ะ โชคดีนะคะพี่ LoveMJJ ^^ จากคุณ : MICHAELVISA เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 53 08:40:51

ความคิดเห็นที่ 11 มาแร้วววววววววว ท่านหม่าฮั่นโซโล่เดี่ยวเลย (แล้วชาวศาลหายไปไหนหมด คนให้โดนัทก็ไม่อยู *_* ) แวะมาปาดทักทาย คืนนี้จะกลับมาอีกรอบจ้า จากคุณ : AC.Mindfields เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 53 13:00:23

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวต้องออกไปเรียนพิเศษเหมือนกัน แล้วจะกลับมาอ่านนะคะ ป.ล. คุณไซม่อน ทำเป็นไปเคาะหลังบ้านคนโน้นคนนี้นะ เด๋วดิชั้นจะเคาะหลังบ้านคุณมั่ง ระวัง 555 จากคุณ : PK (myriostigma) เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 53 13:28:37

ความคิดเห็นที่ 13   ว้าวววววววววว ขอปาดหน่อยนะค่ะ จะคอยติดตามเป็นแฟนพันธุ์แท้เลยจ้า จากคุณ : mint&mj เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 53 15:52:45

ความคิดเห็นที่ 14   ขอบคุณมากนะคะเดี๋ยวกลับมาอ่านนะคะ จากคุณ : mookandmj เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 53 17:30:54

ความคิดเห็นที่ 15 จิ้ม คห8 น้อง LoveMJJ น่ารักจังเลยไปเข้าค่ายพุทธธรรมด้วยนะจ๊ะอนุโมธนาสาธุจ้า น้องแอร์จ๋า จะพันปีหรือกี่ปีพี่ก็จะรอจ้า จากคุณ : MR.ROOF MJ MY SWEETHEART (MR.ROOF) เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 53 19:03:27

ความคิดเห็นที่ 16 ว๊ากกก หม่าฮั่นออกเดี่ยว... จะยุบวงดอกบัวคู่แล้วรึ!!! หวังเฉาไปไหนทำไมไม่มาเฝ้าศาลเลย จะเป็นเดือนแล้วนะ ยังร้อนอยู่อีกหรอ T_T หรือโดนจับเรียกค่าไถ่!!!!! หรือแต่งงานแล้ว!!!!!!!!!!!! . ขอบคุณคุณไซม่อนสำหรับบทความ และหม่าฮั่นที่ไม่รีรอจะโซโล่... ขยันและใจดีแบบนี้ เอานี่ไปเล้ย . . . ผ่างงงงงง... โดนัทพันปี!!! กินแล้วอยู่ยงคงกระพัน เป็นนางพญาพันปีเลยจ้าา โฮ่ๆ จากคุณ : RockwithU เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 53 20:30:17

ความคิดเห็นที่ 17 ส่วนนี่... ใครช่วยเอาไปแปะที่หน้าหมู่บ้านที (หายไปนานแล้ว) จากคุณ : RockwithU เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 53 20:37:15

ความคิดเห็นที่ 18 นี่ก็อีกคน... ล่าสุดรับรางวัลจากเจ้าป้าแล้วพักร้อนยาวเลย (เมื่อไหร่จะกลับ - -) จากคุณ : RockwithU เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 53 20:39:34

ความคิดเห็นที่ 19 เอ่อ... ไหนๆก็ไหนๆแล้ว . . . ใครรู้ตัวว่าแอบอู้งาน รีบกลับมากันได้แล้วนะ (ไม่งั้นโดนัทปีนี้จะยกให้หม่าฮั่นกับท่านกงซุนให้หมดเลย ฮึ่มม!) <( ˋ - ˊ )> จากคุณ : RockwithU เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 53 20:45:21

ความคิดเห็นที่ 20 หวังเฉา ไปท่องทะเลกับบรรดาเหล่าจอมยุทธ์ จะเดินทางกลับมาวันนี้่ ส่วนเจ้าหู่ ออกเดินทางไปเขาเหลียงซาน เพื่อช่วยเพื่อนทำทีสิส แต่ไม่เอาเครื่องมือสื่อสารอะไรไปทั้งนั้น ต้องลุ้นกันว่าน้องจะกลับมาเมื่อใด อิอิ ข้าน้อยขอคารวะสำหรับโดนัทพันปี โย่ว ๆๆ !! จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 53 20:46:37

