..... รู้ไหม ....จากใจให้เจ้าเหมียว
|
|
รู้ไหมว่าใจมันหวิว ... เมื่อตอนที่เธอบอกลา
รู้ไหมว่าฉันโหยหา ... เมื่อตอนที่เธอจากไป
รู้ไหมว่าฉันคิดถึง ... รู้ไหมว่าฉันห่วงใย ...
รู้ไหมรักมากแค่ไหน ... หัวใจฉันมีแต่เธอ ...
ไม่เกี่ยวกับละครเมื่อคืน แต่เพลงนี้บอกความรู้สึกจากใจที่มีตอนนี้ให้น้อง
พี่ตั้งกระทู้ตั้งแต่เมื่อคืนอาต้อยประกาศชื่อน้อง แล้วพี่ก้อไม่รู้จะเขียนอะไร ปิดมันไป พี่ตามไปอ่านกระทู้ที่เขียนถึงน้อง กระทู้แล้วกระทู้เล่า อยากจะเขียน อยากจะคอมเม้นท์ยาวๆ อย่างที่ปกติถนัดนัก แต่แล้วก้อเขียนไม่ออก ได้แต่เขียนว่า รัก เขียนว่า คิดถึง พี่กดตั้งกระทู้ไม่รู้กี่ครั้งเมื่อคืน และพี่ก้อปิดมันทิ้ง เพราะมันไม่รู้จะสื่อสารความรู้สึกออกมาได้อย่างไร เพราะพี่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพี่รู้สึกยังไงกันแน่
โลกไม่ได้จะแตก ที่น้องออกจากบ้าน
ชีวิตพี่ก้อไม่ได้จะเปลี่ยนไป
น้องเองก้อไม่ได้จากหายไปไหน ...
เรารู้จักกันแบบตัวเป็นๆหรือก้อเปล่า
เช้าตื่นมาพี่พยายามประมวลความรู้สึกตัวเอง ว่ามันอะไรยังไง พี่ก้อยังบอกไม่ได้ ว่าไอ้ความรู้สึกผูกพันธ์มากมายมันมาจากไหน
พี่ดู AF มาตั้งแต่ซีซั่นแรก เชียร์ โหวต โดยใช้ความชอบจาก performance บนเวทีเป็นหลัก แล้วตามเข้ามาดูในบ้าน จะมีก้อเพิ่งปีนี้แหละ ที่หนูทำให้พี่เชียร์และโหวตหนูได้จากตัวตนของหนูเองจริงๆ
มันเริ่มมาจากความกตัญญูของหนู ความรักที่หนูมีให้แม่ที่เลี้ยงดูหนูมา รวมไปถึงความรักที่หนูก้อมีให้พ่อซึ่งหนูอาจจะมีโอกาสแค่เพียงช่วงสั้นๆในชีวิตที่ได้อยู่ร่วมกันท่าน ตลอดเวลาที่อยู่ในบ้านหนูไม่เคยออกอาการน้อยใจท่านให้เห็นเลยสักนิด เรื่องพื้นฐานแบบนี้ก้อพิสูจน์ได้ระดับหนึ่งแล้ว ว่าใจน้อยๆดวงนี้ จริงๆแล้วมีแต่พลังด้านบวกอยู่ข้างใน
การเปิดใจยอมรับข้อผิดพลาดของตัวเอง และพร้อมที่จะแก้ไขเสมอ ทั้งเรื่องเรียนและเรื่องใช้ชีวิตในบ้าน มันมีบ้างที่พี่เห็นหนูมีปฎิกิริยาตอบสนองแบบฉันพลันเวลาครู เพื่อนหรือพี่ในบ้านคอมเม้นต์หนู หลายครั้งพี่ก้อเกือบจะคิดว่า ทำไมหนูไม่ฟังให้จบ ... แต่หลังจากการพูดคุยแต่ละครั้ง หนูก้อกลับไปคิดไปแก้ไขจริงๆ มันก้อพิสูจน์ให้พี่เห็นว่าใจหนูเปิดรับและแก้ไข แต่ไอ้ปฎิกิริยาปล่อยดาบที่ใครๆเรียกกัน มันเป็นเรื่องของอารมณ์ ณ ตอนนั้น แต่ใจหนูไม่ได้ปิดอย่างอารมณ์ที่หนูแสดงออกเลย
