ความคิดเห็นที่ 1 นักแสดง ก่อนที่จะลงรายละเอียดเป็นการเฉพาะในแต่ละตัวละคร ผมขออนุญาตมองในภาพรวมก่อน ตอนแรกที่ผมเห็นรายชื่อนักแสดง ผมรู้สึกตะขิดตะขวงใจกับหลายๆ รายชื่อ เนื่องจากยังไม่ตรงกับมโนความคิดของผมภายหลังจากการอ่านหนังสือ แต่พอได้มาชมจริงๆ ก้ต้องบอกว่า ผู้เลือกนักแสดงตัดสินใจไม่ผิดหรอกครับ เพราะบางทีการประเมินผ่านบุคลิกภายนอกหรือภาพที่ผมเห็นมาก่อนหน้า ประกอบกับสามัญทัศน์ (stereotype) ที่มีมาแต่เดิมก็อาจทำให้ผมประเมินไปได้อยู่อักโข ถ้าจะเริ่มไล่เรียงวิพากษ์วิจารณ์ไปทีละตัว ตั้งแต่ตัวเอกยันตัวประกอบนะครับ เริ่มจากพระเอกของเรื่องคือคุณตู่ ภพธร ซึ่งผมมีความขัดแย้งอยู่ตลอดว่าคุณตู่ไม่เหมือนโจมเลยในเชิงปูมหลัง ยิ่งถ้าฟังเพลงของคุณตู่มาตั้งแต่เพลงแรกๆ สมัยปี 2005-2006 ในเพลงจะทำยังไง ผมยิ่งรู้สึกติดภาพของคุณตู่ในมิวสิควิดีโอนั้นมากกว่าเสียอีก ขณะที่โจมมาจากต่างจังหวัด แต่คุณตู่เรียนจบจากต่างประเทศ และดูมาดดีเกินกว่าจะเหมือนซำเหมาหรือคนงานในเรื่อง หากแต่ว่า คุณตู่สามารถตีโจทย์และเลือกมุมของตนเองที่มีความเหมือนโจมออกมาได้ ไม่ว่าจะเป็นความสุขุม ดูเป็นสุภาพบุรุษ และเรียบง่าย นอกจากนี้ ผมว่าจุดเด่นอีกอย่างก็คือเรื่องของท่าทาง สีหน้า และแววตา ที่ทำได้ดีมาก เพราะบทโจมเป็นบทที่พูดน้อยอยู่แล้ว เลยต้องเล่นกับอวัจนภาษาต่างๆ แทน อย่างไรก็ตาม ต้องลดการใช้มือไม้เหมือนตอนร้องเพลงลงอีกนิดครับ อีกรื่องหนึ่งที่น่าชื่นชมก็คือเรื่องของการร้อง ไม่ว่าจะเป็นเพลงที่ต้แองร้องเดี่ยว หรือร้องคู่ เทคนิคดีมากๆ ครับ  ทั้งหมดนี้ เลยทำให้สอบผ่านไม่ยากสำหรับเรื่องแรก   ในส่วนของนางเอก คือคุณ ปุยฝ้าย ณัฎฐพัชร ซึ่งผมเคยไปนั่งชมตั้งแต่สมัยประกวด AF4 ต้องบอกว่าเรื่องนี้ไม่ทำให้ผมผิดหวังเลย และผมว่าเธอสามารถเอาดีทางด้านละครเวทีได้ไม่ยาก เสียงเพราะมากๆ ในทุกเพลง และสะกดให้ผู้ชมหลายๆ คนต้องตั้งใจฟังอยู่โดยตลอด นอกจากนี้การมารับบทเป็นครีม หญิงสาวที่ผสานระหว่างความเป็นกุลสตรีและความเป็นผู้หญิงสมัยใหม่ ที่ฉลาดและมีความคิดเป็นของตนเอง ผมว่าเธออ่านบทนี้ได้ขาดครับ ผมก็เลยลืมภาพสมัยเล่นแม่นาค หรือภาพฮาๆ ในละครซิทคอม แฟกทอรี่ที่รักไปได้จนหมดครับ ตัวละครถัดมาด็คือ คู่รอง อย่างทัดภูมิ คุณบอย สิทธิชัย เป็นอีกคนที่ผมคิดว่าไม่ใช่ทัดภูมิ ผมยังคิดว่าน่าจะลองสลับบทกันระหว่างคุณตู่กับคุณบอย บางทีอาจจะเห็นปรากฏการณ์อะไรใหม่ๆก็ได้  เนื่องจากทัดภูมิต้องหล่อและดูดีกว่านี้อีกนิด อย่างไรก็ตาม การแสดง ท่าทาง วิธีการพูด ที่ยียวน เก๊กและชวนหมั่นไส้ก็เป็นสิ่งที่เข้ามาทดแทนของบุคลิกของทัดภูมิได้อย่างเต็มเปี่ยมครับ   เมื่อมองในแง่ของการร้องแล้ว ผมมองว่า คุณบอยยังด้อยกว่าตัวเอกที่เหลืออยู่นิดๆ ครับ โดยเฉพาะเพลงช้า เพลง Lonely ไม่ดีไม่แย่ ส่วนเพลงที่ร้องบนเครื่องบินนั้นผมว่าดูจมแปลกๆ ยิ่งร้องหลายครั้งด้วยแล้วนะครับ อย่างไรก็ตาม คุณบอยกลับทำได้ดีมากๆในส่วนของเพลงเร็ว และต้องปะทะปะชันกับอ้อมพร ในเพลงหมั่นไส้ และเพลงขัดขาที่ต้องประชันกับโจม ทั้งสองเพลงดูสนุก มีพลัง และน่าติดตามอย่างมากครับ ขณะที่บทของอ้อมพรนั้น ผมว่าดรีมบอกซ์กล้ามากที่เลือกเอานักแสดงหน้าใหม่อย่างคุณแอ๋ม มุรธา เข้ามารับบทนี้ แม้จะเป็นความเสี่ยง แต่ก็เป็นความเสี่ยงที่ให้ผลตอบแทนอย่างคุ้มค่า ผมว่าเธอทำได้ดีมากนะครับ ทั้งเรื่องร้องและการแสดง แม้อาจจะดูห้าวและล้นไปนิดแต่ก็ถือเป็นสีสันที่ชัดเจนดี อีกเรื่องที่ต้องชมมากๆ ก็คือพอเปลี่ยนจากสาวห้าวไปเป็นพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินแล้ว เธอก็ยังเล่นได้อย่างไม่มีที่ติ ทำให้ผมเชิ่อได้เลยว่า เธอมีสองบุคลิกอยู่ในคนๆ เดียวกันครับ ตัวละครรองๆ ลงมา อย่างมิวสิค รัชพลในบทของโหม่ง นี่เป็นคนที่ผมคิดว่าตรงกับนิยายมากที่สุดคนหนึ่ง ผมเห็นมิวสิคมาตั้งแต่การประกวดเช่นกัน และแม้ว่าจะไม่ได้โหวตในช่วงนั้น แต่ก็รู้สึกสนุกที่จะรอดูมิวสิค เพราะมีมิติที่หลากหลาย มีพัฒนาการโดยตลอด ตลอดจนมีสิ่งต่างๆเหนือความคาดหมายที่จะดึงมาใส่ไว้ในโชว์ ในละครเวทีน้ำใสใจจริงก็เช่นกัน มิวสิคทำให้ผมเชื่อได้ว่ากำลังสวมบทบาทเป็นโหม่งผู้แสนรักสัตว์ได้อย่างไม่เคอะเขิน ยิ่งเมื่อมาเล่นคู่กับสุนัขบ๊อยบอยก็ยิ่งบอกว่าลงตัวและได้ใจคนดูไปอย่างมาก อีกเรื่องก็คือเทคนิคการร้องในเพลงบ๊อยบอยที่ต้องบอกว่า พัฒนาขึ้นไปจากเดิมอย่างมากครับ บทของแคน ที่รับบทโดยคุณ ฟิล์ม ธรพรรษ เป็นบทที่มีสีสันมาก สำหรับผู้ชายเจ้าระเบียบและรักความสะอาดในทุกกระเบียดนิ้วและยังไม่ต้องแสดงออกว่าเป็นอะไรมากจนกระทั่งภายหลังรับปริญญาไปแล้ว ก็สามารถตีโจทย์และทำออกมาได้ดี  ยิ่งมาเข้าคู่กับโหม่งที่รับบทโดยมิวสิค ในฐานะคู่เพื่อนสนิทและคู่ปรับในหลายเรื่องๆ ยิ่งทำให้ดูสนุกเวลาสองคนนี้เข้าฉากร่วมกัน แม้จะไม่ได้โชว์เสียงในเพลงเดี่ยวอย่างเต็มเพลง แต่ก็ทำหน้าที่ในเพลงที่ตนเองมีส่วนร่วมได้ดีครับ บทถัดมาคือบทของป๊อ ป๊อในจินตนาการของผมจะต้องเป็นคนที่อ้วนกว่านี้อีกนิด เพื่อให้เข้ากับความเป็นทายาทเจ้าของร้านอาหาร และความเป็นคนช่างรับประทาน ดังนั้นผมจึงออกจะแปลกใจที่ทีมงานกลับเลือก คุณคัตโตะแห่งวงลิปตามารับบทนี้ นอกจากที่หน้าตาดูจีนนิดๆ ตามบทประพันธ์แล้ว ผมก็ยังไม่เห็นว่าจะมีอะไรที่ตรง แต่เมื่อพอไปนั่งชมการแสดงจริงๆ แล้วก็รู้ว่า คุณคัตโตะถ่ายทอดบทป๊ออกมาได้ดีมากทีเดียว ความขี้เล่น ยิงมุขกระจุยกระจาย แต่ยังคงภาพความเป็นเพื่อนสนิทของโจมเอาไว้ได้ ผมชอบหลายๆ ฉาก โดยเฉพาะฉากอ่านจดหมาย ที่ไม่คิดว่าคัตโตะจะทำได้ดีขนาดนี้ครับ บทของมหาบุญโปรย ดูจะเป็นบทที่น่าสงสารที่สุด เมื่อเทียบกับบทประพันธ์ที่ผมมองว่ามีความโดดเด่นไม่แพ้บรรดากลุ่มเพื่อนๆ ของโจม แต่กลับออกมาน้อยไปหน่อย อย่างไรก็ตาม 2-3 ฉาก ที่ต้องปะทะคารมกับทัดภูมิก็เล่นได้ดี หรือฉากการเดินจงกรมที่เรียกเสียงอาจากผู้ชมได้มาก ก่อนจะได้โชว์พลังเสียงที่หนักแน่นและไพเราะกังวานอีกครั้ง  ในฉากเรียนจบชั้นปีที่ 1 และพูดคุยกับโจมก่อนจะแยกย้ายกันกลับภูมิลำเนา ในขณะที่บทฝ่ายหญิงนั้น บทของรุ้งผมให้คะแนนดีมากๆ สำหรับการแสดงที่ถอดแบบรุ้งในความคิดของผมมาได้อย่างเต็มเปี่ยม กับบทผู้หญิงที่พร้อมจะเหวี่ยงและวีนได้ทุกเมื่อ กอปรกับจริตต่างๆ ที่ใส่เข้าไปยิ่งทำให้ชวนเชื่อได้มากขึ้นไปอีก ส่วนเรื่องการร้องต้องยอมรับว่าเป็นรองตัวละครอื่นๆ อยู่พอสมควรนะครับ เพียงแต่เรื่องการแสดงที่โดดเด่นก็ทำให้กลบความด้อยในเรื่องร้องไปได้อย่างกลมกลืนครับ สำหรับกู๊ดในบทของหนิงนั้น เป็นอีกหนึ่งบทที่ตรงกับความคิดของผมมากครับ บทผู้หญิงที่ดูอ่ออนแอและอ่อนต่อโลกนิดๆ ช่างฝันหน่อยๆ ที่แม้จะมีบทไม่มากแต่ก็ทำออกมาได้ดี อีกเรื่องที่อยากชื่นชมก็คือเสียงร้องในเพลงสมุดจ๋า เสียงหวานๆ ปนความหม่นเศร้าที่คุณกู๊ดสามารถถ่ายทอดออกมาได้อย่างสมบูรณ์ครับ นอกจากบทบาทของนักศึกษาแต่ละคนในเรื่องแล้ว บทบาทของอาจารย์ก็ถือเป็นส่วนเติมเต็มให้ละครเวทีเรื่องนี้มีครบถ้วนยิ่งขึ้น ตั้งแต่อาจารย์ทองถวิล ที่คุณเอ๋ นรินทรได้อย่างน่าเกรงขาม ไม่แพ้ อาจารย์เกียรติสุดา ภิรมย์ ในน้ำใสใจจริงเวอร์ชั่นละครเมื่อ 17 ปีก่อน นอกจากเสียงร้องที่ไม่ต้องหาข้อติกันแล้ว มาดท่าทาง และบุคลิก ตลอดจนสายตาดุดัน เจ้าระเบียบแต่แฝงไปด้วยความหวังดี ทำให้คุณเอ๋ เป็นป้าทองที่สมบูรณ์แบบมากๆ ครับ บทของอาจารย์พอดี นั้น ผมคาดหวังคนที่มาเล่นจะต้องเป็นผู้ชายมีอายุ อารมณ์ดีแต่ต้องมีเสน่ห์สมวัย ความจริงคุรศรัณย์ดูจะไม่เข้าเค้าในแง่รูปลักษณ์ภายนอกเลย แต่สำหรับเสียงร้อง และท่าทางขี้เล่น กรุ้มกริ่มนิดๆ นี่ใช่ป๋าพอดีมากถึงมากที่สุดครับ ส่วนอาจารย์อัญชลิกานั้นก็สวยหวานเสียงใส เมื่อถ่ายทอดออกมาโดยคุณปิ๋ม ภคมน ทำให้ผมประหวัดนึกถึง คุณหญิง วินิตาในสมัยสาวๆ ไม่ได้ ทั้งสองคนนี้ผมว่าเล่นเข้าขากันดี โดยเฉพาะตอนร้องเพลงคู่กัน มีเสียงประสานกันได้ดีมาก และดูจะมีเคมีต้องกันพอสมควร ให้ความรู้สึกเหมือนเพือนร่วมงานที่สนิทสนมมากเกินกว่าที่จะคิดอะไรเลยเถิดไปได้  น่าเสียดายที่บทประพันธ์เลือกที่จะให้จบลงด้วยความเศร้าเล็กๆ กับการจากไปของป๋าพอดีครับ ส่วนอาจารย์สุประดิษฐ์และอาจารย์จินตนานั้น ผมมองข้ามเรื่องร้องไปก่อนเลย เพราะอยากจะดูอะไรที่เป็นสีสันอย่างอื่นๆมากกว่า แล้วก็ไม่ผิดหวังครับ อาจารย์จินตนาโดยคุณตุ๊ยตุ่ย พุทธชาดนั้น แค่ท่าทางเฉยๆ ไม่ต้องพูดก็เรียกเสียงฮาได้แล้ว โดยเฉพาะอาการสลดทุกๆ ครั้งที่อาจารย์ทองถวิลโปรยสายตาพิฆาตมาใส่เธอนั้น เล่นได้สุดยอดจริงๆ อีกประเด็นหนึ่งก็คือ อาจารย์จินตนาพูดภาษาฝรั่งเศสเยอะไปหน่อย ทำเอาคนที่พูดภาษาที่สามได้แต่ไม่ใช่ภาษาฝรั่งเศสอึดอัดพอดู เพราะอยากรู้ว่าทั้งประโยคแปลว่าอะไร แม้จะแปลบางคำได้ก็ตามครับ ขณะที่อาจารย์สุประดิษฐ์ซึ่งรับบทโดยคุณไก่ สมพล  ก็ทำออกมาได้ดี นอกจากจะเข้าขากับคุณตุ๊ยตุ่ยจนนึกว่ากำลังดูไก่คุ้นตุ่ยเขี่ย on stage แล้ว มุขคุณไก่นี่ก็แน่นเอี้ยดในทุกช่วงที่ปรากฏตัว โดยเฉพาะฉากงานลอยกระทงตอนโจมและครีมอยู่ในชั้นปีที่สอง 3-4 นาทีกับมุข 6 มุข เรียกว่าไม่ปล่อยให้เสียงหัวเราะจากด้านล่างเวทีได้ขาดช่วงหรือเว้นจังหวะหายใจกันเลยครับ ตัวละครอื่นๆ ลำดับรองลงไป ต่างก็ทำหน้าที่ของตนเองได้ดี แม้จะออกมาเพียงไม่กี่ฉาก ทั้ง มะนาว มังคุด และบัวลอย ภายใต้ไม่กี่ฉากเหล่านั้น ก็ทำให้พวกเธอโดเด่นและกลายเป็นเจ้าของเวทีได้ ทั้งฉากที่บัวลอยมาตามทัดภูมิแล้วเจอพี่มะนาว หรือฉากซ้อมวอลเล่ย์บอลและคอยเงี่ยหูฟังเรื่องการประกวดนางนพมาศ ที่น้องมังคุดเธอขโมยซีนทั้งซีนไปได้เต็มจนทำให้ผมลืมไปว่าตอนนั้นอ้อมพรพูดอะไรกับครีมบ้าง ท้ายที่สุด นักแสดงประกอบที่เหลือ ซึ่งไม่กล่าวถึงก็คงไม่ได้ เพราะถึงแม้เขาเหล่านั้นจะไม่มีบทที่มากมายนัก แต่ทุกคนก็ทั้งร้องทั้งเล่นออกมาได้ดี และตั้งใจจริง ที่จะทำให้ละครเวทีเรื่องนี้ออกมาได้อย่างสมบูรณ์แบบครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 53 10:31:31

