ความคิดเห็นที่ 1 และแล้ว ก็ถึงเวลาประกาศผล ที่ทุกคนรอคอย... กันนั่งอยู่หลังเวทีในสภาพร้อนตับแตก ผ้าห้อยระย้าที่ห้อยอยู่หน้าชุดสูทของเขา ในที่สุดเขาก็ได้นำมันมาใช้ประโยชน์ด้วยการเช็ดเหงื่อ - -"จริงๆด้วย ริทมันพูดถูก เขาคิด หนุ่มผิวเข้มกำลังปลาบปลื้มกับผลงานของตัวเองที่เขารู้สึกว่าทำได้ดีเหมือนกับที่ซ้อมมาเลยทีเดียว อาจจะเพราะได้กำลังใจดีก็ได้มั้ง เขาอมยิ้มแก้มบุ๋ม ใจคิดคำนึงไปถึงยิ้มหวานๆของสาวน้อยรุ่นพี่ที่เขาแสนจะปลื้ม ขณะกำลังเคลิ้มฝัน กันแทบไม่ทันสังเกตว่ามีชายหนุ่มร่างสูงในชุดแจ๊กเกตหนังมายืนอยู่ข้างๆตั้งแต่เมื่อไหร่ "เป็นไงละ ไอ้กัน คงภูมิใจมากนักสิท่า คงจะคิดละสิ ว่าเมิงจะได้ตำแหน่งแน่ๆ" สนยิ้มเยาะ "ผมไม่ได้คิดว่าผมจะได้ตำแหน่งแน่ๆ ผมแค่พอใจที่ทำมันออกมาได้ดีที่สุดแล้ว แค่นั้น" กันตอบไปอย่างไม่แยแสในคำประชดประชันนั้น "ทำเป็นพูดดี อย่างเมิงก็เป็นได้แค่นักร้องเพลงเก่าเหลาเหย่โบราณตกรุ่นแค่นั้นละวะ สมัยนี้ใครมันจะไปฟังลูกทุ่งลูกกรุง เชยจะตาย อย่างมากก็คงมีแต่พวกแก่รุ่นยายแล้วละว่ะ ที่จะโหวตให้เมิงอะ ซึ่งในที่นี้ก็คงไม่มี เหอะๆๆ" สนสบประมาทกันเต็มที่ กันรู้สึกขุ่นเคืองในใจถึงขั้นกำหมัดแน่น จะต่อว่าต่อขานตัวเขายังไงก็ได้ แต่มาสบประมาทเพลงที่เขารัก เขาทนไม่ได้ แต่กันก็ยังไม่ทันจะได้ตอบโต้สน เพราะว่า... "เด็กๆ มาเตรียมพร้อมหน้าเวทีได้แล้ว จะประกาศผลคะแนนแล้วจ๊ะ" รุ่นพี่สต๊าฟจัดงานคนหนึ่งมาเรียกผู้เข้าประกวดหนุ่มๆสาวๆไปที่หน้าเวที กันเลยได้แต่ขัดใจที่ไม่สามารถตอบโต้อะไรสนได้ ส่วนสนน่ะหรือ กำลังยิ้มเยาะเหมือนกำลังดีใจอะไรสักอย่าง..... .................................................................. "ตอนนี้ ขอเชิญทุกท่านพบกับน้องๆเก้าคนสุดท้าย ในการประกวด Freshy Night ค้นดาว คว้าเดือน!!" สิ้นเสียงแฟรงค์กี้ประกาศ เหล่าบรรดาผู้เข้าประกวดทั้งฝ่ายชายฝ่ายหญิงทั้งเก้าก็ออกมายืนเรียงหน้ากระดานกันอยู่ที่หน้าเวที (ขาดน้องเบอร์สองฝ่ายชาย ที่แขนหักและไปโรงพยาบาลแล้ว) ท่ามกลางเสียงกรี๊ดและเสียงเชียร์ของเพื่อนๆอย่างล้นหลาม แก๊งของโตโน่ขณะนี้ขยับมาอยู่หน้าเวทีแล้ว "ตกลงเมิงจะเชียร์ใครแน่ น้องเกรซหรือไอ้กัน หือ พ่อพี่เลี้ยงนายงาม!!!" เพื่อนบอลเพื่อนเต๋อส่งเสียงแซวโตโน่ไปอีกคำรบ "กุก็เชียร์หมดแหละ ไม่ได้แข่งกันเองนี่หว่า เดี๋ยวคอยดู เด็กกุได้ทั้งสองตำแหน่ง ดาวเดือน" โตโน่เริ่มโม้ "เฮ้ยๆๆๆๆ เดี๋ยวนี้พัฒนาเว้ย มีเด็กกงเด็กกุ!!!" เพื่อนบอลแซวกลับทันที เพื่อนๆตรงนั้นฮากันครืน "ตกลงน้องเกรซเค้าเป็นเด็กเมิงมะไหร่เฮอะ ไอ้โต!!!" "เออ กุไม่สนอะ บอกเด็กกุก็เด็กกุ มีไรมะ!!!" โตโน่เริ่มตอกกลับแบบไม่แคร์สื่อ เรียกเสียงวี้ดวิ้วในหมู่เพื่อนฝูงไม่น้อย "ไอ้โน่ กุว่าแบบนี้มันไม่แน่จริงว่ะ" หมอเก่งพูดยิ้มๆ "ถ้าเมิงแน่จริงนะ จบงาน เมิงต้องขอเบอร์!" "ขอเบอร์ๆๆๆ!!!" เพื่อนๆน้องๆตบมือเชียร์กันอย่างเมามัน จนโตโน่ต้องโบกมือไล่ "จะมาเชียร์อะไรตรงนี้ โน่น เชียร์บนเวทีโน่น!!!" "เราจะเริ่มจากการประกาศผล ดาว ฝ่ายหญิงก่อนนะครับ" เอกกี้ประกาศ "เริ่มจากรองอันดับสองก่อน ขอแสดงความยินดีกับ...น้องฝน หมายเลขสามครับ!!!" "เห็นมะ รอดที่สามไปละ เด็กกุ ได้แน่นอน" โตโน่ยิ้มกระหยิ่ม เพื่อนๆพากันเริ่มหมั่นไส้ถึงขีดสุด "ต่อไป...รองอันดับหนึ่ง...ขอแสดงความยินดีกับ....น้องลูกหว้า หมายเลขหนึ่งครับ!!!" "ผ่านไปอีกหนึ่ง ชัวร์ ชัวร์แน่นอน" โตโน่ส่ายหัวนิดๆตามสไตส์ "แต่ก็ไม่แน่นะพี่โตโน่ เหลือสามคนนี้ ถ้าไม่ได้ที่หนึ่งก็ปิ๋วไปเลยนะพี่" ไอซ์กล่าว แต่โตโน่ส่ายหน้าแทนคำตอบ "ไม่มีทาง ไอซ์ อีกสองคนนั่น ไม่มีทางสู้น้องเกรซได้ แน่นอน!!!" เพื่อนฝูงพากันส่ายหน้าให้กับอาการเพ้อของเฮียใหญ่ไปตามๆกัน... "และสุดท้าย ก็คือตำแหน่งดาวประจำงาน Freshy Night คืนนี้นะครับ ขอแสดงความยินดีกับ.........." เสียงหัวใจแต่ละคนเต้นระรัวเป็นตีกลอง ตึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ (อันที่จริงเป็นเสียงกลองแต๊ก) "น้องเกรซ หมายเลขสองครับ!!!" เสียงฮือฮา ปรบมือ และเสียงกรี๊ดดังลั่นขึ้นมาทันที พร้อมกับเสียงเพลงบรรเลงเพลง "ชีวิตลิขิตเอง" ดังคลอขึ้นมาอย่างน่าซาบซึ้งประทับใจ... "เห็นมั้ย! เห็นมั้ย! เด็กกุ เด็กกุ!!!" โตโน่อวดใหญ่โต พร้อมกับปรบมือดังลั่น จนเพื่อนแต่ละคนเริ่มหมั่นไส้เต็มแก่ อาจารย์ประจำฝ่ายกิจกรรมนักศึกษาขึ้นมอบรางวัลโล่และทุนการศึกษาให้เกรซ ... ในบรรยากาศแห่งความชื่นชมยินดีนั้นเอง ริทน้อยก็วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามา "พี่โตโน่!!! พี่โตโน่ๆๆๆๆๆๆ!!!!" "มีไรวะริท เมิงไปเข้าห้องน้ำถึงอัฟกานิสถานเหรอวะถึงเพิ่งมา นานโคตร" โตโน่บ่นนิดๆพอเป็นกระสัย ริทซึ่งกำลังเหนื่อยจากการวิ่งยื่นบางสิ่งให้โตโน่ดู พร้อมกระซิบข้างหู... "เฮ้ย แบบนี้ก็ซวยดิ ฉิ..หายแล้ว!!!" โตโน่ถึงกับอุทานออกมาแบบเซนเซอร์ ในขณะนั้นบนเวทีได้ประกาศรางวัลเดือนไปสองรางวัลแล้ว รองอันดับสองได้แก่หนุ่มหมายเลขหนึ่งที่เล่นมายากล รองอันดับหนึ่งได้แก่หนุ่มเบอร์สามที่โชว์ควงกระบอง ขณะนี้คนที่เหลือสองคนบนเวทีคือกันและสน "ผู้ที่ได้รับตำแหน่งเดือน ประจำงาน Freshy Night 2010 ขอแสดงความยินดีกับ.........." จากคุณ : aoikotori เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 00:43:14

