|
ความคิดเห็นที่ 22 |
คู่แข่งคนสำคัญก็หายไปแล้ว ตลาดเพลงของอังกฤษในตอนนั้นก็ไม่มีนักร้องเดี่ยวคนไหนที่พอจะขึ้นมาทาบรัศมี กระแสบริทป๊อบก็เริ่มวาย ตลาดเริ่มต้องการ entertainer มากกว่าอีตาเลียมยืนไขว้มือร้องเพลง
ตอนนี้ทุกๆ อย่างเหมือนถูกถวายพานให้ Robbie Williams
1998 - Brit Awards, 2 1999 - Brit Awards, 3 2000 - Brit Awards, 2 ... MTV Awards และอื่นๆ อีกมากมายนับไม่ถ้วน
ยุโรป เอเชีย ละตินอเมริกา ออสเตรเลีย ชื่อ Robbie Williams ขายได้หมด (ยกเว้นอเมริกา สงสัยชาติที่แล้วบรรพบุรุษของไอ้พวกนี้ไปกดขี่บรรพบุรุษคนอเมริกันไว้เยอะ)
เรามองว่าความสำเร็จของเฮีย Rob ส่วนหนึ่งเป็นเพราะชีวิตเฮียเป็นเหมือน open book สำหรับคนทั่วไป นับตั้งแต่อายุ 16 ผู้ชายคนนี้ไม่เคยที่จะห่างจากสปอตไลท์ เรื่องส่วนตัว เรื่องงาน ทุกคนได้เห็นได้สัมผัสกันเต็มๆ
เวลาคุณฟังเพลง Robbie Williams คุณไม่ได้ฟังแค่เพลง คุณฟังตัวตนของผู้ชายคนนี้ คุณเสพชีวิต Robbie
และหนึ่งส่วนในชีวิตที่ศิลปินระดับโลกคนนี้คอยสะกิดให้คุณได้ยินได้ฟังเสมอก็คืออดีตที่ขมขื่นของเขากับวงที่ชื่อ Take That
ผี Take That ไม่เคยตายไปจากใจ Robbie สมาชิกสี่คนที่เหลือของวงก็แทบจะไม่มีใครโผล่หน้ามาให้เห็น แต่เป็น Robbie ที่คอยขุดไอ้บอยแบนด์วงนั้นมาให้คนจำชื่อเล่นๆ ติดสมองเสมอๆ ทั้งๆ ที่เขา "ชนะ" ในทุกอย่างแล้ว
ส่วนหนึ่งลึกๆ เราว่าเฮีย Rob ยังฝังใจกับวงอยู่เพราะยังงัยมันก็เป็นความผูกผัน อารมณ์แบบในเพลงอย่าง No Regrets มันเป็นความโกรธที่ซ่อนความอาลัยอาวรณ์อยู่ ถ้าดูตามเนื้อเพลง ตอนที่ทำตำนานคอนเสิร์ต 3 วันคนดูกว่า 300,000 คนที่ Knebworth Robbie ก็ยังไม่วายจิ้ม Mark, Jason, Howard, Gary เราเชื่อว่า Rob ร้องเพลงนี้ด้วยอารมณ์จริงๆ ในคอนนี้
จากคุณ |
:
Song iS A beautifuL LiE
|
เขียนเมื่อ |
:
20 ก.ค. 53 14:53:32
|
|
|
|
|