ความคิดเห็นที่ 2 บทสรุป ตลอดระยะเวลา 3 ชั่วโมง ที่ผมนั่งนิ่งๆ ปล่อยให้ดวงตาทั้งสองคู่จับจ้องกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ผมรู้สึกว่าเวลาผ่านไปเร็วเสียเหลือเกิน ทั้งนี้คงเป็นเพราะเนื้อเรื่องที่ไม่น่าเบื่อ การเล่าเรื่องที่กระชับ ดนตรีและเพลงที่ไพเราะ มุขตลกที่มีแทรกอยู่เป็นระยะๆ  ตลอดจนความตั้งใจในเข้าถึงบทบาทของผู้แสดงทุกคน สิ่งต่างๆ ข้างต้นนี้ ทำให้ละครเวทีเรื่องน้ำใสใจจริงนี้มีความกลมกล่อมลงตัว แม้จะไม่มีรสจัดจ้าน หรือเต็มไปด้วยความตื่นตาตื่นใจน่าค้นหาตลอดจนปมไคลแมกซ์หรือแอนติไคลแมกซ์ของเรื่อง เพราะอย่างไรผู้ชมก็เดาได้ตั้งแต่ต้นแล้วว่าเรื่องราวจะจบลงอย่างไร แต่อย่างไรก็ตาม เรื่องราวการดำเนินเรื่องดูเหมือนจะค่อยๆ เติมเต็มอารมณ์ความรู้สึกแก่ผู้ชมขึ้นมาเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงฉากสุดท้าย ในเพลงวันที่ภูมิใจ กับกรอบรูปสีทองที่เลื่อนลงมาเป็นฉากให้แก่นักแสดงทุกท่าน นี่คือสิ่งที่ทำให้ผมอดคิดถึงรูปบนผนังห้องนอนของผมและวันเวลาเหล่านั้นเมื่อหลายปีก่อนไม่ได้  และมีความรู้สึกอยากจะเปิดตู้หนังสือหยิบนวนิยายเล่มนี้ที่คาดว่าจะอยู่ในซอกหลืบในที่สุด กลับมาอ่านอีกครั้งหนึ่ง หากเปรียบละครน้ำใสใจจริง เป็นดังมื้ออาหาร ก็คงเป็นอาหารแบบที่เสิร์ฟหลายคอร์ส ไล่ตั้งแต่อะมุซ บุชจานแรกไปจนถึง น้ำชากาแฟในลำดับสุดท้าย ทุกๆ จานมาอย่างละนิดละหน่อย หากแต่ปรุงและจัดแต่งอย่างประณีต ด้วยความรักและความตั้งใจที่จะทำออกมาให้ดีที่สุด แม้จะเสิร์ฟหลายคอร์ส แต่ความรู้สึกหลังทานเสร็จก็จะเป็นเพียงแค่อิ่มพอดี ไม่ได้ฟูมฟายท่วมท้นเหมือนเรื่องอื่นๆ ขอบคุณอีกครั้งสำหรับทีมงานทุกคนทั้งเบื้องหน้าและเบื้องหลัง ที่สรรค์สร้างงานดีๆ ออกมาสู่สายตาของผู้ชม และถ้ามีผลงานในครั้งหน้า ผมคงไม่อาจรั้งรอหรือลังเลใจที่จะไปรับชมอีก และสำหรับละครเวทีเรื่องน้ำใสใจจริงนี้ ไม่มีคำกล่าวใดที่จะเหมาสมไปกว่านิยามสั้นๆ ที่ว่า “เป็นละครเวทีที่แสนเรียบง่ายแต่เปี่ยมไปด้วยความงดงามอย่างถึงที่สุดอีกเรื่องหนึ่ง”ครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 53 10:32:26