การมีใจเมตตา ฟังดูธรรมะธรรโมเน๊อะ แต่มันไม่รู้จะใช้คำไหนน่ะ หนูรู้ไหมอะไรที่ยากกว่าการเมตตาเพื่อนๆหรือคนอื่นๆ ... การเมตตาตัวเองไงล่ะ เป็นพื้นฐานที่สำคัญที่สุด แต่บางทีมันก้อยากที่สุดเหมือนกัน .. พี่เห็นหนูเปิดรับคำติ น้อมรับที่จะปรับปรุง แต่พี่ไม่เคยเห็นหนูโกรธตัวเอง หรือ โมโหที่ตัวเองไม่ดีพอ (ในสายตาคนอื่นๆในบ้าน) พี่เห็นหนูที่พยายามอย่างที่สุด และ ก้อให้อภัยตัวเองเมื่อมันยังไม่ดีพอ และ ยังพร้อมที่จะพยายามใหม่เสมอๆ ... เป็นแบบนี้ๆทุกวัน ๆ ... และเมื่อหนูมีตรงนี้ที่แข็งแรง มันก้อไม่น่าแปลกใจเลยที่หนูจะหยิบยื่นหรือเผื่อแผ่ความเมตตานี้ไปรอบๆข้างได้อย่างกินใจใครหลายๆคน ถ้าหนูทำแบบนี้ได้ ฝึกไปเรื่อยๆลูก มันจะทำให้หนูเป็นคนที่พบเจอสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตจริงๆ
3 ข้อนี้ พอพี่ได้สัมผัสจากหนู รู้ไหมมันเกิดอะไรขึ้น...
มันทำให้พี่มองผ่านเลย ไอ้อาการดาบไม่ดาบ อาการขี้ง้องแง้ง อารมณ์ขึ้นลง รวมไปถึงอากัปกิริยาต่างๆที่มันอาจมองดูน่ารำคาญไปหมดของหนู
มันน่ารำคาญจริงๆลูก แต่ถ้าหนูมี 3 ข้อข้างต้น ของพวกนี้มันขี้ประติ้วลูก ฝึกได้หัดได้ ถ้าใจเรามันพร้อม และก้อให้เวลากับมัน จะให้สลวยสวยเก๋ ก้อคงต้องใช้คำว่าเจียระไนไงลูก ข้างในหนูพร้อมแล้ว เหลือแค่ข้างนอกเองลูก พี่ก้อได้แต่หวังว่าหนูจะเจอช่างเก่งๆ เจียหนูให้งามๆ นะ
พี่นั่งเขียนไปคิดไป พี่ว่าพี่ได้ข้อสรุปของพี่แล้วว่าทำไมถึงผูกพันธ์กับหนูนัก ก้อไอ้สามสิ่งข้างบนที่พี่พูดถึง มันเป็นสิ่งที่พี่ให้ความสำคัญระดับๆต้นๆในชีวิต และ หนูก้อดันมีครบ อาจจะยังไม่สมบูรณ์ แต่มันก้อมีฐานให้เห็นกันอยู่ในไม่กี่วีคที่ผ่าน หนูกลายเป็นไอดอลตัวน้อยๆเลยรู้ไหม ..
จากนี้ไป จะไม่ได้ติดตามน้องคนนี้ทุ๊นวัน ทั๊นวัน (แหม รู้เลยซีซั่นที่แล้วเชียร์ใคร อิอิ) อีกแล้ว ก้อแค่อยากฝากให้หนูว่าให้รักษาและฝึกฝน 3 สิ่งนี้ที่หนูมีไว้นะ
ความกตัญญู
การเปิดใจ และ
การมีเมตตาในตัวเอง แล้วก้อแผ่ไปยังคนอื่นๆ
... แล้วหนูจะได้พบเจอสิ่งดีๆในชีวิต ... ได้เป็นแชมป์ในเวทีชีวิตของหนูเองอย่างสมภาคภูมิ ... เจ้าเหมียวของพี่ๆ
| จากคุณ |
:
ApresMidi  
|
| เขียนเมื่อ |
:
29 ส.ค. 53 12:44:21
|
|
|
| 