ความคิดเห็นที่ 2 "น้องสน หมายเลขสี่ครับ!!!" สิ้นเสียงประกาศของเอกกี้ บริเวณที่จัดงานก็เริ่มเข้าสู่ภาวะ "เงียบ" ขึ้นมาทันที คงจะมีเสียงโห่ร้องยินดีเฉพาะคนกลุ่มเล็กๆกลุ่มหนึ่งที่หน้าเวทีฝั่งขวาเท่านั้น เสียงพึมพำซุบซิบดังไปทั่วบริเวณ สนหันไปยิ้มเยาะกัน ก่อนที่จะชูมือขึ้นมาอย่างประกาศชัยชนะ "เฮ้ย เป็นไปได้ไงอะ" เต้ยทำหน้าเครียด หลายๆคนในที่นั้นก็เริ่มทำหน้าเครียดเช่นกัน ทุกคนต่างพากันงงแล้วก็งง ก่อนที่ทุกคนจะงงไปมากกว่านี้ ฉับพลัน ที่ริมด้านหนึ่งของเวที ก็ได้ปรากฏร่างของหนุ่มตี๋ร่างสูงเพรียวคนหนึ่ง พร้อมด้วยเด็กหนุ่มร่างเล็กอีกคนที่กำลังก้าวขึ้นไปบนเวที จะเป็นใครที่ไหนอีกเล่า โตโน่และริทนั่นเอง...!!! โตโน่แย่งไมค์จากเอกกี้ที่ยังไม่ทันตั้งตัว แล้วกรอกเสียงทุ้มลงไมค์ "ขอประท้วงครับ ผลการประกวดนี้ไม่โปร่งใส!!!" บรรดาประชากรที่จับกลุ่มชุมนุมกันอยุ่หน้าเวทีส่งเสียงฮือฮากันขึ้นมาอีก เพื่อนฝูงในกลุ่มก็พากันตกตะลึงพรึงเพริด "เฮ้ย ทำไมอยู่ๆไอ้โตขึ้นไปอยู่บนนั้นได้วะ???" เพื่อนบอล เพื่อนเต๋อ เพื่อนดิววี่ และอีกหลายคนหันกลับมาทำหน้างงใส่กัน "พูดดีๆนะครับ คุณพี่ อยุ่ๆก็มาพูดแบบนี้ ผมถือว่าเป็นการหมิ่นประมาทกันนะครับ คุณรุ่นพี่!!!" สนก้าวเข้ามาหาโตโน่ด้วยท่าทียียวน "อยู่ๆมากล่าวหากันลอยๆ ไหนละครับ หลักฐาน???" เสียงฮือฮาจากด้านล่างเวทีดังขึ้นมาอีกคำรบ หลายคนจับกลุ่มวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างสนุกปาก "หลักฐานน่ะมีแน่นอนครับน้อง เพราะถ้าไม่มี พี่คงจะไม่กล้าขึ้นมาพูด" โตโน่ตอบสนอย่างเอาเรื่อง "ใครจะไปเชื่อ ใครก็รู้ทั้งนั้นแหละว่าพี่ดันไอ้กันแค่ไหน  พอเด็กตัวเองไม่ได้ก็มาทำโวยวาย ไม่เป็นลูกผู้ชายเลยนี่หว่า" สนพูดจายียวนกวนอารมณ์ตอบกลับไป โตโน่ไม่ตอบโต้ เขายิ้มมุมปาก พลางชูกระดาษขึ้นมาสองสามแผ่น "ทุกคนเห็นไหมครับว่านี่คืออะไร นี่เขาเรียกว่าบัตรลงคะแนนปลอมครับ" เสียงฮือฮาดังขึ้นหนักกว่าเดิม อาจารย์คณะกรรมการจัดงานเริ่มมองหน้ากันเลิ่กลั่ก จนในที่สุดก็ได้มีการส่งอาจารย์ผู้ทรงคุณวุฒิขึ้นมาตรวจสอบดูหนึ่งคน...