ความคิดเห็นที่ 3 ดูแม่นาคกับน้ำใสใจจริง บอกกับตัวเองและคนอื่น ๆ ตลอดเลยว่าให้ไปดู ละครค่ายนี้ไว้ใจได้ และทำได้ดีมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก จากคุณ : วี เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 53 10:55:56

ความคิดเห็นที่ 4 เป็นน้ำใสใจจริง เวอร์ชั่นที่ประทับใจเป็นทีี่สามรองจาก นวนิยาย ละคร (ศรราม เต๋า นัท แคท) คะ เป้นกำลังใจให้กับผู้ประพันธ์ Backstage นักแสดง ฯลฯ ทุกๆ คน เลยนะคะ พวกคุณสุดยอดๆๆ มากๆๆ คะ แล้วถึงแม้น้ำใสใจจริงจะเป็นเรื่องแรกที่ดูของดรีมบ๊อกซ์ก็ตามแต่บอกกับตัวเองไว้แล้วว่าจะไม่ใช่เรื่องสุดท้ายอย่างแน่นอนคะ จากคุณ : Nuu Mod and the Gang เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 53 11:11:58

ความคิดเห็นที่ 5 เรื่องนี้สร้างสิ่งดีๆหลายสิ่งหลายอย่างเลย   ถ้าได้อ่านหนังสือ  หน้าตาตัวละครในเรื่องก็คงนึกออกมาเป็นทีมนี้ล่ะค่ะ จากคุณ : เสือยิ้มยาก เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 53 11:53:21