ความคิดเห็นที่ 21 แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกก ทะ ท่านเปา!!!!!!!!!!!!!!!!!!โดนัททองคำ!!!!!!!!!!! (ทำไมเราไม่ได้) นะ น่ากินมากเลยยยยยยยยย  555555555555555555555555555555 *17 อิหยังเนี่ยยยย ท่านหวังเฉาหนีเที่ยวหรออออออ แบบนี้ต้องจับบบบบๆๆๆๆ  5555555555 *18 เจ้าหู่สงสัยเอารางวัลเจ้าป้าไปขายป่าว ป่านนี้ยังไม่กลับมาเลย 5555555555 *19 กี๊ดดดดดดดดดดด รูปชาวศาล คิดถึงมากมาย (เราไปศัลยกรรมหน้ามาใหม่แร้ววว แว๊กกกก) เลยลืมอ่านบทความเลย เด๋วไปอ่านก่องอ่ะ ขอบคุณท่านแซลม่อน ท่านหม่าฮั่น และทั่นเปา กีบหมด เด๋วเอาอย่างอื่นมาให้ดีกั่้ว จากคุณ : AC.Mindfields เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 53 22:13:07

ความคิดเห็นที่ 22 เข้ามาเม้น และเซฟบทความก่อนอ่าน หุหุหุ ^ ^ gif ท่านกงซุล อันนี้ไม่เคยเห็นเลยง่ะ สูบไปอย่างไว จากคุณ : popoking เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 53 10:32:14

ความคิดเห็นที่ 23 ขอบคุณน้องแอริโก๊ะ มากเลยค่ะ เห็นหายไป กลับมาพร้อมของหวานมาเลย :D จากคุณ : zeasky เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 53 13:16:20

ความคิดเห็นที่ 24   ว๊ากกกกกกก หม่าฮั่นโซโล่เดี่ยวเลย ขอบพระคุณหลาย ๆ จ้าสำหรับคำแปล ขอบคุณคุณ SIMON สำหรับเนื้อหาด้วย น่ารักมาก ๆ เลยจ้า ^-^ *16 จ๊ากกกก ท่านเปา ... สมพรปากเพคะ ถ้าดิชั้นได้แต่งงานออกเรือนไปแล้วก็ดีน่ะสิ ... T_T แหม ๆ ๆ ช่วงนี้เค้าหายหน้าไปนานหน่อย ต้องขออภัย แต่หลัง ๆ นี่งานมันเยอะจริง ๆ น้า เค้าป่าวตั้งใจหายซะหน่อย <(  '3'  )> โดนัททองคำนี่แบบว่าขลังมากอ่ะ ... ว่าแต่มันใช้กินหรือใช้คล้องคอแบบชาวเผ่ามูซอกันล่ะจ๊ะ *17 *18 ฮา ฮา ฮา ฮา ฮา ฮา ฮา ข้าน้อยผิดไปแว้วววววว >_< ~ ขออภัยท่านอาจารย์แม่ท่านเปาและทุกท่านด้วยค้า จากคุณ : P.S.T. (Pretty Small Thing) เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 53 22:31:23

ความคิดเห็นที่ 25 อิดฉาชั้นมั้ย หวังเฉา ชั้นได้โดนัทด้วยนะ อิอิ จากคุณ : แอร์ริโกะ เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 53 23:52:54

ความคิดเห็นที่ 26 แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก มาแล้วๆ เจ้าหู่ขึ้นแท็กซี่ต่อเรือหางยาว วิ่งจับตุ๊กๆ เกาะเฮลิคอปเตอร์มาแล้วอ๊ากกกกกกกกกก แอบช้าไปสามปีแสง โอยกว่าจะได้อ่านพี่หม่าฮั่นโชว์เดี่ยว 6 สุดยอดดดดด เนื่องด้วยภารกิจพิชิคหุบผาและนานาประปรังเลยเป็นอันแผ่นกระตุก ต้องข๊อออออออำไพทีมศาลบ้านเฮาด้วยพะยะค่ะ ได้แต่เข้ามาฮา 55555555 อ่านเรื่องแล้วขอบคุณพี่ไซม่อนและท่านพี่หม่าฮั่นด้วยจริงๆขอรับ น่ารักมากเลย กิ๊ดดดดดดด จากคุณ : NarzizuZ เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 53 16:28:31