อาจารย์ศุภรุจนั่นเอง... "ผมเป็นพยานในเรื่องนี้ได้ครับ" ริทน้อยยกมือขึ้น แล้วก็เริ่มเล่าเรื่องที่เขาไปพบมา... ................................. ที่ข้างห้องน้ำ เสียงกุกกักที่ทำให้ริทต้องแอบหลังเสาเพื่อดูด้วยความสนใจนั้นก็คือ บรรดาพรรคพวกของสนที่กำลังขนลังกระดาษใบใหญ่ออกมา ลังนั้นแปะกระดาษสีเงินระยิบระยับไปทั่ว และถ้าริทจำไม่ผิด มันคือลังสำหรับใส่บัตรลงคะแนนของฝ่ายเดือนนี่นา ริทนึกย้อนไปถึงกล่องสองใบสีเงินและสีทองที่ตั้งให้ใส่บัตรลงคะแนนที่หน้าเวที สีเงินสำหรับฝ่ายชาย สีทองสำหรับฝ่ายหญิง... แต่ตอนนี้ มีลังสีเงินอยู่สองใบ มันหมายความว่ายังไงกันแน่??? "รีบๆหน่อยพวกเมิง เดี๋ยวก็มีคนจับได้หรอก" ร่างหนึ่งในเงาตะคุ่มนั้นส่งเสียงกระซิบ "รีบเอากล่องไปสับ ก่อนที่คนนับคะแนนจะมา เร็วเข้า!!!" อีกเสียงส่งตอบมาสำทับ ร่าางที่เป็นเงาตะคุ่มทั้งสองร่างนั้น ช่วยกันยกกล่องสีเงินสลับที่กัน กล่องหนึ่งถูกเข็นแอบไปที่หน้าเวที อีกกล่องถูกวางทิ้งอย่างไม่แยแสอยู่ข้างสุขาชาย พอทั้งสองคนจากไปจากบริเวณนั้นแล้ว ริทรีบย่องไปที่จุดขนย้าย พบกระดาษลงคะแนนที่หล่นจากกล่องใบที่ถูกเข็นออกไปแล้วหล่นอยู่สองใบ มันคือบัตรลงคะแนนเดือนเฟรชชี่ไนท์ ทั้งสองใบมีการกากบาทที่หมายเลขสี่ "รู้สึกแปลกๆวุ้ย มันไม่เหมือนเท่าไหร่นะ"  ริทรำพึงกับตัวเอง จากความทรงจำของเขา บัตรลงคะแนนที่เขาเคยผ่านมือมันมีส่วนต่างกับบัตรใบนี้เล็กน้อย ไวเท่าความคิด เขารีบเผ่นแผลวไปที่กล่องสีเงินที่ถูกนำมาตั้งทิ้งไว้ที่ข้างสุขาชาย ในกล่องนั้น บัตรลงคะแนนยังมีอยู่เต็ม ริทหยิบขึ้นมาใบหนึ่ง แล้วเขาก็กระจ่างแจ้งในใจ จากคุณ : aoikotori เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 00:45:10