ความคิดเห็นที่ 6 ว้าววววว.. ขอบคุณค่ะ จากคุณ : clementina เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 53 12:13:09

ความคิดเห็นที่ 7 เป็นละครที่โขกออกจากนิยายจริงๆค่ะ ชอบหลายฉาก  หลายตอน โดยเฉพาะฉากล้อเลียนทัดภูมิ  แอบสะใจเล็กๆ ฉากขัดขา  ได้อารมณ์แบบว่า โจมเปิดเผยมาเลยว่าชอบครีม และมีเรื่องกัน  แต่เพราะ"เพื่อน" จึงเป็นอย่างนี้ น่าเสียดายไม่มีฉากที่โจมสารภาพรัก   แต่รวมๆก็เก็บรายละเอียดแบบเยอะสุดๆแล้วค่ะ รัก อ.วินิตา รัก ดรีมบอกซ์ค่ะ จากคุณ : payun-jung เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 53 23:06:23

ความคิดเห็นที่ 8 ประทับใจมากๆๆ เป็นบทประพันธ์ที่อยู่ในใจ เมื่อได้มาดูละครเวที ยิ่งประทับใจ ภาพจากที่เคยอ่านหนังสือแต่ก่อน พอกลับมาอ่านอีกครั้ง กลายเป็นภาพเหล่านักแสดงชุดนี้ลอยมาเลย ขอบคุณดรีมบ็อกซ์มากๆค่ะ หวังเป็นมากถึงมากที่สุด ว่าเราจะได้ดูอีกครั้ง กับ "น้ำใสใจจริง" จากคุณ : abookworm เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 53 23:19:08

ความคิดเห็นที่ 9 อืม... เป็น 1 ครั้ง  ในไม่กี่ครั้งของชีวิต ที่ฟังผู้ชายพูดจาหยาบคายใส่กันโดยไม่ระคายหู ^___^ ถ้าจะ restage ก็ช่วยแจ้งกันดังๆหน่อยนะคะ  จะไปดูอีกที ^___^ จากคุณ : วัลยา เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 53 23:38:26

ความคิดเห็นที่ 10   ละครดรีมบอกซ์คือละครที่เป็นละครจริงๆ ครับ คือไม่ใช่แค่ถ่ายทอดความสนุกจากนวนิยายต้นฉบับเท่านั้น แต่ละครยังถ่ายทอดสัจธรรมในชีวิตที่คนดูทุกคนสัมผัสได้ ทำให้ละครเข้าถึงในจิตใจของคนดู และละครไม่ได้จบแต่เพียงบนเวทีเท่านั้น แต่กลับมาจบที่คนดูทุกๆ คน ที่ละครสะท้อนเนื้อหามาถึงได้ ดังเช่นละครเม่นาค ที่ในที่สุดแล้วละครกลับโยนประเด็นมาที่คนดู และกับน้ำใสใจจริง ที่คนดูทุกคนต่างต้องผ่านช่วงเวลาเดียวกับตัวละคร ทำให้ในที่สุดแล้ว ละครและคนดูต่างก็เดินทางมาบรรจบกัน ซึ่งผมยังยืนยันครับ ว่าละครเป็นศิลปะที่ต้องพกสมองเข้าไปดูด้วย ไม่ได้หมายความว่าต้องเครียด แต่ดูแล้วต้อง "คิด" ครับ จากคุณ : mie-mien เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 53 23:53:51

ความคิดเห็นที่ 11 ถ้ามี restage จะไปดูอีกแน่ๆค่ะ จากคุณ : No Sense of Humor เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 53 23:34:11

