PANTIP.COM : C9483885 (กระทู้ชวนฟัง) Seth Riggs ผู้เป็น Voice Coach ของไมเคิลเล่าเรื่องราวดี ๆ ของไมเคิลกันค่ะ [Michael Jackson]

ความคิดเห็นที่ 2

พร้อมอ่านคำสัมภาษณ์ของเขาหรือยังเอ่ย เนื่องจากมันถูกถอดมาจากคลิปอีกที เข้าใจว่า บางทีคนที่แกะ ก็มีได้ยินบ้าง ไม่ได้ยินบ้าง อีกทั้งคนพูดก็เปลี่ยนเรื่องไปมาบ้าง คนแปลก็งงไปงงมาบ้าง ผิดพลาดยังไง ก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ค่ะ
--------------------------------

ไมเคิลน่ะเหรอ ก็อย่างที่ทุกคนรู้กัน เขาเป็นศิลปินที่ยอดเยี่ยมมาก ถ้าใครคิดว่าตัวเองมีเสียงที่ดีอย่างไมเคิล และสามารถเอาชนะเสียง 3 ออกเตฟ และ ซีไมเนอร์นั่นได้ แถมยังมีท่าเต้นพวกนั้นอีกล่ะ กว่า 21 หรือ 22 เพลงที่มีลีลาเร้าใจพวกนั้น แล้วยังมีเพลงแนวบัลลาด อีก 2-3 เพลง ผมเคยร้องไกด์ให้กับเขาตอนออกทัวร์คอนเสิร์ต สามครั้งต่อวัน ผมเริ่มสอนเขาร้องเพลงเมื่อสัก 32 ปีก่อน

เมื่อ 32 ปีก่อน ตอนที่เราเจอกันครั้งแรก พวกเราไปหาเขาที่หน้าบ้าน ช่างไม้บอกกับเราว่า เข้าไปไม่ได้นะ เรากำลังทำบันไดใหม่อยู่ เพราะงั้น เราก็เลยต้องปีนขึ้นไปบนหลังคา ผมถามเขาซ้ำ “อะไรนะ” แล้วพวกเราก็พากันปีนขึ้นไปบนหลังคา บนนั้นมีบันไดอยู่ เราพากันปีนบันไดขึ้นไป แค่สองสามขั้น เราก็เห็นประตู พวกเราเดินไป และเริ่มเคาะประตู มีเสียงตอบกลับมาว่า “ไง” ผมตอบกลับไปว่า “นั่นคุณหรือเปล่าน่ะ ไมเคิล” “ใช่แล้ว เข้ามาสิ” ผมจึงเปิดประตูเข้าไป และเห็นว่าเขากำลังอุ้มชิมแพนซีตัวหนึ่งอยู่ เขายืนเท้าเปล่า พร้อมกับเสื้อผ้าที่จะซัก

ภาพที่เห็นคือเขากำลังทำความสะอาดก้นของชิมแพนซี พร้อมใส่ผ้าอ้อมให้กับมัน นั่นเป็นครั้งแรกของผมที่ได้พบกับไมเคิล และผมก็สอนเขาร้องเพลงในห้องนอนมาตลอด ในห้องนอนของเขาเต็มไปด้วยของเล่นมากมายเต็มไปหมด เขามีห้องนอนสองชั้นจำลอง ที่มีตุ๊กตาในนั้น มีตุ๊กตาผู้หญิงในชุด too too และตุ๊กตาผู้ชายใส่ทักซิโด้ พวกมันถูกจับให้พิงระเบียงและหันหน้ามามองที่เขา ตุ๊กตาพินอคคิโอถูกแขวนอยู่ตรงทางขึ้นบันไดไปยังระเบียง ทุกครั้งที่คุณตีมัน มันก็จะเด้งขึ้นเด้งลง ผมอยู่ในนั้นสอนไมเคิลร้องเพลงที่เปียโน โดยมีชิมแพนซีคอยตีที่หัวไหล่ของไมเคิล แล้วก็ผลักพินอคคิโอให้เด้งขึ้นเด้งลง และขบผมเบา ๆ ที่หัวไหล่ ไมเคิลขำมาก การเรียนของเรามักถูกห้อมล้อมไปด้วยบรรดาสรรพสัตว์ที่พากันพาเหรดเข้าออก โดยมีลิงแชมแพนซีสุดที่รัก เกาะแขนเสื้อเขาอยู่ตลอดเวลา

เมื่อใดก็ตามที่เขาได้ยินว่ามีคนกำลังเศร้าโศก เขาไม่เคยรีรอที่จะไปช่วยเหลือ ครั้งนั้นเขาอ่านข่าวพบว่า มีเด็กชายคนหนึ่งถูกพ่อแท้ ๆ ของตัวเองจับขังไว้ใจห้องและจุดไฟเผา ไม่ต้องสงสัย เด็กชายโดนไฟแผดเผาอย่างร้ายกาจ ทันใดนั้นเอง เขาบินไปเพื่อเยี่ยมเด็กชายคนนั้นที่โรงพยาบาล ตัวของเด็กชายถูกพันไปด้วยผ้าพันแผลเกือบทั้งตัว เด็กชายพูดกับไมเคิลว่า “ผมไม่รู้จริง ๆ ว่าผมควรจะทำอะไรต่อไปดี” ไมเคิลบอกกับเด็กชายคนนั้นว่า “ไม่ต้องเป็นกังวล ฉันจะดูแลหนูไปตลอดทั้งชีวิตของหนูเอง” เขาไม่เพียงแค่พูด แต่เขาลงมือทำจริงด้วย

ความทรงจำที่มีต่อไมเคิลนั้นมีอีกมากมาย ไมเคิลเป็นคนที่มีจิตใจดีงาม เขาเดินทางไปทุกที่เมื่อทราบว่ามีใครกำลังตกอยู่ในภาวะลำบาก เขาไปพร้อมกับมอบเงินช่วยเหลือเพื่อทำให้ชีวิตของคนเหล่านั้นดีขึ้น เช่นเดียวกับในกรณีของไรอัน ไวท์ เด็กชายตัวน้อยคนนั้นที่ต้องได้รับการถ่ายเลือด เนื่องจากติดเชื้อเอดส์ อีกครั้งที่เขาเดินทางไปเผื่อร่วมพิธีศพเด็กน้อยที่เสียชีวิตจากการจมน้ำตาย โดยแม่แท้ ๆ ของเด็กน้อยเป็นคนโยนเธอลงมาจากสะพาน เนื่องจากพ่อของเด็กทิ้งพวกเขาไป ผู้เป็นแม่ไม่รู้ว่าจะมีชีวิตเพื่อเลี้ยงลูก ๆ ของเธอด้วยตนเองได้อย่างไร เธอยังโยนพี่ชายของหนูน้อยลงจากสะพาน ผู้เป็นแม่ก็กระโดดตามลงไป แต่มีคนช่วยแม่และพี่ชายตัวน้อยเอาไว้ได้ แต่หนูน้อยคนนี้โชคร้ายจมน้ำตาย เมื่อไมเคิลอ่านพบข่าวนี้ ทันทีทันใด เขาเดินทางลงไปร่วมงานศพ เมื่อพ่อของพวกเขามาที่งานหลังจากได้ทราบข่าว และมีใครสักคนเอ่ยถามว่า “ทำไมงานศพจึงยังไม่เริ่มขึ้นล่ะ” เขาจึงตอบว่า “เจ้าภาพของงานยังมาไม่ถึงเลย” ทันทีที่เขาพูดจบ รถลิโม่ก็มาจอดหน้างาน และคนที่ก้าวลงมาจากรถนั่นคือ “ไมเคิล”

และอีกครั้ง ผมจำได้เลยนะ ตอนนั้นเราอยู่กันที่ลิเวอร์พูล ไมเคิลอ่านข่าวพบว่ามีเด็กชายคนหนึ่งถูกเลี้ยงโดยหมาป่า เมื่ออ่านจบ ไมเคิลก็ร้องไห้ พร้อมกับพูดว่า “ทำไมมันถึงได้เลวร้ายเพียงนี้นะ เราจะต้องหาเงินมาช่วยเหลือเด็กคนนี้”

แล้วเป็นยังไงล่ะ ผู้คนมากมายคนพากันอยากได้เงินของไมเคิล เขาถูกกล่าวหาว่าล่วงละเมิดเด็กชาย ศาลสั่งยกฟ้องคดีนี้ ภายหลัง เด็กชายคนนั้นยอมรับว่าพ่อของเขาสั่งให้เขาพูดกล่าวหาไมเคิลแบบนั้น มันไม่มีทางเป็นความจริงไปได้เลย แล้วตอนหลัง พ่อของเด็กก็ฆ่าตัวตาย ยังมีเรื่องอีกมากมายที่ผู้คนไม่เข้าใจเกี่ยวกับไมเคิล เป็นไปไม่ได้เลยที่คนอย่างไมเคิลจะทำร้ายเด็กไม่ว่าในรูปแบบใดก็ตาม ถ้าจะเป็นไปได้ ก็คงเป็นเพราะเขาแจกป๊อปคอร์น หรือไอศกรีมให้กับเด็ก ๆ มากเกินไป

ที่ไร่เนเวอร์แลนด์ ทุกที่อบอวลไปด้วยถั่ว ป๊อปคอร์น ไอศกรีม ครั้งหนึ่งผมเคยเดินทางไปที่ไร่โดยยังไม่ได้กินข้าวเช้า ผมก็แค่เดินไปที่ตู้กดน้ำอัดลม และก็รับเอาถั่วจานใหญ่มาเป็นอาหารเช้า และในทุก ๆ ปี พวกเราก็จะให้เด็ก ๆ พร้อมพ่อแม่ของพวกเขาเข้ามาที่ไร่ บ่อยครั้งที่บรรดาพ่อแม่พาเดินมาหาผมที่กำลังนั่งดูเด็ก ๆ เล่นของเล่น ผมรู้จักสถานที่แห่งนี้ดี ผมอยู่ในช่วงเวลาที่เขาซื้อบ้านหลังนี้ พ่อแม่ของเด็ก ๆ เดินมาทั้งน้ำตา พร้อมถามผมว่า “ทำไมพวกคุณถึงได้ดีกับพวกเราขนาดนี้” ผมตอบกลับไปง่าย ๆ ว่า “พวกเราก็แค่อยากจะพาพวกคุณกลับไปมีวัยเด็กอีกครั้ง พวกเรากำลังพาคุณไปยังเนเวอร์แลนด์ เพราะที่นั่นเป็นบ้านของปีเตอร์แพน”
แก้ไขเมื่อ 18 ก.ค. 53 14:37:33

จากคุณ : แอร์ริโกะ

เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 53 14:34:42