ความคิดเห็นที่ 4 (สำรอง) จากคุณ : aoikotori เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 00:48:18

ความคิดเห็นที่ 5 ...หญิงสาวถึงกับตกตะลึง ที่อาจารย์หนุ่มเห็นเธอ แต้วพยายามหลบสายตาของอาจารย์รุจ แล้วเดินหนีไปจากบริเวณนั้นโดยปะปนกับฝูงชนอันล้นหลาม "แต้ว!" อาจารย์หนุ่มพยายามจะตามหาตัวหญิงสาว แต่ก็ไม่พอเสียแล้ว เธอหายไปกับราตรีอันมืดมิด อาจารย์หนุ่มทิ้งตัวลงนั่งข้างทางด้วยความเสียดาย และแล้ว เขาก็ยังแก้ปัญหาที่คาใจเขาอยู่ไม่ได้อีกแล้ว.... ............................. "คะแนนเป็นเอกฉันท์ครับ ขอแสดงความยินดีกับ น้องกันหมายเลขห้าครับ!!!!" เสียงปรบมือโห่ร้องด้วยความยินดีดังไปทั่ว ผลสรุป กันได้คะแนนมากถึงร้อยละแปดสิบเลยทีเดียว  แทบจะเรียกได้ว่าพลิกสถานการณ์จากเมื่อสักครู่นี้ จากหน้ามือเป็นหลังมือกันเลยทีเดียว กันรับถ้วยรางวัลและทุนการศึกษาจากคณาจารย์ผู้จัดงานด้วยความปลื้มใจ ในช่วงเวลาเช่นนี้ เขาพยายามมองหาหญิงสาวผู้เป็นเจ้าของหัวใจของเขา แต่เขากลับมองไม่เห็นเธอเสียแล้ว ตรงเก้าอี้ตัวเดิม มุมเดิมที่เธอนั่งอยุ่มีแต่ความว่างเปล่า กันรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย "แต่ก็ยังดี อย่างน้อยเขาก็มาเชียร์เรา" กันคิดในใจ หนุ่มผิวเข้มผุ้กลายเป็นคนดังในชั่วพริบตาเดินลงจากเวที ก็มีหญิงสาวคนหนึ่งปรี่เข้ามามอบช่อดอกไม้ให้เขา นั่นก็คือ...นาถนั่นเอง "ยินดีด้วยนะจ๊ะกัน พี่มาแสดงความยินดีในฐานะตัวแทนชมรมดนตรีไทย" นาถยิ้ม "กันทำให้ชื่อเสียงชมรมเราดังมากเลยนะ" "ขอบคุณครับ พี่นาถ" กันยิ้มรับ พร้อมกับรับช่อดอกไม้จากมือหญิงสาวรุ่นพี่ แต่ทันใดนั้นเอง... "นาถ" ชายหนุ่มผิวขาวกระจ่างที่อยุ่ข้างหลังเธอเรียกชื่อเธอแผ่วเบา หญิงสาวหันไปช้าๆ เธอคุ้นเคยเสียงนี้ดี "เก่ง.." หญิงสาวทำท่าจะปลีกตัวหนีไปอีกครั้ง แต่คราวนี้ไม่ง่ายนัก เก่งยื้อยุดฉุดแขนเะอไว้ พร้อมกล่าวด้วยเสียงหนักแน่น "เก่งขอร้องนะ นาถ เรามีเรื่องต้องคุยกัน" นาถสบตาของเก่ง ในใจเธอรู้ดีว่ามันอาจจะถึงเวลาเสียที ที่จะต้องเคลียร์ปัญหาที่ค้างคามานาน ดังนั้นเธอจึงยินยอมเดินตามเก่งไปอีกมุมหนึ่ง ทั้งสองเดินหายลับตาไป ท่ามกลางสายตาของคนอีกสองคนที่จ้องมองด้วยความปวดร้าว...เซน...และเกด!!! ............................... ทางด้านโตโน่ ชายหนุ่มปลีกตัวจากเพื่อนฝูงมาได้สักระยะแล้ว เขามีความปรารถนาอยากจะพบหญิงสาวที่เขาแอบ "ปิ๊ง" เธอจากบนเวทีเหลือเกิน อยากพูดคุย อยากรู้จัก แต่เขาก็ไม่ได้คิดว่า อยากจะขอเบอรืไปอวดใครๆแบบที่เพื่อนๆท้าทายเอาไว้แน่นอน ขาอันเรียวยาวของเขา ก็ได้พาเขามาที่ตึกของคณะวิศวกรรมศาสตร์แบบไม่รู้ตัว... อีกมุมหนึ่ง เกรซเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดเสื้อยืดหลวมโพรกกับกางเกงยีนส์ทรงลุงแบบที่เธอถนัด ใบหน้าของเธอขณะนี้สดใสหมดจดเพราะล้างเครื่องสำอางออกหมดแล้ว