ความคิดเห็นที่ 12 อยากดูอีก   อยากให้คนที่ไม่มีเวลาไปหรือจะพลาดด้วยเหตุผลใดใดก็ตาม.......  ได้ดูด้วย    เสียดายของดีดี    น่าจะมีคนที่อยากดู แต่ไม่ได้ดูอีกพอสมควร  เป็นสิ่งที่บริโภคแล้วมันมีคุณค่าจริงๆนะเรื่องเนี้ย  ถ้ามี 4  อาทิตย์  อาทิตย์สุดท้ายน่าจะได้คนดูเยอะ   สื่อปากต่อปาก  ยังกระจายข่าวไม่ทั่วถึงเลย  ปิดม่านซะแล้ว       เวลาเครียดๆก็ดูคลิป  ถึงจะดูเป็นแบบเดิมๆ  วนไปวนมา    ไม่หัวเราะเพราะชินกับมุข  แต่ก็สามารถทำให้อมยิ้มได้ตลอด   เสียดายที่ละครเวทีไม่เหมือนหนัง   ที่มีให้เราเก็บทั้งเรื่อง  พร้อมหยิบมาดูเมื่อไหร่ก็ได้     บางภาพบางฉากซึ้งๆฮาๆ  มีแต่ให้จำแค่นั้น   แต่ไม่สามารถหยิบมาดูได้อีก จากคุณ : เสือยิ้มยาก เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 53 10:59:14

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณมากค่ะ สำหรับรีวิวดีๆ ชอบมากๆค่ะสำหรับละครน้ำใสใจจริง สำหรับตัวเองละครน้ำใสใจจริงเหมือนอาหารที่ออกจะเรียบง่าย แต่ปราณีตและอร่อยสุดยอด อาหารจานนี้ใช่ว่าทุกคนจะปรุงได้ มันถูกปรุงมาด้วยทีมงานและนักแสดงชุดนี้อย่างลงตัว เรียกว่าครบทุกรส และเป็นอาหารจานพิเศษจริงๆ ที่สำคัญ อาหารจานนี้ยังทำให้เรารำลึกถึงความหลังและความทรงจำดีๆที่ได้มากจากมิตรภาพของเพื่อนที่ผ่านๆมาด้วยค่ะ ป.ล. ส่วนใหญ่เวลาดูละครเวที ตัวเองมักจะมีปัญหากับฉากจบและมักจะมีความรู้สึกไม่ 100% กับฉากจบของละครแทบทุกเรื่อง แต่สำหรับเรื่องนี้ รู้สึกว่าจบได้สมบูรณ์แบบมากๆ และเต็มอิ่มมากๆค่ะ เสียน้ำตาด้วยกับฉากจบที่ประทับใจของละครเรื่องนี้ (^__^) จากคุณ : bora bora99 เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 53 18:20:44

ความคิดเห็นที่ 14 เรื่องนี้โปรโมทน้อยมากๆครับ นี่ถ้าไม่เห็นกระทู้แนะนำเมื่อสัปดาห์ก่อน ผมคงอดดูแล้ว เพราะเพิ่งโทรไปจองรอบสุดท้ายวันอาทิตย์ที่5ทันพอดีครับ ชอบทุกอย่างในเรื่องเลย ชอบมุขตลก บทเพลงที่แสนไพเราะ และตัวละครแต่ละตัวก็แบ่งบทรับส่ง เล่นได้ดีลื่นไหลจริงๆ เพลงที่ชอบมากที่สุดขอคัดมา 3 เพลงครับ 1. บ๊อยบอยยยย - เป็นอะไรที่น่ารักกำลังดี มิวสิคมีพัฒนาการร้องที่ดีขึ้นมาเลยทีเดียว เห็นแววและคอยเชียร์ตั้งแต่อยู่ในบ้านเอเอฟแล้ว แต่ไม่เคยโหวต วันนี้มิวสิครับบทบาทที่เข้ากับตัวตนของมิวสิค ถือว่าทำได้ดีทั้งการแสดง และการร้องครับ 2. เพลงที่พี่มหาร้องกับโจมตอนก่อนปิดเทอม พูดได้คำเดียวว่าขนลุกเลยครับ ผมไม่เคยรู้จักนักแสดงท่านนี้มาก่อน ตอนแรกก็แอบชื่นชมในบทเดินจงกลมเล็กๆ แต่พอได้มาโชว์พลังเสียงในเพลงนี้แล้ว ทึ่งในความสามารถและการร้องจริงๆครับ นับถือ 3.เพลงที่คุณครูสองท่านร้องด้วยกัน เกี่ยวกับทางเดิน ทางเลือกชีวิต อันนี้เนื้อเพลงดี ทำนองไพเราะ คนร้องเก่งทั้งคู่เลยครับ ชื่นชม นอกจากนี้เพลงอื่นๆก็ชอบหมดทุกเพลงเลยครับ ชอบตู่ภพธรที่ใช้เนื้อเสียงแนว R&B มาประยุกต์ใช้กับความสดใสของละครเวทีได้ดี ปุยฝ้ายที่สวยและร้องเพลงดีจริงๆ กู๊ดกับเพลงสมุดจ๋าที่เสียงใสกังวาลมากๆ และนักแสดงทุกๆคน ต้องชื่นชมผู้สร้าง เขียนบท และผู้ประพันธ์บทเพลงครับ พวกคุณทำงานได้ยอดเยี่ยมจริงๆ ตัวผมเองไม่เคยดูเวอร์ชั่นละครทีวีมาก่อน แต่พอกลับบ้านมาต้องรีบมาเปิดหาเวอร์ชั่นเก่าดูในยูทูป ไม่รู้สิครับ คงรู้สึกผูกพันกับตัวละครมั้งครับ ฉากสุดท้ายหลังจากรับปริญญา และกรอบรูปสีทองทำเอาผมน้ำตาซึมเลยครับ แค่อยากบอกว่า ละครเวทีไม่จำเป็นต้องมีคอนเซ็ปที่อลังการ เอฟเฟ็คที่โอเวอร์ แต่บทดี เนื้อเรื่องกินใจ บทเพลงไพเราะ ก็ประทับใจคนดูไปอีกนานแสนนานแล้วล่ะครับ จากคุณ : Badbiggie เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 53 10:55:18