ส่วนผมยาวสลวยถูกรวบเก็บไว้ในหมวกแก๊ปใบเก่ง เธอหยิบแว่นสายตาขึ้นมาสวม พลางสะพายกระเป๋าเป้ใบเก่ง "ไปกันเหอะ ชุ เดี๋ยวพี่ไกรไปส่ง ดึกแล้วเนี่ย แก" ต่ายหรี่ตามองเพื่อนสาว เดินไปสังเกตในมุมต่างๆ ก่อนที่จะกล่าวอย่างสุดแสนเสียดาย "แกกับเป็นไอ้นวกอีกแล้วว่ะ ชั้นละโคตรเสียดายเลย" เกรซหัวเราะร่วน "เออน่า รีบไปเหอะ เดี๋ยวไม่ทัน" สองสาวรีบเดินจนแทบไม่มองทางข้างหน้า จนเกือบจะชนโครมเข้ากับร่างสูงที่เดินสวนมาเข้าให้ "อุ้ย ขอโทษค่ะ" เกรซเงยหน้าขึ้นมาช้าๆ ผู้ชายที่อยุ่ตรงหน้าเธอคนนี้ หนุ่มตี๋ท่าทางกวนประสาท เป็นเขานั่นเอง!! เกรซเผลอยิ้มกว้างอย่างลืมตัว "โทษที น้อง" โตโน่พูดเสียงห้วน "อ้าว นี่ น้องที่พี่เจอวันปฐมนิเทศใช่มะ ตกงเป็นไง เข้าหอประชุมทันป่าว" "ทะ..ทันค่ะ" เกรซกล่าวตอบเสียงสั่น ก้มหน้างุด ซ่อนความเขินเอาไว้ แต่ริมฝีปากยังคงแย้มยิ้มอย่างลืมตัว "หนก่อนลืมแนะนำไป พี่ชื่อโตโน่ เรียนอยู่ปีสี่ เศรษฐศาสตร์การเกษตร" โตโน่กล่าวแนะนำตัวเองสั้นๆ "หนูชื่อต่ายค่ะพี่ ปีหนึ่ง วิศวะเครื่องกล" ต่ายยิ้มให้โตโน่ พร้อมเอาศอกกระทุ้งสีข้างเพื่อนสาวไปในตัว "อ๋อ น้องก็อยู่ปีหนึ่งเหรอ" โตโน่ยิ้มตอบกลับ "เอ้อ แล้วพวกน้องรู้จักน้องเกรซมั้ย?" "เหอ?" เกรซหุบยิ้มที่กว้างขวางของเธอลงราวกับปิดสวิตช์ ความขุ่นเคืองเริ่มเข้ามาแทนที่หัวใจที่พองฟูน้อยๆ เธอเปลี่ยนมายิ้มที่มุมปากแทน จำกันไม่ได้หรือไงยะ!!! ตาบ้า!!! "อ๋อ รู้จักดี พี่" เกรซเก๊กเสียงห้าว "เพื่อนซี้เลยฮะ!!!" โตโน่มองสาวห้าวตรงหน้ายิ้มๆ สาวห้าวแบบนี้เห็นมาจนเกลื่อนคณะวิศวะแล้ว "ดีเลย พี่อยากรู้จักน้องเกรซมาก เออ ว่าแต่ น้องชื่ออะไรเหรอ?" "นวกฮะ นวก" เกรซตอบกลับไปด้วยสีหน้ากวนอารมณ์ ทำเอาต่ายถึงกับกุมขมัย ตกตะลึงไปกับท่าทีของเพื่อนสาวยิ่งนัก "เฮ้ย แกเป็นบ้าอะไรวะ!" ต่ายกระซิบ แต่ดูท่าทางเหมือนเกรซจะไม่สนใจ "วันนี้เกรซกลับบ้านไปแล้วฮะ แต่ถ้าพี่โตโน่อยากเจอเกรซ เดี๋ยววันหลังนวกแนะนำให้รู้จักนะฮะ!" "ขอบใจมาก ไอ้น้อง" โตโน่ยิ้มกว้างจนเห็นฝัน 32 ซี่อันเป็นเอกลักษณ์ติดกาย "งั้น เดี๋ยวเราแลกเบอร์กัน เดี๋ยวพี่โทรมาถามใหม่" ดูเหมือนจะเป็นการขอเบอร์สาวแบบง่ายดายเสียเหลือเกิน ฉับพลัน โตโน่และเกรซ (ในคราบไอ้นวก) ก็แลกเบอร์กันเสร็จสรรพ ชายหนุ่มยิ้มกว้างด้วยความดีใจ "โอเค นวก เดี๋ยววันหลังไปกินข้าวกัน เดี๋ยวพี่เลี้ยง" โตโน่พูด พลางเดินออกห่างออกไป คล้อยหลังชายหนุ่ม เกรซก้มหน้าลงด้วยสีหน้าเคร่งเครียดทันที "เฮ้ย แกทำไรของแกวะนวก?" ต่ายเอ่ยถามอย่างงงๆ "อุตส่าห์เจอชายในดวงใจ แต่แกดันแนะนำตัวเป็นไอ้นวกไปซะแล้วเนี่ยนะ แกจะเล่นตลกไรวะ!!" "แบบนี้แหละ ไอ้ชุ ดีละ" เกรซกัดฟันพูด "แกต้องช่วยชั้นนะ เพราะจากนี้เป็นต้นไป สำหรับเค้า เกรซกับนวกคือคนละคนกัน โอเค๊?" แก้ไขเมื่อ 04 มิ.ย. 53 10:34:23 จากคุณ : aoikotori เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 00:49:23

ความคิดเห็นที่ 6 จากผู้เขียน ใครที่แวะเข้ามาอาจจะงงๆกันสักนิดนะคะ ถึงภาพในความเห็นที่ 4 ว่ามีมาทำไม ก็จะขอเล่าให้ฟังที่มาของความอาถรรพณ์ของนิยายในตอนนี้ค่ะ ว่าแรงจริง อะไรจริงขนาดไหน ปกติเราจะพรีวิวนิยายในบ้านสีชมพูก่อน ซึ่งได้ลองโพสนิยายในพาร์ทตรงความเห็นที่ 3 หลายหนมาก แต่มันก็หายไปในเวลาไม่ถึง 5 นาที ท่ามกลางความงงงวยของคนเขียน และสมาชิกที่ตามอ่านมาก พยายามตัดก็แล้วอะไรก็แล้ว จนสุดท้ายคือ ทำเอาทู้บ้านสีชมพุด๋อยไปสามรอบด้วยกัน จะเห็นได้ว่านิยายตอนนี้นี่ แรงจริง อะไรจริง - -" สุดท้ายของตอนที่ 7 ขอบคุณเพื่อนๆทุกคนที่ติดตามนะคะ ป.ล. รีเฟรชอีกที #3 ก็หายไปตามคาด อ่านต่อตรงรูป # 4แล้วกันนะคะ - - แก้ไขเมื่อ 04 มิ.ย. 53 01:00:14 จากคุณ : aoikotori เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 00:54:21