ความคิดเห็นที่ 15 ชื่นชอบละครเรื่องนี้มากๆ ค่ะ ตอนแรกที่ตัดสินใจไปดู เพราะ น้องมิวสิค และนักร้องที่ชอบหลายคน แต่ก็ยังกังวลว่าจะสนุกหรือเปล่า ละครก็ดูมาแล้ว มันก็เหมือนจะไม่มีอะไรตื่นเต้นเลย แต่พอได้ดูจริง ทั้งสนุกและประทับใจ คุ้มค่ามากๆ  ขอบคุณที่ทำละครดีๆแบบนี้ค่ะ จากคุณ : nongnu_kmitl เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 53 15:25:28

ความคิดเห็นที่ 16 ได้ดูสองรอบ ถ้าไม่ติดธุระคงมีรอบที่สมแน่นอน ตอนนี้ก็เก็บ clip ฟังแก้คิดถึงไปก่อนครับ จากคุณ : 990 5th Street เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 53 22:21:27

ความคิดเห็นที่ 17 ไม่เคยผิดหวังกับละครเพลงของดรีมบ็อกตั้งแต่ได้ดูคลิปเพียงไม่กี่นาทีของเรื่องคู่กรรม หลังจากนั้นคิดไว้แล้วว่า ต้องดูทุกเรื่องคะ จากคุณ : สรวลเสเรรวล เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 53 23:18:31

ความคิดเห็นที่ 18   เคยอ่านเรื่องนี้ แต่ไม่ได้ข่าวละครเวทีเรื่องนี้ อ่านบทวิจารณ์แล้วอยากดูมากค่ะ ขอบคุณ จขกท ที่เขียนบทวิจารณ์นี้ขึ้นนะคะ จากคุณ : aey_omu เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 53 23:55:35

ความคิดเห็นที่ 19 อยากให้รีสเตจอีกสัก(หลายๆ)ครั้ง นะครับ เพราะจัดแสดงไม่กี่รอบเอง... เพื่อนผมหลายคนที่อยากดู (รวมถึงที่ผมอยากชวนไปดู) ก็ดันไม่ว่างช่วงที่มีการแสดงพอดี จำได้ครั้งที่เป็นละคร ...เด็กๆ ที่ยังไม่เรียนมหาวิทยาลัยก็ชื่นชอบ และผมก็คิดว่า ...ผู้ใหญ่ก็จะยิ่งชอบมากไม่แพ้กัน เพราะ น้ำใสใจจริง... ได้ฉายภาพความสุขวัยเยาว์... ให้กับใครหลายคน ///มันเป็นเรื่องราว...ในวัยเยาว์ของพวกเราทั้งผอง มันคือบทเพลงที่มีหลายเนื้อร้อง...และมีทำนองที่เป็นหนึ่งเดียวเกี่ยวพัน เป็นช่วงเวลา...ให้พบพาสิ่งดีๆ ในชีวิต ที่ฟ้าได้ลิขิต...ขีดไว้ให้เดินผ่าน เส้นทางที่เรามาพบบรรจบกัน... จากคุณ : Dr. Jerome เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 53 01:05:01