ความคิดเห็นที่ 7 กรี๊ด...ไอ้นวก  ไอ้บื้อ..โตโน่  555+ อิอิ ชอบ ชอบ  ระวัง  ปวดหมองนะคะ  รู้สึกเชือกเส้นนี้จะมีปลายปมอ่ะ วันนี้ฝันดีแน่แท้  ได้ดู MV นิยาย + คนรอมันท้อ  2 ชายหนุ่มที่รักยิ่ง แถมยังมีนิยายก่อนนอนให้อ่านอีก มีความสุขที่สูด  ^ ^ ฝันดีนะคะ จขกท. และชาวซุ่มทุกคน จากคุณ : มะม่วงหาว เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 01:21:33

ความคิดเห็นที่ 8 ไม่เคยเข้ามาให้กำลังใจเลย เป็น "ขาซุ่ม" อยู่นะคะ ที่วันนี้ตัดสินใจเข้ามาแสดงตัว เพราะอยากให้เห็นว่า "ปลาดาว" ก็ตามอ่านงานอันทรงคุณค่าของคุณอยู่นะคะ เก่งมากค่ะ นิ้งจริงๆ จากคุณ : ปลาดาว (pladown) เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 03:00:33

ความคิดเห็นที่ 9 มารออ่านคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ จากคุณ : geoforce เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 06:04:17

ความคิดเห็นที่ 10 ตกลงตอนนี้ เรืองริท เป็นฮีโร่ใช่ไม๊คะ เอ้า พ่อคนโก้ จำน้องเกรซไม่ได้ซะงั้น เฮ้อ ลุ้นเรื่องพี่หมอเก่ง กับ นาถ มาก อยากให้เคลียร์กันได้ ถึงจะสงสารเซน กับ เกด ก็เถอะ ไม่ได้กดดัน แต่จะรออ่านทุกวันเลย หะ หะ จากคุณ : skuba เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 09:58:30

ความคิดเห็นที่ 11 รักหลายเส้าเลยแฮะตอนนี้ มีอ.รุจโผล่มาอีกคนละ สงสัยจังว่าค.ห.3 มีคำไหนต้องห้าม ถึงได้โดนดูดเกลี้ยงซะขนาดนั้น จากคุณ : พจมารร้าย เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 10:04:46

ความคิดเห็นที่ 12 55555... โตโน่ จังได๋เจ้าจึงซื่อบื้อจังซี้ เข้าชมรมเดียวกับเจ้าฮะ และคุณวีไปอีกคนแล้วนะโตโน่ ตอนนี้ริทน้อยเป็นพระเอกเลยนะ.. จากคุณ : I FEEL GOOD เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 11:44:40

ความคิดเห็นที่ 13 สนุกเหมือนเดิมเลยน่ะคับ ยังไงก็จะรออ่านต่อน่ะครับ ปล.รู้สึกอินกะคู่ของ เกด-เซน-เก่ง สงสารเกดกะเซนจัง สู้สู้น่ะครับ รออยู่ ^^ จากคุณ : geoforce เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 11:45:33

ความคิดเห็นที่ 14 สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  ชอบๆๆๆๆๆ! เป็นกำลังใจให้และรออ่านทุกวันค่ะ จากคุณ : beautiful-donotcare เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 13:43:07

ความคิดเห็นที่ 15 เราชอบ นวก มากกกกกกกกกกกจ้ะ แต่ถามนิดนึงนะน้อง aoikotori ชื่อ นวก อ่ะ อ่านว่า นอ วอ กอ = นวก หรือ อ่านว่า นะ วะ กะ อ่ะ อยากรู้ จะได้อ่านถูกตามที่จะสื่อให้รู้อ่ะ จากคุณ : monkey12 เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 14:03:23

ความคิดเห็นที่ 16 มาตามเป็นกำลังให้นะค้า จากคุณ : ลูกปัดคลุกแป้งฝุ่น เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 18:26:35

ความคิดเห็นที่ 17 ตอบคุณ monkey12 นวกนี่ ในเรื่องอ่านว่า นวก กันเลยละค่ะ มันเป็นคำล้อเลียนอยู่ในทีด้วย วันนี้ จขกท งานยุ่งมากมาย แต่ยังไงก็จะพยายามจะปั่นตอน 8 ให้ถึงที่สุดนะคะ T_T จากคุณ : aoikotori เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 18:35:27

ความคิดเห็นที่ 18 ลงชื่อว่าอ่านแล้วค่ะ สนุกกมากกกกกกก  โตโน่ฮามาก ๆ  หัวเราะกลิ้งเลยตลอดเลย  ขอบคุณที่ทำให้ผู้อ่านมีความสุขนะคะ คุณ aoikotori   (กิฟท์หมดแล้ว ฮือ ฮือ) จากคุณ : Smiling on a Lonely day เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 21:01:30

ความคิดเห็นที่ 19 มาเปงกำลังใจให้นะค่ะ  รออ่านอยู่น๊าาาาา ^^ จากคุณ : TaRn_HaHa เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 22:48:40

ความคิดเห็นที่ 20 อ่านอยู่นะคะ ติดตามตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : HONORS เขียนเมื่อ : 5 มิ.ย. 53 00:06:44

ความคิดเห็นที่ 21 ต่อตอน 8 ค่ะ จากคุณ : aoikotori เขียนเมื่อ : 5 มิ.ย. 53 13:07:11